====D.Virtue-Dzieci Indygo.rtf

Spis treści

Przedmowa...4

Wprowadzenie. Mali posłańcy światła...6

Dlaczego nazywane są Dziećmi Indygo?
WraŜliwe na poraŜkę...10
Co znajdziesz w tej ksiąŜce...11
ROZDZIAŁ PIERWSZY.

Czy ja lub moje dziecko jesteśmy Indygo?

...14

ROZDZIAŁ DRUGI.

ADD, ADHD i Ritalin

...15

Jakby tego było mało...16
Dzieci Indygo opowiadają się przeciwko środkom odurzającym...16
ROZDZIAŁ TRZECI.

Cel Dzieci Indygo

...20

Źródła Celu Dzieci Indygo...20
Telepatyczne Dzieci Indygo...22
Dzieci Indygo a Nowa Era Pokoju...22
Cel i poczucie sensu...24
Zdolność natychmiastowej manifestacji...25
Przypominanie sobie swego Celu śyciowego...26
Przypominanie sobie swojego Osobistego Celu...27
Przypominanie sobie swego Celu globalnego...31
Znaczenie odkrycia swego Celu śyciowego...33
Ukierunkowanie talentów dzieci..33
ROZDZIAŁ CZWARTY.

Terapia Anielska dla Indygo

...34

Obawy przed upadłymi aniołami i nieprzyjaznymi istotami...35
Oczyszczanie Dzieci Indygo...35
Więcej o Archaniele Michale - jak moŜe pomóc tobie i twemu dziecku...35
Technika odkurzacza Archanioła Michała...36
Przeprowadzenie oczyszczenia: prośba o pozwolenie...36
RóŜowa tarcza - ochrona przed przyszłym atakiem psychicznym...38
Zapewnienie fizycznego bezpieczeństwa twoich dzieci dzięki aniołom...38
Czym jest sznur eteryczny...39
Przecinanie sznurów eterycznych...40
Rozmawianie z aniołami stróŜami swoich dzieci...40
Uzdrawianie nieporozumień...40
Jeśli martwisz się o swoje dzieci...41
Terapia Anielska wobec objawów ADD i ADHD...41
Rozmowy z dziećmi o aniołach...44
Praca z energią rozzłoszczonych dzieci...45
Przenikanie do snów swoich dzieci...45
ROZDZIAŁ PIĄTY.

Intuicja a Dzieci Indygo

...47

Impulsywność a intuicja...47
Dar wizji...48
PomóŜ swym dzieciom rozwijać pamięć fotograficzną...49
Moc wizualizacji...50
Wspólne wizualizacje rodziców z dziećmi...51
Chwalenie duchowych uzdolnień swoich dzieci...51
ROZDZIAŁ SZÓSTY.

Jak pozbyć się bezsenności i przeraŜających wizji

...52

Bezsenność wywoływana przez przeraŜające wizje...53
Oczyszczanie pokoju...54
Metody feng shui pomocne przy bezsenności...54
Dzieci Indygo i królestwo niewidzialnego...55

Dobranoc...59
ROZDZIAŁ SIÓDMY.

Gimnastyka: naturalne wprowadzanie zmian w chemii

mózgu i w zachowaniu

...60

Motywacja do ćwiczeń...61
Dlaczego ćwiczenia są niezbędne dla Dzieci Indygo...61
Zamień ćwiczenia w zabawę...62
Wschodnie formy ćwiczeń...62
ROZDZIAŁ ÓSMY.

Naturalne dzieci w nienaturalnym świecie

...63

Kontakt z naturą...64
UltrawraŜliwe Dzieci Indygo...65
Sztuczne dodatki do Ŝywności...65
Odtruwanie swego ciała...66
Dzieci Indygo a zwierzęta...67
Dzieci Indygo a ekologia...68
ROZDZIAŁ DZIEWIĄTY.

Pokarm a samopoczucie Dziecka Indygo

...69

Dzieci Indygo wiedzą...69
Energia duchowa poŜywienia...70
Hipoglikemia czy ADHD? ...71
Co na śniadanie? ...72
Suplementy a zachowanie charakterystyczne dla ADHD...73
Kwasy tłuszczowe a zachowanie...74
Barwniki, cukier, konserwanty i dodatki do Ŝywności...74
Ayurveda a nawyki Ŝywieniowe Dzieci Indygo...76
Opanowanie i uzdrawianie łaknienia...78
Emocje, łaknienie i Terapia Anielska...79
Terapia Anielska wobec łaknienia...80
ROZDZIAŁ DZIESIĄTY.

Ekspresja twórcza

...82

Głód kreatywności...83
Jak uczą się Dzieci Indygo...84
ADHD czy kreatywność?...84
ROZDZIAŁ JEDENASTY.

Co Dzieci Indygo chcą nam powiedzieć

...86

ROZDZIAŁ DWUNASTY.

Astrologia a Dzieci Indygo...93

Wprowadzenie do astrologii...93
śywioły...93
Wzajemne oddziaływanie Ŝywiołów...95
Spojrzenie na znaki zodiaku...96
ROZDZIAŁ TRZYNASTY.

Bezwarunkowa miłość do siebie

...104

Uzdrawianie bolesnych przeŜyć Dzieci Indygo...105
Anielskie afirmacje...106
Posłowie.

Przesłanie dla Dzieci Indygo

...108

Bibliografia...109

Przedmowa

Jan Tober

Wiosną  1999  roku  razem  z  Lee  Carroll’em  napisałam  ksiąŜkę  zatytułowaną  Dzieci  Indygo.
Dotyczyła ona kwestii nowego rodzaju dzieci, rodzących się na naszej planecie, które nazwaliśmy
Dziećmi Indygo.
Przez  ostatnie  dziesięć  lat  Lee  i  ja  podróŜowaliśmy  po  całym  świecie  jako  autorzy  i  głosiciele
samoumocnienia  i  mocy  miłości.  Przez  ostatnie  kilka  lat  uwaga  naszych  słuchaczy,  a  szczególnie
rodziców,  opiekunek,  doradców,  nauczycieli,  dziadków  i  wszystkich  innych  osób  mających
bezpośredni  kontakt  z  dziećmi,  często  kierowała  się  ku  jednemu  pytaniu,  które  brzmiało:  „Co
moŜemy  zrobić,  Ŝeby  po  móc  tym  dzieciom?"  Osoby  te  martwiły  się  gwałtownym  wzrostem
przypadków  powszechnego  przepisywania  i  podawania  Ritalinu  bądź  innych  podobnych  środków
młodym  ludziom.  W  niektórych  stanach  zaczęto  podawać  ten  środek  nawet  dzieciom  w  wieku
przed  szkolnym  i  jeszcze  młodszym.  Wzrost  uŜycia  tych  leków  jest  szokujący,  a  wraz  z  nim
wzrasta niepokój.
KsiąŜkę  zakończyliśmy  wnioskiem,  Ŝe  dzisiejsze  dzieci  są  inne  -  bardziej  wymagające,
inteligentniejsze,  bardziej  konfliktowe,  bar  dziej  intuicyjne,  bardziej  duchowe,  a  w  niektórych
przypadkach nawet bardziej brutalne (jak w przypadku niedawnych zabójstw w szkołach, w których
dzieci  zabijały  dzieci)  niŜ  jakiekolwiek  pokolenie  przed  nimi.  Taka  sytuacja  wymaga  innego  typu
wychowania i szkolnictwa - odmiennego od starych metod.
Dr  Doreen  Virtue  jest  jedną  z  głównych  współautorek  naszej  ksiąŜki  napisanej  w  1999  roku,  w
której  po  raz  pierwszy  przedstawiliśmy  określenie  „Dzieci  Indygo"  szerokiej  rzeszy  czytelników.
Jest  ona  duchowym  doktorem  psychologii  i  wykładowcą,  przyczyniającym  się  w  znacznej  mierze
do zmiany paradygmatu, czego konieczność społeczeństwo musi uznać i wdroŜyć w Ŝycie.
W dzisiejszych czasach łatwo szafuje się określeniami ADD (zespół zaburzeń koncentracji uwagi) i
ADHD  (zespół  nadpobudliwości  psychoruchowej  z  deficytem  uwagi),  które  stały  się  juŜ
wyraŜeniami codziennego uŜytku. Co więcej, konwencjonalne metody wychowawcze i edukacyjne
są  juŜ  przestarzałe  -  niektóre  wręcz  archaiczne.  śadne  z  rozwiązań  przedstawianych  w  licznych
ksiąŜkach  na  temat  ADD,  ADHD  i  związanych  z  nimi  leków  wciąŜ  nie  jest  dla  rodziców
przekonujące, szczególnie z holistycznego punktu widzenia. KsiąŜka Doreen koncentruje się na tym
temacie  i  przedstawia  pozytywne  wskazówki  i  alternatywy.  Jak  powiew  świeŜego  powietrza,  jej
podejście pomaga nam zrównowaŜyć ten problem w świetle nowych cech, którymi odznaczają się
nasi młodzi ludzie - ci, których nazywamy Dziećmi Indygo.
Kim  są  te  obecnie  masowo  juŜ  przychodzące  na  świat  Dzieci  Indygo  i  skąd  dowiedzieliśmy  się  o
tym  zjawisku?  W  połowie  lat  siedemdziesiątych  poznałam  niezwykłą  nauczycielkę  i  doradczynię,
Nancy  Ann  Tappe.  Nancy  badała  kolory  ludzkiej  aury  i  ich  ewentualne  znaczenie  w  dalszych
badaniach związanych z kwestiami terapeutycznymi. W 1982 roku napisała ksiąŜkę Understanding
Your Life Through Color (Zrozumieć swoje Ŝycie dzięki kolorom).
Nancy sklasyfikowała pewne typy ludzkich cech i wzory zachowań, które wydawały się korelować
z  barwami  pola  elektromagnetycznego  otaczającego  wszystkie  Ŝywe  istoty  -  w  przypadku  ludzi
zwanego  polem  aurycznym.  Po  licznych  badaniach,  Nancy  stworzyła  zadziwiająco  dokładny  i
odkrywczy  system  opisu  psychologicznego,  wykorzystującego  tę  nową  metodę  kolorów  aury  -
odsłaniając  całkowicie  nowy  obszar  pozwalający  na  kategoryzowanie ludzkich zachowań. Jeden z
nowych, zauwaŜonych przez Nancy typów, charakteryzował się niebieskim kolorem widocznym u
około osiemdziesięciu procent dzieci urodzonych po roku 1980. Nazwała ten kolor „indygo" i stąd
teŜ wzięła się nazwa naszej ksiąŜki oraz późniejszych badań dotyczących tych nowych dzieci.
Me wszystkie Indygo mają zespół ADD/ADHD i nie wszystkie dzieci, u których zdiagnozowano te
objawy,  są  automatycznie  Indy  go.  Tym  niemniej,  charakterystyczne  zachowania  Dzieci  Indygo
często  wydają  się  być  identyczne  z  tymi,  które  towarzyszą  wspomnianym  zaburzeniom.  W  naszej

ksiąŜce, stosujemy następującą definicję:

Dziecko  Indygo  to  takie,  które  wykazuje  nowy  i  niezwykły  zestaw  cech
psychologicznych  oraz  wzorzec  zachowania,  który  wcześniej  nie  został
powszechnie  udokumentowany  Wzorzec  ten  obejmuje  wspólne  wyjątkowe
elementy sugerujące, Ŝe osoby mające kontakt z takim dzieckiem (szczególnie
rodzice)  zmieniają  swoje  podejście  do  niego  i  sposób  jego  wychowania,  aby
wytworzyć  stan  równowagi.  Zignorowanie  tych  nowych  wzorców  potencjalnie
oznacza wywołanie nierównowagi i frustracji w umyśle tego cennego nowego
człowieka.

Wymieniliśmy równieŜ najczęstsze wzorce zachowania Dzieci Indygo:

1.Przychodzą na świat z poczuciem królewskiej godności (i często zachowują się zgodnie z nią).
2.Mają poczucie „zasługiwania, by tutaj być" i zaskoczone są, kiedy inni go nie podzielają.
3.Poczucie własnej wartości nie jest dla nich istotną kwestią. Często mówią swoim rodzicom, „kim
są".
4.Mają  problemy  z  uznaniem  bezwarunkowej  władzy  (nieudzielającej  wyjaśnień  i  niedającej
moŜliwości wyboru).
5.Po prostu nie robią pewnych rzeczy; na przykład, czekanie w kolejce jest dla nich trudne.
6.Frustrują je systemy oparte na rytuałach i niewymagające twórczego myślenia.
7.Często dostrzegają lepsze sposoby robienia czegoś, zarówno w domu, jak i w szkole, co sprawia,
Ŝe wydają się być „pogromcami systemów" (przeciwnymi kaŜdemu systemowi).
8.Wydają  się  być  nastawione  antyspołecznie,  o  ile  nie  przebywają  w  towarzystwie  podobnych  do
siebie.  Jeśli  w  ich  otoczeniu  nie  ma  osób  o  poziomie  świadomości  podobnym  do  ich  poziomu,
często  zwracają  się  do  swego  wnętrza,  czując  się,  jakby  nie  rozumiał  ich  Ŝaden  człowiek.  Szkoła
często jest dla nich niezwykle trudnym doświadczeniem społecznym.
9.Nie  reagują  na  dyscyplinę  opartą  na  wywoływaniu  poczucia  winy  („Poczekaj,  niech  tylko  twój
ojciec wróci do domu").
10.Nie wstydzą się mówić o tym, czego potrzebują.

Czytając  niniejszą  ksiąŜkę,  napisaną  przez  tę  pełną  miłości  i  od  dania  kobietę,  otwórzcie  serca  i
umysły  na  nowe  moŜliwości,  jakie  otwierają  się  dla  waszych  dzieci.  Dr  Virtue  wypełnia  lukę
pomiędzy  linearnymi  i  kreatywnymi  ideami,  które  są  obecnie  dostępne  społeczeństwu.  Jej
osiągnięcia  są  potęŜne,  a  intuicja  ma  moc  oświecania.  Jestem  podekscytowana  i  zachwycona
wnoszonym przez nią wkładem.
Te  dzieci  to  nasza  przyszłość.  Przekształćmy  obecną  rzeczywistość  mocą  swych  serc,  zmieniając
potencjalną  przyszłość  i  tworząc  warunki  do  bardziej  zrównowaŜonego  Ŝycia.  Stańmy  się
tęczowym pomostem łączącym stare sposoby z nowymi - dla naszych dzieci, dla nas samych i dla
naszej planety.
Dziękujemy ci, Doreen, za tę ksiąŜkę!

Jan Tober,

WSPÓŁAUTORKA DZIECI INDYGO

Moim Dzieciom Indygo:

Chuckowi, Grantowi, Nicole i Catherinc.

D zi ę k uj ę za w a szą B osk ą M i ł ość i Św i a t ł o!

Bukiet podziękowań dla Lee Carrolla, Jan Tober, Nancy Ann Tappe,

Charlesa Schenka, Nicole Farmer,Stevena Farmera, Granta Schenka,

Michele Avanti, Aleca Bridgesa, Jill Kramer, Reid Tracy, Louise L. Hay,

Rona Tillinghasta, i dla wszystkich Dzieci Indygo oraz ich rodziców,

których wypowiedzi i historie znacznie wzbogaciły tę ksiąŜkę.

WPROWADZENIE

Mali posłańcy światła

Dzieci  Indygo  reprezentują  szczególny  rodzaj  osób,  które  pojawiają  się  na  naszej  planecie,  aby
obdarzyć  nas  swymi  darami.  Są  tu  po  to,  Ŝeby  zmienić  nasze  systemy  polityczne,  edukacyjne,
Ŝywieniowe,  rodzinne  i  inne.  Są  tu  teŜ  po  to,  aby  pomóc  nam  wszystkim  dotrzeć  do  swoich
potencjałów poprzez stanie się bardziej naturalnymi i intuicyjnymi.
Podobnie jak pierwsi osadnicy w Ameryce Północnej czy w Australii, Indygo są niezaleŜne, uparte i
twórcze.  Mają  do  wykonania  pewne  zadanie  i  nie  pozwolą  nikomu  stanąć  sobie  na  drodze.
Poprzednie  pokolenia  otrzymały  intuicyjne  przesłanie:  „Zmienić  rząd,  uzdrowić  świat".  Podjęły
działania  w  tym  kierunku,  ale  uległy  apatii  i  obowiązkom  rodzinnym,  które  je  zniechęciły  i
rozproszyły. Dzieci Indygo nie pozwolą, by znowu tak się stało - to znaczy, o ile ich nie odurzymy i
nie zmusimy do uległości. Istnieją jednak ludzie, którzy odrzucają zmiany reprezentowane przez te
dzieci.  Chcieliby,  aby  system  szkolnictwa  pozostał  niezmieniony  i  Ŝeby  Dzieci  Indygo
podporządkowały  się  istniejącym  systemom.  PoniewaŜ  Dzieci  Indygo  nie  moŜna  do  ni  czego
zmusić,  a  przymus  postrzegają  one  jako  formę  nieuczciwej  manipulacji,  są  one  podstępnie
odurzane, Ŝeby je lepiej „dopasować".
Dzieci  Indygo  często  szufladkuje  się  jako  cierpiące  na  ADD  albo  ADHD.  Skróty  te  oznaczają
odpowiednio:  zespół zaburzeń koncentracji uwagi oraz zespół nadpobudliwości psychoruchowej z
deficytem  uwagi.  Jednak  dzieci  te  nie  są  zaburzone  -  zaburzony  jest  świat,  do  którego  usiłują  się
dopasować!  Pełen  jest  nienaturalności  i  nieuczciwości.  I,  jak  powiedziała  Dawn,  Dziecko  Indygo,
które będę w niniejszej ksiąŜce cytować: „Och, rzeczywiście cierpimy z powodu zaburzenia uwagi.
Dostajemy  za  mało  uwagi  od  swoich  rodziców  i  innych  dorosłych,  od  których  potrzebujemy
pomocy i przewodnictwa".
W  świecie  współczesnym  ludzie  okłamują  siebie  samych  i  innych,  utrzymując  się  przy  Ŝyciu  za
sprawą przetworzonej Ŝywności i zanieczyszczonego powietrza. Codziennie chodzą do pracy, której
nienawidzą  i  odcinają  się  od  przepełniającego  ich  uczucia  niezadowolenia.  Z  drugiej  strony,
dzieciom  tym  brakuje  umiejętności  dystansowania  się  i  okłamywania  siebie.  Posiadają
niewiarygodne właściwości telepatyczne i zbyt wiele uczciwości, by siebie oszukiwać. W pewnym
sensie, Dzieci Indygo stanowią dla nas wszystkich zdrowe modele ról.

Być moŜe ADHD w rzeczywistości oznacza:

ttention

ialed into a

igher

imension

A  jeśli  spojrzymy  na  termin  ADD  jak  na  angielski  wyraz  add  (dodać),  dostrzeŜemy,  Ŝe  jest  to
synonim  słowa  plus  i  znak  dodatni.  Prawda  jest  taka,  Ŝe  Dzieci  Indygo  posiadają  wiele  cech
pozytywnych i Ŝe mogą stać się plusem w swojej rodzinie i społeczności.
Dzieci  Indygo  stworzone  są  do  trudnej  misji,  obejmującej  przebudowanie  naszego  rządu  oraz
systemu edukacyjnego i społecznego. To prawie tak, jakby przebywały na obozie szkoleniowym dla
rekrutów, przygotowując się do walki. Dzieci Indygo wymagają w swoim Ŝyciu wysokiego stopnia
stymulacji  i  pobudzenia.  Zupełnie,  jakby  ich  mózgi  przystosowane  były  do  znoszenia  wysokich
dawek  stresu,  a  jeśli  otoczenie  nie  zapewnia  im  stymulacji  w  wystarczających  ilościach,  Dzieci
Indygo same jej poszukują albo ją tworzą.
Dzieci  utalentowane  i  dzieci  z  zespołem  ADHD  mają  wiele  podobnych  cech,  takich  jak  wysoki
iloraz  inteligencji,  kreatywność  i  skłonność  do  podejmowania  ryzyka.  Specjaliści  twierdzą  nawet,

Uwaga skierowana ku wyŜszym wymiarom (przyp. tłum.)

Ŝe jedyna róŜnica między dziećmi utalentowanymi a tymi z zespołem ADHD polega na tym, Ŝe te
pierwsze kończą to, co zaczęły, te drugie zaś porzucają rozpoczęte projekty. Być moŜe zatem dzieci
z  zespołem  ADHD  potrzebują  jedynie  wskazówek  odnoszących  się  do  umiejętności
organizacyjnych, a nie Ritalinu.
Dzieci Indygo to młodzi ekscentrycy, którzy tworzą własne reguły i Ŝyją tak, jak dyktuje im serce i
rozum.  Jednak  nawet  ta  skłonność  ma  swe  pozytywne  strony.  Dr  David  Weeks  z  Edynburskiego
Szpitala  Królewskiego  w  Szkocji  przeprowadził  wywiad  z  1100  „ekscentrykami".  Odkrył,  Ŝe
posiadają  oni  trzy  zasadnicze  cechy  wspólne:  (1)  silną  wolę;  (2)  poczucie  humoru;  (3)  twórczą
wyobraźnię.  Miewają  teŜ  mniej  problemów  ze  zdrowiem  niŜ  ogół  populacji,  a  takŜe  Ŝyją  dłuŜej.
Poza tym, dr Weeks odkrył, Ŝe „ekscentrycy są radośni, idealistyczni i pełni projektów mających po
prawić lub zbawić świat". Jak widać, bycie ekscentrykiem ma wiele plusów.
Dr  Weeks  wysnuł  wniosek,  Ŝe  „wspólną  cechą  ekscentryków  jest  nadrzędna  ciekawość,  która
popycha  ich  naprzód,  a  często  czyni  obojętnymi  na  drobne  irytacje  i  stresy  codziennego  Ŝycia,
dręczące  ogół  populacji".  Dzieci  Indygo  i  ekscentrycy  są  zbyt  zajęci  marzeniami  o  sposobach
zbawienia świata, by zawracać sobie głowę słaniem łóŜka!
Pewna  historia  mówi  o  dziewczynce,  która  natknęła  się  na  wielką  kopę  nawozu.  Wzięła  szuflę  i
zaczęła wściekle w nim kopać. Kiedy jej matka to zauwaŜyła, powiedziała:
Mój BoŜe! Co ty wyprawiasz?
Wiem, Ŝe przy takiej ilości nawozu gdzieś tu musi być kucyk! -odparła dziewczynka.
W  przypadku  Dzieci  Indygo  często  musimy  inaczej  odczytywać  ich  zachowanie  i  tak  jak  ta
dziewczynka  „dokopywać  się  do  tego  kucyka".  Często  te  dzieci  są  karane,  strofowane  i
wyśmiewane - jeśli nie w domu, to przez nauczycieli i rówieśników. Zaczynają się wstydzić tego,
kim są. Ten wstyd przyćmiewa blask ich złotych talentów. Podobnie jak zbity pies, Dzieci Indygo
często  chodzą  ze  zwieszoną  głową  i  „podkulonym  ogonem".  Znaczna  część  problemów  z
zachowaniem  tych  dzieci  wynika  z  traumatycznego  wstydu  i  naduŜyć  emocjonalnych,  a  nie  z
zespołu ADD.
Dzieci  Indygo  wiedzą,  Ŝe  są  inne niŜ większość. Wiele z nich mówiło mi: „Czuję się, jakby jakiś
autobus wysadził mnie na tej planecie i zastanawiam się, kiedy znowu przyjedzie, Ŝeby zabrać mnie
z powrotem do domu". Na szczęście teraz jest juŜ dość Dzieci Indygo, Ŝeby mogły tworzyć grupy
rówieśnicze w szkole. Podobnie jak kliki, które wielu z nas pamięta („The Jocks", „The Socialites",
itd.), powstała nowa grupa - są to Dzieci Indygo.
Ta  grupa  moŜe  stworzyć  tarczę  łagodzącą  ból,  który  jest  rezultatem  dokuczania  i  karcenia  za
inność.  Pozbawione  wsparcia  ze  strony  przyjaciół  i  rodziny,  wraŜliwe  Dzieci  lndygo  mogą
uwierzyć,  Ŝe  coś  jest  z  nimi  nie  tak.  MoŜe  to  prowadzić  do  zachowań  typu  acting-out

lub

zachowań niezwykle introwertycznych.
„ADD  nie  jest  przyczyną  przestępczości",  mówi  Jeffrey  Freed,  metodyk  i  autor  ksiąŜki  Right-
Brained Children in a Left-Brained World (Dzieci o dominującej prawej półkuli mózgu w świecie
zdominowanym  przez  lewą  półkulę).  „Sądzę  natomiast,  Ŝe  czynnikami,  które  się  do  niej
przyczyniają,  jest  nieuzasadnione  zaszufladkowanie  i  poczucie  wstydu,  towarzyszące  temu
zespołowi.  Większość  tych  buntowniczych  odmieńców  mogłaby  prowadzić  szczęśliwe  i  udane
Ŝycie, gdyby nie ich »przewinienie« wynikające z odmiennego stylu uczenia się".
Indygo  czują  się  staro  od  chwili  urodzenia.  W  pewnym  sensie,  wiedzą  one  znacznie  więcej  niŜ
dorośli,  mają  jednak  niewielkie  moŜliwości  wyraŜania  swoich  talentów  ze  względu  na  czasowe  i
finansowe ograniczenia systemu edukacyjnego. Szkoła i odrabianie lekcji zajmują im cały dzień - a
na  dodatek  nie  dostają  za  to  nawet  złamanego  grosza!  Jak  czułbyś  się,  gdybyś  musiał  przebywać
gdzieś całymi dniami, w towarzystwie ludzi, którzy dokuczają ci albo cię unikają, mówiąc, Ŝe coś
jest  z  tobą  nie  tak  -  i  gdybyś  nie  otrzymywał  za  to  pieniędzy?  Oczywiście,  mówiono  by  ci,  Ŝe

Angielski termin actingout (wyładowanie się) stosowany jest w psychologii na określenie rodzaju zachowań, w

których nieuświadomione impulsy wyraŜane są bezpośrednio poprzez działanie. Jest to jeden z mechanizmów
obronnych, umoŜliwiających uniknięcie uświadomienia sobie emocji towarzyszących zwykle tym impulsom. Actingout
często prowadzi do działań aspołecznych (przyp. tłum.).

„kiedyś" cała ta praca wyjdzie ci na korzyść, ale nie miałbyś całkowitej pewności, w jaki sposób
miałoby się to zdarzyć.
Pewna dziewiętnastoletnia dziewczyna Indygo tak opisała mi swoje doświadczenia szkolne i
Ŝyciowe:

Mam  na  imię  Alicia,  co  oznacza  „prawdomówna".  śyję  w  zgodzie  ze  swoim
imieniem. Nie znoszę kłamstw i nieuczciwości. Kiedy jestem w szkole, nie mogę
słuchać.  Wiem,  Ŝe  nie  ma  sensu  uczyć  się  tego,  czego  próbują  mnie  tam
nauczyć, poniewaŜ w przyszłości nigdy nie będę z tego korzystała.
Wiem, Ŝe moje Ŝycie na Ziemi ma swój cel. Jestem tego całkowicie pewna, nie
wiem tylko na czym ten cel polega. Wiem, Ŝe mam pomagać ludziom, ale nie
wiem komu ani jak. Wiem, Ŝe istnieje coś większego i Ŝe ma to coś wspólnego z
moją  duszą,  a  nie  wiedzą  szkolną,  bardzo  łatwo  mogę  pogubić  się  w  tym
świecie,  ale  zawsze  coś  sprowadza  mnie  z  powrotem,  a  ja  wiem,  Ŝe  są  to
anioły. Wiem, Ŝe mnie strzegą, bo okazują mi to tysiąc razy dziennie. Widziałam i
czułam  anioły  i  wiem,  kiedy  są  przy  mnie.  Chciałabym  powiedzieć  swoim
przyjaciołom i rodzinie to, co wiem, ale oni nie rozumieją.

Indygo  są  dziećmi  niezwykle  twórczymi,  a  ich  sposób  myślenia  jest  bardzo  nowatorski.  Ten  styl
myślenia  dał  początek  wielu  przełomowym  odkryciom.  Jeśli  jednak  nie  jest  on  właściwie
rozumiany  i  ukierunkowany,  błyskotliwość  Indygo  moŜe  zostać  zdiagnozowana  jako  ADD  lub
ADHD.  Wielu  badaczy  uwaŜa,  Ŝe  Einstein,  Edison,  da  Vinci,  a  takŜe  inni  wielcy  myśliciele
zostaliby  uznani  za  cierpiących na ADD, gdyby Ŝyli w dzisiejszych czasach. Oczywiście, wiedząc
to,  co  teraz  o  nich  wiemy,  z  pewnością  nie  chcielibyśmy,  aby  tym  błyskotliwym  naukowcom  i
filozofom udaremniono ich znaczącą pracę.
A  znaczenie  jest  kluczem  do  pracy  z  Dzieckiem  Indygo.  Moja  praca  doradcy  duchowego
przekonała  mnie,  Ŝe  kaŜda  dolegliwość  o  charakterze  psychologicznym  zawsze  sprowadza  się  do
jednego: dana osoba nie pracuje nad swoim Boskim Celem śyciowym. Sam fakt, Ŝe twoje dziecko
jest, cóŜ, dzieckiem, nie oznacza, Ŝe nie odczuwa ono lęku egzystencjalnego. W obecnych czasach
dzieci zaczynają kwestionować znaczenie Ŝycia juŜ w bardzo młodym wieku. Być moŜe ty teŜ tak
robiłeś.
ChociaŜ Indygo uczą się i działają w odmienny sposób, nie oznacza to, Ŝe są mniej inteligentne. Dr
Jane  Healy,  autorka  ksiąŜki  Endangered  Minds  (ZagroŜone  umysły),  twierdzi,  Ŝe  dzisiejsi
uczniowie wykazują wyŜszy iloraz inteligencji w porównaniu do poprzednich pokoleń uczniów.
Dzieci  Indygo  nie  są  nierozgarnięte!  Chodzi  o  to,  Ŝe  ich  ogólny  iloraz  inteligencji  odzwierciedla
pewną przemianę, wskazującą na zwiększenie inteligencji w sferze niewerbalnej, a obniŜenie jej w
sferze  umiejętności  werbalnych.  PoniewaŜ  jednak  wskaźniki  ilorazu  inteligencji  stanowią
połączenie  umiejętności  werbalnych  i  niewerbalnych,  ogólny  poziom  inteligencji  jest  obecnie
wyŜszy niŜ kiedykolwiek przedtem.
Tym  niemniej,  być  moŜe  nie  dostrzegasz  oznak  inteligencji  Dzieci  Indygo  na  ich  świadectwach
szkolnych.  Zamiast  w  szkole,  ich  błyskotliwość  objawia  się  poprzez  znakomite  wyniki  w  grach
wideo,  poprzez  tworzenie  przepięknych  naszyjników  z  paciorków  albo  zapamiętywanie  kaŜdego
słowa  ze  swoich  ulubionych  piosenek.  W  tej  ksiąŜce  omówimy  sposoby  przeniesienia  tej
inteligencji w inne sfery Ŝycia, takie jak szkoła i relacje rodzinne.
Dzieci  Indygo  to  grupa  jednostek,  które  po  raz  pierwszy  pojawiły  się  na  tej  planecie  w  późnych
latach  siedemdziesiątych.  Niektóre  z  nich  przybyły  juŜ  wcześniej,  jako  „pionierzy".
Najwcześniejsze  Dzieci  Indygo  pojawiły  się  w  niewielkich  grupkach  w  późnych  latach
pięćdziesiątych  i  sześćdziesiątych,  aby  zbadać  tę  planetę  na  uŜytek  większej  grupy,  która  miała
podąŜyć ich śladem.
Czytając  o  tych  Dzieciach  Indygo,  moŜesz  stwierdzić,  Ŝe  identyfikujesz  się  z  ich  cechami.  Być
moŜe  zastanawiasz  się  nawet:  „Czy  to  moŜliwe,  Ŝebym  był  Dzieckiem  Indygo,  nawet  jeśli  jestem
juŜ osobą dorosłą?" Jeśli tak właśnie myślisz w trakcie czytania tej ksiąŜki, to dzieje się tak dlatego,
Ŝe  nawiązujesz  kontakt  z  tą  częścią  scenariusza  Indygo,  która  pokrywa  się  z  twoim  Celem
śyciowym. Podobnie jak Dzieci Indygo, jesteś posłańcem światła.

Dlaczego nazywane są Dziećmi Indygo?

