CZARNA MAGIA.txt

 WSTĘP DO MAGII

Magia, stanowiąca naukę okultyzmu, ma na celu zbadanie tajemnic Ŝycia i śmierci 
oraz posiadanie sekretów świata duchowego i tak zwanego nadprzyrodzonego.  Nauka
okultyzmu jest bardzo staroŜytna. JuŜ kapłani egipscy uprawiali ją i znali wiele
tajemnic. W Indiach dotychczas zajmują się tą nauką kapłani. Hebrajczycy znali 
ją pod nazwą Kabały. W wiekach średnich Kabałą zajmowali się alchemicy i 
astrologowie. W końcu XVIII i XIX wieku okultyzm znacznie rozwinął się; jego 
przedstawiciele zaczęli otwarcie wyznawać swe przekonania i drukować dzieła 
specjalne. Zjawiły się pisma poświęcone wyłącznie okultyzmowi. Okultyzm ma przed
sobą obszerne pole badań; spirytyzm, magnetyzm i hipnotyzm dostarczają mu 
niewyczerpanego materiału; nadto powtarzają się wciąŜ nowe fakty telepatii, 
jasnowidzenia, przeczuć, spełnionych proroctw itp. Okultyzm tłumaczy i objaśnia 
te zjawiska, które zwykła nauka uznaje za niewytłumaczalne i niepoznawalne. 
Główną zasadą magii jest siła duchowa. Trzeba odróŜniać maga od czarownika 
pospolitego. Czarownik bez dostatecznego rozumienia wywołuje do Ŝycia ciemne 
siły przyrody i uŜywa ich przewaŜnie do celów złych; mag zaś świadomie panuje 
nad światem duchowym i powinien odznaczać się wysokimi zaletami moralnymi, a nie
mieć Ŝadnych złych lub samolubnych dąŜeń. Tak samo w nauce medycznej są zwykli 
znachorzy i oszuści obok prawdziwych uczonych lekarzy. Nadto talizmany, zaklęcia
i tym podobne środki są tylko podrzędnymi dodatkami dla prawdziwego maga; główna
siła jego polega na czystości serca, sile ducha i nauce. Aby posiąść potęgę 
maga, człowiek powinien poznać prawdę, pragnąć dobra, kochać piękno i postępować
sprawiedliwie. W religiach staroŜytnych Egiptu i Indii znajdujemy pierwsze 
zasady okultyzmu; w Grecji nauka ta istniała równieŜ, o czym świadczą podania o 
Orfeuszu i Hermesie. MojŜesz bez wątpienia był wtajemniczony w wiedzę okultyzmu 
przez kapłanów egipskich. Stąd Księga Rodzaju zawiera w sobie pod osłoną 
hieroglifów i niedokładnych tłumaczeń najwaŜniejsze tajemnice stworzenia świata.
Księga ta została napisana przez MojŜesza, który poznał tajemnice kapłanów 
Egiptu, pierwotnie w języku staroegipskim. Później księgi te zaginęły, a zostały
tylko tłumaczenia i odpisy, które zatraciły znaczenie pierwotne. Dopiero uczony 
Fabre d'Olivet odgadł właściwe znaczenie tej księgi, według którego stworzenie 
świata i ludzkości wyłoŜone jest w niej w sensie okultystycznym.

 

 

ŚWIAT ASTRALNY

Okultyzm uznaje istnienie trzech światów: świata duchowego, świata astralnego i 
świata fizycznego. Przedstawicielem pierwszego jest duch, drugiego - energia lub
siła, trzeciego - materia. Materia składa się z cząsteczek pierwotnych lub 
atomów. Atomy Ŝelaza moŜna sprowadzić do tych pierwotnych atomów, a z nich 
otrzymać atomy złota, co będzie sztuczną przemianą metalu. W staroŜytności 
magowie i mędrcy posiadali wielkie wiadomości w tych sprawach; wiadomości te 
obecnie są dla nas tajemnicą. Gdy dojdziemy do pierwotnego materialnego atomu, 
to za nim zaczynają się jeszcze mniejsze atomy, tak zwane astralne. Astral jest 
takŜe materią, lecz posiadającą bardziej duchowy charakter. Za materią astralną 
idzie materia jeszcze bardziej duchowa. Tym sposobem mamy dwa zasadnicze 
bieguny: ducha i materię, pomiędzy którymi istnieje mnóstwo stopni pośrednich. 
Opuszczając się na dół otrzymujemy materializację ducha, idąc do góry 
otrzymujemy uduchowienie materii. Astral przenika i otacza cały świat; będąc 
materią eteryczną, posiada takŜe własności materii zwykłej. Astral znajduje się 
w ciągłym ruchu kolistym jak zamknięty tok elektryczny. Jest zaleŜny od siły 
odśrodkowej i dośrodkowej. Adepci magii umieją kierować falami astralu i dlatego
są w moŜności dokonania cudów zdumiewających. Na seansach magii lub spirytyzmu 
czasem jedno ciało przechodzi przez drugie, np. szklanka z wodą, stojąca na 
stole, nagle znajduje się pod nim. Mamy tu do czynienia najpierw z eteryzacją a 
później z materializacją szklanki i wody, które przeszedłszy w formie atomów 
prze stół, powracają do postaci pierwotnej juŜ pod stołem. Astral jest 
napełniony róŜnymi ciałami, po części świadomymi, po części zaś nieświadomymi; 
ciała astralne tworzą się z zespolenia cząstek astralu. Duch, aby się 
urzeczywistnić, tworzy sobie z astralu ciało astralne, a ciało astralne tworzy 
sobie z materii ciało fizyczne. Tym sposobem wszyscy ludzie, zwierzęta, rośliny,
a nawet minerały, zawierają w sobie cząstkę astralną i cząstkę ducha. Przy tym 
ciało astralne przechodzi kolejno do coraz to wyŜszych istot, od minerału do 
człowieka. W człowieku znajdują się trzy główne pierwiastki, odpowiadające trzem

Strona 1

CZARNA MAGIA.txt

światom: duchowy, astralny i materialny. Do pierwszego naleŜy czysty duch i 
najwyŜsze duchowe pojęcia i popędy. Do drugiego - rozum, uczucie i pragnienie. 
Do trzeciego - ciała astralne i fizyczne. Inaczej moŜna rozwaŜać w człowieku: 1)
ducha, 2) ciało astralne, tj. pośrednika między duchem i ciałem i 3) ciało 
fizyczne. Jak mówiliśmy, duch człowieka tworzy sobie na początku ciało astralne,
a to ostatnie tworzy dla siebie ciało fizyczne. Ciało astralne kieruje 
ograniczonym Ŝyciem naszego ciała, jak oddychanie, krąŜenie krwi, trawienie itp.
Głównym organem naszego ciała astralnego jest wielki nerw sympatyczny; 
przedstawicielem ciała astralnego jest instynkt. Podczas snu nasze ciało 
astralne czuwa i kieruje czynnościami naszego ciała fizycznego. JeŜeli ktoś, 
zasypiając, postanawia obudzić się o pewnej godzinie, to jego ciało astralne 
przebudzi go. Podczas snu, a czasem podczas czuwania, ciało astralne moŜe wyjść 
z ciała materialnego i znacznie oddalić się od niego. Jednak pomiędzy dwoma 
ciałami zachowuje się stale - choć słaby - związek. Przerwanie jego oznacza 
śmierć. Istnienie w człowieku ciała astralnego zostało stwierdzone 
doświadczeniami. Przy fotografowaniu pewnych osób otrzymano obok zwykłego 
zdjęcia, postacie niewyraźne, wyobraŜające ciała astralne, które wyszły z osób 
fotografowanych. Pewne choroby nerwowe moŜna objaśnić tylko nienormalnym stanem 
ciała astralnego. Gdy człowiekowi odcinają rękę lub nogę, to odpowiadająca część
ciała astralnego pozostaje w człowieku, który wskutek tego doświadcza bólu i 
wraŜeń w odciętym członku, jakby ten ostatni był na swoim miejscu. PoniewaŜ 
ciało eteryczne składa się z materii eterycznej, cząstki jego mogą wychodzić z 
ciała, rzec moŜna, Ŝe całe ciało człowieka wydziela z siebie promienie astralne.
JeŜeli w przestrzeni, napełnionej promieniami astralnymi człowieka, umieścić 
szklankę wody, to płyn wchłania te promienie; miedzy wodą i człowiekiem wytwarza
się związek. Ochłodzenie wody wywołuje w człowieku zimno, pogrąŜenie w nią 
sztyletu sprawia mu ból, jak od ukłucia; pada on z krzykiem na podłogę. Pewien 
okultysta zrobił figurkę z wosku i przymocował do niej lok włosów, dany mu przez
znajomą panią. Gdy później zahipnotyzował tę panią i napełnił figurkę woskową 
jej astralnymi promieniami, to dotknięcie do figurki wywoływało odpowiednie 
wraŜenia w owej pani. Ukłucie szpilką ręki figurki sprawiało ból w jej ręce, a 
nawet zjawił się tam znak ukłucia. W podobny sposób, tj. za pomocą wpływu ciała 
astralnego człowieka na jego ciało fizyczne, moŜna objaśnić wpływ wyobraźni 
kobiety brzemiennej na dziecko, które nosi ona w sobie, a takŜe róŜne znaki na 
ciele człowieka. Wiadomo, Ŝe w średnich wiekach pod wpływem, religijnego 
zachwytu niektórzy zakonnicy i zakonnice dostawali na rękach i nogach krwawych 
znaków krzyŜowej męki Jezusa, jakby od przebicia ich gwoździami. Myśl człowieka 
wprawia w ruch jego ciało astralne; pod wpływem myśli astral moŜe przyjmować 
Ŝądaną formę. Odzwierciedlona i uformowana w astralu myśl nazywa się astro-ideą.
JeŜeli myśl posiada siłę i wyrazistość, to jej forma astralna moŜe się 
odzwierciedlić i urzeczywistnić nawet w materii. Jeden okultysta, trzymając nad 
głową swej Ŝony, pogrąŜonej w śnie magnetycznym, kliszę i myśląc uporczywie o 
orle, otrzymał na kliszy wyobraŜenie orła. Stąd widać, jak wielkie znaczenie ma 
myśl ludzka; a poniewaŜ myślą moŜna kierować przy pomocy woli, to wola nasza 
posiada w świecie astralnym nawet własność twórczą. PoniewaŜ magia ma głównie do
czynienia z astralem, to głównym zadaniem ucznia magii jest zawsze wzmocnienie i
rozwój woli. Zgodnie z wyŜej podanym, kaŜda myśl odzwierciedla się w astralu i 
zachowuje się tam, zaleŜnie od swej wyrazistości i siły. Dlatego cały astral 
napełniony jest miliardami astroidei, tj. obrazów myśli. Te ostatnie mogą 
przenikać do mózgu ludzi i wywoływać rozmaite kombinacje. Tym sposobem wszyscy 
ludzie są otoczeni astroideami i znajdują się w bezustannej łączności z nimi. 
Myśli człowieka z silną wolą, opanowują człowieka ze słabą wolą. Ponadto myśli 
jednego gatunku przyciągają się wzajemnie, a róŜnego odpychają. Dlatego zły 
człowiek nieświadomie stroni od dobrego, poniewaŜ ich astroidee wzajemnie 
odpychają się i odwrotnie. Dlatego teŜ, mając dobre myśli i uczucia, człowiek 
szlachetny przyciąga do siebie astroidee miłości, miłosierdzia i dobroci, i 
odwrotnie - zły człowiek, Ŝywiąc ku bliźniemu nienawiść, przyciąga astroidee zła
i występku. Astroidee, wytwarzane przez człowieka, wychodzą z niego w postaci 
promieni i tworzą dokoła niego szczególną, właściwą mu atmosferę, zwaną "aurą", 
którą zauwaŜyć moŜna około jego głowy i nad nią. Przy tym z człowieka dobrego 
wychodzą promienie jasne, a ze złego ciemne. JeŜeli człowiek stale oddaje się 
pewnym myślom, to one tworzą nad jego głową jakby osłonę i nie przepuszczają 
innych astroidei. Jak zaznaczyliśmy, astral jest pośrednikiem między duchem i 
materią. Tym sposobem astral takŜe pociąga ducha do materii i wprowadza go w 
nią. Astral jest Ŝyciem przyrody, dąŜącym do przykucia ducha do ziemi z jej 
rozkoszami; jest on instynktem, pociągającym człowieka w otchłań zmysłowości. 
Dlatego jest on upostaciowaniem złego pierwiastka - diabła. Lecz, jeśli duch 
zatriumfuje nad astralem, jeśli człowiek zapanuje nad swym instynktem i -jak 

Strona 2

CZARNA MAGIA.txt

mówi Biblia - "nadepcze piętą głowę szatana", to przez astral moŜna uduchowić 
materię i za pomocą instynktu podnieść i uszlachetnić przyrodę. Ze względu na 
zło, jakiego przyczyną moŜe być astral, adepci magii nadali mu postać diabła i 
przy pomocy jego uskuteczniali swe czary.

 

 

MIESZKAŃCY ASTRALU

Astral napełniony jest astralnymi ciałami, pochodzącymi z jego ruchu lub z 
oddziaływania nań pierwiastków ducha i woli; astral przenika i otacza cały 
świat. 

1. Przede wszystkim w astralu znajdują się duchy Ŝywio łów i przyrody, czyli tak
zwane elementale. Jak mówiliśmy, nie tylko człowiek, ale kaŜde ciało organiczne 
posiada pewną cząstkę astralu lub swego ducha. Dawniej nazywano je gnoma mi, 
sylfami, rusałkami itp. Są to istoty wrogie człowiekowi, który pragnie ujarzmić 
Ŝywioły. Mag rzeczywiście moŜe zmu sić elementale, tj. siły przyrody do 
posłuszeństwa; zwykły czarownik moŜe teŜ je wywołać; lecz dać sobie rady z nimi 
nie potrafi i często sam z ich przyczyny ginie. śeby panować nad elementalami, 
człowiek nade wszystko musi zapanować nad swym ciałem i poziomymi materialnymi 
dąŜeniami, a następ nie musi przezwycięŜyć strach wobec Ŝywiołów. Kto chce 
panować nad Ŝywiołami, ten musi dowieść elementalom, Ŝe ich się nie boi, i 
dlatego musi przejść prze trudne próby: przepłynąć wzburzoną rzekę, przejść po 
kładce nad przepaścią itp. 

2. Astroidee są to ludzkie myśli w astralu. Prócz myśli w astralu istnieją i 
ludzkie pragnienia. Te ostatnie odznaczają się nawet większą siłą niŜ zwykłe 
myśli, bo kaŜde pragnienie stwarza istotę astralną, która dąŜy do 
urzeczywistnienia siebie w materii, tj. do zadośćuczynienia pragnieniu, które ją
powoła ło do Ŝycia. Wyobrazić sobie coś, to znaczy wprost stworzyć pewien obraz 
w astralu. Przy pomocy naszego nerwowego fluidu astral się kondensuje, tj. staje
się stałym, a astralny obraz materializuje, tj. staje się dostępnym dla zmysłów 
tak, Ŝe moŜemy go oglądać oczami. Takie jest pochodzenie halucynacji. śeby 
wywołać diabła, trzeba wyobrazić go sobie; a Ŝeby nadać temu wyobraŜeniu siłę, 
trzeba uczynić podobną do niego swoją duszę. Wtedy obraz ten odzwierciedli się w
astralu, jak w lustrze. 

3. Łańcuch magiczny. JeŜeli kilku ludzi jest zjednoczonych jedną wolą, to ich 
myśli, pragnienia i wyobraŜenia odzwierciedlają się i Ŝyją w astralu ze 
szczególną siłą. Dlatego modlitwa wierzących, oŜywionych jednym pragnieniem, 
posiada siłę olbrzymią i moŜe tworzyć cuda. TakŜe osoby świętych, czczonych 
przez religię, bez względu na ich rzeczywistą osobowość, istnieją w astralu, 
jako stworzone prze wyobraźnię i wolę milionów ludzi; posiadają one siłę 
potęŜną. Ludzie nie wierzący w diabła sądzą zbyt pobieŜnie. Astralna postać 
diabła istnieje bez wątpienia. Posiada on takŜe rogi i ogon, jak uczy kościół i 
przesąd ludowy. ZauwaŜymy jednak, Ŝe poniewaŜ postacie te czerpią swą siłę z 
woli i wyobraźni ludzi i zaleŜą od wiary w nie, to trzeba przypuścić, Ŝe teraz 
diabeł nie tak jest straszny, jak niegdyś. A więc kaŜda astroidea, stworzona 
przez kilku ludzi, jest silniejsza, niŜ astroidea oddzielnego człowieka. Łańcuch
magiczny tworzy się z połączenia ludzi, związanych jedną ideą i wolą 
pojedynczego człowieka. Wszyscy uczestnicy winni przyjąć wolę przewodniczącego i
przyswoiwszy ją sobie, zwrócić mu ją w postaci toków astralnych; przewodniczący 
tym sposobem staje się prawdziwą astro-psychiczną baterią i moŜe dowolnie 
skierować wielki zapas siły astralnej dokąd chce. Towarzystwa, złączone 
wewnętrzną karnością i jedną wolą, tworzą łańcuch magiczny i choć nieświadomie, 
są posłuszne prawom magii. Jednak, jeśli członkowie towarzystwa rozmieszczeni są
względem siebie nieumiejętnie, to wzajemnie przeszkadzają sobie (neutralizują 
się) i wola wspólna nie moŜe być wyraŜona w astralu z dostateczną siłą i 
wyrazistością. 

4. Na zasadzie łańcucha magicznego tworzą się tak zwane egregory, tj. istoty 
zrodzone z zespołu ludzi, połączonych jedną myślą i jedną wolą. Otrzymawszy od 
stowarzyszenia ludzi dostateczny zapas siły, egregora zaczyna Ŝyć Ŝyciem własnym
i oddziaływać na ludzi, którzy powołali ją do Ŝycia. Zmarli członkowie 
stowarzyszenia tworzą jakby część egregory i kar mią ją swymi siłami 

Strona 3

CZARNA MAGIA.txt

psychicznymi. Dlatego Ŝadnej idei w świe cie nie moŜna zniszczyć przemocą. 
Męczennicy za ideę umac niają tylko istniejącą w astralu egregorę. Są egregory 
dobra i zła. Gdy człowiek z wiarą wymawia słowa lub czyni znaki, które są hasłem
jakiegoś stowarzyszenia, to przez to przywołu je on do siebie i zyskuje pomoc 
egregory tego stowarzyszenia. Tym tłumaczy się cudowna siła modlitwy, a takŜe 
róŜnych religijnych przedmiotów, jak krzyŜe, obrazki itp. Jednak do 
urzeczywistnienia modlitwy trzeba nie tylko siły woli i wiary, lecz i 
wzniosłości celu, bo materialny poziomy pierwiastek osłabia siłę modlitwy. 

5. Larwy są to istoty astralne, które powołane zostały do Ŝycia dzięki 
pragnieniom człowieka. W dziale o astroideach było powiedziane, Ŝe kaŜde 
pragnienie ludzkie Ŝyje w astralu. Forma, w której ono tam Ŝyje, zwie się larwą.
Larwa dąŜy do zadośćuczynienia pragnieniu, które powołało ją do Ŝycia. Larwa 
nienawiści do pewnej osoby stara się wyrządzić jej wszelkimi sposobami krzywdę. 
Wskutek tego osoby nerwowe czują się źle wobec wrogiego nastroju towarzysza. 
Larwy przyjmują wszelkie formy. Zwykle krąŜą w kole astralnym nad głową swego 
twórcy - człowieka, lecz mogą przenikać do jego ciała; zmieniają teŜ rysy jego 
twarzy. Larwa stara się, Ŝeby pragnienie, które ją zrodziło, nie wygasło. 
Dlatego rozpala ona i podtrzymuje w człowieku to pragnienie. Stąd płynie siła 
nałogu. Pijak znajduje się we władzy wstrętnej larwy, która nie daje mu chwili 
spokoju. Szczególnie niebezpieczne są larwy zmysłowości. Stworzone płciowym 
poŜądaniem człowieka pobudzają one ciągle jego lubieŜność i wywołują przed nim 
obrazy kobiet obnaŜonych. Jeszcze szkodliwsze są larwy onanizmu, bo przy 
spółkowaniu pragnienie męŜczyzny gaśnie, wskutek czego larwa zamiera, gdy 
tymczasem przy onanizmie nasienie wyrzucane rodzi wciąŜ nowe larwy, które 
niszczą człowieka, karmiąc się jego siłą nerwową. W wiekach średnich w Europie 
Zachodniej, gdy religijny fanatyzm łączył się z krańcową rozwiązłością, czasami 
jakby fala lubieŜności zalewała klasztory, wywołując sceny tak zwanego opętania 
przez diabła, gdy opętane przezeń zakonnice, niepomne wstydu Ŝadnego, 
współzawodniczyły między sobą w nieprzyzwoitości ruchów i słów. Wiele zakonnic 
twierdziło, Ŝe spółkowały z diabłem. Diabeł, który przyjmował postać męŜczyzny, 
Ŝeby posiąść kobietę, nazywał się inkubem, a diabeł, który przyjmował postać 
kobiety, Ŝeby skusić męŜczyznę, nazywał się sukubem. 

 

 

INKUBIZM 

Inkubizmem nazywa się stosunek płciowy człowieka ze stworzoną przez siebie 
samego astralną larwą męŜczyzny lub kobiety. Nadto, Ŝeby larwa mogła 
zmaterializować się trzeba, Ŝeby człowiek posiadał własność wydzielania siły 
nerwowej, koniecznej do zespolenia astralu. Po osiągnięciu tego zjawia się 
zupełne złudzenie stosunku płciowego. Jednak takie doświadczenia są bardzo 
niebezpieczne, bo organizm szybko przyzwyczaja się do nich i człowiek nie jest w
stanie powstrzymać upływu siły nerwowej, wskutek czego larwy lubieŜności 
zjawiają się niezaleŜnie od jego woli i niszczą go ostatecznie. W ParyŜu 
istnieje zakład, gdzie męŜczyzn i kobiety uczy się inkubizmu sztucznego. Takich 
uczniów czeka niezawodnie choroba mlecza pacierzowego i idiotyzm. Wypadki 
inkubizmu były szczególniej częste w wiekach średnich w klasztorach; obecnie 
zdarzają się bardzo rzadko. TakŜe podczas seansów spirytystycznych i przy 
wywołaniu pewnego nastroju siła psychiczna, wydzielana przez medium i obecnych, 
czasem powołuje do Ŝycia larwy lubieŜności, które osiągnąwszy pewien stopień 
materializacji, obdarzają obecnych bardzo wyraźnymi pieszczotami. Najczęściej 
ofiarami inkubizmu stają się wdowy, które tęskniąc za ukochanym męŜem i 
wyobraŜając siebie w jego objęciach, powołują do Ŝycia larwę i w upojeniu oddają
się jej myśląc, Ŝe oddają się duchowi męŜa. Lecz niestety, stosunek z larwą 
doprowadza je do wyczerpania i obłąkania. Czasem inkubem lub sukubem bywa nie 
larwa, a Ŝywy człowiek, lecz w ciele astralnym. Bywa to podczas wyjścia 
człowieka z ciała materialnego w ciele astralnym. 

 

 

  WYJŚCIE W CIELE ASTRALNYM

Strona 4

CZARNA MAGIA.txt

Człowiek moŜe w ciele astralnym wychodzić ze swego ciała fizycznego. Wtedy ciało
pozostaje, jakby pogrąŜone we śnie, a dusza wstępuje w świat astralny. Wyjście 
człowieka w ciele astralnym bywa nieświadome podczas zwykłego snu lub letargu. 
Po przebudzeniu człowiek nic nie pamięta ze swego pobytu w świecie astralnym. 
Przy świadomym wyjściu w ciele astralnym duch człowieka wychodzi z ciała 
fizycznego zgodnie ze swą wolą i zdaje sobie sprawę z tego co widzi w świecie 
astralnym. Przy świadomym wyjściu w ciele astralnym człowiek moŜe w jednej 
chwili przenieść się, dokąd zechce. MoŜe on wtedy w postaci astralnej: zjawiać 
się innym ludziom, wywoływać hałas i stukanie, przenosić przedmioty itp. Ciało 
astralne jest czułe na uderzenia ostrza metalowego. Rany zadane ciału astralnemu
mogą zostawić ślady na ciele człowieka, mogą one nawet spowodować jego śmierć. 
Przykładem tego jest wypadek, jaki zdarzył się austriackiemu oficerowi Bojano. 
Oficer ten nocował w pustym pawilonie; w nocy przebudziło go drapanie do drzwi. 
Podniósłszy się, sprawdził, Ŝe nikogo nie było za drzwiami. Gdy szmer powtórzył 
się znowu, oficer zerwał się i uderzył szablą w drzwi. Szabla przebiła drzwi i 
dokoła niej błysnął snop iskier, podobnych do iskier elektrycznych. Nie 
znalazłszy nikogo, oficer przespał spokojnie resztę nocy. Rano powiedziano mu, 
Ŝe w sąsiedniej wiosce umiera jedna kobieta, która prześladowała go swą 
nienawiścią. Odwiedziwszy tę kobietę, Bojano zastał ją na łóŜku z rozciętą 
głową, konającą. Policja gubiła się w dociekaniach, kto mógł być winowajcą, bo 
sprawdzono niezbicie, Ŝe noc spędziła w domu i Ŝe nikt do niej nie wchodził. 
NaleŜy przypuścić, Ŝe kobieta ta napastowała oficera podczas swych wyjść w ciele
astralnym i Ŝe uderzenie otrzymane przez ciało astralne odbiło się na jej ciele 
fizycznym, które spoczywało spokojnie w łóŜku. W wiekach średnich wierzono, Ŝe 
czarownicy i wiedźmy, pozostawiając swe ciało jakby we śnie, sami włóczyli się 
po drogach w postaci zwierząt - zwykle wilków - i napadając na ludzi - 
przewaŜnie na dzieci - mordowali je. Nazywano ich wilkołakami. Magia tłumaczy to
zjawisko wyjściem człowieka w ciele astralnym i następującą potem przemianą w 
postać wilka. Ludzie, na których napadały wilkołaki umierali wskutek zaduszenia,
bez rany i przelewu krwi, tj. wskutek wyssania z nich przez wilkołaka ich siły 
nerwowej. ChociaŜ wilkołakom zadawano rany z broni palnej i siecznej, nigdy nie 
udawało się zabić ich na miejscu. Jeśli wilkołakowi zadawano ranę, to człowiek, 
który przyjął jego postać, zawsze otrzymywał taką samą ranę. Przy wyjściu w 
ciele astralnym człowiekowi grozi wielkie niebezpieczeństwo, bo w opuszczone 
ciało moŜe wejść obca larwa i spowodować szaleństwo lub obłęd. Świadome wyjście 
w ciele astralnym wymaga długich i trudnych ćwiczeń specjalnych. Sztuka ta jest 
najbardziej rozpowszechniona wśród fakirów hinduskich. Znana była takŜe w 
Egipcie i Assyrii. 

 

 

ELEMENTERY 

Gdy człowiek umiera, to jego duch i dusza oraz ciało astralne porzucają ciało 
fizyczne i wstępują w świat astralny. Podczas swego pobytu w tym świecie 
człowiek nazywa się elementerem. Gdy śmierć następuje wskutek zniszczenia ciała 
fizycznego lub teŜ uszkodzenia któregokolwiek z organów, to dusza wraz z ciałem 
astralnym wychodzą z ciała, poniewaŜ nie nadaje się ono do dalszego ich pobytu; 
w tym wypadku nie moŜna ocalić człowieka. Lecz czasami śmierć lub ostateczne 
wyjście ciała astralnego zdarza się wtedy, gdy ciało jeszcze zdatne jest do 
dalszego Ŝycia. Wtedy moŜna człowiekowi przywrócić Ŝycie, tym bardziej, Ŝe w 
pierwszych chwilach, następujących po śmierci, związek między trupem i ciałem 
astralnym nie jest ostatecznie przerwany. Aby oŜywić człowieka, trzeba mocą swej
woli skłonić duszę ludzką, aby weszła z powrotem w ciało porzucone i wzmocnić 
ciało stralne umarłego własnym astralnym fluidem. Tym sposobem odbywają się cuda
zmartwychwstania. Doktor Dundlle opowiada, jak wskrzesił swego dwuletniego 
synka, umierającego na tyfus, magnetyzmem, tj. bez lekarstw, a jedynie 
dotykaniem rąk, rozcieraniem i oddechem. Chłopiec juŜ leŜał jak martwy: ciało 
jego zaczynało stygnąć, skóra zbielała i zsiniała, oddech stał się 
niedostrzegalny. Lekarze orzekli, Ŝe to jest niechybnie śmierć. Lecz Durville w 
przeciągu trzech godzin starał się wrócić mu Ŝycie mocą swej woli i wlać weń 
swoją siłę nerwową lub jak mówią, magnetyzm zwierzęcy. Po upływie tego czasu 
chłopiec oŜył. Elementer lub duch zamordowanego często prześladuje swego 
mordercę. Tym wytłumaczyć moŜna cięŜkie wyrzuty sumienia i widzenia morderców, 
zmuszające czasami nawet zapamiętałych zbrodniarzy do przyznania się do zbrodni.

Strona 5

CZARNA MAGIA.txt

 

 

WAMPIRY 

Wampirami nazywano zmarłych, którzy wychodzili z mogił, dusili lub kąsali Ŝywych
ludzi i pili ich krew. Gdy odkopywano grób wampira, to znajdowano trupa bez 
oznak zepsucia; skóra była róŜowa i miękka, członki giętkie, paznokcie i włosy 
rosły od czasu pogrzebu, krew napełniała Ŝyły. śeby ostatecznie dobić wampira 
wbijano mu w pierś kół, odrąbywano mu głowę lub palono trupa. Istnienie wampirów
tłumaczy się tym, Ŝe elementer, pragnąc przedłuŜyć Ŝycie swego ciała, 
podtrzymuje z nim związek astralny i za jego pośrednictwem dostarcza mu siły 
Ŝyciowej, którą kradnie i wyciąga z ludzi Ŝywych. Ci ostatni umierają wskutek 
wycieńczenia bez Ŝadnej widocznej przyczyny. Magnetyzm zwierzęcy, który stanowi 
siłę Ŝyciową człowieka, zawsze dąŜy do równowagi, wskutek czego, jeśli chory i 
zdrowy człowiek znajdują się razem, siły Ŝyciowe ostatniego przechodzą do 
pierwszego. Dlatego obecność silnych i zdrowych ludzi zawsze jest poŜyteczna. 
JuŜ w Biblii jest wzmianka, Ŝe Dawid w celu podtrzymania swych sił otaczał się 
młodymi i zdrowymi dziewczętami. Przy reumatyzmie chorzy często znajdują ulgę 
wskutek dotknięcia młodych i zdrowych osób. Są osoby, które świadomie 
pochłaniają siłę Ŝyciową innych, doprowadzając ich do zupełnego wycieńczenia. 
Ich oddziaływanie szczególnie widoczne jest przy stosunkach płciowych. Niektóre 
kobiety przez dwa-trzy miesiące wycieńczają kochanka i porzucają go po wyssaniu 
zeń krwi i mózgu. Podobne typy spotykają się i wśród męŜczyzn: jeśli się oni 
Ŝenią, to Ŝony ich umierają wskutek niewytłumaczonego wycieńczenia. Takich ludzi
naleŜy się strzec, zrywać z nimi natychmiast, nie słuchać ich próśb, bo wampir 
podtrzymuje i przedłuŜa swe Ŝycie na cudzy koszt. 

 

 

SZTUKA OGLĄDANIA ŚWIATA ASTRALNEGO CZYLI PSYCHOMETRIA 

Człowiek moŜe obcować ze światem astralnym dwojakim sposobem: 

1. MoŜe wytworzyć związek ze światem astralnym za pomocą organów swego ciała 
astralnego, nawet z niego nie wychodząc - nazywa się to psychometrią; 
2. Mieszkańcy świata astralnego mogą materializować się i stać się dostępnymi 
dla naszego ciała fizycznego. 

Rozpatrzymy najpierw psychometrię. Gdy człowiek całkowicie porzuca świat 
fizyczny, to moŜe oglądać dziwy świata astralnego. Przykłady oglądania świata 
astralnego spotykamy we śnie, w telepatii, w somnambulizmie i w jasnowidzeniu. 
Nieokreśloność i potworność snów i mary sennej tłumaczy się tym, Ŝe w tym czasie
człowiek widzi larwy astralne. Telepatia jest to widzenie w odległości. Zwykle 
przy telepatii ludzie widzą swych bliskich w chwili śmierci i często ze 
wszystkimi szczegółami, wśród których śmierć się wydarzyła, choć umierający jest
od nich oddalony o tysiąc wiorst. W jasnowidzeniu i somnambulizmie człowiek moŜe
czytać pismo przez zasłonę nie przepuszczającą światła lub widzieć wypadki 
odległe o tysiąc wiorst. Somnambulicy i jasnowidzący umieją takŜe czytać w 
ast-ralu odbicie wszystkich pragnień i myśli człowieka. Zwierzęta w ogóle są 
bardzo czułe na świat astralny. Tak np. psy wyją przy zbliŜaniu się człowieka w 
ciele astralnym. Wieśniacy, bardziej niŜ mieszczanie, są wraŜliwi na świat 
astralny. W ogóle zaś psychometria, tj. sztuka oglądania świata astralnego daje 
się osiągnąć tylko za pomocą długich i cięŜkich ćwiczeń. Człowiek posiadający tę
sztukę lub tak zwany psychomet-ra moŜe widzieć w astralu myśli, pragnienia i 
czyny człowieka, przeszłe a nawet i przyszłe. JeŜeli psychometra bierze do ręki 
i przykłada do głowy jakikolwiek przedmiot, to widzi on czyny i wypadki związane
z tym przedmiotem. Jeśli przedmiot ten naleŜał do jakiejś osoby, to psychometra 
widzi tę osobę w astralu wraz z jej myślami i czynami. Trzeba tylko, Ŝeby 
przedmiot był namagnetyzowany przez daną osobę; najlepsze są medaliony, 
fotografie lub przedmioty długo noszone na ciele. Okultysta Phaneg, wziąwszy w 
ręce dane mu przedmioty i skupiwszy swój duch, zobaczył olbrzymi cyrk, 
napełniony ludźmi. Na środku stał młodzieniec w białym płaszczu; wtem lew rzuca 
się i rozrywa na kawałki nieszczęśnika. Później wszystko zniknęło. Widzenie to 
zostało wywołane za pomocą zęba lwa i kości ludzkiej, znalezionych w 

Strona 6

CZARNA MAGIA.txt

wykopaliskach rzymskiego cyrku Koloseum, gdzie męczono chrześcijan. Psychometria
wytłumaczyć moŜna niektóre sposoby wróŜenia, np.: z wody, z jajkowego białka 
itp. Przedmioty te mają własność wchłaniania i zgęszczania astralu; dlatego teŜ,
wpatrując się w nie uwaŜnie, człowiek hipnotyzuje siebie, wytwarza związek ze 
światem astralnym i widzi na tych przedmiotach obrazy astralne. Tutaj wspomnieć 
naleŜy o wróŜeniu ze zwierciadła magicznego, w które patrząc uwaŜnie moŜna 
ujrzeć rozmaite obrazy. Zwierciadła magiczne bywają rozmaitego rodzaju: np. 
moŜna wziąć owalny płaski kawałek cyny 12 cali długi i z przedniej strony pokryć
go ciemną materią wełnianą. Inni robią po prostu koło sadzami na podłodze. 
UŜywają teŜ pucharu kryształowego napełnionego wodą. Przy wróŜeniu z kart zmiana
i kombinacje figur pomagają do podniesienia zasłony ze świata astralnego. Przy 
obcowaniu ze światem astralnym obowiązuje prawo sympatii i antypatii, a 
mianowicie: dobro przyciąga dobro, a odpycha zło, zaś zło przyciąga zło, a 
odpycha dobro. Dlatego przy wróŜeniu człowiek dobry będzie widział przewaŜnie 
rzeczy wzniosłe i szlachetne, a człowiek zły podlegać będzie wpływowi larw 
złych. Dlatego głównym warunkiem obcowania ze światem astralnym jest modlitwa, 
czyste serce i podnoszące duszę rozmyślania. 

 

 

  WYWOŁYWANIE DUCHÓW CZYLI MATERIALIZACJA ASTRALU 

Aby mieszkaniec astralu lub obraz astralny mógł stać się widzialny dla naszego 
wzroku cielesnego, musi się on materia-lizować. Materializacja dokonuje się za 
pomocą zgęszczenia astralu i przyciągania cząsteczek Ŝyciowych, z których istota
astralna stwarza dla siebie jakby szatę. Do tego istocie astralnej potrzebna 
jest siła Ŝyciowa, którą otrzymuje rozlicznymi sposobami. Człowiek w ciele 
astralnym czerpie zwykle siłę ze swego ciała fizycznego, przy tym to ostatnie 
znajduje się w niemałym niebezpieczeństwie, bo pozostaje w nim zbyt mało siły 
Ŝyciowej i prawie obumiera. Bardzo często istoty astralne czerpią siłę Ŝyciową, 
potrzebną do materializacji, z Ŝywych ludzi. W tym celu widmo przeraŜa 
człowieka; pod wpływem strachu człowiek traci siłę Ŝyciową, którą widmo astralne
szybko pochłania. Człowiek zaś stygnie i chłodnieje ze strachu, jak mówią; a w 
samej rzeczy wskutek utraty siły Ŝyciowej. Dlatego w naszych czasach, gdy ludzie
coraz mniej boją się wszelkich strachów, nie spotyka się prawie wcale ani 
wampirów, ani widm, ani innych istot tego rodzaju. Na spirytystycznych seansach,
gdzie istoty astralne zjawiają się za pośrednictwem istoty ludzkiej, zwanej 
medium, moŜna takŜe zauwaŜyć obniŜenie temperatury, co dowodzi osłabienia siły 
Ŝyciowej obecnych. Medium jest to człowiek, cierpiący na upływ siły Ŝyciowej, 
szczególnie w pewnych chwilach, zwanych transem. Rzec moŜna, Ŝe medium 
dobrowolnie oddaje mieszkańcom świata astralnego swój zapas siły Ŝyciowej, 
potrzebnej im do materializacji i do wywołania rozmaitych fenomenów. Podczas 
seansów czyli posiedzenia spirytystycznego obecni dotykają się wzajemnie 
palcami, wskutek czego tworzy się łańcuch, po którym biegnie tok siły Ŝyciowej, 
zbierającej się w medium i z niego przechodzącej do świata astralnego, gdzie ją 
pochłaniają istoty astralne. Przy wywoływaniu duchów czarownicy i wiedźmy zwykle
składali ofiarę krwawą, bo krew zawiera w sobie siłę Ŝyciową, potrzebną do 
materializacji duchów. Zwolennicy czarnej magii utrzymują stały związek z 
egregorami zła oraz innymi istotami astralnymi i oddają im do rozporządzenia 
zapas siły Ŝyciowej, aby mogły one działać w naszym materialnym świecie. Przy 
wywoływaniu duchów palą kadzidło i wonne zioła, co jest bardzo pomocne do ich 
pojawienia. Lecz najwaŜniejszymi czynnikami przy wywoływaniu duchów są wola i 
wyobraźnia uprawiającego magię. Dlatego wszystkie odnośne przepisy i obrzędy 
mają na celu przede wszystkim pobudzenie wyobraźni i spotęgowanie woli. W 
liczbie przygotowawczych warunków do wywoływania ducha człowieka zmarłego, 
poleca się post w przeciągu pewnego czasu, samotność i skupienie myśli o 
nieboszczyku. Jednak często czarownik lub mag widzi przed sobą nie samego ducha 
nieboszczyka, a tylko odbicie jego w astralu lub nawet stworzony przez siebie 
obraz nieboszczyka. 

   
RYS.1.Talizmany i pentakle (znaki, którymi posługiwali się magowie przy 
sprowadzaniu duchów) 

 

Strona 7

CZARNA MAGIA.txt

 

  CZARY I MAGIA 

Mając juŜ pojęcie o astralu i jego mieszkańcach oraz stosunku jego do człowieka,
rozpatrzymy zasady czarów i magii, których zjawiska są ściśle związane ze 
światem astralnym. Czary szczególnie kwitnęły w Europie podczas wieków średnich.
Pod czarami rozumiano stosunek z diabłem i uskutecznianie róŜnych 
nadprzyrodzonych czynów przy jego pomocy. Bez skutku święta inkwizycja paliła 
tysiące ludzi, a zwłaszcza kobiety, z powodu podejrzenia o czary. Tortury i 
stosy tylko stwierdzały i pobudzały wiarę w diabła, który zyskiwał przez to 
wyznawców. Choć większość obwinionych przez inkwizycję i przez nią straconych 
była całkiem niewinna, jednak niemała była liczba osób istotnie uprawiających 
czarną magię i wiarę w diabła. 

 

[rys.2-5]GŁOWY UPADŁYCH ANIOŁÓW 

                         
         Thetus                                                                 
Asmodeus

                                  
          Incubus                                                               
Ophis

 

 

ZAKLĘCIA I PRZEDMIOTY MAGICZNE 

Jak mówiliśmy, przy wszystkich operacjach czarnej magii największe znaczenie 
mają wola i wyobraźnia. Aby nabyć siłę i wyrazistość, wola musi być przede 
wszystkim wyraŜona, do czego słuŜą zaklęcia. Następnie musi mieć ona punkt 
oparcia, który czarownik znajduje w talizmanach, pantaklach i tym podobnych 
przedmiotach czarodziejskich. Wszystkie przedmioty, uŜywane przez czarownika, 
powinny być zrobione lub zdobyte przez niego samego; przy tym przygotowanie ich 
lub zdobywanie jest połączone z rozmaitymi i cięŜkimi warunkami, na pierwszy 
rzut oka zupełnie bezsensownymi. Jednak celem tych wszystkich warunków jest 
pobudzenie woli i wyobraźni czarownika oraz skupienie wszystkich jego sił na 
danym przedmiocie, co pociąga za sobą jakby namagnetyzowanie przedmiotu siłą 
psychiczną. Jeden okultysta mówi, Ŝe jeŜeli prosty wieśniak, zerwawszy 
jakąkolwiek trawę, będzie w przeciągu roku wstawał o 2 po północy, szedł z nią 
kilka wiorst i następnie wymawiał nad nią jakiekolwiek zaklęcia, to będzie on w 
moŜności czynić z nią cuda. Dlatego przed czynnościami magicznymi konieczny jest
post i powstrzymanie się od kobiet. Magiczna laseczka powinna być ucięta z 
krzewu leszczynowego, który jeszcze nie przynosił owoców, o wschodzie słońca, z 
zachowaniem rozmaitych warunków i ceremonii. Zaklęcia wymawiane głośno i z 
wyrazistością, mają znaczenie nie tylko jako wyraŜenie myśli, lecz i dlatego, Ŝe
w ogóle dźwięk posiada wielki wpływ na astral. Zaklęcia czarowników często są 
zbiorem całkiem bezmyślnych wyrazów, lecz dzięki temu właśnie osiąga się cel, bo
pobudzają one wyobraźnię czarownika, oto przykład zaklęcia, uŜywanego w celu 
wywołania diabła: "Chemen-etan, El, Ati, Titejn, Azja, Chin, Tew, Minosel, 
Achadon, waj, woo, eje, aaa, ekse, a, el, hi, hau, wa, Chawajot, Aje, saraje". 
Inne zaklęcie brzmi: "Per Elochim, Rabur, Bathos Super abrac, ruens superveniens
Abeor super aberer, Chawaiot, Chavaiot, impero tibi per clavem Salomonis et 
nomem magnum Semhamhoras"

rys.6Przybory magiczne: lampa, miecz i laska .

Umowa z diabłem jest w rzeczywistości zawiązaniem stosunku pomiędzy czarownikiem
i egregorami zła lub innymi gorszymi mieszkańcami astralu, jak elementale i 
larwy. Istoty astralne dają w chwili zawarcia umowy jakieś znaki, podobne do 
tych, które przytrafiają się na posiedzeniach spirytystycznych, a mianowicie: 
stukanie, przesuwanie przedmiotów, dotknięcie a nawet zjawienie się ducha. Przy 

Strona 8

CZARNA MAGIA.txt

wywoływaniu duchów i mag i czarownik zawsze rysują wokół siebie koło magiczne, 
które jest wyraŜeniem jego woli i obroną przed wrogimi mu mieszkańcami astralu; 
obchodząc swe miejsce po zakreślonym kole czarodziej wprowadza w ruch fale 
astralu i wypuszcza własne płomienie astralne, które tworzą dla niego jakby 
zaporę przeciw istotom astralnym. Ponadto, w celu obrony przed istotami 
astralnymi, bierze on do rąk ostrze metalowe, które jak mówiliśmy wyŜej, posiada
własność rozrzedzania ciał astralnych. Laseczka magiczna słuŜy do zgęszczania 
astralu i kierowania nim według woli. Jednak wszystkie operacje i czynności 
magiczne są połączone dla niedoświadczonych z wielkim niebezpieczeństwem. Przeto
uwaŜamy za swój obowiązek zaznaczyć, Ŝe zwykle czarownik bywa zabawką i oręŜem w
ręku sił astralnych, które sam wywołał, poniewaŜ namiętności i złe uczucia 
czynią zeń niewolnika larw i egregor zła. A przeciwnie mag moŜe rzeczywiście 
panować nad wieloma mieszkańcami astralu, lecz do tego pierwszym warunkiem jest 
niewinność serca i poŜądań, oderwanie się od ziemi, co wytwarza związek pomiędzy
nim i wyŜszymi duchowymi istotami, a takŜe zabezpiecza go i czyni niedostępnym 
dla złych duchów. 

 

 

RZUCANIE UROKU (NA ŚMIERĆ) 

Rzucanie uroku na kogokolwiek to wpływ jednego człowieka na ciało astralne 
drugiego, zwykle bywa stosowane przez czarowników w celu wywołania śmierci 
wybranej ofiary. Człowiek na którego rzucano urok (na śmierć) umierał albo ginął
wskutek nieszczęśliwego wypadku. Zwykle rzucanie uroku odbywa się w sposób 
następujący: przede wszystkim człowiek stara się o wytworzenie związku z 
upatrzonym człowiekiem. Dlatego musi mieć włosy tego człowieka, albo ząb, albo w
ogóle namagnesowany przezeń przedmiot, np. kawałek ubrania. Następnie czarownik 
robi z wosku niewielką figurkę, która powinna oznaczać upatrzonego człowieka. Do
tej figurki przymocowuje się wymienione przedmioty (włosy, ząb lub kawałek 
ubrania). Naśladując ceremonie religijne czarownik chrzcił figurkę i dawał jej 
imię swej ofiary. Następnie z pewnymi ceremoniami czarownik kłuł tę lalkę 
szpilkami lub palił ją na wolnym ogniu i wymawiając zaklęcia oraz klątwy na 
swoją ofiarę, kierował na nią całą siłę swej nienawiści. Np. czarownik zakopywał
pod drzwiami domu, gdzie mieszkał jego wróg, zdechłą Ŝabę, albo wbijał w drzwi 
gwóźdź zaklęty, lecz we wszystkich wypadkach starał się wytworzyć związek miedzy
swoją ofiarą i przedmiotem wybranym i wymawiał zaklęcia, uŜywając tego 
przedmiotu, jako punktu oparcia dla swej woli. Przy rzucaniu uroku mogą mieć 
miejsce dwa sposoby: 

1. Czarownik siłą woli wyciąga pierwiastek astralny człowieka i napełniwszy nim 
jakiś przedmiot, oddziaływa na ten ostatni, przy czym oddziaływanie na 
pierwiastek danego człowieka odbija się na jego ciele fizycznym. 
2. Czarownik wypuszcza zatrute nienawiścią promienie astralu i płodzi larwy 
nienawiści, które napadają na ciało astralne upatrzonego człowieka. 

