Różnica między

egzorcyzmem i modlitwą o uwolnienie

Co jest bardziej skuteczne? Powiedzmy wprost, że cel jest identyczny:

uwolnienie od obecności złego ducha lub od wpływów szatańskich. Jeśli

chodzi o skuteczność, dyskusja jest bardziej skomplikowana. Świecki,

który modli się o wyzwolenie od szatana, odprawia modlitwę prywatną,

poprzez którą uczestniczy w powszechnym kapłaństwie wszystkich

wiernych i korzysta z władzy udzielonej przez Chrystusa tym, którzy w

Niego wierzą. Kapłan, który modli się w tym samym celu, również

odmawia modlitwę prywatną, która na tych samych warunkach ma

większą skuteczność o tyle, o ile włącza się w nią kapłaństwo urzędowe i

moc jego błogosławieństwa.

Co jest bardziej skuteczne? Powiedzmy wprost, że cel jest identyczny:

uwolnienie od obecności złego ducha lub od wpływów szatańskich. Jeśli

chodzi o skuteczność, dyskusja jest bardziej skomplikowana. Świecki,

który modli się o wyzwolenie od szatana, odprawia modlitwę prywatną,

poprzez którą uczestniczy w powszechnym kapłaństwie wszystkich

wiernych i korzysta z władzy udzielonej przez Chrystusa tym, którzy w

Niego wierzą. Kapłan, który modli się w tym samym celu, również

odmawia modlitwę prywatną, która na tych samych warunkach ma

większą skuteczność o tyle, o ile włącza się w nią kapłaństwo urzędowe i

moc jego błogosławieństwa.

Egzorcysta, który praktykuje egzorcyzm, ma właściwie większą

skuteczność, ponieważ sprawuje sakramentalium, odmawia zatem

modlitwę publiczną, poprzez którą odwołuje się do wstawiennictwa

Kościoła.

Należy jednak mocno podkreślić, że Pan bierze pod uwagę przede

wszystkim wiarę. Dlatego jest możliwe, że prosta modlitwa świeckiego,

chociaż jest modlitwą prywatną, może mieć większą skuteczność od

innych. W ten sam sposób modlitwa kapłana nie będącego egzorcystą,

odmawiana z wielką wiarą, może być bardziej skuteczna od modlitwy

egzorcysty autoryzowanego przez biskupa, który działa z mniejszą wiarą.

Przedstawiam od razu praktyczny przykład. Wiemy od o. Rajmunda z

Kapui, spowiednika i biografa św. Katarzyny ze Sieny, że kiedy

egzorcyści nie byli w stanie uzdrowić opętanego, posyłali go do

Katarzyny. Święta modliła się i wypraszała uwolnienie. Jej modlitwa nie

była egzorcyzmem, ona nie była ani egzorcystą, ani kapłanem. Ale była

świętą. Zwróćmy uwagę również na inny element: nie liczy się jedynie

wiara tego, kto odmawia modlitwę o uwolnienie lub egzorcyzm, liczy się

również wiara osoby, za którą się modlimy, wiara krewnych, przyjaciół,

którzy się za tą osobę modlą. Ewangelista, opowiadając o cudownym

uzdrowieniu sparaliżowanego, który został spuszczony przez dziurę w

dachu przed Jezusa, mówi nam, że Jezus, "widząc ich wiarę", zdziałał

cud. On brał pod uwagę wiarę chorego, ale też wiarę tych, którzy mu

towarzyszyli. Zastanawiając się zatem nad relacją zachodzącą między

egzorcyzmami i modlitwami o uwolnienie, możemy sprecyzować jedynie

ich wspólny cel: uwolnienie od obecności lub wpływów złego ducha. Nie

istnieje dokładna granica między jedną a drugą formą i obie mogą być

używane w stosunku do tej samej osoby. Przypomnę tylko generalną

normę, że egzorcyzmy są przepisane dla cięższych przypadków.

Prawo Kanoniczne zaleca egzorcyzmy w odniesieniu do opętanych czy

nieprzytomnych z gniewu, czyli w odniesieniu do tych, którzy są ofiarami

prawdziwych opętań szatańskich. To nie przeszkadza, by były używane,

jak to zresztą jest praktykowane przez egzorcystów, także w każdym

innym przypadku, gdzie w grę wchodzi nadzwyczajna działalność

szatana. Niemniej we wszystkich tych przypadkach, które z reguły są

określane jako przypadki mniejsze lub lżejsze, nie jest konieczny

egzorcyzm, może wystarczyć modlitwa o uwolnienie. Tak samo mogą

wystarczyć zwykłe środki łaski: modlitwy, sakramenty, post, dzieła

miłosierdzia, itp.

