background image

SIERPIEŃ 2014       PRAWO PRACY W PYTANIACH I ODPOWIEDZIACH

 

1

 

nr 110, sierpień 2014 

ISSN 1734-9842

Praktyczne rozwiązania prawne dla specjalistów do spraw personalnych

rawo pracy

w pytaniach i odpowiedziach

P

Oficjalne 

stanowiska

MPiPS 

PIP

w   n u m e r z e   m . i n . :

CZAS PRACY

Dojazd do siedziby firmy lub innego 
wyznaczonego miejsca – od kiedy 
liczyć dniówkę pracownika  

6

TEMAT NUMERU

Informacja o warunkach zatrudnienia 
– dokument „szyty na miarę”  

4–5

URLOPY I ZWOLNIENIA

26 dni urlopu rocznie dla rodzica 
pracującego na część etatu 
w praktyce może dać znacznie więcej  

7

WYNAGRODZENIA I ŚWIADCZENIA

Niezdolność do pracy na obecnym 
stanowisku a zapłata za okres 
niewykonywania pracy  

9

OCHRONA RODZICIELSTWA

Nieważny jest wymiar – zgoda rodzica 
małego dziecka konieczna jest na każdą 
pracę w porze nocnej  

10

STANOWISKO PIP

Regulaminem ZFŚS można wymagać 
druku PIT od pracownika i oświadczenia 
o niezatrudnieniu od emeryta  

12

Halina Tulwin
dyrektor 
Departamentu 
Prawnego GIP

Katarzyna 
Pietruszyńska
radca prawny 
w Departamencie 
Prawnym GIP

Joanna 
Kaleta
adwokat,
wieloletni 
pracownik GIP

Anna 
Telec
radca prawny,
były sędzia sądu pracy

Monika 
Frączek
główny specjalista
w Departamencie 
Prawa Pracy MPiPS

Marek 
Rotkiewicz
prawnik, 
specjalista z zakresu 
prawa pracy, trener

N A S I   E K S P E R C I

ciąg dalszy na stronie 8

Urlop rodzicielski i praca na część 

etatu a dodatkowe świadczenia

Pytanie: 

Nasi pracownicy otrzymują od nas abonamenty medyczne w prywatnych 

placówkach. Ich wartość (100 zł) jest doliczana do przychodów pracowników, 
opodatkowana i oskładkowana. Pracownicy mają prawo do tych świadczeń 
także w okresie urlopów macierzyńskich i rodzicielskiego. W jaki sposób należy 
rozliczyć to świadczenie dla pracownicy, która będzie łączyła urlop rodzicielski 
z pracą na 1/4 etatu? Czy należy wartość abonamentu „przypisać” w części do 
wynagrodzenia, a w części do zasiłku? Co ze składkami i podatkiem?

Odpowiedź: 

Skoro pracownicy mają prawo do tych abonamentów także za czas 

otrzymywania zasiłku macierzyńskiego, to pracownica będzie mogła w pełni 
z niego korzystać również w trakcie urlopu rodzicielskiego. Wartość pakietu 
będzie nadal opodatkowana, ale oskładkowana tylko w części przypisanej do 
wynagrodzenia.

Wartość pakietu świadczeń medycznych jest opodatkowana, ale nie zawsze oskładko-
wana. Tak najczęściej uznają organy skarbowe. 
Wyłączona jest ze składek na ubezpieczenia społeczne wówczas, gdy pracownicy upraw-
nieni są do tych świadczeń na podstawie układów zbiorowych pracy, regulaminów wy-
nagradzania lub przepisów o wynagradzaniu oraz ponoszą za nie częściową odpłatność 
(choćby symboliczną). 
Tak też wskazał np. oddział ZUS w Gdańsku w interpretacji indywidualnej z 13 lutego 
2013 r. (znak: DI/100000/451/123/2013). 

background image

 

