Tytuł oryginalny: Casino Royale

James Bond zostaje wysłany z misją do miejscowości Royale-les-Eaux we Francji. Tam
bowiem przebywa niejaki Le Chiffre - podejrzany o współpracę z komórką KGB o nazwie
SMIERSZ. Organizacja ta (nazwa pochodzi od dwóch słów: Śmierć Szpiegom) zajmuje się
eliminowaniem wrogów ZSRR - i jest w tym bezwzględna. Ów Le Chiffre zainwestował 50
milionów franków, które powierzył mu SMIERSZ, w sieć domów publicznych we Francji.
Niestety po uchwaleniu niezwykle niekorzystnej dla tego interesu ustawy, pieniądze te
przepadły. Teraz chce on wygrać straconą sumę we francuskich kasynach. Dlatego też MI6
wysyła do Royale-les-Eaux najlepszego hazardzistę w swych szeregach, Jamesa Bonda, by
ten pokrzyżował plany KGB, a przy okazji zniszczył Le Chiffre...

Oto   powieść,   która   stworzyła   legendę.   W   1953   roku   były   szpieg,   Ian   Fleming,   napisał
książkę, w której przedstawił nam najbardziej znanego agenta Jej Królewskiej Mości - Jamesa
Bonda.   Zapoczątkował   tym   samym   jedną   z   najsłynniejszych   serii   w   historii   literatury,   a
później także kina.
"Casino Royale" zdefiniowało właśnie tę postać - wyrafinowanego, eleganckiego szpiega o
nienagannych   manierach   i   takim   samym   guście,   a   przy   tym   zabójcę   z   numerem   00,   co
oznacza, iż w razie potrzeby może eliminować wrogów Wielkiej Brytanii. W tej powieści
dowiadujemy się, czym zasłużył on sobie na numer 007. Poznajemy też Felixa Leitera oraz
René Mathisa. Także tutaj po raz pierwszy padają legendarne słowa "Bond - James Bond".
Jednocześnie jednak "Casino Royale" różni się od późniejszych powieści. Jest ona bardziej
kameralna - cała akcja dzieje się w jednym tylko mieście. Nie ma tu miejsca na spektakularne
strzelaniny,   czy   gadżety   (choć   prawdą   jest   też,   że   Fleming   nigdy   lubował   się   w   tym
elemencie,   w   przeciwieństwie   do   tego   co   możemy   oglądać   na   ekranach   kin).   Akcja   nie
posuwa się  do przodu w  szalonym  tempie.  Punktem  kulminacyjnym  jest tu  szczegółowo
opisany   pojedynek   między   Bondem   a   Le   Chiffre,   jaki   ma   miejsce   przy   stole   do   gry   w
baccarata, Fleming kapitalnie oddał tu klimat sali kasyna - mieszające sie w nim napięcie i
ekscytacja. Później dobry jest też opis tortur, jakim poddawany jest 007.
Również nietypowe jest zakończenie. Le Chiffre ginie już w 18 rozdziale (powieść liczy ich
23), później  zaś  Fleming  opisuje pobyt  Bonda w  szpitalu,  a następnie  romans  z agentką
wywiadu, Vesper Lynd - romans, który stopniowo przeradza się w miłość. Ba! W pewnym
momencie Bond chce się nawet oświadczyć! Jednak z czasem coś zaczyna się między nimi
psuć - okazuje się bowiem, iż panna Lynd pracuje dla wywiadu radzieckiego... Dlatego też
popełnia samobójstwo. Bond jednak nie potrafi rozpaczać po jej śmierci. Dla niego jest ona
zdrajczynią. "Ta dziwka jest już martwa" - takimi słowami kończy meldunek w tej sprawie.
Fleming zresztą w tej powieści lepiej zgłębił umysł i duszę Bonda. Szczególnie gdy ten, leżąc
w szpitalu, przedstawia swój pogląd na służbę, na to czym jest dobro i zło - w filmach nigdy
nie poznaliśmy 007 od tej strony. Chce on nawet zrezygnować ze służby,  jednak Mathis
ironicznie ucina jego rozważania słowami: "otaczaj się ludźmi [...], ale nie zawiedź mnie i
sam nie stań się jednym z nich. Stracilibyśmy tak wspaniałą maszynę".

Reasumując: "Casino Royale" przeczytać po prostu trzeba. Mimo, iż nie jest to typowa dla
Fleminga powieść, nie jest też najlepsza w dorobku pisarza, warto jest wiedzieć, jak się to
wszystko zaczęło.

Tytuł oryginalny: Live And Let Die
Tytuł polski: Żyj i pozwól umrzeć
Autor: Ian Fleming
Wydawca: Jonathan Cape Ltd, 1954
Ilość stron: 282

"Live   And   Let   Die"   z   roku   1954   jest   drugą   powieścią   Iana   Fleminga,   opowiadającą   o
przygodach agenta 007.
Tym razem M wysyła Bonda do Nowego Jorku. Tam bowiem nagle zaczęły pojawiać się
stare, złote monety. Oczywiście nie byłaby to sprawa dla agenta z licencją na zabijanie, gdyby
nie   podejrzenie,   że   owe   monety   tak   naprawdę   służą   finansowaniu   radzieckiej   siatki
szpiegowskiej w USA, za czym ma stać domniemany agent SMIERSZu, czarnoskóry Mr Big.
Bond   udaje   się   więc   do   Stanów   Zjednoczonych,   gdzie   wraz   z   agentem   CIA,   Felixem
Leiterem, próbuje znaleźć dowody popierające ową tezę. Jednakże dotarcie do samego Mr
Big okazuje się być zadaniem niełatwym. Jest on bowiem członkiem kultu Voodoo o nazwie
Czarna Wdowa, a przez wyznawców uważany jest za wcielenie samego Barona Samedi. Tak
więc macki Mr Big sięgają wszędzie i już w hotelu Bonda czeka niemiła niespodzianka.
Później, w poszukiwaniu złoczyńcy przyjdzie jemu i Leiterowi przemierzyć wiele klubów
nocnych w Harlemie. W jednym z nich zostają porwani przez ludzi Mr Big. Bond poznaje też
piękną i tajemniczą Simone Latrelle - Solitaire, z której pomocą udaje mu się uciec. Razem
też udają się na Florydę, gdzie spotykają Leitera. Tam też Felix zostaje okaleczony, a Solitaire
porwana.   Bond   by   jej   pomóc   musi   udać   się   na   Jamajkę.   Tam   dochodzi   do   ostatecznej
konfrontacji...
"Live And Let Die" nie jest może największym dziełem Fleminga, choć z pewnością należy
do książek udanych. W mniejszym stopniu jest to powieść szpiegowska - raczej sensacyjna z
elementami przygodowymi. Jest to też książka ze sporą dawką akcji. Wszystko to sprawia, że
czyta się ją błyskawicznie.
Fleming oczywiście w tradycyjnym  dla siebie stylu sporo miejsca poświęca opisom. I nie
chodzi tu tylko o faunę czy florę Karaibów (choć jest tego sporo). Dobry jest obraz Nowego
Jorku z lat 50-tych, kiedy to Harlem był miejscem jakby z innej bajki. Fleming świetnie (jak
sądzę) oddał specyfikę tej dzielnicy, mroczny klimat klubów nocnych, ciemnych zaułków.
Czyta się to z niekłamaną przyjemnością. Prawdą jest też, że Fleming ucieka się często do
stereotypów   (choć   po   prawdzie   wydaje   się,   że   miał   poglądy   rasistowskie   -   patrz   także
"Goldfinger"). Wszyscy czarni, poza jednym, jakich Bond spotyka na swojej drodze są źli,
podobnie jak wszyscy (z wyjątkiem Mr Big) mówią dziwnym językiem, zbliżonym nieco do
karaibskiej, łamanej angielszczyzny ("shut yo mouf") - co przez to chciał osiągnąć Fleming -
dokładnie nie wiadomo. Ale wnioski narzucają się same.
W tej powieści są też dwie ważne sceny, które zostały później wykorzystane przy okazji
innych filmów o Bondzie. Po pierwsze: scenę, w której Bond i Solitaire zostają przywiązani
do łodzi, a następnie ciągnięci za nią możemy oglądać w "Tylko Dla Twoich Oczu". Także w
tej książce Felix Leiter zostaje okaleczony przez rekiny, zaś Bond znajduje przy nim słynną
kartkę z napisem „nie zgadzał się z czymś i to coś go zjadło” (oraz dopisek: mamy więcej
równie dobrych dowcipów).
Nieźle, choć nie rewelacyjnie napisane są postaci. Zarówno Solitaire, jak i Mr Big przydałoby
się trochę więcej głębi. Za to świetnie przedstawiona została przyjaźń Leitera i Bonda, no i
sama postać 007, naturalnie. Po raz kolejny możemy się przekonać, iż nie jest on super -
herosem, a człowiekiem z krwi i kości. Fleming sporo miejsca poświęca przygotowaniom
przed misją - jak Bond ogranicza palenie i rzuca picie, by być w formie. Jak dzień w dzień