Określenie  „Dzieci  Indygo"  odnosi  się  do  koloru  indygo,  będącego  głębokim  odcieniem  błękitu,
podobnym  do  tego,  jakim  charakteryzuje  się  lapis  lazuli  albo  dŜins.  Termin  ten  wywodzi  się  od
kolorów czakr lub teŜ energii. KaŜde pokolenie wydaje się posiadać świadomość grupową lub, jeśli
wolisz, wspólny cel. KaŜdemu pokoleniu moŜemy przyporządkować jakąś kwestię oraz związaną z
nią czakrę wraz z odpowiadającym jej kolorem.
Na  przykład  dla  ludzi  Ŝyjących  w  czasach  po  Wielkiej  Depresji  i  po  drugiej  wojnie  światowej,  w
latach  czterdziestych  i  pięćdziesiątych,  waŜna  była  kwestia  bezpieczeństwa.  Pobierali  się  w
młodym  wieku  i  nie  zmieniali  pracy  przez  całe  Ŝycie.  Szczęście  w  małŜeństwie  i  kariera  miały
drugorzędne znaczenie w stosunku do bezpieczeństwa, jakie zapewniała im ich pozycja społeczna.
Taki punkt widzenia bliski jest czakrze podstawy, czyli centrum energetyczne mu znajdującemu się
u podstawy kręgosłupa.
KaŜda  czakra  wiruje  z  róŜną  prędkością,  zaleŜnie  od  przypisanych  jej  kwestii.  Czakry  przypisane
sprawom materialnym wirują wolniej niŜ te, skoncentrowane na kwestiach bardziej duchowych.
Być moŜe wiesz, Ŝe kiedy światło porusza się wolno, postrzegane jest jako ciepłe kolory, takie jak
czerwony,  pomarańczowy  i  Ŝółty.  Im  szybciej  poruszają  się  fale  świetlne,  tym  chłodniejsze  są  ich
bar  wy.  Fioletowy  jest  kolorem  o  najwyŜszej  szybkości,  a  utoŜsamiany  jest  z  najbardziej
duchowymi częstotliwościami.
Pokolenie  lat  pięćdziesiątych,  kojarzone  z  czakra  podstawy,  mogłoby  otrzymać  nazwę  „dzieci
czerwonego promienia", a to dlatego, Ŝe czakra podstawy wiruje tak wolno i wydaje się być czakra
w kolorze o najmniejszej szybkości: czerwonym.
W  latach  sześćdziesiątych  i  siedemdziesiątych  młodych  ludzi  w  mniejszym  stopniu  zajmowały
kwestie  bezpieczeństwa,  a  bardziej  zainteresowani  byli  zgłębianiem  przyjemności  cielesnych,
związanych  z  narkotykami,  seksem  i  rock  and  rollem.  Te  doświadczenia  odpowiadają  drugiej
czakrze,  znanej  jako  czakra  krzyŜowa.  PoniewaŜ  czakra  ta  wiruje  nieco  szybciej  niŜ  czakra
korzenia, jej kolor wydaje się być pomarańczowy. Z tego względu moŜna by więc określić młodych
ludzi,  Ŝyjących  w  latach  sześćdziesiątych  i  siedemdziesiątych,  mianem  „dzieci  drugiego  -  lub
pomarańczowego - promienia".
Kolejne pokolenie, Ŝyjące w latach osiemdziesiątych, zainteresowane było zdobywaniem własności
i  władzy.  Kobiety  zaczęły  nosić  męskie  garnitury  biurowe  z  poduszkami  naramiennymi.  Młodzi
ludzie  zaciągali  całe  mnóstwo  długów  i  kupowali  nieruchomości  i  samochody,  by  zaimponować
sąsiadom. Takie zachowanie związane jest z czakrą trzecią, zwaną czakrą splotu słonecznego, która
wiruje w kolorze Ŝółtym.
We  wczesnych  latach  dziewięćdziesiątych  rozpoczęła  się  rewolucja  duchowa,  w  ramach  której
młodzi  ludzie  wstępowali  do  kościołów  i  świątyń,  i  czytali  ksiąŜki  na  temat  duchowości
niezwiązanej z religią. PapieŜ wygłosił publiczne przemówienie, w którym prze prosił za naduŜycia
Kościoła w przeszłości. Nastąpiło teŜ zmniejszenie liczby przypadków przemocy w Ameryce. Czy
te duchowe zainteresowania i skrucha wynikały ze zbliŜającego nowego tysiąclecia, które, według
przepowiedni niektórych osób, mogło być „po wtórnym przyjściem"?
NiezaleŜnie  od  tego,  czy  to  duchowe  przebudzenie  wyrastało  z  lęku,  czy  z  miłości,  jego  efekty
wydawały  się  być  trwałe.  Odnowienie  zainteresowania  duchowością stanowiło proces mający swe
źródło  w  sercu  i,  jako  taki,  związany  z  czakrą  serca,  która  wiruje  w  kolorze  szmaragdowo-
zielonym.
Późne  lata  dziewięćdziesiąte  zwiastowały  czas,  kiedy  to  wielu  ludzi  dąŜyło  do  osiągnięcia
niezaleŜności. Czy chodziło o grę na giełdzie, pracę na własny rachunek, czy całkowitą rezygnację
z  udziału  w  wyścigu  szczurów,  był  to  czas  indywidualizmu.  Zmniejszanie  rozmiarów  korporacji
wyznaczyło  koniec  ery  bezpiecznych  posad  na  całe  Ŝycie.  Odtąd  zapanowała  zasada:  „kaŜdy  dla
siebie". Poza tym, wiele osób wyraŜało pragnienie wniesienia w swe Ŝycie uczciwości. Oznaczało
to  porzucanie  sytuacji  (pracy,  małŜeństwa,  itp.),  które  nie  wydawały  się  zdrowe.  Ludzie  często
inwestowali  w  przedsięwzięcia oparte na swoich pasjach. Te zmiany związane są z czakrą gardła,
której  działanie  wiąŜe  się  z  kwestiami  „prawdy  i  uczciwości"  w  komunikacji.  Czakrą  ta  wiruje  w
kolorze jasnego błękitu.

Jedną z konsekwencji rewolucji duchowej w latach dziewięćdziesiątych był nawrót zainteresowania
zjawiskami  parapsychicznymi,  który  stał  się  wprowadzeniem  w nowe tysiąclecie. Po raz pierwszy
prasa  głównego  nurtu  poświęciła  swe  strony  tytułowe  takim  mediom  parapsychicznym  jak  James
Van Praagh, John Edward, Sylvia Browne czy moja skromna osoba. Filmy takie jak Szósty zmysł i
programy  telewizyjne  w  rodzaju  Dotyk  anioła  otwarcie  mówiły  o  aniołach,  duchach  uwięzionych
na  ziemi  i  Ŝyciu  po  śmierci.  Zainteresowanie  zjawiskami  parapsychicznymi  kierowane  jest  przez
szóstą  czakrę,  znaną  jako  trzecie  oko.  Czakra  ta  wiruje  w  trzech  róŜnych  kolorach:  białym,
fioletowym i, przede wszystkim, indy go.
Dzieci, które przychodzą na świat od połowy lat siedemdziesiątych do chwili obecnej, nazywane są
często  Dziećmi  Indygo,  poniewaŜ  dosłownie  są  „dziećmi  promienia  indygo".  Posiadają  niezwykle
silne  zdolności  parapsychiczne,  a  swoje  parapsychiczne  wizje  i  po  znanie  uwaŜają  za  coś
naturalnego.  Ich  duchowe  talenty  są  dostrojone  do  tak  wysokiego  poziomu,  Ŝe  często  uzdolnienia
tych dzieci (choć one same mogą uwaŜać je za przekleństwo) są obecne równieŜ w innych sferach
Ŝycia.
Na  przykład  wiele  Dzieci  Indygo  jest  utalentowanych  artystycznie.  Nie  ma  w  tym  nic  dziwnego,
bowiem  artyzm  jest  jedną  z  funkcji  prawej  części  mózgu,  która  u  Dzieci  Indygo  jest  dominująca.
Ich  uzdolnienia  obejmują  raczej  aspekt  twórczy  sztuki,  niŜ  jej  studiowanie,  co  charakterystyczne
jest  dla  lewej  części  mózgu.  Zatem  Dzieci  Indygo  mogą  oblewać  zajęcia  z  muzyki,  poniewaŜ  nie
potrafią  zapamiętać  gamy,  ale  po  szkole  mogą  komponować  w  domu  najpiękniejszą  muzykę  na
instrumentach, wykorzystując swe wewnętrzne zmysły. Z tego samego powodu, Indygo mogą sobie
gryzmolić  za  miast  słuchać  wykładu  nauczyciela.  Spójrz  jednak  na  te  gryzmoły,  a  szybko
zauwaŜysz, Ŝe stanowią bogate w szczegóły dzieło sztuki.
Wiele Dzieci Indygo jest równieŜ obdarzonych emocjonalnie. Często zachowują się w stosunku do
innych  dzieci  jak  „uliczni  psychologowie",  wysłuchując  ich  i  udzielając  mądrych  rad.  Ludzie
wylewają  swe  uczucia  przed  Dziećmi  Indygo  ze względu na  ich serdeczną  i  nieosądzającą  naturę.
Kiedy  więc  twoje  Dziecko  Indygo  przyprowadzi  do  domu  grupkę  obdartych  kolegów,  wiedz,  Ŝe
mogą to być pacjenci tego dziecka psychologa.

WraŜliwe na poraŜkę

Dzieci Indygo wykazują w wielu sytuacjach niezwykłą wraŜliwość. Mogły być naraŜone na drwiny
w rodzaju: „jesteś zbyt wraŜliwy", jednak ich wraŜliwość to dar duchowy, podobny do urządzenia
wykrywającego.  Przypomnij  sobie,  jak  wraŜliwy,  odsłonięty  czy  świadomy  czułeś  się  po
doświadczeniu  jakiegoś  głębokiego  przeŜycia,  takiego  jak  masaŜ  całego  ciała  albo  kurs  rozwoju
duchowego.  Czy  nie  odkryłeś  wówczas,  Ŝe  jesteś  po  takim  doświadczeniu  doskonale  świadomy
myśli i uczuć innych ludzi, i Ŝe musisz unikać lub chronić się przed szorstkimi sytuacjami, jak tłum
czy rozzłoszczeni ludzie? CóŜ, Dzieci Indygo czują się w ten sposób przez cały czas. Są w wysokim
stopniu  świadome  myśli  i  uczuć  innych,  a  ich  wraŜliwość  dostrojona  jest  do  dwóch  głównych
obszarów, którymi są:
1.  Prawda  i  uczciwość.  Zupełnie  jakby  przyswoiły  sobie  lekcje  po  przedniego  pokolenia,  Dzieci
Indygo  są  niezwykle  wraŜliwe  na  kłamstwa  i  wszelkiego  rodzaju  brak  uczciwości  u  innych.  Mają
to, co autor Sam Keen nazywa „wykrywaczem duchowych bzdur". Nie moŜna okłamywać Dziecka
Indygo, nie ponosząc tego konsekwencji. ZaŜąda ono dowodów na twoje słowa i zareaguje agresją
lub odcięciem się.
WraŜliwość  ta  związana  jest  z  nadzwyczajnymi  zdolnościami  parapsychicznymi  Dzieci  Indygo  i
stanowi  ogromną  część  ich  Celu  śyciowego,  o czym przeczytasz w dalszej części tej ksiąŜki. Zaś
część  naszego  Celu  śyciowego,  jako  rodziców  i  nauczycieli  Dzieci  Indygo,  polega  na
dopilnowaniu,  aby  ta  grupa  małych  posłańców  światła  pielęgnowała  swe  duchowe  dary  i  aby
wykorzystywała je do realizacji swego Celu śyciowego.
2.  Toksyczne  otoczenie.  Dzieci  Indygo  to  „naturalne  dzieci  w  nienaturalnym  świecie".  Wiele  z
nich przeŜywa swe pierwsze wcielenie na planecie Ziemi, a ich system odpornościowy (fizyczny i

emocjonalny) jest niezdolny do asymilowania ziemskich toksyn w poŜywieniu, wodzie, powietrzu,
przyborach toaletowych, środkach czystości, sztucznym oświetleniu i związkach. Naukowcy
odkryli silne powiązania pomiędzy ADHD i toksycznym otoczeniem.

Co znajdziesz w tej ksiąŜce

Nie  jest  to  kolejna  ksiąŜka  z  cyklu  „Naturalne  sposoby  leczenia  ADD".  Przeczytałam  dziesiątki
takich  ksiąŜek  i  stwierdziłam,  Ŝe  zawierają  one  mnóstwo  istotnych  i  naukowo  potwierdzonych
materiałów. Ale za kaŜdym razem, kiedy czytałam taką ksiąŜkę, zadawałam sobie to samo pytanie:
„Jeśli  tak  brzmi  odpowiedź,  to  dla  czego  wypisuje  się  coraz  większe  sterty  recept  na  Ritalin?"
PrzecieŜ w Stanach Zjednoczonych przepisuje się więcej Ritalinu niŜ w ja kimkolwiek innym kraju,
a  ten  sam  środek  podawany  jest  obecnie  takŜe  co  trzydziestemu  szóstemu  chłopcu  w  Nowej
Południowej  Walii,  w  Australii.  ZauwaŜyłam,  Ŝe  wiele  ksiąŜek  na  temat  samo  dzielnego  radzenia
sobie  z  ADD  oferuje  setki  cudownych  sugestii  zmian  w  diecie  i  modyfikacji  zachowań.  Jednak
gdybym  była  rodzicem  młodego,  nadmiernie  ruchliwego  Dziecka  Indygo,  poczułabym  się
przytłoczona.  Wystarczyłoby,  gdyby  jakiś  lekarz  powiedział  mi:  „Jeśli  tylko  będzie  pani
przestrzegać  tych  435  wskazówek,  nad  mierna  ruchliwość  pani  dziecka  ulegnie  zmniejszeniu",
Ŝebym dała sobie z tym spokój, zanim zaczęłabym cokolwiek.
Podczas  zbierania  materiałów  i  pisania  tej  ksiąŜki,  moi  przewodnicy  i  anioły  nieustannie
przypominały mi o tym, by pisać prosto. Powtarzali, by napisać ksiąŜkę dotykającą sedna tego, kim
są Indygo, ADD i ADHD - a takŜe dostarczyć prostych i realistycznych rozwiązań.
PodróŜując  po  świecie  i  rozmawiając  z  Dziećmi  Indygo  i  ich  rodzicami,  nieustannie  słyszałam
prośby  o  rozwiązania  praktyczne.  Na  przykład  powszechnie  wiadomo,  Ŝe  dieta  wpływa  na
nadpobudliwość,  a  jednak  wielu  rodziców  powiedziało  mi,  Ŝe  zmiana  diety  ich  dzieci  okazała  się
niemalŜe niemoŜliwa. „Jak mam zmienić dietę mojego dziecka, kiedy koledzy, reklamy telewizyjne
i  sklepiki  w  szkole  i  na  kaŜdym  rogu  ulicy  bez  przerwy  kuszą  je  fastfoodami?"  pyta  li  mnie
sfrustrowani  rodzice.  Pragną  rozwiązań,  które  mogliby  natychmiast  zastosować  w  Ŝyciu  swoich
dzieci i które działałyby na co dzień.
Jestem, być moŜe jak i ty, osobą praktyczną i pragmatyczną, zawsze rozglądającą się za czymś, co
działa.  Jestem  córką  terapeuty  stowarzyszenia  Christian  Science

i przez całe swoje dzieciństwo

byłam  świadkiem  cudownych  uzdrowień  problemów  emocjonalnych  i  fizycznych.  Mama  często
stosowała  uzdrawianie  duchowe  wobec  mnie  i  mojego  brata,  więc  doświadczałam  tych  cudów
bezpośrednio.
Działo  się  to  w  latach  sześćdziesiątych,  zanim  „leczenie  alternatywne"  stało  się  popularne.
Pamiętam  więc,  jak  dokuczano  mi  w  szkole,  kiedy  wspominałam  o  niezwykłych  przekonaniach  i
praktykach w mojej rodzinie.
Urodziłam dwóch synów, Chucka i Granta, kiedy miałam nie wiele ponad dwadzieścia lat. Chuck
(mój starszy syn, obecnie dwudziestotrzylatek) był bardzo ruchliwym chłopcem juŜ od pierwszego
poruszenia  w  moim  łonie.  Od  urodzenia  udawało  mu  się  wszystko  i  bez  przerwy  dotykał  i  badał
swe  otoczenie.  Choć  był  trudny  do  opanowania,  równocześnie  był  niezwykle  pomocny.  Na
przykład kiedy miał zaledwie trzy lata, chciałam wycisnąć trochę świeŜego soku pomarańczowego,
ale  nie  mogłam  poradzić  sobie  ze  zmontowaniem  naszej  starej  i  skomplikowanej  sokowirówki.  Z
rozpaczy poprosiłam Chucka o pomoc. Natychmiast podszedł do sokowirówki i poskładał ją!
Będąc  małym  dzieckiem,  Chuck  rozmawiał  teŜ  ze  mną  na  tematy  ezoteryczne.  Opowiadał  mi  o
swoich  teoriach  dotyczących  Boga  i  rozmiarów  wszechświata.  Wyskakiwał  z  tymi  dyskusjami  ni
stąd,  ni  zowąd,  w  najzwyklejszych  okolicznościach.  Wielka  szkoda,  Ŝe  nie  nagrywałam  jego
głębokich słów!
Grant  (obecnie  w  wieku  21  lat)  równieŜ  jest  pomocny  i  ma  bardzo  uduchowiony  umysł,  ale  jest

Christian Science - amerykańskie stowarzyszenie religijne i system duchowego leczenia chorób oparty na interpretacji

Biblii (przyp. tłum.).

spokojniejszy,  bardziej  wyluzowany  i  bardziej  introspekcyjny  niŜ  Chuck.  Grant  i  Chuck
reprezentują dwa główne typy Dzieci Indygo: agresywnego wojownika i spokojnego artystę.
Kiedy  chłopcy  byli  jeszcze  mali,  wróciłam  do  college'u,  Ŝeby  zdobyć  stopień  naukowy  z
psychologii.  W  dzień  pracowałam  jako  sekretarka,  a  na  zajęcia  chodziłam  w  porze  lunchu  i
wieczorami.  Zajęło  mi  to  duŜo czasu, ale wreszcie zdobyłam tytuł licencjata, magistra i doktora z
doradztwa psychologicznego.
Swoją pierwszą pracę polegającą na doradztwie znalazłam w szpitalu leczącym uzaleŜnienia, gdzie
pracowałam  z  narkomanami  i  alkoholikami.  Później  zrobiłam  specjalizację  terapeuty  osób
cierpiących  na  zaburzenia  odŜywiania  i  otworzyłam  własną  klinikę.  W  tym  czasie  pisałam
poradniki  w  oparciu  o  doświadczenia  zdobyte  w  klinice.  Nigdy  nie  zapomniałam  o  tym,  czego
uczyłam wcześniej na temat sztuk leczenia duchowego, ale obawiałam się mówić o nich otwarcie.
W  międzyczasie,  moi  przewodnicy  i  anioły  namawiali  mnie,  Ŝeby  publicznie  dzielić  się  swoją
wiedzą  o  uzdrawianiu  duchowym.  Przypominali  mi,  Ŝe  mój  Cel  śyciowy  polega  na  nauczaniu
tematów  związanych  z  umysłem,  ciałem  i  duchem.  Mówili,  Ŝe  kaŜdy  człowiek  ma  jakiś  Cel
śyciowy  -  misję,  której  celem  jest  pomoc  innym  -  i  Ŝe  jeśli  nie  pracujemy  nad  swym  Celem,
szczęście i zdrowie gdzieś znika.
Ja  jednak  pamiętałam  dokuczanie  i  drwiny,  jakie  musiałam  znosić  w  dzieciństwie  za  kaŜdym
razem,  kiedy  otwarcie  mówiłam  o  uzdrawianiu  duchowym  praktykowanym  w  mojej rodzinie. Nie
zamierzałam ryzykować swej reputacji zawodowej, swych dochodów czy zranionego ego tylko po
to,  aby  mówić  o  własnych  przekonaniach  duchowych!  Więc  zignorowałam  wskazówki  moich
aniołów.
Musiałam  otrzeć  się  o  śmierć,  Ŝeby  zrozumieć.  Tak  bardzo  przyzwyczaiłam  się  ignorować  swoje
anioły  (które  przemawiają  do  nas  głosem  naszej  intuicji  lub  wewnętrznej  wiedzy),  Ŝe  niewiele
brakowałoby,  a  zginęłabym!  Wydarzyło  się  to  15  lipca  1995  roku:  przygotowywałam  się  do
wyjazdu na spotkanie w Anaheim, w Kaliforni, około godziny drogi od mojego domu na wybrzeŜu
w  Orange  County.  Jeden  z  moich  aniołów  wyraźnie  powiedział  mi,  Ŝe  jeśli  nie  rozłoŜę  dachu  w
swoim kabriolecie, ktoś go ukradnie. Jak to miałam w zwyczaju w tym okresie Ŝycia, zignorowałam
swego anioła. Godzinę później dwóch uzbrojonych męŜczyzn napadło na mnie, usiłując ukraść mi
samochód.
Na szczęście, mój anioł wciąŜ był przy mnie. Kazał mi opierać się bandytom i krzyczeć z całych sił.
Po raz pierwszy od wielu lat posłuchałam wskazówek aniołów i dzięki temu udało mi się ujść cało,
nie  tracąc  samochodu,  torebki,  ani  Ŝycia.  Po  tym  zdarzeniu  czułam  się  powaŜnie  rozbita
wewnętrznie,  więc  w  poszukiwaniu  pomocy  zwróciłam  się  ku  swym  dawnym  doświadczeniom
związanym  z  uzdrawianiem  duchowym.  Rezultaty  były  cudowne  i  zostałam  uzdrowiona  z
wszelkiego niepokoju pozostałego we mnie po przeŜytej traumie.
To  zdarzenie  na  zawsze  zmieniło  moje  Ŝycie,  pod  względem  osobistym  i  zawodowym.  Ponownie
poświęciłam  się  swym  poszukiwaniom  duchowym  i  wyszłam  z  duchowego  „ukrycia".  Przestałam
praktykować tradycyjną psychoterapię, a zamiast niej rozpoczęłam prowadzenie Terapii Anielskiej.
Choć  wychowywana  byłam  w  tradycji  chrześcijaństwa  metafizycznego,  zaczęłam  pracować
bezwyznaniowo  z  ludźmi  wywodzącymi  się  ze  środowisk  wszystkich  religii  oraz  środowisk
niereligijnych.  Odkryłam,  Ŝe  kaŜdy,  z  kim  pracowałam,  reagował  na  moją  Terapię  Anielską,
osiągając  znaczą  ce  efekty.  Zaczęłam  teŜ  nauczać  innych  terapeutów  i  lekarzy,  jak  prowadzić
Terapię  Anielską,  a  oni  opowiadali  mi  o  swych  cudownych  rezultatach,  jakich  doświadczyli  sami
lub ich klienci.
Poznałam  ludzi,  którzy  stosowali  Terapię  Anielską,  aby  uzdrowić  siebie  i  swych  klientów  z
nieuleczalnych, chronicznych, ostrych i krótkoterminowych problemów fizycznych i psychicznych.
Ja sama, dzięki Terapii Anielskiej, zostałam całkowicie uzdrowiona z łaknie nia cukru i czekolady.
W niniejszej ksiąŜce zastosujemy Terapię Anielską w odniesieniu do objawów ADD i ADHD, które
często występują u Dzieci Indygo. Jak się przekonasz, Terapia Anielska jest cudownie skuteczna w
przypadku tych dzieci.
Niedawno pewna kobieta o imieniu Josie podeszła do mnie pod czas moich warsztatów ze łzami w
oczach  i  otwartymi  ramionami,  pragnąc  mnie  objąć.  Wykrzyknęła,  Ŝe  po  przeczytaniu  moich

ksiąŜek  na  temat  pracy  z  aniołami,  doświadczyła  boskiej  interwencji  w  kwestii  swego
trzynastoletniego syna, Chrisa.
Chris  był  nie  do  opanowania,  zanim  zaczęłam  pracować  z  jego  aniołami  -  wyjaśniła  mi.  -  Nie
wracał do domu na czas i zaŜywał narkotyki. Miał kłopoty z nauką. Wtedy moja ciotka przyniosła
do  domu  jedną  z  pani  ksiąŜek,  w  której  przeczytałam,  jak  rozmawiać  z  aniołami  Chrisa.  Tak
naprawdę nie wierzyłam wtedy w anioły. Myślałam, Ŝe są tym samym, co Święty Mikołaj: mitem.
Ale  rozpaczliwie  chciałam  pomóc  swemu  synowi,  więc  postanowiłam  spróbować.  Cicho
rozmawiałam z aniołami stróŜami Chrisa, mimo Ŝe nie byłam pewna, czy robię to jak naleŜy. Nie
byłam nawet pewna, Ŝe miał swoje anioły, skoro zachowywał się raczej jak jakiś diabeł! Ale niemal
natychmiast zauwaŜyłam rezultaty. Rozmawiałam z ty mi aniołami co wieczór.
Zapytałam Josie, jak teraz radzi sobie Chris.
Znakomicie! - rozpromieniła się. - Jest szczęśliwy, odstawił narkotyki i dobrze idzie mu w szkole.
Z  czasem  odkryłam,  Ŝe  najskuteczniejsze  i  najpraktyczniejsze  metody  uzdrawiania  oparte  są  na
duchowości. Jeśli mówisz sobie: „Tylko cud moŜe pomóc mojemu dziecku", masz rację.
Jeśli sam jesteś Dzieckiem Indygo i czytasz tę ksiąŜkę, jestem szczęśliwa! Najwyraźniej troszczysz
się o siebie i o swój Cel śyciowy. Nauczę cię tych samych metod, z jakich korzystam, pracując ze
swymi  klientami,  pomagając  im  odkrywać  ich  Cel.  Kiedy  juŜ  odkryjesz  swój  Cel  i  zaczniesz  nad
nim  pracować,  znaczna  część  wewnętrznej  pustki  i  bólu  zniknie.  Nauczę  cię  równieŜ  pewnych
metod  uzdrawiania  duchowego,  które  pomogą  ci  oczyścić  się  z  negatywnej  energii,  jaką  moŜesz
wchłaniać od innych ludzi. Te praktyki mogą pomóc ci poczuć w sobie więcej energii, doświadczyć
większego spokoju umysłu, a takŜe lepiej zasypiać i koncentrować się.
Dzieci  Indygo  są  tutaj  po  to,  aby  wprowadzić  nas  w  Nową  Erę  Pokoju.  Naszym  duchowym
obowiązkiem jest pomóc im tak, jak tylko potrafimy!

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Czy ja lub moje dziecko jesteśmy Indygo?

Dziecko Indygo posiada zwykle następujące cechy:

1. Silna wola.
2. Urodzone w 1978 roku lub później.
3. Nieustępliwe.
4. Twórcze, obdarzone talentem do muzyki, tworzenia biŜuterii, poezji itp.
5. Podatne na uzaleŜnienia.
6. „Stara dusza", zupełnie jakby będąc trzynastolatkiem, w rzeczywistości miało lat 43.
7. Obdarzone intuicją lub zdolnościami parapsychicznymi, być moŜe w przeszłości widywało

anioły lub osoby zmarłe.

8. Samotnik, czy to z powodu agresywnych zachować typu acting-out, czy wraŜliwości i

introwertyzmu.

9. NiezaleŜne i dumne, nawet jeśli stale prosi cię o pieniądze.
10. Odczuwa głębokie pragnienie, by nieść światu pomoc na wielką skalę.
11. Szamoczące się pomiędzy niską samooceną a poczuciem własnej wielkości.
12. Łatwo się nudzi.
13. Prawdopodobnie zostało zdiagnozowane jako cierpiące na ADD lub ADHD.
14. Podatne na bezsenność, niespokojny sen, koszmary lub trudności/lęki związane z

zasypianiem.

15. W przeszłości cierpiało na depresję, a być moŜe podejmowało próby samobójcze lub o tym

myślało.

16. Poszukuje prawdziwych, głębokich i trwałych przyjaźni.
17. Z łatwością nawiązuje kontakt z roślinami lub zwierzętami.

Kiedy wymieniam te cechy Dzieci Indygo podczas swoich warsztatów, większość rodziców i dzieci
w lot je „chwyta" i wie na pewno, Ŝe oni sami lub ich dzieci są Indygo. Ale i tak ludzie, którzy chcą
być  absolutnie  pewni,  wciąŜ  się  o  coś  dopytują.  Odpowiedź  brzmi,  Ŝe  Indygo  są  grupą  tak
zróŜnicowaną,  jak  zróŜnicowana  jest  paleta  odcieni  błękitu.  Potrzebujemy  róŜnorodności  osób
Indygo,  które  będą  przyjmować  róŜne  role  w  Nowej  Erze  Pokoju.  Niektóre  z  nich  zostaną
przywódcami, inne badaczami, uzdrowicielami, wspierający mi innych lub nauczycielami.
Jeśli  jednak  twoje  dzieci  posiadają  14  lub  więcej  powyŜszych  cech,  to  najprawdopodobniej  są
Indygo.  Jeśli  posiadają  od  11  do  13  po  wyŜszych  cech,  to  prawdopodobnie  są  „Indygo  na
szkoleniu" albo po prostu rozwijają swoje cechy małych posłańców światła. Ten opis moŜe odnosić
się  równieŜ  do  Dzieci  Indygo,  które  w  sztuczny  sposób  zostały  oderwane  od  swych  duchowych
talentów poprzez stosowanie siły autorytarnej i/lub Ritalinu.
Jeśli  jesteś  osobą  dorosłą  posiadającą  powyŜsze  cechy,  moŜliwe,  Ŝe  byłeś  jednym  z  prekursorów
Dzieci  Indygo.  Pewna  liczba  osób  Indygo  zjawiła  się  na  Ziemi  na  długo  przed  1978  rokiem,  aby
zgromadzić  informacje  i  przygotować  grunt  pod  nadejście  rasy  Dzieci  Indygo.  Jednak
najprawdopodobniej,  jeśli  jesteś  osobą  dorosłą  i  wszystko  wskazuje  na  to,  Ŝe  jesteś  Dzieckiem
Indygo, jesteś raczej tym, kogo nazywamy posłańcem światła. W mojej ksiąŜce The Lightworker's
Way (Jak posłańcy światła, Hay House, 1997) moŜesz znaleźć parę spostrzeŜeń, które przydadzą ci
się na twej osobistej ścieŜce.
W  kilku  kolejnych  rozdziałach,  zastanowimy  się,  dlaczego  Dzieci  Indygo  posiadają  te  wyjątkowe
cechy, na czym polega ich cel, i jak dorośli mogą pomóc Indygo w Ŝyciu codziennym.

ROZDZIAŁ DRUGI

ADD, ADHD i Ritalin

Kiedy Dzieci Indygo zaszufladkuje się jako cierpiące na zespół zaburzeń koncentracji uwagi (ADD)
lub zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD), w ten sposób utwierdza
się  ich  wewnętrzne  poczucie  inności.  Zamiast  jednak  czuć  się  szczęśliwe,  Ŝe  ich  Cele  śyciowe  i
talenty duchowe czynią je wyjątkowymi, Dzieci Indygo wstydzą się swojej odmienności.
Szacuje się, Ŝe obecnie ponad sześć milionów dzieci amerykańskich zaŜywa leki psychotropowe na
ADHD,  depresję  i  inne  dolegliwości  natury  psychologicznej.  Jak  wspomniałam  juŜ  wcześniej,  co
trzydziesty szósty chłopiec mieszkający w Nowej Południowej Walii, w Australii, zaŜywa Ritalin,
który jest najpowszechniej prze pisywanym lekarstwem dla dzieci. Inne powszechnie przepisywane
środki to: Dexedrine, Cylert, Tofranil, Norpamin, Prozac i Paxil.
Poddanie się działaniu środków farmakologicznych oznacza dla Dzieci Indygo dwojaki dylemat. Z
jednej  strony,  zyskują  moŜliwość,  Ŝeby  wreszcie  „dopasować  się"  do  innych  dzieci  i  zadowolić
swoich  rodziców  i  nauczycieli.  Mogą  odczuwać  nawet  pewnego  rodzaju  „haj",  który  pomaga  im
uniknąć  cierpienia  wynikającego  z  poczucia  inności  lub  pustki  wewnętrznej,  jeśli  nie  pracują  nad
swoim  Celem.  Jednak  cena  jest  wysoka:  ich  duchowe  talenty  zostaną  ograniczone  chemicznym
kaftanem bezpieczeństwa.
Dzieci Indygo, które zaŜywają Ritalin lub inne leki psychotropowe, szybko tracą kontakt ze swoją
intuicją,  zdolnościami  parapsychicznymi  i  osobowością  wojownika.  Te  dzieci  zostały  wysłane  na
Ziemię  wyposaŜone  w  powyŜsze  trzy  dary  duchowe,  aby  wyrazić  cel,  jakim  jest  zaprowadzenie
porządku na naszej planecie, zarówno w środowisku naturalnym, jak i w Ŝyciu społecznym. Kiedy
przy  pomocy  przepisywanych  środków  odurzających  przeobraŜamy  Dzieci  Indygo  w  apatycznych
konformistów,  zapominają  o  swoim  Celu  śyciowym.  W  rezultacie  doprowadzi  to  do  powstania
jeszcze jedne go pokolenia, w którym społeczeństwo, a szczególnie środowisko, stanie się bardziej
chore i zanieczyszczone.
Owszem,  Ritalin  skutecznie  hamuje  na  jakiś  czas  zachowanie  nieokiełznanego  dziecka,  ale  Ŝeby
utrzymać  efekt  działania  tego  środka,  musi  być  stale  zaŜywany.  Istnieje  wiele  innych  rozwiązań
chwilowych  problemów  z  zachowaniem  dzieci,  które  zaszufladkowane  zostały  jako  cierpiące  na
ADD  lub  ADHD.  Są  to  rozwiązania  naturalne,  a  większość  z  nich  jest  dostępna  bezpłatnie  lub
niedrogo.  Pomogą  waszym  dzieciom  zasnąć,  skoncentrować  się  i  lepiej  dawać  sobie  radę  w
towarzystwie innych ludzi. A co najwaŜniejsze, te naturalne metody nie tylko nie hamują, ale wręcz
podkreślają Cel i talenty duchowe Dzieci Indygo.
Dałam  z  siebie  wszystko,  aby  w  tej  ksiąŜce  zawrzeć  kilka  podstawowych,  prostych,  praktycznych
rozwiązań.  Wiem,  Ŝe  jeśli  wręczę  ci  listę  pełną  wskazówek  typu  „zrób  to,  tamto  i  owamto",
poczujesz się przytłoczony. W końcu badania wskazują, Ŝe ADD i ADHD dotykają całych rodzin.
Rodzice dzieci określanych jako cierpiące na ADD lub ADHD prawdopodobnie równieŜ wykazują
zachowania  typowe  dla  ADD  lub  ADHD,  takie  jak  dezorganizacja,  nadpobudliwość  czy
impulsywność.
W  rzeczywistości  oznacza  to,  Ŝe  większość  Dzieci  Indygo  wychowywanych  jest  przez  posłańców
światła,  którzy  jak  i  one  wykazują  cechy,  takie  jak  „brak  uziemienia"  i  „dezorganizacja"  na  tym
gęstym  planie  ziemskim.  Takich  rodziców  łatwo  więc  przytłaczają  skomplikowane  sugestie
dotyczące  naturalnych  sposobów  leczenia  zachowań  ADHD  czy  ADD.  Tak  naprawdę,  jeśli
zastosujesz choćby połowę wskazówek zawartych w tej ksiąŜce, ty i twoje Dzieci Indy go odczują
pozytywne rezultaty.

