1
Niniejsze materiały dydaktyczne otrzymują nauczyciele biorący udział w projekcie Filmoteka Szkolna. Nowe
Horyzonty Edukacji Filmowej. Prawa do niniejszych materiałów posiada Narodowy Instytut Audiowizualny.
Pan od muzyki
reż.
Christophe Barratier
MATERIAŁY DYDAKTYCZNE
DLA NAUCZYCIELI
SPIS TREŚCI
1. Informacje o filmie. (str. 2)
2. Scenariusz lekcji języka polskiego. (str. 4)
Temat: Co nadaje sens życiu człowieka? Pytania filozoficzne w kinie fabularnym. Christophe Barratier
– Pan od muzyki.
3. Scenariusz lekcji wychowawczej. (str. 7)
Temat:
Pan od muzyki. Jesteś wiele wart!
Załącznik 1 – karta pracy Akademia. (str. 10)
Załącznik 2 – karta pracy Nauczyciel. (str. 11)
Załącznik 3 – karta pracy Niedokończone zdania. (str. 12)
Załącznik 4 – karta pracy Plan lekcji. (str. 13)
Załącznik 5 – do pobrania z bazy filmów na stronie
www.nhef.pl
2
INFORMACJE O FILMIE
Opracował: Seweryn Kuśmierczyk
NOTA O FILMIE
Tytuł:
Pan od muzyki (Les Choristes);
Kraj i rok produkcji: Francja, Niemcy, Szwajcaria 2004;
Reżyseria: Christophe Barratier;
Scenariusz: Philippe Lopes-Curval, Christophe Barratier;
Zdjęcia: Dominique Gentil, Carlo Varini;
Muzyka: Christophe Barratier, Bruno Coulais;
Obsada: Gérard Jugnot (Clément Mathieu), Théodul Carré-Cassaigne (Leclerc), Jean-Baptiste Maunier
(Młody Pierre Morhange), Jacques Perrin (dorosły Pierre Morhange), Kad Merad (Chabert), Marie
Bunel (Violette Morhange), Maxence Perrin (Młody Pépinot), Didier Flamand (Dorosły Pépinot),
Carole Weiss (Hrabina), Thomas Blumenthal (Corbin).
NOTA O REŻYSERZE
Christophe Barratier jest młodym francuskim reżyserem. Posiada także wykształcenie muzyczne. Pan
od muzyki jest jego pierwszym filmem fabularnym. Barratier jest również współautorem scenariusza
i muzyki do filmu. Wcześniej był współproducentem m.in. filmów Mikrokosmos (1996)
oraz Makrokosmos (2001).
O FILMIE
Pan od muzyki stał się we Francji fenomenem społecznym. Obejrzało go dziewięć milionów
widzów, sprzedano dwa miliony płyt DVD i półtora miliona płyt z muzyką do filmu. Piętnastoletni
Jean-Baptiste Maunier – solista chóru chłopięcego im. św. Marka działającego przy katedrze
w Lyonie, odtwórca jednej z głównych ról w filmie – otrzymywał po kilkaset listów dziennie.
Akcja filmu, który jest remakem orazu Słowicza klatka (reż. Jean Dréville) z 1945 roku, została
umiejscowiona w powojennej Francji. Rama opowieści jest jednak współczesna. Wybitny dyrygent po
pięćdziesięciu latach wspomina swoje dzieciństwo, uświadamia sobie, że sukces zawdzięcza
człowiekowi, o którym zapomniał – tytułowemu bohaterowi filmu. Film przynosi retrospekcję
wydarzeń, które rozegrały się w dzieciństwie.
Historia opowiedziana w filmie dzieje się w domu dla trudnych dzieci, który nosi nazwę „Dno stawu”.
Zdjęcia realizowane były w jednym z francuskich zamków. Reżyserowi zależało na umiejscowieniu
planu filmowego w surowej, wręcz budzącej przygnębienie i przerażenie scenografii. Wybrane
miejsce sprawiało wrażenie nieprzyjaznego, niosło z sobą ponurą, przygniatającą atmosferę.
Zadaniem scenografii było oddanie przeżyć dzieci doświadczających osamotnienia, przygnębienia
i strachu. Sceneria oddaje i podkreśla przeżycia młodych bohaterów i tworzy kontrast dla
pojawiającego się wraz z rozwojem akcji, przemieniającego ich życie, śpiewu.
