plik

O Maryjo bez grzechu pocz ta, módl si za nami,

którzy si do Ciebie uciekamy.

Amen.

Rio de Janeiro, sobota 31 sierpnia 1996 roku

Dla S.I.L.
Edouarda Rangela i Anne Carriere,
mistrzów rygoru i wspó czucia

Ucze nie przewy sza nauczyciela.

Lecz ka dy, dobrze wyuczony,

b dzie jak jego nauczyciel.

ukasz, 6;40

Ka dy

ż wojownik wiat a ba si kiedy podj walk .

ł ę

ąć

Ka dy

ż wojownik wiat a zdradzi i

ł sk ama w

ł przesz o ci.

ł ś

Ka dy

ż wojownik wiat a utraci cho raz wiar w

ę przysz o .

ł ść

Ka dy

ż wojownik wiat a cierpia z

ł powodu spraw,

które nie by y tego warte.

Ka dy

ż wojownik wiat a w tpi w

ą ł to, e

ż jest wojownikiem wiat a.

Ka dy

ż wojownik wiat a zaniedbywa swoje duchowe zobowi zania.

Ka dy

ż wojownik wiat a mówi "tak", kiedy chcia powiedzie "nie".

Ka dy

ż wojownik wiat a zrani kogo , kogo kocha .

I dlatego jest wojownikiem wiat a.

Bowiem do wiadczy tego wszystkiego i

nie utraci nadziei,

ż stanie si lepszym cz owiekiem.

- Z pla y, we wschodniej cz

ci wioski, dojrze mo na wysp , na której wznosi si gigantyczna wi tynia,

ęś

ś ą

z niezliczon ilo ci dzwonów - powiedzia a kobieta. Ma y ch opiec po raz pierwszy widzia j w

ą ś ą

ł ą tych

okolicach. Zwróci uwag na osobliwy strój i

welon, okrywaj cy jej w osy.

- Czy znasz t wi tyni ? - spyta a. - Pójd j obejrze i

ą ś ą

ź ą

ć powiedz mi, czy ci si podoba.

Dzieciak urzeczony urod nieznajomej, uda si we wskazane miejsce. Usiad na piasku i

ł ę

zacz bacznie

ął

wpatrywa si w

ć ę horyzont, ale zobaczy tylko to, co zwykle: b kitne niebo, zlewaj ce si z

łę

ę tafl oceanu.

Rozczarowany, pow drowa do s siedniej osady i

spyta napotkanych rybaków, czy

s yszeli cokolwiek o

jakiej

wyspie albo wi tyni.

ś ą

- O tak! To by o bardzo dawno temu, w

czasach, kiedy yli tu moi pradziadowie - odezwa si stary rybak. -

ł ę

Trz sienie ziemi poch on o wysp . Cho nie mo na jej ju zobaczy , zdarza si czasem, e

ł ęł

ż w morskich

g binach s ycha bicie wi tynnych dzwonów.

łę

ś ą

Ch opiec powróci na pla i

żę wyt y s uch, ale

ęż ł ł

do jego uszu dobiega jedynie szum morskich fal i

krzyk mew.

Kiedy zapad a noc, przyszli po niego rodzice. Lecz ju nast pnego ranka, skoro wit, znów wróci na pla

żę

Obraz nieznajomej nie dawa ch opcu spokoju. Wydawa o mu si nie do pomy lenia, aby osoba tak pi kna

ł ł

mog a k ama , je li ona którego dnia powróci, chcia by móc jej powiedzie , e

ł ł

ć ś

ć ż cho nie dojrza wyspy,

to s ysza dzwony wi tyni puszczone w

ś ą

ruch przez fale.

Mija y miesi ce. Z

czasem ch opiec zapomnia o

ł tajemniczej kobiecie, lecz pami ta o

ę ł skrywaj cej skarby

podwodnej wi tyni. Gdyby pos ysza d wi ki dzwonów, mia by przynajmniej pewno

, e

ś ą

ł ź ę

ść ż rybacy mówili

prawd . A

ę gdy doro nie móg by zgromadzi do pieni dzy, by zorganizowa wypraw w

ć ść

ę poszukiwaniu

zatopionych skarbów.
Nie interesowa a go ju szko a ani

zabawy z kolegami. Sta si ulubionym celem kpin innych dzieci, które

ł ę

powtarza y w

kó ko: "On nie jest taki jak my. Woli przesiadywa nad brzegiem morza, ni bawi si z

ć ę nami, bo

l ka si przegranej". I

mia y si g o no na widok ch opca siedz cego na pla y. Wci nie udawa o mu si

ę ł ś

ąż

pos ysze starych dzwonów, lecz ka dego ranka uczy si czego nowego. Na pocz tku odkry , e

ł ę

ł ż kiedy

ws uchuje si w

ę szum morza, fale nie rozpraszaj ju jego uwagi. Troch pó niej przywyk do krzyku mew, do

ą ż

ę ź

brz czenia pszczó , do szelestu wiatru w

palmowych li ciach. W

bez ma a pó roku po pierwszym spotkaniu

z tajemnicz kobiet , aden ha as nie by ju w

ą ż

ł ż stanie go rozproszy , lecz i

tak nie potrafi dos ysze bicia

dzwonów zatopionej wi tyni.

ś ą

Czasami przychodzili do niego rybacy. "My je s yszymy" - mówili z

przekonaniem. Ch opcu to

si ci gle nie

ę ą

udawa o. Z

czasem s owa rybaków sta y si inne: "Jeste zbyt przej ty tymi d wi kami dzwonów. Daj temu

ź ę

spokój i wracaj do zabaw z kolegami. Pewnie tylko rybacy mog je us ysze ".

Po roku da za wygran . "A je li ci ludzie maj racj ? Lepiej b dzie jak urosn i

ę zostan rybakiem. Wtedy

ka dego ranka b d wraca na brzeg i

ę ę

kiedy na pewno us ysz dzwony. A

ł ę

zreszt , mo e to

tylko legenda?

Mo e podczas trz sienia ziemi roztrzaska y si wszystkie dzwony i

nigdy ju nie zagraj ?" - my la w

ś ł duchu.

Tego popo udnia postanowi wróci do domu i

da sobie spokój z

zatopion wysp . Zbli y si da oceanu, by go

ż ł ę

po egna i

ć raz jeszcze ogarn wzrokiem jego bezmiar. A

ął

poniewa nie zaprz ta ju sobie g owy dzwonami,

ą ł ż

móg radowa si po prostu piewem mew, szumem fal i

ć ę

szelestem wiatru w palmowych li ciach. W

oddali

pos ysza rozbawione g osy dzieci i

poczu si szcz

liwy, e

ł ę

ęś

ż znów powróci do zabaw z rówie nikami. Pewnie

na pocz tku jego koledzy b d si z

ę ą ę niego na miewa , ale

szybko zapomn o

ą tym co si zdarzy o i, jak dawniej,

znów przyjm go do swego grona. Rozpiera a go rado i

ść tak jak mo e to

uczyni tylko dziecka - podzi kowa

za dar ycia. By pewien, e

ż nie straci czasu na marne, bo nauczy si obcowa z

ł ę

ć przyrod i

ą szanowa j .

ć ą

I nagle, niespodziewanie, kiedy s ucha morza, mew, szelestu palm i

g osów swoich przyjació w

ł oddali, dobiegł

go pierwszy d wi k dzwonu. I

ź ę

nast pny.

A potem jeszcze nast pny, a w

ż ko cu odezwa y si wszystkie dzwony zatopionej wi tyni, wype niaj c

ś ą

rado ci jego serce.

ś ą

Wiele lat pó niej, kiedy by ju doros ym m

czyzn , powróci do swojej rodzinnej wioski. Nie zamierza ju

ł ż

ęż

ł ż

wydobywa z

ć g bin morza zatopionych skarbów. Pewnie ca a ta historia by a jedynie wytworem jego

łę

dzieci cej wyobra ni. Mo e nigdy nie s ysza bicia zatopionych dzwonów? Ale

poszed na pla

, by pos ucha

żę

szum u fal i piewu mew.

Jakie by o jego zdziwienie, kiedy na piasku ujrza siedz c kobiet , t sam , która kiedy opowiedzia a mu

ż ł

ą ą

ę ę

o wyspie i o wi tyni.

ś ą

- Co tu robisz? - spyta .

- Czekam na ciebie.
Chocia od ich spotkania up yn o wiele lat, by a tak samo pi kna jak dawniej.

ł ęł

Ten sam, wcale nie sp owia y welon okrywa jej w osy. Poda a mu zeszyt w

b kitnej ok adce.

łę

- Pisz. Kiedy wojownik wiat a pragnie dowiedzie si , czy

ć ę

jaka osoba jest godna zaufania, wtedy spogl da na

ni oczami dziecka, bowiem dzieci potrafi patrze na wiat bez goryczy.

- A kim jest wojownik wiat a?

- Cz owiekiem, który umie doceni , jakim cudem jest ycie; który do samego ko ca walczy o

to, w co wierzy

i potrafi us ysze bicie dzwonów ko ysanych w

g binach oceanu.

łę

czyzna nigdy dot d nie s dzi , e

ęż

ą ł ż jest wojownikiem wiat a. Nieznajoma zdawa a si czyta w

ć jego

my lach:

- Wszyscy to potrafi . Ale

nikt nawet nie podejrzewa, e

ż jest wojownikiem wiat a. Ka dy cz owiek mo e nim

by . Spojrza na bia e, niezapisane kartki zeszytu. Kobieta znów si u miechn a:

ę ś

ęł

- Pisz.

Wojownik wiat a nigdy nie zapomina, co to

wdzi czno

. Anio y dopomog y mu podczas bitwy, si y

ść

niebia skie ustawi y ka d rzecz na odpowiednim miejscu i

ż ą

sprawi y, e

ł ż wojownik móg da z

ł ć siebie wszystko.

Jego znajomi mówi : "Ale on ma fart!", bo wojownik otrzymuje czasem od ycia o

wiele wi cej, ni oczekuje.

Dlatego kiedy zachodzi s o ce, kl ka i

ł ń

dzi kuje Opieku czemu P aszczowi, który go otula. Jednak jego

wdzi czno , nie ogranicza si tylko do wiata duchowego: nie zapomina nigdy o

ść

przyjacio ach, bowiem na

polu bitwy ich krew zmiesza a si z

ę jego w asn . Wojownikowi nie trzeba przypomina o

ć pomocy, której

udzielili mu inni - sam o tym pami ta i

ę dzieli si z

ę nimi nagrod .

Wdzi czno

ść

Wszystkie drogi wiata prowadz do serca wojownika. Zanurza si on bez wahania w

rzece nami tno ci, która

ę ś

przep ywa przez jego ycie. Wojownik wie, e

ż wolno mu wybra to, czego pragnie. Podejmuje wi c decyzje

z odwag , bezinteresowno ci , a

ś ą czasem - z odrobin szale stwa. Akceptuje swoje pasje i

raduje si nimi

z ca ego serca. Przekona si , e

ł ę ż wcale nie trzeba wyrzeka si podbojów - stanowi one nieodzown cz

ć ę

ą ęść

ycia i

napawaj rado ci tych, którzy bior w

ś ą

ą nich udzia . Jednak nigdy nie traci z

oczu rzeczy

nieprzemijalnych ani silnych wi zi z

lud mi, zacie niaj cych si z

ę biegiem czasu . Wojownik potrafi odró ni

ż ć

to, co ulotne od tego, co wieczne.
Serce wojownika

Wojownik wiat a nie polega tylko na w asnych si ach - korzysta tak e z

ż energii swojego przeciwnika. Kiedy

rozpoczyna si bitwa, jedyne co posiada, to

zapa i

ł sztuka fechtunku, której nauczy si podczas wicze .

ł ę

Ale podczas walki odkrywa, e

ż zapa i

ł wiczenia nie wystarczaj do zwyci stwa - nieodzowne jest

do wiadczenie. Wtedy otwiera serce na Wszech wiat i

prosi Boga o natchnienie, tak aby ka dy cios wroga sta

si dla niego lekcj obrony. Jego towarzysze mówi : "jaki on zabobonny! Przerwa walk , by si po modli

i szanuje podst pno wroga!" Wojownik wiat a nie odpowiada na te zaczepki. Wie, e

ść

ż bez natchnienia i bez

do wiadczenia na nic si zdadz zapa i

ł treningi.

W asne si y

Wojownik wiat a nigdy nie oszukuje; umie jednak zmyli przeciwnika. eby nie wiadomo jak si niepokoi ,

potrafi zastosowa w

ć walce odpowiedni wybieg, by zwyci y . Kiedy czuje, e

ęż ć

ż jest u kresu si , sprawia,

ż przeciwnik ma wra enie, i mu si wcale nie spieszy. Kiedy powinien atakowa z

ć prawej, przemieszcza swe

oddzia y na lew flank . Je li ma zamiar ruszy natychmiast do boju, udaje, e

ę ś

ż jest zm czony i

w a nie szykuje

ł ś

si do snu. Jego przyjaciele mówi : "Popatrzcie, gdzie ulotni si ca y jego zapa !". Ale

ł ę ł

on nie przejmuje si

tymi uwagami, bowiem przyjaciele nie maj poj cia o

jego taktyce. Wojownik wiat a wie, czego chce i

nie

musi niczego obja nia .

ś ć

Zmyli przeciwnika

Pewien chi ski m drzec tak opisuje taktyk wojownika wiat a: "Pozwól, aby wróg uwierzy , e

ł ż nie odniesiesz

wielkich korzy ci z

decyzji o ataku - w ten sposób os abisz jego zapa . Nie wstyd si wycofa na chwil

ź ę

z bitwy, je li czujesz, e

ż wróg jest silniejszy - liczy si bowiem koniec wojny, nie za pojedyncze utarczki. Je li

masz do si , nie wstyd si okaza s abo ci - to

ść ł

ź ę

ć ł

u pi czujno przeciwnika i

ść

popchnie go do ataku przed

czasem. Podczas wojny zdolno zaskoczenia wroga jest kluczem do zwyci stwa".

ść

Taktyka

"To dziwne - my li wojownik wiat a. - Spotka em w

yciu wielu ludzi, którzy przy pierwszej nadarzaj cej si

okazji, staraj si pokaza to, co w

ą ę

nich najgorsze. Zas aniaj swoj wewn trzn si agresj , a

ą łę

ą l k przed

samotno ci kryj pod mask niezale no ci. Nie wierz we w asn si i

ś ą

ż ś

ą łę mo liwo ci, ale

bez ustanku

przechwalaj si nimi na cztery strony wiata". Wojownik dostrzega t cech u

ą ę

ę wielu m czyzn i

ęż

kobiet. Nigdy

nie daje si jednak zwie pozorom i

ść

milczy, gdy kto usi uje zwróci na siebie uwag . Ale

wykorzystuje

najmniejsz nawet sposobno

, by przezwyci

y w asne wady, bowiem inni ludzie bywaj wspania ym

ść

ęż ć ł

zwierciad em dla nas samych. Wojownik korzysta z

ka dej okazji, by sta si swoim w asnym mistrzem.

ć ę

Zwierciad a nas samych

Wojownik wiat a walczy czasem z

tymi, których kocha. Cz owieka, który ma przyjació , nigdy nie z ami

wichry losu. Ma on w sobie do si , by pokona trudno ci i

ść ł

ś i dalej naprzód. Jednak bardzo cz sto ci, których

ść

wtajemnicza w arkana walki okazuj mu nieufno i

ść prowokuj do pojedynku. Wtedy wojownik pokazuje na co

go sta - kilkoma ruchami wytr ca bro z

ń r k uczniów, a

wtedy znowu powraca harmonia i zaufanie. "Czemu

to czynisz, skoro masz tak wielk nad nimi przewag ?" - spyta go pewien w drowiec. "Poniewa , kiedy rzucaj

mi wyzwanie, w istocie chc ze mn rozmawia . W

ten sposób podtrzymuj z

ę nimi dialog" - odpar wojownik.

