Terapeuta_zajeciowy_322[15].O1.03

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

2. Wymagania wstępne

3. Cele kształcenia

4. Przykładowe scenariusze zajęć

5. Ćwiczenia

5.1. Pojęcia i procesy psychologiczne

5.1.1.

Ćwiczenia

5.2. Komunikacja interpersonalna

5.2.1.

Ćwiczenia

5.3. Komunikacja osób z niepełnosprawnością narządu wzroku i/lub słuchu

5.3.1.

Ćwiczenia

5.4. Asertywność

5.4.1.

Ćwiczenia

5.5. Zjawisko konfliktu

5.5.1.

Ćwiczenia

5.6. Proces negocjacji

5.6.1.

Ćwiczenia

5.7. Zasady etyki

5.7.1.

Ćwiczenia

6. Ewaluacja osiągnięć ucznia

7. Literatura

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Przekazujemy Państwu Poradnik dla nauczyciela, który będzie pomocny

w prowadzeniu zajęć dydaktycznych w szkole kształcącej w zawodzie terapeuta zajęciowy.

W poradniku zamieszczono:

–

wymagania wstępne, wykaz umiejętności, jakie uczeń powinien mieć już ukształtowane,
aby bez problemów mógł korzystać z poradnika,

–

cele kształcenia, wykaz umiejętności, jakie uczeń ukształtuje podczas pracy
z poradnikiem,

–

przykładowe scenariusze zajęć,

–

ćwiczenia, przykładowe ćwiczenia ze wskazówkami do realizacji, zalecanymi metodami
nauczania-uczenia się oraz środkami dydaktycznymi,

–

ewaluację osiągnięć ucznia, przykładowe narzędzie pomiaru dydaktycznego,

–

wykaz literatury.
Wskazane jest, aby zajęcia dydaktyczne były prowadzone z wykorzystaniem metod

aktywizujących, tj. burzy mózgów, metody sytuacyjnej, inscenizacji, elementów dramy,
dyskusji i ćwiczeń. Formy organizacyjne pracy uczniów mogą być zróżnicowane, począwszy
od samodzielnej pracy uczniów do pracy zespołowej.

Wykonując ćwiczenia przedstawione w poradniku lub inne zaproponowane przez

nauczyciela,  uczeń  będzie  poznawał  mechanizmy  rządzące  ludzkim  zachowaniem  oraz
mechanizmy  związane  z procesem  uczenia  się  i zapamiętywania,  ułatwi  mu  to  poznanie
własnej  osobowości  i zrozumienie  własnych  reakcji.  Integralną  część  poradnika  stanowi
poznawanie  zagadnień  dotyczących  złożonego  procesu  komunikowania  się,  pokonywania
barier  komunikacyjnych,  zasad  prowadzenia  rozmów  oraz  roli  zachowań  asertywnych
w procesie  nawiązywania  kontaktów  społecznych.  Materiał  nauczania  poradnika  dla  ucznia
proponuje również zagadnienia dotyczące konfliktów, sposobów radzenia sobie z nimi a także
tak  popularnego  i przydatnego  w dzisiejszych  czasach  procesu  negocjacji.  Porusza  także
zagadnienia etyczne zawodu terapeuty zajęciowego.

Poznanie przez ucznia wiadomości na temat nawiązywania kontaktów społecznych

będzie stanowiło dla nauczyciela podstawę przeprowadzenia sprawdzianu poziomu
przyswojonych wiadomości i ukształtowanych umiejętności. W tym celu nauczyciel posłuży
się zestawem testów zawierającym różnego rodzaju zadania.

Zestaw zadań testowych, zawiera:

−

plan testu w formie tabelarycznej,

−

punktacje zadań,

−

propozycje norm wymagań,

−

instrukcję dla nauczyciela,

−

instrukcję dla ucznia,

−

kartę odpowiedzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Schemat układu jednostek modułowych

322[15].O1

Podstawy działalności usługowej

322[15].O1.01

Stosowanie przepisów bezpieczeństwa

i higieny pracy, ochrony

przeciwpożarowej, ochrony środowiska

i udzielanie pierwszej pomocy

322[15].O1.03

Nawiązywanie

kontaktów społecznych

322[15].O1.04

Prowadzenie działań

profilaktycznych

i promocji zdrowia

322[15].O1.02

Stosowanie przepisów

prawa i zasad ekonomiki

w ochronie zdrowia

322[15].O1.05

Korzystanie z programów

komputerowych

wspomagających działania

terapeutyczne

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej uczeń powinien umieć:

–

posługiwać się podstawowymi pojęciami z zakresu psychologii ogólnej i stosunków
międzyludzkich,

–

rozróżniać zachowania ludzkie,

–

dokonywać krótkiej autoprezentacji na zajęciach,

–

korzystać z urządzeń wspomagających prezentację,

–

rozróżniać rodzaje dyskusji jako środka dydaktycznego,

–

radzić sobie z tremą w czasie treningu interpersonalnego,

–

sporządzać krótkie scenariusze do określonych zajęć,

–

współpracować w grupie,

–

pracować samodzielnie,

–

korzystać z różnych źródeł informacji.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej uczeń powinien umieć:

–

wyjaśnić podstawowe pojęcia z zakresu psychologii ogólnej,

–

scharakteryzować procesy psychiczne-emocjonalne i motywacyjne,

–

określić rolę procesów poznawczych w poznawaniu rzeczywistości,

–

określić znaczenie komunikacji w relacjach międzyludzkich,

–

wyjaśnić istotę komunikacji werbalnej, niewerbalnej, parawerbalnej,

–

ocenić możliwości komunikowania się osób w podeszłym wieku,

–

scharakteryzować style porozumiewania się,

–

określić sposoby wyrażania komunikatów niewerbalnych,

–

zastosować zasady skutecznego komunikowania się,

–

zastosować techniki aktywnego słuchania,

–

rozróżnić czynniki wpływające na proces komunikowania się,

–

zastosować techniki zachowań asertywnych,

–

rozpoznać czynniki powodujące konflikt,

–

rozwiązać konflikty interpersonalne,

–

określić zasady i warunki skutecznego negocjowania,

–

poradzić sobie w trudnych sytuacjach zawodowych,

–

rozpoznać potrzeby pacjenta,

–

przewidzieć oczekiwania pacjenta,

–

porozumieć się skutecznie z pacjentem,

–

rozpoznać trudności w komunikowaniu się,

–

zastosować społecznie przyjęte normy etyczne,

–

opracować projekt powinności terapeuty zajęciowego.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. PRZYKŁADOWE SCENARIUSZE ZAJĘĆ

Scenariusz zajęć 1

Osoba prowadząca

…………………………………….………….

Modułowy program nauczania:             Terapeuta zajęciowy 322[15]
Moduł:                                                   Podstawy działalności usługowej 322[15].O1
Jednostka modułowa:                            Nawiązywanie kontaktów społecznych 322[15].O1.03

Temat: Znaczenie, rodzaje i bariery komunikacji międzyludzkiej.

Cel ogólny: Poznanie rodzajów barier komunikacyjnych i ich znaczenia w kontaktach międzyludzkich.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:
–

rozróżnić komunikację werbalną i niewerbalną,

–

wymienić rodzaje wypowiedzi i formy komunikacji niewerbalnej,

–

określić znaczenie komunikacji niewerbalnej,

–

odczytać podstawowe komunikaty niewerbalne,

–

określić najważniejsze cechy przekazu werbalnego,

–

zidentyfikować bariery komunikacji.

Metody nauczania–uczenia się:
–

pogadanka,

–

praca z tekstem,

–

drama,

–

dyskusja.

Formy organizacyjne pracy uczniów:
–

praca w grupach,

Czas: 3 godziny dydaktyczne.

Środki dydaktyczne:
–

arkusze papieru,

–

przybory do pisania,

–

karta pracy.

Przebieg zajęć:
1. Czynności organizacyjno-porządkowe, nawiązanie do tematu, określenie celów zajęć,

metod pracy oraz kryteriów oceny.

2. Przebieg zajęć:

Wprowadzenie

−

wyjaśnienie pojęć: komunikacja werbalna i komunikacja niewerbalna,

−

omówienie rodzaju wypowiedzi,

−

omówienie umiejętności aktywnego słuchania,

−

wyjaśnienie znaczenia barier komunikacyjnych w procesie komunikacyjnym,

−

omówienie metody dramy i wprowadzenie uczniów w sytuację dramową poprzez
opowiedzenie zdarzenia.

3. Cześć główna zajęć – proces komunikacji werbalnej i niewerbalnej:

−

uczniowie wyjaśniają terminy komunikacji werbalnej i niewerbalnej,

−

uczniowie wymieniają rodzaje wypowiedzi,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

uczniowie objaśniają na czym polega umiejętność aktywnego słuchania,

−

uczniowie wymieniają cechy dobrego słuchacza,

−

uczniowie wyjaśniają znaczenie barier komunikacyjnych w procesie komunikacyjnym,

−

uczniowie podzieleni są w grupach 3–4 osobowych,

−

każda grupa przygotowuje jedną scenkę na podstawie własnego scenariusza,

−

czas przygotowania scenariusza – 10 minut,

−

odgrywanie scenki na forum klasy – czas 2–3 minuty,

−

uczniowie nie odgrywający ról – pozostają obserwatorami i uczestniczą w dyskusji na
temat odgrywanej scenki po jej przedstawieniu.

4. Podsumowanie zajęć – ocena poziomu osiągnięć uczniów i ich aktywności.:

−

nauczyciel zwraca uwagę na trudności w definiowaniu najważniejszych terminów,
wyróżnia uczniów aktywnych,

−

uczniowie wraz z nauczycielem wskazują, które etapy zajęć sprawiły im najwięcej
trudności,

−

uczniowie wskazują swoje mocne i słabe strony,

−

nauczyciel analizuje wypowiedzi uczniów wspólnie z nimi.

Zakończenie zajęć
Praca domowa
Przygotuj scenkę metodą dramy wybierając jeden z poniższych tematów:

−

scenka bez słów, polegająca na stosowaniu komunikatów niewerbalnych (na przykład
przywitanie i przyjęcie w domu członka rodziny, który wiele lat przebywał za granicą),

−

perswazja (na przykład nakłanianie przez sprzedawcę do zakupu rzeczy, której klient nie
potrzebuje),

−

aktywne słuchanie (na przykład prezentacja – wykład z interesującej uczniów dziedziny
i reakcja aktywnych słuchaczy),

−

przedstawienie wybranych barier komunikacyjnych (na przykład próba przekonania
kogoś połączona z groźbą, obrażaniem, moralizowaniem).