przepływa wiele mil, jak biega, by nabrać kondycji. Wreszcie jak zaczytuje się w książkach
traktujących o podmorskiej faunie i florze, o niebezpieczeństwach ze strony rekinów czy
barakud.
Zresztą, akcja pod wodą została przez Fleminga świetnie opisana - emocjonująca, choć jak
zwykle opatrzona mnóstwem detali. Trzeba przyznać, że czyta się to naprawdę nieźle.
Podobnie zresztą jak całe "Live And Let Die". Jest to solidna porcja literatury, która co
prawda nie wytrzymuje porównania z kilkoma późniejszymi powieściami Fleminga, nadal
jednak jest zdecydowanie warta przeczytania.

Tytuł oryginalny: Moonraker
Autor: Ian Fleming
Wydawca: Jonathan Cape Ltd, 1955
Ilość stron: 314

"Moonraker" to trzecia powieść Fleminga, wydana pierwotnie w 1955 roku.
Książka zaczyna się nietypową prośbą, którą M kieruje do Bonda. Otóż zachodzą podejrzenia,
iż Sir Hugo Drax, jeden z członków elitarnego klubu Blades, oszukuje przy grze w brydża.
Aby uniknąć skandalu - Drax jest bowiem jednym z najbogatszych i najbardziej szanowanych
poddanych korony w Wielkiej Brytanii - Bond ma go zdemaskować (sam bowiem doskonale
potrafi   oszukiwać   przy   grze).   Sir   Drax   jest   pomysłodawcą   i   szefem   projektu
samonaprowadzających   pocisków   balistycznych   Moonraker,   które   wkrótce   -   po
przeprowadzeniu  niezbędnych  testów  - mają  wejść w  skład  uzbrojenia  Wielkiej  Brytanii.
Kiedy jednak w tajemniczych okolicznościach ginie dwóch ludzi związanych z projektem,
Bond zostaje oddelegowany do zbadania sprawy. Początkowo nic nie zwiastuje kłopotów.
Jednak po pewnym  czasie  007 oraz jego piękna  partnerka  Gala Brand odkrywają  wielką
tajemnicę. Otóż okazuje się, że Drax nie jest tym, za kogo się podaje. Także jego plan w
miejsce   zwyczajnych   prób   przewiduje   coś   o   wiele   bardziej   złowieszczego   -   zniszczenie
Londynu przy użyciu głowicy nuklearnej!
Mówi  się,  że  najsłabsze  filmy  o przygodach  agenta  007  powstają  w  oparciu  o  najlepsze
książki Fleminga. Nie inaczej jest w tym przypadku. Twórcy zbyt przesadzonego filmu wzięli
na warsztat jedną z najlepszych powieści o Bondzie. Jednak ta książka jest nieco inna, niż
wszystkie. Przede wszystkim akcja jej w całości dzieje się na terenie Anglii. Mało jest w niej
czystej   akcji,   wiele   zaś   rozmów   i   opisów.   Lubujący   się   w   detalach   Fleming   tym   razem
umieścił choćby długi i dokładny przebieg gry w brydża w klubie Blades, opisując nawet
karty   każdego   z   graczy.   Paradoksalnie   jednak   jest   to   najbardziej   emocjonująca   część
powieści,   nawet   dla   kogoś   kompletnie   nie   znającego   zasad   samej   gry.   Rewelacyjny   jest
zresztą już sam pomysł, a co za tym idzie - postaci. Drax jest jednym z najlepiej pomyślanych
przeciwników  Bonda, a sposób w jaki Fleming  stopniowo odsłania tajemnice  sprawia, iż
powieść   do   ostatnich   stron   (jakże   rewelacyjnych!)   trzyma   w   napięciu.   Ciekawa   jest   też
dziewczyna   Bonda,  agentka   Scotland   Yardu   Gala   Brand  -   bardziej   partnerka   niż   jedynie
ozdobnik. Zakończenie tegoż romansu jednak bardzo zaskakuje.
Reasumując: jest to jedna z najlepszych powieści Iana Fleminga, odwrotnie niż w przypadku
filmu, który niestety nie ma ze swoim pierwowzorem wiele wspólnego.

Tytuł oryginalny: Diamonds Are Forever
Tytuł polski: Diamenty Są Wieczne
Wydawca: Jonathan Cape Ltd, 1956
Autor: Ian Fleming
Ilość stron: 149