Występujący w filmie chłopcy zostali wybrani spośród dwóch tysięcy dzieci ze szkół podstawowych
i gimnazjów. Nie były to osoby wybrane ze względu na umiejętność śpiewu. Wyjątkiem był chłopiec
grający w filmie obdarzonego niezwykłym głosem solistę, który był właśnie owym chórzystą,
3
otrzymującym listy po premierze filmu. Dopiero pod koniec zdjęć chłopcy nauczyli się dobrze
śpiewać. Wielu z nich zapisało się potem do chóru lub na naukę gry na instrumencie.
Przed młodymi aktorami stanęło zadanie wcielenia się w agresywnych i okrutnych chłopców
zamkniętych w domu poprawczym, w którym władzę sprawuje surowy, stosujący żelazne zasady
dyscypliny dyrektor. Można odnieść wrażenie, że mści się on na podopiecznych za własne życiowe
niepowodzenia. W życiu chłopców dominuje chłód, są bezwzględnie karani za najmniejsze
przewinienia. W domu poprawczym obowiązuje, bardzo często przywoływana w filmie, zasada „akcja
– reakcja”. Niewłaściwe zachowanie musi spotkać się z natychmiastową karą. Jest to jedyna
stosowana tu metoda wychowawcza.
Wkraczający w to miejsce Clément Mathieu – tytułowy „pan od muzyki” − jest niezrealizowanym
artystą. Nie udało mu się też odnieść sukcesu w życiu prywatnym. Jednak jako nauczyciel jest pełen
pasji i wiary − potrafi przekazać uczniom swoją fascynację muzyką. Poprzez konsekwencję i upór
udaje mu się zmienić otaczający go świat i ludzi.
Jego sposób postępowanie wobec chłopców łączy pragmatyzm z idealizmem. Potrafi, jeśli trzeba,
ukarać wychowanka i postraszyć go dyrektorem, ale równocześnie w jego zachowaniu przeważa
troska o podopiecznych, ciepło i współczucie. Należy do ludzi, o których mówi się, że mają dobre
serce. Kiedy zaczyna uczyć chłopców śpiewu staje się to początkiem pozytywnej przemiany całego
pokazywanego w filmie świata. Dzieci odnajdują zapomniane chwile szczęścia, uczą się przyjaźni
i współpracy. Dokonuje się ich przebudzenie do odczuwania piękna.
Siła sztuki chóralnego śpiewu sprawia, że otoczenie przemienia się razem z wychowankami. Pojawia
się coraz więcej słonecznego światła – jest ono widoczne w kadrach w sposób bezpośredni, ale jest to
także światło pojawiające się we wnętrzach ludzi. Widzimy zmianę w zachowaniu dyrektora, który
potrafi wejść na biurko w swoim gabinecie i bawić się puszczaniem papierowych samolotów. Gra
także z chłopcami w piłkę.
Wybitny skrzypek Yehudi Menuhin mówił, że gdyby jakiś kraj powierzył mu system edukacji, kazałby
dzieciom zaczynać każdy dzień od śpiewu i tańca. Jego zdaniem w tak zwanych „trudnych szkołach”
agresja znika, gdy dzieci wspólnie tańczą i śpiewają.
Film pokazuje, jak dotrzeć do wnętrza drugiego człowieka i wydobyć drzemiące w nim piękno i dobro.
Jest to jego ponadczasową siłą i skierowanym do widzów przesłaniem. Olbrzymie zainteresowanie
Panem od muzyki jest świadectwem oczekiwań odbiorców, ich rzeczywistych potrzeb, na które
współczesny świat i relacje międzyludzkie spotykane w codziennym życiu bardzo często nie potrafią
dziś odpowiedzieć.
Piszący o filmie krytycy bardzo często porównywali Pana od muzyki do innych dzieł filmowych, przede
wszystkim do Stowarzyszenia Umarłych Poetów australijskiego reżysera Petera Weira.
4
SCENARIUSZ LEKCJI JĘZYKA POLSKIEGO
Opracowała: Krystyna Rotnicka
Temat: Co nadaje sens życiu człowieka? Pytania filozoficzne w kinie fabularnym.
