Przemilczane zbrodnie.doc - Bandy UPA

Love this

PDF?

Add it to your Reading List!

joliprint.com/mag

docs6.chomikuj.pl

Przemilczane zbrodnie.doc - Bandy UPA -

Arianta

Prof. Jerzy Robert Nowak

«Przemilczane zbrodnie»

jawniło się, ze ogół żydowski we wszystkich

miejscowościach, a już w szczególności na

Wołyniu, Polesiu i Podlasiu (...) po wkrocze-

niu bolszewików rzucił się z całą furią na urzędy

polskie, urządzał masowe samosądy nad funkcjona-

riuszami Państwa Polskiego, działaczami polskimi,

masowo wyłapując ich jako antysemitów i oddając

na lup przybranych w czerwone kokardy mętów

społecznych.

(Dowódca AK, gen. Stefan Rowecki-»Grot», 25

września 1941 r.)

Żydzi «są dla NKWD nieocenionym wprost biczem

przeciw ludności polskiej».

(Komendant Okręgu Walki Zbrojnej AK - ppłk.,

później generał, Nikodem Sulik, 25 lutego 1941 r.)

Dlaczego (...) dotąd oficjalne koła żydowskie nie

potępiły jawnej zdrady i innych zbrodni, jakich

się wobec Polski i polskich obywateli dopuszczali

przez cały czas okupacji sowieckiej?

(Gen. Władysław Sikorski, 11 czerwca 1942 r.)

Wśród kolaborantów, którzy przybyli, aby pomagać

sowieckim siłom bezpieczeństwa w wywózce wiel-

kiej liczby niewinnych mężczyzn, kobiet i dzieci

na odległe zesłanie i przypuszczalnie śmierć, była

nieproporcjonalnie wielka liczba Żydów.

(Norman Davies, 9 kwietnia 1987 r.)

Prezesowi Kongresu Polonii Amerykańskiej, Panu

Edwardowi Moskalowi z podziękowaniem za

nieugiętą obronę polskości

Jerzy Robert Nowak

Wstęp

Być może wiele osób zaskoczy słowo «zbrodnie» w

odniesieniu do antypolskiej działalności żydowskich

kolaborantów z Sowietami na Kresach w latach

1939-1941, a niektórzy skrajni filosemici zaczną

to określenie nawet gwałtownie oprotestowywać.

Historii nie da się jednak zmienić, ani upiększyć

zgodnie z życzeniami fanatyków «poprawności po-

litycznej». To, czego dopuścili się wobec Polaków

zbolszewizowani Żydzi na Kresach po 17 września

1939 roku miało charakter zbrodni. I tak było to w

swoim czasie powszechnie postrzegane wśród Po-

laków na czele z premierem rządu RP na Emigracji

generałem Władysławem Sikorskim. 11 czerwca

1942 roku, odpowiadając we własnoręcznie pisanej

depeszy na oświadczenie przedstawicieli Agencji

Żydowskiej, gen. Sikorski otwarcie zapytywał:

«Dlaczego jednak dotąd oficjalne koła żydowskie

nie potępiły jawnej zdrady i innych zbrodni, jakich

się wobec Polski i polskich obywateli dopuszczali

przez cały czas okupacji sowieckiej?»1

Dziś zbrodnie te są niemal całkowicie przemilc-

zane, podobnie jak zbrodnie prosowieckich kola-

borantów ukraińskich i białoruskich, wspierających

zdradzieckich najeźdźców Polski od wschodu. Czas

najwyższy odsłonić pamięć antypolskich zbrodni

prosowieckich Żydów, zwłaszcza teraz, w chwili, gdy

coraz gwałtowniej próbuje się publicznie kalać imię

06/07/2012 20:38

://

l/3

ilc

-z

Page 1

Love this

PDF?

Add it to your Reading List!

joliprint.com/mag

docs6.chomikuj.pl

Przemilczane zbrodnie.doc - Bandy UPA - Arianta

Polski, pierwszego kraju, który ośmielił się zbrojnie

przeciwstawić potędze militarnej nazistów.