Tym   razem   James   Bond   dostaje   nietypowe   zadanie   -   musi   zamknąć   szlak   przerzutowy
diamentów, bowiem ów przemyt godzi w interesy Wielkiej Brytanii. Tak więc 007 podając
się za kuriera wyrusza do Nowego Jorku - trop wiedzie do jednego z tamtejszych gangów,
Spangled Mob, kierowanego przez braci Spang. Aby odebrać zapłatę musi jednak postawić na
wyścigach   konnych   w   Saratodze.   W   międzyczasie   spotyka   swego   starego   przyjaciela   -
niegdyś pracownika CIA, a obecnie prywatnego detektywa - Felixa Leitera. który zajmuje się
sprawą oszustw na wyścigach. Bond pomaga mu, następnie zaś udaje się do Las Vegas. W
Nevadzie dochodzi do konfrontacji...
"Diamenty   Są   Wieczne"   to   czwarta   powieść   Fleminga,   wydana   w   1956   roku.   Fleming
pisywał lepsze i gorsze powieści. Ta niestety należy do tych drugich. Mimo, iż różnic w
porównaniu do filmu jest sporo (min. brak Blofelda, satelity),  to książka nie trzymała  w
napięciu tak, jak choćby późniejsze "Pozdrowienia Z Rosji". Sam zresztą styl nie dorównuje
wyżej wymienionej pozycji. Przez to wszystko często miewałem uczucie znużenia, żeby nie
rzec - zmęczenia lekturą.
Już sam pomysł, aby as brytyjskiego wywiadu, agent '00' posiadający licencję na zabijanie
zajmował   się   czymś   tak   banalnym   jak   przemyt   brylantów   wydaje   się   być   cokolwiek
naciągany.
Powieść ta ma jednak dwa mocne punkty: ponowne spotkanie z Felixem i romans z Tiffany
Case, szczególnie gdy ta razem z Bondem wracają do Anglii na pokładzie luksusowego statku
"Queen Elizabeth".
"Diamenty Są Wieczne" wyszło w Polsce w dwóch wydaniach. Jedno z 1990 roku, wydane
przez Młodzieżową Agencję Wydawniczą, drugie pochodzi z miesięcznika 'Literatura' z 1988
roku (w skład którego wchodzi jeszcze jedno, polskie opowiadanie). Ja niestety jestem w
posiadaniu   jedynie   tego   drugiego.   A   jest   to   wydanie   słabe   -   poczynając   od   okładki,   na
przekładzie kończąc. Szczególnie fatalne jest to tłumaczenie właśnie. Pan Andrzejewski dla
przykładu  zapomina  o takim drobnym  fakcie,  że diamenty  po oszlifowaniu  nazywają  się
brylantami (tu wszystko określane jest mianem diamenty). Kilka razy pojawia się też tekst
"mam grupę krwi F". Niestety to nie jedyne potknięcia.

Tytuł oryginalny: From Russia, With Love
Tytuł polski: Pozdrowienia z Rosji
Autor: Ian Fleming
Wydawca: Jonathan Cape, London 1957
Ilość stron: 218

Na naradzie szefów radzieckich służb wywiadowczych: KGB, GRU i RUMID zapada decyzja
o   zabiciu   agenta   brytyjskiego   wywiadu   Jamesa   Bonda   i   skompromitowania   go   w   celu
osłabienia  MI6.  Zadanie  zostaje  powierzone  specjalnej   komórce   KGB  -  SMIERSZ,   czyli
Smiert' Szpionam (Śmierć Szpiegom). Na przynętę zostaje wybrana młoda kapral wywiadu -
Tatiana   Romanowa,   która   wabi   Bonda   do   Istambułu   obietnicą   oddania   tajnej   maszyny

szyfrującej 'Spector', sama zaś decyduje się jakoby przejść na drugą stronę. Nie zdając sobie
sprawy z niebezpieczeństwa Bond podejmuje wyzwanie...
"Pozdrowienia z Rosji" jest piątą z kolei powieścią napisaną w 1957 roku przez Iana
Fleminga. Sześć lat później została przeniesiona na duży ekran. Kto więc widział film nie
będzie zaskoczony treścią książki, bowiem ta zekranizowana została dość dokładnie. Różnice
są więc nieznaczne - chyba największą z nich jest fakt, że za całym planem nie stoi - jak to
miało miejsce w filmie - organizacja SPECTRE. Pomimo to jednak książkę czyta się
naprawdę dobrze. Fleming napisał ją sprawnym, ładnym językiem - w tym miejscu trzeba też
pochwalić tłumacza (do których książki Fleminga szczęścia raczej nie mają). Treść zaś jest
poważna i podobnie jak film, wyjątkowo "szpiegowska". Bond bowiem tym razem miast
ratować świat przed katastrofą, ma do wykonania mniej lub bardziej, ale jednak szpiegowskie
zadanie. Jest to zdecydowanie dobry pomysł.
Na minus można chyba jedynie zaliczyć zbyt długi, bo liczący sobie blisko 2/5 książki wstęp.

Tytuł oryginalny: Dr No
Tytuł polski: Doktor No
Wydawca: Jonathan Cape, London 1958
Autor: Ian Fleming
Ilość stron: 168

W Kingston na Jamajce  zostają zamordowani  John Strangeways,  emerytowany komandor
Królewskiej Marynarki Wojennej, oraz uchodząca za jego sekretarkę Mary Trueblood. Oboje
jednak okazują się być lokalnymi przedstawicielami brytyjskiego Secret Service. Do zbadania
tej, jak się wydawało prostej, sprawy zostaje oddelegowany James Bond. Na Jamajce zaczyna
współpracę ze swoim starym  przyjacielem Quarrelem. Trop wiedzie na wyspę Crab Key,
będącą   własnością   tajemniczego   Doktora   Juliusa   No.   Na   miejscu   Bond   poznaje   piękną
Honeychile Rider, zostają jednak złapani przez ludzi Doktora, który, jak się okazuje, sabotuje
amerykańskie testy z bronią rakietową. Bond zostaje poddany morderczej próbie...
Film Dr No, od którego zaczęła się cała filmowa saga jest stosunkowo wierną ekranizacją
szóstej z kolei powieści Iana Fleminga, wydanej w 1958 roku. Zmieniono niewiele, jednakże
z książki można się dowiedzieć wielu ciekawych rzeczy, które ze zrozumiałych względów
pominięto   w   filmie   (jak   choćby   biografie   bohaterów).   Książka   jest   ciekawa,   napisana
sprawnie,   charakterystycznym   dla   Fleminga   stylem   (długie   zdania,   przywiązanie   do
szczegółów). Akcja stopniowo nabiera rumieńców, a kulminacyjny jej moment - przeprawa
Bonda przez 'śmiertelny labirynt' to prawdziwe mistrzostwo.
W   Polsce   pozycja   ta   została   wydana   na   dość   wysokim   poziomie.   Niezłe   jest   przede
wszystkim tłumaczenie. Momentami  jednak szwankuje skład tekstu choć, oczywiście,  nie
ujmuje to samej książce. Polecam.

Tytuł oryginalny: Goldfinger
Wydawca: Jonathan Cape, London 1959
Autor: Ian Fleming
Ilość stron: 240

Po wykonaniu misji w Meksyku Bond, czekając na samolot na lotnisku w Miami spotyka
Juniusa Du Ponta człowieka, którego kilka lat wcześniej poznał jednym z kasyn (w powieści

Casino Royale). Ten prosi go o pomoc w zdemaskowaniu oszusta, z którym przegrał w karty
małą fortunę. W ten sposób Bondowi przychodzi poznać Aurica Goldfingera, bogatego - jak
się początkowo wydaje - angielskiego przedsiębiorcę. Po powrocie do Anglii M. powierza mu
zadanie: 007 ma powstrzymać Goldfingera, który na dużą skalę przemyca złoto. Zachodzi
jednak podejrzenie, że tak naprawdę finansuje on operacje SMIERSZU. Ostatecznie Bond
wpada w ręce złotnika, który (nie wiedząc, że 007 jest szpiegiem) wtajemnicza go w swój
szalony plan - obrabowania rezerwy złota ze skarbca Fortu Knox.
Goldfinger to siódma powieść Iana Fleminga, wydana w 1957 roku. Zasadniczo książka ta
należy do udanych, choć nie do końca. Jest nieco nierówna - zdarzają się niestety fragmenty
słabsze, jak choćby zbyt długi opis meczu golfowego między Bondem a Goldfingerem.
Generalnie jednak akcja jest ciekawa, wciągająca, a i intryga nieźle przemyślana (jeśli nie
liczyć cokolwiek nierealistycznego planu dostania się do Fort Knox). Całość została sprawnie
napisana, z polotem, w tekście jest też stosunkowo dużo akcentów humorystycznych (więcej
niż w poprzednich odcinkach). Polecam.