Często czarownik naprzód groził swemu przeciwnikowi, Ŝeby wzbudzić w nim strach 
i tym sposobem osłabić jego siłę nerwową, aby łatwiej zwycięŜyć go swymi 
czarami. Szczególną siłę ma rzucanie uroku, uskutecznione nad. krwią człowieka, 
którego śmierć chce się wywołać. Rzucanie uroku często stosowano względem 
zwierząt domowych, jak: konie i krowy. Zajmowano się tym przewaŜnie po wsiach. W
tym celu zakopywano w sąsiedztwie stajen lub obór kawałki papieru z napisami 
uczynionymi krwią, sierść zwierząt, kawałki hostii i inne przedmioty. 

 

 

UDERZENIE ODWROTNE PRZY RZUCENIU UROKU 

Rzucanie uroku jest połączone z niemałym niebezpieczeństwem dla samego 
czarownika. Astralna strzała, którą posyła on swemu przeciwnikowi powinna utkwić
w ciele tego ostatniego; lecz jeŜeli nie moŜe go dosięgnąć, to wraca do punktu, 
z którego ją rzucono i uderza w samego czarownika. Nazywa się to uderzeniem 
odwrotnym. Czarownik często rzuca urok nie tylko na swego wroga, lecz i na 
jakieś zwierzę, aby na nie padło uderzenie odwrotne w tym wypadku, jeŜeli 

Strona 9

CZARNA MAGIA.txt

człowiek zdoła odeprzeć tok śmiercionośny. JeŜeli czarownik chce uwolnić ofiarę 
swoją od uroku, to powinien przenieść urok na kogoś innego lub na zwierzę, Ŝeby 
nie ponieść szkody osobistej wskutek uderzenia odwrotnego. W celu uchronienia 
się od uroku najlepszym środkiem bywa pewność siebie, odwaga, wiara i modlitwa, 
a takŜe czyste i wzniosłe serce. Szczególną siłę przeciwko urokowi ma zupełne i 
szczere przebaczenie winowajcy; wtedy ten ostatni ma dwie drogi; albo Ŝal za 
grzech popełniony albo teŜ zguba od uderzenia odwrotnego, bo własne jego larwy, 
odparte wzniosłością ducha upatrzonej ofiary uderzą na niego samego ze zdwojoną 
nienawiścią, Według mniemania jednego uczonego okultysty, tylko za pomocą uroku 
moŜna wytłumaczyć sobie wszystkie nieszczęścia, które dotknęły cesarski dom 
Austrii, a mianowicie: śmierć cesarza Maksymiliana w Meksyku, obłęd jego Ŝony, 
śmierć następcy tronu Rudolfa, zamordowanie cesarzowej ElŜbiety i tajemnicze 
zniknięcie księcia Jana Salvatora. Gdy rzucanie uroku odbywa się za pomocą 
łańcucha magicznego, tj. za pomocą połączenia magnetyzmu wielu osób, to siła 
jego znacznie się powiększa. Peladan podaje następujący sposób kary śmierci 
kościelnej; wszyscy wierzący łączą się w modłach o zgubę człowieka upatrzonego i
w chwili podniesienia monstrancji kapłan wygłasza nań klątwę. W tym momencie 
wyklęty bez względu na to, gdzie się znajduje, pada nieŜywy, jak od uderzenia 
piorunu. W kaŜdym razie człowiek, który ma przeciwko sobie jakieś 
stowarzyszenie, które rzuciło nań urok, naraŜa się na wielkie niebezpieczeństwo 
i powinien przyłączyć się do innego stowarzyszenia, Ŝeby znaleźć w nim obronę 
przed takim połączonym urokiem. 

 

 

 UROK MIŁOSNY

Prócz uroku na śmierć istnieje urok na miłość, czyli sposób wywołania miłości w 
danej osobie ku innej. W tym celu takŜe najlepiej rzucać urok na krew człowieka 
upatrzonego, przy czym zwykle mieszają ją z krwią tej osoby, która pragnie 
wywołać miłość i przykuć do siebie inną. W tym celu radzą uczynić nacięcie na 
ręku w obecności ukochanej kobiety i podczas upływu krwi wymawiać zaklęcie. Przy
tym wolą, wyraŜoną w zaklęciu, człowiek stwarza larwę, a krwią przelaną daje jej
siłę Ŝyciową; larwa ta stara się wzbudzić w kobiecie miłość ku zakochanemu 
męŜczyźnie. Czasem w celu wzbudzenia miłości czarownicy dają miłosne napoje, 
przygotowane z róŜnymi magicznymi ceremoniami. Inni radzą kobiecie w celu 
oczarowania męŜczyzny dawać mu kawałki chleba lub cukru, umaczane we krwi 
menstrualnej. Taki preparat dawała Ludwikowi XVI jego faworyta de Montespan. 

 

 

ZAWIĄZYWANIE WĘZEŁKA 

Istnieje rodzaj uroku, który rzucają na męŜczyznę w celu odebrania mu siły 
płciowej. Środka tego uŜywały często porzucone kochanki przeciwko nowoŜeńcowi. 
Nazywało się to zawiązywaniem węzełka. Najprostszy sposób polegał na tym, Ŝeby 
podczas ślubu w kościele zawiązać na sznurku pętlicę i spleść wiadomym sposobem 
palce. I tu główne znaczenie miał zamiar i wola czarownicy a takŜe wyobraźnia i 
strach nowoŜeńca.

 

 

TALIZMANY 

Do czynności magicznych naleŜy takŜe przygotowywanie talizmanów. Zwykłą formą 
talizmanu bywa medalion, pierścień lub kawałek pergaminu, na których czynią 
pewne znaki z zachowaniem ceremonii i wymawianiem zaklęć. Główne znaczenie ma 
przy tym wola maga. Talizman jest jakby zbiornikiem jego woli i zostaje 
namagnetyzowany tą wolą. JeŜeli mag nie nosi sam swego talizmanu, a przygotowuje
go dla innej osoby, to osoba ta powinna wierzyć w siłę talizmanu. Talizman moŜna
tylko podarować, a nie sprzedać; w tym ostatnim wypadku traci on swą siłę, bo za
pieniądze mag przy przygotowaniu talizmanu nie moŜe skierować na niego 

Strona 10

CZARNA MAGIA.txt

dostatecznej ilości czystej woli.

RYS.7-10-TALIZMANY

A oto autentyczne staroŜytne talizmany, jakie znaleziono w starych tekstach 
magicznych. Mogą być one wyrysowane na dziewiczym pergaminie lub wyryte w 
dowotnym metalu, ale musza, spełniać warunki wyszczególnione w dołączonym do 
nich tekście.

Często mag za pomocą znaków wyrytych na talizmanie wyraŜa w przenośni, tj. 
symbolicznie treść swoich wierzeń. Taki talizman nazywa się pentaklem. Im więcej
rozmyślań poświęci mag talizmanowi i im dokładniej wyrazi za pomocą niego swe 
przekonania, tym ściślej będzie związana z talizmanem wola jego i tym silniejsze
będzie działanie talizmanu. Wśród pentakli najbardziej znane są gwiazda Salomona
i pentagramma. Gwiazda Salomona wyobraŜa dwa jednakowe trójkąty, związane w 
sześciokąt; wyraŜa ona porządek świata i podobieństwo pomiędzy wyŜszym i niŜszym
światem. Jest to gwiazda mądrości i poznania tajemnic wszystkich. Pentagramma 
lub gwiazda o pięciu kątach wyobraŜa stosunek między człowiekiem i światem 
astralnym. Jeśli jakikolwiek znak jest przyjęty przez całą grupę ludzi w 
charakterze jednoczącego ich symbolu, na przykład krzyŜ u chrześcjan, to znak 
ten sam przez się nabiera siły magicznej, bo jest namagnetyzowany uwielbieniem 
milionów ludzi. Tym tłumaczy się cudowna siła obrazów świętych. Dlatego 
krzyŜyki, obrazki itp. są potęŜnymi talizmanami i chrześcijanin noszący je z 
wiarą, posiada talizman nie ustępujący w sile znakomitej gwieździe Salomona. 
Czarownicy posiadają takŜe talizman milczenia, broniący ich od wszelkich 
cierpień. Jest to kawałek bardzo cienkiego papieru, na którym są napisane i 
narysowane pewne słowa i figury oraz stosowne zaklęcia. Czarownik ukrywał ten 
kawałek papieru pod paznokciem lub we włosach i dopóki talizman znajdował się 
przy nim nie czuł bólu podczas zadawanych mu mąk, poniewaŜ był znieczulony. 
Według przyjętego mniemania diabeł znaczył kaŜdego czarownika i czarownicę 
dotknięciem do pewnego miejsca jego ciała, dlatego miejsce to, chociaŜby było 
tak małe, jak łepek z szpilki, stawało się nieczułym. Miejsce takie nazywało się
diabelskim znaczkiem. Podczas procesów o czary sędziowie przede wszystkim 
starali się odnaleźć takie miejsce na ciele obwinionych. W tym celu rozbierano 
ich do naga i po usunięciu wszystkich włosów wbijano w róŜnych miejscach ich 
ciała długą igiełkę. Kto nie krzyknął przy ukłuciu ten był uznawany za 
czarownika. 

 

 

O WZAJEMNYM STOSUNKU WSZECHRZECZY 

Przy przygotowaniu talizmanów i przy wszystkich czynnościach magicznych wielkie 
znaczenie ma stosunek łączący wzajemnie wszystko w świecie. Stosunek ten wypływa
z prawa podobieństwa, które obejmuje cały świat i łączy dziedziny: materialną, 
astralną i duchową. Tym sposobem zwierzęta odpowiadają typom ludzi, metale i 
kwiaty - uczuciom i przymiotom człowieka itp. Nauka o wszechobejmującym stosunku
była waŜna szczególnie w astrologii, tj. w sztuce wróŜenia z gwiazd. StaroŜytna 
astrologia znała tylko 7 planet, a mianowicie: Saturna, Jupitera (Jowisza), 
Marsa, Słońce, Wenus, Merkurego i KsięŜyc. KaŜdej planecie odpowiadają: 
określony stopień ciepła i wilgoci, kolory, zapachy, smaki, metale, rośliny, 
zwierzęta, dnie w tygodniu, typy i usposobienia ludzkie, części ciała, choroby, 
los człowieka w Ŝyciu,uczucia i przymioty człowieka itp. Przy czynnościach 
magicznych stosunek ten naleŜy brać pod uwagę, np. jeśli mag zamierza 
przygotować talizman miłosny, to wszystkie czynności jego powinny odpowiadać 
planecie Wenus. Planetarne typy ludzi dzielą się następująco: Saturn daje 
człowiekowi powagę, skupienie, sumienność, poczucie obowiązku, smutek. Jupiter 
daje dobroduszność, energię i rubaszność. Słońce daje podniosłość uczuć i myśli,

RYS.11[PLANETY] l - Słońce, 2 - KsięŜyc, 3 - Mars, 4 - Merkury, 5 - Jowisz. 6 - 
Wenus, 7 - Saturn

Demona rządzącego konkretną planetą moŜna sobie zjednać ceremonią i zaklęciami, 
chcąc uzyskać jego pomoc we wpływaniu na podlegającego mu człowieka. Do 
ceremonii potrzebny jest pentakl tego demona złoŜony ze "znaku" danej planety, 

Strona 11

CZARNA MAGIA.txt

ze "znaku" samego demona i "charakterów" zaklęcia ("sceau de conjuration"). 
Rycina powyŜej zawiera owe 3 znaki dla wszystkich 7 planet według R.P. 
Sabazius'a zamiłowanie do sztuki. Wenus daje namiętność i uczuciowość. Merkury 
daje dowcip, pojętność, praktyczność. KsięŜyc daje wyobraźnię, zamiłowanie do 
poezji, fantazję. Aby pojmować stosunki i podobieństwa między róŜnymi 
przedmiotami i zjawiskami, trzeba zwracać uwagę na ich wyróŜniające cechy. 
Przyroda kaŜdemu przedmiotowi nadała szczególną cechą. Trzeba tylko umieć 
odróŜniać te cechy, aby móc czytać wielką księgę przyrody. Czasem znaki te są 
zupełnie widoczne, np. krwioŜerczość tygrysa, drapieŜność orła; lecz w 
większości wypadków ludzie ich nie widzą. W magii cechy te nazywają się znakami 
przyrody. 

 

 

TAJEMNICE śYCIA I ŚMIERCI CZYLI ŚMIERĆ I śYCIE POZAGROBOWE 

Gdy człowiek umiera, to jego duch i dusza wraz z istotą astralną porzucają ciało
materialne; wtedy istnieje on jako elementer, tj. człowiek bezcielesny. 
Jednocześnie porzucone ciało zaczyna się rozkładać. Jednak w ciele pozostaje 
jeszcze nieświadoma siła Ŝyciowa ukryta w komórkach krwi. Pod jej wpływem włosy 
i paznokcie trupa rosną czas niejaki. Wychodząc z trupa, siła tworzy blask, 
zwany fosforescencją, którą w ciemnościach moŜna dostrzec nad mogiłami. 
Tymczasem istota astralna po porzuceniu ciała dostaje się w wicher astralny, 
napełniony larwami i innymi stworzeniami. PrzeraŜona dusza usiłuje znowu wejść w
ciało, lecz trup napełnia ją wstrętem, więc przerzuca się do światów astralnych.
Przez czas niejaki pomiędzy duszą a trupem istnieje pewien związek, jaki bywa 
podczas Ŝycia pomiędzy ciałem i istotą astralną przy wyjściu człowieka w postaci
astralnej. Dopóki związek ten jest nieprzerwany i w razie, gdy Ŝaden z organów 
waŜnych nie jest uszkodzony, to trup moŜe oŜyć. Im czystszą i bardziej duchową 
jest dusza ludzka, tym prędzej i łatwiej przerywa związek z ciałem porzuconym. 
JeŜeli dusza człowieka była pozioma i zmysłowa, to ciągnie ją do ziemi i ona 
usiłuje powrócić do ciała. Wkrótce jednak dusza porzuca je ostatecznie. A więc 
pierwszą karą człowieka za miłość ciała i rozkoszy cielesnych jest to, Ŝe 
rozłączenie duszy z ciałem nieboszczyka bywa długie i męczące. Znalazłszy się w 
astralnym wichrze dusza ogląda utrwalone w astralu wszystkie swoje myśli, 
pragnienia i czyny. Larwy, napełniające astral, a szczególnie larwy zrodzone 
podczas Ŝycia nieboszczyka z jego namiętności i skłonności, napadają na duszę i 
usiłują ją pochłonąć. PoniewaŜ po wyzwoleniu się z powłoki cielesnej dusza 
rozumie wybornie przewagę ducha nad materią, broni się rozpaczliwie przed 
larwami. JednakŜe dusze zepsutych i złych ludzi oddają się we władzę larw i 
starają się przedłuŜyć o ile moŜna swój związek z ziemią. Boski pierwiastek, 
tkwiący w ich duszach, słabnie do tego stopnia, Ŝe tracą one rozum świadomy i 
stają się same larwami. Są to skazane na ostateczną zgubę dusze ludzi złych. Do 
walki z larwami dusza winna posiadać siłę duchową, energię i wiarę; małoduszni i
leniwi ludzie, choć nie posiadający grzesznych pragnień i nie popełniający 
czynów zdroŜnych, mogą stać się takŜe zdobyczą larw. Przy wstąpieniu duszy w 
świat astralny, pomoc mogą okazać jej dusze wcześniej zmarłych ludzi, które 
zdołały osiągnąć juŜ wysoki stopień doskonałości, aniołowie a takŜe modlitwy 
pozostałych na ziemi krewnych i przyjaciół oraz róŜne obrzędy religijne. Łzy 
przelewane podczas śmierci osoby bliskiej mają to znaczenie, Ŝe osoby płaczące 
tracą wraz ze łzami pewną ilość siły duchowej, z której korzysta dusza 
nieboszczyka. Aby stać się doskonałą i osiągnąć zbawienie, dusza musi zwalczyć 
wszystkie larwy ciągnące ją ku ziemi. W miarę uwalniania się od nich dusza staje
się coraz lŜejszą i wstępuje w wyŜsze sfery. W końcu staje się swobodna od larw 
i wtedy duch człowieka oddziela się od swej istoty astralnej. Jest to tzw. 
śmierć powtórna. Duch, przechodząc do coraz to wyŜszych sfer, staje się coraz to
bardziej uduchowiony i zbliŜa się tym sposobem do Boga. Człowiek nawet za Ŝycia 
moŜe czynić swe ciało coraz bardziej duchowym, jak to widzimy u świętych i 
mędrców. Duch takiego człowieka po śmierci nie ma nic wspólnego z ziemią i słabo
jest związany ze światem astralnym, dlatego łatwo porzuca on ciało materialne i 
astralne i przez astral szybko wznosi się do sfer wyŜszych. Larwy nie zaczepiają
takiego ducha, bo nie mają z nim nic wspólnego, poniewaŜ duch taki posiada 
potęŜną siłę duchową zdobytą przez wyrzeczenie się rozkoszy zmysłowych. Jak 
wiadomo ziemia nasza ma za sobą przestrzeń ocienioną i półcień. Dusze złe nie 
mogą oderwać się od ziemi i znajdują się w cieniu. Dusze zaś dobrych przechodzą 
w półcień, gdzie spotyka je śmierć powtórna, po czym wznoszą się do atmosfery 

Strona 12

CZARNA MAGIA.txt

słonecznej. KsięŜyc znajduje się jakoby na straŜy grzeszników a słońce przyjmuje
do swego łona dusze sprawiedliwych. 

 

 

KARMA I KOLEJNE WCIELENIA CZŁOWIEKA 

Z powyŜszego widzimy, Ŝe Ŝycie pozagrobowe zaleŜne jest od tego, jakie było 
Ŝycie człowieka na ziemi. Na tym polega sprawiedliwość najwyŜsza. Nauka 
okultystyczna przyjmuje naukę hinduskiego mędrca Buddy o karmie. Karmą nazywa 
się połączenie wszystkich czynów, pragnień i myśli człowieka. Udoskonalanie 
karmy jest koniecznym warunkiem do wznoszenia się człowieka coraz wyŜej a 
oddanie się złym zmysłowym Ŝądzom obarcza karmę i duch opuszcza się coraz niŜej.
Aby umoŜliwić człowiekowi bezustanne udoskonalanie się, daną mu jest moŜność 
wielokrotnego wcielania się. Wszechświat składa się z trzech dziedzin: 
ziemskiej, astralnej i duchowej. Po pierwszej i powtórnej śmierci cnotliwe dusze
dostawszy się do górnej sfery, pozostają tam na zawsze, natomiast większość dusz
musi znowu powrócić na ziemię, Ŝeby tam odpokutować za swe dawne grzechy. Przy 
tym niektóre dusze same wybierają sobie los ziemski i umyślnie rodzą się w 
cięŜkich warunkach Ŝycia, a nawet w postaci chorych, niemowląt i kalek od 
urodzenia. Znalazłszy stosowną chwilę dusze te przenikają do organizmu 
zarodkowego w łonie kobiety i uduchowiają go. Przy wcieleniu dusza nieświadomie 
wybiera podobnych do siebie rodziców i tym tłumaczy się dziedziczność. Przy 
wcieleniu duszy główne znaczenie ma poprzednie Ŝycie człowieka. Człowiek, który 
naduŜył swych bogactw, po śmierci długo pozostaje w świecie astralnym i moŜe 
wznieść się tylko do niŜszych sfer duchowych a następnie wciela się w człowieka,
skazanego na cięŜką walkę z niedostatkiem. Samobójca długo pozostaje przykuty do
swego ciała w mogile i zwykle nie podnosi się poza świat astralny, poczem znowu 
wciela się, lecz juŜ w bardzo cięŜkich warunkach, zwykle jako kaleka. 

 

 

SPIRYTYZM CZYLI ZJAWIANIE SIĘ DUCHÓW 

Na seansach czyli posiedzeniach swych, spirytyści tworzą łańcuch magiczny i 
medium oddaje siłę Ŝyciową do rozporządzenia mieszkańcom astralu, którzy 
korzystają z niej, aby ucieleśnić się całkowicie lub częściowo i wywołać tak 
zwane spirytystyczne zjawiska, jak: stukania, podnoszenia przedmiotów, zjawiania
się duchów i rozmowy z nimi. Duchy te, zwykle larwy, powtarzają myśli obecnych, 
dlatego wiadomości dostarczane przez nie zazwyczaj nie przewyŜszają sumy wiedzy 
i myśli uczestników seansu. Wiele zaleŜy od prawidłowego utworzenia łańcucha 
magicznego; najlepiej bywa, gdy kilku ludzi z bogatą wyobraźnią poddaje się 
kierunkowi jednego człowieka z silną wolą. Głównym warunkiem zjawienia się 
duchów i w ogóle oddziaływania ich na medium bywa podniosły i duchowy nastrój 
obecnych. Przeto w powaŜnych towarzystwach spirytystycznych przyjęte jest 
rozpoczynanie posiedzenia od modlitwy i oczyszczenia serca w myśli. Nadto 
szczera modlitwa zabezpiecza od szkodliwego działania larw i złych elementerów, 
czyli duchów zmarłych, znajdujących się jeszcze w świecie astralnym. 

 

 

 WRÓśBY I PROROCTWA 

Wiemy, Ŝe wszechświat dzieli się na trzy światy: duchowy, astralny i ziemski. Do
pierwszego naleŜy Bóg i duchy wyŜsze, do drugiego - ludzkość, do trzeciego - 
przyroda. Przedstawicielem pierwszego jest opatrzność, drugiego - wola ludzka, 
trzeciego - prawa przyrody, czyli nieubłagany los. Opatrzność oddziałuje na 
człowieka, na świat ziemski nie bezpośrednio, a korzystając z jednej strony z 
woli człowieka, a z drugiej - licząc się z prawami przyrody i nie naruszając ich
zasadniczo. Wola ludzka moŜe tylko czasowo oprzeć się wyrokom opatrzności. 
Poznawać przyszłość moŜna: 

Strona 13

CZARNA MAGIA.txt

1. Za pomocą rozumowania na zasadzie danych świata ziemskiego; tu naleŜą: 
chiromancja (wróŜenie z ręki), frenologia (wróŜenie z kształtu głowy), 
grafologia (z charakteru pisma) i częściowo astrologia (z gwiazd). Nauki te 
polegają na rozumieniu znaków przyrody, z których moŜna określić charakter 
człowieka i jego przyszłość; 
2. Za pomocą psychometrii lub przeniknięcia w świat astralny, mianowicie za 
pomocą oglądania astralnych odbitek przyszłości; tu naleŜą jasnowidzenie, 
somnambulizm (wyjście w ciele astralnym) i czasami wróŜenie z kart; 
3, Za pomocą oglądania świata duchowego które moŜliwe jest dla ludzi podczas 
natchnienia w ekstazie; tu naleŜą proroctwa. WróŜby pierwszego rodzaju, jako 
oparte na ludzkiej rachubie, mogą być mylne.

WróŜby drugiego rodzaju bywają tym bardziej trafne, im silniej człowiek zaleŜny 
jest od namiętności i instynktów. WróŜby trzeciego rodzaju lub proroctwa są 
najpewniejsze, bo źródło ich leŜy w świecie duchowym. JednakŜe, poniewaŜ wola 
ludzka jest swobodna i opatrzność z góry określa tylko treść a nie szczegóły 
zdarzeń, to i proroctwa bywają nieścisłe. TakŜe nieraz człowiekowi wydaje się, 
Ŝe natchnienie zesłały mu duchy wyŜsze a w rzeczywistości przyczyną tego 
natchnienia byli mieszkańcy świata astralnego. Oczywiście, i w tym wypadku 
wróŜby mogą nie urzeczywistnić się. 

 

 

O PRAWACH RZĄDZĄCYCH WSZECHŚWIATEM 

Zasadniczymi pierwiastkami świata są: energia - ruch i inercja -bezwład. 
Wszechświatowa energia czyli siła dzieli się na czynną i opierającą się, tj. 
aktywną i pasywną. Siły te znajdują się w bezustannej walce i pomiędzy nimi 
wytwarza się ruchoma równowaga, jak w maszynie puszczonej w ruch. Energia 
przenika wszystko i na skutek spotykanego oporu przebiegając we wszystkich 
kierunkach, oŜywia przestrzeń. W świecie wszystko polega na przeciwieństwie 
między dwoma pierwiastkami. Cząstki ducha oŜywiają materię i rodzą nowe 
jednostki, które dąŜą znowu do ducha. Materia jest tłem dla ducha, punktem 
oparcia i jego towarzyszem pracy. Jeśli duch pogrąŜony w materię cierpi, to 
cierpienia te są konieczne do uduchowienia materii oraz do wzmocnienia i 
udoskonalenia ducha. Trud i cierpienie nie są złe, bo podnoszą człowieka i 
prowadzą go do wysokiego losu z góry nakreślonego. Tym sposobem znajdujące się 
wszędzie dwa pierwiastki, choć walczą ze sobą, prowadzą do zgody dla wyŜszego 
wspólnego celu. Główną tajemnicą magii jest poznanie zasady równowagi pomiędzy 
dwoma pierwiastkami, pomiędzy bezwzględnym i względnym, Bogiem i człowiekiem. Na
tym kończymy wiadomości ogólne z magii. Część ta ma na celu dać ogólne wstępne 
pojecie o istocie i zakresie magii. Być moŜe, dla czytelnika nie obeznanego z 
przedmiotem niektóre ustępy wydadzą się na razie niezrozumiałe. Nie powinno go 
to zniechęcać, bo w dalszym ciągu znajdzie ich wytłumaczenie.  

O UKSZTAŁCENIU W SOBIE SIŁY DUCHOWEJ POTRZEBNEJ DO PRAKTYK MAGICZNYCH

Aby móc oddziaływać na przyrodę, człowiek powinien umieć panować nad sobą samym,
czyli powinien rozwinąć w sobie siłę nerwową. Gatunek siły nerwowej zaleŜy od 
gatunku krwi a gatunek krwi zaleŜy w znacznym stopniu od gatunku pokarmu 
człowieka, powietrza którym oddycha i samego sposobu oddychania. Dlatego musimy 
dać pewne wskazówki, dotyczące wymienionych czynników. Pragnący praktycznie 
uczyć się magii i osiągnąć tu pewne rezultaty, powinien uwagi poniŜsze dokładnie
odczytać. Rozwinąwszy w sobie według przepisów wolę, zwolennik magii będzie mógł
przystąpić do ćwiczeń praktycznych z początku łatwych a następnie coraz 
trudniejszych, o których będzie mowa w części trzeciej.
Tym sposobem naleŜy rozpatrzyć dwie dziedziny:
1) ukształcenie w człowieku własności duchowych,
a szczególnie woli,
2) spoŜytkowanie sił przyrody, z którymi mieć będzie do
czynienia ta wola.

 

 

Strona 14

CZARNA MAGIA.txt

O POKARMACH

Z powyŜszego sądzić moŜna, jak waŜna jest dla magika sprawa odŜywiania się. 
Celem, do którego dąŜy tresura magiczna jest moŜność udzielania woli jak 
największej ilości siły nerwowej w danej chwili. Oznakę, za której pomocą 
czujemy, iŜ wola posiada siłę konieczną, określa się nazwą "swoboda umysłu". 
Stan ten zdarza się rano lub na czczo w chwilach, gdy istota ludzka jest 
najmniej zajęta pracą organów niŜszych, jak trawienie. Większość praktyk 
magicznych dąŜy do tego wyzwolenia istoty duchowej z zaleŜności od ciała. 
Wyzwolenie to osiąga się rozmaitymi sposobami, jak: post, zmęczenie ciała, a 
nawet zmęczenie umysłu. Jednak trzeba w tych praktykach być ostroŜnym, Ŝeby nie 
przesadzić i nie doprowadzić się do wycieńczenia. Stany wyzwolenia ducha nie 
mogą trwać długo, bo mogą wywołać chorobę. Wiemy, Ŝe gdy Ŝołądek jest 
napełniony, myśl staje się mniej ochocza, człowieka ogarnia senność. 
Człowiek-prostak stan taki uwaŜa za szczęście i chętnie w nim pozostaje a nawet 
do niego dąŜy. Zaś człowiek z rozwiniętą inteligencją czuje się wtedy nieswojo, 
usiłuje pozbyć się jak najprędzej uczucia ocięŜałości i w tym celu uŜywa środków
podniecających. Podniecić organizm to znaczy zmniejszyć czas, podczas którego 
ciało bierze górę nad umysłem. Dlatego teŜ zamiast zaŜyć snu, co zwiększa 
jeszcze ocięŜałość, człowiek czynny ucieka się do dwóch środków głównych:
1) albo do ruchu i pracy fizycznej,
2) albo teŜ do środków podniecających, jak kawa, herbata, alkohol, cukier itp.
Właściwie po pracy umysłowej naleŜy orzeźwić się za pomocą pracy fizycznej, ale 
częściej ludzie uciekają się do środków podniecających drugiego rodzaju, chociaŜ
są one bardziej niebezpieczne. Tym sposobem za pomocą spoŜycia pokarmu moŜna 
pohamować zbyt wybujały polot myśli; z drugiej strony za pomocą środka 
podniecającego moŜna ocięŜały umysł uskrzydlić wyobraźnią, potrzebną do wzlotu w
krainy myśli; wreszcie za pomocą umiejętnego połączenia pokarmu i środków 
podniecających moŜna osiągnąć sztukę pracy systematycznej, długiej i natęŜonej. 
Człowiek jest jak palacz przy maszynie, który moŜe za pomocą paliwa przyspieszyć
w Ŝądanej chwili jej pracę. W trzeciej części zobaczymy, Ŝe podczas okresu 
przygotowania magicznego, okresu, który trwa od 7 do 40 dni naleŜy wyłącznie 
uŜywać pokarmu roślinnego. Dzieje się tak dlatego, Ŝe pokarmy roślinne, 
oddziałując przewaŜnie na instynkty, przy długim stosowaniu wywołują spokój w 
organizmie ludzkim. Stąd teŜ wola w takim organizmie zachowuje cały zapas swej 
siły, bo nie potrzebuje tracić jej na opanowanie poŜądań, które pozostają w 
stanie uspokojenia. Jeśli ktoś chce pozbyć się niepokoju dusznego i oddać się 
spokojnym marzeniom, ten powinien zamieszkać na wsi, Ŝywić się roślinami i nie 
uŜywać innego napoju jak woda i mleko. Aby zaostrzyć w sobie własności potrzebne
do praktyk magicznych a szczególnie do telepatii i widzeń astralnych, naleŜy 
prócz poŜywienia roślinnego pić kilka razy na dzień herbatę i oddawać się 
rozmyślaniom kaŜdego poranka i wieczora w ciągu 1-11/2 godziny. Podczas okresu 
przygotowawczego przed czynnościami magicznymi, który trwa początkowo dni 7, 
później 15 i dłuŜej, nawet ser i jaja nie powinny być uŜywane. Jednak trzeba 
pamiętać, Ŝe w krajach z klimatem surowym powstrzymywanie się od mięsa i 
tłuszczu jest szkodliwe. PoŜywienie roślinne stale uŜywane zmniejsza teŜ w 
człowieku odporność nerwową i umysłową. O tym nie pamiętają ci, którzy, chcąc 
uduchowić się, głodzą się nadmiernie i wycieńczają niedostatecznym poŜywieniem. 
Przesady w tym kierunku naleŜy unikać; tylko w ciągu ośmiu dni, które 
poprzedzają najtrudniejszą praktykę magiczną a mianowicie świadome wywołanie 
istot astralnych, trzeba zachowywać ściśle tryb Ŝycia umiarkowany i uŜywać 
wyłącznie pokarmu roślinnego. Przy tym rośliny powinny być ugotowane w wodzie 
bez soli. Praktykom tym oddawać się najlepiej na wsi, w spokoju. Co się tyczy 
pokarmów mięsnych, to one oddziałują przewaŜnie na ośrodki uczuciowe i mózgowe. 
Nie są one stosowne dla magika; uŜywać ich powinien człowiek czynu, oddany 
interesom, przebywający w mieście. W staroŜytności zwierzęta poświęcano w 
świątyniach do poŜywienia i przed zabiciem czarowano je, tj. kapłan sztuką 
magiczną oddzielał ciało astralne od zwierzęcia, które ponosiło śmierć bez bólu.
Mięso tym sposobem otrzymane było astralnie dobre i nie przynosiło szkody 
człowiekowi, który je spoŜywał. Dzisiaj zwierzęta są mordowane sztucznie, w 
atmosferze przeraŜenia i cierpień niewypowiedzianych. Jedynie w rzeźniach 
Ŝydowskich zabijają zwierzęta według starych przepisów, dlatego teŜ ludzie 
teraźniejsi spoŜywają nie tylko samo mięso, lecz jednocześnie z nim wściekłość, 
szał i nienawiść. Modlitwa przed jedzeniem jest potrzebna do wypędzenia złego 
astralu z takiego pokarmu.

 

Strona 15

CZARNA MAGIA.txt

 

O UśYCIU WŁAŚCIWYCH ŚRODKÓW PODNIECAJĄCYCH

Z poprzedniego widzimy, Ŝe poŜywienie roślinne oddziaływa na instynkt, 
poŜywienie mięsne rozwija pobudliwość uczucia, istnieją wreszcie substancje, 
które oddziałują na siłę nerwową a przez nią na umysł; środki te nazywają się 
podniecającymi. Na przykład, gdy jesteście zmęczeni, macie ochotę na sen tzn., 
Ŝe wola wasza nie rozporządza dostateczną ilością siły nerwowej. Aby powstrzymać
się od snu, przyjmujecie nieco kawy i zaraz praca staje się łatwiejsza, aŜ do 
następującego znuŜenia, zwanego reakcją. W zwykłym stanie w człowieku istnieje 
zapas siły nerwowej. Środek podniecający porusza ten zapas i oddaje go całemu 
organizmowi; to wywołuje oŜywienie, lecz po nim następuje znuŜenie, które, jeśli
trwa długo, sprowadza cięŜkie zaburzenia w duszy człowieka. Dla człowieka nie ma
nic droŜszego, niŜ siła nerwowa; jeŜeli zaburzenia trawienia przechodzą w ciągu 
kilku godzin, to zaburzenia siły nerwowej wymagają długiego czasu i trudnej 
kuracji.

 

 

O ZNACZENIU CIAŁ NIEBIESKICH W NAUCE MAGII

Ciała niebieskie, wykonując określone ruchy w przestworzach, okazują wpływ na 
wszystko, co się w ich okręgu znajduje. Stąd kaŜda istota ziemska, np. kaŜda 
roślina, podlega wpływom astralnym gwiazd. Wpływ ten zaleŜny jest od połoŜenia, 
jakie w danej chwili zajmuje pewne ciało niebieskie. Dlatego musimy zapoznać się
z ruchami głównych planet, a nade wszystko słońca. Jeśli będziemy uwaŜać, jaką 
drogę odbywa słońce na niebie, to, zaczynając od dnia 21 grudnia, ujrzymy co 
następuje. ]RYS.12]

Słońce wschodzi na wschodzie w punkcie A i dochodzi od rana do południa, gdzie 
dosięgnie punktu M. Od tej chwili zaczyna zachodzić i pod wieczór zajdzie w 
punkcie B. Tym sposobem słońce opisało na niebie półkole AMB a my wiemy, Ŝe gdy 
ono zachodzi dla nas, to wzejdzie dla mieszkańców drugiej połowy ziemi, co 
znaczy, Ŝe opisze całe koło, którego jedną połowę widzieliśmy. Lecz jeśli 
zauwaŜymy na niebie punkt M, gdzie znajduje się w południe dnia l grudnia i 
jeśli w kilka miesięcy później 20 marca powtórzymy tę obserwację, to przekonamy 
się, Ŝe w pochodzie gwiazdy dziennej zaszły zmiany. Mianowicie przekonamy się, 
Ŝe choć słońce będzie zawsze wschodziło na wschodzie lecz wschód jego będzie 
miał miejsce w punkcie bliŜszym, niŜ poprzednim razem, do punktu E. W końcu 
dojdzie ono na niebie na południu do punktu M, znajdującego się wyŜej, niŜ 
poprzednio, co znaczy, Ŝe słońce będzie dłuŜej widzialne i Ŝe dzień będzie 
dłuŜszy, niŜ poprzednio. Obserwując drogę słońca na niebie, zauwaŜymy, Ŝe 
podczas sześciu miesięcy, od 21 grudnia do 21 czerwca, słońce podnosi się coraz 
wyŜej na niebie, a od 21 czerwca powraca do swej drogi poprzedniej, opuszczając 
się codziennie ku południowi, przez co długość dnia zmniejsza się do 21 grudnia,
od którego słońce zaczyna się podnosić itd. Droga słoneczna od wyjścia z jednego
punktu do powrotu w to samo miejsce dzieli się na 12 części; kaŜda część 
odpowiada jednemu miesiącowi i nosi określoną nazwę według gwiazd stałych, 
znajdujących się w kaŜdej działce. Stąd dwanaście znaków zodiaku. Krótko mówiąc,
słońce przez rok opisuje wokoło ziemi okręg, jak koniec wskazówki godzinowej na 
zegarku przez 12 godzin. KaŜda z godzin, oznaczanych przez słońce ma 30 dni. 
Nazwy tych 12 miejsc, w których przez rok kolejno przebywa słońce, są 
następujące:

                 Liczba stopni  Znak

Baran 

     marzec 

0-30 

                 rys.13

Byk 

     kwiecień 

30-60 

                 rys.14

Bliźnięta 

     maj 

                  60-90 

                

rys.15
Rak 

     czerwiec 

90-120                   rys.16

Lew 

     lipiec 

                 120-150 

                 rys.17

Panna 

     sierpień 

150-180 

                 rys.18

Waga 

     wrzesień 

180-210 

                 rys.19

Skorpion 

     październik 

210-240 

                 rys.20

Strzelec 

     listopad 

240-270 

                 rys.21

Strona 16

CZARNA MAGIA.txt

KozioroŜec   grudzień 

270-300 

                 rys.22

Wodnik       styczeń 

300-330 

                 rys.23

Ryby 

     luty 

                  330-360 

                 rys.24

Weźcie swój zegarek i porównajcie z niŜej podaną figurą, pamiętając, Ŝe kaŜda 
godzina wyobraŜa l miesiąc lub 30 stopni.[rys.25.zegar]

Macie przed oczyma pole działania, w którym operuje siedem gwiazd, uwaŜanych 
przez magię za jedynie uŜyteczne; inne nie są brane przez nią pod uwagę.
Gwiazdy te podaje magia w porządku następującym:
Saturn         rys.26 do
Jupiter 
Mars 
Słońce 
Wenus 
Merkury 
KsięŜyc 

rys.32

Siedem tych gwiazd obraca się na niebie, jak końce wskazówek zegarka wokół swego
cyferblatu. Lecz zegar niebieski posiada siedem wskazówek, poruszających się z 
róŜną szybkością. PoniewaŜ gwiazdy te są ogniskami, z których wydziela się siła 
astralna, konieczne jest wytworzenie sobie pojęcia o kaŜdej z nich oddzielnie.

KsięŜyc. Jest bardzo waŜny dla człowieka; dostateczne jest zwrócenie uwagi tylko
na księŜyc i słońce, Ŝeby z powodzeniem wykonać kaŜdą przedsięwziętą operację 
magiczną. KsięŜyc jest astralną macierzą wszystkich płodów ziemi, gdy słońce 
jest ich ojcem. Wszystko, co przychodzi na ziemię, fluidy i dusze, przechodzi 
równieŜ przez niego. Ruch księŜyca dzieli się na cztery okresy. Podczas 
pierwszej połowy tego ruchu księŜyc wyraźnie zmniejsza się. Jest to jedyny czas,
który magik winien wykorzystać dla swych operacji; w tym jedynie czasie wpływy 
księŜycowe są istotnie uruchomione. Kolor księŜyca jest biały.

Merkury. Najszybsza z planet i najbliŜsza słońca; wyobraŜa młodość; poniewaŜ 
zakreśla koło przez 88 dni, więc moŜna wykorzystać magicznie wpływ jego 4 razy 
do roku. Kolor jego jest tęczowy, co oznacza zmienność wszystkiego ulegającego 
jego wpływom.

Wenus. gwiazda poranku. Młodość kobieca ze wszystkimi jej powabami i 
niebezpieczeństwami. Bogini miłości; pod jej wpływem znajduje się kochanka; gdy 
księŜycowi podlega matka. Koło swe kończy Wenus w 224 dni 16 godzin, przez co 
operacje dokonywane pod wpływem tej gwiazdy są bardzo waŜne, bo jeśli się nie 
powiodą lub zostaną pominięte, to powtórzyć je będzie moŜna dopiero po roku. 
Kolor Wenery - zielony.

Słonce. Młodość ze swą szlachetnością, ambicją i niedo-świadczeniem. TakŜe 
sztuki piękne ze wstrętem do pospolitości. Słońce, jako ojciec rzeczy ziemskich,
ma wielkie znaczenie w magii. Znaczenie to zaleŜy od połoŜenia słońca w stosunku
do znaków zodiaku. Kolor słońca - Ŝółty.

Mars - planeta najbliŜsza ziemi. WyobraŜa wojownika. Posiada odwagę, energię, 
gniew i gwałtowność. Wpływy Marsa są wyzyskiwane w magii w celach wymagających 
wzmoŜonej działalności. PoniewaŜ droga Marsa jest dwa razy dłuŜsza, niŜ ziemi, 
rzadko zdarza się wypatrzyć chwilę bezpośredniego jego oddziaływania. Czerwień 
ognista jest kolorem Marsa.

Jupiter - wyobraŜa człowieka rozumnego i dojrzałego. W magii wpływ Jupitera, 
który daje honory i sławę, rzadko moŜe być wyzyskiwany, bo koło swe przebiega on
zaledwie przez 11 lat 10 miesięcy i 17 dni. Kolor Jupitera jest błękitny.

Saturn - wyobraŜa starca, człowieka smutnego, lecz doświadczonego. Przebiega swe
koło przez prawie 30 lat; daje długie lecz jednostajne Ŝycie tym, którzy rodzą 
się pod jego wpływem. Saturn jest na równi z księŜycem w okresie ubywania cenny 
dla czarnej magii. Kolor Saturna jest czarno-ołowiany.

Tym sposobem Merkury, Słońce, Mars, Jupiter i Saturn wyobraŜają rozmaite okresy 
Ŝycia ludzkiego od dzieciństwa do starości i wskazują na charakter kaŜdego 
okresu, który przeŜywa istota ludzka. Istnieją saturnianie, którzy są starcami w
16 roku Ŝycia; są merkurjanie, którzy w 70 roku Ŝycia cieszą się weselem 

Strona 17

CZARNA MAGIA.txt

młodzieńczym. KsięŜyc i Wenus dotyczą dwóch rodzajów istoty kobiety: 
macierzyństwa i miłości. KaŜdy z dni w tygodniu odpowiada jednemu z wpływów 
planetarnych: niedziela - Słońce, poniedziałek - KsięŜyc, wtorek - Mars, środa -
Merkury, czwartek - Jupiter, piątek - Wenus i sobota - Saturn.

 

 

POŁOśENIE STOSUNKOWE PLANET

PoniewaŜ planety przebiegają jedną drogą z róŜnymi szybkościami i poniewaŜ droga
ta jest okrągła, z konieczności muszą nastąpić chwile, gdy planety spotykają się
ze sobą, a takŜe momenty, gdy najbardziej oddalają się od siebie. Aby zdać sobie
z tego sprawę, trzeba wziąć zegarek i spoglądać nań, pamiętając, Ŝe końce kaŜdej
ze strzałek (godzinowej i minutowej) wyobraŜają róŜne planety i Ŝe znaki godzin 
wyobraŜają oddzielne miejsca nieba.

Połączenie. O godzinie 3 minut 15 lub 4 minut 20 obie wskazówki zegarka są jakby
połączone; dwie gwiazdy mają na niebie jednakową długość.
Kąt. Punktualnie o godz. 3 lub o godz. 9, dwie wskazówki tworzą kąt prosty; dwie
gwiazdy mają długości, róŜniące się o 90 stopni.
Przeciwległość. O godzinie 6 dwie wskazówki tworzą jedną linię prostą. Dwie 
gwiazdy mają długości, róŜniące się o 180 stopni.

Pamiętać naleŜy, Ŝe księŜyc wywiera wpływ największy, gdy jest w połączeniu ze 
słońcem, co zdarza się kaŜdego miesiąca (podobnie jak wskazówki zegarka 
spotykają się raz na godzinę); magik powinien wiedzieć, kiedy to następuje, bo 
wiadomość ta jest wystarczająca do większości operacji magicznych.

 

 

O STOSUNKU POMIĘDZY PLANETAMI I ZNAKAMI ZODIAKU

Zbadamy wpływ połoŜenia planet, najbardziej uŜytecznych do czynności magicznych.
Przede wszystkim trzeba wiedzieć, Ŝe kaŜdy ze znaków zodiaku jest uwaŜany za 
ulubioną siedzibę - dom pewnej planety . Planeta jest uszczęśliwiona, gdy po 
długiej podróŜy wraca do swego domu. Wpływy tej planety, dobre czy złe, 
nabierają wtedy największej siły.
Saturn - ma jako dom KozioroŜca i Wodnika
Jupiter - Strzelca i Ryby
Mars - Barana i Skorpiona
Słońce - Lwa
Wenus - Byka i Wagę.
Merkury - Bliźnięta i Pannę
KsięŜyc - Raka

 

 

KSIĘśYC W DWUNASTU ZNAKACH

Nauka o stosunku księŜyca i znaków zodiaku jest najwaŜniejsza w magii. Jak 
wiadomo, kaŜdy znak obejmuje 30 stopni. Niektóre znaki dzielą się na części po 
10 stopni kaŜda.

Baran (l° do 30°). KsięŜyc w tym czasie wywiera bardzo szczęśliwy wpływ na 
podróŜujących i kupców. Talizmany przygotowane pod tym wpływem chronią 
wymienionych ludzi od niebezpieczeństwa. Od O° do 20°. KsięŜyc jest pomocny przy
poszukiwaniu skarbu. W tym czasie dobrze przygotowywać talizmany zabezpieczające
szczęście w grze, szczególnie, gdy księŜyc jest w połączeniu z Jupiterem.
Byk (30° do 60°). Wpływ na talizmany, mające na celu ruinę budynków, zawalenie 
studzien, zerwanie przyjaźni i małŜeństwa. W 25 minut po wyjściu z Byka księŜyc 
daje zdrowie, zdolności do nauki a jeŜeli w tym czasie znajduje się on w 
połączeniu z Wenus, to talizmany i inne figury, które zostaną przygotowane pod 

Strona 18

CZARNA MAGIA.txt

tą konstelacją, będą posiadały niezawodną siłę przy zdobyciu miłości kobiety.
Bliźnięta (60° do 90°). Szczęście na polowaniu i wojnie. Talizmany przygotowane 
pod tą konstelacją czynią posiadaczy niezwycięŜonymi.
Rak (90° do 120°). Wpływy złowrogie. Powodzenie zdrady, spisków i zmów.
Lew (120° do 150°). Do 140 stopni wpływ na złe przedsięwzięcia; później - 
powodzenie i szczęście.
Panna (150° do 180°). Talizmany przygotowane w tej konstelacji dają powodzenie 
graczom, podróŜnikom i poszukującym zaszczytów.
Waga (180° do 210°). Daje powodzenie w poszukiwaniu skarbu i źródeł.
Skorpion (210° do 240°). Szkodzi podróŜnikom i wstępującym w związki małŜeńskie,
a takŜe zakładającym stowarzyszenia.
Strzelec (240° do 270°). Dobre wpływy przy poszukiwaniu zaszczytów i długiego 
Ŝycia.
KozioroŜec (270° do 300°). Daje szczęście w miłości i zdrowie, a takŜe spokój 
małŜeński.
Wodnik (300° do 330°). Zły wpływ na zdrowie i podróŜe.
Ryby (330° do 360°). Talizmany przygotowane pod tą konstellacją dają szczęście w
grze.