Plan pracy należy umieścić w karcie pracy (załącznik 1):

Załącznik 1. KARTA PRACY

Tytuł scenki

Streszczenie akcji

Aktorzy
(rola, imię i nazwisko)

Rekwizyty

Czas i miejsce akcji

Czas trwania scenki

Przebieg akcji (aktor,
wypowiadane kwestie,
uwagi o zachowaniu)

Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach:

−

anonimowe ankiety ewaluacyjne dotyczące sposobu prowadzenia zajęć, trudności
i nabytych umiejętności.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Scenariusz zajęć 2

Osoba prowadząca

…………………………………….………….

Temat: Rodzaje zachowań, postawa asertywna.

Cel ogólny: Kształtowanie umiejętności zachowań asertywnych w różnych sytuacjach.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:

−

wyjaśnić, na czym polega postawa asertywna,

−

odróżnić postawę asertywną od agresywnej i biernej (pasywnej),

−

zareagować asertywnie w kilku podstawowych sytuacjach problemowych w warunkach
symulacyjnych (na przykład odrzucenie próśb, wyrażanie uczuć negatywnych),

−

przeanalizować mocne i słabe strony swojej osobowości,

−

wyjaśnić znaczenie pojęć: egoizm, konformizm,

−

ocenić swoje predyspozycje do dalszej drogi kształcenia i rozwoju kariery zawodowej.

Metody nauczania–uczenia się:

−

pogadanka,

−

praca z poradnikiem,

−

praca w grupach,

−

inscenizacja.

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

praca indywidualna, grupowa.

Czas: 3 godziny dydaktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

film przedstawiający przykładowe zachowania asertywne,

−

plansza przedstawiająca prawa asertywności,

−

kamera wideo,

−

odtwarzacz.

Przebieg zajęć:
1. Czynności organizacyjno-porządkowe, nawiązanie do tematu, określenie celów zajęć,

metody pracy oraz kryteriów oceny.

2. Przebieg zajęć:

Wprowadzenie

−

wyjaśnienie znaczenia asertywności w zachowaniach, postawach, przy wyrażaniu opinii
i uczuć,

−

uczniowie oglądają film dotyczący zachowań asertywnych i stosowania technik
asertywnych,

−

wyjaśnienie na przykładach „praw asertywności” przedstawionych na planszy lub
foliogramie (załącznik 1).

3. Część główna zajęć: rodzaje zachowań, postawa asertywna:

−

uczniowie wyjaśniają termin asertywności,

−

uczniowie wymieniają przykłady zachowań asertywnych,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

uczniowie wymieniają rodzaje technik asertywnych,

−

uczniowie notują krótką notatkę z treści oglądanego filmu,

−

uczniowie łączą się w 3-osobowe grupy,

−

nauczyciel podaje tematy scenek, które uczniowie mają odegrać – dokonanie jej wyboru,

−

każda z osób w grupie przedstawia inną postawę: pasywną, agresywną i asertywną,

−

nauczyciel filmuje odgrywane scenki,

−

dyskusja podczas oglądania nagranych scenek - refleksja nad sytuacjami, w których jest
szczególnie trudno zachować się asertywnie.

4. Podsumowanie zajęć – ocena poziomu osiągnięć uczniów i ich aktywności:

−

nauczyciel zwraca uwagę na trudności w definiowaniu najważniejszych terminów,
wyróżnia uczniów aktywnych,

−

uczniowie wraz z nauczycielem wskazują, które etapy zajęć sprawiły im najwięcej
trudności,

−

uczniowie wskazują swoje mocne i słabe strony,

−

nauczyciel analizuje wypowiedzi uczniów wspólnie z nimi.

Zakończenie zajęć
Praca domowa
Wpisz do tabeli mocne i słabe strony własnej osobowości. Uzasadnij, nad którymi wadami
powinieneś popracować w pierwszej kolejności, aby stać się bardziej asertywnym.

Mocne strony (zalety)

Słabe strony (wady)

Uzasadnienie:

Załącznik 1

PRAWA ASERTYWNOŚCI

Masz prawo oczekiwać szacunku.
Nie musisz usprawiedliwiać swojego postępowania.
Masz prawo zmienić zdanie.
Masz prawo powiedzieć „nie”, nie czując się z tego powodu winnym.
Masz prawo do korzystania ze swoich praw.
Masz prawo powiedzieć: „To mnie nie interesuje”.
Masz prawo prosić o to, czego chcesz.
Masz prawo mieć i wyrażać swoje zdanie.
Masz prawo postępować nielogicznie i nie uzasadniać tego.
Masz prawo decydować, czy chcesz się zaangażować w problemy innych ludzi.
Masz prawo nie wiedzieć, nie rozumieć.
Masz prawo odnosić sukcesy.
Masz prawo do prywatności.

Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach:
–

anonimowe ankiety ewaluacyjne dotyczące sposobu prowadzenia zajęć, trudności
i zdobytych umiejętności.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. ĆWICZENIA

5.1. Pojęcia i procesy psychologiczne

5.5.1 Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Stwórz własną piramidę potrzeb.

Wskazówki do realizacji
Należy zwrócić uwagę na hierarchię potrzeb dokonaną przez uczniów.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  przeanalizować tekst opisujący hierarchię potrzeb wg Abrahama H. Maslowa,
2)  wypełnić przygotowaną piramidę,
3)  zaprezentować wyniki na forum grupy,
4)  skonfrontować swoje wyniki z wynikami innych uczestników ćwiczenia,
5)  dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.

Rys. do ćwiczenia 1. Piramida potrzeb według Abrahama Maslowa [29, s. 472]

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

dyskusja.

Środki dydaktyczne:

−

wydrukowana piramida,

−

przybory do pisania,

−

literatura z rozdziału 7 dotycząca hierarchii potrzeb.

Potrzeby
niższego

rzędu

Potrzeby

wyższego

rzędu

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 2

Spójrz na przygotowaną listę wyrazów. Do każdego wyrazu oznaczonego literą

Z wymyśl inny wyraz, tak aby wiązał się z jego znaczeniem. Nie oznacza to, że oba wyrazy
muszą oznaczać to samo – do wyrazu „nóż” można dopasować na przykład „widelec”. Do
każdego wyrazu oznaczonego literą R znajdź rym, na przykład kołek – stołek.

mysz (Z)

łódka (R)

torba (R)

płot (Z)

szopa (Z)

krzesło (Z)

kamień (R)

kubek (R)

papier (R)

nos (Z)

chmura (R)

szczotka (Z)

drzewo (Z)

dywan (Z)

staw (R)

chleb (R)

Teraz odłóż tę listę, tak aby jej nie widzieć i napisz wszystkie zapamiętane wyrazy, które się
na niej znajdowały. Sprawdź, ile jest wyrazów oznaczonych na liście literą Z, a ile literą R.

Wskazówki do realizacji

Należy zwrócić uwagę na sposób zapamiętywania przez poszczególnych uczniów.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  wypełnić przygotowany arkusz z wyrazami,
2)  zaprezentować wyniki na forum grupy,
3)  skonfrontować swoje wyniki z wynikami innych uczestników ćwiczenia,
4)  skonfrontować swoje wyniki z wyjaśnieniem (załącznik 1),
5)  dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pogadanka,

−

gra dydaktyczna,

−

ćwiczenia.

Środki dydaktyczne:

−

wydrukowana lista z wyrazami,

−

czyste arkusze papieru,

−

wyjaśnienie ćwiczenia w formie foliogramu (załącznik 1),

−

rzutnik do folii,

−

przybory do pisania,

−

literatura z rozdziału 7 dotycząca procesu zapamiętywania..

Załącznik 1
Wyjaśnienie do ćwiczenia 2
Przypuszczalnie zapamiętaliście więcej wyrazów z literą Z niż z R.
Zgodnie  z teorią  poziomu  przetwarzania  informacji  w tym  zadaniu  powinniśmy  zapamiętać
więcej wyrazów z Z niż z R, ponieważ przetwarzanie semantyczne (związane ze znaczeniem)
przebiega  na  głębszym  poziomie  niż  przetwarzanie  akustyczne  (oparte  na  brzmieniu
wyrazów).  Ta  zasada  zwykle  się  sprawdza,  ale  można  znaleźć  wyjaśnienie  alternatywne  do

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

powyższego,  zakładającego,  że  skuteczność  zapamiętywania  zależy  od  poziomu
przetwarzania  informacji. Znalezienie synonimów sprawia  ludziom zwykle większą trudność
i pochłania  więcej  czasu  niż  znalezienie  rymu,  może  więc  to  ilość  poświęconego  czasu
i włożonego wysiłku decyduje o tym, jak zostaną zapamiętane określone informacje.

Ćwiczenie 3

Przetestuj swoją pamięć, odpowiadając na poniższe pytania.

1. Jak często nie rozpoznajesz miejsc, w których byłeś/aś wcześniej?
2. Jak często zapominasz, czy coś zrobiłeś/aś, np. zamknąłeś/aś drzwi, wyłączyłeś/aś gaz

itd.

3. Jak często zapominasz, kiedy coś się wydarzyło – zastanawiasz się, czy to było

wczoraj, czy w ubiegłym tygodniu?

4.  Jak często zapominasz, gdzie położyłeś/aś, portfel, klucze itp.?
5.  Jak często zapominasz coś, co powiedziano ci ostatnio i musiano o tym przypominać?
6.  Jak  często  nie  możesz  przypomnieć  sobie  słowa  czy  nazwiska,  mimo  iż  masz  je  na

końcu języka?

7. Jak często zdarza ci się zapomnieć podczas rozmowy, o czym właściwie rozmawiasz?

Punktacja:
W ciągu ostatnich sześciu miesięcy ani razu – 1 pkt.
Raz lub dwa razy w ciągu ostatnich sześciu miesięcy – 2 pkt.
Mniej więcej raz na miesiąc – 3 pkt.
Mniej więcej raz na tydzień – 4 pkt.
Codziennie – 5 pkt.
Częściej niż raz dziennie – 6 pkt.
Wyniki:
7 – 14 pkt – pamięć lepsza niż przeciętna
15 – 25 pkt – pamięć przeciętna
26 i więcej pkt – poniżej średniej

Wskazówki do realizacji

Należy zwrócić uwagę na sposób i rzetelność przy poddaniu się testowi.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  wypełnić przygotowaną tabelę z pytaniami,
2)  zaprezentować wyniki na forum grupy,
3)  skonfrontować swoje wyniki z wynikami innych uczestników ćwiczenia,
4)  dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pogadanka,

−

ćwiczenia.

