plik

Doglądanie owiec: strzeżcie się wilków w kościele

(Guarding the Sheep: Beware of Wolves in the Church)

David Wilkerson
15 listopada 2004
__________

W 20 rozdziale Dziejów Apostolskich Paweł zatrzymał się w Efezie, będąc
w drodze do Jerozolimy. Zwołał tam specjalne spotkanie wszystkich liderów
kościoła. Z powagą oznajmił wierzącym z Efezu: “Widzicie mnie już po raz
ostatni. Będzie to moje ostateczne przesłanie do was. Już nigdy więcej nie
będziecie oglądali mojego oblicza” (zob. Dzieje Apostolskie 20:25).

Następnie  Paweł  przekazał  swe  ostatnie  poselstwo  do  Efezjan.
Podsumowując,  powiedział  im:  “Przebywałem  z  wami  już  wcześniej  i
wiecie za czym się opowiadam. Usługiwałem wam w uniżeniu i ze łzami.
Głosiłem  zarówno  w  waszym  kościele  jak  i  po  domach.  Czyniłem  to
wszystko,  jednocześnie  przechodząc  wielkie  próby  i  prześladowania.
Niczego przed wami nie ukrywałem”.

Po  tym  wszystkim,  ze  łzami  w  oczach  skierował  do  nich  to  poważne
ostrzeżenie:  “Przez  trzy  lata  ze  łzami  ostrzegałem  was  we  dnie  i  w  nocy
przed  tym,  co  jak  widzę,  wejdzie  do  kościoła  po  moim  odejściu.  Chcę,
abyście  jeszcze  raz  wysłuchali  teraz  tego  ostrzeżenia”  (zob.  Dzieje
Apostolskie 20:31).

Co takiego widział Paweł? Cóż zasmuciło go do tego stopnia, że przez trzy
lata płakał nad tamtym kościołem? Przed jaką to nadchodzącą tragedią
przestrzegał ich tak wiele razy, zarówno na forum publicznym jak i na
osobności, w ich kościele jak i w domach? Jakaż to kwestia tak dogłębnie
wstrząsnęła tym modlącym się, świętym mężem?

Pawłową  troską  nie  było  nagłe  rozpowszechnienie  się  pożądliwości,
cudzołóstwa,  rozwodów,  czy  pijaństwa.  Jego  ostrzeżenia  nie  dotyczyły
nadchodzącego  prześladowania  ze  strony  społeczeństwa,  bądź  też
rządowych  restrykcji  względem  wierzących.  Nie  ostrzegał  o  nagłym
rozpowszechnieniu się za kazalnicą deprawacji czy homoseksualizmu, ani o
oznakach  moralnego rozkładu,  ani  o bezrobociu  i  biedzie,  terroryzmie czy
wojnach.

Krótko  mówiąc,  Pawłowe  ostrzeżenia  nie  były  związane  z  chaosem,  jaki
panuje  za  drzwiami  kościoła.  Nie,  Paweł  bolał  nad  tym,  co  jak  widział,
wdzierało  się  do  wnętrza  domu  Bożego.  Proroczo  ostrzegał  Efezjan  przed
tym,  co  miało  dotknąć  posługujących,  a  w  szczególności  pasterzy.
Ostrzeżenia  te  tyczyły  się  zniszczenia  mającego  nadjeść  za  sprawą
zwodzicieli, którzy masowo napłyną do kościoła.

Myśli  zawarte  w  ostatecznym  przesłaniu  Pawła  nie  oscylowały  wokół
wzrostu kościoła ani osobistych zmagań pastorów czy też prób i pokuszeń
dotykających  wierzących.  Nie,  głębokim  wołaniem  w  sercu  Pawła  były
słowa:  “Pastorzy  i  pasterze!  Bacznie  się  przysłuchujcie.  Czuwajcie  nad
waszym ludem i nad samymi sobą”.

“Miejcie  pieczę  o  samych  siebie  i  o  całą  trzodę,  wśród  której  was  Duch
Święty ustanowił biskupami, abyście paśli zbór Pański nabyty własną jego
krwią”  (Dzieje  Apostolskie  20:28).  Innymi  słowy:  “Wy,  którzy  jesteście
przełożonymi,  biskupami,  liderami  –  paście  wasze  trzody,  aby  je
przygotować. Napełnijcie je czystym Słowem Bożym. Nadchodzą bowiem
drapieżne wilki oraz zwodziciele, a za cel obiorą sobie słabe owce”.

