background image

 

POŁĄCZENIA ŚRUBOWE I GWINTOWE 
 
l. Podstawowe parametry oraz rodzaje gwintów. 
 

Połączeniem  śrubowym  nazywa  się  połączenie  wykonane  za  pośrednictwem 

elementów  łączących,  tj.  śrub  (połączenie  pośrednie).  Połączenie  bezpośrednie  otrzymuje 
się wkręcając element z gwintem zewnętrznym w element z gwintem wewnętrznym. 

Gwint  uzyskuje  się  przez  wykonanie  na  walcowej  lub  stożkowej  powierzchni 

elementu jednego lub kilku śrubowych rowków (bruzd), o określonym kształcie (przekroju i 
skoku). Linię śrubową walcową otrzymuje się przez nawijanie na walcu o średnicy D, równi 
pochyłej o podstawie πD i wysokości równej skokowi linii śrubowej P (rys. l). W zależności 
od kierunku nawinięcia rozróżnia się gwinty o prawym lub lewym skręcie. Kąt pochylenia 
linii śrubowej 

γ można określić ze wzoru: 

 

D

P

=

π

γ

 

 

 

Rys. l. Powstawanie linii śrubowej w wyniku nawinięcia równi pochyłej na walec 

 
W  zależności  o  tego,  czy  gwint  jest  wykonany  na  zewnętrznej  powierzchni,  czy  w 

otworze, rozróżnia się gwinty zewnętrzne i wewnętrzne. W zależności od zarysu rozróżnia 
się  gwinty:  trójkątne,  trapezowe,  symetryczne  i  niesymetryczne,  prostokątne  lub  kołowe 
(rys.2). 

Podziałką gwintu P

Z

 nazywa się odległość sąsiednich zarysów mierzoną wzdłuż osi 

gwintu. 

Skokiem  gwintu  (zarysu)  nazywa  się  przesunięcie  zarysu  zwoju  wzdłuż  osi  po 

pełnym  jego  obrocie.  Skok  może  być  równy  podziałce  (P  =  P

z

),  wtedy  gwint  jest 

jednokrotny, lub stanowi jego krotność (P == P

z

*h

z

), wtedy gwint jest wielokrotny. Jedną z 

głównych  charakterystycznych  cech  gwintów  jest  kąt  rozwarcia  zarysu  gwintu 

α.  Jeżeli 

dwusieczna  tego  kąta  tworzy  z  osią  gwintu  kąt  prosty,  gwint  jest  symetryczny,  w 
przeciwnym razie jest niesymetryczny. 

Rozróżnia się tzw. roboczy kąt zarysu 

α

r

. Dla gwintów symetrycznych 

α

r

 = 

α/2, dla 

niesymetrycznych, np. dla trapezowego niesymetrycznego 

α

r

 = 3°. 

Rozpatrując połączenia śrubowe ze współpracującą z nią nakrętką rozróżnia się następujące 
charakterystyczne wielkości: 
- średnicę nominalną śruby d, 

background image

 

- średnicę podziałową śruby d

p

- średnicę rdzenia śruby d

r

- średnicę nominalną nakrętki D, 
- średnicę otworu D

o

- średnicę podziałową nakrętki D

p

-  średnicę  roboczą  gwintu  d

g

  =  0,5(D

o

  +  d). 

Należy zaznaczyć, że D

p

 = d

p

 

 

Wszystkie gwinty poza prostokątnym są znormalizowane, a więc znormalizowane są 

ich  średnice  nominalne  d  i  podziałki;  wszystkie  inne  wymiary  gwintu  są  uzależnione  od 
podziałki. 

 

 

 

Rys. 2.  Zarys gwintów: a) trójkątny, b) prostokątny, c) kołowy, d)trapezowy symetryczny,  

e) trapezowy niesymetryczny 

 

W każdym rodzaju gwintów rozróżnia się podstawowy szereg gwintów normalnych 

zwykłych, w których średnica nominalna jest skojarzona z pewną podziałką. W przypadku 
gdy z daną średnicą jest skojarzona podziałką umiej sza niż w gwincie zwykłym, powstaje 
gwint drobnozwojny a w przypadku podziałki większej - grubozwojny. 