Środki dydaktyczne:

−

wydrukowana tabela z pytaniami,

−

przybory do pisania,

−

literatura z rozdziału 7 dotycząca procesu zapamiętywania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.2. Komunikacja interpersonalna

5.2.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Dobierzcie się w zespoły dwuosobowe. Jedna osoba z ożywieniem opowiada

o przeżyciach z wakacji lub o swojej randce, druga zaś nie śledzi rozmowy, nie okazuje
zainteresowania, tylko przy pierwszej nadarzającej się okazji mówi o rzeczach dla niej
ważnych i zajmujących.

Wskazówki do realizacji
Nauczyciel powinien zwrócić szczególną uwagę na rolę dialogu w komunikacji

międzyludzkiej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) przeanalizować informacje dotyczące aktu komunikacyjnego, komunikacji werbalnej

i niewerbalnej i parawerbalnej,

2) dobrać kolegę/koleżankę do wykonania ćwiczenia,
3) przygotować scenki: opowiedzieć interesujące wydarzenie z własnego życia, następnie

zamienić się rolami z partnerem,

4)  określić znaczenie dialogu w kontaktach międzyludzkich,
5)  zaprezentować wyniki na forum grupy,
6)  wyjaśnić odczucia jakie towarzyszyły przy odgrywaniu scenek na forum grupy,
7)  porównać swoje wyniki z wynikami innych uczestników ćwiczenia,
8)  wskazać obszary własnych zachowań wymagających poprawy i doskonalenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pogadanka,

−

gry dydaktyczne symulacyjne,

−

inscenizacja.

Środki dydaktyczne:

−

propozycje tematów do rozmów,

−

przybory do pisania,

−

arkusz papieru,

−

literatura z rozdziału 7 dotycząca komunikacji werbalnej i niewerbalnej.

Ćwiczenie 2

Przekaż koleżankom/kolegom z grupy kilka komunikatów, ale przy ograniczonym

zakresie przekazywania sygnałów niewerbalnych. Tematy komunikatów i ograniczenia w ich
przekazie przedstawia poniższa tabela.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Lp.

Temat komunikatu (wypowiedzi)

Ograniczenia w przekazie niewerbalnym

Jak samodzielnie usunąłem usterkę
przy moim rowerze.

Opowiadający

powinien

trzymać

ręce

złączone z tyłu.

Jak nauczyłem się jeździć na
rowerze lub jak nauczyłem się
pływać.

Opowiadający powinien stać nieruchomo.

Moje pasje i hobby.

„Kamienna twarz”.

Moja pierwsza miłość lub mój
najlepszy przyjaciel.

Jednostajny, monotonny przekaz słowny.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Należy zwrócić uwagę podczas pokazu na zachowanie ograniczeń
w przekazie niewerbalnym.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  przygotować się do prezentacji poszczególnych komunikatów,
2)  przekazać komunikaty w ustalony sposób,
3)  udzielić odpowiedzi na poniższe pytania:

−

czy łatwo było znosić narzucone ograniczenia w przekazie niewerbalnym?

−

czy koledzy zauważyli nieświadome (instynktowne) stosowanie zakazanych sygnałów?

−

czy mieli wrażenie, że przekaz nie jest pełny? Czy byłeś dla nich wiarygodny?

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenia przedmiotowe.

−

pokaz połączony z przeżyciem.

Środki dydaktyczne:

–

tabela z tematami komunikatów i ograniczeniami ich przekazu,

−

literatura z rozdziału 7 dotycząca komunikacji werbalnej i niewerbalnej.

Ćwiczenie 3

Na zamieszczonym schemacie zapisz różne możliwości przekazywania informacji

w sposób niewerbalny.

1………………………………

7……………………………..

2. ……………………………..

8……………………………..

3………………………………

9……………………………..

4………………………………

10…………………………….

5………………………………

11…………………………….

6………………………………

12……………………………..

Rys. do ćwiczenia 3. Sylwetka człowieka [4]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Należy zwrócić uwagę na zaprezentowanie wszystkich możliwych opcji
przekazywania informacji uwzględniając różne partie ciała.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  przeanalizować informacje dotyczące komunikacji niewerbalnej,
2)  wypełnić zamieszczony schemat,
3)  ocenić wagę komunikatu przekazywanego drogą niewerbalną,
4)  zaprezentować wyniki na forum grupy,
5)  wyjaśnić wątpliwości, które nasuwały się podczas wypełniania schematu,
6)  porównać swoje wyniki z wynikami innych uczestników ćwiczenia,
7)  dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

objaśnienie,

−

ćwiczenia.

Środki dydaktyczne:

−

kopia schematu do wypełnienia,

−

przybory do pisania,

−

literatura z rozdziału 7 dotycząca komunikacji werbalnej i niewerbalnej.

Ćwiczenie 4

Uzupełnij rysunek. Korzystając z zamieszczonej listy, wpisz w odpowiednie miejsca

emocje, jakie wyrażają twarze przedstawione na rysunkach.

Emocje:

gniew,
zdziwienie,
strach,
irytacja,
radość,
smutek.

Rys. do ćwiczenia 4. Wyrażanie emocji [4]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Ćwiczenie to może być również zadane jako praca domowa po
omówieniu rozdziału dotyczącego komunikacji międzyludzkiej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  przeanalizować treści dotyczące komunikacji niewerbalnej, zwłaszcza mimiki,
2)  uzupełnić zamieszczony powyżej rysunek,
3)  porównać swoje wyniki z wynikami innych uczestników ćwiczenia,
4)  dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

objaśnienie,

−

ćwiczenia przedmiotowe.

Środki dydaktyczne:

−

kopia rysunku do wypełnienia,

−

przybory do pisania,

−

literatura z rozdziału 7 dotycząca komunikacji werbalnej i niewerbalnej.

Ćwiczenie 5

Wyobraź sobie, że jesteś terapeutą zajęciowym. Na zajęcia przyszedł klient w złym

nastroju. Klient zwraca uwagę na niewłaściwie wykonywane zajęcia, dokonuje niemiłych
uwag pod adresem fizjoterapeuty. Uzupełnij tabelę, opisując, w jaki sposób zachowałaby się
osoba uległa, agresywna i asertywna w przedstawionej sytuacji.

OSOBA ULEGŁA

OSOBA AGRESYWNA

OSOBA ASERTYWNA

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania oraz zapoznać uczniów z zasadami bezpiecznej pracy. Należy położyć
nacisk na wyraźne granice w trzech typach zachowań.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  przeanalizować informacje dotyczące styli komunikowania się,
2)  wypełnić tabelę,
3)  wypowiedzieć się na forum grupy, które z zachowań jest najwłaściwsze,
4)  uzasadnić swoją wypowiedź,
5)  dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

przewodniego tekstu,

−

ćwiczenia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Środki dydaktyczne:

−

kopia tabeli,

−

materiały piśmiennicze,

−

literatura z rozdziału 7 dotycząca komunikacji werbalnej i niewerbalnej.

Ćwiczenie 6

W każdej z podanych sytuacji dana osoba komunikuje, że ma problem. Opisz najpierw

swoje uczucia i doznania, które „słyszysz” w komunikacie. Sformułuj następnie odpowiednią
parafrazę.

Określona sytuacja

Uczucia

Parafraza

Dlaczego

babcia

musiała

umrzeć?

Chciałabym, aby tu była.

Gdy robisz taką minę tato, chciałbym
najchętniej ukryć się przed tobą.

Kiedy przytuliłeś mnie ostatnio?

Czy ty też czułaś już kiedyś taki ostry ból
w okolicy serca?

Nienawidzę Adama. Życzyłabym sobie,
żeby się nigdy nie urodził! Zawsze nosisz
go na rękach!

Nie lubię prosić tatę o kieszonkowe.
Zawsze jest tyle gadania, jakbym nie
znała wartości pieniądza.

Wskazówki do realizacji
Należy zwrócić uwagę na formę wyrażania uczuć przy inscenizacji i prawidłowe

posługiwanie się parafrazą.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  przeanalizować opis aktywnego słuchania,
2)  wypełnić przygotowaną tabelę z komunikatami,
3)  zaprezentować wyniki na forum grupy,
4)  porównać swoje wyniki z wynikami innych uczestników ćwiczenia,
5)  dokonać oceny poprawności wykonania zadania.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

inscenizacja.

Środki dydaktyczne:

–

wydrukowana tabela z komunikatami,

–

przybory do pisania,

–

literatura z rozdziału 7 dotycząca komunikacji werbalnej i niewerbalnej.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 7

Przeczytaj rozmowę, w której nadawca (N) przekazuje odbiorcy (O) komunikaty

stwarzające blokady. Określ rodzaj barier i ich źródła. Wnioski wpisz do tabeli.

Komunikaty

Rodzaj barier

Źródło barier

Gdzie

wczoraj

przepadłaś?

Dzwoniłam cały dzień a Ciebie nie było.
O: Poszłam z rodziną na spacerze w lesie.

N: Też coś. Nie szkoda Ci czasu, to takie
głupie łazić cały dzień po lesie.
O: No wiesz, obiecałam im wcześniej.

N: Ta Twoja rodzinka to ma pomysły. A
ja

chciałam,

żebyś mi przyniosła

rozwiązanie zadania z matematyki, bo nie
chce mi się robić. Pewnie masz już
rozwiązanie?
O: Owszem, zrobiłam na brudno, ale
wiesz…

N: To daj to z brudnopisu. Przy okazji
pomożesz mi przepisać do zeszytu.
O: Ale… nie wiem, czy jest dobrze
zrobione.