W ogóle trzeba pamiętać, Ŝe wschodzący KsięŜyc sprzyja dobrym operacjom, a 
zachodzący złym.

 

 

WPŁYW KSIĘśYCA NA PŁEĆ DZIECKA

Dla pierwszego dziecka. Matka powinna sprawdzić połoŜenie księŜyca podczas 
przyjścia na świat jej samej, do czego jej posłuŜy kalendarz z roku jej 
urodzenia. JeŜeli księŜyc odnowił się w ciągu 9 dni, które nastąpiły po tej 
dacie, przyszłe dziecko będzie córką. W przeciwnym wypadku będzie chłopiec. Dla 
następnych dzieci. Sprawdza się dzień urodzenia ostatniego dziecka. Jeśli 
księŜyc odnawia się w ciągu 9 dni po tym urodzeniu, dziecko przyszłe będzie płci
odmiennej; w przeciwnym razie zmiana płci nie nastąpi.

 

 

SŁOŃCE

Odnośnie słońca naleŜy pamiętać następujące daty, sprzyjające powodzeniu waŜnych
operacji magicznych. Marzec jest dobry do rozpoczynania operacji magicznych. 
Kwiecień, szczególnie 26 oraz l dzień maja są najbardziej sprzyjające miłosnym 
czynnościom w magii. W czerwcu naleŜy przygotowywać talizmany do podróŜy. 20 
czerwca jest szczególnie dobry do operacji magicznych (w wigilię nie naleŜy 
zbierać traw magicznych). Lipiec - wyborne wpływy do zdobycia bogactw i 
poszukiwań skarbu, szczególnie w niedzielę. Od 24 czerwca przygotowywać skórę 
Ŝaby na miesiąc grudzień. Trzeba zrywać trawy magiczne a głównie heliotrop, 
lilię i pokrzywę. Sierpień - dobre wpływy przy wywoływaniu ducha, 15 dzień 
sprzyja fabrykacji talizmanów miłosnych. 21 dnia (w środę najbliŜszą) 
przygotowanie talizmanu gry. Wrzesień - dnia 12-go przygotuj następujący 
talizman miłosny.

 

 

TALIZMAN MIŁOŚCI

Dnia 12 września w godzinie Wenery kaŜ zrobić medalion z miedzi i na jednej 
stronie wyryj te rysunki,[rys.33]

a na drugiej napisz słowa: Jeova de Nona. Zawieszaj go co rano o wschodzie 
słońca na szyi na sznurku, w którym powinna się znajdować wełna z ubioru, który 
nosiła na ciele osoba przez ciebie poŜądana. Przez cały październik będziesz 
chodził do drzwi i wymawiał wyraźnie słowo: Amapoylfac, powtarzając je dwanaście

Strona 19

CZARNA MAGIA.txt

razy. Na początku następnego miesiąca osoba owa nie będzie w moŜności 
powstrzymać się, Ŝeby nie przyjść do ciebie i nie zapytać się, czego Ŝądasz, a 
następnie uczyni co jej rozkaŜesz.
Październik. Dnia 22 uczynić moŜna następujący talizman, chroniący na wojnie:[ 
rys.34]

Listopad - sprzyjający wywoływaniu duchów.
Grudzień- w tym miesiącu podczas nowiu moŜną przygotować następujący talizman, 
bardzo przydatny przy hodowli i kupnie bydła.[rys.35]

Styczeń - dobry do wywoływania duchów. W tym miesią-cu moŜna przygotować 
talizman następujący.

 

 

ABY STAĆ SIĘ NIEWIDZIALNYM

Trzeba przygotować małą figurkę z wosku podobną do człowieka. W godzinie Saturna
naleŜy wyryć igłą na jej głowie następujący rysunek: [rys.36]

Następnie napisz krwią leśnej Ŝaby na małym skrawku jej skóry słowa: Hels, Hel, 
Hels, a takŜe uczyń rysunek następujący:[rys.37]

Później powieś wymienioną figurkę na swym włosie w piwnicy i, kadząc kadzidłem, 
mów: Metraton, Melach, Berot, Not, Yenibbet, Mach, et vos omnes, conjuro te 
figura cerea per Deum vivum, ut per virtutem horum caracterum et verborum me 
invisibilem reddas, usique te portavero mecum. Amen. Następnie po okadzeniu 
figurki, zakop ją w tym samym miejscu, w pudełku z drzewa sosnowego a za kaŜdym 
razem, gdy zechcesz przejść lub wejść dokądkolwiek niewidzialny, weź figurkę w 
lewą kieszeń i wymawiaj te słowa: Veni ad me et nunquam me derelinquas ubicunque
ivero. Po uŜyciu ukryj ją w miejscu poprzednim. Luty - dobry do wywoływania 
duchów. W miesiącu tym dobrze przygotowywać talizmany przeciwko chorobom.

 

 

STOSUNEK MAGICZNY MIĘDZY GODZINAMI I PLANETAMI

W magii duŜe znaczenie ma stosunek zachodzący pomiędzy godzinami i planetami. 
Aby otrzymać dokładnie godziny magiczne dzielą się przez 12 czas, który dzieli 
wschód słońca od zachodu i otrzymuje się tym sposobem godziny dzienne, które 
zimą są nieco mniejsze, a latem większe niŜ 60 minut. śeby otrzymać godziny 
nocne, trzeba dzielić przez 12 czas, który dzieli zachód od wschodu słońca. 
Wielki uczony magii Papus wynalazł zegar magiczny, który wskazuje natychmiast 
planetę, panującą nad kaŜdym dniem tygodnia a takŜe imię ducha tej godziny i 
inne wskazówki uzupełniające. BliŜsze szczegóły o tym zegarze będą podane w 
dalszym ciągu. ZauwaŜymy jeszcze, Ŝe godziny soboty, wtorku i poniedziałku są 
wyborne do operacji magicznych i rozmowy z duchami. Pierwsza godzina o wschodzie
słońca jest najlepszą. Godziny niedzieli i piątku są najstosowniejsze w miłości.
Godziny soboty i wtorku są odpowiednie do czynności nieprzyjacielskich.
Godziny środowe - do rzeczy najtrudniejszych. Wreszcie godziny czwartku i piątku
- do miłości i przedsięwzięć nadzwyczajnych.

 

 

STOSUNEK MAGICZNY POMIĘDZY PLANETAMI I DROGIMI KAMIENIAMI ORAZ METALAMI

PoniewaŜ do czynności magicznych potrzebne są niektóre metale i kamienie, przeto
waŜną jest nauka o ich stosunku magicznym z róŜnymi planetami. Metale niektóre 
są uwaŜane w magii za przewodniki fluidu astralnego. Siedmiu planetom 
odpowiadają następujące metale: ołów - Saturnowi, cyna - Jupiterowi, Ŝelazo - 
Marsowi, złoto - Słońcu, miedź - Wenerze, Ŝywe srebro - Merkuremu, srebro - 
KsięŜycowi. Metale wymienione słuŜą do wyrobu medalionów, pentakli, talizmanów, 

Strona 20

CZARNA MAGIA.txt

laseczek itp. PowyŜszym planetom odpowiadają następujące drogocenne kamienie: 
magnes, chalcedon - Saturnowi, szafir, beryl - Jupiterowi, ametyst, diament, 
jaspis - Marsowi, rubin, chryzolit, kamień słonecznik - Słońcu, lazuryt - 
Wenerze, szmaragd i agat - Merkuremu, kryształ, perły, biały koral -KsięŜycowi.

 

 

O SZCZEGÓLNYCH WŁAŚCIWOŚCIACH PEWNYCH KAMIENI

Magnes, kamień Saturna, jest bardzo poŜyteczny w magii, bo słuŜy do 
przygotowania laseczki czarnoksięskiej. Kamienia tego nie naleŜy brać za jedno z
Ŝelazem namagnetyzowanym. Jeśli mąŜ pragnie przekonać się, czy Ŝona jego jest 
niewinna, niech połoŜy magnes pod jej głowę; jeśli Ŝona jest uczciwa, to ucałuje
męŜa, jeśli nie - to wyskoczy z łóŜka. Następnie, jeśli sproszkowany magnes 
posypać na węgle w czterech rogach domu, to ci, którzy tam spać będą, wyjdą i 
pozostawią wszystko, Ŝe złodzieje bez obawy będą mogli obrabować dom.

Chalcedon. Kamień ten przedziurawiony w środku i powieszony na szyi, broni umysł
od złudzeń fantazji i daje ciału zdrowie.

Szafir. Kamień Jupitera, gdy jest Ŝółty i niezbyt lśniący, noszony na ciele 
sprowadza spokój i zgodę, czyni człowieka poboŜnym i broni od złych namiętności.

Beryl - gdy jest barwy blado-przezroczystej, podobny do wody, noszony przez 
człowieka daje mu zwycięstwo nad wrogami, wygraną w procesach a dzieciom daje 
zdolności.

Ametyst - kamień Marsa - osobliwie w tych wypadkach, gdy ma odcień purpurowy, 
jest wyborny dla pijących, bo pomaga do zachowania stale przytomności umysłu a 
takŜe daje zdolności w nauce.

Diament. Ci, którzy pragną zwycięŜyć wrogów, niech wezmą diament o wybornym 
połysku i tak twardy, Ŝe moŜna go uszkodzić tylko krwią kozła i niech noszą go 
na lewej stronie piersi. Zdobędą tym sposobem przewagę nad wrogami; zachowuje on
nadto świeŜość umysłu, zmusza do ucieczki dzikie zwierzęta, zabezpiecza od 
morderców i trucizny.

Chryzolit - kamień Słońca - zielonego koloru; oprawiony w złoto i noszony przez 
człowieka, daje mu mądrość i odwagę.

Lazuryt. Na melancholię i febrę bywa skuteczny lazuryt, koloru nieba z małymi 
złotawymi punkcikami wewnątrz. Aby obronić się od chorób powyŜszych, trzeba 
nosić ten kamień przy sobie.

Szmaragd- jest skuteczny, gdy ktoś chce zdobyć mądrość, bogactwa i wiedzę 
przyszłości. śółty jest najlepszy. Kamień ten daje pamięć, a jeśli go kłaść na 
język, to daje dar proroczy.

Agat czarny z białymi Ŝyłami - chroni przed niebezpieczeństwami i 
nieszczęściami. Kryształ - kwarc, pity z miodem daje mleko karmiącym.

Koral - w celu uciszenia burzy i przy przeprawie przez rzeki dobrze mieć z sobą 
koral. Zatrzymuje on krew natychmiast; kto go nosi przy sobie posiada rozsądek. 
Najbardziej jest uŜyteczny w podróŜach morskich, o czym świadczy duŜo osób 
wiarygodnych.

 

 

O TRAWACH MAGICZNYCH

Trawy magiczne odpowiadają planetom, o czym będzie mowa niŜej. Na razie trzeba 
poznać planetarny odpowiednik rozmaitych części rośliny. A wiec: owoce dotyczą 
Jupitera, kwiaty Wenery, nasiona i kora -Merkurego, korzenie - Saturna, drzewa 
lub twarda łodyga - Marsa, liście - KsięŜyca.

Strona 21

CZARNA MAGIA.txt

Saturn. Trawy znajdujące się pod wpływem tej planety są po większej części 
trujące; rośliny naleŜące do tej kategorii mają smak gorzki; łodygi a nieraz i 
liście mają czarne. Typową rośliną Saturna jest ciemierzyca; sok jej leczy bóle 
nerek i nóg a takŜe pęcherza. Korzeń jej odpędza od domu złe duchy.

Jupiter. Rośliny Jupitera odznaczają się aromatycznym zapachem; owoce ich 
zawierają zwykle olej i są smakowite, np. orzechy, migdały itp. Z drzew tu 
naleŜą: dąb, topola, drzewo figowe i oliwne oraz inne. Z roślin Jupitera 
najwaŜniejszy jest blekot. Korzeń jego zapobiega jątrzeniu się wrzodów. Jeśli 
nosić go przy sobie, to nie dostanie się wrzodów. Leczy takŜe podagrę. 
Przyjmowany w płynie z miodem leczy bóle wątroby. Daje on takŜe siłę męską i 
zdolność małŜeńską. Kto nosi tę roślinę ze sobą jest lubiany przez kobiety, bo 
zachowuje stale wesoły i przyjemny humor.

Mars. Trawy Marsa odznaczają się tym, Ŝe są trujące wskutek zbyt obfitego 
wydzielania ciepła, albo teŜ mają kłujące igiełki i przy dotknięciu zaogniają 
skórę, wreszcie wywołują łzy z oczu, jak np. cebula, musztarda itp. Takie 
rośliny leczą bóle głowy, dezynterię, hemoroidy i Ŝołądek.

Do roślin Słońca naleŜy słonecznik oraz te, które zwracają kwiat ku słońcu 
wschodzącemu, jak: laur, piwonia i inne. Liść słonecznika zerwany w sierpniu i 
noszony z liściem laurowym oraz zębem wilka, chroni od obmowy. Kto go schowa na 
noc pod głowę, zobaczy tych, co go chcą okraść. Rdest leczy choroby serca i 
Ŝołądka. Kto dotyka tej trawy, ten posiada zalety, które dają wpływy planety, 
panującej nad jego urodzeniem. Wypity pobudza miłość i stosunek małŜeński. Kto 
nosi jego korzeń, nie ma bólów oczu. Daje dobry oddech i pomaga melancholikom.

Wenus. Trawy tej planety odznaczają się zapachem i aromatem, np. werbena, 
Waleriana (kozłek), włos Wenery; owoce poświecone jej są bardzo słodkie, jak: 
gruszki, figi, pomarańcze; róŜe są szczególnie poświecone Wenerze w czynnościach
magicznych porannych. NajwaŜniejszą jest werbena (witułka) trawa święta. Plaster
z werbeny leczy skrofuły i wrzody. Dobra jest na hemoroidy. Sok jej z miodem 
daje dobry oddech. Sprzyja miłości, bo jej sok wytwarza nasienie. Kto ją nosi 
przy sobie, ten jest w moŜności dobrze spółkować. Ukryta w domu, ziemi lub 
winnicy, przysporzy wiele dochodu. Dzieci które ją noszą na sobie, będą ddbrze 
wychowane i będą lubiły naukę. Czyści Ŝołądek i odpędza złe duchy.

Merkury. Trawy Merkurego są złoŜone z wielu kolorów i róŜnych gatunków. Do 
najwaŜniejszych naleŜy srebrnik (potentilla reptans). Plaster z korzenia tej 
rośliny leczy rany i liszaje; sok jej pity z wodą leczy skrofuły, bóle brzucha i
piersi. Trzymany w ustach uśmierza ból zębów.

KsięŜyc. Do roślin KsięŜyca naleŜą rośliny wodne, np. nenufar, lilia biała. 
Rośliny te są pomocne w bólach nerek, oczu i ułatwiają trawienie.

 

 

ZNACZENIE ZWIERZĄT W MAGII

Zwierzęta są uŜyteczne w magii, bo wydzielają fluid astralny, potrzebny do 
niektórych czynności. Czarodziejstwo całe jest oparte na zasadzie oŜywienia 
przedmiotów poświęconych za pomocą ciała astralnego ropuchy, którą 
przytwierdzają na wymienionych przedmiotach (ropucha jest stworzeniem Saturna). 
MoŜna uŜyć takŜe aury magicznej psa, która jest bardzo potęŜna. Pióra ptaków są 
uŜywane jako kropidło do wody magicznej. KaŜda planeta posiada swego ptaka, 
czworonoga i rybę. Mianowicie:
Saturn  - dudek 

- kret, ropucha

Jupiter 

- orzeł 

- jeleń

Mars 

- sęp 

- wilk

Słońce  - łabędź 

- lew

Wenus 

- gołąb 

- kozioł

Merkury 

- bocian 

- małpa

KsięŜyc 

- sowa  - kot, Ŝaba

Dudek. Kto nosi jego oczy-utyje; noszenie ich na Ŝołądku daje zgodę z wrogami; 

Strona 22

CZARNA MAGIA.txt

głowa jego noszona w woreczku zabezpiecza przed oszustwem kupców.
Kret. Aby schwytać go naleŜy przed jego norą połoŜyć cebulę; wyjdzie on z ziemi 
odurzony.
Wilk. Ogon wilka zakopany we wsi nie pozwala innym tam wejść.
Lew. Człowiek opasany rzemieniem z lwiej skóry nie boi się swych wrogów; mięso 
lwie leczy z febry; przed człowiekiem, który nosi pod pachami oczy tego 
zwierzęcia, uciekają wszystkie dzikie zwierzęta.
Synogarlica. Serce tego ptaka, zawinięte w skórę lwa, uśmierza poŜądania 
miłosne. Jeśli zawiesić nogi tego ptaka na drzewie, to nie przyniesie ono nigdy 
Ŝadnych owoców.
Kozioł. Szkło wygotowane w occie i ciepłej krwi kozła nigdy nie pęknie, nawet 
rzucone na kamień. Kto wyleje ten płyn w naczynie i umyje w nim twarz, ten ujrzy
rzeczy zdumiewające i straszne.
Cielę morskie. Jeśli rzucić w wodę w pewnym miejscu krew tej ryby z kawałkiem 
jej serca, to wszystkie ryby zbiorą się w tym miejscu.
śaba i sowa. Język Ŝaby wodnej połoŜony pod głowę śpiącego, zmusza go do 
mówienia przez sen; takŜe serce sowy połoŜone na lewej piersi kobiety śpiącej ma
tę własność, Ŝe wypowie ona wszystkie swoje sekrety.

 

 

WPŁYW PLANET NA CZŁOWIEKA

A. Co do umysłu
Człowiek otrzymuje od Saturna rozsądek i dar zastanowienia; Jupiter daje 
wspaniałomyślność i szlachetność; 
Mars - nienawiść i gniew;
Słońce - wiedzę i pamięć;
Wenus - przemyślność miłosną;
Merkury - wesołość i przyjemność;
KsięŜyc - umacnia zalety wrodzone.

B. Co do ciala
Co się dotyczy ciała, które tworzy się z zarodka pod wpływem planet, to przede 
wszystkiem w pierwszym miesiącu Saturn daje mu siłę do wzrastania dalszego i 
krzepkość. W drugim miesiącu Jupiter dzięki swemu cieplikowi pomaga do tworzenia
się oddzielnych członków. W trzecim miesiącu Mars formuje głowę i ostatecznie 
oddziela członki. Słońce, panujące w czwartym miesiącu daje serce i duszę 
czującą. Wenus w piątym miesiącu udoskonala róŜne narządy, a przewaŜnie płciowe.
W szóstym - Merkury formuje organy głosu. Pod tą planetą zarodek dostaje włosy. 
KsięŜyc w siódmym miesiącu uzupełnia pracę poprzednich planet.
Saturn. Człowiek, który się rodzi pod wpływem tej planety jest czarny, obrosły, 
brzydki i nie dba o swą powierzchowność; co do charakteru -jest gniewliwy, 
zawzięty, mściwy i ponury.
Jupiter. Człowiek, który się rodzi pod tą planetą, jest piękny, o charakterze 
dobrotliwym i szczerym.
Mars. Człowiek podlegający mu jest bezwstydny, zdradziecki, gwałtowny, dumny i 
szukający sprzeczki.
Słońce. Ludzie od Słońca zaleŜni są piękni, mądrzy i kochają naukę.
Merkury. Człowiek, który się rodzi pod jego wpływem, posiada umysł ostry, 
postaci bywa zgrabnej, kocha filozofię, daje dobre rady i nie znosi złego 
towarzystwa.
KsięŜyc. Czyni człowieka zmiennym, nie dotrzymującym słowa: Zwykle ludzie tacy 
posiadają nierówne oczy.

 

 

WPŁYW ZNAKÓW ZODIAKU

Trzeba jeszcze zauwaŜyć, Ŝe wszystkie członki ciała zaleŜą od 12 znaków zodiaku.
Baran jest pierwszym znakiem niebieskim. Dlatego Słońce pod znakiem Barana jest 
źródłem Ŝycia; on formuje głowę człowieka, t.j. najszlachetniejszą część jego 
ciała. Byk panuje nad szyją; Bliźnięta nad plecami; Rak nad rękoma; Lew nad 
piersiami i sercem; Panna nad Ŝołądkiem, wnętrznościami i muskułami. Waga 

Strona 23

CZARNA MAGIA.txt

dotyczy nerek; Skorpion - części płciowych; Strzelec - łydek; KozioroŜec - 
kolan; Wodnik - stóp; Ryba, ostatni ze znaków, dotyczy teŜ nóg. Bardzo 
niebezpieczne jest uszkodzenie członka, gdy księŜyc znajduje się pod znakiem 
panującym nad tym członkiem.

 

 

ANIOŁOWIE - DUCHY PLANET

Saturn  - Zaphkiel 

- Aratrom 

- Cassiel

Jupiter 

- Zadkiel 

- Betor 

- Tachiel

Mars 

- Samuel 

- Phaleg 

- Samoel

Słońce  - Michael 

- Och 

- Michael

Wenus 

- Haniel 

- Haegit 

- Anael

Merkury 

- Rapheel 

- Ophiel 

- Raphael

KsięŜyc 

- Gabriel 

- Phul  - Gabriel

 

Saturn
Figura Saturna[rys.38] 

Strona odwrotna[rys.39]

Medalion ten wyryty na ołowiu i poświecony Saturnowi fortunnemu pomaga przy 
połogu, czyni człowieka potęŜnym, daje mu powodzenie; lecz jeśli jest poświecony
Saturnowi niefortunnemu, szkodzi budynkom, zasiewom; pozbawia człowieka 
zaszczytów i majątku i sieje niezgodę.
Dzień Saturna - sobota; anioł - Cassiel, wiatr - połu-dniowo-zachodni.

 

Jupiter
Figura Jupitera[rys.40]

Strona odwrotna[rys.41]

Figura ta wyobraŜająca Jupitera potęŜnego, daje bogactwa, miłość, pokój i zgodę,
gdy jest wyryta na srebrze; gdy jest wyryta na koralu broni od szkody i intryg.
Dzień Jupitera - czwartek; anioł - Tachiel; wiatr - południowy; perfumy - 
szafran.

 

Mars
Figura Marsa

                                   Strona odwrotna

Figura ta wyryta na kawałku Ŝelaza lub szpadzie, czyni człowieka potęŜnym w 
boju, roztropnym w sądach, strasznym dla nieprzyjaciół, daje zwycięstwo; wyryty 
na koralu zatrzymuje krwotok.
Dzień Marsa - wtorek; wiatr - południowo-wschodni; anioł - Samoel.

 

Słońce
Figura Słońca

                                   Strona odwrotna

Figura ta wyryta na złocie, daje temu, kto ją nosi na sobie, sławę, wdzięk, 
potęgę i czyni go podobnym do świetnego księcia, wynosząc go na szczyt 
szczęśliwości.
Dzień Słońca - niedziela; wiatr północny; perfumy - czerwony santal; anioł - 
Michael.

Strona 24

CZARNA MAGIA.txt

 

Wenus
Figura Wenery

                                   Strona odwrotna

Figura ta wyryta na srebrze, daje temu, kto ją nosi spokój od ludzi i powodzenie
u kobiet. Usuwa bezpłodność i daje siłę płciową. Usuwa niezgodę małŜeńską. 
Pomaga w hodowli zwierząt. Umieszczona w gołębniku sprzyja rozmnaŜaniu jego 
mieszkańców; leczy melancholię. Daje szczęśliwą podróŜ.
Anioł Wenery - Anael; dzień - piątek; wiatr południowy.

 

Merkury
Figura Merkurego

                                   Strona odwrotna

Figura ta wyryta na srebrze, cynie lub miedzi Ŝółtej albo napisana na 
pergaminie, daje temu, kto ją nosi wdzięk i powodzenie w przedsięwzięciach. 
Ratuje od niedostatku; daje pamięć; pomaga odgadnąć cudze myśli.
Dzień Merkurego - środa; anioł - Raphael; wiatr - zachodni; perfumy - Ŝywica.

 

KsięŜyc
Figura KsięŜyca

                                   Strona odwrotna

Figura ta wyryta na srebrze, daje temu, kto ją nosi wdzięk, słodycz, wesołość; 
tłumi w nim złośliwość i zazdrość. Daje bezpieczeństwo w podróŜy; przyczynia się
do bogactwa i zdrowia; odpędza wrogów i wszystko nieprzyjazne.
Dzień KsięŜyca - poniedziałek; wiatr - zefir; perfumy - aloes; anioł - Gabriel.

 

 

ANIOŁOWIE CZTERECH STRON ŚWIATA

V niebo
Wywoływać trzeba we wtorek na wszystkie 4 strony. 
Wschód: Friagne, Guael, Damael, Calzas, Aragon. 
Zachód: Lama, Astagna, Loakuin, Soneas, Jaxel, Isael, Irel. 
Północ: Rahumel, Hyniel, Rayel, Seraphiel, Mathiel, Fraciel. 
Południe: Sacriel, Janiel, Galdel, Osael, Wianuel, Zaliel.

IV niebo
Wywoływanie na niedzielę.
Wschód: Samoel, Bachiel, Atel, Gabriel, Wionatraba. 
Zachód: Anael, Pabel, Ustabel, Burchat, Succratos, Capobiki. 
Północ: Aiel, Aniel, Oel, Aąuiel, Magabriel, Sapiel, Matuyel. 
Południe: Habudiel, Nascasiel, Charfiel, Uriel, Natomiel.

III niebo
Wywoływanie na piątek.
Wschód: Serciel, Chedusitaniel, Corat, Tamael, Tenaciel. 
Zachód: Tunel, Coniel, Babiel, Kadiel, Maltiel, Husatiel. 
Północ: Peniel, Penael, Senat, Raphael, Raniel, Dormiel. 
Południe: Porna, Saciel, Chemiel, Samael, Santanael, Famiel.

II niebo
Wywoływanie na środę.
Wschód: Mathlai, Tarmiel, Bazaborat.

Strona 25

CZARNA MAGIA.txt

Zachód: Jereseue, Mitraton.
Północ: Thiel, Rael, Imrahel, Wenahel, Welel, Abuiori, Ucirmuel.
Południe: Milliel, Nelapa, Babel, Caluel, Wel, Lakue.

I niebo
Wywoływanie na poniedziałek.
Wschód: Gabriel, Madiel, Deamiel, Janael.
Zachód: Saciel, Zaniel, Habaiel, Baehanael, Corabiel.
Północ: Mael, Wirael, Walnum, Baliel, Balaj, Husmastrau.
Południe: Curaniel, Dabriel, Darkiel, Hamum, Anael, Wituel.

WIADOMOŚCI OGÓLNE

Wszystkie praktyki, o których była dotychczas mowa, były przygotowawcze i mogły 
być wykonane oddzielnie. Teraz rozpatrzymy sprawę zastosowania magicznego, tj. 
zespolenia w kilku obrządkach róŜnych tresur człowieka i róŜnych wpływów 
przyrody. KaŜda z praktyk, o których będziemy dalej mówili, wymaga połączenia 
wielu wiadomości, podanych wcześniej oddzielnie. Dlatego staranne odczytanie 
początkowych rozdziałów jest niezbędne do zrozumienia części trzeciej.
Do tej części powinni przystąpić tylko ci, którzy mają powaŜny i niezłomny 
zamiar poświęcenia się nauce magii. Ci, którzy boją się przesądów, szyderstwa 
lub szaleństwa niech nie dotykają się do tych stronic. Kto chce być panem swej 
woli i znawcą tajemnic gwiazd, ten nigdy nie powinien pozwolić, aby nad nim 
panowała kobieta. Jeśli przystępujesz do magii mając nadzieję, Ŝe przy jej 
pomocy zwycięŜysz współzawodników, to jesteś niewolnikiem, a panowie tylko mają 
prawo wstępu do tajemniczej świątyni. Jeśli zabierasz się do magii, mając 
nadzieję zadowolenia swych poŜądań i instynktów drogą zdobycia bogactw, to 
jesteś sługą losów, nad którym panują złudzenia materialne; przeto nie 
osiągniesz celu i nie zdobędziesz spokoju, jaki daje pogarda wszystkiego, co 
jest poziome. Będąc niewolnikiem lub sługą, powróć do swych miłostek i do swych 
kajdan pozłacanych lecz nie szukaj nauki dawnych wieków; pozostanie ona zawsze 
niedostępna dla twej poŜądliwości. MoŜesz się śmiać i przezywać uczniów magii 
szarlatanami lub szaleńcami. Nie próbuj wcale tych dziwnych praktyk; one nie są 
dla słabych ludzi przeznaczone; one są, jak te trucizny subtelne, które leczą 
tylko umiejących zaŜyć je właściwie.

 

 

O MODLITWIE

Modlitwa ma na celu połączenie doraźne człowieka z nieznaną istotą wyŜszą, za 
pomocą oddziaływania uczucia na wolę magicznie rozwiniętą. Przeto jest ona 
bardzo waŜną czynnością magiczną, od której uczeń powinien rozpoczynać kaŜdą 
praktykę. Lecz modlitwa jest czynnością woli i uczucia a nie pamięci; dlatego 
nie powinna ona polegać na bezmyślnym powtórzeniu wyrazów wyuczonych. Przeciwnie
naleŜy ją odmawiać z uczuciem moŜliwie spotęgowanym. W tym celu, aby uniknąć 
bezmyślnego przyzwyczajenia, dobrze jest dodawać do słów poświęconych i 
przepisanych nowe wyraŜenia, za kaŜdym razem odmienne. Wzniesienie duszy aŜ do 
najwyŜszego uduchowienia, co jest skutkiem prawdziwej modlitwy, nie powinno być 
traktowane jak zwykła czynność, która staje się przyzwyczajeniem. Dlatego gorące
modły matki, proszącej o zdrowie dla chorego dziecka, bardziej wzruszają Istotę 
Niewidzialną niŜ poruszenia warg księdza, płatnego funkcjonariusza i sługi 
obrządku, treści którego nie rozumie on tak, jak nie rozumie nauki. Oczywiście 
mogą być wyjątki z tego ogólnego prawidła. Modlitwa magiczna winna odbywać się 
według pewnych przepisów: Uczeń magii nie powinien przyjmować posiłku 
przynajmniej w ciągu trzech godzin. Przez pięć minut powinien oddawać się 
rozmyślaniom, poprzedzonym przez trzy odetchnięcia długie i głębokie. Później 
niech się zwróci kolejno do wszystkich czterech stron świata, zaczynając od 
wschodu, wywołując kaŜdego z geniuszów i aniołów wszystkich stron świata. Dobrze
jest przy tym znajdować się na materii wełnianej, np. dywanie. Po ukończeniu 
pierwszych wywoływań, magik winien pogrąŜyć się znowu w rozmyślania przez trzy 
minuty, po czym zwróciwszy się w stronę wschodu, niech rozpocznie modlitwę z 
rękoma zwróconymi dłońmi na zewnątrz. Dobrze jest, jeśli słowom towarzyszy 
instrument muzyczny; lub przynajmniej słowa powinny być wyśpiewywane na nutę 
powaŜną i powolną, wybraną z melodii ulubionych. Przy wywoływaniu trzeba 
zaczynać od duchów niŜszych a kończyć na najwyŜszych. Modlitwa taka, mówiona na 

Strona 26

CZARNA MAGIA.txt

stojąco z oczyma utkwionymi w zwierciadło magiczne, umieszczone na ołtarzu, jest
zwykle praktykowana. Jednak w ogóle czynność ta, jako wyłącznie duchowa, nie 
zaleŜy od czasu, miejsca i instrumentów. Później, po przygotowaniu pracowni 
magicznej, do obrządku opisanego naleŜy dołączyć kadzidło, szpadę, laseczkę i 
kielich, jako instrumenty uŜywane, przy zwracaniu się do czterech stron świata. 
Skutki modlitwy są znaczne. Istoty astralne są magnetyzowane za pomocą słowa 
ludzkiego. TakŜe przy wymawianiu modlitwy oŜywia się dusza magika, odzyskuje on 
spokój i często ma widzenia zaraz przy rozpoczęciu ceremonii. Dlatego trzeba 
unikać tej wysokiej ceremonii, jaką jest modlitwa, w wypadkach błahych, nie 
naleŜy jej teŜ powtarzać codziennie o jednej godzinie zbyt regularnie. Zwykle 
moŜna ograniczyć się tylko do rozmyślania i wywoływania w wyobraźni.

 

 

ŁAŃCUCH MAGICZNY

Gdy obrządek modlitwy zostanie wypraktykowany dostatecznie, uczeń magii powinien
go uzupełnić wytworzeniem tzw. łańcucha magicznego. Osamotnienie dla maga jest 
niebezpieczne, bo strumienie fluidu, nie mając środowiska, w którym mogłyby się 
zebrać, wytwarzają silny prąd wsteczny. W magii trzeba wokoło siebie utworzyć 
kolisko przyciągania fluidycznego, moŜliwie szerokie. Kolisko to powinno 
obejmować w sobie świat widzialny i niewidzialny, związane razem łańcuchem 
magicznym. Zacząć trzeba od świata niewidzialnego. W tym celu uczeń magii 
powinien sobie wybrać z liczby umarłych mistrzów magii nauczyciela, którego 
myśli i dzieła są mu najbardziej drogie. Imię tego mistrza i nauczyciela, 
namagnetyzowane pragnieniem i podziwem ucznia, utworzy pierwszy węzeł łańcucha 
magicznego. Na początku kaŜdej ceremonii lub kaŜdej modlitwy naleŜy uczynić 
wezwanie do wybranego mistrza, będącego symbolem woli maga w świecie 
niewidzialnym. Z kolei trzeba wywołać wpływy duchowe do działania w astralu, 
wpływy pochodzące albo ze świata widzialnego, albo niewidzialnego. W końcu 
trzeba zwrócić się do geniusza planetarnego, szczególnie panującego nad duszą 
ucznia magii, wymawiając trzykrotnie wyraźnie jego imię. Po wykonaniu tego i po 
odmówieniu modlitwy, trzeba wypowiedzieć, jakiej mianowicie pomocy pragnie się, 
czy to w nauce, czy w uzyskaniu wpływu na innych, czy w celu obrony przed 
napaściami z astralu. W razie niebezpieczeństwa lub w chwili wykonywania 
czynności waŜnej wystarczy wezwać szeptem trzykrotnie mistrza łańcucha, Ŝeby 
odczuć prawie bezpośrednio oddziaływanie duchowe. W czasach teraźniejszych, gdy 
niebezpieczeństwa groŜą nam prawie na kaŜdym kroku, moŜna drogą magiczną 
otrzymać ostrzeŜenie stosowne i tym sposobem uchronić się od nieszczęścia. Lecz 
milczenie co do przedsięwziętych operacji osobistych jest pierwszym warunkiem 
powodzenia w magii. PowaŜny eksperymentator bez wątpienia osiągnie tu rezultaty,
które przewyŜszą jego oczekiwania. Z chwilą utworzenia łańcucha w świecie 
niewidzialnym trzeba usiłować urzeczywistnić w miarę moŜności utworzenie jego w 
świecie widzialnym. W tym celu związek duchowy z przyjacielem powaŜnym i 
dyskretnym jest bardzo poŜyteczny. MoŜna takŜe zawiązać stowarzyszenie ludzi 
nauki i powaŜnie myślących. Pojedynczy uczeń magii winien strzec się szczególnie
dwóch niebezpieczeństw: samolubstwa i pychy. Później przekonamy się, Ŝe koło 
magiczne nie jest niczym innym, jak materialnie widocznym wyobraŜeniem łańcucha,
który chroni człowieka w świecie niewidzialnym. W kaŜdym razie jest on jednym z 
największych sekretów kabały praktycznej.

 

 

PRACOWNIA MAGICZNA
Przygotowania i przechowywanie potrzebnych przedmiotów

KaŜda intencja, która nie wyraŜa się w czynach, jeśli intencją pustą, a słowa, 
które ją wyraŜają, są czczą gadaniną. Czyn świadczy o Ŝyciu, równieŜ czyn 
stwierdza wolę. Takie jest pochodzenie teoretyczne wszystkich przyrządów 
pomocniczych, uŜywanych w magii. Opiszemy moŜliwie szczegółowo wszystkie części 
osobistej pracowni magicznej. Do czynności magicznych moŜna poświecić, o ile na 
to pozwalają środki, albo całą komnatę (co jest konieczne do wielkich 
doświadczeń) albo teŜ tylko cześć komnaty. RozwaŜymy, co naleŜy przygotować w 
obydwu razach. Przede wszystkim zaznaczamy, Ŝe wszystkie sprzęty, instrumenty 

Strona 27

CZARNA MAGIA.txt

albo przedmioty uŜywane, winne być nowe i poświecone, kaŜdy oddzielnie według 
następujących obrządków:
1. Kupno lub przygotowanie zgodnie z połoŜeniem planetarnym
2. Okropienie wodą magiczną
3. Okadzenie poświeconymi wonnościami
4. Pomazanie oliwą poświeconą
5. Oznaczenie imienia świętego
6. Pobłogosławienie za pomocą modlitwy
7. ZłoŜenie na przechowanie.

 

 

POKÓJ MAGICZNY

Jeśli moŜna rozporządzać pokojem oddzielnym dla celów magicznych, to trzeba 
urządzić go w sposób następujący:
1. Ściany powinny być okryte materią białą w ten sposób, Ŝeby ją łatwo moŜna 
było usunąć i zastąpić nową aby była zawsze czysta.
2. Oznaczyć starannie kierunek czterech stron świata za pomocą busoli; na 
suficie umieścić gwiazdę złoconą, stale wskazującą ten kierunek.
3. Od strony zachodu urządzić warsztat magiczny w formie stołu długiego i 
szerokiego, kupionego i poświęconego pod znakami Merkurego, pokrytego 
zwierciadłem lub białą materią. Nad stołem trzeba umieścić rurę do odprowadzania
trujących gazów. Dobrze jest mieć w pracowni oświetlenie gazowe, lecz nie jest 
ono niezbędne. 

Na wschodzie umieszcza się trzy sprzęty tworzące miejsce modlitwy:
1. Ołtarz pokryty białą delikatną materią.
2. Na lewo od ołtarza małą szafkę pokrytą wewnątrz białą materią, do 
przechowywania sprzętów magicznych.
3. Na prawo od ołtarza drugą szafką, wyłoŜona wewnątrz złotym papierem, do 
przechowywania symbolów głównych obrządków, praktykowanych na ziemi. Przedmioty 
te winny być kupione i poświęcone pod znakiem Słońca.
4. Zasłona, którą moŜna dowolnie usuwać, oddziela miejsce modlitwy od pracowni.
5. Miejsce okrągłe, do dwóch metrów w średnicy, winno być zachowane na koło 
magiczne.

Takie jest urządzenie pokoju magicznego. Jeśli nie moŜna posiadać takowego, 
naleŜy ograniczyć się tylko do koniecznych środków pomocniczych. A więc moŜna 
zaopatrzyć się w sprzęt, w rodzaju komody około półtora metra wysokiej. Wierzch 
jej słuŜyć będzie jako ołtarz, wnętrze zaś, jako szafa. Wreszcie moŜna jako 
ołtarzem posługiwać się stołem białym a zamiast szaf mieć kufer pokryty wewnątrz
materią białą. W kaŜdym razie ołtarz jest sprzętem koniecznym.

 

 

OŁTARZ

Ołtarz winien być pokryty delikatnym białym płótnem. PoniewaŜ słuŜy on do 
wytworzenia związku między trzema światami: człowieka, natury i Boga, więc 
urządzić go trzeba w sposób następujący:
Na środku ołtarza trzeba umieścić pentagrammę. Pentagramma ta powinna być 
narysowana na skórze zwierzęcia dziewiczego (np. cielę martwo narodzone) albo na
pergaminie dziewiczym, albo teŜ na papierze zrobionym przez samego maga pod 
auspicjami Słońca, z masy papierowej, spotykanej w handlu.

 

 

PENTAGRAMMA

Wokoło pentagrammy naleŜy umieścić 7 sześcianów, kaŜdy z metalu jednej z planet.
W 4 rogach ołtarza trzeba postawić lampę lub kadzielnicę, sól magiczną i wodę 

Strona 28

CZARNA MAGIA.txt

magiczną. Nazwy tych przedmiotów brzmią po hebrajsku: iod-he-vau-he, co tworzy 
nazwę Boga.

Pentagramma

Na ołtarzu moŜna umieścić zwierciadło magiczne wsparte o ścianę.

 

 

O WODZIE

Po modlitwie przygotowawczej, odmówionej zgodnie z rytuałem, dokonuje się 
poświecenia wody (trzeba wziąć moŜliwie czystą, lecz nie destylowaną) w naczyniu
kryształowym, w dniu i pod wpływami KsięŜyca. NaleŜy trzymając ręce nad wodą, 
chuchnąć na nią trzy razy i wypowiedzieć, w jakim celu poświecą się wodę. 
Okadzić ją wonnościami KsięŜyca i odmówić modlitwę ondyn.

 

 

MODLITWA ONDYN

Królu straszliwy morza, który dzierŜysz klucze katarakt niebieskich, który 
zamykasz wody podziemne w wyŜłobieniach ziemi, władco potopu i deszczów 
wiosennych, panie wilgoci, która jest, jak krew ziemi, ją uŜyźniająca, 
ubóstwiamy cię i wołamy do ciebie. My, nikłe istoty uwielbiamy twoją potęgę.
O nieskończoności, w której giną wszystkie strumienie istNienia. O oceanie 
doskonałości! Ześlij nam prawdę! Spraw, abyśmy byli godni ofiarować ci wodę, 
krew i łzy, w celu uzyskania odpuszczenia grzechu. Amen. Takie jest zwykłe 
poświecenie wody. Podczas wielkich ceremonii naleŜy po trzykrotnym chuchnięciu 
domieszać do wody niewielką ilość soli poświeconej i popiołu z wonności 
poświeconych. Podczas mieszania mówić:
In sale sapientiae aeternae et in aqua regenerationis et in sinere germinante 
terram novam, omnia fiant per ELOIM, GABRIEL, RAPHAEL et URIEL in saecula et 
aeonas. Amen.

Ołtarz magiczny

Później trzeba odmówić modlitwę ondyn. Woda tak poświęcona, winna stać na 
ołtarzu w naczyniu szklanym, z takim samym korkiem.

 

 

O SOLI I POPIELE

Sól

Sól uŜywana w magii powinna być morska i moŜliwie czysta. Poświęca się ją jak 
wodę i wymawia następujący egzorcyzm:

Egzorcyzm soli:
In isto sali sit sapientia et ab omni corruptione sicut
mentes nostras et corpora nostra, per HOCHMAEL et in
virtute ROUACHHOCHMAEL, recendant ab isto fantas-
mata hylae ut sit sal coelestis, sub terrae et terra salis, ut
nutrietur bos trituraus et addat spei nostrae cornua tauri
voluntis. Amen. 
Sól tak poświęcona powinna być umieszczona w naczyniu kryształowym na ołtarzu i 
trzymana w wielkiej czystości. 

Popiół

Strona 29

CZARNA MAGIA.txt

Popiół pozostały od wonności powinien być starannie zebrany i poświęcony 
następującemi słowami:

Egzorcyzm popiołu:
Revertatur cinis ad fontem aąuarum viventium et fiat terra fructificans et 
germinit arborem vita per tria nomina quae sunt NETGAH, HOD et JEGOD in 
principio et in fine, per alpha et omega qui sunt is spiritu AZOTH. Amen.
Ten popiół naleŜy schować do butelki z szeroką szyjką, zatkać starannie i 
trzymać w szafie przeznaczonej do przedmiotów magicznych.Przy poświęcaniu soli i
popiołu odmawia się modlitwę gnomów.

 

 

MODLITWA GNOMÓW

Niewidzialny, który wziąłeś w obronę ziemię i który utworzyłeś przepaście, aby 
napełnić je swoją wszechpotęgą, ty, którego imię grzmi pod sklepieniami świata, 
który kazałeś 7 metalom płynąć w Ŝyłach kamienia, monarcho 7 światłości, 
nadzorco pracowników podziemnych, wprowadź nas do upragnionego królestwa 
światła. Czuwamy i pracujemy bez spoczynku, szukamy i mamy nadzieję, przez 12 
kamieni świętego miasta, przez wszystkie talizmany, przez klucz magiczny, który 
przechodzi środkiem świata. Panie, Panie, Panie, miej litość nad cierpiącymi, 
ulŜyj naszym piersiom, podnieś nasze głowy, powiększ nas, o stałości wieczna i 
ruchu, o dniu osłoniony nocą, o jasności, panie, który nie zatrzymuje zapłaty 
robotnikom, o białości srebrzysta, blasku złocisty, o korono diamentów Ŝywych i 
śpiewających, Ty, który nosisz niebo na palcu jak pierścień szafirowy, Ty, który
kryjesz pod ziemią przecudne nasienie gwiazd, Ŝyj, króluj i bądź wiecznym 
rozdawcą bogactw, których stróŜami nas uczyniłeś. Amen

 

 

O WONNOŚCIACH KADZIDEŁ

Kadzidło moŜe być zawsze uŜyte, we wszystkich operacjach magii białej, bo jest 
ono jakby zespołem dobrych wpływów. Wonności moŜna rzucać na węgle Ŝarzące się w
piecyku magicznym; moŜna umieścić je w kadzielnicy i poruszać nią, jak zwykle. 
Trzeba pamiętać, Ŝe dym kadzidła winien być dość gęsty i Ŝe wskazuje on 
kierunek, w jakim puścić trzeba kolorowy promień lampy magicznej. Poświęca się 
wonności po zakupieniu przez pokropienie i modlitwę, pod wpływami odpowiednich 
planet. Potem trzeba je trzymać w słoikach, opatrzonych znakiem planety. Przy 
poświeceniu wonności odmawia się modlitwę sylfów:

 

 

MODLITWA SYLFÓW

Duchu światłości, duchu mądrości, którego oddech daje i przyjmuje formę 
wszelaką: Ty, wobec którego Ŝycie stworzeń jest jak cień, który swym tchnieniem 
zaludniasz przestrzenie bez końca i sprawiasz, Ŝe to, co wychodzi od Ciebie, 
powraca do Ciebie; ruchu bez końca w nieruchomości wiecznej, bądź błogosławiony 
wiecznie. Spraw, aby przeniknął do nas promień twego rozumu i ciepło twej 
miłości: co było ruchome, będzie stałe, cień stanie się ciałem, marzenie myślą. 
I my nie będziemy unoszeni przez burzę, lecz trzymać będziemy mocno lejce 
skrzydlatych koni poranku, kierować będziemy podmuchem wiatrów wieczornych, aby 
niosły się przed tobą. O rozumie rozumów, o niewyczerpane tchnienie Ŝycia, o 
twórcze westchnienie, o usta tchnące Ŝyciem wszelakim!

 

 

Strona 30

CZARNA MAGIA.txt

ZAPACHY PLANET

Saturn - siarka
               Jupiter - drzewo aloesowe
    Mars - Ŝywica
  Słońce - laur     
   Wenus - piŜmo   
  Merkury - jałowiec 
  KsięŜyc - magnes 
Zapach dla wszystkich wspólny - kadzidło.                             

 

 

MODLITWA DLA WONNOŚCI

Agios, Athanatos, Berou, Ciel, Didetois. I wieczny. Istoto istot, świętości 
świata, pobłogosław i poświeć to kadzidło dla Siebie. I racz spełnić prośby. 
Amen.

 Egzorcyzm ognia

Rzucać w ogień sól, kadzidło, Ŝywicę białą, kamforę i wymawiać trzy razy trzy 
imiona geniuszów ognia: Michael, królu Słońca i piorunów Samael, królu wulkanów 
Anael, ksiąŜę salamander.

