Technik_administracji_343[01]_Z3.01

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI

NARODOWEJ

Małgorzata Sołtysiak

Jarosław Orczykowski

Komputerowe wspomaganie prac biurowych
343[01].Z3.01

Poradnik dla ucznia

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2006

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Recenzenci:

mgr inż. Beata Ostrowska

mgr inż. Małgorzata Budzisz

Opracowanie redakcyjne:
mgr Małgorzata Sołtysiak

Konsultacja:
dr Elżbieta Sałata

Korekta:

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2006

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

2. Wymagania wstępne

3. Cele kształcenia

4. Materiał nauczania

4.1. Edytor tekstu

4.1.1.  Materiał nauczania
4.1.2.  Pytania sprawdzające
4.1.3.  Ćwiczenia
4.1.4.  Sprawdzian postępów

8
8

13
14
19

4.2. Arkusz kalkulacyjny

4.2.1.  Materiał nauczania
4.2.2.  Pytania sprawdzające
4.2.3.  Ćwiczenia
4.2.4.  Sprawdzian postępów

22
22
26
26
28

4.3. Prezentacja multimedialna

4.3.1.  Materiał nauczania
4.3.2.  Pytania sprawdzające
4.3.3.  Ćwiczenia
4.3.4.  Sprawdzian postępów

29
29
32
32
33

4.4. Komputerowe bazy danych – tworzenie i wykorzystywanie

4.4.1.  Materiał nauczania
4.4.2.  Pytania sprawdzające
4.4.3.  Ćwiczenia
4.4.4.  Sprawdzian postępów

34
34
38
38
39

4.5. Terminarz spotkań

4.5.1.  Materiał nauczania
4.5.2.  Pytania sprawdzające
4.5.3.  Ćwiczenia
4.5.4.  Sprawdzian postępów

40
40
40
41
41

5. Sprawdzian osiągnięć

6. Literatura

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

343[01].Z3.07

Kreowanie wizerunku

jednostki organizacyjnej

343[01].Z3.06

Obsługa interesantów

343[01].Z3.04

Redagowanie pism

urzędowych

343[01].Z3.05

Organizowanie spotkań

służbowych

Moduł 343[01]Z3

Praca administracyjno-

-biurowa

343[01].Z3.01

Komputerowe

wspomaganie prac

biurowych

343[01].Z3.02

Organizowanie pracy

w biurze

343[01].Z3.03

Wykorzystywanie

informacji w pracy

biurowej

Schemat układu jednostek modułowych

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Poradnik będzie Ci pomocny w przyswajaniu nowej wiedzy i kształtowaniu umiejętności

z zakresu  komputerowego  wspomagania  prac  biurowych  i  wykorzystania  oprogramowania
biurowego  do  przygotowania  takich  dokumentów,  jak:  pisma,  instrukcje,  notatki  urzędowe,
protokoły,  arkusze  kalkulacyjne,  prezentacje  multimedialne  oraz  bazy  danych.  Zamieszczony
materiał  nauczania  zawiera  najważniejsze  informacje  dotyczące  wymienionych  zagadnień
i wskazuje  tematykę,  z  jaką  powinieneś  się  zapoznać  poprzez  wyszukanie  odpowiednich
informacji  we  wskazanej  literaturze.  Poradnik  zawiera  jedynie  najważniejsze  informacje
dotyczące  tej  tematyki.  Do omówienia  edycji  dokumentów  pakietu  biurowego,  podstawą  stał
się pakiet Microsoft Office. Należy jednak pamiętać, że specyfika pracy z innymi pakietami jest
bardzo podobna. Biorąc pod uwagę, że z omawianymi treściami spotkałeś się już na zajęciach
informatyki  w  gimnazjum  i technologii  informacyjnej  w  szkole  ponadgimnazjalnej,  zawarte  w
materiale  nauczania  treści  powinieneś  traktować  jako  powtórzenie  i  utrwalenie.  Poziom
trudności  wykonywanych  ćwiczeń  powinieneś  dostosować  do  swoich  możliwości  i wcześniej
ukształtowanych umiejętności. Wykonanie zaproponowanych przykładowych ćwiczeń pomoże
Ci ukształtować niezbędne umiejętności, wymagane programem kształcenia.

Pamiętaj, że w ciągu Twojego życia zawodowego będziesz musiał wielokrotnie

dokonywać zmiany systemów operacyjnych, programów użytkowych i rozwiązań
technologicznych. Informacje w dziedzinie informatyki szybko się dezaktualizują, zwłaszcza te,
które są związane ściśle ze sprzętem i konkretnym oprogramowaniem.

W poradniku zamieszczono:

−

wymagania wstępne, czyli wykaz umiejętności, jakie powinieneś mieć już ukształtowane,
abyś bez problemów mógł korzystać z poradnika,

−

cele kształcenia, czyli wykaz umiejętności, jakie ukształtujesz podczas pracy
z poradnikiem,

−

materiał nauczania, wiadomości teoretyczne niezbędne do opanowania treści jednostki
modułowej,

−

zestaw pytań przydatny do sprawdzenia, czy już opanowałeś podane treści,

−

ćwiczenia, które pomogą Ci zweryfikować wiadomości teoretyczne oraz ukształtować
umiejętności praktyczne,

−

sprawdzian osiągnięć, przykładowy zestaw zadań i pytań. Pozytywny wynik sprawdzianu
potwierdzi, że dobrze pracowałeś podczas lekcji i że nabyłeś wiedzę i umiejętności
z zakresu tej jednostki modułowej,

−

literaturę uzupełniającą.
Wskazane jest, abyś wykonał wszystkie ćwiczenia zawarte w poradniku. W celu nabycia

umiejętności szybkiego pisania na klawiaturze komputera metodą bezwzrokową zamieszczono
ćwiczenie  dodatkowe.  Zaleca  się  także  ćwiczenia  w  domu  z  wykorzystaniem  wskazanej
literatury.  Po  wykonaniu  ćwiczeń  masz  możliwość  sprawdzenia  poziomu  swoich  postępów
odpowiadając  na  pytania  podane  w  podrozdziale  Sprawdzian  postępów.  W  tym  celu
powinieneś zakreślić odpowiedzi, wstawiając X w miejscu pod słowem:

TAK – jeżeli twoja odpowiedź na pytanie jest pozytywna,
NIE – jeżeli twoja odpowiedź na pytanie jest negatywna.
Zakreślenia pod zapisem NIE wskazują luki Twojej wiedzy i informują zarazem, jakich

treści jeszcze nie poznałeś. Musisz do nich powrócić.

Na zakończenie jednostki możesz, w celach sprawdzenia swoich umiejętności, skorzystać

z zamieszczonego w poradniku testu.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej, powinieneś umieć:

–

obsługiwać komputer na poziomie podstawowym,

–

wykorzystywać zasady poprawnej edycji tekstu,

–

sporządzać proste arkusze kalkulacyjne,

–

sporządzać proste bazy danych,

–

korzystać z różnych źródeł informacji,

–

wyszukiwać informacje w Internecie,

–

stosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy,

–

pracować w grupie i indywidualnie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej, powinieneś umieć:

−

dostosować bezwzrokową metodę pisania do klawiatury komputera,

−

przepisać opracowany tekst,

−

sformatować przepisany tekst,

−

wstawić grafikę komputerową do tekstu,

−

opracować graficznie różne pisma biurowe,

−

wykonać różne opracowania tabelaryczne,

−

przygotować i prowadzić komputerową bazę danych,

−

zarchiwizować akta w systemie komputerowym,

−

sporządzić kosztorys spotkań służbowych, ustalić koszty przeprowadzenia seminarium,

−

przedstawić wskaźniki działalności przedsiębiorstwa w formie prezentacji.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. MATERIAŁ NAUCZANIA

4.1. Edytor tekstów

4.1.1. Materiał nauczania

Edytor tekstu jak sama nazwa wskazuje służy do tworzenia dokumentów tekstowych,

które  mogą  zawierać  tabele,  wykresy,  rysunki,  równania,  oraz  inne  obiekty  występujące
w środowisku  Windows.  Bardziej  zaawansowane  funkcje  edytora  umożliwiają  generowanie
listów  i  raportów  oraz  tworzenie  formularzy,  streszczeń,  protokołów  i  stron  internetowych
WWW.

W ramach przypomnienia i utrwalenia – Pasek narzędzi jednego z edytorów tekstu
– Programu WORD

Rys. 1. Pasek narzędzie programu Word [rys. własny].

Przystępując do tworzenia dokumentu tekstowego, należy rozpocząć od:

Ustawienia strony – w celu

zmiany ustawień strony (szerokość
marginesów, układ kartki, nagłówek
i stopka)

wybieramy

polecenie

Ustawienia

strony

z menu

Plik

i w oknie

dialogowym

dokonujemy

zmiany.  Zmian  tych  można  dokonać  w
trakcie  tworzenia  dokumentu,  nie  tylko
na  początku.  Jednak  po  takich  zmianach
tekst  znajdujący  się  na  stronach  zostanie
inaczej

rozmieszczony

i mogą

być

konieczne jego poprawki.

Rys. 2. Ustawienia strony [rys. własny].

Nagłówek i stopka to dwa obszary poza górnym i dolnym marginesem, w których

możemy umieszczać tekst lub grafikę. To, co zostanie umieszczone w nagłówku lub stopce na
dowolnej  stronie,  będzie  widoczne  na  każdej  stronie  w  tym  samym  miejscu.  Odległość
nagłówka  i  stopki  od  brzegu  kartki  ustalamy  w  oknie  „ustawienia  strony”.  Przechodzimy  do
trybu  edycji  nagłówka  lub  stopki,  wybierając  polecenie  nagłówek  i  stopka  z  menu  Widok.
Najczęściej jednak pola te są wykorzystywane w celu numerowania stron.

Format czcionki – w celu zmiany rodzaju lub atrybutów czcionki należy wybrać

polecenie Czcionka z menu Format. W poszczególnych oknach dokonujemy wyboru poprzez
rozwinięcie kolejnych opcji. Wybrane efekty zaznaczamy klikając w okienka przy nich.
Zmiany formatu czcionki można dokonać, wykorzystując przyciski na pasku narzędzi
formatowanie.

Pasek narzędzi
formatowania

Pasek narzędzi
standardowych

Pasek menu

Linijka

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Format akapitu – są możliwe do ustawienia między wierszami odstępy: pojedyncze, 1,5

wiersza, podwójne, wielokrotne, przynajmniej i dokładnie. Równie dokładnie można ustawić
wcięcia z lewej i z prawej strony akapitu oraz odstępy przed i po akapicie.

Rys. 3. Czcionka i format.

Formatowanie i edycja tekstu

Formatowanie tekstu umożliwia zmianę wyglądu poszczególnych znaków i akapitów

w  dokumencie.  Przed  rozpoczęciem  formatowania  należy  zaznaczyć  wybrany  fragment.
Zmiana  formatu  znaku  i  akapitu  może  być  dokonana  za  pomocą  menu  Format,  funkcja
czcionka,  względnie  akapit,  lub  za  pomocą  paska  narzędzi  –  Formatowanie,  (np.