N: Jasne, że dobrze zrobiłaś. To przynieś
ten zeszyt. Chyba mi nie odmówisz?
Jesteśmy

przecież

przyjaciółkami,

prawda?
O:

Wskazówki do realizacji
Należy zwrócić uwagę na właściwą ocenę rodzaju barier i określenie ich źródeł.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  przeanalizować opis dotyczący blokad komunikacyjnych,
2)  wypełnić przygotowaną tabelę z komunikatami,
3)  zaprezentować wyniki na forum grupy,
4)  porównać swoje wyniki z wynikami innych uczestników ćwiczenia,
5)  dokonać oceny poprawności wykonania zadania.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

wydrukowana tabela z komunikatami,

–

przybory do pisania,

–

literatura z rozdziału 7 dotycząca komunikacji.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.3. Komunikacja osób z niesprawnością narządu wzroku i/lub

słuchu

5.3.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Zaprezentuj bez użycia słów emocję z obrazka wskazanego przez nauczyciela. Zadaniem

pozostałych uczniów jest rozpoznanie i nazwanie demonstrowanej emocji.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Należy zwrócić uwagę formę wyrazu zaprezentowaną przez
poszczególnych uczniów.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  przemyśleć sposób zaprezentowania formy wyrazu uczucia lub emocji,
2)  zaprezentować zadanie na forum grupy,
3)  zastanowić  się  po  prezentacji,  jaki  element  był  najtrudniejszy  do  przekazu  na  forum

grupy,

4)  wyjaśnić odczucia jakie towarzyszyły przy wykonywaniu ćwiczenia,
5)  porównać swoje wyniki z wynikami innych uczestników ćwiczenia,
6)  wskazać obszary własnych zachowań wymagających poprawy i doskonalenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz połączony z przeżyciem,

−

gry symulacyjne,

−

ćwiczenia.

Środki dydaktyczne:

−

plansza lub wycinki z prasy z rysunkami przedstawiającymi różne emocje i uczucia,

−

literatura z rozdziału 7 dotycząca wyrażania emocji.

Ćwiczenie 2

Posługując się wybraną metodą uniwersalną przekaż koleżance/koledze krótką

informację na temat Twojego nastroju.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  dobrać partnera do ćwiczenia,
2)  dokonać wyboru metody uniwersalnej,
3)  wykorzystując wybraną metodę przekazać partnerowi krótką informację,
4)  skonfrontować z partnerem czy zrozumiał przekaz,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5) omówić na forum grupy trudności w przekazie informacji,
6) wskazać obszary własnych zachowań wymagających poprawy i doskonalenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

gry dydaktyczne,

−

ćwiczenia.

Środki dydaktyczne:

−

tablice z metodami uniwersalnymi,

−

rzutnik multimedialny,

–

literatura z rozdziału 7 dotycząca metod uniwersalnych.

Ćwiczenie 3

Posługując się tablicą układu znaków daktylograficznych przekaż partnerowi swoje imię,

nazwisko, znak zodiaku.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  dobrać partnera do ćwiczenia,
2)  przekazać informację partnerowi posługując się tablicą znaków daktylograficznych,
3)  omówić na forum grupy trudności w przekazie informacji,
4)  wskazać obszary własnych zachowań wymagające poprawy i doskonalenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

gry dydaktyczne,

−

ćwiczenia.

Środki dydaktyczne:

−

tablica znaków daktylograficznych,

−

rzutnik multimedialny,

−

literatura z rozdziału 7 dotycząca wykorzystania znaków daktylograficznych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.4. Asertywność

5.4.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Na podstawie własnych obserwacji wpisz do tabeli przykłady zachowań agresywnych,

biernych i asertywnych.

Przykłady zachowań

Rodzaje komunikatów werbalnych

i niewerbalnych

agresywnych

biernych

asertywnych

mimika

postawa ciała

gestykulacja

intonacja

często używane, kluczowe
sformułowania

nieużywane kluczowe słowa i zdania

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania oraz zapoznać uczniów z zasadami bezpiecznej pracy. Ćwiczenie to
powinno być wykonane w grupach.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  utworzyć 3 zespoły: zachowania agresywne, bierne, asertywne,
2)  wynotować rodzaje komunikatów przyporządkowując je do określonego zachowania,
3)  uzupełnić zamieszczoną tabelę,
4)  dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia,
5)  zaprezentować pracę grupy na forum grupy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

dyskusja dydaktyczna,

−

metaplan,

−

ćwiczenia.

Środki dydaktyczne:,

−

tabela formatu A1,

−

przylepce do papieru,

−

arkusze papieru do notowania argumentacji,

−

przybory piśmiennicze.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 2

Przygotuj i zaprezentuj scenkę dotyczącą sytuacji, w których można zastosować techniki

asertywne.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania oraz zapoznać uczniów z zasadami bezpiecznej pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  wyszukać w dostępnych materiałach informacje na temat technik asertywnych zawartych,
2)  utworzyć grupę 2–4 osobową,
3)  dokonać wyboru techniki, do której scenka będzie przygotowywana,
4)  zaplanować scenkę oraz ją przećwiczyć,
5)  zaprezentować scenkę – nagrać na wideo,
6)  obejrzeć  nagrany  materiał  wszystkich  grup,  ocenić  poszczególne  techniki,  sposób

wyrażania komunikatów, postawę uczestników scenek,

7) wyjaśnić odczucia jakie towarzyszyły przy odgrywaniu scenek oraz podczas oglądania

siei na ekranie, gdy widać bardzo dokładnie perswazję, błędy jakie zostały popełnione –
na forum grupy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

dyskusja dydaktyczna,

–

pokaz połączony z przeżyciem,

–

ćwiczenia.

Środki dydaktyczne:,

–

kamera wideo,

–

odtwarzacz,

–

arkusze papieru A4,

–

materiały piśmiennicze,

–

literatura z rozdziału 7 dotycząca technik asertywnych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.5. Zjawisko konfliktu

5.5.1 Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Przeanalizuj ostatnie doniesienia prasowe dotyczące konfliktów społecznych lub

politycznych na świecie i w Polsce. Przedstaw przyczyny powstania tych konfliktów.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia uczniowie powinni być wcześniej

poinformowani o zbieraniu i segregowaniu notatek prasowych. Warto zwrócić uwagę na
różnorodność doniesień i odpowiedni ich dobór. Ćwiczenie należy wykonać w grupach 2–4
osobowych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  przygotować wydarzenia prasowe odpowiednio je segregując,
2)  uzupełnić zamieszczoną poniżej tabelę,
3)  dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia,
4)  zaprezentować pracę grupy na forum grupy.

Konflikt

(strony i miejsce konfliktu)

Rodzaj konfliktu

Przyczyny konfliktu

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

pogadanka,

–

metoda przypadków.

Środki dydaktyczne:

–

informacje prasowe z ostatniego tygodnia z kraju i świata,

–

wydruk tabeli do wypełnienia,

–

literatura z rozdziału 7 dotycząca przyczyn powstawania konfliktów.

Ćwiczenie 2

„Sytuacja konfliktowa powstaje nie wtedy, gdy oczekiwania wzajemne są wysokie, ale

wtedy, gdy oczekiwania wzajemne są niezgodne”.

Przygotuj scenkę rodzajową w parach – ustosunkowując się do powyższego

sformułowania. Warto przytoczyć przykład z życia codziennego, w szkole lub w domu.

Wskazówki do realizacji
Należy zwrócić uwagę na prawidłowy dobór sytuacji konfliktowych oraz metod ich

rozwiązania. Ćwiczenie powinno być wykonane w parach.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  dokonać wyboru sytuacji konfliktowej i podzielić się rolami,
2)  zaprezentować scenkę na forum grupy,
3)  skonfrontować swoje wyniki z wynikami innych uczestników ćwiczenia,
4)  dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

pogadanka,

–

metoda sytuacyjna,

–

inscenizacja.

Środki dydaktyczne:

–

materiały piśmiennicze,

–

literatura z rozdziału 7 dotycząca sytuacji konfliktowych

Ćwiczenie 3

Określ jakimi cechami osobowości powinien się charakteryzować kierownik – lider

grupy, który w pracy zespołowej odgrywa ważną rolę.

Wskazówki do realizacji
Należy zwrócić szczególną uwagę na zasady pracy w grupach. Ćwiczenie należy

wykonać w 2–3 osobowych grupach.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  przeanalizować informacje na temat roli lidera grupy przy rozwiązywania konfliktów,
2)  określić jak najwięcej cech pożądanych u skutecznego lidera grupy,
3)  dokonać oceny poprawności wykonania zadania,
4)  zaprezentować wyniki na forum grupy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

gra dydaktyczna,

–

ćwiczenie.

Środki dydaktyczne:

–

przybory do pisania,

–

arkusze papieru,

–

literatura z rozdziału 7 dotycząca roli lidera grupy przy rozwiązywaniu konfliktów.

Ćwiczenie 4

Przyporządkuj wybrane style/strategie rozwiązywania konfliktów do opisu i krótko

scharakteryzuj ich podstawowe wady i zalety.

Style/strategie:

walka (rywalizacja),
uleganie,
unikanie,
kompromis,
współpraca (dostosowywanie się).

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

styl/strategia

opis

zalety

wady

pełna współpraca w celu doprowadzenia do
satysfakcji obu stron

dążenie do uzyskania przewagi nad drugą stroną
i osiągnięcia założonych celów

odstępstwo od pewnych zasad i przekonań,
rozstrzygnięcie sporu w wyniku ustępstw

zostawienie spraw własnemu biegowi, aż same
się jakoś ułożą

rezygnacja z własnych celów, przyznanie się do
winy

Wskazówki do realizacji
Należy zwrócić uwagę na prawidłowy dobór stylów do podanego opisu.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  wypełnić przygotowaną tabelę,
2)  zaprezentować wyniki na forum grupy,
3)  porównać swoje wyniki z wynikami innych uczestników ćwiczenia,
4)  dokonać oceny poprawności wykonania zadania.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

pogadanka,

–

pokaz z objaśnieniem.

Środki dydaktyczne:

–

wydrukowana tabela,

–

przybory do pisania,

–

literatura z rozdziału 7 dotycząca strategii rozwiązywania konfliktów.

Ćwiczenie 5

Określ swój styl rozwiązywania konfliktów.

Wskazówki do realizacji
Warto starannie i indywidualnie podejść do tego ćwiczenia, ponieważ tylko szczere

odpowiedzi będą mogły dać adekwatne rozwiązanie testu. Polecam to ćwiczenie jako pracę
domową. Prezentację ćwiczenia dokonują tylko osoby chętne. Wynik ćwiczenia ma służyć
głównie autorefleksji.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  wypełnić indywidualnie kwestionariusz rozwiązywania sytuacji konfliktowych,
2)  przeanalizować interpretację testu,
3)  określić swoje tendencje do rozwiązywania sytuacji konfliktowych,
4)  zaprezentować wyniki na forum grupy,
5)  omówić odczucia i wątpliwości jakie towarzyszyły przy rozwiązywaniu testu,
6)  porównać swoje wyniki z wynikami innych uczestników ćwiczenia,
7)  wskazać obszary własnych zachowań wymagające poprawy i doskonalenia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

objaśnienie,

–

gry dydaktyczne psychologiczne,

–

ćwiczenie.

