Andrzej Pilipiuk - Na rybki

Andrzej Pilipiuk

NA RYBKI

Południowa cz

ęść

stawu, znajduj

cego si

w Wojsławicach, a nale

żą

ca do stra

y po

arnej, była tego

lata wyj

tkowo silnie zaro

ta trzcinami. Pewnego sierpniowego dnia Józef Paczenko jechał koło

stawu na rowerze i zobaczył w

ród nich jaki

dziwny przedmiot. Wzrok miał ju

mocno przytłumiony i

dlatego dopiero po dłu

szej chwili domy

lił si

, co to jest.

- Ach - powiedział sam do siebie, a potem zjechał z szosy i ruszył w

cie

nad wod

zamiarem obej

cia jeziora od drugiej strony.

Jakub W

drowycz urz

dził si

idealnie. Na wodzie w

ród trzcin kołysała si

tka od traktora. Wokół

niej przywi

zano dwana

cie butelek piwa „Perła", które chłodziły si

zanurzone w wodzie. Jakub

rozwalił si

wygodnie w d

tce i zwiesił nogi do wody. Chwilami wiatr rozwiewał nieco trzciny, a wtedy

w odległo

ci około dwóch metrów od d

tki wida

było pionowy słupek ozdobiony tablic

z napisem:

ŁOWIENIE RYB POD KAR

WZBRONIONE.

Słupek przydał si

w sam raz,

eby zaczepi

o niego cum

. Jakub miał ochot

zerwa

wra

y napis

gwałc

cy jego swobody, ale słoneczko rozleniwiło go tak,

e nie miał siły si

ruszy

. Od czasu do

czasu wyławiał jedn

butelk

i zerwawszy resztkami z

bów kapsel, lal w gardło spienion

zawarto

ść

Alkohol mile szumiał mu ju

w głowie, a pal

ce problemy współczesno

ci zeszły na plan dalszy. W

lewej dłoni trzymał dwumetrowej długo

ci kij, na którego ko

cu zaczepiona była

yłka z haczykiem. Na

haczyk nadziany był plasterek mocno czosnkowej kiełbasy. Jakub lubił czasami posiedzie

z w

nad wod

. Je

li potrzebował troch

ryby, to brał elektryk

albo dynamit, a je

li nie miał ochoty, to

siedział sobie i moczył kij. Nikt mu nie przeszkadzał. Gdy Jakub wybierał si

na ryby, ludzie starali si

omija

staw. W

ciekał si

e mu płosz

. A w gniewie był nieobliczalny. Józef wszedł na resztki

spróchniałej kładki i stoj

c na jej ko

cu, zawołał kumpla:

-Bior

drowycz poruszył lekko jedn

nog

i odwrócił si

razem z d

w jego stron

- Tak sobie, dzisiaj chyba nie pogoda na ryby. Napijesz si

^ „Perły"? Mam jeszcze chyba ze sze

ść

butelek?
- Nie, dzi

ki, musz

jako

zajecha

do domu.

- Ja tam si

nie przejmuj

. Ko

sam zawiezie. Jego kumpel poszukał wzrokiem kłaczki Karoliny i

stwierdził,

e weszła w szkod

na pobliskim polu. Wzruszył ramionami.

- Co zrobisz, jak złapiesz złot

rybk

? - zagadn

ł. Umysł jego przyjaciela byi ju

nieco zm

cony przez

zawarto

ść

tych butelek, które opró

nione z zawarto

ci, unosiły si

wokoło na wodzie.

- Jak złot

, to przetopi

- Nie, to nie taka. Tak

, która spełnia

yczenia. Złapiesz, a ona pyta: Co chcesz dosta

eby

wypu

cił.

- A. To słyszałem musi w bajkach. Ale tu takich nie ma.
- A wiesz, słyszałem wczoraj na targu dobry dowcip.
- A to opowiedz.
- Jeden ruski złapał złot

rybk

i ona mówi: „Wypu

ść

mnie, a spełni

de twoje

yczenie".

- I co chciał?
- Pocz

tkowo nic, a potem zapragn

ł zosta

bohaterem Zwi

zku Radzieckiego.