Jakby tego było mało...

Dzieci  Indygo  nie  tylko  tracą  kontakt  ze  swymi  duchowymi  talentami  i  Celem,  ale  na  dodatek
istnieje wysokie prawdopodobieństwo, Ŝe Indygo, które zaŜywają przepisywane im leki, sięgną teŜ
po  nielegalne  narkotyki.  Być  moŜe  wynika  to  z  faktu,  Ŝe  ci,  którzy  przeŜywają  niepokój  czy
depresję,  szukają  ulgi.  A  moŜe  wynika  to  stąd,  Ŝe  to  my  uczymy  dzieci  „zgody  na  środki
odurzające", kiedy wysyłamy je do gabinetu szkolnej higienistki po codzienną dawkę Ritalinu.
Ritalin  sprzedawany  jest  na  ulicy  i  w  szkołach  jako  środek  na  dobre  samopoczucie.  PoniewaŜ
wywołuje  podobne  uczucie  do  tego,  które  daje  kokaina  albo  amfetamina,  nie  powinno  nas  to
dziwić. Według Międzynarodowego Organu Kontroli Środków Odurzających, Ritalin ma związek z
gwałtownym zachowaniem. Niektórzy specjaliści uwaŜają, Ŝe strzelaniny w Columbine i w innych
szkołach  były  częściowo  spowodowane  przez  Ritalin  i  inne  leki  psychotropowe,  które  podobno
były zaŜywane przez dzieci odpowiedzialne za te strzelaniny.
Mary Ann Błock, autorka ksiąŜki No Morę Ritalin (Nigdy więcej Ritalinu), mówi:

UwaŜam, Ŝe dzieci chcą się uczyć i Ŝe większość posiada zdolność uczenia się.
Większość dzieci, z którymi mam do czynienia w swoim gabinecie, jest bardzo
bystra.  Mimo  to,  często  mają  problemy  z  uczeniem  się.  Naszym  obowiązkiem,
jako  dorosłych  i  wychowawców,  jest  pomóc  kaŜdemu  dziecku  uczyć  się  jak
najlepiej, nie podając mu Ŝadnych środków pobudzających czy innego rodzaju
leków.  Jeśli  dziecko  nie  potrafi  usiedzieć  przy  fortepianie,  ale  ma  wrodzony
talent do gry, nie mówimy, Ŝe jego zdolność uczenia się jest upośledzona i nie
przepisujemy mu z tego powodu lekarstw. Uczymy takie dziecko gry, udzielając
mu  lekcji  i  dając  czas  na  ćwiczenia,  by  po  latach  osiągnął  wirtuozerię.  Jeśli
jednak  to  samo  dziecko  nie  moŜe  od  razu  nauczyć  się  czytania,  pisania  czy
liczenia stwierdzamy, Ŝe jego zdolność uczenia się jest upośledzona.

Dr Bonnie Cramond, badaczka, która studiowała podobieństwa łączące kreatywność i zachowania
ADHD, pisze:

Michael  Kearney,  najmłodszy  absolwent  college  u  na  świecie,  juŜ  jako  małe
dziecko, został zdiagnozowany jako cierpiący na ADHD i przepisano mu Ritalin.
Tym  niemniej,  jego  rodzice  odrzucili  leczenie  Farmakologiczne  i  zamiast  tego
postanowili pielęgnować geniusz Michaela poprzez edukację.
Zaczął chodzić do szkoły, kiedy miał trzy lata, do szkoły średniej po szedł, gdy
miał  lat  sześć,  a  Uniwersytet  w  Południowej  Alabamie  ukończył  w  wieku  lat
dziesięciu. Jego ojciec, Kevin Kearney, odrzucił pogląd, Ŝe nieuwaga Michaela
spowodowana  jest  brakiem  uwagi.  W  rzeczywistości,  dzieci  takie  jak  Michael
posiadają  nadwyŜkę  uwagi.  Są  znacznie  szybsze  niŜ  my.  W  dwie  sekundy
odkrywają, co masz do powiedzenia. RozwaŜają kilka odpowiedzi i rozglądają
się wokół, czekając, aŜ skończysz. Wydaje się, Ŝe nie uwaŜają, co doprowadza
nauczycieli do szału.

Dzieci Indygo opowiadają się przeciwko środkom odurzającym

W niniejszej ksiąŜce nie tylko przeczytasz o tym, co specjaliści i anioły mówią o Dzieciach Indygo
oraz ich objawach ADHD, ale i o tym, co same Dzieci Indygo myślą i czują. Przeglądając obecnie
dostępne ksiąŜki omawiające kwestię naturalnego leczenia ADHD, w Ŝadnej nie znalazłam zapisów
rozmów z samymi dziećmi. W kaŜ dej z nich, to „specjaliści" mówili, co te dzieci czują.
Poprosiłam więc jedno z Dzieci Indygo, moją pasierbicę Nicole, aby przeprowadziła rozmowy z
tymi dziećmi. Wiedziałam, Ŝe łatwiej otworzą się one przed inną młodą osobą, niŜ zrobiłyby to w
obecności dorosłego. Moje przeczucie było słuszne. Znajdziesz tu zapisy jej rozmów z Dziećmi
Indygo i przekonasz się, Ŝe odsłoniły przed nią swe najgłębsze emocje.

Na przykład kilkoro Dzieci Indygo następująco wypowiedziało się na temat Ritalinu i innych leków
psychotropowych:

ALEC

: Ludzie powinni nauczyć się, jak rozwiązywać swoje problemy bez uciekania

się do środków odurzających, bo jeśli tego nie zrobią, prędzej czy później i tak
będą musieli się z nimi zmierzyć. Kiedy przestaną zaŜywać leki, nie będą wiedzieli,
jak radzić sobie ze swoim stłumionym problemem. Znam jednego chłopaka, który
brał Ritalin, kiedy był dzieckiem, a teraz jest uzaleŜniony od heroiny. Ludzie z ADD
mają dobre pomysły, ale moŜe nie znajdują się we właściwym otoczeniu. A moŜe
powinni ćwiczyć medytację, Ŝeby rozwinąć w sobie zdolności koncentracji.
Większość osób z ADD jest zdolnych do wykonywania wielu zadań naraz. Wszyscy
sądzą, Ŝe naleŜy trzymać się jednego, ale są ludzie, którzy potrafią pracować nad
wieloma projekta mi i doprowadzić je do końca.
HUNTER

: Znam osoby, które zaŜywały Ritalin i czuły się po nim wyluzowane, ale

pokazał im teŜ drogę do innych, silniejszych środków. Myślę, Ŝe gdyby kaŜde
dziecko miało kogoś, kto mówiłby mu, Ŝe jest w po rządku i Ŝe to, co robi, jest
całkowicie normalne i naturalne, to byłoby w stanie poradzić sobie z wszystkim po
swojemu. Byłoby to znacznie prostsze niŜ mówienie, Ŝe jest taki lek, który zrobi coś
za ciebie.
DAWN

: Myślę, Ŝe Ritalin jest absurdalny. Dorośli próbują podzielić dzieci na jakieś

kategorie, Ŝeby poczuć się bezpiecznie. Widziałam to mnóstwo razy. Tylko po to,
Ŝeby  mogli  zepchnąć  odpowiedzialność  na  coś  innego.  „No  cóŜ,  ma  ADD,  to
dlatego jest taki". A to tylko wymówka. Ditalin często przepisuje się niesłusznie i juŜ
niejednemu  dzieciakowi  nieźle  nabruździł.  Często  zespół  zaburzeń  koncentracji
uwagi bierze się z braku uwagi ze strony rodzica. Niepoświęcanie dziecku uwagi -
oto,  skąd  bierze  się  acting  out  i  głośne  zachowanie.  Przekonałam  się,  jak  Ritalin
moŜe wtrącać ludzi w depresję i sprawiać, Ŝe zachowują się, jakby nie byli sobą.
Znane są tysiące przypadków samobójstw pod wpływem Ritalinu. Nie widzę w nim
niczego  pozytywnego.  Słyszałam,  jak  ludzie  mówili,  Ŝe  Ritalin  naprawdę  pomógł
ich dziecku i Ŝe teraz radzi sobie ono znacznie lepiej, ale niby jak moŜe sobie lepiej
radzić,  skoro  jest  odurzone  środkiem,  który  sprawia,  Ŝe  staje  się  takie,  jak  jego
rodzice chcieliby, Ŝeby było? To wcale nie jest zdrowe. Myślę, Ŝe rodzice podają
swoim dzieciom Ritalin, bo nie umieją radzić sobie z problemami, jakie z nimi mają
albo  nie  chcą  wkładać  energii  w  ich  rozwiązywanie,  więc  idą  na  łatwiznę.
UwaŜam, Ŝe ten świat jest zaprogramowany na myślenie, Ŝe przepisanie pigułek to
sposób na rozwiązanie problemów.
ELIZABETH

: Zanim jeden z moich kolegów zaczął brać Ritalin, miał w sobie

znacznie więcej Ŝycia, energii i dynamizmu. Pod wpływem Ritalinu stał się ospały.
Nie był ponury, ale po prostu nie miał dobrego nastroju. Stał się stonowany, tak
jak i jego emocje. Kiedy się do niego mówiło, był jakby nieobecny. Kiedy nie brał
Ritalinu, był bardzo zainteresowany róŜnymi rzeczami. UwaŜam, Ŝe był znacznie
bardziej sobą, o wiele szczęśliwszy i piękniejszy bez Ritalinu.
ADAM

: Kiedy byłem w trzeciej klasie, znałem dzieciaka, który miał ADD czy ADHD i

brał Ritalin. Kiedy był pod jego wpływem, miał nijaki na strój. Tylko słuchał i nie
odzywał się. Nie sądzę, Ŝe powinno się przepisywać Ritalin, poniewaŜ wytrąca cię
on poza nawias i nie masz na nic ochoty. Myślę, Ŝe środki odurzające to chwilowe
rozwiązanie długofalowego problemu.
DAVID

: Nigdy nie brałem Pitalinu, ale zaŜywałem Zolofl i Paxil. Odstawiłem Zolofl,

bo  za  długo  po nim spałem i opuszczałem lekcje w szkole. Paxil odstawiłem, bo
pociłem się w nocy. To paskudztwo jest złe. Paxil ma uczynić cię mniej nieśmiałym,
pozwolić ci wyjść ze swej skorupy i stać się częścią społeczeństwa, ograniczając
napady  lęku  i  paniki.  W  moim  przypadku  uwolnił  mnie  od  problemów
umysłowych,  ale  spowodował pojawienie się innych, które jeszcze zwiększyły we
mnie  uczucie  lęku.  Myślę,  Ŝe  jedynym  powodem,  dla  którego  rodzice  podają

swoim dzieciom Pitalin, jest to, Ŝe nie chcą się nimi zajmować. To tak, jak z koniem,
nad  którym  nie  moŜna  zapanować.  Jeśli  naprawdę  chcesz,  Ŝeby  był  dobrym
koniem, musisz go wyćwiczyć, zająć się nim, włoŜyć w to trochę energii, a wtedy
stanie  się  on  koniem,  z  którego  będziesz  zadowolony.  Jeśli  nafaszerujesz  go  tylko
środkami  uspokajającymi,  to  kiedy  się  ocknie,  będzie  jeszcze  bardziej
nieposkromiony. Znam duŜo dzieciaków, które wpadają w uzaleŜnienie od innych
narkotyków, kiedy są na Pitalinie. Jeśli rodzic podaje swemu dziecku Ritalin, to idzie
po  prostu  na  łatwiznę.  Nic  tego  nie  usprawiedliwia.  Jeśli  dziecko  jest
nadpobudliwe, trzeba znaleźć mu coś, czym mogłoby się zająć, moŜe jakąś formę
sztuki, a dzięki temu prawdopodobnie stanie się ono spokojniejsze.
CHRIS

: W naszym „farmaceutycznym" społeczeństwie mamy środki na coś

takiego, jak łysienie i impotencja zamiast leków na powaŜne choroby, jak malaria.
Za bardzo zajmujemy się poprawianiem szczegółów kosmetycznych. Tak samo jest
z  medycyną  naturalną.  Jeśli  cierpisz  na  jakąś  dolegliwość,  bierzesz  naturalną
pigułkę - ale jednak pigułkę. Nie sądzę, Ŝeby w ten sposób moŜna było rozwiązać
jakiś  problem.  Zamiast  zaradzić  głęboko  zakorzenionemu  problemowi,  tylko  go
przykrywamy.  To  tak  jak  z  odświeŜaczem  oddechu.  Myślę,  Ŝe  w  naszym
społeczeństwie  to  duŜy  problem.  Zamiast  usuwać  przyczynę,  próbujemy  ją  tylko
zamaskować.
DYAN

: Nienawidzę Ritalinu. Sprawił, Ŝe spodobała mi się myśl o amfetaminie.

Wcześniej byłem na Prozacu i tego typu środkach, ale one wcale nie działały. Nie
miałem  energii  i  gdy  teraz  o  tym  myślę,  to  dochodzę  do  wniosku,  Ŝe  być  moŜe
było tak dlatego, Ŝe podawano mi te wszystkie środki, których nie potrzebuję.
Kiedy zacząłem zaŜywać Prozac, poszedłem do lekarza, którego nie widziałem na
oczy  nigdy  przedtem,  spędziłem  w  jego  gabinecie  pół  godziny,  a  on  zapisał  mi
Prozac, co wtedy wydawało mi się bardzo fajne. Wtedy to było coś, a ja właśnie
pisałem  na  ten  temat  pracę  i  wyczytałem,  Ŝe  ludziom  nie  podobała  się  ich
osobowość, więc brali te środki i czuli się kimś zupełnie innym. Pomyślałem, Ŝe to
coś super, bo nie poznam sam siebie. Ale kiedy to wziąłem, poczułem się o wiele
gorzej.  Mówili  mi:  „Masz  ją  (depresję),  ale  nie  martw  się;  nic  się  nie  zmieniłeś".
Mówienie,  Ŝe  nic  się  nie  zmieniłem,  kiedy  wiedziałem,  Ŝe  mam  depresję,
spowodowało, Ŝe swoją depresję zacząłem traktować jak wymówkę, Ŝeby się od
wszystkiego  wykręcić.  Więc  się  wykręciłem,  a  wtedy  oni  zaaplikowali  mi  Ritalin.
Przeszedłem  test  na  ADD  i  okazało  się,  Ŝe  tego  nie  mam.  Ale  wydawałem  się
trochę  rozkojarzony.  Nie  jestem  nadpobudliwy,  tylko  rozkojarzony,  więc  dali  mi
Ritalin  i  kiedy  po  raz  pierwszy  go  zaŜyłem,  pomyślałem  sobie:  „A  niech  mnie,  po
tym paskudztwie czuję się jak wariat".
Odrabiałem wtedy lekcje i w jeden dzień zrobiłem wszystko to, co miałem zadane
na  cały  tydzień.  Moi  rodzice  uwaŜali,  Ŝe  to  doskonale.  Ale  potem  to  poczucie
znika i czujesz się jakbyś miał umrzeć albo się zabić. Więc zacząłem brać za duŜo
Ritalinu,  a  to  naprawdę  rozwala  chemię  ciała.  Czytałem,  Ŝe  przeciętne  zwierzę
umiera,  kiedy  jego  serce  uderzy  800  milionów  razy.  Pomyślałem  sobie:  „To
paskudztwo  sprawia,  Ŝe  moje  serce  bije  trzy  razy  szybciej;  to  nie  moŜe  być  dla
mnie  zdrowe".  Miałem  przyspieszony  rytm  pracy  serca  i  odkryłem,  Ŝe  bito  ono
naprawdę szybko.
Po  około  miesiącu  brania  Ritalinu  czułem  się  jak  pogrąŜony  w  letargu  i  juŜ  nie
pomagał mi przy odrabianiu zadań domowych. Stałem się jakimś zombie. Nikt nie
mógł  mnie  poznać.  Przestałem  rozmawiać  z  przyjaciółmi  w  szkole.  Nie  mogłem
znieść nawet bycia sobą. Po odstawieniu Ritalinu zacząłem brać amfetaminę, bo
podobało mi się cale to uczucie. Wkurza mnie, Ŝe w ogóle podawano mi Ritalin,
bo  po  co?  Miałem  piętnaście  lat  i  wiecie  co?  W  tym  wieku  wszystkie  dzieciaki
mają problemy. Myślę, Ŝe Ritalin to straszny środek. Faszeruje się nim dzieciaki jak
antybiotykami na przeziębienie. A teraz widzę, Ŝe podaje się go nawet sześcio lub

siedmioletnim dzieciom, albo jeszcze młodszym. Myślę, Ŝe dorośli podają dzieciom
Ritalin,  bo  to  najłatwiejsze  rozwiązanie,  pozwalające  uciec  od  wychowywania
własnych dzieci i zmierzenia się z prawdziwym problemem. Wydaje mi się, Ŝe wielu
rodziców  nie  ma  pojęcia  o  tym,  czym  naprawdę  jest  Ritalin  i  co  powoduje.  To
narkotyk,  daje  ci  „haj",  a  potem  się  od  niego  uzaleŜniasz.  Kiedy  ciało  raz  się  od
czegoś  uzaleŜni,  otwiera  się  brama  do  innych  uzaleŜnień.  Kiedy  raz  tę  bramę
otworzysz, pozbycie się uzaleŜnienia staje się bardzo trudne, a wręcz niemoŜliwe;
pozostanie w tobie juŜ na zawsze.

Gabrielle Zale, która prowadzi terapię przez sztukę i muzykę, i której udało się pomóc dzieciom z
objawami ADHD dzięki jej twór czym projektom, mówi: „Widziałam, jak te dzieci szpikuje się
lekami, w ten sposób robiąc coś zupełnie przeciwnego, niŜ potrzebują. Widziałam teŜ, jak te dzieci
błagały, Ŝeby nie podawać im leków, a mimo to system wprost nadziewał je róŜnymi środkami".
Niniejszej ksiąŜki nie trzeba traktować jako przeciwnej Ritalinowi, tym niemniej zdecydowanie
sugeruje ona sposoby naturalne, zdrowe, wspomagające Ŝycie i niedrogie, a mające pomóc tobie i
twoim dzieciom w odzyskaniu poczucia jedności rodziny i spokoju umysłu. Proszę, abyś przeczytał
całą tę ksiąŜkę, podzielił się nią ze swymi Dziećmi Indygo i wypróbował kilka albo wszystkie
opisane w niej metody.

ROZDZIAŁ TRZECI

Cel Dzieci Indygo

KaŜdy  człowiek  ma  swój  Cel  śyciowy.  Jest  to  misja,  na  którą  zgodziłeś  się  jeszcze  przed  swoją
inkarnacją.  Cel  składa  się  z  dwóch  części:  osobistej  i  globalnej.  Cel  osobisty  dotyczy  określonej
cechy,  jaką  próbujesz  rozwinąć  w  tym  Ŝyciu,  na  przykład  cierpliwości  albo  współczucia.  Cel
globalny  obejmuje  odkrywanie,  rozwijanie  i  korzystanie  ze  swych  naturalnych  talentów  i
zainteresowań, aby pomagać innym ludziom i planecie.
Niektórzy  mają  Cel,  który  wpływa  zaledwie  na  kilka  osób,  inni  zaś  są  duchowo  zobowiązani  do
pomocy tysiącom ludzi. Tak jak w orkiestrze, kaŜdy muzyk jest tak samo waŜny. Zarówno pikolo,
jak i pierwsze skrzypce są niezbędne do napisania partytury.
W ten sam sposób Bóg i świat liczą, Ŝe będziesz pamiętał o swoim Celu śyciowym i pracował nad
nim.  W  głębi  ducha  wiesz  prawdopodobnie,  Ŝe  jesteś  tu,  aby  uczynić  ten  świat  lepszym.  Jeśli
czujesz,  Ŝe  tego  nie  robisz,  twe  wewnętrzne  Ja  zaczyna  cię  „szturchać".  To  „szturchanie"  moŜe
przyjąć  formę  niepokoju  albo  poczucia  naglącego  czasu.  Jeśli  to  zignorujesz,  moŜesz  zacząć
odczuwać pustkę albo popaść w depresję. Jeśli uwaŜasz, Ŝe inni blokują twoje pragnienia, być moŜe
będziesz  ich  obwiniał,  złościł  się  albo  czuł  się  odarty  ze  swych  pragnień.  Jeśli  czujesz,  Ŝe  nie
nadajesz  się  do  tego,  by  nieść  pomoc  światu,  moŜesz  pogrąŜyć  się  w  niskim  poczuciu  własnej
wartości. KaŜdy człowiek ma jakiś globalny Cel śyciowy i jakąś misję osobistą. Globalna misja to
wspólny, ogólny Cel, w dąŜeniu do którego bierzesz udział. Twoja misja osobista stanowi natomiast
specyficzną formę, jaką ma przyjąć twój Cel śyciowy.
Wszystkie Dzieci Indygo mają podobny globalny Cel śyciowy: pomóc we wprowadzeniu świata w
Nową  Erę  Pokoju.  Oto,  jak  ujmuje  to  Hunter  Zinkle,  dwudziestojednoletni  Indygo:  „Wiem,  Ŝe
moim celem jest pomagać, by ludzka egzystencja przebiegała nieco łagodniej. Staram się robić, co
w  mojej  mocy  dla  kaŜdego,  z  kim  się  stykam,  pomagając,  by  jego  Ŝycie  wydało  się  trochę
łatwiejsze  i  mniej  pogmatwane.  W  przypadku  wielu  moich  przyjaciół,  czuję  się,  jakbym  otwierał
przed nimi kwiat Ŝycia. Przy innych przyjaciołach, mam wraŜenie, jakbym był ich przewodnikiem
przez Ŝycie".
Hunter  jest  szczęśliwym  i  dobrze  przystosowanym  Dzieckiem  Indygo,  bo  zna  swój  Cel  i  czynnie
nad  nim  pracuje.  Wie,  Ŝe  nie  trzeba  czekać,  aŜ  zaczną  ci  płacić  za  twój  Cel,  zanim  jeszcze
rozpoczniesz  jego  realizację.  W  następnej  części  zagłębimy  się  w  duchowe  i  naukowe  zasady
kryjące się za czyimś Celem śyciowym. Następnie postaramy się, aby twoje Dzieci Indygo mogły
w bardziej konkretny sposób określić, co obejmuje ich misja osobista.
Pomoc  dzieciom  w  zrozumieniu,  na  czym  polega  ich  misja,  pozwala  im  wypełnić  pustkę,  która
pochodzi z poczucia, Ŝe one same nie są waŜne. Większość Indygo otrzymała mnóstwo przekazów,
Ŝe  „są  dziwaczne",  „nie  pasują",  „są  zaburzone",  „są  złe",  „są  leniwe",  „nie  starają  się",  albo  „są
pomylone".  Ich  poczucie  własnej  wartości  zostało  zachwiane  zanim  jeszcze  osiągnęły  one  wiek
adolescencji.  A  jednak  pomimo  tej  formy naduŜycia popełnianej przez nauczycieli, rodziców i/lub
szkolnych  rówieśników,  Indygo  nadal  czują  się  zobligowane  do  pomocy  innym.  Tym,  czego
zwykle potrzebują, jest przewodnictwo co do tego, jak ukierunkowywać ich altruizm.

Źródła Celu Dzieci Indygo

Rola  Dzieci  Indygo  w  dzisiejszym  świecie  ma  staroŜytne  źródła.  Początki  sięgają  krainy  zwanej
Lemurią, która kiedyś istniała gdzieś na obszarze dzisiejszego Pacyfiku. Wyspy hawajskie stanowią
pozostałości po Lemurii, która była bujnym rajem tropikalnym. Lemurianie odŜywiali się owocami
egzotycznymi, które rosły na tych wyspach w sposób naturalny, nie musieli więc martwić się o co-
dzienne  zdobywanie  poŜywienia.  Być  moŜe  właśnie  dlatego  nie  musieli  rywalizować  ze  sobą  w
walce o przetrwanie, byli spokojni i pełni miłości, a komunikowali się ze sobą telepatycznie.
Za  sprawą  intuicji  Lemurianie  odebrali  wiadomość,  Ŝe  ich  kraina  tonie.  Spokojnie  rozpoczęli
wędrówkę na zachód, ku terenom, które dzisiaj tworzą północnoamerykańskie wybrzeŜe Pacyfiku.
Inni  udali  się  ku  terenom  połoŜonym  wyŜej,  które  dziś  zajmują  wyspy  hawajskie.  PoniewaŜ

posłuchali  swego  głosu  wewnętrznego,  Lemurianie  uniknęli  masowej  zagłady  w  konsekwencji
zmian, jakim ulegała Ziemia.
Kontynuowali  swą  pokojową  egzystencję  jako  rdzenni  mieszkańcy  terenów  znanych  dzisiaj  jako
Kanada,  Stany  Zjednoczone  i  Meksyk.  Kiedy  zjawili  się  osadnicy  z  Europy,  zaczęli  uczyć
pokolenia  wywodzące  się  od  Lemurian  nowych  i  nienaturalnych  umiejętności,  które  obejmowały
korzystanie  ze  słowa  mówionego  i  pisanego  w  miejsce  komunikacji  niewerbalnej,  odŜywianie  się
przetworzoną Ŝywnością, nieludzkie hodowanie i zabijanie zwierząt, a takŜe opierania duchowości
na  czynnikach  zewnętrznych,  takich  jak  oddzielony  Bóg,  zasady  religijne  i  staroŜytne  teksty.
PoniewaŜ Lemurianie przyswajali sobie te nienaturalne praktyki, utracili wiele ze swoich zdolności
duchowych.
W  znacznej części  świat  zaczął  opierać  się  na podstawach nienaturalnych. Wkrótce  nauka zaczęła
wątpić w duchowość i związane z nią talenty. Ogłoszono, Ŝe „wszystko, czego nie moŜna dotknąć,
zobaczyć lub zmierzyć, nie istnieje!" Duchowość stała się uprzemysłowionym interesem w postaci
zorganizowanych  religii,  a  niektóre  z  nich  utraciły  kontakt  ze  swymi  pierwotnymi  duchowymi
podstawami  i  zaczęły  koncentrować  się  na  kontrolowaniu  mas.  Jedna  z  największych
zorganizowanych religii nawet karała ludzi śmiercią, jeśli postępowali wbrew zasadom Kościoła.
Lęk przed śmiercią lub ostracyzmem sprawił, Ŝe wielu ludzi podporządkowało się władzy religijnej.
Zrzekli  się  swej  zdolności  rozmawiania  z  Bogiem,  odtąd  polegając  na  wysokiej  rangi  członkach
swego  Kościoła  lub  świątyni  i  widząc  w  nich  swoją  drogę  do  boskiego  przesłania.  Przywódcy
religijni  oświadczyli,  Ŝe  Bóg  jest  gniewny  i  mściwy,  i  Ŝe  ludzie  muszą  postępować  według  Jego
zasad, bo w przeciwnym razie zostaną ukarani. Więc podporządkowali się.
Jednak  od  czasu  do  czasu  duchowość  się  odradzała.  Pod  koniec  dwudziestego  wieku  wielu  ludzi
otworzyło się na idee duchowe i/lub religijne. Częściowo to zachowanie wynikało ze strachu, Ŝe rok
2000  będzie  czasem  sądu  duchowego  albo  przepowiadanego  „powtórnego  przyjścia".  Wielu  ludzi
uczęszczających  wówczas  na  moje  warsztaty  mówiło:  „Tak  naprawdę  nie  wierzę,  Ŝe  rok  2000
przyniesie apokalipsę, ale wolę uporządkować swe Ŝycie duchowe tak na wszelki wypadek".
Na  szczęście  wielu  naukowców  podjęło  się  wtedy  badań  nad  duchowością  i  tematami  jej
pokrewnymi.  Rezultaty  badań  nad  wpływem  modlitwy  na  uzdrowienie  napływały  z  kaŜdego
czołowego uniwersytetu, wskazując na ich wzajemne powiązania.
Fizyka kwantowa równieŜ zainteresowała się rolą ludzkiej świadomości i sposobem, w jaki wpływa
ona na materię. Na przykład naukowcy odkryli, Ŝe to, o czym ktoś myśli, spoglądając w mikroskop
elektronowy, wpływa na obserwowany za pośrednictwem tego urządzenia ruch elektronów.
Inni  naukowcy  rozpoczęli  badania  nad  ludzkimi  zdolnościami  parapsychicznymi.  Prawie  kaŜdy
moŜe  opowiedzieć  o  jakimś  zjawisku  parapsychicznym,  którego  doświadczył  w  swoim  Ŝyciu,  a
którego nie potrafi wyjaśnić. CóŜ, pewien naukowiec, o nazwisku Daryl Bern, orzekł, iŜ wszystkie
przeprowadzone  dotąd  badania  nad  telepatią  były  błędne.  Po  pierwsze,  poprzedni  badacze  byli
stronniczy,  oczekując  udowodnienia  istnienia  zdolności  parapsychicznych,  zaś  ich  przekonania,
według Berna, wywarły niepoŜądany wpływ na wyniki badań. Bern, który uzyskał doktorat z nauk
inŜynieryjnych na Uniwersytecie Cornell w Nowym Jorku, postanowił więc przeprowadzić badania
nad telepatią poddane najściślejszej kontroli, aby wykazać fałszywość poglądu o istnieniu zdolności
parapsychicznych.  Tak  więc  między  rokiem  1983  al989  Bern  poddał  badaniom  240  przypadkowo
wybranych  studentów  z  Uniwersytetu  Cornell,  umieszczając  ich  w  dwóch  dźwiękoszczelnych,
odizolowanych  pomieszczeniach.  Prosił  jedną  grupę  studentów,  by  spoglądali  na  przypadkowo
wybierane obrazy i mentalnie przekazywali ich wyobraŜenia
studentom  w  drugim  pokoju.  Druga  grupa  została  poinstruowana,  by  opisywać  wszelkie  obrazy
mentalne, jakie „zobaczą", zaś badacze mieli porównać tak uzyskane mentalne obrazy z tymi, które
pierwsza grupa „wysyłała" drugiej. Bern był całkowicie przekonany, Ŝe jego badania wykaŜą brak
jakiegokolwiek powiązania między obrazami wysyłanymi i tymi, które były mentalnie odbierane.
Poczuł się zaskoczony, kiedy rezultaty wykazały statystycznie znaczącą korelację między obrazami
wysyłanymi i otrzymywanymi! Zatem Bern przeprowadził cały eksperyment ponownie, z udziałem
innych  studentów.  Ale  rezultaty  znowu  wykazały,  Ŝe  mentalne  obrazy  „otrzymywane"  przez
studentów  odpowiadały  tym,  które  były  wysyłane  z  drugiego  końca  miasteczka  uniwersyteckiego.

Bern  przeprowadził  ten  eksperyment  11  razy,  zanim  przyznał,  Ŝe  uzyskał  znaczący  dowód  na
poparcie istnienia zjawiska telepatii.
Innym  naukowcem  pionierem,  pomagającym  nam  uznać  telepatię  i  inne  duchowe  talenty  za
„normalne  zachowania  człowieka",  jest  dr  Dean  Radin,  uprzednio  związany  z  Uniwersytetem
Nevada  w  Las  Vegas.  Radin  przeprowadził  pewną  ilość  badań  wskazujących  na  niewidoczną  nić,
która łączy nas wszystkich i pozwala nam komunikować się telepatycznie z innymi ludźmi.
Jednym  z  najbardziej  fascynujących  badań  przeprowadzonych  przez  Radina  było  to,  w  którym
wzięło  udział  dwóch  nieznających  się  wzajemnie  męŜczyzn.  Jednemu  z  nich  (męŜczyźnie  A)
załoŜono  ciśnieniomierz.  Drugi  (męŜczyzna  B)  znajdował  się  w  oddzielnym  pomieszczeniu,  poza
zasięgiem  słuchu.  MęŜczyźnie  B  kazano  pomyśleć  coś  miłego  o  męŜczyźnie  A.  Dokładnie  w  tej
chwili u męŜczyzny A odnotowano spadek ciśnienia krwi. Wtedy męŜczyźnie B kazano pomyśleć z
gniewem  o  męŜczyźnie  A.  Natychmiast  ciśnienie  krwi  u  męŜczyzny  A  gwałtownie  wzrosło,  choć
nie miał on pojęcia, na czym polegał eksperyment. Jego umysł nie był świadomy, Ŝe męŜczyzna B
myślał  o  nim  pozytywnie  lub  ze  złością,  a  jednak  jego  ciało  wiedziało.  Ten  sam  eksperyment
powtórzono w Japonii, uzyskując te same rezultaty (tym razem sprawdzając puls zamiast ciśnienia
krwi).
Zatem  telepatia  moŜe  stanowić  formę  komunikacji  niewerbalnej  opartej  na  wewnętrznym  słuchu
ludzkiego ciała. Najwidoczniej nasze ciało jest wraŜliwe na fale myślowe, chociaŜ świadomy umysł
często je „wyłącza".

