plik

MODUŁ III

MICROSOFT WORD JAKO PRZYJAZNE NARZĘDZIE W PRACY

NAUCZYCIELA

Czas trwania zajęć: 1 moduł, 4 jednostki lekcyjne, razem 180 min.

CELE ZAJĘĆ

Cele operacyjne:

UCZESTNICY:

p. poznają praktyczne przykłady zastosowania programu Microsoft Word w pracy nauczyciela

q. dowiadują się w jaki sposób tworzy się korespondencję seryjną

r. tworzą automatyczne spisy treści

s. wykorzystują podczas pracy style i zaawansowane formatowanie

t. rozwiązują często spotykane problemy

u. umiejętnie posługują się narzędziami dostępnymi w programie

v. zabezpieczają owoce swojej pracy

w. poznają ciekawostki

Szczegółowe treści programowe:

10. Zasady poprawnej pisowni w edytorach tekstowych.

11. Tworzenie przykładowych dokumentów w oparciu o korespondencję seryjna.

12. Omówienie styli i ich zastosowanie w praktyce.

13. Tworzenie automatycznych spisów treści i tabel.

14. Omówienie zasad korekty pisanych dokumentów.

15. Wprowadzenie do tematu zabezpieczeń.

16. Konwersja dokumentu do formatu PDF.

17. Omówienie w jaki sposób w programie Microsoft Word 2003 otworzyć i edytować

dokument zapisany w najnowszym edytorze tekstowym Microsoft Word 2007.

18. Ciekawostki.

Założenia

Głównym założeniem tego modułu szkoleniowego jest przygotowanie uczestników do

umiejętnego posługiwania się edytorem tekstowym. Użytkownicy najczęściej samodzielnie ucząc

się pracy w programie Microsoft Word nie potrafią wykorzystać jego możliwości w sposób łatwy i

bezstresowy.

Przebieg zajęć

23. Podstawy pisania dokumentów przy użyciu edytorów tekstowych

Wykład połączony z prezentacją omawianych programów na rzutniku multimedialnym – 5

min

24. Krótkie wprowadzenie do programu Microsoft Word

Wykład połączony z prezentacją omawianych programów na rzutniku multimedialnym – 5

min

25. Ćwiczenie – Uczestnicy na własnych komputerach przepisują dokument przygotowany

przez trenera. Ćwiczenie omawia podstawy pisania dokumentów, utrwala wiedzę dotyczącą

prostego formatowania dokumentów, porządkuje wiedzę niezbędną do zapisania

i katalogowania dokumentów – 15 minut

26. Omówienie pracy na dużych dokumentach

Wykład połączony z prezentacją omawianych programów na rzutniku multimedialnym –

20 min

27. Ćwiczenie - Uczestnicy na przykładzie przygotowanego przez instruktora dokumentu,

stosują w praktyce zaawansowane formatowanie wykorzystujące wbudowane style.– 10

minut

28. Wprowadzenie do automatycznego generowania spisów treści

Wykład połączony z prezentacją omawianych programów na rzutniku multimedialnym –

10 min

29. Ćwiczenie – Uczestnicy do opracowanego we wcześniejszym ćwiczeniu dokument, dodają

automatyczny spis treści, tabel i obrazków – 10 minut

30. Wprowadzenie do korespondencji seryjnej

Wykład połączony z prezentacją omawianych programów na rzutniku multimedialnym –

20 min

31. Ćwiczenie - Uczestnicy na potrzebę przygotowanych przez instruktora zadań, tworzą

przykładową bazę uczniów i rodziców. Wykorzystując bazę danych uczestnicy przygotują

szablon dyplomu i wygenerują przykładowe dyplomy dla dziesięciu uczniów. Drugim

przykładowym ćwiczeniem są zaproszenia wysyłane rodzicom na uroczyste zakończenie

roku szkolnego. – 25 minut

32. Zabezpieczenie dokumentów oraz konwersja dokumentu Word’a do PDF

Wykład połączony z prezentacją omawianych programów na rzutniku multimedialnym –

10 min

33. Ćwiczenie - Uczestnicy w praktyce wykorzystują zdobytą wiedzę do zabezpieczenia

dokumentów Word’a – 5 minut

34. Narzędzia dodatkowe w programie Word

Wykład połączony z prezentacją omawianych programów na rzutniku multimedialnym –

20 min

35. Ćwiczenie - Uczestnicy ćwiczą: sprawdzanie pisowni, zmianę ustawień pasków narzędzi,

zmianę ustawień Autouzupełniania i Autokorekty – 30 minut

36. Ciekawostki

Trener prezentuje ciekawe przykłady użycia programu Microsoft Word oraz przedstawia

ciekawostki i narzędzia dodatkowe – 10 minut.