Formatowanie,

FORMATOWANIE).

Format czcionki:

krój czcionki rozmiar czcionki

decyduje

o wielkości znaków

atrybuty:
pogrubienia,
pochylenia
podkreślenia

Wyrównanie akapitu:

do lewej

wyśrodkowany

do prawej

wyjustowany

(wyrównany do lewej

i prawej).

Rys. 4. Formatowanie.

Listy numerowane i wypunktowane

Edytor tekstu umożliwia tworzenie list numerowanych i wypunktowanych. Etapy

tworzenia listy:

−

wpisanie zawartości listy,

−

dodanie numerowania do całej listy,

−

po wybraniu opcji „wypunktowanie i numerowanie”
dokonujemy właściwego wyboru ,

−

zwiększenie wcięcia.

Rys. 5. Wypunktowania i numerowania [Program Word].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ponadto istnieje możliwość zmiany formatu znaku numerowania lub wypunktowania.

Użytkownik może tego dokonać, korzystając z opcji dostosuj, która jest dostępna w menu
Format – funkcja Wypunktowanie i numerowanie.

Tabela

Rys. 6. Pasek narzędzi do rysowania tabel i krawędzi [Program Word].

Jedną z częściej wykorzystywanych funkcji edytora tekstu Word jest możliwość tworzenia

tabel oraz ich modyfikacji.

Edytor tekstu oferuje użytkownikowi dwa sposoby tworzenia tabel lub zmiany krawędzi

istniejącej tabeli. Służy do tego ołówek, za pomocą którego można rysować nową tabelę, lub
modyfikować krawędzie istniejącej. Ponadto na tymże pasku narzędzi znajdują się przyciski
umożliwiające zmianę orientacji tekstu, sortowanie danych czy kolor krawędzi danej tabeli.

Ponadto edytor tekstu oferuje możliwość wykonywania podstawowych obliczeń

matematycznych w tabeli. Służy do tego funkcja Formuła... – z menu Tabela. Komórki
w tabeli posiadają swój adres np. a1, b3, d6. (kolumny są literowane A, B, C, wiersze są
numerowane 1, 2, 3...).
Przykładowe formuły:

−

=a1+a2+a3 (dodanie 3 komórek),

−

=c2*c3 (iloczyn 2 komórek),

−

=c4/d6 (iloraz 2 komórek).

Tabulatory

Tabulatory służą do dowolnego wyrównywania akapitów względem siebie na stronie.

Użytkownik decyduje o sposobie rozmieszczenia tabulatorów. Word udostępnia cztery rodzaje
tabulatorów:

−

wyrównania do lewej,

−

wyśrodkowania,

−

wyrównania do prawej,

−

dziesiętny.
Tabulatory zmienia się, klikając przycisk wskazany na rysunku, a umieszcza się

w dokumencie, wskazując myszą pozycje na linijce poziomej. Do przemieszczania kursora
pomiędzy zastosowanymi tabulatorami służy przycisk na klawiaturze TAB.

Oprócz biblioteki rysunków, można tworzyć i dowolnie modyfikować własne elementy

graficzne. Służy do tego dodatkowy pasek narzędzi – Rysowanie. Włączany jest on za

pomocą ikony

o tej samej nazwie, znajdującej się na pasku narzędzi – Standardowy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Pasek narzędzi umożliwia:

Rys. 7. Pasek narzędzi do rysowania [Program Word].

–  rysowanie podstawowych kształtów geometrycznych.
–  dodawanie pól tekstowych.
–  posługiwanie się galerią autokształtów.
–  wykorzystanie edytora WordArt (tekst ozdobny).

§ formatowanie ww. elementów:

−

zmiana koloru krawędzi i wypełnienia,

−

zamiana grubości i stylu krawędzi,

−

zmiana cieniowania i oświetlenia,

−

dodawanie efektów 3-W.

Edytor równań

Program Microsoft Word pozwala na wstawianie do dokumentu dowolnych wyrażeń

matematycznych, chemicznych, fizycznych itp. Służy do tego edytor równań Microsoft
Equation 3.0, który uruchamiany jest w następujący sposób:

−

menu Wstaw

−

funkcja Obiekt – Microsoft Eqation 3.0.

Po wykonaniu powyższych czynności otwierane jest okno edytora równań zawierające
dodatkowy pasek narzędzi,

Rys. 8. Pasek edytora równań [Program Word].

na którym znajdują się wszystkie symbole i operatory matematyczne, umożliwiające
budowanie równań. Przykładowe równanie wykonane za pomocą edytora równań:

Równanie jest obiektem edytora tekstu Word, posiada takie same cechy, jak obiekt clipart

(rysunek).

Numer strony i przypis

Strony w dokumencie numeruje się za pomocą funkcji – Numery stron... z menu –

Wstaw. Użytkownik decyduje o miejscu położenia numeru (nagłówek, stopka strony),
wyrównaniu numeru, formacie numeru (arabski, rzymski, literowy oraz o numerze
początkowym).

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przypisy wstawiane są do dokumentu za pomocą funkcji – Przypisy z menu – Wstaw.

Przypisy mogą znajdować się na dole strony (przypis dolny) lub na końcu dokumentu (przypis
końcowy).

Bardzo przydatną funkcją przy opracowywaniu różnego rodzaju dokumentów jest funkcja

sprawdzania błędów, któremu służy narzędzie automatycznego sprawdzania błędów

ortograficznych i gramatycznych w dokumencie Pisownia i gramatyka

Drukowanie dokumentu umożliwia ikona

na pasku narzędzi – Standardowy lub

funkcja Drukuj z menu – Plik. Funkcja ta umożliwia ponadto określenie liczby kopii, zakresu
stron do drukowania oraz właściwości drukarki.

Rys. 9. Opcje drukowania [rys. własny].

Korespondencja seryjna

Prawie każdy pisze i wysyła listy. W sytuacji, gdy list tej samej treści chce się wysłać do

wielu  osób,  tradycyjne  adresowanie  pism  i  kopert  staje się bardzo żmudnym i czasochłonnym
zajęciem.  Korespondencja  seryjna  rozwiązuje  ten  problem,  automatyzując  powtarzające  się
czynności.  Zyskuje  się  w  ten  sposób  cenny  czas,  a  praca  staje  się  łatwiejsza.  Komputerowe
wydruki listów (pism) i kopert są bardziej estetyczne i świadczą o profesjonalizmie autora.

Do korespondencji seryjnej potrzebne są dwa dokumenty:

−

pierwszy nazywany – nazywany głównym – to dokument, który ma być wysłany do wielu
osób, może nim być list, koperta lub etykieta adresowa,

−

drugi dokument powinien zawierać dane osób lub instytucji, do których będzie wysyłany
dokument główny.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 10. Schemat tworzenia korespondencji seryjnej [8].

Korespondencja seryjna to proces scalania tych dwóch dokumentów, polegający na

łączeniu danych (imion, nazwisk, adresów itd.), przechowywanych w pliku z dokumentem
głównym.

Tworzenie korespondencji seryjnej składa się z następujących etapów:

1. Wybór dokumentu głównego (może nim być list seryjny, koperta lub etykieta).
2. Utworzenie pliku z danymi (lub otwarcie istniejącego – jeśli został przygotowany

wcześniej).

3.  Utworzenie dokumentu głównego oraz wstawienie do niego pół korespondencji seryjnej.
4.  Scalenie, czyli połączenie dwóch dokumentów.
5.  Sprawdzenie poprawności i drukowanie scalonego dokumentu.

W korespondencji seryjnej można utworzyć nowy plik z danymi lub skorzystać

z istniejącego, np. dowolnej bazy danych, tabeli arkusza kalkulacyjnego (spełniającej warunki
bazy danych) czy tabeli w Wordzie. W scalonym dokumencie w miejscu nazw pól
korespondencji seryjnej pojawią się konkretne dane.

Ważne jest zachowanie na dysku dokumentu głównego oraz pliku zawierającego dane

niezbędne do przeprowadzenia procesu scalania. Pliki te można wielokrotnie wykorzystywać.

4.1.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jakie elementy składają się na format danego tekstu?
2.  W jaki sposób wstawiamy do dokumentu przypis?
3.  Kiedy i w jaki sposób wstawiamy tabelę?
4.  Co umożliwia nam funkcja rysowanie?
5.  Jakie są kolejne kroki podczas sporządzenia korespondencji seryjnej?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.1.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Przepisz podaną treść pisma, stosując metodę bezwzrokową dziesięciopalcową

a następnie odpowiednio sformatuj pismo.

Ośrodek Geodezyjny, ul. Marszałkowska 54, 00-234 Warszawa
Wasze pismo z dnia 12 04 2005 r. Znak CL-1-3-05 Nasz znak DG-23/05
Data bieżąca
Centralne Laboratorium Badań Gleby, ul. Hoża 26, 00-682 Warszawa
Sprawa: opracowanie ofert
Przyjmując  Waszą  propozycję  prosimy  o  poinformowanie  nas,  w  jakim  terminie  moglibyście
opracować  oferty  na  następujące  laboratoria:  do  badań  chemicznych  gleby,  do  badań
wytrzymałości gruntów i badań fizycznych gleby, chemii ogólnej nieorganicznej. Wymienione
laboratoria przeznaczone będą dla potrzeb szkół wyższych. Oferty te powinny być opracowane
w  języku  francuskim,  przeznaczone  są  bowiem  dla  potrzeb  wyższej  uczelni  w Maroku.  Ze
względu  na  pilność  sprawy  oczekujemy  szybkiej  odpowiedzi  oraz  podania  związanych  z  tym
kosztów.
Kierownik Działu Eksportu
mgr Janusz Zdański

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) przepisać podany tekst w programie Microsoft Word,
2) sformatować tekst, stosując następujące parametry: marginesy 2,5cm, krój czcionki Times

New Roman, 12 punktów, interlinia pojedyncza, wcięcie pierwszego wiersza akapitu 0,75
cm,

3) rozmieść poprawnie składowe pisma.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

podany tekst,

–

przykłady poprawnie sformatowanych pism,

–

komputer z oprogramowaniem Microsoft Office 2000 Pro lub Premium.

Ćwiczenie 2

W oparciu o istniejące szablony Worda utwórz strony tytułowe oficjalnych faksów

urzędów, jakie znajdują się w Twojej miejscowości, a następnie utworzone dokumenty zapisz
jako szablony.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zaprojektować strony tytułowe oficjalnych faksów urzędów, jakie znajdują się w Twojej

miejscowości, korzystając z istniejących szablonów Worda,

2) zapisać utworzone dokumenty jako szablony.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

komputer z oprogramowaniem Microsoft Office 2000 Pro lub Premium.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 3

Przepisz podany tekst.

Przedsiębiorstwo Elektrotechniczne

Warszawa, 15-10-2005 r.