Telepatyczne Dzieci Indygo

Praktycznie  kaŜdy  rodzic,  nauczyciel  i  pracownik  słuŜby  zdrowia,  z  którym  rozmawiałam,
powiedział, Ŝe zauwaŜył, Ŝe „dzisiejsze dzieci" posiadają niewiarygodne zdolności parapsychiczne.
Dzieci  Indygo,  z  którymi  się  stykam,  mówią,  Ŝe  widzą  anioły,  aurę,  wróŜki  i  zmarłych  bliskich.
Natychmiast  wyczuwają  poziom  uczciwości  u  obcej  osoby  i  wiedzą,  kiedy  są  okłamywane.  Te
dzieci nie wątpią w swoje odczucia parapsychiczne, lecz je pielęgnują.
Na przykład zapytajmy Dziecko Indygo: „Skąd wiesz, czy anioły są prawdziwe?", a roześmieje się i
odpowie:  „Bo  wiem,  Ŝe  są!  Widzę  je!"  Wtedy  zapytajmy  je:  „Co  chciałbyś  powiedzieć  dorosłym,
którzy  nie  wierzą  w  anioły?"  Indygo  natychmiast  odpowie:  „Powinni  wierzyć  w  anioły,  bo  one
istnieją naprawdę i pomagają polepszyć nasze Ŝycie!" (Ten talent duchowy Dzieci Indygo omówię
bardziej szczegółowo w dalszej części ksiąŜki).
William  MacDonald,  naukowiec  z  Uniwersytetu  Ohio,  odkrył,  Ŝe  dzieci,  w  porównaniu  z  innymi
grupami  wiekowymi,  przeŜywają  najwięcej  weryfikowalnych  doświadczeń  parapsychicznych.
Dlaczego  tak się dzieje? Po pierwsze dlatego, Ŝe dzieci mają znacznie mniej stresów i zmartwień.
Jednak  moje  doświadczenia  przekonały  mnie,  Ŝe  czynnikiem  kluczowym  w  kwestii  zdolności
parapsychicznych Dzieci Indygo jest to, Ŝe nie zawracają sobie głowy zastanawianiem się, czy ich
odczucia  parapsychiczne  są  prawdziwe,  czy  wyimaginowane.  Większość  dorosłych  blokuje  się
psychicznie,  zastanawiając  się:  „Czyja  to  sobie  zmyślam?  Czy  to  się  dzieje  naprawdę?"  Z  drugiej
strony, Dzieci Indygo ufają swojej intuicji i idą za jej głosem, nie kwestionując jego prawdziwości.

Dzieci Indygo a Nowa Era Pokoju

Od  czasów  dzieciństwa  anioły  ukazują  mi  wizje  dotyczące  przyszłości.  Znaczna  część  informacji,
jakie  otrzymuję  na  temat  Dzieci  Indygo,  pochodzi  ze  świata  duchowego  i  połączona  jest  z
rozmowami, które przeprowadziłam z Indygo, ich rodzicami, nauczycielami i lekarzami. Poza tym
dowiedziałam  się  o  badaniach  naukowych,  które  potwierdzają  wiele  przesłań  duchowych,  jakie
otrzymałam.
Wspominam  o  tym,  bo  zdaję  sobie  sprawę,  Ŝe  być  moŜe  szukasz  praktycznych  rozwiązań
problemów  dotyczących  Dzieci  Indygo.  Otrzymałam  następujące  informacje  na  temat  Indygo  i
naszej niedalekiej przyszłości:
Anioły mówią, Ŝe fizycy kwantowi odkrywają, Ŝe my, ludzie, zanadto koncentrujemy się na swoich

zegarach  i  kalendarzach.  Koncentrując  się  na  czasie,  zamykamy  się  w  gęstym  trzecim  wymiarze.
Ludzie  posiadają  zdolność  bilokacji,  natychmiastowej  manifestacji,  a  nawet  lewitacji.  Dzieci
Indygo  i  wielu  duchowo  rozwiniętych  dorosłych  wie  o  tym  w  głębi  ducha.  Trzeba  przestać
koncentrować się tak bardzo na czasie.
W  ostatnich  latach  wielu  duchowo  nastawionym  dorosłym  i  dzieciom  wskazano,  by  nie  nosili
zegarków. Gdy zrobi tak więcej ludzi, zobaczymy, Ŝe „cudowne" zdolności znów staną się ludziom
dostępne.
Poza tym, wiele Dzieci Indygo mówi, Ŝe posiadają umiejętność zakrzywiania lub naginania czasu.
Na  przykład  mój  syn  Indygo,  Chuck,  stosuje  naginanie  czasu,  kiedy  spóźnia  się  na  spotkanie.
Mówi, Ŝe wystarczy wtedy myśleć o miejscu, do którego się idzie i o porze, o której chce się tam
dotrzeć.
-  Podczas  jazdy  nie  patrz  na  zegarek  ani  Ŝadne  punkty  orientacyjne  -  radzi  Chuck.  -  To  cię
spowalnia,  bo  zamykasz  się  w  czasie  i  przestrzeni.  Zamiast  tego,  całkowicie  oderwij  myśli  od
czasu,  zajmując  się  interesującą  rozmową  albo  słuchając  radia.  Nie  przekraczaj  dozwolonej
szybkości  ani  nie  wyprzedzaj  znienacka  innych  samochodów.  Nie  musisz.  Po  prostu  utrzymuj
pozytywną myśl, Ŝe zdąŜysz na czas, a wówczas, w jakiś sposób nagniesz czas i dotrzesz na miejsce
punktualnie.
W  niedalekiej  przyszłości  komunikacja  telepatyczna  stanie  się  standardową  formą  „rozmowy"
między ludźmi. Dzieci Indygo, szczególnie te bardzo małe, juŜ się nią posługują. Anioły mówią, Ŝe
e-mail  jest prekursorem społeczeństwa telepatycznego, poniewaŜ zaostrzył nasz wspólny apetyt na
natychmiastową komunikację. Czy zauwaŜyłeś, jak się irytujesz, kiedy wysłanie e-maila zajmuje ci
ponad  pięć  sekund?  Anioły  mówią,  Ŝe  ta  irytacja  bierze  się  z  naszej  tęsknoty  za  bezpośrednią
komunikacją  między  umysłami,  czyli  telepatią.  Kiedy  uznamy,  Ŝe  e-mail  jest  zbyt  wolny,  w
naturalny sposób wybierzemy szybszą drogę: telepatię.
Nasze  zdolności  telepatyczne  wzrosną,  kiedy  zaczniemy  bardziej  ufać  swym  instynktownym
odczuciom  i  intuicji.  Dzieci  Indygo  Ŝyją  po  to,  by  wskazać  nam  drogę,  bo  same  są  juŜ  bardzo
pewne  własnej  intuicji.  Indygo  nie  wyrzekną  się  swych  prawdziwych,  wewnętrznych  uczuć,  jeśli
nie  zostaną  do  tego  zmuszone  przez  rodziców  lub  nauczycieli,  albo  jeśli  ich  intuicja  nie  utonie w
Ritalinie czy innych lekach.
Kiedy  większość  z  nas  pozwoli  sobie  na  rozwinięcie  zdolności  telepatycznych,  w  społeczeństwie
nastąpią  wielkie  zmiany.  Dlaczego?  PoniewaŜ  nikt  nie  moŜe  cię  okłamać,  kiedy  posługujesz  się
telepatią.  Pomyśl  tylko  o  tych  instytucjach  i  systemach,  na  które  wpłynie  fakt,  Ŝe  kłamstwa  będą
rozpoznawalne  natychmiast.  Systemy  te  zostaną  zmuszone  do  zmiany  kierunku  i  stworzenia  pod-
staw  prawości  i  uczciwości  -  w  przeciwnym  bowiem  razie  rozpadną  się  i  zostaną  zastąpione
innymi.
W  latach  sześćdziesiątych  wiele  pierwszych  Indygo  (często  określanych  mianem  hippisów)
otrzymało zadanie wprowadzenia prawości w rządzie i innych systemach. Przeszkodziło im w tym
jednak intensywne zaŜywanie narkotyków, zniechęciła ich wojna w Wietnamie i afera Watergate, a
później  ich  uwagę  odwrócił  nurt  codziennych  obowiązków.  Dzieci  Indygo  są  bardziej
skoncentrowane  i  zawzięte  niŜ  pokolenie  hippisów,  i  nic  nie  rozproszy  ich  uwagi  (jeśli  środkami
odurzającymi  nie  wyplenimy  ich  Celu  śyciowego!).  Wiedzą,  Ŝe  archaiczny  system  edukacji
wymaga  wprowadzenia  gruntownych  zmian.  Wiedzą,  Ŝe  rząd  i  system  prawny  są  skorumpowane.
Wiedzą, jak wiele niesprawiedliwości dotyczy opieki zdrowotnej, traktowania zwierząt i środowiska
naturalnego. Indygo są tutaj po to, aby zrównowaŜyć te systemy, aby moŜna było zacząć od począt-
ku. Wiedzą, Ŝe nie ma czasu do stracenia.
W  Nowej  Erze  Pokoju  wszyscy  będziemy  Ŝyć  w  atmosferze  wzajemnej  współpracy  i  uczciwości.
Ziemia stanie się miejscem ciepłym, tropikalnym i wilgotnym. Nasze Ŝycie będzie miało znacznie
bardziej  naturalny  charakter,  pozbawiony  pragnienia  i  spoŜywania  przetworzonej  Ŝywności  i
napojów. Zamiast tego, powróci nasz apetyt na świeŜe owoce i warzywa, które obficie rosły będą w
tropikalnym klimacie Ziemi.
Ze względu na ciepło, ubranie i schronienie nie będą wymagały od nas specjalnej uwagi. Wspólnie
porzucimy nieistotne zajęcia, produkujące nieistotne przedmioty. W ten sposób więcej ludzi będzie

pracowało w swoich domach lub w ich pobliŜu. Zajmiemy się pracą, która będzie zgodna z naszymi
naturalnymi  pasjami  i  zainteresowaniami.  Dzięki  temu  samochody  i  samoloty  ustąpią  miejsca
chodzeniu pieszo, które stanie się główną formą transportu.
Smog,  pestycydy  i  dodatki  do  Ŝywności  staną  się  wkrótce  przeszłością.  Podobnie  jak  stresy  i
zmartwienia.  Kiedy  będziemy  czegoś  potrzebowali,  skorzystamy  z  mocy  wizualizacji,  aby  to
zmaterializować.  PoniewaŜ  Ŝycie  będzie  bardziej  naturalne,  nasze  ciała  dłuŜej  będą  zachowywały
dobrą formę i zdrowie.
Podczas  swoich  warsztatów  pomagam  uczestnikom  przypomnieć  sobie,  na  ile  lat  zobowiązali  się
Ŝyć w tym wcieleniu. Przed wcieleniem się kaŜdy z nas wybiera dwie lub trzy róŜne liczby lat (na
przykład 83 i 89 lat, jak w moim przypadku), po upłynięciu których nasze ciało przestaje działać, a
nasza  dusza  powraca  do  raju.  Nieustannie  okazuje  się,  Ŝe  Dzieci  Indygo  wybrały  dla  siebie
osiągnięcie podeszłego wieku. Wiele z nich przeŜyje kilkaset lat. Wynika to stąd, Ŝe w Nowej Erze
Pokoju nasze ciała nie będą się starzały z powodu stresu i toksyn, jak to się dzieje obecnie.
Więc  kiedy  Indygo  nie  podporządkowują  się  i  nie  zachowują  jak  małe  słodkie  dziewczynki  i
chłopcy,  często  wynika  to  stąd,  Ŝe  słuchają  swego  głosu  wewnętrznego.  Przybyły  tu,  aby
wprowadzić nas w Nową Energię Pokoju, tymczasem znosząc resztki starej energii Lęku. Urodziły
się w ostatnich latach ery Lęku, Ŝeby osiągnąć dorosłość, kiedy nadejdzie zmiana około roku 2011.
Jako dorośli musimy chwalić te dzieci za ich talenty i pomóc im je ukierunkować w konstruktywny
i nieuległy sposób.

Cel i poczucie sensu

Sens  i  cel  to  dwa  pojęcia,  które  dla  Dzieci  Indygo  mają  ogromne  znaczenie. Jednym z powodów,
dla których się buntują (poprzez agresję lub roztargnienie), jest ich potrzeba zrozumienia celu tego,
w co się angaŜują. Jeśli wyjaśnisz Dziecku Indygo dlaczego, to uzyskanie z jego strony współpracy
stanie  się  bardziej  prawdopodobne.  Jeśli  jednak  powiesz  mu:  „Bo  ja  tak  mówię,  oto  dlaczego",
napotkasz na opór.
Kiedy  chodziłam  do  szkoły,  pewnego  dnia  uczniowie  mojej  klasy  zapytali  nauczycielkę
matematyki:
Po co uczyć się tabliczki mnoŜenia? Odpowiedziała:
Pewnego  dnia,  kiedy  będziecie  dorośli,  zrozumiecie.  Potulnie  pokiwaliśmy  głowami  i  wróciliśmy
do rozwiązywania zadań.
Jednym  z  powodów,  dla  których  mogliśmy  przyjąć  jej  odpowiedź,  był  fakt,  Ŝe  nasze  pokolenie, a
takŜe  poprzednie,  były  częścią  procesu  zwanego  „odłączeniem  się".  Wgłębi  ducha  czuliśmy
niezadowolenie,  robiąc  te  zadania.  Jednak  cała  ta  cięŜka  praca  byłaby  tego  warta,  gdybyśmy
wiedzieli, dlaczego mamy to robić. Kiedy nauczycielka wykręciła się od wyjaśnienia, odłączyliśmy
się od swych instynktownych uczuć, stwierdzając racjonalnie:
CóŜ, nauczycielka jest autorytetem i wie, co robi.
Jednak  Dzieci  Indygo  z  okresu  po  aferze  Watergate  są  zdolne  do  czegoś  więcej  niŜ  tylko  do
automatycznej ufności w uczciwość czy wiedzę jakiejś osoby tylko dlatego, Ŝe zajmuje ona pozycję
autorytetu.  Indygo  obdarzają  ludzi  swym zaufaniem  jedynie  w poszczególnych  przypadkach,  a  nie
ze względu na ich pozycję społeczną czy zawodową. Na zaufanie Indygo trzeba sobie zasłuŜyć.
Pod tym względem Indygo są znacznie zdrowsze niŜ byliśmy my, poniewaŜ słuchają i ufają swoim
instynktownym odczuciom w odniesieniu do innych. Ile razy zdradziłeś swój głos wewnętrzny, któ-
ry mówił ci: „Nie zadawaj się z tą osobą!", a później tego Ŝałowałeś? Dzieci Indygo nie zdradzają
siebie  w  ten  sposób.  W  kaŜdej  sytuacji,  szczególnie  w  takich,  które  wymagają  wysiłku  albo
zmagań,  Indygo  muszą  wiedzieć,  dlaczego  coś  robią.  Chcą  wiedzieć:  „Jaki  jest  powód  i  jaka
korzyść?"
Anioły  mówią,  Ŝe  nigdy  nie  powinniśmy  zmuszać  się  do  niczego.  Jeśli  nie  chcemy  czegoś  robić,
powinniśmy  zamiast  tego  przez  chwilę  pomedytować.  Dzięki  temu  procesowi  moŜemy  albo
poczuć  się  dobrze  w  obliczu  określonego  zadania  (na  przykład  gotując  obiad  z  uczuciem  miłości
albo  uświadamiając  sobie,  Ŝe  opłacanie  swoich  rachunków  daje  ludziom  pracę)  albo  teŜ  moŜemy

postanowić, Ŝe tego zadania nie chcemy wykonać i być tego pewnym.
Takie postępowanie jest dla Dzieci Indygo naturalne i nie zmuszają się one do niczego, co kłóci się
z ich wnętrzem. Pomyśl przez chwilę: czy byłbyś dzisiaj szczęśliwszy w swojej pracy, gdybyś na-
prawdę posłuchał swego serca, wybierając ją? I czy nie tego właśnie pragniesz dla swoich dzieci?
Laura Galliger, matka Dziecka Indygo o imieniu Zachary, powiedziała mi:
-Jedyny  sposób,  w  jaki  mogę  pomóc  Zacharemu  zrozumieć,  dlaczego  trzeba  robić  pewne  rzeczy,
takie  jak  odrabianie  lekcji,  to  powiedzieć  mu:  „CóŜ,  tak  właśnie  postępują  ludzie  na  Ziemi".
Zacharemu wydaje się to całkowicie jasne, poniewaŜ odpowiada wtedy: „Aha, no dobrze" i wraca
do swoich lekcji. Czuję się jak jego opiekunka na tej planecie, pomagająca mu w poznawaniu ziem-
skich zwyczajów. Zachary nie zrobi czegoś tylko dlatego, Ŝe mu kaŜę, ale zrobi to, jeśli zrozumie,
Ŝe jest to zwyczajowa praktyka na Ziemi.
W  Nowej  Erze  Pokoju  ludzie  nie  będą  zachowywać  się  w  tak  nienaturalny  sposób.  Gdy  kaŜdy
będzie  realizował  swój  Cel,  nikt  nie będzie odczuwał pustki, złości, niepokoju czy przygnębienia.
W  rezultacie  zniknie  wiele  zawodów  zajmujących się  kojeniem  ludzkiego  poczucia  pustki,  złości,
niepokoju  i  przygnębienia.  Nie  będziemy  czuć  przymusu  jedzenia  i  picia  bezwartościowych
produktów,  kupowania  bezuŜytecznych  gadŜetów  czy  uŜywania  róŜnych  aparatów  do  mierzenia
czasu  lub  komunikowania  się  z  innymi.  Nieuczciwe  firmy,  systemy  i  biurokracja  albo  zaczną
funkcjonować uczciwie, albo przestaną istnieć.
W rezultacie cała paleta zawodów ulegnie znacznym zmianom wkrótce po osiągnięciu przez Indygo
dorosłości.  Wiedzą  o  tym  w  głębi  ducha  i  nie  chcą  przygotowywać  się  do  wykonywania  róŜnych
zajęć w bezsensownych gałęziach przemysłu, które odchodzą juŜ w przeszłość.
Zdolność natychmiastowej manifestacji
Osoby  i  istoty  Ŝyjące  w  wyŜszych  wymiarach  wiedzą,  jak  dokonywać  natychmiastowej
manifestacji, aby zaspokajać swe potrzeby. Skupiają swe pragnienie i wizję na celu i przyciągają go
lub stwarzają. Nauczyły się dyscyplinować swe umysły tak, aby myślały wyłącznie o tym, czego te
osoby  naprawdę  chcą.  Wiedzą,  Ŝe  martwienie  się  wywołuje  negatywne  rezultaty,  więc  nie
pozwalają sobie na to.
Dzieci Indygo instynktownie pamiętają, Ŝe ich dusza posiada zdolność dokonywania manifestacji i
nie  rozumieją  ziemskiego  zaabsorbowania  nauką  zawodu,  o  ile  nie  jest  to  zawód,  który  idealnie
pasuje  do  ich  Celu  śyciowego.  Jeśli  więc  zaczniesz  rozmawiać  z  Indygo  na  temat  „stałości
zatrudnienia",  będą  na  ciebie  patrzeć,  jakbyś  spadł  z  księŜyca.  Wiedzą,  Ŝe  prawdziwe  źródło
poczucia bezpieczeństwa pochodzi ze Źródła.
W rozdziałach zajmujących się intuicją omówimy sposoby pracy z Dziećmi Indygo, aby pomóc im
wyostrzyć  zdolności  manifestacji.  Dorośli  mogą  wiele  nauczyć  się  od  Indygo  na  temat  tego
naturalniejszego  sposobu  zaspokajania  potrzeb  materialnych  i  duchowych  za  pomocą  danej  nam
przez Boga mocy stwórczej.

Przypominanie sobie swego Celu śyciowego

W  głębi  ducha  wszyscy  pamiętamy,  na  czym  polega  nasz  Cel  śyciowy.  Braliśmy  udział  w  jego
tworzeniu  razem  z  Bogiem,  swymi  aniołami  i  przewodnikami,  jeszcze  przed  obecną  inkarnacją.
Problem polega na tym, Ŝe tworząc ten Cel, byliśmy w pełni swoim WyŜszym Ja. Później, kiedy się
inkarnowaliśmy,  Ziemia  wpłynęła  na  nas  tak,  Ŝe  działamy  na  poziomie  ego  i  umysłu,  zamiast
WyŜszego Ja. W rezultacie nie moŜemy świadomie uzyskać dostępu do ogromu materiałów, jakie
skrywa nasze WyŜsze Ja.
Przypomnienie sobie swojego Celu wypełnia pustkę wynikającą z poczucia własnej błahości. Kiedy
odczuwasz wewnętrzną pustkę, zwracasz się ku czemuś, co znajduje się na zewnątrz, aby wypełnić
tę  pustkę.  Jednak  zewnętrzne  rzeczy  i  ludzie  nigdy  nie  nasycą  wewnętrznej  pustki.  Dokonać  tego
jest w stanie jedynie nasz Cel śyciowy.
Dzieci Indygo rozkwitają, kiedy mają moŜliwość pomagania innym. Zapewnia im to poczucie sensu
i  celu,  i  podnosi  ich  poczucie  własnej  wartości.  Jako  dorosły  moŜesz  pomagać  w  umacnianiu
altruistycznej natury Indygo poprzez wyraŜanie płynącej z serca wdzięczności, kiedy robią coś dla

ciebie. Pewna kobieta o imieniu Kristi podzieliła się wspaniałym przykładem tego, jak jej Dzieci
Indygo - Tyler, lat siedem, i Sami, lat cztery - znajdują sens dzięki pomaganiu innym:

Mój mąŜ, Qick, wraca do zdrowia po powaŜnej chorobie i często jest smutny.
Pewnego wieczoru poczuł się bardzo przygnębiony. Powiedział mi, Ŝe czuje się
pozbawiony kontaktu z duchowością. W międzyczasie Tyler kończy! swój projekt
plastyczny i pokazał go tacie. Widniał tam napis: „Tata, który zaufał Bogu.
Pewnego dnia tata ujrzał Boga. Bóg sprawił, Ŝe tata poczuł się taki szczęśliwy i taki
zdrowy, Ŝe aŜ się uśmiechnął. Podziękował Bogu". Nad tymi słowami Tyler
narysował Boga i swojego tatę. Pick i ja zaniemówiliśmy. Bez wątpienia Tyler był w
tym momencie boskim posłannikiem. Pick poczuł się znacznie spokojniejszy. Sami
równieŜ staje się często boską posłanniczką. Jeśli ktoś jest smutny zraniony albo
chory, natychmiast przynosi jakieś cenne wypchane zwierzę albo lalkę, Ŝeby
pomogły tej osobie poczuć się lepiej. To dla mnie błogosławieństwo być matką
tej dwójki cudownych wraŜliwych duszków.

Przypominanie sobie swojego Osobistego Celu

W ostatecznym rozrachunku kaŜdy z nas jest tu, na Ziemi, aby przypomnieć sobie, kim jest i stać
się wyrazem Boskiej Miłości.
Jednak  mamy  równieŜ  swój  Cel  Osobisty,  zawierający  się  w  tym  większym.  Nasz  Cel  Osobisty
stanowi zwykle pewną cechę charakteru, nad którą postanowiliśmy pracować w tym Ŝyciu.
Jeśli  odkryjesz  i  będziesz  pracował  nad  swoim  Celem  Osobistym,  uleczysz  wszelkie  wraŜenie,  Ŝe
„kręcisz się w kółko" albo Ŝe „utknąłeś". Doznasz za to uczucia wzrostu, sensu, ruchu i postępu. Te
pozytywne  odczucia  wypełnią  cię  i  usuną  poczucie  lęku,  które  moŜe  doprowadzić  do
zdiagnozowania ADD, ADHD, depresji, uzaleŜnienia, agresji czy niepokoju.
Istnieje  kilka  metod,  które  mogą  pomóc  tobie  i  twoim  dzieciom  przypomnieć  sobie  wasze  Cele
Osobiste:

1.  ZAUWAś  SCHEMATY.  Jakiego  rodzaju  sytuacje  powtarzają  się  w  Ŝyciu  twoim  lub  twoich
dzieci  -  w  przyjaźniach,  szkole  czy  pracy?  Te  schematy  stanowią  wskazówki,  poniewaŜ  nasze
osobiste lekcje powtarzają się dopóki się ich nie nauczymy.
Na przykład ludzie, którzy muszą nauczyć się asertywności, mogą wciąŜ wplątywać się w relacje z
dominującymi znajomymi. Kiedy zajmą juŜ zdecydowane i konsekwentne stanowisko, Ŝe nie będą
więcej tolerować naduŜyć wobec siebie, te dominujące osoby albo odejdą z ich Ŝycia, albo zaczną
traktować  ich  z  większym  szacunkiem.  Dzięki  temu  sukcesowi nowy asertywny styl utoruje sobie
drogę  do  pozostałych  sfer  Ŝycia.  Przestaną  przyciągać  do  siebie  dominujące  osoby  i  przyjmą
odpowiedzialność  za  wskazywanie  innym,  jak  chcą  być  traktowani.  Dlatego  ta  lekcja  pomoŜe  im
zdobywać nowe szczyty na wszystkich polach.
Podobnie ludzie, którzy muszą nauczyć się koncentracji, mogą wywoływać manifestacje w postaci
frustrujących  blokad  i  rozpraszających  „objazdów"  na  swej  drodze.  Uczennica  liceum  moŜe  na
przykład  chcieć  wstąpić  do  szkolnej  druŜyny  sportowej,  ale  jej  uwagę  wciąŜ  odwracają  inne
projekty za kaŜdym razem, kiedy wychodzi poćwiczyć. Te frustracje to nie przekleństwo, to szansa,
aby nauczyć się dostrzegać błogosławieństwo we wszystkim.
Kiedy ludzie rozpoznają swoje lekcje i biorą odpowiedzialność za ich ciągłe powtarzanie, przestają
potrzebować tego schematu. Później stwierdzają, Ŝe Ŝycie zaczyna płynąć bardziej gładko.

2. ZAPYTAJ SWOICH ANIOŁÓW. Nawet jeśli my, ludzie, nie pamiętamy, na czym polega nasz
Cel, nasze anioły nigdy nie zapominają. Nieustannie nas popychają, poprzez intuicję lub znaki, ku
wypełnianiu naszego Celu. MoŜemy więc poprosić swe anioły o po moc w przypomnieniu sobie
charakteru naszego Celu. Najprostsza metoda to „pismo automatyczne". Jeśli twoje dzieci są juŜ na
tyle duŜe, Ŝe umieją pisać, poproś je o napisanie listu do aniołów stróŜów, w którym zapytają: „Na
czym polega mój osobisty Cel śyciowy?" Następnie poproś dzieci, by zapisały kaŜde wraŜenie,
jakie otrzymają (czy będzie to coś, co odczują, zobaczą, usłyszą, czy pomyślą) jako odpowiedź od

swoich aniołów.
Jeśli twoje dzieci nie potrafią jeszcze pisać, moŜecie przeprowadzić cały ten proces na głos. PomóŜ
dzieciom porozmawiać z ich aniołami stróŜami, a potem poproś je, by powiedziały ci, co poczują,
zobaczą, usłyszą, czy pomyślą natychmiast po zadaniu pytania: „Na czym polega mój osobisty Cel
śyciowy?"
Ewentualnie moŜecie zająć się terapią sztuką, podczas której dzieci rysować będą obrazki w oparciu
o odpowiedzi, jakie uzyskają od swych aniołów stróŜów na temat ich Celu śyciowego. Mogą teŜ
przejrzeć stertę magazynów i wybrać zdjęcia, słowa lub wyraŜenia, które opisują to, jak siebie
postrzegają. W ten sposób dostrzeŜesz wzorce, które odsłonią osobiste Cele śyciowe twych dzieci.
(Oczywiście ty równieŜ moŜesz skorzystać z tych metod).

3.  PRZYJRZYJ  SIĘ  SWEMU  ZNAKOWI  ASTROLOGICZNEMU.  Zanim  przyszliśmy  na
świat,  kaŜde  z  nas  współpracowało  ze  swymi  przewodnikami  i  aniołami  nad  stworzeniem
osobistego  i  globalnego  Celu  śyciowego.  Po  wybraniu  swojego  Celu  wybraliśmy  datę  swych
urodzin,  aby  wesprzeć  swój  Cel.  MoŜecie  dowiedzieć  się  więcej  na  temat  swego  osobistego  Celu
śyciowego,  przyglądając  się  swemu  solarnemu  znakowi  astrologicznemu.  KaŜdy  znak  solarny
posiada  „ciemną"  stronę,  która  odnosi  się  do  jego  cech  negatywnych.  Część  (albo  całość)  twego
Osobistego Celu polega na przezwycięŜeniu tego „cienia" lub przerobieniu związanej z nim lekcji.
Oto lekcje związane z Osobistym Celem, jakie niesie z sobą kaŜdy znak solarny:

Baran: Zapanuj nad tendencjami do impulsywności; naucz się planować z góry.
Byk: Pokonaj skłonności materialistyczne; zamień upór w nieugiętość.
Bliźnięta: Rozwiń swą stronę duchową; pozbądź się braku zaufania do siebie.
Rak: Pokonaj pesymizm; naucz się myśleć o tym, czego pragniesz, zamiast o tym, czego się boisz.
Lew: PrzezwycięŜ dumę i przekonanie, Ŝe inni cię krytykują.
Panna:  Naucz  się  przekazywać  innym  część  obowiązków,  prosić  o  pomoc,  przyjmować  dobro  z
wdzięcznością i pozwól Bogu odpowiedzieć na twe modlitwy.
Waga: Naucz się, jak podejmować decyzje i trzymać się ich.
Skorpion:  Poradź  sobie  ze  skłonnościami  do  skrytości  poprzez  rozwijanie  w  sobie  większego
zaufania do innych.
Strzelec: Naucz się realizować swoje marzenia i doprowadzać do końca rozpoczęte projekty.
KozioroŜec: Stań się bardziej beztroski. Rozwijaj w sobie szczerość zamiast powagi.
Wodnik:  Naucz  się,  jak  stać  twardo  na  ziemi,  równocześnie  zmierzając  ku  swemu  globalnemu
Celowi.
Ryby: Określ, jak manifestować obfitość i pokonaj tendencję do niepotrzebnych samopoświęceń.

Przypominanie sobie swego Celu globalnego

Większość z nas posiada więcej niŜ jeden Cel globalny. Na przykład jeden z twoich celów
prawdopodobnie dotyczy wychowywania dzieci. Inny moŜe obejmować pracę, do wykonania której
zgłaszasz się jako ochotnik. Jeszcze inny moŜe odnosić się do pracy, którą wykonujesz za
pieniądze.
Oto kilka sposobów, by przypomnieć sobie, na czym polegają twoje Cele:

1.  ZACZNIJ  OD  MODLITWY.  Niebiosa  pomogą  ci  przypomnieć  sobie  twój  Cel  lub  Cele
śyciowe,  ale  prawo  wolnej  woli  mówi,  Ŝe  musisz  poprosić  Boga,  anioły,  wniebowstąpionych
mistrzów  i/lub  swych  przewodników  (w  zaleŜności  od  tego,  do  kogo  się  zwracasz  po  pomoc
duchową,  zgodnie  ze  swymi  przekonaniami  duchowymi  czy  religijnymi),  zanim  będą  mogli  ci
pomóc. Oto dwie modlitwy, które mogą ci się przydać:

MODLITWA O PRZYPOMNIENIE SOBIE SWEGO CELU śYCIOWEGO

Wzywam Boga i anioły.
Zapomniałem, jakie zadanie mam do wykonania na Ziemi.
Wiem, Ŝe jestem tu, aby pomóc w Waszym wielkim planie miłości.
Proszę, dajcie mi wyraźną wskazówkę, którą z łatwością zauwaŜę i zrozumiem,
abym wiedział, jakie podjąć dzisiaj kroki, by przybliŜyć się do przypomnienia
sobie i wypełnienia swego Celu śyciowego.
Dziękuję. Amen.

MODLITWA O NABRANIE ODWAGI, ABY PEALIZOWAĆ SWÓJ CEL śYCIOWY

Archaniele Michale, proszę, przybądź do mnie.
Proszę, wniknij w mój umysł i serce, i oczyść je z wszelkiego lęku, który
powstrzymuje mnie przed
dokonaniem niezbędnych zmian w Ŝyciu.
Proszę, pomóŜ mi poczuć się bezpiecznym finansowo.
Proszę, pomóŜ mi pozbyć się lęku przed wprowadzaniem zmian.
Proszę, pomóŜ mi ruszyć do przodu bez lęku i z niezachwianą wiarą w Boga.
Proszę, pomóŜ mi poczuć, Ŝe Bóg wspiera mnie tą samą energią, która
utrzymuje planety na niebie.
Oddaję wszystkie swe troski i obawy Bogu.
PomóŜ mi poczuć, uwierzyć i otworzyć serce na Miłość, abym mógł odpłacać
Miłością Bogu i wszystkim jego dzieciom. Amen.

