KONSPEKT DO ZAJĘĆ Z TERAPII ZAJĘCIOWEJ

Temat: Ludoterapia seniorów. Gra karciana – „wojna”.

Odbiorcy (podopieczni): mieszkańcy DPS-u Prowadzący: Patrycja Kasperkiewicz

Cel ogólny: zabawa

Cele szczegółowe:

+ Sfera poznawcza:

- omówienie przebiegu gry

- wyjaśnienie zasad gry

- przedstawienie rekwizytów potrzebnych do gry

+ Sfera psychoruchowa:

- tasowanie kart

- podawanie kart

- rozpoznanie liczb w kartach, „wojny”

+ Sfera afektywna:

- cieszenie się z przeprowadzonych zajęć

- współdziałanie w grupie

- okazywanie radości z przeprowadzonych zajęć

- wywołanie uśmiechu na twarzy podopiecznego

- przywrócenie pozytywnych wspomnień

- zapomnienie o bólu

- okazanie serdeczności innym

Czas trwania zajęć: 30 min

Metoda realizacji: ludoterapia

Forma: grupowa

Środki i przybory: karty do gry

Zasady gry:

Zasady gry są bardzo proste. Przetasowaną talię kart dzieli się na dwie części, rozdaje graczom i kładzie koszulkami do góry. Pierwszy i drugi zawodnik równocześnie wykładają po jednej karcie i porównują ich wartości. (względem starszeństwa - kolory nie odgrywają roli) Gracz o wyższej wartości karty odbiera je i kładzie pod spodem swojej talii. Jeśli karty mają taką samą siłę (as na asa, król na króla, itp.), rozpętuje się „wojna”; należy odkryć po jednej karcie, położyć je koszulkami do góry na swoich kartach odkrytych, a następnie

wyciągnąć następną kartę, położyć odkryte na zakrytych kartach i wówczas są one porównywane. Karta o wyższej wartości wygrywa, a zwycięzca wojny odbiera wszystkie karty wykorzystane w wojnie. Proces jest powtarzany, jeśli w okresie wojny znowu nie można wyłonić zwycięzcy.

Wygrywa ten, kto pierwszy zabierze wszystkie karty przeciwnikowi. Gra potrafi być bardzo długa, gdyż zebrane karty są przekładane pod spód talii i mogą one później zostać wykorzystane wielokrotnie; partia może trwać nawet ponad kilka godzin, jednak zwykle znudzeni monotonią gracze rezygnują dużo wcześniej. Z tego względu zyskuje popularność głównie u najmłodszych, niezdolnych do zapamiętania reguł bardziej skomplikowanych rozgrywek.

Tok zajęć

Czynności prowadzącego

Czynności podopiecznych

1. Część wstępna

1. Powitanie i przedstawienie się

1. Obrazowanie aktywności

uczestników

2. Zapoznanie z tematem zajęć,

celami

2. Przypomnienie zasad gry

3. Zachęta do współudziału

3. Dostosowanie się do celów

ogólnego i szczegółowych

4. Wyzwolenie motywacji do pracy

4. Przygotowywanie stołu do gry

5. Krótkie poinformowanie o grze

6. Omówienie zasad gry

„Witam Państwa Serdecznie.

Przypomnijmy sobie, jak się grało w

wojnę. Jest to znana przez Państwa

gra karciana. Proszę o zajęcie

miejsc.”

2. Część właściwa

1. Pomoc w zajęciu miejsca,

1. Tasowanie i rozdanie kart

tasowaniu kart

2. Granie

2. Rozdanie kart

3. Zakończenie rundy i rozpoczęcie

3. Rozpoczęcie gry, czyli pierwsza

kolejnej

runda wojny

4. Powtarzanie kroków 1-3

4. Ogłoszenie zwycięzcy

5. Powtarzanie kroków 1-4

3. Część końcowa

1. Podsumowanie gry, nagradzanie

1. Posprzątanie Sali

uczestników

2. Pożegnanie i przyjęcie

kolejnego terminu spotkania

2. Posprzątanie stołu

3. Podziękowanie za udział

4. Podanie kolejnego terminu

spotkania, pożegnanie

„Myślę, że Państwo się dobrze

bawiło, w nagrodę wszyscy

otrzymują cukierki. Proszę się

poczęstować. Zwycięzca otrzyma

podwójną nagrodę.”