Środki dydaktyczne:

–

kwestionariusz rozwiązywania sytuacji konfliktowych (załącznik 1),

–

interpretacja testu (załącznik 2),

–

interpretacja kategorii (załącznik 3),

–

przybory do pisania,

–

arkusz papieru,

–

literatura z rozdziału 7 dotycząca stylów rozwiązywania sytuacji konfliktowych.

Załącznik 1
KWESTIONARIUSZ ROZWIĄZYWANIA SYTUACJI KONFLIKTOWYCH
Instrukcja:  Kwestionariusz  ten  przeznaczony  jest  do  zidentyfikowania  Twojego  stylu
rozwiązywania  konfliktów.  Zamieszczono  w nim  30  par  stwierdzeń,  które  pomogą
w scharakteryzowaniu Twoich zachowań w sytuacjach konfliktowych. Z każdej pary wybierz
stwierdzenie, które najtrafniej opisuje Twoje zachowanie. Następnie nanieś swoje odpowiedzi
na arkusz z kluczem oraz zsumuj liczbę punktów w poszczególnych kategoriach.
1.
a.  Jestem zazwyczaj stanowczy w realizacji własnych celów.
b.  Próbuję z każdą sprawą wychodzić na zewnątrz i stawiać sprawy otwarcie.
2.
a.  Wykładam zawsze swoje karty na stół i zachęcam drugą osobę do zrobienia tego samego.
b.  Gdy powstaje konflikt zawsze próbuję wygrywać swoje interesy.
3.
a.  Raz zajętej pozycji bronię bardzo silnie.
b.  Wolę nie używać perswazji, lecz wprost wskazywać na najlepsze rozwiązanie problemu.
4.
a.  Niekiedy poświęcam własne interesy na rzecz interesów drugiej osoby.
b.  Czuję, że przyczyny różnic zdań nie zawsze są tego warte, by się o nie spierać.
5.
a.  Wolę akceptować cudzy punkt widzenia niż narażać się na kłótnię.
b.  Unikam ludzi ze zdecydowanymi poglądami.
6.
a.  Lubię współpracować z innymi i wspólnie rozpatrywać ich racje.
b.  Czuję,  że  większość  wypowiadanych  myśli,  także  moich,  niewiele  jest  warta  jako

argumenty.

7.
a.  Próbuję szukać kompromisu w sytuacji trudnej.
b.  Jestem zazwyczaj stanowczy w realizacji własnych celów.
8.
a.  Gdy powstaje konflikt, zawsze próbuję wygrywać swoje interesy.
b.  Proponuję neutralny grunt podczas rozstrzygania konfliktów.
9.
a.  Lubię wychodzić naprzeciw drugiej osobie
b.  Raz zajętej pozycji bronię bardzo silnie.
10.
a.  Czuję, ze przyczyny, różnic zdań nie zawsze są tego warte, by się o nie spierać.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

b.  Próbuję szukać kompromisu w sytuacji trudnej.
11.
a.  Proponuję neutralny grunt podczas rozstrzygania konfliktów.
b.  Unikam ludzi ze zdecydowanymi poglądami.
12.
a.  Czuję,  że  większość  wypowiadanych  myśli,  także  moich,  jest  niewiele  warta  jako

argumenty.

b.  Lubię wychodzić naprzeciw drugiej osobie.
13.
a.  Jestem zazwyczaj stanowczy w realizacji własnych celów.
b.  Niekiedy poświęcam własne interesy na rzecz interesów drugiej osoby.
14.
a.  Wolę akceptować cudzy punkt widzenia niż narażać się na kłótnię.
b.  Gdy powstaje konflikt, zawsze próbuję wygrywać swoje interesy.
15.
a.  Raz zajętej pozycji bronię bardzo silnie.
b.  Lubię współpracować z innymi i wspólnie rozpatrywać ich racje.
16.
a.  Próbuję szukać kompromisu w trudnej sytuacji.
b.  Niekiedy poświęcam własne interesy na rzecz interesów drugiej osoby.
17.
a.  Wolę akceptować cudzy punkt widzenia niż narażać się na kłótnię.
b.  Proponuję neutralny grunt przy rozstrzyganiu konfliktów.
18.
a.  Lubię wychodzić naprzeciw drugiej osobie.
b.  Lubię współpracować z innymi i wspólnie rozpatrywać ich racje.
19.
a.  Czuję, że przyczyny różnic zdań nie zawsze są tego warte, by się o nie spierać.
b.  Jestem zazwyczaj stanowczy w realizacji własnych celów.
20.
a.  Gdy powstaje konflikt, zawsze próbuję wygrywać swoje interesy.
b.  Unikam ludzi ze zdecydowanymi poglądami.
21.
a.  Czuję,  że  większość  wypowiadanych  myśli  także  moich,  jest  niewiele  warta  jako

argumenty.

b.  Raz zajętej pozycji bronię bardzo silnie.
22.
a.  Próbuję z każdą sprawą wychodzić na zewnątrz i stawiać sprawy otwarcie.
b.  Czuję, że przyczyny różnic zdań nie zawsze są tego warte, by się o nie spierać.
23.
a.  Unikam ludzi ze zdecydowanymi poglądami.
b.  Wykładam  zawsze  swoje  karty  na  stół  i zachęcam  drugą  osobę  do  uczynienia  tego

samego.

24.
a. Wolę nie używać perswazji, lecz wprost wskazywać na najlepsze rozwiązanie problemu.
b. Czuję, że większość wypowiadanych myśli, także moich, jest niewiele warta jako

argumenty.

25.
a. Próbuję z każda sprawą wychodzić na zewnątrz i stawiać sprawy otwarcie.
b. Proponuję neutralny grunt przy rozstrzyganiu konfliktów.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

26.
a.  Wykładam zawsze swoje karty na stół i zachęcam drugą osobę do zrobienia tego samego.
b.  Próbuję szukać kompromisu w sytuacji trudnej.
27.
a.  Wolę nie używać perswazji, lecz wskazywać wprost na najlepsze rozwiązanie problemu.
b.  Lubię wychodzić naprzeciw drugiej osobie.
28.
a.  Niekiedy poświęcam własne interesy na rzecz interesów drugiej osoby.
b.  Próbuję z każdą sprawą wychodzić na zewnątrz i stawiać sprawy otwarcie.

29.
a.  Wykładam zawsze swoje karty na stół i zachęcam drugą osobę do zrobienia tego samego.
b.  Wolę akceptować cudzy punkt widzenia niż narażać się na kłótnię.
30.
a.  Lubię współpracować z innymi wspólnie i rozpatrywać ich racje.
b.  Wolę nie używać perswazji, lecz wskazywać wprost na najlepsze rozwiązanie problemu.

Załącznik 2
Interpretacja  testu:  należy  przenieść  swoje  odpowiedzi  do  poniżej  zamieszczonej  tabeli,
zgodnie  z zasadą:  jeżeli  w pytaniu  pierwszym  odpowiedź,  którą  wybrano  oznaczona  była
literą b – to pod 1b zaznaczamy jako E.

Tabela odpowiedzi:

Numer
pytania

1. D

11.

21.

2. E

12.

22.

3. D

13.

23.

4. B

14.

24.

5. B

15.

25.

6. B

16.

26.

7. C

17.

27.

8. D

18.

28.

9. C

19.

29.

10. A

20.

30.

Następnie zsumuj swoje odpowiedzi w poszczególnych kategoriach:
E – współpraca:……………………………
D – rywalizacja:……………………………
B – akomodacja:…………………………...
A – unikanie:……………………………….
C – kompromis:…………………………….

Najwyższy  uzyskany  wynik  w danej  kategorii,  świadczy  o Twoich  tendencjach  do
rozwiązywania  sytuacji  konfliktowych.  Jeśli  najwyższy  wynik  osiągnąłeś  w kategorii  E,  to
oznacza,  ze  preferowaną  przez  Ciebie  strategią  radzenia  sobie  w sytuacjach  konfliktowych
jest współpraca. Podobnie jest w przypadku kolejnych kategorii.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Załącznik 3
INTERPRETACJA KATEGORII
„Naturalne traktowanie konfliktu jako części życia i części każdej interakcji pozwala
wykorzystać konstruktywnie zaistniałą różnicę zdań dla lepszego wzajemnego poznania się.”

Współpraca (E)
Osoba  o takich  cechach  podejmuje  współpracę  z partnerem,  aby  zrealizować  cele  swoje
i partnera;  zakłada,  że  może  znaleźć  rozwiązanie  korzystne  dla  obu  stron  i jest  gotowa
cierpliwie  go  szukać.  Ludzie  stosujący  ten  styl  rozwiązywania  konfliktów  umacniają
i rozwijają swoje stosunki z ludźmi.
Rywalizacja (D)
Osoba stosująca ten styl traktuje konflikt jako grę do wygrania dla siebie, nastawiona jest na
sukces  i wynik  nawet  kosztem  dobrych  relacji  z partnerem.  Decyduje  się  na  stosowanie
wymuszania i siły.
Akomodacja (B)
Celem  osoby  reagującej  w ten  sposób  jest  zapewnienie  sobie  aprobaty  partnera  i szybkie
zlikwidowanie konfliktu, który traktuje jako coś negatywnego. Może ona pomniejszać różnice
pomiędzy stronami w konflikcie i eksponować podobieństwa, by utrzymać zgodę.
Unikanie (A)
Styl ten stosują osoby, dla których konflikt jest sam w sobie destrukcyjny, źle znoszą napięcia
nim wywołane  i wolą zrezygnować z ewentualnych korzyści  na rzecz tzw. świętego spokoju
i zachowania neutralności.
Kompromis (C)
Świadczy  o tendencjach  kompromisowego  rozwiązywania  sporów  według  zasady  coś
zyskuję, coś tracę. Osoby stosujące ten styl są często przekonane, że pełne porozumienie  nie
jest możliwe, ale że obie strony mogą koegzystować stosując proporcjonalne ustępstwa.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.6. Proces negocjacji

5.6.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Dobierz się w pary i przyjmij rolę negocjatorów: „twardego” i „miękkiego”. Wymień ich

cechy i rodzaje zachowań.