Dialog z uczniami

Przed rozpocz ciem wa nej bitwy wojownik wiat a pyta siebie: "Do jakiego stopnia rozwin em swoj

ął

sprawno

?". Wie, e

ść

ż wszystkie bitwy, które kiedy stoczy , zawsze go czego uczy y, ale

te nauki zazwyczaj

wiele go kosztowa y. Nieraz traci czas, walcz c w

imi k amstwa, b d

ę ł

ą ź cierpia przez ludzi, którzy nie byli

warci jego mi o ci. Zwyci zcy nie powtarzaj w

ł ś

ą niesko czono tych samych b dów. Dlatego w a nie

ść

łę

ł ś

wojownik wiat a wystawia swoje serce na ryzyko jedynie dla sprawy, która jest tego warta.

Te same b dy

łę

Wojownik wiat a szanuje g ówn nauk Ksi gi I

ę Ching: "Wytrwa o przynosi pomy lny los". Wie,

ł ść

ż wytrwa o nie ma nic wspólnego z

ł ść

uporem. Bywa, e

ż bitwy trwaj d u ej ni to

ą ł ż

ż konieczne, wyczerpuj c si y

ą ł

i os abiaj c entuzjazm. W

takich chwilach wojownik my li: "Wojna przeci gaj ca si w

ą ą

ę niesko czono niszczy

ść

równie kraj zwyci zcy". Wtedy wycofuje swoje oddzia y z

ł pola bitwy i zawiesza bro . Jego wola walki jest

niez omna, lecz potrafi zaczeka na dogodniejszy moment do ponownego ataku. Wojownik zawsze podejmuje

na nowo walk . Czyni tak, kiedy stwierdza, e

ż sytuacja si zmieni a, nigdy za ze strachu.

Dogodniejszy moment

Wojownik wiat a zauwa a, e

ż ż niektóre sytuacje w yciu powtarzaj si . Cz sto staje przed problemami,

ą ę

z jakimi ju kiedy si zetkn . Wtedy wpada w

ś ę

ął

rozpacz. Wydaje mu si , e

ę ż nie uda mu si zrobi kolejnego

kroku naprzód, poniewa trudno ci i

ś k opoty znowu powracaj . "Przecie ju kiedy przeszed em przez

ż ż

to samo" - skar y si w

ę duchu. "Co prawda, ju kiedy to

ś prze y e - odpowiada jego serce - ale

ż ł ś

nigdy tego nie

pokona e ". Dopiero wtedy wojownik pojmuje, e

ł ś

ż do wiadczenia, które powtarzaj si wielokrotnie, maj jeden

ą ę

jedyny cel: nauczy go tego, czego jeszcze nie potrafi.

Niepokonane przeszkody
Wojownik wiat a cz sto robi rzeczy odbiegaj ce od przeci tno ci. Mo e ta czy na ulicy, id c rano do pracy.

ę ś

Patrze nieznajomym prosto w

oczy i mówi o

ć mi o ci od pierwszego wejrzenia. Broni pogl dów, które innym

ł ś

mog wydawa si mieszne. Wojownik wiat a pozwala sobie na takie dziwactwa. Nie l ka si op akiwa

ć ę ś

ę ł

starych smutków ani radowa nowymi odkryciami. Kiedy czuje, e

ż nadesz a pora, porzuca wszystko i

wyrusza

na poszukiwanie przygód, o których marzy . Kiedy odkrywa, e

ż jest u kresu si , bez poczucia winy porzuca

walk dla jednego czy

dwóch szale stw. Wojownik nie trwoni czasu, by odgrywa role, które chc mu narzuci

inni.
Przeci tno

ę ść

Wojownicy wiat a maj w

ą oczach osobliwy blask. yj i

Ż ą stanowi cz ycia innych ludzi. Rozpocz li swoj

ą ęśćż

ziemsk podró bez tobo ków i

bez sanda ów. Cz sto bywaj tchórzliwi i

nie zawsze post puj tak jak trzeba.

ę ą

Cierpi z

ą powodu b ahych spraw, bywaj ma oduszni, czasami uwa aj , e

ż ą ż nigdy nie uda im si dorosn ,

ąć

albo s dz , e

ą ą ż nie s godni b ogos awie stwa czy

cudu. Nie zawsze wiedz , co w a ciwie robi na wiecie

ł ś

i cz sto sp dzaj bezsenne noce, my l c, e

ś ą ż ich ycie nie ma sensu. Dlatego w a nie s wojownikami wiat a.

ł ś

Poniewa si myl . Poniewa zadaj sobie pytania. Poniewa poszukuj sensu i

ż ę

- z ca pewno ci - kiedy go

łą

ś ą

odnajd .

Ciemno ci drogi

Wojownik wiat a nie boi si uchodzi za szale ca. Rozmawia sam ze sob , gdy nie ma nikogo obok. Kto

powiedzia mu kiedy , e

ś ż to najlepszy sposób, eby porozumie si z

ć ę anio ami, a

on poszukuje tego kontaktu.

Z pocz tku uwa a, e

ż ż to trudne zadanie. Wydaje mu si , e

ę ż nie ma nic do powiedzenia, e

ż w kó ko powtarza

to samo. Ale nie poddaje si . Ka dego dnia rozmawia ze swoim sercem. Mówi rzeczy, których nie my li

naprawd , mówi g upstwa. Pewnego dnia zauwa a jednak jak zmian w

ąś

ę swoim g osie. Wtedy pojmuje,

ż przep ywa przez niego najwy sza m dro . Wojownik zdaje si szalony, ale

ą ść

to tylko maska.

Rozmowy z wn trzem

Pewien poeta powiedzia kiedy : "Wojownik wiat a wybiera sobie wrogów". Wojownik wie, do czego jest

zdolny. Nie musi wi c pyszni si swoimi zaletami. Jednak zawsze pojawia si kto , kto pragnie udowodni ,

ć ę

ż jest lepszy od niego. Wojownik wie, e

ż nie istnieje ani "lepszy" ani "gorszy", bowiem ka dy otrzyma

w darze talenty potrzebne mu, by i w asn drog . Niektórzy jednak nie daj za wygran . Judz , obra aj , robi

ść ł

ż ą

wszystko, eby go rozsierdzi . W

takiej chwili serce wojownika mówi: "Nie s uchaj tych obelg, one nie rozwin

twoich umiej tno ci. Zm czysz si tylko na pró no". Wojownik wiat a nie traci czasu na prowokacje - on musi

ę ś

wype nia swoj powinno

ł ć

ść

Prowokacje lepszego

Wojownik wiat a ma zawsze w

pami ci s owa Johna Bunyana: "Cho prze y em to

ę ł

ż ł

wszystko, co prze y em,

ż ł

wcale nie a uj tarapatów, w

ż ł ę

jakie popada em, poniewa to

ż w a nie one przywiod y mnie tam, dok d zawsze

ł ś

pragn em dotrze . Teraz, u

ął

progu mierci, jedyne co posiadam to

miecz i przekazuj go temu, kto pragnie

odby swoj pielgrzymk . Zabieram ze sob blizny i

rany bitewne - one s wiadectwem tego, czego

ą ś

do wiadczy em i

nagrod za to, co osi gn em. Te drogie memu sercu blizny i

ą ął

rany otworz przede mn bramy

Raju. By czas, kiedy ca ymi dniami s ucha em opowie ci o

brawurowych wyczynach. By czas, kiedy y em

ż ł

tylko dlatego, e

ż musia em y . Lecz teraz yj , poniewa jestem wojownikiem i

ż ć

ż ę

pragn powróci przed oblicze

Tego, w imi Którego zawsze walczy em."

Blizny i Rany

Wojownik wiat a odkrywa swoj Drog w

ę chwili, gdy stawia pierwszy krok. Wita go ka dy kamie , ka dy

zakr t. Rozpoznaje si w

ę mijanych pagórkach i potokach. Widzi cz stk swojej duszy w

ą ę

ro linach, zwierz tach

i dzikich ptakach. I wtedy, z pomoc Boga i

Boskich Znaków pozwala, by jego W asna Legenda wiod a go ku

zadaniom, które na niego czekaj . Bywaj noce, kiedy nie ma gdzie spa , bywaj takie, kiedy nie mo e zmru y

ż ć

oka. "Sam postanowi em pój t drog - my li wojownik. - A

ść ą

to cena, któr musz za to

zap aci ". W

ł ć

takim

sposobie my lenia tkwi ca a jego moc. To

on wybra cie k , któr teraz pod

a i

ł ś ż ę

ąż na nic zdadz si skargi.

ą ę

W asna cie ka

ś ż

Od tej chwili - i przez kilka najbli szych stuleci - Wszech wiat b dzie wspiera wojowników wiat a

i bojkotowa tych, którzy my l stereotypami. Energia Ziemi aknie odnowy. Nowe my li potrzebuj

ś ą

przestrzeni. Cia o i

ł dusza pragn nowych wyzwa . Przysz o sta a si tera niejszo ci i

ł ść ł

ś ą wszystkie marzenia -

prócz tych, które s wyrazem nietolerancji - b d mog y si spe ni . Rzeczy istotne przetrwaj , niepotrzebne

ę ą

ł ć

przepadn bez ladu. Lecz wojownik wie, e

ż nie jest powo any do tego, by os dza marzenia bli nich i

ą ć

nie traci

czasu, by pot pia ich decyzje. By wierzy we w asn drog , wcale nie musi udowadnia , e

ę ć

ć ż droga innego

cz owieka jest z a.

Marzenia innych

Wojownik wiat a starannie przygotowuje si do tego, co chce osi gn

. I

ą ąć jakkolwiek niedost pny by by jego

cel, wie, e

ż zawsze istnieje sposób, by pokona przeszkody. Bada wszystkie mo liwe cie ki, które tam wiod ,

ś ż

ostrzy kling szpady i

stara si wype ni serce wytrwa o ci , konieczn , by stawi czo a wyzwaniu. Jednak

ł ć

ł ś ą

w miar posuwania si naprzód, zdaje sobie spraw , e

ę ż istniej trudno ci, których nie przewidzia , lecz gdyby

czeka na odpowiedni moment, nigdy nie ruszy by z

miejsca. Czasem potrzeba odrobiny szale stwa, by

postawi kolejny krok. Wojownik korzysta z

tej odrobiny szale stwa, bowiem ani

na wojnie ani w mi o ci nie

ł ś

sposób wszystko przewidzie .

Odrobina szale stwa

Wojownik wiat a zna w asne wady. Zna równie swoje zalety. Niektórzy jego kompani skar si bez przerwy:

żą ę

"Inni maj wi cej szcz

cia ni my". By mo e maj oni racj , ale

ą ę

ęś

wojownik nie daje si zarazi takim

my leniem i

próbuje jak najlepiej pozna i

ć wykorzysta wszystkie swoje atuty. Wie, e

ż si a gazeli polega na

szybko ci jej biegu, si a mewy - na precyzji z

jak namierzy ryb . Odkry , e

ł ż tygrys nie boi si hieny, bo jest

wiadom w asnej si y. Wojownik stara si rzetelnie oceni , na co go sta . Zawsze sprawdza swój podr czny

baga , w

ż którym mieszcz si : wiara, mi o i

ą ę

ł ść nadzieja. Je li znajduje te trzy, nie waha si i naprzód.

ę ść

W asne atuty

Wojownik wiat a wie, e

ż nikt nie jest g upcem, i

ż ka dy mo e nauczy si wiele od ycia - nawet je li

ć ę

wymaga to czasu. Daje z siebie zawsze to, co najlepsze, ale te najlepszego oczekuje od innych. Stara si

wydoby na wiat o dzienne zalety i

umiej tno ci ka dego cz owieka. Niektórzy znajomi mówi mu: " wiat

ę ś

pe en jest niewdzi czników!". Wojownik nie daje si zbi z

ć tropu i nie przestaje dodawa otuchy innym,

bowiem to najlepszy sposób, by pobudza da dzia ania samego siebie.

Równo

ść

Ka dy wojownik wiat a ba si kiedy podj walk .

ł ę

ąć

Ka dy wojownik wiat a zdradzi i

ł sk ama w

ł przesz o ci.

ł ś

Ka dy wojownik wiat a utraci cho raz wiar w

ę przysz o .

ł ść

Ka dy wojownik wiat a cierpia z

ł powodu spraw,

które nie by y tego warte.

Ka dy wojownik wiat a w tpi w

ą ł to, e

ż jest wojownikiem wiat a.

Ka dy wojownik wiat a zaniedbywa swoje duchowe zobowi zania.

Ka dy wojownik wiat a mówi "tak", kiedy chcia powiedzie "nie".

Ka dy wojownik wiat a zrani kogo , kogo kocha .

I dlatego jest wojownikiem wiat a.

Bowiem do wiadczy tego wszystkiego i

nie utraci nadziei,

ż stanie si lepszym cz owiekiem.

Wojownik wiat a

Wojownik ch tnie s ucha s ów dawnych my licieli, jak cho by tych T. H. Huxleya: "Owoce naszego dzia ania

s postrachem dla tchórzy, a

promykami wiat a dla m drców. wiat jest wielk szachownic , na której

figurami s nasze codzienne uczynki, za regu ami gry to, co zwie si prawami natury. Nie mo emy dojrze

Gracza, który stoi po drugiej stronie szachownicy, lecz wiemy, e

ż jest on dobry, prawy i cierpliwy". Wojownik

podejmuje wyzwanie. On dobrze wie, e

ż Bóg nie wybacza ani jednej pomy ki tym, których kocha i

nie godzi si

na to, by jego wybra cy udawali, e

ż nie znaj zasad gry.

Regu y Gry

Wojownik wiat a nie ucieka przed podj ciem decyzji. G boko namy la si nim zacznie dzia a , dok adnie

łę

ł ć

ocenia swoj gotowo do walki, odpowiedzialno i

ść

ść powinno ci wobec mistrza. Nie traci pogody ducha,

ale rozwa a ka dy swój krok, jakby od niego zale a o wszystko. Kiedy jednak podejmie ju decyzj , rusza

ż ł

naprzód i nie podaje w w tpliwo swojego wyboru ani

ść

nie zbacza z obranej drogi, kiedy okoliczno ci okazuj

si odmienne od tych, na które liczy . Je li jego decyzja by a s uszna, to

ł ł

wygra bitw , nawet je li potrwa ona

d u ej ni przewidywa . Je li natomiast jego decyzja by a z a, to

ł ż

ł ł

przegra i b dzie musia zacz wszystko od

ąć

nowa - za to z wi ksz m dro ci . Kiedy wojownik wiat a co rozpoczyna, to

ę ą ą ś ą

konsekwentnie ko czy swoje

dzie o.

Decyzja

Wojownik wiat a wie, e

ż najlepszymi nauczycielami s jego towarzysze z

pola bitwy. Prosi o

ć rad , to

ę sprawa

niebezpieczna, jeszcze ryzykowniej jest jej udziela . Kiedy wojownik potrzebuje pomocy, stara si przyjrze ,

w jaki sposób jego przyjaciele rozwi zuj - lub

ą ą

nie - swoje problemy. Kiedy potrzebuje natchnienia, czyta z ust

swego s siada s owa, które pragnie mu przekaza jego anio stró . Kiedy czuje si zm czony lub

samotny, nie

ni o

kobietach i m

czyznach, którzy s daleko, tylko rusza na spotkanie tych, co s blisko. Z

ęż

nimi dzieli swoje

troski i zaspakaja potrzeb czu o ci - z

ł ś

rado ci i

ś ą bez poczucia winy. Wojownik wie, e

ż nawet najbardziej

odleg a we Wszech wiecie gwiazda, ma wp yw na wszystko, co go otacza.

