9.Podej
dow
ście docho
e
dow
Podejście dochodowe polega na określaniu wartości nieruchomości przy założeniu, że jej nabywca zapłaci za nią cenę, której wysokość uzależni od przewidywanego dochodu, jaki uzyska z nieruchomości.
Podejście dochodowe stosuje się przy określaniu wartości nieruchomości przynoszących dochód lub mogących przynosić dochód pod warunkiem, że wysokość tego dochodu jest znana lub możliwa do określenia.
Przy podejściu dochodowym konieczna jest znajomość dochodu uzyskiwanego lub możliwego do uzyskania z czynszów i z innych dochodów z nieruchomości stanowiącej przedmiot wyceny oraz z nieruchomości podobnych.
Dochody czynszowe uzyskiwane są z najmu, dzierżawy i innych praw do nieruchomości.
Dochody pozaczynszowe obejmują m.in. wpływy uzyskiwane z udostępniania nieruchomości na plansze reklamowe, anteny telefonii komórkowych, bankomaty, parkingi, itp.
Do wyceny przyjmuje się dochody z nieruchomości uzyskiwane w okresach rocznych, przy założeniu ich uzyskiwania na koniec roku.
METODY I TECHNIKI PODEJŚCIA DOCHODOWEGO
W WYCENIE NIERUCHOMOŚCI
Podejście
dochodowe
Metoda
Metoda zysków
inwestycyjna
technika
technika
kapitalizacji
kapitalizacji
prostej
prostej
technika
technika
dyskontowania
dyskontowania
strumieni
strumieni
dochodów
dochodów
Metodę inwestycyjną stosuje się przy określaniu wartości nieruchomości przynoszących lub mogących przynosić dochód z czynszów najmu, dzierżawy i innych praw do nieruchomości, oraz wpływy pozaczynszowe.
Wysokość dochodu ustala się na podstawie analizy kształtowania się stawek rynkowych czynszów i wpływów pozaczynszowych.
Typowymi nieruchomościami, w przypadku których stosuje się metodę inwestycyjną, są obiekty: biurowe, magazynowe, handlowe, lokale użytkowe, garaże wielostanowiskowe itp.
Wpływy w tego rodzaju obiektach dotyczą gruntu i jego części składowych, którymi są w szczególności budynki i budowle.
W metodzie inwestycyjnej wyróżnia się następujące poziomy dochodów: a) potencjalny dochód brutto (PDB) - wyznaczany przy założeniu, że potencjał
nieruchomości jest wykorzystany w 100%, co oznacza, że nie występują straty z tytułu pustostanów, zwolnień z płatności czynszu i zaległości czynszowych, przy czym szacunek dochodów uwzględnia zasady panujące na danym rynku i stan wycenianej nieruchomości;
b) efektywny dochód brutto (EDB) – obliczany jako różnica pomiędzy potencjalnym dochodem brutto a stratami w dochodach, uzasadnionymi rynkowo i stanem wycenionej nieruchomości, np. zwolnieniami w płatnościach, pustostanami, zaległościami czynszowymi;
c) dochód operacyjny neto (DON) – obliczany jako różnica pomiędzy efektywnym dochodem brutto a wydatkami operacyjnymi związanymi z utrzymaniem danej nieruchomości, których rodzaj i poziom wynikają z warunków rynkowych.
DON EDB WO
EDB PDB 1
( p
W ) 1
( zc
W )
gdzie:
W
– wskaźnik strat z tytułu pustostanów
p
W
– wskaźnik strat z tytułu zwolnień z płatności czynszu i zaległości zc
czynszowych
Wydatki operacyjne (WO) obejmują: koszty podatku od nieruchomości, opłaty roczne za użytkowanie wieczyste gruntu, koszty mediów, nakłady na konserwację i naprawy bieżące, koszty zarządzania, koszty ubezpieczenia, koszty ochrony oraz inne koszty ponoszone okresowo, a ponadto średni nakład na powtarzające się regularnie wymiany elementów stałego wyposażenia z częstotliwością co najmniej raz na kilka lat, co jest uzasadnione wymogami rynkowymi.