„twardy” negocjator

„miękki” negocjator

cechy

rodzaje zachowań

cechy

rodzaje zachowań

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Ćwiczenie to można wykorzystać wielokrotnie realizując dział
dotyczący negocjacji.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  przeanalizować informacje dotyczące rodzajów, stylów negocjowania,
2)  przyjąć jedną z ról: „twardego” lub „miękkiego” negocjatora,
3)  uzupełnić tabelę w przypisanej określonej roli rubryce,
4)  zaprezentować czynniki na forum grupy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

burza mózgów,

–

ćwiczenia przedmiotowe,

–

pogadanka.

Środki dydaktyczne:

–

rzutnik do folii,

–

tabela do wyświetlenia na rzutniku,

–

literatura z rozdziału 7 dotycząca sposobów negocjacji.

Ćwiczenie 2

Przygotuj i zaprezentuj scenariusz negocjacji: pozycyjnych (I grupa) i integracyjnych

(II grupa). Zaprezentuj wyniki w formie scenek na forum grupy.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Wszelkie uwagi powinny być wprowadzane na etapie tworzenia
scenariusza tak, aby w trakcie inscenizacji nie rozpraszać uwagi uczniów i uniknąć rażących
błędów w trakcie samej prezentacji.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) przygotować (w grupie 3–4-osobowej) scenariusz negocjacji dotyczący konkretnej

sytuacji konfliktowej (alternatywy podaje nauczyciel),

2)  posłużyć się wskazówkami dotyczącymi prowadzenia negocjacji,
3)  opracować własną BATNA,
4)  zaprezentować wyniki na forum grupy,
5)  wyjaśnić wątpliwości, które nasuwały się podczas tworzenia scenariusza,
6)  skonfrontować swoje wyniki z wynikami innych uczestników ćwiczenia,
7)  dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

objaśnienie,

–

ćwiczenia przedmiotowe,

–

inscenizacja,

–

pokaz połączony z przeżyciem.

Środki dydaktyczne:

–

kamera wideo, do nagrywania scenek,

–

odtwarzacz,

–

przybory do pisania,

–

literatura z rozdziału 7 dotycząca sposobów negocjacji.

Ćwiczenie 3

Przygotuj i zaprezentuj scenkę, przedstawiającą różnicę pomiędzy negocjacjami

a mediacjami na podstawie opracowanego w grupie scenariusza.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Zapoznać uczniów z przykładowymi sytuacjami negocjacji i mediacji
np. prezentując krótki film edukacyjny.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) dokonać wyboru tematu sporu negocjacyjnego,
2) podzielić się na grupy:

–

zespół negocjacyjny z podziałem na role (lider, sekretarz, krytyk, kontroler,
psycholog),

–

zespół dwóch firm z nierozstrzygniętym konfliktem z mediatorem,

3)  sporządzić szczegółowy scenariusz działania,
4)  zaplanować inscenizację scenek w poszczególnych grupach,
5)  zaprezentować wyniki swojej pracy na forum grupy,
6)  przeprowadzić zebranie na forum grupy,
7)  przedyskutować mocne i słabe punkty przeprowadzonych negocjacji i mediacji,
8)  nagrać wypracowany materiał kamerą wideo,
9)  dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

pokaz połączony z przeżyciem,

–

gry dydaktyczne symulacyjne.

Środki dydaktyczne:

–

materiały piśmiennicze,

–

odpowiedni wystrój stanowiska, stołu negocjacyjnego, stroju,

–

kamera wideo,

–

literatura z rozdziału 7 dotycząca sposobów negocjacji.

Ćwiczenie 4

Przygotuj scenkę przedstawiającą przebieg negocjacji posługując się konkretną

indywidualnie wybraną techniką negocjacyjną.

Sposób wykonania ćwiczenia

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonywania oraz zapoznać uczniów z zasadami bezpiecznej pracy. Ćwiczenie
należy wykonać w parach.

Uczeń powinien:

1)  dokonać wyboru tematyki negocjacji,
2)  zaplanować inscenizację rozmowy,
3)  przygotować  scenkę,  wykorzystując  wiadomości  z zakresu  komunikacji  werbalnej

i niewerbalnej, strategii, stylów negocjowania,

4)  dokonać prezentacji scenki na forum grupy,
5)  wyjaśnić odczucia jakie towarzyszyły przy odgrywaniu scenek,
6)  dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

pokaz połączony z przeżyciem,

–

inscenizacja.

Środki dydaktyczne:

–

materiały piśmiennicze,

–

literatura z rozdziału 7 dotycząca sposobów negocjacji.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.7. Zasady etyki

5.7.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Stwórz własną piramidę zachowań etycznych wobec klienta.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Ćwiczenie to można wykorzystać pracując w grupie lub indywidualnie.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zastanowić się nad najważniejszymi zasadami, którymi powinien kierować się

profesjonalny terapeuta,

2)  narysować piramidę zachowań etycznych,
3)  zaprezentować wyniki na forum grupy,
4)  skonfrontować swoje wyniki z wynikami innych uczestników ćwiczenia,
5)  dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

burza mózgów,

–

ćwiczenie.

Środki dydaktyczne:

–

arkusz papieru A4,

–

przybory do pisania,

–

literatura z rozdziału 7 dotycząca zachowań etycznych.

Ćwiczenie 2

Opracuj projekt sylwetki zawodowej terapeuty zajęciowego.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Należy zwrócić uwagę na współpracę w grupach przy tworzeniu
projektu.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) określić właściwości jakimi powinien charakteryzować się terapeuta zajęciowy i jaki

powinien być, aby prawidłowo wykonywać swoje obowiązki,

2)  przedyskutować w grupie każdą z umiejętności i cech,
3)  propozycje zapisać na pojedynczych karkach,
4)  pogrupować  kartki  określające  cechy  psychofizyczne  i różne  rodzaje  umiejętności  –

przykleić do dużego arkuszu papieru,

5)  zaprezentować wyniki na forum grupy,
6)  skonfrontować swoje wyniki z wynikami innych uczestników ćwiczenia,
7)  na  podstawie  plakatów opracowanych  przez  poszczególne  grupy  sprecyzować  sylwetkę

profesjonalnego terapeuty zajęciowego.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. EWALUACJA OSIĄGNIĘĆ UCZNIA

Przykłady narzędzi pomiaru dydaktycznego

Test dwustopniowy do jednostki modułowej „Nawiązywanie kontaktów
społecznych”

Test składa się z 25 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

–

zadania 1, 2, 3, 6, 7, 8, 9, 10, 11,13, 14, 15, 17, 18, 19, 20, 22, 23, 25 są z poziomu
podstawowego,

–

zadania 4, 5, 12, 16, 21, 24 są z poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań 0 lub 1 punkt

Za każdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzyma następujące
oceny szkolne

–

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 12 zadań z poziomu podstawowego,

–

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 16 zadań z poziomu podstawowego,

–

dobry – za rozwiązanie 18 zadań, w tym co najmniej 3 z poziomu ponadpodstawowego,

–

bardzo dobry – za rozwiązanie 24 zadań, w tym co najmniej 5 z poziomu
ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. a, 2. c, 3. a, 4. d, 5. d, 6. d, 7. c, 8. c, 9. a, 10. b, 11. a,
12. d, 13. a, 14. c, 15. d, 16. d, 17. c, 18. c, 19. b, 20. c, 21. c, 22. c, 23. c, 24. b,
25. b.

Plan testu

Nr
zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

Wyjaśnić pojęcie psychologii

Wymienić procesy poznawcze

Określić rodzaje operacji myślowych

Ustalić prawidłowe wartości
procentowe dla poszczególnych form
aktywności komunikowania się

Rozpoznać twórcę teorii motywacji

Wskazać metody specjalne
w komunikacji osób niesłyszących,
niewidomych, głuchoniemych

Wyjaśnić termin komunikacja
niewerbalna

Rozróżnić charakterystyczne nastroje
z mimiki twarzy

Odczytać mimikę twarzy

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wymienić okoliczności występowania
konfliktu

11 Wskazać źródła konfliktu

Dokonać analizy gestów
przedstawiających emocje

13 Opisać konsekwencje konfliktów

14 Rozróżnić style komunikacji

15 Opisać konsekwencje konfliktów

16 Ocenić styl negocjowania

17 Wyjaśnić termin asertywność

Wyjaśnić zastosowanie
poszczególnych stylów negocjowania

19 Podać znaczenie cyklu odwetowego

20 Wymienić prawa asertywności

21 Ustalić fazy negocjacji.

Ocenić powinności terapeuty
zajęciowego

23 Dokonać podziału negocjacji

24 Wyjaśnić skrót BATNA

25 Wyjaśnić pojęcie etyki

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1. Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu, z co najmniej jednotygodniowym

wyprzedzeniem.

2.  Przygotuj odpowiednią ilość zadań testowych.
3.  Omów z uczniami cel stosowania pomiaru dydaktycznego.
4.  Zapoznaj uczniów z rodzajem zadań podanych w zestawie oraz z zasadami punktowania.
5.  Przeprowadź  z uczniami  próbę  udzielania  odpowiedzi  na  takie  typy  zadań  testowych,

jakie będą w teście.

6.  Omów z uczniami sposób udzielania odpowiedzi (karta odpowiedzi).
7.  Zapewnij uczniom możliwość samodzielnej pracy.
8.  Rozdaj  uczniom  zestawy  zadań  testowych  i karty  odpowiedzi,  podaj  czas  przeznaczony

na udzielanie odpowiedzi.

9. Postaraj się stworzyć odpowiednią atmosferę podczas przeprowadzania pomiaru

dydaktycznego (rozładuj niepokój, zachęć do sprawdzenia swoich możliwości).

10. Kilka minut przed zakończeniem sprawdzianu przypomnij uczniom o zbliżającym się

czasie zakończenia udzielania odpowiedzi.

11.  Zbierz karty odpowiedzi oraz zestawy zadań testowych.
12.  Sprawdź wyniki i wpisz do arkusza zbiorczego.
13.  Przeprowadź  analizę  uzyskanych  wyników  sprawdzianu  i wybierz  te  zadania,  które

sprawiły uczniom największe trudności.

14. Ustal przyczyny trudności uczniów w opanowaniu wiadomości i umiejętności.
15. Opracuj wnioski do dalszego postępowania, mającego na celu uniknięcie niepowodzeń

dydaktycznych – niskie wyniki przeprowadzonego sprawdzianu.

