czerwiec 2001
EN ISO 13789:1999, IDT
ISO 13789:1999, IDT
This national document is identical with EN ISO 13789:1999 and is published
with the permission of CEN, rue de Stassart, 36; B-1050 Bruxelles, Belgium
Niniejsza Polska Norma jest identyczna z EN ISO 13789:1999 i jest publikowana
za zgod
ą CEN, rue de Stassart, 36; B-1050 Bruksela, Belgia
PRZEDMOWA KRAJOWA
Niniejsza norma jest oficjalnym t
łumaczeniem normy EN ISO 13789:1999.
W normie s
ą stosowane odsyłacze krajowe oznaczone od
N1)
do
N3)
.
Norma zawiera za
łącznik krajowy NA, którego treścią jest wykaz norm powołanych w EN i ich odpowiedników krajowych.
nr ref. PN-EN ISO 13789:2001
ICS 91.120.10
Wersja polska
POLSKI
KOMITET
NORMALIZACYJNY
POLSKA NORMA
PN-EN ISO 13789
W
łaściwości cieplne
budynków Wsp
ółczynnik
strat ciep
ła przez
przenikanie Metoda
obliczania
Zamiast:
Grupa katalogowa
ICS 91.120.10
Norma europejska
EN ISO 13789:1999
ma status
Polskiej Normy
Ustanowiona przez Polski Komitet Normalizacyjny
dnia 13 czerwca 2001 r.
(Uchwa
ła nr 24/2001-o)
NORMA EUROPEJSKA
EUROPEAN STANDARD
NORME EUROPÉENNE
EUROPÄISCHE NORM
EN ISO 13789
wrzesie
ń 1999
PN-EN ISO 13789:2001 – Właściwości cieplne budynków Współczynnik strat ciepła przez przenikanie Metoda obliczania
Wydrukowano z programu Integram 2.0
Strona 1
W
łaściwości cieplne budynków - Współczynnik strat ciepła przez przenikanie -
Metoda obliczania (ISO 13789:1999)
Niniejsza norma jest polsk
ą wersją normy europejskiej EN ISO 13789:1999. Została ona przetłumaczona przez Polski Komitet
Normalizacyjny i ma ten sam status co wersje oficjalne.
Norma europejska zosta
ła przyjęta przez CEN 16 listopada 1997.
Zgodnie z wewn
ętrznymi przepisami CEN/CENELEC członkowie CEN są zobowiązani do nadania normie europejskiej statusu normy
krajowej bez wprowadzania jakichkolwiek zmian. Aktualne wykazy norm krajowych (powsta
łych w wyniku nadania normie europejskiej
statusu normy krajowej),
łącznie z ich danymi bibliograficznymi, można otrzymać w Sekretariacie Centralnym CEN lub w krajowych
jednostkach normalizacyjnych b
ędących członkami CEN.
Norma europejska zosta
ła opracowana w trzech oficjalnych wersjach językowych (angielskiej, francuskiej i niemieckiej). Wersja w
ka
żdym innym języku, przetłumaczona na odpowiedzialność danego członka CEN i zarejestrowana w Sekretariacie Centralnym CEN, ma
ten sam status co wersje oficjalne.
Cz
łonkami CEN są krajowe jednostki normalizacyjne następujących państw: Austrii, Belgii, Danii, Finlandii, Francji, Grecji, Hiszpanii,
Holandii, Irlandii, Islandii, Luksemburga, Niemiec, Norwegii, Portugalii, Republiki Czeskiej, Szwajcarii, Szwecji, W
łoch i Zjednoczonego
Królestwa.
CEN
Europejski Komitet Normalizacyjny
European Committee for Standardization
Comité Européen de Normalisation
Europäisches Komitee für Normung
nr ref. EN ISO 13789:1999 E
SPIS TRE
ŚCI
Przedmowa
Wprowadzenie
1 Zakres normy
2 Normy powo
łane
3 Definicje
4 Wsp
ółczynnik strat ciepła przez przenikanie
5 Ustalenia dodatkowe
6 Sprawozdanie
Za
łącznik A (normatywny) Temperatura w przestrzeni nieogrzewanej
Za
łącznik B (informacyjny) Informacja o typie wymiarów
Przedmowa
Tekst normy EN ISO 13789:1999 zosta
ł opracowany przez Komitet Techniczny CEN/TC 89 "Właściwości cieplne budynków i
komponentów budowlanych"
N1)
, którego sekretariat jest prowadzony przez SIS, we wsp
ółpracy z Komitetem Technicznym ISO/TC 163
"Izolacja cieplna"
N2)
.