“Ja  wiem,  że  po  odejściu  moim  wejdą  między  was  wilki  drapieżne,  nie
oszczędzając  trzody.  Nawet  spomiędzy  was  samych  powstaną  mężowie,
mówiący  rzeczy  przewrotne,  aby  uczniów  pociągnąć  za  sobą.  Przeto
czuwajcie...” (Dzieje Apostolskie 20:29-31).

W tym momencie Paweł zwrócił ich uwagę na pewną kwestię: “W obecnej
chwili  jesteście  błogosławionym  kościołem.  Jesteście  wiernym  ludem,
silnym  ciałem  wierzących.  Macie  mocny  fundament”.  Również  i  sam
Chrystus  powiedział  później  to  samo  odnośnie  Efezjan  w  Objawieniu.
Powiedział  im:  “Jesteście  cierpliwi,  a  wasza  praca  przynosi  dobre  owoce.
Nie  możecie  ścierpieć  zła  i  demaskujecie  wszystkich  fałszywych
kaznodziei”.

Jednak  według  Pawła:  “Bez  względu  na  to  jak  bardzo  jesteście
błogosławieni,  wasz  kościół  nie  zostanie  oszczędzony,  jeśli  nie  będziecie
zważać na moje ostrzeżenia. Zobaczycie jak powstaną bezbożni, przewrotni
posługujący,  którzy  będą  wyzyskiwać  tę  trzodę”.  Chrystus  udzielił
Efezjanom tego samego ostrzeżenia w 2 rozdziale Objawienia: “Porzuciłeś
swoją  pierwszą  miłość.  Upamiętaj  się,  bo  jeżeli  nie,  to  zabiorę  twój
świecznik, twoje jaśniejące świadectwo dla tego świata”.

Jak doszło do tego, że wierzący z Efezu utracili swą pierwszą miłość? W
jaki sposób kościół staje się martwy? Jest oczywistym, że przyczyną jest tu
brak doglądania owiec przez pasterzy i liderów. Nie zachowali oni
ostrożności i pozwoli, że wilki uzyskały dostęp do trzody. Kiedy pojawiły
się te wilki, pożerały owce, wcale ich nie szczędząc.

Krótko  mówiąc,  do  kościoła  przeniknęła  spaczona  ewangelia,  skutkiem
czego  nauczano  tam  błędnych  rzeczy.  W  niedługim  czasie  wierzący  o
czystych  sercach  zostali  sprowadzeni  na  manowce  za  sprawą  strasznego
zwiedzenia.  Przez  lata  ten  wierny  kościół  zachowywał  ostrożność,
rozsądzając  co  pochodziło  z  ewangelii,  a  co  z  ciała.  Jednak  teraz  ci  sami
wierzący wprowadzani byli w łatwą ewangelię, która była kojąca dla ciała.
Skutkiem tego odciągano ich od Chrystusa.

Dzisiaj nie ma już Pawła –

pojawiły się też wilki oraz przewrotni.

Owe wilki oraz ci przewrotni wtargnęli do domu Bożego i zwodzą pastorów
jak i całe zgromadzenia na całym świecie. Wszędzie, gdzie podróżuję
napotykam na przewrotnych kaznodziei, powodujących podział pośród
trzody i rozpraszających owce.

Jezus także ostrzegał o ich nadejściu: “Strzeżcie się fałszywych proroków,
którzy  przychodzą  do  was  w  odzieniu  owczym,  wewnątrz  zaś  są  wilkami
drapieżnymi!”  (Mateusza  7:15).  Według  słów  Chrystusa  nadejdą  chciwi
kaznodzieje  i  nauczyciele  przyodziani  jak  Boże  owce.  Będą  wyglądać  na
aniołów światłości, ale nadejdą, aby zwodzić nawet wybranych, o ile będzie
to  możliwe.  Dziewięćdziesiąt  procent  z  tego,  co  mówią  brzmi  jak
prawdziwa ewangelia, ale oni wykorzystują Słowo Boże jako płaszczyk dla
swego zwiedzenia.