„ELPOL” Sp. z o.o.
ul. Kusocińskiego 36
10-200 Warszawa
tel./faks. (0 22) 123 54 67

DS. –1-18/05

Warszawska Spółdzielnia
Spożywców „Społem”

ul. Nowy Świat 53
00-047 Warszawa

Sprawa: oferta

Odpowiadając na Wasze pismo z dn. 29-09-2005r., nr DZ-I-3/05, oferujemy następujące wyroby
elektrotechniczne:

–

odkurzacze elektryczne typ „Alfa” – nr katalogowy 1846,
cena netto 476,00 zł,

–

żelazka elektryczne typ „Mewa” – nr katalogowy 22002,
cena netto 205,00 zł,

–

roboty kuchenne typ „Marcel” – nr katalogowy 62655.

Do tych wyrobów dołączone są katalogi z opisem i instrukcją zastosowania oraz cennik.

Od podanych wyżej cen udzielamy 10% rabatu detalicznego. Towar dostarczamy w terminie 15 dni od daty
otrzymania zamówienia.

Czekamy na Wasze zlecenie.
Załączniki: 4

Kierownik Działu Ekonomicznego

Katalogi wyrobów
rok 2006 oraz cennik

Mariusz Borowski

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przepisać podany tekst metodą bezwzrokową,
2)  zastosować pojedynczą interlinię,
3)  dokonać odpowiedniego formatowania tekstu,
4)  zapisać utworzony dokument,
5)  wydrukować przygotowane pismo,
6)  zaprezentować przepisane pismo na forum grupy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

podany tekst,

−

komputer z oprogramowaniem Microsoft Office 2000 Pro lub Premium,

−

drukarka.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 4

Przepisz podany tekst.

Obiektywne dobra osobiste

Różnorodność występowania w życiu społecznym dóbr osobistych podlegających

ochronie  cywilnoprawnej,  a  także  ochronie  przewidzianej  w  innych  przepisach  polskiego
systemu  prawnego,  przesądza  o  niemożliwości  systematycznego  ujęcia  przesłanek  ogólnych,
których  występowanie  mogłoby  przesądzić  o  tym,  czy  konkretne  zdarzenie  lub  wypowiedź
stanowią  naruszenie  któregoś  z  nich.  Ocena  jest  i  musi  być  w  praktyce  orzeczniczej,
dokonywana  na  tle  konkretnego  stanu  faktycznego.  Sąd  w  świetle  konkretnego  stanu
faktycznego  stosując  kryteria  obiektywne  czy doszło  do  naruszenia  dobra osobistego. Dzisiaj
dominuje  pogląd,  iż  należy  posługiwać  się  kryterium  obiektywnym,  odwołującym  się  do
przyjętych  ocen  w  społeczeństwie.  Dobra  te  „pozostają  pod  ochroną  prawa  cywilnego,
niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach”, (art. 23 k.c.). Norma ta akcentuje
samą  zasadę  ochrony  dóbr  osobistych  przez  prawo  cywilne  i  dopuszcza  koncepcję,  w  której
ochrona  przewidziana  w  innych  dyscyplinach,  na  przykład  w  prawie  karnym  nie  wyłącza
ochrony  cywilnoprawnej.  Wnioskując  z  tego  ochrona  ta  jest  wszechstronna,  gdyż  jest  ona
zróżnicowana w ramach samego prawa cywilnego i w różnych gałęziach prawa. Na podstawie
kryterium  niemajątkowego  charakteru  dóbr  osobistych,  ich  związania  z osobowością
człowieka  i  przy  uwzględnieniu  uwagi  o  obiektywnym  ich  ujęciu  można  powiedzieć,  że
dobrami  osobistymi  są  niemajątkowe  wartości,  jakie  dla  każdego  człowieka  przedstawiają,
jego  fizyczną  i  psychiczną  integralność  oraz  przejawy  jego  twórczej  działalności.  Ocena
naruszenia dobra osobistego powinna być dokonywana według kryteriów obiektywnych, a nie
według subiektywnych odczuć osoby pokrzywdzonej.

„Pamiętajmy, że subiektywne reakcje są czasem przesadne, jeżeli np. dana osoba jest

nadmiernie uczulona na punkcie swej godności.”

Z tym poglądem autora zgadza się również

orzecznictwo: „Ocena, czy nastąpiło naruszenie dobra osobistego, jakim jest stan uczuć,
godność osobista i nietykalność cielesna, art. 24 § 1 k.c., nie może być dokonana według
miary indywidualnej wrażliwości zainteresowanego, czyli ocena subiektywna”.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przypomnieć wiadomości z jednostki Wykonywanie prac biurowych,
2)  przepisać podany tekst w programie Microsoft Word,
3)  przepisać tekst w układzie blokowym metodą bezwzrokową,
4)  sformatować  tekst,  stosując  następujące  parametry:  marginesy  2,5  cm,  krój  czcionki

Times New Roman, 12 punktów, interlinia pojedyncza.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

podany tekst,

–

komputer z oprogramowaniem Microsoft Office 2000 Pro lub Premium,

–

drukarka.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 5

Podany tekst przepisz w układzie a’linea, stosując odpowiednie formatowanie.

Jak należy pisać listy

Z punktu widzenia dobrych manier list musi być napisany przede wszystkim pismem

czytelnym i estetycznym.

Nieuprzejmością ze strony osoby piszącej list jest niedbałe i zawiłe pismo. Pismo takie

zmusza bowiem adresata listu do dużego wysiłku podczas odczytania jego treści.

Poza tym jest rzeczą oczywistą, że treść listu musi być wyrażona w formie zrozumiałej,

jasnej i grzecznej.

Chcielibyśmy ponadto przypomnieć, że listy mogą być przechowywane lub przeczytane

nie tylko przez adresata, ale także przez inne osoby. (...)

Kończąc tę krótką listę porad, zachęcamy do tego, byście nigdy nie czytali liścików,

pocztówek,  a  przede  wszystkim  listów  zaadresowanych  do  innych  osób,  jeśli  nawet  trafią  do
Waszych  rąk  w  otwartej  już  kopercie.  Nie  chcemy  rozpisywać  się na temat tego, kto otwiera
zaklejone koperty listów zaadresowanych do innych osób. Może bowiem się zdarzyć, że osoba
taka  znajdzie  w  liście  rzeczy  dla  niej  nieprzyjemne  lub  prywatne,  o  których  mogłaby  się
dowiedzieć w sposób właściwszy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przypomnieć wiadomości z jednostki Wykonywanie prac biurowych,
2)  przepisać podany tekst w programie Microsoft Word,
3)  przepisać tekst w układzie blokowym metodą bezwzrokową,
4)  sformatować tekst, stosując następujące parametry: marginesy 2,5 cm, krój czcionki Arial,

12 punktów, wcięcie pierwszego wiersza akapitu 0,75cm, interlinia 1,5.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

podany tekst,

−

komputer z oprogramowaniem Microsoft Office 2000 Pro lub Premium.

Ćwiczenie 6

Utwórz listę osób, które powinny wziąć udział w naradzie dyrektorów szkół średnich

w Twoim mieście, regionie. (Lista powinna zawierać: lp., imię i nazwisko, adres szkoły,
telefon).

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  określić punkt wstawienia tabeli,
2)  wybrać z paska menu Tabela, polecenie Wstaw, potem Tabela,
3)  wpisać odpowiednią liczbę kolumn i wierszy,
4)  zaznaczyć stałą szerokość kolumn i wierszy,
5)  wpisać nazwy kolumn: lp., imię i nazwisko, adres szkoły, telefon,
6)  wpisać dane,
7)  sformatować tabelę.

F. Bianchero Torasso: Podręcznik dobrych manier dla dzieci, Jedność, Kielce 2002.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

dane do zadania,

−

komputer z oprogramowaniem Microsoft Office 2000 Pro lub Premium.

Ćwiczenie 7

Sporządź korespondencję seryjną na spotkanie dyrektorów szkół ponadgimnazjalnych

w Twoim regionie.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  określić punkt wstawienia tabeli,
2)  wybrać z paska menu Tabela, polecenie Wstaw, potem Tabela,
3)  wpisać odpowiednią ilość kolumn i wierszy,
4)  zaznaczyć stała szerokość kolumn i Auto,
5)  wpisać dane,
6)  sformatować tabelę.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

dane do zadania,

−

komputer z oprogramowaniem Microsoft Office 2000 Pro lub Premium.

Ćwiczenie 8

Przepisać poniższy tekst.

Fragment dokumentu wydanego przez Agencję Krajową Leonardo da Vinci w sprawie wymagań

dotyczących raportowania. (www.bkkk-cofund.org.pl)

Przygotowując SPRAWOZDANIE CZĄSTKOWE z realizacji projektu

pilotażowego, językowego lub projektu sieci międzynarodowych należy:

1. Wypełnić:
1.1 Formularz sprawozdania w aplikacji internetowej programu Leonardo da

Vinci (http://leonardo.cofund.org.pl)

1.2

Sekcje od A do F formularza sprawozdania

1.3 Sekcję G łącznie z sekcjami G4-G8 (do tabel G4-G8 należy załączyć tabele

uzupełniające wg wzoru w załączeniu)

1.4

Stronę pierwszą formularza sprawozdania wraz z podpisem osoby, która

podpisywała umowę na realizację projektu

1.5

Stronę drugą formularza sprawozdania zawierającą informacje na temat

instytucji promotora (wykonawcy umowy) oraz osoby podpisującej

sprawozdanie

2. Dostarczyć dokumenty (kopie):
2.1

Umowy z partnerami projektu (o ile nie zostały wcześniej dostarczone)

2.2

Sprawozdania z realizacji projektu, składane promotorowi przez partnerów

2.3 Wyciągi bankowe (promotora) dotyczące przekazania środków partnerom;

2.4

Umowy z podwykonawcami projektu (zawarte przez promotora

i partnerów)

2.5

Kopie faktur wystawionych na promotora i partnerów, uznanych w koszty

realizacji projektu (za wyjątkiem kategorii wydatków, które są

dofinansowane na zasadzie ryczałtu) – faktury powinny nosić numery

referencyjne zgodnie z tabelami uzupełniającymi do tabel G4-G8

(wzór w załączeniu)

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2.6

Dokumenty potwierdzające wysokość kursów wymiany stosowanych przez

partnerów do sporządzenia kalkulacji ujętych w sprawozdaniu oraz

uzasadniające zastosowanie danych kursów

Pismo podpisane przez wszystkich partnerów, akceptujące składaną wersję

sprawozdania

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) przepisać powyższy tekst na komputerze metodą bezwzrokową,
2) dokonać jego formatowania tak, aby był czytelny, a zarazem estetyczny (zastosować

własną redakcję),

3) zapisać jego wersję elektroniczną oraz wydrukować go na drukarce,
4) sformatowany tekst zaprezentować na forum grupy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

tekst do przepisania,

−

komputer z oprogramowaniem Microsoft Office 2000 Pro lub Premium.

Ćwiczenie 9

W poniższym tekście przestawiono kolejność wyrazów w zdaniach, zdań, całych linii

i akapitów. Uporządkuj tekst według wzorca. Jest to ćwiczenie, dzięki któremu poznasz
funkcje „kopiuj”, „wklej”, „przenieś”, „wytnij” oraz odpowiadające im skróty klawiszowe.

PRZYKŁAD

Każdy z nas, jak tylko najbardziej sięgnie pamięcią, pamięta rybę na wigilijnym stole.

