Maryja wprowadza swe sługi do nieba

Św. Alfons Maria de Liguori

Słudzy Maryi noszą na sobie wspaniałe znamię wybrania. Na ich pociechę Kościół święty odnosi do Matki
Najświętszej następujące słowa Księgi Syracha: We wszystkim szukałam odpoczynku i w dziedzictwie
Pańskim mieszkać będę (Syr 24,11 Wig). Kardynał Hugo tak oto objaśnia ten fragment: Szczęśliwy jest ten, w
czyim domu Przenajświętsza Panna znalazła odpoczynek. Maryja z miłości, jaką obdarza wszystkich, stara się
we wszystkich ludziach rozniecić nabożeństwo ku sobie. Wielu je odrzuca, inni go nie pielęgnują; szczęśliwy
zaś ten, kto je przyjmuje i w sobie rozwija. W dziedzictwie Pańskim mieszkać będę, a to znaczy - jak mówi
Paciuchelli - że nabożeństwo do Maryi można dostrzec u wszystkich tych, którzy stanowią dziedzictwo
Pańskie, czyli innymi słowy w tych, którzy się dostaną do nieba, aby Boga chwalić na wieki. Który mnie
stworzył, odpoczął w przybytku moim, i rzekł mi: Mieszkaj w Jakubie i w Izraelu weźmij dziedzictwo, a między
wybranymi moimi zapuść korzenie (Syr 24,6.12). W przytoczonym fragmencie Księgi Syracha Maryja tak
jeszcze zdaje się mówić: Stwórca mój raczył odpocząć w mym łonie i chce, żebym mieszkała w sercach
wszystkich wybranych - których figurą jest Jakub - bo oni są moim dziedzictwem. Postanowił bowiem Pan,
aby nabożeństwo i ufność ku Mnie zakorzeniły się w sercach wszystkich przeznaczonych do nieba.
Iluż to spomiędzy błogosławionych nie byłoby teraz w niebie, gdyby ich tam nie zaprowadziła
Maryja swym potężnym wstawiennictwem! Jam sprawiła na niebie, aby wschodziła światłość
nieustająca (Syr 24,6 Wig). Te słowa stosuje kardynał Hugo do Maryi i tak je objaśnia: Jam roznieciła na nie-
bie tyle świateł wiecznych, ilu jest Moich czcicieli. A w związku z tym tekstem stwierdza: Wielu świętych
dostało się do nieba za pośrednictwem Maryi; bez Jej wstawiennictwa nie byliby zbawieni.

Św. Bonawentura zapewnia,

że dla tych wszystkich, którzy pokładają ufność w Maryi, otworzą się bramy

niebieskie

. Dlatego Św. Efrem nabożeństwo do Matki Najświętszej nazywa

wejściem do raju

. A czcigodny

Blozjusz tak mówi do Maryi: Pani, Tobie powierzono klucze i skarby Królestwa szczęśliwości. Musimy przeto
ustawicznie wołać do Przenajświętszej Panny razem ze Św. Ambrożym: Otwórz nam, Maryjo, bramy
niebieskie, bo masz od nich klucze, a nawet Ty sama jesteś Bramą niebieską, gdyż Kościół święty takim Cię
zaszczyca tytułem i z tych samych powodów nazywa jeszcze Maryję Gwiazdą morza: Witaj, Gwiazdo morska.
Jak żeglarze -pisze św. Tomasz - kierują się do portu przy pomocy gwiazdy, tak chrześcijanie zdążają do
nieba za pośrednictwem Maryi. Stąd wreszcie Św. Piotr Damiani nazywa Maryję schodami do nieba, bo za
pośrednictwem Maryi Bóg zstąpił, z niebios na ziemię, ażeby ludzie przez Nią mogli wznosić się z ziemi ku
niebu. Dlatego to, Pani - woła św. Anastazy -

zostałaś obdarzona pełnią łask, abyś mogła być dla nas drogą

zbawienia i ścieżką do niebieskiej ojczyzny

. Również św. Bernard nazywa Przenajświętszą Pannę powozem

do nieba, zaś Jan Geometra, pozdrawiając Ją, mówi, że jest Ona wspaniałym powozem, który przewozi swe
sługi do raju. Dlatego św. Bonawentura woła:

Błogosławieni, którzy Cię znają, Matko Najświętsza!

Znać bowiem Ciebie to tyle, co poznać drogę do życia nieśmiertelnego, a głosić Twe cnoty to to
samo, co wstąpić na ścieżkę zbawienia

.

