background image

Apokaliptyczna wizja końca oraz jej literackie kontynuacje  
 
1. Autor – św. Jan Ewangelista  

 

Wg tradycji Księgę Apokalipsy napisał w trakcie przymusowego pobytu na wyspie 
Patmos, dokąd został zesłany przez Domicjana w roku 95.  
 

2. Apokalipsa  

 

Jedna z najbardziej tajemniczych ksiąg Nowego Testamentu . 

 

W języku greckim – apo oznacza – z dala od czegoś, poza czymś; zaś kalypto – 
zasłaniać, zakrywać, czyli apokalypsis – objawienie czegoś zakrytego  (tajemnicy),  
czyli odkrywanie przeszłości i przyszłości w symbolicznych określeniach.  

 

Od tego utworu pochodzi określenie gatunku literackiego, chociaż gatunek taki istniał 
już wcześniej. 

 

Objawienie św. Jana pełne jest tajemnic i ukazuje wizję losów Kościoła w przyszłości 
aż do ponownego przyjścia Chrystusa. Zawiera także wizję końca świata i powstanie 
„Nowego Świata”. 

 

Jedna z najchętniej komentowanych ksiąg Nowego Testamentu.  
 

3. Struktura księgi 

 

Prolog (1,1-3) 

 

Część I  

listy do siedmiu Kościołów (1,4 – 3,22) 

 

Część II (4,1 – 22,5)  

wprowadzenie: wizja tronu, Baranka, zwoju (księgi) (4,1 – 5,14) 

siedem pieczęci (siódma pieczęć wchłania część po niej następującą) (6,1 – 
7,17) 

siedem trąb (siódma trąba wchłania część po niej następującą) (8,1 – 11,14) 

znak Niewiasty, Smoka, aniołów z siedmioma plagami (11,15 – 16,16) 

konkluzja: pokazanie „wielkiego dnia” ostatecznej interwencji Chrystusa 
(16,17 – 22,5) 

 

Epilog (22,6 – 21) 

4. Symbolika Apokalipsy 

 

walka Dobra ze Złem  

 

cztery zwierzęta  

- lew 
- wół 
- orzeł 
- zwierzę z ludzką twarzą  

 

Babilon  

- zło świata  

 

Nowa Jeruzalem  

- niebo otwarte dla zbawionych  

 

kobieta ubrana w słońce  

- zwycięski Kościół lub triumfującą Matkę Boską  

 

czterech jeźdźców Apokalipsy – ich przybycie zwiastuje koniec świata 

- zaraza 
- wojna 

background image

- głód 
- śmierć  

 

liczby  - szczególnie siódemka 

- siedem tajemniczych pieczęci symbolizujących – poprzez ich 
złamanie – końcowy etap dziejów świata  

 
Apokalipsa to księga pełną przepowiedni o charakterze katastroficznym, zwiastująca  
wydarzenia przynoszące zagładę i zakończenie pewnej części historii ludzkości. 
 
5. Malarskie nawiązania do Apokalipsy 

 

Albrecht Dürer Czterech jeźdźców Apokalipsy(drzeworyt) 

  Hans Memling Ołtarz Sądu Ostatecznego (tryptyk) 

 

Michał Anioł Sąd Ostateczny (fresk w Kaplicy Sykstyńskiej) 

  Peter Bruegel starszy Triumf śmierci  

  Peter von Cornelius Jeźdźcy Apokalipsy  

  Hieronim Bosch Sąd Ostateczny  

  Stephan Lochner Sąd Ostateczny I  

  William Blake Wielki czerwony smok i niewiasta obleczona w słońce 

 
 
6. Kontynuacje motywu w literaturze: 
 
ŚREDNIOWIECZE 

  Tomasz z Celano (prawdopodobnie) hymn ,,Dies irae” ( łac. Dzień gniewu) 

ROMANTYZM 

 

Juliusz Słowacki ,,Uspokojenie” - wizja apokalipsy (rewolucji jako nagłej i wielkiej 
siły) w kontekście historycznym narodu (po zniszczeniu odrodzi się nowy świat). 
Adam Mickiewicz ,,Dziady” cześć III : ,,Wielka Improwizacja”, ,,Widzenie księdza 
Piotra”.  