37. Rundka ewaluacyjna: - 5 min.

Podsumowanie

Materiały pomocnicze

g. Projektor multimedialny

h. Tablica flip-chart + flamastry

i. Komputery dla uczestników

EDYTOR TEKSTU MICROSOFT WORD

SZTUCZKI I KRUCZKI

TEMAT: Microsoft Word – Automatyczny spis treści

Cele:

Zapoznanie się z metodą automatycznego tworzenia spisu treści, ilustracji, tabel w najpopularniejszym

edytorze tekstowym Microsoft Word.

Spis treści

Spis treści zawiera krótki przegląd tematów opisanych w dokumencie i ułatwia znajdywanie w dokumencie

poszukiwanego fragmentu.

Program Word oferuje kilka metod pomocnych w projektowaniu i formatowaniu spisów treści w żądany

sposób.

Spis treści jest przewodnikiem dla osoby czytającej dokument. Zawiera on przegląd treści dokumentu i

pomaga szybko znaleźć określone miejsce w dokumencie.

Drukowany podręcznik użytkownika powinien mieć kilka poziomów nagłówków i podnagłówków w spisie

treści, wraz z odpowiednimi numerami stron. Natomiast raport z inspekcji, który będzie przeglądany na

ekranie, może zawierać w spisie treści tylko łącza do głównych sekcji. W programie Word można łatwo

utworzyć wszystkie wymienione rodzaje spisów treści.

Tworzenie spisu treści

Tworzenie spisu treści w programie Word składa się z dwóch etapów:

1. Oznaczenie w dokumencie tekstu, który ma zostać uwzględniony w spisie treści. Oznaczanie tekstu

ma służyć wskazaniu pewnego fragmentu, takiego jak tytuł rozdziału czy nagłówek sekcji, do

uwzględnienia w spisie treści.

2. Zebranie oznaczonych fragmentów tekstu w jednym miejscu.

Tekst można oznaczać w trakcie pisania. Jeżeli bieżące zdanie jest tytułem nowego rozdziału, warto je od

razu oznaczyć. Dzięki temu nie będzie potrzeby przeglądania całego dokumentu w celu oznaczenia

elementów tekstu, które powinny zostać uwzględnione w spisie treści (chociaż taką metodę również można

zastosować).

Style nagłówków

Tekst, który ma zostać uwzględniony w spisie treści, można oznaczyć w jeden z następujących sposobów:

Zastosowanie stylów nagłówków

Utworzenie dokumentu w trybie online

Utworzenie stylów niestandardowych

Formatowanie dokumentów za pomocą wbudowanych stylów nagłówków programu Word to chyba

najłatwiejszy sposób oznaczania tekstu. Należy po prostu sformatować tekst za pomocą jednego z

dziewięciu wstępnie zdefiniowanych poziomów nagłówków i utworzyć spis treści.

Największymi zaletami używania stylów nagłówków są prostota i oszczędność czasu.

Tworzenie spisu treści

W menu Wstaw wskaż polecenie Odwołanie, a następnie kliknij polecenie Indeks i spisy.

Kliknij kartę Spis treści. Jeżeli chcesz utworzyć spis treści w stylu domyślnym, po prostu kliknij przycisk

OK.

Po oznaczeniu fragmentów tekstu należy je zebrać w spisie treści. Ta procedura zostanie przeprowadzona

automatycznie w programie Word.

Najpierw umieść punkt wstawiania w miejscu, w którym ma zostać wyświetlony spis treści, zazwyczaj na

początku dokumentu. W menu Wstaw wskaż polecenie Odwołanie, kliknij polecenie Indeks i spisy, a

następnie kliknij kartę Spis treści.

Jeżeli chcesz użyć opcji domyślnych, kliknij przycisk OK, aby utworzyć spis treści. Istnieje wiele

możliwości..

Aktualizowanie spisu

Utworzonym spisem treści zwykle trzeba zarządzać. Po dodaniu do dokumentu nowych nagłówków

powinny one zostać uwzględnione w spisie, w przypadku dodania nowej zawartości odwołania do numerów

stron powinny zostać zaktualizowane.

Spis treści można zaktualizować, zaznaczając go, a następnie naciskając klawisz F9 lub klikając przycisk

Aktualizuj spis treści na pasku narzędzi Tworzenie konspektu.