2 

l  PRAWO PRACY W PYTANIACH I ODPOWIEDZIACH        SIERPIEŃ 2014

Umowy i dokumentacja

RODZICIELSKI Z PEŁNYM URLOPEM
Od ponad roku zatrudnieni rodzice mogą korzystać 
z szeregu dodatkowych uprawnień, z nowym urlo-
pem rodzicielskim na czele. Wśród nich znalazło 
się także coś dla pracowników, którzy opiekując 
się dzieckiem, chcą podjąć aktywność zawodową. 
Mowa o możliwości łączenia dodatkowego urlopu 
macierzyńskiego oraz urlopu rodzicielskiego 
z pracą u swojego pracodawcy. Takie rozwiązanie 
może być korzystne dla obu stron stosunku pracy: 
pracodawca ma większe możliwości rozdyspono-
wania pracy pomiędzy zatrudnionych, a pracownik 
może łatwiej przygotować się do powrotu do pracy 
na pełnym etacie. 
Z uprawnieniem tym wiążą się też pewne kłopoty 
– jeden z nich dotyczy urlopu wypoczynkowego. 
Wydawać by się mogło, że skoro pracownik rodzic 
pracuje na część  etatu, to urlop należy naliczać mu 
proporcjonalnie. Jednak, jak podkreśla resort pra-
cy, nie ma do tego podstaw (szerzej o tym na str. 
7). Drugi problem to płacowe rozliczanie świadczeń 
dla takich pracowników, o czym piszemy na str. 8.

Emilia Wawrzyszczuk

redaktor prowadząca

Kierownik grupy wydawniczej

:

Agnieszka Konopacka-Kuramochi
Redaktor prowadząca: Emilia Wawrzyszczuk
Konsultant merytoryczny: Halina Tulwin
dyrektor Departamentu Prawnego GIP
Wydawca: Wojciech Dyr
Koordynator produkcji: Mariusz Jezierski

Druk: Paper&Tinta

Nakład: 3700 egz.

Skład i łamanie: Triograf, Dariusz Kołacz

„Prawo Pracy w Pytaniach i Odpowiedziach” wraz z innymi elementami 

subskrypcji chronione jest prawem autorskim. Przedruk materiałów bez zgody 

wydawcy – zabroniony. Zakaz nie dotyczy cytowania publikacji z powołaniem się 

na źródło. Redakcja nie ponosi odpowiedzialności prawnej za zastosowanie za-

wartych w „Prawie Pracy w Pytaniach i Odpowiedziach” lub w innych elementach 

subskrypcji informacji, wskazówek, przykładów itp. do konkretnych przypadków.

Wiedza i Praktyka sp. z o.o.
ul. Łotewska 9a, 03-918 Warszawa

KRS: 0000098264, 

Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie,

Sąd Gospodarczy, XIII Wydział Gospodarczy Rejestrowy,

wysokość kapitału zakładowego: 200 tys. zł

Zamówienia:  tel. 22 518 29 29 

 faks 22 617 60 10 

 cok@wip.pl

Prawo Pracy 

w Pytaniach i Odpowiedziach

OD REDAKCJI

Numer telefonu na dyżur eksperta

w sierpniu: 22 318 07 38

Okresu próbnego lepiej nie wpisywać 

w bezterminowej umowie o pracę

Pytanie: 

Jesteśmy polskim oddziałem zagranicznej korporacji. Umowy 

o pracę z pracownikami w Polce sporządzane są według ustalonego wzoru, 
w którym jest klauzula: „Umowa zawarta na czas nieokreślony poprzedzony 
3-miesięcznym okresem próbnym”. Jak należy traktować taką umowę? Jak ją 
wypowiedzieć, jeśli po 3 miesiącach okresu próbnego pracodawca nie chce 
przedłużać zatrudnienia pracownikowi?