Niniejsza norma europejska powinna uzyska
ć status normy krajowej, przez opublikowanie identycznego tekstu lub uznanie, najpóźniej do
marca 2000 r., a normy krajowe sprzeczne z niniejsz
ą normą powinny być wycofane najpóźniej do marca 2000 r.
Zgodnie z przepisami wewn
ętrznymi CEN / CENELEC do wprowadzenia niniejszej normy europejskiej zobowiązane są następujące kraje
cz
łonkowskie: Austria, Belgia, Dania, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Islandia, Luksemburg, Niemcy, Norwegia,
Portugalia, Republika Czeska, Szwajcaria, Szwecja, W
łochy i Zjednoczone Królestwo.
Niniejsza norma jest jedn
ą z serii norm dotyczących metod projektowania i oceny właściwości cieplnych budynków i komponentów
budowlanych.
Wprowadzenie
Celem niniejszej normy jest:
a) ujednolicenie rynku mi
ędzynarodowego poprzez wprowadzenie zharmonizowanej definicji wewnętrznej charakterystyki budynków,
b) pomoc w ocenianiu zgodno
ści z przepisami,
c) dostarczenie danych wyj
ściowych do obliczania rocznego zużycia energii do ogrzewania budynków.
Wynik obliczenia mo
że być stosowany jako przyczynek do obliczania rocznego zużycia energii i obciążenia cieplnego budynków, do
Thermal performance of buildings -
Transmission heat loss coefficient -
Calculation method (ISO 13789:1999)
Performance thermique des bâtiments -
Coefficient de déperdition par transmission
- Méthode de calcul
(ISO 13789:1999)
Wärmetechnisches Verhalten von
Gebäuden - Spezifischer
Transmissionswärmeverlustkoeffizient -
Berechnungsverfahren
(ISO 13789:1999)
PN-EN ISO 13789:2001 – Właściwości cieplne budynków Współczynnik strat ciepła przez przenikanie Metoda obliczania
Wydrukowano z programu Integram 2.0
Strona 2
przedstawiania charakterystyki przenikania ciep
ła w budynku lub do oceniania zgodności ze specyfikacjami przedstawionymi za pomoca
wsp
ółczynnika strat ciepła przez przenikanie. Zastosowanie współczynnika strat ciepła przez przenikanie zdefiniowanego przez niniejszą
norm
ę do wymiarowania systemów grzewczych może wymagać znacznych poprawek.
1 Zakres normy
Niniejsza norma okre
śla metodę i podaje sposób obliczania współczynnika strat ciepła przez przenikanie całych budynków i części
budynków. Do celów niniejszej normy przyj
ęto, że przestrzeń ogrzewana ma jednorodną temperaturę.
Straty ciep
ła przez wentylację nie są ujęte w zakresie niniejszej normy. Jednakże, w następstwie oceny strat ciepła przez przenikanie
przez przestrzenie nieogrzewane, niniejsza norma podaje umowne warto
ści stopni wymiany powietrza takich przestrzeni.
Za
łącznik A podaje metodę w stanie ustalonym do obliczania temperatury w przestrzeniach nieogrzewanych przylegających do
budynków ogrzewanych.
2 Normy powo
łane
N3)
Do niniejszej normy europejskiej wprowadzono, drog
ą datowanego lub niedatowanego powołania wymagania zawarte w innych
publikacjach. Powo
łania te znajdują się w odpowiednich miejscach w tekście normy, a wykaz publikacji podano poniżej. W przypadku
powo
łań datowanych późniejsze zmiany lub nowelizacje którejkolwiek z wymienionych publikacji mają zastosowanie do niniejszej normy
europejskiej tylko wówczas, gdy zostana wprowadzone do tej normy przez jej zmian
ę lub nowelizację. W przypadku powołań
niedatowanych stosuje si
ę ostatnie wydanie powołanej publikacji.
3 Definicje
W niniejsze normie stosowane s
ą definicje podane w EN ISO 7345 oraz podane poniżej:
3.1 przestrze
ń ogrzewana: Pomieszczenie lub przestrzeń zamknięta, która jest ogrzewana przy danym układzie regulacji temperatury.