Porada Aby otworzyć pasek narzędzi Tworzenie konspektu, kliknij przycisk Pokaż pasek narzędzi

Tworzenie konspektu w oknie dialogowym Indeks i spisy lub w menu Widok wskaż polecenie Paski

narzędzi, a następnie kliknij polecenie Tworzenie konspektu.

Podczas aktualizowania spisu treści zostanie wyświetlony monit z pytaniem, czy ma zostać zaktualizowany

cały spis treści, łącznie ze wszystkimi pozycjami tekstowymi, czy też tylko numery stron. Opcję

aktualizowania tylko numerów stron należy wybrać, jeżeli do dokumentu został dodany tylko tekst

podstawowy, bez nowych nagłówków. Jest to szybsza metoda i w przypadku długich dokumentów pozwala

oszczędzić czas. Jeżeli jednak dodano nowy nagłówek lub zmieniono tekst uwzględniony w spisie treści,

należy wybrać opcję Aktualizacja całego spisu.

Należy unikać bezpośredniego edytowania pozycji spisu treści — w takim przypadku po ponownym

zaktualizowaniu spisu treści te zmiany zostaną utracone. W celu zmodyfikowania tekstu znajdującego się w

spisie treści należy przeprowadzić jego edycję w treści dokumentu — nie w spisie treści — a następnie

nacisnąć klawisz F9, aby skompilować zmiany.

MOJE

NOTATKI

…………………………………………………………………………………………

TEMAT: Microsoft Word – Korespondencja seryjna

Cele:

Zapoznanie z możliwościami korespondencji seryjnej.

Korespondencja seryjna

Wyobraź sobie, że musisz wysłać do wszystkich współpracowników listy lub wiadomości e-mail

zawierające identyczne informacje dla każdej osoby.

Oddzielnie tworzenie każdego listu, wiadomości e-mail zajęłoby wiele godzin. W takich sytuacjach jest

przydatna korespondencja seryjna. Używając korespondencji seryjnej, wystarczy utworzyć jeden dokument

zwierający informacje jednakowe dla wszystkich kopii oraz dodać kilka symboli zastępczych dla

informacji, które będą inne dla każdej kopii. Program Word zajmie się resztą.

Wprowadzenie

W przypadku każdej korespondencji seryjnej występują trzy elementy: dokument główny, od którego

rozpoczyna się pracę, dane adresowe wstawiane do dokumentu głównego w celu utworzenia unikatowych

dokumentów (nazwiska i adresy przechowywane w pliku, na przykład w arkuszu programu Microsoft

Office Excel lub na liście kontaktów programu Microsoft Office Outlook) oraz gotowy zbiór dokumentów.

Dokument główny

Dokument główny zawiera następujące elementy:

1. Informacje identyczne w każdej kopii, takie jak główna treść listu. Wystarczy je wpisać tylko raz

niezależnie od tego, ile egzemplarzy listów będzie drukowanych.

2. Symbole zastępcze na unikatowe informacje. Na przykład w każdym egzemplarzu listu

zastosowany będzie inny blok adresu i wiersz pozdrowienia.

Dokument główny jest punktem wyjścia. Należy mu nadać taki sam rozmiar i kształt, jaki mają mieć

wynikowe listy, wiadomości e-mail, koperty, etykiety, kupony lub inne dokumenty.

W dokumencie głównym należy umieścić wszystkie informacje, które będą się powtarzały w każdej kopii.

Na przykład w dokumencie głównym koperty można wpisać adres zwrotny. Z kolei w dokumencie

głównym listu seryjnego można wstawić logo firmy i wpisać tekst przeznaczony dla wszystkich adresatów.

Do dokumentu głównego dodaje się również symbole zastępcze. Wskazują one, gdzie będą się znajdować

unikatowe informacje oraz jakie to będą informacje. Na przykład do dokumentu głównego koperty można

dodać symbol zastępczy adresu docelowego. Natomiast w dokumencie głównym listu seryjnego można

dodać symbol zastępczy imienia po słowach „Szanowny Panie”.

Za pomocą korespondencji seryjnej można tworzyć katalogi, na przykład wykazy wszystkich klientów,

pracowników czy produktów. Katalog różni się od etykiet, kopert i innych dokumentów tworzonych za

pomocą korespondencji seryjnej, w których każdy zestaw unikatowych informacji znajduje się w osobnym

dokumencie, ponieważ w jego przypadku jest tworzony jeden dokument zawierający wiele wpisów, po

jednym na każdy zestaw unikatowych informacji.

Unikatowe informacje

Unikatowymi informacjami w korespondencji seryjnej są te dane, które różnią się w każdej tworzonej kopii

dokumentu seryjnego.

