"Jądro ciemności" Josepha Conrada to utwór pochodzący z młodej polski. Jest to powieść

ukazująca moralny upadek człowieka na skraju świata. Przedstawia nam człowieka który

przenosząc się ze świata cywilizowanego porzuca wszelkie wartości duchowe i moralne. Świat ten

prezentuje nam Merlow , który za pomocą retrospekcji przenosi nas w głąb Afryki, gdzie

poznajemy Kurtza, handlarza kością słoniową.

W podanym fragmencie poznajemy Kurtza już jako osobę chorą, wyniszczoną fizycznie, u kresu

wytrzymałości organizmu prawie umierającą. Jest on także chory psychicznie, jego dusza została

zniewolona przez kość słoniową, której nie był w stanie się oprzeć. Wyruszając w dzicz, zostawił

za sobą wszelkie zasady moralne i kulturalne. Od tej pory jego życie zaczęło rządzić się prawami

natury: wygrywa silniejszy, przez co zatracił się w tym dzikim świecie: "Dzicz popieściła go -

i oto zwiądł; zagarnęła go, pokochała, otoczyła ramionami, przeniknęła mu do żył, pożarła ciało

i przykuła jego duszę do swojej przez niepojęty rytuał jakiegoś szatańskiego wtajemniczenia". Od

tej pory nie był tym samym człowiekiem, pełnym uczuć, fantazji, żądnym przygód i wiedzy. Stał

się człowiekiem egoistycznym, krytycznym i bezlitosnym dla którego liczyły się tylko zyski.

Uważał siebie za pana i władcę wszystkiego "O tak, słyszałem go. "Moja Narzeczona, moja kość

słoniowa, moja stacja, moja rzeka, moje..." wszystko należało do niego."", jednak Merlow

dostrzega komizm w wypowiedzi Kurtza, ponieważ nie można przywłaszczyć sobie dzikiej

nieokiełznanej natury. Według narratora to Kurtz był własnością "ciemnych potęg". Kurtz przez

swoje okrucieństwo, bezduszność i całkowity brak humanitaryzmu , czego przykładem mogą być

ścięte głowy powbijane na palach przed domem handlarza "zajął wysokie miejsce wśród szatanów

tego kraju". Merlow kontrastuje oba światy cywilizowany świat europy z dzikim światem Afryki

do którego Kurtz zostaje przeniesiony. Narrator zauważ a, że Kurtz był osobą słabą, której

zabrakło siły i odwagi by sprostać zadaniu jakie na nim ciążyło, nie mógł sobie poradzić

z odosobnieniem i samotnością do jakich został zmuszony, co zgubiło Kurtza. Marynarz uważa,

że tylko człowiek silny psychicznie jest w stanie wytrwać w dziczy przy nie zmienionych

ideałach, wykonując powierzone mu zadanie. Pomimo wszystkich wat jakie posiadał Kurtz,

Merlowa nadal intrygowała jego postać. Miał on łatwość zdobywania sobie ludzi. Był podziwiany

przez ludzi w europie zanim wyjechał do afryki. Tutaj zrównał sobie posłuch wśród czarnego

ludu, w oczach którego urósł do rangi boga. Merlowa cały czas fascynuje się postacią Kurtza i nie

może o nim zapomnieć.

Kurtz jest postacią katastroficzną, goniąc cały czas za bogactwem nie umiejąc oprzeć się

pokusie, daje się uwieść złu, które doprowadza go do śmierci. Swoją tyranię zauważa dopiero

w ostatecznej chwili, dostrzega jakim był złym człowiekiem i że nigdy nie będzie mógł tego

naprawić. Dostrzegamy tu jak z osoby ambitnej, utalentowanej i na pozór silnej, człowiek zmienia

się w bestię, która umie czynić jedynie zło.

AB