Tytuł oryginalny: For Your Eyes Only
Tytuł polski: Tylko Dla Twoich Oczu
Wydawca: Jonathan Cape, London 1960
Autor: Ian Fleming
Ilość stron:

FOR YOUR EYES ONLY  - Tylko dla twoich oczu

Na   Jamajce   zostaje   zamordowana   para   starszych   ludzi.   Państwo   Havelock,   bo   tak   się
nazywali   nie   chcięli   sprzedać   swej   posiadłości   tajemniczemu   eks   -   gestapowcowi   von
Hammersteinowi,   a   obecnie   oficerowi   kubańskiego   kontrwywiadu.   Państwo   Havelock
okazują się jednak być bliskimi przyjaciółmi M, natomiast w kłopoty wpada ich córka, Judy.
James   Bond   na   prośbę   M   ma   się   tym   zająć.   Zadanie   sprowadza   się   do   egzekucji
Hammersteina i jego podwładnych. W tym  celu 007 udaje się do Kanady,  a następnie z
pomocą   Kanadyjskiej   Policji   Konnej   przedostaje   się   do   Stanów   Zjednoczonych   gdzie
znajduje się rezydencja mordercy, a gdzie ma dokonać egzekucji...
Wydane w Polsce w 1990 roku "Tylko Dla Twoich Oczu" z roku 1960 jest nie tyle powieścią,
co krótkim opowiadaniem. W oryginalnym  wydaniu wraz z choćby "From A Viev To A
Kill",   "Risco"   i   dwoma   innymi   weszło   w   skład   tomu   "For   Your   Eyes   Only".   Samo
opowiadanie jak zwykle niewiele ma wspólnego z filmem. Wielka szkoda, że jest tak krótkie,
przez   co   nie   znajdziemy   tu   typowych   dla   Bonda   elementów,   zaś   całość   jest   bardzo
uproszczona. Przez większą część bowiem James  przygotowuje się do konfrontacji, która
ostatecznie   ogranicza   się   do   kilku   strzałów   z   karabinu   snajperskiego.   Oczywiście   nie
uświadczymy tu żadnych romansów (choć Bond spotyka na swej drodze Judy, to w zasadzie
opowiadanie kończy się w momencie, gdy coś mogło zacząć się w tej kwestii dziać). Całość
utrzymana jest w typowym dla (wczesnego) Fleminga poważnym stylu.
W wydaniu polskim, oprócz tragicznej okładki momentami razi tłumaczenie - zdążają się
zabawne zdania w stylu "Ubrany był w czarne kąpielówki i duży złoty zegarek". Równie
niepojęte   dla   mnie   jest   dlaczego   tłumacz   nie   przetłumaczył   takich   rzeczy   jak:   Mrs,   czy
ma'am. Są to jednak detale, które nie psują ogólnego wizerunku.
Reasumując: polecam tę pozycję przede wszystkim tym, którzy chcą zagłębić się w korzenie
agenta 007.

FROM A VIEW TO A KILL – Zabójczy widok

„From A View To A Kill” to bodaj najbardziej szpiegowszka nowela w całym tomie. Oto
bowiem we Francji, w okolicach St Germain, zamordowany zostaje kurier jednej z agend
NATO o kryptonimie SHAPE, przewożący ściśle tajne dokumenty. Przebywający właśnie we
Francji James Bond zostaje oddelegowany do śledztwa. Początkowo wszystko wskazuje na
to, iż sprawa jest beznadziejna, jednak 007 ostatecznie wpada na trop komórki radzieckich
szpiegów...

„From A View To A Kill” jest zupełnie przyzwoitym opowiadaniem. Ma dość ciekawą i
przemyślaną, choć niezbyt skomplikowaną fabułę. Trudno jednak z tego ostatniego czynić
zarzut. Nieźle też udały się Flemingowi postaci, szczególnie zaś dziewczyna Bonda, Mary
Anne Russell. Interesujące są także przemyślenia samego 007 – na temat Paryża, kobiet itp.
Niemniej jednak, nowela ta tak naprawdę nie wnosi do świata Bonda niczego nowego, nie
wyróżnia się również niczym szczególnym.

QUANTUM OF SOLACE

„Quantum of Solace” jest jednym z najbardziej niezwykłych dzieł Fleminga. Niezwykłym, bo
innym niż większość. James Bond nie jest bowiem głównym bohaterem tego opowiadania.
Podobnie jak w późniejszej „Ośmiorniczce” jest on jedynie biernym słuchaczem opowieści,
którą snuje Gubernator Bahamów w trakcie zorganizowanego przez siebie przyjęcia. Bond
właśnie   bowiem   zakończył   misję,   której   celem   było   udaremnienie   przemytu   broni   dla
kubańskich rebeliantów.
Historia ta nawiązuje do słów Bonda: „zawsze myślałem, że jeśli kiedykolwiek się ożenię, to
ze   stewardessą”.   Traktuje   ona   o   pewnym   młodym   pracowniku   brytyjskiego   Ministerstwa
Spraw   Zagranicznych,   Phillipa   Mastersa,   który   na   pokładzie   samolotu   poznaje   piękną
stewardessę imieniem Rhoda. Wkrótce później biorą ślub i przeprowadzają się na Bermudy,
gdzie   Masters   zaczyna   pracę   w   placówce   dyplomatycznej.   Szczęście   nie   trwa   jednak
wiecznie...

Jak   zaznaczyłem   już   wcześniej,   „Quantum   of   Solace”   nie   jest   tak   naprawdę   historią   o
Bondzie.   To   opowieść   o   miłości,   zdradzie   i   o   tym,   jak   okrutni   ludzie   potrafią   być.
Paradoksalnie,   jest   to   jedno   z   najlepszych   opowiadań,   jakie   Fleming   napisał!   Jest   ono
przemyślane, zaś postaci są bodaj najlepiej nakreślone ze wszstkich pojawiających się w tym
tomie. Jeśli więc komuś nie przeszkadza tak dalekie odstępstwo od konwencji – która, co
warto zauważyć, w nowelach nigdy nie była zaznaczana tak wyraźnie jak w powieściach,
Fleming   bowiem   często   traktował   je   jako   swego   rodzaju   eksperymenty   –   powinien   się
podczas lektury tej noweli dobrze bawić.

RISICO - Ryzyko

Bond zostaje wysłany do Włoch, by rozbić siatkę handlarzy narkotyków. Na miejscu spotyka
się z agentem pracującym dla CIA - Kristatosem, który mówi mu, że grubą rybą tak naprawdę
jest niejaki Enrico Colombo. Bond wkrótce wpada w ręce tego ostatniego. Ku jego zdziwieniu
Colombo zamiast go zabić, mówi mu, że Kristatos prowadzi podwójną grę, oszukując wywiad

jednocześnie sam przemyca narkotyki na ogromną skalę. Szybko więc dochodzi do
konfrontacji...

