MEDIA MASOWE - MROZOWSKI

Korzystając z pozycji Mrozowskiego, który akcentuje w roli mediów kwestię kompetencji komunikacyjnych, uznaliśmy za stosowne ocenić ją w kontekście medium, którym się zajmujemy, ponieważ szczególnie istotna jest w radiu gdzie operuje się samym głosem. Przez kompetencję komunikacyjną rozumiemy np. ogół wiedzy, umiejętności i sprawności określających zakres możliwości porozumiewania się człowieka z jego za pomocą przekazów werbalnych i niewerbalnych. Elementy można pogrupować wokół czterech zasadniczych czynników warunkujących zdolności każdej jednostki do komunikowania. Są to:

• czynnik somantyczno-syntaktyczny: repertuar kodów, subkodów i języków (werbalnych i niewerbalnych), a także konwencji i schematów narracyjnych, jakimi jednostka może się posługiwać przy konstruowaniu i odczytywaniu przekazów;

• czynnik pragmatyczny: znajomość norm społecznych i wzorów zachowania regulujących przebieg interakcji komunikacyjnych w zależności od ich charakteru, celu, liczby uczestników i ich ról ,statusów), a także sytuacji komunikacyjnej;

• czynnik sprawności: stopień biegłości w posługiwaniu się poszczególnymi środkami komunikowania ("trening kodu") i dokonywaniu ich zmiany w trakcie interakcji ("przełączania kodu") oraz umiejętności wytwarzania przekazów różnego rodzaju;

• czynnik zaangażowania: ogół predyspozycji, skłonności i nawyków warunkujących typ uczestnictwa (czynne, bierne) oraz poziom uczestnictwa jednostki w różnych typach i formach komunikowania.

Myślę, że to przyda się do oceny i krytyki naszego medium, możemy powiedzieć, że na podstawie tej publikacji oceniamy kompetencje jako bardzo ważny czynnik i np. TOK FM na tym polu wyróżnia się wysokim poziomem albo podać jakiś przykład osobowy, czy coś w tym stylu. Zrobicie jak uważacie.

Każdy przekaz jest kierowany do jakiegoś odbiorcy, do kogoś jest adresowany i jakoś do tego kogoś "się zwraca". Pod tym względem przekazy można uszeregować w ciąg, gdzie jeden kraniec będą tworzyć przekazy, które bezpośrednio do nikogo się nie zwracają, tylko coś komuś pokazują lub opisują, drugi zaś kraniec będą tworzyć przekazy bezpośrednio zwracające się do odbiorców, zachęcające do ustosunkowania się do danego problemu czy zachęcające i sugerujące do poparcia danego stanowiska. W tej kwestii porusza się problem obiektywności.

Tutaj znowu można podkreślić np. że przekaz naszego medium jest naszym zdaniem bardzo zbliżony do obiektywizmu, lub jest niezbyt obiektywny. Można dodatkowo nawiązać do kwestii reklam czy za dużo tego występuje czy jest ok. To wszystko pasuje raczej właśnie w kontekście punktu prezentacji dotyczącego krytyki. To co z tej książki wyciągnąłem pasuje tylko do tego jeśli już musimy się jakąś literaturą posłużyć i lepiej to zrobić w takim luźnym nawiązaniu.