Analiza i interpretacja wybranych wierszy Leœmiana.
BOLESŁAW LEŒMIAN: ur. 22 stycznia 1877 w Warszawie, zm.5 listopada 1937 roku tamże, poeta, prozaik, eseista, tłumacz. Dzieciństwo i wczesną młodoœć spędził na Ukrainie; w Kijowie ukończył studia prawnicze. W czasie I w. œw. mieszkał w Łodzi, gdzie był kierownikiem literackim Teatru Polskiego. Autor zbiorów wierszy: Sad rozstajny, Łąka, Napój cienisty, Dziejba leœna. Nie należał do żadnego z ugrupowań poetyckich dwudziestolecia międzywojennego.
„ DZIEWCZYNA „ - to ballada ukazująca metaforyczny obraz ludzkiego życia, marzeń, wysiłków i dążeń człowieka do celów, które nie są w stanie zapewnić satysfakcji. W optymistycznej interpretacji utworu na plan pierwszy wysuwa się czyn, działanie, które stanowi zasadniczy sens ludzkiego życia,
„ DUSIOŁEK „ - to stylizowana ballada w duchu romantycznym:
analogie między utworem Leœmiana, a balladą romantyczną
1-fantastyka oparta na motywach ludowych,
2-gwarowe słownictwo),
odrębnoœć ballady Leœmiana
1-dystans autora wobec przedstawionych wydarzeń,
2-humorystyczne potraktowanie treœci,
3-komizm słowny np.: „zmajstrować Dusiołka„
filozoficzny sens utworu stanowi myœl, że za zło i brzydotę œwiata odpowiedzialny jest Bóg,
„ W MALINOWYM CHRUŒNIAKU „ - cykl erotyków stanowiący przykład zainteresowania mikropejzażem i wprowadzenia do poezji zjawisk niekonwencjonalnych („rdzawe guzy na liœciu") oraz ukazania miłoœci jako doznania zmysłowego, - „ ZMORY WIOSENNE „ - jest to wiersz, który aż kipi radoœcią życia, aż tętni gorącym, rozgrzanym oddechem wiosny. Utwór pisany jest dystychem, strofą dwuwersową, każda zwrotka zawiera po dwa - trzy zdania wykrzyknikowe lub rozkazujące. Sprawia to, że całoœć jest niezwykle dynamiczna, zarówno od strony formy jak i treœci. W wierszu bezustannie przeplata się marzenie senne z jawą, nierealnoœć z rzeczywistoœcią. Jest maj, cały las aż faluje od gorąca. Jest również pora budzenia się uczuć, powietrze pełne jest zapowiedzi miłoœci, kochania, rozkoszy.