Christophe Barratier – Pan od muzyki.
CELE LEKCJI
Po lekcji uczeń powinien:
• znać film Pan od muzyki i jego twórców;
• streszczać fabułę filmu;
• poprawnie i obrazowo wypowiadać się;
• redagować liryczny opis miejsc;
• budować argumenty w oparciu o treść dzieła filmowego;
• charakteryzować bohatera filmowego;
• wnioskować i argumentować;
• znać pojęcia: muzyka filmowa, ścieżka dźwiękowa, film fabularny, akcja, rektrospekcja;
• dokonywać intersemiotycznego przekładu treści obrazowych i akustycznych na wypowiedzi
ustne i pisemne.
METODY I FORMY PRACY
• prezentacja
• dyskusja
• rozmowa
• praca w grupach
• heureza
ŚRODKI DYDAKTYCZNE
•••• Pan od muzyki, reż.
Ch. Barratier, Francja, Szwajcaria 2003.
CZAS
2 godziny lekcyjne
PRZEBIEG LEKCJI
1. Rozmowa: Nauczyciel wraz z uczniami porządkuje informacje dotyczące fabuły filmu, świata
przedstawionego. Ustalamy i zapisujemy: co oglądaliśmy, kto jest reżyserem filmu, kto napisał
scenariusz itp. (bardzo ważne, by uczniowie poprawnie zapamiętali informacje rzeczowe).
2. Praca w grupach: Nauczyciel poleca uczniom by „weszli w rolę” wskazanej im postaci:
•••• Clement Mathieu – wychowawca,
•••• Rachin – dyrektor,
•••• Pierre Morhange – chłopiec obdarzony pięknym głosem,
•••• Pepinot – sierota wciąż czekający na rodziców,
5
•••• stary woźny
i opowiedzieli z jej punktu widzenia o zdarzeniach – Kim jestem? Dlaczego tu jestem? Co się
wydarzyło? Uczniowie pracują w parach przez 3 minuty, a następnie kolejno krótko opowiadają
„swoją historię” Jeśli zespół pierwszy raz pracuje tą metodą, nauczyciel musi czuwać, by każda
z opowieści była wersją danej postaci – pozwoli to uczniom zaangażować się emocjonalnie oraz
głębiej analizować sytuacje i problemy bohaterów. Ćwiczenie ma doprowadzić do następujących
wniosków: Każdy z bohaterów jest w sytuacji przymusowej: chłopcy, bo nie mają rodziny lub nie
mogą z nią mieszkać, woźny, bo pracuje tu wiele lat i żal mu chłopców, dyrektor, bo dla kariery
robi coś, czego nie lubi i nie umie, Mathieu, bo było o jedyne miejsce, w którym właśnie znalazł
pracę.
Nauczyciel prosi, by uczniowie jeszcze raz weszli w rolę bohatera (inny przydział)
• Mathieu
• Pepinot
• Pierre Morhange
i tym razem opisali (w kilku zdaniach) miejsce, w którym przyszło mu żyć. Uczniowie mają dobrać
takie środki wyrazu (epitety, porównania, synonimy emocjonalne), by opis przestrzeni ilustrował stan
ducha bohatera (pracują samodzielnie, po pięciu minutach wybrani uczniowie prezentują
zredagowane teksty).
3. Praca w grupach: Nauczyciel prosi uczniów, by w czteroosobowych grupach, na specjalnie
przygotowanych kartkach papieru (pasek 10x28 cm) wypisali propozycje odpowiedzi na pytanie:
Jaki był Mathieu jako człowiek i wychowawca? Wyjaśnia, by dali wyraz swoim odczuciom
i opiniom, jako uczniowie współczesnej szkoły. Po 10 minutach pracy w grupach sprawozdawcy
przedstawiają propozycje, uzasadniają i umieszczają odpowiednią kartkę na plakacie lub tablicy
(szpilki, magnesy). Jeśli propozycje się powtarzają, umieszczamy tę najlepiej sformułowaną.
W miarę potrzeby nauczyciel uzupełnia propozycje uczniów swoimi, zwracając im uwagę na
aspekty, które pominęli.