Wp yw wszystkiego

Wojownik wiat a dzieli si ca ym swoim wiatem z

ę ł

lud mi, których kocha. Kiedy brak im odwagi, zach ca ich,

by spe niali swoje marzenia. W

takich chwilach pojawia si wróg z

dwoma tabliczkami w d oniach. Na

pierwszej wyryte s s owa: "My l wi cej o

ą ł

sobie. Zachowaj dla siebie swoje dobrodziejstwa, inaczej wszystko

stracisz". Na drugiej czyta: "Kim jeste , by dawa rady innym? A

mo e nie potrafisz dojrze swoich w asnych

wad?" Wojownik wie, e

ż ma wady. Ale wie równie , e

ż ż nie sposób rozwin si w

ąć ę samotno ci, z

dala od

przyjació . Rzuca wi c na ziemi obie tabliczki, nawet je li my li, e

ś ż zawieraj one ziarenko prawdy.

Zamieniaj si w

ą ę py , a

ł wojownik nadal przychodzi z pomoc bli niemu.

ą ź

Pomoc bli niemu

M drzec Lao-Tsy tak oto opisuje podró wojownika wiat a: "W Drodze zawiera si szacunek do wszystkiego,

co ma e i

ł kruche... Zawsze powiniene rozpozna , kiedy nadchodzi pora, by przyj adekwatn do sytuacji

ąć

postaw ... Nawet je li strzela e z

ł ś uku wiele razy, to

ci gle uwa nie zak adaj strza i

łę z dba o ci napinaj

ł ś ą

ci ciw ... Gdy pocz tkuj cy wie czego chce, staje si m drzejszy od roztargnionego m drca... Gromadzi

ę ą

w sobie mi o oznacza szcz

cie, gromadzi nienawi to

ł ść

ęś

ść kl ska... Ten kto nie widzi ma ych problemów

zostawia otwarte drzwi, przez które wdzieraj si wielkie tragedie... Walka nie ma nic wspólnego z

ą ę

k ótni ".

Rozwaga

Wojownik wiat a medytuje. Siada spokojnie w

swoim namiocie i z ufno ci powierza si Boskiemu wiat u.

ś ą

Nie my li o

ś niczym, odrywa si od pogoni za przyjemno ciami, wyzwaniami, objawieniami i

pozwala, by

ukaza y mu si w

ę ca ej krasie jego talenty i

umiej tno ci. Nawet je li nie dostrzega ich od razu, owe talenty

ę ś

i umiej tno ci rz dz jego losem i

ę ś

ą ą

wp ywaj na dzie powszedni. Kiedy medytuje, nie jest ju jedynie sob , lecz

nik jak iskierka cz stk Duszy wiata. Te chwile pozwalaj mu poj

, za co jest odpowiedzialny i

łą

ą ą

ąć

dzia a

ł ć

w zgodzie z t wiedz . Wojownik wiat a wie, e

ż w zaciszu jego serca istnieje pewien ad, który wskazuje mu

drog .

Medytacja

"Gdy mój uk jest napi ty - powiedzia Herrigel do swojego mistrza zen - nadchodzi taka chwila, e

ż je li

natychmiast nie puszcz ci ciwy, to

ę ę

zapiera mi dech". "Dopóki próbowa b dziesz wymusi moment

ł ę

wypuszczenia strza y, dopóty nie zg bisz tajników uczniczego rzemios a - rzek mu na to

łę

mistrz. - R ka, która

napina ci ciw musi otworzy si tak, jak otwiera si r ka dziecka. Precyzj strza u zak óca najcz

ciej zbyt

ć ę

ę ę

ęś

silna wola ucznika". Wojownik wiat a my li czasami: "To, czego nie zrobi , po prostu nie b dzie zrobione".

Ale nie ma racji: musi dzia a , lecz w

ł ć

stosownej chwili powinien pozwoli , by zadzia a te Wszech wiat.

ł ł ż

Niech si dzieje wola nieba

Kiedy wojownikowi dzieje si krzywda, to

zazwyczaj stroni od ludzi, by nie obarcza ich swoim cierpieniem.

Jest to post powanie dobre i

z e zarazem. Pozwoli , aby w

sercu powoli goi y si rany - to

jedno. Natomiast na

ca e dnie pogr

a si w

ąż ć ę smutku, z obawy, by nie obna y w asnej s abo ci - to

ż ć ł

ca kiem inna sprawa. W

ka dym

z nas istnieje i anio i

ł diabe , a

ł ich g osy s bardzo do siebie podobne. Wobec trudno ci diabe przekonuje,

ż atwo nas zrani , a

ć anio prosi, by my zastanowili si nad sob , i

ą czasami musi w o y swoje s owa w

ł ż ć

usta

obcych ludzi. Wojownik utrzymuje równowag pomi dzy samotno ci i

ś ą uzale nieniem od innych.

Oczy szeroko otwarte

Wojownik wiat a potrzebuje mi o ci. Przywi zanie, przyja

ł ś

źń czu o s cz ci jego natury, tak samo jak

ł ść ą ęś ą

jedzenie, picie czy rado walki w

ść

imi dobrej sprawy. I

je li o

ś zachodzie s o ca nie czuje si szcz liwy,

ł ń

ęś

znaczy to, e

ż nie jest z nim w porz dku. Wtedy przerywa bitw i

ę rusza na poszukiwanie kogo , kto razem z

nim

obejrzy zachód s o ca. Je li trudno mu znale przyjaciela, pyta sam siebie: "Czy bym obawia si blisko ci

ł ń

źć

ł ę

z lud mi? A

mo e kto obdarzy mnie przyja ni i

ź ą nawet tego nie dostrzeg em?" Wojownik wiat a mo e

wybra samotno

, ale

ść

nie mo e pa jej ofiar .

ść

Samotno

ść

Wojownik wiat a wie, e

ż nie da si y w

ę ż ć stanie ca kowitego rozpr enia. Nauczy si od ucznika, e

ęż

ł ę

ż aby

daleko wypu ci strza , trzeba dobrze napi uk. Nauczy si od gwiazd, e

ś ć

łę

ąć ł

ł ę

ż jedynie wewn trzna eksplozja

pozwala wieci . Zauwa y , e

ż ł ż ko napina wszystkie swoje mi nie, kiedy skacze przez przeszkod . Jednak

ęś

wojownik nigdy nie myli napi cia ze zdenerwowaniem.

Napi cie

Wojownikowi wiat a udaje si utrzyma równowag pomi dzy Rygorem i

Mi osierdziem. eby spe ni swoje

ł ć

marzenia potrzeba mu niez omnej woli, musi by równie zdolny do niezwyk ych po wi ce . I

ś ę ń cho obra swój

cel, to jednak droga, która do niego prowadzi, nie zawsze jest taka jak j sobie wyobra a . I

ż ł dlatego wojownik

pos uguje si i

ę dyscyplin , i

ą wspó czuciem. Bóg nigdy nie opuszcza swoich dzieci, jednak jego zamiary s

nieprzeniknione i to On wytycza nasz szlak, w rytmie naszych kroków. Dzi ki dyscyplinie i

po wi ceniu,

ś ę

wojownik nie traci zapa u. Rutyna nigdy jeszcze nie przenios a góry.

Dyscyplina i Po wi cenie

ś ę

Wojownik wiat a bywa czasami niczym woda. Prze lizguje si pomi dzy licznymi przeszkodami, jakimi

us ana jest jego droga. Czasami stawianie oporu znaczy tyle co unicestwienie, wi c wojownik dostosowuje si

do okoliczno ci. Godzi si - bez cienia skargi - by przez góry wiód go kamienisty szlak. W

tym w a nie tkwi

ł ś

si a wody. aden m ot nie jest w

stanie jej roztrzaska , ani

nó zrani . Ci cie najostrzejszej szabli nie

pozostawia na niej ladu. Woda w

rzece dostosowuje si do rze by terenu, nigdy nie zapominaj c o

ą celu, do

którego d

y - o

ąż

morzu. Nie mia a u

ł ród a, czerpie powoli si z

ź ł

łę napotkanych potoków. I w ko cu nabiera

pot

nej mocy.

ęż

Si a wody

Dla wojownika wiat a nic nie jest czyst abstrakcj . Wszystko jest konkretne i

godne szacunku. Nie obserwuje

wiata siedz c wygodnie w

namiocie. Podejmuje ka de wyzwanie, bo to

okazja, by zmieni samego siebie. Jego

znajomi trac czas na krytykowanie decyzji innych albo

tego, e

ż niektórzy nie potrafi dokona wyboru.

Wojownik wprowadza w czyn swoje zamiary. Zdarza si , e

ę ż nie udaje mu si osi gn celu, wtedy p aci za

ę ą ąć

swój b d bez s owa skargi. Innym razem zbacza z

łą

drogi i mija sporo czasu nim znów j odnajdzie. Wojownik

nigdy si nie poddaje.

Podejmuje wyzwanie

Wojownik wiat a jest jak skalny blok. Kiedy blok le y na równinie, w

harmonijnym otoczeniu - tkwi

w miejscu. Ludzie mog stawia wokó swoje domy i

najsilniejsza wichura nie sprawi, by zniszczy to, co

zbudowano. Lecz kiedy znajduje si na zboczu, mo e ujawni swoj moc i

stoczy si wprost na przeszkod ,

ć ę

która zak óca jego spokój. Wojownik - podobnie jak blok le

cy na stoku - mo e sta si niszczycielem, którego

żą

ć ę

nic nie powstrzyma. Wojownik wiat a my li jednocze nie i

o wojnie i o pokoju, i potrafi dzia a stosownie do

ł ć

okoliczno ci.

Stosownie do okoliczno ci

Wojownik wiat a, ufaj cy bezgranicznie pot dze swojego umys u, nie docenia si y przeciwnika. Nie wolno mu

zapomina o

ć jednym - bywaj chwile, gdy si a fizyczna jest skuteczniejsza od m drkowania. Corrida trwa

kwadrans, bo byk szybko pojmuje, e

ż si z

ę nim igra, i w oka mgnieniu rzuca si na toreadora. A

wtedy ani spryt,

ani argumenty, ani inteligencja, ani wdzi k nie s w

ą stanie zapobiec tragedii. Dlatego wojownik nigdy nie

gardzi brutaln si . Lecz kiedy staje si ona zbyt brutalna, wycofuje si z

ą łą

ę pola bitwy, do czasu, a wróg

wyczerpie zapasy swojej energii.
Brutalna si a

Wojownik wiat a potrafi rozpozna silniejszego od siebie przeciwnika. Je li postanowi si z

ę nim zmierzy ,

poniesie sromotn kl sk . Je li przyjmie wyzwanie, wpadnie w

ą ę ę ś

pu apk . Dlatego korzysta te z

ż dyplomacji.

Je li wróg zachowuje si dziecinnie, on robi to

samo. Je li prowokuje go do walki, udaje, e

ż tego nie rozumie.

Jego przyjaciele mówi : "To tchórz!". Lecz wojownik nic sobie nie robi z

tych z o liwo ci. Dobrze wie,

ł ś

ż kiedy ptak ma do czynienia z kotem, nie pomog mu ani

w ciek o ani

ł ść

odwaga. W takich sytuacjach

wojownik uzbraja si w

ę cierpliwo . Wróg wnet odejdzie szuka zaczepki gdzie indziej.

ść

Dyplomacja

Wojownik wiat a nigdy nie pozostaje oboj tny wobec niesprawiedliwo ci. Wie, e

ż wszystko jest jedno ci

ś ą

i ka de indywidualne dzia anie ma wp yw na wszystkich ludzi na wiecie. Tote kiedy na jego oczach komu

dzieje si krzywda, si ga po szabl , by przywróci porz dek. Lecz nawet kiedy staje do walki z

przemoc , stara

si nie s dzi napastnika. Robi bez s owa to, co do niego nale y, bo ka dy za swoje czyny odpowiada wobec

ą ć

Boga. Wojownik wiat a jest na wiecie po to, by pomaga swoim braciom w

biedzie, nie po to, by ferowa

wyroki na bli nich.

Niesprawiedliwo

ść

Wojownik wiat a nie jest tchórzem. Ucieczka bywa czasem wspania ym sposobem obrony, lecz mo na si ni

ę ą

ratowa tylko wtedy, gdy cz owieka za lepi strach. Kiedy wojownik ma w tpliwo ci, woli ponie kl sk

ść ę ę

i potem goi swoje rany, poniewa wie, e

ż je li ucieknie, da wrogowi w adz wi ksz , ni on na to

ę ę ą ż

zas uguje.

W chwilach trudnych i bolesnych, wojownik akceptuje niepomy ln sytuacj z

ś ą

ę m stwem i

z godno ci .

ś ą

Chwile niepomy lne

Wojownik wiat a nigdy si nie spieszy. Czas pracuje na jego korzy

, a

ść on uczy si poskramia swoj

porywczo i

ść sk onno do pochopnych dzia a . Posuwa si do przodu powoli ale

ść

ł ń

stanowczo. Wie, ze

uczestniczy w wa nym momencie dziejów i

ze nie uda mu si zmieni wiata, dopóki nie zmieni siebie. Pami ta

ć ś

s owa Lanzy del Vasto: "Potrzeba czasu, by rewolucja mog a zapu ci korzenie". Wojownik nie zrywa

ś ć

niedojrza ego owocu.

Niedojrza y Owoc

Wojownikowi wiat a potrzeba cierpliwo ci i

ś ywio owo ci zarazem. Dwa najci sze b dy strategiczne,

ęż

łę

to dzia a przedwcze nie i

ł ć

przepu ci sprzyjaj c okazj . Aby tego unikn

, ka d sytuacj ocenia tak, jakby

ś ć

ą ą

ąć

ż ą

by a ona jedyna i

niepowtarzalna. Nie stosuje adnych gotowych zasad czy

sprawdzonych sposobów i nie ufa

opiniom innych. Pewnego razu kalif Muawija spyta Omara ben al-Aasa, w

czym tkwi tajemnica jego ogromnej

zr czno ci politycznej. I

otrzyma nast puj c odpowied : "Nigdy nie rzuci em si w

ę ą ą

ę wir dzia ania, nim nie

rozpatrzy em wpierw mo liwo ci odwrotu, ale

te nigdzie nie szed em z

zamiarem ucieczki".

Pochopne wnioski

Wojownik wiat a cz sto traci nadziej . Wydaje mu si , e

ę ż wygas ju w

ł ż nim na zawsze wewn trzny ogie .

Ca ymi dniami i

nocami tkwi w tym prze wiadczeniu i

nic nie wzbudza w nim entuzjazmu. Przyjaciele mówi :

"Mo e jego walka dobieg a ju kresu?". Wojownik czuje ból i

wstydzi si s ysz c te s owa, poniewa wie,

ę ł

ż nie osi gn jeszcze tego, co zamierza . Lecz jest uparty i

ą ął

nigdy nie wyrzeka si swojego powo ania, walczy

dalej. I wtedy, kiedy si najmniej tego spodziewa, otwieraj si przed nim nowe mo liwo ci.