 

O KADZIELNICY MAGICZNEJ

NaleŜy zaopatrzyć się w kadzielnicę z czarnej wypalonej gliny, węgiel, krzesiwo,
hubkę i świecę. Wonności wrzuca się do kadzielnicy ze słowami: Agios, Athanatos,
Berou, Ciel, Dedo-tois! Po czym naleŜy podpalić węgle.

 Modlitwa

BoŜe MojŜesza, BoŜe Arona, BoŜe Abrahama, pobłogosław i oczyść ten ogień, aby 
był Ci przyjemny i oczyść wszystkie te miejsca, gdzie będzie on płonął. Amen.

 

 

O LAMPIE MAGICZNEJ

Lampy magiczne powinny być przygotowane z metalów, odpowiadających planetom, 
lecz, poniewaŜ pociągnęłoby to za sobą wielkie koszty, odpowiednie metale moŜna 
zastąpić stosownymi kolorami. Trzeba przygotować 7 lamp szklanych, pomalowanych 
kolorami siedmiu planet; lampa powinna być osadzona na nóŜce drewnianej, Ŝeby ją
moŜna było postawić prostopadle. KaŜda lampa powinna być kupiona oddzielnie w 
dniu odpowiadającym kaŜdej planecie i przed uŜyciem poświęcona według przepisu. 
W lampki trzeba osadzać świece woskowe. Blask ich za pomocą silnej soczewki 
powinien skupiać się w zwierciadle magicznym albo w kierunku dymu z palonych 
wonności. Lampka kolorowa powinna być umieszczona między soczewką i zwierciadłem
albo dymem. Specjalna zasłona powinna nie pozwolić promieniom padać gdzie 
indziej, niŜ w miejscach wskazanych. MoŜna takŜe lampki właściwe napełnić oliwą 
poświeconą według przepisu. Zaczynać trzeba od lampki poświeconej słońcu. 
Nabycie wszystkich tym sposobem zajmie dni siedem. Prócz pokropienia i okadzenia
kadzidłem odmawia się nadto modlitwę salamander przy poświęceniu tych lampek. 
Poświęcenie, zarówno jak kupno, winno odbywać się w odpowiednim dniu planety.

 

 

MODLITWA SALAMANDER

Strona 31

CZARNA MAGIA.txt

Wieczny, niewypowiedziany ojcze wszechrzeczy, który pędzisz na rydwanie wokoło 
światów; panie nieskończoności eterycznych, gdzie wznosi się tron twej potęgi, z
którego wysokości twe oczy straszne widzą wszystko, wysłuchaj twe dzieci, które 
ukochałeś w zaraniu wieków. Twój umysł nieskończony karmi wszystko i tworzy to 
niewyczerpane bogactwo substancji, zawsze dostępnej dla tych, którzy do niej 
dąŜą, jako do początku wszechrzeczy. Z twego umysłu powstali ci świeci królowie,
którzy otaczają twój tron i którzy tworzą twój dwór, ojcze światów, jedyny, 
ojcze szczęśliwych śmiertelnych i nieśmiertelnych. Ty w szczególności stworzyłeś
substancje cudowne, podobne do twej nieśmiertelnej myśli i uwielbianej treści; 
postawiłeś je wyŜej niŜ aniołów, zwiastujących twe prawdy światu; wreszcie 
umieściłeś nas w trzecim rzędzie w naszym państwie elementarnym. Stąd naszym 
bezustannym ćwiczeniem jest chwalenie i uwielbianie twych pragnień; stąd 
gorejemy bezustannie Ŝądzą osiągnięcia ciebie, ojcze i matko, arcywzorze 
macierzyństwa i czystej miłości! Synu, kwiecie synów; wzorze wszystkich wzorów, 
duchu, rozumie, harmonio i liczbo wszechrzeczy! Amen.
Uczeń magii po przygotowaniu tych czynności przedwstępnych posiada juŜ niezbędne
przedmioty do upiększenia pracowni magicznej. Pozostaje jeszcze do objaśnienia 
przygotowanie zwierciadła magicznego, które umieszcza się nad ołtarzem. 
Zwierciadło to moŜe być przygotowane ze szkła bezbarwnego i wklęsłego, albo 
lustra wklęsłego, albo teŜ z metalu. Podajemy opis szczegółowy przygotowania 
takiego zwierciadła.

 

 

ZWIERCIADŁO MAGICZNE

Weźcie płytę lśniącą i gładką ze stali z lekka wklęsłą i napiszcie na 
powierzchni krwią gołębia białego samca w czterech rogach tego zwierciadła 
imiona

Jechovah (                       ) Elohim.
 Mettatron (                       ) Adonay.

i owińcie je w bieliznę świeŜą i białą. Na nowiu o l godzinie po północy, 
podejdźcie do okna, spójrzcie w niebo i rzeknijcie:
"O wieczny! O królu wieczny! BoŜe niewypowiedziany, który stworzyłeś wszystkie 
rzeczy przez miłość dla mnie i przez postanowienie tajemne na korzyść człowieka,
spójrz na mnie (nazwisko) twego sługę niegodnego i zwaŜ moją intencję czystą. 
Racz zesłać na to zwierciadło twego anioła ANAELA, który rozkazuje swoim 
towarzyszom i twoim poddanym; o wszechmocny, niech postępują oni w prawdzie, aby
mnie oświecić i pokazać, czego zaŜądam".
Później rzucajcie na węgle rozŜarzone wonności stosowne, mówiąc:
"W tym, dla tego, z tym, z czym stoję przed twym obliczem, o mój BoŜe, w Trójcy 
jedyny, najwyŜszy, panie cherubinów i serafinów, sędzio najsprawiedliwszy, przez
ten ogień, wysłuchaj mnie".
W tej chwili okadzaj zwierciadło, trzymając je nad kadzielnicą, aby je dym z 
niej otoczył. Potem chuchnij po trzykroć na zwierciadło, mówiąc:
"Przyjdź ANAELU, przyjdź i racz być dobrowolnie we mnie w imię Ojca i Syna i 
Ducha Świętego; przyjdź Anaelu w imię strasznego Jehovah; przyjdź Anaelu w imię 
Nieśmiertelnego Elohim, przyjdź w imię potęŜnego Mettatrona przyjdź do mnie... 
(nazwisko swe powiedz do zwierciadła) i rozkaŜ swym poddanym, aby pozwolili 
ujrzeć swoim oczom to, co przed nimi pozostaje ukryte. Tak niech się stanie. 
Amen".
Po czym wznieś serce do nieba i mów:
"Panie wszechpotęŜny, wejrzyj na mnie i na to zwierciadło, pobłogosław go, aby 
Anael, twój poddany zatrzymał się na nim ze swymi towarzyszami, aby zadość 
uczynić (nazwisko), Twemu biednemu słudze. Tak niech się stanie. Amen."
Po czym uczyńcie znak krzyŜa nad sobą i nad zwierciadłem.
Tak czyńcie przez 45 dni z rzędu; w końcu zjawi się Anael w postaci pięknego 
dziecięcia, pozdrowi was i kaŜe swym towarzyszom słuchać się was. Czasem anioł 
moŜe się zjawić juŜ po upływie 14 dni, zaleŜnie od intencji, poboŜności i wiary 
proszącego. Gdy się zjawi, proście go, aby przychodził zawsze, gdy zaŜądacie. 
Później nie trzeba juŜ powtarzać wszystkich ceremonii, lecz po okadzeniu 
zwierciadła mówić wprost trzecią modlitwę: "Przyjdź Anaelu itd. Po ukończeniu 
operacji poŜegnajcie ducha słowami:
"Dzięki Ci Anaelu, Ŝe przyszedłeś i spełniłeś moją prośbę, odejdź w spokoju i 

Strona 32

CZARNA MAGIA.txt

powróć, gdy Cię zawołani".
Wonność Anaela - szafran. Uproszczony sposób otrzymania proroctwa za pomocą 
zwierciadła magicznego. Uczyń krzyŜ na zwierciadle za pomocą oliwy z drzewa 
oliwnego, a pod krzyŜem napisz: "Święta Helena". Później daj je do trzymania 
dziewczynce prawnie urodzonej, uklęknij za nią i odmawiaj po trzykroć wezwanie: 
"Deprecor, Domina S. Helena, mater regis Constantini" (dalej mówić prośbę o 
zjawienie anioła). Gdy dziecko zobaczy anioła, będzie mogło zaŜądać od niego, 
czego zaŜądacie.

 

 

O TALIZMANACH

O talizmanach mówiliśmy w części drugiej. Pozostaje jeszcze opisać pewne 
szczegóły praktyczne co do ich przygotowania. Przygotowanie to tworzy całą 
ceremonię i uczeń powinien nauczyć się jej starannie. Potrzebne są następujące 
instrumenty:
1. Materia, na której jest wyryty talizman, która bywa albo metalem, albo skórą 
ze zwierzęcia, które nie miało stosunku płciowego, albo z pergaminu, 
przygotowanego z takiej skóry, albo z papieru przygotowanego przez samego ucznia
magii specjalnie na ten cel.
2. Przedmioty potrzebne do tej operacji: ołówki, kompas, linia, nóŜ do skóry, 
pergamin i papier, rylec, wosk i ocet do metali.
3. Koperty jedwabne w róŜnych kolorach, w których będą przechowywane talizmany 
gotowe.

 

 

O MATERIALE NA TALIZMANY

A. Metale

Materiał na talizmany trzeba uŜyć odpowiedni do planet; dla Saturna ołów, dla 
Jupitera cyna, dla Marsa Ŝelazo, dla Słońca złoto, dla Wenery miedź, dla 
Merkurego Ŝywe srebro w połączeniu ze srebrem i złotem, dla KsięŜyca srebro. Do 
metalów mniejszej twardości moŜna uŜyć dłuta a do twardych wosku i kwasów, jak 
to zaraz objaśnimy. Na planetarnych talizmanach trzeba wyryć rysunki podane 
wyŜej.

B. Skóra, pergamin i papier

Skóra. NaleŜy kupić w dniu znajdującym się pod wpływem Słońca (w wigilię św. 
Jana) skórę jagnięcia albo cielęcia martwo urodzonego i schować ją w białą 
bieliznę po stosownym poświęceniu.
Pergamin. Do zwykłego uŜytku magicznego pergamin nabywany w handlu wystarczy, 
lecz skóra otrzymana drogą powyŜszą jest znacznie lepsza.
Papier. MoŜna fabrykować samemu papier potrzebny, kupując pastę papierową i 
poddając ją prasowaniu w prasie metalowej.

Rysunki na metalach

Najpraktyczniej jest pokryć medalion woskiem i rysować na nim dłutkiem figury 
podane wcześniej. Następnie trzeba pogrąŜyć je w stosownych kwasach w godzinie i
dniu, odpowiadającym planetom. Gdy medalion pozostaje pogrąŜony odbywa się jego 
poświecenie. Po wydobyciu talizman omywa się wodą słoną i owija w kawałek 
jedwabiu barwy odpowiedniej.

Dłuto

We wtorek lub w piątek kaŜ zrobić stalowy pręcik podobny do wskazanego rysunku 
(str. 175) i kaŜ na nim wyryć imiona aniołów tych dni. Później przypraw rączkę z
drzewa i mów następującą modlitwę:
"Wieczny BoŜe, ojcze mój, pobłogosław ten instrument przygotowany na twoją 

Strona 33

CZARNA MAGIA.txt

chwałę, aby słuŜył tylko dobremu i zmierzającemu do twej chwały. Amen. Asophiel,
Asophiel, Asophiel, Pentagrammaton, Athana-tos, Eye, Eye, Eye, Kellon, Kelloi, 
Kelli."
Okadziwszy instrument, schowaj go do uŜytku.

Rysowanie talizmanów na pergaminie lub skórze

Zaopatrzyć się naleŜy w 7 ołówków o kolorach odpowiadających planetom, kaŜdy 
niech będzie poświecony odpowiednio w dzień odpowiadający. Po okadzeniu umocz 
końce we krwi owieczki i wymawiaj:
"Hamiel, Hel, Miel, Ciel, Joviel, Namia, Madge, Tetra-grammaton. BoŜe wielki i 
potęŜny, wysłuchaj me prośby i racz zesłać tym ołówkom swe błogosławieństwo. 
Amen.
W dzień Marsa naleŜy kupić nóŜ nowy z białą rękojeścią i o kilku ostrzach; duŜe 
słuŜy do ścinania traw a małe do temperowania ołówków. Po okadzeniu noŜa odmów 
następującą modlitwę nad nim:
Agiel, Asiel, Sadon, Paliel, Alma, Mamiel, Cilaton, Kaday, Catilna, Wanzaval, 
Zalphi, Carsali, Faffua, Hietimi, On, Agla Agios; Agio, Hamamon, Yoth, Luphat, 
Miel, Ciel, Miel, Ciel, Miel Deus, Moyses, Deus Israel.
Cyrkiel kupiony w dniu Słońca i linijka pod wpływami KsięŜyca są potrzebne do 
rysowania talizmanów. Przedmioty te powinny być owinięte w jedwab i słuŜyć tylko
do celów magicznych. Pod wpływami planet sprzyjającymi utnij noŜem materiał, z 
którego ma być uczyniony talizman; później uczyń cyrklem i ołówkiem koła 
potrzebne; wreszcie porysuj figury ołówkiem. Następnie poświęć talizman według 
przepisu i westchnij nań trzykrotnie. Dodaj do tego modlitwę dnia i tygodnia 
odpowiedniego. KaŜdy talizman, gdy będzie ukończony, powinien być owinięty w 
kawałek jedwabiu koloru odpowiedniego i starannie schowany w szafie magicznej. W
ogóle talizman jest znakiem widomym (materialnym) połączenia woli maga z wpływem
astralnym, przy czym rodzaj siły astralu zaleŜy od sposobu przygotowania i formy
talizmanu. Talizman kupiony, a nie przygotowany własnoręcznie, nie ma wielkiego 
znaczenia specjalnego. W razie zdobycia starego talizmanu trzeba wyrozumieć jego
sens z rysunku i poświecić na nowo z całą ceremonią, tj.: z uŜyciem laseczki, 
pucharu i szpady. Gdy poświęcenie odbywa się według połoŜenia księŜyca i planet,
co wymaga tylko 24 godzin oczekiwania, talizman nabiera skutecznej siły na jeden
miesiąc. Gdy poświecenie odbywa się według połoŜenia księŜyca w znakach zodiaku,
jest on skuteczny w ciągu roku i więcej. Najskuteczniejsze i najtrwalsze jest 
poświęcenie dokonane w czasie wskazanym przez połoŜenie Słońca.

 

OKREŚLENIE HOROSKOPU DO CZYNNOŚCI MAGICZNEJ

Przy kaŜdej waŜniejszej operacji jest bardzo uŜyteczna sztuka określenia pozycji
gwiazd na niebie w dniu obranym do tej operacji. W tym celu naleŜy zaopatrzyć 
się w ksiąŜkę, wskazującą na kaŜdy dzień roku długość i szerokość róŜnych gwiazd
i mapę nieba. Przypuśćmy, Ŝe trzeba określić horoskop na niedzielę roku 1893, 
dzień 23 kwietnia. Na kawałku papieru narysujmy koło. Potem podzielmy je na 12 
części jak cyferblat zegarka i napiszmy wokół stopnie w ilości 360, pisząc po 30
stopni dla szybkości. Nadto kaŜdą podziałkę oznaczmy znakiem zodiaku. Wewnątrz 
oznaczamy niniejsze koła dla kaŜdej z 7 planet. Po czym weźmy ksiąŜkę i 
poszukajmy kolejno długości róŜnych gwiazd, poczynając od KsięŜyca. Dla KsięŜyca
poszukajmy w wykazie długości i szerokości na miesiąc kwiecień. Tam znajdziemy 
wiele godzin wskazanych. Weźmy np. dwunastą. W tej chwili księŜyc zajmuje 
169°22'56". Ta liczba powinna być odmierzona na rysunku i oznaczona kreską. 
Kreskę połączmy linią z środkiem, tj. ziemią. Przecięcie tej linii z kołem 
KsięŜyca da nam połoŜenie KsięŜyca; otóŜ widzimy, Ŝe znajduje się on w znaku 
Panny niedaleko środka.
Słonce. Długość Słońca dnia 23 kwietnia według wykazu wynosi 33°31'54"; 
postępując, jak wyŜej, odnajdziemy, Ŝe znajduje się ono w znaku Byka, tj. między
30° 160°. Tym sposobem odnajdziemy połoŜenie innych planet. Po przeprowadzeniu 
linii horyzontu widzimy, jakie znaki zodiaku są widzialne a jakie niewidzialne, 
tj. jakie się znajdują nad horyzontem i jakie - pod horyzontem. Tą drogą 
dowiadujemy się, które planety panują w danym dniu. OtóŜ dnia 23 kwietnia, jak 
widzimy z rysunku, linia horyzontu przechodzi przez znak Wodnika i przez znak 
Lwa. Znaki nad horyzontem to Rak, Bliźnięta, Byk, Baran i Wodnik a planety 
panujące: Wenus, Słońce, Jupiter i Mars.

 

Strona 34

CZARNA MAGIA.txt

TYDZIEŃ UCZNIA MAGII

Sztuka wykorzystania praktycznego astralu wymaga wytrwałości, spokoju i czasu. 
Tylko osobom, posiadającym charakter powaŜny udaje się ją osiągnąć. Ludzie 
skłonni do przechwałek i lekkomyślni, którzy zaledwie przystąpili do nauki 
magii, a juŜ chełpią się swoją wiedzą, niewiele zdołają zdziałać w tej nauce. 
Aby skupić swe siły duchowe najlepiej jest zachowywać o swej nauce całkowite 
milczenie. Nie naleŜy zwracać uwagi na szyderstwa ludzi, którzy nie wiedząc 
nawet, co to jest magia, szydzą nie tylko z niej, lecz i z wierzących w nią. Dla
prostaka kaŜda formuła wyŜszej algebry wydaje się dziwacznym wytworem fantazji 
lub bazgraniną bez sensu. Ten tylko moŜe ją ocenić, kto ją rozumie. Nauka magii 
kiedyś zajmie naleŜne jej miejsce; wtedy będzie ją moŜna wyznawać otwarcie. 
Obecnie najdogodniej jest wyznawać ją i uprawiać z dala od ciekawego wzroku 
profanów. Jakkolwiek kaŜdy człowiek moŜe najlepiej sam poznać drogę, prowadząca 
do ukształcenia jego duszy w kierunku magicznym, jednak dla rozpoczynających 
dajemy niniejsze wskazówki. Dzień, podobnie jak rok, dzieli się na cztery 
części; poranek lub wiosna dnia, okres przebudzenia umysłu, południe lub lato - 
okres kwitnienia, popołudnie lub jesień, czas zbierania owoców i 
urzeczywistniania, wreszcie wieczór lub zima - okres spoczynku lub medytacji. 
Dzień magika winien być poświęcony modlitwie pod trzema postaciami: słowa, 
spoczynku lub medytacji. Rankiem po starannym umyciu się i modlitwie naleŜy 
oddać się pracy, która jest najskuteczniejszą modlitwą. W pracy trzeba odróŜniać
profesję od zajęcia. Profesja słuŜy do zdobycia środków do Ŝycia cielesnego; 
zajęcie słuŜy do podtrzymania Ŝycia duchowego. Zajęcie magika polega na 
rozmyślaniu, praktyce i czytaniu dzieł magicznych, wreszcie na ukształceniu 
ducha za pomocą słuchania muzyki, oglądania dzieł sztuki itp. Wieczorem przed 
snem trzeba rozmyślać o całym dniu, uczynić ze swych czynów i myśli pewien 
rodzaj egzaminu. Codziennie, prócz zwykłych modlitw, trzeba odmawiać ułoŜoną 
przez siebie samego. W niedzielę naleŜy prosić Boga o spokój duszy swojej i 
wyrazić uczucia oddania się całkowitego Bogu. W poniedziałek naleŜy prosić o 
pomoc i pociechę z nieba. We wtorek wykonać akt skruchy i prosić o przebaczenie 
grzechów. W środę - błagać o pomoc przed wrogami. W czwartek - prosić o 
oświecenie ducha światłością prawdy. W piątek - o przywrócenie siły i zdrowia 
duszy i ciała. W sobotę - rozwaŜać ofiarę, jaką uczynił Chrystus dla ludzkości. 
Nadto niedziela - dzień słońca, winna być poświęcona wyłącznie zajęciu a nie 
profesji. Oddanie się ulubionemu zajęciu stanowi najlepszy wypoczynek dla 
człowieka wytwornego, bo bezczynność całkowita, zarówno fizyczna, jak umysłowa 
jest celem dąŜeń jedynie dla prostaka. Rankiem dnia tego naleŜy odmówić modlitwę
moŜliwie uroczyście, następnie udać się do kościoła, który jest znakomitą 
pracownią magiczną swego rodzaju, albo teŜ, jeśli obecność ludzi przeszkadza 
skupić myśli, do miejsca ustronnego na łono przyrody, która jest świątynią, 
uczynioną nie rękoma ludzi a samego Boga. Popołudnie poświecić naleŜy albo 
przygotowaniu przedmiotów magicznych, albo teŜ kształceniu ducha na koncertach 
lub widowiskach powaŜnych. Wieczór spędzić na porządkowaniu prac magicznych z 
całego tygodnia, na czytaniu i przepisywaniu formuł magicznych z dzieł 
ulubionych. Wszedłszy do swej pracowni, uczeń magii niech zakończy dzień długim 
rozmyślaniem i modlitwą przed ołtarzem lub w kole magicznym. W takiej chwili 
izolatory, jak szkło i wełna, winny być szczególniej polecone. W ogóle zbyt 
drobiazgowych przepisów dać niepodobna. Stopniowe ćwiczenie w medytacji prowadzi
do rozwoju sił duchowych wyŜszych, który obdarza nas trzema rodzajami stanów, 
znanych pod nazwą: zachwyt, ekstaza i sen proroczy.

Zachwyt jest skutkiem rozmyślania o rzeczach duchowych połączonego z rytmem 
oddechowym specjalnym, w którym oddech stopniowo zmniejsza się. W tym stanie 
ciało fizyczne jest pogrąŜone we śnie kataleptycznym, a ciało astralne jest 
olśnione wskutek nagłego wzlotu w świat duchowy. Tajemnicze obrządki religijne, 
posty i modlitwy prowadzą do stanu zachwytu. Jednak dąŜyć do niego naleŜy 
ostroŜnie, bo praktyka ta jest dla wielu niebezpieczna.
Ekstaza. Stan ten posiada te same na pozór cechy, co i poprzedni, a mianowicie: 
sen kataleptyczny, nieruchomość wzroku, zanik oddechu itp., lecz w nim ciało 
astralne całkiem wychodzi na zewnątrz i widzi z daleka.
Sen proroczy. Snu tego nie naleŜy brać za jedno ze zwykłym. W tym ostatnim nagły
napływ siły nerwowej do mózgu wytwarza rozmaite obrazy, które rodzą się pod 
wpływem myśli, napływających do mózgu. Odwrotnie sen proroczy, który zdarza się 
bardzo rzadko, jest skutkiem nagłego oświecenia duszy przez astral; wraŜenia, 
które taka wizja pozostawia w mózgu, są głębokie i Ŝywe. Nadto umysł istotnie 
uwolniony z powijaków materii jest zdolny do świadomego przyjmowania wpływów 

Strona 35

CZARNA MAGIA.txt

świata duchowego i boskiego.

Kto chce doświadczyć tego marzenia boskiego winien przygotować się doń całym 
ciałem swoim i oczyścić umysł od brzemienia namiętności; niech nie je wieczerzy 
tego dnia; niech nie pije nic, co by go mogło oszołomić; niech pokój jego będzie
czysty i uporządkowany; niech będzie okadzony wonnościami. Namaściwszy skronie i
trzymając na palcach pierścienie nasenne, połoŜywszy pod głowę figurę świętą i 
obraz poświęcony, poleciwszy się bóstwu za pomocą modłów, niech uda się na sen, 
skupiając myśl na tym, co chce wiedzieć. W takim razie będzie on mieć sen 
prawdziwy.

 PROMIENIOWANIE

Dotychczas mówiliśmy o praktykach, które pozwalają uczniowi magii stopniowo 
ukształcić swoją wolę i oddziaływać coraz bardziej świadomie na istoty 
psychiczne. Przypuszczamy, Ŝe zdołał on wytworzyć wokół siebie atmosferę 
sympatii zarówno w świecie widzialnym jak niewidzialnym. W dalszym ciągu winien 
on przyzwyczajać się do spoŜytkowania swej wiedzy na korzyść nieuświadomionych i
niewtajemniczonych. Tak bowiem postępowali zawsze szlachetni zwolennicy magii. 
Przeszkody nie powinny powstrzymać poszukiwacza prawdy. Aby mu okazać pomoc z 
kolei podamy przepisy, jak ma on zachowywać się wobec środowisk ludzkich, wrogo 
dla niego usposobionych, i jak powinien on, wzorem rycerza, rzucać się w 
największą gęstwinę nieprzyjaciół, nie pytając ilu ich jest. Zwycięstwo 
zapewnione jest dla tych, którzy mają moc ducha, zdobytą w cichych rozmyślaniach
w samotni, z dala od szumu światowego. Niech powstrzymuje się on od 
rozpowszechniania swej nauki wśród profanów, lecz niech rozwija swe siły 
duchowe, sztukę panowania nad sobą, a wtedy przyjdą oni sami do niego i uznają 
nad sobą jego wyŜszość. Niech strzeŜe się wtedy uczeń magii uczucia dumy ze 
zwycięstwa, niech unika rozgłosu i licznego towarzystwa. Otoczony nielicznymi 
powiernikami, wspomagany radami towarzyszów starszych, niech prowadzi wciąŜ 
Ŝycie ciche, skupione, pracowite. Skoro raz uczeń magii wstąpił na tę drogę i 
rozbudził siły drzemiące, niechŜe nie pozwala sobie ani na chwilę słabości, bo 
inaczej zginie od potęg, nad którymi nie umiał panować. A teraz, jeśli czytelnik
jeszcze pragnie iść z nami, rozpatrzmy środki promieniowania duchowego na 
otoczenie.

 

ODGADYWANIE CHARAKTERU Z OZNAK ZEWNĘTRZNYCH

Po zdobyciu panowania nad samym sobą i wiedzy tajemnej przyrody, naleŜy zwrócić 
uwagę na otoczenie. ZauwaŜymy wkrótce, Ŝe Ŝycie wszystkich polega na walce 
bezustannej, nieubłaganej, odbywającej się w imię najrozmaitszych haseł, a 
przewaŜnie w celu zdobycia dobrobytu materialnego. Przeto, aby wejść miedzy 
ludzi trzeba mieć męstwo i być dobrze opancerzonym. Albowiem, na ogół biorąc, 
człowiek jest stworzeniem wrogim dla ciebie. Spójrzmy wokół siebie. Oto spotkamy
w postaci ludzkiej byka lub wieprza, ulegającego instynktom i prostackim 
apetytom, tygrysa lub dzika, zdanego na pastwę namiętności i kierowanego przez 
egoizm lub nienawiść, dalej sępa lub papugę, pogrąŜonych w wirze interesów 
pospolitych, fałszów i przesądów despotycznych, nie skromnego, a zaślepionego 
przez dumę. KaŜda z tych istot ma wyryte na twarzy piętno swoich skłonności 
zwierzęcych, które nią kierują i nad nią panują. Ty, uczniu tajemnic Hermesa, ty
powinieneś umieć natychmiast zedrzeć z twarzy ludzkiej maskę, skrywającą 
zwierzęce popędy pod sobą i będąc zwycięzcą swoich popędów, powinieneś takŜe 
umieć zwycięŜyć cudze. Podamy ci wskazówki, jak moŜna odróŜnić cechy przeciwnika
woli w sobie samym i w innych. Oblicze, cera, krok, pismo, ruchy, głos słuŜą do 
rozpoznania od razu istoty moralnej. Trzeba byłoby napisać całą ksiąŜkę o 
róŜnych rodzajach i odcieniach charakterów. Na razie wystarczy wiadomość, Ŝe 
istota ludzka, ze względu na rodzaj swej pobudliwości, dzieli się na trzy 
odmiany: instynktywną, animiczną i intelektualną; zaś istota wolowa łączy w 
sobie te trzy odmiany. KaŜdy człowiek, u którego przewaŜa istota instynktywna, 
posiada powolność i wytrzymałość wołu; odznacza się białością cery, miękkością 
ciała, powolnością ruchów i głosu, a takŜe kroku. Ten, w którym przewaŜa istota 
animiczna, jest czynny, spieszący się, gwałtowny, przypomina lwa. Na zewnątrz 
cechuje go cera czerwona, twarde ciało, szybki krok i ruchy, prędka mowa. Takie 
są główne cechy ludzi, w których materia przewaŜa w skłonnościach nad myślą. 
Odmiana intelektualna ma wielką wraŜliwość i zdolność szybkiego przyswajania 
wiadomości. Charakter ten moŜna porównać do ptaka w róŜnych odmianach. 

Strona 36

CZARNA MAGIA.txt

PrzewaŜającą barwą cery jest Ŝółta, ruchy są nagłe i urywane, jak głos. Wreszcie
istoty, w których wola, a więc i ambicja, panuje nad innymi stronami charakteru,
odznaczają się ciemnym kolorem cery, głębokim spojrzeniem, szybkością kroku i 
ruchu. śeby od razu wytworzyć sobie pojecie o tych czterech wielkich działach, 
naleŜy cerę kilku ludzi porównać z białością papieru lub kołnierzyka. OdróŜnimy 
wtedy zasadnicze kolory cery, o których była mowa i tym sposobem mieć będziemy 
doraźne wyobraŜenie o charakterze oglądanych ludzi, pamiętając, Ŝe:
1. Kolor biały lub jasnoŜółty, prawie biały, oznacza charakter zasadniczo 
flegmatyczny, spokojny, człowieka-instynktowca.
2. Kolor czerwony oznacza charakter animiczny, czynny i namiętny.
3. Kolor Ŝółty oznacza charakter melancholijny lub pesymistyczny człowieka - 
intelektualisty, umysłowca.
4. Kolor czarny lub przynajmniej ciemny, oznacza człowieka woli.
Pierwsze próby naleŜy powtarzać często, szczególnie na rękach, poniewaŜ na 
twarzy znajdują się dwa gatunki kolorów; pod spodem kolor rzeczywisty zasadniczy
(ten, który znajduje się na ręku), a na wierzchu kolor dodatkowy, który określa 
odmianę zasadniczego charakteru lub temperament osobisty. Dzięki tej cerze 
dodatkowej moŜna określić bliŜej charakter ludzki. Albowiem pamiętać naleŜy, Ŝe 
w człowieku rzadko się spotykają proste niezłoŜone charaktery; instynktywny, 
animi-czny, intelektualny lub wolowy. Zwykle łączą się one między sobą; w jednym
znajdują się domieszki drugiego. Spokojny moŜe w rzeczywistości okazać się 
uczuciowym, umysłowcem, lub teŜ wprost flegmatykiem. Flegmatyk, który pozwoli 
opanować się niŜszym instynktom, ma za hieroglif nie wołu, a wieprza; odwrotnie,
jeśli zdoła opanować wrodzone niedołęstwo staje się koniem, zamiast wołu. TakŜe 
inne działy mogą mieć trzy odmiany (czynną, umysłową i wolową). Przed daniem 
tablic, wykazujących róŜnice słuŜące do rozpoznania charakterów, objaśnimy, w 
jaki sposób ma się odbywać to rozpoznawanie:
1. Z daleka moŜna wytworzyć sobie pierwsze wyobraŜenie według sposobu chodzenia,
tj. kroku gwałtownego lub wolnego, długiego lub krótkiego.
2. Później uwaŜa się na cerę, według wyŜej podanego przepisu.
3. Potem przypatrzyć się trzeba profilowi, a szczególnie nosowi; linie wklęsłe 
cechują charaktery instynktowe i animiczne, rysy wypukłe cechują charaktery 
umysłowe i wolowe.
4. Następnie zauwaŜyć naleŜy usta, podbródek i oczy, Ŝeby móc sprostować pomyłki
przypuszczalnie popełnione przy początkowym badaniu.
5. Dalej naleŜy zająć się ręką i rozpatrzyć ją co do siły, barwy i linii.
Wreszcie wszystkie dane sprawdza się przez rozpatrzenie charakteru pisma, jeśli 
moŜna mieć próbki pisma osoby, którą się chce poznać dokładnie. Tablica nr l 
słuŜy do wykonania tej pierwszej klasyfikacji charakterów. KaŜdy z głównych 
działów, podanych na tej tablicy, w praktyce dzieli się na trzy grupy, jak to 
wskazują tablice następne. Aby dojść jak najprędzej do praktycznych wyników, 
trzeba uwaŜnie studiować twarz (szczególnie kształt nosa, linię profilu, 
charakter pisma).
Za zasadę przyjmuje się kolor twarzy, jako sposób do umieszczenia danej osoby w 
jednym z 4 głównych działów. Następnie odcienie tego koloni decydują o dalszym 
podziale. Tym sposobem przy pewnym wysiłku uczeń magii zdobędzie konieczną dla 
niego sztukę rozpoznania charakteru człowieka. Nauczywszy się rozpoznawać 
charaktery, uczeń magii winien pamiętać o dwóch waŜnych uwagach co do sztuki 
panowania nad innymi, a mianowicie: 1) Ŝe w razie nadmiernego powiększenia 
panującego ośrodka istoty pobudliwej, człowiek jest zawsze bierny, tj. 
bezbronny, poniewaŜ kontrola jego rozsądku niknie wobec gwałtownej namiętności, 
i 2) Ŝe w razie zmniejszenia ośrodka panującego istoty pobudliwej, człowiek 
staje się czynny, czujny, skory do obrony i rozsądny. Jaki jest skutek 
powiększenia takiego u czterech typów?
Powiększenie przesadne ośrodka instynktowego wywołuje lenistwo, Ŝarłoczność i 
nieruchomość.
Powiększenie przesadne ośrodka animicznego wywołuje gniewliwość i zawiść.
Powiększenie przesadne woli wywołuje despotyzm, ambicję i dumę.

TABLICA 1 - OGÓLNA

TABLICA 2 - SZCZEGÓŁOWA
TABLICA 3 - SZCZEGÓŁOWA
TABLICA 4 - SZCZEGÓŁOWA
TABLICA 5 - SZCZEGÓŁOWA

Jeśli wiec chcecie opanować instynktowca, zadajcie sobie trud zadośćuczynienia 
jego Ŝarłoczności, jego lenistwu i potrzebie spokoju. Stworzycie wokół niego tym

Strona 37

CZARNA MAGIA.txt

sposobem atmosferę przyzwyczajeń przemoŜnych, z których trudno mu będzie wyłamać
się, za pomocą uŜycia całego zapasu woli.
Aby opanować sangwinika animicznego trzeba znaleźć pole dla jego potrzeby 
działalności, trzeba mu odnajdywać przedsięwzięcia, które by mógł rozpoczynać i 
piętrzyć wciąŜ nowe przeszkody do przezwycięŜenia; umiejcie teŜ wzbudzić w nim 
gniew od czasu do czasu i nie zapominajcie, Ŝe pochlebstwo jest najpewniejszą 
bronią w danym razie.
Wobec intelektualisty umysłowca naleŜy stosować podziwianie; uwolnić go trzeba 
od działalności fizycznej, która jest dlań niemiła. Czyńcie zadość jego 
drobnostkowym maniom, które łatwo poznacie i nie zapominajcie, Ŝe zazdrość i 
zawiść, wzbudzone w takim człowieku w porze stosownej, uczynią go waszym 
niewolnikiem. Nie ma tak wielkiego błędu, którego by nie uczynił intelektualista
w gniewie.
Co się tyczy potęŜnego wolowca, który się wydaje groźnym na pierwszy rzut oka, 
to postarajcie się jak najprędzej odkryć ukrytą w nim ambicję; z łatwością uda 
się wam powiększyć w nim jego nadzwyczajną pychę. Poddajcie się jego 
despotyzmowi i kierujcie jego próŜnością, a uczynicie z niego dziecko, któremu 
będzie się zdawało, Ŝe panuje nad wami, a które w istocie będzie narzędziem 
powolnym w waszym ręku.
Wiedzę, o jakiej mówimy, posiada kobieta instynktownie. Kobieta korzysta ze swej
bierności pozornej, aby przeniknąć w głąb duszy męŜczyzny, na którego chce 
oddziaływać; poznaje ona jego manie, ambicje, namiętności; wiele miesięcy 
poświęca tej pracy przygotowawczej, która jest tym lŜejsza, Ŝe męŜczyzna 
odznacza się brakiem odporności duchowej wobec istoty kochanej. Gdy praca jest 
ukończona, kobieta zna lepiej swego towarzysza, niŜ on sam siebie. Wtedy zaczyna
oddziaływać na niego; zmuszać go niepostrzeŜenie do stosowania się do jej woli. 
MęŜczyzna jest wtedy uwikłany w sieci nadzwyczaj trudne do porwania. Nawet, gdy 
miłość przeminie, na jej miejsce zjawi się nowa potęga przyzwyczajenia, przed 
którą ugnie on karku. Kobieta zachowa na zawsze wobec słabego lub nieostroŜnego 
męŜczyzny władzę magiczną. Kobieta ma przyrodzoną znajomość sekretów magicznych,
których odkrycie wymaga ze strony męŜczyzny pracy długiej i wytrwałej.
W przenośni i pokrótce tak dadzą się wyrazić przepisy postępowania w Ŝyciu z 
ludźmi dla ucznia magii. Jeśli masz do czynienia z wołem, to bądź dla niego 
trawą, jeśli go chcesz utrzymać i ułagodzić; a jeśli chcesz zmusić go do ruchu, 
bądź dlań kolcem. Jeśli chcesz posiąść władzę nad lwem, to spójrz, jak się on 
łasi i jak przymila się wobec tego, kto mu podaje ścierwo do klatki; a jeśli 
chcesz panować nad nim, to umiej być poskromicielem - pogromcą. Chcesz utrzymać 
ptaszka przelotnego? śywo pokaŜ mu zwierciadełko lub szybki róŜnokolorowe a 
olśniony skowronek pozwoli wziąć się do ręki. W drugim wypadku bądź ptasznikiem 
i zawrzyj mocno klatkę, w której zamknąłeś wyobraźnię istoty tak niestałej z 
przyrodzenia swego. Człowiek wydaje się silnym, pełnym dumy ze swej męskości a 
jednak kobieta słaba i delikatna zmusza go do tego, Ŝe pada do jej stóp. Tak 
samo idea świetna uwięzi kochanków myśli. Takie są zasady, które trzeba znać, 
aby osiągnąć zwycięstwo w walce duchowej. Uczeń magii, który poświeci nieco 
uwagi obmyślaniem środków do uzyskania przewagi duchowej nad ludźmi, zdoła 
uzupełnić wskazówki powyŜsze szeregiem potrzebnych spostrzeŜeń praktycznych.

W przyrodzie nie ma nic godnego wzgardy, ani pyłku kurzu nikłego, nawet 
człowieka, ani najbardziej lichego. KaŜda istota rozumna posiada w sobie skarby 
ukryte, które uczeń magii powinien umieć odkryć i spoŜytkować. Dlatego nie 
trzeba zamykać się stale w samotni, unikać tłumu w obawie, Ŝe wpływ jego zabruka
czyste myśli lub skusi do Ŝycia poziomego. Przeciwnie, starać się naleŜy o 
podniesienie moralne i duchowe swego otoczenia. Wiedzy swej nie naleŜy uŜywać 
inaczej, jak dla dobra innych. Do powinności ucznia magii naleŜy:
1. Leczyć z ciemnoty i pychy, z fałszywej nauki i z fałszywej wiary, z choroby 
moralnej i z choroby cielesnej.
2. NaleŜy siać i czekać, aŜ posiew wzejdzie; naleŜy siać nawet na ziemi 
nieurodzajnej, nie czekając na pomoc z nieba.
3. NaleŜy wreszcie pocieszać i przynosić ulgę cierpiącym; do tego celu winno 
słuŜyć poznanie tajemnic Ŝycia i śmierci.
Uczeń magii powinien bezustannie wznosić się myślą ku Bogu, pamiętając, Ŝe Ŝadne
ceremonie i modlitwy, odprawiane bez przejęcia się wewnętrznego lub za pieniądze
nie mają Ŝadnego znaczenia. Nie naleŜy unikać domu modlitwy, lecz trzeba umieć 
wszędzie stworzyć dla siebie świątynię. Trzeba teŜ pilnie spełniać obowiązki, 
które wkłada na nas Ŝycie społeczne. W tym względzie naleŜy pamiętać na przykład
mędrca Sokratesa, którego Ŝywot i myśli radzimy odczytać.

 

Strona 38

CZARNA MAGIA.txt

MAGNETYZM I HIPNOTYZM

Istnieją pewne strony psychiczne (duchowe), spotykane zarówno u ludzi, jak i u 
zwierząt, które są znane pod ogólną nazwą hipnotyzmu i magnetyzmu. Magnetyzm, 
który polega na spoŜytkowaniu siły fluidów, wydzielających się z istoty 
ludzkiej, stanowi jedną z gałęzi doświadczalnych magii, lecz nie jest całą 
magią, bo nie zawiera w sobie wcale nauki o gwiazdach i ich wpływie. Hipnotyzm 
jest formą przejściową pomiędzy czuwaniem i stanami magnetycznymi, zwanymi 
głęboką hipnozą. Cuda hipnotyzmu są następstwem sugestii, czyli poddawania 
swojej woli innemu osobnikowi. Opis następujący daje ogólne pojęcie o 
zjawiskach, znanych pod nazwą hipnotyzmu. Hipnotyzer prosi jakąś osobę, aby 
zasiadła na krześle. Później staje przed nią i wykonuje stosowne ruchy, o 
których będzie mowa poniŜej.
Po 10 minutach osoba hipnotyzowana zamyka oczy, siedzi bez ruchu oddychając 
spokojnie i wygląda tak, jakby spała. Gdy się do niej mówi, słyszy wyraźnie; na 
pytania hipnotyzera, jak się czuje, odpowiada, Ŝe jest zmęczona. Zahipnotyzowana
jest pozbawiona całkowicie woli i znajduje się wyłącznie pod wpływem 
hipnotyzera. Wmawia on w nią np., Ŝe zapomniała, w jakim mieście mieszka i w 
istocie nie moŜe ona przypomnieć sobie nazwy miasta. Wmawia w nią, Ŝe nie moŜe 
powstać z miejsca; w istocie nie moŜe ona poruszyć się. Później rozkazuje, Ŝeby 
wstała; wtedy zahipnotyzowana wstaje i chodzi po pokoju. Na rozkaz hipnotyzera 
osobie tej zdaje się, Ŝe jest w kąpieli; następnie zapewniają, Ŝe jest w lesie i
deszcz leje, jak z cebra. Osoba wierzy najzupełniej. Na zapytanie, czy słyszy 
dzwon kościelny, odpowiada: "Bardzo wyraźnie". Przysuwa do jej nosa flaszkę z 
amoniakiem, twierdząc, Ŝe to jest woda kolońska; uśpiona przyznaje, Ŝe wącha 
wodę kolońska. Kłuje ją igłą, wmawiając, Ŝe nie odczuwa Ŝadnego bólu i w istocie
ani się nawet skrzywi. Rozkazuje otworzyć oczy i pokazuje bilet wizytowy, 
twierdząc, Ŝe to jest jego fotografia. Zahipnotyzowana osoba wierzy w to i 
dopatruje się podobieństwa. Wmawia w nią, Ŝe siedzi przed obfitą wieczerzą i 
zaprasza do jedzenia. Ona wierzy i wykonuje odpowiednie ruchy jedzenia i picia. 
Mamy tu przykład typowej głębokiej hipnozy. Ruchy, ujęcia zmysłów, uczucie bólu,
wszystkim mniej lub więcej kieruje wola hipnotyzera. Ciekawa jest ta 
okoliczność, Ŝe osoba postronna nie moŜe wywrzeć Ŝadnego wpływu na 
zahipnotyzowaną. Ta ostatnia nie słyszy jej głosu, nie czuje jej dotknięcia, 
lecz znajduje się wyłącznie pod wpływem swego hipnotyzera, tj. człowieka, który 
wprowadził ją w stan hipnotyczny. Do zahipnotyzowania człowieka potrzeba uŜyć 
tzw. sugestii. Pod wyrazem "sugestia - poddawanie, narzucanie, pod-szepnięcie", 
rozumiemy specjalny gatunek wpływu na człowieka, a mianowicie rozbudzenie w 
pewnej osobie jakiegoś wyobraŜenia nie drogą wykładu logicznego, lecz jedynie 
przez obwieszczenie, Ŝe ono nadejść musi. Przy sugerowaniu, w przeciwieństwie do
innych rodzajów wpływu (jak prośba, rada, rozkaz itp.), ma największe znaczenie 
osobisty wpływ tego, który sugeruje. Stąd sen hipnotyczny powstaje wtedy, gdy 
hipnotyzer wprowadzi do mózgu osoby doświadczanej obraz snu, czyli podszepnie, 
narzuci jej myśl o konieczności zaśnięcia. Poruszanie palcami, dotykanie rąk i 
działanie wzroku hipnotyzera, ułatwia wprowadzenie w stan hipnozy. Dzieci dają 
się zahipnotyzować bardzo łatwo i prędko, o ile są tak rozwinięte umysłowo, Ŝe 
umieją słuchać i rozumieć. Dla hipnotyzera wystarczy nieraz zamknąć dziecku 
oczy, przytrzymać mu przez parę chwil powieki i wmówić w nie, Ŝe ma zasnąć, a 
zaśnie niezawodnie. Dorosłych równieŜ usypiać moŜna za pomocą samego dotykania 
oczu. U wielu osób moŜna wywołać stan hipnozy bez Ŝadnych przygotowań. Nie robi 
się Ŝadnych "passów" czyli ruchów rękami, nie "fiksuje się" danej osoby 
wzrokiem, lecz po prostu zamyka się jej oczy, naciska się powieki, zaleca się 
jej, Ŝeby ich nie otwierała i sugeruje się wraŜenia senne. Wiele osób zapada i 
to dosyć prędko w sen mniej lub więcej głęboki. U innych moŜna trafić na większy
opór. W takich razach - powiada jeden z hipnotyzerów - zamykam pacjentowi 
powieki na czas dłuŜszy, zalecam mu milczenie i nieruszanie się z miejsca i 
powtarzam mu bez przerwy te słowa: "teraz uczujesz pan pewne odrętwienie, 
uczucie senności, pańskie ręce i nogi juŜ są nieruchome, powieki stają się 
cięŜkie, nerwy zaczynają się uspokajać, nie masz Ŝadnej ochoty do wstania, oczy 
pańskie są ciągle zamknięte, otóŜ i sen itp. Prowadząc w ten sposób sugestię 
przez pewien czas i działając na słuch osoby, mogę palec odjąć; oczy pacjenta 
pozostają zamknięte; podnoszę mu rękę, ręka zatrzymuje się w powietrzu; nastąpił
sen, tzw. kataleptyczny. Inne osoby bywają jeszcze oporniejsze, z góry dowodzą, 
Ŝe nie mają Ŝadnych kwalifikacji do hipnozy, zrywają się ciągle i twierdzą, Ŝe 
zasnąć nie mogą. Takim osobom zalecam przede wszystkiem spokój i mówię im ciągle
o odrętwieniu członków i znuŜeniu. Osoby takie bywają często uspokojone, lecz 
nie uśpione. Zadawalani się często w takich razach tym, Ŝe zostawiam pacjenta w 

Strona 39

CZARNA MAGIA.txt

tym stanie wątpliwego uśpienia i zalecam mu zachowanie spokoju przez czas 
dłuŜszy, nie próbując, czy sugestia istotnie wystąpiła. Zazwyczaj udaje się 
przez taki rodzaj przygotowań na drugim lub trzecim posiedzeniu otrzymać wyŜszy 
stopień niewątpliwej juŜ hipnozy". U róŜnych osób rozmaite sposoby postępowania 
prowadzą do celu. U jednych wystarczy łagodna sugestia, u drugich trzeba uŜyć 
pewnej przemocy i stanowczości rozkazu. Wpływ hipnotyczny po kilku posiedzeniach
niesłychanie wzrasta. Wtedy wystarczy niekiedy spojrzeć na osobę doświadczaną, 
potrzymać przed nią palce i zawołać: "Zaśnij!", a w kilka sekund potem oczy jej 
się zamykają i występuje sen. Osoby podatne moŜna hipnotyzować listownie lub 
przez telefon. Obok sugestii hipnotycznej a więc sugestii, działającej we śnie 
hipnotycznym, istnieje nadto sugestia jawna, w stanie czuwania, tj. sugestia 
stanowiąca przymus osobisty dla ludzi nieuśpionych w Ŝyciu powszednim.