Podobnie  jest  z  pamięcią  naszych  rodziców  i  dziadków.  Od  wieków  bowiem  ryba  stanowi
zasadniczą  potrawę  wigilijnej  kolacji  Piastów.  Z  ryb  preferujemy  dwa  jej  gatunki  tj.  śledzia
i karpia.  Szczególnego  zastanowienia  wymaga  właśnie  karp.  Jadamy  go  w  czasie  roku  dosyć
często,  nigdy  jednak  karp  nie  smakuje  tak  bardzo,  jak  w  czasie  wigilii.  Żeby  poznać  tę
smakowitą tajemnicę, postanowiliśmy odwiedzić karpia i z nim porozmawiać. Pojechaliśmy do
hodowlanego gospodarstwa rybackiego w Grzegorzewicach, niedaleko źródeł Pisi Gągoliny.

Gospodarstwo w Grzegorzewicach, którego właścicielem od kilku lat jest Jerzy Dec

liczy  prawie  150  hektarów  powierzchni.  Z  tego  rybne  stawy  hodowlane  stanowią  prawie  80
hektarów. Woda w stawach jest bardzo czysta, bowiem pochodzi bezpośrednio ze źródeł Pisi.
Ma  to  swoje  zalety  i  wady  niestety.  Czysta  woda  gwarantuje  wyhodowanie  ryby  zdrowej
i bardzo  smacznej.  Woda  źródlana  jest  jednak  zimna,  co  opóźnia  proces  hodowlany  i  go
wydłuża. Zdaniem naszego gospodarza w Polsce tradycyjny wigilijny karp musi rosnąć aż trzy
lata. W krajach sąsiednich ten proces jest o rok krótszy. Dlatego też ryba z importu jest tańsza
od krajowej. Przy zakupie należy jednak badać świadectwo jej pochodzenia. Możemy bowiem
na targach nadziać się na rybkę z Ukrainy, która o zmroku nam zaświeci.

TEKST DO ĆWICZEŃ

...którego właścicielem od kilku lat jest Jerzy Dec liczy prawie. Z tego rybne stawy

hodowlane stanowią prawie 80 hektarów zalety i wady niestety. Czysta woda gwarantuje
wyhodowanie ryby zdrowej i bardzo smacznej. gospodarza w Polsce tradycyjny wigilijny karp
musi rosnąć aż trzy lata. W krajach sąsiednich ten Woda w stawach jest bardzo czysta, bowiem
pochodzi bezpośrednio ze źródeł Pisi. Ma to swoje Woda źródlana jest jednak zimna, co

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

opóźnia proces hodowlany i go wydłuża. Zdaniem naszego proces jest o rok krótszy. Dlatego
też ryba z importu jest tańsza od krajowej. Przy zakupie należy jednak badać świadectwo jej
pochodzenia. która o zmroku nam zaświeci. 150 hektarów powierzchni Możemy bowiem na
targach nadziać się na rybkę z Ukrainy Gospodarstwo w Grzegorzewicach

Żeby poznać tę smakowitą tajemnicę, postanowiliśmy odwiedzić karpia i z nim

porozmawiać. Pojechaliśmy do hodowlanego gospodarstwa rybackiego w Grzegorzewicach,
niedaleko źródeł Pisi Gągoliny. Od wieków bowiem ryba stanowi zasadniczą potrawę wigilijnej
kolacji Piastów. Każdy z nas, jak tylko najbardziej sięgnie pamięcią, pamięta rybę na wigilijnym
stole. Podobnie jest z pamięcią naszych rodziców i dziadków. dwa jej gatunki Z ryb
preferujemy tj. śledzia i karpia. Szczególnego zastanowienia wymaga właśnie karp. Jadamy go
w czasie roku dosyć często, nigdy jednak karp nie smakuje tak bardzo, jak w czasie wigilii.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przygotowaną wersję elektroniczną ćwiczenia poustawiać według wzoru,
2)  dokonać jego formatowania, tak aby był, czytelny a zarazem estetyczny,
3)  zapisać jego wersję elektroniczną,
4)  uporządkowany tekst zaprezentować na forum grupy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

tekst w wersji elektronicznej,

−

komputer z oprogramowaniem Microsoft Office 2000 Pro lub Premium.

Ćwiczenie 10

Wykonaj tabelkę wg poniższego wzoru, traktując go jako minimalne wymagania co do

formatowania samych komórek oraz wprowadzonego do nich tekstu.

ROZKŁAD ZAJĘĆ

PONIEDZIAŁEK

ŚRODA

PIĄTEK

godz.

Grupa I

Grupa II

Grupa I

Grupa II

Grupa I

Grupa II

7:00

8:00

9:00

10:00

11:00

PRZERWA OBIADOWA

13:00

14:00

15:00

Podsumowanie dnia

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przygotować wersję elektroniczną tabeli,
2)  dokonać jej formatowania,
3)  zachować tabelę w wersji elektronicznej,
4)  wydrukować tabelę na drukarce kolorowej,
5)  uporządkowany tekst zaprezentować na forum grupy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

wzór tabeli,

–

komputer z oprogramowaniem Microsoft Office 2000 Pro lub Premium.

4.1.4 Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) wpisać tekst oraz edytować go z wykorzystaniem różnych czcionek,

wielkości, grubości, koloru i wyrównania?

2) wstawić przypisy do dokumentu?

3) wstawić tabelę do dokumentu i ją sformatować?

4) napisać tekst w układzie blokowym i a’linea?

5) sporządzić listę osób zaproszonych na naradę?

6) sporządzić korespondencję seryjną?

7) omówić elementy formalne pisma?

8) formatować różnego rodzaju wypunktowanie i numerowanie?

9) formatować stopkę i nagłówek dokumentu, zmienny dla różnych

sekcji?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2. Arkusz kalkulacyjny

4.2.1. Materiał nauczania

Arkusz kalkulacyjny – Microsoft Excel jest chyba najpopularniejszą aplikacją biurową używaną

do przetwarzania danych liczbowych. Jego możliwości są niezwykle duże od wykonywania
prostych obliczeń i zestawień, poprzez analizy statystyczne i rozwiązywanie złożonych problemów
za pomocą metod numerycznych, aż do tworzenia skomplikowanych aplikacji.

Znajomość Excela jest dziś niemal konieczna w pracy i często jest jednym z kryteriów

oceny kandydata na pracownika. W pracy biurowej program ten jest niezbędny dzięki
odpowiednio skonstruowanym arkuszom. Z jego pomocą można realizować funkcje programu
księgowego, bazy klientów i kontrahentów, karty płac i wiele innych.

Rys. 11. Podstawowe elementy arkusza oraz rodzaje danych [Microsoft Excel].

Formatowanie komórek, wierszy i kolumn

Arkusz kalkulacyjny jest elektroniczną wersją tabeli. Składa się z wielu rozmieszczonych

obok  siebie  komórek.  Komórka  jest  elementem  znajdującym  się  na  przecięciu  określonego
wiersza  i  kolumny  tabeli.  Podstawowym  zadaniem  arkusza  kalkulacyjnego  jest  wykonywanie
obliczeń  na  pojedynczych  komórkach  i ich  grupach.  Użytkownik  może  dowolnie  zmienić
wygląd  (krój  i  rozmiar  czcionki,  sposób  wyrównywania,  kolory,  obramowanie,  sposób
wyświetlania liczb) tworzonej tabeli.

Rys. 12. Formatowanie komórek [Microsoft Excel].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Każda komórka arkusza ma własny adres złożony z oznaczeń kolumny i wiersza, na

przecięciu których znajduje się (np.: „A1”, „B54”, „CD43”). Jest on wykorzystywany
w formułach do odwoływania się do określonych komórek.

Często zachodzi konieczność zaadresowania więcej niż jednej komórki; prostokątny

obszar przylegających do siebie komórek nosi nazwę zakresu komórek. Można go wskazać
poprzez podanie adresów komórek leżących w przeciwległych narożnikach obszaru
oddzielonych dwukropkiem (na przykład „A1 : C4”).

Do komórek arkusza można wprowadzać następujące rodzaje danych:

–  liczbę,
–  tekst,
–  formułę.

Liczby umożliwiają wypełnienie arkusza własnymi danymi, które następnie można poddać

dalszej analizie. Umożliwiają one przechowywanie danych zarówno w postaci całkowitej, jak
i ułamkowej. Również data i czas zapamiętywane są jako pojedyncze liczby.

Tekst jest ciągiem liczb, liter lub innych znaków. Najczęściej służy do opisu innych

obszarów arkusza. Może być wykorzystywany przez niektóre formuły. Liczbę, która ma być
odczytana przez arkusz jako tekst, należy poprzedzić znakiem „ ’ ”.

Formuły umożliwiają wykonywanie obliczeń na pojedynczych komórkach i ich grupach.

Oprócz podstawowych działań (dodawanie, odejmowanie, mnożenie, dzielenie, potęgowanie)
istnieje możliwość wykorzystania zaawansowanych funkcji matematycznych, logicznych,
finansowych i innych.

Każda formuła może zawierać:

–

stałe (wartość liczbowa lub tekst, tekst musi być ograniczony znakami ””)

–

zmienne (np. adresy komórek, w których znajdują się dane do obliczeń),

–

funkcje.

W formułach można stosować:

– operatory działań: + dodawanie, – odejmowanie, * mnożenie, / dzielenie lub

^ potęgowanie,

– operatory porównań: = równe, > większe niż, < mniejsze niż, >= większe lub równe,

+< mniejsze lub równe, <> nierówne (różne),

– operatory tekstowe: & łączy dowolny tekst w jedną całość.

Należy pamiętać, iż po wprowadzeniu każdej formuły należy zatwierdzić ją klawiszem

Enter. Ponadto arkusz ma wbudowane gotowe funkcje różnego typu, można je zastosować
w formułach. Funkcje mają polskie nazwy i wszystkie mają podobną składnię

Nazwa funkcji (argument funkcji)

Program Excel posiada kilka ważnych funkcje do których zaliczyć należy:

–

SUMA (liczba1;liczba2;...) – funkcja oblicza sumę podanych argumentów liczba 1,
liczba2, .... Może ich być maksymalnie 30. Argumentami mogą być liczby, adresy
komórek lub zakres komórek. Oddzielamy je średnikami (Przykład =SUMA(A1:A5);

–

ILOCZYN (liczba1;liczba2;...) – funkcja oblicza iloczyn podanych argumentów,
maksymalnie 30 – (Przykład =ILOCZYN(C5:C9);

–

ILE.LICZB (wartość1;wartość2;...) – funkcja zlicza, ile liczb występuje na liście
argumentów, których może być maksymalnie 30, mogą zawierać różne typy danych;

–

ILE.NIEPUSTYCH – funkcja ta podaje liczbę niepustych wartości na liście argumentów.
Można jej używać wtedy, gdy chce się zliczyć liczbę komórek zawierających dane
w określonym zakresie komórek;

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

–

JEŻELI(logiczny_test;wartość_jeżeli_prawda;wartość_jeżeli_fałsz)

–

funkcja

sprawdza warunek logiczny_test. Jeżeli ten warunek jest prawdziwy, to wynikiem jest
wartość_jeżeli_prawda, a jeżeli warunek jest fałszywy, to wynikiem jest
wartość_jeżeli_fałsz.