Odpowiedź: 

Pracodawca nie może jednocześnie zawrzeć z pracownikiem umowy 

na okres próbny i na czas nieokreślony. W opisanym przypadku należy uznać, 
że pracodawca zawarł z pracownikiem umowę na czas nieokreślony, w związku 
z czym do upływu 6 miesięcy zatrudnienia obowiązuje go 2-tygodniowy okres 
wypowiedzenia.

Umowa o pracę powinna wskazywać m.in. 
rodzaj zawartej między stronami stosunku 
pracy umowy. Zgodnie z art. 25 Kodeksu 
pracy umowę o pracę zawiera się na czas 
nieokreślony, na czas określony lub na czas 
wykonania określonej pracy. Jeżeli zacho-
dzi konieczność zastępstwa pracownika 
w czasie jego usprawiedliwionej nieobec-
ności w pracy, pracodawca może w tym 
celu zatrudnić innego pracownika na pod-
stawie umowy o pracę na czas określony, 
obejmujący czas tej nieobecności. 

Trzeba zawrzeć odrębną umowę 

na okres próbny

Każda z powyższych umów może być po-
przedzona umową o pracę na okres prób-
ny, nieprzekraczający 3 miesięcy. Wynika 
z  tego, że umowa na okres próbny jest 
odrębną umową o  pracę i  nie może być 
zawierana jako część np. umowy na czas 
nieokreślony. 

Z d a n i e m   S N

(...) Cechą charakterystyczną umowy na 
okres próbny jest jej „usługowy” charakter 
wobec pozostałych umów. Bezpośrednim 
celem tej umowy nie jest bowiem osiągnięcie 
gospodarczego celu zatrudnienia w sposób 
właściwy dla każdej z umów wymienionych 
w art. 25 § 1 kp, ale „wypróbowanie” 
pracownika przed nawiązaniem właściwego 
zatrudnienia, tzn. sprawdzenie jego przydat-
ności na zajmowanym stanowisku i zapew-
nienie niekłopotliwego (automatycznego) 
rozwiązania umowy w razie niepomyślnego 
wyniku próby. Dlatego umowa na okres prób-
ny, jeżeli strony decydują się na jej zawarcie, 
z reguły poprzedza umowę innego rodzaju, 
którą nawiązuje się w razie pomyślnego 
wyniku próby.
(wyrok Sądu Najwyższego z 4 września 2013 r.,
sygn. akt II PK 358/12, LEX nr 1375650).

Jeżeli więc pracodawca zamierza spraw-
dzić predyspozycje pracownika i jego kwa-

lifikacje do wykonywania danej pracy, to 
powinien zawrzeć z nim właśnie umowę 
o pracę na okres próbny. Nie jest dopusz-
czalne zawarcie w  umowie na czas nie-
określony zapisu, w myśl którego pierwsze 
3 miesiące świadczenia pracy na podstawie 
tej umowy stanowią zatrudnienie na okres 
próbny. Ta sama umowa o pracę nie może 
bowiem być jednocześnie umową zawartą 
na okres próbny i na czas nieokreślony. 
Rodzaj umowy musi być ustalony jedno-
znacznie. Prawidłową praktyką w opisa-
nej sytuacji byłoby zawarcie z  pracow-
nikiem umowy o pracę na okres próbny 
wynoszący 3 miesiące, a po jego upływie, 
zależnie od woli stron, podpisanie kolej-
nej umowy – na czas określony lub nie-
określony.

Okres wypowiedzenia zależy 

od okresu zatrudnienia

W  przypadku przedstawionym w  pyta-
niu należałoby uznać, że intencją stron 
było jednak zawarcie umowy na czas nie-
określony, a nie umowy na okres próbny. 
W związku z tym, jeśli po upływie 3 mie-
sięcy zatrudnienia pracodawca nie będzie 
zadowolony z pracownika, umowa nie roz-
wiąże się z mocy prawa, a będzie trwała 
nadal – jako bezterminowa.
Jeśli pracodawca będzie miał uzasadnione 
podstawy do wypowiedzenia pracowniko-
wi umowy, będzie mógł to uczynić z za-
chowaniem 2-tygodniowego okresu wypo-
wiedzenia właściwego dla umowy o pracę 
zawartej na czas nieokreślony, w  której 
okres zatrudnienia nie przekracza jeszcze 
6 miesięcy.