 

 

 

Rys. 3. Podstawowe wymiary śruby i nakrętki.

background image

 

2. Rysowanie gwintów, elementów łączących oraz połączeń gwintowych. 
 

Gwinty  w  sposób  dokładny  rysuje  się  —  ze  względu  na  pracochłonność  takich 

rysunków - tylko w szczególnych przypadkach, np. na niektórych rysunkach poglądowych 
przeznaczonych do celów szkoleniowych. We wszystkich pozostałych przypadkach gwinty 
przedstawia się na rysunkach w uproszczeniu a mianowicie: 

-  element z gwintem (śrubę, otwór, itp.) rysuje się tak jak on wygląda przed wykonaniem 

gwintu (rys. 4 a-c), 

-  gwint  zaznacza  się:  w  rzucie  na  płaszczyznę  równoległą  do  osi  gwintu  -  dwiema 

cienkimi  liniami  a  obrazującymi  dna  wrębu  gwintu  (rys.  4  d-g),  zaś  w  rzucie  na 
płaszczyznę  prostopadłą  do  osi  gwintu  —  cienkim  łukiem  o  długości  ok.  ¾  obwodu, 
przy czym linia ta nie powinna ani zaczynać się, ani kończyć na liniach osi, 

 

Długość użytkową gwintu zaznacza się linią grubą (rys. 4 d,f). Długością użytkową 

gwintu  jest  w  zasadzie  długość  gwintu  o  pełnym  zarysie,  bez  wyjścia  gwintu.  Gwint 
niewidoczy rysuje się liniami kreskowymi. 
 

a)

b)

c)

d)

e)

f)

Rys.4. Rysowanie gwintów zewnętrznych i wewnętrznych 

 

W połączeniach gwintowych „przeważa" gwint zewnętrzny, który zawsze zasłania 

gwint wewnętrzny (w otworze), jak na rys 5. 
 

 

 
Rys. 5  Rysowanie połączeń gwintowych 

background image

 

 

 
 
Rys. 6  Rysowanie połączeń gwintowych „rura w rurze” 

 

 

 

Części złączne z gwintem: śruby, wkręty i nakrętki można rysować: 
 
a) dokładnie — na rysunkach wykonawczych tych części oraz w specjalnych przypadkach 
na rysunkach złożeniowych, 
b) w dwóch stopniach uproszczenia (w zależności od przeznaczenia rysunku, jego 
podziałki  i  potrzeby  pokazania  szczegółów)  -  na  rysunkach  złożeniowych.  Przykłady 
dokładnych rysunków części złącznych gwintowanych zawierają tabele 1,2,3. 
 

Tabela l. Przykłady dokładnego i uproszczonego rysowania śrub 
 

Przedstawienie 

Lp

Rysunek dokładny 

uproszczone 

umown

 

 

 

 

 

 

 

 

 

background image

 

 

 

 

 

Tabela 2. Przykłady dokładnego rysowania nakrętek 
 

Przedstawienie 

Lp. 

Rysunek dokładny 

uproszczone 

umowne 

 

 

 

 

 

 

Tabela 3. Przykłady dokładnego i uproszczonego rysowania nakrętek 
 

Przedstawienie 

Lp. 

Rysunek dokładny 

uproszczone 

umowne 

 

 

 

 

 

 

 
 
Dokładne rysunki i zasadę rysowania sześciokątów łbów śrub pokazano na rys. 6. 
 

background image

 

0

,8

d

3

/4

D

1

/2

D

D

d

 

 

Rys.6 Rysowanie dokładne łbów śrub oraz nakrętek sześciokątnych 

 

W  przedstawieniu uproszczonym  połączeń gwintowych  na  rysunkach  złożeniowych 

(tabela  3)  stosuje  się  przedstawienie  uproszczone  przewidziane  dla  poszczególnych  części 
złącznych,  a  ponadto  pomija  się  luzy  między  częściami  łączonymi  i  złącznymi,  gwinty  w 
otworach nieprzelotowych oraz wyjścia gwintów. 

W  przedstawieniu  umownym  połączeń  gwintowych  wykorzystuje  się  symbole 

graficzne poszczególnych części połączenia z tabl. 1-3, pojedynczo lub łącząc je w grupy, w 
zależności  od  rodzaju  połączenia,  przy  czym  niewidoczne  symbole  części  lub  fragmenty 
symboli rysuje się liniami kreskowymi. 

 

 
Tabela l. Przykłady dokładnego i uproszczonego rysowania śrub 
 

Przedstawienie 

Lp. 

Rysunek dokładny 

uproszczone 

umowne 

 

 

 

background image

 

 

 

 

 

 

 

3. Wymiarowanie gwintów 

Oznaczenie  gwintu  składa  się  ze  znaku  określającego  rodzaj  gwintu  i  jego 

wymiarów.  Gwinty  wymiaruje  się  przez  podanie  oznaczenia  gwintu  i  jego  długości 
użytkowej (rys. 7 a,b). Gwinty zaleca się wymiarować w rzucie na płaszczyznę równoległą 
do  osi,  ale  oznaczenie  gwintu  można  także  podać  w  rzucie  na  płaszczyznę  prostopadłą  do 
jego osi (rys. 7 c). 

1

5

1

6

M

8

a)

b)

c)

 

 

Rys. 7. Wymiarowanie gwintów