Dietetyk _321[11].O1.02

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

2. Wymagania wstępne

3. Cele kształcenia

4. Materiał nauczania

4.1. Działalność gospodarcza

4.1.1. Materiał nauczania

4.1.2. Pytania sprawdzające

4.1.3. Ćwiczenia

4.1.4. Sprawdzian postępów

4.2. Podstawy prawne prowadzenia działalności gospodarczej

4.2.1. Materiał nauczania

4.2.2. Pytania sprawdzające

4.2.3. Ćwiczenia

4.2.4. Sprawdzian postępów

4.3. Konstruowanie biznesplanu dla zakładu świadczącego usługi zdrowotne

4.3.1. Materiał nauczania

4.3.2. Pytania sprawdzające

4.3.3. Ćwiczenia

4.3.4. Sprawdzian postępów

4.4. Kontraktowanie usług medycznych

4.4.1. Materiał nauczania

4.4.2. Pytania sprawdzające

4.4.3. Ćwiczenia

4.4.4. Sprawdzian postępów

4.5. Finansowanie świadczeń zdrowotnych

4.5.1. Materiał nauczania

4.5.2. Pytania sprawdzające

4.5.3. Ćwiczenia

4.5.4. Sprawdzian postępów

5. Sprawdzian osiągnięć

6. Literatura

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Poradnik będzie Ci pomocny w przyswajaniu wiedzy o funkcjonowaniu gospodarki

rynkowej, prawie pracy, formalno-prawnej obsłudze i organizacji usług medycznych oraz
zagadnieniach cywilnoprawnych, niezbędnych w pracy zawodowej dietetyka.

W poradniku zamieszczono:

–

wymagania wstępne – wykaz umiejętności, jakie powinieneś mieć już ukształtowane,
abyś bez problemów mógł korzystać z poradnika,

–

cele kształcenia – wykaz umiejętności, jakie ukształtujesz podczas pracy z poradnikiem,

–

materiał nauczania – wiadomości teoretyczne niezbędne do opanowania treści jednostki
modułowej,

–

zestaw pytań, abyś mógł sprawdzić, czy już opanowałeś określone treści,

–

ćwiczenia, które pomogą Ci zweryfikować wiadomości teoretyczne oraz ukształtować
umiejętności praktyczne,

–

sprawdzian postępów w nauce,

–

sprawdzian osiągnięć – przykładowy zestaw zadań; zaliczenie testu potwierdzi
opanowanie materiału całej jednostki modułowej,

–

literaturę.

Schemat układu jednostek modułowych

321[11].O1

Podstawy działalności zawodowej

321[11].O1.02

Przestrzeganie przepisów

prawa i zasad ekonomiki

w ochronie zdrowia

321[11].O1.03
Nawiązywanie

i utrzymywanie kontaktów

międzyludzkich

321[11].O1.01

Przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa

i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej

oraz ochrony środowiska

321[11].O1.04

Charakteryzowanie działalności placówek

żywieniowych

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:

−

zastosować obowiązujące przepisy kodeksu cywilnego,

−

wyjaśnić funkcjonowanie mechanizmu rynkowego we współczesnej gospodarce,

−

określić rolę państwa w gospodarce rynkowej,

−

scharakteryzować funkcjonowanie systemu ochrony zdrowia w Polsce,

−

określić źródła i sposoby finansowania świadczeń zdrowotnych,

−

wyjaśnić istotę i zasady funkcjonowania systemu ubezpieczeń zdrowotnych w Polsce,

−

określić podstawy prawne dotyczące funkcjonowania zakładów opieki zdrowotnej
i płatnika,

−

określić czynniki wpływające na popyt i podaż usług medycznych,

−

określić podmioty uprawnione do realizacji świadczeń zdrowotnych,

−

wyjaśnić zasady reglamentowania dostępu do niektórych usług medycznych,

−

rozróżnić rodzaje kontraktów na usługi medyczne,

−

określić procedurę kontraktowania usług medycznych,

−

wyjaśnić mechanizmy konkurencji między podmiotami świadczącymi usługi medyczne,

−

uzasadnić znaczenie profesjonalizmu i zaufania do personelu medycznego udzielającego
świadczeń medycznych,

−

określić rolę i zadania dietetyka w systemie ochrony zdrowia,

−

scharakteryzować sposoby ochrony osób i mienia w zakładach opieki zdrowotnej
i placówkach żywienia,

−

zastosować przepisy prawa pracy dotyczące praw i obowiązków pracownika oraz
pracodawcy,

−

zastosować przepisy prawa dotyczące wykonywanych zadań zawodowych,

−

określić organy ochrony praw pacjenta i konsumenta,

−

zastosować przepisy dotyczące ochrony praw pacjenta i konsumenta,

−

wykonać czynności prawne związane ze świadczeniem usług medycznych,

−

zaspokoić uzasadnione roszczenia pacjenta dotyczące świadczonych usług medycznych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. MATERIAŁ NAUCZANIA

4.1. Działalność gospodarcza

4.1.1. Materiał nauczania

Działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy „Prawo działalności gospodarczej” jest

zarobkowa  działalność  wytwórcza,  handlowa,  budowlana,  usługowa  oraz  wyszukiwanie,
rozpoznawanie  i  eksploatacja  zasobów  naturalnych,  wykonywana  w  sposób  zorganizowany
i  ciągły.  Aby  działalność  była  zakwalifikowana  jako gospodarcza,  musi  spełnić  łącznie  dwa
warunki,  które  odnoszą  się  do  celu  prowadzonej  działalności  oraz  stopnia  samodzielności
ekonomiczno-finansowej, a także prowadzić interesy w sposób zorganizowany i ciągły, czyli
w formie przedsiębiorstwa.

Współczesne ustawodawstwo uznaje zasadę wolności gospodarczej, której treścią jest

reguła, według której podejmowanie i prowadzenie działalności gospodarczej jest wolne
i dozwolone każdemu na równych prawach, ale z zachowaniem warunków określonych
przepisami prawa.

Zasadzie wolności gospodarczej towarzyszy zasada równości gospodarczej, według

której przedsiębiorcy niezależnie od typu własności, na jednolitych zasadach podlegają
obciążeniom publiczno-prawnym, w tym zwłaszcza podatkom oraz korzystają z kredytów
bankowych i zaopatrzenia w środki produkcji.

Rozróżnienie rodzajów przedsiębiorców wprowadza ustawa „Prawo o działalności

gospodarczej”,  stanowi  ona,  że  przedsiębiorcą  może  być  osoba  fizyczna,  osoba  prawna,
a  także  jednostka  organizacyjna  nie  posiadająca  osobowości  prawnej.  Osoba  fizyczna
to  człowiek,  który  dysponuje  zdolnością  prawną  od  chwili  urodzenia,  dzięki  czemu  ma
możność  bycia  podmiotem  prawa.  Zdolność  prawna  osoby  fizycznej  nie  może  być  niczym
ograniczona i kończy się z chwilą jej śmierci. Przedsiębiorcą może być tylko osoba fizyczna.
posiadająca pełną zdolność do czynności prawnych, czyli  mogąca  nabywać prawa  i zaciągać
zobowiązania, np. poprzez zawieranie umów gospodarczych.

Osobą prawną jest, zgodnie z kodeksem cywilnym, skarb państwa i jednostki

organizacyjne, którym przepisy przyznają osobowość prawną np. na drodze ustawowej. Poza
skarbem państwa i gminami – osobami prawnymi, które nie są przedsiębiorstwami, występują
osoby prawne, dla których cecha bycia przedsiębiorcą jest najważniejsza w opisie ich statusu
prawnego. Spośród nich najważniejsze są spółki kapitałowe, duże znaczenie mają
też przedsiębiorstwa państwowe i spółdzielnie.

Typy działalności gospodarczej zostały określone bardzo ogólnie, dzięki czemu możliwe

jest objęcie jej zakresem bardzo różnych dziedzin aktywności, w tym ochrony zdrowia.

Wyznacznikami działalności gospodarczej są:

−

gospodarczy charakter prowadzonej działalności,

−

cel zarobkowy,

−

prowadzenie działalności w sposób zorganizowany i trwały,

−

prowadzenie działalności na własny rachunek prowadzącego.
Z gospodarczym charakterem prowadzonej działalności wiąże się występowanie

w stosunkach prawnych w charakterze profesjonalisty, a więc prowadzenie przedsiębiorstwa,
w oparciu o które można wyodrębnić kompleks majątkowy. Z kolei wskazanie celu
zarobkowego pozwala zakładać, że celem działalności gospodarczej musi być osiąganie
zysku.

Działalność musi być wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, czyli musi być

realizowana w ramach procesu prowadzenia przedsiębiorstwa jako koncepcja prowadzenia

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

działalności, a nie czynność jednorazowa. Działalność musi być prowadzona we własnym
imieniu, czyli właściciel ponosi odpowiedzialność za podejmowane czynności.

Kryterium podmiotowym uznania za przedsiębiorcę jest zawodowe występowanie

we własnym imieniu, co łączy się z posiadaniem określonej wiedzy i umiejętności
związanych z wykonywaną działalnością zarobkową.

Działalność gospodarcza może być prowadzona bezpośrednio, wtedy, w zależności

od tego, czy będą ją prowadzić sami przedsiębiorcy, czy też z innymi osobami – będzie im
przysługiwał status przedsiębiorcy indywidualnego lub wspólnika spółki cywilnej. Istnieje
też forma spółki handlowej, wtedy przedsiębiorcą będzie powołana w tym celu spółka
handlowa, zaś jej uczestnicy będą przedsiębiorcami jedynie pośrednio.

Jeśli osoby tworzące spółkę handlową chcą wpływać bezpośrednio na podejmowanie

przez spółkę decyzji gospodarczych, mogą wybrać formę prawną spółki osobowej z pozycją
wspólnika jawnego, partnera lub komplementariusza prowadzącego sprawy spółki. Mogą
też wybrać formę prawną spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjnej,
wtedy mogą wejść do zarządu takiej spółki.

Do prowadzenia działalności gospodarczej ustawodawca przewidział też:

−

przedsiębiorstwa państwowe,

−

spółdzielnie,

−

towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych,

−

inne osoby prawne, jeśli prowadzą działalność gospodarczą i podlegają obowiązkowi
wpisania do rejestru przedsiębiorców np. fundacje, stowarzyszenia.

Aby podjąć działalność gospodarczą, należy zastosować się do obowiązujących przepisów

prawnych  określonych  w  ustawie  „Prawo  działalności  gospodarczej”.  Przewidują  one,
że  podejmowanie  i  wykonywanie  działalności  gospodarczej  jest  wolne  dla  każdego  na
równych prawach, z  zachowaniem  warunków określonych przepisami prawa. Przedsiębiorca
prowadzący  działalność  gospodarczą  powinien  zapewnić,  o  ile  ustawy  wprowadzają
obowiązek posiadania odpowiednich kwalifikacji, aby prace, zajęcia lub czynności, gdzie taki
obowiązek istnieje, były wykonywane przez osoby, które je posiadają.

Prowadzenie

praktyki

medycznej

jest

rodzajem

działalności

gospodarczej

w  zakresie  świadczenia  usług  medycznych.  Działalność  ta  może  być  realizowana  albo
w  postaci  indywidualnej  praktyki,  albo  poprzez  zakład  opieki  zdrowotnej  publiczny  lub
niepubliczny.  Wybór  formy  determinuje  w  dużym  stopniu  przyszły  kształt  działalności,
a także decyduje o trybie rejestracji działalności gospodarczej.

Definicję świadczeniodawcy można znaleźć w ustawie o ubezpieczeniu w Narodowym

Funduszu Zdrowia, według niej przez pojęcie świadczeniodawcy rozumie się:

−

zakład opieki zdrowotnej wykonujący zadania określone w jego statucie, grupową
praktykę lekarską, grupową praktykę pielęgniarek lub położnych, osobę wykonującą
zawód medyczny w ramach indywidualnej lub specjalistycznej praktyki,

−

osobę fizyczną inną niż wyżej wymieniona, która uzyskała fachowe uprawnienia
do udzielania świadczeń zdrowotnych i udziela ich w ramach prowadzonej działalności
gospodarczej,

−

jednostkę  budżetową  tworzoną  i  nadzorowaną  przez  Ministra  Obrony  Narodowej,
ministra właściwego do spraw wewnętrznych  lub Ministra Sprawiedliwości, posiadającą
w strukturze organizacyjnej ambulatorium z izbą chorych lub lekarza podstawowej opieki
zdrowotnej,  w  której  gromadzone  są  środki  specjalne  na  finansowanie  wydatków
związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych.
Ustawa  o  powszechnym  ubezpieczeniu  zdrowotnym  zawiera  także  definicję

świadczeniodawcy: jest nim zakład opieki zdrowotnej wykonujący zadania określone w jego
statucie oraz osoba fizyczna wykonująca zawód medyczny w ramach indywidualnej lub
specjalistycznej praktyki albo osoba, która uzyskała fachowe kwalifikacje do udzielania

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

świadczeń zdrowotnych i udziela je w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zasady wykonywania świadczeń zdrowotnych przez osoby fizyczne wykonujące zawód

medyczny lub grupową praktykę lekarską określają przepisy ustawy o zawodzie lekarza.
Wynika z niej, że usługi medyczne mogą być wykonywane w formie zakładów opieki
zdrowotnej lub w formach określonych w ustawie.

Ustawy zasadniczo dopuszczają dwie formy prowadzenia praktyk grupowych: spółkę

cywilną  oraz  spółkę  partnerską.  W  przypadku  gdy  świadczeń  refundowanych  udzielają
lekarze,  pielęgniarki  lub  położne  wykonujący  zawód  w  formie  praktyki  grupowej
prowadzonej  jako spółka  cywilna, świadczeniodawcami  powinni  być  odpowiednio wszyscy
wspólnicy spółki cywilnej. Stroną kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia będzie wtedy
każdy z podmiotów wykonujących zawód w tej formie.

W przypadku gdy praktyka grupowa prowadzona jest w formie spółki partnerskiej,

ze względu na zdolność prawną spółek partnerskich do zaciągania zobowiązań, stroną
kontraktu będzie spółka.

W przypadku praktyk grupowych prowadzonych jako spółki partnerskie należy w roli

świadczeniodawcy widzieć spółkę partnerską, a nie prowadzoną przez wspólników praktykę
grupową. Umowa o udzielanie świadczeń może być zawarta wyłącznie ze świadczeniodawcą,
który został wybrany do udzielania świadczeń zdrowotnych na zasadach określonych
w ustawie.

