background image

             

Strona główna

  >  

Metody ‐ programy

  >  

Rewalidacja

 

Kształcenie umiejętności liczenia u dziecka z autyzmem

Program powstał  w celu przygotowania dzieci do nauczania w przedszkolach i szkołach, tak by posiadany „zapas” umiejętności pomagał im sprostać
wymaganiom edukatorów w pierwszym roku nauki. Jest to istotne ze względu na „koszty” adaptacji, stanowi zabezpieczenie przed niepowodzeniami
w trudnym okresie adaptacji szkolnej. Zosta ł napisany na podstawie programu matematycznego „Dziecięca matematyka” Edyty Gruszczyk‐Kolczyńskiej
i Ewy Zielińskiej i dostosowany potrzeb terapii behawioralnej prowadzonej w Oddziale dla dzieci autystycznych w Poznaniu. 

Główne kroki programu to:

1. Orientacja przestrzenna 
2. Rytmy i rytmiczna organizacja czasu 
3. Kształtowanie związków przyczynowo‐skutkowych 
4. Kształtowanie umiejętności liczenia obiektów 
5. Dodawanie i odejmowanie w zakresie 10 
6. Tworzenie zbiorów ‐ klasyfikacja  

Kroki szczegółowe kształtowania umiejętności liczenia obiektów są następujące:

1. Liczenie obiektów 
2. Identyfikacja nazwy liczebnika z figurą liczbową 
3. Dopasowywanie liczby do ilości elementów i odwrotnie 
4. Dziecięce liczenie palców 

Kroki szczegółowe dodawania i odejmowania

1. Ustalanie wyniku dodawania na podstawie manipulowania przedmiotami 
2. Dodawanie na zbiorach zastępczych np. liczydło 
3. Tworzenie działania algebraicznego i rozwiązywanie przy zastosowaniu konkretów 
4. Dodawanie na polecenie werbalne 
5. Pamięciowe wyznaczanie sumy 

Analogicznie jak w przypadku odejmowania. 

Kształtowanie umiejętności liczenia

Liczenie obiektów następuje przy zastosowaniu procedury uczenia  sytuacyjnego podczas  przesuwania, przekładania, wrzucania przedmiotów przez
dziecko /dostosuj przedmioty do indywidualnych możliwości dziecka / z jednoczesnym wypowiadaniem przez terapeut ę  nazw liczebników głównych.
Zaczynamy od odliczania do trzech. Podczas kolejnej próby terapeuta zawiesza głos  przy ostatnim obiekcie i dziecko  sprowokowane sytuacją
wypowiada liczebnik  „trzy”.   Analogicznie zachowuje si ę   przy drugim obiekcie i dziecko uzupe łnia liczenie  „   dwa, trzy”.   Przy kolejnej próbie
przytrzymuje lekko rękę  dziecka zanim dokona ono ruchu z przedmiotem i dziecko wypowiada liczebnik  „jeden” oraz „dwa, trzy”. Dalej zwiększamy
liczbę odliczanych przedmiotów o dwa ‐trzy aż nauczymy odliczać do 10. Wówczas wprowadzamy ćwiczenie odliczania przedmiotów bez manipulowania
a tylko z dotykaniem, następnie ćwiczymy odliczanie bez dotykania,dziecko może wskazywać brodą lub skinieniem głowy, po czym powinno przeliczać
posługując   s i ę   tylko wzrokiem . Dalej uczymy przeliczania  obiektów oddalonych   o d   d z i e c k a   i   przesuwając y c h   s i ę  oraz przeliczania
nieuporządkowanych zbiorów. Nast ępnie uczymy przeliczania z zastosowaniem przerwy i liczenia dalej, oraz liczenia cichego, w myśli i głośnego
wypowiadania ostatniego liczebnika

Identyfikacja liczebnika z figur ą liczbową następuje przy pomocy albumu z zastosowaniem procedury uczenia przez  dopasowywanie. Dziecko widzi
ekspozycję figury liczbowej i pod nią znajduje obraz konkretu / kółko, miś, serduszko, itp./ ‐jest to podpowiedź wzrokowa. 

Identyczny obraz znajduje się na sąsiedniej stronie w albumie po lewej stronie cyfry. Zadaniem dziecka jest odczepić velcro o przylepić obraz konkretu
na velcro nalepione na „podpowiedzi” reagując na polecenie „dopasuj”. 

Analogicznie przedstawiają się strony z dalszymi liczebnikami. 

W następnym kroku nie stosujemy podpowiedzi wzrokowej, dajemy dziecku większą od wskazanej przez figurę liczbową ilość obrazów do dyspozycji. 

Następnym etapem jest dopasowywanie cyfry do określonej ilości elementów w zbiorze i odwrotnie . Można wykorzystać do tego album, karty domina
itp. 

Ważne jest by dziecko nauczy ło si ę  korzystać  z pomocy do liczenia któr ą  zawsze ma przy sobie  ‐  z palców. Dziecięce liczenie na palcach  mo żna
poprzedzić   zabawami ze  śpiewem np. „bawiły si ę  dzieci, bawiły paluszkami”,  „palce to rodzinka”  itp. Nast ępnie stosujemy  ćwiczenie odliczania
prostowaniem palców pi ąstki, z  dotykaniem palców lewej ręki kciukiem prawej, dotykaniem kolejnym palcem podłoża, przedmiotu, czy własnego
nosa, policzka itp. Następny krok to pokazywanie żądanej ilości na palcach na polecenie „pokaż 5, pokaż 2” i dalej pokazywanie na palcach ilości na
widok wskazanej na etykiecie liczby, pokazywanie na palcach ilo ści przeliczonych elementów zbioru na polecenie „ policz ile na półce stoi samochodów
i pokaż ilość na palcach. 

Autorka: Elżbieta Olszak 
Ośrodek Dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej 
Oddział Dla Dzieci z Autyzmem w Poznaniu 

Bibliografia: 

Kruszczyk‐Kolczyńska E., Zielińska E., „Dziecięca matematyka” WSiP 1999 Warszawa 

Strona główna

  >  

Metody ‐ programy

  >  

Rewalidacja

  

background image

             

Strona główna

  >  

Metody ‐ programy

  >  

Rewalidacja

 

Kształcenie umiejętności liczenia u dziecka z autyzmem

Program powstał  w celu przygotowania dzieci do nauczania w przedszkolach i szkołach, tak by posiadany „zapas” umiejętności pomagał im sprostać
wymaganiom edukatorów w pierwszym roku nauki. Jest to istotne ze względu na „koszty” adaptacji, stanowi zabezpieczenie przed niepowodzeniami
w trudnym okresie adaptacji szkolnej. Zosta ł napisany na podstawie programu matematycznego „Dziecięca matematyka” Edyty Gruszczyk‐Kolczyńskiej
i Ewy Zielińskiej i dostosowany potrzeb terapii behawioralnej prowadzonej w Oddziale dla dzieci autystycznych w Poznaniu. 

Główne kroki programu to:

1. Orientacja przestrzenna 
2. Rytmy i rytmiczna organizacja czasu 
3. Kształtowanie związków przyczynowo‐skutkowych 
4. Kształtowanie umiejętności liczenia obiektów 
5. Dodawanie i odejmowanie w zakresie 10 
6. Tworzenie zbiorów ‐ klasyfikacja  

Kroki szczegółowe kształtowania umiejętności liczenia obiektów są następujące:

1. Liczenie obiektów 
2. Identyfikacja nazwy liczebnika z figurą liczbową 
3. Dopasowywanie liczby do ilości elementów i odwrotnie 
4. Dziecięce liczenie palców 

Kroki szczegółowe dodawania i odejmowania

1. Ustalanie wyniku dodawania na podstawie manipulowania przedmiotami 
2. Dodawanie na zbiorach zastępczych np. liczydło 
3. Tworzenie działania algebraicznego i rozwiązywanie przy zastosowaniu konkretów 
4. Dodawanie na polecenie werbalne 
5. Pamięciowe wyznaczanie sumy 

Analogicznie jak w przypadku odejmowania. 