THE HILDEBRAND RARITY

Podczas pobytu na Seszelach James Bond, wraz ze swoim przyjacielem Fidele Barberym
wyrusza, na zaproszenie milionera Miltona Kresta i jego uroczej żony Liz, w rejs, celem
którego jest złowienie niezwykle rzadkiej ryby nazywanej „hildebrand rarity” właśnie.
Niemniej jednak okazuje się, iż wycieczka ta wcale nie jest tak przyjemna, jak to się zanosiło.
Krest bowiem okazuje się być prostym, niesympatycznym i aroganckim typem, który wkrótce
zaczyna działać Bondowi na nerwy. Kiedy więc pewnej nocy zostaje zamordowany –
prawdopodobnie przez swoją żonę - 007 dla świętego spokoju... pozoruje wypadek!

Tak oto w skrócie przedstawia się fabuła tego, jakże dziwnego opowiadania. Po raz kolejny
Fleming udowadnia, iż opowiadania nie były jego najmocniejszą stroną, choć „The
Hildebrand Rarity” do najsłabszych dzieł pisarza nie należy. Daje ono nam bowiem wgląd w
psychikę Bonda postawionego w dość niezwykłej sytuacji. Niezwykłej, choć jakże normalnej.
Największym jego dylematem jest to, czy powinien wtrącać się w sprawy małżeńskie innych
ludzi! Nie podoba mu się bowiem sposób w jaki Krest traktuje swoją żonę. Nie rozumie także
jak to możliwe, że Liz pozwala mu na to. Ostatecznie postanawia jednak nie robić absolutnie
nic...
Niemniej jednak znów – osobom przyzwyczajonym do pewnej konwencji serii radzę omijać
to opowiadania z daleka. Wszyscy inni mogą je przeczytać, jednak głównie jako
ciekawostkę...

Tytuł oryginalny: Thunderball
Tytuł polski: Operacja „Piorun”
Autor: Ian Fleming
Wydawca: Jonathan Cape Ltd, 1961
Ilość stron: 336

Podczas   rutynowego   lotu   ćwiczebnego   uprowadzony   zostaje   bombowiec   wojsk   NATO   z
dwiema głowicami atomowymi na pokładzie. Wkrótce potem do premiera Wielkiej Brytanii i
prezydenta   USA   wysłany   zostaje   list   z   żądaniem   okupu   -   100   milionów   funtów.   W
przeciwnym razie owe bomby mają zostać zdetonowane. List podpisany jest enigmatycznym
akronimem SPECTRE. Wszystkie zachodnie służby wywiadowcze zostają postawione w stan
najwyższego pogotowia. M tymczasem, kierując się po części przeczuciem wysyła Bonda na
Bahamy,   gdzie   ten   spotyka   Felixa   Leitera,   nadal   współpracującego   z   CIA.   Tam   też
przypadkowo   poznaje   niejaką   Dominettę   Vitali,   która   opowiada   mu   o   swoim   opiekunie,
poszukiwaczu skarbów Emilio Largo. To właśnie względem niego Bond z czasem nabiera
podejrzeń. Jak się ostatecznie okazuje - zupełnie słusznie...

"Thunderball"   to   pierwsza   część   trylogii,   w   której   Bondowi   przychodzi   zmierzyć   się   z
tajemniczą organizacją Widmo (SPECTRE). I, trzeba przyznać, jest to powieść bardzo udana.
Wypada   jednak   gwoli   ścisłości   zauważyć,   iż   historia   ta   nie   jest   wyłącznym   wytworem
wyobraźni   Fleminga.   Już   w   1958   roku   producent   Kevin   McClory   wraz   z   Jackiem

Whitingamem   napisali   konspekt   scenariusz   pt.   "Longitude   78   West",   zaś   pomysł   ten
wykorzystał Fleming przy pisaniu tej powieści.
Nie zmienia to jednak faktu, iż fabuła jest naprawdę świetnie przemyślana (chyba najlepsza
pod tym względem powieść Fleminga), akcja zaś jest płynna i - co ważne - świetnie opisana,
przez co książkę czyta się błyskawicznie. Owszem, jest też parę wad, np. zbyt duże jak na
mój   gust   zbiegi   okoliczności,   czy   nieco   irracjonalne   zachowania   Bonda   (oto   katastrofa
nuklearna   wisi   w   powietrzu,   a   007   umawia   się   z   przypadkowo   poznaną   dziewczyną   na
drinka), jednak owe minusy z pewnością nie przeszkadzają w odbiorze powieści. A jest to
książka   dość   ciekawie   skonstruowana.   Z   jednej   strony   mamy   do   czynienia   z   rasowym
thrillerem szpiegowskim, z drugiej zaś - jest wiele elementów niemal żywcem wyjętych z
powieści przygodowej. Kontrast pomiędzy śmiertelnym niebezpieczeństwem, jakie zagraża
światu, a bajkowymi plenerami, w jakich umiejscowił akcję Fleming, jest cokolwiek ciekawy.
Świetnie są też nakreślone postacie. Choć Domino nie należy do moich ulubionych kobiet
Bonda, to jednak jest to silna, zdecydowana dziewczyna z ciekawą przeszłością. Nie jest to
jedynie   kolejna,   papierowa   postać.   Świetny   jest   za   to   Emilio   Largo   -   bezwzględny,   acz
wyrafinowany.   O   Blofeldzie   więcej   dowiedzieć   się   będzie   można   dopiero   z   następnej
powieści ("W Tajnej Służbie Jej Królewskiej Mości"). Dobry jest też humor. Zabawne są
scenki,   gdy   Bond   odmieniony   wychodzi   z   kliniki,   do   której   wysłał   go   M   i   zaczyna
propagować   zdrowy   tryb   życia,   lub   gdy   kupując   Domino   papierosy   stwierdza,   że   jest
"największym autorytetem w kwestii rzucania palenia", bo robi to stale.
Reasumując: "Thunderball" to z całą pewnością jedna z najlepszych powieści Iana Fleminga,
charakteryzująca   się   naprawdę   mocną   fabułą,   świetnym   pomysłem,   dobrymi   postaciami   i
wieloma kapitalnie napisanymi scenami (m. in. porwanie samolotu). Zarazem jest to kolejna
świetna powieść, na podstawie której nakręcono zwyczajnie przeciętny film. A szkoda.

Tytuł oryginalny: The Spy Who Loved Me
Tytuł polski: Szpieg, który mine kochał
Autor: Ian Fleming
Wydawca: Jonathan Cape Ltd, 1962
Ilość stron: 202