3.2 wsp
ółczynnik strat ciepła przez przenikanie: Wielkość strumienia cieplnego przez przenikanie z przestrzeni ogrzewanej do
środowiska zewnętrznego podzielona przez różnicę temperatury pomiędzy środowiskami zewnętrznym i wewnętrznym.
UWAGA Obydwie temperatury s
ą rozpatrywane jako jednorodne.
3.3 wsp
ółczynnik strat ciepła przez wentylację: Wielkość strumienia cieplnego przez wentylację z przestrzeni ogrzewanej do
środowiska zewnętrznego podzielona przez różnicę temperatury pomiędzy środowiskami zewnętrznym i wewnętrznym.
3.4 wsp
ółczynnik strat ciepła: Suma współczynników strat ciepła przez przenikanie i przez wentylację.
3.5 wymiar wewn
ętrzny: Długość mierzona od ściany do ściany i od podłogi do sufitu wewnątrz każdego pomieszczenia budynku.
3.6 ca
łkowity wymiar wewnętrzny: Długość mierzona wewnątrz budynku, bez uwzględnienia wewnętrznych podziałów.
3.7 wymiar zewn
ętrzny: Długość mierzona na stronie zewnętrznej budynku.
4 Wsp
ółczynnik strat ciepła przez przenikanie
4.1 Równanie podstawowe
Wsp
ółczynnik strat ciepła przez przenikanie, H
T
, oblicza si
ę z:
gdzie
L
D
jest bezpo
średnim współczynnikiem sprzężenia między przestrzenią ogrzewaną i stroną zewnętrzną przez obudowę budynku,
zdefiniowanym przez równanie (2), w W/K;
EN ISO 6946
Building components and building elements - Thermal resistance and thermal transmittance - Calculation
method (ISO 6946)
EN ISO 7345
Thermal insulation - Physical quantities and definitions (ISO 7345)
EN ISO 10077-1
1)
Thermal performance of windows, doors and shutters - Calculation of thermal transmittance - Part 1: Simplified
method (ISO 10077-1 )
EN ISO 10211-1
Thermal bridges in building construction - Calculation of heat flows and surface temperatures - Part 1: General
methods (ISO 10211-1 )
EN ISO 10211-2
1)
Thermal bridges in building construction - Calculation of heat flows and surface temperatures - Part 2: Linear
thermal bridges (ISO 10211-2)
EN ISO 13370
Thermal performance of buildings - Heat transfer via the ground - Calculation methods (ISO 13370)
EN ISO 14683
Thermal bridges in building construction - Linear thermal transmittance - Simplified methods and default
values (ISO 14683)
H
T
= L
D
+ L
s
+ H
U
(1)
PN-EN ISO 13789:2001 – Właściwości cieplne budynków Współczynnik strat ciepła przez przenikanie Metoda obliczania
Wydrukowano z programu Integram 2.0
Strona 3
L
s
jest wsp
ółczynnikiem strat ciepła w stanie ustalonym przez grunt zdefiniowanym w 4.4, w W/K;
H
U
jest wsp
ółczynnikiem strat ciepła przez przenikanie przez przestrzenie nieogrzewane, zdefiniowanym w równaniu (3), w W/K.
Norma EN ISO 10211-1 podaje ogóln
ą procedurę obliczania całkowitego współczynnika sprzężenia cieplnego, L, obudowy lub
którejkolwiek jej cz
ęści, włączając straty przez grunt. Jeśli nie rozpatruje się przestrzeni nieogrzewanej, odpowiada to współczynnikowi
strat ciep
ła przez przenikanie określonemu w niniejszej normie. EN ISO 10211-1 można więc zastosować jako alternatywę lub kiedy jest
wymagany bardziej dok
ładny wynik.
4.2 Granice przestrzeni ogrzewanej
Przestrze
ń ogrzewana rozpatrywanego budynku powinna być przed obliczeniem jasno zdefiniowana. Elementy budynku, które będą
rozpatrywane w obliczeniach, s
ą granicami przestrzeni ogrzewanej.
Obudowa budynku powy
żej gruntu jest modelowana przez płaskie i specjalnie ukształtowane elementy jak pokazano na rysunku 1.
