Język staro-cerkiewno-słowiański http://xpicto.republika.pl/slavonia/jezyki/scs.html Język staro-cerkiewno-słowiański

словѣньскъ ?зыкъ

I. Conditio sine qua non kanonu języka staro-cerkiewno-słowiańskiego: 1. zachowane nosówki: , ę

2. występowanie samogłoski ě oznaczającej szerokie e zbliżone do ja.

вѣра, лѣвъ, сѣм?

3. przejście

TărT, TălT w TraT, TlaT

мракъ, прахъ, страна, гласъ, глава, власъ

ărT, ălt w raT, taT

рамо, рало, равънъ

4. przejście ps. tj, dj w št, žd свѣшта, решти, межда, виждѫ

II. pozostałe cechy charakterystyczne: 1. występowanie półsamogłosek jerów: miękkiego ь i twardego ъ

мракъ, прахъ, лѣвъ

2. zgłoskotwórcze r i l (zapisywane jako рь, ръ, ль, лъ) трьгъ, гръло, дрьжати, зрьно

влькъ, вльна, влъна, слъза

3. uproszczenie grup dt, tl do l рало, молити, плелъ

4. odmiana prosta i złożona przymiotników 5. Prawo otwartej sylaby. Sylaba z reguły kończy się na samogłoskę lub półsamogłoskę.

6. końcówki odmiany przymiotników jak rzeczownika 7. l epetentyczne między spółgłoską wargową a j купл?, люблѫ, земля

8. czasy przeszłe proste: aoristus (3 postacie), imperfectum

Wstecz

Spis treści

Wstęp

Na początek strony

1 z 1

2008-06-10 15:27