Bo
-
Ła
-
ska
ską
do
sku
-
-
bro
tecz
-
-
ci!
na,
u -
by
derz
ob
-
w ser -
fi -
ce
te
mo
zdro
-
-
je.
je
opr.: D. Kusz OP
Boska dobroci
Łez
wy -
trys
-
nę
-
ły
nad
Pa-
nem
cier -
pią
-
cym,
KrzyŜ
dźwi
-
ga
-
ją
-
cym.
Pieśń idąc do S tacyi I
Po wielu krzywdach i obelgach Pana,
Zawziętość ludzka stawia przed tyrana;
Aby nań wyrok ogłosił wołają,
Zbawcy nie znają.
Obwinia Piłat niewinność istotną,
Na śmierć skazuje u wszystkich sromotną,
śeby na krzyŜu Bóg zawisł z łotrami
I złoczyńcami.
Pieśń idąc do S tacyi II
Bierze Zbawiciel krzyŜową machinę
Na swe ramiona, któa grzechów winę
Naszych znaczyłą, chcąc przez tę ofiarę,
Znieść z ludzi karę.
Spieszy z cięŜarem przy wielkiej ochocie,
By jak najprędzej na górze Golgocie
Stanął i umarł, za wszystkich grzeszników
I niewdzięczników.
Pieśń idąc do S tacyi III
Ach, duszo moja! cóŜeś uczyniła?
śeś krzyŜ tak cięŜki na Pana zwaliła,
Pod którym z nagła na ziemię upada,
Sobą nie włada.
śeby wstał prędko kaci nalegają,
Naśmiewając się, noga popychają:
śaden w upadku Zbawcy nie ratuje,
Ani folguje.
Pieśń idąc do S tacyi IV
Powstawszy z ziemi, gdy na Kalwaryją
Zwróci się Jezus, postrzeŜe M aryją
M atkę kochaną, ta ku niemu drŜąca
Idzie, płacząca.
Wejrzą na siebie, nie mówią ni słowa,
Dla Ŝalów cięŜkich ustała wymowa:
Same w nich słychać głębokie wzdychania,
Jęki i łkania.
Pieśń idąc do S tacyi V
Boleść z Ŝałością, Ŝe się wraz złączyły,
Jezusa w siłach cięŜko osłabiły:
Tak, Ŝe juŜ krzyŜa dalej nieść nie moŜe.
KtóŜ M u pomoŜe?
PomóŜ, człowiecze, dźwigać krzyŜa Panu,
Wszak to dla twego szczęśliwości stanu:
Przyłącz się chętnie do Cyrenejczyka
Za pomocnika.