Granice pomi
ędzy "podziemną" częścią, włącznie z przenikaniem ciepła przez grunt, a częścią budynku "powyżej gruntu", mającą
bezpo
średnie straty do środowiska zewnętrznego lub do przestrzeni nieogrzewanych, są zgodne z EN ISO 13370:
- dla budynków z pod
łogami na gruncie, podłogami podniesionymi i nieogrzewanymi podziemiami: poziom wewnętrznej powierzchni
pod
łogi na gruncie;
- dla budynków z ogrzewanymi podziemiami: zewn
ętrzny poziom gruntu.
Za
łącznik B podaje informację o wynikach stosowania różnych typów pomiarów przy podziale obudowy na elementy.
Rysunek 1 - Modelowanie obudowy budynku przez p
łaskie i specjalnie ukształtowane komponenty
Je
śli obliczenia wykonuje się dla części budynków, granice tych części powinny być jasno zdefiniowane, tak aby suma współczynników
strat ciep
ła przez przenikanie wszystkich części była równa współczynnikowi dla całego budynku.
4.3 Bezpo
średnie przenikanie do zewnątrz
Wsp
ółczynnik strat ciepła przez przenikanie przez elementy budynku oddzielające przestrzeń ogrzewaną od powietrza zewnętrznego jest
obliczany z
gdzie:
A
i
jest powierzchni
ą elementu i obudowy budynku, w m
2
, (wymiary okien i drzwi s
ą przyjęte jako wymiary otworów w ścianie);
U
i
jest wsp
ółczynnikiem przenikania ciepła elementu i obudowy budynku, obliczonym zgodnie z EN ISO 6946 dla elementów
nieprzezroczystych lub zgodnie z EN ISO 10077-1 dla elementów przezroczystych, w W/(m
2
·K);
I
k
jest d
ługością liniowego mostka cieplnego k, w m;
k
jest liniowym wsp
ółczynnikiem przenikania ciepła mostka cieplnego k, przyjętym z EN ISO 14683 lub obliczonym zgodnie z EN ISO
10211-1, w W/(m·K);
j
jest punktowym wsp
ółczynnikiem przenikania ciepła punktowego mostka cieplnego j, obliczonym zgodnie z EN ISO 10211-1, w W/K
(punktowe mostki cieplne, które s
ą zazwyczaj częścią płaskich elementów budowlanych i są przyjęte przy obliczaniu ich współczynników
przenikania nie powinny by
ć tu dodawane);
L
k
2D
jest wsp
ółczynnikiem sprzężenia cieplnego, otrzymanym z dwuwymiarowego obliczenia zgodnie z EN ISO 10211-1, w W/(m·K);
(2)
PN-EN ISO 13789:2001 – Właściwości cieplne budynków Współczynnik strat ciepła przez przenikanie Metoda obliczania
Wydrukowano z programu Integram 2.0
Strona 4
L
j
3D
jest wsp
ółczynnikiem sprzężenia cieplnego, otrzymanym z obliczenia trójwymiarowego zgodnie z EN ISO 10211-1, w W/K;
Sumowanie powinno by
ć wykonane po komponentach budowlanych oddzielających środowiska wewnętrzne i zewnętrzne.
Do sytuacji nie obj
ętych przez EN ISO 6946, EN ISO 10077-1, EN ISO 14683 lub EN ISO 10211-2, EN ISO 10211-1 powinno być
odniesienie.
Gdy g
łówna warstwa izolacyjna jest ciągła i ma jednolitą grubość, to liniowy i punktowy współczynnik przenikania ciepła można pominąć,
je
śli zastosowane są wymiary zewnętrzne. Główna warstwa izolacyjna jest warstwą o największym oporze cieplnym w elementach
zawieraj
ących potencjalny mostek cieplny.
Je
śli współczynnik przenikania ciepła komponentu zmienia się (np. okna z żaluzjami zamkniętymi w nocy), należy obliczyć obydwie
warto
ści, maksymalną i minimalną.
4.4 Wsp
ółczynnik strat ciepła przez przenikanie przez grunt
Wsp
ółczynnik ten, L
S
jest obliczany zgodnie z EN ISO 13370.