–

LICZ.JEŻELI(zakres;kryteria)  –  funkcja  oblicza  liczbę  komórek  spełniających
określone  kryteria  we  wskazanym  zakresie.  Kryterium,  czyli  warunkiem  może  być
konkretna  wartość,  w  tym  również wartość logiczna  (PRAWDA, FAŁSZ)  lub  kryterium
porównawcze.  (Przykład  –  Chcemy  wiedzieć  np.  ile  razy  w  arkuszu  występuje  nazwisko
Kowalski. Obliczy to formuła =LICZ.JEŻELI(A2:A6;”KOWALSKI”).

–

SUMA.JEŻELI(zakres;kryterium;suma_zakres) – sumuje komórki, które spełniają
określone kryteria,

–

CZY.TEKST(wartość) – funkcja bada argument i zwraca PRAWDA, jeżeli wartość jest
tekstem. Argumentem może być adres komórki, formuła lub nazwa.

–

ZŁĄCZ.TEKST(tekst1;tekst2;...) – funkcja łączy kilka łańcuchów tekstowych w jeden
tekst. Łańcuchem tekstowym może być tekst, liczba odwołanie do komórki.

–

ZAOKR(liczba;liczba_cyfr) – funkcja zaokrągla zadaną liczbę do określonej liczby cyfr
po przecinku.

–

WYSZUKAJ.PIONOWO(odniesienie;tablica;nr_kolumny;typ_porównania)  –  funkcja
wyszukuje  wartość  odniesienie  w  pierwszej  kolumnie  zakresu  komórek  podanego  jako
argument  tablica  i  zwraca  wartość  powiązaną,  tzn.  leżącą  w  tym  samym  wierszu,  lecz
w innej kolumnie, wskazanej jako nr_kolumny.

Teksty wyrównywane są domyślnie do lewej krawędzi komórki, liczby do prawej,

natomiast w przypadku formuły zamiast jej treści w komórce pojawia się wyliczona z niej
wartość.

Należy pamiętać, iż edycję formuły rozpoczynamy od znaku „=”.

Rys. 13. Formuły [Microsoft Excel].

Istnieje możliwość modyfikowania rozmiaru komórek i dostosowania ich do potrzeb

projektowanego arkusza.

Formuły można powielać, kopiując i przenosząc komórki. Projektując arkusz, należy

pamiętać o możliwości kopiowania komórek zawierających formuły. Procesowi temu
towarzyszy modyfikacja zapisanych w formułach adresów komórek.

Adresy komórek typu A1, B8 są tzw. adresami względnymi. Jeśli w dowolnej formule

zastosowane  zostanie  adresowanie  (odwołanie)  względne,  to  po  skopiowaniu  tej  formuły  do
innej  komórki  odwołanie  to  zostanie  zmodyfikowane  o  tyle  wierszy  i  kolumn,  o  ile  nastąpi
przemieszczenie.  Jeżeli  zajdzie  potrzeba,  aby  użyte  w  formule  odwołanie  było  stałe,  nie
zmieniało się, to po skopiowaniu formuły do innych komórek, należy zastosować adresowanie
bezwzględne.  Ten  typ  adresowania  blokuje  na  stałe  kolumnę  i  wiersz.  Do  nadania  komórce
adresu bezwzględnego używa się znaku „$”, który umieszcza się przed nazwą kolumny i przed
numerem wiersza.

Trzecim rodzajem adresowania jest tzw. adresowanie mieszane. W przypadku tego typu

odwołania blokuje się na stałe tylko nazwę kolumny lub numer wiersza, np. A$6 lub $B6.

Powyżej omówiono adresowanie komórek leżących w tym samym arkuszu. W formułach

można również wykorzystywać adresy komórek z innych arkuszy tego samego skoroszytu.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Odwołanie do innego arkusza może wyglądać w następujący sposób:

+Arkusz 2!A8

gdzie:

−

Arkusz 2 to nazwa arkusza, w którym znajduje się wykorzystywana komórka

(odwołanie to jest zawsze bezwzględne),

−

! – wykrzyknik oddziela nazwę arkusza od adresu komórki,

−

A8 – adres komórki, który może być względny lub bezwzględny,

Realizacja każdego typu adresowania może być wykonana:

–

poprzez bezpośredni wpis w pasku formuły,

–

za pomocą myszy – jeśli w formule chcesz wstawić odwołanie do komórki, należy kliknąć
tę komórkę i nacisnąć klawisz Enter.

Wykresy

Bardzo istotną częścią programu Microsoft Excel są wykresy. Umożliwiają one

przedstawienie w sposób graficzny i na wiele różnych sposobów danych umieszczonych
w arkuszu.

W arkuszu kalkulacyjnym Excel istnieje kilkanaście typów wykresów, np. kolumnowy,

słupkowy, kołowy, liniowy itd. Każdy z nich ma jeszcze swoje podtypy. Zawsze należy
zastanowić się, jaki typ wykresu jest najbardziej odpowiedni do danego rodzaju danych i dla
zależności jakie będą na tym wykresie przedstawiane.

Podczas tworzenia wykresu kreator w pierwszym kroku przedstawi wszystkie możliwe

typy wykresu, a użytkownik w zależności od tego, co chce uzyskać, dokona odpowiedniego
wyboru.

Typy wykresów:

–

wykres  słupkowy  (w  układzie  poziomym)  –  przedstawia  wielkości  z  komórek  w  postaci
słupków  o  długości  proporcjonalnej  do  ich  wartości,  umożliwia  to  ich  obrazowe
porównanie.  Dane  dla  wielu  serii  mogą  być  reprezentowane  przez  słupki  leżące  obok
siebie lub na jednym słupku,

–

wykres  kolumnowy  (w  układzie  pionowym)  ma  zastosowanie  i  właściwości  podobne  do
wykresu  słupkowego.  Dane  poszczególnych  serii  mogą  być  przedstawiane  w  postaci
kolumn  leżących  obok  siebie    lub  nakładających  się.  Wykres  słupkowy  i  kolumnowy
można

zastosować

przedstawienia

wielkości

produkcji jakiegoś zakładu

w poszczególnych okresach,

–

wykres punktowy – dane z tabeli dla każdej serii są przedstawiane w postaci różnego
rodzaju punktów, jednakowych dla każdej serii, przy czym wartość nad osią (poziomą)
odciętych jest proporcjonalna do wartości z odpowiadającej komórki,

–

wykres liniowy – dane punktowe z tabeli dla każdej serii są przybliżane linią, co umożliwia
śledzenie zmian. Linia dla każdej serii danych jest dobierana automatycznie pod względem
rodzaju i koloru – oczywiście może być dostosowana do indywidualnych życzeń,

–

wykres kołowy – przedstawia proporcjonalny udział elementów składowych serii
w odniesieniu do całości. Wykres taki może być stosowany tylko do jednej serii danych,

–

wykres pierścieniowy – ma przeznaczenie podobne do wykresu kołowego, z tym że
można w nim przedstawić kilka serii danych.

Interpretacja graficzna wyników nie powinna być dowolnie wybierana.
Przygotowany wykres można również modyfikować. W każdym wykresie wyróżniamy

następujące elementy: obszar wykresu, obszar kreślenia, tytuł, legendę, serię danych, osie
wykresu.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jakie dane można wprowadzać do komórek arkusza?
2.  Jakie znaczenie dla projektowanego arkusza kalkulacyjnego ma adresowanie względne?
3.  Jakie  znaczenie  dla  projektowanego  arkusza  kalkulacyjnego  ma  adresowanie

bezwzględne?

4.  Jakie znaczenie dla projektowanego arkusza kalkulacyjnego ma adresowanie mieszane?
5.  Jakie znasz funkcje programu Excel?
6.  Jak tworzy się wykresy?
7.  Jakie znasz rodzaje wykresów?
8.  W jaki sposób można modyfikować wykres?

4.2.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj arkusz kalkulacyjny według następującej specyfikacji. Zaprojektuj tabelę

z miesięcznym zestawieniem sprzedaży biletów miesięcznych. Powinna ona zawierać
następujące nagłówki: lp., data sprzedaży, liczbę, wartość znaczka. W kolejnej tabeli arkusz
powinien obliczać liczbę sprzedanych znaczków w miesiącu oraz ich wartość.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  wykonać tabelę sprzedaży znaczków skarbowych w miesiącu,
2)  wykonać drugą tabelę zawierającą wartość sprzedanych znaczków,
3)  wykorzystać odpowiednie funkcje do zliczania liczby sprzedanych znaczków.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

stanowiska komputerowe wyposażone w oprogramowanie do projektowania arkusza
kalkulacyjnego (np. Excel).

Ćwiczenie 2

Zaprojektuj formularz do wprowadzania danych do faktury sprzedaży znaczków

skarbowych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) wykonać arkusz w postaci faktury, wykorzystując odpowiednie funkcje do zliczenia

wartości netto i brutto,

2) zaprojektować formularz do wprowadzania danych do faktury.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

stanowiska komputerowe wyposażone w oprogramowanie do projektowania arkusza
kalkulacyjnego (np. Excel).

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 3

Dokonaj analizy swoich ocen w układzie semestralnym dla następujących przedmiotów:

język polski, język angielski, matematyka, fizyka, chemia, geografia, biologia, historia, sztuka
i wychowanie fizyczne i oblicz średnią tych ocen.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) wykonać tabelę według załączonego wzoru,

2) obliczyć średnią ocen, wykorzystując odpowiednią funkcję,
3) korzystając z funkcji warunkowych, wystawić oceny końcowe zgodnie z następującymi

kryteriami:

średnia ocen

Ocena

(0 –1,5)

<1,5 –2,5)

<2,5 –3,5)

<3,5 –4,5)

<4,5 –5,5)

<5,5 – 6)

4) wystawić oceny w formie słownej.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

stanowiska komputerowe wyposażone w oprogramowanie do projektowania arkusza
kalkulacyjnego (np. Excel).

Ćwiczenie 4

Dokonaj ilościowej analizy wyposażenia komputerowego Twojej szkoły.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) dokonać inwentaryzacji sprzętu komputerowego w poszczególnych pracowniach,

zamieścić dane w tabeli pokazanej na rysunku; dane: rodzaj sprzętu, nazwa pracowni, rok
zakupu, wartość,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2) wykonać raport tabeli przestawnej w celu pokazania wyposażenia i jego wartości

w poszczególnych pracowniach.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

stanowiska komputerowe wyposażone w oprogramowanie do projektowania arkusza
kalkulacyjnego (np. Excel).

Ćwiczenie 5

Zestawienie tabelaryczne z ćwiczenia 4 przedstaw na wykresie np. kołowym.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  skopiować tabelę opracowaną w ćwiczeniu 4,
2)  wybrać wykres kołowy, na którym zaprezentowane zostanie powyższe zestawienie,
3)  wykonać wykres, wydrukować i zaprezentować na forum grupy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

stanowiska komputerowe wyposażone w oprogramowanie do projektowania arkusza
kalkulacyjnego (np. Excel).