Usług medycznych w formie praktyki indywidualnej lub grupowej mogą udzielać,

zgodnie  z  ustawą  o  zawodzie  lekarza  i  ustawą  o  zawodzie  pielęgniarki  i  położnej,  tylko
wymienione w niej grupy zawodowe. Można wyróżnić jeszcze inne grupy zawodowe (średni
personel  ochrony  zdrowia),  które  mogą  udzielać  świadczeń  zdrowotnych  refundowanych
z  ubezpieczenia,  nie  mają  one  jednak  możliwości  zawarcia  samodzielnie  umowy
z  Funduszem  i  praktykują  u  innych  świadczeniodawców.  Do  katalogu  tych  podmiotów
wchodzą  m.in.  podmioty  realizujące  usługi  zaopatrzenia  w  przedmioty  ortopedyczne
i  medyczne  środki  pomocnicze  oraz  wykonujące  czynności  techniczne  z  zakresu  protetyki
i  ortodoncji,  jak  również  świadczące  usługi  transportu  sanitarnego  innego  niż  określony
w  ustawie  o  ratownictwie  medycznym.  Do  tych  podmiotów  można  zaliczyć,
np.  uprawnionych  do  prowadzenia  rehabilitacji  magistrów  rehabilitacji  leczniczej
lub  fizykoterapii,  psychologów  lub  inne  osoby  posiadające  wykształcenie  przydatne  przy
udzielaniu świadczeń zdrowotnych w zakresie, w jakim mogą samodzielnie ich udzielać.

4.1.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Co to jest działalność gospodarcza?
2.  Co jest wyznacznikiem działalności gospodarczej?
3.  Czym różni się osoba prawna od osoby fizycznej?
4.  Jakie  są  różnice  między  prowadzeniem  działalności  gospodarczej  pośrednio

i bezpośrednio?

5. Jakie znaczenie dla przedsiębiorstwa ma wybór określonej formy działalności

gospodarczej?

6.  Kto i na jakich zasadach może utworzyć zakład opieki zdrowotnej?
7.  Kto i na jakich zasadach może świadczyć usługi zdrowotne?
8.  Jakie przepisy prawne regulują świadczenie usług zdrowotnych?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.1.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Dokonaj analizy form organizacyjno-prawnych prowadzenia działalności gospodarczej.

Wskaż ich wady i zalety oraz możliwość wykorzystania jako formy prowadzenia publicznego
i niepublicznego zakładu opieki zdrowotnej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) dokonać analizy materiału na temat form organizacyjno-prawnych prowadzenia

działalności gospodarczej,

2) dokonać analizy przepisów prawa mówiących o zakładaniu działalności gospodarczej

w ochronie zdrowia,

3) wypisać wady i zalety poszczególnych form prowadzenia działalności,
4) określić możliwość wykorzystania poszczególnych form organizacyjno-prawnych

do prowadzenia działalności usługowej w ochronie zdrowia,

5) wskazać formy prowadzenia działalności przydatne do prowadzenia publicznego

i niepublicznego zakładu opieki zdrowotnej.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

papier formatu A4, flamastry,

−

komputer z dostępem do Internetu,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

Ćwiczenie 2

Sporządź wykaz czynności związanych z zakładaniem działalności gospodarczej

pozwalającej na świadczenie usług medycznych w zawodzie dietetyk. Wykorzystaj
informacje zawarte na stronach internetowych: www.rejestrzoz.gov.pl, www.mz.gov.pl,
www.iFirma.pl, www.wskazow-kiksiegowe.pl, www.eGospodarka.pl.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) odszukać we wskazanej przez nauczyciela literaturze i w Internecie odpowiednie akty

prawne, regulujące działalność gospodarczą w ochronie zdrowia,

2)  dokonać analizy przepisów prawa mówiących o zakładaniu działalności gospodarczej,
3)  ustalić wykaz czynności niezbędnych do założenia działalności gospodarczej,
4)  wskazać instytucje, w których dokonuje się rejestracji przedsiębiorstwa osoby fizycznej.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

papier formatu A4, flamastry,

−

komputer z dostępem do Internetu,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.1.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) odszukać akty prawne określające działalność gospodarczą w ochronie

zdrowia?



2) znaleźć przepisy prawne regulujące świadczenie usług zdrowotnych?



3) znaleźć

akty

prawne

określające

warunki

powstania

i funkcjonowania praktyki w twoim zawodzie medycznym?



4) uzasadnić wybór formy prowadzenia działalności gospodarczej

w ochronie zdrowia?



5) ustalić wykaz czynności niezbędnych do założenia działalności

gospodarczej?



6) wskazać instytucje, w których dokonuje się rejestracji przedsiębiorstwa

osoby fizycznej?



„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2. Podstawy prawne prowadzenia działalności gospodarczej

4.2.1. Materiał nauczania

Przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym oznacza kompleks majątkowy

zorganizowany w celu prowadzenia działalności gospodarczej. W takim ujęciu
przedsiębiorstwo składa się z elementów majątkowych takich, jak: zespoły budynków,
maszyny, urządzenia, surowce oraz firma, czyli nazwa przedsiębiorstwa, patenty, licencje itp.
Składnikiem przedsiębiorstwa jest także jego struktura organizacyjna.

Według kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo to zespół składników materialnych

i niematerialnych, przeznaczonych do realizacji określonych zdań gospodarczych, obejmuje
ono wszystko, co wchodzi w jego skład, a w szczególności:

−

firmę (nazwę), znaki towarowe i inne oznaczenia indywidualizujące przedsiębiorstwo,

−

księgi handlowe,

−

nieruchomości i ruchomości należące do przedsiębiorstwa, w tym produkty i materiały,

−

patenty, wzory użytkowe i zdobnicze,

−

zobowiązania i obciążenia związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa,

−

prawa wynikające z najmu i dzierżawy lokali zajmowanych przez przedsiębiorstwo.
W znaczeniu podmiotowym przedsiębiorstwo to wyodrębniony ustawowo zespół praw

i obowiązków, ściśle związanych z tym przedsiębiorstwem. Takie przedsiębiorstwo musi
przybrać konkretną postać formalno-prawną.

Podjęcie działalności gospodarczej wiąże się z dokonaniem wielu czynności formalnych

i organizacyjnych.

Zanim zarejestruje się przedsiębiorstwo, należy prześledzić akty prawne, np.:

−

ustawa „Prawo działalności gospodarczej” z 1999 r. z późniejszymi zmianami,

−

ustawa o swobodzie działalności gospodarczej (sierpień 2007 r. – tekst jednolity),

−

ustawa o zakładach opieki zdrowotnej (z sierpnia 1991 r. z póź. zm.),

−

ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (z lipca 1991 r. z późniejszymi
zmianami),

−

ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych
przez osoby fizyczne (z listopada 1998 r. z późniejszymi zmianami),

−

ustawa o podatku od towarów i usług (z marca 2004 r. z późniejszymi zmianami),

−

inne ustawy wprowadzane w trakcie trwania działalności.

Przy rejestracji firmy mogą okazać się niezbędne takie dokumenty, jak:

−

wniosek o wpis do ewidencji działalności gospodarczej,

−

karta zgłoszenia pracodawcy do Państwowej Inspekcji Pracy – wymagana, gdy firma,
oprócz właściciela, zatrudnia na umowę o pracę pracownika lub pracowników,

−

karta zgłoszenia pracodawcy do Państwowej Inspekcji Sanitarnej – wymagana, gdy
firma, oprócz właściciela, zatrudnia na umowę o pracę pracownika lub pracowników,

−

NIP – 1 – jeśli zamierzasz samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą,

−

VAT – R – zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług,

−

ZUS ZFA – zgłoszenie danych płatnika składek – osoby fizycznej,

−

ZUS ZPA – zgłoszenie danych płatnika składek – osoby prawnej lub jednostki
organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej,

−

ZUS ZUA – zgłoszenie do ubezpieczeń,

−

ZUS ZZA – zgłoszenie do ubezpieczenia zdrowotnego,

−

wniosek o numer REGON.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Utworzenie przedsiębiorstwa, zwłaszcza prywatnej praktyki medycznej, w określonych

ramach prawno-organizacyjnych, powinno być poprzedzone rzetelną analizą, gdyż wybór
określonej formy działalności decyduje o:

−

rodzaju i skali odpowiedzialności przedsiębiorstwa i jego właściciela/właścicieli wobec
wierzycieli (cały majątek lub do pewnej jego wysokości),

−

uprawnieniach właściciela/właścicieli i osób prowadzących przedsiębiorstwo w zakresie
zarządzania, kontroli, reprezentowania na zewnątrz,

−

stopniu upublicznienia działalności przedsiębiorstwa (informowanie o wynikach
działalności),

−

możliwości i stopniu trudności pozyskania lub zmiany kapitału przedsiębiorstwa,

−

sposobie rozliczania przez księgowego,

−

procedurze powołania, rozwiązania i likwidacji przedsiębiorstwa,

−

stopniu zaufania potencjalnych klientów i wierzycieli.

Ustawa o zakładach opieki zdrowotnej (z 1991 r. z późniejszymi zmianami, z sierpnia

2007 r. – tekst jednolity) mówi, iż zakład opieki zdrowotnej to wyodrębniony
organizacyjnie zespół osób i środków majątkowych, utworzony i utrzymywany w celu
udzielania świadczeń zdrowotnych i promocji zdrowia.

W zależności od podmiotu, który utworzył zakład opieki zdrowotnej, można wyodrębnić

publiczne  i  niepubliczne  zakłady  opieki  zdrowotnej.  Zakłady  opieki  zdrowotnej  mogą  być
tworzone  i  utrzymywane  przez  osoby  fizyczne.  Świadczenia zdrowotne  mogą być  udzielane
przez  zakłady  opieki  zdrowotnej,  np.  tworzone  przez  osoby  fizyczne  jako  spółki  lub  przez
osoby fizyczne o odpowiednich kwalifikacjach zawodowych (art. 4 Ustawy).

Zakładając zakład opieki zdrowotnej, czy też tylko podejmując w nim pracę, każdy

człowiek  powinien  dobrze  przeanalizować  akty  prawne  dotyczące  prawa  cywilnego,  prawa
pracy, prawa o ubezpieczeniach społecznych oraz prawa o ubezpieczeniach zdrowotnych. Jest
to  potrzebne,  aby  nie  złamać  obowiązujących  przepisów  i  nie  ponosić  w  związku  z  tym
konsekwencji  karnych,  ale  także  po  to,  aby  potencjalny  pracodawca,  świadomie  bądź
nieświadomie, nie wykorzystał naszej nieznajomości prawa (nieznajomość prawa nie zwalnia
od jego przestrzegania).

Podstawy prawne funkcjonowania zakładu opieki zdrowotnej to:

−

ustawa z 30 VIII 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. nr 91 poz. 408 z 1991 r.
z późniejszymi zmianami),

−

wpis w Krajowym Rejestrze Sądowym, rejestrze publicznych zakładów opieki
zdrowotnej, prowadzonym przez właściwy sąd rejonowy,

−

wpis w rejestrze zakładów opieki zdrowotnej, prowadzonym przez właściwego
wojewodę,

−

statut zakładu opieki zdrowotnej.

Zestaw przepisów, z którymi należy się zapoznać, aby uniknąć problemów prawnych:

−

Kodeks  pracy,  a  w  nim  przepisy  dotyczące  m.in.:  kwalifikacji  zawodowych
pracowników, rodzaju stosunków pracy, nawiązywania  i rozwiązywania stosunku pracy,
równego traktowania w pracy, konsekwencji dyskryminacji w pracy, praw i obowiązków
pracodawcy  i  pracownika,  czasu  pracy,  zasad  przyznawania  urlopów,  zasad
rozwiązywania  sporów  o  roszczenia  w  sprawie  pracy,  wynagrodzenia  za  pracę  i  jego
ochrony,  odpraw  emerytalnych,  rentowych,  pośmiertnych,  zakazu  konkurencji,  nagród
i wyróżnień,  bezpieczeństwa  i  higieny pracy, zatrudniania  młodocianych, kobiet, kobiet

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

w ciąży i karmiących,

−

Kodeks  cywilny,  a  w  nim  przepisy  dotyczące  m.in.:  zdolności  prawnej  i  zdolności
do  czynności  prawnych,  osoby  prawnej  i  osoby  fizycznej,  przedsiębiorców  i  ich
oznaczenia,  czynności  prawnych  i  ich  form,  zawarcia  umowy,  wad  oświadczenia  woli,
przedstawicielstwa,  pełnomocnictwa,  własności,  użytkowania  przez  osoby  prawne
i fizyczne, zobowiązań, przedawnienia roszczeń,

−

Ustawa  o  ubezpieczeniach  społecznych,  a  w  nim  przepisy  dotyczące  m.in.:
organizowania  i  finansowania  ubezpieczeń  społecznych,  zasad  przyznawania  emerytur
i  rent,  zaopatrzenia  emerytalno-rentowego  pracowników  i  ich  rodzin,  zaopatrzenia
z  tytułu  wypadków  przy  pracy  i  chorób  zawodowych,  ubezpieczenia  społecznego
na wypadek choroby i macierzyństwa, ubezpieczeń zdrowotnych, pomocy społecznej,

−

Ustawa  o  powszechnym  ubezpieczeniu  zdrowotnym,  a  w  niej  przepisy  dotyczące
obowiązku  ubezpieczenia  zdrowotnego,  sposobu  zbierania  składek  na  ubezpieczenie
zdrowotne,  świadczeń  z  ubezpieczenia  zdrowotnego,  organizacji  udzielania  świadczeń
z  tytułu  ubezpieczenia  zdrowotnego,  organizacji  i  zakresu  działania  Narodowego
Funduszu  Zdrowia  oraz  jego  gospodarki  finansowej,  uprawnień  kontrolnych  Zakładu
Ubezpieczeń  Społecznych  i  Kasy  Rolniczego  Ubezpieczenia  Społecznego,  przepisów
karnych.

4.2.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Które akty prawne regulują powstanie przedsiębiorstwa usługowego?
2.  Jakie dokumenty są niezbędne przy zakładaniu firmy?
3.  Jakie są podstawy prawne funkcjonowania zakładów opieki zdrowotnej?
4.  Jakie warunki należy spełnić, żeby utworzyć niepubliczny zakład opieki zdrowotnej?
5.  Jakie  przepisy  prawa  pracy,  cywilnego  oraz  które  ustawy  należy  znać,  aby  być

pracownikiem świadomym swych praw i obowiązków?

6. Które przepisy prawne regulują obowiązek ubezpieczenia społecznego pracownika

i pracodawcy?