Prorok Ezechiel tak mówi o tych wilkach: “Sprzysiężenie proroków jej jest
w pośrodku jej; podobni są lwowi ryczącemu, obłów chwytającemu; dusze
pożerają, bogactwa i drogie rzeczy zbierają... są jako wilki chwytające łup,
wylewający krew, tracący dusze, udawający się za zyskiem... ubogiemu i
nędznemu krzywdę czynią...” (Ezechiela 22:25,27,29 BG).

Pokażcie mi kaznodzieję, który nigdy nie demaskuje grzechu – który nie
ukazuje ludowi różnicy pomiędzy tym co święte, a tym co pospolite, który
nie wspomina o upamiętaniu, pokucie czy sądzie, a zamiast tego mówi, że
Bóg chce sprawić, abyś był bogaty i dobrze ci się powodziło – a ja nazwę
takiego człowieka po imieniu. On jest wilkiem, który krzyż zastąpił
pieniędzmi.

Pozwólcie,  że  opiszę  takiego  współczesnego  wilka.  Człowiek,  o  którym
teraz myślę jest jednym z dobrze znanych kaznodziei ewangelii sukcesu w
Ameryce. Kilka tygodni temu jego przesłanie brzmiało tak: “Słyszeliście o
powtórnym przyjściu Jezusa. Słyszeliście, że to może się zdarzyć w każdej
chwili. Powiadam wam, że to niemożliwe. On nie może przyjść, dopóki nie
będzie  ci  się  dobrze  powodziło  –  dopóki  nie  kupisz  sobie  swojego  ekstra
samochodu,  dopóki  nie  będziesz  miał  swego  wymarzonego  domu.  On  po
prostu nie może przyjść, dopóki to się nie stanie”.

Niedawno oglądałem przysłane mi nagranie wideo z konferencji
poświęconej ewangelii sukcesu. Oto jaką teologię tam głoszono: “Odnajdź
kaznodzieję, o którym wiesz, że najlepiej mu się powodzi i daj mu
pieniądze. Błogosławieństwo, jakie jest nad nim spłynie na ciebie”.

Pewien  dobrze  prosperujący  pastor  stanął  na  podeście  i  opisywał  swoje
samochody, swój samolot, dom, diamenty, a nawet psa, którego kupił za 15
tys.  dolarów.  Stwierdził:  “Zbuduję  dom,  z  którego  dumny  byłby  nawet
Salomon,  a  wtedy  ludzie  z  mojego  miasta,  patrząc  na  moją  posiadłość  i
mojego Rolls Royce’a, będą wiedzieli, że w niebie jest Bóg”.

Podczas gdy przemawiał podchodzili do niego ludzie i do kieszeni wpychali
mu pieniądze. Inni rzędami wychodzili do przodu i kładli pieniądze na
podeście. Jeszcze inni rzucali pieniędzmi w jego kierunku. Następnie

zaczęto śpiewać pieśń zatytułowaną: “Biegnij za pieniędzmi”. Niektórzy
padali na twarz, podczas gdy inni biegali naokoło audytorium śpiewając:
“Biegnij za pieniędzmi”.

Umiłowani,  szokuje  mnie  i  zadziwia,  że  biblijnie  wierzący  pastorzy  i
chrześcijanie mogą być do tego stopnia zwiedzieni. Nawet w naszym zborze
niektórzy  członkowie  rozpowszechniają  nagrania  z  kazaniami  wilka,  który
naucza:  “Jezus  nie  może  powrócić,  dopóki  nie  będzie  ci  się  dobrze
powodziło”. Cóż za okropne bluźnierstwo! Sam Jezus powiedział, że mamy
wyglądać  Jego  powrotu,  że  przyjdzie  w  mgnieniu  oka,  kiedy  najmniej  się
tego będziemy spodziewać.

Och, jakże ślepy stał się kościół i jakże wielu pasterzy jest teraz ślepych.
Kościoły, które niegdyś wierzyły w poświęcenie, zaparcie się samego siebie
i niesienie krzyża uległy zepsuciu z powodu cielesności. Skupiają się teraz
całkowicie na samych sobie, na rzeczach materialnych, na życiu dobrym, a
nie świętym.

Prorok Jeremiasz opisał wilki, które przychodzą przynosząc ze sobą
zwiedzenie: “... ich domy pełne są zrabowanego mienia; dlatego stali się
możni i bogaci. Są otyli i opaśli... nie dbają o prawo, o sprawę sieroty, aby
się jej dobrze wiodło, nie bronią prawa ubogich.

