Plan Marshalla
5 czerwca 1947
na Uniwersytecie Harvarda sekretarz stanu USA, gen. George Marshal
wygłosił przemówienie prezentujące koncepcję
amerykańskiej
koncepcja została nazwana „planem Marshalla”. Była to logiczna konsekwencja „doktryny
Trumana”.
został uchwalony prze Kongres jako ustawa i zatwierdzony przez prezydenta
Stanów Zjednoczonych 3 kwietnia 1948 roku.George Marshall wychodził z założenia, że dla
zahamowania potęgi Związku Radzieckiego nie wystarczy potęga militarna Stanów
Zjednoczonych. Wpływy ZSRR powinno
powstrzymać za pomocą szybkiego rozwoju
gospodarczego krajów europejskich, wyniszczonych wojną. Były one podatne na wpływy
partii komunistycznych, sterowanych z Moskwy. Gruntem podatnym dla komunistów jest
załamanie gospodarcze, a co za tym idzie zubożenie ludności. Jeśli sytuacja gospodarcza
poprawiłaby się, to komuniści znajdą się na marginesie społeczeństwa i nie będą mieli nic do
powiedzenia. Należało przede
ożywić gospodarkę Niemiec, Francji i Wielkiej
Brytanii. Państwa miały zawierać umowy ze Stanami Zjednoczonymi, które udzieliłyby
pomocy finansowej bezzwrotnych pożyczek oraz niskooprocentowanych pożyczek
długoterminowych. Rozdysponowano w ten sposób kwotę 13,5 mld dolarów. Wszystkim
krajom europejskim zaproponowano przystąpienie do planu Marshalla, ale Związek
Radziecki odmówił, co było do przewidzenia. Konsekwencją odmowy ZSRR był fakt
zrezygnowania z pomocy przez Polskę i Czechosłowację, które wcześniej wyraziły chęć
przystąpienia dl planu Marshalla.Z pomocy najbardziej skorzystała Wielka Brytania, która
otrzymała ok. 3 mld dolarów i Francja, a następnie Włochy i Niemcy. Ta pomoc wystarczyła
by kraje te podniosły się pod względem gospodarczym.Plan Marshalla realizowany był do
lipca 1951 roku i ugruntował podział Europy na dwa bloki. W bloku zachodim utworzono 22
września 1947 roku Europejską Organizację Współpracy Gospodarczej, która obejmowała
także zachodnie strefy okupacyjne Niemiec.
Więcej streszczeń na temat Plan Marshalla
autor