 

 

O RÓśNYCH SPOSOBACH HIPNOTYZOWANIA

Do wywołania snu hipnotycznego prawie kaŜdy operator posiada swój własny sposób,
który uwaŜa za najskuteczniejszy. Wszystkie sposoby oddziaływania moŜna 
sprowadzić do dwóch zasadniczych. Jedne polegają na oddziaływaniu fizycznym za 
pomocą poruszeń rąk, "passów", za pomocą wzroku hipnotyzera, wpatrującego się w 
oczy osoby doświadczanej, zwanej "medium" albo wzroku samego medium, wlepionego 
w jakiś przedmiot błyszczący lub teŜ polegają na naciskaniu pewnych części 
muskułów głowy i innych. Drugie są to sposoby duchowego charakteru; polegają na 
wypowiedzeniu rozkazu operatora, Ŝe te lub inne objawy mają wystąpić u osoby 
doświadczanej. Istnieje jeszcze gatunek hipnozy, w którym stan hipnotyczny 
zjawia się własnowolnie i świadomie za pomocą wysiłku woli samej osoby, która 
hipnotyzuje sama siebie niezaleŜnie i bez pomocy hipnotyzera. Wiemy, jaką potęgą
jest siła woli i jak często w Ŝyciu powszednim wystarcza ona do uśmierzenia 
bólów cielsnych i powstrzymania wielu objawów chorobliwych. Przez dostateczne 
ćwiczenie i rozumne skierowanie woli moŜna dojść do moŜności hipnotyzowania 
samego siebie, tj. do wprowadzania się w sztuczny sen nerwowy oraz do 
odhipnotyzowania siebie.

 

SPOSÓB MAGNETYZOWANIA RUCHAMI RĘKI

Sposób ten został wynaleziony przez Mesmera. Uczony ten siadał naprzeciw osoby 
doświadczanej, ujmował ją za obie ręce i wpatrywał się jej bystro w oczy. Po 
upływie 10 do 15 minut puszczał jej ręce i w odległości kilku cali od osoby 
zaczynał magnetyzować ją ruchami ręki, poczynając od głowy i przesuwając dłonią 
coraz niŜej do kolan; przy czym nieraz z lekka dotykał ciała medium końcami 
palców. Operację tę powtarzał od 10 do 15 razy. JeŜeli osoba zasypiała, to 
posiedzenie trwało dalej, a jeŜeli nie, to Mesmer prosił medium o przybycie dnia
następnego. UwaŜał on, Ŝe jeŜeli sen szybko występuje, to natura tym sposobem 
ułatwia szybkie wyleczenie pacjenta z jakiejś choroby. Mesmer magnetyzował przez
wpływ osobisty nie tylko swoich pacjentów, lecz czasem przenosił swoją siłę na 
róŜne przedmioty a nawet przyrządy, które nazywał bakietami - głównie wodę. Jest
faktem niezawodnym, Ŝe woda przez tzw. magnetyzowanie ręką doznaje pewnej 
przemiany. Wszystkie osoby czułe odróŜniają od razu wodę magnetyzowaną od 
zwyczajnej samym tylko smakiem.

Magnetyzowanie wody powstaje przez to, Ŝe szklankę świeŜej czystej wody stawia 
się na końcach palców jednej ręki, podczas gdy końce palców drugiej trzyma się w
niewielkiej odległości od powierzchni wody. Później swobodną ręką przesuwa się 
kilka razy po zewnętrznych ściankach szklanki. Medium, choć trochę czułe, pozna 
od razu tak zamag-netyzowaną wodę, skosztowawszy jej a nawet dotknąwszy tylko 
ręką. Często medium, napiwszy się takiej wody, od razu zasypia. Mesmer uŜywał 
takiej wody do wywołania u medium pewnych objawów podczas swojej nieobecności.

 

SPOSÓB MAGNETYZOWANIA ZA POMOCĄ WZROKU

Trzeba zostać z osobą doświadczaną sam na sam lub wziąć nadto osobę zaufaną, 

Strona 40

CZARNA MAGIA.txt

przeświadczoną o dobrej woli operatora. Hipnotyzer winien czuć się moŜliwie 
swobodnie i wygodnie; takŜe pacjent winien siedzieć moŜliwie dogodnie, nieco 
niŜej niŜ operator. Przy tym nogi i kolana hipnotyzera powinny dotykać nóg i 
kolan pacjenta. Trzeba rozkazać pacjentowi aby ufał magnetyzerowi, nie lękał się
niczego i nie gniewał, jeśli magnetyzowanie wywoła w nim jakąś nieprzyjemność. 
Powiedziawszy to wszystko, magnetyzer bierze w swoje ręce dłonie pacjenta, 
dotykając ich wielkimi palcami i kaŜe mu mocno wpatrywać się w swoje oczy 
(nazywa się to "fiksowanie" wzrokiem). Trzeba trzymać ręce pacjenta od 2 do 5 
minut, aŜ nastąpi równowaga ciepła w połączonych rękach. Wtedy naleŜy odjąć ręce
i odwróciwszy je stroną zewnętrzną od ciała, podnieść je do głowy pacjenta. Oba 
wielkie palce opiera się o ramiona i przeciąga się je lekko aŜ do końca palców. 
Powtarza się to 5 lub 6 razy. Następnie trzeba połoŜyć ręce na głowie pacjenta, 
trzymać je tam chwilę i stamtąd opuszczać je w odległości l do 2 cali od ciała z
góry na dół, zaczynając od twarzy aŜ do dołka. Wreszcie sztrych przeciąga się do
kolan lub nawet do palców u nóg. Ruchy te naleŜy powtarzać przez większą część 
posiedzenia. MoŜna takŜe zbliŜyć się do chorego, umieścić mu dłonie na karku i 
stamtąd opuszczać je powoli po krzyŜu aŜ do pięt a dalej przez uda aŜ do kolan i
końców stóp. Potem moŜna połoŜyć ręce na głowie i sztrychy prowadzić od ramion 
przez całą długość rąk pacjenta i przez ciało, poczynając od pasa.
Za pomocą tej metody daje się osiągnąć dobre skutki.

 

SPOSÓB MAGNETYZOWANIA ZA POMOCĄ BŁYSZCZĄCEGO PRZEDMIOTU

Trzeba rozkazać osobie doświadczanej, aby wpatrywała się uporczywie w pewien 
przedmiot świecący, trzymany mniej więcej na wysokości nosa. Najlepsze do tego 
jest szkiełko szlifowane, oprawione w czarny krąŜek drewniany. Tu nadmienić 
wypada, Ŝe kaŜda osoba wymaga odmiennego sposobu magnetyzowania, zaleŜnie od 
swej natury. Jedni są wraŜliwi słuchowo, inni dotykowo; w innych wreszcie 
najłatwiej coś wmówić drogą rozkazu energicznego. Przeto od magnetyzera zaleŜy 
wybór tej lub innej metody i nie moŜna twierdzić z pewnością, Ŝe jedna jest 
lepsza od pozostałych.

 

SPOSÓB MAGNETYZOWANIA ZA POMOCĄ ROZKAZU

Trzeba podnieść się nagle przed doświadczaną osobą, wyciągnąć nad nią ręce i 
zawołać głośno: "Śpij" lub "Zaśnij". Po czym najczęściej sen występuje 
natychmiast i medium śpiąc opada na tył krzesła. JeŜeli sen nie przychodzi zaraz
po pierwszym rozkazie, to moŜna go powtórzyć do czterech razy; jeśli to nie 
wywrze skutku, to dana osoba nie jest podatna do opisanego sposobu 
magnetyzowania. Sposób ten posiada tę ujemną stronę, Ŝe media zapadają zaledwie 
w półsen i muszą być usypiane ostatecznie za pomocą sztrychów i czarowania 
słuchu.

SPOSÓB MAGNETYZOWANIA ZA POMOCĄ UŚCISKU RĘKI

Osoba doświadczana powinna ująć obiema rękami kaŜde dwa palce prawej ręki 
magnetyzera. Po kilku sekundach magnetyzer zapytuje, czy osoba nie doznaje 
jakiegoś uczucia. Jeśli osoba nie jest oporna, to odpowiada, Ŝe zdaje się jej, 
jakoby mrówki chodziły po jej plecach i Ŝe drętwieją jej ramiona i ręce. Na to 
magnetyzer rozkazuje jeszcze mocniej nacisnąć palce i uczyniwszy kilka sztrychów
lewą ręką po górnej połowie ręki osoby doświadczanej, mówi do niej, Ŝe juŜ nie 
puści jego ręki. Istotnie, skurcz ręki osoby zwiększa się tak, Ŝe nie moŜe ona 
wypuścić ręki magnetyzera, nawet na jego rozkaz. Aby kurcz ten mógł przejść, 
magnetyzer mówi osobie doświadczanej, Ŝe jest wolną i Ŝe moŜe go puścić. Po tych
słowach kurcz ustępuje. Osobę, na której powyŜsze doświadczenie się udaje, moŜna
wprowadzić w sztuczny sen nerwowy, czyli hipnozę. W tym celu magnetyzer siada na
wprost niej, kaŜe jej zamknąć oczy, bierze jej ręce w swoje, przy czym wszystkie
cztery wielkie palce uciskają się nawzajem. Następnie zaleca się osobie 
doświadczanej, aby się zachowywała spokojnie i nie okazywała oporu chęci 
zaśnięcia. Oporniejszym dobrze jest masować wielkimi palcami powieki, przez co 
sen następuje prędzej. Przedtem naleŜy zapytać się osoby, czy czuje się zupełnie
dobrze i jak długo Ŝyczy sobie pozostawać w stanie uśpienia. Zwykle po upływie 2
do 10 minut następuje sen; naleŜy go pogłębić kilkoma sztrychami ponad głową i 
piersią. Wtedy magnetyzer, połoŜywszy jedną rękę na głowie uśpionej, a drugą 

Strona 41

CZARNA MAGIA.txt

ująwszy jedną z jej rąk, rozpoczyna - schylony ku jej piersiom - rozmowę z nią. 
Pyta naprzód, czy go słyszy. Pytanie to naleŜy powtórzyć kilkakrotnie, nim 
nastąpi odpowiedź, z początku cicha, ledwie słyszalna. Po kilku odpowiedziach 
mowa osoby doświadczanej staje się zupełnie wyraźna. JeŜeli odpowiedź jest 
zadowalająca, to pozwala się osobie spać spokojnie co najwyŜej 20 minut. Medium 
w stanie hipnotycznym poznaje bardzo dobrze, co jest dla niego poŜyteczne a co 
szkodliwe. Zbudzenie następuje na rozkaz: "Obudź się!". Przedtem naleŜy zapytać 
się osoby doświadczanej, czy nie czuje jakich bólów lub niedyspozycji i wmówić w
nią, Ŝe po obudzeniu musi się czuć zupełnie świeŜa i zdrowa. Jeśli rozkaz nie 
wystarcza do obudzenia, to przyspieszyć obudzenie naleŜy za pomocą dmuchania w 
twarz i sztrychów odwrotnych. Stanowczo nie trzeba uŜywać środków gwałtownych, 
jak szarpanie śpiącego lub zlewanie go wodą; takŜe nie trzeba pozwalać osobom 
obcym dotykać osoby uśpionej. Jeśli po zastosowaniu powyŜszych środków sen nie 
ustępuje, to naleŜy zwrócić uwagę na puls, bicie serca i oddech. JeŜeli wszystko
odbywa się normalnie, to naleŜy pozostawić medium w stanie uśpienia jeszcze 
przez 10 do 20 minut. Najczęściej po upływie tego czasu medium budzi się samo.

 

O STANACH HIPNOTYCZNYCH,
 CZYLI O TRZECH RODZAJACH UŚPIENIA NERWOWEGO

Rodzaje uśpienia hipnotycznego bywają u róŜnych osób odmienne; zdarza się takŜe,
Ŝe ta sama osoba w róŜnych chwilach zapada w hipnozę odmienną od poprzedniej. 
Bywają osoby, z którymi są moŜliwe niezwykle uderzające zjawiska; z innymi, choć
zapadły w sen, nie moŜna zrobić Ŝadnego doświadczenia i trzeba je obudzić. Osoby
usposobienia chorobliwego, znanego pod nazwą histerii, są najpodatniejsze do 
tych doświadczeń. Uśpienie pod wpływem cudzym nazywa się stanem somnambulizmu. 
Stan ten ma trzy odmiany: 1) stan kataleptyczny, 2) stan letargiczny i 3) stan 
somnambuliczny.

Stan kataleptyczny

Stan ten moŜna wywołać długim przejmującym szmerem lub silnym blaskiem światła a
takŜe wpatrywaniem w przedmioty błyszczące. Osoba, pogrąŜona w stanie 
kataleptycznym, pozostaje bezwładną, a oczy jej stają słupem. Członkom jej, 
które nabierają wielkiej giętkości, moŜna nadać dowolne połoŜenie. Zmysły 
przestają działać zupełnie. Oddech staje się powierzchowny, nieregularny i 
wolniejszy; wszystkie naczynia krwionośne ulegają zwęŜeniu.

Stan letargiczny

Zwykle letarg wywołuje się fiksacją wzroku. TakŜe osoba, pogrąŜona w śnie 
kataleptycznym, wpada w letarg, jeŜeli się jej zamknie powieki lub umieści w 
ciemności. Przy letargu czynność zmysłów ustaje zupełnie. Cechą letargu jest to,
Ŝe najmniejsze podraŜnienie jakiegokolwiek ścięgna mięśniowego za pomocą palca, 
wywołuje natychmiast ruch muskułu. Na twarzy wywołuje się w ten sposób wyraz 
najrozmaitszych uczuć, jak ból, radość, śmiech i płacz. Przed obudzeniem 
śpiącego naleŜy usunąć skurcz przez podraŜnienie muskułu przeciwległego lub w 
jakikolwiek inny sposób, bo w przeciwnym razie trwać on moŜe przez dzień cały. 
Osoba, pogrąŜona w letargu, jest bardzo wraŜliwa na zbliŜenie magnesu. 
Oddychanie w letargu bywa równe i głębokie.

Stan somnambuliczny

Stan ten moŜna wywołać przez ucisk lub tarcie skroni u osób, które były w stanie
letargu lub katalepsji albo przez zwyczajne środki hipnotyczne. W stanie 
somnambulicznym oczy są zamknięte zupełnie lub do połowy a powieki drgają z 
lekka nieustannie. Czasami oczy pozostają otwarte, lecz posiadają 
szczególniejszy wyraz. Jeśli otworzyć z lekka i ostroŜnie oczy hipnotyka, 
pogrąŜonego w stan somnambuliczny, to stan ten przechodzi w katalepsję. Aby 
usunąć hipnozę, wystarczy dmuchnąć w oczy lub dotknąć ich z lekka palcami.

 

PRZEBUDZENIE OSOBY ZAHIPNOTYZOWANEJ

Nie naleŜy nigdy usiłować wprowadzać kogokolwiek w stan hipnozy, dopóki się nie 

Strona 42

CZARNA MAGIA.txt

ma dostatecznej praktyki w sposobach, słuŜących do przebudzenia. Przy stosowaniu
tych sposobów operator początkujący najczęściej traci zimną krew. Istnieje wiele
sposobów przydatnych do powyŜszego celu. Opiszemy z nich następujące:
Przebudzenie na rozkaz. Gdy osoba znajduje się w stanie somnambulicznym, 
rozkazuje się jej przebudzić natychmiast. MoŜna takŜe rozkazać jej przebudzić 
się po trzykrotnym klaśnięciu w ręce. Sposób ten moŜe być poŜyteczny i przy 
stanach letargicznych, choć tu jest on mniej skuteczny.
Przebudzenie za pomocą dmuchnięcia. Dmuchając silnie w oczy osoby moŜna ją 
obudzić w jednej chwili.
Przebudzenie za pomocą passów (ruchów ręki). Jest to jeden z lepszych sposobów, 
szczególnie przy głębokim uśpieniu, gdzie powinien być zawsze stosowany. 
Wykonuje się ruchy dwiema rękoma, horyzontalne, z początku na poziomie piersi a 
później na poziomie głowy uśpionego. Przebudzenie osiąga się po upływie 
dłuŜszego czasu, lecz ma się przy tym pewność, Ŝe nie przytrafi się Ŝaden 
wypadek i Ŝe będzie ono całkowite.
Przebudzenie wzrokiem. Bywa stosowane, gdy osoba opiera się sugestii. W tym 
wypadku trzeba wpatrywać się uparcie i usilnie w jej oczy na wysokości twarzy, 
po czym moŜna obserwować, jak szybko odbywa się przebudzenie całkowite bez 
wymówienia Ŝadnego wyrazu.
Przebudzenie zloŜone. Najlepsze rezultaty osiąga się za pomocą sposobu 
następującego, złoŜonego z kilku róŜnych sposobów. Przy stanie somnambulicznym 
naleŜy uskutecznić sugestię, Ŝe po dmuchnięciu między oczy ma nastąpić całkowite
przebudzenie. Po czym naleŜy dmuchać w miejsce wskazane, stosując jednocześnie 
szybko passy nad czołem. Gdy osoba jest przebudzona, uŜywa się raz jeszcze 
dmuchnięcia.

 

POTĘGA SUGESTII W STANIE HIPNOZY

Gdy hipnotyzerowi uda się wprowadzić osobę doświadczaną w stan hipnozy, to moŜe 
on zrobić z nią, co tylko mu się podoba. Osoba zahipnotyzowana traci swą wolę i 
musi spełniać wszelkie rozkazy czyli sugestie hipnotyzera. Nawet samym wzrokiem,
bez Ŝadnych gestów, hipnotyzer moŜe oddziaływać w sposób potęŜny. Spojrzy np. 
mocno i bystro na nogę pacjenta a noga staje się po chwili nieruchomą. Pacjent 
idzie a podczas tego operator wpatrzył się mocno w pewien punkt podłogi, pacjent
podchodzi i staje na owym punkcie. Stąd pochodzą opowieści o tzw. złym wzroku 
lub urocznych oczach. Opowiadania te mają źródło w tej sile wzroku, jaką 
rzeczywiście posiada hipnotyzer. JeŜeli wzrok kaŜdy oddziaływa na większość 
ludzi kolorem, siłą lub blaskiem, to u osób bardziej wraŜliwych, zwłaszcza u 
kobiet, wpływ obcego wzroku jest jeszcze większy i wywołuje osłupienie oraz 
hipnozę, szczególnie wtedy, gdy dana osoba obawia się tego wpływu ze strony 
hipnotyzera. Podajemy kilka przykładów potęgi sugestii.

Przykład l. W jednej wiosce szwajcarskiej kilka rodzin posiada "zły wzrok"; 
ludzie ci odznaczają się rudymi włosami i ponurym wejrzeniem. W tej to wiosce w 
roku 1881, niejaka pani Graf miała następujący wypadek: jedno z jej dzieci, 
chłopiec, był wielce upośledzony i miał otwarte, nie dające się zagoić rany 
skrofuliczne. PoniewaŜ była to kobieta bardzo bardzo biedna, więc obdarzano ją 
wieloma datkami. Rany chłopca zamknęły się pewnego razu i zdawało się, Ŝe się 
zagoją. Wtedy przyszła jedna kobieta o rudych włosach , znana ze swoich "złych 
oczu", a mieszkająca w tym samym domu co pani Graf i widocznie zazdroszcząc jej 
otrzymywanych datków, zapowiedziała, Ŝe za parę dni rany otworzą się znowu. 
Zapowiedź ta oczarowała niejako chorego i rany w istocie otworzyły się na nowo. 
Za radą obcą, zdaje się lekarza, przywołano pewną poboŜną tercjarkę a właściwie 
znachorkę, dla uwolnienia chłopca od wpływu "złych oczu". Zamknęła się ona z 
chłopcem sam na sam na czas pewien, a chociaŜ malec nie wiedział, Ŝe ktoś się 
przy nim znajduje, niebawem nie tylko ustąpiło jego odrętwienie ale i rany się 
zamknęły znowu. Oczywiście w tym wypadku działanie złego wzroku wywołało 
odrętwienie sugestywne; działanie to jednak ustąpiło pod wpływem sugestii 
słownej. W ogóle w takich wypadkach znaczną rolę odgrywa albo bezpośrednia 
sugestia słowna, albo bezpośrednie czynniki sugestywne, jak strach, wiara w 
przesądy i tradycje itp.

Przykład 2. Pewien czarodziej wioskowy, znalazłszy się raz w karczmie, trafił na
grono młodzieŜy, drwiącej z jego sztuki. Słysząc drwiny, wstał, spojrzał na 
jednego z kpiarzy, który właśnie podnosił do ust kieliszek z wódką i rzekł: 
"Kiedy tak, to wychodzę, ale dopóki nie wrócę, nie wolno ci wypić tej wódki, ani

Strona 43

CZARNA MAGIA.txt

postawić kieliszka na stole, lecz musisz go ciągle trzymać w ręku!" Co 
powiedziawszy, wyszedł, a zaklęty, ku wielkiemu zdziwieniu towarzyszy, siedział 
z kieliszkiem w ręku, nie będąc w stanie ani go do ust podnieść, ani go postawić
na stole, aŜ do powrotu czarodzieja, który go zwolnił z zaklęcia. Innego 
czarodzieja młodzieŜ wioskowa postanowiła napaść w nocy i obić, ten jednak 
poszedł na nich bez Ŝadnej obawy i zawołał groźnie, Ŝe choć się zbliŜą, to 
jednak go nie dosięgną. I rzeczywiście parobczaki nie śmieli napaść na 
niebezpiecznego człowieka i dali mu przejść spokojnie. Gdy juŜ ich minął, 
odwrócił się i rzekł do tchórzliwych przeciwników: "A teraz jeszcze wam coś 
powiem: nie drgniecie mi się z miejsc i pozostaniecie tam, gdzie jesteście, aŜ 
do samego świtu!" Co rzekłszy, odszedł. W istocie oczarowane łotrzyki stały 
dopóty, dopóki im pierwsze błyski świtu nie przywróciły swobody ruchów. PowyŜsze
przykłady dotyczą wpływu, jaki wywrzeć moŜna za pomocą stanowczej, silnej 
sugestii słownej, nawet w czasie czuwania. Do tejŜe kategorii naleŜy poniekąd 
wypadek następujący.

Przykład 3. Pewna dziewczyna z rodziny wieśniaków szampańskich, która słynęła 
tym u sąsiadów, Ŝe u niej często bywali czarodzieje, posiadała sztukę zmuszenia 
danej osoby do zmylenia drogi, wywołując to, Ŝe wymieniona osoba uwaŜała prawą 
stronę za lewą i odwrotnie. Opowiadała ona, Ŝe będąc małą dziewczynką, chodziła 
z matką do lasu zbierać jagody. Gdy jej się znudziło i chciała powrócić do domu,
wtedy uskuteczniała z matką opisaną sztukę zmylenia jej drogi. Taką umiejętność 
wieśniacy francuscy przypisują czarownikom. Innym razem ta sama dziewczyna 
objaśniała, w jaki sposób moŜe ona zmusić daną osobę, Ŝeby upadła na równej 
drodze. Sposób ten jest nader logiczny. Przede wszystkim trzeba poznać daną 
osobę, rozmawiać z nią i starać się o wywarcie na niej moŜliwie silnego wraŜenia
i usiłować w niej wywołać lęk wobec siebie. Gdy upatrzona osoba znajduje się na 
drodze, trzeba iść za nią, naśladować dokładnie jej krok, czarując ją (tego 
słowa uŜywała ona zwykle, Ŝeby określić proces okazywania wpływu myślowego na 
kogoś, przy jednoczesnym usypianiu go w pewnej mierze, co umiała ona 
uskutecznić). Później trzeba widzieć sznur, przeciągnięty w poprzek drogi o 
kilka kroków naprzód. NaleŜy śledzić dobrze ruchy tej osoby i w chwili, gdy 
podejdzie do sznura, trzeba potknąć się rozmyślnie samemu; osoba natychmiast 
musi upaść. W następujący sposób moŜna zmusić wroga do powieszenia się. Śledzić 
trzeba za jego krokami i myślami, pokazywać mu codziennie drzewo w miejscu 
ustronnym. Zmusić go do myślenia, Ŝe jest nieszczęśliwy, Ŝe sprawy jego są 
zgubione bez ratunku, codziennie pokazywać mu to samo miejsce itd. Do objawów 
ściśle hipnotycznych naleŜy odrętwienie, jakiemu podlega ciało osoby 
doświadczanej. Operator za pomocą swego rozkazu i ruchów stosownych moŜe tak 
odrętwić daną osobę, Ŝe moŜe ona umieścić się na oparciach dwóch krzeseł całą 
swoją długością w ten sposób, Ŝe kark opiera się na jednym krześle, a tyły stóp 
na drugim, w kształcie mostu. Na Ŝywym moście moŜna połoŜyć nawet jakiś cięŜar, 
moŜe nawet usiąść druga osoba bez obawy przełamania ciała. Rozkaz operatora lub 
kilka ruchów dłoni od razu przywraca osobę doświadczana do stanu normalnego. 
Dalej moŜna narzucić osobie doświadczanej dowolne złudzenie zmysłów, halucynację
i wizje. W ogóle wszystkie władze duchowe wykazują w hipnozie gwałtowną zmianę. 
Zjawiska hipnotyczne są tak cudowne, Ŝe niewtajemniczeni nie mogą ich Ŝadną 
miarą sobie wytłumaczyć.

Przykład 4. Sławny hipnotyzer angielski Kennedy, przeprowadzał znakomite 
eksperymenty, z których kilka podajemy. Kennedy po wygłoszeniu mowy o 
hipnotyzmie, wezwał ochotników, którzy się chcieli poddać jego operacjom, na 
które to wezwanie występowało zazwyczaj 10-20 osób. Po zahipnotyzowaniu ich 
wszystkich, kazał im za pomocą sugestii spadać z krzesła, przy czym jeden 
przewracał się na drugiego. Następnie dla przekonania widzów o potędze hipnozy, 
przeciągał kilku zahipnotyzowanym igłę z nitką przez uszy, policzki, wargi itd. 
Teraz budził kaŜdego po kolei, a śmiech powszechny wybuchał na sali, gdy budził 
naprzód leŜącego na spodzie; ten, nie wiedząc w pierwszej chwili, gdzie się 
znajduje, dziwił się ogromnie tej masie rąk i nóg, które leŜały częścią na nim, 
częścią przy nim, a gdy się wydobył na wierzch, trwoŜliwie szedł do miejsca, 
zuwaŜywszy, Ŝe się nie trzymał dość ostro. Kennedy oświadczył następnie kilku 
zahipnotyzowanym, Ŝe są śpiewakami opery i Ŝe w gronie obcych znajdują się 
między innymi osoby wysoko postawione. One to proszą ich, Ŝeby im zaśpiewali 
swoje ulubione piosenki; ze swej strony operator zwraca ich uwagę, Ŝe piosenki 
nie powinny być drastyczne pod Ŝadnym względem. Wmawia w nich, Ŝe rozdał im 
nuty, po czym oni z całą powagą przewracają karty mniemanie otrzymanych nut i 
wskazują nieistniejącemu kapelmistrzowi pewien numer, który zamierzają odśpiewać
pod jego batutą. Gdy śpiewacy stanęli w szeregu, kapelmistrz otrzymał znak 

Strona 44

CZARNA MAGIA.txt

rozpoczęcia, a tamci odbyli juŜ nieuniknione chrząkania i wycierania nosa i 
czoła, zaczyna się śpiew z całą powagą. Oczywistą jest rzeczą, Ŝe śpiewano 
pierwsze lepsze, łatwe i popularne piosenki. Bardzo był ciekawy szczegół, gdy 
Kennedy podszepnął jednemu ze śpiewaków, Ŝe muzyka źle zagrała, na co ten, ku 
wielkiemu rozbawieniu publiczności, rozpoczął zatarg z kapelmistrzem. Za pomocą 
sugestii pokazywane były rzeczy najoryginalniejsze. Raz ten sam hipnotyzer 
zapytał zahipnotyzowanego młodzieńca, czy nie przejechałby się z nim balonem, na
co młodzieniec zgodził się natychmiast. Kennedy pozwolił mu dobrać sobie 
towarzysza, po czym obaj poŜegnali się z nim. Stół, stojący na środku sceny, był
łódką balonu. Na znak dany do odjazdu, balon i łódka poszły domniemanie w górę. 
Operator, który pod pozorem wejścia do siatki w celu kierowania balonem, 
zeskoczył M stołu, oświadczył im, Ŝe się znajdują w tej chwili na wysokości 300 
metrów nad ziemią. Towarzysze, którzy sobie nawzajem zwracali uwagę na 
zmniejszanie się i potem na zupełnie zniknięcie ludzi, zaczęli robić róŜne 
spostrzeŜenia o chmurach, ptakach itp. i to tak wyraźnie, jak uczyniłby to 
kaŜdy, odbywający podróŜ napowietrzną. Teraz Kennedy sugeruje mniemanym 
podróŜnym: "Znajdujemy się o 2000 metrów ponad ziemią", i budzi jednego z nich, 
który ku wielkiemu swemu zdziwieniu spostrzega, Ŝe jest na dole wraz ze swym 
towarzyszem, a ten prawi mu niestworzone rzeczy o jeździe napowietrznej, której 
ten naturalnie ani się domyślał. Ku wielkiej uciesze widzów pierwszym jego 
ruchem było usiłowanie zejścia ze stołu, tamten go jednak nie puszczał, był 
bowiem przekonany, Ŝe kolega pragnie popełnić samobójstwo przez wyskoczenie z 
łódki balonu. I oto rozpoczyna się walka. Przyjaciel prosi go i zaklina, aŜeby 
został przez wzgląd juŜ jeŜeli nie na niego, to na przywiązanie do swojej 
rodziny. Im bardziej jednak gada, tym większej ochoty nabiera kolega do 
wydobycia się z niemiłej sytuacji, w jakiej się znalazł. Teraz Kennedy zwrócił 
uwagę osoby jeszcze zahipnotyzowanej na siebie. Z tej okazji skorzystał drugi i 
zeskoczył, podczas gdy zostawiony na stole daremnie się rzucał i gorąco 
opłakiwał towarzysza. Kennedy, który w trakcie tego znowu wszedł na stół, dał mu
do zrozumienia, Ŝe takŜe dosyć ma Ŝycia i zeskoczył, wołając: "Bądź zdrów, 
kolego". PrzeraŜony Ŝeglarz wyjrzał z łódki. "Więc i ten przepadł -zawołał z 
rozpaczą - wypada mi być samemu o tysiące mil nad ziemię, w balonie, którym nikt
nie kieruje, oddanym na wolę wiatrów! Co się ze mną stanie? Czy mam zginąć z 
głodu, czy takŜe wyskoczy z łódki?"
Wśród publiczności zapanowała cisza. Nie słychać było ani jednego słówka. Z 
nowym wybuchem bólu zahipnotyzowany połoŜył się na stole i zaczął płakać, płakać
bez końca i miary. Ale otóŜ i dosyć. Kennedy zbliŜył się i obudził go. śeglarz 
otarł oczy, zeskoczył ze stołu i starał się co prędzej zejść z oczu znowu 
rozweselonej a przed chwilą tak zdjętej wzruszeniem publiczności. Czułość 
zmysłów, zwłaszcza powonienia i wzroku, wzrasta w hipnozie niepospolicie a 
doświadczenia, odbywane w tym kierunku, graniczą z cudownością. Pewien 
zahipnotyzowany chłopiec mógł czytać z ksiąŜki, zwróconej doń tyłem, podczas gdy
inna osoba czytała tą samą ksiąŜkę, stojąc przed nim. Przekonano się, Ŝe zmysł 
wzroku chłopca tak był podniecony, Ŝe mógł on czytać odbicie liter ksiąŜki w 
oczach owej osoby, które mu tym sposobem słuŜyły za lustro. Litery w ksiąŜce 
miały 3 milimetry wysokości; ich odbicie na rogówce operatora mogło, według 
obliczenia, pokazywać się chłopcu w wysokości conajmniej 0,1 milimetra. Innymi 
słowy: chłopiec mógł czytać w oczach drukowane litery, które posiadały zaledwie 
dziesiątą część milimetra wysokości. Tak samo w czasie hipnozy wzrasta 
nadmiernie pamięć. Opowiadają o pewnym oficerze angielskim, który nagle zaczął w
hipnozie mówić nowym językiem. Okazało się, Ŝe będąc dzieckiem, uczył się po 
walijsku,Ŝe potem tego języka zapomniał.

 

LECZNICZE ZNACZENIE SUGESTII I HIPNOZY

Istnieje przekonanie, Ŝe większość tzw. cudownych uzdrowień, o których zachowały
się podania do naszych czasów, naleŜy przypisać leczniczym własnościom 
suggestii. Leczenie przez sugestię tkwi w tajemnicach staroŜytnej magii i 
wyziera dotąd jeszcze ze sztuk magicznych dzikich ludów; sugestia była treścią 
medycyny kapłańskiej sprzed wieków u Persów, Egipcjan, Chaldejczyków, Indian, 
Hebrajczyków i Greków. Przez całe wieki średnie, aŜ do ostatniego stulecia 
stanowiła ona źródło wrzawy i zgrozy, wywoływanej przez czarowników i 
czarownice. Jakkolwiek hipnoza posiada w sobie i sama przez się wielką moc 
leczniczą, to jednakŜe znaczenie jej znika wobec tego faktu, Ŝe moŜna 
dobroczynnie oddziaływać na wiele objawów chorobliwych za pomocą zwiększenia 
sugestywności. Osobliwy ten fakt naleŜy objaśnić tym, Ŝe jest mnóstwo chorób, 

Strona 45

CZARNA MAGIA.txt

które powstają nie przez zmiany cielesne, organiczne, a przez same zaburzenia 
czynności róŜnych organów, tj. ich funkcji i Ŝe wpływ leczniczy sugestii polega 
na odrestaurowaniu uszkodzonych funkcji. Do chorób, przy których nie zachodzi 
Ŝadna zmiana cielesna organiczna, naleŜą choroby nerwowe, taniec św. Wita, 
konwulsje, artretyzm, kurcze Ŝołądka, róŜne bóle, bezsenność i inne. Choroby 
takie nie dadzą się sprowadzić do rzędu uszkodzeń namacalnych, przeto powstają 
one wskutek nienormalności funkcji, tj. czynności organów. Przeto 
najskuteczniejszą bywa tu kuracja, która restauruje funkcje, usuwając wzburzenia
duchowe i objawy bólu. Większość chorób nerwowych ustępuje wobec kuracji 
duchowych. Zachodzi jednak pytanie, czy kuracja za pomocą sugestii jest bez 
skutku przy chorobach organicznych cielesnych. PoniewaŜ sugestia nie moŜe 
naprawić zwichniętego palca, usunąć reumatycznego opuchnięcia stawów ani 
wskrzesić zniszczonej tkanki, na pierwszy rzut oka zdawałoby się, Ŝe sugestia 
jest bezuŜyteczna dla chorób organicznych. Jednak praktyka dowiodła, Ŝe 
uszkodzenie czynności, tj. funkcji moŜe przewyŜszać co do rozmiarów uszkodzenia 
organu. Na przykład: przez reumatyzm lub uderzenie zostały uszkodzone muskuły i 
nerwy górnej części nogi; następnie dzięki racjonalnemu leczeniu zmiana 
organiczna znikła i budowa anatomiczna została przywrócona. Jednak ból u pewnych
osób, których układ nerwowy powtarza stale raz dokonane zmiany, trwa pomimo to 
nadal i moŜe doprowadzić do trwałego skurczu muskułów czyli do odrętwienia. 
Byłoby to powtórne uszkodzenie organizmu powstałe wskutek zaburzeń funkcji. W 
tym wypadku sugestia moŜe zapobiec złemu przez usunięcie bólu, przez 
przywrócenie władzy w nieruchomym członku. Sugestia nie jest bezsilna nawet 
wobec chorób ściśle organicznych. Układ nerwowy wpływa na odŜywianie organizmu 
za pomocą nerwów odŜywczych i regulujących krew; sugestia moŜe spowodować zmiany
w organizmie. Lecz nie trzeba przesadzać, albowiem bezpośredni wpływ kuracji 
sugestywnej na szwanki organiczne jest ograniczony. Nie moŜna za pomocą sugestii
zniszczyć zarazków suchotniczych, lecz moŜna za pomocą niej wzmocnić chorego, 
przywrócić sen i apetyt, co jest konieczne do pomyślnej walki organizmu z 
chorobą. Sugestia zmienia funkcję organu a zmiana funkcji powoduje zmianę samego
organu. Tym sposobem tłumaczy się skuteczność metody hipnotyzowania nawet przy 
uszkodzeniach organicznych. Metoda wymieniona polega na tym, Ŝe choremu sugeruje
się zupełne nieistnienie lub mające nastąpić wkrótce zniknięcie objawów 
chorobowych. Sugestia musi być dostosowana do inteligencji chorego i trafiać mu 
do przekonania. Nadto trzeba nie tylko wmawiać lecz i zmieniać w czasie hipnozy 
uczucie bólu przez prostowanie zmarszczek lub przykładanie ciepłej dłoni, i 
dopiero wtedy sugerować, Ŝe ból ustąpi i Ŝe zmniejszać się będzie stopniowo. 
Hipnotyzer nie powinien Ŝądać od razu za wiele. Do otrzymania dobrego skutku nie
zawsze jest potrzebna hipnoza głęboka. Często wystarcza hipnoza powierzchowna, 
bo sugestywność wcale nie zwiększa się w tym stosunku, co głębokość hipnozy. Bez
doświadczenia koniecznego i nauki nie naleŜy brać się do leczenia tylko na 
podstawie tego, co było wyŜej powiedziane, poniewaŜ mogą przy tym zdarzyć się 
wypadki przykre, za które grozi odpowiedzialność sądowa. W tych razach konieczna
jest ostroŜność i rozwaga. Za pomocą sugestii leczono następujące choroby: 1. 
Apopleksje mózgowe, zapalenia rdzenia kręgowego. 2. Głupkowatość, alkoholizm. 3.
Bicie serca, bezsenność, mimowolne oddawanie uryny itp. 4. Migreny, bóle 
nieokreślone. 5. Reumatyzmy, zapalenia macicy, zaburzenia Ŝołąd-kowo-kiszkowe 
itd. 6. Wstrząśnienia i kontuzje, zapalenia stawów, uszu, przewodu moczowego; 
rany i cierpienia skórne. 7. Gorączki. 8. Blednieć i zaburzenia miesiączkowania 
itd. 9. Znieczulenia chirurgiczne (anestezja). Dodamy w końcu, Ŝe takie same 
choroby moŜna leczyć poddawaniem, tj. sugestią u jednych chorych, a nie moŜna 
ich leczyć u drugich.

 

 

O SUGESTII NA JAWIE CZYLI W śYCIU ZWYKŁYM

Sugestia w czasie czuwania, czyli sugestia na jawie, posiada znaczenie jeszcze 
donioślejsze od sugestii hiponotycznej. SpostrzeŜono, Ŝe wiele osób po 
kilkakrotnym zahipnotyzowaniu okazuje skłonność do wywołania w sobie objawów 
sugestii, nie będąc zahipnotyzowanymi na nowo. Trzeba tylko odpowiednio je 
przyszykować przez niewielką liczbę posiedzeń hipnotycznych. Osoby te okazują na
jawie ściśle te same objawy, co w hipnozie. Innymi słowy, wpływ hipnotyzera moŜe
trwać i po przebudzeniu osoby doświadczanej, przy czym moŜe być ona nawet 
jednostką o wybitnej sile woli i posiadającą wielki duch oporu. Stąd widzimy, 
jak wielkie znaczenie moŜe mieć w przyszłości nauka odnośna. Za pomocą 

Strona 46

CZARNA MAGIA.txt

umiejętnie i systematycznie przeprowadzonej sugestii moŜna oddziaływać na 
namiętności, miłość, smak i duchowe zdolności człowieka. Tak samo w wychowaniu 
dziecka w myślach i zdaniach, jakie wprowadzamy do jego mózgu za pomocą słowa i 
przykładu, mamy do czynienia z sugestią na jawie, która wyrasta na potęgę 
nieprzezwycięŜoną, o ile przeprowadza sieją jednolicie bez sprzeczności. Nawet 
ludzie dorośli, którzy uwolnili się z wpływów dzieciństwa, zachowują w sobie 
pomimo całej niezaleŜności umysłowej szereg dawnych pojęć, od których nie mogą 
otrząsnąć się, bo wpojono im je w mózg za pomocą długiej i systematycznej 
sugestii w dzieciństwie. Istnieją przepisy społeczne i religijne, które ze 
stanowiska zdrowego rozsądku, a tym bardziej rozumu, pozostać nie powinny, a 
którym jednakŜe człowiek ulega dobrowolnie i uwaŜa je poniekąd za konieczność 
Ŝycia swego. Są zasady odwieczne, przenoszone z rodziców na dzieci, które nawet 
stały się własnością narodu; niepodobna pozbyć się ich zdrową logiką, nie moŜna 
ich zniszczyć gwałtem; nic z tego, Ŝe człowiek moŜe udowodnić ich fałszywość. 
Wpływ sugestii zauwaŜyć moŜna w ogólnym dąŜeniu do złota, w panowaniu mody na 
ubiór i urządzenie domu, gry, formy grzeczności, w dziedzinie literatury i 
sztuki.

 

 

SUGESTIA W WYCHOWANIU

W wychowaniu młodzieŜy sugestia nabiera coraz większego znaczenia. Według opinii
Berillona, głośnego uczonego francuskiego, sugestii hipnotycznej naleŜy poddawać
istoty pozbawione rozsądku i wydziedziczone przez naturę, a więc dzieci 
rozwiązłe, uparte, leniwe i okazujące popęd do najgorszych skłonności. Sen 
hipnotyczny lepiej sprzyja sugestii, niŜ narzucanie dziecku swych myśli w sposób
zwykły na jawie. Takie sugestie mają skutek trwały i pewny. Dlatego teŜ da się 
przez nią rozwinąć u istot upośledzonych władze umysłowe, poprawić złe nałogi i 
powstrzymać je na drodze zupełnego upadku i występku. TenŜe uczony po zbadaniu 
dziecka w kilku posiedzeniach zmieniał narowy i nałogi małych pacjentów, 
poprawiał ich zdolności i zyskiwał zupełną zmianę ich charakteru. Przy 
stosowaniu hipnozy w celach leczniczo-wychowawczych lekarz-hipnotyzer winien 
posiadać wielką roztropność, nie powinien dąŜyć do zaspokojenia własnej 
ciekawości a mieć na celu jedynie moralne wyleczenie dziecka, powierzonego jego 
pieczy. Przede wszystkim naleŜy pozyskać zaufanie dziecka prze-mawiając doń 
Ŝyczliwie i okazując mu sympatię. Usypianie naleŜy uskuteczniać łagodnie. Po 
czym naleŜy rozmawiać z nim, pouczając o obowiązkach oraz oduczając wad, którym 
podlega i w ogóle odbywać wszelkie sugestie, zmierzające do uzdrowienia lub do 
umoralnienia dziecka. Przy pierwszych posiedzeniach dzieci mają tendencję do 
raptownego zbudzenia. Aby przedłuŜyć sen, trzeba powtarzać im od czasu do czasu:
"śpij dalej!" Chcąc je obudzić, wystarczy dmuchnąć w oczy i rzec: "dalej, zbudź 
się!". Przy czym bezwarunkowo naleŜy uŜyć sugestii następującej: "po zbudzeniu 
nie uczujesz bólów głowy ani ocięŜałości w nogach, będziesz się czuł zdrowy i 
wesoły". Dr Berillon wymienia następujące pomyślne rezultaty, które otrzymał 
przez zastosowanie metody sugestywnej:
1. Poprawa obyczajów i charakteru u dziewczynki 12-letniej. Wyleczenie było 
zupełne. W szkole była uznana po kuracji za uczennicę wzorową. A jednak stan 
moralny tego dziecka był dawniej ohydny.
2. Usuniecie drgań konwulsyjnych w twarzy u 12-letnich chłopców.
3. Wyleczenie mimowolnego oddawania moczu w dzień i w nocy.
4. Uleczenie nieprzezwycięŜonej skłonności do kradzieŜy, kłamstwa i rozpusty 
dziewczynki 16-letniej. Leczenie trwało miesiąc, z jednym posiedzeniem w 
tygodniu. Wyleczenie było stanowcze. Rodzice uszczęśliwieni z nawrócenia 
dziecka, mogli ją znowu oddać do tej samej szkoły, z której ją wydalono za zły 
przykład, dawany koleŜankom.
5. Przerwanie przyzwyczajenia do samogwałtu u wielu dzieci. ZauwaŜono, Ŝe 
młodzieŜ sama udaje się chętnie po poradę i pragnie się wyleczyć z tej zgubnej 
wady.
6. Choroba (taniec) św. Wita - wyleczona u wielu młodzieńców.
7. WzmoŜenie pilności i uwagi u młodzieŜy szkolnej, a takŜe u słuchaczy szkół 
wyŜszych.
Rezultaty otrzymywane bywają trwałe, poniewaŜ dzieci szybko lgną do dobrych 
przyzwyczajeń i z taką samą łatwością pozbywają się wad, z jaką się 
przyzwyczaiły do złych skłonności.

Strona 47

CZARNA MAGIA.txt

 

 

O PRAKTYKACH CZARODZIEJSKICH

Dawne praktyki czarodziejskie, którym wielu nie daje wcale wiary, są wykluczone 
z dziedziny nauki ścisłej. Dopiero doświadczenia pułkownika Rochasa, dotyczące 
przeniesienie (eksterioryzacji) odczuwania głębokiej hipnozy, dowiodły 
moŜliwości tych dziwnych zjawisk, mających związek z magią.
PoniewaŜ dzieło niniejsze nie jest pracą o czarach lecz księgą magii, nie 
zajmujemy się tu szczegółami tych praktyk, niebezpiecznych przy złej woli 
eksperymentatora. Zaznaczamy tylko moŜliwości naukowe tych zjawisk i przytaczamy
kilka odnośnych doświadczeń jej1 dotyczących.

I. Doświadczenie Rochasa
Przeniesienie zdolności odczuwania z człowieka na kliszę fotograficzną

Doświadczenie to zostało ogłoszone w pismach w roku 1892; miało ono miejsce dnia
2 sierpnia w obecności dwóch doktorów, członków Akademii Nauk i jednego znanego 
matematyka. Pan Rochas czynił próbę przeniesienia zdolności odczuwania z 
człowieka na kliszę fotograficzną. Wprowadził on pierwszą kliszę w zetknięcie z 
człowiekiem nie uśpionym; fotografia człowieka otrzymana z takiej kliszy nie 
miała Ŝadnego związku z osobą wyobraŜoną na niej. Następnie na drugiej kliszy, 
która przed umieszczeniem w aparacie, została dostatecznie nasycona siłą 
odczuwania człowieka, pogrąŜonego w stanie mocnej hipnozy, otrzymał on 
fotografię z nader dziwacznymi konturami. Za kaŜdym razem, gdy operator dokonał 
wizerunku, osoba na nim wyobraŜona odczuwała dotknięcie. Wreszcie wziął igłę i 
nakłuł dwukrotnie to miejsce kliszy, na którym była wyobraŜona ręka 
doświadczanej osoby. W tejŜe chwili osoba ta zemdlała. Po oprzytomnieniu 
zauwaŜono na jej ręku dwie czerwone plamki na skórze, odpowiadające dwóm 
ukłuciom na kliszy. Tym sposobem dowiedziona została prawdziwość historii o 
zadaniu śmierci z oddalenia.