Od wielu lat siewcy antypolonizmu, głównie ze

środowisk żydowskich, próbuj ą zniesławiać naród,

który w czasie drugiej wojny światowej jako pie-

rwszy, przed Żydami, stał się ofiarą wielkiego ho-

locaustu, ofiarą tak przemilczanego dziś «polskiego

holocaustu». Chodzi o różne formy planowej ekster-

minacji, jakie Sowiety zastosowały wbec Polaków

w latach 1939-1941, a które - w tym przynajmniej

okresie - były znacznie intensywniejsze niż przepro-

wadzane przez Niemców. Naziści dopiero w 1942

roku rozpoczęli zmasowaną akcję wyniszczającą

ludności polskiej i żydowskiej. Nawet skrajnie ten-

dencyjny, antypolski autor żydowski Jan Tomasz

Gross przyznał, że w ciągu pierwszych dwóch lat

okupacji (1939-1941) Sowieci zabili lub doprowadzili

do śmierci trzy lub cztery razy więcej niż Niemcy

obywateli polskich. I to spośród ludności liczącej

tylko połowę tej, która znalazła się pod niemiecką

Jurysdykcją. Według Grossa w ciągu pierwszych

dwóch lat okupacji niemieckiej naziści zamordowali

około 120 tysięcy Polaków i Żydów.2

Zdaniem najsłynniejszego zagranicznego badacza

historii Polski, Normana Daviesa, zbrodnie sowiec-

kie były znacznie cięższe. Jak pisał Davies, w ciągu

dwóch pierwszych lat, od września 1939 do czasu

amnestii dla Polaków w 1941 roku, Sowieci zabili

prawie siedmiokrotnie więcej osób niż Niemcy,

bo aż 750 tysięcy.3 Przeważającą część z tych 750

tysięcy osób stanowili Polacy, wymordowani lub

doprowadzeni do śmierci przez wyniszczenie na

Syberii. W każdym razie, nawet przy przyjęciu za

podstawę najbardziej zaniżonej liczby sowieckich

ofiar, którą podaje Gross, nie ulega wątpliwości, że

holocaust polski w pierwszych dwóch latach oku-

pacji ziem polskich przez obu najeźdźców pochłonął

kilkakrotnie więcej ofiar od żydowskiego. Dodajmy

do tego jeszcze tak długo przemilczane informacje

o zbrodniach sowieckich, stanowiących swoisty

wstęp do polskiego holocaustu po 17 września 1939

roku. To jest o wymordowaniu przez Sowietów po-

nad trzystu tysięcy Polaków w ramach wielkiej an-

typolskiej czystki etnicznej lat 1937-1938. Według

Mikołaja Iwanowa, autora tak ważnej, a wciąż za

mało nagłośnionej książki «Pierwszy naród uka-

rany» straty liczącej prawie l 200 000 Polaków w

okresie międzywojennym społeczności polskiej w

ZSRR wyniosły około 30 procent całej liczby tamte-

jszych Polaków.4

Tym większym skandalem jest więc tak częste

przemilczanie pełnych rozmiarów ówczesnej pols-

kiej martyrologii polskiej pod sowieckim jarzmem,

i niepokazywanie wszystkich sprawców tych zbrod-

ni. A byli wśród nich bardzo często po wrześniu

1939 roku zbolszewizowani Żydzi kresowi; byli

oni sprawcami bezpośrednich zabójstw na Po-

lakach lub dużo, dużo częściej, śmiercionośnych

donosów, które skazywały Polaków na wpisanie

na listę katyńską lub na syberyjską zsyłkę. Trzeba

powiedzieć wprost tę prawdę, właśnie dziś, po

dziesięcioleciach przemilczeń, gdy wśród części

Żydów najdonośniej rozbrzmiewają najbezczel-

niejsze kalumnie antypolonizmu. Choćby zarzuty

rzekomego polskiego «wspólnictwa z hitlerowca-

mi», które tak mocno nagłośniono w pozwie grupy

Żydów amerykańskich przeciw Polsce. Dziś, coraz

rzadziej słyszy się głosy uczciwych, sprawiedliwych

pośród Żydów.

Brakuje godnych następców Szymona Askena-

zego, Wilhelma Feldmana, Juliana Unszlichta,

Mieczysława Grydzewskiego, Mariana Hemara czy

Józefa Lichtena.

Za to tym donioślejszy jest jątrzący głos Abrahama

Weissa, Menachema Joskowicza czy Dawida War-

szawskiego.

Moja książka pokazuje w oparciu o różnorodne za-

chowane materiały źródłowe i opracowania, w tym

także o liczne świadectwa żydowskie, gorzką prawdę

o haniebnej antypolskiej kolaboracji z Sowietami

wielkiej części Żydów polskich na byłych kresach

wschodnich Drugiej Rzeczypospolitej w latach 1939-

1941. Prawdę o udziale licznych zbolszewizowanych

06/07/2012 20:38

://

l/3

ilc

-z

Page 2

Love this

PDF?

