background image



Mo-

 i

 pa-

 ństwo,

 gdzie

 wy

 tak

 i -

 dzie-

 cie?

 Mój

 sze -

 wczy-

 ku,

 i-

 dzie-

 my

 na

 spa-

 cer.

D

1. Moi państwo, gdzie wy tak idziecie? Mój szewczyku, idziemy na spacer.
2. Moi państwo, buciki podrzecie. Mój szewczyku, ty nam je naprawisz.
3. Moi państwo, a kto mi zapłaci? Mój szewczyku, kogo sobie złapiesz.

MUZYKA
Piosenki do grania i śpiewania
(wybrała Barbara Pazur z poz. "Zabawa z piosenką" opr. U. Loba-Wilgocka wyd. Ars Nova Poznań 1992) 

A

Szewczyk

Dzieci ustawiają się w dowolny sposób. Jedno z nich, "szewczyk", stoi z dala od pozostałych.
Piosenkę śpiewają na przemian "szewczyk" i grupa, zwracając się do siebie.
Po zakończeniu zwrotek rozpoczyna się gonitwa. Dziecko złapane przez "szewczyka" przejmije teraz jego rolę.

D

D

A

D

  

Ja

 je-

 stem

 mio-

 tla-

 rzem

 bez

 pa -

 ry

 i

 szu-

 kam

 dru-

 gie-

 go

 nie-

 zda

  -

 ry.

G

Miotlarz

1. Ja jestem miotlarzem bez pary i szukam drugiego niezdary.
2. Nie tego, nie tego, tamtego. Ja szukam miotlarza innego.

D

G

A

Uczestnicy zabawy tworzą pary i maszerują wkoło. W środku koła, bez pary chodzi "miotlarz".
Przy słowach drugiej zwrotki pary rozłączają się i dzieci stają w dość duŜej odległości od siebie,
a "miotlarz" przechadza się między nimi szukając partnera.
Gdy tylko dokona wyboru, pozostałe dzieci równieŜ - jak najszybciej - tworzą pary.
Ten, kto zostanie sam, będzie "miotlarzem".

D

G

   

Je-

 stem

 mu-

 zy -

 kan-

 tem

 kon-

 sza-

 be -

 lan-

 tem,

 my-

 mu-

 zy -

 kan-

 ci

 kon-

 sza-

 be -

 lan-

 ci.

F

Jestem muzykantem konszabelantem

C

F

B

F

C

B

C

  

Ja

 u-

 miem

 grać,

 my-

 u-

 mie-

 my

 grać,

 na

 skrzy -

 pcach,

 na

 skrzy -

 pcach.

F

C

F

C

F

C

F

C

F

  

Pi -

 li,

 pi -

 li,

 pi -

 li, 

 pi -

 li,

 pi -

 li,

 pi -

 li,

 pi -

 li,

 pi -

 li,

 

 Bęc!

Kolejne wersy zwrotek śpiewa na przemian solista i chór. Refren wykonują wszyscy,
naśladując głosem i ruchem grę na instrumencie, który został wymieniony (skrzypce, trąba, bęben, flet itd.).

1. Jestem muzykantem konszabelantem, my muzykanci konszabelanci.
Ja umiem grać, my umiemy grać, na skrzypcach, na skrzypcach.
Pili, pili... Bęc!

2. Jestem muzykantem konszabelantem, my muzykanci konszabelanci.
Ja umiem grać, my umiemy grać, na trąbie, na trąbie.
Pili, pili... Bęc!

C

1.

F

2.

F

background image

  

Mam

 ja

 zło-

 tą

 ku-

 lę,

 je-

 dne-

 mu

 ją

 dam,

 w rą-

 czki

 wa-

 sze

 wtu-

 lę, 

tu-

 taj

 a-

 lbo

 tam.

G

D

Gadula

G

C

D

7

G

D

G

C

D

7

G

Ma-

 niu,

 Ma-

 niu,

 cho-

 dźŜe

 wraz,

 bo

 zga-

 dy-

 wać

 juŜ

 jest

 czas,

 bo

 zga -

 dy-

 wać

 juŜ

 jest

 czas.