Katarzyna Pietruszyńska

radca prawny, specjalista prawa pracy

PODSTAWA PRAWNA:

art. 25, art. 29 § 1, art. 36 § 1 pkt 1 ustawy 

z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst 

jedn.: Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.).

Kup książkę

background image

 ZADAJ PYTANIE REDAKCJI: PRAWOPRACY@WIP.PL

 

3

 

Umowy i dokumentacja

Zmiana trybu rozwiązania umowy wymusza ponowną 

konsultację ze związkiem

Można podnieść wymagania kwalifikacyjne 

dla samorządowca, ale nie można ich obniżyć

Pytanie: 

Pracodawca poinformował związek zawodowy o zamiarze rozwiązania 

umowy o pracę z pracownikiem w związku z likwidacją jego stanowiska pracy. 
Związek pozostawił informację bez odpowiedzi. Pracownik, dowiedziawszy się 
o planowanym zwolnieniu, rozchorował się i wypowiedzenia nie wręczono. Czy 
w związku z planami zwolnienia pracownika na podstawie art. 53 § 1 pkt 1 lit. b 
Kodeksu pracy pracodawca musi ponownie powiadomić związek o tym zamiarze?

Odpowiedź: 

Tak, pracodawca musi ponownie skonsultować zamiar zwolnienia ze 

związkami zawodowymi działającymi w zakładzie.

O zamiarze wypowiedzenia pracownikowi 
umowy o pracę zawartej na czas nieokre-
ślony pracodawca ma obowiązek zawiado-
mić pisemnie reprezentującą pracownika 
zakładową organizację związkową, poda-
jąc przyczynę uzasadniającą rozwiązanie 
umowy.
Na zajęcie stanowiska w sprawie wypowie-
dzenia organizacja związkowa ma 5 dni. 
W tym terminie może zgłosić pracodawcy 
na piśmie umotywowane zastrzeżenia, jed-
nak stanowisko związku nie jest dla praco-
dawcy wiążące. Jeżeli związek zawodowy 
nie wypowie się co do zamiaru wypo-
wiedzenia pracownikowi umowy o pracę 
we wskazanym terminie, tryb konsultacji 

uznaje się za wyczerpany, a  pracodawca 
może złożyć pracownikowi wypowiedze-
nie umowy.
W  sytuacji, o  której mowa w  pytaniu, 
w związku z przebywaniem przez pracow-
nika na zwolnieniu lekarskim nie doszło 
do wypowiedzenia umowy o pracę. Praco-
dawca planuje natomiast rozwiązać z nim 
umowę o pracę na podstawie art. 53 § 1 
pkt 1 lit. b kp, a więc bez wypowiedzenia 
z powodu przedłużającej się nieobecności 
w  pracy spowodowanej chorobą. Roz-
wiązanie umowy w  tym trybie wymaga 
uprzedniej konsultacji z  reprezentującą 
pracownika zakładową organizacją związ-
kową, a związek ma 3 dni na zgłoszenie 

swoich zastrzeżeń. Również w tym przy-
padku opinia związku zawodowego nie ma 
charakteru wiążącego.
Niezależnie więc od wcześniejszej konsul-
tacji wypowiedzenia z powodu likwidacji 
stanowiska pracy, w przypadku zamiaru 
rozwiązania umowy bez wypowiedzenia 
pracodawca ma obowiązek ponownie 
skonsultować się z zakładową organizacją 
związkową reprezentującą pracownika. 
Niezachowanie trybu konsultacji stano-
wi naruszenie obowiązujących przepisów 
i jest podstawą domagania się przez pra-
cownika przywrócenia do pracy lub od-
szkodowania.