 

Zygmunt Krasiński ,,Nie-Boska komedia”  - Stary, zepsuty świat przepadnie (w 
skutek rewolucji), a powstanie nowy poprzez tryumf chrześcijaństwa, analogicznie do 
apokaliptycznej wizji. 

MŁODA POLSKA  

 

Jan Kasprowicz „Dies irae” - Wizja końca świata i sądu ostatecznego przedstawiona w 
sposób ekspresjonistyczny, zgodnie z przepowiednią biblijnych proroków. 

 

Jan Kasprowicz „Święty Boże, święty mocny” - obraz ostatnich chwil istnienia 
ludzkości, ostatecznej walki dobra ze złem - archanioła Michała  z Szatanem. 

 

Stanisław Przybyszewski „Dzień Sądu” –dramat, nawiązanie do średniowiecznego 
„Dies irae 

DWUDZIESTOLECIE MIĘDZYWOJENNE 

 

Czesław Miłosz ,,Roki”  

 

Józef Czechowicz ,,Żal” -  nastrój przeczucia nieuchronnego kresu, zbliżającej się 
zagłady. 

 

Antoni Słonimski ,,Niemcom” - pesymistyczna i pełna grozy wymowa wiersza 
prorokującego zbliżające się zniszczenie dorobku przeszłych pokoleń. 

 

Władysław Broniewski „Krzyk ostateczny” - zapowiedź nadciągającej wojny. 

 

Stanisław Ignacy Witkiewicz  ,,Szewcy” – ukazanie świata dążącego do katastrofy. 

 

Stanisław Ignacy Witkiewicz „Nienasycenie” - zapowiedź upadku Polski 
międzywojennej. 

background image

 

Konstanty Ildefons Gałczyński „Koniec świata” - apokalipsa pokazana groteskowo, 
zderzenie przerażenia zagładą z kpiną i żartem.  

LITERATURA WSPÓŁCZESNA 

 

Leopold Staff „Tak. Bóg opuścił ziemię…” - Bóg umiera, człowiek staje się 
apokaliptyczną bestią. 

 

Jerzy Liebert „Jeździec” - anioł -wysłannik Boga nawołujący do nawrócenia. 

 

Tadeusz Gajcy „Widma” - apokalipsa spełniona. 

 

Aleksander Rymkiewicz „Tropiciel” 

 

Jerzy Zagórski „Widzenie IV” – katastrofizm. 

 

Czesław Miłosz ,,Piosenka o końcu świata”  

 

Krzysztof Kamil Baczyński  *** (,,Których nam nikt nie wynagrodzisz...”) 

 

Krzysztof Kamil Baczyński „Pokolenie” (1941 r. - ,,Do palców przymarzły struny”) 
oraz „Pokolenie” (1943 r. - ,,Wiatr drzewa spienia”) 

 

Zbigniew Herbert „U wrót doliny” -  gorzkie i ironiczne sprawozdanie z miejsca, w 
którym ma odbyć się sąd ostateczny. 

 

Zofia Nałkowska ,,Medaliony” 

 

Tadeusz Borowski ,,Opowiadania” 

 

Gustaw Herling-Grudziński ,,Inny świat” 

 

Hanna Krall ,,Zdążyć przed Panem Bogiem” 

 

Kazimierz Moczarski ,,Rozmowy z katem” 

 

Miron Białoszewski ,,Pamiętnik z powstania warszawskiego” 

 

Tadeusz Konwicki ,,Mała apokalipsa” - zapowiedź katastrofy świata, w którym 
dominuje totalitarny system.  

 
7. W filmie: 

 

Apocalypto, reż. Mel Gibson  

 

Armageddon, reż. Michael Bay  

 

Czas Apokalipsy, reż. Francis Ford Coppola (1979)  

 

Czterech jeźdźców Apokalipsy, reż. Rex Ingrem (1922)  

 

Dzień niepodległości, reż. Roland Emmerich  

 

Mała apokalipsa, reż. Costa Gavras 

 

Omen, reż. John Moore  

 

Siódma pieczęć, reż. Ingmar Bergmann (1956)