4.2.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Odszukaj i przeanalizuj akty prawne określające zasady powoływania oraz warunki

działania i funkcjonowania prywatnej praktyki w zawodzie dietetyk. Wykorzystaj informacje
zawarte na stronach internetowych: www.nfz.gov.pl , www.rejestrzoz.gov.pl, www.mz.gov.pl

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) odszukać w materiałach dydaktycznych i w Internecie akty prawne określające zasady

powoływania i warunki działania prywatnej praktyki w zawodzie dietetyk,

2) dokonać analizy tych aktów prawnych,
3) zapisać warunki, jakie muszą być spełnione, aby powstała i mogła funkcjonować

prywatna praktyka.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

papier formatu A4, flamastry,

−

komputer z dostępem do Internetu,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

Ćwiczenie 2

Odszukaj w dostępnej literaturze i w Internecie, a następnie dokonaj analizy aktów

prawnych, dotyczących prawa cywilnego, prawa pracy, prawa o ubezpieczeniach społecznych
i zdrowotnych, które powinien znać nowo przyjmowany pracownik.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) przeanalizować dostępną literaturę w Internecie dotyczącą przepisów prawnych

obowiązujących pracodawcę i pracownika,

2)  wskazać akty prawne zawierające przepisy dotyczące praw i obowiązków pracownika,
3)  wskazać akty prawne dotyczące prawa o ubezpieczeniach społecznych i zdrowotnych,
4)  dokonać ich analizy pod kątem wykorzystania w pracy w zawodzie dietetyk.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

papier formatu A4,

−

komputer z dostępem do Internetu,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

4.2.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) odszukać akty prawne określające zasady powoływania i warunki

działania prywatnej praktyki w zawodzie dietetyk?



2) określić warunki, jakie muszą być spełnione, aby powstała i mogła

funkcjonować prywatna praktyka świadcząca usługi medyczne?



3) scharakteryzować akty prawne zawierające przepisy dotyczące praw

i obowiązków pracownika?



4) scharakteryzować akty prawne dotyczące prawa o ubezpieczeniach

społecznych i zdrowotnych?



5) określić zagrożenia wynikające z niestosowania się pracodawcy

do przepisów prawnych wynikających z Kodeksu cywilnego
i Kodeksu pracy?



„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3. Konstruowanie biznesplanu dla zakładu świadczącego usługi

zdrowotne

4.3.1. Materiał nauczania

Zanim utworzy się zakład opieki zdrowotnej, zwłaszcza niepubliczny, należy sporządzić

biznesplan, aby móc przewidzieć, czy i jaka inwestycja ma szanse powodzenia. Biznesplan
jest dokumentem, który:

−

określa i wytycza działalność przedsiębiorstwa w przyszłości,

−

pozwala określić niezbędne zasoby, przewidywane koszty oraz ocenić, czy warto ponosić
ryzyko związane z inwestowaniem, czyli pozwala ocenić opłacalność przedsięwzięcia,

−

później stanowi podstawę do kontrolowania, czy działalność firmy zmierza do
osiągnięcia wytyczonego celu,

−

umożliwia podjęcie właściwych decyzji dotyczących teraźniejszości i przyszłości
przedsiębiorstwa,

−

pozwala pozyskać ewentualnego inwestora lub sponsora, który pomoże rozwinąć
i uatrakcyjnić działalność,

−

daje szansę zaprezentowania zamiarów, pomysłów i zdolności w zakresie zarządzania
przedsiębiorstwem,

−

gdy jest pisany samodzielnie, pozwala wychwycić wszystkie braki i niedociągnięcia,
dzięki czemu można je wyeliminować przed wejściem na rynek.

Zanim rozpocznie się prace nad biznesplanem, należy odpowiedzieć sobie na pytania:

−

jaka jest usługa lub produkt, który chcemy oferować na rynku usług medycznych,

−

czy będzie czymś zupełnie nowym, czy też zastąpi coś, co już istnieje,

−

czy cena usługi/produktu będzie konkurencyjna, jakość wyższa niż u konkurencji,
a dostępność lepsza.
Odpowiedzi na powyższe pytania pozwolą wyodrębnić te cechy usługi/produktu, które

świadczą o ich przewadze rynkowej.

Kolejny krok, to zastanowienie się, w jaki sposób należałoby wprowadzić usługę/produkt

na rynek, do jakich klientów będą one adresowane, na jakiej podstawie uważamy, że właśnie
ci klienci wybiorą właśnie nasz zakład i nasze usługi, a także, w jaki sposób wprowadzimy
naszą usługę czy produkt na rynek.

Bardzo ważne jest to, że konstrukcja biznesplanu zależy od tego, kto będzie jego

odbiorcą. Na przykład, jeśli staramy się o kredyt, to w biznesplanie musi znaleźć się
wystarczająco duża ilość informacji dotyczących finansów.

Podsumowując, w biznesplanie powinny być opisane: cel firmy, jej osobowość prawna,

rodzaj  działalności,  struktura  organizacyjna,  osoby  zarządzające,  a  także  klienci,  do  których
chcemy  dotrzeć  i  rynek,  na  który  chcemy  wejść.  Ważne  jest,  aby  przedstawić  cechy
usługi/produktu,  kanały  i  sposoby  dystrybucji,  sprzedaży,  a  także  sposoby  pozyskania
klientów, strategie marketingowe, jakie zamierzamy zastosować. Niezbędna jest też prognoza
sprzedaży  usług/produktu,  zysków,  a  na  koniec  analiza  ryzyka  spowodowana,
np. pojawieniem się konkurencji.

Części, z których powinien składać się prawidłowo opracowany biznesplan to:
1.  Wstęp  –  powinien  przyciągnąć  uwagę  czytelnika  pokazując  pozycję  przedsiębiorstwa

na rynku, produkty/usługi, które chcemy zaoferować, ich przewagę nad konkurencyjnymi,
powody, dla których klient wybierze nasz produkt, docelowy rynek, perspektywy wzrostu

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

sprzedaży, cele firmy krótko- i długookresowe, przewidywane: sprzedaż, zyski,
zapotrzebowanie na gotówkę, korzyści dla inwestorów z tytułu udzielenia pożyczki.
Tę część pisze się na samym końcu.

2. Opis przedsięwzięcia: nazwa, adres, misja, cele przedsiębiorstwa, forma prawna,

struktura organizacyjna firmy, dane o właścicielu przedsiębiorstwa, załodze, informacje
o

profesjonalistach,

radzie

nadzorczej

(jeśli

jest),

zaciągniętych

kredytach,

proponowanych zabezpieczeniach kredytu.

3. Kierownictwo i zarządzanie przedsiębiorstwem: wykształcenie, osiągnięcia, awanse,

kariera zawodowa, dotrzymywanie zobowiązań, zakres obowiązków i odpowiedzialności
poszczególnych członków kierownictwa.

4. Plan marketingowy: strategia marketingowa i oferta firmy, klienci firmy, ich

charakterystyka, opis rynku, rynek docelowy, opis konkurencji, oddziaływanie na rynek –
narzędzia marketingowe, charakterystyka dostawców.

5. Plan finansowy – jest to fundament biznesplanu i punkt wyjścia do jego opracowania.

Dla nowego przedsiębiorstwa najczęściej opracowuje się prognozę finansów na 3–5 lat.
Założenia co do przyszłości powinny uwzględniać: koniunkturę gospodarki, perspektywy
rozwoju sektora, prognozowany popyt na usługi, inflacyjny wzrost cen, stopy procentowe
kredytów, politykę podatkową. Dobrze jest sporządzić prognozę finansową w wariancie
optymistycznym, pesymistycznym i pośrednim.

6. Czynniki ryzyka i powodzenia, czyli szanse i zagrożenia.
7. Kalendarium, czyli harmonogram działań związanych z uruchomieniem firmy, terminy

wyznaczające kolejne etapy rozwoju przedsiębiorstwa.

8. Załączniki: prognoza wyniku finansowego, plan wpływów i wydatków, inne

opracowania związane z branżą przedsiębiorstwa.
Poprawnie przygotowany biznesplan stanowi nie tylko dokument niezbędny dla

kredytodawcy,  ale  jest  też  podstawą  działania  przedsiębiorcy.  W  przypadku  zakładu  opieki
zdrowotnej  tym  bardziej  jest  pomocny  w  precyzyjnym  określeniu  zakresu  działalności,
doborze  personelu  o  niezbędnych,  ważnych  kwalifikacjach  i  dokładnym  ustaleniu
potrzebnych  urządzeń  i  sprzętu.  Biznesplan  to  podstawa  i  bez  niego  niezwykle  trudne  jest
osiągnięcie sukcesu, zwłaszcza w branży usług medycznych.

4.3.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jaki jest cel opracowywania biznesplanu dla zakładu opieki zdrowotnej?
2.  Jakie elementy powinien zawierać prawidłowo sporządzony biznesplan?
3.  Który z elementów biznesplanu jest najważniejszy dla potencjalnego inwestora?
4.  Który  z  elementów  biznesplanu  może  Ci  pomóc  poprawnie  ocenić  sytuację  finansową

firmy?

5. Jaki jest związek między planowaniem a ryzykiem w działalności gospodarczej?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Dokonaj analizy SWOT przedsiębiorstwa z opisu. Analiza SWOT wykorzystuje prosty

schemat  klasyfikacji,  dzieląc  wszystkie  czynniki  wpływające  na  obecną  i  przyszłą  sytuację
strategiczną  przedsiębiorstwa  według  miejsca  powstania  (na  wewnętrzne  i  zewnętrzne)
i sposobu  oddziaływania  (na  pozytywne  i  negatywne).  Ze  skrzyżowania  tych  dwóch
kryteriów powstają szanse, zagrożenia, mocne i słabe strony.

Opis przypadku:

Pan Janek, który skończył szkołę medyczną wraz ze swoim kolegą Markiem, który

właśnie  kończy  szkołę  zarządzania  i  marketingu  postanowili,  że  założą  własną  firmę.  Będą
szkolili  pracowników  małych  zakładów  opieki  zdrowotnej  i  ośrodków  pomocy  rodzinie
w świadczeniu opieki medycznej w warunkach domowych, gdyż na te usługi jest bardzo duże
zapotrzebowanie.  Produktem  ich  firmy,  którą  nazwali  „Medicopter”,  będzie  pakiet  usług
edukacyjnych, za który mężczyźni planują pobierać opłatę 2000 zł za kurs.

Realizacja tej usługi pociągnie za sobą koszty związane z używaniem telefonów

komórkowych,  zużyciem  benzyny  i  materiałów  biurowych,  koszt  wynajęcia  pomieszczenia,
ogłoszenia  w  mediach,  zakup  materiałów  komputerowych  i  biurowych,  opłata  abonamentu
komórkowego,  koszty  energii  i  wynagrodzeń  pana  Jana  i  pana  Marka  wraz  z  pochodnymi,
a  także  podatek  od  działalności  gospodarczej  –  wszystko  w  sumie  7000  zł  miesięcznie.
Na  początek,  żeby  nie  zwiększać  kosztów,  będą  wykorzystywać  w  firmie  własny  sprzęt
komputerowy i samochód Jana.

W ich miejscowości działa już od kilku lat jeden zakład szkoleniowy, ale on prowadzi

kursy w wielu dziedzinach, nie tylko medycznej. Pan Jacek i Pan Marek zastanawiają się, czy
w liczącej 50.000 mieszkańców miejscowości wypoczynkowej znajdzie się wystarczająca
ilość klientów, którzy zechcą kupić produkt firmy „Medicopter”.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przeanalizować informacje na temat dokonywania analizy SWOT,
2)  wskazać podstawowe elementy analizy,
3)  dokonać analizy SWOT opisanego przedsiębiorstwa,
4)  określić brakujące informacje,
5)  zaplanować, jakie jeszcze dane należy uwzględnić, aby analiza SWOT była pełna.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

opis przypadku,

−

papier formatu A4, flamastry,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

Ćwiczenie 2

Opracuj projekt biznesplanu przydatny dla prowadzenia działalności gospodarczej

w zawodzie dietetyk.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) przeanalizować literaturę na temat opracowywania biznesplanu,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2)  wskazać podstawowe elementy biznesplanu,
3)  wybrać sposób zapisania biznesplanu,
4)  określić założenia strategiczne i plan działania,
5)  dokonać wstępnej analizy finansowej,
6)  sporządzić biznesplan.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

papier formatu A4, flamastry,

−

komputer z dostępem do Internetu, wyposażony w program Excel,

−

nośnik elektroniczny ze wzorem biznesplanu (płyta, dyskietka),

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

4.3.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) scharakteryzować zakres działań, jakie należy podjąć, aby opracować

poprawny biznesplan?



2) scharakteryzować zawartość podstawowych działów biznesplanu?



3) dobrać sposób zapisania biznesplanu i uzasadnić ten wybór?



4) dokonać wstępnej analizy SWOT niezbędnej przed przystąpieniem do

wykonania biznesplanu?



5) określić założenia strategiczne i plan działania firmy?



6) opracować projekt biznesplanu dotyczącego działalności gospodarczej?



„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.4. Kontraktowanie usług medycznych

4.4.1. Materiał nauczania

Ustawa o zakładach opieki zdrowotnej z 30 sierpnia 1991 r. (z późniejszymi zmianami)

oraz  Rozporządzanie  Ministra  Zdrowia  z  5  sierpnia  1993  r.  stworzyły  podstawy  prawne  dla
systemu,  w  którym  może  być  rozdzielone  finansowanie opieki  zdrowotnej  i  jej  świadczenie.
Płatnik (Narodowy Fundusz Zdrowia) może skoncentrować się na planowaniu strategicznym,
finansowaniu  i  procesach  regulacji  w  ochronie  zdrowia,  natomiast  świadczeniodawcy  mogą
poświęcić  swą  uwagę  podnoszeniu  poziomu  opieki  zdrowotnej  i  zarządzaniu  swoimi
praktykami w sposób coraz bardziej efektywny.

Jednym

instrumentów

stosowanych

przy

rozdzieleniu

funkcji

płatnika

i świadczeniodawcy jest kontrakt zawarty pomiędzy nimi. Jest to umowa prawna pomiędzy
dwiema lub więcej niezależnymi stronami, a warunki kontraktu stanowią przedmiot
negocjacji.