Przewidywane odpowiedzi uczniów:
•••• próbował zrozumieć chłopców;
•••• był bystry, szybko zorientował się, kto jaką rolę pełni w grupie;
•••• dostrzegał potrzeby chłopców;
•••• zainteresował się ich marzeniami;
•••• dociekał przyczyn ich wyskoków i uczynków;
•••• dostrzegał ich smutek, strach;
•••• rozumiał ich dziecięce prawo do popełniania błędów (Pierre oblał go atramentem, bo był
zazdrosny o matkę);
•••• był konsekwentny, ale w granicach koniecznych i możliwych do zrozumienia przez
dziecko (ukarał Pierre'a, ale też zadbał o to, by chłopiec jednak popisał się swym głosem);
•••• dla każdego wybierał jakąś rolę do spełnienia, każdego dowartościowywał (przydział
obowiązków w chórze);
•••• uczył chłopców postrzegać racje i dobro innego człowieka (nakazał winnemu opiekować
się rannym woźnym);
•••• robił bardzo dobrze to, co umiał najlepiej – uczył śpiewu i komponował dla chłopców;
•••• czuł się odpowiedzialny za los podopiecznych i jeśli wiedział, jak może pomóc, działał
(konserwatorium dla Pierre'a, dom dla Pepinota);
•••• był samotny, pisał dziennik;
•••• w swoich podopiecznych widział dzieci i uwzględniał ich potrzeby;
•••• uczył ich współpracy, a nie agresji.
4. Dyskusja: Nauczyciel zwraca uczniom uwagę na to, że dorosły Pepinot zakończył opowieść
o Mathieu słowami: Do końca życia uczył muzyki, nie szukał rozgłosu, swe osiągnięcia
6
zachowywał dla siebie. Pyta uczniów: Czy rzeczywiście Mathieu „swoje osiągnięcia zachowywał
dla siebie”? Co było jego „osiągnięciami” i co nadawało sens jego życiu? Odpowiedzi uczniów
powinny prowadzić do wniosku, że: Mathieu był skromnym człowiekiem, nie odniósł sukcesu jako
kompozytor, ale swymi „osiągnięciami” całe życie obdarowywał innych – swoich uczniów, którzy
też nadawali sens jego istnieniu, bo sam przecież powiedział, że te dzieciaki go inspirują. Pomimo
dezaprobaty innych nauczycieli postanowił założyć chór. Krok po kroku wzbudzał
zainteresowanie uczniów, docierał powoli do serc i umysłów zagubionych w okrutnym świecie
dzieci i sam na nowo odkrywał w sobie wenę twórczą, pisząc utwory dla chłopców. Mathieu nie
odniósł sukcesu jako muzyk, ale przez swoje uczynki umożliwił to innym. Nauczyciel zadaje
pytanie: Co jest tematem tego filmu? Przypomina, że temat to główny element treści utworu. To
opowieść o nauczycielu muzyki; to przypowieść o życiu, o dawaniu, o uzdrawiającej
i oczyszczającej roli muzyki, o człowieczeństwie.
5. Rozmowa i analiza: Jak film jest skomponowany? To kolejny problem, który nauczyciel stawia
przed uczniami. Pytania pomocnicze [czy film był ciekawy, czy nazwalibyśmy go filmem akcji, jak
skonstruowany jest czas fabuły, jaka scena rozpoczyna, a jaka kończy film, jak nazywamy
fabularne wspomnienia z przeszłości, dlaczego film nas „wciągnął”, mimo że nie był typowym
filmem akcji, ....] powinny doprowadzić ich do następującej konkluzji: Fabuła filmu jest prosta,
nieskomplikowana, umiejscowiona w niezbyt odległej przeszłości (okres powojenny), ale dla
młodego widza już raczej egzotycznej, bajkowej, nierealnej. Rozpoczyna się wzruszającą
współczesną sceną przypominania sobie przez bohatera (Pierre'a Morhange) przeszłości
i człowieka, któremu zawdzięcza swój sukces życiowy. Kończy, też prowadzoną współcześnie,
rozmową z Pepinot opowiadającym o życiu Mathieu. Obie sceny stanowią klamrę spinającą
retrospektywną historię sprzed lat. Pamiętnikarska relacja Mathieu sprawia, że patrzymy jego
oczami i przeżywamy wszystko jego wrażliwością. Dlatego ten film był dla nas tak poruszający.