4.2.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) otworzyć istniejący arkusz kalkulacyjny i sformatować tak dane, aby

były czytelne?

2) stosować formuły obliczeniowe?

3) przedstawić dane w formie graficznej – w postaci wykresu?

4) wykorzystać arkusz jako bazę danych?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3. Prezentacja multimedialna

4.3.1. Materiał nauczania

Za pomocą PowerPointa można szybko utworzyć atrakcyjną prezentację. W zależności od

posiadanego  sprzętu,  slajdy  można  wydrukować  lub  wyświetlić  za  pomocą  projektora
multimedialnego,  zaprezentować  slajdy wprost  z komputera,  dodając do nich efekty animacji,
dźwięki,  a  nawet filmy wideo albo przeprowadzić prezentację w sieci WWW. PowerPoint nie
służy  jednak  wyłącznie  do  tworzenia  prezentacji.  Za  pomocą  tego  programu  można  również
przygotować  własne  strony  WWW,  materiały  dla  uczestników  pokazu  (czyli  dokumenty
zawierające  obraz  slajdu  lub  kilku  slajdów  z opisującym  je  tekstem),  konspekt  prezentacji
(czyli  wydruk  tekstu  umieszczonego  na  slajdach)  oraz  notatki  prelegenta  (czyli  opisy
niewidoczne dla publiczności).

Przy tworzeniu prezentacji, należy pamiętać, aby:

−

stosować odpowiednio dużą i czytelną czcionkę,

−

dobierać kolor i rodzaj tła tak, aby napisy były czytelne,

−

urozmaicić prezentację poprzez dołączenie grafiki,

−

na jednym slajdzie nie wprowadzać zbyt wielu informacji (zwłaszcza tekstu),

−

kolejność animacji powinna być zgodna z treścią,

−

tempo wyświetlania slajdów, w trybie automatycznym, powinno być takie, aby widz mógł
swobodnie zapoznać się z ich treścią, a jednocześnie nie czekał na kolejne ekrany.

Prezentacje komputerowe mogą służyć różnym celom, np.:

1)  prezentacji wyników finansowych firmy podczas zebrania udziałowców,
2)  stworzeniu komputerowej reklamy produktu, firmy,
3)  pokazom wyników wykonanego doświadczenia,
4)  stworzeniu interaktywnego kursu.

PowerPoint zawiera pokaźny zbiór szablonów, na których można oprzeć prezentację.

Szablony gwarantują jednolitą formę każdego składnika prezentacji. Wszystkie szablony mają
wbudowane wzorce dla wszystkich elementów prezentacji. Wzorce można dowolnie
modyfikować, dostosowując do indywidualnych potrzeb.

Rys. 14. Szablony prezentacji.

Przed przystąpieniem do tworzenia prezentacji należy przygotować ogólny jej projekt.

Należy zastanowić się, jakiemu celowi ma służyć dana prezentacja. Warto wcześniej
przygotować teksty i obrazy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Opracowywanie slajdu tytułowego

Aby otrzymać slajd tytułowy, należy w oknie dialogowym Nowy slajd, kliknąć taki

właśnie układ, który chcemy wybrać. Zostanie on otoczony ramką, aby go wybrać naciskamy
przycisk OK. Otrzymamy wtedy slajd w wybranym układzie z symbolami zastępczymi tytułu
i podtytułu.

Rys. 15. Slajd tytułowy – wzorcowy.

Na slajdzie niezależnie od wybranego wcześniej układu, jeżeli jest tylko dość miejsca,

można umieścić rysunek. Możemy zmienić rozmiar rysunku i jego położenie oraz skopiować
go, a następnie odwrócić i sformatować odwróconą kopię.

Tworzenie kolejnych slajdów prezentacji odbywa się zawsze tak samo. Najpierw należy

wybrać układ nowego slajdu, potem umieścić odpowiedni tekst, a następnie uatrakcyjnić slajd
grafiką, dźwiękami czy filmem wideo.

Kocie zabawy

Czyli jak zas

łużyć na

przyja

źń własnego kota

Czas poświęcony zabawie,
spaniu i jedzeniu a wiek kota

0,1

0,2

0,3

0,4

0,5

0,6

0,7

0,8

0-2 lat

2-7 lat

7-9 lat

10+lat

Zabawa

Sen

Jedzenie

Rasa kota a liczba kociąt

II miot

I miot

Syjamski

Pers

Syberyjski

Kocie macki ogarniają cały świat

Rys. 16. Przykładowa prezentacja.

Na każdym etapie pracy nad prezentacją można dokonać zmiany szablonu. Należy jednak

pamiętać, że z chwilą zastosowania nowego szablonu przestaną obowiązywać wszelkie
ustalenia dotyczące formatów dokonane we wzorcu. Będą natomiast nadal obowiązywały
zmiany formatowe dokonane lokalnie na slajdzie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

W dowolnym momencie pracy nad prezentacją, na przykład w celu przećwiczenia pokazu,

można przejrzeć już utworzone slajdy, korzystając z widoku Pokaz slajdów, który wyświetla
slajdy w takiej postaci, w jakiej będą widoczne podczas prezentacji. W widoku Pokaz slajdów
PowerPoint  wyświetla  slajdy  po  jednym,  poświęcając  każdemu  z  nich  cały  ekran.  Jeśli  dla
slajdów  został  określony  czas  ich  wyświetlania  lub  sposób  przejścia  między  jednym  slajdem
a drugim, to pokaz slajdów zostanie wykonany automatycznie. W przeciwnym wypadku należy
nacisnąć klawisz  N,  aby  wyświetlić kolejny slajd, klawisz P, aby wrócić do poprzedniego, lub
klawisz Esc, aby przerwać pokaz.

Pokaz slajdów można urozmaicić dodatkowymi efektami wizualnymi, takimi jak sposób

przejścia do kolejnego slajdu czy przejście automatyczne, po określonym czasie. Efekty
wizualne ustala się w widoku Sortowanie slajdów dla każdego slajdu oddzielnie.

Rys. 17. Formy przejścia slajdu.

PowerPoint oferuje wiele opcji animacji. Za ich pomocą można określić, które obiekty są

wyświetlane  na  slajdzie,  w  jakiej  kolejności  (z  możliwością  dodania  efektów  dźwiękowych
i wizualnych)  oraz  czy  pozostają  wyświetlone, czy  też  znikają  w  chwili, gdy  jest  wyświetlany
kolejny  obiekt  na  slajdzie.  Dla  każdego  obiektu  na  slajdzie  można  dobrać  różne  efekty
animacji.  Oczywiście,  nie  należy  przesadzać.  Jeżeli  stosuje  się  animację  w  rozsądnych
granicach, to można skoncentrować uwagę publiczności na najważniejszych kwestiach.

Prezentacja multimedialna jest popularną formą ilustrowania wypowiedzi prelegentów.

Na zakończenie rozważań na temat programu PowerPoint warto przekazać kilka uwag

dotyczących wykonywania prezentacji multimedialnej:
1. Na poszczególnych slajdach nie należy przekazywać zbyt dużo informacji w formie

tekstowej. Tekst w postaci najważniejszych informacji powinien być napisany dużą
czcionką, widoczną na ekranie podczas wyświetlania w czasie lekcji.

2. Nie należy nadużywać dźwięków nic nie znaczących, zwłaszcza tych które znajdują się

w bibliotece programu.

3. Nie należy osadzać w prezentacji zbyt długich filmów (do 3 min.). Zajmują one przede

wszystkich dużo miejsca i zmniejszają wartość całego pakietu.

4. W prezentacji osadzamy rysunki po uprzednim sprawdzeniu ich rozdzielczości. Należy

zwrócić uwagę na format zapisu i rozdzielczość obrazka.

5. Filmy najlepiej osadzać po skompresowaniu ich do formatu mpg.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Do czego służy prezentacja multimedialna?
2.  O czym należy pamiętać, projektując prezentację multimedialną?
3.  Co umożliwia kreator prezentacji?
4.  Jakie formy przekazu medialnego może zawierać prezentacja?
5.  W jaki sposób można w prezentacji wykorzystać obiekty o różnych formatach?
6.  W jaki sposób można ożywić prezentację?
7.  Jak można zaprojektować pokaz slajdów?

4.3.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Zaprojektuj własną prezentację na której miałbyś/miałabyś dokonać autoprezentacji.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  dokonać edycji wzorca slajdu,
2)  dobrać kolorystykę slajdu,
3)  zaprojektować elementy graficzne w slajdzie,
4)  zaprojektować wielkość, rodzaj i kolor czcionki.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

stanowiska komputerowe wyposażone w oprogramowanie do tworzenia prezentacji
(PowerPoint),

−

literatura zgodna z punktem 6 Poradnika dla ucznia.

Ćwiczenie 2

Zaplanuj i wykonaj prezentację na temat rozwoju technologii informatycznej w ostatnich

10 latach.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zebrać informacje na temat rozwoju technologii informatycznej; powinny to być

informacje tekstowe, zdjęcia cyfrowe i inne,

2)  zaplanować układ slajdów prezentacji i sposób ich wyświetlania,
3)  zaprojektować poszczególne slajdy prezentacji,
4)  zaprezentować wykonaną pracę.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

stanowiska komputerowe wyposażone w oprogramowanie do tworzenia prezentacji
(PowerPoint),

−

literatura zgodna z punktem 6 Poradnika dla ucznia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 3

Wykonaj prezentację wybranej organizacyjnej lub instytucji znajdującej się w Twoim

mieście lub regionie.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  rozpoznać, jakie instytucje godne uwagi są w Twoim mieście lub regionie,
2)  zgromadzić odpowiednie informacje,
3)  zaplanować  strukturę  graficzną  slajdów  z  uwzględnieniem  wykonania  własnych

schematów,

4) zaplanować pokaz slajdów,
5) zaprezentować wykonaną pracę na forum grupy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

stanowiska komputerowe wyposażone w oprogramowanie do tworzenia prezentacji
(PowerPoint),

−

literatura zgodna z punktem 6 Poradnika dla ucznia.

4.3.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) zaplanować prezentację?

2) zaprojektować wzorzec slajdów?

3) wstawić do slajdu różne typy danych zgodnie z przewidzianym

projektem graficznym?

4) zaprojektować

animacje

dla

poszczególnych

występujących

obiektów w prezentacji?

5) zaprojektować przejścia slajdów?

6) wyświetlać gotową prezentację?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.4. Komputerowe bazy danych – tworzenie i wykorzystywanie

4.4.1. Materiał nauczania

Bazy danych są powszechnie używane do gromadzenia i wyszukiwania informacji.

Przykładowymi  bazami  danych  mogą  być:  książka  telefoniczna,  katalog  biblioteki,  wykaz
towarów  w  magazynie,  dane  o  pracownikach  danej  instytucji  itp.  Gdy  te  zbiory  zostaną
opracowane  w  formie  komputerowej  bazy,  możliwe  jest  szybkie  wyszukanie  określonych
informacji.  Baza  danych  składa  się  z  pojedynczych  tabel  między  którymi  istnieje  możliwość
tworzenia  różnych  relacji,  taka  baza  nazywa  się  relacyjną  bazą  danych.  Program  Access
przechowuje  całą  bazę  w  jednym  pliku  o rozszerzeniu  *mdb.  W  takim  pliku  występują
składowe  obiekty  (komponenty)  bazy  danych.  Należą  do  nich:  tabele,  kwerendy,  formularze,
raporty, makra i moduły.