 

II. Doświadczenie Rochasa
Przeniesienie zdolności odczuwania z człowieka na figurkę z wosku

Pan Rochas przygotował małą figurkę z wosku i trzy-mając ją z bliska przez jakiś
czas przy doświadczanej osobie, nasycił ją siłą odczuwania tej osoby. Ukłucia i 
dotknięcia tej figurki były odczuwane przez osobę mniej więcej w tych miejscach,
gdzie zostały uczynione. Operator, Ŝeby ustalić miejsce odczuwania, obciął 
pukiel włosów osoby podczas snu i przyprawił go do głowy figurki. Następnie 
poprosił przyjaciela, Ŝeby wziął figurkę, schował się za szafę i w oznaczonej 
chwili dotknął przyprawionych włosów. Później przebudził osobę uśpioną i zaczął 
z nią rozmawiać. Nagle odwróciła się ona gwałtownie, podniosła rękę do głowy i 
zapytała ze śmiechem, kto ją ciągnie za włosy. Była to właśnie ta chwila, w 
której według umowy pomocnik pana Rochasa pociągnął za włosy figurkę woskową. 

 ALFABET SYMPATYCZNY

Operacja ta polega na uczynieniu igłą kilku liter na ręku i wprowadzeniu w ranki
krwi przyjaciela. Operację wymienioną naleŜy praktykować, gdy się chce z pewną 
osobą zachowywać stale pewien związek. Wtedy bez względu na odległość, w jakiej 
znajduje się dwoje ludzi, mogą oni zakomunikować sobie wzajemnie o pewnych 
zdarzeniach. W tym celu jedna osoba nakłuwa z lekka umówione litery, a druga 
natychmiast odczuwa w tychŜe miejscach te ukłucia i tym sposobem wie, co 
pierwsza pragnie jej zakomunikować. Po wyjaśnieniu kwestii dotychczas 
wyłuszczonych przystępujemy do opisu sposobów, za pomocą których wola ludzka 
oddziałuje na ślepe siły przyrody. Raz jeszcze przypominamy uczniowi magii, Ŝe 
pierwszą zasadą, którą powinien obserwować, jest stałe dąŜenie ku dobru, 
unikanie cudzej krzywdy, poświęcanie sił wszystkich na obronę słabych i 
nieświadomych. Oto jest jedyna droga prawdziwa, inne - są to manowce, które 
doprowadzą do nieszczęść i szaleństwa.

 

Strona 48

CZARNA MAGIA.txt

 

MAGIA I ŚWIAT NIEWIDZIALNY

Wywoływania

Oddziaływanie woli maga dotyczy świata fizycznego, który naleŜy zmieniać w jego 
formach przejściowych i człowieka, nad którym za pomocą magnetyzmu moŜna 
panować. Praktyka i zimna krew mogą dostarczyć poszukiwaczowi nowego pola do 
działania. Jest nim mianowicie świat niewidzialny, który nazywamy astralnym i 
który zawiera w sobie formy przyszłe oraz wyobraŜenia przeszłości, a takŜe siły 
najpotęŜniejsze i najbardziej skryte ze wszystkich, jakie człowiek wykorzystać 
moŜe w Ŝyciu ziemskim. Jest to czarodziejski ogród Hesperyd, który odnajdzie 
tylko podróŜnik śmiały, gardzący zarówno niebezpieczeństwem, jak i śmiercią. W 
świecie widzialnym człowiek umiał zapanować nad siłami fizycznymi, zdołał on 
równieŜ poskromić i spoŜytkować niektóre zwierzęta. Podobne pole działania 
otwiera się dla woli w świecie astralnym. Znamy siły, które moŜna zuŜytkować. 
Pochodzą one z gwiazd; charakter ich jest wiadomy. Jednak istoty, na które moŜna
oddziaływać, pozostają dla nas nieznanymi. Autorzy mówią o nich w sposób 
tajemniczy i mącą uwagę czytelnika mnóstwem nazw rozlicznych, jakie nadają tym 
istotom. My nazywać je będziemy elementalami. Rola ich jest podobna do roli 
zwierząt w świecie widzialnym; pomagają one operatorowi w większej części jego 
trudu, jeśli tylko umie on nimi kierować. Elementale nie biorą na siebie Ŝadnej 
odpowiedzialności i nie myślą o tym, jaki charakter ma praca, której wykonanie 
zostało nakazane im przez operatora, tak samo jak pies nie troszczy się, czy 
moralny jest czyn, który wykona na rozkaz pana, mogącego nauczyć go zarówno 
ratowania ginących, jak i kradzieŜy. ZuwaŜmy jednak, Ŝe pies słucha tylko tego, 
który jest jego panem; tak samo ten, który nie posiada dość wiedzy, odwagi, 
doświadczenia i zimnej krwi, a chce pomimo to dla zabawy wejść w stosunki z 
istotami astralnymi, jest podobny do głupca, co wchodzi miedzy psy dzikie i 
rozszalałe. Co najmniej ucierpi na tym jego zdrowie, jeśli nie umysł; moŜe go 
równieŜ spotkać śmierć. MoŜna bawić się spokojnie kręcącymi stolikami lub czytać
bajeczki o duchach, lecz nie moŜna osób niedostatecznie powaŜnych wtajemniczać w
sekrety oddziaływania na istoty astralne lub środki zawiązania stosunków z 
elementalami. Elementale moŜna uwaŜać za istoty obdarzone zmysłami i śmiertelne,
zajmujące miejsce pośrednie miedzy światem duchowym i materialnym. OŜywiają one 
wszystkie formy substancji astralnej, która się kondensuje wokół nich. Mogą się 
one zjawić jako małe błyszczące punkciki w tumanie fosforycznie lśniącym, 
posłuszne rozkazowi człowieka, jako zwierzęta dziwaczne nieznane na ziemi albo 
jako połączenia kształtów zwierzęcych i ludzkich. Elementale nie są złośliwe, 
lecz spokojne jak zwierzęta, których nie draŜnimy. śeby wejść w stosunek z 
elementalami, trzeba umieć wejść w świat astralny. Osiągnąć ten cel moŜna 
osobiście przez ćwiczenia duchowe i medytacje albo pośrednio za pomocą osoby 
somnambulicznej, tj. zdolnej do pogrąŜenia w stan hipnozy. W świat astralny 
człowiek wchodzi takŜe we śnie, w chwilach nagłej radości lub strachu, przy 
przeczuciach powaŜnych podczas widzeń itp.

TABLICA STOSUNKÓW TETRAGRAMMY MAGICZNEJ

Oto dlaczego wiele osób widzi w chwili zasypiania, gdy oczy ich są zamknięte, 
dziwne głowy i kształty dziwaczne, które występują ku łoŜu z szybkością 
niesłychaną i które znikają natychmiast, aby być zastąpione przez następne. 
Elementale takŜe bywają przyczyną nocnych koszmarów, widzeń i snów. PoniŜej 
załączamy rysunek, otrzymany za pośrednictwem osoby, umieszczonej przed 
zwierciadłem magicznym.
Osoba ta w stanie hipnozy pogrąŜona rysowała szybko kontury kształtów, które 
widziała w zwierciadle magicznym.
Na rysunku widać kształty przeróŜne, unoszone w wichrze przez siły astralne.
Po opisaniu elcmcntali wyłoŜymy, jakie sposoby są uŜywane w celu oddziaływania i
panowania nad nimi.
Nade wszystko zauwaŜymy, Ŝe istoty te dzielą się na cztery wielkie działy, 
odpowiadające czterem Ŝywiołom i czterem literom świętej tetragrammy.

Cztery klasy elementali noszą nazwy gnomów (ziemia), salamander (ogień), sylfid 
(powietrze) i ondyn (woda). Podział ten określa uŜycie róŜnych instrumentów, 
słów kabalistycznych, modlitw i zaklęć, stosowanych w oddzielnych wypadkach. 
Podajemy tablicę stosunków magicznych, która przy praktykach da potrzebne 
wskazówki. Co do zaklęć powietrza, ziemi, wody i ognia podaliśmy je wyŜej. Tu 

Strona 49

CZARNA MAGIA.txt

załączymy tylko niektóre uzupełnienia których nie było w opisach wyŜej podanych.

 

 

EGZORCYZM POWIETRZA

(Modlitwa)

Spirytus Dei ferebatuf super aquas et inspiravit in faciem hominis spiraculum 
vitae. Sit MICHAEL dux meus et SAB-TABIEL, servus meus in luce et per lucem. 
Fiat verbum habitus meus, et imperabo spiritibus aeris huius et refrenabo equos 
solis voluntate cordis mei et cogitatio-ne mentis mei et nutu oculi dextri. 
Exorciso igitur te, creatura aeris per Pentagrammaton et in nomine IOD-HE-VAU-HE
in quibus sunt voluntas firma et fides recta. Amen.

 

 

EGZORCYZM ZIEMI

Egzorcyzmuje się ziemię za pomocą pokropienia wodą, dmuchnięcia ogniem, 
wonnościami odpowiadającymi kaŜdemu dniu i odmawia się modlitwę 
gnomów.Oddziaływanie maga na elementale powinno opierać się na całkowitym 
panowaniu woli nad światem fizycznym. Dlatego kto doświadcza zawrotu głowy, nie 
moŜe rozkazywać gnomom, kto boi się burzy będzie zwycięŜony przez ondyny, 
salamandry drwią z tych, co boją się ognia, a sylfidy z tego, co lęka się 
grzmotów i huraganów. Przez modlitwę wskazaną, zmieniając obrządek odmawiania 
stosownie do czterech głównych stron świata i uŜywając odpowiednich 
instrumentów, osiąga się wpływ na elementale. Trzeba jednak wiedzieć, Ŝe 
praktyka w tym celu winna być dokonywana w środku koła magicznego. Tam moŜna 
czuć się bezpiecznym od wszelkich niespodzianek ze strony potęg astralnych. 
Medytacja w ciemnościach, przy izolacji materii wełnianej i uŜyciu szpady, 
pozwala ujrzeć elementale od razu. Jako uzupełnienie podajemy trzy wielkie 
zaklęcia magiczne:

 

 

ZAKLĘCIE CZTERECH

Caput mortuum, imperat tibi Dominus per vivum et devotum Serpentem. - Cherub, 
imperet tibi Dominus per Adamlotchavah! -quila errans, imperet tibi Dominus. 
-Tetra-grammareton per angelum et Leonem! Michael, Gabriel, Raphael, Anael! 
Fluat udor per spiritium Elohim. Manant terra per Adam - Iotchavah. Fiat 
Firmamentum per Iahuvehu - Zebaoth. Fiat per ignem in virtute Michael.
Aniele z oczyma śmiertelnymi usłuchaj lub spłyń z tą wodą świętą. Byku 
skrzydlaty, pracuj lub wróć do ziemi, jeśli nie chcesz, Ŝebym cię przeszył tą 
szpadą. Orle w łańcuchach, usłuchaj tego znaku lub umykaj przed tym 
dmuchnięciem. WęŜu bystry, czołgaj się u stóp moich lub bądź udręczony ogniem 
świętym i zniknij z dymem wonności, które palę. Niech woda wróci do wód, niech 
ogień goreje; niech powietrze krąŜy, niech ziemia padnie na ziemię przez moc 
Pentagrammy, która jest gwiazdą poranku i w imię Tetragram-my, która jest 
napisana pośrodku krzyŜa, światłości. Amen.

 

 

ZAKLĘCIE SIEDMIU

W imię Michaela, niechaj Jehovach rozkaŜe ci i oddali cię stąd, Chavajoth! W 
imię Gabriela niechaj Adonaj ci rozkaŜe i oddali stąd, Bael! W imię Raphaela, 
zniknij przed Elohim, Sachabiel! Przez Samael Zeboad i w imię Elohim - Gibor, 
oddal się Adramelek! Przez Zachariel i Sachiel - Melech, usłuchaj Eirach, 

Strona 50

CZARNA MAGIA.txt

Samgabiel! W imię boskości i człowieczeństwa Schaddai i przez znak pentagrammy, 
który trzymani w mej ręce prawej, w imię anioła Anaela, przez moc Adama i Ewy, 
którzy są Iothavah, oddal się Lilith; zostaw nas w spokoju. Nahemów! Przez 
świętych Elohim i imiona geniuszów Cashiel, Schaltiel, Aphiel i Zarahiel, na 
rozkaz Orifiela, odwróć się od nas, Meloch! Nie damy ci dzieci na poŜarcie.

 

 

ZAKLĘCIE SALOMONA

Mocy królewska, bądź pod moją nogą lewą i w mym ręku prawym; sławo i wieczności,
dotknijcie moich obydwu ramion i skierujcie mnie na drogi zwycięstwa, 
miłosierdzia i sprawied-liowości, bądźcie równowagą i ozdobą mego Ŝycia; rozumie
i mądrości, dajcie mi koronę; duchy Malchuth, prowadźcie mnie miedzy dwiema 
kolumnami, na których spoczywa gmach Świątyni; aniołowie Netsah i Hod umocnijcie
mnie na kamieniu sześciennym Jesod. O Geduleal! o Geburael! o Tiphereth! Binael,
bądź moją miłością, Ruach Hochmael, bądź moją światłością, bądź tym, czym jesteś
i czym będziesz, o Ketheriel! Ischim, dopomóŜ mi w imię Saddai. Cherubim, bądź 
moją siłą w imię Adonai. Beni-Elohim, bądźcie mymi braćmi w imię syna i przez 
zasługi Zebaoth. Elochim, walcz za mnie w imię Tetragrammaton. Mala-him, opiekuj
się mną w imię IEVE. Seraphim, oczyść mą miłość w imię Eloah. Hasmalin, oświeć 
mnie blaskiem Eloi i Schechinah. Azalim, czyń; Ophanim, olśniewaj. Hajoth i 
Kadosh, Iwzyczcie, mówcie, płońcie, grzmijcie Kadosh, Kadosh, Saddai, Adonai, 
Jotehavah, Eiazerie. Hallelu - jab, Hallelu - jah Hallelu - jah. Amen.
Przy praktykowaniu tego zaklęcia winny być zachowane następujące szczegóły:
1. Zakreślenie koła magicznego.
2. Modlitwa magiczna w kole według obrządku wskazanego, podczas gdy odpowiednia 
wonność goreje na ołtarzu a blask lampy magicznej oświetla dym wonności przed 
zwierciadłem magicznym.
3. Modlitwa gnomów, sylfów, ondyn i salamander stosownie do potrzeby.
4. Zaklęcia według odpowiedzialności planetowych. Szczegóły co do koła i 
instrumentów magicznych znajdują się dalej.
Podajemy dwie ciekawe praktyki, przepisane z dzieł staroŜytnych. Pierwszą 
umieszczamy gwoli ciekawości, drugą jako wstęp do objaśnienia obrządku 
wywoływania, który następnie będzie wyniszczony ze szczegółami.

 

 

WYWOŁANIE TRZECH DUCHÓW
(Według starej księgi magicznej)

W dniu Merkurego uporządkować i przygotować od rana pokój, na łóŜko połoŜyć 
czystą bieliznę. Ubrać się starannie i pozostawać na czczo przez cały dzień. 
Wieczorem udać się do przygotowanego w sposób powyŜszy pokoju, rozpalić ogień, 
połoŜyć białą serwetę na stół, ustawić obok trzy krzesełka. Naprzeciw nich na 
stole unieścić trzy kawałki chleba pszennego i trzy szklanki wody czystej i 
świeŜej. Następnie przysunąć jedno krzesło lub fotel do łóŜka, połoŜyć się i 
odmówić następujące zaklęcie: "Besticirium, consolatio veni ad me vertu Creon, 
Creon, Creon, cantor laudem omnipotentis et non commentur. Star superior carta 
bient laudem omviestra prin-cipiem de montem et inimieos meos o prostantis vobis
et mini dantes quo passium fieri sui eisibilis".
Po jakimś czasie przybędą trzy duchy w postaci trzech męŜczyzn lub trzech 
dziewic i zasiądą przy stole obok ognia. Posilą się i podziękują gospodarzowi. 
Potem jeden z nich zasiądzie w fotelu obok łoŜa i będzie rozmawiał z tym, kto go
zaprosił, aŜ do północy. Pozostałe dwa duchy będą przez ten czas znajdowały się 
przy ogniu. Z nadejściem północy duchy oddalą się same. Podczas rozmowy moŜna 
prosić ducha o wyjawienie jakiejkolwiek waŜnej tajemnicy. Natychmiast duch 
odpowie w sposób wyraźny - na kaŜde pytanie. MoŜna go poprosić o wskazanie 
miejsca, gdzie znajdują się ukryte skarby. Duch wskaŜe takie miejsce i dopomoŜe 
w wydostaniu skarbu. Odchodząc duch zostawi pierścień, który noszony na palcu 
daje szczęście w grze; jeśli pierścień ten włoŜyć na palec kobiety, to w sercu 
jej obudzi się natychmiast miłość ku jego właścicielowi.
UWAGA. Okno trzeba zostawić otwarte w dniu wywoływania.

Strona 51

CZARNA MAGIA.txt

 

 

WYWOŁANIE MIŁOSNE

Trzeba zebrać starannie wszystkie wspomnienia o tym lub o tej, którą pragnie się
ujrzeć, przedmioty, które jej słuŜyły lub których dotykała; wybrać pokój, gdzie 
osoba przebywała za Ŝycia lub podobny do niego; tam ustawić jej portret, pokryć 
go białym woalem, otoczyć kwiatami, które osoba ta lubiła i zmieniać je 
codziennie na świeŜe. Później wybrać dzień jej imienin lub dzień najszczęśliwszy
dla twej albo dla jej miłości, dzień, o którym, według waszego mniemania, dana 
osoba nie mogła zapomnieć nawet w największym szczęściu. Dzień ten trzeba wybrać
do wywołania, a przygotowania do niego winny trwać czternaście dni. Przez ten 
czas trzeba wystrzegać się, Ŝeby nie okazywać nikomu tych oznak miłości, których
doświadczała od nas nieboszczka lub nieboszczyk; trzeba zachowywać czystość bez 
zarzutu; Ŝyć w samotni, spać niedługo, jeść mało - raz na dzień. Co wieczór o 
jednej godzinie trzeba zamykać się w pokoju poświęconym pamięci osoby 
opłakiwanej; niech płonie tam małe światło, jakie daje lampeczka pogrzebowa lub 
świeca woskowa. Umieścić to światło za sobą i odkryć portret; stać przed nim w 
milczeniu; okadzać i perfumować pokój; wychodzić z niego, nie odwracając twarzy 
od portretu. W dniu przeznaczonym do wywoływania trzeba przygotować się od rana,
jak na uroczystość, nie zwracając się do nikogo z rozmową; przyjąć posiłek 
złoŜony z chleba, wina, winogron lub owoców. Stół winien być biało nakryty, 
niech zastawa będzie na dwie osoby, odkrajać kawałek chleba, który winien być 
podany w całości i nalać wina do kieliszka osoby, którą pragnie się wywołać. 
Uczta ta winna odbyć się w milczeniu, w pokoju do wywoływania, przy portrecie 
zakrytym; później trzeba uprzątnąć wszystko ze stołu z wyjątkiem kawałka chleba 
i wina, przeznaczonych dla osoby ukochanej. Wieczorem w godzinie, o której 
zwykle odbywały się odwiedziny pokoju wywoływań, trzeba wejść doń w milczeniu, 
rozpalić ogień z drzewa cyprysowego i rzucać w płomień po siedmiokroć kadzidło, 
wymawiając imię osoby, z którą pragnie się ujrzeć. Nagle zgasić od razu lampę i 
pozwolić, aby ogień zgasł równieŜ. Tego dnia nie odkrywać portretu. Gdy ogień 
zgaśnie rzucić wonności na węgiel i wzywać Boga stosownie do obrządku 
religijnego, do jakiego naleŜała zmarła osoba i zgodnie z ideami, jakie ona sama
miała o Bogu. Trzeba, odmawiając tę modlitwę, utoŜsamiać się z wywoływaną osobą,
mówić, jak ona by mówiła, jednym słowem uwaŜać siebie za nią; później po 
kwadransie milczenia mówić do niej, jak gdyby była obecną z uczuciem i z wiarą, 
prosząc ją, aby się nam pokazała; ponawiać tę prośbę w myśli przykrywając swą 
twarz obiema rękoma. Później zawezwać po trzykroć tę osobę głosem podniesionym; 
czekać na kolanach z zamkniętymi lub zakrytymi oczami przez kilka minut, mówiąc 
do niej w myśli; później zawołać raz jeszcze na nią potrzykroć głosem cichym i 
słodkim i wolno otworzyć oczy... JeŜeli nic nie ukaŜe się, trzeba ponowić 
doświadczenie na rok przyszły i znowu, aŜ do trzech razy. Jest rzeczą pewną, Ŝe 
najdalej za trzecim razem zjawi się poŜądane widzenie, a im później ukaŜe się, 
tym bardziej będzie wyraźnie i zbliŜone do rzeczywistości.
Jak widzimy w tych zmianach form astralnych cała siła zuŜytkowana, jest 
wydzielona z operatora. W nowomodnych posiedzeniach (seansach) spirytystycznych,
gdzie prawdy magii zostały całkiem wypaczone, istota ludzka pogrąŜona w stanie 
hipnozy, zwana medium, dostarcza siły potrzebnej; siłę tę pochłaniają chciwie 
obecne elementale. Tylko dzięki sile Ŝyciowej stworzeń ziemskich mogą przejawiać
swą obecność istoty astralne. Dlatego staroŜytni uŜywali do wywoływań krwi 
ofiar. Przy trudnych doświadczeniach dodaje się do dymu wonności, działanie 
ciała astralnego jakiegoś zwierzęcia, zwykle płaza, najczęściej Ŝaby.

 

 

MEDYCYNA HERMETYCZNA

Alopatia. Homeopatia. Hermetyzm. Charakter i leczenie opętania
Leczenie jest jednym z głównych celów znawcy tajemnic magii. Nauka leczenia jest
potrójna i moŜe dotyczyć ciała, istoty astralnej i istoty duchowej. KaŜdemu z 
podziałów odpowiada medycyna specjalna. Zmienia się ciało fizyczne za pomocą 
oddziaływania substancji materialnych, danych choremu w pewnej dozie. Stąd 
pochodzi medycyna materialistyczna, zwana alopatią, medycyna przeciwieństw, 
uznawana przez większą część ludzi współczesnych. Zmienia się ciało astralne za 

Strona 52

CZARNA MAGIA.txt

pomocą oddziaływania najmniejszych dóz materii. Stąd pochodzi medycyna 
homeopatyczna i oddziaływanie podobieństw, co jest pierwszym zastosowaniem magii
do mikrokosmosu. Istota psychiczna zmienia się za pomocą oddziaływania idei 
Ŝyciodawczych przez wolę maga. Stąd medycyna magnetyczna i oddziaływanie sił 
duchowych. Wreszcie kierowanie fluidami psychicznymi połączone ze znajomością 
sił astralnych, łączy wszystkie oddziaływania i tworzy medycynę hermetyczną, 
znaną tylko nielicznym adeptom. Aby to pojąć trzeba poznać zapatrywania magii na
organizm ludzki. OtóŜ, według nauki magicznej, ciało fizyczne jest zaleŜne od 
ciało astralnego, które znowu urzeczywistnia prawa ogólne lub pierwsze idee 
kaŜdej formy materialnej. Myśl ta wyraŜa się w słowach: "Widzialne jest 
przejawem niewidzialnego". Wskutek tego w razie choroby wypływającej z 
zakłócenia pierwiastków cielesnych, astralnych lub duchowych, istnieją róŜne 
rodzaje środków leczenia zaleŜnie od tego, jakiego charakteru jest cierpienie: 
cielesnego, astralnego lub duchowego. A więc moŜna oddziaływać na ciało fizyczne
za pomocą środków fizycznych, moŜna oddziaływać na ciało astralne za pomocą 
środków bardziej subtelnych, złoŜonych z nieznacznej cząsteczki materii i tą 
drogą wzmacniać organ astralny. W końcu moŜna oddziaływać na istotę duchową za 
pomocą środków czysto magicznych, pobudzając idee twórcze, które zmieniają kaŜdą
formę materialną. Pierwsza jest to medycyna zwykła, alopatyczna, medycyna 
przeciwieństw, druga - medycyna mało uznana, homeopatyczna, medycyna 
podobieństw, trzecia - medycyna najmniej znana - hermetyczna. Takie są główne 
szkoły medycyny. Alopatia winna być stosowana przy cierpieniach ciała 
fizycznego, homeopatia daje najlepsze rezultaty w cierpieniach ciała astralnego,
jak choroby piersiowe, rak i liczne odmiany chorób nerwowych. Medycyna 
hermetyczna znajdzie swoje zastosowanie w cierpieniach psychicznych, duchowych, 
w wypadkach opętania lub wampiryzmu, tak mało znanych przez doktorów zwykłych, 
którzy mieszają je ze zwykłym obłąkaniem. Nie wdając się w szczcgóły, wskaŜemy 
główne środki, którymi rozporządza uczeń magii w celach leczniczych. Mając do 
czynienia z chorym, nade wszystko trzeba określić wpływ planetarny, któremu 
podlega ten chory. Jeśli brak dostatecznej wiedzy znaków astralnych, wystarczy 
wiedzieć miesiąc i dzień urodzenia. PoniŜej znajdują się główne zarysy 
zaleŜności planetarnej: 

KsięŜyc:
od 29 kwietnia do 8 maja
od 8 kwietnia do 17 lipca
od 18 kwietnia do 25 września
od 25 listopada do 4 grudnia
od 3 lutego do 12 lutego

Saturn:
od 9 maja do 18 maja
od 13 maja do 27 lipca
od 26 września do 5 października
od 5 grudnia do 14 grudnia
od 13 lutego do 22 lutego

Jupiter:
od 10 marca do 19 marca
od 19 maja do 28 maja
od 28 lipca do 6 sierpnia
od 6 października do 15 października
od 15 grudnia do 24 grudnia
od 23 lutego do 4 marca

Mars:
od 20 marca do 29 marca
od 29 maja do 7 czerwca
od 7 sierpnia do 16 sierpnia
od 16 października do 25 października
od 25 grudnia do 3 stycznia
od 5 marca do 14 marca

Słońce:
od 30 marca do 8 kwietnia
od 8 czerwca do 17 czerwca
od 17 sierpnia do 26 sierpnia
od 26 października do 4 listopada

Strona 53

CZARNA MAGIA.txt

od 4 stycznia do 13 stycznia

Wenus:
od 30 marca do 18 kwietnia
od 18 czerwca do 27 czerwca
od 27 sierpnia do 5 września
od 5 listopada do 14 listopada
od 14 stycznia do 23 stycznia

Merkury:
od 19 kwietnia do 28 kwietnia
od 28 czerwca do 7 lipca
od 6 września do 15 września
od 15 listopada do 24 listopada
od 24 stycznia do 2 lutego

Wiadomości wyŜej podane wystarczą do postawienia horoskopu danej choroby. Po 
czym naleŜy przystąpić do leczenia. JeŜeli choroba zaleŜy od ciała fizycznego, 
wystarczy uŜycie alkoholu i roślin, które wzmacniają dobre wpływy planetarne 
chorego. Nazwy tych roślin z ich stosunkami są wymienione w rozdziale o 
astrologii naturalnej. Odnośne wiadomości podane będą równieŜ w ciągu dalszym. 
Jeśli cierpienie jest pochodzenia astralnego, stosowne uŜycie wonności w 
połączeniu z magnetyzmem okaŜe wielką pomoc. W tym wypadku moŜna takŜe 
przygotować pod wpływami korzystnymi dla danej choroby - talizmany. Homeopatia 
oparta na znajomości zaleŜności astronomicznych jest równieŜ bardzo poŜyteczna w
tych cierpieniach. Wreszcie w chorobach, które zakłócają normalne stosunki siły 
nerwowej, łączącej istotę psychiczną z rozumem, lub które dotyczą samej w sobie 
istoty psychicznej, mag ma do rozporządzenia muzykę, następnie czar słowa, 
działającego za pomocą perswazji (sposób ten daje świetne rezultaty wśród 
członków stowarzyszenia pn. "Nauka Chrześcijańska") i magnetyzm, połączony z 
formułami magicznymi, pozwalającymi osiągnąć znaczne rezultaty.

 

 

O OPĘTANIU

Istota ludzka w pewnych stanach podraŜnienia nerwowego pod wpływem wielkiego 
strachu, wyrzutów sumienia, nienawiści gwałtownej itp. rodzi w swej atmosferze 
astralnej istoty osobliwe, zwane larwami, karmiące się substancjami 
nierozsądnego człowieka, który dał im Ŝycie. Stąd wielkie niebezpieczeństwo 
doświadczeń psychicznych, o którym uprzedziliśmy Czytelników. Dlatego osoba, 
która obawia się cudzej nienawiści i która uwaŜa się za prześladowaną, stwarza 
larwę, która składa się z tej idei bojaźni, jak z duszy i ze swej własnej siły 
Ŝyciowej, jak inne ciała astralne.
Larwa ta przenika opętanego i wkrótce szaleństwo opanowuje nieszczęśliwego. To 
samo ma miejsce przy utworzeniu wyrzutów sumienia, które nawiedzają astral 
przestępców do tego stopnia, Ŝe zmuszają ich do przyznania się lub szukania ulgi
w strasznym cierpieniu w samobójstwie. Larwa tego rodzaju jest tym 
straszniejsza, Ŝe tworzy się w części z ciała astralnego ofiary. Przy leczeniu 
opętania uŜywane są dwa następujące sposoby: 1) działanie, pośrednie, oparte na 
odpowiedniości fizycznej i astralnej obok wprowadzenia osoby w stan hipnozy 
głębokiej; 2) oddziaływanie bezpośrednie, oparte na magii ceremonialnej i 
wymagające tylko uŜycia szpady magicznej. W wypadkach gwałtownego opętania 
naleŜy postępować w sposób następujący: Trzeba wziąć kosmyk włosów osoby chorej 
i okadzić takową przy ceremonii wyŜej opisanej. Przyprowadzić chorego i w jego 
obecności umoczyć kosmyk włosów we krwi gołębia, poświęconego pod wpływami 
Jupitera lub Apolina, wymawiając wielkie zaklęcie Salomona. Po czym umieścić 
kosmyk, ubroczony we krwi na deszczułce i opisać wokół niego koło proszkiem z 
węgla i magnesu. Napisać w czterech głównych kierunkach wewnątrz koła cztery 
litery świętej pentagrammy. Następnie szpadą magiczną kłuć silnie kosmyk włosów 
zbroczonych krwią, rozkazując larwie zniknąć. Rzadko kiedy doświadczenie to, 
powtórzone trzy razy z siedmiodniowymi przerwami nie da rezultatów 
zadawalających.

 

Strona 54

CZARNA MAGIA.txt

 

WSKAZÓWKI Z MEDYCYNY HERMETYCZNEJ
Jak dowiedzieć się, czy chory będzie Ŝył czy umrze.

Wziąć pokrzywę i włoŜyć ją w urynę chorego zaraz po oddaniu jej przez chorego. 
Pozostawić pokrzywę w tej urynie na dwadzieścia cztery godziny. Jeśli pokrzywa 
jest sucha -jest to znak śmierci. Jeśli pozostaje zielona -jest to znak Ŝycia.

 

 

WIELKA OPERACJA

Objaśnialiśmy, w jaki sposób uczeń magii moŜe dowolnie kierować swą siłą 
duchową. Widzieliśmy jak on ściągał, zbierał i wydzielał tę siłę przy róŜnych 
operacjach. Teraz objaśnimy w jaki sposób odbywa się największy wysiłek, na jaki
moŜe zdobyć się natura ludzka, a mianowicie przystąpimy do opisu wielkiego 
wywołania. Ceremonia wielkiego wywołania łączy w sobie wiadomości z całej nauki 
magicznej. Tworzy ona część kabały praktycznej. Postaramy się wyłoŜyć jej zasady
moŜliwie wyraźnie i treściwie. Pierwszy warunek do spełnienia polega na 
starannym przygotowaniu instrumentów potrzebnych do wielkiego wywołania. 
Przedmioty te zakupione lub przygotowane pod odpowiednimi auspicjami 
planetarnymi powinny być zamknięte w specjalnym sprzęcie, umieszczonym na lewo w
ołtarzu magicznym, jak to mówiliśmy przy opisie pracowni magicznej.
Oto spis tych przedmiotów:

 

Przedmioty potrzebne do operacji magicznych

- Kasetka z drzewa oliwkowego lub leszczynowego, kasetka z drzewa 
jakiegokolwiek, obita nowym białym płótnem.
- Czapeczka (Nowe do waŜnych operacji)
- Białe pantalony (Nowe do waŜnych operacji) 
- Lekkie pantofle (Nowe do waŜnych operacji) 
- Białe skarpetki (Nowe do waŜnych operacji)

- Pióro do pisania (krucze czyste)
- NoŜyk w białej osadzie
- Szpila stalowa w formie dłutka
- Dobre noŜyce
- Kałamarz z białego fajansu

W małym pudełku powinny znajdować się:
   - świeca z wosku białego,
   - naczynie szklane z wodą lustralną (przygotowaną w wigilię)
Trzy noŜe:
   - zaostrzony z białą rękojeścią,
   - kordelas z czarną rękojeścią,
   - zegarek dość duŜy.

Do kasetki połoŜyć:
   - Laseczkę z drzewa leszczynowego, grubości palca
   - Małą szpadę
   - Kropidło z grzywy Ŝółtego konia
   - Wonności
   - Kadzielnica do palenia wonności
   - Mały kłębek sznurka nowego do oznaczenia koliska

 

TABLICA INSTRUMENTÓW

Strona 55

CZARNA MAGIA.txt

Na załączonej tablicy są wyobraŜone przedmioty następujące:
Szpada i sztylet, nóŜ do ofiar, nóŜ do drzewa, rylce, dwie laseczki, filiŜanka, 
kałamarz i naczynie do palenia wonności.

RóŜnica miedzy czarownikiem i magiem polega na tym, Ŝe pierwszy słucha się ślepo
przepisów, podczas gdy drugi dostosowuje je do swego czasu.
Czytelnik naszego dzieła winien pamiętać o tym i nie zniechęcać się jeśli 
zajdzie potrzeba zmiany któregokolwiek z drugorzędnych przepisów. Powtarzaliśmy 
niejednokrotnie, Ŝe główne znaczenie polega nie na zewnętrznych ceremoniach, a 
na sile dostatecznie wyćwiczonej woli maga.
Wszystkie wymienione wyŜej przedmioty winny być poświecone według zwykłego 
obrządku.

 

Błogosławienie kałamarza

Wszystko jedno z czego on jest zrobiony, powinien tylko być nowy i czysty; 
naleŜy go pobłogosławić i okadzić, mówiąc:
"Hamiel, Hamiel, Hel, Miel, Ciel,
Joviel, Nas, Nią, Magdę, Tetragrammaton". Schować kałamarz do uŜycia; w razie 
potrzeby napełnia się go atramentem barwy odpowiedniej planety.

 

Egzorcyzm naczynia, do którego wlewa się krew.

Trzeba mieć talerzyk, Ŝeby weń wlać nieco krwi ofiar do drukowania i pisania. 
Talerzyk powinien być zrobiony z gliny niepolerowanej i nowy, jak wszystkie inne
przybory. Po umyciu i okadzeniu trzeba wypowiedzieć taki egzorcyzm, jak przy 
kałamarzu. Po wypowiedzeniu egzorcyzmu, trzeba talerzyk schować.

 

Przygotowanie laseczki do operacji pod znakiem Wenus

Trzeba uciąć laseczkę z gałęzi leszczynowej długości dwóch stóp w dniu i 
godzinie Wenery. Uczynić w niej mały otwór, wprawić kawałek miedzi. Wyryć na nim
znak Wenery. Uczynić otworki w miejscach, gdzie znajdowały się gałązki, zakleić 
je woskiem. Do obydwu końców przyprawić mosięŜne skuwki. Po okadzeniu schować.
Sposób przygotowania innej laseczki, słuŜącej do wszystkich operacji.
Trzeba uciąć laseczkę leszczynową tejŜe długości, co pierwsza. Po północy na 
nowiu weź tę laseczkę do ręki i zwróciwszy się ku wschodowi, podrzuć ją w górę, 
schwyć w powietrzu i powtórz słowa:
"Hamiel, Hamiel, Hel, Miel, Ciel, Ioviel, Nas, Nia, Magdę, Tetragrammaton".
Powtórz trzy razy te samą ceremonię i te same słowa i schowaj laseczkę do uŜycia
w razie potrzeby.

 

Egzorcyzm miejsca przeznaczonego do operacji

Do operacji magicznych kaŜde miejsce jest odpowiednie, byleby tylko zostało 
odpowiednio oczyszczone. Miejsce to nie powinno być zamieszkiwane przez nikogo a
szczególnie przez kobietę w przeciągu siedmiu dni. Po czym miejsce to trzeba 
pokryć białą materią i wypowiedzieć egzorcyzm powyŜej przytoczony.
Po okadzeniu miejsce to zamknij i zadbaj, Ŝeby nikt nie wchodził z wyjątkiem 
ciebie i tych, których potrzebujesz do operacji. W ciągu czternastu dni 
pozostawiaj płonącą lampę w nocy i w dzień.

 

Egzorcyzm ubioru

Trzeba przygotować ubiór z białego płótna w formie wielkiej koszuli, która nie 
ma Ŝadnego otworu prócz otworu na głowę, długą do stóp, obszerną, z dwoma 

Strona 56

CZARNA MAGIA.txt

rękawami, zwęŜonymi u rąk.
Trzeba Ŝeby ubiór ten był nadzwyczaj biały. Potrzebne są równieŜ spodnie z tego 
samego materiału.
Egzorcyzm odmawia się, jak wyŜej.

 

Egzorcyzm ofiary

Przy wielkiej operacji magicznej potrzebna jest była ofiara. Po obmyciu i 
okadzeniu jej kadzidłem planetarnym oczyść na głowie miejsce z piór lub sierści,
posyp solą morską i wymów zaklęcie, jak wyŜej. Po czym zabij ofiarę i krwią jej 
pokrop komnatę lub miejsce przeznaczone do wywoływania, wymawiając ten sam 
egzorcyzm.

 

POŚWIECENIE KSIĘGI MAGICZNEJ

Trzeba przygotować małą ksiąŜeczkę, zawierającą modlitwy potrzebne do wszystkich
operacji, imiona aniołów w formie litanii, ich pieczęcie i podpisy zapisane 
krwią gołąbka na pergaminie. Po czym poświęć ją Bogu i duchom niebieskim w 
sposób następujący:
Postawić mały stół w miejscu oznaczonym, nakryć go małą serwetką, połoŜyć na 
niej ksiąŜkę otwartą w miejscu, gdzie jest wyobraŜony wielki pięciokąt, który 
powinien zajmować pierwszą stronicę ksiąŜki. Po zapaleniu lampy, zawieszonej nad
stołem, osłoń stół białą zasłoną, przywdziej ubiór opisany poprzednio, weź 
ksiąŜkę i odmów modlitwę z wielką uwagą i skromnością. Potem zakadzić kadzidłem 
planety tego dnia, połoŜyć ksiąŜkę na stole, uwaŜać, Ŝeby światło i płomień 
paliły się bezustannie podczas ceremonii. Spuściwszy firanki, odprawiaj tę samą 
ceremonię podczas siedmiu dni, zaczynając od soboty okadzając codziennie 
kadzidłem, odpowiadającym kaŜdemu dniu, dbając, Ŝeby dniem i nocą paliła się 
lampka. Następnie zamknij ksiąŜkę w małej skrzyneczce, umyślnie w tym celu 
przygotowanej. W razie potrzeby zajrzenia do ksiąŜki, naleŜy przywdziewać ubiór 
magiczny, zapalać lampę i na kolanach otwierać skrzyneczkę, odmawiając modlitwę:
"Adonai,Elohim" itd., jak wyŜej. Trzeba równieŜ, poświęcając tę ksiąŜkę, 
przywołać wszystkich aniołów, którzy są wpisani do ksiąŜki w formie litanii, co 
naleŜy czynić z poboŜnością wielką, bo choć duchy mogą nie zjawić się przy 
poświęcaniu, nie trzeba dziwić się, gdyŜ są one natury czystej i dlatego 
niechętnie zadają się z ludźmi, którzy są natury niestałej i nieczystej; jednak 
dzięki usilnym ceremoniom, uskutecznionym z naboŜnością, bywają oni zmuszeni do 
przyjścia. MoŜe się teŜ zdarzyć, Ŝe przy pierwszym wywołaniu ukaŜą się i zaczną 
się z wami porozumiewać. Nie naleŜy jednak brać się do przedsięwzięć 
bezuŜytecznych lub niegodnych, poniewaŜ łatwo je w takich razach odstraszyć tak,
śe powtórnie nie zjawią się nawet w wypadkach poŜytecznych, świętych i 
koniecznych.

 

Egzorcyzm sztyletu

PoniewaŜ nie moŜna obyć się bez sztyletu w operacjach magicznych, kaŜ takowy 
przygotować ze stali bardzo delikatnej. Rękojeść ma być z tego samego materiału.
Obmyj go i po osuszeniu osadź ostrzem na małej podstawce z drzewa i odmów 
modlitwę: Agla On Pentagramaton itd., jak nad szpadą. Po czym wyryj na ostrzu 
lub kaŜ wyryć znaki następujące:

Po wyryciu tych znaków okadź je i odmów modlitwę: Hel, Ya, Yae, Va, Adonay, 
Cados, Cados, Aborel, Elohim, Agla, Agiel, Asel, Sadon, Esul, Eloha, Elohim, 
Yeny, Del, Agios, Agios, Agios, Barael, Barael, Barael.
Następnie owiń sztylet w materiał czerwony i nowy i schowaj go do kasetki z 
instrumentami magicznymi.

 

Modlitwy (sztyletu)

Po wymówieniu słów: Hel, Ya, Yae, Adonay itd., jak wyŜej, mówić:

Strona 57

CZARNA MAGIA.txt

"Panie, BoŜe wszechmocny, który stworzyłeś wszystko z niczego, nie gardź swym 
sługą, który zwraca się ku Tobie z kornymi modły. Racz pobłogosławić, oczyścić i
poświęcić ten nóŜ, aby był godny i zdolny do wykonania mych operacji; rozkaŜ 
swym świętym aniołom, aby były obecne przy tej operacji.
Panie Wszechmocny, wspomnij o mym rodzicielu, któremu uŜyczyłeś wiedzy 
wszechrzeczy i niechaj przez zasługę tej wiedzy, te noŜe staną się czystymi i 
przyjemnymi dla Ciebie, przez imię Twe, które jest święty Tetragrammaton".

 

Laseczka

Fundatorze światów, Stworzycielu niebios, Istoto wszechmocna, Pentagrammaton, 
Eye, Eye, Eye, Irkins, przyjdź Świętości potęŜna, BoŜe wieczny i oczyść tę 
laseczkę przez twe imię, które jest święte i pr/ez Twych aniołów. Amen.

 

Druga laseczka

Nawet gdy wątąpię w cienistą dolinę śmierci, nie przelęknę się niczego, poniewaŜ
ty Jesteś ze mną: Twa róŜdŜka, twa laseczka pociechą napełnią mnie.

 

OdzieŜ

Ojcze, stworzycielu gwiazd, mądrości nieskończona, racz uświęcić twą mocą te 
odzieŜ, przygotowaną ku Twej czci. Egzorcyzuję cię przez Boga prawdziwego, 
Ŝywego i wiecznego, który stworzył wszystko z niczego, i niech nie będzie nic 
nieczystego w tej mojej operacji, lecz niech będzie ona pełną godności. Amen.

 

Zaklęcie przy ofierze

BoŜe MojŜesza, wszechmocny i miłosierny, BoŜe Abrahama, BoŜe Jakuba, poświęć to 
miejsce i przez wylanie krwi tej ofiary oczyść je, a wy wszyscy aniołowie i 
duchy przyjdźcie i zabierzcie tą krew, aby ją ofiarować Bogu Panu wszechrzeczy. 
Amen.

 

Modlitwa

Adonaj, Elohim, Hel, le, Eye, ksiąŜę ksiąŜąt, Istoto Istot, ulituj się nade mną 
i zwróć swe oczy na Twego sługę, który poboŜnie wzywa do Ciebie i błaga Cię, 
przez imię Twoje święte i straszne: Tetragrammaton, niech będę szczęśliwy w mych
operacjach. RozkaŜ Twym aniołom i duchom, aby zamieszkały w tym miejscu.
Was, aniołowie i duchy gwiazd, was, aniołowie i duchy Ŝywiołów, was, istoty 
obecne przed obliczem BoŜym, zaklinam ja niewinny sługa NajwyŜszego. Sam Bóg, 
Istota Istot, Tetragrammaton rozkazuje wam być obecnymi przy tej operacji mojej.
Ja, sługa BoŜy, błagam was o to kornie. Amen.

 

Naczynia do atramentu. Misa do krwi.

BoŜe wszechmocny, wysłuchaj modły tych, którzy Cię błagają i pobłogosław to 
naczynie, przygotowane ku Twej czci. Amen.

 

 

O KSIĘDZE MAGICZNEJ

Zwrócimy teraz uwagę operatora na księgę magiczną, którą kaŜdy praktyk winien 

Strona 58

CZARNA MAGIA.txt

przygotować sam dla siebie, skupiając przy tym siły swej woli. Najlepiej jest 
przygotować osobiście nawet stronice takiej księgi z pasty papierowej, bo taki 
materiał moŜna namagnetyzować skutecznie swoją wolą. Zwykle jednak przygotowują 
księgę magiczną z pięknego papieru lub pergaminu.
Trzeba pamiętać przede wszystkim, Ŝe księga zaklęć nie ma Ŝadnego znaczenia, 
jeśli nie jest cała napisana ręką operatora.
Na pierwszej stronicy takiej ksiąŜki trzeba pomieścić tak zwany wielki pentakl 
Salomona, którego podobiznę podajemy:
Po przygotowaniu księgi magicznej, zawierającej zaklęcia i modlitwy, wszystko 
potrzebne do wywołań jest juŜ gotowe. Pozostają tylko przygotowania osobiste.

 

 

O KOLE MAGICZNYM

Cała operacja magiczna powinna być wykonana w zakresie koła, które symbolizuje 
wole operatora i broni go od wszelkiego wpływu złego z zewnątrz. Na tym opiera 
się magia ceremonialna.

Koło magiczne

Koło moŜe być nakreślone albo tylko szpadą magiczną w nagłych przypadkach, albo 
mieszaniną węgla sproszkowanego z proszkiem magnesowym, albo teŜ samym tylko 
węglem.