Czy za to nie mam ich karać? - mówi Pan. Czy na takim narodzie nie mam
się mścić? Rzeczy okropne i ohydne dzieją się w tym kraju. Prorocy
prorokują fałszywie... mój zaś lud kocha się w tym. Lecz co poczniecie, gdy
to się skończy?” (Jeremiasza 5:27-31).

Według słów Jeremiasza te wilki budują swoje fortuny kosztem ubogich i
potrzebujących. Jeden z wiodących ewangelistów sprzedaje “uzdrowienie z
raka” za tysiąc dolarów. Za pół tysiąca dolarów można wyjść do przodu i
otrzymać w zamian modlitwę za każdy inny rodzaj choroby. Ale modlitwa
za raka kosztuje cały tysiąc.

To wszystko jest odorem w Bożych nozdrzach. Pozwólcie, że wam powiem,
czym  to  się  zakończy:  Służymy  cierpliwemu Bogu,  który  nie  zniszczy ani
nie osądzi nikogo, kto nieświadomie został wciągnięty w sidła. Pan ostrzeże
i naprowadzi Swoją owcę na właściwą drogę. Ale nadchodzi dzień, kiedy do
tych wilków powie: “Dosyć! Nie będziecie już więcej rabować wdów. Nie
będziecie  już  zamieniać  krwi  Mojego  Syna  na  kartę  kredytową  dla
zaspokojenia  swoich  żądzy.  Nie  będziecie  już  mogli  wychodzić  na  cały
świat  i  zwiastować  materialistycznego  Chrystusa.  Doprowadzę  do
bankructwa  i  zdemaskuję  każdego  wilka  w  odzieniu  owczym.  Pieniądze,
które do ciebie napływają już wkrótce całkowicie się skończą”.

Każdy pasterz Pański

został obarczony odpowiedzialnością

za chronienie swej trzody przed wilkami.

Kogo  tropią  wilki?  Za  ofiary  obierają  sobie  słabe,  niedożywione  owce.
Wyszukują tych, którzy nie znają dobrze swej Biblii i zostali pochwyceni w
sidła  ewangelii  skupionej  na  ludzkim  ego.  Dlatego  właśnie  ostrzeżenie
Pawła  jest  krystalicznie  jasne:  “Pastorzy  i  liderzy,  strzeżcie  samych  siebie
oraz  trzody,  do  doglądania  której  zostaliście  powołani.  Paście  kościół
Boży”. Nam pasterzom nakazano nasycić trzodę czystym Słowem Bożym.
Tylko  wtedy  ludzie  będą  w  stanie  rozróżnić  co  pochodzi  od  Ducha
Świętego, a co od wilka.

Pytam  was:  o  co  powinien  się  troszczyć  każdy  prawdziwy  pasterz  w  tym
narodzie?  Nie  powinien  to  być  żaden  nowy  sposób  zwabiania  ludzi  do
kościoła.  Nie!  Pastorzy  powinni  być  ogarnięci  troską,  która  złamała  serce
apostoła  Pawła.  Pan  złożył  tę  samą  troskę  na  sercu  proroka  Amosa:
niebezpieczeństwo głodu Słowa Bożego.

W  czasach  Amosa  obsesją  Izraela  stał  się  sykl,  czyli  pieniądze  oraz
materializm.  Jednocześnie  pogardzano  ubogimi.  Każdy,  kto  nie  odnosił
sukcesu  był  wyszydzany. Tak  więc Amos  wołał:  “...  depczecie  ubogiego...
[powiększając]  odważniki  [sykl  –  BT],  [przechylając]  oszukańczo  wagę...
[Nabywacie] nędzarzy za pieniądze, a ubogich za parę sandałów... Przysiągł
Pan... Nie zapomnę nigdy wszystkich ich uczynków” (Amosa 8:4-7).

Amos widział, jak wilki żerowały na wdowach i ubogich, zabierając ich
srebro, czyli środki do życia, i wołał: “Zdzieracie wdowom z nóg obuwie.
Rabujecie ubogich”.

