Szyny suwnic układa się na belkach stalowych lub żelbetowych, te zaś oparte są na słupach nośnych lub wspornikach wystających ze słu-pów nośnych konstrukcji hali.
WZÓR NA RÓWNANIE NATURALNE KLOTOIDY
LR=a2 F=mV2/R, k=1/R, F=mV2k, Q=mg, tgα=h/b, tgα=F/Q, h/b= F/Q, h=(bmV2k)/mg=b(V2k/g)
Wartość przechyłki h wyprowadza się stopniowo:
h=iL, (bV2k)/g=iL, L=(bV2/gi)k, gdzie bV2/gi=a2 , LR=a2
L-dł. klotoidy mierzona od punktu styczności osi drogi z klotoidą R-promień krzywizny w końcu odcinka L, a2-współcz. proporcjonalności, Q-siła ciężkości, F-siła pociągowa skierowana wzdłuż kierunku jazdy, h-przechyłka
SUWNICE
Urządzenia do transportowania su-rowców i wyrobów w obrębie skła-dów lub hal produkcyjnych. Wy-magania techniczne szyn torów podsuwnicowych:
-prostoliniowe i równoległe;
-równooddalone (wg zał. projektu)
-we właściwej odległości od elem-entów konstrukcji hali czy estakady
-ułożone poziomo na jednej wyso-kości
Szyny suwnic układa się na belkach stalowych lub żelbetowych, te zaś oparte są na słupach nośnych lub wspornikach wystających ze słu-pów nośnych konstrukcji hali.
1)różnica poziomów główek szyn
± 10mm na podporach
± 15mm w przęśle
2)różnica poziomów główek w tej samej osi podłużnej b/1500 <10mm
3)max odchyłka w prześwicie
± 5mm (odch. od projektu)
4)odch. osi teoretycznej szyny od rzeczywistej ± 2,5mm
5)odchylenie czoła szyn w styku w pionie i poziomie max ± 1mm
6)max przerwa na łączeniu obu szyn ± 4mm
W terenie stabilizujemy 4 stanowis-ka osnowy kontrolej. Wyznaczamy współrzędne stanowisk, później rzędne p-tów zasygnalizowanych na belkach od płaszczyzn piono-wych I-II i III-IV.
Do pomiaru stosuje się łatę uk-ładaną poziomo i prostopadle do belek, tak by jej początek pokrywał się z oznaczonymi punktami ich osi Na podst. danych z pomiaru określa się odchyłki osi belek od projekto-wanych osi szyn. Oblicza się je w taki sposób, by jednocześnie uzys-kać dane do wyznaczenia wskaźni-ków montażowych szyn toru suw-nicowego. Wskaźniki te powinny leżeć na dwóch prostych równoleg-łych i odległych o projektowany rozstaw szyn. Należy je wpasować w teoretyczne osie. Przy wpasowa-niu stosuje się metodę spełniająca warunek minimum sumy kwadra-tów odchyłek osi belek od ich osi projektowanych. Opracowanie wy-konuje się dwiema metodami:
- analityczno - graficzna
- analityczna
analityczno - graficzna
Mając odczyty z łaty L i P obliczamy yL i yP praktyczne w układzie odniesienia (geodezyj-nym). Obliczamy środek toru dla każdego zasygnalizowanego p-tu [y0=(yL+yP)/2] i obl. wartość śred-nią położenia osi toru [yśr=(ΣY0)/n]. Następnie obliczamy odchyłki ze wzoru: y0-yśr. Obliczone odchyłki odejmujemy od teoretycznej war-tości położenia osi toru (Y0), po czym obliczamy YL=Y0 - S/2 i YP=Y0 + S/2. W końcu wyliczamy odchyłki osi belek w oznaczonych p-tach od wypośrodkowanych osi teoretycznych: VYL=yL-YL; VYP=yP-YP oraz odchyłki rozstawu osi be-lek w poszczególnych przekrojach VROZ=VYP-VYL
WPASOWANIE PROWADNIC DŹWIGOWYCH METODĄ ANALITYCZNĄ-WINDA
Met. analityczna-określa się optymalne płaszczyzny w których zamontuje się prowadnice. Podst. opracowania jest met. parametryczna z warunkami wiążącymi parametry. Obliczenia wykonuje się w ukł., gdzie osiami XY są krawędzie ścian szybu w piwnicy budynku. W stosunku do tych osi odnosi się krawędzie ścian dla każdej kondygnacji. Kolejność obliczeń;
1)obl x i y p-tów obserwowanych
2)ułożenie r-ń poprawek
Xiobs + VX = Xiwyr
Yiobs + VY = Yiwyr
3)nałożenie na niewiadome warun-ku równoległości i prostopadłości
X3W - X1W = g war. równoległości
X4W - X2W = g prostych 1-2 do 3-4
Y2W - Y1W = h oraz 2-4 do 1-3
Y4W - Y3W = h
warunki prostopadłości
X2W - X1W = 0
X4W - X3W = 0
Y4W - Y2W = 0
Y3W - Y1W = 0
Optymalizacja to ponowny pomiar poprawności wykonania pionem optycznym (gdyż montażyści używają ciężkich pionów sznurkowych).
METODA PARAMETRYCZNA WYRÓWNANIA SIECI REALIZACYJNEJ
1)Obl. współrz. przybliżonych pkt. osnowy
2)Ułożenie równań poprawek zgodnie z zasadą: a)dla kątów-
αobs+V= αprzybl.+Δα, zmianę różniczkową kąta dα okr. w funkcji zmian różniczkowych współrzędnych
α=arctg(ΔYCP/ΔXCP)- arctg(ΔYCL/ΔXCL)
dα=APdyP-BPdxP-ALdyL+BLdxL+(AL+AP)dyC-(BL-BP)dxC
dα+( αprzybl- αobs)=V
b)dla długości
dL=-cosαjkdxj-sinαjkdyj+cosαjkdxk+sinαjkdyk
dL+( dprzybl- dobs)=V
A=(Δx/d2)ρcc, B=(Δy/d2)ρcc
A,B-wsp. kierunkowe; dx,dy-poprawki do wsp. przybliżonych; αjk-azymut kierunku
3)Zrównoważenie ukł. poprawek 4)Przejście do ukł. równań normalnych 5)Rozwiązanie dx i dy 6)Wstawienie do równań poprawek i obl. V do kątów i boków 7)Obl. m0=(VTPV/n-m)
BADANIE PROSTOLINIOWOŚCI BUDOWLI GDY LINIA NIERÓWNOLEGŁA DO ŚCIANY
ON=OJ+XN+YN, YN= ON- OJ- XN,
(XN/dN)=(OK-OJ)/dK, XN=(dN/dK)(OK-OJ)=k(OK-OJ)
YN= ON- OJ- k(OK-OJ)
mYN=√2D2-2D, dN+2dN2
mYnmax=mo√2, dla dn=D