Kształtowanie umiejętności liczenia

Liczenie obiektów następuje przy zastosowaniu procedury uczenia  sytuacyjnego podczas  przesuwania, przekładania, wrzucania przedmiotów przez
dziecko /dostosuj przedmioty do indywidualnych możliwości dziecka / z jednoczesnym wypowiadaniem przez terapeut ę  nazw liczebników głównych.
Zaczynamy od odliczania do trzech. Podczas kolejnej próby terapeuta zawiesza głos  przy ostatnim obiekcie i dziecko  sprowokowane sytuacją
wypowiada liczebnik  „trzy”.   Analogicznie zachowuje si ę   przy drugim obiekcie i dziecko uzupe łnia liczenie  „   dwa, trzy”.   Przy kolejnej próbie
przytrzymuje lekko rękę  dziecka zanim dokona ono ruchu z przedmiotem i dziecko wypowiada liczebnik  „jeden” oraz „dwa, trzy”. Dalej zwiększamy
liczbę odliczanych przedmiotów o dwa ‐trzy aż nauczymy odliczać do 10. Wówczas wprowadzamy ćwiczenie odliczania przedmiotów bez manipulowania
a tylko z dotykaniem, następnie ćwiczymy odliczanie bez dotykania,dziecko może wskazywać brodą lub skinieniem głowy, po czym powinno przeliczać
posługując   s i ę   tylko wzrokiem . Dalej uczymy przeliczania  obiektów oddalonych   o d   d z i e c k a   i   przesuwając y c h   s i ę  oraz przeliczania
nieuporządkowanych zbiorów. Nast ępnie uczymy przeliczania z zastosowaniem przerwy i liczenia dalej, oraz liczenia cichego, w myśli i głośnego
wypowiadania ostatniego liczebnika

Identyfikacja liczebnika z figur ą liczbową następuje przy pomocy albumu z zastosowaniem procedury uczenia przez  dopasowywanie. Dziecko widzi
ekspozycję figury liczbowej i pod nią znajduje obraz konkretu / kółko, miś, serduszko, itp./ ‐jest to podpowiedź wzrokowa. 

Identyczny obraz znajduje się na sąsiedniej stronie w albumie po lewej stronie cyfry. Zadaniem dziecka jest odczepić velcro o przylepić obraz konkretu
na velcro nalepione na „podpowiedzi” reagując na polecenie „dopasuj”. 

Analogicznie przedstawiają się strony z dalszymi liczebnikami. 

W następnym kroku nie stosujemy podpowiedzi wzrokowej, dajemy dziecku większą od wskazanej przez figurę liczbową ilość obrazów do dyspozycji. 

Następnym etapem jest dopasowywanie cyfry do określonej ilości elementów w zbiorze i odwrotnie . Można wykorzystać do tego album, karty domina
itp. 

Ważne jest by dziecko nauczy ło si ę  korzystać  z pomocy do liczenia któr ą  zawsze ma przy sobie  ‐  z palców. Dziecięce liczenie na palcach  mo żna
poprzedzić   zabawami ze  śpiewem np. „bawiły si ę  dzieci, bawiły paluszkami”,  „palce to rodzinka”  itp. Nast ępnie stosujemy  ćwiczenie odliczania
prostowaniem palców pi ąstki, z  dotykaniem palców lewej ręki kciukiem prawej, dotykaniem kolejnym palcem podłoża, przedmiotu, czy własnego
nosa, policzka itp. Następny krok to pokazywanie żądanej ilości na palcach na polecenie „pokaż 5, pokaż 2” i dalej pokazywanie na palcach ilości na
widok wskazanej na etykiecie liczby, pokazywanie na palcach ilo ści przeliczonych elementów zbioru na polecenie „ policz ile na półce stoi samochodów
i pokaż ilość na palcach. 

Autorka: Elżbieta Olszak 
Ośrodek Dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej 
Oddział Dla Dzieci z Autyzmem w Poznaniu 

Bibliografia: 

Kruszczyk‐Kolczyńska E., Zielińska E., „Dziecięca matematyka” WSiP 1999 Warszawa 

Strona główna

  >  

Metody ‐ programy

  >  

Rewalidacja