Widzę,  jak  to  samo  dzieje  się  dzisiaj.  Jeden  taki  wilk  –  doradca  do  spraw
prowadzenia  służby  –  powiedział  naszemu  kierownikowi  finansowemu:
“Jeśli  ktoś  przyśle  ofiarę  na  rzecz  waszej  służby,  to  wyślijcie  mu  od  razu
apel  z  prośbą  o  następny  datek”.  Innymi  słowy:  “Nie  ma  znaczenia,  kto
nadsyła  pieniądze.  Niech  wdowy  oraz  osoby  starsze,  które  wspierają  was
finansowo  dają  jeszcze  więcej,  jeśli  taka  ich  wola.  Po  prostu  zbierzcie
możliwie  największe  ofiary”.  Nie,  tak  nigdy  nie  będzie!  Dzisiaj  służba
wspomnianego doradcy chyli się ku upadkowi.

W  jaki  sposób  Pan  zareagował  na  tak  ogromną  chciwość  w  Izraelu?
Powiedział Amosowi: “Oto idą dni – mówi Wszechmogący Pan – że ześlę
głód  na  ziemię,  nie  głód  chleba  ani  pragnienie  wody,  lecz  słuchania  słów
Pana. I wlec się będą od morza do morza, i tułać się... szukając słowa Pana,
lecz  nie  znajdą.  W  owym  dniu  mdleć  będą  z  pragnienia  piękne  panny  i
młodzieńcy” (Amosa 8:11-13).

W  sumie  Bóg mówił: “No śmiało,  uganiajcie się za syklami.  Pogardzajcie
sobie ubogimi, będącymi w potrzebie, wdowami, pobożnymi. Lecz Ja ześlę
na  was  oraz  na  wasze  trzody  głód  i  będziecie  łaknąć  słowa  z  nieba.
Będziecie  biegać  od  wschodu  do  zachodu,  próbując  znaleźć  słowo
pochodzące ode Mnie, ale nie przyjdzie żadne słowo”.

Na  podobnej  zasadzie  i  dzisiaj  Pan  zamknie  niebiosa  przed  każdym
pasterzem  sykla.  Wszelkie  błogosławieństwo,  jakie  napływa,  wkrótce
wyczerpie  się,  a  w  ciężkich  czasach  spragnione  trzody,  które  idą  za  tymi
wilkami rozproszą się, kiedy będą biegać w poszukiwaniu słowa od Boga.

Umiłowani,  tą  jedną  i  wielką  troską  naszego  Ojca  Niebiańskiego  jest,  aby
żadna  “inna  ewangelia”  nie  odwiodła  nas  od  Krzyża.  Znam  wielu
chrześcijan,  którzy  stali  się  rozbitkami  w  wierze,  ponieważ  otrzymali
ładnych  parę  lat  wcześniej  schlebiające  słowo:  “Będziesz  prowadził
wspaniałą  służbę.  Zdobędziesz  dla  Pana  tysiące  dusz.”  Ani  jedno  słowo  z
tego nie ziściło  się  i  teraz te owce  są całkowicie zniechęcone,  a  ich  wiara
legła w popiołach.

Jeśli zamierzasz otrzymać słowo od Pana, to niech pochodzi ono z Pisma.
Niech  będzie  ono  owocem  spędzania  z  Jezusem  w  komorze  modlitewnej
twojego  cennego  czasu.  Pozwól,  aby  twoi  najbliżsi  pobożni  przyjaciele
sprawdzili  to  słowo  razem  z  tobą,  aby  je  potwierdzić.  W  przeciwnym
przypadku,  jeśli  pozwolisz,  aby  cokolwiek  stanęło  na  drodze  prawdziwej
ewangelii skończysz głodując.

Paweł ostrzega o jeszcze bardziej niebezpiecznej

inwazji na kościół Chrystusowy.

Paweł  powiedział  Efezjanom:  “Nawet  spomiędzy  was  samych  powstaną
mężowie,  mówiący  rzeczy  przewrotne,  aby  uczniów  pociągnąć  za  sobą”
(Dzieje  Apostolskie  20:30).  Grecki  odpowiednik  słowa  ”przewrotne”
oznacz tutaj zawziętą uporczywość w krzewieniu błędu.

Paweł ostrzegał: “Niektórzy z was liderów powstaną i wprowadzą spaczoną
ewangelię. Za waszą sprawą pojawi się zepsucie czystej ewangelii”. O czym
mógł tutaj mówić Paweł? Jakże mogłoby się to wydarzyć pośród liderów
tego kościoła?