ą ę

Brak Nadziei

Wojownik wiat a nie ha bi swego serca nienawi ci . Kiedy rusza do walki, przypomina sobie s owa Chrystusa:

ś ą

"Kochaj swoich wrogów". I jest tym s owom pos uszny. Jednak wie, e

ż przebacza wcale nie znaczy godzi si

ć ę

na wszystko. Wojownik nie mo e spu ci g owy, bo wówczas traci z

ś ć ł

oczu horyzont swoich marze . Odkrywa,

ż jego przeciwnicy s po to, by wystawia na prób jego odwag , wytrwa o i

ł ść zdolno do podejmowania

ść

decyzji. S dla niego b ogos awie stwem, poniewa to

ż wrogowie popychaj go, by walczy w

ł imi swoich

marze . I

ń w a nie to

ł ś

do wiadczenie walki dodaje si wojownikowi wiat a.

Walka w imie marze

Wojownik pami ta o

przesz o ci. Wie o

ł ś

poszukiwaniach duchowych cz owieka i

o tym, e

ż wiele pi knych

stronic dziejów ju zapisano, ale

zna te ich najstraszliwsze rozdzia y: rzezie, ofiary, ciemnot . Czasem,

najwznio lejsze idea y duchowe s u y y za tarcze okrutnym zamiarom. Znajomi wojownika prze ywali rozterki:

ł ż ł

"Sk d b d wiedzia , czy

ą ę ę

obra em dobr drog ?". Spotka wielu ludzi, którzy zaniechali dalszych poszukiwa ,

poniewa nie umieli odpowiedzie sobie na to

pytanie. Lecz wojownik nie ma w tpliwo ci. On zna niezawodn

formu : "Poznasz drzewo po jego owocach" - powiedzia Jezus. Jest jej wierny i

łę

nigdy si nie myli.

Poznasz drzewo po jego owocach

Wojownik wiat a zna wag intuicji. W

ferworze walki trudno rozmy la o

ś ć ciosach wroga. Zawierza swojemu

instynktowi i jest pos uszny podszeptom anio a stró a. W

czasie pokoju odgaduje znaki, które zsy a mu Bóg.

Ludzie mówi : "To szaleniec!" albo: "On yje w

urojonym wiecie!". Albo

jeszcze: "Jak mo na wierzy

w rzeczy ca kowicie pozbawione logiki?". Lecz wojownik wie, e

ż intuicja jest mow Boga. Nie przestaje wi c

s ucha rad wiatru i

rozmawia z

ć gwiazdami.

G os Intuicji

Wojownik wiat a zasiada z

przyjació mi przy ognisku. Opowiadaj o

ą swoich przygodach i zdobyczach.

Wszyscy s dumni z

ycia, jakie wiod i

ą z walki w imi dobrej sprawy, dlatego ka dy nieznajomy, który si do

nich do cza, jest zawsze mile widziany. Wojownik wie, jak wa ne jest dzieli si z

łą

ć ę innymi swoim

do wiadczeniem. Opowiada z

entuzjazmem o swoich perypetiach, o tym jak uda o mu si unikn zaczepki, jak

ąć

wybrn z

ął tarapatów. Kiedy przywo uje swoje przygody, robi to

z pasj i

ą romantyzmem. Bywa, e

ż trochę

ubarwia swoje opowie ci. Pami ta o

tym, e

ż i jego przodkowie te przesadzali od czasu do czasu. Dlatego mo e

sobie pozwoli na to

samo, pod warunkiem, e

ż nigdy nie pomyli dumy z pró no ci , ani

ż ś ą

nie uwierzy we w asn

przesad .

Przesada

"Nim podejm decyzj , musz wszystko dok adnie zrozumie - s yszy czasem wojownik wiat a. - Chc mie

ć ł

swobod zmiany decyzji". Wojownik podchodzi do tych s ów z

nieufno ci . On równie posiada tak swobod ,

ś ą

co mu nie przeszkadza wywi zywa si z

ć ę obowi zków, które wzi na swoje barki, cho czasem nie do ko ca

ął

rozumia dlaczego. Wojownik wiat a podejmuje decyzje. Jego dusza jest równie wolna co ob ok na niebie, lecz

odpowiada on za w asne marzenia. Na drodze, któr wybra z

ł w asnej nieprzymuszonej woli, musi budzi si

ć ę

o porach, które nie zawsze s mu w

smak, rozmawia z

ć lud mi, którzy niewiele mu daj , pogodzi si

ć ę

z pewnymi wyrzeczeniami. Jego przyjaciele mówi : "Po wi casz si bez potrzeby. Nie jeste wolny". A

ś ę

jednak

wojownik jest cz owiekiem wolnym. Wie, e

ż w otwartym piecu chleb si nie upiecze.

Wolno a

ść Odpowiedzialność

"W ka dym dzia aniu trzeba przewidzie jego nast pstwa i

pozna sposoby, by dopi celu a

ąć

tak e zna

mo liwo ci, jakimi si dysponuje. Jedynie cz owiek, którego w

najmniejszym stopniu nie n c zdobycze, lecz

ę ą

jest skupiony na samej walce, ma prawo powiedzie , e

ć ż wyrzek si jej owoców. Ale

ł ę

wyrzeczenie si owoców

walki wcale nie znaczy, e

ż jej wynik powinien by nam oboj tny". Wojownik wiat a s ucha z

ł ł

szacunkiem

strategii Gandhiego. I nie daje si zbi z

ć tropu tym, którzy nawo uj do pogodzenia si z

ł ą

ę losem, gdy nie udaje

im si osi gn celu.

ę ą ąć

Pogodzenie z losem

Wojownik wiat a zwraca uwag na rzeczy drobne, bo one mog wyrz dzi wiele z a. Drzazga, tak przecie

ą ć

ma a, zmusza w drowca do przerwy w

podró y. Mikroskopijna komórka mo e zniszczy ca y zdrowy

ć ł

organizm. Wspomnienie króciutkiej chwili strachu, budzi o wicie tchórzostwo. Sekunda nieuwagi wystarczy,

by wróg zada cios ostateczny. Wojownik zwa a na rzeczy ma e. Czasem bywa surowy wobec siebie, lecz woli

post powa w

ć ten sposób. "Diabe tkwi w

szczegó ach" - g osi stare porzekad a.

Waga szczegó ów

Wojownika wiat a opuszcza czasem wiara. Bywaj chwile, kiedy znik d nie widzi nadziei. Pyta swego serca:

"Czy mój wysi ek cokolwiek jest wart?". Ale

jego serce milczy. Wojownik musi oceni to

ć sam. Wtedy szuka

jakiego przyk adu. Przypomina sobie, e

ż i Jezus musia prze y podobny etap w

ż ć

yciu, by móc w

pe ni dotrze

do swego cz owiecze stwa. "Niech mnie ominie ten kielich" - powiedzia Jezus. On równie utraci wszelk

wiar i

ę odwag , lecz si nie podda . Wojownik wiat a czasami idzie przed siebie bez wiary. Ale

idzie i wiara

w nim od ywa.

Bez wiary
Wojownik wie, e

ż aden cz owiek nie jest samotn wysp . Wie, e

ż nie mo e walczy sam. Jakiekolwiek by

by y jego zamiary, zawsze potrzebuje innych ludzi. Musi z

kim omówi swoj strategi , poprosi o

ć wsparcie,

a w chwilach wytchnienia powspomina z

ć kim bitewne przygody. Jednak nie pozwala nikomu pomyli

kole e stwa z

ż ń

brakiem pewno ci siebie. Jest przejrzysty w

dzia aniu, lecz tajemniczy w

swoich planach.

Wojownik wiat a ta czy z

przyjació mi, lecz nie oddaje w

niczyje r ce odpowiedzialno ci za w asny los.

Kole e stwo

ż ń

Pomi dzy dwiema bitwami wojownik odpoczywa. Cz sto sp dza bezczynnie ca e dnie, bo tego domaga si jego

serce. Lecz jego intuicja zawsze czuwa. Nie pope nia kardynalnego grzechu lenistwa, gdy dobrze wie, dok d

mo e ono doprowadzi - do ponurych niedzielnych popo udni, kiedy czas mija i

nie dzieje si nic. Wojownik

nazywa ten czas "spokojem cmentarzy". I przypomina sobie fragment Apokalipsy: "Znam twoje czyny,

ż ani zimny, ani gor cy nie jeste . Oby by zimny albo

ś ł

gor cy! A

tak, skoro jeste letni i

ni gor cy ni

zimny,

mam ci wyrzuci z

ć mych ust..." Wojownik bawi si i

ę artuje, lecz zawsze pozostaje uwa ny na wszystko, co

dzieje si wokó .

Spokój cmentarzy

Wojownik wiat a wie, e

ż ludzie boj si siebie nawzajem. A

ą ę

ich strach objawia si zazwyczaj dwojako:

albo agresj albo

uleg o ci . To

ł ś ą

dwie strony tego samego medalu. Dlatego te , gdy wojownik spotyka

cz owieka, który budzi w

nim l k, nie zapomina, e

ż on równie si boi. Bo i

ż ę

on musia pokona podobne

przeszkody, do wiadczy tych samych trudno ci. Jednak potrafi lepiej stawi czo a sytuacji. Dlaczego?

Poniewa strach jest dla niego motorem do dzia ania, a

nie hamulcem. Wojownik uczy si od swojego

przeciwnika i post puje tak samo.

Strach

Dla wojownika nie ma mi o ci niemo liwej do spe nienia. Ani

ł ś

milczenie, ani oboj tno

, ani

ę ść

odrzucenie nie s

w stanie go onie mieli . Wie, e

ż pod lodowatym pancerzem, za którym czasem kryj si ludzie, bije gor ce

ą ę

serce. Dlatego wojownik podejmuje wi ksze ni inni ryzyko. Bez wytchnienia szuka mi o ci, nawet za cen

ł ś

wielu "nie", licznych powrotów na tarczy i dojmuj cego poczucia odrzucenia duszy i

cia a. Wojownik nie daje

si atwo zastraszy , kiedy poszukuje tego, co mu niezb dne do ycia. Wie, e

ę ł

ż bez mi o ci jest niczym.

ł ś

Gor ce serce

Wojownik wiat a zna cisz , która zapada przed decyduj c walk . Ta cisza zdaje si mówi : "Wszystko

ą ą

zatrzyma o si w

ę miejscu. Teraz b dzie lepiej, je li odstawisz na bok my l o

ś walce i odpr ysz si troch ".

ęż

Nieopierzeni o nierze zrzucaj wtedy z

ż ł

siebie zbroj i

ę uskar aj na nud . Natomiast wojownik ws uchuje si

ż ą

w cisz . Gdzie w

ś oddali co si dzieje. Wie, e

ś ę

ż trz sienia ziemi, które niszcz wszystko, nadchodz bez

ostrze enia. W drowa noc przez lasy i

odkry , e

ł ż kiedy zwierz ta nie wydaj adnego odg osu,

ą ż

niebezpiecze stwo czai si blisko. Dlatego, kiedy inni rozmawiaj , wojownik trzyma w

pogotowiu szabl

i obserwuje horyzont.
Cisza przed burz

Wojownik wiat a wierzy. A

skoro wierzy tak e w

cuda, to cuda zaczynaj si wydarza . Skoro ma pewno

ą ę

ść

ż jego my li mog odmieni jego ycie, jego ycie zaczyna si zmienia . Skoro ufa, e

ż znajdzie mi o , to

ł ść ta

mi o pojawia si . Czasem traci z udzenia. Czasem wpada w

ł ść

rozpacz. Wtedy s yszy utyskiwania: "jaki on

naiwny!". Lecz wojownik wie, e

ż taka jest cena, któr musi zap aci . W

ł ć

zamian za jedn pora k ma na swoim

ż ę

koncie dwa zwyci stwa. I

wszyscy ci, którzy wierz , dobrze o

tym wiedz .

Wiara

Wojownik wiat a odkry , e

ł ż lepiej pod a ze wiat em. Zdradza , k ama , zbacza ze swojej drogi, zrywa

ąż ć ś

ł ł

rozejmy. A i tak wszystko nadal mu si udawa o, jak gdyby nigdy nic. Jednak otch a pojawia si

ł ń

niespodziewanie. Mo na postawi tysi c pewnych kroków, a

jeden jedyny krok mo e si nagle okaza zgubny.

ż ę

A wi c wojownik zatrzymuje si na czas. Zatrzymuje si , bo us ysza cztery uwagi: "Zawsze pope nia e b dy.

ł ł ś łę

Jeste zbyt stary, eby si zmieni . Nie jeste zdolny. Nie zas ugujesz na to". Wtedy podnosi oczy ku niebu,

i jaki g os mówi mu: "Ka dy cz owiek pope nia b dy. Darowa em ci twoje winy, ale

ś ł

łę

nie mog ci ich wybaczy

wbrew twojej woli. Sam zdecyduj". Prawdziwy wojownik wiat a przyjmuje wybaczenie.

Wybaczenie

Wojownik wiat a nie szcz dzi si , by sta si lepszym cz owiekiem. W

ć ę

ka dym ci ciu jego szabli odbijaj si

ą ę

ca e wieki m dro ci i

ą ś ludzkich rozmy la . Ka dy cios ma si i

ś ń

łę celno na miar wszystkich dawnych

ść

wojowników, którzy do dzi b ogos awi walk . Najmniejszy gest w

ś ł

bitwie jest ho dem dla dokona

poprzednich pokole . Wojownik doskonali pi kno swoich ciosów.

Pokolenia

Wojownik wiat a godzien jest zaufania. Wprawdzie pope nia pewne b dy i

łę

czasem zadziera nosa, ale nie

k amie. Kiedy przy cza si do swoich przyjació przy ognisku, rozmawia ze wszystkimi. Wie, e

łą

ż s owa, które

wypowiada, zapadaj w

ą pami Wszech wiata jako wiadectwo jego my li. "Czemu tyle gadam, skoro cz sto

ęć

nie potrafi dokona tego wszystkiego co obiecuj ?" - zastanawia si w

ę duchu wojownik. "Trzeba by postara

si y w

ę ż ć zgodzie z pogl dami, których bronisz publicznie" - odpowiada jego serce. I

dlatego, e

ż wojownik

wierzy, e

ż jest taki, jak g o no mówi, to

ł ś

w ko cu taki si staje.

Godzien zaufania

Wojownik wie, e

ż od czasu do czasu bitwa ustaje. Wtedy nie mo na jej na si wszczyna . Trzeba uzbroi si

łę

ć ę

w cierpliwo i

ść czeka na ponowne zwarcie. W

ciszy, jaka zapada na polu walki, wojownik s yszy bicie

swojego serca i odkrywa, e

ż jest spi ty, e

ę ż si boi. Podsumowuje swoje ycie - sprawdza czy

jego szpada jest

naostrzona, serce radosne i czy wiara rozpala jego dusz . Wie, e

ż przygotowania s równie wa ne jak samo

dzia anie. Lecz zawsze czego brak. Dlatego wojownik korzysta z

chwil, gdy czas si zatrzymuje, by lepiej si

przygotowa .

Przygotowania
Wojownik wie, e

ż i anio i

ł diabe wyrywaj sobie jego r k , trzymaj c szpad . Diabe mówi: "Os abniesz. Nie

ę ę

ą ą

b dziesz wiedzia , kiedy nadejdzie najlepszy moment do dzia ania. Boisz si ". Anio mówi: "Os abniesz. Nie

b dziesz wiedzia , kiedy nadejdzie najlepszy moment do dzia ania. Boisz si ". Wojownik jest zaskoczony, bo

obaj powiedzieli dok adnie to

samo. Diabe dodaje: "Pozwól, ebym ci pomóg ". Za anio mówi: "Pomagam

ci". Dopiero wtedy wojownik dostrzega ró nic mi dzy nimi. S owa bywaj takie same, tyle e

ż ą ę

ż sprzymierze cy

s ró ni. I

ą ż

wybiera pomocn d o anio a.