"Spy Who Loved Me" to dziesiąta powieść Iana Fleminga, wydana w roku 1962. Jest to
książka nietypowa w każdym calu, będąca największym eksperymentem brytyjskiego pisarza.
Niezwykłe jest już to, że głównym bohaterem nie jest tu James Bond, lecz młoda kanadyjka,
Vivienne   Michael.   Poznajemy   jej   dzieciństwo,   czasy   szkolne   które   spędziła   w   Anglii.
Fleming opisuje jej pierwszą miłość, pierwsze rozstanie, pracę w gazecie. Opisany zostaje
także   jej   romans   z   Kurtem,   korespondentem   z   NRD.   Po   kolejnym   nieudanym   związku
Michelle postanawia wrócić do Kanady, by następnie ruszyć w podróż na Florydę. Po drodze
zatrudnia się w jednym z przydrożnych moteli w stanie Nowy Jork. Pewnego dnia jednak
nieopatrznie   wpuszcza   doń   dwóch   nieznajomych   mężczyzn;   Sluggsy'ego   Moranta   i   Sola
Horrora i wtedy zaczyna się jej koszmar. Okazuje się, że dwaj gangsterzy chcą podpalić motel
w celu wyłudzenia odszkodowania. Zaczynają się znęcać nad dziewczyną. Na jej szczęście
wkrótce potem u drzwi staje James Bond, agent 007...
Z   powyższego   opisu   można   wywnioskować,   że   sam   Bond   w   tej   powieści   jest   postacią
drugoplanową. I tak jest faktycznie - na piętnaście rozdziałów, jakie liczy sobie książka 007
pojawia się dopiero od dziesiątego. Co jednak czyni tę powieść jeszcze bardziej niezwykła
jest narracja pierwszoosobowa, z punktu widzenia... Vivienne właśnie! Nie wiem dlaczego
Fleming zdecydował się na taki ruch - prawdopodobnie chciał pokazać agenta od innej strony,

chciał   przedstawić   typową   dziewczynę   Bonda   inaczej,   niż   miał   to   w   zwyczaju.   Muszę
przyznać,   że   takie   podejście   wychodzi   Flemingowi   całkiem   nieźle,   a   co   ważniejsze   -
przekonująco.   Mnie   ten   swoisty   eksperyment   przypadł   do   gustu,   może   się   jednak   nie
spodobać   większości   czytelnikom   przyzwyczajonym   do   bondowej   maniery.   Nie   ma   tu
międzynarodowego   spisku,   nie   ma   szaleńców   chcących   przejąć   wadzę   nad   światem,   ani
innych, typowych  dla świata 007 elementów (w zasadzie takowe pojawiają się jedynie w
krótkiej historii, którą Bond opowiada Vivienne).
Mimo to (a może dzięki temu) książkę tę czyta się naprawdę dobrze. Jest sprawnie napisana,
ciekawa. Polecam.

Tytuł oryginalny: On Her Majesty's Secret Service
Tytuł polski: W Tajnej Służbie Jej Królewskiej Mości
Autor: Ian Fleming
Wydawca: Jonathan Cape Ltd, 1963
Ilość stron: 283

"Po zniweczeniu planów organizacji SPECTRE, które wiązali z projektem Thunderball, Bond
udaje się na zasłużony urlop - na zamknięcie sezonu w kasynie Royale. Tamże wpada mu w
oko młoda kobieta, niejaka Teresa di Vicenzo. Bondowi wydaje się ona być niezwykle
pociągająca, pomimo ewidentnej depresji i zaburzeń emocjonalnych. Mimo to wdaje się w nią
romans, który kończy się - jak się początkowo wydaje - porwaniem ich dwojga przez Mark
Ange Draco; ojca chrzestnego mafii karaibskiej. Ten okazuje się być ojcem Tracy. Składa
Bondowi niezwykłą prośbę - chce by ten ożenił się z jego córką! 007 odmawia, jednak Draco
naprowadza go na ślad człowieka, którego bezskutecznie szukał przez wiele miesięcy.
Naprowadza go na ślad Ernst Stavro Blofelda, przywódcy organizacji Widmo. Okazuje się, że
ten złożył prośbę w jednym z brytyjskich towarzystw waleologicznych o potwierdzenie jego
szlacheckiego pochodzenia. Bond, podając się za jednego z członków towarzystwa udaje się
do samotni Blofelda, do skrytego wśród szwajcarskich Alp kurortu Piz Gloria. Okazuje się, że
Blofeld nie złożył jeszcze broni...

Powiem wprost - "W Tajnej Służbie Jej Królewskiej Mości" to najlepsza powieść Fleminga!
Jest to świetnie napisana, wciągająca książka, zawierająca wszystkie charakterystyczne dla
Bonda   elementy.   Mamy   więc   rewelacyjne   opisane   scenerie,   wciągającą   akcję,   humor,
kapitalnie zarysowane postacie, piękne kobiety i - a właściwie przede wszystkim - wielkie
zakończenie, które czyni z tej powieści rzecz wyjątkową.
Oczywiście znany jest powszechny stosunek fanów do filmu z Lazenbym w roli głównej. Nie
cieszy się on popularnością, a często jest uznawany (w dużej mierze niesprawiedliwie) za
najgorszy odcinek serii. Tym ciekawsze jest to, że jest on dość wierną ekranizacją powieści.
A jednak, czytając Fleminga ani przez chwilę nie odczuwałem uczucia znużenia. Książka
pochłonęła mnie bez reszty. Dosłownie.
To   jednak   nie   Blofeld   (który   okazuje   się   być   Polakiem!),   ani   też   ciekawa   akcja   są
największymi   atutami   powieści.   Zdecydowanie   najciekawszy   jest   wątek   miłosny,   jaki
zarysował się pomiędzy Bondem a Tracy. Fleming rewelacyjnie opisał dojrzewające między
nimi uczucie, którego zwieńczeniem był  ślub, a końcem - tragiczna śmierć Tracy.  Nigdy
wcześniej, ani też nigdy później Flemingowi nie udało się wyzwolić na kartach powieści tak
ogromnego ładunku emocjonalnego,  gdy w końcowej scenie zrozpaczony Bond wygłasza
zdanie "[...] widzisz, cały czas na świecie jest nasz.".

To tylko kolejny przykład na to, jak ewoluował styl Fleminga. Ostatnie książki były bardziej
emocjonalne (świetnie wreszcie przedstawione odczucia 007). "W Tajnej Służbie..." pisane
było   lżejszym   stylem,   niż   przeładowane   opisami   pierwsze   powieści.   Jak   zaznaczyłem
wcześniej - sporo jest też akcentów humorystycznych (w jednej ze scen pojawia się Ursula
Andress!).
Oczywiście pokazanie Bonda od bardziej ludzkiej strony, ożenienie go było ryzykownym
posunięciem.  Fleming  wyszedł  z  tego obronną ręką,  co zresztą  dziś  przyznaje  większość
fanów. Szkoda tylko, spora część z nich nie akceptuje podobnych posunięć w filmach.
Na zakończenie kilka słów pochwał dotyczących  polskiego wydania. Jest ono wyjątkowo
dobrze   opracowane.   Począwszy   od   ładnej,   acz   oszczędnej   okładki,   a   na   świetnym
tłumaczeniu   kończąc.   Bardzo   udanym   pomysłem   jest   szczególnie   pozostawienie   wielu
zwrotów w ich ojczystym brzmieniu i zamieszczeniu na końcu książki słowniczka. Brawa!