Add it to your Reading List!

joliprint.com/mag

docs6.chomikuj.pl

Przemilczane zbrodnie.doc - Bandy UPA - Arianta

Żydów w antypolskiej dywersji zbrojnej we wrześniu

1939 roku, o wyłapywaniu i denuncjowaniu Po-

laków, o j akże częstych przypadkach poniżania

Polaków i polskości, niszczenia polskich symbolów

narodowych lub religijnych, o współdziałaniu w

deportowaniu wielkiej rzeszy Polaków do Ka-

zachstanu czy na Syberię. O nierzadkich niestety

przykładach udziału zbolszewizowanych Żydów w

mordowaniu Polaków. O takich faktach jak zamor-

dowanie przywódców studenckich na Politechnice

Lwowskiej w październiku 1939 roku po oskarżeniu

ich o rzekomy antysemityzm, jak zmasakrowanie

polskich więźniów w Tarnopolu przez żydowskich

oprawców: Kramera, Kummela i Rosenberga,

jak wymordowanie dominikanów z klasztoru w

Czortkowie przez Żydów-enkawudzistów. A także

o tym, że konspiracja polska była dużo skuteczniej

zwalczana w zaborze sowieckim niż w niemieckim,

głównie dzięki bardzo «pracowitym» antypolskim

Żydom-donosicielom. Dziś, po kilkudziesięciu latach

przemilczeń, przeważająca część Polaków nawet

nie wie, że to Sowieci, a nie Niemcy zapoczątkowali

pierwsze «łapanki» na Polaków. Jak pisał o. Lucjan

Zbigniew Królikowski w swych wspomnieniach:

«W różnych okolicach miasta (Lwowa) co pewien

czas odbywały się łapanki. Zdarzało się, że milic-

janci i żołnierze sowieccy zamykali błyskawicznie

wyloty ulic i legitymowali spędzonych w gromadę

ludzi, ładując podejrzanych na ciężarowe auta».5

W tych łapankach szczególnie dużą rolę odgrywa-

li zbolszewizowani Żydzi, wykazując szczególne

«zdolności» w wyłapywaniu podejrzanych «wro-

gów ludu» wśród Polaków. Wspomniał o tym sze-

roko między innymi Zygmunt Szczęsny Brzozowski,

opisując jak po Kownie i Wilnie krążyły ciężarówki

ze stojącymi na nich młodymi Żydami, którzy ws-

kazywali szoferom drogę do polskich ofiar według

podanych adresów.6

Tylko nasi krajowi opluwacze polskiej historii

i Polaków, ludzie typu Jana Błońskiego, udają, że

nic o tym wszystkim nie wiedzą. Że nie rozumieją,

dlaczego pisarka Zofia Kossak, która okazała tyle

poświęcenia i odwagi w organizowaniu ratunku

dla Żydów, pisała równocześnie, że zdaje sobie

sprawę z wrogiego nastawienia wśród Żydów do

Polaków. I niestety nie myliła się w swych ocenach.

Amerykański historyk Richard C. Lukas przytaczał

wypowiedź żydowskiego przedstawiciela Bundu

w Stanach Zjednoczonych, Nowogrodsky’ego, z

początku 1944 roku, w którym tenże oceniał, że

wśród Żydów «rzadko zdarza się taki dzień, w

którym nie wybuchłoby na nowo uczucie anty-

polskie».7 Czyż nie byli zajadłymi wrogami Polski

ci Żydzi, o których słynny lekarz polski, pochodze-

nia żydowskiego, Ludwik Hirszfeid pisał w liście

do Jerzego Borejszy z dnia 27 października 1947

roku, że «nacjonaliści żydowscy nienawidzą Po-

laków więcej niż Żydów», a nacjonalizm żydowski

«kopie przepaść między Żydami i Polakami.»8 Czyż

nie są zajadłymi wrogami Polski dziś ludzie typu Ma-

riana Marzyńskiego, który «zapłacił» za uratowanie

mu życia przez polskich kapłanów w czasie wojny

skrajnie plugawym antypolskim i antykatolickim

filmem Shtetl?

Jan Siemiński, były obrońca Grodna we

wrześniu 1939 roku, świadek straszliwych zbrodni

popełnionych na Polakach pod rządami sowieckimi

w lalach 1939 1941, pisał w 1992 roku: «Czas goi i

zabliźnia wszystkie rany. Narody kulturalne uczą

się żyć w zgodnej symbiozie, po chrześcijańsku

wybaczają sobie wzajemnie. Jeśli mamy wybaczyć

zbrodnię popełnioną na narodzie polskim, to mu-

simy znać jej rozmiary, w przeciwnym razie nowe

pokolenia nie darują nam tego zaniedbania. Dlac-

zego więc nie słucha się autentycznych relacji nie-

licznych już świadków tamtych przeżyć?»9

W latach 80. niejednokrotnie pisałem o potrzebie

rozwinięcia polsko-żydowskiego dialogu, pisałem o

tym między innymi w dłuższym szkicu publikowa-

nym po angielsku, przypominałem piękne zapom-

niane postacie tego dialogu. Apelowałem na rzecz

tego dialogu w dwóch wydaniach mojej książki z

lat 1993 i 1994. Teraz widzę jednak, że dotąd nie

06/07/2012 20:38

://

l/3

ilc

-z

Page 3

Love this

PDF?