W programie Access, jak w innych programach MS Office, pasek menu jest bardzo

podobny.

Rys. 18. Pasek narzędzi Programu Access.

Podstawowe komponenty (obiekty) bazy danych:

Rys. 19. Zrzut ekranowy Programu Access.

Do podstawowych komponentów zintegrowanego systemu baz danych należą:

−

tabele – można je przyrównać do „pojemników” przechowujących dane, może ich być
wiele i wówczas występują między nimi powiązania (relacje),

−

kwerendy – inaczej zapytania, wyróżniamy kwerendy: wybierające, aktualizujące,
usuwające, dołączające, krzyżowe, tworzące tabele, np. kwerendy wybierające służą do
wyszukania określonych informacji,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

formularze – mogą służyć do wprowadzania danych, przeglądania danych, można je
również wydrukować i wtedy pełnią rolę druków przeznaczonych do wypełnienia
ręcznego,

−

raporty – tworzy się je głównie w celu wydrukowania określonych informacji, mogą
dotyczyć informacji zbiorczych oraz informacji o określonej grupie danych (szczegółowe),
w raportach można dokonywać różnych obliczeń, podsumowań,

Dodatkowo zostały dołączone:

−

makrodefinicje – zapisane pewne sekwencje poleceń, wywołanie makrodefinicji
powoduje automatyczne wykonanie tych czynności,

−

moduły  –  są  wykorzystywane  do  przechowywania  zbiorów  procedur  i  funkcji  języka
Visual  Basic.  Modułu  nie  można  uruchomić.  Uruchomić  można  procedury
przechowywane  w modułach.  Mogą  one  być  wywoływane  z  wyrażeń,  makr  lub  innych
procedur.

Tabele

Projektowanie tabel jest jednym z najważniejszych etapów pracy z bazami. Prawidłowo

zaplanowane tabele pozwalają uniknąć wielu problemów. Projektując tabelę, należy zwrócić
uwagę na to, aby dokładnie określić informacje, które ma ona zawierać. Po zaplanowaniu tabel
należy się również upewnić, czy dane w tabelach się nie powtarzają. Jeżeli tak, oznacza to, że
można taką tabelę podzielić na jeszcze mniejsze. Tabele w bazie, jak już wspomniano, muszą
być między sobą powiązane, tzn. muszą posiadać pola łączące je.

Tabela zawiera informacje o polach i typie przechowywanych w niej informacjach:

−

tekst – po ustawieniu pola na tekst można w nim przechowywać ciągi nieprzekraczające
długości 255 znaków (mogą to być litery, cyfry, symbole i spacje),

−

nota (w Accessie 97 – Mono), ten typ odnosi się również do tekstu, ale zapisy mogą być
dłuższe (do 64 000 znaków),

−

liczba – do tego pola można wprowadzić liczby, które program wykorzysta do obliczeń
arytmetycznych,

−

data/godzina – w takim polu mogą być przechowywane zapisy dat i czasu, są traktowane
jako szczególny przypadek liczb, mogą być przeliczane,

−

waluta – do pola tego typu można wprowadzić liczby określające.

Relacje, czyli połączenia między tabelami, pozwalają bardziej efektywnie zarządzać bazą

danych. W relacyjnych bazach danych można równocześnie wykorzystywać dane z wielu tabel.
Dzięki  relacjom  można  odnajdywać  rekordy,  które  będą zawierały  dane z tabel  powiązanych,
można  wymuszać  więzy  integralności  w  celu  zapewnienia  spójności  danych  w trakcie
dodawania, zmiany lub usuwania rekordów. Wymuszanie relacji gwarantuje, że każda wartość
wprowadzona  w kolumnie  klucza  obcego  jest  zgodna  z  istniejącą  wartością  znajdującą  się  w
powiązanej kolumnie klucza podstawowego.

Można określić trzy sposoby relacji (powiązań):

–

jeden do jednego – każdy rekord z jednej tabeli jest powiązany tylko z jednym rekordem
drugiej tabeli,

–

jeden do wielu – każdy rekord z jednej tabeli może być powiązany z wieloma rekordami
z drugiej tabeli, ale każdy rekord z drugiej tabeli jest powiązany tylko z jednym rekordem
z pierwszej tabeli,

–

wiele do wielu – każdy rekord z jednej tabeli jest powiązany z wieloma rekordami
z drugiej tabeli i na odwrót. Należy wskazać jednak, że relacji wiele-do-wielu nie można
bezpośrednio uzyskać w MS Access.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Normalizacja bazy danych to proces polegający na usuwaniu z niej błędów

i nieprawidłowości dotyczących struktury tabel. Często jednak cześć danych w tabeli powtarza
się  i  takie  zjawisko  nazywamy  redundancją. Powstająca w wyniku  redundancji nadmiarowość
jest  zjawiskiem  niekorzystnym,  powoduje  niepotrzebny  wzrost  objętości  bazy  danych.  Bazy
danych  są  zwykle  normalizowane,  czyli  doprowadzane  do  postaci  bez  nadmiarowości.
W szczególności  w  odniesieniu  do  relacyjnych  baz  danych  dąży  się  do  sytuacji,  gdy  każda
relacja  zawiera  unikalne  informacje  oraz  klucze  łączące  z  innymi  relacjami.  W szczególnych
przypadkach,  w  celu  przyśpieszenia  obróbki danych,  relacje  bywają  denormalizowane, jednak
może to być źródłem błędów i wewnętrznej niespójności danych. Na modelu relacyjnym oparta
relacyjna  baza  danych  (RDBMS  ang.  Relational  Database  Management  Systems)  –  baza
danych, w której dane są przedstawione w postaci relacyjnej, gdzie relacja reprezentowana jest
przez  tablicę  (tablica  =  relacja,  stąd  nazwa),  a tablice  są  pewnym  zbiorem  rekordów
o identycznej  strukturze  i  wewnętrznie  powiązanych  za  pomocą  związków  zachodzących
pomiędzy danymi.

Kwerendy

Kwerendy są to narzędzia umożliwiające wyszukiwanie informacji w bazach danych.

Zbudowane są z pól tabel lub innych kwerend (zapytań), które pozwalają odnaleźć informacje
w jednej tabeli oraz w wielu tabelach jednocześnie, dzięki połączeniu zawartości powiązanych
ze sobą tabel. W kwerendach można również dokonywać obliczeń. Kwerendy, podobnie jak
formularze, można tworzyć same lub korzystać z pomocy kreatora.

Czasami istnieją jednak problemy, które wymagają innego narzędzia, ściśle mówiąc innego

rodzaju  kwerendy.  W  przypadku  gdy  zaistnieje  potrzeba  powielenia  tabeli  lub  na  podstawie
istniejącej  kwerendy  należy  utworzyć  nową,  można  wówczas  wykorzystać  tak  zwaną
kwerendę  tworzącą  tabelę,  które  nazywa  się  także  kwerendami  funkcjonalnymi,  umożliwiają
one dokonanie zmian w wielu rekordach równocześnie. Do tych grup kwerend należą jeszcze
kwerendy aktualizujące, dołączające, usuwające.

Formularze  są  narzędziem  bardzo  uniwersalnym.  Służą  do  wprowadzania,  modyfikacji,
przeglądania,  usuwania  i  drukowania  danych.  Można  zaprojektować  formularz,  prezentując
dane  w  żądany  sposób.  W  programie  Access  jest  dostępny  bardzo  duży  zestaw  elementów
(w przyborniku  –  teksty,  dane  graficzne,  linie  i  kolor)  pozwalających  utworzyć  formularz
dopasowany  do  swoich  wymagań.  Formularze  ponadto  można  tworzyć,  korzystając
z kreatorów.  Użycie  kreatorów  znacznie  przyspiesza  proces  tworzenia  formularzy.  Kreator
formularzy  umożliwia  utworzenie  formularza  na  podstawie  odpowiedzi na  zadawane  pytania.
Najszybszym jednak sposobem utworzenia formularza jest zastosowanie tzw. autoformularzy.

Rys. 20. Okno Formularza Programu Access [rys. własny].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Raporty

W raportach można przedstawić dane zawarte w tabelach. Można na tych danych

wykonywać obliczenia matematyczne za pomocą funkcji: suma, średnia, max, min, licznik itp.
Raporty  mogą  dotyczyć  danych  sumarycznych  oraz  szczegółowych.  Jednakże  najczęściej
danych  używa  się  do  drukowania  raportów.  Raport  można  formatować.  W  raporcie  można
wyróżnić  sekcje:  nagłówek  strony,  nagłówek  raportu,  szczegóły,  stopka  strony,  stopka
raportu. Sekcja szczegóły zawiera dane, które mają być wydrukowane w raporcie.

Projektowanie bazy danych

Przed rozpoczęciem budowania tabel, formularzy i innych obiektów, które złożą się na

bazę danych, należy koniecznie poświęć trochę czasu na zaprojektowanie wyglądu bazy
danych. Dobry projekt jest podstawą utworzenia bazy danych, która pozwoli na szybkie,
dokładne i skuteczne wykonywanie zamierzonych celów.

Zebrane informacje powinny obejmować następujące zagadnienia:

−

procesy realizowane w przedsiębiorstwie,

−

przechowywane dane,

−

wymagania użytkowników,

−

oczekiwania kierownictwa,

−

wymogi dotyczące raportów,

−

przyzwyczajenia użytkowników.

Mając powyższe informacje, można przystąpić do sporządzenia grafu zależności. Na grafie

umieszcza  się  użytkowników,  grupy  użytkowników  lub  dział  firmy.  Przy  każdej  z pozycji
zapisuje  się  dane  potrzebne  tej  osobie,  a przy  wydziałach,  jakie  dane  wydział  gromadzi.
Następnie  należy  połączyć  poszczególne  elementy  w sieć.  Przedstawiony  na  rysunku  poniżej
przykładowy schemat prezentuje system informatyczny w księgarni:

Rys.21. Schemat systemu informatycznego w księgarni [rys. własny].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Po wykonaniu schematu infrastruktury systemu informatycznego, należy zaplanować

warstwy  aplikacji.  Idea  ta  polega  na  podziale  systemu  bazodanowego  na  warstwy
odpowiedzialne  za  realizację  kolejnych  poziomów  abstrakcji,  począwszy  od  danych,  a na
interfejsie aplikacji kończąc. Wykorzystanie logiki warstw uniezależnia poszczególne poziomy
od  siebie  i w przyszłości  ułatwi  utrzymanie  systemu,  jego  rozbudowę  i modernizację.
Najczęściej występuje architektura trójelementowa lub dwuelementowa.

