oprac. Justyna Kowalczyk

Ontologia

Wykład 3 – 21. X. 2008r.

Dr Adam Bastek

1. Sposoby dochodzenia do pojęcia bytu,

I. przez abstrakcję zakresową,

drzewko Porfiriusza (hierarchia pojęć)

II. metodą separacji

zastosowanie tej metody znajdujemy u św. Tomasza z Akwinu i Arystotelesa,

polega na tym że prawda jest zgodnością rzeczy i intelektu,

ponadto prawda musi zachodzić między tym co je sądzi a samym

przedmiotem, czyli że coś musi być,

np. niebieski długopis – sądzę że długopis jest niebieski, on jest niebieski zatem ten długopis musi być niebieski,

2. Martin Heidegger - trzy przeszkody na drodze do pytania o bycie,

w oparciu o M. Heidegger „ Bycie i czas” tłum B. Baran, PWN, Warszawa 1994, str. 4 – 7,

I. „bycie” jest pojęciem najogólniejszym (Arystoteles) nie daję się rozumieć w odchyleniu od bytu – jest dostępne rozumieniu za pośrednictwem bytu i tylko w nim, albowiem zrozumienie bycia zawiera się w tym, co uchwytne w bycie

( św. Tomasz z Akwinu) ogólność bycia odbiega od wszelkiej ogólności

gatunkowej, przekracza ją, jest „ transcendensem” ( średniowieczna ontologia) bycie jest „ nieokreślonym Bezpośrednim” (Georg Wilhelm Friedrich Hegel).

II. „bycie” uznawane jest za niedefiniowalne w świetle formuły definito fit per

genus proximum et defferentam specyficam - gdy definiowanie wymyka się samo sobie, bowiem jego definicyjne ujęcie, to ujęcie w byt, nie można go

wywieść z pojęć wyższego rzędu ani zaprezentować za pośrednictwem pojęć

usytuowanych niżej w definiowanej hierarchii. Niedefiniowalność nie

rozwiązuję więc problemu bycia; lecz skłania do jego eksplikacji (wyjaśniania, tłumaczenia),jedno jest jasne: bycie różni się od bytu.

( definiowanie polega na wskazaniu najbliższego rodzaju)

III. fakt iż pojęcie bycia jest nieusuwalne, iż występuje zawsze i wszędzie, świadcząc o swojej samo – przez – się zrozumiałości – to właśnie jest niezrozumiałe. Rozumiem, znaczy odnosimy się; zagadnięci o nie w oderwaniu od bytowego kontekstu – już nie wiemy i nie rozumiemy czym jest, albowiem

samo pytanie, typowe przecież dla bytu, o który zapytuje wydaję się

niewłaściwe i wymaga dostatecznego opracowania.

Podsumujmy : pojęcia bytu nie należy dociekać bo jest najogólniejsze, nie definiowane i oczywiste,

3. Bycie źródło „uprzedzeń” wg Martina Heideggera:

I. ogólność,

II. niedefiniowalność,

III. oczywistość,

I.

ogólność

bycie jest pojęciem najogólniejszym,

1

• Czy to znaczy, że jest bardziej ogólne niż byt? (pojęcie bytu) sposoby dochodzenia do pojęcia bytu wskazują na to, iż byt jest pojęciem

najogólniejszym,

generalizacja – wskazujemy genus

- bycie jednak nie wyznacza zakresu

- ogólność bycia nie jest ogólnością gatunkową

Drzewko Porfiriusza

w jakim zatem sensie pojęcie bytu jest najogólniejsze ?

• „ogólność bycia przekracza najwyższą ogólność gatunkową”,

• ogólność bycia nie jest ogólnością gatunkową,

• byt = to, co jest

podstawa bytu, czyli czego??

Badanie bytu jako bytu: zadanie Arystotelowskiej „ Filozofii pierwszej”

W oparciu o „ Metafizykę”, Arystotelesa 1003a,

PROTE PHILOSOPHIA

TA META TA PHYSIKA

Interpretacja Martina Heideggera:

• badanie bytu jako bytu (Arystoteles)

=

• badanie bytu w jego byciu (Martin Heidegger)

Podsumowanie:

• Byt jest pojęciem najogólniejszym,

( wyznacza zakres w tym pojęcie gatunkowe)

• Bycie jest pojęciem najogólniejszym,

( nie wyznacza zakresu, za to wykracza (przekracza)

gatunkowość),

II.

Niedefiniowalność bycia

• Co to znaczy, że dane pojęcie jest niedefiniowalne ?

Nie można podać żadnej z postaci definicji,

Definicyjne - kompendium,( w miarę pełny ale zwykle podany w sposób

skrótowy zasób wiedzy na jakiś konkretny temat, zawierający "esencję" tej wiedzy)

Podziały:

wg funkcji :

realne (definiowanie rzeczy)

2

- rodzą spory filozoficzne,

- są zawsze formułowane w języku przedmiotowym, nominalne (słowa – znaczenie tych słów)

- formułowane w języku metafizyki,

- są w trzech stylizacjach:

• słownikowej,

( w supozycji materialnej

znaczenie słowa,

w supozycji prostej

wskazanie konkretnego,

w supozycji formalnej

wskazanie na cały gatunek przedmiotu,)

• semantycznej

( tylko definiendum w supozycji materialnej)

• przedmiotowej

(ani definiendum, ani definiens nie występuje w supozycji

materialnej)

np. realne == człowiek jest istotą samoświadomą,

nominalna słownikowa == słowo człowiek to, to samo co istota

samoświadoma,

nominalna semantyczna == słowo człowiek oznacza istotę

samoświadomą,

nominalna przedmiotowa == człowiek jest istotą samoświadomą,

wg zadań:

sprawozdawczych:

- zdają sprawozdanie,

- skierowane są na przeszłość lub teraźniejszość,

- są prawdziwe lub fałszywe,

- relacjonują sposób użycia definiowanego wyrazu lub wyrażenia,

projektujących:

- ustanawiają nowe znaczenia na przyszłość,

- są z gruntu prawdziwe:

na mocy konwencji językowe,

- tworzą postulaty językowe,

regulujących:

- występują gł. z nazwami nieostrymi

- np. wysoki budynek,

konstruktywne

wg budowy:

nie równościowe:

- np. indukcyjne, aksjomatyczne, ostensywne,

równościowe:

- wyraźne, klasyczne,

- to co ma być zdefiniowane jest tożsame z definiendum,

- między definiendum a definiens zachodzi równość, z założenia

powinny się równoważyć

- definiens – rodzaj + różnica gatunkowa ( Arystoteles)

- np., Bursztyn jest to żywica skamieniała,

kontekstowe:

- to co ma być zdefiniowane stanowi część definiendum,

- Ciężar ciała A jest identyczny z ciężarem ciała B

= (zawsze i tylko wtedy gdy )

Ciało A równoważy się na wadzę z ciężarem B

Relacja równoważnościowa

d – s

3