Add it to your Reading List!

joliprint.com/mag

docs6.chomikuj.pl

Przemilczane zbrodnie.doc - Bandy UPA - Arianta

będzie prawdziwie mocnych i realnych podstaw

tego dialogu, dopóki nie będzie on równie rzetel-

nie podtrzymywany przez obie strony, zarówno

Polaków jak i przez Żydów, dopóki nie ukróci się

ofensywy oszczerstw antypolonizmu. I dopóki nie

wypowiemy całej prawdy o polskich krzywdach po-

niesionych z rąk żydowskich kolaborantów z Sowie-

tami w latach 1939-1941 i ponownie w latach 1944-

1956. Tak powstała ta książka, pokazująca początki

zbrodni popełnianych przez prosowieckich Żydów

na Polakach. Zbrodni, które w ostatecznym skutku

zaszkodziły także samym Żydom, bo wieść o nich

wpłynęła bardzo znacząco na pogorszenie stosunku

bardzo wielu Polaków do Żydów w czasie wojny.

Czas wypowiedzieć całą prawdę także o żydowskich

zbrodniach wobec Polaków i przypomnieć wypowia-

dane na ten temat opinie z czasów wojny, począwszy

od stwierdzeń generałów Stefana Roweckiego-Grota

i Władysława Andersa, poprzez ppłk. Nikodema

Sulika i ambasadora rządu Sikorskiego w Rosji

Stanisława Kota, po dzisiejsze oceny tak wybitnych

historyków jak Norman Davies czy najwybitniejszy

amerykański badacz nowszej historii Polski Richard

C. Lukas. W mojej książce starałem się o przypom-

nienie tych, w ogromnej mierze przemilczanych w

Polsce, opinii. A także o przypomnienie bardzo dużej

ilości świadectw, najczęściej gruntownie w Polsce

przemilczanych, zwłaszcza rozlicznych tekstów ze

wspomnień i opracowań emigracyjnych, które nigdy

nie dotarły szerzej do polskiego czytelnika. Moja

książka została również wzbogacona licznymi, bez-

cennymi wręcz - moim zdaniem - świadectwami lu-

dzi, którzy byli świadkami opisywanych wydarzeń.

Ludzi nierzadko już w bardzo podeszłym wieku,

którzy jednak tak mocno zareagowali na moje apele

o relacje na temat wydarzeń z tamtych lat, z którymi

wystąpiłem w Radiu Maryja i w tygodniku «Nasza

Polska».

Może ta książka, może te świadectwa wresz-

cie wpłyną na otrzeźwienie w środowiskach

żydowskich i skłonią je do poskromienia anty-

polskich hucpiarzy. A także do przeprowadzenia

gorzkiego samorozrachunku za zbrodnie zbol-

szewizowanych Żydów w latach 1939-1941 i w latach

1944-1956, w tym za tak długo trwające zbrodnicze

kalumnie antypolonizmu. Poczekajmy na ten sa-

morozrachunek. Uznajmy jednak, że nie możemy

dłużej tolerować tych kłamstw, że «nie jesteśmy

jagniętami przeznaczonymi na rzeź» - jak gniew-

nie stwierdził generał Sikorski l lutego 1943 roku w

odpowiedzi na ówczesne antypolskie oszczerstwa

Żydów amerykańskich,10 prekursorów dzisiejszych

oszczerców: Weissa i Urbacha.