Katarzyna Pietruszyńska

radca prawny, specjalista prawa pracy

PODSTAWA PRAWNA:

art. 38, art. 41, art. 53 § 1 pkt 1 lit. b i § 4, 

art. 56 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks 

pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 

94 ze zm.),
 art. 30 ust. 1, ust. 2, ust. 2

1

 ustawy z 23 maja 

1991 r. o związkach zawodowych (tekst jedn.: 

Dz.U. z 2014 r. poz. 167).

Pytanie: 

Wymagania kwalifikacyjne dla pracowników samorządowych ustala 

pracodawca w regulaminie wynagradzania. Czy pracodawca ma prawo 
określić wyższy niż w rozporządzeniu wymagany poziom wykształcenia 
przy jednoczesnym obniżeniu wymaganego stażu pracy, np. dla stanowiska 
referenta wskazać: wykształcenie wyższe i co najmniej 1-roczny staż pracy 
lub wykształcenie średnie i co najmniej 2-letni staż pracy? Czy taki zapis 
w regulaminie jest prawidłowy?

Odpowiedź: 

Pracodawca ma prawo do podwyższenia wymaganych kwalifikacji 

w stosunku do wymagań, określonych w rozporządzeniu w sprawie 
wynagradzania pracowników samorządowych. Nie posiada natomiast delegacji 
do obniżenia któregoś z elementów wymagań kwalifikacyjnych.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy o pra-
cownikach samorządowych pracodawca 
w  regulaminie wynagradzania określa dla 
pracowników samorządowych m.in. wy-
magania kwalifikacyjne. Jednak opracowu-
jąc regulamin, pracodawca samorządowy nie 
może naruszyć przepisów rozporządzenia 
Rady Ministrów w sprawie wynagradzania 
pracowników samorządowych. Akty prawne 
niższej rangi nie mogą być bowiem sprzecz-
ne z  aktami prawa wyższej rangi – zatem 
zapisy regulaminu nie mogą być sprzeczne 
zarówno z rozporządzeniem, jak i ustawą.

Wspomniane rozporządzenie określa 
m.in. minimalne wymagania kwalifika-
cyjne niezbędne do wykonywania pracy 
na poszczególnych stanowiskach. Kon-
strukcja zapisu zastosowanego przez 
ustawodawcę jasno wskazuje, że przez 
minimalne wymagania kwalifikacyjne ro-
zumie się wykształcenie oraz umiejętności 
zawodowe, a także staż pracy (w latach). 
Tak rozumiane kwalifikacje pracodawca 
ma prawo podwyższyć, ale nie ma upraw-
nień do ich obniżania – ani w stosunku do 
wykształcenia, ani też wymaganego stażu 

pracy. Ustawodawca, pozostawiając pra-
codawcy swobodę określenia wymagań 
kwalifikacyjnych w  regulaminie, okre-
ślił jednocześnie wymagania minimalne, 
które należy uwzględnić podczas jego 
opracowywania.
Wobec powyższego stanowisko referenta 
może zajmować osoba, która posiada co 
najmniej wykształcenie średnie i co naj-
mniej 2-letni staż pracy. Do pracodawcy 
należy decyzja, czy kryteria te (bądź jedno 
z nich) podwyższyć, czy też pozostawić je 
w takiej formie, w jakiej określone zostały 
rozporządzeniem.

Agata Piszko

prawnik, wieloletni pracownik samorządowy

PODSTAWA PRAWNA:

art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z 21 listopada 2008 r. 

o pracownikach samorządowych (Dz.U. z 2008 r. 

nr 223, poz. 1458),
§ 1 pkt 2, załącznik nr 3 rozporządzenia Rady 

Ministrów z 18 marca 2009 r. w sprawie wyna-

gradzania pracowników samorządowych (tekst 

jedn.: Dz.U. z 2013 r. poz. 1050 ze zm.).

Kup książkę