background image

 

Jarosław Marek Rymkiewicz 

Urodził si

ę

 w 1935 w Warszawie. Krytyk i historyk literatury, eseista, poeta, tłumacz, dramatopisarz. Uko

ń

czył filologi

ę

 

polsk

ą

  na  Uniwersytecie  Łódzkim,  doktoryzował  si

ę

,  a  nast

ę

pnie  habilitował;  pracownik  naukowy  Instytutu  Bada

ń

 

Naukowych PAN w Warszawie. Mieszka w Warszawie.  

 

Debiutował  w  1957  tomem  wierszy  Konwencje.  Przedstawiciel  i  teoretyk  neoklasycyzmu  w  literaturze  polskiej, 

kierunku  artystycznego  nawi

ą

zuj

ą

cego  do  szeroko  pojmowanej  tradycji  antycznej  i  nowo

Ŝ

ytnej  -  klasycyzmu.  Swój 

program poetycki J.M. Rymkiewicz wyło

Ŝ

ył m.in. w zbiorze szkiców z 1967 roku pt.: Czym jest klasycyzm. Manifesty 

poetyckie.  U  podstaw  jego  twórczo

ś

ci  le

Ŝ

y  przekonanie  o  jedno

ś

ci  i  ci

ą

gło

ś

ci  sztuki  i  kultury  (współistnienie  dzieł 

dawnych  i  współczesnych):  czerpie  z  archetypów,  toposów  i  mitów  kultury 

ś

ródziemnomorskiej  (np.  opowie

ść

  o 

toposie rajskich ogrodów w My

ś

li ró

Ŝ

ne o ogrodach). Nicuje wyobra

ź

ni

ę

 romantyczn

ą

, romantyczne mity i stereotypy. 

Jak fascynuj

ą

c

ą

 powie

ść

 czyta si

ę

 cykl zatytułowany Jak bajeczne 

Ŝ

urawie..., a po

ś

wi

ę

cony Adamowi Mickiewiczowi 

oraz Wilnu i Wilnianom w XIX stuleciu. Interesuje go filozofia 

ś

mierci, istota przemijania biologicznego i przemijania w 

kulturze. Tłumaczył poezj

ę

 anglo-ameryka

ń

sk

ą

 (T.S. Eliot, W. Stevens), hiszpa

ń

sk

ą

 (F.G. Lorca, Calderon).  

"Moje dziejowe pytanie brzmi wi

ę

c tak: czy historia urabia człowieka, czy to okoliczno

ś

ci historyczne decyduj

ą

 o tym, 

kim jest i co po sobie pozostawia ? Czy - przeciwnie - on sam, nie zwa

Ŝ

aj

ą

c na histori

ę

 i na to, co historia z nim robi, 

wydobywa z siebie wła

ś

nie to, co wydoby

ć

 musi?" ("

ś

mut") 

……………………………………………………………………………………………………………………………………….. 

 

 

Marzena Wo

ź

niak-Łabiniec 

Klasyk  i  metafizyka.  O  poezji  Jarosława  Marka 

Rymkiewicza 

[wszystkie omówione wiersze znajduj

ą

 si

ę

 na ko

ń

cu

ś

wiadomo

ś

ci  wielu  odbiorców  literatury  J.  M.  Rymkiewicz  utrwalił  si

ę

  jako  twórca  programu  współczesnego 

klasycyzmu, postuluj

ą

cy nawi

ą

zania do bogatego dorobku kultury 

ś

ródziemnomorskiej. W pami

ę

ci innych jest to poeta 

nobilituj

ą

cy  literatur

ę

  baroku.  Zwracano  równie

Ŝ

  uwag

ę

  na  jego  działalno

ść

  translatorsk

ą

:  przekłady  poezji 

Mandelsztama,  imitacje  Calderona,  wiersze  poetów  ameryka

ń

skich.  Rymkiewicz  to  poeta  poszukuj

ą

cy  inspiracji  w 

Ŝ

nych kierunkach my

ś

li filozoficznej. 

Klasycyzm i metafizyka 

Rymkiewiczowski  klasycyzm  rodzi  si

ę

  po  pa

ź

dziernikowym  przełomie.  Poeta  sformułował  program  współczesnego 

klasycyzmu,  jego  zało

Ŝ

enia  szczegółowo  zostały  przedstawione  w  zbiorze  Czym  jest  klasycyzm  i  budziły  w  latach 

60.  zainteresowanie  krytyków i poetów. Je

ś

li  chodzi o klasycyzm współczesny to  główne kierunki zostały wytyczone 

przez: 

 

Przybylskiego – dla którego klasycyzm to „łomotanie do bram” wiecznego kulturowo Rzymu 

background image

 

 

Kwiatkowskiego – upatruj

ą

cego warto

ść

 klasycyzmu w przywracaniu przez awangard

ę

 równowagi miedzy 

form

ą

 a tre

ś

ci

ą

 poezji 

 

Sokoła  –  rozpatruj

ą

cego  twórczo

ść

  poetyck

ą

  Rymkiewicza  ze  wzgl

ę

du  na  ujawniaj

ą

ce  si

ę

  w  niej  dwie 

zasadnicze postawy: HISTORYCZN

Ą

 i EGZYSTENCJALN

Ą

 

 

Bło

ń

skiego – podkre

ś

laj

ą

cego romantyczne korzenie klasycyzmu 

 

 

 

WOBEC SPORU O „WIZJ

Ę

” I „RÓWNANIE” 

Istotn

ą

  role  w  porz

ą

dkowaniu  poetyckich do

ś

wiadcze

ń

  II  połowy  lat  50.  odegrał  legendarny  spór  o  rol

ę

 wyobra

ź

ni 

zapocz

ą

tkowany  przez  Jerzego  Kwiatkowskiego  w  1958  roku. Autor  próbuj

ą

  podsumowa

ć

  dokonania  poetyckie  po 

przełomie pa

ź

dziernikowym, wyró

Ŝ

nia dwa opozycyjne nurty: 

1)  KLASYCYZUJ

Ą

CY  –  do  którego  zalicza  twórczo

ść

  mistrzów  awangardy  (Peiper,  Przybo

ś

),  o  klasycyzmie 

decyduje  racjonalistyczna  ortodoksja,  intelektualna  koncepcja  poezji,  nietolerancyjna  normatywno

ść

wygórowanie fantazji, ograniczenie uczucia 

2)  WIZYJNY  –  wyrasta  z  tradycji  romantycznych,  rehabilituje  wyobra

ź

ni

ę

,  mamy  tu  takie  cechy  jak: 

eksponowanie  wzruszenia,  ekspresja,  oddalanie  si

ę

  od  jednoznaczno

ś

ci,  wzrost  luzu  interpretacyjnego, 

przewaga  znaku  nad  znaczeniem,  d

ąŜ

enie  do  autonomizacji  symbolu,  wizjoneryzm  ba

ś

niowy,  wymienia  tu 

twórców: Le

ś

miana, Gajcego, Harasymowicza 

Artykuł  Kwiatkowskie  wywołał  wiele  kontrowersji.  W  obronie  awangardy  wyst

ą

pili:  Maci

ą

g,  Drozdowski,  Głowi

ń

ski. 

Podsumowania  sporu  dokonał  Balcerzan,  zwracaj

ą

c  uwag

ę

  na  swoist

ą

  karier

ą

  jak

ą

  zrobiło  pojecie  wyobra

ź

ni    - 

wa

Ŝ

ne nie tylko dla zwolenników wizji romantycznych, bo obecne ju

Ŝ

 w pismach teoretycznych awangardy. 

Słowi

ń

ski  pisał  o  rewolucji  retrospektywnej  która  miała  oznacza

ć

  powrót  do  przerwanej  przez  socrealizm  wi

ę

zi  z 

kultur

ą

  lat  poprzednich:  ruch porzucania socrealistycznej  przeszło

ś

ci był  zarazem ruchem ku literackim przeszło

ś

ci

ą

 

wykl

ę

tym w latach stalinowskich, ku do

ś

wiadczeniom pisarskim wtedy wykl

ę

tym. Wobec ró

Ŝ

norodno

ś

ci tych odwoła

ń

nie tylko klasycznych ale i romantycznych, naturalne były liczne spory. 

Wa

Ŝ

ne w charakterze tych dyskusji jest niejednoznaczno

ść

 i pomieszanie poj

ęć

 słu

Ŝą

cych rozró

Ŝ

nieniu tego, co 

klasyczne i romantyczne. Dlatego trudno okre

ś

li

ć

 pozycj

ę

 jak

ą

 zaj

ę

łaby w tym podziale poezja Rymkiewicza. 

Czy klasycyzm Rymkiewicza zrodził si

ę

  z inspiracji powy

Ŝ

szym sporem? 