Bł. Dionizy Kartuz pyta: Kto się zbawi? Kto będzie w niebie królował? I tak sobie odpowiada: Zbawiają się i
królują w niebie z pewnością ci, za którymi się wstawia Królowa miłosierdzia. Potwierdza to sama Maryja:

Przeze mnie królowie królują (Prz 8,15). Przez moje pośrednictwo dusze królują najpierw podczas życia
ziemskiego, panując nad swymi namiętnościami, a potem królują wiecznie w niebie, gdzie - jak mówi św.
Augustyn - wszyscy są królami. Słowem, Maryja, jest panią raju, bo zgodnie ze swoją wolą wydaje tam różne
rozporządzenia i wprowadzą, kogo chce. Dlatego stosuje on do Maryi te słowa Pisma świętego: W Jeruzalem
jest moja władza (Syr 24,11). Ponieważ Maryja jest Matką Króla niebios - mówi Rupert - musi być również
Królową raju.

Ta dobra Matka swymi potężnymi modlitwami i pomocą wyprosiłaby nam niebo, gdybyśmy sami nie stawiali
przeszkód. Dlatego kto służy Maryi i za kim Ona się wstawili może być tak pewny zbawienia, jakby już był w
niebie. Służyć Królowej niebios i należeć do Jej dworzan jest - według Ryszarda od św. Wawrzyńca -
największym zaszczytem. gdyż służyć Królowej niebios to tyle, co już królować w niebie a słuchać Jej rozkazów
to coś więcej nawet niż królować. Przeciwnie, kto nie służy Maryi, nie zbawi się, bo kogo nie wspomaga ta
Matka, ten także nie dozna pomocy Jej Syna i całego dworu niebieskiego.

Dzięki niech będą nieskończonej łaskawości Boga, że ustanowił w niebie Maryję naszą Orędowniczką, aby jako
Matka Sędziego i Matka miłosierdzia, swym potężnym wstawiennictwem pomyślnie rozstrzygała sprawy
naszego zbawienia. Tak mówi św. Bernard. A grecki teolog mnich Jakub pisze, że Pan Bóg uczynił Maryję
jakby

Mostem zbawienia

, przez który możemy przejść nad falami tego świata do portu wiecznej szczęśliwości.

Stąd owa zachęta św. Bonawentury:

Posłuchajcie wszyscy, którzy chcecie się dostać do nieba:

Służcie Maryi i czcijcie Ją, a niezawodnie znajdziecie życie wieczne.

Chociażby nawet ktoś i na piekło zasłużył, nie powinien tracić nadziei co do swego zbawienia, jeśli teraz
wiernie służy tej Królowej. Iluż to grzeszników, o Maryjo - woła św. German - szukało Boga za Twym
pośrednictwem, znalazło Go i zbawiło się! Ryszard od św. Wawrzyńca, odnosząc fragment Apokalipsy (12,1)
do Maryi, mówi, że otacza Ją wieniec z gwiazd dwunastu, a interpretując Pieśń nad pieśniami (4,8) w tym
samym kluczu, można powiedzieć, że otoczenie Przenajświętszej Panny stanowią dzikie zwierzęta - lwy i lam-
party. Jak to pogodzić? Ryszard twierdzi, że tymi zwierzętami są grzesznicy, którzy dzięki łasce i
orędownictwu Maryi stają się następnie gwiazdami raju i tworzą dla Królowej miłosierdzia piękniejszą koronę
niż wszystkie gwiazdy firmamentu. W żywocie sługi Bożej siostry Serafiny z Capri czytamy, że raz w czasie
nowenny przed Wniebowzięciem Matki Najświętszej modliła się do Maryi o nawrócenie tysiąca grzeszników.
Później jednak zaczęła się lękać, czy prośba Jej nie była zbyt śmiała. Wówczas ukazała się jej Matka Najświęt-
sza, zganiła Jej płonne obawy i rzekła: Czemu się boisz? Czy może nie mam dość mocy, aby wyprosić u Syna
nawrócenie tysiąca grzeszników? Patrz, już wyjednałam tę łaskę. Przywiodła ją w duchu do nieba i tam
ukazała nieprzeliczony tłum dusz kiedyś grzesznych, które zasłużyły na piekło, lecz za Jej przyczyną otrzymały
zbawienie i teraz zażywają wiecznej szczęśliwości.

Prawda, że w tym życiu nikt nie może być pewny swego zbawienia: Me wie człowiek, czy jest miłości czy
nienawiści godzien. Ale wszystkie rzeczy na przyszły czas zachowane są w niepewności (Koh 9,1.2 Wig). Dawid
pyta więc Boga: Panie, któż będzie mieszkał w przybytku Twoim? (Ps 15,1 Wig). A św. Bonawentura odważa
się na to tak odpowiedzieć:

Grzesznicy, idźmy śladami Maryi, rzućmy się do Jej stóp błogosławionych i nie

puszczajmy Jej, dopóki nam nie pobłogosławi, albowiem Jej błogosławieństwo zapewni nam niebo. Wystar-
czy, Pani - mówi św. Anzelm - byś zechciała nas zbawić, a to sie stanie.

Św. Antonin zaś dodaje, że dusze,

którymi Maryja się opiekuje, muszą koniecznie się zbawić.

Słusznie więc - jak zauważa św. Ildefons - przepowiedziała Przenajświętsza Panna, że błogosławić Ją będą
wszystkie pokolenia (zob. Łk 1,48), gdyż wszyscy wybrani dostępują wiecznej szczęśliwości za pośrednictwem
Maryi.