4.5 Wsp
ółczynnik strat ciepła przez przenikanie przez przestrzenie nieogrzewane
Wsp
ółczynnik strat ciepła przez przenikanie, H
U
, mi
ędzy przestrzenią ogrzewaną a środowiskami zewnętrznymi poprzez przestrzenie
nieogrzewane, otrzymuje si
ę z
gdzie:
L
iu
jest wsp
ółczynnikiem sprzężenia cieplnego pomiędzy przestrzenią ogrzewaną i przestrzenią nieogrzewaną, obliczonym zgodnie z 4.3
i 4.4, w W/K (L
iu
= L
Diu
+ L
siu
);
H
iu
jest wsp
ółczynnikiem strat ciepła z przestrzeni ogrzewanej do przestrzeni nieogrzewanej, w W/K;
H
ue
jest wsp
ółczynnikiem strat ciepła z przestrzeni nieogrzewanej do środowiska zewnętrznego, w W/K;
UWAGA W równaniu (3), czynnik zmniejszaj
ący, b, dopuszcza dla przestrzeni nieogrzewanej w temperaturze różnej od środowiska
zewn
ętrznego (patrz załącznik A).
H
iu
oraz H
ue
obejmuj
ą straty ciepła przez przenikanie i wentylację. Oblicza się je z
Wsp
ółczynniki sprzężenia cieplnego, L
ue
i L
iu
, oblicza si
ę zgodnie z 4.3 i 4.4 (L
ue
= L
Due
+ L
sue
) i wsp
ółczynnikami strat ciepła przez
wentylacj
ę, H
V,ue
i H
V,iu
z
gdzie:
jest g
ęstością powietrza, w kg/m
3
;
c jest ciep
łem właściwym powietrza, w Wh/(kg·K);
V
ue
jest wielko
ścią strumienia powietrza między przestrzenią nieogrzewaną a środowiskiem zewnętrznym, w m
3
/h;
V
iu
jest wielko
ścią strumienia powietrza między przestrzenią ogrzewaną i nieogrzewaną, w m
3
/h.
UWAGA W EN ISO 6946 podano przybli
żone metody dla niektórych szczególnych przestrzeni nieogrzewanych.
5 Ustalenia dodatkowe
5.1 Postanowienia ogólne
Je
śli celem obliczenia jest dostarczenie danych do szacowania rocznego zapotrzebowania na energię, zaleca się zastosowanie do
oblicze
ń najlepszych dostępnych danych wyjściowych.
Je
śli celem jest przedstawienie charakterystyki przenikania ciepła budynku rozpatrywanego jako wyrób lub ocena zgodności z
wymaganiami wyra
żonymi przez współczynnik strat ciepła przez przenikanie, należy zastosować wartości zdefiniowane poniżej. Wynik
oblicze
ń jest więc zależny od zlokalizowania i wykorzystani budynku.
5.2 Wsp
ółczynnik strat ciepła przez przenikanie przez grunt
Niniejszy wsp
ółczynnik jest składową stanu ustalonego, L
s
, obliczon
ą zgodnie z EN ISO 13370, przy założeniu współczynnika
przewodzenia ciep
ła jako 2 W/(m·K).
5.3 Zmienny wsp
ółczynnik przenikania ciepła
Gdy wsp
ółczynnik przenikania ciepła może ulegać zmianom, należy zastosować maksymalną jego wartość.
H
U
=L
iu
b oraz
(3)
H
iu
= L
iu
+ H
V,iu
oraz H
ue
= L
ue
+ H
V,ue
(4)
H
V,iu
=
cV
iu
oraz H
V,ue
=
cV
ue
(5)
PN-EN ISO 13789:2001 – Właściwości cieplne budynków Współczynnik strat ciepła przez przenikanie Metoda obliczania
Wydrukowano z programu Integram 2.0
Strona 5
5.4 Wielko
ść wymiany powietrza przestrzeni nieogrzewanej
W celu unikni
ęcia zbyt niskiego oszacowania strat ciepła przez przenikanie, strumień powietrza z przestrzeni ogrzewanej do przestrzeni
nieogrzewanej nale
ży przyjąć zerowy.
Strumie
ń powietrza z przestrzeni nieogrzewanej do środowiska zewnętrznego oblicza się z
gdzie:
n
ue
jest umown
ą krotnością wymian powietrza między przestrzenią nieogrzewaną a środowiskiem zewnętrznym, w h
-1
;
V
u
jest obj
ętością powietrza w przestrzeni nieogrzewanej, w m
3
.
Krotno
ść wymian powietrza, n
ue
, jest warto
ścią podaną w tablicy 1, która najlepiej odpowiada rozpatrywanej przestrzeni nieogrzewanej.