Nauczyciel porusza kolejny problem: Co buduje nastrój i sprawia, że opowieść o bardzo smutnych
i dramatycznych losach chłopców, żyjących w miejscu ponurym, opresyjnym, mrocznym
plastyczne i emocjonalnie wpisuje się jednak w konwencję „filmów optymistycznych”? Przecież
Mathieu musiał odejść, chłopcy zostaną dalej w ośrodku.
Przewidywane odpowiedzi uczniów: Ale wszystko się zmieniło: chłopcy dali wyraz miłości
i sympatii do nauczyciela, nauczyli się współpracować i bawić, poznali lepiej siebie, Pierre rozwijał
swój talent, Pepinot znalazł dom, Mathieu cel w życiu. Te zmiany akcentuje też pejzaż i muzyka.
Film zaczyna się zimnego, pochmurnego dnia, a kończy w blasku słońca. Wieża budynku jest
wysoka, ale z jej okna fruną papierowe samolociki, chłopcy są już inni niż byli parę miesięcy temu.
Dominują pogodne motywy muzyczne. Nauczyciel zwraca uwagę, że jednym z bohaterów tego
filmu jest muzyka. Informuje, że jej kompozytorami są Bruno Coulais i sam reżyser Christophe
Barratier. Wyjaśnieniu roli muzyki w tym filmie posłuży przytoczenie słów samego reżysera
zaczerpniętych z udzielonego przez niego wywiadu: „Nad muzyką zaczęliśmy pracować z Bruno
Coulaisem 9 miesięcy przed rozpoczęciem zdjęć. Chciałem uniknąć klimatu dziecięcych chórków
śpiewających kolędy. Muzyka miała być mocna, niepochodząca z powszechnego repertuaru.
Muzyka odzwierciedla stan ducha Clementa Mathieu, więc zróżnicowaliśmy gatunki i klimaty
muzyczne zgodnie z ewolucją bohatera. [...] Miałem możliwość opowiadania o muzyce, która jest
moją życiową pasją. Podobnie jak Clement Mathieu nigdy nie zrobiłem muzycznej kariery.
Pewnego dnia wszystko rzuciłem. Wiedziałem, że kiedyś będę musiał o tym opowiedzieć, żeby
ocenić, czy ruch ten był aktem odwagi czy tchórzostwa. Można mnie rozszyfrować przez pryzmat
bohatera.”
Praca domowa:
Jeśli muzyka odzwierciedla stan ducha, to zaproponujcie jej interpretację,
nazywając za pomocą rzeczowników uczucia i przeżycia ilustrowane przez wybrany fragmenty
muzyczny.
7
SCENARIUSZ LEKCJI WYCHOWAWCZEJ
Opracowały: Dominika Orłowska, Karolina Orłowska
Temat: Pan od muzyki. Jesteś wiele wart!
Czas trwania: ok. 100 minut
WPROWADZENIE: POCZUCIE WŁASNEJ WARTOŚCI
(30 minut)
Celem ćwiczeń zawartych w tym bloku jest:
• uświadomienie uczniom ich mocnych stron;
• budowanie poczucia własnej wartości;
• przedstawienie sposobów wzmocnienia poczucia własnej wartości.
Ćwiczenie 1 – Zwierzęta
Czas: 15 minut
Nauczyciel rozdaje uczniom kartki i długopisy. Na kartkach uczniowie wypisują nazwę zwierzęcia,
z którym się utożsamiają. Następnie kartki należy złożyć tak, by napis był niewidoczny i płożyć je na
podłodze.
Każdy uczeń losuje jedną kartkę (ale nie swoją). Na wylosowanych kartkach uczniowie wypisują
wszystkie cechy, jakie ich zdaniem posiadają dane zwierzęta.
Uczniowie kolejno czytają na głos nazwę zwierzęcia oraz wypisane cechy.
Na zakończenie nauczyciel zadaje uczniom następujące pytania:
• czy trudno się zdecydować, jakie zwierzę najlepiej nas reprezentuje?
• czy byliście zaskoczenie cechami wypisanymi przez inne osoby, czy potwierdziły się wasze
przekonania?
Wskazówka dla nauczyciela:
Wypisane cechy powinny być wyłącznie pozytywne.