2.  ZNAJDŹ  SPRAWĘ,  KTÓRA  PORUSZY  TWOJĄ  PASJĘ.  Czytając  gazetę,  oglądając
wiadomości  w  telewizji  czy  słuchając  czyichś  rozmów,  zwracaj  uwagę  na  reakcje  swego  ciała.
Które informacje w wiadomościach złoszczą cię w szczególny sposób? Czy któreś z nich wywołują
twoje łzy? Czy martwisz się o któreś z tych kwestii?
Te  reakcje  to  oznaki,  Ŝe  jakaś  konkretna  sprawa  czy  sytuacja  jest  częścią  twego  Celu  śyciowego.
Kiedy juŜ znajdziesz taką sprawę, jest niezmiernie waŜne, abyś w jakiś sposób zaangaŜował się w
nią.  Napisz  list  do  redakcji  miejscowej  gazety,  zapisz  się  albo  załóŜ  jakąś  lokalną  grupę.  Dla
przykładu,  jestem  poruszona  za  kaŜdym  razem,  kiedy  słyszę  coś  na  temat  złego  traktowania
zwierząt,  hodowanych  dla  mięsa  czy  skóry.  Kiedy  byłam  w  szkole  średniej,  nadałam  tej  pasji
kierunek, zakładając organizację zbierającą pieniądze przeznaczone na pomoc dzikim mustangom,
a takŜe miałam kilka wystąpień w Klubie Sierra. WŜyciu dorosłym moja pasja dotycząca zwierząt
inspiruje  mnie  do  podejmowania  ochotniczej  pracy  na  rzecz  organizacji  praw  zwierząt  i  do
przeznaczania darowizn na ich cele.

3.  WYKONUJ  PRACĘ  OCHOTNICZĄ.  Dawanie  innym  to  najszybsza  droga  do  zdobycia
poczucia  sensu  w  swoim  Ŝyciu,  co  często  staje  się  zachętą  do  szukania  dalszego  sensu.  W  ten
sposób Dzieci Indygo mogą wstąpić na drogę poszukiwania i odnalezienia swego celu śyciowego.
Jeśli  jesteś  rodzicem  Dzieci  Indygo,  moŜesz  spróbować  przeprowadzić je przez początkowe etapy
pracy  ochotniczej,  a  przykład  pomagając  im  wykonać  rozmowy  telefoniczne  i  towarzysząc  im,
kiedy zgłaszają się jako ochotnicy po raz pierwszy.
Kiedy moi synowie Indygo, Chuck i Grant, byli młodsi, w kaŜde Święta BoŜego Narodzenia razem
zgłaszaliśmy  się  na  ochotnika  do  róŜnych  zadań.  Na  przykład  wyszukiwaliśmy  nazwiska  i  „listy
Ŝyczeń" dzieci z biednych rodzin, a następnie pomagałam synowi w kupowaniu dla nich prezentów.
Razem je pakowaliśmy i zanosiliśmy. Sama nie wiem, kto czerpał z tego więcej przyjemności i sa-
tysfakcji  -  moi  synowie,  ja  sama  czy obdarowani tymi prezentami! Dzisiaj z dumą obserwuję,  jak
Chuck i Grant wielkodusznie pomagają obcym - z własnej woli.
Inne przykłady ochotniczej pracy obejmują wizyty w sanatoriach i czytanie ksiąŜek pacjentom albo
pisanie dla nich listów; pomaganie w miejscowym hospicjum; odwiedzanie sklepu zoologicznego i
głaskanie  albo  telepatyczne  pocieszanie  zwierząt;  zbieranie  śmieci  na  ulicy;  zostawianie  po

kryjomu  na  ganku  domu  ubogiej  rodziny  koszyka  z  jedzeniem  albo  kuponu  premiowego  na
gratisowe  zakupy  w  sklepie  spoŜywczym;  oddawanie  niepotrzebnych  ubrań  lub  mebli  do  schroni-
ska  dla  ofiar  przemocy  w  rodzinie;  proponowanie  opieki  nad  dzieckiem  albo  psem  za  darmo;
zanoszenie  posiłków  komuś,  kto  nie  moŜe  prowadzić  samochodu.  Większość  gazet  i  miejskich
stron internetowych zamieszcza listy organizacji poszukujących ochotników.

4.  ZWRÓĆ  UWAGĘ  NA  SWE  REAKCJE  NA  INNYCH.  Czasem,  kiedy  komuś  czegoś
zazdrościmy,  dzieje  się  tak  dlatego,  Ŝe  nasz  Cel  śyciowy  jest  podobny  do  tego,  który  ta  osoba
realizuje.  MoŜesz  odkryć  swój  Cel,  zwracając  uwagę  na  coś,  co  masz  wspólnego  z  osobą,  wobec
której odczuwasz zazdrość.
Na  przykład  Brenda,  jedna  z  moich  klientek,  zazdrościła  ludziom,  których  praca  miała  charakter
artystyczny  lub  twórczy.  Wyszło  to  na  jaw  pewnego  dnia,  podczas  jednej  z  naszych  sesji,  kiedy
Brenda przyznała się, Ŝe zazdrości mi tego, Ŝe moje ksiąŜki są publikowane.
Szkoda,  Ŝe  ja  nie  mogę  zarabiać  na  Ŝycie  pisaniem  albo  robieniem  czegoś  twórczego!  -
oświadczyła.
Dlaczego sądzisz, Ŝe nie moŜesz? - spytałam. - PrzecieŜ jesteś jeszcze bardzo młoda i najwidoczniej
bardzo kreatywna.
Zwróciłam jej uwagę na artystyczny sposób jej ubierania się i malowania paznokci, z których kaŜdy
ozdobiony był namalowanym kwiatem.
Tak, ale nie mogłabym tym zarabiać na Ŝycie - stwierdziła rzeczowo Brenda.
Dlaczego  nie?  -  Po  moim  pytaniu  zaległa  cisza.  PoniewaŜ  najwidoczniej  nie  potrafiła  wymyślić
Ŝadnej  przekonującej  odpowiedzi,  poprosiłam,  Ŝeby  przypomniała  sobie  innych  ludzi,  którym
zazdrościła pracy.
No  cóŜ,  szczególnie  zazdroszczę  fotoreporterom  -  powiedziała  Brenda  po  chwili.  Kiedy  spytałam
dlaczego,  odparła,  Ŝe  w  tajemnicy  marzy  o  pracy  w  magazynie  National  Geographic.  Marzyła  o
podróŜach i dokumentowaniu róŜnych kultur dla tego magazynu.
Pomogłam  Brendzie  przekształcić  jej  zazdrość  i  zawiść  w  podziw  i  inspirację.  Zamiast  mieć
pretensje  do  osób,  które  wykonywały  pracę,  o  jakiej  ona  marzyła,  Brenda  nauczyła  się
wykorzystywać  tych  ludzi  jako  wzory  dla  siebie.  Później  zapisała  się  na  zajęcia  z  antropologii  i
fotografii w miejscowym college'u.
Spodobało  mi  się  to,  Ŝe  Brenda  nabrała  energii  zamiast  poddawać  się  przygnębieniu  w  kwestii
realizacji  swej  pasji.  Choć  być  moŜe  nigdy  nie  będzie  pracować  dla  National  Geographic,
przynajmniej  nauczyła  się,  jak  moŜe  nabierać  energii  dzięki  szlifowaniu  swych  naturalnych
talentów.  Jestem  przekonana,  Ŝe  artystyczne  uzdolnienia  Brendy  przyczynią  korzyści  takŜe  innym
ludziom. Jest to część jej globalnego Celu śyciowego.

5.  PRZYPOMNIJ      SOBIE    MARZENIA    Z  DZIECIŃSTWA.  Jak  brzmiała  lub  brzmi  twoja
odpowiedź na pytanie: „Kim chcesz być, kiedy dorośniesz?" PomoŜe ci to uzyskać wskazówkę co
do  twego Celu śyciowego. Moja odpowiedź w dzieciństwie brzmiała zawsze: „Chcę być wróŜką-
matką  chrzestną  albo  wegetarianką".  Czułam  kontakt  ze  swym  Celem  obejmującym  uzdrawianie
duchowe i nauczanie (wróŜka-matka chrzestna), a takŜe bronienie praw zwierząt (wegetarianka).

6.  ODCZYTAJ  SWOJĄ  AURĘ.  Pole  elektryczne  wokół  ciała  zawiera  informacje  na  temat
naszego  Celu  śyciowego.  Kolory  w  tym  polu  określa  się  jako  aurę.  Wiele  Dzieci  Indygo  widzi
aurę, a w wielu księgarniach metafizycznych i na targach parapsychologicznych, za pomocą aparatu
kirlianowskiego,  moŜna  zrobić  sobie  zdjęcie  aury,  przewodników  i  aniołów.  Nasz  Cel  śyciowy
ukazuje  się  jako  jasny  kolor,  który  całkowicie  otacza  nasze  ciało,  jak  skorupka  jajka.  ChociaŜ
mamy w swej aurze wiele barw, kolor Celu śyciowego pozostaje niezmienny przez całe Ŝycie. Poza
tym,  otacza  nas  w  pełni,  a  nie  pojawia  się  jedynie  w  postaci  kolorowej  plamy.  Tak  więc,  moŜesz
albo  poprosić  Dziecko  Indygo,  aby  przyjrzało  się  twojej  aurze,  albo  sfotografować  jej  kolory  za
pomocą aparatu kirlianowskiego (znanego teŜ jako „aparat do fotografowania aury").
Oto  kolory  wskazujące  na  określony  Cel  śyciowy,  a  takŜe  cztery  główne  kategorie  związane  z
Celem śyciowym Dzieci Indygo.

Jasnozielony:  uzdrowiciel.  Twój  Cel  śyciowy  obejmuje  pomaganie  ludziom  lub  zwierzętom
wleczeniu  ich  ciał  fizycznych.  MoŜesz  to  robić,  posługując  się  konwencjonalnymi  metodami
leczenia  (na  przykład  zostając  lekarzem,  pielęgniarką  czy  weterynarzem)  albo  przy  uŜyciu  metod
alternatywnych (jak akupunktura, zielarstwo, leczenie kryształami i tak dalej).
Morski,  turkusowy  lub  zieleń  piany  morskiej:  nauczyciel/uzdrowiciel.  Twój  Cel  śyciowy
obejmuje nauczanie  ludzi,  co  wywiera efekt leczniczy na nich lub na innych. Na przykład moŜesz
uczyć  innych  uzdrowicieli  metod  leczenia  albo  uczyć  ludzi  samoleczenia.  MoŜesz  pisać  ksiąŜki  o
uzdrawianiu albo prowadzić warsztaty na temat metod uzdrawiania.
Jasnoniebieski: posłaniec. Te osoby pomagają światu dzięki swym talentom komunikacyjnym. Ich
praca  moŜe  przybrać  formę  twórczych  zajęć,  które  napawają  świat  radością,  takich  jak  muzyka,
malarstwo,  fotografia,  gotowanie,  taniec,  dekorowanie,  projektowanie  czy  gra  aktorska.  Wielu
posłańców  pojawia  się  równieŜ  w  mediach,  czyli  w  telewizji,  radiu,  gazetach,  magazynach  czy
biuletynach.  Zostają  teŜ  wspaniałymi  doradcami  (szczególnie,  jeśli  posiadają  dar  wymowy),
badaczami i nauczycielami.
Tęczowy:  Pracujący  z  energią.  U  niektórych  pojawia  się  spektrum  kolorów,  podobne  do  tęczy
otaczającej  ich  ciała.  Ewentualnie  spektrum  barw  moŜe  emanować  z  ich  otwartych  dłoni.  Cel
śyciowy  takiej  osoby  związany  jest  z  uzdrawianiem  za  pomocą  rąk  albo  uzdrawianiem  energią.
Znajdują  prawdziwe  szczęście  i  sukces,  pracując  jako  fizjoterapeuci,  kręgarze,  masaŜyści,
mistrzowie Reiki czy uzdrawiający praną.

MoŜesz sprawdzić, czy pasujesz do którejś z tych kategorii, odpowiadając tak lub nie na
następujące pytania:

1. Czy obce osoby otwierają przede mną swe serca i opowiadają mi o swych problemach?
2. Czy ludzie mówią mi: „Masz w sobie coś, co wydaje mi się takie znajome jakbym znał cię

od zawsze"?

3. Czy uczę innych, jak mogą polepszyć swoje Ŝycie?
4. Czy często udzielam rad, które są tak mądre, Ŝe sam zastanawiam się, skąd biorą się te myśli

(doświadczenie typu „kto to powiedział?")?

5. Czy moi przyjaciele stale zwracają się do mnie, szukając zachęty, pocieszenia i rady?
6. Czy bardzo lubię czytać ksiąŜki i artykuły?
7. Czy czasem zdarza mi się mówić lub śpiewać, stojąc przed lustrem?
8. Czy posiadam jakiś naturalny talent artystyczny?
9. Czy bardzo lubię coś tworzyć?
10. Czy wciąŜ rozpoczynam nowe projekty, których jakoś nigdy nie potrafię skończyć?
11. Kiedy kładę dłonie na czyichś barkach, plecach czy brzuchu, to czy osoba ta stwierdza, Ŝe

dzięki temu czuje się wspaniale?

12. Czy moi przyjaciele i członkowie mojej rodziny stale proszą mnie o zrobienie im masaŜu?
13. Czy sam bardzo lubię być masowany i czy często masuję własne ręce, stopy i skórę głowy?
14. Czy intuicyjnie wiem, jak „przesyłać uzdrawiającą energię" osobie lub zwierzęciu, i czy

wywiera ona pozytywne rezultaty?

15. Czy zegarki przestają działać, kiedy je noszę albo urządzenia elektryczne (lampy,

telewizory, radia, magnetofony, stereo itd.) dziwnie się zachowują albo psują się w mojej
obecności?

16. Czy czuję, Ŝe byłbym, albo mógłbym być, dobrym lekarzem?
17. Czy posiadam naturalną zdolność wyczuwania, czego chcą małe dzieci, kiedy płaczą, albo

czego potrzebują zwierzęta, kiedy są chore?

18. Czy fascynuje mnie dowiadywanie się o nowych technikach uzdrawiania?
19. Czy w dzieciństwie cierpiałem na jakąś dziecięcą chorobę?
20. Czy głos wewnętrzny mówi mi, Ŝe mógłbym pomagać innym ludziom lub zwierzętom

prowadzić zdrowsze i dłuŜsze Ŝycie?

Interpretacja odpowiedzi: Zakreśl albo podkreśl wszystkie swoje tak, a następnie sprawdź, w
obrębie której kategorii udzieliłeś najwięcej tych potwierdzających odpowiedzi. Przeczytaj opisy

kaŜdej kategorii Celu śyciowego we wcześniejszej części, zatytułowanej „Odczytaj swoją aurę":
Pytania 1-5: Jeśli większość odpowiedzi tak dotyczyła tej grupy pytań, to jesteś
nauczycielem/uzdrowicielem.
Pytania 6-10: Jeśli większość odpowiedzi tak dotyczyła tej grupy pytań, to jesteś posłańcem.
Pytania 11-15: Jeśli większość odpowiedzi tak dotyczyła tej grupy pytań, to jesteś „pracującym z
energią".
Pytania 16-20: Jeśli większość odpowiedzi tak dotyczyła tej grupy pytań, to jesteś uzdrowicielem.

Znaczenie odkrycia swego Celu śyciowego

Kilka  lat  temu  z  dość  sporym  sukcesem  praktykowałam  tradycyjną  psychoterapię.  Prowadziłam
kilka  grup  z  zaburzeniami  odŜywiania,  a  na  liście  oczekujących  miałam  ludzi  wymagających
leczenia ze względu na kompulsywne objadanie się, anoreksję i bulimię. Zajmowałam się równieŜ
pracą związaną z uzaleŜnieniem od narkotyków, alkoholizmem, a takŜe problemami w rodzinach i
w  związkach.  Odnosiłam  w  swej  pracy  wystarczające  sukcesy,  aby  proponowano  mi  umowy
wydawnicze na ksiąŜki i artykuły na temat wagi, związków i rozwodów.
Wydawało  się,  Ŝe  moja  praca  jest  bardzo  udana.  PrzecieŜ  zarabiałam  pieniądze,  a  moi  klienci  i
czytelnicy twierdzili, Ŝe pomaga im to co robię. Stale pojawiałam się w programach telewizyjnych i
radiowych jako ekspert od róŜnych tematów psychologicznych. O cóŜ więcej moŜna było prosić?
CóŜ,  w  chwilach  wyciszenia,  moje  anioły  zjawiały  się,  by  omówić  ze  mną  tę  sytuację.  Mówiły:
„Wiesz,  Ŝe  to  nie  jest  Cel,  który  zobowiązałaś  się  wypełnić.  PrzecieŜ  wystarczy  spojrzeć  na  dwa
wskaźniki, aby przekonać się, Ŝe nie jesteś na ścieŜce swego Celu: zarabiasz pieniądze, ale ich nie
masz. I praca nie jest dla ciebie źródłem radości".
To  była  prawda.  ChociaŜ  miałam  całkiem  zdrowe  dochody,  jakoś  nie  było  tego  widać.
Kompulsywnie wydawałam więcej, niŜ mogłam sobie pozwolić, Ŝeby zrekompensować sobie brak
Celu.
Podobnie widok własnego nazwiska jako autorki na okładce magazynu lub ksiąŜki nie przyspieszał
juŜ  nawet  bicia  mego  serca.  Moja  radość  zanikła,  poniewaŜ  nie  pracowałam  nad  swym  praw-
dziwym Celem.
Jako  psychoterapeutka  odkryłam,  Ŝe  kaŜda  przypadłość  psychologiczna  wynika  stąd,  Ŝe  nie
pracujemy  nad  swoim  Celem.  Depresja,  niepokój,  zaburzenia  dysocjacyjne,  uzaleŜnienia  i
kompulsje,  nadpobudliwość  psychoruchowa,  trudności  w  uczeniu  się  i  niskie  poczucie  własnej
wartości - wszystko to wynika z braku skupienia się na swym Celu. Pod tym względem dzieci nie
róŜnią się od dorosłych. Jeśli juŜ, to Dzieci Indygo utrzymują nawet wyŜszy standard niŜ większość
dorosłych, upierając się, Ŝe kaŜde działanie musi mieć jakiś powód.
Niektórzy  pamiętają  albo  wiedzą  na  czym  polega  ich  Cel  śyciowy,  ale  boją  się  pójść  naprzód  -
obawiając  się  sukcesu,  poraŜki,  tego,  Ŝe  okaŜą  się  nie  dość  dobrzy  albo  śmieszni.  Inni  nie  mają
pojęcia, czym jest ich Cel, albo nie są tego pewni.
Kiedy  przerwałam  praktykę  tradycyjnej  psychoterapii  i  zajęłam  się  wyłącznie  Terapią  Anielską,
zaczęłam wykorzystywać duchowe metody pomagania ludziom w trudnych sytuacjach. Zaczynałam
od  modlitw  takich,  jak  przedstawiłam  wcześniej.  Następnie  polecałam  tym  osobom,  by  zwracały
uwagę na boskie przewodnictwo, które pojawia się zawsze w odpowiedzi na te modlitwy.
Boskie  przewodnictwo  pojawia  się  w  postaci  znaków,  które  widzimy  (mogą  to  być  na  przykład
ksiąŜki, które spadają z półek); znaków, które słyszymy (jak podsłuchana rozmowa, z której czer-
piemy  przydatne  informacje);  snów;  albo  powtarzających  się  myśli  bądź  odczuć,  które  ponaglają
nas do zrobienia czegoś - nawet jeśli na pierwszy rzut oka dane zdarzenie nie ma związku z naszą
modlitwą  czy  intencją.  Kiedy  zauwaŜymy  i  posłuchamy  tego  głosu,  wskaŜe  nam,  jakie  kroki
moŜemy  podjąć,  aby  zrealizować  swój  Cel.  W  ten  sposób  Bóg  i  anioły  wspierają  nas  i  dokładają
starań,  byśmy  mieli  pod  dostatkiem  czasu,  inteligencji,  informacji,  ludzi,  pieniędzy  i  zasobów,
jakich potrzebujemy, by dopełnić kaŜdego kroku. Drzwi otwierają się przed nami za kaŜdym razem,
kiedy idziemy za boskim przewodnictwem.
Kiedy moi klienci zaczynali prosić o wskazówki związane z ich Celem śyciowym i wypełniać je,

działy się cuda. Ich problemy psychologiczne i behawioralne zmniejszały się lub znikały. Tracili na
wadze i zaczynali bardziej dbać o siebie, a ich związki i finanse ulegały poprawie.
Dzieci  Indygo  mogą  wykorzystać  intuicję  i  zdolności  parapsychiczne,  aby  odkryć  swój  Cel.
Wyjaśnij im, Ŝe Bóg często mówi do nas poprzez instynktowne odczucia, sny i wizje. Zachęcaj je,
by ufały boskiemu przewodnictwu i podąŜały za nim.
Pewne  Dziecko  Indygo  o  imieniu  Dawn,  o  którym  wspomniałam  juŜ  wcześniej  w  tej  ksiąŜce,
nauczyło  się  zwracać  uwagę  na  swe  wizje  i  głos  wewnętrzny.  Dawn  mówi:  „Od  czasu  do  czasu
wyraźnie widzę siebie w przyszłości. To moja największa forma intuicji. Mam silne poczucie tego,
gdzie powinnam być, za czym powinnam iść i w którym punkcie swego Ŝycia obecnie jestem. Jeśli
coś wydaje się nie w porządku, muszę wprowadzić zmiany. Nauczyłam się iść za tymi odczuciami
intuicyjnymi".
Czasem zdarza mi się pracować z osobą, która nieustannie sabotuje swe własne poczucie szczęścia.
Znajduje się na drodze ku swemu Celowi śyciowemu, wszystko działa na jej korzyść i nagle -trach!
Robi  coś,  Ŝeby  to  wszystko  zepsuć.  W  tych  przypadkach,  zawsze  odkrywam,  Ŝe  u  podstaw  tej
sytuacji znajdują się związane z nią lęki.
Zwykle ludzie, którzy sabotują własne poczucie szczęścia, czują, Ŝe nie zasługują na nie. UwaŜają,
Ŝe są z natury źli albo niedoskonali i Ŝe powinni zostać ukarani albo Ŝe nic im się nie naleŜy. Dzieci
Indygo  często  mają  to  poczucie  „niezasługiwania",  które  wynika  z  ich  wstydliwego  poczucia
inności,  a  prowadzi  do  sabotowania  siebie  samego.  Nauczyciele  bądź  rodzice  mówią  im,  Ŝe  ich
zachowanie jest złe, a dzieci te nieświadomie słyszą te słowa, jakby oznaczały: „Ja jestem zły". Tak
więc, wysiłki mające na celu poprawę Ŝycia trafiają w próŜnię, a dzieci czują, Ŝe są zbyt „złe", by
otrzymać jakąś pomoc.
Kiedy  jednak  pracujemy  nad  swoim  Celem  śyciowym,  nie  chodzi  o  to,  czy  zasługujemy  na
otrzymywanie.  Nasz  Cel  polega  wyłącznie  na  dawaniu  innym.  Czasami  zaś  potrzebujemy  dóbr
materialnych,  Ŝeby  dzięki  nim  móc  jeszcze  lepiej  dawać.  Na  przykład  dziecko  mające  dostarczyć
starszej  sąsiadce  kwiaty  moŜe  potrzebować  wózka  albo  roweru  do  ich  przewiezienia,  a  takŜe
wazonu,  do  którego  później  je  włoŜy.  To  dziecko  zasługuje  na  to,  by  dostać  te  rzeczy,  poniewaŜ
dzięki nim będzie mogło dawać. Zatem przedstawmy mu tę sytuację w taki oto sposób: „Zasługuję,
Ŝeby dawać. Im bardziej pozwalam Bogu, aniołom i innym ludziom pomagać mi, tym więcej mogę
dawać innym".
MoŜesz  pomóc  Dzieciom  Indygo,  wydobywając  i  wskazując  im  ich  pasje  i  zainteresowania.
Przyglądaj się uwaŜnie swoim dzieciom i zwracaj uwagę na to, co robią, kiedy są same. PomóŜ im
wykorzystać  te  zainteresowania  lub  umiejętności  w  taki  sposób,  który  pomoŜe  teŜ  innym.  Na
przykład,  czy  świetnie  radzą  sobie  z  grami  wideo?  Będą  szczęśliwe,  ucząc  się,  jak  dawać  coś  od
siebie  innym  dzięki  tej  umiejętności.  Być  moŜe  pokaŜą  innemu  dziecku,  jak  gra  się  w  daną  grę,
napiszą  list  do  redakcji  magazynu  o  grach  wideo,  dając  wskazówki  innym  dzieciom,  albo  nauczą
niepełnosprawną  lub  starszą  osobę,  jak  korzystać  z  Internetu,  aby  mogła  wysyłać  e-maile  do
członków swojej rodziny.
Kup  albo  wypoŜycz  ksiąŜki  i  magazyny  związane  z  pasjami  swego  dziecka  i  zapisz  je na  zajęcia,
Ŝeby  mogło  poszerzyć  swą  wiedzę.  Nie  martw  się,  Ŝe  twoja  inwestycja  moŜe  okazać  się
krótkoterminowa,  gdy  dziecko  wkrótce  porzuci  dane  zainteresowanie.  Moi  rodzice  wydali  setki
dolarów  na  moje  lekcje  gry  na  gitarze,  kupili  mi  nawet  wzmacniacz  i  gitarę  akustyczną  i
elektryczną. Zgodzili się na ten zakup jedynie pod warunkiem, Ŝe przyniosę do domu świadectwo z
samymi  najwyŜszymi  ocenami.  Właśnie  takiej  motywacji  potrzebowałam  i  moje  oceny  poprawiły
się z trójek na same piątki wciągu jednego semestru! Rodzice dotrzymali umowy i kupili mi gitarę
Fender  Telecaster  i  wzmacniacz  Twin  Reverb.  Zaczęłam  grać  profesjonalnie,  kiedy  jeszcze
chodziłam do szkoły średniej.
ChociaŜ  w  końcu  porzuciłam  grę  na  gitarze  (z  wyjątkiem  jednej  czy  dwóch  okazji  w  miesiącu,
kiedy  „improwizujemy"  z  moim  męŜem  Stevenem,  który  teŜ  grywa),  nie  była  to  strata  czasu  czy
pieniędzy.  Przeciwnie,  gra  na  gitarze  dała  mi  poczucie  pewności  siebie  podczas  wystąpień
publicznych - co  jest  absolutnie  niezbędne, biorąc pod uwagę wszystkie te wypowiedzi publiczne,
stanowiące część mojego Celu śyciowego.

Porozmawiaj z dziećmi o postawieniu sobie celu dzielenia się kilka razy dziennie z ludźmi obcymi
lub potrzebującymi. Dla małego dziecka raz dziennie w zupełności wystarczy. Starsze dzieci moŜe
cieszyć  szukanie  okazji  do  dzielenia  się  i  słuŜenia  pomocą  dwa  razy  dziennie.  Idąc  do  sklepu
spoŜywczego, moŜecie zagrać w grę pod tytułem: „Iłu obcym moŜemy dziś pomóc?"
Dzielenie  się  nie  musi  dotyczyć  pieniędzy.  MoŜe  oznaczać  powiedzenie  szczerego  komplementu
komuś,  kto  wydaje  się  samotny  albo  przygnębiony, otwarcie drzwi przed kimś niepełnosprawnym
albo zaproponowanie matce z dzieckiem na ręku pomocy polegającej na włoŜeniu jabłek do torby.
Są  to  czynności,  w  których  moŜe  uczestniczyć  kaŜde  dziecko  mające  powyŜej  dwóch  lat.  W
rezultacie zarówno ty sam, jak i twe Dziecko Indygo otworzycie swe serca na radość i miłość dzięki
temu procesowi zwanemu „Dar dawania".

Ukierunkowanie talentów dzieci

Wiele  tak  zwanych  zachowań  problematycznych  dziecka  to  nic  innego  jak  tylko  niezręczność  w
korzystaniu  z  ich  uzdolnień  posłańców  światła.  Jak  niemowlę,  które  przewraca  się,  ucząc  się
chodzić, twojemu dziecku potrzeba ćwiczeń, zachęty i miłości.
Wiele  Dzieci  Indygo  to  wojownicy.  Zostali  tu  przysłani  z  nieba,  aby  pomóc  Ziemi  pozbyć  się
nieuczciwości  i  nieprawości.  Te  dzieci  nie  ulegną  apatii  ani  społecznemu  zastraszeniu,  poniewaŜ
mają  do  wykonania  swoje  zadanie.  Tym  niemniej,  ich  wrodzone  cechy  wojowników  mogą
manifestować się w postaci agresji.
Twoja rola polega zatem na niesieniu im pomocy w ukierunkowaniu ich natury wojownika tak, by
manifestowała  się  ona  w  postaci  zachowań  społecznie  uŜytecznych.  Naucz  je,  jak  przełamywać
systemy, nie ulegając przy tym autodestrukcji. Z drugiej strony, czy byłbyś dumny, będąc rodzicem
Nelsona Mandeli, który chciał iść do więzienia za swoje przekonania? Kroczymy po cienkiej linie,
będąc rodzicami Dzieci Indygo.
W ten sam sposób intuicyjne i parapsychiczne uzdolnienia dzieci czynią je wraŜliwymi na uczucie
zmęczenia, irytacji czy nadpobudliwości psychoruchowej. Naszym obowiązkiem jako rodziców jest
uświadomienie sobie tego procesu i nauczenie dzieci obrony psychicznej oraz technik uzdrawiania
energetycznego, Ŝeby mogły dobrze się rozwijać i przetrwać, wypełniając swój cel.
Osoby  z  naszego  pokolenia  nie  oczekiwały  zbyt  wielkich  osiągnięć  przed  ukończeniem
trzydziestego  lub  czterdziestego  roku  Ŝycia.  Pokolenie  Dzieci  Indygo  przeciwnie,  spodziewa  się
przyczynić  i  wpłynąć  na  społeczeństwo,  mając  zaledwie  lat  naście  albo  dwadzieścia  parę.
Zrozumienie  tej  róŜnicy  pokoleniowych  oczekiwań  pomaga  nam  dostrzec,  dlaczego  niektórzy
młodzi ludzie opóźniają podjęcie nauki w college'u na rzecz podróŜowania, zajmowania się sztuką
czy teŜ angaŜowania się w sprawy społeczne.

ROZDZIAŁ CZWARTY

Terapia Anielska dla Indygo

Rodzice  zadają  mi  często  pytanie:  „Czy  mogę  wysyłać  anioły  do  swego  dziecka?"  Nierzadko
pytanie  to  oznacza:  „Czy  jest  to  właściwe  ze  względów  duchowych?  Czy  zakłócę  w  ten  sposób
rozwój duchowy swego dziecka, wprowadzę nierównowagę karmiczną albo obraŜę Boga?" Czasem
zaś rodzice po prostu chcą wiedzieć, jak wysyłać anioły, by pomóc swemu Dziecku Indy go.
Odpowiedź brzmi: „Tak, moŜesz wysyłać anioły do kaŜdego i będzie to korzystne dla kaŜdej z tych
osób". PrzecieŜ badania wskazują, Ŝe modlitwa pomaga ludziom - a takŜe zwierzętom, roślinom, a
nawet  bakteriom  -  nawet  jeśli  nie  wiedzą  oni,  Ŝe  ktoś  się  za  nich  modli.  Badania  naukowe
wykazały, Ŝe modlitwa powoduje wzrost poziomu dopaminy i redukuje niepokój, czyli wpływa na
dwa  czynniki,  które  pomagają  złagodzić  symptomy  ADHD.  Odnosiłam  teŜ  znaczące  sukcesy  (w
odniesieniu  do  siebie  samej  i  do  innych),  korzystając  z  modlitwy  przy  pozbywaniu  się  łaknienia
takich  środków  pobudzających,  jak  cukier,  czekolada  i  kofeina,  które  zwiększają  nadpobudliwość
psychoruchową.
Nie  ma  znaczenia  czy  jesteś  osobą  religijną,  duchową,  wierzącą,  niewierzącą,  „grzeczną  czy  nie".
Anioły  pomagają  kaŜdemu,  kto  je  wzywa.  Nie  musimy  zasłuŜyć sobie na ich pomoc. Zawsze gdy
się  modlimy,  uzyskujemy  wymierny  efekt.  Bóg  i  anioły  słyszą  i  odpowiadają  na  kaŜdą  modlitwę,
czy rozpoznajemy ich odpowiedzi, czy nie.
Uzyskiwałam  cudowne  rezultaty  dzięki  modlitwie  i  Terapii  Anielskiej  z  Dziećmi  lndygo.  Choć
wychowałam  się  w  rodzinie  chrześcijańskiej,  celowo  nie  ograniczam  swoich  modlitw  do  Ŝadnego
wyznania. PrzecieŜ kaŜda religia, wschodnia i zachodnia, staroŜytna i współczesna, ujmuje wiarę w
jakieś formy anielskie. Nie zawsze uŜywa się w nich nazwy „anioł", jak w wierzeniach Ŝydowsko-
chrześcijańskich,  ale  wierzy  się  w  dobroczynne  istoty  niebiańskie.  O  archaniołach  mówi  się  w
religii Ŝydowskiej, chrześcijańskiej i muzułmańskiej, ale one takŜe są zdecydowanie nieograniczone
Ŝadnym wyznaniem.
Istnieje  wiele  Dzieci  Indygo  i  ich  rodziców,  którzy  nie  są  wyznawcami  religii  Ŝydowsko-
chrześcijańskiej,  aktorzy  potrzebują  i  zasługują  na  pomoc  Boga  i  aniołów.  Nie  chciałabym
wykluczyć  ani  jednej  duszy  tylko  dlatego,  Ŝe  modli  się  do innego wniebowstąpionego mistrza niŜ
ja.  Wiem,  Ŝe  Jezus  nie  wykluczał  nikogo,  a  niniejszy  rozdział  dotyczący  uzdrawiania  duchowego
odzwierciedla takie nastawienie.
Ty i twe Dzieci Indygo moŜecie skorzystać z ogromu wsparcia duchowego. Wśród przewodników,
którzy juŜ teraz są przy tobie albo których moŜesz przywołać do siebie, znajdują się:

Archanioły.  Michał  jest  najwaŜniejszym  archaniołem,  którego  zadaniem  jest  pomoc  Dzieciom
Indygo  i  posłańcom  światła  w  pamiętaniu  o  swoich  Celach  śyciowych  i  wypełnianiu  ich.  Michał
usuwa takŜe rezultaty lęku z naszych ciał i domów, łącznie z odprowadzaniem w zaświaty duchów i
nieprzyjaznych istot.
Zadaniem  Rafaela  jest  pomaganie  nam  w  uzdrawianiu  naszych  ciał  fizycznych  i  pomaganie
uzdrowicielom we wszelkich aspektach ich Celu.
Archanioł  Gabriel  pomaga  rodzicom  w  poczęciu  nowego  Ŝycia.  Pomaga  teŜ  ludziom, których Cel
śyciowy  obejmuje  sztukę  lub  komunikację.  Uriel  pomaga  nam  uzdrawiać  emocje,  pozwalając
pozbywać się toksycznej złości i zawziętości, a zastępując je spokojem.