 

mo

Ŝ

na  widzie

ć

  w  programie  Rymkiewicza  protest  wobec  propagandy  komunistycznej  próbuj

ą

cej  w 

literaturze zlikwidowa

ć

 histori

ę

, tak

ą

 genez

ę

 sugeruje sam poeta 

 

Rymkiewicz zaczyna interesowa

ć

 si

ę

 klasycyzmem  zanim  zacz

ę

ła si

ę

  ta dyskusja, ju

Ŝ

 w  roku 1957 pojawił 

si

ę

  artykuł  Trzy  wiersze  ze  zbioru  Czym  jest  klasycyzm?,  zawiera  ten  artykuł  postulaty  dotycz

ą

ce  kształtu 

ówczesne  poezji,  Rymkiewicz  próbuje  definiowa

ć

  tu  poj

ę

cie  nowego  klasycyzmu  jako  kierunku 

charakteryzuj

ą

cego si

ę

 wynalazczo

ś

ci

ą

 

 

badacze  wskazuj

ą

  te

Ŝ

  na  inn

ą

  przyczyn

ę

  zainteresowania  klasycyzmem  u  Rymkiewicza:  inspiracja 

badaniami nad klasycyzmem, prowadzonymi przez pracowni

ę

 

ś

ółkiewskiego i Wyki w IBL 

background image

 

W

ą

tpliwo

ś

ci nie ulega, 

Ŝ

e Rymkiewicz wpisuje si

ę

 w dyskusj

ę

 nad kształtem poezji najnowszej. Młody poeta definiuje 

klasycyzm zupełnie inaczej ni

Ŝ

 przedstawiciele krakowskiej szkoły krytyki, ale ł

ą

czy ich nieufny, wr

ę

cz wrogi stosunek 

do awangardy, której głównym obro

ń

c

ą

 jest Przybo

ś

Program  klasycyzmu  i  praktyka  poetycka  Rymkiewicza  uniewa

Ŝ

niaj

ą

  spór  o  „wizj

ę

”  i  „równanie”, 

ś

wiadczy  o  tym 

poł

ą

czenie  antyawangardowego  klasycyzmu  z  romantyzmem,  wyra

Ŝ

aj

ą

cym  si

ę

  si

ę

ganiem  do  archetypów  i 

dowarto

ś

ciowanie roli pod

ś

wiadomo

ś

ci. 

Spór Rymkiewicza z awangard

ą

 dotyczył: 

 

koncepcji czasu i stosunku do tradycji 

 

nakre

ś

lenia najistotniejszych funkcji poezji 

Wi

ąŜ

e  si

ę

  z  tym  poj

ę

cie  metafizyka  –  traktowane  nieufnie  przez  awangard

ę

  krakowsk

ą

.  Rymkiewicz  okre

ś

la  cel 

poezji  podobnie  jak  przedstawiciele  krakowskiej  szkoły  krytycznej  (Wyka,  Kwiatkowski).  Tzn.  proponuj

ą

  oni  by  w 

obr

ę

bie poj

ę

cia metafizyka zostawi

ć

 jedynie pytania o cel 

Ŝ

ycia, sens istnienia, 

ś

mierci, czasu, trwania. 

 

 

KRYZYS KULTURY 

Ś

RÓDZIEMNOMORSKIEJ 

Swój program zawarł Rymkiewicz w szkicu Czym jest klasycyzm?Praca ta stała si

ę

 punktem wyj

ś

cia oceny sytuacji 

w poezji współczesnej i umo

Ŝ

liwiła sformułowanie nowego programu poetyckiego. 

Wa

Ŝ

na  jest  tu  analiza  procesów  historycznych.  Wg  Rymkiewicza,  przypadaj

ą

ce  na  XVI/XVII  wiek  kryzys 

chrze

ś

cija

ń

skiej  symboliki 

ś

ródziemnomorskiej  zawa

Ŝ

ył  na  sytuacji  współczesnego  poety.  Wtedy  zakwestionowana 

została zarówno teologiczna jak i psychologiczna warto

ść

 symboli. 

Zburzeniu  uległ 

ś

redniowieczny  model 

ś

wiata,  zgodnie  z  którym  rzeczywisto

ść

  codzienna  była  rzeczywisto

ś

ci

ą

 

cudown

ą

,  gł

ę

boko  prze

Ŝ

ywan

ą

,  w  której  religia  sprowadzała  si

ę

  nie  tylko  do  rytuału,  ale  te

Ŝ

  była  czynnikiem 

wywieraj

ą

cym bezpo

ś

redni wpływ na 

Ŝ

ycie człowieka. Nast

ą

pił proces demitologizacji rzeczywisto

ś

ci. Uwa

Ŝ

ano, ze to, 

co boskie jest niewyra

Ŝ

alne, nie mo

Ŝ

e by

ć

 wi

ę

c przekazane przez obraz. 

Nie  ufano  ju

Ŝ

 

Ŝ

adnej  filozofii,  poniewa

Ŝ

  ka

Ŝ

da  z  nich  miała  zapewni

ć

  jaki

ś

  ład.  Przywrócenie  harmonii  było 

niemo

Ŝ

liwe.  Poetyckim zapisem „demuzykalizacji 

ś

wiata”, uczynionym z perspektywy człowieka dwudziestego wieku, 

jest jeden z wczesnych wierszy Rymkiewicza – 

Z poŜółkłych pokoleń

Podobne  rozwa

Ŝ

ania  jak  w  tym  wierszu  znajdziemy  w  zbiorze 

Człowiek  z  głową  jastrzębia

.  Próba  przywrócenia 

harmonii  podj

ę

ta  została  przez  bohaterów  wiersza 

MałŜonkowie

.  I  cz

ęś

ci  tego  tomu  towarzyszy  atmosfera 

spełniaj

ą

cej si

ę

 apokalipsy, poczucie bezpowrotnego przemijania czego

ś

 istotnego, pragnienie odnalezienia Atlantydy 

ś

wiadomo

ść

 złudze

ń

 tych pragnie

ń

Poeta  w  wierszach  Rymkiewicza  b

ę

dzie  jednym  z  wygna

ń

ców  z  królestwa  mitu.  Poeta  ten  nie  rozumie  dlaczego 

spotyka  go  taki  los,  towarzyszy  mu  nieustannie  poczucie  zagro

Ŝ

enia,  cho

ć

  nie  potrafi  sprecyzowa

ć

  jego  przyczyn. 

Osaczony  przez  barbarzy

ń

ców  poeta  chroni  si

ę

  w  przeszło

ść

,  reaktywuje  j

ą

  i  ponawia,  bo  wie,  ze  tylko  odnajduj

ą

swoje miejsce w przeszło

ś

ci, mo

Ŝ

e odnale

źć

 swoje miejsce w tera

ź

niejszo

ś

ci. 

Jednym  z  najbogatszych  kulturowych 

ź

ródeł  przeszło

ś

ci  jest  antyk,  którego  symbol  –  pokonany,  lecz  jednocze

ś

nie 

zwyci

ę

ski Rzym stał si

ę

 tematem wiersza 

Epitafium dla Rzymu. 

background image

 

 

KLASYCYZM WOBEC TRADYCJI 

Jednym  z  najistotniejszych  postulatów  współczesnego  klasycyzmu  jest  konieczno

ść

  okre

ś

lenia  przez  poet

ę

  swego 

stosunku do tradycji (wg Rymkiewicza). Si

ę

ganie do przeszło

ś

ci nie jest form

ą

 ucieczki od tera

ź

niejszo

ś

ci, ale chodzi 

o to, by w całym bogactwie minionego czasu osadzi

ć

 swoje istnienie, by okre

ś

li

ć

 swój stosunek do przodków, bo tylko 

rozumiej

ą

 ich 

Ŝ

ycie mo

Ŝ

emy zrozumie

ć

 własne. 

Od przeszło

ś

ci nie da si

ę

 uciec, poniewa

Ŝ

 kultura kształtowana przez kolejne wieki nie pozostaje bez wpływu na nas i 

ona formułuje nasz

ą

 

ś

wiadomo

ść

. Taki stosunek do tradycji wskazuje na zale

Ŝ

no

ść

 Rynkiewicza od pogl

ą

dów Eliota: 

 

Eliot definiuje klasyka jako twórc

ę

 dojrzałego pod wzgl

ę

dem umysłu, obyczaju i j

ę

zyka 

 

klasyk Rymkiewicza nie jest równie

Ŝ

 adwersarzem romantyka 

Postulowany  przez  poet

ę

  program  klasycystyczny  to  powrót  do  przeszło

ś

ci,  ale  nie  powrót  do  XVIII  wieku,  nie 

faworyzuje 

Ŝ

adnej epoki. 

POETA METAFUIZYK I NIEUSTANNE ZADUSZKI 

Trzeci tomik Rymkiewicza - Metafizyka – rozpoczyna si

ę

 wierszem Czym jest klasycyzm. Analiza utworów zawartych 

w  tym  tomiku  pozwala  stwierdzi

ć

Ŝ

e  chodzi  nie  tylko  o  transcendencj

ę

  mi

ę

dzy  kulturami,  ale  przede  wszystkim  o 

współistnienie dokona

ń

 kulturowych ró

Ŝ

nych epok w obr

ę

bie tradycji 

ś

ródziemnomorskiej. 

Wg  Trznadla  metafizyka  to  swoiste  zrównanie 

ś

wiata 

Ŝ

ywych  ze 

ś

wiatem  umarłych,  to  przywrócenie  istnienia  tym, 

którzy umarli, przywrócenie przede wszystkim poprzez pami

ęć

POETA METAFIZYK – ŁOWCA ARCHETYPÓW 

Twórczo

ść

 poetycka jest dla Rymkiewicza odwzorowaniem i ponawianiem kształtów, które znał czas miniony. Poj

ę

cie 

archetypu  przejmuje  od  Junga,  dla  którego  s

ą

  one  reprezentacjami  psychologicznie  koniecznych  reakcji  na 

pewne typowe sytuacje

 

istniej

ą

ce  zawsze  archetypy  s

ą

  tre

ś

ciami  nie

ś

wiadomo

ś

ci  zbiorowej,  jungowski  artysta,  aby  zintegrowa

ć

 

archetyp  ze 

ś

wiadomo

ś

ci

ą

,  posługuje  si

ę

  symbolem,  takie  działania  wprowadzaj

ą

  twórc

ę

  w  porz

ą

dek 

kosmosu, zapewniaj

ą

 mu harmoni

ę

 

Poeta  ma  jednak 

ś

wiadomo

ść

Ŝ

e  u

Ŝ

ywane  przez  niego  symbole  nie  zawsze  ł

ą

cz

ą

  go  z  czytelnikiem,  cz

ę

sto  nie 

stanowi

ą

 o wspólnocie do

ś

wiadcze

ń

 poety i odbiorcy, zostały pozbawione warto

ś

ci sakralnej, dlatego, gdy pojawiaj

ą

 

si

ę

 w wierszu zostaj

ą

 uznane za symbole indywidualne, b

ę

d

ą

ce własno

ś

ci

ą

 tylko poety. 