- Hm!
-No to ona zaklaskała w płetwy, a on patrzy,

e siedzi w okopie, wokoło trupy sołdatów i jedzie na

niego sto szwabskich czołgów. No wzi

ł karabin i wali do nich, ale nic nie pomogło, bo ona po

miertne

mu dała.
Jakub ob

miał si

koszmarnym

miechem, płosz

c stadko kaczek na rzeczce pół kilometra dalej.

- Galantny dowcip. A jeszcze jakie

takie?

- Aha. Tylko chciał zosta

królem i zrobiła z niego tego tam francuskiego Ludwika, czy Filipa, co to go

li na gilotynie.

- My

lałem,

e na gilotynie to Napoleona. Nu nic.

- Jak co

złowisz, to wpadnij do mnie. Upieczemy, popijemy, mam

wietny ruski koniak.

- A pomy

le.

- No to bywaj.
- Do zobaczenia.
Poszedł sobie. Niebawem nadszedł posterunkowy Birski.
- Co wy tu robicie obywatelu? - zagadn

ł.

- Ach, pan posterunkowy. Mo

e piwko?

- Obywatelu W

drowycz...

- A tak tak. Powtarzajcie moje nazwisko, bo jeszcze zapomnicie. Poza tym na słu

bie nie jeste

cie

panem tylko obywatelem. Aha i na słu

bie nie wolno pi

- Tu nie wolno pływa

- A gdzie jest jaka

tablica z zakazem pływania? Zreszt

ja nie pływam, tylko unosz

na falach.

Chcesz mnie spałowa

, to b

dziesz musiał tu wle

źć

Birski popatrzył na swój czy

ciutki mundur i zabłocone trzcinowisko dziel

ce go od Jakuba.

- Za stary jeste

eby ci

pałowa

- No to aresztuj mnie za zakłócanie porz

dku, tyle

e ja mam dziewi

ęć

dziesi

t lat i zaraz mnie zwolni

a wszystko, co robi

, podlega pod starcz

demencj

- Ty Jakub si

nie zasłaniaj starcz

demencj

. Taka jasno

ść

umysłu nie zdarza si

sto nawet u

czterdziestolatków.
- Ach. Miło słucha

- Co chcesz złowi

- A złot

rybk

, Birski roze

miał si

- Znam

wietny dowcip.

- O złotej rybce? .
- Aha. Jeden ruski złapał złot

rybk

, a ona poprosiła,

eby j

wypu

cił, to spełni jego

yczenie. To on

powiedział,

e chce zosta

ksi

ciem. W oczach mu zm

tniało i zobaczył,

e le

y na jedwabnej po

cieli. A potem weszła ksi

ęż

na i

powiedziała: „Ferdynandzie zbud

, jedziemy do Sarajewa".

- A to zrobiła go tym od wybuchu pierwszej

wiatowej. Hi, hi, hi.

- Nu nic. Musz

lecie

. Kto

wła

nie popełnia przest

pstwo.

- Kto taki? - zaciekawił si

Jakub.

- Och, to takie powiedzenie z jednego filmu.
Poszedł sobie. Na polu spostrzegł klacz Jakuba, buszuj

w zbo

u. Wszedł w pszenic

po pas i

ruszył w jej stron

. Na jego widok odwróciła si

do niego tyłem i uniosła kopyto. Takie małe

przyjacielskie ostrze

enie. Znikn

ł. Jakub odkorkował kolejn

butelk

. W głowie nie

le mu ju

szumiało, a nadgarstki troch

mu napuchły. A potem wyci

ł w

z wody i zobaczył na jej ko

złot

rybk

- O karwia! - wymamrotał.
Odczepił ja zr

cznie i wsadził do słoika z wod

- Nu nic, zje si

. Dobrze,

e nic nie mówi - powiedział sam do siebie.

- Jakubie...- odezwała si

rybka ze słoika.

Wzdrygn

ł si

. Na szcz

ęś

cie przypomniał sobie,

e czasami gdy był pijany, to słyszał, jak zwierz

rozmawiaj

ze sob

- Mo

e to tylko delirium - pocieszył si

Wyci

ł zza pazuchy flaszk

ze spirytusem i poci

ł dwa lub trzy łyki.

