Legenda Króla Artura.
Legenda króla Artura.
Za główne źródło legendy arturiańskiej uważa się mnicha, prawdopodobnie
benedyktyna Geoffreya z Monmouth, który napisał w pierwszej połowie XII
wieku dzieło Historia Regum Brtianniae. Była to kronika królewska, mająca
półbaśniowy charakter. Według niego poczęcie Artura odbyło się w niezwykły
sposób – ojciec przyszłego króla, władca Brytanii Uter Pendragon zakochał się
w jego matce, a ponieważ ta go nie chciała, za pomocą czarów Merlina
przybrał postać jej męża i spędził z nią noc.
Artur w wieku 15 lat został królem Brytanii. Był władcą bohaterskim, dobrze
posługiwał się mieczem Ekskaliburem. Podbił Szkocję i Irlandię, zdobył
również terytoria na kontynencie europejskim. Jego żoną była piękna Ginewra.
Artur odmówił płacenia podatków cesarzowi rzymskiemu, a następnie wydał
mu wojnę, wyruszając na podbój cesarstwa. Żonę zostawił pod opieką swego
siostrzeńca, Mordreda. Ten jednak okazał się zbyt łasy na wdzięki pięknej
Ginewry. Artur, dowiedziawszy się o zdradzie, zawrócił spod bram Rzymu,
zabił Mordreda w walce, ale sam, śmiertelnie ranny, został przetransportowany
na wyspę Avalon. Ginewra natomiast wstąpiła do klasztoru, by ponieść karę za
swoje grzechy.
Tak oto wyglądała pierwsza wersja legendy o królu Arturze. Z czasem mit ten