Tytuł oryginalny: You Only Live Twice
Tytuł polski: Żyje się tylko dwa razy
Autor: Ian Fleming
Wydawca: Jonathan Cape Ltd, 1964
Ilość stron: 192

Po   śmierci   ukochanej   żony   Bond   przez   wiele   miesięcy   nie   może   dojść   do   siebie.   Jego
kondycja psychiczna fatalnie wpływa na pracę, dlatego też M. chce go zwolnić. Po namowach
Sir Jamesa Molony decyduje się jednak dać 007 jeszcze jedną szansę. Awansuje go do Sekcji
Dyplomatycznej (odbierając mu jednocześnie licencję na zabijanie) i powierza bardzo trudne
zadanie: Bond ma udać się do Japonii, by pozyskać urządzenie tamtejszych służb specjalnych
o nazwie MAGIC 44, które niezawodnie rozszyfrowuje radzieckie  kody.  Bond, który ma
działać   jako   dyplomata   australijski   spotyka   się   z   wysoko   postawionym   urzędnikiem
Japońskich Służb Specjalnych,  Tigerem Tanaką. Ten proponuje mu  układ - w zamian za
informacje   pozyskane   dzięki   MAGIC   44   Bond   ma   zabić   niejakiego   doktora   Guntrama
Shatterhanda, zwanego "Kolekcjonerem Śmierci". Doktor Shatterhand przybył do Japonii ze
Szwajcarii kilka miesięcy wcześniej, kupił zamek i założył tam ogród botaniczny, w którym
zaczął  hodować wiele niebezpiecznych  gatunków  roślin i zwierząt.  Okazało się także,  że
rozpoczął rekrutację ludzi będących członkami nieistniejącej już organizacji terrorystycznej
Czarny Smok. Ostatecznie tajemniczy doktor stał się niewygodny dla japońskiego Imperium,
które postanawia się go pozbyć. Wkrótce potem okazuje się, że doktor Shatterhand to tak
naprawdę... Ernst Stavro Blofeld - człowiek odpowiedzialny za śmierć żony Bonda, Tracy!
Tak więc James przyjmuje zadanie, przedostaje się do twierdzy swego największego wroga i
zabija   go.   Ucekając   jednak   zostaje   poważnie   ranny   i   traci   pamięć.   Nie   znając   swej
prawdziwej tożsamości wiele miesięcy spędza u boku japońskiej dziewczyny Kissy Suzuki.
Jednak pewnego dnia przypomina sobie nazwę Władywostok. Czując, że miasto to ma jakiś
związek z jego przeszłością i w ten sposób może  odzyskać pamięć wyrusza do Związku
Radzieckiego...
"Żyje Się Tylko Dwa Razy", dwunasta powieść Iana Fleminga z 1964 roku jest książką dobrą,
acz nie rewelacyjną. Pierwszym zarzutem może być fakt, iż zdecydowanie brakuje w niej
akcji! W części pierwszej jesteśmy świadkami głównie rozmów między Bondem a Tanaką,
lub Dikko Hendersonem - agentem australijskiego wywiadu. Na szczęście rozmowy te są
ciekawe, momentami naprawdę zabawne (najczęściej bowiem Fleming opisuje bohaterów po
spożyciu   znacznej   ilości   sake),   ale   także   pouczające   -   ze   słów   Tanaki   można   sie   wiele
dowiedzieć   na   temat   samej   Japonii,   a   także   kultury   i   zwyczajów   panujących   w   kraju

Kwitnącej Wiśni. W drugiej części zaś Bond poznaje Kissy Suzuki, z którą spędza wiele
czasu. Dopiero pod koniec książki dochodzi do konfrontacji z Blofeldem.
Inną sprawą jest, że Fleming nie wykorzystał do końca potencjału, jaki krył się za faktem
śmierci Tracy. Owszem - wiemy, w jak kiepskim stanie jest James, jednak Fleming poświęca
temu za mało uwagi - podobny zabieg zastosował Raymond Benson w powieści "Doubleshot"
z tym, że znacznie lepiej opisał psychikę Bonda. Podobnie rzecz się ma z chęcią zemsty na
Blofeldzie; także tu Fleming tylko zasygnalizował ten fakt, nie zgłębił jednak tematu
należycie. Z całą pewnością najlepszym elementem powieści są świetne zarysowane postaci:
zarówno Tanaka, jak i Henderson. Ciekawe jest również otwarte zakończenie - Bond (który w
Anglii uważany jest za martwego) wyrusza w poszukiwaniu własnej tożsamości. Tymczasem
okazuje się, że Kissy Suzuki jest w ciąży...!

Tytuł oryginalny: The Man With the Golden Gun
Tytuł polski: Człowiek ze złotym pistoletem
Autor: Ian Fleming
Wydawca: Jonathan Cape Ltd, 1965
Ilość stron:153

"Akcja "Człowieka ze Złotym Pistoletem" dzieje się po wydarzeniach, które miały miejsce w
"Żyje Się Tylko Dwa Razy". Wtedy to Bond w wyniku odniesionych obrażeń stracił pamięć i
w poszukiwaniu własnej tożsamości wyruszył do Władywostoku.
Już na początku "The Man With The Golden Gun" okazuje się, że 007 (którego uważano za
martwego) żyje. Sprawa komplikuje się jeszcze bardziej, gdy ten próbuje zabić M! Okazuje
się   bowiem,   że   w   Związku   Radzieckim   Bond   został   pojmany   przez   KGB,   a   następnie
poddany operacji 'prania mózgu'.  Teraz,  po rekonwalescencji (min.  elektrowstrząsy)  musi
udowodnić swą przydatność dla MI-6. M rozkazuje mu wytropić i zabić niejakiego Francisco
(Paco) 'Pistols' Scaramangę - śmiertelnie niebezpiecznego płatnego mordercę. Bond odnajduje
go na Jamajce. Scaramanga wynajmuje go do ochrony pewnego spotkania, na którym zjawia
się kilku gangsterów. Wśród nich jest także agent KGB, pan Hendriks, który wkrótce poznaje
prawdziwą tożsamość 007...
"Człowiek Ze Złotym Pistoletem" nie należy do najbardziej cenionych powieści Fleminga.
Fani zarzucają jej miałkość fabuły, czy słabo nakreślone postacie. Mnie jednak książka ta
przypadła do gustu. Owszem - nieco brakuje w niej napięcia. Mary Goodnight również nie
należy do najciekawszych kobiet Bonda, a Scaramanga okazuje się być mało rozgarnięty, a -
co gorsze - Fleming nie dał mu okazji do zademonstrowania swych nieprawdopodobnych
(podobno) umiejętności strzeleckich. Szkoda, czekałem bowiem na coś w rodzaju pojedynku
pomiędzy nim a Bondem.
Z drugiej strony jednak akcja jest stosunkowo wciągająca, a co ważniejsze - nie nudzi. Cieszy
również powrót Felixa Leitera.
Jeśli   jednak   jest   coś,   czego   Flemingowi   wybaczyć   przy   tej   okazji   nie   potrafię,   to
niewykorzystanie świetnego motywu 'prania mózgu'. Bond - owszem - dokonuje zamachu na
M, potem jednak do tego tematu się nie wraca, a szkoda. Zastanawia także fakt, że Fleming
nie powrócił do tematu syna, którego Bond zostawił w Japonii (w powieści "Żyje Się Tylko
Dwa Razy"). Owszem, 007 nie mógł wiedzieć o jego istnieniu, jednak pomysł był na tyle
ciekawy, że szkoda, że Fleming już do niego nie wrócił...

Tytuł oryginalny: Octopussy & The Living Daylights
Tytuł polski: Ośmiorniczka & Żywe światło dnia
Autor: Ian Fleming
Wydawca: Jonathan Cape Ltd, 1966
Ilość stron: 131

Zbiór opowiadań pt. "Octopussy & The Living Daylights" jest ostatnim dziełem Iana
Fleminga, po raz pierwszy wydanym w 1966 roku. Na tom ten składają się cztery nowele:
"Octopussy", "A Property Of A Lady", "The Living Daylights", oraz - w przypadku wydania
z 2002 roku (wyd. Penguin) - "007 In New York".
Opowiadania Fleminga generalnie nie należą do jego największych osiągnięć. Ten tom jest
tego przykładem. Choć i tu znajduje się jedna perełka, ale po kolei.