4.4.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jak pracuje się z gotowymi danymi i jak się je edytuje?
2.  Jak wykorzystać kreator do tworzenia tabel?
3.  Co to są klucze i jakie znasz powiązania pomiędzy tabelami?
4.  Jak filtruje i sortuje się dane w bazie?
5.  Jak drukuje się raporty?
6.  Jak się tworzy formularze?

4.4.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Nauczyciel wychowania fizycznego gromadzi informacje o szkolnych zawodach

sportowych. Poprosił o zinformatyzowanie jego spisów w celu usprawnienia pracy.
Aktualnie nauczyciel posiada następujące dane:

−

dyscyplina sportowa rozgrywek,

−

daty poszczególnych zawodów: eliminacje, finały,

−

listy uczestników zawodów,

−

składy drużyn,

−

miejsce rozgrywek,

−

opiekun,

−

wyniki zawodów,

−

listy laureatów,

−

notatki.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się dokładnie z treścią zadania,
2)  wprowadzić potrzebne dane,
3)  połączyć dane tak aby można je było łatwo segregować,
4)  przygotowaną bazę zaprezentować na forum grupy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

komputer z zainstalowanym bazą danych i dostępem do sieci Internet.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 2

Wyszukaj w Internecie bazy danych o charakterze podobnym do bazy przedstawionej

w ćwiczeniu 1. Wskazać wady i zalety wyszukanych baz.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  odszukać w Internecie 3 rodzaje baz danych,
2)  porównać ich zasoby danych,
3)  swoje spostrzeżenia zaprezentować na forum grupy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

komputer z dostępem do sieci Internetu.

4.4.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) przygotować dane i edytować je?

□

2) zdefiniować klucze i powiązania między tabelami?

□

3) filtrować i sortować zebrane dane w bazie?

□

4) drukować opracowane raporty?

□

5) przygotowywać formularze?

□

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.5. Terminarz spotkań

4.5.1. Materiał nauczania

Poza typowymi urządzeniami technicznymi, takim jak np.: komputer, faks, telefon,

kserokopiarka czy niszczarka nieodzownymi narzędziami pracy są:

1) terminarze

Służą do rejestrowania wszystkich uzgodnionych i planowanych spotkań, narad, podróży,

przyjazdów i odjazdów delegacji oraz innych przedsięwzięć angażujących szefa. Terminarz jest
prowadzony w kalendarzu biurowym, który powinien być do tego celu odpowiednio
przygotowany.

2) notatniki

Służą do notowania poleceń szefa, wyników bezpośrednich i telefonicznych rozmów

przeprowadzonych ze współpracownikami i interesantami, a także do sporządzania planów
pracy, ewidencji, narad.

3) środki do przechowywania dokumentów

Typowe środki do przechowywania dokumentów to: segregator, skoroszyt, obwoluta,

teczka.

4) formularze

Odpowiednio skonstruowane druki, które wypełniane są poprzez wpisywanie informacji,

co pozwala na zaoszczędzenie czasu.

5) skorowidze

Urządzenie pomocnicze znacznie ułatwiające odszukiwanie zgromadzonych informacji.

6) pomocniczy sprzęt biurowy

Obejmuje takie przybory, jak: papier, dziurkacz, zszywacze, przybory do pisania. W pracy

biurowej może być także wykorzystywany dyktafon – urządzenie do nagrywania głosu. Służy
przede wszystkim do rejestracji przebiegu zebrań, dyktowania korespondencji czy nagrywania
rozmów telefonicznych, które następnie wykorzystuje się przy sporządzaniu protokołów.

Urządzeniem, które zostało wyparte przez komputer, ale które można jeszcze spotkać jest

maszyna do pisania.

Praca administracyjno-biurowa wymaga sprawnej organizacji, dlatego również pomoce

i urządzenia techniczne i biurowe są niezwykle istotne w codziennej pracy. Szerzej zostało to
omówione w jednostce „Wykonywanie prac biurowych”.

4.5.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Jakie urządzenia biurowe i środki techniczne są niezbędne do pracy w sekretariacie?
2. Do czego służą poszczególne urządzenia i środki techniczne?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.5.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Szef organizuje 2-dniowe seminarium, na które przewiduje zaprosić 50 osób z trzech

ościennych województw. Sporządź kosztorys tego seminarium oraz jego program. Zaprezentuj
dwa rozwiązania: najlepsze oraz najbardziej ekonomiczne.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  ustalić termin spotkania,
2)  wyszukać lokal o odpowiedniej powierzchni,
3)  sprawdzić warunki dojazdu lub dowozu gości,
4)  zarezerwować pokoje hotelowe,
5)  wynająć sprzęt audiowizualny,
6)  sporządzić listę zakupów,
7)  przygotować materiały na seminarium,
8)  zapewnić catering seminarium, w tym jedną uroczystą kolację na 58 osób,
9)  zebrać dane od kilku instytucji, skalkulować i zaprezentować na forum grupy rozwiązania.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

oferta materiałów biurowych,

–

komputer z dostępem do Internetu,

–

drukarka,

–

panorama firm regionu.

4.5.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) określić przydatność terminarza?

□

2) skonstruować formularz?

□

3) określić środki do przechowywania dokumentów?

□

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ

INSTRUKCJA DLA UCZNIA

1.  Przeczytaj uważnie instrukcję.
2.  Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3.  Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.

Test pisemny zawiera 20 zadań i sprawdza Twoje wiadomości z zakresu komputerowego
wspomagania prac biurowych.

4. Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi. Wskaż tylko jedną odpowiedź

prawidłową. W przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem,
a następnie ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

5. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
6. Kiedy udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie

na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

7. Na rozwiązanie testu pisemnego masz 40 minut.

Powodzenia!

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Program komputerowy do tworzenia dokumentów tekstowych to:

Word,

Excel,

Access,

Internet.

2. Edytor tekstu Word służy do:

tworzenia dokumentów tekstowych oraz odtwarzania tekstu ze słuchu i do jego
formatowania,

przygotowania prezentacji,

zgrywania dokumentów,

modyfikowania grafiki.

3. Formatowanie tekstu umożliwia:

zmianę wyglądu poszczególnych znaków i akapitów,

naprawę urządzeń biurowych,

usprawnienie pracy,

opóźnienie pracy

4. Na format czcionki składają się:

krój, rozmiar, atrybut,

odstępy między akapitami,

kolor czcionki,

tabulatory.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. Do typowych urządzeń biurowych należą:

skaner, obcinak, telefon,

komputer, faks, gilotyna,

laminator, obcinak, bindownica,

komputer, wózek, kopiarka.

6. Do urządzeń służących do przekazywania informacji należy:

notebook,

drukarka,

telefon komórkowy,

kserokopiarka.

7. Pisząc teksty z wykorzystaniem komputera należy pamiętać, aby:

pisać na klawiaturze komputera metodą mnemotechniczną,

pisać dwoma palcami,

pisać jak komu wygodnie,

pisać szybko.

8. Formy pisma nie określają:

tytuły i podtytuły,

układ tekstu,

wersaliki,

tabulatory.

9. Formą szybkiego i łatwego porządkowania danych jest:

tabela,

tabulator,

rysunek,

kolumna.

10. Arkusz kalkulacyjny jest:

elektroniczną formą tabeli,

tekstem w formie elektronicznej,

prezentacją,

inną formą.

11. Zadaniem podstawowym arkusza kalkulacyjnego jest:

wykonywanie obliczeń na pojedynczych komórkach i grupach,

budowanie tabel,

prezentacja multimedialna,

inne.

12. Wykres służy do:

przedstawienia w sposób graficzny i na wiele różnych sposobów danych
umieszczonych w arkuszu,

umieszczenia danych,

pokazania danych liczbowych,

pokazanie rysunków.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

13. Czy przedstawiony wykres należy do grupy wykresów:

kolumnowych,

liniowych,

kołowych,

powierzchniowych.

14. Formularz służy do:

a) raportowania danych w arkuszu kalkulacyjnym,

b) określania parametrów procesu sortowania,

c) wprowadzania danych do tabeli o jednolitej strukturze,

d) określania parametrów tworzonego wykresu.

15. Makro jest:

a)  zarejestrowanym układem czynności wykonywanym za pomocą jednego polecenia,
b)  formułą złożoną z dostępnych w programie funkcji,
c)  funkcją dostępną w programie,
d)  poleceniem, które umożliwia wybór funkcji do tworzenia formuły.

16. Prezentacja komputerowa może służyć:

a) stworzeniu komputerowej reklamy produktu oraz zaprezentowaniu wyników

finansowych firmy,

b)  sporządzeniu bazy danych,
c)  sporządzeniu prezentacji,
d)  tworzeniu dokumentu.

17. Terminarz nie służy do:

a)  rejestrowania planowanych spotkań,
b)  notowania telefonicznych rozmów,
c)  rejestrowania uzgodnionych narad,
d)  notowania delegacji.

18. Baza danych umożliwia:

a)  zebranie informacji związanych z pewnym tematem lub zadaniem,
b)  zebranie informacji na każdy temat,
c)  sporządzenie prezentacji,
d)  sporządzenie pisma.

19. Kwarend można używać do:

a)  wyświetlania, zmiany i analizy danych,
b)  modyfikacji danych,
c)  wprowadzania danych,
d)  ilustrowania danych.

20. Aby analizować swoje dane lub zaprezentować je w postaci drukowanej, należy utworzyć:

a)  kwerendę,
b)  raport,
c)  formularz,
d)  dokument tekstowy.

100

1. Kw 2. Kw 3. Kw 4. Kw

Wsch.

Zach.

łn.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko…………………………………………………………………….....................

Komputerowe wspomaganie prac biurowych

Zakreśl poprawną odpowiedź.

zadania

Odpowiedź

Punkty

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. LITERATURA

1.  Danowski B.: MS Excel XP. Ćwiczenia praktyczne. Helion 2001
2.  Ivens K., Carlberg C.: Excel 2002 PL. Helion, Gliwice 2002
3.  Kienzler  I.:  Praca  biurowa  i  język  handlowy:  wzory  pism,  umów  i  innych  dokumentów

w języku polskim, angielskim i niemieckim. Wydawnictwo „IVAX”, Gdynia 1999

4.  Kinel K.: Technika pracy biurowej, część 1. WSiP, Warszawa 2003
5.  Kowalczyk G.: Excel 2000 PL. Ćwiczenia praktyczne. Helion, Gliwice 2000
6.  Kowalczyk G.: MS Word 2002/XP. Ćwiczenia praktyczne. Helion, Gliwice 2001
7.  Kowalczyk G.: MS Word 2002/XP. Ćwiczenia zaawansowane. Helion, Gliwice 2003
8.  Kwaśny A.: Od skanera do drukarki. Helion, Gliwice 2002
9.  Ogletree T. W.: Windows XP PL. Księga eksperta. Helion, Gliwice 2002
10.  Stefaniak-Piasek E.: Technika pracy biurowej. Część 2. WSiP, Warszawa 2003
11.  Stinson  C.,  Dodge  M.:  Microsoft  Excel  wersja  2002  dla  ekspertów.  Wydawnictwo  RM,

Warszawa 2003

12. Wiśniewska M.: Technika biurowa. Wydawnictwo „eMPi

”, Poznań 1997