Traktuję tę książkę jako swego rodzaju początek,

otwarcie badań nad tak długo przemilczanym tema-

tem tabu. Tak bardzo zaniedbanym przez naszych

krajowych historyków po dziesięcioleciach zakazów

cenzuralnych, także po 1989 roku. To wstyd, że to

nie polski historyk, lecz brytyjski - Norman Davies

pierwszy tak donośnie i odważnie ujawnił na forum

międzynarodowym prawdę o odpowiedzialności

żydowskich kolaborantów za krzywdę wielu

dziesiątków tysięcy Polaków, w tym kobiet i dzieci

deportowanych na Syberię. To polscy autorzy emi-

gracyjni, począwszy od profesorów Iwo C. Pogo-

nowskiego i Tadeusza Piotrowskiego po Marka Paula

jako pierwsi, dużo wcześniej od autorów krajowych,

szerzej podnieśli sprawę zbrodni żydowskich na

Polakach w latach 1939-1941. Dlaczego dalej milczy

o tych zbrodniach ogromna część polskich badaczy

czasów drugiej wojny światowej czy polskich publi-

cystów? Jak widać zbyt mocno boją się narazić na tak

groźnie dziś nadużywane zarzuty antysemityzmu

i zapominając swym podstawowym obowiązku

powiedzenia prawdy o krzywdzie tak wielkiej rzeszy

swych rodaków na Kresach. Jak długo będą się bać

powiedzenia tej prawdy? Tym mocniej dziękuję za

to tym wszystkim, którzy tę prawdę ujawniali we

wspomnieniach, relacjach i pracach naukowych i

umożliwili powstanie tej książki.

Przypisy:

1. Cyt. za K. Kersten, Warszawa 1992, s. 32-33.

2. Por. J.T. Gross, Princeton 1988, s. 229.

3. Por. N. Davics, Oxford 1983, t.2, s. 451.

4. M. Iwanów, Warszawa 1991,.s. 8 i 377.

06/07/2012 20:38

://

l/3

ilc

-z

Page 4

Love this

PDF?

Add it to your Reading List!

joliprint.com/mag

docs6.chomikuj.pl

Przemilczane zbrodnie.doc - Bandy UPA - Arianta

5. Por. o. L.Z. Królikowski, Londyn 1960, s. 21.

6. Por. Z. S. Brzozowski, Wydawnictwo Grup Oporu

«Solidarni», Warszawa 1989, s. 55-56.

7. Por. R.C. Lukas, Kielce 1995, s. 216.

8. Por. szerzej tekst listu L. Hirszfelda w książce B.

Fijałkowskiej, Olsztyn 1995, s. 129.

9. Por. J. Siemieński, i Stanisławowa 1939-1944,

oprać. A. Dobroński, Białystok 1992, s. 41

10. Cyt. R.C. Lukas, op.cit., s. 216.

Przemilczane zbrodnie

Antypolska dywersja

Drukowany w 60. rocznicę pamiętnego Września

cykl artykułów profesora Jerzego Roberta Nowa-

ka zawiera fragmenty jego najnowszej książki,

pokazującej zdradę Polski przez cześć Żydów na

Kresach Wschodnich w latach 1939-1941, ich udział

w antypolskich dywersjach zbrojnych, fetowaniu

sowieckich najeźdźców, mordowaniu polskich ofi-

cerów, fali śmiercionośnych donosów, deportowa-

niu Polaków i in.

Osławiony pozew 11 Żydów amerykańskich prze-

ciw Polsce był tylko kulminacja wzmagającej się od

kilkunastu lat fali antypolonizmu. Coraz donośniej

obrzuca się Polaków najobrzydliwszymi kalumnia-

mi, na czele z zarzutami, ze byliśmy jakoby wspólni-

kami Hitlera w mordowaniu Żydów. A tymczasem

coraz bardziej zagłuszana jest prawda o polskiej

martyrologii, o polskim holocauście, który pochłonął

przynajmniej 4,5 miliona Polaków (łącznie z mini-

mum około półtora miliona naszych rodaków, którzy

stracili życie na skutek sowieckich represji). Byli oni

ofiarami zapomnianego pierwszego holocaustu lat

1939-1941, który zdziesiątkował przede wszystkim

Polaków, zbrodniczego holocaustu urządzonego

przez Sowietów.

Przemilczany polski holocaust

Przez 45 lat, od 1944 do 1989 roku w Kraju - w wa-

runkach uzależnienia od Sowietów całkowicie milc-

zano o tych zbrodniach sowieckich na Polakach. Po

1989 roku zaś postępy w ujawnianiu antypolskich

zbrodni są ciągle aż nazbyt skromne ze względu na

panowanie w przeważającej części mediów i wy-

dawnictw dawnych chwalców sowietyzmu, którym

niewygodne jest pokazywanie, ze zbrodnie sowiec-

kie przewyższały całkowicie zbrodnie nazizmu (vide

np. manipulacje Krystyny Kersten, która nawet teraz

we wstępie do Czarnej księgi komunizmu próbuje

jeszcze osłabiać wymowę tej książki, demaskującej

zbrodnie komunizmu (przypomnimy, ze nawet

skrajnie tendencyjny, antypolski autor żydowski

Jan Tomasz Gross przyznawał w Revolution from

Abroad (Princeton 1988, s. 229), ze w pierwszych

dwóch latach okupacji (1939-1941) Sowieci zabili

lub doprowadzili do śmierci trzy lub cztery razy

więcej ludzi niz. naziści z ludności liczącej połowe

tej, która znalazła się pod niemiecka jurysdykcja.