Przygotowania osobiste

Operator moŜe działać sam. Przy kole zwykłym moŜe on ograniczyć się do jednego 
pomocnika, lecz do wielkiego wywołania trzeba mieć trzech pomocników: bądź to 
operator i dwóch asystentów wyćwiczonych i wtajemniczonych, bądź teŜ trzy istoty
Ŝyjące, z których dwie ludzkie i jeden pies, tak wytresowany, Ŝeby nie wychodził
z koła bez względu na to, co moŜe się stać. MoŜna go nawet uwiązać w razie 
potrzeby.
Asystenci ci winni być poświęceni i egzorcyzmowani według obrządku zwykłego 
przez ziemię, wodę, powietrze i ogień.
KaŜdy powinien posiadać talizman, a mianowicie wielki pentakl Salomona.
Przy poświęcaniu uczniów wodą mówi się:
Renovati toti mundati sitis, in nomine sancti et individui Trinitatis Patris et 
Filii et Spiritus Sancti; ab omnibus peccatis vestris, verbumque Altissimi 
descendat super vos et momneat semper. Amen.
Gdy się uŜywa psa, trzeba pogrąŜyć go w wodzie święconej i mówić:
Conjuro te creatura canis, per eum qui te creavit in nomine sanctissimae 
Trinitatis, ut sis mihi in hac operatione et in quacumque alia quam facere 
intendo, fidelis socius et amicus.
Po tej ceremonii i okadzeniu wonnościami uczniowie i pomocnicy są dopuszczeni do
pracowni magicznej.

 

Przepis

Na dziewięć dni przed operacją wszyscy, którzy mają wziąć w niej udział, powinni
Ŝywić się wyłącznie roślinami.
Nadto modlitwa magiczna powinna być odmawiana raz rankiem i dwa razy wieczorem, 
według obrządku wyŜej wskazanego.
Przez trzy ostatnie dnie poŜywienie powinno się składać z chleba, wody i owoców 
gotowanych.
Wreszcie w wigilię i w wigilię wigilii przed operacją odmówić spowiedź przed 
Bogiem; charakter tej spowiedzi jest zaleŜny od wypadku i usposobienia 
operatora.
Po odprawieniu spowiedzi w pozycji klęczącej trzeba pokropić swą twarz wodą i 
hyzopem oraz mówić:
"Asperges me, Dominc, hysopo et mundabor, lavabis meaąua et super nivem 
dealbabor".

Strona 59

CZARNA MAGIA.txt

Później obmyć się w wodzie egzorcyzmowanej i przywdziać strój magiczny. N 
astępnie udać się na miejsce przygotowane z towarzyszami i przyborami 
potrzebnymi. Uczynić tam koło i wejść w nie. Wreszcie wywoływać duchy i na znak 
skruchy całować ziemię

 

Kąpiele

Podczas całego okresu przygotowań trzeba brać kąpiel kaŜdego rana.
Przed kąpielą woda winna być poświecona, przy czym trzeba odmawiać przy kąpieli 
psalmy następujące:
Wchodząc do wody, odmawiać:
Ps. 26, 13, 38, 68, 105.
Polewając się wodą, odmawiać: Ps. 50 i 23
Wychodząc z kąpieli, odmawiać: Ps. 142,4,137,125,138.
KaŜda kąpiel powinna zawierać garść soli poświeconej, którą rzuca się do wody ze
słowami:
Ismael, Imamon, Amason, Inierobimeum, Danayon, Zatoń, Satimon, Vagran, Coriston,
Zagueron, Momeston, Zari-nazon, Feliejon, Sermjon, Metron.
Formuły te i modlitwy moŜna zamienić na inne modlitwy magiczne albo na 
wymawianie dziesięciu wielkich imion Boskich.

 

 

OPERACJA MAGICZNA

Znalazłszy się w kole przed ołtarzem magicznym, opera-tor powinien odmówić 
modlitwę moŜliwie Ŝarliwą do stwórcy świata.
Następnie wypowie "Zaklęcie Czterech", później "Zaklęcie Siedmiu", a wreszcie 
"Wielkie zaklęcie Salomona"
Potem następuje szereg innych modlitw i zaklęć. Dajemy szereg takowych poniŜej, 
aby uczeń magii mógł wybrać z nich stosowne dla siebie.
186

 

O sposobie dokonywania operacji

Po przygotowaniu, o którym była mowa wyŜej, podczas pełni, niechaj jeden uczeń 
weźmie naczynie gliniane, napełnione zarzewiem i wonnościami, niech drugi niesie
księgę magiczną, a trzeci odzieŜ i pentakl. Mistrz niech weźmie szpadę, na 
której z jednej strony ma być napis "Agla", a z drugiej "On". Podczas drogi do 
miejsca, gdzie ma być uskuteczniona operacja, naleŜy odmawiać litanie. 
Przybywszy, niech mistrz nakreśli koło, mówiąc: "Asperges me, Domine, itd." 
Później niech mistrz, wejdzie do koła, uczyni w kierunku czterech stron świata 
wezwanie do aniołów, którzy panują nad siedmioma planetami, nad siedmioma dniami
tygodnia, nad metalami i kolorami.
Wreszcie rzucając nie na kolana i wzywając aniołów po imieniu, niech doda:
"O angeli supra dicti, estote adjutores petitioni meae, et in adjutorium mini 
meis rebus et petitionibus"
Znowu niech zawezwie aniołów czterech stron świata i pomodliwszy się do nich 
specjalnie i napisawszy ich imiona w kole, niech rzecze:
"Zwracam się do was, wy wszyscy, i wzywam was przez Tron Adonaja, przez Agi osa,
Otheosa, Ishyrosa, Athanatosa, Paracletusa, Alphę i Omegę, i przez imiona 
tajemne: Agla, On, Tetragrammaton; macie zjawić się bezzwłocznie, aby spełnić mą
wolę." Po skończeniu tej modlitwy, mistrz odczyta zaklęcie specjalne dnia, w 
którym odbywa się operacja (zaklęcie to podamy nieco dalej). Jeśli aniołowie 
trwać będą w uporze i nie zechcą się zjawić, odmówić trzeba egzorcyzmy i 
zaklęcia następujące:

 

Egzorcyzm duchów powietrza

My stworzeni na obraz i podobieństwo BoŜe, cząstki jego potęgi, stworzeni przez 

Strona 60

CZARNA MAGIA.txt

Jego wolę, przez potęŜne straszne i podziwu pełne imię Boga El, egzorcyzujemy 
was (wymienić nazwiska duchów) i rozkazujemy wam przez tego, który rzekł i 
wszystko zostało spełnione, przez wszystkie imiona Boga i Adonay, L1, Elohim, 
Elohe, Zabaoth, Elion, Escerchie, Jah, Tetragrammaton, Sadey. Rozkazujemy wam 
zjawić się natychmiast widzialnie przed tym kołem w pięknej ludzkiej postaci. 
Przyjdźcie, o wy wszyscy (wymienić nazwy), poniewaŜ my wam rozkazujemy w imię I 
i V , które Adam usłyszał i przemówił; przez imię Boga Agla, które Lot usłyszał,
dzięki czemu był ocalony z całą rodziną; w imię Iod, które Jakub usłyszał, w 
imię Anioła, który za niego walczył i który go ocalił z rąk brata Esu; w imię 
Anephexetona, które Aron usłyszał, co uczyniło go mądrym; w imię Zabath, które 
MojŜesz wymówił i zaraz rzeki i błota ziemi egipskiej zamieniły się w krew; w 
imię Escercha, Oriston, którzy wzburzyli tak rzeki, Ŝe wody z nich wyszły i 
napełniły domy Egipcjan, zanosząc wszędy zarazę. W imię Eljona, które MojŜesz 
wymówił, czym wywołał grad tak wielki, jakiego nie było od początku świata; w 
imię Adonay, które MojŜesz wymówił, czym napełnił szarańczą, która poŜarła na 
polach Egiptu to, co oszczędził grad; w imię Schemes Amathia, które Jozue 
wymówił, czym zatrzymał w biegu słońce; przez Alpha i Omega, które Daniel 
wymówił, czym zniszczył Beala i zabił Dragona; w imię Emmanuela, które usłyszało
troje dzieci Sidrae, Misae i Abdenago i zaśpiewały pieśń w piecu gorejącym; 
przez Agiosa, przez tron Adonaja, przez Otheosa, Ischirosa, Athanatosa, 
Paracletusa i przez trzy imiona tajemne Angla, On, Tetragrammaton| zaklinam was 
przez te imiona i przez wszystkie inne imiona Stworzyciela, Boga Wszechmogącego,
Ŝywego i prawdziwego, wy, którzy za wasze winy zostaliście strąceni z wyŜyn 
niebieskich w głębiny przepaści piekielnych. Zjawcie się tu przed tym kołem w 
celu spełnienia naszej woli. Przyjdźcie, przyjdźcie czemu zwlekacie ? Kto was 
zatrzymuje? Spieszcie się! Adonay, król królów wam rozkazuje. El, Aty, Titeip, 
Azia, Hyn, Jen, Minnosel, Achadan, Uay, Vaa, Ey, Haa, Eye, Exe, El, El, El, El, 
Hy, Hau, Hau, Hau, Va, Va, Va, Va.

 

 

MODLITWA ODMAWIANA W KOLE DO CZTERECH STRON ŚWIATA

Amorule, Tancha, Lalisten, Kabur, Taneba, Ladisten, Escha, Aladia, Alpha et 
Omega, Leyeste, Oriston, Adonay, zmiłujcie się nade mną; o miłosierny Ojcze 
niebieski oczyść mnie, racz zesłać dzisiaj na mnie, Twego słuŜebnika niegodnego,
błogosławieństwo swoje. Powstrzymaj swą prawicą potęŜne duchy uparte i 
buntownicze, abym mógł spokojnie oglądać twe dzieła boskie. Błagam cię z głębi 
swego serca, aby te duchy, które zawezwę, przybyły natychmiast, aby 
odpowiedziały prawdziwie na pytanie moje, aby dostarczyły tego, czego od nich 
zaŜądam, bez wyrządzenia Ŝadnej krzywdy ani mnie, ani nikomu z mych pomocników. 
Niech będą one posłuszne mej woli we wszystkim, co im rozkaŜę.
Później pozostając wciąŜ w kole podnieś w górę pieczęć Salomona i mów:
"Per Pentaculum Salomonis advocati dent mini respon-sum verum!
Baralanensis, Baldachiensis, Paumachiae i tronie Apolo-gii, przez królów i 
ksiąŜąt nieziemskich i potęŜnych, Genio, Liachidae, ministrowie królestwa 
piekielnego: Primac, ksiąŜę tronu Apologji, dziewiąta kohorto, wzywam do was, 
zaklinam was, rozkazuje wam, w imię tego, który rzekł, a stało się, którego 
słucha wszelkie stworzenie, przez wieczyste imię Tetragrammaton, Jehowah, przy 
wymawianiu którego śywioły się rozkładają, powietrze drŜy, morze burzy się, 
ogień gaśnie, ziemia kołysze się, a wszystkie armie niebieskie, ziemskie i 
piekielne drŜą: przyjdźcie w spokoju widzialne i dobrowolnie, aby spełnić nasz 
rozkaz w imię Boga Ŝywego, prawdziwego i wiecznego Heljanen. Przyjdźcie i 
zjawcie się przed nami w postaci widzialnej i odpowiedzcie na nasze pytanie 
głosem wyraźnym i zrozumiałym bez Ŝadnej dwuznaczności.

 

 

DUCHY I ZJAWISKA

Po wypowiedzeniu powyŜszych zaklęć ukaŜe się mnóstwo duchów i zjawisk, 
napełniających hałasem powietrze w celu przeraŜenia znajdujących się w kole; 
ukaŜą się zbrojni w strzały i nieskończona ilość potworów okropnych. Jednak nie 
zdołają one wyrządzić nikomu krzywdy, bo mistrz ceremonii powstrzyma ich, kładąc

Strona 61

CZARNA MAGIA.txt

rękę na pieczęci Salomona i mówiąc:
"Fugat hinc iniquitas vestra; virtute vexilli Dei. Rue vos prestiges cessent 
przez imię Boga ukrzyŜowanego!"
Po tych słowach będą zmuszeni do posłuszeństwa. Po czym trzymając rękę na 
pieczęci, powiedz:
"Oto pieczęć Salomona, którą wam pokazuję, Oto ja jestem egzorcysta, który z 
pomocą BoŜą was wywołuję; przyjdźcie w spokoju w imię tych: Aye, Saraye, Aye, 
Saraye, zjawcie się w imię Boga prawdziwego Eloy, Archima, Rabur; spieszcie się,
przybywajcie i bądźcie posłuszni swemu panu, którego imię jest Octinomos!" 

Po czym dmuchnijcie w cztery strony świata, a natychmiast zobaczycie wielki 
ruch; wtedy mówcie:
"Czemu zwlekacie? Co was zatrzymuje? Czym jesteście zajęci? Bądźcie posłuszni 
swemu panu w imię Boga Bathath lub Vachat, w imię Abrac, Abeor i Aberr!" Wtedy 
przybędą w powtaci swej zwykłej i przyrodzonej. A gdy ich takimi ujrzycie wokół 
koła, pokaŜcie im pieczęć i mówcie:
"Ecce conclusionem vestram, nolite fieri inobodientes!" "Po czym ujrzycie ich 
uspkojonymi. I przemówią one:
"RozkaŜ i przemów, czego Ŝądasz, poniewaŜ jesteśmy juŜ gotowi, aby uczynić 
wszystko, zmuszeni wolą Boga." Odpowiedzcie im:
"Bądźcie pozdrowieni, duchy i królowie przesławni. Przywołałem was w imię tego, 
przed którego Majestatem nic ostać się nie moŜe. Rozkazuję wam pozostawać przed 
kołem w postaci widzialnej; nie oddalcie się bez zezwolenia. Spełnijcie mą wolę 
prawdziwie, bez udawania. Rozkazuję wam w imię Wszechmocnego. Niech się stanie!"
Tu powiedzcie, czego chcecie, a one was wysłuchają. Po otrzymaniu tego, czego 
pragnęliście, zwolnijcie je w sposób następujący:
"In nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti, ite in pace ad Ioca vestra et 
pax sit inter nos et vos, parati sitis venire vocati!".

 

 

ZAKLĘCIA NA SIEDEM DNI TYGODNIA

Zaklęcie na niedzielę
Zaklinam was, aniołowie Boga, potęŜni i święci, w imię Adonay, Eye, Eye, Eye, 
który jest, jaki jest i który będzie Eye, Abiaye i to w imię Laday, Cados, 
Cados, Cados, który jest przełoŜony nad Cherubinami, i przez wielkie imię tego 
Boga, który panuje nad niebiosami Eye, Saraye, Pana wieków, który pieczętuje 
rzeczy świata swym świętym imieniem Phaa. Zaklinam was takŜe w imię świętych 
aniołów, którzy panują nad czwartym legionem, którzy znajdują się pod dowództwem
sławnego Salamia; w imię gwiazdy Słońca; zaklinam ciebie święty Aniele Michaelu,
który panujesz przy dniu niedzielnym - okaŜ mi pomoc, pozwól mi osiągnąć cel 
mych dąŜeń we wszystkim, co będzie dla mnie poŜytecznym. Tu trzeba wymienić, 
czego się Ŝąda. Aniołowie niedzieli mają moc rozdawania złota, pereł, bogactw, 
łaski moŜnych, złagodzenia nienawiści, dostarczania zaszczytów, leczenia chorób.
Duchy niedzieli zjawiają się zwykle w duŜej postaci, w szatach czerwonych, z 
włosami złotymi; o przybyciu swym ostrzegają płomiennym obłokiem. Do 
szczególnych postaci ich naleŜą król jadący na lwie, trzymający w ręku berło 
złocone, w szacie barwy szafranowej; królowa z berłem, ptak, berło, lew, 
człowiek z ogonem.

Zaklęcie na poniedziałek
Zaklinam was aniołowie dobrzy i potęŜni w imię Adonay Adonay, Adonay, Eye, Eye, 
Eye, Cados, Cados, Cados, Cados, Achim, Achim, Achim. Zaklinani was, aniołowie 
potęŜni i dobrzy, w imię tych, którzy dowodzą pierwszym legionem i słuŜą 
sławnemu wielkiemu Orphanielowi. W imię gwiazdy księŜyca. Zaklinani Ciebie 
Gabrielu, który panujesz nad dniem drugim, poświeconym księŜycowi, przyjdź mi na
pomoc i spełnij me Ŝyczeniu. Tu wymienić, czego się Ŝąda. W mocy duchów 
poniedziałkowych jest dostarczenie srebra, przenoszenie rzeczy z jednego miejsca
na drugie, wyjawianie tajemnic, dotyczących teraźniejszości i przeszłości. Duchy
poniedziałku i księŜyca zjawiają się zwykle w postaci wielkiej, ocięŜałej, 
koloru obłoku chmurnego; oblicze mają mgliste, oczy czerwone pełne wilgoci, 
głowy łyse, zęby dzika; znakiem ich przybycia jest deszcz obfity wokół koła. Do 
postaci szczególnych tych duchów naleŜą: król z łukiem w ręku na łani, krowa, 
mała sama; kolory ubiorów zielone i srebrzyste; człowiek z wieloma nogami.

Strona 62

CZARNA MAGIA.txt

Zaklęcie na wtorek
Zaklinani was, aniołowie męŜni i święci, na święte imiona Ya, Ya, Ya, He, He, 
He, Va, Hy, Ha, Ha, Ha, Va, Va, An, An, An , Aie, Aie, Aie, Ely, Ag, Elibra, 
Eloim, Eloim. Zaklinam was w imię aniołów, którzy rozkazują legionom i słuŜą 
potęŜnemu Acimoy. W imię gwiazdy Marsa, w imię Adonay, Boga Ŝywego i 
prawdziwego, przyjdźcie mi na pomoc i spełnijcie mą wolę. Moc duchów stworzonych
dotyczy bitew, ognia, śmierci i zdrowia. Do zwykłych cech postaci tych duchów 
naleŜą: ciało długie czarniawe, wygląd przeraŜający, na głowie rogi podobne do 
jelenich, pazury zamiast paznokci. Przybycie ich poprzedza szmer podobny do 
trzasku ognia. Przed kołem magicznym ukazują się błyskawice. Do postaci 
szczególnych naleŜą król uzbrojony na wilku w szacie czerwonej, kobieta z 
tarczą, kozieł, koń, człowiek z wieloma głowami.

Zaklęcie na środę
Zaklinam was, aniołowie męŜni, święci i potęŜni, na straszne imiona Adonay, 
Elochim, Saday, Saday, Saday, Eye, Eye, Eye, Asanie, Asaraje, w imię wszystkich 
aniołów, którzy słuŜą w drugim legionie, przez imię gwiazdy Merkurego, zaklinam 
ciebie, o wielki aniele Rafaelu, który panujesz nad dniem czwartym, przyjdźcie 
do mnie ku pomocy, aby spełnić mą wolę.  Duchy tego dnia mogą dawać metale 
róŜnego gatunku, odkrywać metale ukryte, przynosić zwycięstwo w bitwach, 
dostarczać wiedzy, przynosić lub pozbawiać zdrowia, wywyŜszać ubogich, poniŜać 
moŜnych. Ciało tych duchów jest zazwyczaj niewielkie, zimne i wilgotne, dość 
piękne, rozmowa miła, postać ludzka, zwykle męŜa uzbrojonego, kolor 
przezroczysty; przyjście ich zwiastuje strach, jaki odczuwa wywołujący. Postacią
szczególną jest król na niedźwiedziu, kobieta trzymająca sitko, pies i laseczka.

Zaklęcie na czwartek
Zaklinam was, aniołowie świeci, przez imiona Cados, Cados, Cados, Eshercie, 
Hatim, Hatim, Ya, panie wieków, Cantine, Jaym, Janie, Anie, Calbaz, Sabbac, 
Betifay, Alnaym, zaklinam was w imię Adonay; przez aniołów, którzy słuŜą w 
szóstym legionie, przez imię gwiazdy Jupitera, zaklinam ciebie, o wielki 
Sachielu, który panujesz nad dniem Jupitera - przybywajcie, aby spełnić mą wolę.
Moc ich daje miłość kobiet, czyni ludzi wesołymi, daje powodzenie w procesach, 
łagodzi wrogów, leczy chorych, jednym słowem sprawia dobro i zło. Ciało ich jest
koloru krwi, wyraz twarzy smutny, ruchy okropne, usposobienie łagodne, zjawienie
ich poprzedza widok ludzi ściganych przez lwy. Szczególną postacią ich jest król
ze szpadą w ręku na jeleniu, człowiek w długich szatach, kobieta w koronie, 
jeleń, paw, szata lazurowa, szpada, flet.

Zaklęcie na piątek
Zaklinam was, aniołowie świeci, przez imiona, On, Hey, Heya, Ja, Je, Adonay, 
Saday, przez aniołów, którzy słuŜą w trzecim legionie pod dowództwem wielkiego 
anioła, Agiela, przez gwiazdę Wenus, zaklinam was na imię Anaela, przybywajcie, 
aby spełnić mą wolę. W mocy tych duchów jest obdarzać srebrem, dostarczać 
ludziom rozkoszy, kojarzyć małŜeństwa, wzbudzać w sercach miłość do kobiet, 
leczyć choroby. Forma zwykła duchów Wenery i piątku jest piękna, wzrost mierny, 
kolor biały lub zielony; przyjście ich zwiastuje gwiazda błyszcząca i kilka 
dziewic bawiących się ze sobą, które zapraszają znajdujących się w kole, aby 
przyjęli udział w ich zabawie. Do form szczególnych naleŜą; król z berłem na 
wielbłądzie, dziewica wspaniale ubrana, dziewica obnaŜona, gołąbka, koza, ubiór 
biały i zielony, kwiaty, krzew sabinowy.

Zaklęcie na sobotę
Zaklinam was, Cappariel lub Cassiel, Machatori i Seraqu-iel, aniołowie potęŜni, 
w imię Adonay, Adonay, Adonay, Eye, Eye, Eye, Acim, Acim, Acim, Cados, Cados, 
Cados, Ina vel Ima, Saday, la, Sar, w imię aniołów, którzy słuŜą w siódmym 
legionie pod wodzą Booela, anioła wielkiego i potęŜnego, na gwiazdę Saturna, 
zaklinam ciebie, Caphrielu, który panujesz w tym dniu, przybywajcie, aby spełnić
mą wolę. W mocy tych duchów jest siać niezgodę, nienawiść, budzić złe myśli, 
zabijać, dręczyć. Ciało tych duchów jest chude i długie, wygląd gniewny, mają 
one po cztery twarze; kaŜda twarz ma po jednym długim dziobie; kolor czarny 
lśniący; zjawiają się wraz z trzęsieniem ziemi, przybycie ich zwiastuje to, Ŝe 
ziemia naokoło bieleje, jak śnieg. Do szczególnych postaci naleŜą: król z długą 
brodą na smoku, starzec z laską, wieprz, smok, sowa, czarna szata, kosa, 
jałowiec. 

KLĄTWA NA WIERNOŚĆ DUCHÓW

Strona 63

CZARNA MAGIA.txt

My duchy panujące: królowie, cesarzowie, ksiąŜęta, hrabiowie, markizowie, 
baronowie, generałowie, kapitanowie, ministrowie, wraz ze swymi poddanymi 
zaświadczamy, podpisujemy, zobowiązujemy się, przysięgamy na wysokie i święte

PO ŚMIERCI Dusza i umysł przechodzą w świat astralny - krainę elementerów

imiona Boga, na zaklęcia i egzorcyzmy, zawarte w tej księdze, Ŝe słuŜyć będziemy
tym, którzy posługują się tą księgą, we wszystkich ich potrzebach bez wyjątku, 
według naszej zamoŜności, którą otrzymaliśmy od Boga.
Po pierwsze, podejmujemy się sami i w imieniu naszych poddanych wypełniać to, 
czego zapragnie ten, który nas zawezwie w tajemnicy przed innymi śmiertelnikami;
zobowiązujemy się przynosić mu wszystko, czego zapragnie, bez oszukaństwa i 
fałszu; przy tym nie zaŜądamy Ŝadnej nagrody za nasze trudy.
Item. Zobowiązujemy się zjawić przed tymi, którzy zawezwą nas przez imiona 
zawarte W tej księdze, w pięknej postaci, nie czyniąc nikomu krzywdy Ŝadnej, bez
hałasu, szumu, gromu i błyskawic tak, Ŝe nikt nie zauwaŜy naszego przybycia z 
wyjątkiem wywołującego nas; ten zaś nie poniesie wskutek naszego przybycia 
Ŝadnego szwanku ani na ciele, ani na umyśle. Zobowiązujemy się odpowiedzieć na 
wszelkie zapytania jego bez dwuznaczności, wyraźnie i prawdziwie; odpowiemy 
dobrym polskim językiem, po czym znikniemy spokojnie i cicho, gdy nam rozkaŜą 
odejść.
Item. Wykonania wymienionych warunków podejmujemy się pod karą, w razie 
niespełnienia takowych, powiększenia stokrotnie naszych mąk i pozbawienia 
naszych szarŜ, honorów i dostojeństw; w dowód czego przyłoŜyliśmy nasze 
pieczęcie, sygnety i podpisy w księdze niniejszej wraz z zobowiązaniem 
natychmiastowego wykonania wszystkiego, co właściciel księgi rozkaŜe.

 

 

O WYJŚCIU CIAŁA ASTRALNEGO

W ostatnich czasach świat naukowy został zdumiony doświadczeniami wiarygodnymi, 
stwierdzającymi moŜliwość podwojenia istoty ludzkiej bądź to za Ŝycia, bądź teŜ 
bezpośrednio po śmierci. Doświadczenia te dotyczą nauki magii, a mianowicie 
oddziału jej, zawierającego opis wyjścia ciała astralnego z człowieka.
Bez wątpienia człowiek moŜe oddziaływać na kogoś z daleka. Przy tym bywają 
następujące wypadki.
1) Ktoś jest świadomy tego oddziaływania, a operator o tym nic nie wie.
2) Ktoś nie jest świadomy tego, Ŝe jest przedmiotem oddziaływania, a operator 
wie o tym, Ŝe wywiera wpływ na niego.
3) Obaj wiedzą o tym, Ŝe pomiędzy nimi istnieje związek opisywany.
Podajemy szereg odnośnych wypadków:
l. Pewna pani T., która wiele czytała o moŜliwości wydzielenia siły psychicznej 
i podwajania się w ten sposób, postanowiła doświadczyć na sobie tej własności 
natury ludzkiej. Znajdowała się ona w ParyŜu a miała bliskich przyjaciół w 
Ameryce. Zamierzała zjawić się jednemu z nich i w tym celu silnie natęŜała swą 
wolę w ciągu dni kilkunastu. W dniu doświadczenia oddawała się pracy bardzo 
meczącej, aby za pomocą znuŜenia przełamać wszelki opór ze strony ciała 
fizycznego. Wieczorem o godzinie 9 połoŜyła się do łóŜka, skupiając całą wolę na
pojawieniu się, które zamierzyła. Na drugi dzień przebudziła się, nic nie 
wiedząc, czy powiodło się jej doświadczenie. Dopiero po miesiącu otrzymała list 
od osoby, na którą chciała oddziałać. Osoba ta pisała, Ŝe w dniu pewnym (data 
jego odpowiadała dniu doświadczenia) miedzy 10 a 10.30 wieczorem znajdowała się 
na balu. Oddaliła się do pustego salonu na chwilę. Tam pod oknem ujrzała ze 
zdumieniem panią T. w bieli, uśmiechniętą. Zjawisko trwało około trzech minut.
2. Niejaki pan L.R., bardzo zaawansowany w naukach okultyzmu, miał waŜną sprawę 
z pewną osobą, od której zaleŜny był ten lub inny obrót sprawy. Pan L.R. 
postanowił zmusić ową osobę do zmiany zapatrywania na sprawę, poniewaŜ było ono 
dla niego niekorzystne. Decyzję ostateczną miała wypowiedzieć ta osoba 
nazajutrz. W przeddzień pan L.R., skorzystawszy z tego, Ŝe osoba na którą trzeba
było oddziałać udała się wcześnie na spoczynek, skoncentrował wszystkie swe siły
duchowe w tym celu, Ŝeby wpłynąć na zmianę jej zapatrywań. Przeniósł się myślowo
do uśpionego i tam z wolna, łagodnie zaczął jakby przedstawiać całą sprawę i 
przekonywać o słuszności swego punktu widzenia. Im dłuŜej pracował w tym 
kierunku, tym bardziej zmieniał się kierunek myślenia osoby, na którą 

Strona 64

CZARNA MAGIA.txt

oddziaływał. Wreszcie po upływie pewnego czasu osoba ta po przebudzeniu zmieniła
natychmiast zamiar pierwotny i postąpiła zgodnie z Ŝyczeniem pana L.R..
3. Dwie osoby mogą umówić się, Ŝe będą starały się narzucić jedna drugiej pewną 
myśl i wyobraŜenie. Tego rodzaju doświadczeń wykonano mnóstwo. Przy pewnym 
wysiłku kaŜdy moŜe je wykonać. A wiec moŜna posadzić w ciemnym kącie osobę z 
zawiązanymi oczami, samemu zaś usiąść przy stoliku z lampą. Następnie wziąć 
jakiś przedmiot, pod nieść do światła, wpatrywać się weń i pragnąć silnie, Ŝeby 
go ujrzała osoba z zawiązanymi oczyma. Po kilku próbach cel zostanie osiągnięty.
MoŜna umówić się z pewną osobą, znajdującą się daleko, Ŝe o umówionej godzinie, 
zwykle wieczorem, ma ona starać się przysłać jakąś myśl lub obraz. Oczywiście 
trzeba większej cierpliwości, Ŝeby dojść do moŜności takiego porozumienia się, 
jednakŜe liczne doświadczenia w tym kierunku uwieńczone zostały powodzeniem. 
Dwaj przyjaciele oddaleni o kilkadziesiąt wiorst od siebie umówili się, Ŝe w 
oznaczonym dniu w nocy będą się porozumiewali. Jeden z nich o północy siedział w
fotelu pogrąŜony w ciemnościach i czekał na zjawisko. Nagle w mroku zabłysło 
światło i otoczony nim zarysował się na ścianie wyraźnie bukiet kwiatów. Trwało 
to kilka sekund. Wkrótce otrzymał list od przyjaciela. Ten donosił, Ŝe w dniu 
umówionym o północy znajdował się w swoim pokoju i nagle zapragnął, Ŝeby 
przyjaciel jego zobaczył lampę, stojącą na stole i posiadający na kloszu 
wymalowany bukiet kwiatów. Skupił w tym celu całą siłę swej woli. Z dalszego 
opisu wynikało, Ŝe bukiet widziany przez pierwszego eksperymentatora był właśnie
tym, który był namalowany na lampie drugiego. Zjawiska togo rodzaju naleŜą do 
tzw. odgadywania myśli.

 

 

CIEKAWE PRAKTYCZNE WIADOMOŚCI Z MAGII

(Według starych ksiąg magicznych)
Przyszłość. Wziąć w równych ilościach krwi osła i tłuszczu wilka; otrzymaną 
substancją okadzić dom; we śnie, który po okadzeniu nastąpi, ukaŜe się istota, 
która opowie wszystko, co ma się zdarzyć.
Aloes. Sok aloesu pomieszany z octem zapobiega wypadaniu włosów.
Kozioł. Posmarowanie sadłem kozła odnośnej części ciała-przed stosunkiem 
sprawia, iŜ Ŝona wasza będzie tylko was kochała.
Porost włosów. Spalić kilkanaście pszczół, zmieszać ich popiół z sadłem szczura,
mieszaninę wrzucić do łyŜki olejku róŜanego; dodać popiołu z kasztanów lub bobu 
palonego; w miejscu skóry posmarowanym tym preparatem niechybnie wyrosną włosy.
Zęby. Ząb jakiegokolwiek zwierzęcia powieszony na szyi dziecka sprawia, Ŝe zęby 
rosną mu bez bólu.
Diabeł. Aby osoba śpiąca ujrzała we śnie diabła, trzeba wziąć krwi dudka i 
posmarować nią twarz śpiącego. Wtedy będzie mu się zdawać, Ŝe wszyscy diabli są 
wokół niego.
Kobieta. Napisano jest w księdze Kleopatry, Ŝe Ŝona niezadowolona z postępowania
męŜa, którego kocha, powinna wziąć szpik z lewej nogi wilka i nosić go przy 
sobie a z pewnością ją jedną tylko będzie mąŜ kochał.
Aby zmusić kobietę do przyznania się, co czyniła, trzeba wziąć Ŝabę, wyrwać jej 
język, wrzucić ją z powrotem do wody; język połoŜyć na sercu kobiety śpiącej, a 
ta przez sen odpowie na wszystkie zadane pytania.
Bezpłodność. Aby jej uniknąć, kobieta powinna wziąć proszek z rogu jelenia 
pomieszany z sadłem krowim i mieć ze sobą tą mieszaninę podczas stosunku z 
męŜczyzną.
Jeśli kobieta nie moŜe zajść w ciąŜę, niech jej dadzą bez jej wiedzy do picia 
mleka kobylego, po czym ma nastąpić zaraz stosunek z męŜczyzną.
Pijaństwo. Jeśli wrzucić do naczynia z wódką kilka węgorzy i zostawić tak długo,
aŜ zdechną, to człowiek, który wypije takiej wódki, nabierze do niej tak 
wielkiego wstrętu, Ŝe być moŜe juŜ nigdy w Ŝyciu do niej nie wróci.
Lampa. Przygotować knot z całunu śmiertelnego, wprawić go w lampę i zapalić ją; 
ukaŜą się rzeczy cudowne.
Wziąć Ŝabę zieloną; uciąć jej głowę na całunie śmiertelnym, pokropić go olejem z
bzu, uczynić zeń knot, zapalić go w lampie zielonej; ukaŜe się człowiek czarny, 
trzymający w ręku lampkę, a nadto inne rzeczy ciekawe.
Choroba. śeby dowiedzieć się czy chora osoba wyzdrowieje, czy umrze, trzeba 
wziąć w rękę werbenę, podejść do łóŜka chorego i zapytać go, jak się czuje; 
jeśli odpowie, Ŝe lepiej, to wyzdrowieje, a jeśli powie, Ŝe gorzej, to umrze.
Migrena. śeby ulŜyć sobie, wdychać ustami gorący odwar liści mirtowych.

Strona 65

CZARNA MAGIA.txt

Noc. Jeśli wytrzeć sobie twarz krwią nietoperza, to moŜna widzieć i czytać 
równie dobrze w nocy, jak w dzień.
Ptaki. Aby ująć do ręki nieoswojonego ptaka, trzeba wziąć jakiegokolwiek ziarna,
zmieszać z droŜdŜami winnymi i sokiem cykuty, rozsypać po ziemi; ptak, który 
połkie takie ziarno, nie będzie mógł wcale latać.
śeby usłyszeć śpiew ptaków, trzeba wziąć dwoje przyjaciół, iść dnia 5 listopada 
do lasu z gończymi psami, pierwszą upolowaną zwierzynę przynieść do domu, zjeść 
ją razem z sercem lisa; kto spoŜył, tę potrawę, usłyszy natychmiast przepiękny 
śpiew ptaków; równieŜ gdy kogo ucałuje, to ucałowany posłyszy ten sam śpiew.
Pluskwy. Wziąć Ŝółć byka, pokropić octem i wytrzeć nią łóŜko; nigdy w takim łoŜu
nie będzie pluskiew.
śądło pszczoly. Sadło krowie połoŜone w miejscu ukłucia pszczoły usuwa 
natychmiast ból.
RóŜa. Ziarnko róŜane z siemieniem gorczycznym i nóŜką łasicy - powieszone na 
drzewie, czynią je bezpłodnym.
Marzenia milosne. Aby się od nich uwolnić, połoŜyć na brzuchu sztabę ołowianą w 
kształcie krzyŜa.

 

 

ŚRODKI MAGICZNE WYWOŁANIA MIŁOŚCI

Rozmawiając z młodą dziewicą, której miłość pragniecie posiąść, udajcie, Ŝe 
chcecie jej wywróŜyć cokolwiek, np., czy prędko wyjdzie za mąŜ. Podczas 
spotkania, które w tym celu nastąpić powinno w miejscu samotnym, postarajcie 
się, Ŝeby spojrzała wam w oczy, a gdy się wasze wejrzenia połączą, rzeknij z 
mocą: "Kaphe, Kasita, non Kapheta te publica filii omnibus suis". Nie powinny 
was dziwić te słowa zagadkowe, których treści tajemnej nie znacie; jeśli 
wymówicie je z wiarą, będziecie kochani.

Utoczyć kilka kropel krwi swojej w porze wiosennej w piątek, wziąć kawałek 
wątroby gołębia, uczynić z tych substancji proszek i dać go do połknięcia 
osobie, której poŜądacie. Jeśli działanie nie nastąpi od razu, to powtórzyć do 
trzech razy, a skutek będzie pewny i posiądziecie jej miłość.

Przymocujcie do poduszki łoŜa kobiety lub dziewicy jak najbliŜej miejsca, gdzie 
spoczywa jej głowa, kawałek pergaminu z napisem: "Michael, Gabriel, Raphael, 
sprawcie, Ŝeby (nazwisko osoby) zapałała ku mnie miłością prawdziwą". Osoba ta 
nie będzie mogła zasnąć bez myśli o was wkrótce miłość ku wam zjawi się w jej 
sercu.

śeby osoba, której miłość posiadacie, pozostała wam wierna, weźcie kosmyk jej 
włosów, spalcie je i rozsypcie na krawędziach u wezgłowia jej łoŜa, które 
uprzednio posmarujcie miodem. Będzie ona marzyła tylko o was.

Jeśli chcecie, Ŝeby wasze bileciki miłosne i listy o interesach miały 
powodzenie, które by urzeczywistniło wasze marzenia, weźcie skrawek pergaminu i 
napiszcie z obydwu stron zaklęcia następujące:
"Adamie i Ewo, jak Stwórca Wszechmocny połączył was w raju ziemskim, w miejscu 
świętym niepodzielnie, wzajemnie i nierozerwalnie, tak równieŜ i serce tych, do 
których będę pisał, niech będzie dla mnie Ŝyczliwym i niech mi niczego odmówić 
nie będzie w moŜności: Ely + Ely + Ely". Potem spalić ów pergamin i zebrać 
starannie cały popiół. Wziąć świeŜego atramentu, wlać go w nowe naczynie 
gliniane; wsypać w nie popiół otrzymany z pergaminu, wlać siedem kropli mleka 
kobiety, karmiącej dziecko pierworodne, dosypać szczyptę sproszkowanego magnesu.
UŜywać pióra nowego, zatem-perowanego nowym noŜykiem. KaŜda osoba, do której 
napiszecie atramentem tak przygotowanym i piórem, będzie pragnęła uczynić dla 
was wszystko, co będzie w jej mocy.

Wziąć pięć włosów własnych, złączyć je z trzema włosami osoby ukochanej i 
wrzucić je w ogień ze słowami: "Ure, igne Sancti Spiritus, renes, nostros et cor
nostrum, Domine. Amen". Zdobędziecie tym sposobem powodzenie w miłości.

W wigilię św. Jana przed wschodem słońca, zerwijcie roślinę zwaną Oenula 
Compana. Noście ją w płótnie delikatnym przez dni dziewięć; później zmielcie ją 
w proch i rozsypcie na szaty osoby ukochanej. Pragnienia wasze tym sposobem 

Strona 66

CZARNA MAGIA.txt

urzeczywistnią się.

Psalm 137, zaczynający się od słów: "Confiteor tibi, Domine quoniam audisti..." 
posiada moc budzenia miłości w sercu osoby będącej przedmiotem poŜądań waszych. 
Oto, jak naleŜy postępować:
Wlać do czaszy szklanej oleju z lilii białej, odmówić nad nią psalm 137 i 
zakończyć go imieniem anioła Anaela oraz osoby ukochanej. Potem napisać imię 
tego anioła na kawałku cyprysu i zanurzyć go w olejku; później lekko namaścić 
powieki tym olejkiem i umocować do prawej ręki osoby, której poŜądacie, a miłość
zjawi się w jej sercu. Operacja będzie skuteczniejsza, jeśli wykonacie ją o 
wschodzie słońca, w piątek następujący po nowiu.

Przodkowie nasi mniemali, Ŝe dzięcioł zielony, zjedzony na czczo z solą 
poświęconą, jest dobrym środkiem przeciw urokowi zawiązanego węzełka; urok ten, 
jak wiadomo, odbiera moc płciową.
Jeśli ktoś chce zobaczyć we śnie obraz kobiety, którą w przyszłości ma poślubić,
powinien wziąć koralu sproszkowanego, proszku magnesowego, krwi białego gołębia,
wszystko zmieszać i otrzymaną substancję owinąć białym jedwabiem. Zawiniątko 
umieścić na szyi, pod poduszkę włoŜyć gałązkę mirtową i odmówić modlitwę: "Kyrie
clementissime, qui Abraham servo tuo dedistis uxorem et filii eius 
obedientis-simo per admirabile signum indicasti Rebeccam uxorem, indica mihi 
servo tuo quam nupturus sim uxorem, per mysterium tuorum Spirytuum Baalibeth, 
Assaibi, Abumostih. Amen".
Rankiem trzeba przypomnieć sobie twarz widzianą we śnie; jeśli się nic nie 
ukaŜe, trzeba powtórzyć doświadczenie magiczne przez trzy piątki z rzędu; a 
jeŜeli i po trzeciej operacji nic się nie pokaŜe, to moŜna wnioskować, Ŝe 
małŜeństwo wcale nie nastąpi.
Jeśli dziewica pragnie zobaczyć we śnie twarz tego, kogo poślubi, to powinna 
wziąć małą gałązkę topoli, przewiązać ją własnoręcznie białą jedwabną wstąŜką i 
ukryć pod poduszką. Następnie powinna potrzeć skronie krwią dudka i przed 
pójściem do łóŜka odmówić modlitwę poprzednią, zmieniając słowa: "Servo tuo, 
quam nupturus sim uxorem" słowa: "Ancillae tuae quem sim nuptura virum".

 

 

ZBIOREK TAJEMNIC
Osnutych na Pięcioksięgu MojŜesza i wielu księgach Pisma Świętego

Na ból głowy
Napisać na liściu oliwnym: "Athena" i umieścić ten liść na głowie.

Zaklęcie na powstrzymanie krwotoku
"Z krwi Adama urodziła się śmierć, Z krwi Chrystusa urodziło się Ŝycie, O krwi, 
zatrzymaj się!"

Na ranę od oręŜa
Połknąć kartę z napisem: "Armisi, farisi, restingo". Słowa te dobrze jest 
powtarzać w niebezpieczeństwie.

Przeciwko głodowi
Jest to wielka tajemnica, której doświadczył znany mag podczas ostatniego głodu 
i dzięki której zdołał ocalić Ŝycie wielu ludziom. Uciekli się równieŜ do niej 
prorocy Eliasz i Elizeusz; znajduje się ona równieŜ w Ewangelii, gdzie jest 
opis, jak Chrystus rzesze liczne nakarmił małą ilością chleba. Wszędzie powtarza
się ta sama tajemnica, oparta na trzech zasadach kabały.
Módlcie się do Pana Zastępów w ciągu 7 dni z rzędu rano i wieczorem. Na 7 dzień 
weźcie liść rośliny jadalnej, jak sałata, szczaw itp. Napiszcie na liściu 
miodem, rosą lub wodą deszczową następujące słowa przed wschodem słońca: "Jako 
deszcz spuszczę wam chleb z wyŜyn niebieskich", a z drugiej strony: "Manetur". 
Okadźcie liść i zjedzcie go. Kto go zje, przeŜyje 7 dni bez uczucia głodu. MoŜna
powtórzyć doświadczenie 7 razy, co da 49 dni, ale tak długiego okresu zapewne 
nie da się wam osiągnąć. Taki chleb przyniósł anioł prorokowi w pustyni.

śeby skruszyć kajdany i kraty Ŝelazne
Wziąć merkuriuszu i arszeniku w równych częściach, soli amoniakowej pół uncji, 
dodać uryny, wytrzeć mieszaniną Ŝelazo, albo lepiej nasycić mieszaniną płótno i 

Strona 67

CZARNA MAGIA.txt

owinąć nim Ŝelazo.

śeby zatrzymać węŜa
Wymów na jego widok: "Osi, Osod, Osia", a pozwoli się wziąć do ręki.

śeby zatrzymać mordercę
Wziąć krwi ofiary, gdy jest jeszcze ciepła, rzucić w ogień, aby się spaliła. 
Zobaczycie, Ŝe morderca nie będzie mógł się oddalić, a nawet, jeśli się będzie 
znajdował w odległości czterech mil będzie zmuszony do powrotu na miejsce 
zbrodni.

śeby zatrzymać od razu jedną lub kilka osób
Wymówić: Veide, Rongan, Rada, Bagadin. PołoŜyć kolano i rękę prawą na ziemi, 
przechylając się w tył. Podnieść się, nie dotykając lewą nogą ziemi.

Aby mieć podróŜ szczęśliwą
Nosić ze sobą werbenę.

Aby uskromić konia narowistego
WłoŜyć mu w uszy kamyk krągły, a uspokoi się.

Na rany głębokie i śmiertelne
Wziąć roślinę vinea purvinea z korzeniami, włoŜyć ją do wina, które się daje do 
picia choremu w ciągu kilku dni. Jeśli w ranie znajduje się drzewo, Ŝelazo lub 
inne ciało obce, to wyjdzie i chory wyzdrowieje.

śeby wiedzieć, czy chory umrze, czy wyzdrowieje.
Wziąć kawałek słoniny, otrzeć nią podeszwy nóg chorego i dać ją psu, jeśli ją 
poŜre, chory wyzdrowieje; jeśli nie, umrze.

śeby uleczyć chorobę ucha
Wziąć małą cebulkę, upiec ją dobrze w popiele; wziąć delikatnego płótna z 
kawałkiem masła niesolonego; owinąć w płótno masło i cebulkę i włoŜyć choremu w 
ucho, gdy cebula jest jeszcze moŜliwie gorąca. Trzymać jedną minutę.

Na ból zębów
Wziąć nieco wódki na dłoń i wdychać tym nozdrzem, które znajduje się na zbolałej
części twarzy.

śeby uleczyć kolki
Wziąć trzeba gumy arabskiej z mlekiem.

Przeciw oparzeliźnie
l łyŜkę dobrego octu, 12 łyŜek wody, dodać bieli hiszpańskiej, mieszać razem, 
Ŝeby utworzył się rodzaj kremu. Wysmarować nim płótno i przykładać na oparzone 
miejsce.

Jakie zwierzęta dobre są do chowu
Te zwierzęta, które rodzą się w tym czasie, gdy księŜyc nie świeci, zdychają w 
ciągu roku. Inne zaś, rodzące się poza tym czasem, chować się będą dobrze.

Aby pszczoły nie kąsały.
Wziąć trzy liście rośliny, zwanej plantago amita i trzymać je w ustach przy 
zbliŜeniu do pszczół.

Aby drzewa przynosiły owoc
Trzeba je szczepić na 3 lub 4 dni przed nowiem.

śeby zmusić do śmiechu dziewicę
Wziąć trzy małe ziarnka bobu, umieścić kaŜde z nich pomiędzy dwoma palcami 
prawej ręki, połoŜyć rękę na sercu, wejrzeć z powagą na osobę i wymówić:
"Ego ago et supcrago et consummatum est".
Inny sposób: trzy białe fasole. Mówić: "Ebe, Mebe, Matristope".

śeby nic być zranionym na wojnie
Napiszcie na blasze cynkowej słowa następujące: "Patrzcie na miecz Adonaja i 
Gedeona". Blacha powinna być wycięta w kształcie gwiazdy o siedmiu ramionach, 
Okadźcie ją i umocujcie do rękojeści swej szabli. Poranicie nią swych 

Strona 68

CZARNA MAGIA.txt

nieprzyjaciół, nawet gdyby byli w zbrojach.

Woda oczyszczająca
Czerwone Ŝelazo pogrąŜa się w wodę, Ŝeby w nim ostygło. Nad wodą, tak Ŝeby na 
nią padał oddech, odmawiać po trzykroć: "W imię Adonaja, niech namiętność 
zgaśnie w tobie, jak płomień tego Ŝelaza zgasł w tej wodzie".
Woda tak przygotowana ma tę własność, Ŝe wypita na czczo oczyszcza duszę od 
złych namiętności.

