Połączenia kołnierzowe
Stanowią grupę połączeń rozłącznych, wykorzystywanych do połączeń rur między sobą, jak i do łączenia rurociągów z armaturą, zbiornikami, pompami itp.
Połączenia te powszechnie stosuje się na rurociągach stalowych, żeliwnych, rzadziej na rurach z tworzywa sztucznego.
Rurociągi stalowe łączy się za pomocą kołnierzy:
- stałych ,
- luźnych.
Podstawowe typy kołnierzy stałych to:
- typ lekki do połączenia na gwint – stosowany dla małych średnic rurociągów,
- typ lekki przyspawany – stosowany najczęściej w wykonawstwie c.o i sieci ciepłowniczej,
- typ ciężki z szyjką spawaną do rury – wykorzystywany do co i sieci ciepłowniczych o wyższych ciśnieniach.
Połączenia luźne stosowane są stosowane na rurociągach dużych średnic i ułożone są na rurze z wywiniętą końcówką.
Połączenia kołnierzowe wymagają stosowania uszczelek.
Zadaniem uszczelki jest wypełnienie nierówności i nierównoległości stykających się czołowo powierzchni kołnierzy.
Powierzchnie kołnierzy mogą być gładkie lub karbowane.
Uszczelki muszą być elastyczne i wytrzymałe na obciążenia siłami ciśnienia i temperaturę.
Przy temp. £ 600 C i ciśnieniu £ 1,0 MPa stosuje się uszczelki gumowe lub tekturowe, a przy wyższych parametrach uszczelki z fibry, igielitowe, z blachy ołowianej itp.
Przy skręcaniu śrub mocujących jest ważne zachowanie kolejności skręcania.