Gross ocenia na 120 tysięcy liczbę zamordowanych

przez nazistów ofiar: Polaków i Żydów w ciągu pie-

rwszych dwóch lat okupacji niemieckiej, a wiec

przed rozpoczęciem przez Niemców masowego

wyniszczania ludności żydowskiej i polskiej. Według

Normana Daviesa, Sowieci zabili w ciągu tych dwóch

lat, tj. do czasu amnestii dla Polaków w 1941 roku,

prawie siedmiokrotnie więcej osób niż Niemcy, bo

aż 750 tysięcy (por. N. Davies: God’s Playground,

Oxford 1983, t. 2, s. 451). Ogromna cześć z tych 750

tysięcy osób stanowili Polacy, wymordowani lub

doprowadzeni do śmierci przez wyniszczenie na

Syberii. Według niektórych ocen, nawet te dane

Daviesa mogą być zaniżone, bo już w pierwszych

dwóch latach okupacji sowieckiej zamordowano lub

doprowadzono do śmierci ponad milion obywateli

polskich, w ogromnej części Polaków.

W każdym przypadku, nawet przy przyjęciu za

podstawę najbardziej zaniżonej liczby sowieckich

ofiar, która podaje Gross, nie ulega wątpliwości,

ze holocaust polski w pierwszych dwóch latach

okupacji ziem polskich przez obu najeźdźców był

kilkakrotnie większy od holocaustu żydowskiego.

Nie ulega przy tym wątpliwości, że mordowanie

setek tysięcy Polaków i mordercze deportacje ponad

półtora miliona Polaków na Syberie miały jednoz-

nacznie charakter zbrodniczych czystek etnicznych.

06/07/2012 20:38

://

l/3

ilc

-z

Page 5

Love this

PDF?

Add it to your Reading List!

joliprint.com/mag

docs6.chomikuj.pl

Przemilczane zbrodnie.doc - Bandy UPA - Arianta

Jakże wymowna pod tym względem była informacja

podana przez historyka Tadeusza Gasztolda w od-

niesieniu do masowej wywozki Polakow na Sybir 9

lutego 1940 roku: Wsrod wysiedlonych znalazla sie

rodzina gajowego z Plisy II, Aleksandra Grzyba. W

przeczuciu najgorszego - bylo 40 stopni ponizej zera

- Grzybowie, korzystając z nieuwagi strażnika, od-

dali swoje półroczne dziecko krewnej Janinie Kosza-

rowej. Fakt ten ujawniono i kazano przywieźć na

stacje dziecko. Dygnitarz sowiecki stwierdził - cytuje

z pamięci: nie chodzi tu o to czy inne dziecko, lecz

o zasadę. Wszyscy Polacy będą wysiedleni z tego

kraju, a na ich miejsce przyjdą ludzie radzieccy (cyt.

za Społeczeństwo białoruskie, litewskie i polskie na

ziemiach północno-wschodniej II Rzeczypospolitej

w latach 1939-1941, pod red. M. Gizejewskiej i T.

Strzembosza, Warszawa 1995, s. 206).

Dlaczego informacji o tym pierwszym - polskim

holocauście nie podejmuje się dużo donośniej w

naszej publicystyce i w pracach naukowych histo-

ryków, a w szczególności w publikacjach adreso-

wanych do zagranicznych czytelników? Dodajmy

przy tym jeszcze tak długo przemilczane informacje

o zbrodniach sowieckich, stanowiących swoisty

wstęp do polskiego holocaustu po wrześniu 1939

roku, to jest wymordowanie przez Sowietów ponad

trzysta tysięcy Polaków w ramach wielkiej, anty-

polskiej czystki etnicznej lat 1937-1938. Według

Mikołaja Iwanowa, autora tak ważnej, a wciąż za

mało nagłośnionej książki Pierwszy naród ukarany,

straty liczącej prawie 1 200 000 Polaków w okresie

międzywojennym społeczności polskiej w ZSRR

sięgnęły około 30 proc. całej liczby tamtejszych Po-

laków (por. M. Iwanow: Pierwszy naród ukarany.

Polacy w Związku Radzieckim 1921-1939, Warszawa

1991, s. 8 i 377).