Kontrakty służą wielu celom:

−

ustalają prawny stosunek między stronami,

−

regulują prawa i obowiązki stron,

−

potwierdzają intencje obu stron,

−

eliminują niepewności dotyczące praw, obowiązków i współpracy,

−

chronią przed konfliktami w przyszłości,

−

przyczyniają się do ustalenia związku opartego na otwartości, dobrej wierze, wzajemnym
szacunku i zaufaniu partnerów oraz na racjonalnym stosunku do podstawowych zasad
ekonomii.
Kontrakt zawierany jest pomiędzy zleceniodawcą (Narodowy Fundusz Zdrowia)

a  zleceniobiorcą  (lekarz  prywatnie  praktykujący,  zakład  opieki  zdrowotnej  publiczny  lub
niepubliczny).  Wymagane  jest,  aby  zleceniobiorca  posiadał  prawo  wykonywania  zawodu,
właściwą  specjalizację,  dysponował  odpowiednim  lokalem  i  sprzętem  medycznym,
a niepubliczny zakład opieki zdrowotnej musi być wpisany do rejestru zakładów.

Zanim zostanie odpisana umowa, zleceniodawca musi dokonać analizy zapotrzebowania

na  określone  świadczenia  oraz  analizy  ich  kosztów.  Zakład  opieki  zdrowotnej  już
funkcjonujący  powinien  mieć  opracowane  oferty  usług  medycznych;  jest  to  potrzebne  do
przygotowania  kontraktu  na  świadczenie  tych  usług.  Zanim  podejmiemy  decyzję  o  tym,  co
wejdzie  w  zakres  oferty  naszej  firmy,  wskazane  jest  zapoznanie  się  z  klasyfikacją  procedur
medycznych  ICD  –  9,  gdyż  to  w  niej  znajdziemy  pełen  wykaz  procedur/świadczeń,  które
możemy zakontraktować w Narodowym Funduszu Zdrowia. Opracowując ofertę należy także
przeanalizować takie czynniki, jak:

−

ilość posiadanych pracowników i ich kwalifikacje zawodowe,

−

posiadaną aparaturę i sprzęt medyczny – rodzaj, stan, nowoczesność,

−

możliwości lokalowe,

−

zasoby finansowe,

−

ocenić ryzyko związane z wprowadzeniem zbyt wielu świadczeń lub zbyt wysokiej ich
ceny,

−

zdolności finansowe odbiorców świadczeń.
Dopiero teraz, gdy odpowiemy na te pytania, można przystąpić do konstruowania oferty

usług medycznych.

W trakcie trwania umowy musi być dokonywana kontrola jej realizacji. Zakres i forma

kontroli zależą od zapisów w umowie, najczęściej jest to: liczba, rodzaj i koszty świadczeń
zdrowotnych, liczba osób objętych opieką, czas udzielania świadczeń, czas oczekiwania na
nie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zawarcie umowy następuje w wyniku ogłoszenia publicznego przetargu, o którym

obwieszczenie  musi  być  umieszczone  w  prasie  terenowej,  na  tablicy  ogłoszeń  organizatora
przetargu,  w  Okręgowej  Izbie  Lekarskiej  i  w  Internecie.  Umowa  zawierana  jest
po zrealizowaniu ściśle określonej w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z 1993 r. procedury,
musi  być  zawarta  na  piśmie  i  muszą  się  w  niej  znaleźć  elementy  określone  także
w tym Rozporządzeniu. W trakcie trwania umowy może ona zostać rozwiązana w przypadku
jej  niewykonywania  lub  wadliwego  realizowania  przez  którąkolwiek  ze  stron,  ale  dopiero
wtedy,  gdy  strona  winna  uchybień  nie  jest  w  stanie  doprowadzić  do  ich  wyeliminowania
w wyznaczonym terminie.

Należność za wykonanie świadczeń medycznych przekazywana jest świadczeniodawcy

w wysokości ustalonej podczas negocjacji przy zawieraniu umowy. Przy jej ustalaniu
uwzględnia się liczbę osób objętych opieką, liczbę i rodzaj świadczeń, zużycie sprzętu,
leków, koszt użytkowania lokalu itd. W razie zaistnienia zwłoki w przekazywaniu należności
zleceniobiorcy przysługują umowne odsetki.

Kontrakt na usługi medyczne nie może być zawarty na dłużej niż jeden rok, po tym

okresie należy go ponownie zawrzeć, choć istnieje możliwość jego przedłużenia bez
konieczności ogłaszania ponownego przetargu.

W systemie ochrony zdrowia funkcjonują różne typy kontraktów, które różnią się między

sobą  relacjami  między  płatnikiem  a  usługodawcami.  Mogą  różnić  się  zakresem  świadczeń,
mechanizmami  płacenia  za  usługi  czy  miejscem  świadczenia  usług.  Jednym  ze  sposobów
klasyfikacji  jest  podział  kontraktów  ze  względu  na  ponoszone  ryzyko,  z  czym  wiąże  się
zwiększenie  korzyści  finansowych  dla  poszczególnych  stron  kontraktu.  Mniejsze  ryzyko
oznacza dla stron kontraktu zazwyczaj mniejszy dochód.

Podział kontraktów pod względem ryzyka pozwala wyodrębnić następujące rodzaje

kontraktów:
1.  Kontrakt, w którym usługodawca ponosi całkowite ryzyko.
2.  Kontrakt, w którym całe ryzyko ponosi płatnik.
3.  Kontrakt, w którym żadna strona nie ponosi ryzyka.
4.  Kontrakt, w którym obie strony ponoszą ryzyko.

Kontrakty, w których usługodawca ponosi całkowite ryzyko to takie, w których

dochód  świadczeniodawcy  nie  jest  określony,  ale  całkowity  wydatek  płatnika  jest  ściśle
określony.  Przykładem  takiego  kontraktu  jest  ten,  w  którym  usługodawcy  są  opłacani
na  podstawie  budżetu  kapitacyjnego.  Płatnik  kontraktując  ściśle  określoną  liczbę  i  rodzaj
usług decyduje o kwocie pieniędzy  na  nie przeznaczonej,  natomiast usługodawca godząc się
nań  nie  wie,  czy  pacjenci  objęci  jego  opieką  nie  będą  wymagali  większej  ilości  świadczeń,
czy  wychodzących  poza  kontrakt  usług  medycznych.  Może  się  zdarzyć,  że  usługodawca,
który  ma  pod  opieką  populację  wymagającą  mniej  drogich  konsultacji  specjalistycznych,
mniej  badań  laboratoryjnych  i  diagnostycznych,  będzie  miał  większy  dochód,  aniżeli
usługodawca opiekujący się bardziej chorowitą populacją. W tym typie kontraktu całe ryzyko
ponosi  więc  usługodawca,  tym  bardziej  jeśli  zobowiąże  się  do  dodatkowych  usług
zdrowotnych. I odwrotnie, jeśli usługodawca jest odpowiedzialny tylko za świadczenie usług
podstawowych, ponosi dużo mniejsze ryzyko.

Druga grupa kontraktów to te, w których całe ryzyko ponosi płatnik, czyli takie,

w których świadczeniobiorcy są opłacani za usługę. Zwraca się w nich koszty za wszystkie
wykonane usługi bez względu na to, ile one kosztują, czyli dochód świadczeniodawcy zależy
od liczby i rodzaju usług, nie ma więc żadnych ograniczeń jego dochodu. Płatnik nie ma tu
żadnej gwarancji, że jego wydatki będą wynosić tyle, ile zakontraktował, mogą być mniejsze,
ale może się spodziewać, że będą przewyższały kontrakt.

Kontrakt, w którym żadna strona nie ponosi ryzyka to taki, w którym obie strony:

płatnik i świadczeniodawca nie mają wątpliwości co do wzajemnych rozliczeń. Ma to miejsce

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

na przykład przy zatrudnieniu na podstawie pensji, gdy obie strony zabezpieczone są stałymi
wpływami i wydatkami, a nie ma ryzyka, jakie niosą wcześniej przedstawione rodzaje
kontraktów.

Kolejny rodzaj to kontrakt, w którym obie strony ponoszą ryzyko, czyli w przypadku,

gdy  świadczeniodawca  opłacany  jest  na  podstawie  zróżnicowanych  grup  diagnostycznych.
Grupa diagnostyczna ustalana jest w oparciu o jednostkę chorobową, główną procedurę i inne
zmienne  opisujące  stan  pacjenta.  Na  podstawie  częstotliwości  występowania  danych
przypadków  określa  się  średnią  grupę,  która  stanowi  podstawę  do  obliczenia  kosztów  danej
grupy diagnostycznej. W takim kontrakcie usługodawca opłacany jest za fakt wizyty, a nie za
usługę medyczną, wykonywaną w czasie jej trwania. Dochód zależy więc od liczby i rodzaju
usług  świadczonych  podczas  wizyty:  im  jest  ich  mniej,  tym  wyższy  dochód,  im  więcej
przypadków  cięższych,  tym  dochód  mniejszy.  Płatnik  z  kolei  ponosi  ryzyko  związane
z  występowaniem  dużej  ilości  przypadków  lżejszych,  mniej  kosztownych  niż  te,
na  podstawie  których  ustalana  była  opłata.  Nie  ma  też  pewności  odnośnie  do  całkowitych
wydatków  na  ochronę  zdrowia,  gdyż  opłaca  świadczeniodawców  w  oparciu  o  liczbę
pacjentów, może więc wydać więcej, niż zakontraktował.

Analizując powyższe zagrożenia związane z kontraktami na usługi medyczne, widzimy,

że płatnicy i świadczeniodawcy powinni tak dostosować kontrakty między sobą, żeby
zminimalizować ryzyko dla obu stron, pozwolić obu stronom na zyski, nie tracąc przy tym
dobra świadczeniobiorców, dla których przede wszystkim kontrakty są zawierane.

Zanim jednak podejdziemy do procedury zawierania umowy na świadczenie usług

medycznych,  koniecznie  należy  przeanalizować  ustawy  i  zarządzenia  mówiące
o wymaganiach płatnika (obecnie: Narodowego Funduszu Zdrowia) w tym zakresie. Ważnym
elementem w postępowaniu przetargowym jest oferta. Musi ona spełnić kilka warunków, aby
mogła  być  uznana  za  ważną,  i  aby  komisja  przetargowa  wzięła  ją  pod  uwagę.  Warunki
te powinny być podane w ogłoszeniu o przetargu. Część z nich wynika z obligacji prawnych
(rozporządzenie),  część  dodaje  ogłaszający  przetarg  (np.  preferowane  kwalifikacje).
Rozporządzenie podaje następujące warunki, jakie powinna spełniać oferta:

„§14. Oferta, o której mowa w §13, winna zawierać:

−

nazwę i siedzibę zakładu, a jeśli ofertę składa osoba fizyczna – imię, nazwisko, adres
oraz numer zaświadczenia o prawie wykonywania zawodu,

−

określenie warunków lokalowych, wyposażenia oraz aparatury i sprzętu medycznego,
środków transportu, środków łączności,

−

wskazanie liczby i kwalifikacji zawodowych osób udzielających świadczeń i personelu
pomocniczego,

−

określenie przewidywanych kosztów udzielania świadczeń, będących przedmiotem
przetargu oraz sposobu ich kalkulacji,

−

proponowany czas trwania umowy.”
Warto zwrócić uwagę na kilka spraw:

−

w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z 1993 r. używa się określenia „oferta winna
zawierać”. Jest to zalecenie, sformułowane jednak w taki sposób, że już na wstępie
sugeruje wyjątki od reguły,

−

w tym świetle dość duże wymagania wobec oferty są nieco łagodniejsze,

−

wymagania są podane w postaci raczej zaadresowanej do większych podmiotów
(np. niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej), niż do osób prowadzących działalność
gospodarczą, jak np. osoby fizyczne.
W tej sytuacji osoba zainteresowana udziałem w przetargu przygotuje ofertę zawierającą:

−

imię, nazwisko, adres, numer zaświadczenia o prawie wykonywania zawodu,

−

oświadczenie

gotowości

wykonywania

kontraktu

terenie

ewentualnie

udostępnionym przez przychodnię i wykorzystania dostępnego tam sprzętu,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

oświadczenie o gotowości zatrudnienia personelu współpracującego z podaniem liczby
osób i ich kwalifikacji,

−

propozycję wysokości wynagrodzenia, np. z roczną opiekę nad jedną osobą,
z ewentualnym zaznaczeniem, o jaki zakres opieki chodzi,

−

proponowany czas trwania umowy – czyli maksymalnie jeden rok (do czasu nowelizacji
Rozporządzenia MZiOS z 5 sierpnia 1993 r.).
Poniżej przedstawiono istotny załącznik do zarządzenia Prezesa NFZ w sprawie

warunków postępowania dotyczących zawierania umów o udzielanie świadczeń opieki
zdrowotnej na rok 2008. Załącznik ten może być pomocny w wykonaniu ćwiczeń z tego
rozdziału.

Załącznik do zarządzenia Nr 53/2007/DSOZ Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia

z dnia 10 września 2007 r.

WARUNKI POSTĘPOWANIA DOTYCZĄCE ZAWIERANIA UMÓW

O UDZIELANIE ŚWIADCZEŃ OPIEKI ZDROWOTNEJ

I. Postanowienia ogólne

§ 1

1. Warunki postępowania dotyczące zawierania umów o udzielanie świadczeń opieki

zdrowotnej, zwane dalej „warunkami postępowania”, stosuje się do postępowań
prowadzonych w trybie konkursu ofert lub rokowań, których celem jest zawarcie umów
o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej na rok 2008 i lata następne.

2. Warunków postępowania nie stosuje się do postępowań w sprawie zawarcia umów

o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju podstawowa opieka zdrowotna oraz
w rodzaju zaopatrzenie w wyroby medyczne będące przedmiotami ortopedycznymi
i środkami pomocniczymi.

3. Warunki postępowania określają sposób przygotowania i składania ofert oraz składania

środków odwoławczych.

4. Opis przedmiotu postępowania, zakresy świadczeń w poszczególnych rodzajach

świadczeń  opieki  zdrowotnej,  zasady  udzielania  i  finansowania  świadczeń  opieki
zdrowotnej  oraz  warunki  wymagane  od  oferentów  określają  warunki  zawierania  umów
dla  poszczególnych  rodzajów  świadczeń  opieki  zdrowotnej,  ustalone  przez  Prezesa
Funduszu.