Materiały:
• kartki
• długopisy
Ćwiczenie 2 – Linia życia
Czas: 10 minut
Nauczyciel rozdaje uczniom kartki i długopisy. Na kartkach uczniowie zaznaczają dwa punkty, które
łączą linią prostą.
Punkt z lewej strony oznacza początek życia, a punkt z prawej strony koniec życia. Na linii należy
zaznaczyć trzeci punkt – dzień dzisiejszy.
Następnie uczniowie mają narysować dwa łuki, jeden łączący początek życia z dniem dzisiejszym,
drugi łączący dzień dzisiejszy z końcem życia.
Pod lewym łukiem uczniowie wypisują swoje dotychczasowe osiągnięcia np. w nauce, sporcie,
artystyczne, osobiste.
Pod prawym łukiem uczniowie wypisują to, co chcieliby osiągnąć w przyszłości.
8
Wskazówka dla nauczyciela:
Łatwiej jest wykonywać poszczególne etapy ćwiczenia, jeśli nauczyciel wcześniej narysuje na tablicy
przykładową linię życia.
Na zakończenie ćwiczenia nauczyciel zadaje uczniom pytania:
• czy poczuliście się zaskoczeni tym, jak wiele już osiągnęliście w swoim życiu?
• czy wykonując ćwiczenie uświadomiliście sobie nowe cele, które chcielibyście osiągnąć?
Materiały:
• kartki
• długopisy
PREZENTACJA
Czas: 5 minut
Nauczyciel przedstawia prezentację na temat budowania poczucia własnej wartości.
Slajdy nr: 1-3
Podsumowanie bloku „Wprowadzenie”:
Celem ćwiczeń jest uświadomienie uczniom, że ich samoocena związana jest z poczuciem wartości
własnej osoby, zależy ona od samooceny wyników działania, zdolności, a także oceny tych, na których
nam zależy. Niektórzy uznają samoocenę za podstawowy warunek skutecznego działania.
BLOK GŁÓWNY – ROZWIJANIE PASJI
(60 minut)
Celem ćwiczeń znajdujących się w tym bloku jest:
• rozwijanie wyobraźni
• poszukiwanie twórczych rozwiązań i alternatyw
• pobudzanie do refleksji nad wagą i sposobami rozwijania pasji u dzieci i młodzieży
Projekt – Akademia Wybitnych Umiejętności
Nauczyciel dzieli uczniów na grupy 5-6 osobowe. Każda z grup otrzymuje Karty Pracy zawierające
polecenia.
Etap I:
Czas: 15 minut
„Wyobraźcie sobie, że zarządzacie Akademią Wybitnych Umiejętności. Musicie wyróżnić, jakimi
zagadnieniami i dziedzinami wiedzy będą się zajmować uczniowie 4 specjalności:
• artystycznej
• magicznej
• wynalazczej
• sportowej
Zatrudnijcie również odpowiednich nauczycieli.”
Etap II:
Czas: 15 minut
9
„Waszym zadaniem jest wybrać jedną ze specjalności z Akademii Wybitnych Umiejętności i stworzyć
przykładowy plan lekcji na tydzień. Pamiętajcie, że jest to niezwykła szkoła, w której uczniowie
rozwijają swoje pasje, zainteresowania i zdolności.
Stwórzcie szkołę, do jakiej sami chcielibyście chodzić!”
Etap III:
Czas: 15 minut
„Waszym zadaniem jest stworzyć portret psychologiczny i wizualny nauczyciela specjalności, którą
wybraliście w poprzednim etapie ćwiczenia.
Pasujące cechy z ramki pokolorujcie na zielono, a niepasujące wykreślcie. W wolnych miejscach
możecie dopisać inne cechy, które uważacie za ważne.
W ramce narysujcie portret nauczyciela, odzwierciedlający jego cechy (np. wesoły – duży uśmiech).”
Etap 4:
Czas: 15 minut
Uczniowie prezentują wyniki swojej pracy na forum klasy.
Nauczyciel prowadzi dyskusję na temat celów ćwiczenia, zadaje uczniom pytania:
• dlaczego rozwijanie pasji jest ważne?
• w jaki sposób można rozwijać swoje zainteresowania?