Sądzę, że te wnioski są bardzo ważne i należy je brać pod uwagę ze

względu na ich praktyczne zastosowanie. Dzisiaj, niestety, trudno jest

znaleźć egzorcystów. Dobrze wiedzieć, że w większości przypadków nie

jest konieczna ich posługa. Co więcej, właśnie z powodu niewielkiej liczby

egzorcystów, byłoby dobrze rezerwować dla nich jedynie ciężkie

przypadki i nie obciążać ich pracą w przypadkach lżejszych, możliwych do

rozwiązania w inny sposób. Do tej pory mówiliśmy prawie wyłącznie o

egzorcyzmach, powiedzmy teraz coś na temat modlitw o uwolnienie.

Pierwsze spostrzeżenie: Między zwyczajnym działaniem szatana

(pokusą) i jego działaniem nadzwyczajnym (dolegliwości szatańskie, które

wymieniliśmy), nie ma wyraźnej granicy. Odnosi się to stwierdzenie

również do wszelkich środków zaradczych i leczących. Na przykład

widzieliśmy, że można popaść w całkowite diabelskie opętanie, trwając w

grzechach o szczególnej ciężkości. Powołaliśmy się na przykład Judasza

Iskarioty. Podobnie można by powiedzieć o środkach, tak

zapobiegawczych jak i uzdrawiających, że pozostają jako fundamentalne

powszechne środki łaski.

Drugie spostrzeżenie: Przez działania duszpasterskie trzeba rozbudzać w

świadomości chrześcijan potrzebę wierności Chrystusowi i walki z

szatanem. Wszyscy wierni ze swej natury, jako ochrzczeni i bierzmowani,

muszą czuć się wojownikami zaangażowanymi w walkę przeciwko

szatanowi. Wiedzą, że są świątynią Ducha Świętego i wiedzą, że szatan

chciałby odebrać im ten przywilej. Są świadomi faktu, że Jezus przyszedł

"aby zniszczyć dzieła szatana", więc oni również powinni w tym

współpracować. Tak jak szatan walczy codziennie przeciwko nam, tak my

powinniśmy walczyć każdego dnia przeciwko niemu.

Pewni zwycięstwa mocą Ducha Świętego, która nam została dana. Życie

w łasce oznacza mówienie zawsze "tak" Chrystusowi i "nie" szatanowi,

zgodnie z przyrzeczeniami chrzcielnymi. W przeciwnym razie popada się

w grzech. Odnosi się wrażenie, że dziś ta świadomość i potrzeba walki,

do której wzywa Pismo św., a w szczególności Nowy Testament zupełnie

zanikła w przepowiadaniu i katechizowaniu. Są to elementy, które na

nowo trzeba odzyskać. Obrona i wzrost w stanie łaski jest zwycięstwem

przeciwko zwykłemu działaniu szatana (pokusie) i jest jednocześnie

najlepszym środkiem zapobiegawczym przeciwko jego nadzwyczajnemu

działaniu.

Nawiązując wreszcie bardziej bezpośrednio do modlitw o uwolnienie,

powiedzmy od razu, że wszystkie modlitwy są dobre, a w szczególności

modlitwy adoracji i chwały Boga, "psalmy, hymny, pieśni duchowe", jak

się wyraża św. Paweł. Modlitwy mogą być też wymyślone: w każdym

przypadku jest dobrą rzeczą umiejętność modlitwy spontanicznej.

Jeśli modlitwa odmawiana jest w grupie, koniecznie powinna być

prowadzona przez odpowiedzialnego za grupę kapłana lub osobę

świecką, który będzie czuwał nad jej uporządkowanym przebiegiem.

Tekst pochodzi z książki "Wyznania egzorcysty" ks. G. Amortha (str. 99-
101).

Źródło:

http://www.egzorcyzmy.katolik.pl/index.php/modlitwy-o-uwolnienie-modlitwy-142/48-

egzorcyzm-a-modlitwa-o-uwolnienie