OCTOPUSSY - Ośmiorniczka

James Bond udaje się na Jamajkę. Tam ma odnaleźć niejakiego Dextera Smythe'a, majora
Królewskiej Piechoty Morskiej w stanie spoczynku, który w czasie II Wojny Światowej
stacjonował w Niemczech. Tam też dopuścił się zbrodni. Oto w jego ręce wpadły dokumenty
mówiące o sztabach złota ukrytych gdzieś w górach Keiser. We wskazane miejsce udaje się
wraz z przewodnikiem, Hannesem Oberhauserem. Wkrótce postanawia go zabić, by pozbyć
się jedynego świadka przestępstwa. Po wojnie wraz z żoną osiedlają się na Jamajce, gdzie
wiodą spokojne życie za pieniądze pochodzące ze sprzedaży złota. Jednak sielanka Smythe'a
stopniowo zaczyna pękać - on popada w alkoholizm, jego żona zaś uzależnia się od leków,
które ostatecznie ją zabijają. Od tego momentu Smythe staje się wrakiem człowieka. Dlatego
też nie protestuje, ani nie unika odpowiedzialności, tylko opowiada Bondowi historię swojego
życia...
Jak można wywnioskować z powyższego streszczenia 007 nie jest bohaterem tego
opowiadania, a jedynie dodatkiem . Całość jest raczej historią zrezygnowanego człowieka,
który na dobrą sprawę podświadomie pragnie śmierci. Jest to ciekawa koncepcja, Fleming
umiejętnie buduje portret psychologiczny Smythe'a. Jednakże, mimo iż sama fabuła, a raczej
historia opisana w tym opowiadaniu, jest ciekawa, to nie jest to coś, czego można się po
"bondzie" spodziewać. Z tych też powodów "Octopussy" wymyka się jednoznacznej ocenie.

A PROPERTY OF A LADY – Własność pewnej damy

We   "Własności   Pewnej   Damy"   jedna   z   pracownic   Sekcji   Łączności   w   kwaterze   MI6,
odpowiedzialna za szyfrowanie i wysyłanie ściśle tajnych raportów Sekcji 100, zajmującej się
podwójnymi   agentami   (raporty   te   służyły   tak   naprawdę   dezinformacji   KGB)   -   Maria
Freudenstein - jest podwójną agentką i szpieguje na rzecz radzieckiego wywiadu, który w
zamian przesyła jej drogocenny klejnot. Aby zidentyfikować komórkę KGB Bond udaje się
na aukcję kosztownego przedmiotu...W zasadzie ciężko oceniać owe opowiadania. Są one
bardzo krótkie, oszczędne - jak to opowiadania. Fleming ma jednak ciekawe pomysły, a co
więcej, potrafi je nieźle spisać.
Razi   jak   zwykle   polskie   wydanie.   Momentami   szwankuje   tłumaczenie,   zaś   okładka   jest
najzwyczajniej w świecie koszmarna szczególnie, jeśli się ją porówna do kapitalnych wydań
angielskich.

THE LIVING DAYLIGHTS – Żywe światło dnia

James Bond tym razem otrzymuje jedno z najtrudniejszych zadań, z jakimi przyszło mu się
zmierzyć.   Jedno   z   najtrudniejszych,   bowiem   musi   uczynić   coś,   czego   nienawidzi.   Musi
zamordować człowieka. Z zimną krwią.
Oto bowiem ekspozytura MI6 w Berlinie Zachodnim otrzymuje informację, jakoby Agent
272 z KGB próbował zbiec na Zachód wraz z niezwykle ważnymi informacjami dotyczącymi
planowanych testów nowych rakiet i głowic jądrowych. Niestety okazało się, iż kurier który
dostarczył Brytyjczykom te informacje jest podwójnym agentem i KGB wie o planach Agenta
272. MI6 przechwyciło radziecką depeszę w której umieszczono plan zabicia zdrajcy, gdy ten
będzie przechodził z Berlina Wschodniego na Zachód (akcja dzieje się jeszcze przed budową
Muru Berlińskiego). KGB chce do tego wykorzystać snajpera. Dlatego Bond musi go zabić.
"The   Living   Daylights"   jest   nie   tylko   najlepszym   opowiadaniem   Fleminga.   Jest   to
jednocześnie   jedno   z   największych   dokonań   pisarza!   Cała   historia   jest   fantastycznie
przemyślana,   akcja   rewelacyjnie   skonstruowana,   a   także   trzyma   w   napięciu   do   ostatniej
strony. Jednak to nie wszystko. Oprócz tego dostajemy też kapitalny opis psychiki Bonda,
jego przemyślenia. Dowiadujemy się, jak gardzi takimi zadaniami, jak ciężko mu zabić z
zimną krwią, jak musi topić wyrzuty sumienia w whisky. Jego stosunek do tego zadania
najlepiej ilustrują słowa, jakimi ucina zarzuty Sendera "Myślisz, że lubię tę robotę? To, że
mam numer 00? Byłbym szczęśliwy, gdybyś mnie wygryzł z Sekcji 00".
Ciekawą rzeczą jest też to, że opowiadanie to posłużyło twórcą filmu "The Living Daylights",
którego   teaser   jest   w   zasadzie   jego   stosunkowo   wierną   ekranizacją.   Co   prawda   Berlin
zamieniono   na   Bratysławę,   a   kapitana   Sendera   na   Saundersa,   to   oś   fabuły   jest   niemal
niezmieniona. Koniec końców w opowiadaniu pojawia się nawet śliczna wiolonczelistka!
Reasumując: jest to z całą pewnością opowiadanie, dla którego warto jest kupić cały tom.

007 IN NEW YORK – 007 w Nowym Jorku

Nowela ta po raz pierwszy została opublikowana w USA w październiku 1963 roku w gazecie
New York Herald Tribune pod tytułem "Agent 007 In New York", choć rękopis zatytułowany
został   "Reflections   in   a   Carey   Cadillac".   Następnie   została   ona   włączona   do   zbioru
opowiadań Thrilling Cities. Aż do 1999 roku opowiadanie to nigdy nie zostało opublikowane
w Wielkiej Brytanii. Dopiero wówczas bowiem ukazało się ono w Sunday Times Magazine, a
później włączone zostało to niniejszego tomu.
A nowela ta jest zwyczajnie dziwna. Oto bowiem Bond zostaje wysłany incognito do Nowego
Jorku,   gdzie   ma   ostrzec   pewną  Brytyjkę,   która   niegdyś   pracowała   dla   Secret   Service,   iż
partner z którym się obecnie spotyka jest tak naprawdę agentem KGB pracującym przy ONZ.
Z tego powodu FBI i CIA zaczynają się interesować nim i dziewczyną właśnie.
I to by było wszystko, jeśli chodzi o fabułę tego krótkiego (jedyne 9 stron!) opowiadania.
Resztę stanowią rozważania 007 (a pewnie samego Fleminga) na temat Nowego Jorku, ze
sporym  naciskiem na kwestie kulinarne (jest tam nawet przepis  na jajecznicę a la James
Bond).
Trudno   cokolwiek   więcej   o   tej   noweli   napisać.   Warto   ją   przeczytać   głównie   jako
ciekawostkę, bowiem do świata Bonda nie wnosi kompletnie niczego.