ą ł ń

Anio i

ł Diabeł

Je li wojownik si ga po szabl , to

ę zawsze po to, eby jej u y . Mo e przetrze ni nowe szlaki, przyj komu

ż ć

ć ą

ść

z pomoc albo

zapobiec niebezpiecze stwu. Lecz wojownik nie szasta gro bami, bo szabla jest kapry na i

nie

lubi, by jej ostrze obna a bez powodu. W

ż ć

walce mo na atakowa , broni si a

ć ę nawet ucieka - ka da z

tych

postaw stanowi cz

walki. Ale

ęść

walka nie polega na trwonieniu si ani

rzucaniu s ów na wiatr. Wojownik jest

zawsze czujny na najmniejszy ruch swojej szabli. Lecz nie mo e zapomina o

ć tym, e

ż szabla równie baczy na

jego ruchy. Szabla objawia swoj moc bez s ów.

Zdecydowanie

Zdarza si , e

ę ż z o pod a ladem wojownika wiat a. Wtedy spokojnie zaprasza je on do swojego namiotu.

ąż ś

Wojownik pyta z o: "Czy pragniesz zrani mnie, czy

raczej pos u y si tylko mn , by rani innych?". Z o

ł ż ć ę

udaje, e

ż nie dos ysza o tego pytania. Przechwala si , e

ę ż zna s abo ci jego duszy. J trzy jeszcze niezabli nione

rany i wzywa do zemsty. Przypomina, e

ż tylko ono zna subtelne zasadzki i trucizny, zdolne pomóc

wojownikowi pozby si wszystkich wrogów. Wojownik s ucha uwa nie i

ć ę

wypytuje szczegó owo z o o

ł jego

zamiary. Po czym wstaje i odchodzi. Z o gada o jak naj te i

ę jest tak zm czone i

tak puste, e

ż nie zdo a pój za

ść

nim ani na krok.
Zm czone z o

Nieopatrznie wojownik stawia jeden fa szywy krok i

wpada w przepa

. Strasz go widma, dr czy samotno

ść

Nigdy do g owy by mu nie przysz o, e

ł ż kiedykolwiek spotka to w a nie jego, cz owieka, który zawsze wybiera

ł ś

walk w

ę imi Dobra. A

jednak to si sta o. Pogr

ony w

ę ł

ąż

ciemno ciach wzywa na pomoc swojego nauczyciela:

"Mistrzu, wpad em w

otch a . Wody s tu g bokie i

ł ń

łę

m tne". "Pami taj o

jednym - odpowiada nauczyciel. - To,

co pogr

a cz owieka, to

ąż

wcale nie upadek do wody, lecz pozostawanie pod wod ". Wtedy wojownik wiat a

zbiera wszystkie si y, by wybrn z

ąć sytuacji, w której si znalaz .

M tna sytuacja

Wojownik wiat a zachowuje si jak dziecko. Wielu ludzi to

szokuje. Zapomnieli, e

ż dziecko musi si bawi ,

czasem troch gorszy , e

ć ż zadaje pytania frapuj ce i

niedojrza e, opowiada niestworzone historie, w

które cz sto

samo nie wierzy. Ludzie pytaj oburzeni: "Wi c to

ma by duchowa droga? Ale ten cz owiek jest ca kiem

niedojrza y!". Te s owa napawaj wojownika dum . Dzi ki rado ci i

ś prostocie czuje blisko z

ść Bogiem. Lecz

nigdy nie traci z oczu swojego powo ania.

Rado i

ść Prostota

aci skie korzenie s owa "odpowiedzialno

" oddaj dok adnie jego prawdziwe znaczenie: to

Ł ń

ść

zdolno do

ść

odpowiedzi, do dzia ania. Odpowiedzialny wojownik mo e i

ż obserwowa i

ć doskonali si . Czasami bywa

ć ę

"nieodpowiedzialny", kiedy dopuszcza, by zaskoczy a go sytuacja, na któr nie potrafi ani

odpowiedzie ,

ani zareagowa , jednak lekcja nie idzie na marne: wojownik wybiera pewien sposób bycia, ma do pokory, by

ść

przyj pomoc i

ąć

s ucha rad. Odpowiedzialny wojownik, to

wcale nie ten, który d wiga na swoim grzbiecie

brzemi ca ego wiata, ale

ę ł

ten, który nauczy si rozpoznawa wyzwanie danej chwili.

ł ę

Wyzwanie chwili

Wojownik wiat a nie zawsze mo e wybra pole bitwy. Zdarza si , e

ę ż wpada nagle w wir walki, której wcale

nie pragn . Wie jednak, e

ął

ż nie ma od tego ucieczki, bowiem niedoko czone bitwy pod

za nim krok w

ążą

krok.

Kiedy konflikt jest ju nieuchronny, wojownik staje z

przeciwnikiem twarz w

ą twarz. Bez obaw stara się

dowiedzie , dlaczego tamten pragnie walki, z

jakiego powodu opu ci swój dom i

ś ł

wyzwa go na pojedynek.

Wojownik wiat a s ucha, co ma do powiedzenia jego przeciwnik i

ł ł

nie obna aj c szpady przekonuje go, e

ż ą

ż ta

walka nie jest jego walk . Ale

walczy tylko wtedy, gdy jest to konieczne.

Nieuniknione walki

W obliczu istotnych decyzji wojownik wiat a odczuwa pewien rodzaj paniki. "To ci przerasta" - mówi mu

jeden z przyjació . "Ruszaj naprzód i

b d

ą ź dzielny" - mówi inny. Ale jego w tpliwo ci rosn . Po kilku dniach

niepokoju wycofuje si do swojego namiotu, gdzie zazwyczaj modli si i

ę medytuje. Wybiega my lami

w przysz o

. Ocenia, komu jego post powanie przyniesie straty a

ł ść

komu korzy ci. Nie chce by przyczyn

niepotrzebnego cierpienia, ale i nie zamierza porzuca swojej drogi. Wojownik pozwala, by w

jego my lach

wy oni a si jasna decyzja. Je li przyjdzie mu powiedzie "tak" - powie to

ł ł

mia o. Je li trzeba b dzie

powiedzie "nie" - nie stchórzy.

Jasno decyzji

ść

Wojownik wiat a ponosi ca kowit odpowiedzialno za W asn Legend . Znajomi mówi : Jego wiara jest

ść

godna podziwu!". Przez u amek sekundy wojownik jest dumny, lecz zaraz zawstydza si , bowiem nie odczuwa

wiary, z któr tak si obnosi. Wtedy anio szepcze mu do ucha: Jeste tylko instrumentem wiat a i

ł nie ma

najmniejszego powodu, by si tym pyszni , czy

ś ę

te mia wyrzuty sumienia. To

jedynie powód do rado ci".

I wojownik wiat a wiadom tego, e

ł ś

ż jest jedynie narz dziem, czuje si spokojniejszy i

bardziej ufa samemu

sobie.
Jedynie narz dzie

"Hitler wprawdzie przegra wojn na polu bitwy - mówi Marek Halter - lecz jednak co wygra .

To dwudziestowieczny cz owiek stworzy obozy koncentracyjne, wskrzesi tortur i

ę pokaza , e

ł ż mo na zamkn

ąć

oczy na nieszcz

cia bli nich". By mo e ma on racj : na wiecie pe no jest porzuconych dzieci, okrutnych

ęś

rzezi, niewinnych ludzi w wi zieniach, samotnych starców, pijaków w

rynsztoku, szale ców u

w adzy.

Ale mo e nie ma on wcale racji? Bowiem istniej wojownicy wiat a. A

wojownicy wiat a nigdy nie godz si

ą ę

na niegodziwo

ść

Niegodziwo

ść

Wojownik wiat a nigdy nie zapomina starego przys owia: "Ko l nie powinno udawa lwa". Istnieje

ź ę

niesprawiedliwo na wiecie. Ka dy mo e si znale w

ść

ż ę

źć sytuacji, na jak nie zas u y , najcz ciej wtedy, gdy

ł ż ł

ęś

nie jest zdolny do obrony. Pora ka cz sto puka do drzwi wojownika. W

takich chwilach wojownik milczy. Nie

traci energii na pró ne s owa, woli oszcz dza si y, by stawi opór, by cierpliwym i

ę ć ł

pami ta , e

ę ć ż Kto mu si

przygl da. Kto , kto widzia jego krzywd i

ę si na ni nie godzi. Ten Kto daje wojownikowi to, czego on

najbardziej potrzebuje: czas. Pr dzej czy

pó niej wszystko znów zacznie dzia a na jego korzy

. Wojownik

ł ć

ść

wiat a jest m dry. Nie komentuje swoich pora ek.

Ko l nie powinno udawa lwa

ź ę

ywot szabli mo e by krótki, lecz ycie wojownika wiat a musi by d ugie. Z

ć ł

tego powodu nie przecenia on

swoich zdolno ci i

ś stara si unika niespodzianek. Przypisuje ka dej rzeczy warto , na jak ona zas uguje.

ść

W obliczu powa nych problemów diabe szepcze mu do ucha: "Nie ma si czym przejmowa . Nic si przecie

nie dzieje". Innym znów razem, w banalnych okoliczno ciach, diabe podpowiada: "Musisz zebra ca swoj

ć łą

energi , by zaradzi sytuacji". Wojownik nie s ucha s ów diab a. Sam jest w adc swojej szpady.

Stosownie do sytuacji

Wojownik wiat a jest zawsze czujny. By obna y swoj szpad nie potrzebuje nikogo prosi o

ż ć

ć pozwolenie. Nie

traci te czasu na usprawiedliwianie si wobec innych. Pos uszny boskim wyrokom, odpowiada za w asne

czyny. Rozgl da si na boki i

rozpoznaje przyjació . Patrzy za siebie i

widzi wrogów. Wobec zdrady jest

bezlitosny, ale nigdy si nie m ci: wystarczy, by oddali wrogów ze swego ycia, walcz c z

ą nimi nie d u ej, ni

ł ż

to konieczne. Wojownik nie usi uje by kim . On po prostu jest.

M ciwo

ść

Wojownik nie uznaje za przyjaciela kogo , kto le mu yczy. Nie wida go równie w

ż towarzystwie tych,

którzy pragn go "pocieszy ". Unika ludzi, którzy stoj u

ą jego boku jedynie w przypadku pora ki. Ci fa szywi

sprzymierze cy pragn udowodni , e

ć ż s abo cz owieka wyró nia. Przynosz wojownikowi zawsze z e wie ci

ść ł

i pod p aszczykiem "solidarno ci" staraj si podwa y jego wiar w

ą ę

ż ć

ę siebie. Kiedy spotykaj go rannego -

lamentuj , lecz w

g bi serca s uradowani jego przegran . Nie pojmuj , e

łę

ą ż ta przegrana stanowi równie cz

ż ęść

walki. Prawdziwi przyjaciele s z

ą nim we wszystkich chwilach - tak samo dobrych jak i z ych.

Prawdziwi Przyjaciele

Na pocz tku swojej walki wojownik wiat a stwierdza: "Mam marzenia". Po latach zaczyna przeczuwa ,

ż mo e osi gn to, czego pragnie. Wie, co to

ą ąć

nieszcz

cie bliskich, samotno

, rozczarowanie, które

ęś

ść

towarzysz wi kszo ci ludzi. Jest wiadom, e

ą ę

ż wkrótce zostanie nagrodzony i odczuwa smutek, bo s dzi, e

ż nie

zas uguje na to, co otrzyma. Jego anio podszeptuje mu do ucha: "Oddaj wszystko!". I

wojownik pada na kolana

i ofiarowuje Bogu swoje zdobycze. Ten dar zobowi zuje go, by zaprzesta stawia g upie pytania

ć ł

i przezwyci

y poczucie winy.

ęż ł

Oddaj wszystko

Wojownik wiat a trzyma w

r ku szabl . O

ę tym, co z ni zrobi decyduje zawsze sam. Czasem w

jego yciu

nast puje prze om: musi rozsta si z

ć ę tym, co kocha. Wtedy zastanawia si : "Czy spe niam wol Boga, czy

tez

powoduje mn egoizm?" Je li uzna, e

ż to rozstanie jest istotne dla jego drogi yciowej, godzi si na nie bez

skargi. Je li natomiast spowodowane by o przebieg o ci innych - jest bezlitosny. Zna si na zadawaniu ciosów

ł ś ą

i na przebaczaniu, jednym i drugim pos uguje si równie zr cznie.

Sprawiedliwy

Wojownik wiat a nie wpada w

pu apk s owa "wolno

". Tam gdzie naród jest uci niony, tam wolno jest

ę ł

ść

poj ciem jasnym. Wtedy uzbrojony w

szabl i

ę tarcz wojownik walczy do utraty tchu i

ryzykuje w asnym

yciem. W

obliczu uci nienia, wolno jest poj ciem atwym do zrozumienia - to

ść

przeciwie stwo niewoli. Bywa

jednak, e

ż wojownik s yszy takie s owa: "Gdy wreszcie przestan , pracowa , b d wolnym cz owiekiem".

ć ę ę

A kiedy ten moment nadchodzi, po up ywie roku ludzie skar si : " ycie to

żą ę Ż

nic wi cej jak nuda i

rutyna". Taka

wolno jest trudniejsza do zrozumienia - oznacza brak sensu ycia. Wojownik wiat a jest zawsze

ść

zaanga owany w

to, co robi. Jest niewolnikiem swoich marze , natomiast jest wolny w

swoich poczynaniach.

Niewolnik marze

Wojownik wiat a nie zmaga si w

ę niesko czono w

ść tej samej bitwie, zw aszcza je li dostrzega, e

ż prowadzi

to donik d. Je li po up ywie jakiego czasu walka nie przynosi rezultatu, pojmuje, e

ż nale y negocjowa

z wrogiem pokój. I on i wróg opanowali sztuk fechtunku i

teraz musz doj do porozumienia. B dzie to

ść

gest

godny a nie tchórzliwy, doprowadzi do równowagi si i

ł zmiany strategii. Ustaliwszy ju warunki rozejmu, i

i wróg, mog wróci do swoich domów. Nie musz nikomu nic udowadnia - prowadzili walk w

ę imi Dobra

i ich wiara nie ponios a szwanku. Obaj poszli na ust pstwa, poznaj c w

ten sposób trudn sztuk rokowa .

Rozejm

Przyjaciele pytaj wojownika wiat a, sk d czerpie energi . "Od ukrytego wroga" - odpowiada. Pytaj , kim jest

ten wróg. "To kto , kogo nie mo emy ukara ". Jaki dzieciak, który pobi go w

dzieci stwie, ukochana, która

porzuci a go, gdy mia jedena cie lat, nauczyciel, który wymy la mu od g upców. W

ś ł

chwilach s abo ci

wojownik przypomina sobie, e

ż nie mia jeszcze sposobno ci, by wykaza si odwag . Nie planuje zemsty,

ć ę

bowiem ukryty wróg nie nale y ju do jego wiata. My li jedynie o

uzyskaniu takiej sprawno ci, eby wie ci

ś ż

o jego wyczynach obieg y ca y wiat i

ł ś

dotar y do uszu tego, kto w

przesz o ci go zrani . Ból mo e przemieni

ł ś

si w

ę moc.

Ukryty wróg

Wojownikowi wiat a zawsze dana jest w

yciu powtórna szansa. Jak wszyscy inni ludzie - m

czy ni i

ęż ź kobiety

- nie przyszed przecie na wiat ze znajomo ci fechtunku. D ugo b dzi , nim odkry swoj W asn Legend .