§ 2

Ilekroć w warunkach postępowania jest mowa o:

1) ankiecie – rozumie się przez to zestaw pytań Funduszu kierowanych do oferentów;
2) aplikacji ofertowej – rozumie się przez to aplikację informatyczną udostępnioną przez

Fundusz do przygotowania formularza ofertowego i oferty elektronicznej;

3) formularzu ofertowym – rozumie się przez to pisemną, zunifikowaną część oferty

zawierającą ofertę rzeczową i cenową wraz z opisem proponowanego potencjału
wykonawczego oferenta, odpowiedziami na pytania ankietowe;

4) Funduszu – rozumie się przez to Narodowy Fundusz Zdrowia;
5) miejscu udzielania świadczeń – rozumie się przez to pomieszczenie lub zespół

pomieszczeń oferenta lub podwykonawcy oferenta, w tej samej lokalizacji, powiązanych
funkcjonalnie i organizacyjnie, w celu wykonywania świadczeń określonego zakresu;

6) nośniku elektronicznym – rozumie się przez to dyskietkę albo płytę CD;
7) oddziale Funduszu – rozumie się przez to oddział wojewódzki Funduszu, który

prowadzi postępowanie w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki
zdrowotnej;

8) ofercie – rozumie się przez to ofertę w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego

złożoną przez oferenta zgodnie z przedmiotem postępowania określonym w ogłoszeniu

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

o postępowaniu. Oferta składa się z formularza ofertowego oraz innych dokumentów
wymaganych od oferenta w danym postępowaniu;

9) ofercie elektronicznej – rozumie się przez to formę elektroniczną formularza ofertowego

wraz z danymi o charakterze informacyjnym, dotyczącymi oferenta i profilu
świadczeniodawcy;

10) oferencie – rozumie się przez to świadczeniodawcę w rozumieniu art. 5 pkt 41 ustawy,

który ubiega się o zawarcie umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej;

11) ogłoszeniu o postępowaniu – rozumie się przez to ogłoszenie o konkursie ofert albo

ogłoszenie o rokowaniach i zaproszenie do rokowań, o którym mowa w art. 139
ust. 2 ustawy;

12) portalu – rozumie się przez to środowisko komunikacyjne, przeznaczone dla

świadczeniodawców i Funduszu, zrealizowane w technice www;

13) potencjale wykonawczym – rozumie się przez to zasoby będące w dyspozycji

świadczeniodawcy, służące wykonywaniu świadczeń opieki zdrowotnej, w szczególności
posiadany sprzęt (np. pojazdy-karetki) oraz osoby udzielające tych świadczeń;

14) postępowaniu – rozumie się przez to postępowanie w sprawie zawarcia umowy

o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej prowadzone w trybie konkursu ofert albo
rokowań;

15) profil świadczeniodawcy – struktura organizacyjna i wykonawcza świadczeniodawcy

z danymi o potencjale wykonawczym;

16) przedmiocie postępowania – rozumie się przez to określone w ogłoszeniu

o postępowaniu świadczenia opieki zdrowotnej należące do jednego rodzaju i zakresu
świadczeń, które są kontraktowane przez oddział Funduszu w ramach danego
postępowania;

17) regulaminie komisji – rozumie się przez to regulamin komisji prowadzącej

postępowanie, ustalony na podstawie art. 139 ust. 4 ustawy;

18) regulaminie technicznym przygotowania oferty – rozumie się przez to zasady

zastosowania aplikacji informatycznych (w tym portalu i aplikacji ofertowej) oraz sposób
przygotowania formularza ofertowego;

19) rodzaju świadczeń – rozumie się przez to wyodrębnione świadczenia opieki zdrowotnej

oznaczone wspólną nazwą, określone w ogólnych warunkach umów o udzielanie
świadczeń opieki zdrowotnej, wydanych na podstawie art. 137 ust. 9 albo ust. 10 ustawy;

20) warunkach zawierania umów – rozumie się przez to warunki określone

w zarządzeniach Prezesa Funduszu w sprawie warunków zawierania umów o udzielanie
świadczeń opieki zdrowotnej dla danego rodzaju lub zakresu świadczeń;

21) ustawie – rozumie się przez to ustawę z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki

zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych;

22) wzorze umowy – rozumie się przez to wzór umowy o udzielanie świadczeń opieki

zdrowotnej określony w zarządzeniu Prezesa Funduszu w sprawie warunków zawierania
umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej dla danego rodzaju lub zakresu
świadczeń;

23) zakresie świadczeń – rozumie się przez to świadczenie lub grupę świadczeń opieki

zdrowotnej wyodrębnionych w danym rodzaju świadczeń, dla których w umowie określa
się kwotę finansowania;

24) zapytaniu ofertowym – rozumie się przez to elektroniczną definicję przedmiotu

postępowania, która użyta w aplikacji ofertowej pozwoli oferentowi na przygotowanie
formularza ofertowego.

§ 3

Postępowanie prowadzone jest na podstawie ustawy, przepisów wykonawczych do ustawy
oraz niniejszych warunków postępowania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

§ 4

Oferent jest zobowiązany do przygotowania i złożenia oferty zgodnie z warunkami
postępowania oraz z warunkami zawierania umów.

§ 5

Warunki postępowania, warunki zawierania umów oraz inne dokumenty oferent pobiera
w formie elektronicznej w miejscu i terminie określonym w ogłoszeniu o postępowaniu.

§ 6

1. Postępowania prowadzone są przez oddziały Funduszu.
2. W ogłoszeniu o postępowaniu zamieszcza się informacje, o których mowa w art. 139

ust. 3 ustawy, w szczególności nazwę, siedzibę oraz adres oddziału Funduszu
prowadzącego dane postępowanie.

§ 7

1. Przedmiot postępowania oraz jego maksymalna wartość są określone w ogłoszeniu

o postępowaniu.

2. Przedmiot postępowania określa się dla zakresów świadczeń.

§ 8

1. Oferent musi spełniać wymagania określone w ogłoszeniu o postępowaniu, w warunkach

postępowania oraz w warunkach zawierania umów.

2. Warunkiem przystąpienia do postępowania jest złożenie oferty, z zastrzeżeniem § 4.

II. Sposób przygotowania oferty

§ 9

1. Oferent zobowiązany jest złożyć ofertę w formie pisemnej wraz z ofertą elektroniczną.
2. Oferta w formie pisemnej obejmuje:

1) wydruk formularza ofertowego, zgodny z jego postacią elektroniczną;
2) dokumenty i oświadczenia wymienione w § 12.

3. Formularz ofertowy sporządzany jest z użyciem aplikacji ofertowej w sposób określony

przez oddział Funduszu w regulaminie technicznym przygotowania oferty.

4. Formularz ofertowy obejmuje:

1) dane identyfikacyjne oferenta;
2) wykaz podwykonawców z informacją o umowach podwykonania, w przypadku gdy

w warunkach zawierania umów lub we wzorze umowy, dopuszczone jest zlecanie
podwykonawcom udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej;

3) wykaz personelu z opisem kompetencji, w tym personelu podwykonawcy

w przypadku podzlecania zakresu świadczeń;

4) wykaz sprzętu, w tym sprzętu podwykonawcy w przypadku podzlecania zakresu

świadczeń;

5) wykaz miejsc udzielania świadczeń z danymi identyfikacyjnymi, w tym

podwykonawcy;

6) ofertę ilościowo-cenową dla przedmiotu postępowania i miejsca udzielania

świadczeń, w tym:

a) określenia potencjału wykonawczego na podstawie wykazów, o których mowa

w pkt 2–5;

b) harmonogram udzielania świadczeń;
c) harmonogram pracy personelu lub jego ogólną dostępność godzinową;

7) ankiety dotyczące danego postępowania.

§ 10

1. Oferent zobowiązany jest do zapoznania się z aplikacjami informatycznymi określonymi

przez oddział Funduszu w regulaminie technicznym przygotowania oferty.

2. W celu przygotowania oferty oferent jest zobowiązany, w szczególności, do:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1) pobrania materiałów niezbędnych do przygotowania oferty wraz z ofertą

elektroniczną;

2) zarejestrowania profilu świadczeniodawcy z użyciem portalu – jeśli regulamin

techniczny przygotowania oferty to przewiduje;

3) przygotowania formularza ofertowego i oferty elektronicznej na podstawie

zapytania ofertowego i danych o profilu świadczeniodawcy;

4) zapisania oferty elektronicznej na nośniku elektronicznym, z opisem zawierającym

następujące informacje:
a) wyraz: „oferta”,
b) nazwa i adres oferenta,
c) numer i przedmiot postępowania;

5) wydrukowania formularza ofertowego zgodnego z ofertą elektroniczną, a następnie

opatrzenia każdej strony tego wydruku kolejnym numerem oraz podpisami lub
parafami osób uprawnionych do reprezentowania oferenta, zgodnymi z załączonym
wzorem podpisów;

6) umieszczenia wydruku formularza ofertowego oraz nośnika elektronicznego

z ofertą elektroniczną, o których mowa w pkt 4 i 5, w odrębnej, zaklejonej
kopercie. Opis koperty powinien zawierać następujące informacje:
a) wyraz: „oferta”,
b) nazwa i adres oferenta,
c) numer i przedmiot postępowania;

7) umieszczenia koperty, o której mowa w pkt 6 wewnątrz koperty lub paczki

zawierającej  pozostałe  dokumenty  określone  w  §  12;  każdą  stronę  dokumentów
wymienionych  w  §  12  załączanych  do  oferty  należy  opatrzyć  kolejnym  numerem
oraz  podpisami  lub  parafami,  zgodnymi  z  załączonym  wzorem  podpisów  osób
uprawnionych do reprezentowania oferenta;

8) umieszczenia na kopercie lub paczce, o której mowa w pkt 7, informacji według

wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do niniejszych warunków postępowania;

9) umieszczenia na kopercie lub paczce, o której mowa w pkt 7, wydruku formularza

rejestracyjnego zawierającego kod graficzny wygenerowany z aplikacji ofertowej.

§ 11

1. Ofertę sporządza się, pod rygorem nieważności, w języku polskim i w Sposób czytelny.
2. Do wszystkich dokumentów składanych w językach obcych należy dostarczyć ich

tłumaczenie na język polski dokonane przez tłumacza przysięgłego.

3. Każda strona oferty w formie pisemnej powinna być podpisana lub parafowana, zgodnie

z załączonym wzorem podpisów, przez osoby uprawnione do reprezentowania oferenta
oraz opatrzona kolejnym numerem, zgodnie z § 10 ust. 2 pkt 5 i 7.

§ 12

1. Oferta w formie pisemnej powinna zawierać ponadto następujące dokumenty

i oświadczenia:

1) w przypadku zakładów opieki zdrowotnej:

a) decyzję o wpisie do rejestru zakładów opieki zdrowotnej wojewody albo ministra

zdrowia albo wypis z takiego rejestru, wystawione nie wcześniej niż 6 miesięcy
przed upływem terminu składania ofert,

b) kopię obowiązującego statutu zakładu opieki zdrowotnej,
c) kopię umowy spółki cywilnej lub wyciąg z tej umowy zawierający postanowienia

o zasadach reprezentacji spółki albo uchwałę wspólników spółki cywilnej
w przedmiocie zasad reprezentacji spółki – w przypadku zakładów opieki
zdrowotnej, dla której organem założycielskim jest spółka cywilna;

2) w przypadku samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej – aktualny

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

odpis  z  Krajowego  Rejestru  Sądowego  z  części  dotyczącej  rejestru  stowarzyszeń,
innych  organizacji  społecznych  i  zawodowych,  fundacji  oraz  publicznych  zakładów
opieki  zdrowotnej  wystawiony  nie wcześniej  niż  6  miesięcy  przed  upływem  terminu
składania ofert;

3) w przypadku indywidualnych lub grupowych praktyk – dokument stwierdzający wpis

do rejestru praktyki prowadzonego przez właściwą okręgową radę lekarską albo
okręgową radę pielęgniarek i położnych;

4) w przypadku oferentów prowadzących działalność gospodarczą:

a) zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej lub
b) aktualny odpis z Krajowego Rejestru Sądowego z części dotyczącej rejestru

przedsiębiorców – wystawione nie wcześniej niż 6 miesięcy przed upływem
terminu składania ofert;

5) w przypadku oferentów składających ofertę na świadczenia w rodzaju leczenie

uzdrowiskowe – kopię koncesji na eksploatację naturalnych surowców leczniczych
lub kopię umowy na korzystanie z usług świadczonych przez zakład posiadający taką
koncesję;

6) kopię polisy lub innego dokumentu potwierdzającego zawarcie przez oferenta umowy

ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej oferenta za szkody wyrządzone w związku
z  udzielaniem  świadczeń  w  zakresie  przedmiotu  postępowania  na  okres
obowiązywania umowy, z zastrzeżeniem ust. 7–11; oferent może złożyć także umowę
przedwstępną  lub  inny  dokument,  w  tym  także  oświadczenie,  stwierdzające,  że
umowa  ubezpieczenia  odpowiedzialności  cywilnej  zostanie  zawarta  na  okres
obowiązywania umowy, zastrzeżeniem ust. 7–11;

7) w przypadku gdy w warunkach zawierania umów lub we wzorze umowy,

dopuszczone  jest  zlecanie  podwykonawcom  udzielania  świadczeń  opieki  zdrowotnej
objętych  umową  –  kopię  zawartej  umowy  (bez  postanowień  określających
finansowanie)  albo  zobowiązanie  podwykonawcy  do  zawarcia  umowy  z  oferentem,
zawierające zastrzeżenie o prawie Funduszu do przeprowadzenia kontroli na zasadach
określonych  w  ustawie,  w  zakresie  wynikającym  z  umowy  zawartej  z  oddziałem
Funduszu;

8) w przypadku gdy oferent nie przedstawi dokumentów, o których mowa w pkt 7 –

oświadczenie,

że będzie wykonywał umowę samodzielnie bez zlecania

podwykonawcom udzielania świadczeń będących przedmiotem umowy;

9) oświadczenie według wzoru określonego w załączniku nr 2 do niniejszych warunków

postępowania;

10) w przypadku gdy oferent jest reprezentowany przez pełnomocnika – pełnomocnictwo

do składania oświadczeń woli w imieniu oferenta, w szczególności do złożenia oferty,
udzielone przez osobę lub osoby, których prawo do reprezentowania oferenta wynika
z dokumentów przedstawionych wraz z ofertą;

11) inne dokumenty lub oświadczenia, jeżeli obowiązek dołączenia ich do oferty został

określony w warunkach zawierania umów.

2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, składane przez oferenta, muszą być zgodne

z rzeczywistym stanem faktycznym i prawnym.

3. W przypadku gdy w dniu składania oferty oddział Funduszu posiada dokumenty,

o których mowa w ust. 1 pkt 1–6, a potwierdzony w nich stan prawny lub faktyczny nie
uległ zmianie, oferent może złożyć oświadczenie zgodne ze wzorem określonym
w załączniku nr 3 do niniejszych warunków postępowania.