G

1. Mam ja złotą kulę, jednemu ją dam, w rączki wasze wtulę, tutaj albo tam.
Maniu, Maniu, choćŜe wraz, bo zgadywać juŜ jest czas, bo zgadywać juŜ jest czas.

2. Gadula, gadula, gdzieś jest kulko, gdzie? Wszyscy siedzą cicho, nikt mi nie powie.
Gadu, gadu, gadula, gdzieŜ się kryje kula ta, gdzieŜ się kryje kula ta?

D

G

Dzieci siedzą w kole. Jedno ukrywa w rekach jakiś mały przedmiot - "złotą kulę".
W środku kręgu siada zgadujący: jego zadaniem jest wskazać, kto tę kulę ma. Aby utrudnić zgadywanie, 
podczas spiewania piosenki kaŜde dziecko wykonuje ruchy
sugerujące, Ŝe to właśnie ono trzyma w rękach poszukiwany przedmiot
i przekazuje go sąsiadowi. Gdy "kula" zostanie znaleziona, do środka koła wchodzi następna osoba.

D

G

D

D

7

G

   

Ta-

 lar

 tu,

 ta-

 lar

 tam,

 ta-

 lar

 cho-

 dzi

 za-

 wsze

 sam!

 Ta-

 la-

 ro-

 wi

 jest

 we-

 so-

 ło,

F

Talar

G

F

F

Am

C

7

F

F

B

Gm

C

  

bo

 sam

 cho-

 dzi

 za-

 wsze

 w ko-

 ło.

Dm

Gm

Do zabawy potrzebna jest tasiemka: tak długa, aby mogła opasać cały krąg utworzony przez bawiące się dzieci.
Nawlekamy na nią obrączkę i związujemy końce.
Podczas śpiewu dzieci przesuwają obrączkę po tasiemce i podają ją sąsiadowi. Jedno z nich, w środku koła, stara się odgadnąć,
w czyjej ręce ukryta jest obrączka.
Gdy obrączka zostanie znaleziona, do środka wchodzi następna osoba.

C7

F

Talar tu, talar tam, talar chodzi zawsze sam!
Talarowi jest wesoło, bo sam chodzi zawsze w koło.

   

Sta-

 ra

 ba-

 bcia

 sia-

 dy-

 wa-

 ła

 i

 ja-

 rzy-

 ny

 sprze-

 da-

 wa-

 ła:

bu-

 rak,

 ma-

 rchew,

 ka-

 la-

 fio-

 rek

C

7

Jarzynowa ciuciubabka

F

C

F

C

7

F

  

 i

 ka-

 rto-

 fli

 pe-

 łen

 wo-

 rek.

C

F

1. Stara babcia siadywała i jarzyny sprzedawała:
burak, marchew, kalafiorek i kartofli pełen worek.
     2. Niedaleko od pietruszki leŜą kapuścine główki.
     AŜ się śmieją na straganie, kto podejdzie, ten dostanie!
          3. A kto nam zaśpiewa ładnie, co ma w ręce kto odganie,
          tego kaŜdy z nas pochwali. Więc odgadnij, co ci dali!

Do zabawy potrzebne są róŜne owoce i warzywa. Dzieci najpierw muszą dobrze je poznać, obejrzeć i dotknęć.
Przed rozpoczęciem zabawy siadają w półkolu, a jednemu z biorących udział w zabawie zawiązuje się oczy.
Zgadujący dostaje do rąk jakieś warzywo lub owoc i gdy wszyscy spiewają piosenkę, próbuje dotykiem rozpoznać,
co trzyma w rękach. Po zakończeniu trzeciej zwrotki daje śpiewaną, improwizowaną odpowiedź, np.:
"Trzymam w ręku marchewkię". Potem próbę podejmuje inne dziecko. Aby zabawa toczła się szybciej,
moŜna śpiewać tylko trzecią zwrotkę.