Postanowienie z dnia 18 października 2007 r., III KK 236/07
Nieuwzględnienie w należytym stopniu okoliczności łagodzących nie może być podstawą zarzutu naruszenia art. 410 k.p.k. Byłoby to możliwe wtedy tylko, gdyby okoliczności te zostały przez sąd w ogóle pominięte.
Nieracjonalny byłby natomiast pogląd, że wobec sprawcy małoletniego wprawdzie, lecz kilkakrotnie już karanego, w wysokim stopniu zdemoralizowanego, dopuszczającego się następnie rozbojów z użyciem niebezpiecznego narzędzia - a drugiego z tych rozbojów kilka dni po zatrzymaniu w związku z pierwszym z nich - wymierzać należy karę, powołując się nadal - a więc po raz kolejny - przede wszystkim względami wychowawczymi, ignorując okoliczności przekonujące o całkowitej nieskuteczności takiego postępowania.
Postanowienie z dnia 19 października 2010 r., II KK 224/10 (BPK 6/10)
1. Art. 54 k.k. nie zawiera dyrektywy pobłażliwego, czy nawet łagodnego traktowania sprawców, a więc wynikające z tej szczególnej dyrektywy wymiaru kary pierwszeństwo celów wychowawczych nie oznacza nakazu orzekania wobec takich sprawców kar łagodnych.
2. Zasada humanitaryzmu, określona w art. 3 k.k., jest związana ze stosowaniem kar oraz innych środków przewidzianych w Kodeksie karnym i sprowadza się do minimalizacji cierpień, dolegliwości i innych niedogodności zadawanych w związku z realizacją norm prawa karnego.
1
ART. 54 K.K.