Wniebowstąpieni  mistrzowie.  Te  istoty  chodziły  kiedyś  po  ziemi  jako  wielcy  nauczyciele  i
uzdrowiciele,  a  obecnie  pomagają  ludzkości  z  wyŜyn  planów  astralnych.  Kojarzeni  są  z
określonymi  religiami,  ale  nie  są  ograniczeni  Ŝadnym  wyznaniem  i  pomagają  kaŜdemu,  kto  ich
wzywa,  bez  względu  na  przynaleŜność  do  grup  religijnych  czy  niereligijnych.  Wniebowstąpiony
mistrz  Jezus  jest  wielkim  uzdrowicielem  ciała,  emocji  i  problemów.  Matka  Maria  pomaga
nauczycielom, doradcom i tym, których Cel śyciowy oscyluje wokół dzieci.

Anioły stróŜe. KaŜdy ma przynajmniej dwa anioły stróŜe, od urodzenia aŜ do chwili przejścia.

Anioły stróŜe to niebiańskie istoty, które nie Ŝyły wcześniej jako ludzie, ani nie chodziły po ziemi
jako „wcielone anioły". MoŜesz wzywać takŜe inne anioły, prosząc je o przewodnictwo, pomoc i
ochronę. Co więcej, moŜesz wysyłać anioły stróŜe do innych ludzi.

Anioły natury. Są to boskie anioły stróŜe, które opiekują się środowiskiem naturalnym, roślinami,
kwiatami i zwierzętami. Pomagają teŜ ludziom, którzy nie krzywdzą Matki Ziemi i zwierząt.
KaŜdy, kogo Cel śyciowy dotyczy środowiska naturalnego czy zwierząt, zwykle ma jednego lub
więcej aniołów natury, którzy się nim opiekują. Anioły natury określa się takŜe jako „elementale",
„wróŜki" i„dewy".

Zmarli bliscy. Nasi przodkowie, przyjaciele i członkowie rodziny, którzy odeszli, często działają
jako dobroczynni przewodnicy duchowi. Są w niebie, ale potrafią takŜe nam pomagać. Mogą pra-
cować nad swoim Celem śyciowym poprzez nas, Ŝywych. Czasami zaś nasi zmarli bliscy zostają
„przydzieleni" nam do pomocy przez Stwórcę, jako boscy opiekunowie.

Obawy przed upadłymi aniołami i nieprzyjaznymi istotami

Wiele  Dzieci  Indygo  widzi  przeraŜające  istoty  i  wizje  w  ciemnościach swej sypialni, co prowadzi
do  problemów  z  bezsennością.  W  odróŜnieniu  od  lęku  przed  straszydłami  naszego  pokolenia,  te
uzdolnione  parapsychicznie  dzieci  naprawdę  posiadają  „wgląd  za  zasłonę"  i  to,  co  widzą,  nie
zawsze jest przyjemne.
Podobnie  jak  to  miało  miejsce w filmie Szósty zmysł, Dzieci Indygo często przyciągają pozostałe
na  ziemi  duchy,  które  po  prostu  szukają  pomocy.  Istoty  te  nie  chcą  wcale  straszyć  dzieci,  ani  nie
chcą  nikogo  skrzywdzić.  Po  prostu  przyciąga  je  kaŜdy,  kto  je  widzi.  PoniewaŜ  Dzieci  Indygo  to
urodzeni uzdrowiciele i pomocnicy, tym bardziej przyciągają do siebie tego rodzaju duchy.
Jednym  ze  sposobów  postępowania  z  nimi  jest  zwykłe  stwierdzenie:  „Nie  Ŝyjecie  i  musicie  iść  w
stronę  Światła  -  teraz!"  Jednak  jeszcze  lepiej  jest  wezwać  potęŜną  pomoc  duchową.  Naucz  swe
dzieci  mentalnego  wypowiadania  słów:  „Archaniele  Michale,  proszę,  przybądź  teraz  do  mnie  i
zabierz  te  istoty".  Dzieci  mogą  teŜ  zwrócić  się  do  Boga,  Jezusa  albo  innych  istot  związanych  ze
swymi  przekonaniami  duchowymi  czy  religijnymi.  Ale  zawsze  naleŜy  upewnić  się,  Ŝe  Archanioł
Michał  znajduje  się  wśród  wezwanej  grupy.  Rola  Michała  podobna  jest  do  bramkarza  w  klubie
nocnym, poniewaŜ kontroluje on, kto moŜe zbliŜyć się do dziecka.
W  dalszej  części  przeczytasz,  co  jeszcze  moŜesz  zrobić,  oczyszczając  swe  dzieci  z  ich  lęków  (a
takŜe ich sypialnie).

Oczyszczanie Dzieci Indygo

Kiedy mój syn Chuck był nastolatkiem, często dzwonili do mnie jego nauczyciele, informując o
kłopotach, w jakie wpakował się danego dnia. Bałam się tych telefonów, tak jak z pewnością boi się
ich większość rodziców.
Anioły zauwaŜyły, Ŝe się martwię. Przybyły mi z pomocą i nauczyły mnie pewnej metody, dzięki
której mogłam pomóc sobie, synowi i całej sytuacji. Jej częścią jest Archanioł Michał.

Więcej o Archaniele Michale - jak moŜe pomóc tobie i twemu dziecku

Jak  wspomniałam  juŜ  wcześniej, kaŜdy z nas ma swojego anioła stróŜa, który opiekuje się nami i
pomaga nam, czy w to wierzymy, czy nie. Anioły mają zwierzchników zwanych archaniołami. Są
to duŜe i potęŜne anioły, które pełnią nadzór nad naszymi aniołami stróŜami.
Obowiązkiem  Archanioła  Michała  jest  oczyszczenie  Ziemi  ze  skutków  lęku.  Jego  zadaniem  jest
równieŜ  pomaganie  posłańcom  światła  i  Dzieciom  Indygo,  Ŝeby  przypomniały  sobie  i  wypełniały
swe Cele. Jak wszystkie inne potęŜne archanioły, nie jest ograniczony Ŝadnym wyznaniem.
Michał  moŜe  być  równocześnie  przy  kaŜdej  osobie,  która  go  wezwie.  Nie  musi  wybierać,  komu
chce pomóc, a komu nie. MoŜe być przy wszystkich naraz, więc nie musisz się martwić, Ŝe „marnu-

jesz" anielski czas, wzywając go.
Złe zachowanie Dziecka Indygo w znacznej części wypływa z lęku. Na przykład dziecko moŜe być
skrajnie wraŜliwe i wchłaniać negatywne myśli innych dzieci w szkole albo pełne lęku myśli i emo-
cje rodziców czy nauczycieli.
Jak  wspomniałam  juŜ  wcześniej,  Archanioł  Michał  stanowi  odpowiednik  „bramkarza  w  klubie
nocnym"  i  oczyszcza  ciało  i  umysł  dziecka  ze  skutków  lęku.  Michał  dba  teŜ  o  to,  by  kaŜdy,  kto
zbliŜa  się  do  dziecka  w  świecie  duchowym  rzeczywiście  powinien  przy  nim  być.  Stwierdziłam
wcześniej, Ŝe wiele Dzieci Indygo cierpi na bezsenność, poniewaŜ widzą twarze i oczy pozostałych
na  Ziemi  duchów,  ale  Archanioł  Michał  dba  o  to,  by  sypialnia  dziecka  była  pełna  wyłącznie
aniołów boskiego światła - istot, które nigdy nie przestraszyłyby dziecka ani nie wytrącałyby go ze
snu.

Technika odkurzacza Archanioła Michała

Po raz pierwszy zapoznałam się z tą techniką, kiedy znajdowałam się w stanie głębokiej medytacji,
rozmawiając  z  Archaniołem  Michałem.  Później  zadzwoniłam  do  znajomego  duchownego  w
Kanadzie,  wiedząc,  Ŝe  on  równieŜ  współpracował  z  Archaniołem  Michałem.  Powiedziałam  mu:
„James,  muszę  ci  opowiedzieć  o  metodzie  uzdrawiania,  której  właśnie  nauczył  mnie  Archanioł
Michał".  James  przerwał  mi  i  powiedział:  „Najpierw  ja  opowiem  ci  o  metodzie,  której  Michał
nauczył  mnie".  Oboje  byliśmy  zaskoczeni,  kiedy  porównaliśmy  swe  uwagi,  bo  okazało  się,  Ŝe
Michał tego samego wieczoru nauczył nas tej samej metody uzdrawiania!
Od  tej  pory  korzystałam  z  tej  metody  w  przypadku  moich  własnych  dzieci  i  nauczyłam  jej
niezliczoną liczbę dorosłych, którzy z sukcesem stosowali ją wobec swoich Dzieci Indygo. Jest to
skuteczny  sposób  na  oczyszczenie  Dzieci  Indygo  z  toksyn  emocjonalnych,  aby  zyskały  okazję  do
samodzielnego podejmowania decyzji.
Korzystałam  z  tej  metody,  zawsze  gdy  Chuck,  będąc  dzieckiem,  był  przygnębiony  albo
rozzłoszczony.  Ilekroć  ją  stosowałam,  natychmiast  stawał  się  „moim  małym  aniołkiem"
przynajmniej  na  jeden  dzień.  Rodzice,  których  nauczyłam  tej  metody,  opowiadali  o  podobnych
sukcesach.
KaŜdy moŜe wezwać Archanioła Michała i współpracować z nim na równie potęŜnych podstawach.
Nie  potrzeba  do  tego  specjalnych  kwalifikacji  czy  szkolenia.  Wystarczy  po  prostu  zastosować  te
instrukcje i iść za głosem serca, a pojawią się natychmiastowe rezultaty.
Określenie oczyszczenie oznacza pozbycie się skutków lęku. MoŜe to być toksyczna energia, którą
dzieci  wchłonęły  od  swych  kolegów,  przebywając  w  pobliŜu  narkotyków,  w  wyniku  ataku
psychicznego  albo  od  istot,  które  nie  opuściły  jeszcze  Ziemi.  MoŜesz  współpracować  z
Archaniołem  Michałem,  aby  oczyścić  swe  Dzieci  Indygo,  ich  sypialnie,  szkoły  i  przyjaciół.
Dziecko  Indygo  (posiadające  wrodzone  dary  duchowe)  moŜe  stosować  tę  metodę,  aby  oczyścić
ciebie albo inne Indygo. Oto, jak to zrobić:

Przeprowadzenie oczyszczenia: prośba o pozwolenie

MoŜesz  albo  przeprowadzić  oczyszczanie  w  obecności  dzieci,  albo  „na  odległość"  (kiedy  dzieci
przebywają w innym miejscu). Musisz sam zdecydować, czy poprosić swe dzieci o pozwolenie na
przeprowadzenie oczyszczania. Niektórzy uwaŜają, Ŝe jest to konieczne przy uzdrawianiu. MoŜesz
uzyskać zgodę, prosząc o nią swe dzieci mentalnie: „Czy nie masz nic przeciwko temu, by wspólnie
z Archaniołem Michałem przeprowadzić duchowe uzdrawianie twojej osoby?"
Poczujesz  odpowiedź  swoich  dzieci.  Nawet  niemowlęta,  które  jeszcze  nie  potrafią  mówić,  są  w
stanie  udzielić  ci  mentalnej  odpowiedzi.  Jeśli  uzyskasz  zgodę,  moŜesz  kontynuować.  Jeśli
odpowiedzią będzie być moŜe albo nie, moŜesz porozmawiać z dzieckiem (mentalnie albo na głos),
Ŝeby uspokoić jego obawy.
Jednak inni uwaŜają, Ŝe uzyskanie zgody przed przeprowadzeniem uzdrawiania nie ma znaczenia.
Mówią: „Jeśli dziecko tonie w rzece, wskoczę do wody bez względu na to, czy dziecko udzieli mi
swej zgody, czy teŜ nie". Sam musisz podjąć decyzję, jak postąpisz.

Kiedy postanowisz kontynuować oczyszczanie, zamknij oczy. Jeśli dzieci są przy tobie, poproś, by
i one zamknęły oczy. Usiądźcie twarzą do siebie.
Okiem umysłu zwizualizuj jedno ze swych Dzieci Indygo. NaleŜy zajmować się kaŜdym dzieckiem
z  osobna.  Wypowiedz  mentalnie:  „Archaniele  Michale,  wzywam  cię  teraz,  byś  oczyścił  i  usunął
skutki  lęku".  Wówczas  mentalnie  ujrzysz  lub  poczujesz  pojawiającego  się  duŜego  anioła.  To
właśnie Archanioł Michał. Będą mu towarzyszyły mniejsze anioły, znane jako Grupa Łaski.
ZauwaŜ,  Ŝe  Michał  trzyma  rurę  do  odkurzacza.  Obserwuj,  jak  wkłada  ją  do  środka,  przez  górną
część  głowy  Indygo  (czyli  przez  czakrę  korony).  Musisz  sam  zdecydować,  czy  chcesz,  aby
szybkość  oczyszczania  była  bardzo  wysoka,  wysoka, średnia czy niska. Będziesz teŜ panował nad
jego  ruchami,  decydując,  gdzie  skierować  rurę  podczas  procesu  oczyszczania.  Mentalnie  kieruj  ją
do wnętrza głowy Indygo, do jego ciała i do wszystkich narządów. Oczyść kaŜdą część, poczynając
od czubków palców u rąk, a skończywszy na czubkach palców u nóg.
Zobaczysz lub poczujesz, jak grudki szlamu psychicznego przesuwają się wzdłuŜ tej rury, tak samo,
jak  wtedy,  gdy  odkurzasz  brudny  dywan.  Wszelkie  istoty,  które  przechodzą  przez  tę  rurę,  są
humanitarnie  traktowane  przy  jej  wylocie  przez  Grupę  Łaski,  która  odbiera  i  odprowadza  je  w
stronę Światła. Kontynuuj oczyszczanie, aŜ wszelki psychiczny szlam wydostanie się przez rurę.
Gdy tylko dziecko zostanie oczyszczone, Archanioł Michał odwróci proces tak, Ŝe gęste, podobne
do pasty do zębów białe światło zacznie wypływać z rury. Jest to forma „uszczelnienia" materiału,
Ŝeby wypełnić luki, w których poprzednio znajdował się szlam psychiczny.
Technika oczyszczania jest jedną z najpotęŜniejszych metod, jakie kiedykolwiek stosowałam wobec
Dzieci Indygo. Nawet jeśli nie widzisz albo nie czujesz czegoś wyraźnie podczas całego tego proce-
su, albo jeśli martwisz się: „Czyja to sobie wymyślam?", rezultaty będą namacalne. Po takiej sesji
oczyszczania większość ludzi obserwuje natychmiastowe zniknięcie depresji i wygaśnięcie złości.

Oczyszczanie pokoju. MoŜesz oczyścić sypialnię swego dziecka, jego klasę, samochód i pokój
kolegi, stosując tę prostą technikę. Wystarczy zwizualizować Archanioła Michała oczyszczającego
pokój zamiast wnętrza ciała.

Powtarzanie procesu. Oczyszczaj swe Dzieci Indygo za kaŜdym razem, kiedy zauwaŜysz, Ŝe są
przygnębione, rozzłoszczone albo kiedy zaczynają się wyŜywać na kimś. Oczyszczaj pokój, ilekroć
wyczujesz w nim cięŜką albo duszną atmosferę, albo gdy Indygo informuje cię, Ŝe ujrzało w nim
coś, co je przeraŜa.

Oczyszczanie  z  taśmą  magnetofonową.  Mój  nagrany  na  kasecie  program  Oczyszczanie  czakr
(Hay House, 1997) równieŜ posiada potęŜne właściwości oczyszczające. Wiele osób korzysta z tej
taśmy  przy  oczyszczaniu  pokojów  w  swoich  domach.  Wystarczy  ustawić  magnetofon  na  środku
pokoju (uŜyj takiego magnetofonu, który automatycznie zmieni stronę A na stronę B), a następnie
włączyć  taśmę  Oczyszczanie  czakr.  Wyjdź  z  pokoju  na  czas  odtwarzania  taśmy.  Kiedy  wrócisz,
pokój będzie oczyszczony.

Atak psychiczny - źródło nadpobudliwości psychoruchowej. Nie bójmy się tego powiedzieć: dzieci
potrafią  być  naprawdę  okropne.  DraŜnią  się,  biją,  wyśmiewają  i  robią  sobie  nawzajem  jeszcze
gorsze  rzeczy.  Jeśli  twoje  dzieci  skarŜą  się,  Ŝe  są  prześladowane  przez  inne  dzieci,  istnieje
moŜliwość, Ŝe doznają ataku psychicznego.
Atak  psychiczny  zachodzi  wtedy,  gdy  ktoś  kieruje  myśli  pełne  złości  w  kierunku  drugiej  osoby.
Przypomnij sobie o wspomnianych wcześniej badaniach wskazujących, jak wzrasta ciśnienie krwi i
puls, kiedy ktoś źle o nas myśli, nawet jeśli o tym nie wiemy. Dzieci Indygo, które są w szczególny
sposób wraŜliwe na energię, są bardzo podatne na skutki ataku psychicznego.
Jeśli  Dzieci  Indygo  są  psychicznie  atakowane,  ich  układ  nerwowy  i  sercowo-naczyniowy  jest
bombardowany złymi myślami innych ludzi. Prowadzi to do zwiększenia ciśnienia krwi i pulsu, co
moŜe  wywoływać  niepokój  i  nadpobudliwość  psychoruchową.  Dzieci  nie  wiedzą,  dlaczego  ich
układ  nerwowy  jest  nagle  aktywowany.  Przyczyną  są  intensywne  negatywne  myśli  skierowane
przeciwko nim.

Jeśli atak psychiczny pozostanie nieleczony (za pomocą uzdrawiania duchowego), moŜe stać się

błędnym kołem, poniewaŜ nadpobudliwość psychoruchowa spowoduje powstanie kolejnych
sytuacji, w których dzieci będą atakowane psychicznie. W takim przypadku wkrótce usłyszysz, jak
Dzieci Indygo skarŜą się, Ŝe „nikt mnie nie lubi!"
Skorzystaj z poniŜszej modlitwy, aby uzdrowić swe dzieci bądź kaŜdą inną osobę.

MODLITWA O UZDROWIENIE SKUTKÓW ATAKU PSYCHICZNEGO (za inną osobę)

Archaniele  Rafaelu,  proszę,  wniknij  w  ciało  [imię  osoby]  i  ulecz  wszelką
nierównowagę  lub  nieczystość,  którą  mogły  wywołać  myśli  pełne  złości  bądź
lęku.  Archaniele  Michale,  proszę,  odsuń  w  świecie  duchowym  i  materialnym
kaŜdego,  kto  nie  działa  w  imię  najwyŜszego  dobra  [imię  osoby,  którą
oczyszczasz].  Zwracam  się  do  aniołów  stróŜów  osoby  lub  osób,  które
psychicznie  zaatakowały  [imię  osoby,  którą  oczyszczasz]  -.  Proszę,  abyście
pomogły  wprowadzić  w  tę  sytuację  harmonię  i  spokój,  a  takŜe  pomogły
zastąpić spokojem wszelkie cierpienie. Proszę, aby wszelkie skutki popełnionych
błędów  zostały  odwrócone  w  kaŜdym  czasie  i  w  odniesieniu  do  kaŜdej  osoby
zainteresowanej. Dziękuję.

MoŜesz w ten sposób modlić się równieŜ za siebie, jeśli wiesz, Ŝe ktoś jest na ciebie zły albo jeśli
wyczuwasz, Ŝe jesteś atakowany psychicznie. Po prostu mów „mojego" i „mnie" tam, gdzie naleŜy
wymienić imię oczyszczanej osoby.

RóŜowa tarcza - ochrona przed przyszłym atakiem psychicznym

Kiedy znajdujesz się w niekorzystnej sytuacji, dobrze jest zastosować „duchową tarczę" przeciwko
atakowi psychicznemu. Na przykład, jeśli jesteś w towarzystwie kogoś, kto narzeka, ocenia innych,
jest pod wpływem alkoholu albo złości, wykorzystaj poniŜszą technikę dla ochrony przed
wchłonięciem skutków tych negatywów. Ewentualnie moŜesz wykorzystać tę technikę do ochrony
swego Dziecka Indygo, jeśli zamiast siebie wyobrazisz sobie to dziecko w następującej inwokacji:

Zwizualizuj siebie stojącego w róŜowym świetle, które otacza cię jak ściana
światła. Ta róŜowa ściana znajduje się około 30 centymetrów od twego ciała i
otacza cię całkowicie. RóŜowe światło jest Ŝywe i emanuje silną, pełną miłości
energią - tak jak słońce wysyła równomierne promienie światła. RóŜowa ściana
światła wysyła silną miłość do twego wnętrza, a takŜe na zewnątrz do kaŜdego,
kogo spotykasz. Nic oprócz miłości nie moŜe przeniknąć przez tę ścianę
róŜowego światła, które cię teraz otacza.

Zapewnienie fizycznego bezpieczeństwa twoich dzieci dzięki aniołom

Według  niedawno  przeprowadzonej  ankiety  wśród  45  OOO  chłopców  i  dziewcząt  w  klasach  od
pierwszej do ósmej, 70 procent stwierdziło, Ŝe nie czują się bezpiecznie w swoich szkołach. Choć w
ostatnich latach zdarzyło się mniej aktów przemocy w miasteczkach uniwersyteckich, to jednak te
akty, które miały miejsce, były tak szokujące, Ŝe pisano o nich w gazetach. Czy swój brak poczucia
bezpieczeństwa  dzieci  opierają  na  stanie  rzeczywistym,  czy  na  statystykach,  prawdą  jest,  Ŝe  są
zaniepokojone i niepewne swego fizycznego bezpieczeństwa.
Pamiętam, gdy po raz pierwszy stanęłam w obliczu kwestii bezpieczeństwa mojego syna w szkole.
Grant  wrócił  do  domu  i  powiedział,  Ŝe  gang  chłopaków  mówiących  innym  językiem  groził  mu  i
pobił  go  w  szatni.  Grant  chodził  do  renomowanej  szkoły  średniej  w  bezpiecznej  części  miasta,  a
jednak  uświadomiłam  sobie,  Ŝe  nie  jestem  w  stanie  całkowicie  odizolować  go  od  zagroŜenia  ze
strony gangów i zbirów.
Stres odczuwany przez dzieci w szkole ze względu na stopnie i popularność jest obecnie pogłębiany
przez  codzienne  zagroŜenie.  Wielu  uczniów  musi  przechodzić  przez  wykrywacze  metali  przed
wejściem  do  szkoły  albo  widzieć  uzbrojonych  straŜników  czy  policjantów  patrolujących  ich

miasteczka.  Tego  rodzaju  widok,  przypominający  im  o  zagroŜeniu  przemocą,  sprawia,  Ŝe  dzieci
ciągle  znajdują  się  w  stanie  czujności.  Specjalista  w  dziedzinie  urazów,  Bessel  van  der  Kolk,
twierdzi, Ŝe takie warunki wywołują zespół stresu pourazowego (PTSD) i Ŝe układ nerwowy ludzi,
którzy stale „wypatrują zagroŜenia", jest nadmiernie obciąŜony. MoŜe to być przyczyną pojawienia
się objawów ADHD.
MoŜesz  pomóc  swoim  dzieciom  poczuć  się  bezpiecznie,  otaczając  je  dodatkowymi  aniołami
stróŜami. Jak juŜ powiedziano, kiedy rodzice modlą się za swoje dzieci, ich modlitwy mają w niebie
pierwszeństwo. Anioły są cudownymi opiekunami dzieci i pilnują ich przez cały dzień. Oczywiście
twoje  dzieci  -  jak  kaŜdy  inny  -  juŜ  mają  aniołów  stróŜów,  którzy  to  właśnie robią,  ale  dodatkowe
anioły  zapewnią  dzieciom  dodatkową  izolację  przed  nieprzyjaznymi  ludźmi  i  negatywnymi
doświadczeniami. Zupełnie jakbyś otoczył fosą swe cenne dzieci!
Aby  zapewnić  ochronę  swoich  dzieci  dzięki  aniołom,  moŜesz  albo  zwrócić  się  do  Boga,  albo
wezwać  anioły  bezpośrednio.  Rezultaty  będą  identyczne,  a  swoją  rozmową  z aniołami nie urazisz
Boga.  Jeśli  jednak  postanowisz  zwrócić  się  bezpośrednio  do  Stwórcy,  moŜesz  wykorzystać
poniŜszą modlitwę:

BoŜe,  proszę,  przyślij  teraz  moim  dzieciom  anioły  opiekuńcze.  Proszę,  otocz
[imiona  dzieci]  dodatkowymi  aniołami,  aby  ich  strzegły,  prowadziły  i  chroniły.
Proszę,  wskaŜ  mi,  czy  powinienem  coś  zrobić,  aby  wspomóc  ten  proces.
Dziękuję. Amen.

Inną  metodą  jest  wizualizowanie  dziesiątek  aniołów  unoszących  się,  stojących  i  krąŜących  wokół
dzieci.  Wizualizuj  teŜ  otaczające  je  białe  światło.  Stanowi  ono  samą  esencję  aniołów;  jest  Ŝywą,
oddychającą, inteligentną istotą boskiej miłości.
Archanioł  Michał  jest  patronem  policjantów,  poniewaŜ  chroni  ludzi  przed  fizycznym
niebezpieczeństwem.  Jednym  ze  sposobów,  jakimi  się  posługuje,  jest  przekształcanie  naszych
wzorców  energetycznych  na  takie,  które  nie  przyciągają  niebezpieczeństwa.  Jeśli  jednak  przy-
ciągniemy  niebezpieczeństwo,  Michał  pomaga  nam  uniknąć  zranienia  albo  przynajmniej
zminimalizować ból i rany. Michał wie, Ŝe jeśli myślisz o niebezpieczeństwie, to przyciągniesz do
siebie  nieprzyjaznych  ludzi  i  sytuacje.  Pomaga  zatem  utrzymywać  bezpieczniejsze  i  bardziej
pozytywne postawy, dodając ci wiary i odwagi.
Dobrze  jest  poprosić  Archanioła  Michała,  aby  stale  był  przy  tobie,  a  nie  tylko  pojawiał  się  i
odchodził.  Michał  moŜe  być  równocześnie  przy  kaŜdej  osobie,  która  go  wezwie  i  z  kaŜdą  z  nich
utrzymywać  niepowtarzalne  relacje.  Michał  nie  uznaje  limitu  czasu  i  przestrzeni,  tak  jak  ludzie,
więc w Ŝaden sposób nie jest ograniczony.
Wystarczy, jeśli mu powiesz, albo mentalnie, albo na głos:

Archaniele Michale, proszę Cię, byś pojawił się u boku [imię osoby] i pozostał
przy nim/niej. Proszę, stój u jego/jej boku i dodaj [imię] odwagi, wiary i ochrony.
Proszę, prowadź [imię] wyraźnie w kaŜdej sytuacji, aby jego/jej myśli były
zgodne z boską miłością. Dziękuję. Amen.

Jeśli  zechcesz  przywołać  Archanioła  Michała  do  siebie,  wypowiedz  powyŜszą  modlitwę  i  wstaw
słowo „mnie" lub „mojego" tam, gdzie naleŜy podać imię osoby.
Oczywiście  anioły  mogą  nas  chronić  tylko  wówczas,  jeśli  słuchamy  ich  wskazówek.  Na  przykład
mogą  wywołać  w  nas  instynktowne  odczucie,  które  kaŜe  porzucić  jakąś  negatywną  sytuację.
Dlatego  teŜ  dobrze  byłoby  nauczyć  Dzieci  Indygo,  jak  rozpoznawać  oznaki  boskiego
przewodnictwa. Tym tematem zajmiemy się w kolejnym rozdziale.

Czym jest sznur eteryczny

Jeśli Dzieci Indygo są „ulicznymi psychologami", to znaczy tymi, którym wszyscy powierzają
swoje problemy, to ich Cel śyciowy naleŜy prawdopodobnie do kategorii nauczyciel/uzdrowiciel.
Cel ten opisany jest w rozdziale 3.

Jeśli  tak  właśnie  jest,  to  dzieci  najprawdopodobniej  będą  przyciągały  do  swego  Ŝycia  ludzi
potrzebujących.  Mogą  mieć  przyjaciół,  których  nieustannie  nękają  jakieś  problemy  albo  którzy
wylewają  przed  nimi  swe  myśli  i  uczucia.  Dzieci  Indygo,  jako  empatyczni  posłańcy  światła,
cierpliwie słuchają i udzielają rad zgodnych z boskim przewodnictwem.
KaŜdy, kto pracuje z innymi ludźmi, zawodowo czy bezpłatnie, kierując się Ŝyczliwością, powinien
mieć świadomość istnienia sznurów eterycznych i tego, jak z nimi postępować. Przede wszystkim
zawsze,  kiedy  jakaś  osoba  tworzy  z  tobą  więź  opartą  na  lęku  (na  przykład  obawiając  się,  Ŝe  ją
opuścisz  albo  wierząc,  Ŝe  to  ty  jesteś  źródłem  jej  energii  lub  szczęścia),  powstaje  między  wami
sznur. Jest on widoczny dla kaŜdego, kto ma dar jasnowidzenia, a wyczuwalny dla kogoś, kto ma
dar intuicji.
Sznury  te  wyglądają  jak  rurki  chirurgiczne,  a  zachowują  się  jak  szlauch  do  tankowania  paliwa.
Kiedy jakaś potrzebująca osoba utworzyła z tobą tego rodzaju więź, wysysa z ciebie energię przez
ten właśnie sznur eteryczny. Nie musisz go widzieć, Ŝeby odczuwać powodowane przez ten sznur
efekty, a mianowicie: uczucie nieuzasadnionego zmęczenia lub smutku. CóŜ, dzieje się tak dlatego,
Ŝe osoba z drugiej strony tego eterycznego sznura właśnie pobrała od ciebie energię albo wysłała ci
tą drogą toksyczną energię.
Dlatego  za  kaŜdym  razem,  kiedy  komuś  pomagasz  albo  gdy  czujesz  się  ospały,  smutny  lub
zmęczony,  dobrze  jest  „przeciąć  te  sznury".  Powiedz  swemu  Dziecku  Indygo  o  tych  sznurach  i
naucz je, jak je przecinać. Indygo zwykle zdają sobie sprawę z istnienia tych sznurów eterycznych,
ale nie wiedzą, Ŝe mają one swoją nazwę i przypisaną im funkcję.

Przecinanie sznurów eterycznych

Aby przeciąć własne sznury, powiedz mentalnie albo na głos:

Archaniele Michale, przyzywam Cię teraz.
Proszę, przetnij te sznury lęku, które pozbawiają mnie energii i sił witalnych.

Następnie  zachowaj  milczenie  przez  kilka  chwil.  Oddychaj.  Prawdopodobnie  poczujesz  odcinanie
bądź  wyrywanie  sznurów.  MoŜesz  poczuć  zmiany  w  ciśnieniu  powietrza  albo  inne  wyczuwalne
oznaki wskazujące, Ŝe sznur właśnie jest przecinany. W chwili przecinania, osoby znajdujące się z
drugiej strony tego sznura pomyślą o tobie, nie wiedząc dlaczego. MoŜe się nawet okazać, Ŝe nagle
otrzymasz  wiele  telefonicznych  lub  e-mailowych  wiadomości  „Właśnie  o  tobie  myślę"  od  tych,
których łączył z tobą ten sznur. Nie przypisuj tym ludziom Ŝadnych win. Pamiętaj, Ŝe ty nie jesteś
źródłem  ich  energii  czy  szczęścia.  Jest  nim  Bóg.  Sznury  będą  odrastały  za  kaŜdym  razem,  kiedy
jakaś  osoba  stworzy  z  tobą  więź  opartą  na  lęku.  Dlatego  odcinaj  je  zawsze,  gdy  pojawi  się  taka
potrzeba.
Aby przeciąć sznury eteryczne swych Dzieci Indygo, powiedz mentalnie albo na głos:

Archaniele Michale, proszę, odetnij sznury lęku od [imię Dziecka Indygo], które
pozbawiają go/ją energii i sil witalnych.

Jak poprzednio, dzieci niech zachowają milczenie i oddychają głęboko, podczas gdy Michał
wykonuje swoje zadanie. Nastrój i poziom energii dzieci powinien wrócić do zdrowego poziomu
(bez nadpobudliwości) niemal natychmiast.