4. Kserokopie dokumentów muszą być poświadczone za zgodność z oryginałem przez

osoby uprawnione do reprezentowania oferenta.

5. Oddział Funduszu może zażądać przedstawienia oryginału dokumentu, w przypadku gdy

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

kopia dokumentu jest nieczytelna lub budzi wątpliwości, co do jej zgodności
z oryginałem, a oddział Funduszu nie może sprawdzić jej prawdziwości w inny sposób.

6. W przypadku złożenia przez oferenta oryginalnych dokumentów oddział Funduszu

zwraca je, na wniosek oferenta, pod warunkiem dostarczenia przez niego kserokopii tych
dokumentów poświadczonych zgodnie z ust. 4.

7. Oferent jest zobowiązany do złożenia dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 6,

w przypadku gdy w warunkach zawierania umów lub we wzorze umowy zastrzeżony jest
obowiązek ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone w związku
z udzielaniem świadczeń opieki zdrowotnej na okres obowiązywania umowy.

8. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w odniesieniu

do jednego zdarzenia, którego skutki objęte są umową ubezpieczenia, wynosi,
z zastrzeżeniem ust. 11, równowartość w złotych:

1) 46.500 euro w odniesieniu do:

a) zakładów opieki zdrowotnej,
b) osób wykonujących zawód medyczny w ramach indywidualnej praktyki lub

indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej na zasadach określonych
w odrębnych przepisach,

c) grupowej praktyki lekarskiej prowadzącej działalność na zasadach określonych

w odrębnych przepisach;

2) 25.000 euro w odniesieniu do:

a) osób wykonujących zawód medyczny w ramach indywidualnej praktyki lub

indywidualnej specjalistycznej praktyki pielęgniarek, położnych na zasadach
określonych w odrębnych przepisach,

b) grupowej praktyki pielęgniarek, położnych prowadzących działalność na zasadach

określonych w odrębnych przepisach;

3) 12.000 euro w odniesieniu do osób legitymujących się nabyciem fachowych

kwalifikacji  do  udzielania  świadczeń  zdrowotnych  w  określonym  zakresie  lub
w określonej dziedzinie medycyny, które dysponują lokalem oraz aparaturą i sprzętem
medycznym,  odpowiadającym  wymaganiom  przewidzianym  dla  zakładów  opieki
zdrowotnej,  oraz  spełniają  warunki określone  w przepisach  o  swobodzie działalności
gospodarczej.

9. Kwoty, o których mowa w ust. 8, ustalane są przy zastosowaniu kursu średniego euro

ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski po raz pierwszy w roku, w którym umowa
ubezpieczenia została zawarta.

10. Ubezpieczenie, o którym mowa w ust. 7, obejmuje w szczególności odpowiedzialność

cywilną z tytułu przeniesienia chorób zakaźnych i zakażeń, w tym zakażenia wirusem
HIV i wirusami hepatotropowymi powodującymi WZW.

11. W przypadku dysponentów jednostek systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego,

w  rozumieniu  przepisów  o  Państwowym  Ratownictwie  Medycznym,  dokument
potwierdzający  ubezpieczenie  odpowiedzialności  cywilnej  za  szkody  wyrządzone  przy
wykonywaniu  medycznych  czynności  ratunkowych  przez  wykonujące  te  czynności
zespoły  ratownictwa  medycznego,  oraz  przy  udzielaniu  świadczeń  opieki  zdrowotnej
przez  szpitalne  oddziały  ratunkowe,  powinien  odpowiadać  wymogom  określonym
w przepisach o obowiązkowym ubezpieczeniu odpowiedzialności cywilnej dysponentów
jednostek systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego.

12. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, pkt 2 i 4, uważa się za wystawione

w terminie, jeżeli organ uprawniony do ich wystawienia potwierdzi, wcześniej niż 6
miesięcy przed upływem terminu składania ofert, aktualność danych określonych w tych
dokumentach. Adnotacja organu powinna być dokonana na takim dokumencie i zawierać
datę potwierdzenia oraz podpis uprawnionego pracownika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

III. Sposób składania ofert

§ 13

1. Oferent może złożyć w danym oddziale Funduszu tylko jedną ofertę dotyczącą danego

przedmiotu postępowania.

2. Oferent, którego miejsca udzielania świadczeń, są zlokalizowane na obszarze działania

więcej  niż  jednego  oddziału  Funduszu,  może  złożyć  oferty  dotyczące  poszczególnych
postępowań  prowadzonych  przez  oddziały  Funduszu.  W  takim  przypadku  ofertę  składa
się  w  oddziale  Funduszu  właściwym  ze  względu  na  miejsce  udzielania  świadczeń,
zgodnie z przedmiotem postępowania określonym w ogłoszeniu o postępowaniu.

3. W przypadku gdy oddział Funduszu prowadzi kilka postępowań w ramach jednego

rodzaju świadczeń, oferent może złożyć oferty dotyczące poszczególnych postępowań
prowadzonych przez oddział Funduszu. W takim przypadku ofertę składa się zgodnie
z przedmiotem postępowania określonym w ogłoszeniu o postępowaniu.

§ 14

1. Ofertę składa się w oddziale Funduszu w terminie i miejscu określonym w ogłoszeniu

o postępowaniu.

2. Oferty składa się w zamkniętych kopertach lub paczkach, z zachowaniem wymagań

określonych w § 10 ust. 2 pkt 6–8.

§ 15

1. Składający ofertę osobiście otrzymuje potwierdzenie jej złożenia zawierające datę

złożenia oraz numer z rejestru ofert według wzoru określonego w załączniku nr 4 do
niniejszych warunków postępowania.

2. Ofertę przesłaną drogą pocztową uważa się za złożoną w terminie, jeżeli:

1) data stempla pocztowego (data nadania) nie jest późniejsza niż termin składania ofert

określony w ogłoszeniu, oraz

2) wpłynie ona do oddziału Funduszu najpóźniej na jeden dzień przed terminem otwarcia

ofert.

§ 16

1. Oferent może uzupełnić złożoną przez siebie ofertę, pod warunkiem, że oddział Funduszu

otrzyma pisemne powiadomienie o uzupełnieniu oferty przed upływem terminu składania
ofert. Powiadomienie musi być oznaczone w taki sam sposób jak oferta oraz dodatkowo
zawierać dopisek „UZUPEŁNIENIE OFERTY”. Postanowienia § 10 ust. 2 pkt 8 stosuje
się odpowiednio.

2. Oferent może, przed upływem terminu składania ofert, wycofać złożoną przez siebie

ofertę, pod warunkiem że oddział Funduszu otrzyma pisemne oświadczenie oferenta
o wycofaniu oferty. W przypadku gdy oferta została złożona osobiście, oferent powinien
przedstawić ponadto pisemne potwierdzenie złożenia oferty, o którym mowa w § 15 ust. 1.

3. W przypadku wycofania złożonej oferty, oferent może, przed upływem terminu składania

ofert, złożyć nową ofertę z zachowaniem warunków określonych w warunkach
postępowania.

4. Po upływie terminu składania ofert, oferent jest związany ofertą do czasu rozstrzygnięcia

postępowania.

5. Po upływie terminu składania ofert, złożone w postępowaniu oferty wraz z wszelkimi

załączonymi dokumentami nie podlegają zwrotowi. Oferent nie może po otwarciu ofert
żądać zwrotu, zamiany lub przeniesienia do oferty złożonej w innym postępowaniu
dokumentów będących częścią tej oferty, z zastrzeżeniem § 12 ust. 6.

§ 17

1. W przypadku wezwania oferenta przez komisję do usunięcia braków formalnych oferty,

oferent wykonuje wskazane czynności w terminie określonym w wezwaniu.

2. Jeżeli oferent wykonuje wezwanie komisji poprzez przesłanie dokumentów lub

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

oświadczeń drogą pocztową, uważa się, że termin został zachowany, jeżeli data stempla
pocztowego (data nadania) nie jest późniejsza niż termin określony w wezwaniu do
usunięcia braków.

3. Kopertę lub paczkę zawierającą dokumenty lub oświadczenia stanowiące realizację

wezwania komisji do usunięcia braków formalnych oferty oznacza się jak ofertę oraz
dodatkowo umieszcza się dopisek „USUNIĘCIE BRAKÓW FORMALNYCH
OFERTY”.

IV. Zasady przeprowadzania postępowania

§ 18

Ofertę pozostawia się bez rozpoznania, jeżeli:
1) format oferty jest niezgodny z formatem zapytań ofertowych i towarzyszących jej ankiet

w danym postępowaniu;

2) została złożona w innym miejscu niż określone w ogłoszeniu o postępowaniu;
3) dotyczy przypadku, o którym mowa w art. 156 ust. 2 ustawy.

§ 19

Tryb pracy komisji prowadzącej postępowanie określa regulamin komisji.

V. Sposób składania środków odwoławczych

§ 20

1. W toku postępowania oferent może złożyć w formie pisemnej do komisji prowadzącej

postępowanie umotywowany protest w terminie 7 dni roboczych od dnia dokonania
zaskarżonej czynności.

2. Protest uważa się za wniesiony z chwilą, gdy dotarł on do komisji prowadzącej

postępowanie w taki sposób, że mogła się zapoznać z jego treścią.

3. Tryb rozpatrywania protestów określa ustawa oraz regulamin komisji.

§ 21

1. Odwołanie od rozstrzygnięcia konkursu składa się w formie pisemnej.
2. Odwołanie przesłane drogą pocztową uważa się za złożone w terminie, jeżeli data

stempla pocztowego (data nadania) nie jest późniejsza niż termin do jego składania.

4. Odwołanie wnosi się w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia o rozstrzygnięciu

postępowania.

5. Odwołanie wniesione po terminie nie podlega rozpatrzeniu.
6. Odwołanie powinno zawierać w szczególności dane identyfikacyjne oferenta, w tym jego

adres,  żądanie  wraz  z  uzasadnieniem,  oznaczenie  przedmiotu  postępowania  oraz
wskazanie  terminu  ogłoszenia  o  rozstrzygnięciu  postępowania,  którego  dotyczy.  Do
odwołania  dołącza  się  dowód  potwierdzający  umocowanie  składającego  odwołanie  do
działania w imieniu oferenta.

7. Przesłanie odwołania za pomocą teleksu, poczty elektronicznej lub telefaksu wymaga

potwierdzenia w formie pisemnej przed upływem terminu do jego złożenia.

§ 22

Rozpatrywanie odwołań, o których mowa w § 21 odbywa się na zasadach określonych
w ustawie.
OŚWIADCZENIA OFERENTA

Oświadczam, że jako oferent:

1) zapoznałem się z warunkami postępowania oraz z warunkami zawierania umów i nie

zgłaszam do nich zastrzeżeń oraz przyjmuję je do stosowania;

2) zapoznałem się i akceptuję ogólne warunki umów o udzielanie świadczeń opieki

zdrowotnej, określone w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2005 r.
w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej;

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3) zapoznałem się i akceptuję wzory umów;
4) zapoznałem się z regulaminem technicznym przygotowania oferty określonym przez

oddział Funduszu;

5) zapoznałem się z aplikacjami informatycznymi określonymi przez oddział Funduszu

w regulaminie technicznym przygotowania oferty;

6) posiadam tytuł prawny do korzystania z:

a) lokali lub budynków, w których będą udzielane świadczenia,
b) sprzętu i aparatury medycznej stanowiącej ich wyposażenie;

7) będę wykonywał świadczenia objęte umową z oddziałem Funduszu w lokalach

i pomieszczeniach oraz przy pomocy sprzętu i aparatury, o których mowa w pkt 6;

8) spełniam wymogi sanitarno-epidemiologiczne dla pomieszczeń, w których będą

wykonywane świadczenia;

9) spełniam inne wymogi określone w odrębnych przepisach dla podmiotów udzielających

świadczenia opieki zdrowotnej;

10) dane przedstawione w ofercie i niniejszych oświadczeniach są zgodne ze stanem

prawnym i faktycznym;

11) nie zachodzi wobec mnie przeszkoda do zawarcia umowy, o której mowa w art. 132

ust. 3 ustawy.

............................................................ .............................................................
(miejscowość, data) (pieczątka, podpis)

4.4.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  W jakim celu są zawierane kontrakty na świadczenie usług medycznych?
2.  Jakie można wyodrębnić rodzaje kontraktów na świadczenie usług medycznych?
3.  W oparciu o jakie procedury są zawierane kontrakty?
4.  Jakie są wady i zalety kontraktu, w którym usługodawca ponosi całkowite ryzyko?
5.  Jakie są wady i zalety kontraktu, w którym całe ryzyko ponosi płatnik?
6.  Jakie są wady i zalety kontraktu, w którym żadna strona nie ponosi ryzyka?
7.  Jakie są wady i zalety kontraktu, w którym obie strony ponoszą ryzyko?
8.  Jaka procedura towarzyszy opracowaniu i zgłoszeniu oferty na usługi medyczne?

4.4.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Dokonaj analizy poszczególnych rodzajów kontraktów na świadczenie usług

medycznych. Wskaż ich wady i zalety oraz możliwość wykorzystania w publicznym
i niepublicznym zakładzie opieki zdrowotnej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) dokonać analizy informacji dotyczących kontraktów na świadczenie usług medycznych,
2) dokonać analizy przepisów prawa mówiących o kontraktowaniu świadczeń

w ochronie zdrowia,

3) wypisać wady i zalety poszczególnych kontraktów,
4) określić możliwość wykorzystania poszczególnych rodzajów kontraktów do prowadzenia

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

działalności usługowej w ochronie zdrowia,

5) wskazać rodzaje kontraktów przydatne do prowadzenia niepublicznego zakładu opieki

zdrowotnej.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

papier formatu A4, flamastry,

−

komputer z dostępem do Internetu,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

Ćwiczenie 2

Opracuj ofertę usług medycznych, niezbędną do przygotowania kontraktu na świadczenie

usług medycznych w zawodzie dietetyk. Pomocna będzie klasyfikacja procedur medycznych
ICD-9.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) odnaleźć stronę internetową Narodowego Funduszu Zdrowia,
2) dokonać analizy wymagań stawianych wybranym podmiotom medycznym przez

Narodowy Fundusz Zdrowia,

3) dokonać analizy usług i procedur medycznych świadczonych przez te podmioty

medyczne,

4) wybrać usługi medyczne, dla których opracujesz ofertę,
5) przygotować ofertę wybranych usług medycznych.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

komputer z dostępem do Internetu,

−

nośnik elektroniczny (płyta, dyskietka),

−

papier formatu A4, flamastry,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

4.4.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) odnaleźć akty prawne regulujące przyznawanie podmiotom

medycznym prawa do świadczenia usług medycznych?