Zwróćmy uwagę, że Paweł nie mówił teraz o wilkach i tych, którzy
okradają wdowy. Nie skupiał się na tych, którzy gardzą ubogimi. Nie, Paweł
odnosił się do posługujących, którzy tchórzą i wzbraniają się od głoszenia
pełnego poselstwa Bożego. Mówił o tych, którzy przedstawiają
rozwodnioną, połowiczną ewangelię, która jest tylko częścią Słowa Bożego.

Apostoł oznajmił tym mężom: “Nie uchylałem się bowiem od zwiastowania
wam  całej  woli  Bożej  [wszelkiej  rady  Bożej  -  BG]”  (Dzieje  Apostolskie
20:27).  Dlatego  powiedział  im:  “...  oświadczam  przed  wami  w  dniu
dzisiejszym, że nie jestem winien niczyjej krwi” (Dzieje Apostolskie 20:26).
Innymi  słowy:  “Jestem  niewinny  przed  Panem,  ponieważ  niczego  nie
ukrywałem, głosząc wam pełną Bożą prawdę”.

A  co  to  jest  owa  “wszelka  rada  Boża”,  do  której  odwołuje  się  tu  Paweł?
Krótko mówiąc, pełne poselstwo Boże obejmuje trudne zagadnienia podjęte
w  Piśmie,  a  nie  tylko  błogosławieństwa.  Obejmuje  głoszenie  o  “ogromie
grzeszności”  grzechu.  Oznacza  to  głoszenie  na  temat  piekła,  przyjścia
Chrystusa  oraz  nadchodzącego  sądu,  a  także  zawarcie  przesłania  o
bogobojnym zasmuceniu z powodu grzechu, o pokucie i upamiętaniu oraz
porzuceniu  grzechu.  Jest  to  zwiastowanie  ofensywnej  ewangelii  o  krwi
Chrystusa.  Jest  to  przesłanie  o  braniu  własnego  krzyża,  zapieraniu  się

samego siebie, poświęceniu się, umieraniu wraz z Chrystusem. Jest to
ewangelia świętości i oddzielania od świata.

Pewni  dzisiejsi  posługujący  oddani  są  promowaniu  czegoś,  co  sami
nazywają  “przyjazną”  ewangelią,  to  znaczy  taką,  która  nie  powoduje
zgorszenia.  Słownik  definiuje  sformułowanie  “przyjazny”  jako  ciepły,
pocieszający,  nie  wprawiający  w  zaniepokojenie.  Ja  oczywiście  wierzę,  że
ewangelia  Jezusa  Chrystusa  przynosi  pocieszenie  i  uzdrowienie.  Jest  ona
dobrą  nowiną  –  doprawdy,  najwspanialszą  nowiną,  jaką  może  usłyszeć
człowiek.  Jako  zwiastujący  ewangelię  mamy  głosić  zachętę,  nadzieję  i
wiarę.

Jeśli  jednak  weźmiemy  sobie  do  serca  Pawłowe  ostrzeżenie,  to  jesteśmy
powołani  do  głoszenia  pełnej  ewangelii,  a  “pełna  ewangelia”  obejmuje
gorszące  przesłanie,  słowo  które  prowokuje  i  przekonuje  o  grzechu  każde
grzeszne serce, zarówno u wierzących jak i u niewierzących. Według Piotra
ewangelia  Jezusa  Chrystusa  jest  “kamieniem,  o  który  się  potkną,  i  skałą
zgorszenia; ci, którzy nie wierzą [są nieposłuszni – BT] Słowu, potykają się
oń” (1 Piotra 2:8).

Ale “przyjazna” ewangelia, która jest dzisiaj serwowana zdecydowanie
odmawia takiego działania. Tacy kaznodzieje rzadko doprowadzają swoich
ludzi do miejsca, gdzie Duch Święty przekonuje o grzechu. Czy jesteś w
stanie wyobrazić sobie Pawła głoszącego przesłanie, z którego wykluczone
zostało wezwanie do zaparcia się samego siebie? Nigdy!