Unikatowe informacje mogą być na przykład następujące:

Adresy na kopertach lub etykietach.

Nazwiska w wierszu pozdrowienia listu seryjnego.

Kwoty wynagrodzeń w wiadomościach e-mail wysyłanych do pracowników.

Uwagi osobiste na temat ulubionych produktów umieszczane na kartach pocztowych wysyłanych

do najlepszych klientów.

Liczby na kuponach wartościowych.

Pliki danych

Plik danych jest pojemnym terminem określającym całą kategorię często używanych plików. Jako plik

danych może być używana na przykład lista kontaktów programu Microsoft Office Outlook.

Wśród innych przykładów plików danych można wymienić tabelę utworzoną w programie Microsoft Office

Word, arkusz kalkulacyjny programu Excel, bazę danych programu Microsoft Office Access, a nawet plik

tekstowy.

Unikatowe informacje, takie jak nazwiska i adresy, które mają być używane w korespondencji seryjnej,

muszą być przechowywane w pliku danych. Struktura pliku danych umożliwia dopasowanie konkretnych

danych do symboli zastępczych w dokumencie głównym.

Scalanie dokumentów

Po zakończeniu scalania korespondencji seryjnej na komputerze znajdują się następujące elementy:

Zestaw poszczególnych dokumentów do wydrukowania (na przykład listów, etykiet, kopert) lub

wysłania drogą elektroniczną (na przykład wiadomości e-mail i faksów wysyłanych podczas

procesu scalania korespondencji seryjnej).

Dokument główny, od którego wszystko się zaczęło. Ponieważ kopie gotowego zestawu

dokumentów nie są zapisywane, dokument główny trzeba zapisać. W programie Word są

zachowywane informacje o tym, który plik danych jest podłączony do dokumentu głównego —

ponownie otwierając dokument główny, można szybko przeprowadzić nową operację scalania

korespondencji seryjnej.

Zadanie

Zgodnie z instrukcjami trenera, przygotuj przykładowy list wysyłany do rodziców uczniów.

Zadanie

Korzystając z korespondencji seryjnej przygotuj szablon świadectwa. Wydrukuj kilka przykładowych

dokumentów.

MOJE

NOTATKI

…………………………………………………………………………………………

TEMAT: Microsoft Word – Dostosowywanie paska narzędzi

Cele:

Dostosowanie wyglądu programu Word do potrzeb użytkownika.

Paski narzędzi

Czy denerwuje Cię czasami, że pasek narzędzi nie znajduje się tam, gdzie Ty uważasz, że powinien? A

może chcesz pozbyć się kilku nieużywanych przycisków z paska narzędzi?

W tej części zdobędziesz podstawowe informacje o paskach narzędzi i menu oraz o sposobach ich

dostosowywania. Następnie nauczysz się przenosić paski narzędzi oraz dodawać i usuwać przyciski.

1. Domyślny układ menu przed użyciem jakichkolwiek poleceń. Aby zobaczyć ukryte polecenia,

należy kliknąć strzałki u dołu menu.

2. W menu są widoczne używane ostatnio polecenia.

Dostosowywanie paska narzędzi

Przed rozpoczęciem dostosowywania warto wiedzieć, jakie automatyczne zmiany występują na paskach

narzędzi i w menu programów pakietu Office.

Podczas pierwszego uruchomienia dowolnego programu pakietu Office widoczne są tylko podstawowe

polecenia. W trakcie pracy menu i paski narzędzi są odpowiednio dostosowywane, dzięki czemu pojawiają

się w nich tylko najczęściej używane polecenia i przyciski. Jeśli polecenie lub przycisk nie są używane

przez jakiś czas, znikają z menu lub paska narzędzi. Programy pakietu Office dopasowują się do sposobu

pracy użytkownika i próbują dostosować się do jego potrzeb.

Przed zmianą jednego z domyślnych pasków narzędzi lub menu należy się dobrze zastanowić, jaki cel chce

się osiągnąć. Zmodyfikowanie istniejących pasków narzędzi lub menu może utrudnić wykonywanie zadań i

postępowanie według instrukcji z innych kursów, książek oraz systemu Pomocy, ponieważ występują w

nich odwołania do standardowych konfiguracji programów pakietu Office. Prawdopodobnie lepszym

rozwiązaniem jest utworzenie własnych pasków narzędzi lub menu i pozostawienie istniejących funkcji bez

zmian.

Należy również sprawdzić, czy programy pakietu Office nie zostały wcześniej dostosowane przez

administratora systemu. W takim przypadku dokonanie zmian mogłoby spowodować nieodwracalną utratę

ważnych funkcji.