2) scharakteryzować wady i zalety kontraktów na świadczenie usług

medycznych?



3) dokonać analizy wymagań stawianych wybranym podmiotom

medycznym przez Narodowy Fundusz Zdrowia?



4) scharakteryzować elementy, z jakich powinna składać się oferta

na świadczenie usług medycznych?



5) opracować ofertę usług medycznych, niezbędną do przygotowania

kontraktu?



6) dokonać wstępnej oceny opracowanej oferty na świadczenie usług

medycznych?



„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.5. Finansowanie świadczeń zdrowotnych

4.5.1. Materiał nauczania

Aby zakład opieki zdrowotnej mógł przynosić swoim właścicielom zaplanowane

dochody, ktoś musi finansować świadczone przez niego usługi zdrowotne. Głównym źródłem
finansowania jest ubezpieczenie zdrowotne w Narodowym Funduszu Zdrowia – obywatele są
obciążeni  obowiązkową  składką  ubezpieczeniową,  która  odprowadzana  jest  do  instytucji
ubezpieczenia  zdrowotnego  (NFZ).  Narodowy  Fundusz  Zdrowia  cyklicznie  organizuje
konkurs  ofert  na  udzielanie świadczeń  zdrowotnych.  Świadczeniodawcy,  którzy  zaoferowali
w  konkursie  najkorzystniejsze  warunki,  zawierają  z  NFZ  umowę  o  udzielanie  świadczeń
zdrowotnych

finansowanych

środków

publicznych.

Niektóre

świadczenia

wysokospecjalistyczne finansowane są bezpośrednio z budżetu Ministerstwa Zdrowia, a nie
ze środków NFZ.

W publicznych zakładach opieki zdrowotnej płatnikiem jest Narodowy Fundusz Zdrowia

i  na  podstawie  rachunku  za  świadczenia  udzielone  w  okresie  sprawozdawczym,  raportu
statystycznego  oraz  sprawozdania  z  wykonania  umowy  dokonuje  wypłaty.  Natomiast
niepubliczne  zakłady  opieki  zdrowotnej  część  procedur  medycznych  oferują  bezpłatnie,  na
podstawie  kontraktu  z  NFZ  (jak  zakłady  publiczne),  a  część  –  w  pełnej  odpłatności,  czyli
płaci  za  nie  pacjent/klient.  Są  to  zwykle  procedury,  na  które  NFZ  nie  przeznacza  środków,
gdyż  nie  figurują  w  klasyfikacji  procedur  medycznych  ICD  –  9.  Precyzuje  to  ustawa
z  27  sierpnia  2004  r.  (z  późniejszymi  zmianami)  o  świadczeniach  opieki  zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych.

Kontrakt, czyli umowa między świadczeniodawcą a płatnikiem, zastępuje dotychczasowy

stosunek pracy. W systemie kontraktowym można wprowadzić różne formy finansowania
świadczeń medycznych. Mogą to być:

−

opłata stała – pensja,

−

opłata za liczbę osób objętych opieką,

−

opłata za usługę,

−

opłata za przypadek chorobowy,

−

system mieszany.
Wypłacanie pensji jest najpowszechniejszym obecnie systemem wynagradzania

świadczeniodawców w systemie ochrony zdrowia. Polega to na wypłacaniu pracownikom
z góry ustalonej sumy za cały czas pracy, często bez względu na posiadane kwalifikacje, lata
pracy czy w porównaniu z wynagrodzeniami w innych sektorach publicznych. Pensja
nie zależy wtedy od liczby udzielonych świadczeń, stopnia ciężkości przypadku itp.

Taki system wynagradzania nie motywuje do wydajniejszej pracy, przeznaczania

większej liczby czasu dla pacjentów, większej dbałości o jakość świadczeń, inwestowania
w wykonywaną pracę. Mało tego, świadczeniodawcy nie starają się dbać o obniżanie kosztów
czy budowanie i utrzymywanie poprawnych relacji z pacjentami.

Zaletą systemu wynagrodzeń opartego o wypłacanie pensji jest zapewnianie

pracownikom stałego dochodu, a przez to dawanie poczucia bezpieczeństwa, ale to chyba nie
jest najważniejsze z punktu widzenia właściciela zakładu, płatnika czy pacjenta.

Pacjent w takim systemie wynagradzania otrzymuje usługi mierne pod względem jakości

i ilości, często nie może uzyskać dostępu do potrzebnych mu świadczeń, otrzymuje tylko te,
które są niezbędne. Nadmierna opieka i niepotrzebne interwencje w tym systemie nie są
spotykane.

Z punktu widzenia płatnika największą zaletą w tym systemie wynagradzania jest łatwość

administrowania systemem: nie trzeba wystawiać rachunków, wykonywać list pacjentów czy

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

tworzyć grup przypadków, personel medyczny jest traktowany jak pracownicy
administracyjni.

Główną

wadą

systemu

jest

brak

bodźców

motywacyjnych

do wykonywania czynności powyżej minimum niezbędnego do utrzymania zatrudnienia.

Innym sposobem finansowania świadczeń zdrowotnych jest wprowadzenie systemu

kawitacyjnego. Kawitacja to opłata za każdą osobę objętą opieką, przy ustalonym czasie,
poziomie świadczeń oraz pakiecie usług medycznych.

W tym systemie pracownik medyczny świadczący usługi otrzymuje określoną kwotę na

każdą osobę objętą opieką, aby móc zapewnić w ustalonym czasie określony poziom
świadczeń medycznych oraz zaoferować określony w kontrakcie pakiet usług medycznych.

Warunkiem, aby taki system mógł zaistnieć, jest utworzenie imiennej listy pacjentów

objętych  opieką.  Lekarze  w  systemie  kapitacyjnym  są  zwykle  odpowiedzialni  za  wszystkie
koszty  świadczenia  określonego  pakietu  usług  (podstawowa  opieka  zdrowotna,  rodzinna
opieka  zdrowotna,  opieka  szpitalna  itp.),  łącznie  z  kosztami  badań  diagnostycznych,
konsultacji specjalistycznych i zabiegów ambulatoryjnych.

Metoda opłaty za liczbę osób objętych opieką także ma wady i zalety. Lekarze są silnie

zmotywowani do obniżania kosztów opieki, a zwiększania jej efektywności, zwracają uwagę
na profilaktykę, jako działania zmniejszające wydatki na późniejsze drogie leczenie. Jednak
mają też tendencję do obejmowania opieką osób relatywnie zdrowych, ograniczania dostępu
do świadczeń, unikania kosztownych procedur czy kierowania pacjentów do specjalistów lub
szpitali, aby tym samym obniżyć swoje koszty.

Zalety dla pacjenta to uzyskiwanie większości świadczeń od np. jednego lekarza, dzięki

czemu pacjent czuje się bezpieczniej. Otrzymuje też tylko niezbędną opiekę czy interwencję,
bardzo rzadko jest obciążany zbędnym leczeniem. Wadą jest utrudnienie zapisu do lekarza dla
pacjentów  wymagających  częstego  i  kompleksowego  leczenia,  otrzymywanie  tylko
niezbędnych  świadczeń,  nie  zawsze  najwyższej  jakości,  gdyż  pociągałoby  to  za  sobą
zwiększone  wydatki  z  puli  przeznaczonej  na  świadczenie  usług  przez  lekarza,  a  przez
to pomniejszało jego dochód.

Z punktu widzenia płatnika jest to prosty system opłat, nie wymaga złożonej

administracji, a wyliczenie budżetu lekarza nie wymaga skomplikowanych operacji, gdy jest
ustalona lista pacjentów.

Metoda kapitacyjna jest systemem dobrym, jeśli wprowadza właściwe bodźce

prowadzące do poprawy efektywności kosztowej, dostępu i jakości opieki medycznej oraz
satysfakcji pacjenta.

Kolejny sposób finansowania to opłata za usługę. W tym systemie finansowania

świadczeń medycznych pracownicy wynagradzani są na podstawie liczby i rodzaju
udzielonych usług medycznych. Za każdą usługę ustalana jest w ramach zawieranego
kontraktu określona cena, a rachunki są oparte na tych stawkach.

Opłata za usługę dostarcza usługodawcom wielu finansowych i zawodowych bodźców,

które motywują do zwiększania liczby usług i podnoszenia ich jakości, a przez to pozwalają
na zwiększenie dochodów. Może jednak prowokować do zbędnego zwiększania liczby
świadczonych usług, aby wygenerować większe, ale nieuzasadnione dochody.

Ten system finansowania daje pacjentowi łatwy dostęp do większości usług medycznych,

łatwą  możliwość  wyboru  i  zmiany  lekarza.  Pułapką  natomiast  jest  dość  duże
prawdopodobieństwo  zlecania  zbędnych  badań  czy  leków  przez  lekarza  otrzymującego
wynagrodzenie  za  usługę.  Niepotrzebne  świadczenia  są  obciążone  dodatkowym  ryzykiem
powikłań,  a  pacjent  może  ponosić  dodatkowe  koszty  związane  z  koniecznością  odbywania
częstych wizyt u lekarza, dojazdów, absencji w pracy, zakupu leków itp.

Płatnik w tym systemie płaci tylko za faktycznie świadczone usługi na podstawie

szczegółowej dokumentacji prowadzonej przez świadczeniodawców. Rachunek jest dokładnie
badany, co powoduje, że koszty administracyjne są wysokie dla obu stron. System ten

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

przyczynia się do zwiększenia liczby świadczeń i kosztów opieki, dlatego kontrola zasadności
zleceń i wprowadzenie górnych limitów refundacji środków mogą pomóc w ich ograniczeniu,
choć dodatkowo przyczyniają się do wzrostu kosztów administracyjnych.

Opłata za przypadek chorobowy to system finansowania, w którym personel medyczny

jest  opłacany  na  podstawie  stałej  stawki  dla  danego  przypadku  czy  jednostki  chorobowej.
Opracowane  są  procedury  pozwalające  określić  opłatę  za  leczenie  konkretnego  przypadku.
Dostarczają  one  bodźce  finansowe  i  zawodowe,  gdyż  dają  silną  motywację
do  racjonalizacji  kosztów  leczenia,  ponieważ  płaci  się  za  diagnozę  przypadku,  a  nie  pracę
przy  jego  leczeniu.  Z  drugiej  strony,  jeśli  pacjent  wymaga  częstego  i  kompleksowego
leczenia,  może  się  spotkać  z  ograniczonym  dostępem  do  usług,  gdyż  generuje  koszty
obciążające świadczeniodawcy,  zmniejszając  jego  zyski.  Jeśli  lekarz  zechce  utrzymać  niskie
koszty – pacjent może otrzymać niewystarczającą opiekę.

Z perspektywy płatnika opłata za przypadek chorobowy wiąże się z wysokimi kosztami

zarządzania  systemem  informacji  i  prowadzenia  rachunku  kosztów.  I  są  to  koszty  wysokie
zarówno  dla  płatnika,  jak  i  świadczeniodawcy,  natomiast  sam  system  charakteryzuje  się
niskim  poziomem  wydatków  kosztem  kompromisów  w  zakresie  dostępności  do  usług  i  ich
jakości. Możliwe jest osłabienie bodźców negatywnych poprzez ograniczenie liczby kategorii
przypadków,  co  ułatwia  zarządzanie  nimi  oraz  wprowadzenie  skutecznych  systemów
monitorowania i kontroli w celu zapewnienia właściwej jakości opieki.

W celu zoptymalizowania efektywności, ilości i jakości usług medycznych podjęto się

wprowadzenia  systemu  mieszanego  opłacania  personelu  medycznego.  Stosuje  się  w  nim
różne  metody  opłacania,  biorąc  z  każdej  z  nich  to,  co  w  nich  jest  najlepsze.  Na  przykład
metoda  kapitacyjna  razem  z  opłatą  za  usługę  daje  korzyści  obu  metod,  a  pozwala  na
zminimalizowanie  ich  wad.  Jeśli  do  tego  doda  się  pensję,  to  świadczeniodawca  zyskuje
dodatkowe  zabezpieczenie.  Także  powiązanie  pensji  z  opłatą  za  usługę  daje  takie  bodźce
finansowe, których nie można uzyskać tylko przy zastosowaniu samej pensji.

Każdy z systemów finansowania usług medycznych niesie ze sobą określone zalety

i  wady  dla  świadczeniodawcy,  świadczeniobiorcy,  jak  i  płatnika.  Dlatego  warto  prześledzić
wszystkie  za  i  przeciw,  aby  wybrać  ten,  który  będzie  najlepszy  w  naszej  sytuacji  jako
świadczeniobiorcy,  nie  gubiąc  przy  tym  pacjenta/klienta.  W  polskich  warunkach  obecnie
do  kontraktowania  usług  medycznych  w  podstawowej  opiece  zdrowotnej  wykorzystuje  się
system  kapitacyjny  lub  mieszany,  ale  oparty  głównie  o  opłatę  kapitacyjną.  W  lecznictwie
zamkniętym natomiast dominuje system oparty o procedury medyczne.

Przystępując do uruchomienia działalności gospodarczej warto wiedzieć, że oprócz

dobrego i realnego pomysłu, niezwykle ważne są pieniądze. Oczywiście w zależności od tego,
jakiego rodzaju działalność chcemy podjąć, mogą to być różne kwoty. Aby określić ile to
będzie kosztowało, należy na wstępie odpowiedzieć na pytania:
1. Czy do prowadzenia działalności potrzebny będzie lokal? Jeżeli tak, to czy go posiadam,

czy będę wynajmował, czy też muszę kupić potrzebny lokal? Ile to będzie kosztowało?

2.  Jakie wydatki należy ponieść w związku z rejestracją firmy?
3.  Jakie niezbędne opłaty będę musiał ponieść (energia, woda, telefon, ubezpieczenie itp.)?
4.  Jakie  wydatki  będę  musiał  ponieść  z  tytułu  prowadzenia  działalności  gospodarczej

(ubezpieczenie społeczne, podatki)?

5. Czy do prowadzenia zaplanowanej działalności potrzebne jest wyposażenie, maszyny,

urządzenia?

6. Czy będę wykorzystywał jakieś środki transportu i jakie opłaty się z tym łączą (zakup lub

wynajem, koszt benzyny)?