Dodajmy wiec razem te liczby z lat 1937-1938 i z lat

1939-1941. Dlaczego tak niewiele pisze się o tych

zbrodniach i rozmiarach polskiej martyrologii? Co

robią polscy historycy czasów najnowszych, czy nie

widza, ze niepodejmowanie tych spraw, nielikwi-

dowanie tak ponurych «białych plam» obciąża

ich sumienia jako naukowców i jako Polaków? Co

zrobiła w tej sprawie po 1989 roku Komisja Bada-

nia Zbrodni nad Narodem Polskim? Dlaczego nie

zwróciła się z szerszym apelem do społeczeństwa o

nadsyłanie relacji z przemilczanych dotąd zbrodni

popełnionych przez Sowietów na narodzie polskim

w czasie wojny? I o nadesłanie relacji o konkretnych

wykonawcach tych zbrodni - zbrodniarzach pocho-

dzenia rosyjskiego, ukraińskiego, białoruskiego i

żydowskiego?

Profesor Ryszard Szawłowski w trzech wydaniach

swej znakomitej książki Wojna polsko-sowiecka

1939 skupił się na przedstawieniu przemilczanych

zbrodni ukraińskich i białoruskich na Polakach w

latach 1939-1941.

Zaczynający się w dzisiejszej «Naszej Polsce» cykl

tekstów pt. Przemilczane zbrodnie stanowi przys-

tosowana do wymogów tygodnika wersje mojej

najnowszej książki o tym samym tytule, mającej

pokazać zbrodnicze skutki zdrady Polski przez wiel-

ka cześć Żydów na Kresach Wschodnich. I konkretne

przejawy tej zdrady, od antypolskiej dywersji po-

przez fetowanie sowieckich najeźdźców, przykłady

mordowania Polaków przez zbolszewizowanych

Żydów, ogromna fale śmiercionośnych donosów,

która miedzy innymi znacznie powiększyła listę

katyńska, «pomocy» w deportowaniu wielkiej rzeszy

Polaków itp.

Dlaczego Żydzi nie potępili tej zdrady?

Przypomnijmy, ze jeszcze 11 czerwca 1942 roku

generał Sikorski zapytywał w odręcznej depeszy,

odpowiadającej na oświadczenie przedstawicieli

Agencji Żydowskiej - Izaaka Grunbauma i Emila

Schmoraka: Dlaczego (...) dotąd oficjalne koła

żydowskie nie potępiły jawnej zdrady i innych

zbrodni, jakich się wobec Polski i polskich obywa-

teli dopuszczali przez cały czas okupacji sowieckiej

(cyt. za K. Kersten: Polacy, Żydzi, komunizm, War-

szawa 1992, s. 32-33). Postulat generała Sikorskiego

okazał się, niestety, tylko pobożnym życzeniem.

Oficjalne koła żydowskie nie tylko nie zdobyły się

na potępienie tej ohydnej, jawnej zdrady i innych

06/07/2012 20:38

://

l/3

ilc

-z

Page 6

Love this

PDF?

Add it to your Reading List!

joliprint.com/mag

docs6.chomikuj.pl

Przemilczane zbrodnie.doc - Bandy UPA - Arianta

zbrodni wobec Polski, ale coraz częściej posuwały

się w późniejszych latach do jawnego szkalowania

tak umęczonej i zdradzonej przez Aliantów Polski.

«Tańczyli na grobie Polski»

Przypomnijmy w kontekście tamtych zbrodni

żydowskich uwagi rzetelnego historyka z zewnątrz,

najsłynniejszego dziś zagranicznego badacza dzie-

jów Polski - Normana Daviesa. W polemice z anty-

polskim żydowskim publicysta Abrahamem Brum-

bergiem Davies pisał, powołując się na mnóstwo

pamiętników i relacje tysięcy żyjących na Zachod-

zie tych, którzy przeżyli, iż: Wśród kolaborantów

i donosicieli, jak i personelu sowieckiej policji

bezpieczeństwa, w owym czasie był szokująco wy-

soki procent Żydów (...). Z perspektywy emocjonal-

nej wielu Polaków, Żydów widziano jako tańczących

na grobie Polski (por. N. Davies: An Exchange, «The

New York Review of Books», 9 kwietnia 1987 r.).

Udział Żydów w antypolskiej dywersji zbrojnej

Tendencyjni historycy żydowscy i skrajnie filo-

semiccy, pisząc o postawie Żydów na Kresach we

wrześniu 1939 roku, gotowi są przyznawać głownie

to, ze cześć Żydów witała entuzjastycznie wojska

sowieckie, budowała dla nich bramy triumfalne

czy nawet całowała w ekstazie sowieckie czołgi.

Wszystko to jednak jest przez tych historyków prosto

tłumaczone, iż chodziło głownie o radość z urato-

wania przed wejściem pod niszczące dla Żydów

panowanie Niemiec hitlerowskich, a wiec radość z

uwolnienia przed groźbą zagłady. W rzeczywistości

ogromna cześć Żydów we wrześniu 1939 roku nie

odczuwała jeszcze takiej groźby, a i same Niemcy

hitlerowskie jeszcze wtedy nie podjęły decyzji w

tej sprawie.