- Słuchaj, ubijemy interes - powiedziała rybka.- Ty mnie wypu

cisz, a ja spełni

twoje

yczenie.

- Jeszcze czego - w

ciekł si

. - Ju

ja was znam rybki.

adnych

ycze

, tylko patelnia.

Dopił spirytus, ale wcale mu si

od tego nie polepszyło.

- Popatrzcie na tego idiot

- powiedziała mama kaczka do swoich dzieci. - To miejscowy kłusownik

Jakub W

drowycz. Uwa

ajcie na niego.

Potrz

ł głow

. Nadgarstki mu pulsowały.

- Jasna cholera, zalałem si

w trupa wła

nie wtedy, kiedy mózg jest mi nieobchodzimo potrzebny do

lenia - zdenerwował si

Brodz

c po pas w błocie, wypełzł ze słoikiem w r

ce na brzeg. Dopiero na twardym l

dzie zrozumiał,

jak bardzo jest pijany. Postawił słoik na ziemi i przycisn

ł go cegł

eby mu rybka nie wyskoczyła, i

poszedł po konia. Karolina na jego widok odsun

ła si

- Najpierw si

umyj, a potem wła

na czyste zwierz

- powiedziała.

Nie mógł nie przyzna

jej racji. Wrócił do jeziora i zdj

ł spodnie. Wrzucił je do wody,

eby si

wypłukały, a sam

wiec

c gołym zadkiem, wrócił po konia. Tymczasem na brzegu jeziora pojawił si

miejscowy plugawy (to znaczy plugawszy od Jakuba) degenerat Mariusz Bardak. Jakub biegał za
klacz

, tote

nie zauwa

ył go, zupełnie. Wreszcie udało mu si

jej dosi

ąść

. Kozacka krew zawa

yła i

mimo

e był zupełnie pijany, zdołał nad ni

zapanowa

. My

lał ju

tylko o jednym. Uciec, uciec jak

najdalej od

mierciono

nej rybki.

- Do Józefa - rzucił polecenie, po czym

zaczai

odlatywa

. Doszedł do siebie, gdy stał na podwórzu

kumpla. Klacz Józefa Marika wyjrzała ze stajni.
- Znowu si

ululał? - zapytała Karolin

- W trupa. Cholera, kiedy

go zrzuc

prosto pod pekaes, tyle tylko,

e mog

trafi

na gorszego

wła

ciciela ni

on.

- To jest pewne ryzyko.
W drzwiach chałupy stan

ł Józef. Zagdakał co

jak kura. Jakub padł mu w obj

cia z pijackim

szlochem.
- Ratuj stary, złowiłem złot

rybk

Józef uratował go, przenocował w stodole i dał mu nawet stare portki dla przykrycia nago

ci. Rano

Jakub wskoczył na konia i uciekł do domu. Podobno zabarykadował si

i przez miesi

c nie zbli

ał do

adnej wody.

Ale czego to ludziska nie gadaj

*
Posterunkowy Birski stał na podwórzu plugawej siedziby plemienia Bardaków. Nowiutki mercedes na
zachodnich numerach swoj

nieskaziteln

czysto

wyra

nie psuł estetyk

podwórka, na któr

składały si

zaniedbane budynki,

snuj

ce si

wokoło, szare od brudu kury oraz jeziorko szaro-czarnej gnojówki.

- A wi

c pytam po raz ostatni: gdzie s

papiery tego wozu? -posterunkowy tracił resztki cierpliwo

ci.

- Nie ma - wymamrotał Bardak, patrz

c w ziemi

. - A mo

e zreszt

rodku.

- Tak. A kluczyki, te

ich nie ma? Sk

d ten wóz? Pytam po raz ostatni.

- No złota rybka...
Dzieciaki i reszta plemienia Bardaków wycofali si

do szop i domu.

- Ja ci poka

żę

złot

rybk

, cholerny złodzieju - wydarł si

Birski, a potem zacz

ł wali

pał

, a

drzazgi

leciały.