Przy określaniu wartości rynkowej do wydatków operacyjnych nie zalicza się: a) odpisów amortyzacyjnych,
b) spłat rat kapitałowych i odsetkowych od kredytów lub pożyczek, c) nakładów na remonty, przekraczających bieżącą dbałość o stan techniczny i standard użytkowy, z wyjątkiem nakładów na wymianę elementów stałego wyposażenia – z częstotliwością co najmniej raz na kilka lat, d) podatku dochodowego.
Dochody generowane przez nieruchomość są wyrażane w ujęciu realnym, co oznacza, że inflacja nie stanowi podstawy do różnicowania ich przyszłych poziomów.
Poziom pustostanów (W ) oraz strat spowodowanych zaległościami czynszowymi p
(W ) ustala się na podstawie informacji z rynku.
zc
Wartość nieruchomości ustala się technikami:
a) kapitalizacji prostej – poprzez kapitalizację stałego strumienia dochodu operacyjnego netto,
b) dyskontowania strumieni dochodów – poprzez dyskontowanie strumienia zmiennych dochodów.
Metodę zysków stosuje się przy określaniu wartości nieruchomości przynoszących lub mogących przynosić dochód, którego wysokości nie można ustalić w sposób podany przy metodzie inwestycyjnej.
Typowymi nieruchomościami dla których stosuje się metodę zysków są: hotele, motele, restauracje, stacje benzynowe, targowiska, obiekty sportowo-rekreacyjne, sala widowiskowe, kina).
Wpływy w tego rodzaju obiektach uzależnione są od dochodów z działalności prowadzonej na nieruchomości, w szczególności przez użytkownika, i stanowią odpowiednik wpływów czynszowych.
Przez dochody z nieruchomości stanowiące odpowiednik wpływów czynszowych rozumieć należy część dochodów z działalności gospodarczej prowadzonej na danej nieruchomości przez typowego, przeciętnie efektywnie działającego użytkownika.
Źródłem informacji o wysokości dochodów z nieruchomości są dane rynkowe i dane z szacowanej nieruchomości.
Dochód z nieruchomości obliczany jest na podstawie przychodu użytkownika z działalności operacyjnej, pomniejszonego o koszty operacyjne użytkownika i wydatki operacyjne.
Etapy metody:
1) wyznaczenie wpływów użytkownika (WU) z działalności prowadzonej na nieruchomości,
2) obliczenie dochodu brutto użytkownika (DBU) z różnicy wpływów użytkownika (WU) i kosztów operacyjnych użytkownika (KOU),
3) obliczenie dochodu operacyjnego netto użytkownika (DONU) z różnicy dochodu brutto użytkownika (DBU) i wydatków operacyjnych (WO),
4) Obliczenie udziału dochodu operacyjnego netto właściciela nieruchomości w dochodzie operacyjnym netto użytkownika (DONU) – wysokość tego dochodu wyznacza się na podstawie danych rynkowych lub w inny uzasadniony sposób.
DON u DONU
DONU DBU WO
DBU WU KOU
gdzie:
u
– udział dochodu operacyjnego netto właściciela nieruchomości w dochodzie operacyjnym netto użytkownika (%)
Do kosztów operacyjnych użytkownika (KOU) zalicza się wszelkie wydatki związane z prowadzeniem działalności i warunkujące uzyskanie spodziewanych wpływów, w tym:
a) koszty zakupu towarów, materiałów i usług,
b) koszty płac personelu z narzutami,
c) koszty związane z odtwarzaniem majątku trwałego i wyposażenia, d) koszty reklamy itp.
Do kosztów operacyjnych użytkownika nie zalicza się:
a) amortyzacji,
b) spłaty kredytów i pożyczek oraz kosztów finansowych (odsetki), c) płaconego przez użytkownika podatku dochodowego.
Dochód z nieruchomości obliczany jest przy uwzględnieniu wydatków operacyjnych, na zasadach określonych w metodzie inwestycyjnej.
Wartość nieruchomości ustala się technikami:
a) kapitalizacji prostej – poprzez kapitalizację stałego strumienia dochodu operacyjnego netto,
b) dyskontowania strumieni dochodów – poprzez dyskontowanie strumienia zmiennych dochodów.
TECHNIKA KAPITALIZACJI PROSTEJ (1)
Przy użyciu techniki kapitalizacji prostej wartość nieruchomości określa się jako iloczyn stałego strumienia dochodu rocznego możliwego do uzyskania z wycenianej nieruchomości i współczynnika kapitalizacji lub jako iloraz stałego strumienia dochodu rocznego i stopy kapitalizacji.