Tablica 1 - Umowne krotno
ści wymian powietrza między przestrzenią nieogrzewaną a środowiskiem zewnętrznym
UWAGA Je
śli wymiana powietrza przy 50 Pa, n
50
, lub ekwiwalentna powierzchnia nieszczelno
ści, A
1
, jest znana, krotno
ść wymian
powietrza, n, mo
żna szacować z jednej z następujących zależności empirycznych:
Wówczas przyjmuje si
ę z tablicy 1 wartość n
ue
najbli
ższą n.
Umowna warto
ść ciepła właściwego powietrza wynosi
c = 1200 J/(m
3
·K) (0,33 Wh/(m
3
·K)).
6 Sprawozdanie
Sprawozdanie powinno zawiera
ć następujące informacje:
a) powo
łanie się na niniejsza normę;
b) identyfikacj
ę budynku;
c) plany budynku, z zaznaczonymi na nich przyj
ętymi granicami przestrzeni ogrzewanej;
d) opis komponentów obudowy budynku, sk
ładające się na nie elementy włącznie z wymiarami i zastosowanymi materiałami;
e) wykaz tych komponentów z ich polami powierzchni i wsp
ółczynnikami przenikania ciepła, długościami i liniowymi współczynnikami
przenikania ciep
ła liniowych mostków cieplnych, jak również liczbą i punktowymi współczynnikami przenikania ciepła punktowych
mostków cieplnych;
f) je
śli są przestrzenie nieogrzewane, przyjęte krotności wymian powietrza;
g) wsp
ółczynnik strat ciepła przez przenikanie do zewnątrz, L
D
, przez grunt, L
s
, i przez przestrze
ń nieogrzewaną, H
u
, zaokr
ąglony do
trzech cyfr znacz
ących;
h) ca
łkowitą określoną stratę ciepła przez przenikanie, H
T
, zaokr
ągloną do trzech cyfr znaczących;
i) je
śli są przyjęte w obliczeniach zmienne współczynniki przenikania ciepła; powinny być podane wyniki dla obu wartości - maksymalnej i
minimalnej,
łącznie z opisem różnych współczynników przenikania ciepła i ich ekstremalnych wartości.
Za
łącznik A (normatywny)
Temperatura w przestrzeni nieogrzewanej
Niniejsza temperatur
ę oblicza się przy przyjęciu warunków stanu ustalonego. Wynika ona z równowagi cieplnej stanu ustalonego w
przestrzeni nieogrzewanej, oraz
V
iu
= 0
(6)
V
ue
= V
u
n
ue
(7)
Nr Typ szczelno
ści
n
ue
h
-1
1
Brak drzwi i okien, wszystkie z
łącza między komponentami dobrze uszczelnione, nie przewidziane otwory wentylacyjne.
0
2
Wszystkie z
łącza między komponentami dobrze uszczelnione, nie przewidziane otwory wentylacyjne.
0,5
3
Wszystkie z
łącza dobrze uszczelnione, przewidziane małe otwory do wentylacji.
1
4
Brak szczelno
ści spowodowany otwartymi złączami lub stałymi otworami wentylacyjnymi.
5
5
Brak szczelno
ści spowodowany licznymi otwartymi złączami lub dużymi bądź licznymi stałymi otworami wentylacyjnymi.
10
(8)
PN-EN ISO 13789:2001 – Właściwości cieplne budynków Współczynnik strat ciepła przez przenikanie Metoda obliczania
Wydrukowano z programu Integram 2.0
Strona 6
gdzie:
jest temperatur
ą;
jest wielko
ścią strumienia cieplnego generowanego w obrębie przestrzeni "nieogrzewanej" (np. zyski słoneczne);
H s
ą współczynnikami strat ciepła obliczonymi zgodnie z rozdziałem 4 niniejszej normy.
Indeks i jest dla strony wewn
ętrznej, e dla zewnętrznej, u dla nieogrzewanej.
UWAGA Obliczenie temperatury w przestrzeni nieogrzewanej nie jest niezb
ędne do zastosowania niniejszej normy, ale jest wymagane
przez inne normy. Skoro mo
że to być bezpośrednio wyprowadzone z wyników niniejszej normy, podaje się tu metodę.