Rozmawianie z aniołami stróŜami swoich dzieci

Jeśli  martwisz  się  o  swoje  dzieci  albo  jeśli  zaszło  między  wami  jakieś  nieporozumienie,  moŜesz
poprawić  sytuację,  zwracając  się  do  ich  aniołów  stróŜów.  Nie  potrzeba  specjalnego  szkolenia,
talentu  czy  innych  kwalifikacji,  by  rozmawiać  z  czyimiś  aniołami.  Jedyne,  co  moŜe  być  ci
potrzebne to praktyka, Ŝeby usłyszeć odpowiedź aniołów.
NiezaleŜnie  od  tego,  czy  widzisz  bądź  słyszysz  anioły,  czy  nie,  one  z  pewnością  widzą  i  słyszą
ciebie! Nie martw się, Ŝe znajdujesz się w jakimś akwarium, oceniany przez niebiosa. Bóg i anioły

widzą więcej niŜ tylko nasze błędy i powierzchowne cechy charakteru; widzą nasze talenty i dary.
Kochają nas bezwarunkowo.

Uzdrawianie nieporozumień

Jeśli pokłóciłeś się ze swymi Dziećmi Indygo, moŜesz mieć poczucie winy. Z tego powodu moŜesz
czuć pokusę, aby ustąpić wobec Ŝyczeń swych dzieci, nawet jeśli są nierozsądne. Lepszym
sposobem poradzenia sobie z taką sytuacją będzie zwrócenie się do aniołów stróŜów dzieci z prośbą
o pomoc i interwencję.

Drogie  anioły  stróŜe  [imię],  moje  serce  przepełnione  jest  krzywdą,  złością  i
poczuciem  winy.  Pragnę  upewnić  się,  Ŝe  postępuję  wobec  dziecka  słusznie,
proszę więc o Waszą pomoc i przewodnictwo. Proszę, porozmawiajcie z [imię] i
pomóŜcie mu/jej lepiej mnie zrozumieć. Proszę, pomóŜcie nam pokonać dumę i
nasze  ego  i  wyrazić  prawdziwą  miłość,  jaką  czujemy  do  siebie  nawzajem.
Proszę, abyście pomogły wprowadzić w tę sytuację spokój. Dziękuję. Amen.

Jeśli martwisz się o swoje dzieci

Jeśli  martwisz  się  o  swoje  Dzieci  Indygo,  podziel  się  swymi  myślami  i  uczuciami  z  ich  aniołami
stróŜami.  MoŜesz  zrobić  to  mentalnie,  mówiąc  głośno  albo  pisząc  do  nich  długi  list.  Powiedz,
aniołom  wszystko,  o  czym  myślisz,  łącznie  z  tym,  z  czego  nie  jesteś  zbyt  dumny.  Dzięki  twej
szczerości, anioły będą w stanie lepiej ci pomóc. RównieŜ w tym przypadku nie martw się, Ŝe Bóg
lub  anioły  będą  cię  osądzać  lub  karać,  jeśli  szczerze  opowiesz  im  o  tym,  co  czujesz.  Niebiosa
zawsze  wiedzą  wszystko o naszych prawdziwych uczuciach, ale nie mogą nam pomóc dopóki nie
otworzymy  przed  nimi  swego  serca.  Rozmawiaj  z  aniołami  tak,  jak  rozmawiałbyś  ze  swymi
najlepszymi przyjaciółmi., bo nimi właśnie są!

Terapia Anielska wobec objawów ADD i ADHD

W  niniejszej  ksiąŜce  omawiać  będę  róŜne  powody  kryjące  się  za  objawami  zespołu  zaburzeń
koncentracji uwagi (ADD) i zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD),
a  takŜe  wskazywać  sposoby  pozbywania  się  ich.  W  tym  rozdziale  przekonaliśmy  się,  jak  kilka
takich  objawów,  łącznie  z  niepokojem,  depresją,  zachowaniami  typu  acting-out,  ospałością  i
nadpobudliwością psychoruchową moŜe być wywoływane psychicznie, a leczone duchowo.
PoniŜej  przedstawiam  kilka  potęŜnych  modlitw,  które  równieŜ  mogą  pomóc  w  zmniejszeniu,
opanowaniu  bądź  wyeliminowaniu  niektórych  objawów  ADD  lub  ADHD  u  Dzieci  Indygo.
Wypowiadając  te  modlitwy,  myśl  o  nich  pozytywnie.  Zawsze  sobie  przypominaj:  „Moje  dzieci
stworzone są na obraz i podobieństwo Boga. Dlatego są juŜ uzdrowione, zdrowe, i pełne harmonii.
Nie muszę ich >>naprawiać<< ani zmieniać. Zamiast tego, proszę anioły, aby odsłoniły wspaniałe
wrodzone talenty i moc moich dzieci. PomóŜcie mi wydobyć ich prawdziwą siłę i uzdolnienia".
Jeśli myślisz, Ŝe twoje dzieci są w jakikolwiek sposób „popsute", będziesz wypowiadał te modlitwy
tak,  aby  coś  naprawić.  Ten  negatywny  punkt  widzenia  moŜe  spowolnić  efekty  modlitw.  Zamiast
tego, dołóŜ wszelkich starań, aby utrzymać wizję i uczucie, Ŝe twoje dzieci są szczęśliwe, zdrowe, i
pełne harmonii, równocześnie wypowiadając modlitwy. Jeśli ujrzenie swych dzieci w pozytywnym
świetle sprawia ci trudności, poproś anioły o pomoc.
Wypowiadaj  te  modlitwy  tyle  razy,  ile  chcesz  (napisane  są  w  liczbie  mnogiej,  jeśli  jednak  masz
jedno dziecko, uŜyj liczby pojedynczej).

MODLITWA O UZDPOWIENIE Z UZALEśNIENIA

Archaniele Urielu, proszę, byś wstąpił w umysły i emocje moich dzieci i pomógł
im pozbyć się lęku przed miłością. Proszę, by wszelkie skutki błędów

popełnionych  w  poprzednich  relacjach  zostały  odwrócone  na  korzyść
wszystkich  zainteresowanych.  Proszę,  pomóŜ  moim  dzieciom  pozbyć  się  z  ich
serc wszelkiego gniewu lub zawziętości. Wizualizuję teraz ogromną kulę jasnego
światła  wypełniającego  moje  dzieci.  Wiem,  Ŝe  wypełnia  je  boskie  światło  i
miłość  i  Ŝe  nie  ma  w  nich  miejsca  na  pustkę.  Moje  dzieci  przepełnia  skarb
miłości.

MODLITWA O LEPSZE NAWYKI śYWIENIOWE

Archaniele Rafaelu, proszę Cię o uzdrowienie apetytu moich dzieci. Proszę,
pomóŜ im, by pragnęły zdrowego pokarmu i napojów. Proszę, byś usunął
wszelkie lęki lub wcześniejsze doświadczenia, które wywołały niezdrowe
łaknienie. Proszę, udziel mi wyraźnych wskazówek, abym wiedział, jak mogę
pomóc swym dzieciom, aby nabrały zdrowszych nawyków związanych z
jedzeniem.

MODLITWA O UZDPOWIEN1E Z NADPOBUDLIWOŚCI PSYCHORUCHOWEJ

Archaniele Urielu, masz moc zdolną uspokajać morza i ziemię. Wiem, Ŝe masz
teŜ moc zdolną uspokoić moje dzieci. Proszę, abyś pomógł im odczuwać
spokój wewnętrzny i zachowywać się spokojnie na zewnątrz. Proszę, wlej boski
spokój w serca moich dzieci. Proszę, obdarz mnie cierpliwością i zrozumieniem
w stosunku do moich dzieci i do siebie samego. Amen.

MODLITWA O LEPSZE ZORGANIZOWANIE

Wzywam  anioły  organizacji.  Proszę,  pomóŜcie  moim  dzieciom  lepiej  się
skoncentrować.  Proszę  o  Wasze  przewodnictwo  w  ograniczaniu  chaosu  i
bałaganu  w  naszym  Ŝyciu.  Proszę,  zachęćcie  moje  dzieci  do  rozwinięcia  w
sobie  świadomości  i  zorganizowania,  i  pomóŜcie  im  stworzyć  system
organizacyjny  idealnie  dopasowany  do  ich  osobowości.  Proszę,  udzielcie  mi
wyraźnych  wskazówek,  abym  wiedział,  jak mogę pomóc swym dzieciom, aby
rozwinęły  i  pielęgnowały  w  sobie  koncentrację  i  organizację.  PomóŜcie  im
kończyć rozpoczęte projekty i oddawać je w wyznaczonym terminie. Dziękuję.

MODLITWA O UZDPOW1ENIE PROBLEMÓW Z NAUCZYCIELAMI

Zwracam  się  do  aniołów  stróŜów  nauczycieli  moich  dzieci.  Potrzebuję  Waszej
pomocy.  Proszę,  abyście  obdarzyły  nauczycieli  moich  dzieci  cierpliwością  i
zrozumieniem. Proszę, pomóŜcie im pozbyć się wszelkich uprzedzeń i zawziętości
wobec moich dzieci. Jeśli będę zmuszony przenieść moje dzieci do innej klasy,
proszę,  dopilnujcie,  aby  ten  krok  został  podjęty  szybko  i  w  zgodzie  z  boskim
porządkiem.

MODLITWA PPZED SPOTKANIEM Z NAUCZYCIELEM

Dobry BoŜe, wybieram się na spotkanie z nauczycielami moich dzieci i proszę o
Twoją pomoc. Proszę, obdarz mnie koncentracją i spokojem. Proszę, pozwól mi
naprawdę  usłyszeć  słowa  tych  nauczycieli  i  ich  prawdziwe  znaczenie  bez
defensywności  lub  lęku.  Obdarz  mnie  wolą  współpracy  i  Ŝyczliwością.  Uczyń
mnie  teŜ  silnym i pewnym, Ŝe moje dzieci nie są „popsute", złe czy zaburzone.
PomóŜ  mi  stanowczo  sprzeciwić  się  sugestiom  dotyczącym  podawania  moim
dzieciom  leków.  Proszę  BoŜe,  pomóŜ  mi  znaleźć  właściwe  rozwiązania,  które
naprawdę pomogą moim dzieciom lśnić, uczyć się, rozwijać się, Ŝyć w dobrych
stosunkach z innymi i być szczęśliwymi. Dziękuję. Amen.

MODLITWA O MOTYWACJĘ DO ĆWICZEŃ

Archaniele Rafaelu, wiem, Ŝe troszczysz się o zdrowie fizyczne moich dzieci tak
samo  jak  ja.  Wiemy,  Ŝe  ćwiczenia  fizyczne  przynoszą  wiele  korzyści,  które
pomogłyby moim dzieciom. Proszę, abyś dzisiejszej nocy odwiedzi! moje dzieci
we  śnie  i  pomógł  im  odnaleźć  motywację  do  regularnych  ćwiczeń.  Proszę,
udziel moim dzieciom wyraźnych wskazówek, które łatwo zrozumieją, na temat
typu  ćwiczeń,  jakie  sprawiłyby  im  przyjemność  i  okazałyby  się  dla  nich
korzystne.  Proszę,  natchnij  moje  dzieci  motywacją,  aby  jak  najlepiej  dbały  o
siebie  i  spraw,  byśmy  mieli  dość  czasu  i  pieniędzy,  aby  móc  natychmiast
wprowadzić w Ŝycie ten program ćwiczeń. Dziękuję.

MODLITWA O SPOKÓJ I SZCZĘŚCIE W RODZINIE

Archaniele Urielu, martwię się, bo moja rodzina wydaje się nieszczęśliwa. Proszę,
przybądź  nam  niezwłocznie  z  pomocą.  PoniewaŜ  obecna  sytuacja  wywiera
wpływ  na  wszystkich  w  naszym  domu,  proszę,  abyś  wniknął  w  serca  nas
wszystkich  i  usunął  wszelkie  pokłady  lęku.  Proszę,  napraw  błędy  w  sposobie
naszego myślenia i ich efekty. PomóŜ nam ujrzeć się wzajemnie oczami boskiej
miłości.  PomóŜ  nam  pozbyć  się  zawziętości,  urazy  i  skłonności  do  obwiniania.
Proszę o interwencję aniołów stróŜów kaŜdej osoby naleŜącej do naszej rodziny,
aby wniosły do naszego domu spokój i miłość.

MODLITWA O PRZEBACZENIE SWYM DZIECIOM INDYGO

Panie,  potrzebuję  Twojej  pomocy.  Byłem  zły  na  swoje  dzieci  i  źle  o  nich
myślałem.  PomóŜ  mi  pozbyć  się  tych  toksyn  z  umysłu  i  z  serca.  Proszę,  byś
pomógł  mi pozbyć się zatwardziałych uczuć, tendencji do obwiniania siebie i
drugiego  rodzica  moich  dzieci.  Zamiast  obwiniania  i  gniewu,  szczerze  pragnę
uzdrowienia.  Chcę  boskiego  spokoju.  Wiem,  Ŝe  jesteś  teraz  przy  mnie  i  proszę
Cię o pomoc, dzięki której mogę czuć
Twą  pełną  miłości  troskę.  Przekazuję  Ci  tę  sytuację  w  pełni,  ufając,  Ŝe  boski
umysł zna juŜ najlepsze rozwiązanie. Dziękuję!

MODLITWA O UZDROWIENIE DRAśLIWYCH DZIECI INDYGO

Archaniele Michale, moje dzieci wydają się bardzo draŜliwe. Wiem, Ŝe wszelka
złość  jest  rezultatem  lęku  i  proszę  Cię  o  usunięcie  lęku,  który  tę  draŜliwość
wywołuje. Proszę, pomóŜ moim dzieciom dostrzec humor w ich sytuacji. Proszę,
pomóŜ im się śmiać, rozluźnić się i bawić się. Proszę, pomóŜ im pozbyć się urazy i
skłonności  do  obwiniania  i  zastąp  je  współczuciem  i  cierpliwością.  Proszę,  byś
oczyścił równieŜ mnie z wszelkiej draŜliwości, jaką być moŜe projektuję na swe
dzieci.  1  poprowadź  mnie  i  moje  dzieci,  jeśli  jest  coś,  co  musimy  zrobić  lub
zmienić, aby uczynić naszą obecną sytuację pełną spokoju i miłości. Amen.

MODLITWA O WZMOCNIENIE PAMIĘCI

Dobry  BoŜe,  zwracam  się  do  aniołów  inteligencji.  Proszę  teŜ  o  wsparcie
Thomasa Edisona, Alberta Einsteina i wszystkich innych geniuszy, którzy czerpią z
boskiego  źródła  światła  i  miłości,  aby  przybyli  teraz  do  moich  dzieci.  Proszę,
pomóŜcie  im  uzyskać  dostęp  do  wszelkich  moŜliwości  pamięci,  które  -  jestem
przekonany  -  posiadają.  Poprowadźcie  moje  dzieci  tak,  aby  przyjęty  zdrowe
nawyki  związane  zjedzeniem,  spaniem  i  gimnastyką,  co  wspomoŜe  ich  dobrą
pamięć.

MODLITWA O POPRAWĘ SZKOLNYCH OCEN

Zwracam  się  do  aniołów  stróŜów  moich  dzieci.  Proszę  o  Waszą  pomoc  i
interwencję.  Wydaje  mi  się,  Ŝe  oceny  moich  dzieci  nie  odzwierciedlają  ich
prawdziwego  potencjału  i  wrodzonej  inteligencji.  Oddaję  tę  sytuację  w  pełni
5ogu  i  Wam,  aniołom,  ufając,  Ŝe  wiecie,  co  zrobić.  Proszę,  udzielcie  mi
wyraźnych  wskazówek,  abym  wiedział,  jak  mogę  pomóc  swym  dzieciom
cieszyć  się  i  doceniać  korzyści  płynące  z  nauki,  poprawnego  i  terminowego
odrabiania  zadań  domowych,  nabycia  dobrych  nawyków  związanych  z
uczeniem  się  i  otrzymywania  dobrych  ocen  z  testów.  Wiem  i  ufam,  Ŝe  moje
dzieci  stworzone  są  na  obraz  i  podobieństwo  Boga,  co  oznacza,  Ŝe  stanowią
część  boskiego  umysłu  o  nieskończonej  inteligencji.  Proszę,  pomóŜcie  moim
dzieciom czerpać radość z nauki. Amen.

MODLITWA O PRZYJAŹNIE DZIECI

Dobry  BoŜe,  proszę,  abyś  pomógł  moim  dzieciom  rozwinąć  i  pielęgnować
zdrowe  przyjaźnie.  PomóŜ  im  przyciągać  do  siebie  wspaniałych,  zdrowych  i
pełnych  miłości  przyjaciół.  PomóŜ  moim  dzieciom  przezwycięŜać  nieśmiałość
lub  obawy  i  równieŜ  być  dobrymi  przyjaciółmi.  Proszę,  naucz  je,  jak  być
lojalnymi,  hojnymi  i  godnymi  zaufania  w  stosunku  do  przyjaciół.  Zwracam  się
teraz do aniołów stróŜów wspaniałych nowych przyjaciół moich dzieci i proszę,
abyście  doprowadziły  do  spotkania  moich  dzieci  i  tych  nowych  przyjaciół.
Dziękuję. Amen.

MODLITWA DOTYCZĄCA WSPÓLNEJ OPIEKI

Ukochana Matko Boska, zwracam się do Ciebie. Wiem, Ŝe pomagasz wszystkim
dzieciom  na  Ziemi  i  proszę  o  Twoją  pomoc  w  sprawie  moich  dzieci.  Proszę,
wejrzyj na spotkania moich dzieci z ich drugim rodzicem. Zadbaj, aby w czasie
ich  trwania  uczucia  i  ciała  dzieci  otoczone  były  właściwą  opieką.  PomóŜ  mi
oddać  Bogu  wszelki  dawny  gniew  lub  uprzedzenia,  jakie  mogę  Ŝywić  wobec
drugiego  rodzica  moich  dzieci.  Proszę  o  Twoją  łagodną  i  potęŜną  energię
uzdrawiającą, aby zapewnić moim dzieciom pełen miłości związek z obojgiem
rodziców. Amen.

Rozmowy z dziećmi o aniołach

Wielu rodziców pyta mnie o najlepszy sposób omawiania tematu aniołów i duchowości z dziećmi.
UwaŜam,  Ŝe  dzieci  juŜ  wiedzą o istnieniu aniołów z bezpośredniego doświadczenia. Wiele z nich
widziało  anioły,  zmarłych  bliskich  albo  „niewidzialnych  przyjaciół",  kiedy  były  jeszcze  małe  i
pamiętają  te  relacje.  Wiele  starszych  Dzieci  Indygo  nadal  miewa  doświadczenia  parapsychiczne,
lecz  nie  wiedzą,  jak  o  nich  rozmawiać.  Być  moŜe  boją  się,  Ŝe  ktoś  pomyśli,  Ŝe  są  złe  albo  Ŝe

zwariowały, jeśli przyznają się do takich doświadczeń.
W  przypadku  małych  dzieci,  moŜesz  wyjąć  ksiąŜkę  z  obrazkami  przedstawiającymi  anioły,
wskazać  na  obrazek  i  zapytać  dziecko:  „Wiesz,  co  to  jest?"  Pozwól  dzieciom  otwarcie  mówić  o
tym, co czują.
W przypadku starszych dzieci, w trakcie wspólnego rysowania kredkami aniołów, moŜesz po prostu
spytać: „Widziałeś juŜ kiedyś anioła?"
W  przypadku  nastolatków,  moŜesz  dać  im  taśmę  albo  ksiąŜkę  o  aniołach  i  przekonać  się,  w  jaki
sposób  zareagują.  Ewentualnie  moŜecie  wspólnie  wysłuchać  piosenki  o  aniołach,  obejrzeć  film  o
tych niebiańskich istotach albo program telewizyjny Dotyk anioła i podzielić się swoimi reakcjami i
doświadczeniami  osobistymi.  Wielu  rodziców  przyprowadza  na  moje  anielskie  warsztaty  swoje
dzieci i nastolatków, Ŝeby wspólnie dowiedzieć się czegoś o aniołach.
Jeśli Dzieci Indygo wyczują, Ŝe boisz się tematu aniołów, nie będą czuły się na tyle swobodnie, by
szczerze z tobą o nich rozmawiać. Otwarcie opowiedz swoim dzieciom o tych obawach. Być moŜe
okaŜe się, Ŝe boją się, poniewaŜ widzą duchy w swoim pokoju bądź w snach. W takim przypadku
naucz  je  przywoływać  Archanioła  Michała,  który  odprowadzi  zbłąkane  dusze  ku  światłu.  Naucz
swe  dzieci  ochrony  psychicznej  i  metod  oczyszczania  zawartych  w  tym  rozdziale.  I  co
najwaŜniejsze, poproś aniołów stróŜów swoich dzieci, by pomogły im pozbyć się lęku.

Praca z energią rozzłoszczonych dzieci

Kiedy dzieci są rozzłoszczone, wokół nich jarzy się czerwona aura, jak rozŜarzone węgielki. Gniew
jest  czymś  normalnym  i  myślenie,  Ŝe  moŜemy  go całkowicie uniknąć, jest nierealistyczne. Jednak
jako  rodzic  moŜesz  zmniejszyć  Ŝądło  gniewu  dzięki  pracy  z  energią.  Aby  to  zrobić,  zwizualizuj
siebie trzymającego duŜe naczynie pełne płynnego, błękitnego światła. Następnie zbadaj mentalnie
pole  energetyczne  swego  dziecka,  szukając  w  nim  czerwieni.  Ilekroć  zobaczysz  lub  poczujesz
czerwień,  wylej  na  nią  trochę  wodnej  energii.  Zobacz  albo  poczuj  skwierczącą  parę,  powstającą
przy łagodzeniu czerwieni wodą.

Przenikanie do snów swoich dzieci

Jeśli  masz  trudności  z  prowadzeniem  rozmów  ze  swymi  Dziećmi  Indygo,  moŜesz  odbyć  z  nimi
szczerą rozmowę w ich snach. Istnieją dwa sposoby, by to zrobić:
1.POPRZEZ SPOTKANIE WE ŚNIE. Przed pójściem spać powiedz nieświadomej części umysłu
o swych intencjach. Powiedz: „Tej nocy, podczas snu, zamierzam przeniknąć do snu [imię dziecka]
i spotkać się tam z nim/nią. Moją intencją jest uzyskanie uzdrawiającego doświadczenia w trakcie
tego spotkania".
Kiedy  się  obudzisz,  moŜesz  nie  pamiętać  tego  snu,  ale  będziesz  wiedział,  Ŝe  tej  nocy  coś  się
wydarzyło.  Twoje  dziecko  będzie  miało  to  samo  wraŜenie,  a  dowód  uzdrowienia  powinieneś
dostrzec natychmiast.
2.ROZMOWA PRZEZ SEN. Aby wykorzystać tę metodę, musisz wiedzieć, kiedy twoje dziecko
będzie  śniło.  Poczekaj,  aŜ  zobaczysz,  Ŝe  jego  gałki  oczne  szybko  się  poruszają,  dzięki  czemu
będziesz  wiedział,  Ŝe  śni.  MoŜe  to  zająć  od  dwudziestu  minut  do  godziny,  licząc  od  zaśnięcia.
Ewentualnie moŜesz nastawić budzik, Ŝeby obudził cię na godzinę przed przebudzeniem dziecka.
Następnie  zamknij oczy i głęboko oddychaj. Utrzymuj wyraźną intencję wniknięcia do snu swego
dziecka.  Następnie  wyobraź  sobie  albo  zwizualizuj  scenę,  w  której  jesteś  razem  z  dzieckiem.
Zwizualizuj siebie spotykającego swoje dziecko i wspierającego je z miłością. Powiedz dziecku to,
co  chciałbyś  mu  przekazać,  na  przykład  poproś  je,  by  traktowało  cię  z  większym  szacunkiem,
bezpieczniej  prowadziło  samochód  albo  odrabiało  zadania  domowe.  Pamiętaj,  by  wysłuchać
odpowiedzi swego dziecka, tak jak zrobiłbyś to przy spotkaniu na jawie.
Nawet jeśli masz trudności z wizualizacją albo utrzymaniem koncentracji, twoja intencja spotkania
z  dzieckiem  w  czasie  snu  powinna  wywołać  zauwaŜalne  skutki.  Powtarzaj  ten  proces  co  noc,
dopóki nie zauwaŜysz pozytywnej zmiany w zachowaniu dziecka.

ROZDZIAŁ PIĄTY

Intuicja a Dzieci Indygo

Dzieci  Indygo  siedzą  przed  telewizorem,  zmieniając  kanały  pilotem.  W  tempie  pistoletu
szybkostrzelnego, przeskakują z kanału na kanał, błyskawicznie stwierdzając, czy dany program je
interesuje. Natychmiast wychwytują sedno kaŜdego z przeglądanych programów.
Ta  szybka  ocena  wiąŜe  się  z  intuicją.  Zdolność  szybkiego  wychwytywania  istoty  sytuacji  -  czy
dotyczy  poznania  kogoś  nowego,  wyboru  programu  telewizyjnego,  czy  surfowania  w  Internecie  -
pochodzi z wyŜszej części umysłu Dziecka Indygo, która związana jest właśnie z intuicją.
Wiele Dzieci Indygo to „uczniowie holograficzni". Kiedy ktoś mówi, Dziecko Indygo „skanuje" tę
osobę  i  odbiera  od  niej  informację  tak,  jak  pobiera  się  plik  komputerowy.  Dziecko  Indygo  musi
później czekać, aŜ ta osoba skończy podawać komunikat, który juŜ został pobrany i przetrawiony.
Dzieci Indygo zaczynają się nudzić i kręcą się w klasach, gdzie nauczyciele omawiają tematy, które
one  juŜ  „pobrały".  Czasami  dzieci  po  prostu  wiedzą,  Ŝe  dany  temat  nie  ma  nic  wspólnego  z  ich
Celem śyciowym ani z tym, jak będzie wyglądało Ŝycie, kiedy osiągną dorosłość.
Czy ty byłbyś zainteresowany tematem całkowicie niezwiązanym ze swoim Ŝyciem? Kiedy byliśmy
dziećmi,  słuchaliśmy  nauczycieli,  poniewaŜ  obiecywano  nam,  Ŝe  ich  lekcje  przydadzą  nam  się
„pewnego dnia". Dzieci Indygo nie czują tego rodzaju ślepego zaufania do podobnej obietnicy.
Z  tego  powodu  niektórzy  rodzice  sami  uczą  swoje  dzieci  w  domu,  zamiast  wysyłać  je  do  szkoły.
Nancy Baumgarten mówi o swej córce: „Llael uczy się wyłącznie w domu, odkąd ukończyła szóstą
klasę (obecnie jest w dziesiątej), częściowo ze względu na jej zdolności intuicyjne, które wymagają
odpowiedniejszego  programu  szkolnego  oraz  zwiększonej  opieki  i  wraŜliwości,  a  częściowo
dlatego,  Ŝe  moja  córka  jest  równieŜ  bardzo  uzdolniona naukowo". Rozmawiałam teŜ z rodzicami,
którzy  entuzjastycznie  wypowiadali  się  o  Szkołach  Waldorfa  (wymienionych  w  „Źródłach",  w
końcowej części tej ksiąŜki), charakteryzujących się alternatywnym, „holistycznym" podejściem do
nauczania.  Podobno  Szkoły  Waldorfa  nie  mają  wśród  swych  uczniów  przypadków  ADD  czy
ADHD.

Impulsywność a intuicja

Dziecięca  impulsywność  równieŜ  związana  jest  z  intuicją.  Cecha  ta  jest  uwaŜana  za
charakterystyczną w przypadku ADD. Ale czym jest właściwie impulsywność? Być moŜe jest ona
prekursorem  intuicji  i  wewnętrznego  przewodnictwa. Zamiast karać  albo  odurzać  za  wynikające  z
niej zachowanie, naleŜy ją odpowiednio dostroić i wyostrzyć.
Czasem impulsywność dotyczy odczucia w rodzaju: „Muszę mieć tę rzecz!" Tego rodzaju reakcja
zwykle  wynika  z  pustki  powstałej  z  nieznajomości  swego  Celu  śyciowego  i  rozpaczliwych
usiłowań mających na celu natychmiastowe powstrzymanie bólu egzystencjalnego.
Nadpobudliwość  psychoruchowa  i  impulsywność  wynikają  z  poczucia  małych  posłańców  światła,
mówiącego  im,  Ŝeby  czym  prędzej  zrealizować  swój  Cel  śyciowy.  Wielu  dorosłych  posłańców
światła  równieŜ  mówi  o  takim  odczuciu,  podobnym  do  chronicznego  napięcia  wewnętrznego.
Odczuwają  silny  przymus  „zrobienia  czegoś",  Ŝeby  uczynić  świat  lepszym.  Wypływa  on  z
wewnętrznego  przekonania,  Ŝe  ich  Cel  jest  światu  potrzebny  i  to  natychmiast.  ChociaŜ  Indygo  są
jeszcze młodymi osobami, mającymi małe ciała, ich Cele są dla świata niezmiernie istotne. Jeśli Cel
zostaje  udaremniony  lub  zablokowany  koniecznością  wykonywania  bezsensownych  zajęć,
odczuwają frustrację. Jest to jedna z przyczyn ich nadpobudliwości psychoruchowej.
Bardzo  często  impulsywność  jest  w  istocie  silną  instynktowną  reakcją,  której  nie  naleŜałoby
powstrzymywać.  Czy  to  niezdrowy  objaw,  kiedy  wiercisz  się  w  towarzystwie  osoby,  u  której
intuicyjnie  wyczuwasz  nieuczciwość?  Wiele  nadpobudliwych  i  impulsywnych  dzieci  po  prostu
reaguje na przytłaczające energie blokujące ich układ nerwowy.
Ostatnio  obserwowałam  dwóch  małych  chłopców  Indygo  znajdujących  się  w  takiej  sytuacji.
Siedzieli  przy  stoliku  w  restauracji  razem  z  grupą  innych  osób.  Dorośli  pili  i  zachowywali  się

głośno  i  hałaśliwie.  Głośna  muzyka  odbijała  się  echem  od  pustych  ścian  pokrytych  sztukaterią.
Kelnerzy  krąŜyli  szybko  pomiędzy  stolikami.  Scena  była  zdecydowanie  chaotyczna.  Reakcja  tej
dwójki chłopców na całą tę energię była przewidywalna. W przeciwieństwie do dorosłych, których
uspokajał  alkohol  i  jedzenie,  chłopcy  postanowili  wstać  i  przejść  się  po  restauracji.  Ich  instynkt,
kaŜący im uciec, zwycięŜył! W pierwszej chwili ich rodzice nie zdawali sobie sprawy z wałęsania
się  chłopców,  kiedy  jednak  wreszcie  to  zauwaŜyli,  zaczęli  na  nich  krzyczeć,  kaŜąc  im  wrócić  do
stołu. Nie chciałabym wracać do kogoś, kto na mnie krzyczy, a ty?
Potem  z  przeraŜeniem  ujrzałam,  jak  dorośli  faszerują  dzieci  słodkimi  deserami.  Mogłam  się
domyślać,  Ŝe  te  dzieci  czeka  równie  gorączkowy  wieczór.  Przez  ten  cukier  ich  wraŜliwy  układ
nerwowy przekraczał chyba wszelką skalę nadpobudliwości psychoruchowej.

Dzieci Indygo są niezwykle wraŜliwe na sytuacje i na ludzi. Ich intuicja jest hiperczujna, więc czują
wpływ emocji innych ludzi silniej niŜ większość z nas. W przypadku Indygo wszystko wydaje się
znacznie  intensywniejsze,  więc  w  sytuacjach  stresowych,  w  których  wyczuwają,  Ŝe  dorośli  są
zmartwieni albo spięci, ich układ nerwowy jest przeciąŜony. Radzą sobie z tym poprzez aktywność
fizyczną  i  ruch,  aby  odwrócić  uwagę  od  stresu,  a  nawet  oderwać  dorosłych  od  ich  zmartwień.
Dzięki  temu  nie  myślą  o  swych  lękach  związanych  z  dorosłymi.  Poza moŜliwością ucieczki, ruch
zapewnia im czas na zajęcie się swymi myślami i uczuciami. Ten mechanizm obronny nazywamy
nadpobudliwością psychoruchową.
Czasami  Dzieci  Indygo  określane  są  jako  wymagające  i  niecierpliwe.  Chcą  tego,  czego  chcą  i  to
natychmiast.  Jeśli  kaŜesz  im  poczekać  albo  wykazać  cierpliwość,  zetkniesz  się  z  ich  złością  albo
frustracją.  Intuicyjnie  Dzieci  Indygo  wiedzą,  Ŝe  natychmiastowa  manifestacja  jest  czymś
normalnym.  Ich  dusze  pochodzą  z  wyŜszych  planów  duchowych  i  planet,  gdzie  moŜna
zwizualizować kaŜdą potrzebną sytuację lub przedmiot i - voild! - pojawia się.
Dzieci Indygo są tu, na Ziemi, aby przypominać i nauczać o darach duchowych, których posiadania
są intuicyjnie świadome. Jeśli zapytasz swego syna lub córkę Indygo o manifestację, od razu będą
wiedzieli, o co ci chodzi. Być moŜe jeszcze jej nie doświadczyli, ale intuicyjnie znają i rozumieją
jej zasady.