Głównym celem tego typu usprawiedliwień fetowa-

nia Sowietów przez wielka cześć Żydów na Kresach

jest stworzenie wrażenia, że było ono spowodowane

wyłącznie strachem przed Niemcami, a nie zdrada

Polski i zajadłą wrogością do niej. Dlatego tenden-

cyjni historycy od Korca i Engela po Kerstenowa i

Żbikowskiego tak starannie próbują przemilczeć

najbardziej kompromitujące postawę Żydów wobec

Sowietów fakty, a zwłaszcza czynny udział znac-

znej części Żydów w otwartej zbrojnej dywersji

wobec Polski. Dywersji, która była szczególnie ha-

niebna. Chodziło bowiem o podstępny, zdradziecki

atak na wykrwawione już w walkach przeciwko

najeźdźczym wojskom hitlerowskim wojska polskie.

Zbrojne grupy żydowskich dywersantów, atakując

Polaków, splamiły się atakiem na pierwsze w drugiej

wojnie światowej wojska stawiające czynny opór

ludobójczemu, nazistowskiemu najeźdźcy. Doda-

jmy, ze zbrojne żydowskie wystąpienia przeciwko

wojskom polskim nie miały charakteru odosobnio-

nego. Doszło do nich poza najgroźniejsza żydowska

rebelia komunistyczna w Grodnie, miedzy innymi

w Skidlu, Zborowie, Lubomli, Kołomyi, Rozyszczach,

Izbicy, Stiepaniu, Byteniu i Usciługu.

Antypolska dywersja żydowska w Grodnie

Szczególnie groźna dywersja zbrojna przeciwko wo-

jskom polskim była żydowska ruchawka w Grodnie.

Pod względem skali wydarzeń i zagrożenia dla wo-

jsk polskich można by ją porównywać z dywersja

niemiecka w Bydgoszczy, tyle ze jest dotąd prawie

zupełnie nie uwzględniana w syntetycznych opraco-

waniach historii Polski w drugiej wojnie światowej

i w podręcznikach. A był to niezwykle wymowny

przykład zdradzieckiego zachowania się wobec Pols-

ki ze strony części mniejszości narodowej, opartego

na zmasowanych atakach «zza węgla» na walczące

w obronie Ojczyzny wojsko polskie. Dodajmy, ze

podobnie jak w Bydgoszczy Polacy w Grodnie bar-

dzo ciężko zapłacili za stłumienie antypolskiej re-

belii - przez cale tygodnie, a nawet miesiące, trwały

wyłapywania polskich obrońców Grodna, przy

ogromnie aktywnej pomocy bolszewizowanych

Żydów -donosicieli.

Profesor Ryszard Szawłowski tak pisał w swej

monografii wojny polsko-sowieckiej 1939 roku o

zagrożeniu dla Polaków stworzonym przez dywer-

sje Żydów - komunistów w Grodnie: Nim jeszcze

nastąpiła obrona Grodna przed wojskami sowiec-

kimi, wybuchła w mieście zakrojona na szeroka

06/07/2012 20:38

://

l/3

ilc

-z

Page 7

Love this

PDF?

Add it to your Reading List!

joliprint.com/mag

docs6.chomikuj.pl

Przemilczane zbrodnie.doc - Bandy UPA - Arianta

skale dywersja komunistycznej «V kolumny».

Złożona była ona prawie wyłącznie z miejscowych

Żydów, którzy, jak już wspomnieliśmy, stanowili w

1939 roku polowe ludności miasta. Wśród Żydów

tych istniał silny odłam probolszewicki. Wielu z

nich żywiło zresztą niechęć czy wręcz nienawiść

do Polaków i do Polski «w ogóle»; natomiast Rosja -

każda Rosja - niektórym z nich imponowała (stąd na

przykład praktykowane przez dużą cześć burżuazji

żydowskiej na Kresach Wschodnich nieraz nawet

demonstracyjne mówienie po rosyjsku).

W każdym razie od 17 września 1939 cześć ludności

żydowskiej na Kresach entuzjastycznie witała wojs-

ka sowieckie, masowo zapełniała szeregi tworzonej

przez okupantów «milicji ludowej», denuncjowała i

aresztowała licznych Polaków. Istnieją na ten temat

setki czy wręcz tysiące świadectw. Najbardziej «bo-

jowy» okazał się jednak ów odłam komunistyczny

w Grodnie, który doprowadził tam do jakiegoś na

mała skale powstania.

...

06/07/2012 20:38

://

l/3

ilc

-z

Page 8