Przyczyn  takiej  sytuacji  upatrywał  Rymkiewicz  w  de  spirytualizacji  współczesnego 

ś

wiata,  której  przejawem  jest 

roztrwonienie archetypicznych obrazów i zanik podstawowych do

ś

wiadcze

ń

, w których obrazy te ujawniaj

ą

 si

ę

 przez 

symbole. 

Jednak  zasób  archetypicznych  symboli  i  wzorców  jest  niezniszczalny.  Jego  nieustanne  przywoływanie  i 

przypominanie to zadanie poety – metafizyka. Dla takiego poety znaki czasu tera

ź

niejszego s

ą

 tylko potwierdzeniem 

do

ś

wiadczenia metafizycznego. Poeta za pomoc

ą

 symboliki zapisuje to, co zostało ujrzane okiem wewn

ę

trznym. 

background image

 

Te rozwa

Ŝ

anie pozwalaj

ą

 sformułowa

ć

 kolejne znaczenie terminu metafizyka u Rymkiewicza: metafizyka to si

ę

ganie 

w sfer

ę

 pod

ś

wiadomo

ś

ci kolektywnej, wydobywanie z niej zapomnianych archetypicznych wzorców i przywracanie ich 

społeczno

ś

ci, w szatach symboliki czasu tera

ź

niejszego. 

CZAS I PAMI

ĘĆ

 

Fundamentalne  znaczenie  dla  przełomu  klasycyzmu  miało  przej

ę

cie  kołowej  koncepcji  czasu,  zgodnie  z  któr

ą

 

przeszło

ść

 i przyszło

ść

 spotykaj

ą

 si

ę

 tera

ź

niejszo

ś

ci. Odnosi si

ę

 to równie

Ŝ

 do sztuki – oznacza, 

Ŝ

e dzieło powstaj

ą

ce 

dzisiaj mo

Ŝ

e by

ć

 komentarzem do dzieła powstałego w przeszło

ś

ci, mo

Ŝ

e ukaza

ć

 je w innym 

ś

wietle. Aby zrozumie

ć

 

przeszło

ść

 musimy odnale

źć

 to, co ł

ą

czy nas z przodkami. 

Poetyckim zapisem refleksji o czasie jest wiersz 

Kurort

, w którym poeta ukrywa si

ę

 pod mask

ą

 Goethego. Pochodzi 

on ze zbioru 

Metafizyka

 z roku 1963. 

Rymkiewicz odwołuje si

ę

 w wierszach do wielu koncepcji czasu, co pozwala s

ą

dzi

ć

Ŝ

e nie chodziło mu o adaptacj

ę

 

jednego konkretnego systemu filozoficznego, ale chciał wydoby

ć

 z ka

Ŝ

dego to, co wydaje si

ę

 im wspólne – tj. prawd

ę

 

o istnieniu przeszło

ś

ci w pami

ę

ci czasu tera

ź

niejszego

Symbolem jedno

ś

ci wszystkich czasów jest dla Rymkiewicza 

Ŝ

a – obecna w wierszach wielu poetów przestaje 

by

ć

 symbolem indywidualnym, ale jest symbolem zmiany (

Ŝ

a oddana Danielowi Naborowskiemu). 

DIALOG Z BAROKIEM METAFIZYCZNYM 

Poeta  czerpie  z  kulturowego  dorobku  XVII  wieku  w  ka

Ŝ

dy  okresie  twórczo

ś

ci.  Zwi

ą

zki  z  barokiem  ujawniaj

ą

  si

ę

 

zarówno w zakresie poetyki, jak i problematyki utworów. Z metafizycznych poetów baroku najbli

Ŝ

si Rymkiewiczowi s

ą

Naborowski,  Jan  i  Zbigniew  Morsztynowie  (pomija  natomiast  S

ę

pa  Szarzy

ń

skiego  uwa

Ŝ

anego  za  najwybitniejszego 

poet

ę

 metafizycznego).  

Podstaw

ą

  wyboru  Rymkiewicza  był  sposób  kształtowania  wiersza  –  Naborowski  wg  Rymkiewicza  my

ś

li  wierszem

podczas gdy Szarzy

ń

ski zamyka swe my

ś

li w dany wzór. 

Jednak  mimo  niech

ę

ci  do  S

ę

pa  Szarzy

ń

skiego  znajdujemy  u  Rymkiewicza  nawi

ą

zania  do  barokowego  poety: 

Epitafium dla Rzymu

( patrz na koniec).

Zwi

ą

zek z podobnie zatytułowanym tekstem S

ę

pa jest lu

ź

ny. 

Dowodem nawi

ą

zywania do twórczo

ś

ci Jana Andrzeja Morsztyna jest wiersz 

Wiersze w kwartanie

 rozpoczynaj

ą

cy 

tomik 

Animula

 (1964)

(opracowany na ko

ń

cu)

Najwi

ę

cej  ł

ą

czy  Rymkiewicza  jednak  z  Danielem  Naborowskim.  Rymkiewiczowski  dialog  z  Naborowskim  polega  na 

ponowieniu  wzoru  ale  przede  wszystkim  jest  szczególn

ą

  gr

ą

  literack

ą

  (wiersz 

Wiersze  Daniela 

Naborowskiego

…z tomiku 

Metafizyka

). 

Najwi

ę

ksze zainteresowanie barokow

ą

 poezj

ą

 metafizyczn

ą

 obserwujemy u Rymkiewicza w okresie kształtowania si

ę

 

jego  programu  klasycyzmu.  Inspirowane ono  było  lektur

ą

  szkiców  Eliota.  Rymkiewicz  nawi

ą

zuj

ą

cy  do  metafizycznej 

poezji barokowej nie mo

Ŝ

e by

ć

 nazwany poet

ą

 metafizycznym w znaczeniu XVII wiecznego baroku angielskiego. 

Nazwa  ta  okre

ś

la  natomiast  specyficzny  sposób  kształtowania  wiersza.  Wiersze  współczesnego  poety  nawi

ą

zuj

ą

 

natomiast  do  polskiego  baroku  –  implikuj

ą

  metafizyk

ę

  rozumian

ą

  jako  poszukiwanie  Boga,  refleksj

ę

  nad 

przemijaniem, 

ś

mierci

ą

 i dwoisto

ś

ci

ą

 ludzkiej natury (to wszystko jest odziedziczone po polskim baroku). 

OD KLASYCZNEGO UNIWERSALIZMU DO ROMANTYCZNEGO INDYWIDUALIZMU 

background image

 

Postulaty  współczesnego  klasycyzmu  nie  s

ą

  przez  Rymkiewicza  realizowane  wiernie  w  pó

ź

niejszej  twórczo

ś

ci. 

Nast

ę

puje modyfikacja niektórych elementów. 

W  wierszu 

Otwock  1964

,  z  tomiku 

Anatomia

  (1970),  nast

ę

puje  po

Ŝ

egnanie  z  poet

ą

  uznanym  przez  Eliota  za 

najwi

ę

kszego  klasyka,  z  Wergiliuszem.  Rymkiewicz 

Ŝ

egna  si

ę

  wi

ę

c  w  pewnym  sensie  ze  swym  poetyckim 

programem. Po

Ŝ

egnanie dotyczy przede wszystkim poetyki. Wiersze zyskuj

ą

 na jasno

ś

ci i przejrzysto

ś

ci. 

W ostatnich tomach poety dominuje strofa dytyrambiczna. Natomiast problematyka nie zmienia si

ę

 zasadniczo, dzi

ę

ki 

czemu  cała  twórczo

ść

  Rymkiewicza  jawi  si

ę

  jako  ci

ą

gło

ść

,  jest  ona  swoi

ś

cie  rozumian

ą

  rozmowa  ze  zmarłymi. W 

jego twórczo

ś

ci najwa

Ŝ

niejszy jest problem 

ś

mierci. 

Zmienia si

ę

 u  Rymkiewicza pojmowanie 

ś

mierci:  nie  jest ju

Ŝ

 ona faktem kulturowym, ale procesem biologicznego 

rozkładu, jest konkretna i zmaterializowana. Pojawia si

ę

 te

Ŝ

 problematyka metaj

ę

zykowa

Z  tomików 

Anatomia

  (1970), 

Co  to  jest  drozd

  (1973), 

Thema  regium

  (1978)  mo

Ŝ

emy  wyczyta

ć

 

prze

ś

wiadczenie  o  bezsilno

ś

ci  j

ę

zyka  wobec  opisywanej  rzeczywisto

ś

ci.  J

ę

zyk  jest  konwencj

ą

,  czyli  nieuniknion

ą

 

barier

ą

  mi

ę

dzy  nami  a 

ś

wiatem  (wcze

ś

niej  konwencja  oznaczała  dla  Rymkiewicza  szans

ę

  na  zrozumienie 

przeszło

ś

ci). 

Opisan

ą

 sytuacj

ę

 obrazuje wiersz 

Czym jest klasycyzm(II)

 z tomu 

Thema regium

 (1978), a tak

Ŝ

e wiersz Glina 

mną się nie napije

 z tego samego tomu. 

Rymkiewicz  neguje  te

Ŝ

  Jungowsk

ą

  teori

ę

  archetypów  –  po  latach  mówi  o  niej, 

Ŝ

e  słu

Ŝ

yła  mu  raczej  jako  or

ęŜ

 

przeciwko  strukturalistom  polskiej  historii  literatury.  Twierdzi  te

Ŝ

,  ze  Jungizm  nie  jest  nauk

ą

  i  nie  mo

Ŝ

na  czerpa

ć

  z 

niego reguł, czy wskazówek metodologicznych. 