Instrukcja dla ucznia

1.  Przeczytaj uważnie instrukcję.
2.  Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3.  Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4.  Test  zawiera  25  zadań.  Do  każdego  zadania  dołączone  są  4  możliwości  odpowiedzi.

Tylko jedna jest prawidłowa.

5. Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce

znak X. W przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie
ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

6. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
7. Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż rozwiązanie

zadania na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

8. Zadania: 4, 5, 12, 16, 21, 24 mogą Ci przysporzyć trudności, ponieważ są one na

poziomie trudniejszym niż pozostałe.

9. Na rozwiązanie testu masz 45 minut.

Materiały dla ucznia:

–

instrukcja,

–

zestaw zadań testowych,

–

karta odpowiedzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Psychologia to nauka

a)  badająca powstanie i przebieg procesów psychicznych.
b)  o budowie i czynnościach ciała ludzkiego.
c)  badająca struktury poznawcze.
d)  określająca stany lękowe wśród dorosłych.

2. Do procesów poznawczych należą

a)  emocje i motywacja.
b)  pamięć, myślenie, mowa, ruch.
c)  uczenie się, mowa, pamięć, samokształcenie.
d)  komunikowanie się, uwaga, uczenie się.

3. Jedną z operacji myślowych jest

a)  abstrakcja.
b)  absencja.
c)  arbitraż.
d)  antagonizm.

4. Spośród form aktywności porozumiewania się prawidłową wartość procentową

przedstawia rysunek dotyczący
a)  pisania.
b)  czytania.
c)  mówienia.
d)  słuchania.

Rys. do zadania 4. Rozkład procentowy form aktywności w komunikacji werbalnej [opracowanie własne]

5. Spośród teorii motywacji najpopularniejszą, tzw. piramidę potrzeb stworzył

a)  A. Lincoln.
b)  A. Collins.
c)  R. Cattel.
d)  A. Maslow.

6. W komunikacji osób z niesprawnością narządu wzroku i/lub słuchu metodą specjalną jest

a)  alfabet punktowy.
b)  tabliczka brajlowska.
c)  alfabet łaciński.
d)  język migowy.

pisanie

10%

czytanie

10%

mówienie

20%

słuchanie

42%

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7. Komunikacja niewerbalna to

a)  komunikacja za pomocą słów.
b)  komunikacja bezdźwięczna.
c)  mowa ciała.
d)  komunikacja alternatywna.

8. Na rysunku przedstawiono

a)  radość.
b)  smutek.
c)  gniew.
d)  zdziwienie.

Rys. do zadania 8. Twarz nr 1 [33]

9. Na rysunku przedstawiono

a)  radość.
b)  smutek.
c)  gniew.
d)  zdziwienie.

Rys. do zadania 9. Twarz nr 2 [33]

10. Konflikt występuje zwykle, gdy

a)  występuje zbieg okoliczności.
b)  występuje sprzeczność lub niezgodność interesów w ważnej dla obu stron sprawie.
c)  jesteśmy zaabsorbowani swoimi sprawami.
d)  jest niewłaściwy podział obowiązków.

11. Źródłami konfliktu są

a)  niepełne dane.
b)  wysokie poczucie wartości.
c)  potrzeby człowieka.
d)  zwięzła komunikacja.

12. Postacie na rysunkach przedstawiają stany emocjonalne w kolejności

a)  radość, znudzenie, podejrzliwość, uwagę.
b)  znudzenie, smutek, podejrzliwość, zazdrość.
c)  podejrzliwość, złość, radość, uwagę.
d)  uwagę, znudzenie, radość, podejrzliwość.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. do zadania 12. Wyrażanie emocji [24]

13. Pozytywnymi konsekwencjami konfliktów jest

a)  wzrost motywacji i energii.
b)  koncentracja na konflikcie.
c)  poczucie zagrożenia.
d)  agresja i ucieczka.

14. Można wyróżnić następujące style komunikacji

a)  asertywny, arogancki, ambitny.
b)  pasywny, agresywny, sumatywny.
c)  pasywny, agresywny, asertywny.
d)  asertywny, emotywny, pasywny.

15. Negatywne konsekwencje konfliktów to

a)  wzrost motywacji i energii.
b)  sygnał dysfunkcjonalności.
c)  poczucie sprawiedliwości.
d)  koncentracja na konflikcie.

16. Walka (rywalizacja) to styl

a)  bierno – otwarty.
b)  bierno – egocentryczny.
c)  aktywno – otwarty.
d)  aktywno – egocentryczny.

17. Asertywność to

a) wewnętrzny stan ducha, wyrażający aprobatę dla samego siebie i innych osób.
b) umiejętność wrodzona, pozwalająca na pełne wyrażenie siebie, swoich myśli, emocji

i uczuć.

c) umiejętność pełnego wyrażania siebie w kontakcie z inną osobą czy osobami.
d) aktywność w kontaktach międzyludzkich.

18. Kompromis warto zastosować, gdy

a) dążymy do pokonania uczuć wrogości, przeszkadzających w utrzymywaniu dobrych

stosunków w zespole.

b)  jesteśmy w złej kondycji psychofizycznej.
c)  konieczne jest szybkie rozwiązanie w sytuacji czasowej.
d)  trzeba ochronić siebie przed ludźmi niekompetentnymi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

19. Błędne koło jest cyklem odwetowym w

a)  współpracy.
b)  walce.
c)  kompromisie.
d)  uleganiu.

20. Według praw asertywności można

a)  wyrażać siebie, swoje uczucia, opinie, myśli zawsze i wszędzie.
b)  żądać wysłuchania swoich racji.
c)  korzystać ze swoich praw.
d)  dyskutować w razie niejasności do póki druga strona nie ulegnie.

21. Przedstawienie propozycji stanowi

a)  IV fazę negocjacji.
b)  I fazę negocjacji.
c)  III fazę negocjacji.
d)  II fazę negocjacji.

22. Terapeuta zajęciowy powinien

a)  eksperymentować w pracy z pacjentem.
b)  dyskryminować pacjentów o odmiennej narodowości i wierze.
c)  używać technik, które są zgodne z jego kwalifikacjami.
d)  stosować standardowe rozwiązanie wobec wszystkich pacjentów.

23. Negocjacje dzielą się na

a)  pozycyjne i dywersyjne.
b)  integracyjne i psychologiczne.
c)  pozycyjne i integracyjne.
d)  twarde i pozycyjne.

24. Akronim BATNA oznacza

a)  bezstronną analityczną taktykę negocjacyjnej analizy.
b)  najlepszą alternatywę negocjowanego porozumienia.
c)  efekt negocjowania.
d)  słabe strony negocjacji.

25. Etyka to nauka

a)  o przywarach społeczności.
b)  o moralności.
c)  o rehabilitacji osób niepełnosprawnych.
d)  o ochronie praw pacjenta.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko.............................................................................................................................

Nawiązywanie kontaktów społecznych

Zakreśl poprawną odpowiedź.

zadania

Odpowiedź

Punkty

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Test 2

Test dwustopniowy do jednostki modułowej „Nawiązywanie kontaktów
społecznych”

Test składa się z 25 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

–

zadania 1, 2, 3, 4, 6, 7, 10, 13, 14, 16, 17, 18, 19, 21, 22, 23, 25 są z poziomu
podstawowego,

–

zadania 5, 8, 9, 11, 12, 15, 20, 24 są z poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań 0 lub 1 punkt

Za każdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzyma następujące
oceny szkolne

–

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 12 zadań z poziomu podstawowego,

–

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 16 zadań z poziomu podstawowego,

–

dobry – za rozwiązanie 18 zadań, w tym co najmniej 5 z poziomu ponadpodstawowego,

–

bardzo dobry – za rozwiązanie 24 zadań, w tym co najmniej 7 z poziomu
ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. a, 2. b, 3. a, 4. a, 5. b, 6. d, 7. a, 8. a, 9. d, 10. b, 11. b,
12. c, 13. d, 14. c, 15. a, 16. a, 17. d, 18. c, 19. a, 20. d, 21. b, 22. c, 23. a, 24 c,
25 c.

Plan testu

Nr
zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

Określić ogniwa komunikacji interpersonalnej

Określić rodzaje operacji myślowych

Wskazać procesy poznawcze

Wyjaśnić pojęcie psychologii

Rozpoznać twórcę teorii motywacji

Rozróżnić poszczególne rodzaje metod
komunikowania się z osobami z niesprawnością
wzroku i/lub słuchu

Wymienić źródła konfliktu

Zanalizować mimikę twarzy

Scharakteryzować gesty mimiczne

10 Wyjaśnić skrót BATNA

11 Zinterpretować gesty dłoni

Dokonać analizy gestów przedstawiających
emocje

13 Określić etapy konfliktu

14 Rozróżnić style komunikacji

15 Ustalić fazy negocjacji

16 Wymienić źródła konfliktu

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

17 Wyjaśnić termin asertywność

18 Wymienić prawa asertywności

19 Rozróżnić techniki asertywne

Ustalić prawidłowe wartości procentowe dla
poszczególnych form aktywności
komunikowania się.

21 Wyjaśnić pojęcie etyki

22 Rozpoznać sposób rozwiązania konfliktu

23 Określić definicję mediacji

Określić właściwe zasady postępowania
terapeuty zajęciowego

Wyjaśnić zastosowanie poszczególnych stylów
negocjowania

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1. Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu, z co najmniej jednotygodniowym

wyprzedzeniem.

jakie będą w teście.

na udzielanie odpowiedzi.

9. Postaraj się stworzyć odpowiednią atmosferę podczas przeprowadzania pomiaru

dydaktycznego (rozładuj niepokój, zachęć do sprawdzenia swoich możliwości).

10. Kilka minut przed zakończeniem sprawdzianu przypomnij uczniom o zbliżającym się

czasie zakończenia udzielania odpowiedzi.

sprawiły uczniom największe trudności.

14. Ustal przyczyny trudności uczniów w opanowaniu wiadomości i umiejętności.
15. Opracuj wnioski do dalszego postępowania, mającego na celu uniknięcie niepowodzeń

dydaktycznych – niskie wyniki przeprowadzonego sprawdzianu.

Instrukcja dla ucznia

Tylko jedna jest prawidłowa.

5. Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce

znak X. W przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie
ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

6. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
7. Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż zadanie

rozwiązanie na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

8. Zadania: 5, 8, 9, 11, 12, 15, 20, 24 mogą Ci przysporzyć trudności, ponieważ są one na

poziomie trudniejszym niż pozostałe.