ś ą

łą ł

ą ł

aden wojownik nie mo e si

ż ąść kr gu innych ludzi i

powiedzie : "Cokolwiek robi em by o zawsze s uszne".

Ten, kto tak twierdzi, k amie albo

jeszcze nie pozna samego siebie. Prawdziwy wojownik wiat a w

przesz o ci

ł ś

krzywdzi ludzi. Jednak podczas swej w drówki poj , e

ął ż nadejdzie czas, kiedy znów spotka tych, wobec

których zachowa si niegodnie, e

ł ę

ż dana mu b dzie szansa, by naprawi z o, które wyrz dzi , i

ł ł

ą ł e

ż powinien ją

wykorzysta natychmiast, bez wahania.

Powtórna szansa
Wojownik wiat a jest czysty jak go bica i

łę

ostro ny jak w

. Kiedy rozmawia z

ąż

lud mi, nie os dza ich sposobu

bycia. Wie, e

ż aby szerzy z o, ciemno ci utka y niewidzialn paj czyn , w

ć ł

ę któr wpadaj wszystkie s owa.

Przemieniaj si tam one w

ą ę

intrygi i zawi

, które paso ytuj na ludzkiej duszy. W

ść

ten sposób wszystko, co si

powiedzia o o

ł jakiej osobie, dociera do uszu jej wrogów, wzmocnione mroczn pot g trucizny i

ę ą

z o liwo ci.

ł ś

Dlatego, kiedy wojownik wiat a opowiada o

czynach swojego brata, wyobra a sobie, e

ż brat siedzi obok

i s ucha jego s ów.

S owa

Oto s owa redniowiecznego Brewiarza Rycerskiego: "Duchowa energia Drogi potrzebuje sprawiedliwo ci

i cierpliwo ci, by przygotowa twój umys . Droga rycerza jest prosta i

trudna zarazem, bowiem wymaga

odrzucenia niepotrzebnych rzeczy i nieistotnych przyja ni. Dlatego w a nie na pocz tku wahamy si , czy

ł ś

pod

y . Oto pierwsza lekcja Rycerstwa: wykre lisz wszystko, co do tej pory zapisa e w

ąż ć

ł ś ksi dze twojego ycia

- niepokoje, brak wiary w siebie, k amstwo. Na ich miejsce wpiszesz s owo "odwaga". Rozpoczynaj c tym

s owem podró i

ż pod aj c naprzód z

ąż ą

ufno ci w

ś ą Boga, dotrzesz tam, dok d powiniene dotrze ".

Odwaga na Drog

Kiedy zbli a si czas walki, wojownik wiat a gotów jest na ka d ewentualno

. Analizuje wszystkie sposoby

ż ę

ż ą

ść

walki i pyta siebie: "Co bym zrobi , gdyby pewnego dnia przysz o mi walczy ze sob ?". W

ten sposób odkrywa

swoje s abe punkty. Wtedy pojawia si wróg z

sakw pe n obietnic, traktatów, rokowa . Jego propozycje s

ą ł ą

kusz ce, a

rozwi zania, które podsuwa, proste. Wojownik rozpatruje je po kolei jedna po drugiej. I

on szuka

zgody, lecz nie za cen w asnej godno ci. Zaniecha walk tylko wtedy, gdy dojdzie do wniosku, e

ę ł

ż to najlepsza

strategia, a nie dlatego, e

ż go oczarowano. Wojownik wiat a nie przyjmuje prezentów od swojego wroga.

Godno

ść

A wi c powtarzam:

Wojownicy wiat a maj zawsze w

oczach osobliwy blask. yj na wiecie, stanowi cz

ycia innych ludzi,

Ż ą

ą ęśćż

rozpocz li swoj ziemsk podró bez tobo ków i

bez sanda ów. Cz sto bywaj tchórzliwi i

nie zawsze post puj

ę ą

tak jak trzeba. Wojownicy wiat a cierpi z

ą powodu niewa nych spraw, bywaj ma oduszni, czasem uwa aj ,

ż ą

ż nigdy nie uda im si dorosn , albo

ąć

s dz , e

ą ą ż nie s godni b ogos awie stwa czy

cudu. Nie zawsze wiedz ,

co w a ciwie robi na wiecie i

ł ś

cz sto sp dzaj bezsenne noce, my l c, e

ś ą ż ich ycie nie ma wcale sensu.

Dlatego s wojownikami wiat a. Poniewa si myl . Poniewa zadaj sobie pytania. Poniewa poszukuj sensu

ż ę

i - z ca pewno ci - kiedy go odnajd .

łą

ś ą

Szukajcie a Znajdziecie

Oto wojownik wiat a budzi si ze snu. My li sobie: "Nie chc stan oko w

ąć

oko ze wiat em, które pragnie ode

mnie wielko ci". Ale

wiat o nie ust puje. My li dalej: "Czy zmiany, które zachodz wbrew mojej woli, s

konieczne?". wiat o uparcie trwa, bowiem "wola" to

s owo - zasadzka. I

stopniowo oczy i serce wojownika

zaczynaj przyzwyczaja si do wiat a. Nie wzdraga si ju przed nim, godzi si na swoj Legend , nawet je li

ć ę

ę ż

ona poci ga za sob ryzyko. Wojownik wiat a spa d ugo. To

ł ł

naturalne, e

ż budzi si powoli.

Bezw adno

ść

Do wiadczony zapa nik znosi zniewagi przeciwnika, bo zna si swoich mi

ni i

łę

ęś zr czno swoich chwytów.

ść

Spogl da le przygotowanemu przeciwnikowi g boko w

ą ź

łę

oczy i wygrywa jeszcze przed walk . W

miar jak

wojownik uczy si pod okiem swojego duchowego mistrza, wiat o wiary zaczyna b yszcze w

ć jego oczach

i nie potrzebuje ju nikomu nic udowadnia . Niewiele go obchodz k

liwe zaczepki wroga - niechaj sobie

ą ąś

twierdzi, e

ż Bóg jest przes dem, e

ż cuda to arty, a

wiara w anio y to

ucieczka od rzeczywisto ci. Podobnie jak

zapa nik, wojownik wiat a jest wiadom swojej niesamowitej si y i

ł nigdy nie walczy z cz owiekiem, który nie

jest godzien honorowej walki.

wiadomo swej si y

ść

Wojownik wiat a musi mie zawsze w

pami ci pi regu walki napisanych przez Czuanga-Cy, przed ponad

ęć

dwoma tysi cami lat: Wiara: nim podejmiesz bitw musisz uwierzy w

ć jej cel. Przyjaciele: wybieraj sobie

sprzymierze ców i

naucz si walczy u

ć ich boku, bowiem nikt nie wygrywa wojny sam. Czas: zim bitw

prowadzi si inaczej ni latem. Dobry wojownik sam wybiera moment rozpocz cia walki. Przestrze :

w w wozie nie walczy si tak samo jak na otwartym polu. Oce teren, który ci otacza i

wybierz najlepszy

sposób poruszania po nim. Strategia: najlepszym wojownikiem jest ten, kto planuje swoj walk .

5 regu walki

Wojownik rzadko kiedy wie, jaki jest wynik ko cz cej si bitwy. Wokó panuje tak wielki rozgardiasz,

ń ą

ż mo liwe jest i

zwyci stwo i

pora ka. Czas poka e czy

wygra , czy

przegra , lecz wojownik wie, e

ż od tej

chwili nic nie mo na ju zrobi - ostateczne rozstrzygni cie bitwy jest ju teraz w

r kach Boga. Wojownik

wiat a nie martwi si wynikiem. Pyta swoje serce: "Czy stoczy em walk w

ę imi Dobra?" Je li tak -

odpoczywa. Je li nie - si ga po szabl i

ę powraca do wicze .

Spali przesz o

ł ść

Wojownik wiat a nosi w

sobie iskierk Boga. Dzieli los z

innymi wojownikami, lecz bywa, e

ż musi samotnie

wiczy sztuk fechtunku. Kiedy jest daleko od przyjació , staje si jakby gwiazd na niebie. Roz wietla t

Wszech wiata, która jest mu przypisana, upi ksza galaktyki i

ęść

ca e wiaty dla tych, którzy spogl daj

ł ś

ą ą

w niebo. Wytrwa o wojownika wkrótce b dzie nagrodzona. Powoli zbli aj si do niego inni wojownicy,

ł ść

ż ą ę

cz c si w

łą ą ę konstelacje pe ne symboli i

tajemnic.

Gwiazda na niebie

Czasami wojownik wiat a odnosi wra enie, e

ż jego ycie toczy si jakby na dwóch równoleg ych

p aszczyznach. Na pierwszej z

nich zmuszony jest robi to

ć wszystko przed czym si broni, walczy w

ć imię

pogl dów, w

które nie wierzy. Lecz istnieje te inny wymiar: odkrywa go w

swoich snach, marzeniach,

ksi

kach, podczas spotka z

ąż

ń lud mi, którzy my l podobnie jak on. Wojownik pozwala, aby oba te nurty ycia

ś ą

zbli y y si do siebie. "Istnieje pomost cz cy to, co robi , z

ż ł

łą ą

ę tym, co pragn bym robi " - my li w

ął

duchu.

Powoli, krok po kroku, jego marzenia przy miewaj swoim blaskiem codzienn rutyn i

ę pewnego dnia czuje,

ż jest ju gotów, by spe ni to, czego zawsze pragn . Wówczas starczy odrobina mia o ci, by dwa nurty ycia

ł ć

ął

ł ś

sta y si jednym.

Sta si sob

ć ę

Napisz raz jeszcze to, co ci ju mówi em: Wojownik wiat a potrzebuje czasu dla siebie. Po wi ca go na

ś ę

odpoczynek, rozmy lania, kontakt z

Dusz Wszech wiata. Nawet w

najwi kszym ferworze walki znajduje czas

na medytacj . Czasami siada, odpr

a si i

ęż ę pozwala, by sprawy toczy y si w asnym torem. Patrzy na wiat

ę ł

oczami widza, nie usi uje by ani

lepszy, ani gorszy - poddaje si bez oporu nurtowi ycia. I

po trochu

wszystko, co wydawa o si skomplikowane, staje si proste. A

wojownik jest szcz

liwy.

ęś

Czas dla siebie

Wojownik wystrzega si ludzi, którzy twierdz , e

ą ż znaj Drog . Zazwyczaj s tak g boko przekonani o

łę

tym,

ż wszystko zale y od ich decyzji, e

ż nie zauwa aj ironii z

ż ą

jak los zapisuje koleje ludzkiego ycia i

ywo

protestuj za ka dym razem, kiedy nieuniknione puka do ich drzwi. Wojownik wiat a marzy i

jego marzenia

popychaj go do przodu, jednak nigdy nie pope nia b du, s dz c, e

łę

ą ą ż droga jest atwa a

bramy szeroko otwarte.

Wie, e

ż Wszech wiat dzia a na podobie stwo alchemii: "dissous et coagule", jak mawiaj mistrzowie.

"Rozpraszaj i skupiaj swoj energi zale nie od sytuacji". S chwile, by dzia a i

ł ć takie, kiedy nale y pogodzi

si z

ę tym, co przynosi los. Wojownik potrafi to rozró ni .

ż ć

Pogodzony z sytuacj

Kiedy wojownik wiat a zaczyna nauk walki, odkrywa, e

ż musi mie pe en ekwipunek - w

ć ł

tym tak e zbroj .

Wyrusza wi c na poszukiwanie zbroi dla siebie i

s yszy oferty rozlicznych kupców: "U ywaj pancerza

samotno ci" - mówi pierwszy. "Pos uguj si tarcz cynizmu" - podpowiada drugi. "Najlepiej w

nic si nie

anga uj - to

najlepsza zbroja" - twierdzi trzeci. Ale wojownik nie s ucha ich rad. Z

pogod ducha udaje si do

swojej wi tyni i

ś ą

otula si niezniszczalnym p aszczem wiary. Wiara odbija wszelkie ciosy. Wiara przemienia

trucizn w

ę wod przejrzyst jak kryszta .

Jedyna zbroja

"Wierz we wszystko, co ludzie mówi i

ą zawsze jestem rozczarowany" - skar si znajomi. To

żą ę

bardzo wa ne,

by ufa innym. Wojownik wiat a nie obawia si rozczarowa , bowiem zna si swojej szabli i

łę

pot g swojej

ę ę

mi o ci. Potrafi wytyczy w asne granice. Akceptowa Boskie znaki i

ł ś

ć ł

zrozumie , e

ć ż anio owie udzielaj nam

rad ustami naszych bli nich - to

jedno. Natomiast niezdolno do samodzielnego podejmowania decyzji

ść

i bezustanne oczekiwanie, e

ż inni podpowiedz nam, co powinni my uczyni - to

ca kiem inna sprawa.

Wojownik ufa ludziom, przede wszystkim dlatego, e

ż ufa sobie.

Ufa sobie

Wojownik przygl da si yciu z

ę ż

agodno ci i

ś ą zdecydowaniem. Stoi bowiem w obliczu tajemnicy, dla której

wyja nienie pewnego dnia znajdzie. Stawiaj c ka dy krok mówi sobie w

duchu: "Ludzkie ycie to

istne

szale stwo!". I

ma racj . Pochylony nad cudem codzienno ci, dostrzega, e

ż nie zawsze potrafi przewidzieć

skutki swoich poczyna . Czasami dzia a nie wiedz c nawet, e

ż dzia a; ratuje nie wiedz c, e

ą ż ratuje; cierpi nie

wiedz c, dlaczego jest smutny. Tak, nasze ycie jest szale stwem. Jednak najwi ksza m dro wojownika

ą ść

wiat a polega na w a ciwym wyborze w asnego szale stwa.

ł ś

W asne szale stwo

Wojownik wiat a przygl da si kolumnom po obu stronach bramy, któr ma zamiar otworzy . Pierwsza zwie

si Strachem, druga - Ochot . Wojownik ogl da kolumn Strachu. Na niej widnieje napis: "Wkroczysz w

wiat

nieznany i niebezpieczny, gdzie wszystko to, czego si dotychczas nauczy e , nie zda si na nic". Ogl da

ł ś

kolumn Ochoty i

czyta na niej: "Opu cisz znany ci wiat, który przechowuje wszystko to, co zawsze kocha e

ł ś

i o co walczy e z

ł ś wielkim po wi ceniem". Wojownik u miecha si , bowiem nie istnieje nic, co mo e wzbudzi

ś ę

jego l k, ani

nic, co mo e go powstrzyma . I

ć z determinacj cz owieka, który wie czego chce, otwiera bram .

ą ł

Ufa drodze

Wojownik wiat a wk ada ca dusz w

łą

ę jedno wiczenie - bardzo potrzebne na drodze jego duchowego rozwoju

- skupia uwag na tym, co zazwyczaj wykonuje machinalnie, jak oddychanie, mru enie oczu, czy

ogl danie

codziennych przedmiotów. Robi to zawsze, ilekro czuje si zbity z

tropu. W ten sposób pozbywa si napi cia

i pozwala intuicji dzia a swobodnie. Wówczas dla niektórych problemów nie do rozwi zania, rozwi zanie si

ł ć

znajduje. Ból, który zdawa si nie do zniesienia, nagle mija. Si ga do tej techniki zawsze, kiedy musi stawi

ł ę

czo a trudnej sytuacji.