• czy łatwo jest odkryć swoje hobby i je rozwijać?
Materiały:
• Karty Pracy: Akademia, Plan Lekcji, Nauczyciel
• długopisy
• kredki
Podsumowanie:
Celem ćwiczeń zawartych w tym bloku jest skłonienie uczniów do podjęcia rozważań nad
możliwościami rozwijania swoich umiejętności i zainteresowań (w nawiązaniu do filmu). Nauczyciel
może zaproponować uczniom różne możliwości rozwoju zainteresowań oferowane przez szkołę np.
zajęcia dodatkowe, koła zainteresowań.
ZAKOŃCZENIE
(5 minut)
Nauczyciel rozdaje uczniom Karty Pracy Niedokończone Zdania.
Po wypełnieniu kart chętni uczniowie mogą zabrać głos na forum klasy.
Materiały:
• Karty Pracy Niedokończone Zdania
• długopisy
10
ZAŁĄCZNIK 1:
karta pracy Akademia
Polecenie:
Wyobraźcie sobie, że zarządzacie Akademią Wybitnych Umiejętności. Musicie wyróżnić,
jakimi zagadnieniami i dziedzinami wiedzy będą się zajmować uczniowie 4 specjalności:
• artystycznej
• magicznej
• wynalazczej
• sportowej
Zatrudnijcie również odpowiednich nauczycieli.
Specjalność
Zagadnienia
Imię i nazwisko nauczyciela
Artystyczna
Np. kredkologia, śpiew na łące
•
…
•
…
Np. profesor Fan Gwiazdobylski
•
…
Magiczna
Np. tradycje magiczne
•
…
•
…
Np. profesor Czarek Czarownik
• …
Wynalazcza
Np. wynajdowanie dziury w całym
•
…
•
…
Np. profesor Mietek Majsterek
• …
Sportowa
Np. giętkość i sprężystość
•
…
•
…
np. profesor Motylia Biegowska
• …
11
ZAŁĄCZNIK 2: karta pracy Nauczyciel
Waszym zadaniem jest stworzyć portret psychologiczny i wizualny nauczyciela specjalności,
którą wybraliście w poprzednim etapie ćwiczenia.
Pasujące cechy z ramki pokolorujcie na zielono, te, które nie pasują wykreślcie. W wolnych
miejscach możecie dopisać inne cechy, które uważacie za ważne.
W ramce narysujcie portret nauczyciela, odzwierciedlający jego cechy (np. wesoły – duży
uśmiech).
utalentowany
wrażliwy
…………..
życzliwy
ambitny
towarzyski
sprawny
łagodny
z wyobraźnią
pracowity
………….
przyjazny
aktywny
marzycielski
zaradny
………….
uczynny
Z entuzjazmem
z inicjatywą
Uroczy
wesoły
ciekawy
pomysłowy
z poczuciem
humoru
…………….
odpowiedzialny
12
ZAŁĄCZNIK 3: karta pracy Niedokończone Zdania
Dokończ zdania:
Najbardziej podobało mi się ćwiczenie…
Najmniej podobało mi się ćwiczenie…
Zamierzam wykorzystać…
Dowiedziałem/am się, że…
Po wykonaniu ćwiczeń czuję się...
Zainteresowania są jak…
13
ZAŁĄCZNIK 4: karta pracy Plan Lekcji
Waszym zadaniem jest wybrać jedną ze specjalności z Akademii Wybitnych Umiejętności
i stworzyć przykładowy plan lekcji na tydzień.
Pamiętajcie, że jest to niezwykła szkoła, w której uczniowie rozwijają swoje pasje,
zainteresowania i kreatywność.
Stwórzcie szkołę, do jakiej sami chcielibyście chodzić!
Dzień tygodnia
Godziny zajęć
Nazwy przedmiotów
Poniedziałek
•
…
•
…
•
…
•
…
•
…
•
…
•
…
•
…
Wtorek
•
…
•
…
•
…
•
…
•
…
•
…
•
…
•
…
Środa
•
…
•
…
•
…
•
…
•
…
•
…
•
…
•
…
Czwartek
•
…
•
…
•
…
•
…
•
…
•
…
•
…
•
…
Piątek
•
…
•
…
•
…
•
…
•
…
•
…
•
…
•
…