Obróbka plastyczna - (przeróbka plastyczna), obróbka bezwiórowa głównie metali mająca na celu zmianę kształtu i wymiarów przedmiotów przez trwałe odkształcenie plastyczne. Do obróbki plastycznej zalicza się między innymi:- walcowanie,- kucie - prasowanie - ciągnienie - tłoczenie. Kucie - jest procesem obróbki plastycznej na zimno lub na gorąco, podczas którego z materiałów w postaci wlewka, kęsiska, kęsa lub pręta kształtuje się wyrób przez wywarcie uderzenia lub nacisku. Kucie ma na celu nie tylko nadanie materiałowi odpowiedniego kształtu, lecz ponadto poprawę właściwości mechanicznych. Kucie dzielimy na ręczne lub maszynowe - swobodne lub matrycowe. Kucie swobodne odbywa się na kowadle. Kowadło jest to ciężka stalowa podstawa. Do kucia ręcznego używa się młotka jako narzędzia oraz kowadła przedstawionego poniżej. 1 - gładź 2 - rogi po jednej lub dwóch stronach kowadła 3 - otwory znajdujące się w gładzi Kucie matrycowe - polega na nadawaniu kształtu wykonanym przedmiotom za pomocą udarowego działania narzędzia zwanego matrycą. Matryca składa się, podobnie jak forma odlewnicza, z dwóch części. Część dolna jest zamocowana do szaboty młota lub stołu prasy, górna zaś do bijaka młota lub suwaka prasy. Matryca - narzędzie kuźnicze zwykle w postaci dwóch bloków z wykrojami odpowiadającymi kształtom odkuwanych w nich przedmiotów. Ciągnienie - obróbka plastyczna wykonywana na gorąco lub na zimno, powodująca zmiany kształtu lub pola przekroju poprzecznego materiału w postaci drutu, pręta lub rury pod wpływem przeciągania go przez otwór narzędzia (ciągadła) lub między wałkami. Przed rozpoczęciem operacji ciągnienia materiał ostrzy się na specjalnych wałkach. Operacje ciągnienia wykonuje się na maszynach zwanych ciągarkami. Ciągarka - maszyna do wytwarzania metalowych drutów, rur, prętów przez ciągnienie na zimno. Zależnie od liczby kolejnych ciągadeł rozróżnia się ciągarki jedno i wielostopniowe. Walcowanie - przeróbka metali w walcarkach zmieniająca kształt wymiary i strukturę obrabianego materiału, walcowanie odbywa się na gorąco lub na zimno. Większość wyrobów walcowych otrzymuje się metodą obróbki na gorąco (kształtowniki, pręty, rury, blachy grube i cienkie itd.). Walcowanie na zimno ogranicza się jedynie do wyrobu blach i taśm. Walcarki -zespoły maszyn do walcowania metalu. Mogą być wyposażone w walce gładkie lub bruzdowe. walcarki duo (służą do walcowania prętów i kształtowników, ponadto walcarki duo służą do walcowania półwyrobów i wtedy takie walcarki nazywane są walcarki „zgniatacz”) -walcarki trio (walcarki te posiadają 3 walce. Zastosowanie pręty i kształtowniki. Walcowanie odbywa się w dwóch kierunkach bez zmiany kierunku obrotu walców). walcarki kwarko (zastosowanie: walcowanie zimne i gorące blach i taśm. Walcarka może być nawrotna i nienawrotna) -walcarki wielowalcowe - seksto (służy do walcowania blach i taśm (na zimno i folii) -walcarki Sendzimira (walcowanie zimne taśm i folii) Tłoczenie - to proces obróbki materiałów (metali) w postaci arkuszy ( np. blachy) Folii taśmy przeprowadzane zwykle na prasie. Podczas wytłaczania płaskiego krążka pod działaniem stempla tworzy się miseczka odpowiadająca kształtem kształtowi stempla. Podczas wytwarzanie miseczki z blachy cienkiej należy stosować urządzenie przytrzymujące, które uniemożliwia powstawanie fałd. Siła docisku musi być tak dobrana, aby materiał podczas wytłaczania nie unosił dociskacza do góry lub aby nie był zbyt mocno. W pierwszym przypadku miseczka zostaje pofałdowana, a w drugim urwane zostanie jej dno. Prasy są to urządzenia ręczne, mechaniczne, hydrauliczne, pneumatyczne lub elektromagnetyczne do wywierania nacisku na obrabiany materiał narzędziami ruch posuwowozwrotnym. Rodzaj i wielkość zainstalowanych pras zależy od charakteru produkcji. Niezależnie od rodzaju napędu, prasy często wyposaża się w urządzenia mechanizujące lub budowane jako automaty. Prasy używa się do obróbki plastycznej metali do tłoczenia przedmiotów z tworzyw sztucznych, do wytwarzania oleju z nasion itp. Cech charak obr st nr: - niezależne, serwomechanizmowe, indywidualne napędy posuwu dla każdej sterowanej osi, mieszczenia dla każdej sterowanej osi -w większości spotykanych obrabiarek NC, automatyczne urządzenia do wymiany narzędzi, a również i przedmiotów -przekładnie śrubowo-toczne z obrotową śrubą lub nakrętką do napędu ruchów posuwowych (nic są stosowane walki pociągowe do zamiany ruchu obrotowego na prostoliniowy ze zględu na luzy i małą sztywność),-prowadnice toczne, hydrostatyczne lub ślizgowe z materiałom o dużej stałości spółczynnika tarcia -głowice i magazyny wielonarzędziowe -jeden lub więcej suportów narzędziowych -automatycznie i zdalnie sterowany konik (coraz częściej sterowany numerycznie) -konstrukcja typu compact. zajmująca niewielką powierzchnię użytkową -mechaniczne usuwanie wiórów do pojemnika wiórów. Cech konstr obr NC w porównaniu z konwen. Duża sztywność statyczna i dynamiczna oraz dobre tłumienie drgań, całkowite wyeliminowanie napędu posuwu z wspólnym(centralnym) silnikiem asynchronicznym 1 3-4 stopniową skrzynią posuwu(napędy przełączalnie) oraz z zakleszczeniem prowadnic w rządnym położeniu, eliminowanie nieregulowanych silników prądy przemiennego z napędów głównych, wyposażenie obrabiarek NC w magazyny narzędziowe i zmieniacze narzędzi, automatyzacja wymiany przedmiotów obrabianych, automatyczny nadzór obróbki na obrabiarce NC, sterowanie numeryczne osi napędu głównego. Zalety NC dużymi dokładnościami obróbki -stałą, niezmienną jakością wytwarzania -znikomą ilością wybrakowanych detali -krótkim czasem obróbki -niewielkimi czasami przezbrajania -ograniczonym oprzyrządowaniem. centrum obróbkowego to obrabiarka starowana numerycznie zapewniająca w zakresie jej możliwości technologicznych, wykonanie w jednym zamocowaniu przedmiotu dużej liczby zabiegów obróbkowych za pomocą rożnych narzędzi w takim zakresie aby po obróbce uzyskać przedmiot w pełni lub w dużej części obrobiony. Dla wypełnienia tych zadań centr obub jest wyposażone w magazyny narzędzi z automatyczną zmianą narzędzi.