Ta  “przyjazna”  ewangelia  to  nic  innego  jak  rozwodnione,  rozmyte,
entuzjastyczne  przesłanie,  które  ma  przyciągnąć  możliwie  największe
tłumy.  Tragiczne  jest  jednak  to,  że  nigdy  nie  stawia  ono  człowieka  przed
kwestią,  która  doprowadza  wszystkich  ludzi  do  Krzyża:  przed  grzechem.
Zamiast tego ukrywa prawdę – właśnie tę prawdę, która ma wyzwalać ludzi.

Kiedy czytam Pawłowe ostrzeżenie

drżę na widok tego, co jak widzę,

wypełni się wkrótce w naszych czasach.

Podjąłem stanowcze postanowienie, że będę głosił pełne poselstwo Boże aż
do dnia, gdy odejdę do domu i będę już z Panem. A będę tak czynił ze
względu na Boże ostrzeżenie skierowane do wszystkich kaznodziei w 33
rozdziale Księgi Ezechiela.

“Gdy... [stróż], widząc, że miecz spada na kraj, zatrąbi na rogu i ostrzeże lud
i ktoś usłyszy wyraźnie głos trąby, lecz nie przyjmie przestrogi, i miecz
spada i porywa go, to krew spada na jego własną głowę. Głos trąby usłyszał,
ale nie przyjął przestrogi, dlatego jego krew spadnie na niego samego, lecz
ten, który przestrzega, uratuje swoją duszę.

Jeżeli natomiast stróż widzi, że miecz spada, a nie zatrąbi na rogu i lud nie
zostaje ostrzeżony, to gdy miecz spada i porywa kogoś z nich, ten ginie z

powodu swojej winy, lecz jego krwi zażądam od stróża.

Ciebie więc, synu człowieczy, ustanowiłem stróżem domu izraelskiego; gdy
usłyszysz słowo z moich ust, przestrzeżesz ich w moim imieniu. Gdy mówię
do bezbożnego: Bezbożniku, na pewno umrzesz – a ty nic nie powiesz, aby
odwieść bezbożnego od jego postępowania, wtedy ten bezbożny umrze z
powodu swojej winy, lecz jego krwi zażądam od ciebie.

Lecz gdy ostrzeżesz bezbożnego, aby się odwrócił od swojego
postępowania, a on się nie odwróci od swojego postępowania, to umrze z
powodu swojej winy, lecz ty uratujesz swoją duszę” (Ezechiela 33:2-9).

Jako kaznodzieja głoszący Słowo Boże jestem zobligowany ostrzegać
nikczemnych, a jeśli nie to Pan uczyni mnie odpowiedzialnym za ich krew.
Nie ma się co dziwić, że Paweł powiedział Efezjanom: “Nie jestem winien
niczyjej krwi” (Dzieje Apostolskie 20:26). Dobrze wiedział o Bożym
ostrzeżeniu skierowanym do kaznodziei w 33 rozdziale Księgi Ezechiela.

Głoszę  słowo  w  kościele,  do  którego  przychodzą  ludzie  wszelkiej  maści:
transwestyci żyjący w osobistym piekle, aktorzy i aktorki zatapiający swoje
przygnębienie  w  alkoholu  i  narkotykach,  doprowadzeni  do  rozpaczy
biznesmeni, którzy są o krok od popełnienia samobójstwa. Kiedy spoglądam
na twarze tych cierpiących grzeszników, to jakże mógłbym jeszcze się bać
przekazywania  im  prawdy?  Jakże  mógłbym  ukryć  przed  nimi  jakikolwiek
ustęp ze Słowa Bożego, wiedząc, że jedyna prawda, jaka do nich przemówi
to krew Jezusowa oraz krzyż Chrystusa?

Być  może  moje  przesłanie  gorszy  czasami  grzeszników  oraz  tych,  którzy
idą na kompromis. Ale za to w Dniu Sądu nie będę miał ani kropli krwi na
swych  rękach.  Być  może  myślisz  sobie:  “Wszystkie  twoje  stwierdzenia
pochodzą  ze  Starego  Testamentu.  Nie  mają  one  zastosowania  w  obecnym
czasie łaski”. Jeśli to prawda, to Jezus był w błędzie, kiedy cytował Izajasza
oraz  innych  proroków.  To  samo  można  powiedzieć  odnośnie  Jana
Chrzciciela oraz apostoła Pawła. Piotr pisze: “O nim [o Jezusie] to świadczą
wszyscy prorocy...” (Dzieje Apostolskie 10:43).

Oto słowa samego Jezusa tyczące się rozważanej kwestii: “Ja jestem dobry
pasterz. Dobry pasterz życie swoje kładzie za owce. Najemnik, który nie
jest pasterzem, do którego owce nie należą, widząc wilka nadchodzącego,
porzuca owce i ucieka, a wilk porywa je i rozprasza” (Jana 10:11-12).

Jezus  powiedział,  że  dobry  pasterz  kładzie  za  owce  swe  życie.  Co  to
dokładnie  oznacza  w  przypadku  Bożego  posługującego  w  dzisiejszych
czasach? Obejmuje to odrzucenie wszelkiej pychy, wszelkiego strachu przed
człowiekiem  oraz  wszelkiego  tchórzostwa  przed  głoszeniem  pełnego
poselstwa Bożego. Jest to wymaganie stawiane każdemu pasterzowi, który
został powołany do pasienia trzody.

Pozwólcie, że podzielę się teraz z wami dobrymi wieściami.

Widzę, jak Bóg wzbudza

świętą resztkę dobrych pasterzy.

Ci  pasterze  szukają  Boga  z  odnowioną  gorliwością.  Są  to  oddani
posługujący,  zarówno  młodzi  jak  i  starsi,  którzy  nie  pozwolą  żadnemu
wilkowi  dotknąć  ich  trzody.  Kiedy  owi  pasterze  przyglądają  się
dzisiejszemu  kościołowi,  mają  serdecznie  dość  wszelkiej  ekstrawagancji  i
nagabywania,  jakie  dostrzegają.  Płaczą,  kiedy  widzą,  jak  owce  są
rozpraszane na prawo i na lewo, ponieważ nie mają prawdziwego pasterza.

Ci pobożni pasterze zabiegają tylko o jedno: są zdeterminowani, by karmić
swe  trzody  czystym  Słowem  Bożym.  Wyrzekają  się  realizacji  własnych
marzeń  kosztem  biednych  i  słabych  owiec.  Zamiast  tego  podchodzą  do
kazalnicy ze świeżym słowem pełnym  ognia  od Ducha  Świętego. Wiedzą,
że jedynie to zachowa ich owce w nadchodzących trudnych dniach.

Przy okazji prowadzenia spotkań dla posługujących, razem z moim synem
Garym  spotykamy  tych  oddanych  pasterzy  po  całym  świecie.  Znużyły  już
ich różne koncepcje i sztuczki ludzkiego pochodzenia wykorzystywane przy
posługiwaniu.  Wszystko,  czego  pragną  to  usłyszeć  słowo  od  Boga.  Zdają
sobie sprawę, że ten świat spieszy na sąd, więc głoszą pełni ognia od Ducha
Świętego.  Nie  rywalizują  pomiędzy  sobą,  próbując  stać  się  religijnymi
gwiazdami.  Nie  chcą,  by  zastano  ich  na  gonitwie  za  głupimi  marzeniami,
kiedy Bóg wstrząsa wszystkim, co może zostać wstrząśnięte.

Wierzę,  że  już  wkrótce,  w  ciągu  zaledwie  jednego  dnia  –  dnia  terroru  i
paniki  –  Bóg  doprowadzi  do  upadku  wszelkie  fałszywe,  spaczone
ewangelie.  Pan  doprowadzi  do  zamknięcia  wszystkich  kościołów,  które
pośredniczą  w  zaspakajaniu  pragnień  ciała.  W  Księdze  Objawienia  jest
powiedziane, że Babilon upadnie w ciągu jednej godziny. To właśnie w tym
czasie  dopatruje  się  momentu,  kiedy  Bóg  doprowadzi  do  bankructwa
wszelką “wilczą posługę”.

Kiedy  to  się  stanie,  powstanie  grono  zwycięzców  i  zajmie  jej  miejsce.  Ci
słudzy  Pańscy  niczego  się  nie  będą  obawiać,  będą  święci  i  w  pełni
przygotowani,  ponieważ  zostali  dobitnie  ostrzeżeni.  To  właśnie  wtedy
zobaczymy, jak Boża chwała powraca do Jego Kościoła. Alleluja!

---
Wykorzystano za zgodą World Challenge, P. O. Box 260, Lindale, TX
75771, USA.

Document Outline