Rymkiewicz-eseista  podkre

ś

la, 

Ŝ

e  przedmiotem  jego  zainteresowania  jest  coraz  cz

ęś

ciej  indywidualny  los  ludzki

Natomiast  klasyk  dostrzegał  przede  wszystkim  uniwersalno

ść

,  powszechno

ść

,  powtarzalno

ść

 

ś

mierci.  Po  latach 

wa

Ŝ

na  staje  si

ę

 dl  Rymkiewicza  przede  wszystkim  konkretna 

ś

mier

ć

.  Mo

Ŝ

na  tu  przytoczy

ć

  wiersz 

Sentymentalny 

wierszyk marca

, z jednego z ostatnich tomów poety 

Znak niejasny, baśń półŜywa

 (1999). 

 

śywi i umarli w teatrze świata 

R.  Przybylski  okre

ś

lił  cał

ą

  twórczo

ść

  Rymkiewicza  jako  nieustanne  Zaduszki  –  poniewa

Ŝ

  niemal  cał

ą

  twórczo

ś

ci

ą

 

poety  rz

ą

dzi  temat 

ś

mierci,  jest  ona  wr

ę

cz  zapisem  współistnienia 

Ŝ

ywych  i  umarłych.  Rymkiewicz  realizuj

ą

c  taki 

temat posługuje si

ę

 okre

ś

lon

ą

 konwencj

ą

 – jednym ze sposobów konwencjonalizacji utworów jest zastosowanie liryki 

maski. Zakładanie masek umo

Ŝ

liwia poecie przywoływanie Wielkich Duchów przeszło

ś

ci. 

POETA NA OBROTOWEJ SCENIE 

Mamy u Rymkiewicza koncepcj

ę

 

ś

wiata jako teatru , co jest charakterystyczne dla baroku, ale nie chodzi tu o zwykle 

porównanie 

ś

wiata do teatru lecz o stwierdzenie, 

Ŝ

ś

wiat jest teatrem, jest z nim to

Ŝ

samy. 

ś

ycie to gra, a człowiek nie 

mo

Ŝ

e pozby

ć

 si

ę

 roli. Tak

ą

 koncepcj

ę

 znajdziemy np. w wierszu 

Poeta

 (z tomu 

Konwencje

 1957). 

Rymkiewicz jest nie  tylko poet

ą

 ale  te

Ŝ

 dramaturgiem,  w swoich  dziełach nawi

ą

zuje do koncepcji „teatru w teatrze”. 

Podobnie jak aktorami s

ą

 bohaterowie jego dramatów, tak te

Ŝ

 aktorem jest podmiot liryczny  wczesnych wierszy, nie 

jest on kim

ś

 wyj

ą

tkowym, od innych ró

Ŝ

ni si

ę

 tylko wielo

ś

ci

ą

 przybieranych masek: 

background image

 

 

przybieranie  kolejnych  masek  umo

Ŝ

liwia  nie  tylko  pełniejszy  ogl

ą

ś

wiata,  spojrzenie  z  ró

Ŝ

nych  punktów 

widzenia, ale jest równie

Ŝ

 sposobem ukrycia si

ę

 poety pod tekstem, ukrycia własnej prywatno

ś

ci 

Wiersz Poeta to głos młodego Rymkiewicza w dyskusji dotycz

ą

cej funkcji literaturze powojennej Polski. Wa

Ŝ

na jest tu 

sytuacja historyczna i społeczna w jakiej powstał wiersz. Istotne s

ą

 te

Ŝ

 nawi

ą

zania do twórczo

ś

ci Miłosza – Czesław 

Miłosz  stał  si

ę

  jednym  z  najwa

Ŝ

niejszych 

ź

ródeł  inspiracji  dla  Rymkiewicza  oraz  Jerzego  Wale

ń

czaka,  któremu 

Rymkiewicz po

ś

wi

ę

ca wiersz zawieraj

ą

cy kreacj

ę

 poety 

ś

wiadomego swej roli, który zdaje sobie spraw

ę

 z uwikłania w 

gr

ę

 mi

ę

dzyludzk

ą

 (wiersz 

Do Jerzego Waleńczaka 

z tomu 

Konwencje

). 

POCHWAŁA KONWENCJI 

Bezpo

ś

rednim 

ź

ródłem tomiku Rymkiewicza 

Konwencje

 mogły sta

ć

 si

ę

 postulaty 

Traktatu moralnego

 Miłosza  

 

postulaty  te  to  m.in.:  poeta  musi  nie

ć

  intuicj

ę

,  wyostrzony  i  przenikliwy  wzrok,  a  wiersz  winien  chroni

ć

  od 

rozpaczy 

 

Miłosz  u

ś

wiadamia, 

Ŝ

Ŝ

yjemy  w 

ś

wiecie  ró

Ŝ

norodnych,  zmieniaj

ą

cych  si

ę

  konwencji,  a  których  nie  ma 

ucieczki, jeste

ś

my w nie uwikłani, a przeciwstawi

ć

 im mo

Ŝ

emy jedynie marzenie 

 

Miłosz nakazuje szuka

ć

 ocalenia we  własnym wn

ę

trzu, okre

ś

li

ć

 si

ę

 wobec dominuj

ą

cych  pr

ą

dów i ideologii 

do czego potrzebna jest równowaga serca i umysłu 

Rymkiewicz powołuj

ą

c si

ę

 na te postulaty, zwracał szczególn

ą

 uwag

ę

 na sprawy, które dla Miłosza były tylko punktem 

wyj

ś

cia – zatrzymał si

ę

 dłu

Ŝ

ej nad konwencja, która stała si

ę

 dla poety miejscem ocalenia

 

Miłosz  rozumiał  konwencj

ę

  szeroko,  mogła  oznacza

ć

  filozoficzny  system,  formacj

ę

  polityczn

ą

,  pogl

ą

dy 

historiozoficzne 

 

Dla  Rymkiewicza  konwencja  była  poj

ę

ciem 

ś

ci

ś

le  zwi

ą

zanym  z  twórczo

ś

ci

ą

,  kategori

ą

  poetyck

ą

metod

ą

 ocalenia tradycji 

Z  bogatych  zasobów  literatury  poeta  wybiera 

ś

wiadomie  i  nie  pozwala  czytelnikowi  ulega

ć

  złudzeniu  prawdziwo

ś

ci 

tworzonej  fikcji  literackiej.  Podkre

ś

lenie  konwencjonalno

ś

ci  utworu  ma  sugerowa

ć

  odbiorcy, 

Ŝ

e  nie  powinien 

odczytywa

ć

 wiersza jako zapisu uczu

ć

 i emocji poety, ale szuka

ć

 gł

ę

bszej warstwy znaczeniowej. Konwencja staje si

ę

 

rodzajem kamufla

Ŝ

u. 

Rymkiewicz  wyst

ę

puje  przeciwko  ocenieniu  wiersza  ze  wzgl

ę

du  na  autentyczno

ść

  przedstawianych  uczu

ć

  autora. 

Szczero

ść

 nie mo

Ŝ

e by

ć

 kryterium oceny. Rymkiewicz wyró

Ŝ

nia w zwi

ą

zku z tym dwa rodzaje dialektu poetyckiego 

(który  rozumie  jako  sposób  mówienia,  składania  i  zasi

ę

g  słownictwa  wypowiedzi,  jest  to  j

ę

zyk  poetycki  wobec  j. 

narodowego): 

1. 

idiom konwersacyjny – czyli sposób pisania pozoruj

ą

cy swobodn

ą

 rozmow

ę

 poety z czytelnikiem 

2. 

idiom  konwencjonalny  –  oparty  na  wysoko  zorganizowanej  składni,  wywołuj

ą

cy  wra

Ŝ

enie  sztuczno

ś

ci 

wypowiedzi 

Rymkiewicz zaznacza, 

Ŝ

e poeta współczesny mo

Ŝ

e posługiwa

ć

 si

ę

 tylko idiomem konwencjonalnym

 

MASKI, ROLE, STYLIZACJE 

background image

 

W

ś

ród  wierszy  Rymkiewicza  znajduj

ą

  si

ę

  te

Ŝ

  takie,  w  których  podmiot  liryczny,  mówi

ą

cy  w  pierwszej  osobie 

przemawia głosem konkretnej postaci historycznej. Pisane s

ą

 one w konwencji liryki roli i liryki maski. Podmiot tych 

wierszy mo

Ŝ

emy nazwa

ć

 persona

 

persona jest wypadkow

ą

 współistnienia w tek

ś

cie dwóch głosów: głosu poety współczesnego i głosu postaci, 

pod której mask

ą

 si

ę

 ukrywa 

Jednym z głosów przeszło

ś

ci jest głos Dantego z wiersza 

Dante

 (tom 

Metafizyka

), podobna koncepcja wyst

ę

puje w 

innych  wierszach  z  tego  tomu: 

Kurort

  (Goethe), 

Mickiewicz  w  ParyŜu

.  Znajdziemy  te

Ŝ

  głos  przeszło

ś

ci  w 

wierszu 

Exegi

 

monumentum

 z tomu 

Thema regium

. Natomiast inaczej ukształtowany jest podmiot wiersza 

Bias 

z Priene

, gdzie mamy do czynienia z poł

ą

czeniem liryki po

ś

redniej i bezpo

ś

redniej. 

Kwiatkowski podkre

ś

la, 

Ŝ

e twórczo

ść

 Rymkiewicza nasycona jest silnie elementami mitu i religijno

ś

ci

Ŝ

e obecny jest 

w niej motyw 

ś

mierci i odrodzenia oraz komunikacji mi

ę

dzy 

Ŝ

ywymi i zmarłymi. Kwiatkowski zwraca uwag

ę

 na istotn

ą

 

kwesti

ę

 – ujawniaj

ą

c

ą

 si

ę

 w poezji Rymkiewicza wi

ęź

 mi

ę

dzy literatur

ą

 a metafizyk

ą

, religi

ą

, mitologi

ą

. Uwaga ta 

dotyczy wczesnych wierszy Rymkiewicza. 