9. Na rozwiązanie testu masz 60 minut.

Materiały dla ucznia:

–

instrukcja,

–

zestaw zadań testowych,

–

karta odpowiedzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. W komunikacji interpersonalnej istnieją trzy ogniwa

a)  nadawca – odbiorca – kod.
b)  nadawca – intencja – kod.
c)  nadawca – interpretacja – dekoder.
d)  nadawca – dekodowanie – odbiorca.

2. Jedną z operacji myślowych jest

a)  absencja.
b)  abstrakcja.
c)  antagonizm.
d)  arbitraż.

3. Do procesów poznawczych należą

a)  uczenie się, mowa, pamięć, samokształcenie.
b)  emocje i motywacja.
c)  pamięć, myślenie, mowa, ruch.
d)  komunikowanie się, uwaga, uczenie się.

4. Psychologia to nauka

a)  badająca powstanie i przebieg procesów psychicznych.
b)  o budowie i czynnościach ciała ludzkiego.
c)  badająca struktury poznawcze.
d)  określająca stany lękowe wśród dorosłych.

5. Spośród teorii motywacji najpopularniejszą, tzw. piramidę potrzeb stworzył

a)  A. Lincoln.
b)  A. Maslow.
c)  A. Collins.
d)  R. Cattel.

6. W komunikacji osób z niesprawnością narządu wzroku i/lub słuchu metodą specjalną jest

alfabet punktowy.

tabliczka brajlowska.

alfabet łaciński.

język migowy.

7. Źródłami konfliktu są

a)  niepełne dane.
b)  wysokie poczucie wartości.
c)  potrzeby człowieka.
d)  zwięzła komunikacja.

8. Na rysunku przedstawiono

a)  gniew.
b)  zdziwienie.
c)  smutek.
d)  radość.

Rys. do zadania 8. Twarz nr 1 [33]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

9. Na rysunku przedstawiono

a)  radość.
b)  smutek.
c)  gniew.
d)  zdziwienie

Rys. do zadania 9. Twarz nr 3 [33]

10. Akronim BATNA oznacza

bezstronną analityczną taktykę negocjacyjnej analizy.

najlepszą alternatywę negocjowanego porozumienia.

efekt negocjowania.

słabe strony negocjacji.

11. Zamieszczony rysunek dłoni charakteryzuje

a)  pozycję dłoni uległej.
b)  pozycję dłoni dominującej.
c)  pozycję dłoni agresywnej.
d)  pozycję dłoni sugerującej.

Rys. do zadania 11. Gesty dłoni [24]

12. Postacie na rysunkach przedstawiają stany emocjonalne w kolejności

a)  podejrzliwość, złość, radość, uwagę.
b)  radość, znudzenie, podejrzliwość, uwagę.
c)  uwagę, znudzenie, radość, podejrzliwość.
d)  znudzenie, smutek, podejrzliwość, zazdrość.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. do zadania 12. Wyrażanie emocji [24]

13. Konflikt przebiega według

a)  2 etapów.
b)  6 faz.
c)  5 kroków.
d)  4 faz.

14. Można wyróżnić następujące style komunikacji

a)  asertywny, arogancki, ambitny.
b)  pasywny, agresywny, sumatywny.
c)  pasywny, agresywny, asertywny.
d)  asertywny, emotywny, pasywny.

15. W fazie przygotowania negocjacji należy przygotować następujące informacje

a)  strony negocjacji, styl negocjacji, wybór negocjatora, miejsce i czas.
b)  styl negocjacji, zakres, procedury.
c)  oferty, strony negocjacji, preambułę.
d)  preambułę, wybór negocjatora, miejsce i czas, zasady arbitrażu.

16. Źródłami konfliktu są

a)  niepełne dane.
b)  wysokie poczucie wartości.
c)  potrzeby człowieka.
d)  zwięzła komunikacja.

17. Asertywność to

a) umiejętność wrodzona, pozwalająca na pełne wyrażenie siebie, swoich myśli, emocji

i uczuć.

b)  wewnętrzny stan ducha, wyrażający aprobatę dla samego siebie i innych osób.
c)  aktywność w kontaktach międzyludzkich.
d)  umiejętność pełnego wyrażania siebie w kontakcie z inną osobą czy osobami.

18. Prawo bycia asertywnym pozwala na

a)  żądanie wysłuchania swoich racji.
b)  wyrażanie siebie, swoich uczuć, opinii, myśli zawsze i wszędzie.
c)  korzystanie ze swoich praw.
d)  dyskutowanie w razie niejasności do póki druga strona nie ulegnie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

19. Technika asertywna „zdartej płyty” polega na

a)  konsekwentnym powtarzaniu tego samego argumentu.
b)  gotowości akceptowania własnych błędów.
c)  zadawaniu pytań partnerowi interakcji.
d)  przeanalizowaniu tego co zostało powiedziane.

20. Spośród form aktywności porozumiewania się prawidłową wartość procentową

przedstawia rysunek dotyczący
a)  pisania.
b)  czytania.
c)  mówienia.
d)  słuchania.

Rys. do zadania 20. Rozkład procentowy form aktywności w komunikacji werbalnej [opracowanie własne]

21. Etyka to nauka

a)  o przywarach społeczności.
b)  o moralności.
c)  o rehabilitacji osób niepełnosprawnych.
d)  o ochronie praw pacjenta.

22. Arbitraż

a)  to sposób rozwiązania konfliktu przez osobę trzecią.
b)  to wspólne działanie uczestników konfliktu w celu jego rozwiązania.
c)  występuje, gdy obie strony konfliktu zwracają się do osoby lub instytucji niezależnej.
d)  to rozwiązanie za pomocą sądu.

23. Mediacje to

a) pośredniczenie w sporze, mające na celu ułatwienie stronom dojście do

porozumienia.

b)  skorzystanie z pomocy arbitra.
c)  wspólne działanie uczestników konfliktu w celu jego rozwiązania.
d)  rozwiązanie za pomocą sądu.

24. Terapeuta zajęciowy powinien

25. Kompromis warto zastosować, gdy

a) dążymy do pokonania uczuć wrogości, przeszkadzających w utrzymywaniu dobrych

stosunków w zespole.

b)  jesteśmy w złej kondycji psychofizycznej.
c)  konieczne jest szybkie rozwiązanie w sytuacji czasowej.
d)  trzeba ochronić siebie przed ludźmi niekompetentnymi.

pisanie

10%

czytanie

10%

mówienie

20%

słuchanie

42%

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko.............................................................................................................................

Nawiązywanie kontaktów społecznych

Zakreśl poprawną odpowiedź.

zadania

Odpowiedź

Punkty

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7. LITERATURA

1.  Aronson E.: Człowiek istota społeczna. PWN, Warszawa 2005
2.  Aronson E.: Psychologia społeczna - serce i umysł. PWN, Warszawa 1997
3.  Argyle M.: Psychologia stosunków międzyludzkich. PWN, Warszawa 2002
4.  Balawejder  K.:  Komunikacja,  konflikty,  negocjacje  w organizacji.  Wydawnictwo

Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 1998

5.  Benien K.: Jak prowadzić trudne rozmowy. WAM, Kraków 2005
6.  Berryman J.: Psychologia moje hobby. GWP, Gdańsk 2005
7.  Biernacka  M.,  Korba  J.,  Smutek  Z.:  Podstawy  przedsiębiorczości.  Zeszyt  ćwiczeń  dla

ucznia. Operon, Gdynia 2006

8.  Cialdini R.: Wywieranie wpływu na ludzi. GWP, Gdańsk 1999
9.  Dana D.: Rozwiązywanie konfliktów. PWE, Warszawa 1993
10.  Chełpa  S.,  Witkowski  T.:  Psychologia  konfliktów.  Praktyka  radzenia  sobie  ze  sporami.

WSiP, Wrocław 1995

11. Fisher R., Ury W.: Dochodząc do tak. PWE, Warszawa, 1994
12. Grzesiak E., Janicka – Szyszko R., Steblecka M.: Komunikacja w szkole. Scenariusze

godzin wychowawczych. GWP, Gdańsk 2005

13. Hamer H.: Psychologia społeczna. Teoria i praktyka. Difin, Warszawa 2005
14. Hogan K.: Sztuka porozumienia. Twoja droga na szczyty. Jacek Santorski&Co,

Warszawa 2001

15.  Kamińska E.: Młodzieżowy wolontariat. ROMEL, Radom 2005
16.  Kozłowski G.: Alfabet punktowy dłoni. Warszawa, 1988
17.  Król – Fijałkowska M.: Stanowczo, łagodnie, bez lęku. W.A.B., Warszawa 2005
18.  Lawson M.: Wobec konfliktu. Wydawnictwo m, Kraków 1993
19.  Lindennnfield  G.:  Asertywność,  czyli  jak  być  otwartym,  skutecznym  i naturalnym.

RAVI, Łódź 1994

20. Majewski T.: Edukacja i rehabilitacja osób głuchoniewidomych. TPG i PZN, Warszawa 1995
21. McKay M., Davis M., Fanning P.: Sztuka skutecznego porozumiewania się. Gdańskie

Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2001

22.  Malim T., Birch A., Wadeley A.: Wprowadzenie do psychologii. PWN, Warszawa 1995
23.  Mastenbroek W.: Negocjowanie. PWN, Warszawa 2000
24.  Pease A.: Mowa ciała. Jak odczytywać myśli innych ludzi z ich gestów. Jedność, Kielce 2001
25.  Robakiewicz J.(red): Człowiek i psychologia. PPU „Park”, Bielsko – Biała 2004
26.  Sobczyk – Matysiak J.: Psychologia kontaktu z klientem. Wydawnictwo Wyższej Szkoły

Bankowej, Poznań 1998

27. Sobiecki R (red.): Podstawy przedsiębiorczości w pytaniach i odpowiedziach. Difin,

Warszawa 2003

28.  Sperling A., P.: Psychologia. Zysk i S-ka, Poznań 1995
29.  Szczepankowski B.: Język migowy. Wprowadzenie. CRS, Warszawa 1974
30.  Uniszewski Z.: Konflikty i negocjacje. Prószyński i S-ka, Warszawa 2000
31.  Zimbardo P. G., Ruch F. L.: Psychologia i życie. PWN, Warszawa 1996
32.  http://hentaiszit.friko.pl/rysuj/usta.htm
33.  www.psychologia.edu.pl
34.  http://www.niepelnosprawni.pl
35.  http://www.rehabilitacja.pl
36.  http://www.terapiazajeciowa.info