Zazwyczaj elementy menu są nazywane poleceniami, a elementy na paskach narzędzi — przyciskami.

Efekty użycia poleceń i przycisków są takie same. Można na przykład wycinać, kopiować i wklejać,

korzystając zarówno z poleceń menu Edycja, jak i przycisków na pasku narzędzi Standardowy.

W niektórych przypadkach użycie przycisku jest szybsze niż użycie polecenia, ponieważ przycisk wyzwala

natychmiastową akcję, natomiast polecenie zazwyczaj otwiera okno dialogowe. Na przykład polecenie

Drukuj w menu Plik otwiera okno dialogowe Drukowanie, gdzie można wybrać różne ustawienia

drukowania, natomiast przycisk Drukuj

powoduje natychmiastowe wydrukowanie danego dokumentu z

istniejącymi ustawieniami. Używanie poleceń menu lub przycisków na pasku narzędzi zależy często od

indywidualnych preferencji.

Najczęściej używane menu są dostępne na pasku menu i znajdują się tam zawsze, o ile nie zostaną celowo

usunięte.

Czasami przy wykonywaniu niektórych czynności paski narzędzi pojawiają się w programach pakietu

Office automatycznie. Jeśli na przykład w dokumencie zostanie dodany tekst WordArt, pojawi się pasek

narzędzi WordArt. W menu pasków narzędzi można wybrać, które paski narzędzi mają być wyświetlane.

Paski narzędzi mogą być zadokowane przy krawędzi okna lub przestawne. Na rysunku po lewej stronie

pasek narzędzi Formatowanie jest zadokowany u góry okna, pasek narzędzi Standardowy jest

zadokowany po lewej stronie, a pasek narzędzi Tabele i krawędzie jest przestawny.

Najłatwiejszym sposobem dostosowania jest przenoszenie pasków narzędzi. Aby paski narzędzi znajdowały

się w najwygodniejszym miejscu, można je przenosić na ekranie. W tym celu należy kliknąć uchwyt w

przypadku paska zadokowanego lub pasek tytułu w przypadku paska przestawnego, a następnie przeciągnąć

do nowej lokalizacji. Po przeciągnięciu paska narzędzi do krawędzi okna programu zostanie on

zadokowany. Te operacje będą przedmiotem sesji ćwiczeń.

Wiele pasków narzędzi może zostać zadokowanych obok siebie w jednym wierszu. Jednak w przypadku

większych pasków narzędzi niektóre przyciski będą niewidoczne. Nie należy się tym niepokoić — są one

wciąż dostępne. Symbol pagonu na przycisku Opcje paska narzędzi na prawym końcu paska oznacza, że

dostępnych jest więcej przycisków. Aby wszystkie przyciski były widoczne, należy przenieść pasek

narzędzi w inne położenie.

Przycisk Opcje paska narzędzi znajduje się na prawym końcu paska narzędzi. Może być wyświetlany na

trzy sposoby:



Na zadokowanym pasku narzędzi, gdy wszystkie przyciski są widoczne.



Na zadokowanym pasku narzędzi z symbolem pagonu, wskazującym na większą liczbę

dostępnych przycisków.



Na pasku tytułu przestawnego paska narzędzi obok przycisku Zamknij.

Korzystając z przycisku Opcje paska narzędzi, można w szybki sposób dodać lub usunąć przyciski na

istniejącym pasku narzędzi. Ta metoda ma zastosowanie w przypadku każdego paska narzędzi i oferuje

wszystkie przyciski odpowiadające poleceniom związanym z danym paskiem narzędzi. Tak więc kliknięcie

przycisku Opcje paska narzędzi na pasku narzędzi Obraz spowoduje wyświetlenie wszystkich przycisków

dostępnych przy pracy z obrazami.

Aby skorzystać z tej funkcji, należy kliknąć przycisk na pasku narzędzi, który ma zostać zmieniony, kliknąć

polecenie Dodaj lub usuń przyciski, a następnie nazwę paska narzędzi. Zostanie wyświetlona lista

dostępnych przycisków, na której przyciski znajdujące się aktualnie na pasku narzędzi będą oznaczone

znacznikiem wyboru.

Aby dodać przycisk do paska narzędzi, kliknij jego nazwę — pojawi się znacznik wyboru. Aby usunąć

przycisk, kliknij jego nazwę, a znacznik wyboru zniknie. Nic prostszego.

Aby zamknąć listę przycisków, po prostu kliknij w dowolnym miejscu okna poza obszarem listy.

MOJE

NOTATKI

…………………………………………………………………………………………