Jedn

ą

 z metod intertekstualnej gry jak

ą

 prowadzi Rymkiewicz s

ą

 stylizacje – aktualizacja wybranych nurtów tradycji 

odbywa  si

ę

  przez  nawi

ą

zanie  do  okre

ś

lonych  poetyk  przeszło

ś

ci  lub  do  form  wiersza  typowych  dla  konkretnych 

poetów: 

  stylizacja  na  płaszczy

ź

nie  poetyki  dokonuje  si

ę

  poprzez  u

Ŝ

ycie  archaizmów  leksykalnych,  słowotwórczych, 

fleksyjnych, a tak

Ŝ

e poprzez wykorzystanie typowych dla baroku 

ś

rodków stylistycznych 

  Rymkiewicz  stosuje  te

Ŝ

  (za  przykładem  Eliota

1

)  cz

ę

ste  nawi

ą

zania  poprzez  cytaty,  aluzje,  do  twórców 

Ŝ

nych epok 

  wa

Ŝ

nym zabiegiem stylizacyjnym jest kształtowanie tytułów utworów na wzór barokowy 

POETA JAKO MEDIUM 

W

ś

ród utworów, w których odbywa si

ę

 dialog z tekstami poetów wcze

ś

niejszych, s

ą

 takie, które mo

Ŝ

na nazwa 

 mediumicznymi.  Okre

ś

lenia  tego  u

Ŝ

ył  Rymkiewicz  w  nawi

ą

zaniu  do  twórczo

ś

ci  Mi

ę

dzyrzeckiego

2

.  W

ś

ród  tak 

okre

ś

lanych  utworów  znajduj

ą

  si

ę

  wiersze  metapoetyckie,  w  których  zostaje  zapisany  proces  ingerencji  umarłych  w 

ś

wiat współczesnego poety. „Ja” liryczne wie, 

Ŝ

e jest medium, przez które przemawiaj

ą

 głosy przodków.  

Ciekawym zapisem tych zało

Ŝ

e

ń

 s

ą

 takie utwory jak: 

 

Kolęda księdza Baki

 z tomu 

Co to jest drozd

 (1973) 

 

Jak on ten trup

 z tomu 

Co to jest drozd 

 

Ptak jako figura poety 

Ptak jest stworzeniem cz

ę

sto goszcz

ą

cym w poezji i przybiera ró

Ŝ

ne znaczenie symboliczne: 

−−−−

 

materialne przedstawienie duchowej sfery ludzkiego 

Ŝ

ycia (w Biblii, u Greków i Rzymian staro

Ŝ

ytnych) 

background image

 

−−−−

 

symbol wi

ąŜą

cy rzeczywisto

ść

 fizyczn

ą

 z rz,metafizyczn

ą

, ziemi

ę

 z niebem 

−−−−

 

atrybut bogów antycznych (orzeł, łab

ę

d

ź

, sowa) 

−−−−

 

symbol Boga chrze

ś

cija

ń

skiego (goł

ą

b) 

−−−−

 

symbolizował uwolnienie od spraw ziemskich i wzlot ku Bogu, czyli był znakiem transcendentnego 

ś

wiata 

−−−−

 

synonim poety 

U  Rymkiewicza  wła

ś

nie  ptak  jest  figur

ą

  poetów  ró

Ŝ

nych  czasów,  za  pomoc

ą

  której  został  podj

ę

ty  dialog  o  sensie 

istnienia i o transcendencji. 

GŁOS WRÓBLA W KRTANI 

Motyw  ptaka  obecny  wyra

ź

nie  w  tomie 

Człowiek  z  głową  jastrzębia

.  Ptakiem  pojawiaj

ą

cym  si

ę

  cz

ę

sto  u 

Rymkiewicza  jest  wróbel  –  stworzenie  małe,  szare,  niepozorne,  przez  sw

ą

  nieustann

ą

  obecno

ść

  w

ś

ród  ludzi 

powszednie, prawie niedostrzegalne. 

Wróbel  symbolizuje  płodno

ść

  i  pami

ęć

,  wojowniczo

ść

  i  chytro

ść

.  Głos  wróbla  to  w  poezji  Rymkiewicza  głos 

przodków, to oni wdzieraj

ą

 si

ę

 w 

Ŝ

ycie poety, wymagaj

ą

 by o nich pami

ę

ta

ć

 (

Przodkowie, Metafizyka

). 

CZŁOWIEK Z GŁOW

Ą

 JASTRZ

Ę

BIA 

Sposób  w  jaki  okre

ś

la  Rymkiewicz  groz

ę

  kontaktów  z  przodkami  bliski  jest  surrealizmowi.  Surrealistyczne 

obrazowanie pojawia si

ę

 zwłaszcza w jego wczesnych opowiadaniach, a tak

Ŝ

e odnajdujemy je w wierszu 

Człowiek 

z głową jastrzębia

Ś

WIERGOT PRZEGRANEGO METAFIZYKA 

Jedn

ą

  z  najistotniejszych  diagnoz  Rymkiewicza  jest  diagnoza  o 

ś

mierci  symboliki,  z  pomoc

ą

  której  ujawnione  były 

archetypalne wzorce. Symbole te zostały zapomniane, nie s

ą

 czytelne dla odbiorcy. Je

ś

li s

ą

 dost

ę

pne to tylko poecie-

metafizykowi  to 

Ŝ

adna  technika  tworzenia  nie  mo

Ŝ

e  przywróci

ć

  komunikacji  miedzy  nadawc

ą

  a  odbiorc

ą

  (wiersz 

Pogrzeb metafizyka)

W KR

Ę

GU METAFIZYKI ELIOTA – 

Wiersze w kwartanie 

Ptak  pozostaje  istotnym  znakiem  tak

Ŝ

e  w  tomie 

Animula,

  naznaczonym  lektur

ą

  Eliota.  Tom  ten  mo

Ŝ

na  uzna

ć

  za 

metapoetycki,  poniewa

Ŝ

  jest  on  prób

ą

  wypowiedzenia  zasad  współczesnego  klasycyzmu  przy  u

Ŝ

yciu  j

ę

zyka  poezji. 

Rymkiewicz  przywołuje  tu  wiersze  poetów,  dla  których  Bóg  był  punktem  odniesienia  w  spojrzeniu  na  egzystencj

ę

 

człowieka. Chce on w ten sposób pokaza

ć

, w jaki sposób powracaj

ą

 oni w wierszu dzisiejszym. 

Wierszem obrazuj

ą

cym te koncepcje jest utwór 

Wiersze w kwartanie. 

MI

Ę

DZY NATUR

Ą

 A KULTUR

Ą

 - 

Animula 

Animula

  to  te

Ŝ

  tytuł  głównego  poematu  tomu  o  tym  samym  tytule.  Mamy  w  tym  wierszu  równie

Ŝ

  rozwa

Ŝ

ania 

metapoetyckie. 

SŁOWIK W

Ś

RÓD RUIN RZYMU 

background image

 

W  cyklu  wierszy  Tristia  (z  tomu  Ulica  Mandelsztama) 

ś

piewem  słowiczym  nazwany  zostaje  głos  Mandelsztama

3

Rymkiewicz pisze o słowiku jako ptaku, który 

ś

piewaj

ą

cy w idyllicznych ogrodach twórców minionego czasu, umilkł w 

ogrodach poetów XX wieku. 

Ten poemat jest prób

ą

 ukazania analogii mi

ę

dzy losem rzymskiego wygna

ń

ca a histori

ą

 rosyjskiego poety. 

 

Poeta i język 

Rymkiewicz  zajmuje  si

ę

  j

ę

zykiem  jako  tworzywem  poezji.  Powinien  on  by

ć

  dla  poety  miejscem  spotkania 

tera

ź

niejszo

ś

ci  z  przeszło

ś

ci

ą

.  Tematyka  metaj

ę

zykowa  pojawia  si

ę

  we  wczesnym  wierszach  Rymkiewicza,  np.  w 

wierszu 

Mickiewicz w ParyŜu

PRZEPA

ŚĆ

 MI

Ę

DZY SŁOWEM A RZECZ

Ą

 

Istotnym pytaniem jakie nurtuje podmiot liryczny wielu wierszy Rymkiewicza jest pytanie o relacje mi

ę

dzy 

ś

witem a 

człowiekiem, który badaj

ą

c rzeczywisto

ść

 posługuje si

ę

 zmysłami, porz

ą

dkuje j

ą

 w my

ś

li i nazywa za pomoc

ą

 j

ę

zyka.  

Wiele  utworów 

ś

wiadczy,  ze  j

ę

zyk  nie  jest  w  stanie  ani  prawdziwie  pozna

ć

  ani  opisa

ć

  rzeczywisto

ś

ci  wobec  słowa 

zewn

ę

trznej.  Poj

ę

cia  ogólne  próbuj

ą

ce  uporz

ą

dkowa

ć

 

ś

wiat,  zamkn

ąć

  go  w  kategoriach  rodzaju  i  gatunku  s

ą

 

bezradne wobec cudów natury. 

Zapisem  kolejnych  prób  okre

ś

lenia  relacji  mi

ę

dzy  słowem  a  rzecz

ą

  s

ą

  wiersze  z  tomu 

Co  to  jest  drozd

.  W 

tytułowym  dro

ź

dzie  nie  Ko

Ŝ

an  doszukiwa

ć

  si

ę

  znacze

ń

  symbolicznych  jakie  były  przypisywane  ptakowi. Tym  razem 

nie 

ś

piewa on głosem  przodków,  nie  jest  symbolem  rado

ś

ci. Tytułowe  pytanie  ma  raczej  charakter  ogólny  i  dotyczy 

relacji miedzy bytem konkretnym, empirycznie sprawdzalnym (drozdem, drzewem) a j

ę

zykowym odpowiednikiem

Drozd mo

Ŝ

e tu by

ć

 jedynie symbolem w znaczeniu jakie nadaje temu poj

ę

ciu filozof – Peirce, który rozró

Ŝ

niaj

ą

c w

ś

ród 

znaków symbole, ikony  i  indeksy,  te pierwsze nazywa konwencjonalnymi. Czyli wg tego filozofa symbolami s

ą

 m.in. 

wyrazy, którymi nazywamy otaczaj

ą

cy nas 

ś

wiat. Drozd-symbol to słowo próbuj

ą

ce opisa

ć

 rzeczywisto

ś

 

Te wszystkie rozwa

Ŝ

ania mamy tytułowym wierszu tomiku, a tak

Ŝ

e w wierszu ko

ń

cz

ą

cym tomik w którym ujawnia si

ę

 

tak

Ŝ

e efekt humorystyczny (

Traktat metafizyczny

). 

W OBRONIE METAFIZYKI 

Rymkiewicz  nie  b

ę

d

ą

c  filozofem  metafizyki  sam  broni  jej,  broni

ą

c  jednocze

ś

nie  sensu  uprawiania  poezji.  Poeta, 

kreuj

ą

c  swój 

ś

wiat  przedstawiony,  u

Ŝ

ywa  własnego,  zmetaforyzowanego  j

ę

zyka,  w  którym  mo

Ŝ

na  nie  tylko  opisa

ć

 

rzeczywisto

ść

,  ale  mo

Ŝ

na  te

Ŝ

  próbowa

ć

  uchwyci

ć

  istot

ę

  duszy.  Dlatego  te

Ŝ

  metapoetycki  tom 

Co  to  jest  drozd

 

ko

ń

czy si

ę

 przesłaniem metafizycznym. 

Rymkiewicz  podkre

ś

la  istotn

ą

  role  wyobra

ź

ni  w  twórczo

ś

ci  poetyckiej.  Wyobra

ź

nia  ma  słu

Ŝ

y

ć

  docieraniu  doi 

zamierzchłych symboli, archetypicznych obrazów. 

GŁOS W SPORZE O UNIWERSALIA 

background image

 

Pojawiaj

ą

ce si

ę

 w wielu utworach pytania o relacj

ę

 mi

ę

dzy realnymi bytami a odpowiadaj

ą

cymi im poj

ę

ciami ogólnymi 

mo

Ŝ

na  potraktowa

ć

  jako  głos  poetycki  w  sporze  o  uniwersalia.  Stopniowo  pytania  te  nabieraj

ą

  charakteru 

metafizycznego – refleksja nad słowem jest miejscem spotkania lingwistyki z metafizyk

ą

Wszystkie  utwory  po

ś

wi

ę

cone  drozdowi  zbudowane  s

ą

  w  du

Ŝ

ej  mierze  z  pyta

ń

,  na  które  nie  ma  jeszcze  próby 

odpowiedzi,  jest  jedynie  postawienie  problemu.  Poetycki  drozd  oznaczaj

ą

cy  raz  poj

ę

cie  ogólne,  raz  drozda 

konkretnego, wpisuje si

ę

 w spór o uniwersalia. Czy  idea  drozda istnieje realnie,  jak chciał Platon, czy  mo

Ŝ

e tylko w 

konkretnym, opierzonym dro

ź

dzie (Arystoteles). 

Wobec ograniczonych mo

Ŝ

liwo

ś

ci istnienia bytów realnych słowa s

ą

 wolne od tych ogranicze

ń

, ich sens NIE polega 

na  tym, 

Ŝ

e  nazywaj

ą

  ,  ale  na  tym, 

Ŝ

e  TWORZ

Ą

.  Rzeczywisto

ś

ci

ą

,  w  której  słowo  uzyskuje  tak

ą

  rang

ę

,  jest 

rzeczywisto

ść

 poetycka. Drzewo poetyckie budowane jest ze słów, które nie przystaj

ą

 do drzewa realnego. 

Poezja jest now

ą

 rzeczywisto

ś

ci

ą

, funkcjonuj

ą

c

ą

 na innych prawach ni

Ŝ

 zmysłowo poznawalny 

ś

wiat. Słowo poetyckie 

zostaje wprowadzone w ró

Ŝ

ne konteksty, w których mo

Ŝ

e pełni

ć

 ró

Ŝ

norodne funkcje. 

Poetycki realizm Rymkiewicza nie jest realizmem w tradycyjnym znaczeniu. Rymkiewicz nie rezygnuje z utrwalonych 

form  zapisu  wiersza,  nie  zale

Ŝ

y  mu  na  tym,  by  byt  tworzony  słowem  poetyckim  był  konkurencyjny  wobec  bytu 

realnego. Rymkiewiczowi chodzi o podkre

ś

lenie, 

Ŝ

e wiersz jest form

ą

 dialogu z rzeczywisto

ś

ci

ą

Wiersz  jest  wg  Rymkiewicza  rzeczywisto

ś

ci

ą

  niezale

Ŝ

n

ą

  od 

ś

wiata  realnego,  poniewa

Ŝ

  jest  konwencj

ą

,  umow

ą

zbiorem  reguł  gry,  narz

ę

dziem  porozumienia,  ale  i  zabawy  ze 

ś

wiatem,  jest  jedynym  miejscem  istnienia  tego,  co 

fizycznie przemin

ę

ło. Istnie

ć

 znaczy by

ć

 w tek

ś

cie, by

ć

 w j

ę

zyku. 

Rymkiewicz  w  swoim  przekonaniu  o  niemo

Ŝ

no

ś

ci  wiernego  oddania 

ś

wiata  za  pomoc

ą

  słowa  jest  bliski  Miłoszowi. 

Odmienne jest przekonanie Rymkiewicza, 

Ŝ

istnie

ć

 znaczy by

ć

 zapisanym

 

ISTNIE

Ć

 ZNACZY BY

Ć

 W J

Ę

ZYKU 

Jednym  z  podstawowych  zało

Ŝ

e

ń

  wczesnego  klasycyzmu  Rymkiewicza  jest  mo

Ŝ

liwo

ść

  ocalania  przemijaj

ą

cych 

rzeczy poprzez działania artysty. To twórca izoluje ze 

ś

wiata i utrwala w dziele przedmiot. Warunkiem ocalenia jest 

istnienie pokrewie

ń

stwa mi

ę

dzy twórc

ą

 a odbiorc

ą

, wspólnota do

ś

wiadcze

ń

J

ę

zyk Rymkiewicza zapewnia istnienie tym, którzy odeszli. 

Ś

wiadcz

ą

 o tym liczne wiersze „mediumiczne” oraz utwory 

nale

Ŝą

ce do liryki roli i maski. 

Obecno

ść

  w 

ś

wiadomo

ś

ci  tekstów  naszej  kultury  jest  równocze

ś

nie  warunkiem  zachowania  to

Ŝ

samo

ś

ci  narodu, 

poczucia jego odr

ę

bno

ś

ci, warunkiem przetrwania (

Wiersz dla plemienia Jadźwingów

…). 

BÓG W ZWIERCIADLE J

Ę

ZYKA 

Człowiek,  którego  jedynym  narz

ę

dziem  opisu  tego,  co  zewn

ę

trzne,  jest  j

ę

zyk,  stoi  bezradny  wobec  empirycznie 

niepoznawalnej  sferze  metafizycznej.  Rymkiewicz  wskazuje,  ze  j

ę

zyk  literatury  nie  radzi  sobie  z  t

ą

  problematyk

ą

Tematem nurtuj

ą

cym poet

ę

 jest j

ę

zyk jako niedoskonałe narz

ę

dzie poznania Boga: 

 

ciemno

ść

  to  poj

ę

cie  towarzysz

ą

ce  nieustannie  poecie  w  refleksjach  teologicznych  –  jeste

ś

my  skazani  na 

ą

dzenie w ciemno

ś

ci 

 

ą

dz

ą

c jak Paweł w ciemno

ś

ci szukamy prze

ś

witu, prze

ś

wit to troch

ę

 

ś

wiatła w miejscu najciemniejszym 

background image

T

ą

 tematyk

ę

 porusz poeta w wierszu 

Jeśli nie istnieje

 z tomiku 

Co to jest drozd

 (1973). 

PRYWATNA HISTORIA FILOZOFII 

Rymkiewicz  pisze  wierszami  swoj

ą

  prywatn

ą

  histori

ę

  filozofii  –  kształtuj

ą

c  swoj

ą

  poezj

ę

  poprzez  si

ę

ganie  po 

interteksty, którymi s

ą

 dzieła i rozprawy filozofów. 

Zakres  pyta

ń

  jakie  stawia  poeta  nie  jest  szeroki,  ale  s

ą

  to  pytania  fundamentalne.  Dotycz

ą

  przyczyny,  sensu  i 

sposobu istnienia 

ś

wiata oraz mo

Ŝ

liwo

ś

ci jego poznania i wyra

Ŝ

enia w j

ę

zyku. 

Rymkiewicz  w  wielu  wiersza  prowadzi  dyskusj

ę

  z  Platonem  (zacz

ę

ło  si

ę

  od  wiersza 

Mickiewicz  w  ParyŜu

). 

Filozofia Platona zostaje zakwestionowana w pó

ź

niejszych utworach – m.in. w 

Kolędzie księdza Baki

Rymkiewicz  dialoguj

ą

c  z  filozofami  przede  wszystkim  pyta,  nierzadko  ironizuje,  nie  zgadza  si

ę

,  proponuje  własne 

spojrzenie.  Poeta  stawia  pytania  filozofom  ró

Ŝ

nych  epok,  rozpoczyna  od  staro

Ŝ

ytno

ś

ci  (Platon,  Parmenides). 

Nawi

ą

zuje do Heraklita w 

Wierszu na te słowa Heraklita: Nie moŜna wejść dwa razy do tej samej rzeki 

(z tomu 

Anatomia

 z 1970 roku). 

Rymkiewicz si

ę

ga równie

Ŝ

 do filozofów zajmuj

ą

cych si

ę

 zagadnieniami epistemologicznymi, którzy próbuj

ą

 nakre

ś

li

ć

 

relacje  miedzy  człowiekiem a 

ś

wiatem – m.in. do Kanta w wierszu  o  tym samym  tytule co dzieło filozofa: 

Krytyka 

czystego rozumu

 (z tomu 

Co to jest drozd

). 

Mamy  te

Ŝ

  u  Rymkiewicza  nawi

ą

zania  do  Husserla  (

Ale  do  rzeczy

  z  tomu 

Moje  dzieło  pośmiertne

  z  1993), 

Heideggera. 

W  prywatnej  historii  Rymkiewicza  nie  pojawiaj

ą

  si

ę

  ci,  którzy  znale

ź

li  jedynie  słuszn

ą

  i  ostateczn

ą

  odpowied

ź

,  lecz 

w

ą

tpi

ą

cy,  niepewni,  czasem  neguj

ą

cy  Boga  pesymi

ś

ci,  jak  Schopenhauer  (wiersz 

Teologia  ślimaka

,  z  tomu 

Moje dzieło pośmiertne

). 

POPIÓŁ S

Ą

 NASZE SŁOWA 

Wiele  wierszy  Rymkiewicza  stanowi  refleksj

ę

  na  nietrwało

ś

ci

ą

  j

ę

zyka.  Słowo  nie  ma  mocy  ocalaj

ą

cej,  jest 

przemijaj

ą

ce podobnie jak przedmiot. Interesuj

ą

co ta tematyka została ukazana w wierszu 

Moje słowa są cielesne

 

pochodz

ą

cym z tomu 

Thema regium

WIERSZ JAKO WI

Ę

ZIENIE 

Ś

MIERCI 

Obok przekonania o przemijalno

ś

ci słów mamy równie

Ŝ

 sugesti

ę

Ŝ

e mog

ą

 si

ę

 one sta

ć

 narz

ę

dziem walki ze 

ś

mierci

ą

 

i  rozkładem.  Problematyk

ę

  t

ę

  podejmuje  poeta  w  wierszu  ko

ń

cz

ą

cym  tomik 

Anatomia

, a  nawi

ą

zuj

ą

cym  do  obrazu 

Rembrandta dramacie 

Lekcja anatomii profesora Tulpa. 

Tematyka ta poruszona zostaje te

Ŝ

 w wierszu 

Schubert

 z tomiku 

Thema regium

JEST TRUP, KTÓRY 

ś

YJE 

Wiersz  b

ę

d

ą

cy  w  poezji  Rymkiewicza  jednocze

ś

nie  popiołem  i  wi

ę

zieniem 

ś

mierci,  ukazywany  jest  przez  poet

ę

  na 

podobie

ń

stwo trupa. 

Tematyk

ę

 t

ę

 realizuj

ą

 m.in. takie wiersze jak: 

Weźcie te wiersze, Taka mgła, Na te wiersze

background image

 

Utwory, w których j

ę

zyk, słowo, wiersz okazuj

ą

 si

ę

 trupami próbuj

ą

cymi zaznaczy

ć

 swoja 

Ŝ

ywotno

ść

, umieszcza poeta 

w s

ą

siedztwie utworów po

ś

wi

ę

conych refleksji nad sposobem i sensem istnienia konkretnych przedmiotów. 

 

W poszukiwaniu transcendencji 

Jednym  z  głównych  celów  poezji  Rymkiewicza  jest  okre

ś

lenie  szczególnej  sytuacji  egzystencjalnej  człowieka

który  z  jednej  strony  podlega  nieubłaganym  prawom  NATURY,  z  drugiej, 

Ŝ

yj

ą

c  w  okre

ś

lonym  miejscu  i  czasie  jest 

uwikłany w HISTORI

Ę

Podmiot liryczny jego wierszy nieustannie podejmuje problematyk

ę

 

ś

mierci i rozkładu ciała, próbuje nazwa

ć

 i opisa

ć

 

po

ś

miertn

ą

  egzystencj

ę

  człowieka,  nieustannie  stawia  pytania  o  sens  ludzkiego  i  przedmiotowego  istnienia,  o  los 

po

ś

miertny, o transcendencj

ę

CZŁOWIEK  WOBEC  NATURY  I  HISTORII  tematyka  poruszana  przede  wszystkim  w  tomach: 

Konwencje

  i 

Człowiek z  

 

 

 

 

głową jastrzębia 

W tej tematyce mieszcz

ą

 si

ę

 utwory b

ę

d

ą

ce prób

ą

 uogólnienia ludzkiego losu w obliczu do

ś

wiadcze

ń

 ostatniej wojny 

(

Zima, Szczelina

). 

POETYCKIE HIPOSTAZY

4

 ZA

Ś

WIATA 

Poeta dla którego  metafizyka nie jest pustym słowem musi  stawia

ć

 najstarsze pytania ludzko

ś

ci. Pytania te  dotycz

ą

 

nie tylko sensu ziemskiego istnienia, ale równie

Ŝ

 tego, co nast

ą

pi po ziemskiej egzystencji. 

Ta tematyka pojawia si

ę

 ju

Ŝ

 w tomie 

Człowiek z głową jastrzębia, 

gdzie kraina po

ś

miertna jest przede wszystkim 

tajemnic

ą

. To co tajemnicze próbuje poeta okre

ś

li

ć

 metaforycznie. 

Mamy w tym kr

ę

gu takie utwory jak: Lament osiemnastoletniej, Do trupa, Na trupa,  

Pytania i odpowiedzi dotycz

ą

ce za

ś

wiatów wydaj

ą

 si

ę

 o tyle wa

Ŝ

ne, o ile mog

ą

 sta

ć

 si

ę

 tematem poetyckim. 

Ś

mier

ć

 

jest materi

ą

 pozwalaj

ą

c

ą

 kształtowa

ć

 wiersz. Wa

Ŝ

niejsza od odpowiedzi zdaje si

ę

 by

ć

 jej forma. 

PYTANIA ZADAWANE BOGU 

W  twórczo

ś

ci  Rymkiewicza  mamy  zainteresowanie  problematyk

ą

  teologiczn

ą

.  W

ś

ród  pó

ź

niejszych  „wierszy 

teologicznych” mo

Ŝ

na wyró

Ŝ

ni

ć

 dwa rodzaje: 

1)  b

ę

d

ą

ce  nawi

ą

zaniem  do  biblijnego  wizerunku  Chrystusa  –  sonety  o  stylizowanych  na  barok  tytułach 

inspirowanych Ewangeli

ą

2)  odsyłaj

ą

ce do Boga jako stworzyciela wszech

ś

wiata, który ponosi odpowiedzialno

ść

 za swoje dzieło 

Mamy wi

ę

c tu wiersz: 

Na zmartwychwstanie Pana Naszego JCH

Do  problemu  zmartwychwstania  Rymkiewicz  powraca  wielokrotnie,  szukaj

ą

c  inspiracji  w  ewangelicznych 

przesłaniach. W przedostatnich tomach zwracaj

ą

 uwag

ę

  utwory,  które  daj

ą

 nadziej

ę

 na  zmartwychwstanie  (

Wiersz 

na te słowa Ewangelii św. Jana: ze idzie godzina i teraz jest, gdy umarli słyszą

…..). 

background image

 

Z PERSPEKTYWY ŁAZARZA 

Rymkiewicz  wiele  miejsca  po

ś

wi

ę

ca  ukazaniu  współistnienia 

Ŝ

ywych  i  umarłych,  podkre

ś

laj

ą

c, 

Ŝ

e  umarli 

Ŝ

yj

ą

  dzi

ę

ki 

pami

ę

ci i słowu w wiecznym teraz kultury. 

W poezji  Rymkiewicza mo

Ŝ

emy te

Ŝ

  odnale

źć

 utwory, które 

Ŝ

ywi naznaczeni s

ą

 

ś

mierci

ą

,  umieraj

ą

 jeszcze  za 

Ŝ

ycia. 

Ś

mier

ć

  jest  nieustannym  procesem  rozkładu,  który  zaczyna  si

ę

  ju

Ŝ

  w  momencie  narodzin  (

Rozmowa  z  czaszką, 

Odjęli tedy kamień, Oto jak robak

). 

 

Podsumowanie 

Rymkiewicz penetruje nieustannie ten sam temat: temat 

ś

mierci. Jego literatura jest dialogiem z przeszło

ś

ci

ą

 oraz 

dialogiem z czytelnikiem. Najwa

Ŝ

niejsza jest dla niego twórczo

ść

 poetycka, natomiast proza stanowi komentarz do 

wierszy. 

 

Wczesnej  twórczo

ś

ci  Rymkiewicza  patronuje  Miłosz.  Niektóre  z  jego  wierszy  inspiruj

ą

  poetyckie  apokaliptyczne 

obrazy,  ciemne  wizje  zbli

Ŝ

aj

ą

cej  si

ę

  zagłady,  inne  rodz

ą

  si

ę

  ze  sprzeciwu  wobec  działa

ń

  awangardy  neguj

ą

cej 

przeszło

ść

 oraz z przekonania o kryzysie kultury 

ś

ródziemnomorskiej. 

Przejawem  tego  kryzysu  jest  wg  Rymkiewicza  zapomnienie  symboli,  za  pomoc

ą

  których  porozumiewali  si

ę

  poeci 

czasu minionego. 

Diagnoz

ą

 

ś

mierci  symboliki  jest  tom 

Człowiek  z  głową  jastrzębia,

  .Aby  j

ą

  wskrzesi

ć

  poeta  powinien  by

ć

 

metafizykiem, magiem

Rymkiewicz  podkre

ś

la, 

Ŝ

e  j

ę

zyk  jest  jedyn

ą

  rzeczywisto

ś

ci

ą

,  która  mo

Ŝ

e  podtrzyma

ć

  wszelkie  istnienie.  Istotn

ą

 

funkcj

ę

 ocalaj

ą

c

ą

 pełni pami

ę

 

Ostatnie  tomy  Rymkiewicza  ukazuj

ą

  go  jako  poet

ę

  pyta

ń

,  s

ą

  to  pytania  o  sens  istnienia,  o  eschatologi

ę

,  o 

perspektywy i sposób po

ś

miertnego bycia. 