Ty, wielka nasza Matko, jesteś początkiem, środkiem i końcem naszej szczęśliwości

- woła św.

Metody. „Początkiem", bo Maryja wyjednuje nam odpuszczenie grzechów; „środkiem", bo nam wyprasza
wytrwałość w łasce Bożej; „końcem", bo nam zdobywa niebo. Przez Ciebie - dodaje św. Bernard - otworzyło się
dla nas niebo, zamknęło się piekło, przez Ciebie wypełniły się miejsca po upadłych aniołach, słowem, tylu
nieszczęsnym zasługującym na śmierć wieczną dane zostało życie.

Przede wszystkim zaś obietnica samej Matki Najświętszej powinna nas pobudzać do nadziei osiągnięcia nieba.
Oto co przyrzeka tym, którzy czczą Ją w szczególniejszy sposób i którzy słowem i przykładem szerzą Jej
nabożeństwo wobec innych: Którzy przeze mnie działają, nie zgrzeszą. Którzy mię objaśniają, będą mieć żywot
wieczny (Syr 24,30 Wig). O, jakże szczęśliwi są ci - woła św. Bonawentura - którzy pozyskają względy

Maryi! Błogosławieni w niebie uważają ich za swych towarzyszy, a kto uznawany jest za sługę Maryi, ten
zapisany jest w Księdze Żywota. Na cóż nam się więc zda niepokojenie się zdaniami różnych szkół
teologicznych mówiących o przeznaczeniu do chwały przed lub po określeniu naszych zasług albo o tym, czy
jesteśmy zapisani lub nie w Księdze Żywota?

Jeżeli będziemy prawdziwymi sługami Maryi i do-

staniemy się pod Jej opiekę, na pewno zostaniemy w nią wpisani, bo -

jak mówi św. Jan

Damasceński

- Bóg wlewa nabożeństwo do swej Matki tylko tym, których chce zbawić.

Sam Bóg

objawił to bardzo wyraźnie przez św. Jana: Zwycięzcę uczynię filarem w świątyni Boga mojego (...). I na nim
imię Boga mojego napiszę i imię miasta Boga mojego (Ap 3,12). Kto ma zwyciężyć i zbawić się, będzie nosił
wyrytą na sercu nazwę miasta Bożego. A któż jest tym miastem Bożym, jeśli nie Maryja? Do Niej bowiem
odnosi św. Grzegorz słowa psalmu: Wspaniałe rzeczy głoszą o tobie, o miasto Boże! (Ps 87,3).

Słusznie więc możemy powiedzieć za św. Pawłem: Trwa mocny fundament Boży, taką oto mając pieczęć:
poznał Pan tych, którzy są jego (2 Tm 2,19). Kto nosi na sobie znamię nabożeństwa do Maryi, tego Bóg uważa
za swego. Dlatego św. Bernard twierdzi, że nabożeństwo do Matki Najświętszej jest najpewniejszym znakiem
zbawienia. A bł. Alan de Rupe zapewnia, że kto często pozdrawia Najświętszą Pannę, odmawiając „Zdrowaś
Maryjo", nosi w sobie wielki znak zbawienia. To samo mówi także o codziennym odmawianiu różańca:

Jeżeli

z wytrwałością będziesz codziennie pozdrawiać Najświętszą Dziewicę, odmawiając „psałterz
ubogich", czyli różaniec, to możesz mieć pewność co do wiecznego zbawienia

. O. Nieremberg zaś

twierdzi, że słudzy Maryi nie tylko na tej ziemi są szczególnie uprzywilejowani i obsypywani łaskami, lecz
także i w niebie dostąpią wyjątkowych zaszczytów. Będą nosili szczególne, wspaniałe szaty, po których będzie
można w nich poznać sługi Królowej nieba i które będą oznaką przynależności do Jej orszaku, zgodnie ze
słowami Pisma świętego: Wszyscy domownicy jej mają po dwie suknie (Prz 31,21).

Św. Magdalena de Pazzi widziała raz w objawieniu okręt na pełnym morzu. Na okręcie tym znajdowali się
wszyscy czciciele Maryi. Przenajświętsza Panna sama stała przy sterze i wiodła wszystkich spokojnie do portu.
Święta zrozumiała wtedy, że ci, którymi Maryja się opiekuje, nie rozbiją się wśród niebezpieczeństw tego
życia, nie popadną w grzechy i nie potępią się. Ona ich bowiem doprowadzi bezpiecznie do portu zbawienia

.

Starajmy zatem dostać się na ów okręt i należeć do Maryi; wtedy będziemy mieli zapewnione
szczęście wieczne, jak to Kościół święty śpiewa w oficjum o Matce Najświętszej: Najświętsza
Matko Boga, wszyscy ci, którzy się staną uczestnikami wiecznej chwały, w Tobie mieszkają, bo
doznają Twojej opieki.