Pratjahara

Wojownik wiat a s yszy: "Istniej sprawy, o

ł ł

których nie chc mówi , aby nie budzi zawi ci". mieje si

z tych s ów, bowiem zawi nie jest w

ść

stanie wyrz dzi najmniejszej krzywdy, je li cz owiek nie godzi si na

ą ć

ni . Stanowi ona cz

ycia i

ęśćż

ka dy musi nauczy si sobie z

ć ę

ni radzi . Poniewa wojownik rzadko mówi

o swoich planach, czasami ludzie s dz , e

ą ą ż to z obawy przed zawi ci . Ale

ś ą

tak wcale nie jest. Wojownik zna

wag s ów. Zawsze, ilekro opowiada o

ę ł

swoich marzeniach, traci jak cz stk energii potrzebnej do

ąś ą ę

zrealizowania tych marze . A

ń mówi c zbyt du o podejmuje ryzyko, e

ż wyczerpie ca energi niezb dn do

łą

ę ą

dzia ania. Wojownik wiat a zna moc s ów.

Moc s ów

Wojownik wiat a zna cen wytrwa o ci i

ł ś odwagi. Podczas walki bardzo cz sto otrzymuje ciosy, na jakie nie

jest przygotowany. Wie, e

ż w czasie wojny wróg wygra par bitew. Wojownik p acze potem ze smutku

i wypoczywa, zbieraj c si y. I

ą ł

znów powraca da walki w imi swoich marze . Bowiem im d u ej b dzie sta

ł ż

z boku, tym bardziej nara a si na ryzyko, e

ż ę

ż opadnie go s abo , l k, onie mielenie. Kiedy je dziec wypada

ść ę

z siod a i

ł natychmiast znów nie dosi dzie konia, nigdy pó niej ju tego nie zrobi.

Jednolito d

ść ąż ń

Wojownik zna swoj warto

. Natchnienie i

ść

wiara s motorem jego decyzji o

dzia aniu. Bywa jednak,

ż spotyka ludzi, którzy zapraszaj go do toczenia bitew, które nie s jego bitwami, które go nie interesuj ,

czy tez na pola walki, których nie zna. Ludzie ci pragn , by podj wyzwania, które s istotne dla nich, ale

ął

nie

dla niego. Cz sto s to

ą bliscy ludzie, którzy go kochaj , wierz w

ą jego si y, a

poniewa s l kliwi, oczekuj od

ż ą ę

niego pomocy. W takich chwilach wojownik u miecha si i

ę okazuje im swoj mi o , jednak nie daje si w

ą ł ść

ę nic

wci gn

. Prawdziwy wojownik wiat a sam wybiera bitwy.

ą ąć

Cudze bitwy

Wojownik wiat a potrafi przegrywa . Ale

pora ki nie rozpatruje beznami tnie, mówi c przy tym: "To nie ma

znaczenia", albo: "Tak naprawd to

ę wcale tego nie pragn em". Godzi si z

ął

ę pora k i

ż ą nie stara si za wszelk

cen przemieni jej w

zwyci stwo. Ból ran, oboj tno przyjació , samotno przegranej, sprawiaj , e

ę ść

ść

ą ż czuje się

rozgoryczony. W takich chwilach mówi sobie w duchu: "Walczy em o

co , ale

mi si nie powiod o. Przegra em

pierwsz bitw ". Te s owa dodaj mu nowych si . Wie, e

ż nie mo na zawsze wygrywa i

ć odró nia s uszne

dzia ania od b dów.

łę

Przegrana bitwa

Kiedy pragniemy czego , to

ś ca y Wszech wiat dzia a na nasz korzy . Wojownik wiat a dobrze o

ść

tym wie.

Z tego powodu zwraca baczn uwag na swoje my li. Za dobrymi intencjami kryj si cz sto uczucia, do

ą ę ę

których nikt nie mie si przyzna : zemsta, l k przed wygran , przewrotna rado z

ść powodu cudzej tragedii.

Wszech wiat niczego nie s dzi, on po prostu dzia a na korzy naszych pragnie . Dlatego wojownik o miela si

ść

zajrze w

ć mroczne obszary swojej duszy i próbuje je rozja ni wiat em przebaczenia. I

ś ć ś

zawsze bardzo uwa a

na swoje my li.

Rozwa ne pragnienia

Jezus mówi : "Oby twoje Tak znaczy o Tak, a

Nie - Nie". Kiedy wojownik podejmie si czego , robi to. Ci

którzy obiecuj i

ą nie dotrzymuj s owa, trac szacunek do samych siebie, wstydz si swoich poczyna . Ich

ą ł

ą ę

ycie polega na uciekaniu. Trac o

ą wiele wi cej energii nie dotrzymuj c danego s owa, ni potrzeba

wojownikowi, by spe ni przyrzeczenie. Bywa, e

ł ł

ż wojownik bierze na siebie pochopnie odpowiedzialno , która

ść

b dzie mia a dla niego szkodliwe skutki. Nie powtórzy ju tego wi cej, lecz nie przeszkodzi mu to

dotrzyma

danej obietnicy i zap aci ceny za swoj nierozwa no

ł ć

ż ść

Obowi zkowo

ść

Kiedy wojownik wygrywa bitw urz dza wielkie wi to. Zwyci stwo kosztowa a go wiele wysi ków, wiele

ś ę

nieprzespanych nocy pe nych w tpliwo ci, d ugich dni oczekiwania. Od niepami tnych czasów wi towanie

ś ę

triumfu jest cz

ci rytua u ycia - obrz dem wtajemniczenia. Przyjaciele i

ęś ą

ł ż

znajomi widz jego rado i

ść my l :

ś ą

"Dlaczego on to robi? Przecie mo e by rozczarowany po nast pnej bitwie. Mo e ci gn na siebie gniew

ż ś ą ąć

wroga". Jednak on wie, dlaczego tak post puje. Otrzymuje najwspanialszy dar, jaki mo e da zwyci stwo -

wiar w

ę siebie. Dzi wi ci swoje wczorajsze zwyci stwo, aby mie wi cej si na jutrzejsz bitw .

ś ś ę

ć ę

Pewno siebie

ść

Pewnego dnia, bez adnej wiadomej przyczyny, wojownik odkrywa, e

ż nie walczy ju z

ż tym samym, co

niegdy , zapa em. Wprawdzie nadal wykonuje wszystko tak jak dawniej, jednak ka dy jego gest wydaje mu si

pozbawiony sensu. Pozostaje tylko jedno wyj cie - nadal prowadzi Dobr Walk . Modli si z

ę obowi zku,

z l ku albo

pod innym pozorem, lecz nie zbacza ze swojej drogi. Wie, e

ż anio Tego, który mu zsy a

natchnienie, poszed sobie gdzie na spacer. Wojownik skupia uwag na walce i

obstaje przy swoim, nawet

wtedy, gdy wszystko wydaje mu si ja owe. Anio wkrótce powróci i

ę ł

najcichszy szelest jego skrzyde sprawi,

ż rado znów b dzie ywa.

ść

Niezachwiana wiara

Wojownik wiat a dzieli si z

ę innymi swoim do wiadczeniem z

ziemskiej w drówki. Ten kto pomaga,

otrzymuje pomoc i musi podzieli si tym, czego si nauczy . Dlatego siada przy ognisku i

ć ę

opowiada a tym, jak

wygl da dzie jego walki. Przyjaciel szepcze. "Po co mówisz otwarcie o

ą ł

twojej strategii? Czy nie widzisz,

ż w ten sposób nara asz si na ryzyko, i swoj zdobycz b dziesz musia podzieli z

ć innymi?". Wojownik

zadowala si u miechem i

ę ś

nie mówi ani s owa. Wie, e

ż je li u

ś kresu podró y dotrze do wyludnianego raju,

to walczy niepotrzebnie.

Wyludniony raj

Wojownik odkry , e

ł ż Bóg pos uguje si samotno ci , by nauczy ludzi poczucia wspólnoty z

ś ą

innymi; gniewem,

by ukaza nam wielkie dobrodziejstwo spokoju; nud , by doceni urok przygód i

wolno ci. Bóg pos uguje si

cisz , by wzbudzi w

ć nas odpowiedzialno za s owa; zm czeniem, by my poznali smak odpoczynku,

ść

a chorobami przywo uje b ogos awie stwo, jakie niesie nam zdrowie. Bóg si ga po ogie , by opowiedzie

o wodzie; po ziemi , by my poznali warto powietrza. Bóg przywo uje mier , by podkre li wag ycia.

ść

ś ć

ę ż

Przeciwie stwa

Struny nieustannie napi te w

ko cu si rozstrajaj . Wojownicy, którzy ca y swój czas po wi caj jedynie na

ś ę ą

wiczenia i

treningi, trac w

ą walce spontaniczno . Wierzchowce, które ci gle skacz przez przeszkody,

ść

pewnego dnia ami nog . uki napi te ka dego dnia, nie wypuszczaj ju strza z

ę Ł

ą ż

ł t sam si . Dlatego

ą łą

wojownik wiat a, nawet je li nie ma czasami ochoty, stara si cieszy drobnymi sprawami dnia codziennego.

Odpoczynek

Wojownika wiat a nie trzeba prosi , eby dawa . Wiedz c to, niektórzy mówi : "Ten, kto potrzebuje, powinien

ć ż

si o

ę to upomnie ". Wojownik wiat a wie, e

ż wielu ludziom nie udaje si - po prostu si nie udaje - poprosi

o pomoc. Odkrywa wokó siebie ludzi, których serca s tak spragnione uczucia, e

ż padaj upem z ej mi o ci.

ą ł

ł ś

Potrzebuj oni czu o ci, lecz wstydz si to

ł ś

ą ę okaza . Wojownik zaprasza ich do ogniska, opowiada historie,

dzieli z nimi swój posi ek i

razem, w winie, topi smutki. Nazajutrz wszyscy czuj si lepiej. Najwi kszymi

ą ę

n dzarzami s ci, którzy patrz na cudz n dz oboj tnym okiem.

ą ę ę

Spragnieni uczu

Wojownik wiat a s ucha s ów Lao-Tsy, który powiedzia , e

ł ł

ł ż trzeba pozby si wiadomo ci up ywu dni

ć ę ś

i godzin, a wi ksz uwag zwraca no ka d minut . Wtedy dopiero, uda nam si rozwi za niektóre problemy,

ę ą

ż ą

ą ć

zanim si pojawi . Jest czujny w

sprawach drobnych, zatem udaje mu si unikn wielkich nieszcz

. My le

ąć

ęść

ś ć

o drobnych sprawach, wcale nie znaczy my le krótkowzrocznie. Przesadne przywi zywanie wagi do spraw

ś ć

wielkich prowadzi do utraty rado ci ycia. Wojownik wie, e

ś ż

ż wielkie marzenia sk adaj si z

ą ę mnóstwa

elementów, podobnie jak wiat o s oneczne jest sum milionów promieni.

ł ł

Sprawy drobne
Czasami w drodze dopada wojownika rutyna. Wtedy korzysta on z nauki Nachmana z Brac awia: "Je li nie

udaje ci si modli , postaraj si powtarza jedno proste s owo - przynosi to

duszy wiele dobrego. Nie mów nic

wi cej, powtarzaj tylko to

jedno s owo, bez przerwy, niezliczon ilo razy. W

ą ść

ko cu utraci ono swój sens

i zdob dzie nowe znaczenie. Bóg otworzy swoje bramy, a

wtedy tym jednym s owem wys awisz wszystko, co

zechcesz". Kiedy wojownik musi wykonywa t sam czynno wiele razy z

ć ę

ść

rz du, mo e z

ż ni zrobi to, co

radzi Nachman i przemieni j w

ć ą modlitw .

Walka z rutyn

Dla wojownika wiat a "pewniki" nie istniej . Pod

a drog , któr niestrudzenie stara si pozna . Jego techniki

ąż

walki zmieniaj si zale nie od pory roku. Sam si nieustannie dostosowuje, dlatego nikogo nie s dzi wy cznie

ą ę

łą

wedle zasady "prawda - fa sz", lecz zale nie od czasu i

okoliczno ci. Wie, e

ż jego przyjaciele tak e musz si

ą ę

dostosowywa i

ć wcale go nie dziwi, kiedy zmienia si ich sposób bycia. Daje ludziom czas, by mogli uzasadni

swoje post powanie. Lecz w

obliczu zdrady wojownik jest bezlitosny.

Szczery os d

Wojownik siada przy ogniu, by porozmawia z

ć przyjació mi. K óc si , oskar aj nawzajem, ale

ł ą ę

ż ą

reszt nocy

i tak sp dzaj w

ą tym samym namiocie. Wnet zapominaj o

ą wszystkich miotanych przez siebie obelgach. Od

czasu do czasu pojawia si w ród nich kto nieznajomy. Niczego jeszcze wspólnie z

ę ś

nim nie prze yli, pokaza

si im tylko z

dobrej strony, wi c niektórzy dopatruj si w

ą ę nim mistrza. Wojownik wiat a nie porównuje go ze

swoimi dawnymi towarzyszami. Mile wita nieznajomego, ale nie ufa mu, dopóki nie odkryje równie jego wad.

Wojownik wiat a nie rozpocznie bitwy, nim ca kowicie nie pozna swojego sprzymierze ca.

Obiektywno

ść

Wojownik zna stare porzekad o: "Je li wyrzuty sumienia zabija yby...". Wie, e

ż wyrzuty sumienia zabijaj ,

krusz powoli dusz tego, kto pope ni b d i

ł ł łą prowadz go do destrukcji. Wojownik nie chce umiera w

ć ten

sposób. Kiedy zdarzy mu si zachowa przewrotnie albo

z o liwie - jest przecie cz owiekiem pe nym wad - nie

ł ś

ż ł

wstydzi si prosi o

ć przebaczenie. Je li to

tylko mo liwe, stara si naprawi krzywd , któr wyrz dzi . Je li

ą ł ś

osoba, któr zrani , nie yje, czyni dobra komu nieznajomemu, po wi caj c je pami ci cz owieka, który przez

ś ę ą

niego cierpia . Wojownika wiat a nie trawi wyrzuty sumienia, bowiem wyrzuty sumienia zabijaj . Z

ą pokorą

naprawia z o, którego by sprawc .

Wyrzuty sumienia

Ka dy wojownik wiat a s ysza jak jego matka mówi a: "Moje dziecko zachowa o si le, bo straci o g ow ,

ł ł

ę ź

ł ł ę

ale ma bardzo dobre serce". I chocia wojownik szanuje swoj matk , dobrze wie, e

ż to nieprawda. Nie pob a a

ł ż

sobie bez przerwy, ale te nie zadr cza si wyrzutami sumienia z

powodu swojej lekkomy lno ci - inaczej nigdy

ś ś

nie wyszed by na prost drog . Obiektywnie ocenia rezultaty swoich dzia a , a

ł ń nie zamiary. Przyjmuje na siebie

odpowiedzialno za skutki tego, co robi, nawet je li musi p aci wysok cen za b dy, jakie pope nia. Jak

ść

ł ć

łę

g osi stare arabskie przys owie: "Bóg ocenia drzewo po jego owocach, a

nie po korzeniach".

S abo Intencji

ść

Nim wojownik podejmie istotn decyzj - wypowiedzenie wojny, wymarsz z

przyjació mi na inn równin ,

wybór pola pod siew - pyta siebie: "Jakie to b dzie mia o skutki dla pi tego pokolenia moich spadkobierców?".

Wojownik jest wiadom, e

ż czyny ka dego cz owieka maj wp yw nawet na bardzo odleg przysz o i

łą

ł ść dlatego

musi wiedzie , jaki wiat pozostawi po sobie nast pnym pokoleniom.