 

śelazo broni od złych wpływów. W razie obawy przed złym wpływem cudzym i 
tajemnym, naleŜy wziąć do ręki Ŝelazo. Odmówić nad wodą zaklęcie: "O Adonaj, 
oswobodź i ulecz swego sługę". Wodą tą obmyć głowę.

Uczta dla zmarłych. Przywołuje się zmarłych po imieniu. Kładzie się nakrycie dla
kaŜdego oddzielnie, rozpala wielki ogień na kominku. Zwraca się do nich po 
imieniu, nakłada potrawy, nalewa wina do kielichów, zaprasza, by spoŜyli 
słodycze deserowe, odcina dla nich kawałki i rzuca w ogień, rozmawia z nimi i 
prosi o to, czego się pragnie.

 

 

OBRONA PRZECIW CZAROM I UROKOM

Rzucanie czarów lub uroku jest astralnym oddziaływaniem na kogoś bez jego 
wiedzy. Podajemy sposoby, jak moŜna ustrzec się przed ujemnymi skutkami 
wymienionego oddziaływania astralnego. Przytoczone środki obrony będą 
szczególnie uŜyteczne, wtedy, gdy nie moŜna odkryć od razu przedmiotu lub osoby,
uŜytej jako medium. JeŜeli bowiem odkrycie takie zostało uczynione, to pozostaje
tylko przeciąć łączniki fluidy-czne, Ŝeby przerwać działanie, przy czym 
postępować trzeba z wielką ostroŜnością. Istnieje mnóstwo osób, które błędnie 
wyobraŜają sobie, Ŝe znajdują się pod wpływem czarów lub tzw. uroku. Są to 
biedni szaleńcy, których najlepiej leczyć sugestią. Po tych zastrzeŜeniach 
przystępujemy do opisu obrony właściwej.

I. Węgiel
Węgiel ma własność łatwego wchłaniania gazów, lecz własność ta obejmuje takŜe 
wszystkie fluidy. KaŜde wydzielanie astralne moŜe być wchłonięte przez węgiel i 
tym sposobem moŜna łatwo oczyścić przedmioty materialne, co do których istnieje 
podejrzenie, Ŝe są przesycone złymi fluidami.
W tym celu małe przedmioty moŜna umieszczać w pudle metalowym napełnionym 
węglem. DuŜe przedmioty lepiej umieścić w kole magicznym, obejść je po trzykroć 
z kadzidłem i na kaŜdym połoŜyć kawałek węgla. UŜyte węgle, zakopać pod drzewem.
W ogóle węgiel jest dobrym środkiem, gdy trzeba działać wolno, lecz skutecznie. 
Dobrze jest przy tym -przed praktycznym jego uŜyciem nad węglem wypowiedzieć 
zaklęcie stosowne.

II. Przedmioty metalowe zakończone ostrzem
Siła wydzielana przez czarodzieja jest łącznikiem pomiędzy nim i ofiarą; podlega
ona zasadniczym prawom siły elektrycznej odnośnie własności ostrza.
Nadto większość osób, które uwaŜają się za ofiary czarów, podlega tylko 
nieświadomemu rozpraszaniu siły astralnej. Cierpienie to jest często spotykane, 
lecz dotychczas nie jest znane zwykłym lekarzom. Istnieje przyrząd, za którego 
pomocą moŜna mierzyć ilość fluidu astralnego, który krąŜy w danym człowieku, a 
takŜe stwierdzać rozpraszanie astralu, wywołującego anemie nerwowe, których 
przyczyna jest tajemnicą dla lekarzy.
W prostych wypadkach anemii, wywołanych przez niewiadome rozpraszanie astralu, 
uleczenie osiąga się za pomocą namagnesowanych koron Luys'a, korony 
elektro-magnetycznej dr Gerarda Encausse'a, a takŜe blach namagnetyzowanych 
Durville'a.
Jednak w wypadkach istotnie złych wpływów astralnych działanie ostrzy jest 
konieczne. Całkiem naturalny wydaje się nam widok budynku, najeŜonego ostrzami 
piorunochronów, a śmiesznie wyglądałby człowiek ozdobiony w taki sam sposób 
wielką ilością ostrzy metalowych.
A jednak w sprawie domu przez duchy nawiedzanego w mieście Walence (wiele 

Strona 69

CZARNA MAGIA.txt

mówiono swego czasu o tym wypadku) ofiara, która znajdowała się, według 
świadectwa dwóch lekarzy w niebezpieczeństwie utraty Ŝycia wskutek anemii 
nerwowej z przyczyn, jak twierdzili lekarze, nieznanych, została uleczona 
całkowicie w ciągu dni 20 tylko dzięki stosowaniu ostrzy.
śeby zniszczyć szkodliwe wpływy, moŜna otoczyć osobę cierpiącą szpadami i 
noŜami, gdy osoba ta śpi w łóŜku. W wypadkach powaŜnych korona z ostrzy 
umieszczona dokoła czoła okaŜe wielkie usługi. U drzwi trzeba ustawić równieŜ 
ostrza, a pokarmy chorego trzeba izolować za pomocą kół metalowych.
Jednym słowem praktyk posiada w magnesie i ostrzach metalowych wyborny środek 
obrony przeciw czarom oddziaływania astralnego.

III. Fotografia
Nowocześni czarownicy w znacznej mierze posiłkują się fotografią. Usiłują 
zastąpić osobę ofiary przez jej fotografię; wiele zawiedzionych kochanek wykłuło
oczy dawnemu kochankowi na fotografii. Istnieje rzeczywiście sekret udzielenia 
fotografii Ŝyciowości astralnej, lecz sekret ten byłoby niebezpiecznie powierzać
czarownikom, którzy pomimo swych przechwałek, nie mogą się nawet równać co do 
wiedzy z uczniami magii. Dlatego teŜ i sekret obrony przed napaścią astralną za 
pomocą fotografii nie moŜe być tu wyjawiony.

IV. Modlitwa w imię Chrystusa
Do najskuteczniejszych środków przeciw wszelkim czarom naleŜy szczera modlitwa; 
zamiast odpłacać wrogom niewidzialnym nienawiścią, lepiej jest wybaczyć im 
wspaniałomyślnie i prosić Boga o oświecenie ich ciemnych, grzesznych dusz. 
Szczególnie psalm 31 jest skuteczny na wszelkie wrogie oddziaływania astralne.
Pamiętać teŜ trzeba, Ŝe w walce z siłami astralnymi naleŜy się wystrzegać 
mówienia źle o innych, a takŜe myślenia o nich źle. PoŜyteczną bardzo bywa takŜe
praktyka miłosierdzia; działa ona krzepiąco na duszę udręczoną przez ciemne 
siły. Zalecić moŜna teŜ odczytywanie Ewangelii św. Jana. Wreszcie naleŜy 
zaznaczyć, Ŝe imię Chrystusa wymówione głośno przeraŜa i tłumi potęgi astralne; 
są one wobec tego Imienia obezwładnione.

 

 

CZAROWNICY CZYLI ZWOLENNICY CZARNEJ MAGII

O czarownikach pisze znany mistrz magii co następuje: "Jest rzeczą pewną, Ŝe 
czarownicy jeszcze w czasach dzisiejszych egzystują i zbierają się razem w celu 
odprawiania swych praktyk haniebnych, podczas tak zwanych "Sabbatów".

W tajemnicy, naduŜywając sił astralnych, budząc ciemne potęgi działają ci 
wrogowie ludzkości, pełni nienawiści i pychy. Na szczęście nie wiel ze swych 
chęci zbrodniczych zdołają oni urzeczywistnić. Praca ich podobna jest do 
rzucania ziarna roślin trujących na glebę skalistą. Niewiele wzejdzie z tych 
trujących nasion. Rzadko posiew taki doczeka się owoców. Czarownik broi, jak 
katorŜnik zbiegły; ma on jeszcze na ręku kajdany, spieszy się, bo pogoń bliska. 
Czarownik pragnie władzy, a jest niewolnikiem. Czasem buntuje się, chce uwolnić 
się z kajdan, lecz to mu się nie udaje i wpada w zaleŜność jeszcze większą. 
Nawet gdy mu się uda uczynić źle, to i wtedy dzieło nienawiści nie przynosi mu 
poŜytku; staje się on pierwszą ofiarą złego czynu. Jego wielka ambicja nigdy nie
będzie zadowolona. Nigdy spokój nie zagości w jego duszy. Zawsze losem jego 
będzie rozpacz beznadziejna.

WyŜej podaliśmy środki obrony przeciwko złym wpływom astralnym, czyli tzw. 
czarom. Jednak w Ŝyciu zdarza się najczęściej, Ŝe ludzie nieoświeceni podlegają 
tylko złudzeniu, iŜ są ofiarą czarów. Są oni w rzeczywistości tylko ofiarą 
własnej ułudy, a strach, jaki odczuwają z powodu urojeń, staje się przyczyną 
nieszczęść, które przypisują czarom lub urokowi.

Następujące opowiadanie dowodzi słuszności tego spostrzeŜenia.
Pewien uczony, znawca magii otrzymał list od jednego piekarza, w którym ten 
ostatni skarŜył się, Ŝe od pewnego czasu nic mu się nie wiedzie. Nieszczęścia 
swoje przypisywał on urokowi, który rzucił nań pracujący u niego robotnik. 
Robotnik ów, według opisu piekarza, miał posiadać zły wzrok, był zawsze ponury, 
lubił pozostawać w samotności i mruczał do siebie słowa niezrozumiałe. Piekarz 
bał się odprawić robotnika, Ŝeby nie narazić się na jego zemstę. Uczony odpisał 

Strona 70

CZARNA MAGIA.txt

piekarzowi, radząc mu, Ŝeby przestał się lękać, a zaczął śmiało patrzyć w oczy 
robotnikowi, nadto Ŝeby lepiej mógł natęŜać swą wolę, radził mu przy spotkaniu 
swego wzroku z wzrokiem robotnika zaciskać mocno pięści. Takich rad udzielił 
uczony, bo domyślił się, Ŝe piekarz, jako człowiek wraŜliwy, podlega strachowi 
bez słusznych powodów. Jednak piekarz nie uspokoił się i odpowiedział uczonemu, 
iŜ robotnik jest tęŜszym niŜ uczony czarownikiem. Wtedy uczony posłał piekarzowi
kawałek zwyczajnego pergaminu z objaśnieniem, Ŝe posyła mu znakomity talizman, 
który obroni go przed wszelkimi czarami. Uradowany piekarz schował przy sobie 
domniemany talizman i pełen wiary w zwycięstwo przy spotkaniu z robotnikiem 
spojrzał mu tak ostro w oczy, Ŝe ten z płaczem rzucił mu się do nóg, prosząc o 
przebaczenie za chęć szkodzenia.
Po tym wyznaniu robotnik wyszedł i nie pokazał się więcej w domu swego 
pracodawcy.

Silna wola, umocniona stosownymi wskazówkami, a szczególnie wiarą, zdoła 
zwycięŜyć zło nawet w tym przypadku, gdy jest ono rzeczywistem, tj. gdy ujemne 
wpływy astralu istnieją w rzeczywistości.
Pewien kolonista w Ameryce Południowej posiadał piękną kolonię, dobrze 
zagospodarowaną. Sąsiad jego, Mulat, zaproponował mu sprzedaŜ, lecz otrzymał 
odpowiedź odmowną. Zagniewany Mulat powiedział koloniście, Ŝe się będzie mścić 
tak długo, aŜ kolonista musi mu odstąpić swą posiadłość. Od tego czasu 
koloniście zaczęły przytrafiać się róŜne nieszczęścia. ZboŜa zaczęły mu tratować
jakieś zwierzęta. Z domu zaczęły mu ginąć przedmioty cenne. Nadto zauwaŜył, Ŝe 
koło niego łazi w godzinach nocnych, a nawet w dzień, wielki czarny kot, który 
nie wiadomo skąd przychodził i równieŜ w tajemniczy sposób znikał. Kolonista 
zwrócił się o poradę do znawcy magii. Ten wiedząc, Ŝe Murzyni znają róŜne 
sekrety czarnej magii i umieją innym szkodzić, poradził mu uciąć z zachowaniem 
ceremonii magicznych mocną trzcinę, nowym noŜem o północy, dał mu stosowny 
talizman i kazał czekać na kota. Gdy ten się ukaŜe, kazał mu zapalić świecę i 
trzymając ją wciąŜ w ręku, najpierw przemawiać do kota łagodnie, przyrzekać mu 
spełnić jego wolę, a potem nagle rzucić się na niego i wygrzmocić go trzciną, 
starając się jednak, Ŝeby go nie zabić.
Stało się tak, jak przewidywał mag.
Na drugi dzień uradowany kolonista przyszedł, Ŝeby mu opowiedzieć o nocnym 
powodzeniu. Wtedy mag zaproponował mu wspólne odwiedzenie Mulata. Udali się do 
niego. KtóŜ opisze zdumienie kolonisty, gdy zobaczyli Mulata w łóŜku, pokrytego 
plastrami i pobitego okropnie. Mulat prosił przybyłych o przebaczenie i 
przyrzekał zaniechać wszelkiej zemsty. Kolonista wcale nie spodziewał się, Ŝe 
bijąc kota, bije swego wroga. Byłby go zabił nawet, lecz przeszkadzała mu 
świeca, którą, według rozkazu maga pragnącego ustrzec kolonistę od popełnienia 
morderstwa, trzymał nieustannie w ręku.

 

 

O LITERATURZE NAUKI MAGICZNEJ

Nauka magiczna najbardziej rozwinęła się u narodów angielskiego i francuskiego i
dlatego teŜ najwięcej dzieł o magii napisano w tych językach. PoniewaŜ język 
angielski mało jest u nas upowszechniony, zwrócimy tu uwagę tylko na waŜniejsze 
dzieła francuskie o magii, z których zwolennik tej nauki, posiadający język 
odnośny, moŜe poznać gruntownie magię, której zarysy wyniszczyliśmy w niniejszej
pracy.
Z dzieł tych wymienimy najpierw te, które, nie obejmując całej nauki magii, 
dotyczą jej działów poszczególnych. Do nich naleŜą następujące:

Zdumiewające tajemnice przez Alberta Wielkiego 1791 r.
Praca ta wyjaśnia stosunki magiczne, opisuje własności traw, kamieni i zwierząt 
oraz wpływy planetarne.

Cudowne tajemnice magii naturalnej i kabalistycznej przez Alberta Małego 1785 r.
Praca ta jest głównie poświecona tradycjom ludowym, dotyczącym magii. Znajdują 
się w niej przewaŜnie środki, stosowane przez czarod/icji wioskowych.

Enchiridjon PapieŜa Leona 1660 r.
Niewielka, przewyborna praca o magicznej sile słowa ludzkiego.

Strona 71

CZARNA MAGIA.txt

Dzieła magiczne Henryka Korneliusza Agryppy 1788 r.
Dzieło bardzo cenne i uŜyteczne, zawiera wiele uŜytecznych wiadomości.

Klucze Salomona
napisane po hebrajsku; tłumaczył na francuski arcybiskup Barault. Z dzieła tego 
szczegóły waŜniejsze znajdują się w naszej pracy.

Dalej nadmienimy o tzw. grymoarach, których wielka ilość istnieje w jeŜyku 
francuskim. Do nich naleŜą:

Prawdziwe klucze Salomona
Dzieło to jest bez wartości. Wiadomości w nim zawarte dotyczą bardziej 
pospolitych czarów, niŜ prawdziwej nauki magicznej.

Grymoar prawdziwy 1517 r.
Jest to takŜe ordynarny podręcznik o czarach. Czytelnik, który by zapragnął 
stosować się do przepisów, zawartych w tej ksiąŜce i dotyczących wywołania 
Lucyfera, naraziłby się na obłąkanie.

Czerwony smok lub sztuka panowania nad duchami nieba, powietrza i piekła
KsiąŜka ta jest bardzo szkodliwa. Sposób wywołania zmarłych w niej zamieszczony 
moŜe być wykonany chyba przez szaleńca lub zbrodniarza. Recepta na przygotowanie
tzw. kamienia filozoficznego daje straszną i trującą mieszaninę.

Prawdziwa magia czarna lub tajemnica tajemnic 1750 r.
O ksiąŜce tej moŜna powiedzieć to, co o poprzednich.

Grymoar papieŜa Honoriusza 1670 r.
KsiąŜka ta nie jest całkowicie pozbawiona wartości dla Ŝądnych wiedzy magicznej.
Z początku wydaje się ona zbiorem przeraŜających niedorzeczności, lecz dla 
znawców staje się ona prawdziwym dokumentem przewrotności ludzkiej.

Wreszcie nadmienimy o dziełach, w których naukę magii wyłoŜono mniej więcej w 
całości, a przy tym tak, Ŝe czytelnik moŜe przyswoić sobie jej zasady; są to 
jakby podręczniki magiczne. Do nich naleŜą:

Filozofia okultyzmu przez Henryka Korneliusza Agryppę 1727 r.
Dzieło jest prawdziwą encyklopedią okultyzmu.

Rytuał magii wyŜszej przez Eliphasa Levi 1851 r.
Praca wyborna, która pozostanie zawsze pomnikiem sławy tradycji magicznych wieku
XVI.

Historja magii, przez Christiana. Magia magnetyczna, przez Cahagneta.
Dzieło to zawiera ciekawe wiadomości z magii praktycz-nej, a szczególnie o 
zwierciadłach magicznych.

Jak zostać magiem, przez J. Peladana. Magia praktyczna, przez Juliusza Lermina.
Dziełko nieduŜe, lecz bardzo cenne dla pragnących poznać magię.

 

Nade wszystko zaś zwolennik magii powinien poznać koniecznie dzieła uczonego 
Popus a. MąŜ ten, Ŝyjący dotychczas, połoŜył w ostatnich czasach największe 
zasługi dla nauki magicznej. Pisze stylem prostym i zrozumiałym dla kaŜdego. Z 
dzieł jego głównie korzystaliśmy przy ułoŜeniu niniejszej księgi.
Wszystkie wymienione prace dotychczas nie zostały przetłumaczone na jeŜyk polski
z wyjątkiem niektórych ksiąg Papus'a, dotyczących bardziej teorji magii. Przeto 
śmiało rzec moŜemy, Ŝe księga nasza jest w polskim jeŜyku pierwszą traktującą o 
magii praktycznej. Została ona napisana przewaŜnie według popusa. Dział o 
hipnotyzmie był opracowany według pracy dr Rościszewskiego pt. "Hipnotyzm i 
magnetyzm", które polecamy pragnącym poznać gruntownie odnośny dział wiedzy.

 

 

Strona 72

CZARNA MAGIA.txt

ODGADYWANIE MYŚLI

Sztuka odgadywania myśli, o której nadmienialiśmy w wykładzie magii, wymaga 
rozpatrzenia bardziej szczegółowego. Mniemamy, Ŝe moŜe ona znaleźć wielu, wielu 
adeptów, bo daje wyniki zdumiewające, a przy tym nie wymaga Ŝadnych przyrządów 
kosztownych lub trudnych do zdobycia. Wystarczy tu silna wola i cierpliwość. 
Wykład tej sztuki moŜna podzielić na dwie części. Pierwsza traktować będzie o 
tzw. odgadywaniu za pomocą muskułów, druga o właściwym odgadywaniu myśli.

 

ODGADYWANIE ZA POMOCĄ MUSKUŁÓW

Odgadywanie za pomocą muskułów jest jakby przygotowaniem do właściwego czytania 
myśli, czyli tzw. telepatii. Przystępujący do nauki winien posiadać cierpliwość,
nie zniechęcać się niepowodzeniami i nie wątpić, Ŝe z pewnością zdoła osiągnąć 
moŜność porozumienia się milczącego za pomocą duchowego połączenia. Zdoła on 
rozwinąć w sobie jakby szósty zmysł, który w nim istnieje, choć przytępiony i 
przygłuszony. Zwykłe doświadczenie odgadywania myśli odbywa się w sposób 
następujący:
Eksperymentatorowi zawiązują oczy i wyprowadzają go z pokoju. Podczas jego 
nieobecności zebrani wybierają jakiś przedmiot np. zegarek, chowają go w jakimś 
miejscu i sprowadzają eksperymentatora. Ten prosi, Ŝeby ktoś z zebranych, 
najlepiej jakiś człowiek wraŜliwy wziął swoją prawą ręką lewą rękę 
eksperymentatora i starał się myśleć o schowanym przedmiocie, skupiając przy tym
na nim całą siłę swojej woli. W tym celu eksperymentator powtarza często: proszę
myśleć, myśleć ciągle o miejscu, gdzie jest schowany przedmiot, tylko o tym 
miejscu!" Tak powtarzając eksperymentator z wolna zbliŜa się z przewodnikiem do 
miejsca, gdzie przedmiot jest ukryty i w rezultacie odnajduje go.
Wytłumaczenie tego faktu jest następujące. KaŜda myśl dąŜy do przejawienia się w
czynie. Przewodnik myśląc o przedmiocie, wywołuje pewną wibrację swoich 
muskułów. Wibracja ta bywa dwojakiego rodzaju; w formie lekkiego oporu, co 
powstrzymuje eksperymentatora, przyzwyczajonego do odczuwania najlŜejszego 
drgnienia, i w formie oddziaływania w jednym kierunku z odgadującym 
eksperymentatorem, co daje mu klucz do rozwiązania zagadki, tj. odszukania 
przedmiotu. Dodamy tu, Ŝe prowadzący eksperymentatora wcale nie zdaje sobie 
sprawy, Ŝe pomaga mu i bynajmniej nie Ŝyczy sobie zaprowadzić go do przedmiotu 
ukrytego. On tylko myśli o tym przedmiocie, a myśl ta wywołuje odnośne drgnienia
muskułów ręki, będące wskaźnikiem dla eksperymentatora. śeby przekonać się o 
słuszności tego, wystraczy skupić myśl swoją na przedmiocie, leŜącym na prawo. 
Wtedy z pewnością ciało nasze pochyli się w tę samą stronę, tj. na prawo.

Jakkolwiek objaśnienie powyŜsze jest bardzo proste, tym nie mniej od razu nikt 
nie będzie w moŜności wykonania podobnego doświadczenia. Tylko długa i cierpliwa
praktyka, polegająca na wykonywaniu z początku ćwiczeń najprostszych i 
stopniowym przechodzeniu do trudniejszych umoŜliwi wykonanie ćwiczenia tak 
efektownego, Ŝe świadkowie wiary swym oczom dać nie będą chcieli i patrzeć będą 
na eksperymentatora, jak na cudotwórcę. Oczywiście konieczna tu jest praca 
usilna, lecz pociechą będzie dla ucznia ta okoliczność, Ŝe z kaŜdym dniem będzie
on mógł wykonywać ćwiczenia coraz trudniejsze.

Pamiętać przy tym naleŜy o dwóch rzeczach:
1) NaleŜy udawać podczas doświadczenia pobudzenia nerwowego, albowiem udzieli 
się ono prowadzącemu i wzmoŜe w nim drgania muskułów, co ułatwi zadanie.
2) NaleŜy wciąŜ dąŜyć do udoskonalenia sposobu od gadywania drgnień; a więc gdy 
zauwaŜymy, Ŝe z ręki od czuwamy wyraźnie drganie, weźmy sznurek i kaŜmy trzymać 
jeden koniec przewodnikowi, drugi zaś trzymajmy w ręku sami. MoŜna takŜe 
rozkazać przewodnikowi, Ŝeby połoŜył wam na głowę swoją rękę. NaleŜy dąŜyć do 
rozwinięcia w sobie skupienia wraŜliwości.

Pierwsze ćwiczenie moŜe się odbyć w sposób następujący.
Zebrani powinni wybrać jakąś księgę i połoŜyć ją między innymi na stole. 
Następnie odgadujący zostaje wprowadzony do pokoju z zawiązanymi oczami. 
Powinien on wybrać sobie przewodnika, wziąć go za rękę i kazać skupić myśli na 
obranej ksiąŜce. Odgadujący powinien pamiętać, Ŝe ma iść w kierunku 
najmniejszego oporu. Jeśli pójdzie w kierunku fałszywym, to odczuje to 
natychmiast z ręki przewodnika, a mianowicie odczuje pewnien opór; jeśli pójdzie

Strona 73

CZARNA MAGIA.txt

z kierunku właściwym, to nie odczuje najmniejszego oporu. Tym sposobem odnajdzie
stół; następnie zaczyna obmacywać, ręka przewodnika wciąŜ informuje go, gdzie ma
się zatrzymać. Po odnalezieniu stołu, ręka odgadywacza zaczyna kolejno dotykać 
róŜnych przedmiotów. Opór ręki przewodnika oznajmia mu, Ŝe to nie są przedmioty 
wybrane. Ody połoŜy rękę na kupie ksiąŜek, muskuły ręki przewodnika osłabną; nie
moŜna się prawie nigdy pomylić. Po przerwie jednej minuty trzeba prowadzić rękę 
po stosie ksiąŜek w górę i na dół. Ręka przewodnika za pomocą szybkiego 
osłabienia muskułów da odgadywaczowi do poznania, gdy dotknie się księgi 
wybranej. Zwykle szmer jakiś lub westchnienie ulgi otaczających informuje 
odgadywacza, Ŝe doświadczenie jest skończone.Na drugim posiedzeniu niech zebrani
wezmą szpilkę, wetkną ją w ścianę w miejscu widocznym, a następnie niech 
schowają ją pod dywanem. Odgadywacz niech wejdzie do pokoju z zawiązanymi 
oczami, niech weźmie za rękę przewodnika. Najpierw odnajdzie z nim szpilkę 
następnie to miejsce, gdzie była wetknięta. Odgadywacz powinien z góry wiedzieć,
jakie zadanie go czeka. Tylko bardzo doświadczeni odgadywacze powinni podejmować
się takich ćwiczeń, w których nie wiedzą, co im wypadnie czynić. W danym razie 
ręka przewodnika dość łatwo pozwoli wam odnaleźć szpilkę pod dywanem. Później 
trzeba wziąć ją w rękę wolną i prowadzić nią wzdłuŜ i w poprzek niewielkiego 
kawałka ściany. Z początku będziecie wsadzać szpilkę niedaleko otworku 
właściwego, a później natraficie łatwo na to miejsce, gdzie szpilkę wetknęli 
zebrani podczas waszej nieobecności. śeby odnaleźć otworek podniesiecie rękę do 
pewnej wysokości, która będzie właściwą, czego domyślicie się z osłabienia ręki 
przewodnika; później ręka przewodnika, którą trzymacie pociągnie was na prawo 
lub na lewo, i znowu w miejscu właściwym otrzymacie znak za pomocą osłabienia 
muskułów przewodnika. Choć znaki te są niewyraźne, wystarczą dla człowieka, 
który zdołał rozwinąć w sobie dar obserwacyjny.

Następnie moŜna wykonać doświadczenie z tzw. przypuszczalnym morderstwem.
Podczas waszej nieobecności w pokoju zebrani niech wybiorą ofiarę, mordercę i 
narzędzie mordu. Niech przypuszczamy morderca dotknie narzędziem mordu (moŜe być
nóŜ do rozcinania papieru) ofiarę w miejscu upatrzonym. Następnie trzeba ukryć 
oddzielnie mordercę, ofiarę i nóŜ.
Odgadujący wchodzi do pokoju, mając oczy zawiązane, odnajduje nóŜ, trupa i 
mordercę. Powinien nadać ofierze takie połoŜenie, jakie miała w chwili 
domniemanego mordu, dalej musi wziąć nóŜ i naśladując mordercę, uderzyć w to 
samo miejsce, co i morderca. W tym celu wziąć nóŜ i dotykać nim róŜnych miejsc 
ciała ofiary, podczas gdy ręką odgadywacza otrzymuje informacje od przewodnika.

Ciekawe doświadczenie polega na tym, Ŝe obecni tworzą grupę, potem rozchodzą 
się.
Odgadujący układa taką samą grupę. Pomaga mu przy tym, prócz przewodnika, chęć 
kaŜdego z uczestników, Ŝeby przyjąć potrzebną pozę w miejscu stosownym. 
Trudniejsze jest odgadnięcie liczby pomyślanej. Odgadywacz ujmuje prawą ręką 
kawałek kredy. Wybrany przewodnik kładzie palce swej prawej ręki na tylną stronę
prawej ręki odgadywacza. Następnie przewodnik myśli w skupieniu o pierwszej 
cyfrze, a odgadujący pisze ją z wolna. Następnie drugą itd. Jeśli sprawa jest 
trudna, trzeba zawołać drugiego przewodnika i kazać mu skupić uwagę na pierwszej
cyfrze. PoniewaŜ wskutek pobudzonej rywalizacji nowy przewodnik silniej będzie 
Ŝyczył wara powodzenia, wskazówki dawane przezeń będą wyraźniejsze. Taka zmiana 
przewodnika bywa poŜyteczna i przy innych doświadczeniach. W chwilach 
krytycznych moŜna zmienić 3-4 przewodników. Znalazłszy czułego i sumiennego 
trzeba zeń korzystać najczęściej, chociaŜ z początku trzeba starać się, Ŝeby 
mieć wielu przewodników i uczyć się poznawania właściwości skracania muskułów u 
rozmaitych ludzi.

Do bardzo ciekawych doświadczeń naleŜy narysowanie jakiegoś przedmiotu tak samo,
jak został on przedtem narysowany przez jednego z obecnych, pokazany zebranym i 
schowany następnie do kieszeni. Przy tym trzeba, Ŝeby ręka przewodnika leŜała 
płasko na tej ręce, którą rysujecie. Tą drogą otrzymacie bardziej wyraźne 
wskazówki i rezultat będzie lepszy.

Doświadczenie zwane "przejaŜdŜką ślepego"
jest tylko dowcipem, nie mającym nic wspólnego z odgadywaniem myśli. Polega ono 
na tym, Ŝe odgadywaczowi zawiązują silnie oczy czarną jedwabną chusteczką, 
następnie siada on do powozu, bierze jedną ręką rękę przewodnika a drugą lejce i
jedzie do oznaczonego miejsca.
Sposób polega na tym, Ŝe odgadywacz przy zawiązywaniu silnie mruŜy oczy, co 
ściąga mu twarz; następnie otwiera je, chusteczka unosi się nieco w górę i 

Strona 74

CZARNA MAGIA.txt

wąskim otworem odgadywacz widzi przed sobą drogę. Tym niemniej doświadczenie to 
na niewtajemniczonych wywiera nader silne wraŜenie.

Otwieranie zamku z sekretem, którego mechanizm jest wiadomy tylko dwóm osobom, 
jest najbardziej efektownym doświadczeniem i przykładem wyćwiczonego odgadywania
myśli.

Dobry odgadywacz moŜe otworzyć kaŜdy zamek, jeśli tylko kasjer zgodzi się 
towarzyszyć mu i uwaŜać na jego ruchy.
Pamiętać wreszcie trzeba, Ŝe nie naleŜy nikomu objaśniać, w jaki sposób 
dokonujecie swoich doświadczeń.

 

ODGADYWANIE MYŚLI WŁAŚCIWE CZYLI TELEPATIA

Prawdziwe odgadywanie myśli jest zjawiskiem czysto duchowym. Zasadą jego jest 
komunikowanie myśli bez Ŝadnego fizycznego pierwiastka, dostępnego dla 
któregokolwiek z pięciu znanych zmysłów. Jedna osoba wysyła myśl, druga ją 
odbiera. Nauka dotycząca tego procesu nazywa się telepatią. Odgadywanie myśli za
pomocą muskułów jest znakomitym przygotowaniem do nauki właściwego odgadywania 
myśli. Nauka ta jest dostępna dla kaŜdego. Gdyby ludzi uczono jej od dziecka, to
by umieli tak samo porozumiewać się za pomocą myśli, jak dziś porozumiewają się 
za pomocą mowy lub pisma.

Ćwiczący się w sztuce odgadywania myśli winien zachowywać całkowity spokój, mieć
zimną krew, unikać nerwowego podraŜnienia, winien wreszcie mieć cierpliwość.

Przystępując do pierwszego doświadczenia, poproście kogokolwiek o zawiązanie 
oczu, jak przy czytaniu muskułów; Uczyńcie kilka łatwych doświadczeń z czytaniem
muskułów, Ŝeby wprowadzić siebie w stan napręŜonej uwagi. Potem poproście 
zebranych, Ŝeby zdecydowali, kogo z obecnych macie dotknąć wszedłszy do pokoju i
oddalcie się. Gdy was zawołają, stańcie na środku, inni niech staną kołem. 
Poproście zebranych, Ŝeby starali się oddziaływać na was i kierować was siłą 
woli. Np. gdy osoba, której macie dotknąć, znajduje się za wami, zebrani winni 
pragnąć, Ŝebyście cofnęli się wstecz. Przy tym powinni oni stopniowo kierować 
wami. Wystarczy, gdy w myśli powtarzać będą: "cofnij się w tył". Po wykonaniu 
myśli posłanej, zebrani winni posyłać w duchu inne rozkazy, jak: "odejdź 
jeszcze, stań, dotknij, dobrze" itp.
Wy zaś ze swej strony poddawajcie się tylko najsilniejszemu wraŜeniu, które was 
ogarnie.
Szczególnie wystrzegać się trzeba uczucia smutku lub przygnębienia, gdy się wam 
nie uda od razu. Pamiętajcie, Ŝe w końcu zawsze posiądziecie sztukę Ŝądaną. 
Najlepszy stan - to czujne oczekiwanie. Nie spieszcie się. Nie rzucajcie się 
naprzód. Nie bądźcie niecierpliwi. Nie gniewajcie się. Chcąc otrzymać wraŜenie z
zewnątrz, trzeba być moŜliwie biernym. Przy pierwszym doświadczeniu winny się 
znajdować tylko osoby zaufane. Nie powinna się przy tym znajdować osoba, która 
by pragnęła waszego niepowodzenia. śeby wprowadzić się w stan, w którym 
najlepiej otrzymać moŜna wraŜenie zewnętrzne, starajcie się skupić w ten sposób,
Ŝeby wytworzyć chwilową całkowitą bezczynność umysłu. Nie powinniście myśleć o 
niczym, co by wprowadzało was w niepokój. Wszystko powinno być spokojne, 
powaŜne, uwaŜne. WraŜenie dojść moŜe w rozmaity sposób. MoŜe wam się wydać, Ŝe 
słyszycie słowa szeptem wypowiedziane: "cofnij się". MoŜe przyjąć formę wprost 
chęci, impulsu do cofnięcia się. Wyraz "cofnij się" moŜecie ujrzeć napisanym 
oczami wyobraźni. Ta ostatnia z początku rzadka, później przy praktyce staje się
zwykłą. Czekajcie na to otrzymanie wraŜenia spokojnie i cierpliwie. W początkach
zjawia się chęć, impuls. Czekajcie, aŜ się powtórzy, aŜ stanie się silny. 
Doświadczenia nie powinny trwać dłuŜej niŜ godzinę z rzędu a jedno ćwiczenie 
niech trwa najwyŜej 10 minut. Potem odkryjcie oczy i odpocznijcie.

Poproście zebranych na seansie, Ŝeby umieścili przed sobą na stole, w jaskrawym 
oświetleniu, jakąś kartę, np. szóstkę karową. Sami zaś siądźcie plecami do 
pozostałych, mając zasłonięte oczy. Zebrani będą usiłowali zakomunikować wam za 
pomocą telepatii nazwę karty. W tym celu powinni oni dąŜyć do tego, Ŝeby w 
umyśle swoim wytworzyć wyraźne wyobraŜenie o tej karcie. Nie powinni nic myśleć 
lub powtarzać nazwę karty w myśli. Powinni tylko wyraźnie w swoim mózgu stworzyć
obraz karty.
Aby ułatwić posyłającym myśli wymienione wytworzenie w umyśle swoim obrazu 

Strona 75

CZARNA MAGIA.txt

danego przedmiotu, powinni oni przygotować rurę długości około pół łokcia z 
papieru lub drzewa, z otworem wielkości dziesiątki, na oczy. Jeśli patrzeć przez
taką rurę na przedmiot, to odciśnie się on w umyśle wysyłającego myśl z wielką 
wyrazistością, co ułatwi znowu odbierającemu myśl, odgadniecie jej. Wysyłający 
myśl powinni unikać uczucia senności, przeciwnie, winni mieć rześkość i 
przytomność. Natomiast odbierający myśl moŜe znajdować się w stanie półsennym, 
jaki ogarnia człowieka przy tych doświadczeniach.

Gdy odbierający myśl odgadnie jedną kartę, wysyłający myśl odkładają na stronę i
bierze drugą, dopóki nie zostanie odgadniętych dwanaście. Po kaŜdej karcie 
powinien nastąpić odpoczynek, Ŝeby do nowej przystępować ze świeŜymi siłami. 
Odbierający nie powinien wiedzieć, czy zgadł dobrze, czy nie, bo mógłby się 
zniechęcić nieporozumieniami. Kartę wybraną i odpowiedź odbierającego trzeba 
zapisywać. Z tego tworzą się protokoły seansów, które pozwalają ocenić postęp 
uczestników w sztuce czytania myśli. Gdy odbierający zaczyna dobrze odgadywać w 
większości wypadków, trzeba zauwaŜyć, kto z wysyłających myśl jest dla niego 
najlepszy. Zwykle się zdarza, Ŝe jeden odbierający posiada jednego 
najstosowniejszego posyłającego; znaczy to, Ŝe pomiędzy nimi zachodzi tzw. 
stosunek sympatycznej wibracji.

Gdy juŜ wiadomo jaki wysyłający najlepiej pasuje do odbierającego, mogą oni w 
dwójkę wykonać doświadczenie następujące. Niech siądą w pokoju, gdzie nikogo nie
ma. Odbierający niech siądzie obok wysyłającego, ujmie go za obie ręce i kaŜe mu
myśleć o jakiejś liczbie od l do 20, a sam na głos niech wymawia te liczby, 
które odgadł z myśli wysyłającego. Nie trzeba przy tym męczyć wysyłającego. Gdy 
się znuŜy, pozwolić mu odpocząć. Następnie odbierający niech puści ręce 
posyłającego, niech wstanie, połoŜy mu rękę na głowę i kaŜe myśleć o jakimś 
przedmiocie. W tym połoŜeniu niech odgaduje myśli jego.

Potem niech mu kaŜe pomyśleć jakieś proste zdanie, np. "pić mi się chce" lub 
Jestem zmęczony". Stopniowo niech zmniejsza dotknięcie i doprowadzi 
doświadczenie do tego, Ŝeby stanąć o kilka kroków bez dotknięcia; wreszcie 
powinien odsuwać się coraz dalej. Właściwie dotkniecie nie jest potrzebne w 
telepatii, bo dla myśli nie ma przestrzeni; jest ono stosowane tylko na razie, 
bo dodaje doświadczającym pewności i odwagi. Z czasem odbierający, stojąc w 
jednym końcu pokoju, będzie mówił do wysyłającego, stojącego w drugim: "Myśl o 
imieniu swego znajomego. Niech to będzie człowiek nieznany dla mnie, lecz bliski
dla ciebie, Ŝebyś czuł go zmysłem, wymawiając jego imię w myśli". I w tym 
doświadczeniu osiąga się powodzenie dość prędko.

Aby wykonać doświadczenie powyŜsze trzeba dwóch pokoi. W jednym znajduje się 
odbierający myśl, w drugim posyłający. Drzwi między pokojami są zamknięte. 
Doświadczenie wymaga l godziny. Eksperymentatorzy powinni mieć papier i ołówki. 
Obaj dzielą czas godziny na sześć doświadczeń po 10 minut w sposób następujący:
8 godz. 

rozkaz  chodź

8 godz. 10 min. 

rozkaz  tańcuj

8 godz. 20 min. 

rozkaz  śmiej się

Drugi tak samo dzieli czas i notuje rozkazy. Po godzinie porównać notatki. Nie 
trzeba posyłać rozkazów niewyraźnych.
Następnie spróbować wysyłania rozkazu na drugi koniec miasta. Na razie trzeba 
określić godzinę wysyłania. Później jest to zbyteczne. Posyłający myśl śle 
słowa: "Chory jestem, przyjdź". Odbierającego ogarnia niepokój i chęć pójścia do
wysyłającego. Jest to juŜ wyŜsza forma prozumiewania telepatycznego, lecz 
osiągnąć ją moŜe kaŜdy czytelnik niniejszej ksiąŜki.

W telepatii praktycznej główna praca spoczywa na odbierającym myśl; jego 
świadomość usiłuje zaczerpnąć wiadomość z rozumu wysyłającego. Przy tym w 
doświadczeniach podobnych zbyteczny jest wysiłek. Wszystko jest tu osnute na 
prawie wibracji sympatycznych. Telepatia z swojej natury jest swobodna i 
dobrowolna. Niewątpliwie i zwierzęta komunikują się miedzy sobą. Bez wątpienia 
utraciliśmy, a raczej przytępiliśmy w sobie jakiś zmysł, który przodkom naszym 
oddawał wielkie usługi, gdy mowa była jeszcze niedokładna i uboga. Utraciliśmy 
ten zmysł, albowiem w miarę doskonalenia mowy, zaniedbaliśmy jego praktycznego 
uŜywania. Tak samo, gdybyśmy przestali chodzić, utracilibyśmy nogi. Przyroda nie
znosi zaniedbania.

śeby pozostawać na gruncie naukowym badań telepatii, uczeń powinien być dokładny

Strona 76

CZARNA MAGIA.txt

przy zapisywaniu osiągniętych rezultatów. WyŜej mówiliśmy, Ŝe odległość nie jest
przeszkodą przy komunikowaniu myśli. Tym sposobem moŜna wykonać poniŜsze 
doświadczenie albo w jednym domu, albo w dwóch domach oddzielnych, albo w 
oddzielnych punktach miasta, albo wreszcie w dwóch róŜnych miastach.
Odbierający i wysyłający powinni obserwować największą dokładność przy 
zapisywaniu czasu wysłania myśli i odebraniu jej. Obaj eksperymentatorzy powinni
porównać swoje zegarki co do minuty. Oznaczyć godzinę, o której rozpoczną 
doświadczenie i o której je skończą. Przypuśćmy, Ŝe ma ono trwać godzinę, a 
kaŜda oddzielna myśl (wysłanie i odebranie) ma zajmować 10 minut. Obaj biorą 
papier i ołówek.

W czasie umówionym wysyłający idzie na miejsce wybrane, siada i zapisuje:
Czas - godzina 5.00 po południu
Przedmiot - srebrna moneta.
Usiłowanie - zakomunikować liczbę zapisaną na monecie.

Następnie kładzie monetę na stole, przed sobą, podnosi do oczu trąbkę do 
patrzenia (którą opisaliśmy wyŜej i która nazywa się telepaskop) i stara się 
przez 10 minut mieć przed oczami wyraźny widok przedmiotu.
Następnie pisze "doświadczenie drugie", czas godzina 5.10; przedmiot chusteczka 
do nosa; usiłowanie - zakomunikować nazwę przedmiotu.
Tym sposobem przez godzinę jedno doświadczenie następuje za drugim.
W tymŜe czasie odbierający pisze notatę następującą.
Czas - godzina 5 po południu
Otrzymane wraŜenie i moneta podobna do 15 kopiejkowej. Liczba - niewyraźna. 
Zjawia się i znika szybko. Pewny jestem , Ŝe moneta srebrna. Nie słyszę nazwy 
liczby. W ogóle brak wraŜeń słuchowych itp.
Odbierający winien zapisywać wraŜenia w tym porządku, w jakim pojawiają się.
Następnie porównać notatki. Doświadczenie uprości się, jeśli cyfry będą myślane 
wprost bez przedmiotu. O tym obaj eksperymentatorzy winni umówić się z góry.

Oczywiście najciekawszą i najcenniejszą formą praktycznego zakomunikowania myśli
jest ta, gdy wysyłający pośle odbierającemu wraŜenie bez Ŝadnej umowy 
poprzedzającej. Przeszkodą przy takim doświadczeniu jest trudność natrafie nia 
na pasywny lub skłonny do przejmowania wraŜenia stan odbierającego, a takŜe opór
ze strony odbierającego myśl.
Przeszkody te jednak moŜna przełamać i proces komunikowania myśli stanie się 
bardzo prosty i zachęcający.
Przypuśćmy, Ŝe chcecie posłać komuś ze swoich przyjaciół do drugiego miasta 
myśl, Ŝeby napisał do was list określonej treści. Pozostańcie samotni w swym 
pokoju, siądźcie przy stole i napiszcie króciutki liścik, twierdząc, Ŝe uczuje 
chęć nieprzepartą napisania do was takiego samego listu. UłóŜcie list prosto i 
wyraźnie. Umieśćcie go tak, Ŝeby nań padało światło. Zbierzcie przez pięć minut 
całą uwagę na tym liście i jego znaczeniu. MoŜna przy tym uŜyć telepaskopu. Nie 
posyłajcie listu, bo zawiadomienie juŜ zostało posłane. Metoda ta daje 75 
dobrych rezultatów na 100. Oczywiście zawiadomienie powinno być rozumne. Nie 
moŜna tą drogą zachęcić kogoś do przysłania czeku na wielką sumę od obcego 
człowieka, lecz moŜna zawezwać do siebie przyjaciela, otrzymać od niego coś, co 
zgodne jest z logiką, usunąć złe wraŜenie lub przesłać dobre, zakomunikować mu 
swój pogląd. Pisanie i psychiczne fotografowanie waszego komunikatu pomaga do 
zebrania i skupienia myśli, którą chcecie zakomunikować. Wiele czasu musi 
poświęcić człowiek, nim uda mu się rozwinąć wszystkie wrodzone siły.
Za to wielka korzyść będzie udziałem tego, komu uda się osiągnąć powyŜszy cel.
Na przykład mąŜ musi spędzać wiele czasu w podróŜy poza domem. Komunikować moŜe 
się z Ŝoną tylko za pomocą listów, telegramów itp.
Tymczasem dla telepatii ani podróŜ, ani odległość nie stanowi przeszkody. Myśl 
nie zaleŜy od przestrzeni. Podczas podróŜy mąŜ jest spokojny, bo wie, Ŝe jeśli w
domu przytrafi się coś złego, to otrzyma zawiadomienie. Pociesza się taką 
rozmową z ukochaną, gdy dusza woła do duszy przez przestworza i otrzymuje 
odpowiedź. Nie ma myśli piękniejszej, Ŝe dla obcowania dwóch dusz harmonijnie 
zespolonych nie istnieją przegrody, prócz tych, które same sobie stworzą.
Jeśli zapragną komunikować sobie myśli na przestrzeniach olbrzymich, to cel ten 
osiągną. Lecz jeśli jedna strona zapragnie przerwać to obcowanie duchowe, to 
harmonia, a wraz z nią środek komunikacji zostaje przerwany. Jest to bardzo 
dobre, bo inaczej telepatia byłaby bardzo niebezpieczną siłą. Stąd widzimy, Ŝe 
powodzenie przy telepatii zaleŜy od zjednoczenia woli dwóch istot. Obojętność 
lub wstręt którejkolwiek ze stron przerywa stosunek. Tym sposobem trudno jest 
wywierać na kogoś zły wpływ telepatyczny lub kontrolować cudze myśli w celach 

Strona 77

CZARNA MAGIA.txt

szkodzenia, jakkolwiek takie wypadki miały miejsce. Tylko wiedza daje ratunek. 
Gdy zasada harmonii telepatycznej zostanie zrozumiana przez ludzi, znikną 
podobne wypadki wywierania na kogoś złego wpływu. Są one teraz moŜliwe dlatego, 
Ŝe wielu ludzi wierzy w moŜność istnienia takiego oddziaływania innych na 
siebie. Z chwilą, gdy zrozumieją moŜność usunięcia takiego oddziaływania zostaną
oswobodzeni od niego. Niewiedza jest matką wszystkiego złego i dlatego dąŜyć 
będziemy do wiedzy. W telepatii znajduje się klucz do wielu tajemnic ludzkich. 
Być moŜe klucz ten zdoła rozwiązać nam zagadkę Ŝycia i śmierci.
Strona główna

Strona 78