Za
łącznik B (informacyjny)
Informacja o typie wymiarów
W celu zastosowania metody obliczeniowej obudowa budynku jest podzielona na elementy (patrz rozdzia
ł 4 oraz rysunek B.1 ). Jednak,
wymiary elementu budowlanego s
ą zazwyczaj mierzone zgodnie z jednym z trzech systemów: wewnętrznym, całkowitym wewnętrznym
oraz zewn
ętrznym. Różnią się one między sobą w sposobie włączania płaskich powierzchni złączy pomiędzy elementami w powierzchnie
tych elementów.
Zatem, wyra
żenie
A
i
U
i
w równaniu (2) jest wi
ększe z zastosowaniem wymiarów zewnętrznych, niż z zastosowaniem wymiarów
wewn
ętrznych. W rezultacie wartości
k
s
ą zasadniczo mniejsze dla wymiarów zewnętrznych i mogą być nawet ujemne w niektórych
przypadkach, takich jak naro
żniki zewnętrzne.
Rysunek B.1 - Przyk
łady metod określania wymiarów elementu budowlanego
Je
śli zasadnicza warstwa izolacyjna jest ciągła, liniowe współczynniki przenikania ciepła niektórych połączeń mogą być małe, szczególnie
kiedy stosowane s
ą wymiary zewnętrzne lub całkowite wewnętrzne. W takich przypadkach są one często pomijane. Skutkiem tego w
obliczonych warto
ściach współczynnika strat ciepła przez przenikanie mogą pojawiać się małe różnice pomiędzy systemami wymiarów,
je
śli pewne mostki cieplne są zaniedbywane w jednym systemie, ale nie są w innym.
Zaleca si
ę zatem, szczególnie w przypadkach spornych, żeby budynek był oceniany z zastosowaniem wymiarów każdego
poszczególnego elementu (drugi z lewej na rysunku B.1 ). W tej metodzie liniowy wsp
ółczynnik przenikania ciepła każdego złącza jest
formalnie w
łączony.
Za
łącznik krajowy NA
(informacyjny)
NORMY POWO
ŁANE W TREŚCI NORMY EUROPEJSKIEJ I ICH ODPOWIEDNIKI KRAJOWE
UWAGA - Zaleca si
ę sprawdzenie, czy podane w wykazie normy i ich odpowiedniki krajowe nie zostały zaktualizowane.
(A.1)
PN-EN ISO 13789:2001 – Właściwości cieplne budynków Współczynnik strat ciepła przez przenikanie Metoda obliczania
Wydrukowano z programu Integram 2.0
Strona 7
Odsy
łacz krajowy: Odpowiednia nazwa w języku angielskim: CEN/TC 89 "Thermal performance of buildings and
building components"
Odsy
łacz krajowy: Odpowiednia nazwa w języku angielskim: ISO/TC 163"Thermal insulation"
Odsy
łacz krajowy: Patrz Załącznik krajowy NA
B
ędzie opublikowana.
Normy powo
łane w EN
Odpowiedniki krajowe
EN ISO 6946:1996
-
PN-EN ISO 6946:1999 Komponenty budowlane i elementy budynku - Opór cieplny i wsp
ółczynnik
przenikania ciep
ła - Metoda obliczania
EN ISO 7345:1995
-
PN-EN ISO 7345:1998 Izolacja cieplna - Wielko
ści fizyczne i definicje
EN IS0 10077-1:2000
-
Brak odpowiednika krajowego. PN w opracowaniu w NKP nr 179
EN ISO 10211-1:1995
-
PN-EN ISO 10211-1:1998 Mostki cieplne w budynkach - Strumie
ń cieplny i temperatura powierzchni -
Ogólne metody obliczania
EN ISO 10211-2:2000
-
Brak odpowiednika krajowego. PN w opracowaniu w NKP nr 179
EN ISO 13370:1998
-
PN-EN ISO 13370:2001 W
łaściwości cieplne budynków - Wymiana ciepła przez grunt - Metody
obliczania
EN ISO 14683:1999
-
PN-EN ISO 14683:2001 Mostki cieplne w budynkach - Liniowy wsp
ółczynnik przenikania ciepła -
Metody uproszczone i warto
ści orientacyjne
PN-EN ISO 13789:2001 – Właściwości cieplne budynków Współczynnik strat ciepła przez przenikanie Metoda obliczania
Wydrukowano z programu Integram 2.0
Strona 8