Widzie skutki

Kto kiedy przestrzeg wojownika wiat a tymi s owami: "Nie wywo uj burzy w

szklance wody". Lecz on nie

wyolbrzymia trudno ci i

ś w ka dej sytuacji stara si zachowa zimn krew. Nie os dza cierpie innych ludzi.

Male ki drobiazg - który dla niego jest bez znaczenia - mo e rozp ta burz , która drzema a w

ę ć

duszy jego brata.

Wojownik szanuje ból bliskich i nie próbuje porównywa go ze swoim. Kielich rozpaczy ka dego cz owieka

jest innego rozmiaru.
Prawdziwe s tylko porownania

"Najwa niejsza na drodze duchowej jest odwaga" - mawia Gandhi. Tchórzom wiat wydaje si z owrogi

ę ł

i niebezpieczny. Szukaj oni pozornego bezpiecze stwa w

yciu bez wielkich wyzwa i

ń zbroj si po z by, by

ą ę

ochroni to, co wydaje im si , e

ę ż posiadaj . Tchórze zak adaj w

ą ko cu kraty w

oknach w asnego wi zienia.

My li wojownika wiat a wybiegaj daleko poza horyzonty. Wie, e

ż je li nie uczyni nic dla wiata, nikt tego nie

zrobi. Bierze wi c udzia w

ł Dobrej Walce i pomaga innym, nawet je li czasem nie do ko ca rozumie, dlaczego

to robi.
Pierwszy krok

Wojownik wiat a z

ł uwag czyta s owa, którymi Dusza Wszech wiata natchn a Chico Xaviera: "Kiedy uda ci

ęł

si rozwi za trudne konflikty z

ą ć

lud mi, nie pogr

aj si we wspomnieniach ci

kich chwil, lecz raduj si tym,

ąż

ęż

ż uda o ci si wyj z

ść nich zwyci sko. Kiedy wychodzisz z

d ugiego leczenia po chorobie, nie my l

o cierpieniu, które ci dotkn o, lecz o

ęł

b ogos awie stwie Boga, które pozwoli o ci wyzdrowie . Do ko ca ycia

ń ż

zachowaj w swojej pami ci wszystkie dobre rzeczy, które pojawi y si w

ę najtrudniejszych okoliczno ciach. One

b d dowodem twoich mo liwo ci i

ę ą

ś dadz ci nadziej w

ę obliczu najwi kszych przeszkód".

Tylko Dobro

Wojownik skupia si na male kich cudach codzienno ci. Je li potrafi w

nich dojrze to, co pi kne, znaczy to,

ż i on nosi w sobie pi kno, bowiem wiat jest zwierciad em, w

którym odbija si twarz ka dego cz owieka.

I cho wojownik dobrze zna swoje wady i

ograniczenia, robi co w jego mocy, by zachowa pogod ducha

w trudnych sytuacjach. Ostatecznie, wiat zawsze stara si przyj mu z

ść

pomoc , nawet je eli wszystko wokó

wydaje si temu przeczy .

Pogoda Ducha
Istniej resztki emocji, wyprodukowane w fabrykach my li. To minione cierpienia, z których ju nie ma

po ytku, to przezorno

, która kiedy by a przydatna, ale dzisiaj niczemu nie s u y. Wojownik te ma

ść

ś ł

ł ż

wspomnienia, jednak potrafi je przesia i pozostawi te tylko, które s mu potrzebne. W ten sposób pozbywa si

resztek emocji. Jaki znajomy wzdycha: "Ale one stanowi cz

mojej historii! Dlaczego mam si pozbywa

ą ęść

uczu , które odcisn y pi tno na moim yciu?". Wojownik u miecha si . Nie stara si wzbudzi w sobie emocji,

ęł

które ju w nim umar y. Zmienia si i pragnie, by jego uczucia towarzyszy y mu w tej przemianie.

I do przodu

ść

Kiedy nauczyciel dostrzega, e wojownik jest przygn biony mówi mu: "Nie jeste wcale tym, kogo

przypominasz w chwilach smutku. Jeste kim wi cej. Ty yjesz, cho wielu innych odesz o z powodów,

ś ę

których nigdy nie zrozumiemy. Dlaczego Bóg wezwa do siebie ludzi tak niezwyk ych, a nie w a nie ciebie?

ł ś

Dok adnie w tej chwili miliony ludzi podda o si , pogodzi o z w asnym losem. Nie cierpi ju , nie p acz ,

ą ż

patrz jedynie jak mija czas. Utracili zdolno dzia ania. Lecz ty, ty jeste smutny. A to wiadczy o tym, e

ść

twoja dusza jest ci gle ywa".

Smutek duszy

Bywa czasem, e podczas ci gn cej si w niesko czono bitwy, wojownikowi wpada nagle do g owy pomys ,

ą ą

ść

który pozwala mu w ci gu paru sekund przewa y szal zwyci stwa na swoj stron . Wtedy my li: "Czemu

ż ć

m czy em si tak d ugo, skoro mog em rozstrzygn walk i zaoszcz dzi po ow energii?". Rzeczywi cie, z

ąć

ę ć ł ę

perspektywy czasu przezwyci

enie ka dej trudno ci wydaje si dziecinnie proste. Wielkie zwyci stwo, dzi tak

ęż

pozornie atwe, jest w istocie wynikiem ca ej serii male kich wygranych, które przesz y niezauwa one. Kiedy

wojownik pojmuje t prawd , pi spokojnie. Daleko mu do poczucia winy, e straci za du o czasu i energii.

ę ś

Raduje si tym, e doszed do celu.

Stracone energie

S dwa rodzaje modlitwy. Takie, w których prosimy, aby wydarzy y si jakie okre lone rzeczy i próbujemy

podszepn Bogu, co ma czyni . Nie pozostawiaj one Stwórcy ani czasu, ani przestrzeni do dzia ania. Bóg -

ąć

który dobrze wie, co dla ka dego z nas najlepsze - i tak zrobi, co uzna za stosowne. A modl cy odniesie

wra enie, e nie zosta wys uchany. Lecz s i inne modlitwy, te, w których cz owiek godzi si , by w jego yciu

spe ni y si zamys y Stwórcy, cho przecie nie zna Jego cie ek. Prosi, by oszcz dzono mu cierpie , prosi o

ł ł

ś ż

rado w walce o Dobro, lecz nigdy nie zapomina doda : "Niech stanie si wola Twoja". Wojownik wiat a

ść

modli si w ten drugi sposób.

Twoja Wola

Wojownik wie, e s owa najistotniejsze w ka dym j zyku, to s owa bardzo krótkie. "Tak". "Mi o

". "Bóg". Te

ż ł

ł ść

s owa przychodz nam naj atwiej i wype niaj olbrzymie przestrzenie pustki. Jednak istnieje inne s owo, te

bardzo krótkie, którego wypowiedzenie sprawia wielu ludziom nie lada k opot: "Nie". Ten kto nigdy nie mówi

"Nie" s dzi, e jest wspania omy lny, szlachetny i dobrze wychowany, bowiem "Nie" ma reputacj s owa

ę ł

przekl tego, samolubnego i pospolitego. Wojownik stara si nie wpa w t pu apk . Bowiem czasami mówi c

ść

ę ł

"Tak" innym, mo na powiedzie "Nie" samemu sobie. Dlatego jego usta nigdy nie wypowiadaj "Tak", kiedy

jego serce mówi "Nie".
Nie

Po pierwsze: Bóg jest wyrzeczeniem. Cierp w tym yciu, a b dziesz szcz

liwy w nast pnym.

ęś

Po drugie: Ten kto si bawi jest dzieckiem. yj w napi ciu.

Po trzecie: Inni wiedz co jest dla nas dobre, bo maj wi cej do wiadczenia.

ą ę

Po czwarte: Naszym obowi zkiem jest zadowala innych. Nale y im sprawia przyjemno nawet za cen

ść

wielkich po wi ce .

ś ę ń

Po pi te: Nie nale y pi z kielicha szcz

cia, bo mog oby nam to przypa do gustu, a przecie nie pozostanie

ęś

ść

on na zawsze w naszych r kach.

Po szóste: Trzeba przyj na siebie wszystkie kary. jeste my winni.

ąć

Po siódme: Strach jest sygna em ostrzegawczym. Nie podejmujmy ryzyka.

Oto przykazania, którym wojownik wiat a nie mo e by pos uszny pod adnym pozorem.

Wa ne przykazania

T um ludzi stoi na rodku drogi, zamykaj c dost p do Raju. Purytanin pyta: "Po co tu grzesznicy?". Moralista

oburza si : "Prostytutka chce wzi udzia w uczcie!". Stra nik warto ci wykrzykuje: "jak wybaczy niewiernej

ąć

kobiecie, skoro zgrzeszy a?". Pokutnik rozrywa swoje szaty: "Dlaczego uzdrawia lepego, który my li tylko o

ć ś

swoim cierpieniu i nigdy nie okazuje wdzi czno ci?". Asceta oburza si : "Godzisz si , by niewiasta ma ci a

ś ł

swoje w osy drogocennym olejkiem. Dlaczego nie sprzeda go i nie kupi ywno ci?". Jezus z u miechem

ć ż

trzyma otwarte drzwi Raju. I mimo ca ego rozgardiaszu wokó wojownicy wiat a wchodz do rodka.

Spo eczno

ść

Wróg jest przebieg y. Ilekro mo e, chwyta za bro naj atwiejsz w u yciu i najskuteczniejsz - intryg . Nie

wymaga to zbytniego wysi ku, bowiem inni pracuj na jego konto. Przewrotnymi s owami mo na zniszczy

najsilniejsze wi zy, d ugie lata d

enia do harmonii z drugim cz owiekiem. Wojownik wiat a cz sto pada

ąż

ofiar tej pu apki. Nie wie, sk d pad cios, ani nie ma najmniejszej mo liwo ci, by dowie

, e co jest

ść ż

oszczerstwem. Intryga nie daje mo liwo ci obrony - wydaje wyrok bez adnego procesu. Wojownik wiat a

p aci wi c za jej skutki i ponosi niezas u one kary, bo s owo ma moc i on o tym wie. Cierpi w milczeniu, ale nie

ł ż

pos uguje si nigdy t sam broni wobec przeciwnika. Wojownik wiat a nie jest tchórzem.

Intryga

"Daj szale cowi tysi c rozumów, a on b dzie chcia tylko twój" - g osi arabskie przys owie. Kiedy wojownik

wiat a zaczyna uprawia swój ogród, zauwa a, e z boku ledzi go s siad. Ten cz owiek uwielbia wyg asza

ż ż

swoje opinie na temat siania dzia a , nawo enia my li i podlewania zdobyczy. Je li wojownik pos ucha by tych

ł ń

rad, to wykona by prac , która nie by aby jego prac , a ogród, który piel gnowa , odzwierciedla by zamys y

s siada. Jednak wojownik wie, e ka dy ogród ma swoje tajemnice, które mo e odkry jedynie cierpliwa r ka

ogrodnika. Dlatego woli si skupi na s o cu, deszczu i porach roku. Wie, e szaleniec, który podpatruje zza

ł ń

muru i daje tysi ce rad na temat cudzego ogrodu, nie dba o swoje ro liny.

Obce rady

Aby walczy trzeba mie oczy otwarte i oddanych sprzymierze ców u boku. Lecz czasem zdarza si , e

ę ż

przyjaciel, który walczy w obozie wojownika, zmienia si nagle w jego wroga. Pierwsz reakcj jest nienawi

ść

Jednak wojownik wiat a wie, e na polu bitwy za lepiony o nierz ginie. Dlatego stara si zawsze pami ta o

ż ł

ę ć

wszystkich dobrych uczynkach swojego dawnego sojusznika. Usi uje zrozumie , co popchn o tego cz owieka

ęł

do nag ej zmiany obozu, jakie rany nawarstwi y si w jego duszy. Próbuje odkry , co sprawi o, e przestali si

ł ż

porozumiewa . Nikt nie jest ca kowicie dobry ani z y. O tym my li wojownik, kiedy odkrywa, e ma nowego

przeciwnika.
Zrozumienie

Wojownik wiat a wie, e cel nie u wi ca rodków. Poniewa cel nie istnieje, istniej tylko rodki. ycie gna go

ś ę ś

z nieznanego w nieznane. Ka da minuta owiana jest pasjonuj c tajemnic - wojownik nie wie, sk d przyszed

ą ą

ani dok d idzie. Ale wie, e nie znalaz si na wiecie przez przypadek. I cieszy si , e wszystko go zaskakuje,

ł ę

ę ż

e zachwycaj go nowe pejza e. Cz sto si boi, ale dla wojownika to ca kiem normalne. Je li skupi si jedynie

na celu podró y, nie zwróci uwagi na znaki na drodze. Je li zada tylko jedno pytanie, nie pozna wielu innych

odpowiedzi. I dlatego wojownik oddaje si wszystkiemu ca kowicie.

ycie chwil

Wojownik wie, e istnieje "zjawisko lawiny". Cz sto by wiadkiem, kiedy kto zachowa si podle wobec

ł ś

ł ę

osoby, której zabrak o odwagi, by si przeciwstawi . Z tchórzostwa i alu ta osoba wy adowywa a sw z o na

ą ł ść

kim jeszcze s abszym, a powstawa a z tego istna lawina nieszcz

. Nikt z nas nie zna skutków w asnego

ęść

okrucie stwa. Dlatego wojownik jest ostro ny w szar owaniu szabl i staje do walki tylko z godnym siebie

przeciwnikiem. A kiedy wpada w gniew, uderza pi

ci w ska i rani sobie r k . R ka si goi atwo, lecz

ęś ą

łę

ę ę ę

dziecko, któremu zada by ci

kie razy, bo przegra jak potyczk , pozosta oby napi tnowane na ca e ycie.

ęż

ąś

ł ż

Lawina

Kiedy nadchodzi chwila rozstania, wojownik egna wszystkich poznanych w Drodze przyjació . Jednych

nauczy jak us ysze dzwony zatopionej wi tyni, innym opowiedzia przy ognisku koleje swojego losu.

ś ą

Smutno mu na duszy, lecz wie, e jego szabla jest wi ta i musi by pos uszny rozkazom Tego, któremu

ś ę

po wi ci sw walk . Tak wi c wojownik wiat a dzi kuje swoim towarzyszom podró y, bierze g boki oddech

ś ę ł

łę

i rusza naprzód pe en wspomnie z niezapomnianej podró y.

Kompani Podró y

E p i l o g

Kiedy kobieta zamilk a, zapad a noc. Siedzieli na brzegu oceanu i ogl dali wschodz cy ksi

yc.

ęż

- Jest wiele sprzeczno ci w tym, co mi powiedzia a - zauwa y . Kobieta wsta a.

ł ś

ż ł

- egnaj - powiedzia a. - Dobrze wiedzia e , e dzwony na dnie morza to wcale nie legenda. Ale uda o ci si je

ł ś ż

us ysze dopiero wtedy, kiedy poj e , e i wiatr, i mewy, i szelest li ci sk adaj si na ich muzyk . Tak samo

ął ś ż

ą ę

wojownik wiat a wie, e wszystko, co go otacza - jego zwyci stwa i pora ki, jego zapa i rozpacz - stanowi

jego walki o Dobro. I potrafi zastosowa w a ciw taktyk , wtedy kiedy b dzie tego potrzebowa .

ęść

ć ł ś

Wojownik niewiele sobie robi ze spójno ci. Nauczy si y ze swoimi sprzeczno ciami.

ł ę ż ć

- Kim jeste ? - spyta .

Ale nieznajoma by a ju daleko. St pa a po falach w stron wschodz cego na niebie ksi

yca.

ą ł

ęż

Książka pobrana ze strony

http://www.ksiazki4u.prv.pl

Document Outline