Współczynnik kapitalizacji ( Wk) odzwierciedla okres, w którym powinien nastąpić zwrot środków poniesionych na nabycie nieruchomości podobnych do wycenianej, z dochodów możliwych do uzyskania z tych nieruchomości podobnych.
Stopa kapitalizacji ( R) odwzorowuje dochód inwestora na kapitale zaangażowanym w nieruchomość oraz zwrot wyłożonego kapitału.
Współczynnik kapitalizacji jest odwrotnością stopy kapitalizacji (1/ R).
Wysokość współczynnika kapitalizacji i stopę kapitalizacji ustala się na podstawie badania rynku nieruchomości podobnych do nieruchomości wycenianej jako wzajemną relację między cenami transakcyjnymi uzyskanymi za nieruchomości podobne a dochodami możliwymi do uzyskania z tych nieruchomości.
TECHNIKA KAPITALIZACJI PROSTEJ (2)
WN DON Wk
1
Wk
1
R
WN DON R
gdzie:
W
– wartość nieruchomości
N
DON – stały roczny dochód operacyjny netto z nieruchomości W
– współczynnik kapitalizacji (okres zwrotu kapitału)
k
R
– stopa kapitalizacji
TECHNIKA KAPITALIZACJI PROSTEJ (3)
Zalecanym sposobem określenia stopy kapitalizacji jest obliczenie jej jako ilorazu dochodu operacyjnego netto, możliwego do uzyskania na rynku, i ceny rynkowej nieruchomości.
DON
R CT
gdzie:
R
– stopa kapitalizacji
DON
– stały dochód operacyjny netto
CT
– cena rynkowa nieruchomości
TECHNIKA KAPITALIZACJI PROSTEJ (4)
Przyjęta do obliczeń stopa kapitalizacji powinna uwzględniać w szczególności różnicę w poziomie ryzyka pomiędzy nieruchomością wycenianą a nieruchomościami stanowiącymi przedmiot analizy stóp kapitalizacji.
Podstawowymi czynnikami ryzyka, wpływającymi na poziom stopy kapitalizacji, są m.in.: lokalizacja, stan techniczny, standard użytkowy, wiarygodność najemców, warunki umów najmu obciążające wycenianą nieruchomość, wielkość budynków i ich funkcje, ochrona konserwatorska.
Przyjęty w wycenie poziom stopy kapitalizacji powinien uwzględniać również ryzyko dotyczące zmienności dochodu z wycenianej nieruchomości.
Przedmiotem wyceny jest położona w miejscowości NN nieruchomość gruntowa zabudowania budynkiem biurowym.
Wykorzystując podejście porównawcze, obliczono dla wycenianej nieruchomości:
roczny efektywny dochód brutto (EDB) w wysokości 300 zł/m2,
roczny operacyjny dochód netto (DON) w wysokości 240 zł/m2, Dla ustalenia stopy kapitalizacji zebrano informacje o transakcjach sprzedaży 4
nieruchomości podobnych. Dla nieruchomości tych przy wykorzystaniu podejścia porównawczego ustalono EDB i DON:
CT
EDB
DON
Transakcja
(zł/m2)
(zł/m2)
(zł/m2)
A
2 500
250
200
B
2 800
260
215
C
3 000
290
235
D
2 700
270
225
Dla transakcji A, B, C i D obliczono dalej stopę kapitalizacji dla EDB i DON oraz ich średnie wartości, które wykorzystane będą do wyceny. Wyniki przeprowadzonych obliczeń zestawiono poniżej:
CT
EDB
DON
Transakcja
(zł/m2)
(zł/m2)
(zł/m2)
A
2 500
250
0,100
200
0,080
B
2 800
260
0,093
215
0,076
C
3 000
290
0,090
235
0,078
D
2 700
270
0,096
225
0,083
Średnia
0,095
x
0,079
Ostatecznie wartość jednostkowa nieruchomości wyniesie:
dla EDB (nieruchomość wyceniana) i R obliczonego przy uwzględnieniu EDB z nieruchomości, które były przedmiotem obrotu:
EDB
300
2
WN
3157 zł / m
R
095
,
0
dla DON (nieruchomość wyceniana) i R obliczonego przy uwzględnieniu DON z nieruchomości, które były przedmiotem obrotu:
DON
240
2
WN
3038 zł / m
R
079
,
0
W wyniku przeprowadzonych obliczeń otrzymano dwie różniące się od siebie o około 3,5% wartości wycenianej nieruchomości. Taki wynik uznać należy za prawidłowy, ponieważ identyczne wyniki obliczeń dla obu przypadków otrzymano by tylko wtedy, gdyby dla wszystkich nieruchomości, o których mowa w tym przykładzie, stosunek EDB był stały. Sytuacja taka jest jednak w warunkach rynkowych praktycznie DON
niemożliwa.