7.  Ile potrzebuje gotówki na początek, na zakup surowców lub towarów?
8.  Czy zatrudnię pracowników i jakie będę im płacić wynagrodzenie?
9.  Jakie działania marketingowe (promocja, reklama) będę prowadzić, aby zdobyć klientów?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rzetelna odpowiedź na pytanie: Ile pieniędzy trzeba mieć, aby rozpocząć działalność

gospodarczą?  –  jest  podstawą  planowania  finansowego.  Pozwala  ono  uniknąć
nieprzyjemnej  sytuacji,  kiedy  co  chwilę  pojawiają  się  nieprzewidziane  wydatki,
a  przedsięwzięcie,  które  miało  być  olśniewającym  sukcesem  finansowym,  kończy  się
kłopotami właściciela.

4.5.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Kto może sfinansować świadczenia zdrowotne w zakładach opieki zdrowotnej?
2. Jakie są zasady finansowania świadczeń zdrowotnych w publicznych i niepublicznych

zakładach opieki zdrowotnej?

3. Jakie warunki należy spełnić, aby otrzymać środki pozwalające sfinansować prowadzoną

działalność medyczną?

4.5.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wyniki spółki „Medicopter” za dwa kolejne okresy obrachunkowe.

W oparciu o zawarte w tabeli dane:

−

oceń rentowność kapitału własnego,

−

oblicz efekt dźwigni finansowej,

−

dokonaj rozliczenia czynników, które wpłynęły na zmianę rentowności kapitału własnego
w dwóch kolejnych okresach obrachunkowych.

Tabela do ćwiczenia 1.

Lp.

Wyszczególnienie

Okres ubiegły

Okres bieżący

Przychody ze sprzedaży netto

3 420 000

4 270 000

Koszt własny sprzedanych usług

2 850 000

3 470 000

Aktywa

5 000 000

5 500 000

Odsetki od kredytów

285 000

525 000

Wskaźnik zadłużenia ogólnego

40%

42%

Stopa podatku dochodowego

38%

36%

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  dokonać analizy informacji dotyczącej finansowania świadczeń zdrowotnych,
2)  dokonać obliczeń w kolejności podanej w poleceniu,
3)  dokonać analizy otrzymanego wyniku i określić stan finansowy badanej spółki.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

tabela z wynikami spółki „Medicopter” za 2 kolejne okresy obrachunkowe,

−

kalkulator,

−

papier formatu A4, długopis,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 2

Dokonaj analizy literatury i przepisów prawnych mówiących o sposobach finansowania

usług medycznych i ustal, jaki rodzaj kontraktu na świadczenie usług medycznych może Ci
przynieść największe zyski jako świadczeniodawcy w zawodzie dietetyk. Określ też, jakie
wiążą się z tym zagrożenia dla świadczeniobiorcy i płatnika.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) znaleźć właściwą literaturę w wykazie literatury oraz akty prawne mówiące

o finansowaniu świadczeń zdrowotnych,

2)  dokonać analizy literatury i aktów prawnych i wybrać najlepszy rodzaj kontraktu,
3)  uzasadnić wybór i określić jego wady i zalety,
4)  określić zagrożenia dla pacjenta i płatnika związane z dokonanym przez Ciebie wyborem

kontraktu.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

komputer z dostępem do Internetu,

−

papier formatu A4, flamastry,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

4.5.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) scharakteryzować sposoby finansowania świadczeń zdrowotnych

udzielanych w zakładzie ochrony zdrowia?



2) scharakteryzować wady i zalety systemów opłacania personelu

medycznego świadczącego usługi medyczne?



3) określić

najskuteczniejszy,

sposób

finansowania

świadczeń

zdrowotnych udzielanych w zakładzie ochrony zdrowia?



4) wybrać korzystny dla twojego przedsiębiorstwa medycznego sposób

finansowania usług medycznych?



5) wskazać zagrożenia dla pacjenta i płatnika związane z dokonanym

wyborem kontraktu?



„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ

INSTRUKCJA DLA UCZNIA

1.  Przeczytaj uważnie instrukcję.
2.  Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3.  Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4.  Test  zawiera  30  zadań.  Do  każdego  zadania  dołączone  są  4  możliwości  odpowiedzi.

Tylko jedna jest prawidłowa.

5. Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce

znak X. W przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie
ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

6. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
7. Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż rozwiązanie

zadania na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

8. Na rozwiązanie testu masz 45 minut.

Powodzenia!

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Jeżeli prowadzisz działalność gospodarczą, informację o ubezpieczeniu do Narodowego

Funduszu Zdrowia zgłasza
a)  twój pracodawca.
b)  ZUS.
c)  KRUS.
d)  Ty sam.

2. Opiekę zdrowotną można podzielić na

a)  stacjonarną i ambulatoryjną.
b)  stacjonarną i podstawową.
c)  podstawową i specjalistyczną.
d)  specjalistyczną i ambulatoryjną.

3. O prawie obywateli Rzeczypospolitej Polskiej do ochrony zdrowia mówi

a) Konstytucja RP art. 64.
b) ustawa o zakładach opieki zdrowotnej z dn. 5 sierpnia 1993 r. z późniejszymi

zmianami.

c) ustawa o pomocy społecznej z dn. 12 marca 2004 r.
d) Konstytucja RP art. 68.

4. Źródła zewnętrzne finansowania działalności zakładów opieki zdrowotnej to

a)  leasing.
b)  zysk netto.
c)  amortyzacja.
d)  sprzedaż usług.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. Umowę na czas określony można rozwiązać

a)  bez wypowiedzenia.
b)  z 2-tygodniowym wypowiedzeniem.
c)  z  2-tygodniowym  wypowiedzeniem  po  zasięgnięciu  opinii  zakładowej  organizacji

związkowej.

d) z 3-dniowym wypowiedzeniem.

6. Umowa na okres próbny nie może być dłuższa niż

a)  1 tydzień.
b)  2 tygodnie.
c)  3 miesiące.
d)  6 miesięcy.

7. Skargi i wnioski dotyczące świadczenia usług medycznych mogą być składane do

a)  sądu Pracy.
b)  sądu Grodzkiego.
c)  Wojewódzkiego lub Miejskiego Rzecznika Praw Konsumenta.
d)  okręgowego rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Izb Zrzeszających.

8. Prawo do pierwszego urlopu wypoczynkowego pracownik niepublicznego zakładu opieki

zdrowotnej uzyskuje
a)  po przepracowaniu pierwszego miesiąca.
b)  po przepracowaniu ½  roku.
c)  po przepracowaniu 1 roku.
d)  zależnie od poziomu wykształcenia.

9. W odpowiedzialności karnej odpowiadamy za czyn zabroniony, bezprawny lub

karygodny. Okoliczności uchylające tą odpowiedzialność to
a)  stan wyższej konieczności.
b)  zgoda osoby pokrzywdzonej.
c)  dowód wdzięczności jako zwyczaj.
d)  wszystkie powyższe.

10. Za pracę w niedzielę i święto przysługuje pracownikowi

a)  dzień wolny w dowolnym czasie wskazanym przez pracownika.
b)  dzień wolny w dowolnym czasie wskazanym przez pracodawcę.
c)  dzień wolny w czasie wskazanym przez ustawodawcę.
d)  dzień wolny lub dodatek, zależnie od możliwości pracodawcy.

11. Naprawienie szkody w odpowiedzialności cywilnej może nastąpić w postaci

a)  wybranej przez poszkodowanego.
b)  przywrócenia stanu poprzedniego.
c)  zapłacenia odszkodowania.
d)  wszystkich powyższych form.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

12. Do zadań Narodowego Funduszu Zdrowia należy przede wszystkim

a) określanie, komu i jak długo przysługuje prawo do świadczeń po wygaśnięciu

obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego.

b) określanie jakości i dostępności oraz analiza kosztów świadczeń opieki zdrowotnej

w zakresie niezbędnym do zawierania umów o udzielanie świadczeń opieki
zdrowotnej.

c) informowanie o świadczeniach zdrowotnych i o tym, jak z nich korzystać w ramach

działania wybranej placówki zdrowotnej.

d) interweniowanie w przypadku niewłaściwego poziomu udzielania świadczeń

zdrowotnych przez placówkę opieki zdrowotnej wybraną przez pacjenta.

13. Aby działalność mogła być zakwalifikowana jako gospodarcza, musi spełnić następujące

warunki
a) posiadać statut, lokal, mieć podpisany kontrakt z Narodowym Funduszem Zdrowia.
b) posiadać

cel,

samodzielność

ekonomiczno-finansową,

działać

sposób

zorganizowany i ciągły.

c) posiadać cel, środki finansowe i rzeczowe, mieć podpisany kontrakt z NFZ.
d) figurować w wykazie działalności gospodarczej, spełniać wymogi ustawy o zakładach

opieki zdrowotnej.

14. Osoba fizyczna to

a) skarb państwa i jednostki organizacyjne, którym przepisy przyznają osobowość

prawną.

b) każdy człowiek od poczęcia aż do naturalnej śmierci.
c) człowiek, który dysponuje zdolnością prawną od chwili urodzenia, dzięki czemu ma

możność bycia podmiotem prawa.

d) osoba prowadząca działalność gospodarczą na mocy kontraktu lub ustawy.

15. Aby podjąć działalność gospodarczą w ochronie zdrowia, należy zastosować

się do obowiązujących przepisów prawnych określonych w
a)  ustawie „prawo działalności gospodarczej”.
b)  ustawie o „zakładach opieki zdrowotnej”.
c)  ustawie o „finansowaniu zakładów opieki zdrowotnej”.
d)  ustawie o „zawieraniu kontraktów na świadczenie opieki zdrowotnej”.

16. Numer statystyczny REGON jest nadawany przez

a)  wojewódzki urząd statystyczny.
b)  urząd skarbowy.
c)  urząd celny.
d)  urząd miasta.

17. Każdy z podatników posiada swój numer identyfikacji podatkowej NIP. Warunkiem jego

uzyskania jest
a) złożenie deklaracji podatkowej.
b) dokonanie przez podatnika zgłoszenia identyfikacyjnego na obowiązującym

formularzu.

c) wpłacenie pierwszej zaliczki na podatek dochodowy.
d) wpłacenie po raz pierwszy podatku od towarów i usług.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

18. Zakład opieki zdrowotnej może rozpocząć działalność dopiero po uzyskaniu

a)  zatwierdzenia Statutu organizacji.
b)  akceptacji Ministra Zdrowia.
c)  zarejestrowaniu zakładu w Urzędzie Skarbowym.
d)  wpisu do rejestru zakładów opieki zdrowotnej.

19. Zakładem opieki zdrowotnej nie jest

a)  pogotowie ratunkowe.
b)  żłobek.
c)  przedszkole.
d)  pracownia diagnostyczna.

20. Niepubliczny zakład opieki zdrowotnej może być utworzony przez

a)  wojewodę.
b)  kościół.
c)  państwową uczelnię medyczną.
d)  organ gminy.

21. W systemie kontraktowym metoda opłacania za liczbę osób objętych opieką powoduje,

że pacjent ma dostęp do świadczeń medycznych
a)  bardzo dobry, świadczenia są wysokiej jakości.
b)  przeciętny, świadczenia są bardzo wysokiej jakości.
c)  przeciętny, świadczenia są przeciętnej jakości.
d)  utrudniony, świadczenia są udzielane niechętnie.

22. Zawarta w kontrakcie metoda opłaty za przypadek chorobowy powoduje,

że świadczeniodawca jest
a)  nie zmotywowany do pracy.
b)  zmotywowany do pracy przeciętnie, utrudnia chorym dostęp do świadczeń.
c)  zmotywowany do udzielania świadczeń wysokiej jakości.
d)  zmotywowany do utrzymywania kosztów na niskim poziomie.

23. Kontrakt, w którym usługodawca ponosi całkowite ryzyko, to kontrakt zawierający

a)  opłatę kapitacyjną.
b)  opłatę za usługę.
c)  pensję.
d)  opłatę za przypadek.

24. System akredytacji zakładu opieki zdrowotnej i system ISO w systemie zapewnienia

jakości i zarządzaniu jakością
a)  są konkurencyjne względem siebie.
b)  są przeciwstawne.
c)  wzajemnie się uzupełniają.
d)  są niezależne od siebie.

25. Aby móc skorzystać z wizyty u specjalisty świadczeniobiorca powinien

a)  uzyskać skierowanie od lekarza pierwszego kontaktu.
b)  zarejestrować się do wybranego specjalisty.
c)  wykupić wizytę w prywatnym zakładzie opieki zdrowotnej.
d)  wykonać badania specjalistyczne i z wynikami pójść do specjalisty.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

26. Koszty amortyzacyjne to koszty

a)  związane ze zużyciem odczynników, preparatów i lekarstw.
b)  związane z zakupem sprzętu i leków.
c)  związane ze świadczeniem usług medycznych.
d)  związane z użyciem specjalistycznego sprzętu.

27. W okresie krótkim w przedsiębiorstwie występują koszty stałe i koszty zmienne.

Do kosztów zmiennych należą
a)  koszty związane z wynajęciem budynków przedsiębiorstwa.
b)  koszty surowców użytych do produkcji.
c)  koszty związane z zatrudnieniem administracji.
d)  koszty związane z konserwacją sprzętu.

28. Umowę o pracę pracownik powinien otrzymać

a)  przed przystąpieniem do pracy.
b)  w pierwszym tygodniu pracy.
c)  w pierwszym miesiącu pracy.
d)  po zakończeniu okresu próbnego.

29. Główne wewnętrzne elementy mające wpływ na postępowanie konsumenta na rynku

usług zdrowotnych to
a)  potrzeby, proces postrzegania, postawy, działania marketingowe dostawców.
b)  preferencje, osobowość człowieka, czynniki społeczno-kulturowe.
c)  potrzeby, osobowość człowieka, proces uczenia się i zapamiętywania, postawy.
d)  status ekonomiczny, czynniki kulturowe, osobowość człowieka.

30. Na opinię o świadczeniodawcach ma wpływ

a) ich tytuły naukowe, czas oczekiwania na wizytę, bliskość miejsca zamieszkania

świadczeniodawcy.

b) brak błędów w sztuce leczenia, styl, w jakim traktuje się pacjenta, status materialny

świadczeniobiorców.

c) kultura osobista, stopnie i tytuły naukowe, łatwość dojazdu do zakładu, czas

oczekiwania na wizytę.

d) estetyka zakładu opieki zdrowotnej, łatwość dojazdu, sporadyczne błędy w sztuce

leczenia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ............................................................................................................................

Przestrzeganie przepisów prawa i zasad ekonomiki w ochronie zdrowia

Zakreśl poprawną odpowiedź.

zadania

Odpowiedź

Punkty

Razem: