, podobnie jak tysiące innych, jest dostępna on-line na
stronie
Utwór opracowany został w ramach projektu
przez
MIKOŁAJ SĘP SZARZYŃSKI
Sonet V
ł łś ś
I nie miłować ciężko, i miłować¹
Nędzna pociecha, gdy żądzą zwiedzione²
Vanitas, Przemiana,
Strach
Kondycja ludzka, Miłość
Myśli cukrują nazbyt rzeczy one,
Które i mienić³, i muszą się psować⁴.
Komu tak będzie dostatkiem smakować
Złoto, sceptr⁵, sława, rozkosz i stworzone
Piękne oblicze, by tym nasycone
I mógł mieć serce, i trwóg się warować⁶?
Miłość jest własny⁷ bieg bycia naszego;
Ale z żywiołów utworzone ciało,
To chwaląc, co zna początku równego⁸,
Bóg, Ciało, Dusza
Zawodzi duszę, której wszystko mało,
Gdy ciebie, wiecznej i prawej⁹ piękności,
Samej nie widzi, celu swej miłości.
¹ n e
o
o
o
— porównaj http://www.wolnelektury.pl/katalog/lektura/aszki-
-ksiegi-pierwsze-z-anakreonta-ciezko-kto-nie-miluje-c.html
²
e (daw.) — oszukać.
³ en
(daw.) — zmieniać się.
⁴
en
o
— muszą się zmieniać i psuć.
⁵ e t — berło królewskie; tu przenośnie: władza.
⁶
o
— obronić; por. warownia.
⁷
n — właściwy.
⁸ o
t
ne o — takiego samego (tu: ziemskiego, materialnego) pochodzenia.
⁹
(daw.) — prawdziwy.