TECHNIKA DYSKONTOWANIA STRUMIENI DOCHODÓW (1)
Przy użyciu techniki dyskontowania strumieni dochodów wartość nieruchomości określa się jako sumę zdyskontowanych strumieni zmiennych dochodów przewidywanych do uzyskania z nieruchomości wycenianej w poszczególnych latach przyjętego okresu projekcji, powiększoną o zdyskontowaną wartość rezydualną nieruchomości.
Założenie o zmienności dochodów wynika z prowadzonych lub planowanych działań na nieruchomości bądź z umów obciążających nieruchomość. Oznacza to, że zmienność poziomu strumieni dochodu nie wynika z przewidywanych w przyszłości zmian na rynku i w otoczeniu nieruchomości.
Wartość rezydualna ( RV) przedstawia wartość nieruchomości po upływie ostatniego roku projekcji.
Stopa dyskontowa ( r) odwzorowuje dochód inwestora na kapitale zaangażowanym w nieruchomość, przy uwzględnieniu stopnia ryzyka inwestowania w wycenianą nieruchomość.
TECHNIKA DYSKONTOWANIA STRUMIENI DOCHODÓW (2) 1
1
1
1
WN DON 1
DON 2
DONt
RV
1 r1
1 r2
1 r n
1 r n
n
WN
DONt a RV a
t
n
t 1
gdzie:
W
– wartość nieruchomości
N
DON
– strumień pieniężny dochodu na koniec kolejnego roku
t
1, 2, …n
– lata projekcji
r
– stopa dyskontowa
a
– współczynnik dyskonta
t
RV
– wartość rezydualna
TECHNIKA DYSKONTOWANIA STRUMIENI DOCHODÓW (3)
Stopę dyskontową wyznaczyć można poprzez korektę rynkowych stóp kapitalizacji, uwzględniając spodziewane zmiany dochodów (czynszów) i (lub) cen nieruchomości po okresie prognozy.
Przy wyznaczaniu poziomu stopy dyskontowej bierze się pod uwagę różnice w poziomie ryzyka osiągania dochodów z nieruchomości będącej przedmiotem wyceny oraz z nieruchomości dla których wyznaczono odpowiednie stopy dyskontowe.
Podstawowymi czynnikami wpływającymi na poziom ryzyka są m.in.: lokalizacja, stan techniczny, standard użytkowy, wiarygodność najemców, warunki zawartych umów najmu, wielkość i rodzaj funkcji budynku, ochrona konserwatorska.
W przypadku braku danych z rynku nieruchomości stopę dyskontową określa się na podstawie stóp dyskontowych z długoterminowych inwestycji charakteryzujących się porównywalnym ryzykiem.
TECHNIKA DYSKONTOWANIA STRUMIENI DOCHODÓW (4)
Przyjmując jako podstawę wyznaczania stopy dyskontowej stopy zwrotu z inwestycji wolnych od ryzyka należy je zwiększyć o premię za wyższe ryzyko inwestowania na rynku nieruchomości i o ewentualną premię za ryzyko inwestowania w wycenianą nieruchomość.
r rw rr rn
gdzie:
r
– stopa dyskontowa
r
– stopa zwrotu z inwestycji wolnych od ryzyka (bez stopy inflacji) w
r
– premia za ryzyko inwestowania na rynku nieruchomości
r
r
– premia za ryzyko inwestowania w daną nieruchomość
n
Poziom stopy dyskontowej podobnie jak dochody określa się w ujęciu realnym a nie nominalnym.