Ostatnie wiersze Rymkiewicza wyznaczaj

ą

 now

ą

 drog

ę

 poszukiwa

ń

, jest ona naturaln

ą

 konsekwencj

ą

 wcze

ś

niejszych 

przemy

ś

le

ń

. Patronuj

ą

 jej: 

 

Heidegger – od którego czerpie poj

ę

cie prze

ś

witu, który jest kluczem do transcendencji, poniewa

Ŝ

 umo

Ŝ

liwia 

chwilowe, momentalne zrozumienie istoty bytu 

 

Nietzsche – patronuje utworom b

ę

d

ą

cym zapisem nieustannego rozkładu materialnego 

ś

wiata, nietrwało

ś

ci i 

znikomo

ś

ci bytu, które przeciwstawiaj

ą

 si

ę

 nico

ś

ci przejawiaj

ą

c Nietzschea

ń

sk

ą

 wol

ę

 mocy

5

 

 

 

background image

 

                                                                                                                                    

1

 

Thomas Stearns Eliot (

ur. 

26 wrze

ś

nia

 

1888

 w 

Saint Louis

 w 

USA

, zm. 

4 stycznia

 

1965

 w 

Londynie

) – 

poeta

dramaturg

 i eseista. Urodzony w 

USA

, został 

brytyjskim

 poddanym w roku 

1927

, w tym roku przeszedł na 

anglikanizm

Studiował na uniwersytetach w USA (

Harvard

), Anglii (

Oxford

) i Francji (

Sorbona

). Laureat 

Nagrody Nobla

 w dziedzinie 

literatury

 za 

rok 

1948

. Od 

1915

 do 

1922

 

Ŝ

onaty z 

Vivienne Haigh-Wood

, w 

1957

 po

ś

lubił 

Esmé Valerie Fletcher

. Wi

ę

kszo

ść

 

Ŝ

ycia 

zawodowego przepracował w banku Lloyds w 

Londynie

 oraz w wydawnictwie 

Faber and Gwyer

 (pó

ź

niej 

Faber and Faber

). 

pogl

ą

dach politycznych Eliota silnie obecna jest krytyka demokracji parlamentarnej, któr

ą

 oskar

Ŝ

ał o zagubienie warto

ś

ci moralnych. Politycy nastawieni 

s

ą

 na zysk, utracili wi

ęź

 z tradycj

ą

, przez co zerwali wi

ęź

 ze społecze

ń

stwem. Główna przyczyna zła tkwi jednak w wychowaniu. Eliot krytykuje system 

edukacyjny za narzucenie obcych wzorców, kształtowanie nadmiernego indywidualizmu, nierozwijanie w młodych ludziach postaw moralnych. Uwa

Ŝ

ał 

wi

ę

c, 

Ŝ

e konieczne jest odej

ś

cie od XIX-wiecznej kultury demokratyczno-liberalnej i wprowadzenie ładu moralnego, powrót do tradycyjnych warto

ś

ci 

chrze

ś

cija

ń

skich. 

 

 

2

 

Artur 

Mi

ę

dzyrzecki 

(ur. 

6 listopada

 

1922

 r. w 

Warszawie

, zm. 

2 listopada

 

1996

 r. w 

Warszawie

), polski 

poeta

tłumacz

 

literatury francuskiej

 i anglosaskiej, działacz społeczny i polityczny. W latach 

1940

-

1942

 przebywał w 

ZSRR

, nast

ę

pnie w 

Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie

 (brał udział w walkach o 

Monte Cassino

). Po wojnie, do 

1949

 r. we 

Francji

 (gdzie 

studiował), nast

ę

pnie powrócił do kraju. W latach 

1956

58

 współredaktor "

Nowej Kultury

", 

1965

68

 "

Poezji

". Publikował tak

Ŝ

e na łamach 

tygodnika "

Ś

wiat"

. Od 

1991

 r. prezes polskiego 

Pen Clubu

, wiceprezes 

ś

wiatowego 

PEN

. Był członkiem 

Stowarzyszenia 

Pisarzy Polskich

. W latach pi

ęć

dziesi

ą

tych autor prokomunistycznych wierszy propagandowych (np. Wiersz o 

ś

mierci Stalina). Oprócz 

twórczo

ś

ci własnej dokonał równie

Ŝ

 przekładów utworów 

Apollinaire'a

Rimbauda

Baudelaire'a

Mandelsztama

. W latach 

siedemdziesi

ą

tych uczestniczył w pracach 

Centrum Dialogu

 (Editions du Dialogue

Ksi

ęŜ

y Pallotynów

 w 

Pary

Ŝ

u

 (dyrektor 

ks. 

Józef Sadzik

). W 

1992

 r. wydał wraz z 

Ŝ

on

ą

 

Juli

ą

 Hartwig

 antologi

ę

 poezji ameryka

ń

skiej Opiewam nowoczesnego człowieka

 

3

 

Osip Emilewicz Mandelsztam 

(ur. 

15 stycznia

 (3 stycznia wg starego stylu) 

1891

 w 

Warszawie

, zm. 

27 

grudnia

 

1938

 w 

łagrze

 pod 

Władywostokiem

) – 

rosyjski

 poeta i prozaik pochodzenia 

Ŝ

ydowskiego. Jeden z 

głównych przedstawicieli 

akmeizmu

. Osip Mandelsztam urodził si

ę

 w Warszawie, jako syn dobrze prosperuj

ą

cego handlarza wyrobami 

skórzanymi i nauczycielki muzyki. W dzieci

ń

stwie pobierał nauki w swym domu, pod kierunkiem guwernantek oraz nauczycieli. Jako poeta debiutował w 

1910 roku, w pi

ś

mie "Apollon". Sław

ę

 zyskał trzy lata pó

ź

niej zbiorem wierszy Kamie

ń

, a wydany w 

1922

 tom Tristia umocnił jego pozycj

ę

 w 

ś

rodowisku poetów. Inspiracj

ą

 wierszy z tego okresu była przede wszystkim kultura staro

Ŝ

ytna oraz mistyczny 

ś

wiat dawnej kultury rosyjskiej. Napisany 

przez niego w 1913 i wydany w 1919 roku manifest 

Ś

wit akmeizmu okre

ś

lał ramy tej poezji. W twórczo

ś

ci Mandelsztama pojawiały si

ę

 równie

Ŝ

 w

ą

tki 

judaistyczne

, cho

ć

 on sam nie był praktykuj

ą

cym 

Ŝ

ydem, a niekiedy do religii tej odnosił si

ę

 nawet z niech

ę

ci

ą

. Tom Wiersze (

1928

) był 

ostatnim wydanym za 

Ŝ

ycia poety z tego nurtu. Pisane przez niego pó

ź

niej wiersze nie mogły ju

Ŝ

 zosta

ć

 wydane ze wzgl

ę

du na wszechobecny 

stalinowski

 terror. W latach 

1934

-

1937

 Mandelsztam przebywał na 

zesłaniu

 w Czerdyniu, na osobisty rozkaz 

Józefa 

Stalina

, a po pewnym czasie został przeniesiony stamt

ą

d do obozu w Worone

Ŝ

u. Poni

Ŝ

szy wiersz (w przekładzie 

Stanisława 

Bara

ń

czaka

) przyczynił si

ę

 do tej zsyłki. 

 

4

 

 

Hipostaza – 

termin wywodz

ą

cy si

ę

 od greckiego hypóstasis - to co pod spodem, podstawa. W filozofii 

Plotyna

 jest to 

byt

 

wyemanowany

 z 

Absolutu

. Filozofia chrze

ś

cija

ń

ska przej

ę

ła ten termin, oznacza ona tutaj ka

Ŝ

d

ą

 z trzech Osób 

Trójcy 

Ś

wi

ę

tej

 

pojmowan

ą

 jako ró

Ŝ

ny od pozostałych 

podmiot

 

 

background image

 

                                                                                                                                    

5

 

Wola

 mocy

 

jest jednym z najwa

Ŝ

niejszych aspektów filozofii pozytywnej Nietschego a jednocze

ś

nie najmniej sprecyzowanym. Ta 

pot

ę

ga działania i panowania przejawia si

ę

 według niego w ka

Ŝ

dym najmniejszym nawet aspekcie 

Ŝ

ycia ludzkiego od zarania dziejów. Woal mocy nie 

jest równa woli 

Ŝ

ycia czy przetrwania gdy

Ŝ

 ta zakłada jedynie obron

ę

 własnej biologicznej egzystencji a pragnienie mocy mo

Ŝ

e wyrazi

ć

 si

ę

 nawet w 

ś

wiadomej 

ś

mierci. 

Prawdziwa wola mocy to działalno

ść

 spontaniczna , zaczepna , prowadz

ą

ca do powstania nowych rzeczy wbrew ogółowi. Wola 

mocy która nie patrzy na nic i z niczym si

ę

 nie liczy, jest bezkompromisowa i nonkonformistyczna. Poj

ę

cie woli mocy znajduje si

ę

 poza moralno

ś

ci

ą

 i jej 

sztucznymi poj

ę

ciami dobra i zła. Pragnienia człowieka nie mog

ą

 by

ć

 oceniane inaczej ni

Ŝ

 

ze

 wzgl

ę

du na ich 

cel

 lub raczej stopie

ń

 zrealizowanie 

tego celu.  Wola mocy to energia 

Ŝ

yciowa stanowi

ą

ca przyczyn

ę

 wszelkich działa

ń

 zarówno jednostek jak i całych społecze

ń

stw.