Dar wizji

Jednym  z  powodów,  dla  których  Dzieci  Indygo  są  tak  dobre  w  manifestacji,  jest  to,  Ŝe  najpierw
przetwarzają  informacje  w  postaci  obrazów  mentalnych.  Są  uzdolnione  w  kierunku  wizualizacji  i
mają łatwość rozwijania pamięci fotograficznej.
Badania  nad  mózgiem  wskazują,  Ŝe  dzieci  z  ADD  i  ADHD  mają  wyŜszy  poziom  aktywności  i
przepływu  krwi  w  płacie  potylicznym,  czyli  w  obszarze  mózgu  związanym  ze  wzrokiem  i
widzeniem.  Szczególnie  sprawdza  się  to  wtedy,  gdy  koncentrują  się  na  rozwiązaniu  jakiegoś
problemu. Dzieci Indygo myślą i uczą się za pomocą obrazów mentalnych.
Zrozumienie sposobów myślenia i uczenia się dzieci pomaga nam lepiej się z nimi porozumieć, a
im  pomaga  się  uczyć.  Programowanie  neurolingwistyczne  (NLP)  to  dział  hipnoterapii,  zajmujący
się  tymi  sposobami  uczenia  się.  Praktykujący  NLP  odkryli,  Ŝe  jeśli  moŜna  określić  czyjś  sposób
uczenia  się  (wzrokowy,  słuchowy  czy  kinestetyczny),  to  moŜna  go  lepiej  zrozumieć  -  a  takŜe  być
lepiej rozumianym.
Wzrokowcy  zauwaŜają  to,  co  wokół  siebie  widzą.  Kiedy  kogoś  poznają,  najpierw  zauwaŜają  jego
ubranie, włosy, wzrost i wyraz twarzy. Kinestetycy zwracają uwagę na dotyk i zapach nowej osoby,
a  takŜe  na  to,  jak  czują  się  w  jej  obecności.  Słuchowcy  zwracają  uwagę  na  modulację,  melodię,
głośność i ton głosu nowej osoby, a takŜe jej słownictwo.
KaŜdy  z  nas  posiada  podstawowy  sposób,  za  pomocą  którego  nawiązuje  kontakt  ze  światem,  a
pozostałe dwa są juŜ drugorzędne i trzeciorzędne. Kiedy następnym razem poznasz kogoś nowego,
zauwaŜ,  na  co  najbardziej  zwracasz  uwagę:  na  wygląd  tej  osoby;  na  jej  dotyk,  zapach  i  uczucie,
jakie w tobie wywołuje, czy na związane z nią dźwięki.

Ludzie uŜywają określonych słów, które odzwierciedlają to, czy są wzrokowcami, kinestetykami
czy słuchowcami. Jednym ze sposobów, dzięki którym moŜesz z kimś skuteczniej się porozumieć,
łącznie z Dziećmi Indygo, jest mówienie „ich językiem".
Na przykład mówiąc do Dzieci Indygo, które są wzrokowcami, uŜywaj zwrotów opisujących
wizualny kontakt ze światem, takich jak:

Widzę, o co ci chodzi.
Proszę, spójrz na to.
Czy moŜesz to jakoś zilustrować?
Jak widzisz swoją przyszłość?
Jak postrzegasz tę sytuację?

Pomocne jest teŜ rysowanie obrazków albo pisanie listów do Dzieci Indygo, które są wzrokowcami.
Naucz  je  stawiać  sobie  cele  i  realizować  je  krok  po  kroku  (na  przykład,  codziennie  pisząc  jedną
stronę  streszczenia  ksiąŜki).  Niech  zapiszą  te  cele  i  kroki  w  postaci  diagramu  i  niech  odnotowują
kaŜdy ukończony krok. PomoŜesz im nauczyć się, jak organizować swoje Ŝycie za pomocą narzędzi
wizualnych.
Mówiąc językiem swego Indygo, moŜesz zwiększyć prawdopodobieństwo klarownej komunikacji.
Jeden  z  moich  dawnych  nauczycieli  opowiedział  mi  historię  kobiety  wzrokowca,  która  wyszła  za
męŜczyznę kinestetyka.
Codziennie męŜczyzna wracał do domu z pracy i rzucał robocze ubranie na dywan w salonie. Padał
na  sofę  i  czytał  gazetę,  którą  niezmiennie  zostawiał  rozrzuconą  na  podłodze.  Jako  kinestetykowi,
męŜczyźnie  temu  odpowiadało  to,  co  odczuwał  dzięki  temu  doświadczeniu,  ale  jego  Ŝona
wzrokowiec była przeraŜona widokiem nieładu towarzyszącego tej sytuacji!
Próbowała  na  wszelkie  sposoby  przekonać  męŜa,  Ŝeby  zrozumiał,  jak  bardzo  draŜniły  ją  te  stosy
ubrań  i  gazet,  ale  nic  nie  skutkowało.  Wreszcie,  postanowiła  „przemówić  jego  językiem".
Powiedziała  mu:  „Kochanie,  kiedy  rozrzucasz  ubranie  i  gazety  na  podłodze,  czuję  się  tak
niewygodnie, jakbym rozsypała chipsy w naszej pościeli".
MęŜczyzna  zaczął  się  niespokojnie  wiercić  na  myśl  o  tym,  jak  niewygodne  byłoby  tarzanie  się  w
chipsach. W końcu jego Ŝona przetłumaczyła swe wizualne odczucia na kinestetyczny język, który
był w stanie zrozumieć! Odtąd regularnie sprzątał po sobie.
W taki sam sposób rozmawiaj ze swymi dziećmi, uŜywając metafor wizualnych. Powiedz: „Johnny,
kiedy twój nauczyciel dzwoni do mnie i skarŜy się, Ŝe zbyt późno oddajesz zadania domowe, jest to
dla  mnie  tak  nieprzyjemne  jak  ostre  światło  (albo  brzydkie  ubranie,  bądź  coś  innego,  co  ma
charakter wizualny i co pasuje do osobowości twego dziecka) byłoby dla ciebie".

PomóŜ swym dzieciom rozwijać pamięć fotograficzną

Prowadzę  na  całym  świecie  zajęcia  na  temat  jasnowidzenia,  podczas  których  najpierw  pomagam
słuchaczom  rozwinąć  większą  świadomość  ich  wewnętrznych  obrazów  mentalnych.  MoŜesz  wy-
korzystać  ten  sam  proces,  Ŝeby  pomóc  dzieciom  rozwijać  ich  pamięć  wzrokową.  W  naturalny
sposób rozwiną w ten sposób pamięć fotograficzną.
Pamięć fotograficzna oznacza, Ŝe moŜesz coś ujrzeć okiem umysłu i szczegółowo to opisać. Jest to
niezmiernie pomocne w szkole! To prawie jak ściąganie albo pisanie sprawdzianu, w czasie którego
moŜna  zaglądać  do  ksiąŜki,  poniewaŜ  z  banku  swej  pamięci  wzrokowej  moŜesz  „wyciągnąć"
mentalny obraz strony podręcznika i w swym umyśle ją odczytać.
Dzieci,  będące  wzrokowcami,  często  wymagają  rodzicielskiej  pomocy  w  przełoŜeniu  szkolnych
lekcji na obrazy  mentalne. Na przykład, jeśli dzieci muszą nauczyć się ortografii, mogą odczuwać
frustrację, gdy próbują nauczyć się brzmienia słów, poniewaŜ ucząc się w ten sposób, posługują się
pamięcią słuchową.
Poradzą  sobie  znacznie  lepiej,  jeśli  nauczysz  je  koncentrować  się  na  ich  wrodzonej  pamięci
wzrokowej!  Poproś  dzieci  o  zwizualizowanie  pierwszego  słowa  z  tych,  których  pisowni  mają  się
nauczyć.  Powiedz:  „Czy  moŜesz  wyobrazić  sobie  to  słowo  wyrzeźbione  z  kamienia?  Wyobraź

sobie  ten  wyraz  wycięty  z  drewna.  A  teraz  z  cegły".  Im  więcej  róŜnych  wersji  dziecko  moŜe
zobaczyć,  tym  większe  prawdopodobieństwo,  Ŝe  dane  słowo  znajdzie  się  w  jego  pamięci
długoterminowej.  Później,  w  dniu  sprawdzianu,  wystarczy  gdy  tylko  okiem  umysłu  spojrzy  na
mentalny obraz danego słowa i „przepisze" kaŜdą literę na kartkę ze sprawdzianem.
MoŜecie  się  świetnie  bawić,  pomagając  dziecku  ćwiczyć  jego  wizualne  mięśnie  mentalne.  Na
przykład  pokaŜ  mu  ogłoszenie  w  magazynie,  a  następnie  zakryj  tę  stronę.  Poproś  dziecko  o
odtworzenie  ogłoszenia  przy  pomocy  oka  umysłu  i  opisanie  wszelkich  szczegółów,  jakie  widzi
mentalnie.  Zapisz  te  szczegóły,  a  następnie  porównajcie  je  z  prawdziwym  ogłoszeniem.  Pamiętaj,
by  entuzjastycznie  pochwalić  dziecko  za  wszystkie  dokładne  i  prawie  dokładne  rezultaty,  jakie
uzyskało.
Dzieci  Indygo  mogą  wydawać  się  niezgrabne  bądź  niezdarne  i  z  tego  powodu  określane  jako
wykazujące  „opóźnione  funkcje  ruchowe".  Być  moŜe  jest  to  pierwsze  wcielenie  tego  dziecka  na
Ziemi.  Nie  jest  przyzwyczajone  do  radzenia  sobie  z  gęstością  obiektów  materialnych  na  tej
planecie. Na innych planetach i na wyŜszych materialnych planach egzystencji materia jest bardziej
plastyczna.  Twoje  dziecko  moŜe  równieŜ  uświadamiać  sobie,  Ŝe  teleportacja  i  bilokacja  są
zdolnościami  ludzkiego  ducha.  Dlaczego  więc  miałyby  zawracać  sobie  głowę  niezdarnymi  i
sztucznymi środkami transportu, takimi jak chodzenie pieszo?
Rozmowy  i  czytanie  równieŜ  mogą  wydawać  się  nienaturalne  Dzieciom  Indygo,  które  intuicyjnie
wiedzą, Ŝe bardziej dokładna i szczera rozmowa jest moŜliwa dzięki telepatii. Pewna kobieta opo-
wiedziała  mi  o  swym  sześcioletnim  synu,  który  nigdy  nie  mówił.  Testy  na  autyzm,  głuchotę  i
niemotę wykazały, Ŝe jej syn nie był fizycznie upośledzony.
Dostroiłam się psychicznie do jej syna i jego anioły powiedziały mi: „On nieustannie mówi do swej
matki. Tyle, Ŝe jest to komunikacja parapsychiczna. Jest tak klarowny w swych rozmowach, Ŝe nie
czuje potrzeby korzystania z ust. Dla niego byłoby to zbędne".
Przekazałam  to  jego  matce,  a  ona  natychmiast  zaczęła  szlochać:  „Tak,  tak,  to  prawda!  Wiem,  Ŝe
mój  syn  komunikuje  się  ze  mną  telepatycznie,  ale  nigdy  o  tym  nie  czytałam,  więc  czuję  się  taka
samotna!  Nie  mam  nikogo,  z  kim  mogłabym  o  tym  porozmawiać,  więc  dziękuję  pani  za  to
potwierdzenie".
Część  wybitnych  zdolności  intuicyjnych  Dzieci  Indygo  pochodzi  z  ich  koncentracji  wzrokowej.
ZauwaŜają  kaŜdą  najmniejszą  zmianę  w  wyrazie  twarzy  i  kaŜdy  ruch  oka  tych,  którzy  z  nimi
rozmawiają.  W  rezultacie  mogą  nie  utrzymywać  stałego  kontaktu  wzrokowego  z  osobą,  z  którą
prowadzą  rozmowę.  Osoba  ta  moŜe  uznać,  Ŝe  dzieci  nie  uwaŜają,  jednak  one  „słyszą"  swego
rozmówcę na bardzo głębokim poziomie.
Dzieci  Indygo  są  często  znakomitymi  znawcami  charakteru.  Zastanawiasz  się  nad  poziomem
uczciwości  swego  nowego  szefa  albo  dziewczyny/chłopaka?  Zapytaj  Dziecko  Indygo.  Jeśli  tylko
zechcesz przyjąć prawdę, usłyszysz ją z „ust dziecka".

Moc wizualizacji

Dzieci  Indygo  posiadają  potęŜny  dar  manifestacji,  z  którego  mogą  korzystać  dzięki  swym
pierwszorzędnym  zdolnościom  wizualizacyjnym.  Wizualizacja  jest  staroŜytną  metodą  tworzenia
doświadczeń i przedmiotów materialnych. Najwcześniejsze zapisy dotyczące wizualizacji pochodzą
ze staroŜytnego Egiptu. Fizyka kwantowa i badania nad świadomością dostarczają nam naukowych
dowodów na to, jaką moc wpływania na materię ma ludzka intencja.
Pod twoim dachem mieszka więc ktoś posiadający potęŜną moc manifestacji! Moi rodzice wiedzieli
o tej zdolności i wykorzystywali ją razem ze mną i moim bratem, Kenem. Regularnie wołali nas do
salonu, gdzie prosili, Ŝebyśmy razem z nimi wizualizowali. Moim najŜywszym wspomnieniem jest
to,  w  którym  nasza  rodzina  potrzebowała  nowego  samochodu.  Tata  postawił  na  telewizorze
zabawkowy  model  takiego  samochodu,  jakiego  pragnęli.  Moi  rodzice  poprosili  nas,  Ŝebyśmy
wyobraŜali  sobie  ten  samochód  w  naturalnym  rozmiarze,  stojący  na  naszym  podjeździe.  W  ciągu
paru miesięcy ta wizja się spełniła i mieliśmy samochód na własność, bez Ŝadnych ograniczeń czy
warunków.

Wolałabym,  Ŝeby  rodzice  spędzali  czas  z  dziećmi,  ucząc  się  wizualizacji,  zamiast  siedzieć  przed
telewizorem  albo  czytać  bajki  na  dobranoc.  Nauka  technik  wizualizacji  i  manifestacji  jest  czymś
waŜnym  dla  ciebie  i  twoich  dzieci.  Naucz  je,  jak  mogą  korzystać  ze  swych  darów  duchowych  na
tym  gęstym  świecie.  Jest  to  jedna  z  twoich  boskich  misji  Ŝyciowych,  które  wybrałeś,  kiedy  twoja
dusza zgodziła się zostać rodzicem Dziecka Indygo.

Wspólne wizualizacje rodziców z dziećmi

PomóŜ  dzieciom  wykonać  „tablicę  marzeń",  na  której  będą  umieszczać  wycięte  z  magazynów
ilustracje  wszystkiego,  czym  w  swoich  marzeniach  są,  co  mają  i  co  robią.  Nie  ograniczaj  i  nie
zawstydzaj  ich,  jeśli  koncentrują  się  na  celach  materialnych  i  wybierają  zdjęcia  ludzi  o  pięknych
ciałach  bądź  jeśli  wycinają  zdjęcia  drogich  samochodów.  Jest  to  „podstawowa manifestacja", coś,
od czego muszą zacząć. Wkrótce zdadzą sobie sprawę, Ŝe te przedmioty mogą zwiększać poczucie
szczęścia, ale nim nie są.
Wówczas  zaczną  wizualizować  i  manifestować  ideały  o  charakterze  bardziej  duchowym.  Niech
wizualizują i manifestują otrzymywanie najlepszych ocen i nagród w szkole, a tak się stanie. Jako
„bajkę  na  dobranoc"  niech  wizualizują  swoje  dobre  relacje  z  innymi  dziećmi  i  nauczycielami  w
szkole, a tak się stanie. Naucz je dostrzegać to, czego chcą, a nie to, czego nie chcą.
Zagraj  z  nimi  w  grę,  w  której  „przyłapujecie  się"  wzajemnie  na  negatywnych  afirmacjach,  takich
jak  narzekanie  lub  mówienie:  „Co  za  koszmar!"  i  innych  tego  typu  zwrotów.  Odpłacaj  dzieciom
komplementem albo jakąś nagrodą materialną za kaŜdym razem, kiedy pozytywnie coś afirmują.
Na  przykład  rankiem,  przed  testem  w  szkole,  natchnij  je  optymizmem,  sprawiając,  Ŝe  powiedzą:
„Dam  sobie  radę!"  i  „Mój  umysł  jest  dzisiaj  super  czujny!"  MoŜecie  wspólnie  wizualizować  ich
sukces  na  teście  w  szkole,  a  potem  opisywać  sobie  nawzajem  swoje  wizje.  W  ten  sposób
wzmocnicie  nawyk  wizualizowania  pozytywnych  rezultatów  (kaŜde  z  was!)  -  umiejętność,  która
przyda się w kaŜdej sytuacji.

Chwalenie duchowych uzdolnień swoich dzieci

Bardziej niŜ czegokolwiek innego, Dzieci Indygo potrzebują wsparcia emocjonalnego ze strony
swoich rodziców, szczególnie w odniesieniu do swych parapsychicznych zdolności jasnowidzenia.
Wsparcie rodziców moŜe pomóc Dzieciom Indygo stać się tymi, które uznają piękno swych
talentów duchowych, a nie tymi, które czują wstyd wywołany poczuciem inności.
Przypadek Jane stanowi tu doskonałą ilustrację. Powiedziała mi:

Kiedy moja czternastoletnia córka, Leah, miała cztery lata, opowiedziała mi o
rozmowie,  jaką  odbyła  z  Bogiem  jeszcze  przed  swoim  obecnym  wcieleniem.
Najpierw widziała anioły - ogromne - kiedy miała lat dziewięć To ją przeraŜało,
więc „zamknęła się" na te wizje. Obecnie widzi, jak je nazywa, „iskierki", które są
przebłyskami  światła.  Leah  widzi  je  wszędzie  i  uznała  ich obecność za bardzo
naturalną  część  swego  Ŝycia.  Czasami  Ŝycie  staje  się  dla  niej  wyzwaniem,
poniewaŜ doświadcza go w bardzo odmienny sposób niŜ jej rówieśnicy. Często
zastanawia się, dlaczego jest taka inna, a wtedy mówię jej „Twoja odmienność
to  piękno  twojej  duszy.  Twoja  energia  jest  na  innym  poziomie  niŜ  energia
otaczających  cię  osób.  Wibrujesz  z  częstotliwością,  z  którą  inni  obecnie  nie
wibrują".  Jej  Celem  w  Ŝyciu  jest  udział  w  wywarciu  pozytywnego  wpływu  na
świat.

ROZDZIAŁ SZÓSTY

Jak pozbyć się bezsenności i przeraŜających wizji

Sen  moŜe  stanowić  jeden  z  najistotniejszych  czynników  wpływających  na  samopoczucie  i
zachowanie  twojego  dziecka.  Badania  naukowe,  jak  równieŜ  przeprowadzone  przeze  mnie
rozmowy  z  Dziećmi  Indygo,  wskazują  na  silną  korelację  między  jakością  snu  i  wykazywaniem
przez dzieci oznak ADHD lub ADD.
Zawsze,  kiedy  rozmawiam  z  Dziećmi  Indygo  i  ich  rodzicami,  niezmiennie  słyszę,  Ŝe  problem
stanowi bezsenność. „Nie mogę zapędzić moich dzieci do łóŜka przed północą!", „Moje dzieci nie
śpią  przez  całą  noc!",  „Moje  dzieci  widzą  w  swoim  pokoju  przeraŜające  twarze  i  postacie  i  za
bardzo się boją, Ŝeby zasnąć!"
Dzieci Indygo same wiedzą, jak waŜny jest sen. Pewne Dziecko Indygo o imieniu Alec ujęło to w
ten sposób: „Jeśli się nie wyśpię, grymaszę i jestem apatyczny".
Inne  Dziecko  Indygo o imieniu Elizabeth powiedziało: „Zawsze potrzebuję duŜo snu, na przykład
ośmiu godzin. Jeśli się nie wyśpię, cały dzień jestem nieprzytomna i senna".
Dziecko Indygo, Dawn, powiedziało: „Jeśli się nie wyśpię, cały dzień jestem wyczerpana. Nie mam
energii  i  nic  mi  się  nie  chce.  Jestem  jak  w  letargu.  Ale  jeśli  się  porządnie  wyśpię,  a  potrzebuję
dziewięciu godzin snu, budzę się podekscytowana na myśl o nowym dniu".
Alec, Elizabeth i Dawn powiedzieli równieŜ, Ŝe zbyt długi sen wywoływał u nich niemal identyczną
senność  jak  sen  zbyt  krótki.  Zatem  właściwe  zrównowaŜenie  czasu  snu  ma  zasadnicze  znaczenie
dla samopoczucia i poziomu energii Dziecka Indygo.
Naukowcy  sfilmowali  charakterystyczne  cechy  snu  dzieci  ze  stwierdzonym  ADD  i  ADHD  i
odkryli,  Ŝe  ich  sen  jest  bardziej  aktywny  i  niespokojny  niŜ  w  przypadku  innych  dzieci.  Francuscy
naukowcy informują: „Zakłócenia snu mogą wywoływać u dzieci objawy zespołu nadpobudliwości
psychoruchowej  z  deficytem  uwagi  (ADHD)".  Zatem  bezsenność  jest  nie  tylko  objawem  ADHD,
ale teŜ moŜe wywoływać te objawy, które prowadzą do takiej diagnozy. Rzadko zdarza się, Ŝe coś
jest zarówno przyczyną i efektem. To istne błędne koło!
Wszyscy wiemy z własnego doświadczenia, jak waŜna jest dobrze przespana noc. Czy po spokojnie
przespanej nocy nie jesteśmy lepiej skoncentrowani i w lepszym nastroju? W przypadku dzieci jest
tak samo.
Pozbawienie  snu  moŜe  równieŜ  zakłócać  pamięć  Dzieci  Indygo,  ich  czas  reakcji  i  czujność,  jak
twierdzi dr John W. Shepard Jr., który kieruje Ośrodkiem Zaburzeń Snu w klinice Mayo. Shepard
twierdzi,  Ŝe  ludzie  zmęczeni  są  bardziej  skłonni  do  odczuwania  niecierpliwości  i  wykazują
mniejsze zaangaŜowanie w relacjach z innymi. Zatem dobrze przespana noc jest niezmiernie istotna
dla Dzieci Indygo.
Mózg ludzki wytwarza i gromadzi serotoninę (waŜny związek chemiczny w mózgu, który wpływa
na nastrój i poziom energii) w czasie marzeń sennych czyli fazy REM. Jeśli nasz sen zakłócany jest
niepokojem,  zmartwieniem  czy  lekami,  długość  faz  REM  staje  się  niewystarczająca.  Bez  tej  fazy
snu budzimy się senni albo rozdraŜnieni. Wiele dzieci o zmniejszonym poziomie serotoniny moczy
się podczas snu, a na tę przypadłość cierpi znacząca liczba dzieci z ADHD.
Potrzebujemy  teŜ  węglowodanów  do  samoleczenia  obniŜonych  zapasów  serotoniny.  Dziecko
prawdopodobnie  sięgnie  w  takiej  sytuacji  po  słodkie  i  tłuste  węglowodany,  więc  sen  jest  bardzo
istotny w łagodzeniu tego cyklu objawów.
Niektóre  skutki  uboczne  Ritalinu,  takie  jak  bezsenność  i  przyspieszone  bicie  serca,  kolidują  ze
snem.  Dietetycznymi  środkami  pobudzającymi  są  cukier,  czekolada,  woda  sodowa  z  kofeiną,
sztuczne  słodziki  i  guma  carob  (będąca  składnikiem  większości  beznabiałowych  lodów),  i
wszystkie one zdecydowanie zakłócają sen.
Dziecko  Indygo,  Ryan,  mówi:  „Nie  mogę  spać  odkąd  skończyłem  szesnaście  lat,  bo  psychiatrzy
faszerują  mnie  lekami.  Zacząłem  od  Prozacu,  kiedy  miałem  szesnaście  lat.  Poszedłem  do
psychiatry,  bo  nie  czułem  się  szczęśliwy;  miałem  depresję.  Nie  układało  mi  się  z  ludźmi,  bo
dzieciaki  są  naprawdę  okropne  w  gimnazjum.  Wszyscy  mnie  olewali.  Nie  mogłem  dłuŜej  ich
znieść. Więc dali mi Prozac i odtąd cierpię na bezsenność".

Ćwiczenia ruchowe (bieganie, skakanie, pływanie i tak dalej) na trzy godziny przed pójściem spać
równieŜ mogą wywołać bezsenność. Jak na ironię, jeśli dzieci ćwiczą w ciągu dnia, będą spać lepiej
niŜ gdyby nie ćwiczyły w ogóle.
Zmartwienia  na  temat  jutra  (chuligani,  testy  i  tak  dalej)  powodują  bezsenność.  Podarujcie  swoim
dzieciom albo pomóŜcie im wykonać „boskie pudełko", które ustawią w swojej sypialni. KaŜdego
rodzaju pudełko będzie odpowiednie, łącznie z pudełkiem po butach. MoŜecie ozdobić je ścinkami
tapety albo ilustracjami wyciętymi z magazynów.
Naucz dzieci przekazywać co wieczór lęki Bogu, zanim pójdą spać. Zapiszcie lęki i zmartwienia na
kawałku papieru i wrzućcie go do pudełka. W ten sposób dzieci przestaną obsesyjnie o nich myśleć
i będą mogły zasnąć.
Alternatywą  „boskiego  pudełka"  jest  włoŜenie  kartki  z  zapisanymi  lękami  do  zamraŜalnika  w
lodówce.  W  ten  sposób  zamraŜasz  swoje  lęki!  Wiele  osób  znajduje  cudowne  rozwiązania,  kiedy
zapisują  swoje  zmartwienia  lub  problemy  na  papierze,  a  następnie  wkładają  ten  papier  do
zamraŜalnika na kilka tygodni. Pewna dziewczynka Indygo zapisała na kartce imię chłopca, który ją
denerwował, a następnie ją zamroziła. W przeciągu kilku dni przestał ją niepokoić.
Zadbaj  o  to,  by  twoje  dzieci  zawsze  miały  czyste  kartki  i  długopisy  na  swoich  szafkach  nocnych,
aby mogły przelać zmartwienia ze swych umysłów na papier.

Bezsenność wywoływana przez przeraŜające wizje

Najbardziej zaskakującym odkryciem, jakiego dokonałam podczas rozmów z Dziećmi Indygo i ich
rodzicami,  była  ogromna  liczba  Indygo,  które  cierpią  na  bezsenność,  poniewaŜ  widzą  istoty  bądź
inne  przeraŜające  wizje  w  swoich  pokojach.  To  zjawisko  naleŜy  do  innej  kategorii  niŜ  dziecięce
wyobraŜanie  sobie  straszydeł  w  szafie  albo  aligatora  pod  łóŜkiem.  Indygo  mają  straszne  wizje,
dokładnie takie jak w filmie Szósty zmysł.
Naprawdę  widzą  w  nocy  potworne  twarze  i  stwory.  Gzy  mógłbyś  zasnąć  wiedząc,  Ŝe  w  twoim
pokoju czają się podejrzane postacie, przyglądające ci się Bóg wie z jakiego powodu? Wiele Dzieci
Indygo  stwierdza,  Ŝe  rodzice  nie traktują ich lęków powaŜnie. Rodzice mówią: „W twoim pokoju
nie  ma  Ŝadnych  potworów  -  a  teraz  idź  juŜ  spać!"  Więc  dzieci  leŜą  w  łóŜku,  modląc  się,  Ŝeby  te
stworzenia nie dopadły ich w środku nocy. Ich sen jest przerywany i niespokojny.
Poznałam teŜ jednak wielu współczujących rodziców, którzy przejechali wiele mil, Ŝeby dotrzeć na
moje  warsztaty  i  zapytać  o  to  zjawisko.  Proszą  mnie  o  odpowiedź  na  pytanie:  „Jak  mogę  pomóc
swemu  dziecku?  Ona  ciągle  widuje  w  swoim  pokoju  jakieś  mroczne  duchy!"  Ci  rodzice  nie
kwestionują prawdziwości wizji swoich dzieci. Oni tylko chcą wiedzieć, co mają robić.
Uczę ich, jak pracować z Archaniołem Michałem (tak jak opisałam w rozdziale czwartym). KaŜde
dziecko, dostatecznie duŜe, by poskarŜyć się na przeraŜające wizje, jest teŜ dość duŜe, by nauczyć
się środków zapobiegawczych. Obejmij swe dziecko i powiedz: „Zwróćmy się razem do Archanioła
Michała".
Później  moŜecie  razem  powiedzieć:  „Archaniele  Michale,  proszę,  przybądź  do  mnie  teraz  i
odprowadź  stąd  wszelkie  istoty,  które  nie  są  moimi  aniołami  lub  przewodnikami  duchowymi.
Proszę, zabierz je i wszystko, co ma coś wspólnego z lękiem, wprost do Światła". Posiedźcie chwilę
w  ciszy,  oddychając,  a  następnie  zapytajcie  dziecko,  czy  coś  widziało  lub  czuło.
Najprawdopodobniej  oboje  odczujecie  potęŜną  obecność  Archanioła  Michała.  Porównując  swe
odczucia, moŜecie pomóc sobie nawzajem wzmocnić wiarę.
MoŜecie  teŜ  włączyć  tę  stronę  mojej  taśmy  Oczyszczanie  czakr,  która  zatytułowana  została
„Wieczór". Zawiera ona kojącą medytację, która pomaga w zaśnięciu (ludzie wciąŜ mówią mi, Ŝe
zasypiają przed końcem tej taśmy). Zawiera ona teŜ oczyszczającą energię Archanioła Michała.
Moja  pasierbica  Indygo,  Nicole,  wspomina,  jak  cierpiała  na  bezsenność,  kiedy  była  małą
dziewczynką,  bo  doznawała  w  nocy  mrocznych  i  nieprzyjemnych  wizji.  Nicole  sama  odkryła,  Ŝe
gdy utrzymywała w myślach obraz serca ze słowem miłość w jego środku, wizje rozwiewały się i
mogła zasnąć. Miłość naprawdę sprawia, Ŝe mrok nie moŜe nas skrzywdzić!
Inny  przykład  duchowego  wzmacniania  Dzieci  Indygo  pochodzi  od  Nancy  Baumgarten,  która

przysłała mi przejmującą relację na temat swej córki, Llael:

Kiedy  Llael  miała  osiem  lat,  pewnego  wieczoru  nie  czulą  się  zbyt  dobrze  i
wcześnie  połoŜyła  się  do  łóŜka.  Siedziałam  na  podłodze,  rozmawiając  przez
telefon,  kiedy  przybiegła  do  mnie  i  powiedziała:  „KaŜ  im  sobie  pójść;  tam  są
takie  małe  czerwone  diabełki!"  (Nie  wiem,  gdzie  dowiedziała  się  o  diabłach
albo o tym, jak przypuszczalnie wyglądają, bo ja z pewnością nigdy jej o nich
nie  opowiadałam  i  zawsze  byłam  szczególnie  wyczulona  na  kwestię
podatności bardzo małych dzieci na sugestię, a takŜe na kwestię złych istot).
Powiedziałam  jej,  Ŝeby  zawsze  pamiętała,  Ŝe  moŜe  pozbyć  się  wszystkiego,
czego  nie  chce  przy  sobie,  mówiąc  ze  stanowczą  intencją:  „Odejdźcie!  Nie
wolno wam przebywać w mojej przestrzeni. Tylko istoty pochodzące ze światła i
Miłości  Chrystusa  mogą  przy  mnie  przebywać",  albo  coś  w  tym  rodzaju.  Tak
robiła i mówiła potem, Ŝe juŜ było w porządku.

Oczyszczanie pokoju

Wiele  osób  włącza  taśmę  Oczyszczanie  czakr  w  pokojach,  które  chcą  oczyścić.  MoŜesz  zostawić
włączoną taśmę ustawioną na średnią głośność i wyjść z pokoju. Kiedy później wrócisz, poczujesz
róŜnicę w poziomie energii w tym pokoju. Będzie cieplejsza, szczęśliwsza i czystsza.
PoniŜej  znajdziesz  kilka  innych  sposobów  na  oczyszczenie  pokoju  Dzieci  Indygo,  Ŝeby  nie
niepokoiły ich Ŝadne przeraŜające wizje.
Otocz swój dom białym światłem. Co noc, przed zaśnięciem, wyobraŜaj sobie cały dom otoczony
białym światłem. W ten sposób nie tylko oczyścisz energię w swoim domu, ale stworzysz równieŜ
barierę, która zatrzyma niechcianych gości z dala od niego.
Ustaw  aniołów  stróŜów  przy  oknach  i  drzwiach.  Wyobraź  sobie  albo  poproś,  by  anioły  stróŜe
pilnowały drzwi i okien pokoju twojego dziecka.
Pomaluj ściany i wypierz dywany. Odnosi to skutek szczególnie wtedy, gdy podejrzewasz, Ŝe pokój
dziecka zamieszkiwany jest przez dawnego mieszkańca twego domu czy mieszkania.
Oczyszczanie  siłami  natury.  Spal  trochę  szałwi  (rośnie dziko, ale dostępna jest teŜ w sklepach z
ziołami  i  sklepach  metafizycznych),  dzięki  czemu  oczyścisz  energię  danego  pomieszczenia.  Dla
większej pewności, albo jeśli dziecko nie lubi zapachu szałwi, moŜesz teŜ uŜyć innych elementów
natury, aby oczyścić energię w pokoju, takich jak:
-Kryształy.  Umieść  czysty  kwarc, kwarc róŜowy, ametyst albo sugilit przy łóŜku dziecka. Zawieś
czysty kryształ przed oknami pokoju.
-Rośliny.  Zadbaj  o  to,  by  w  pokojach  dzieci  znalazły  się  Ŝywe  rośliny  doniczkowe.  Rośliny  o
szerokich liściach najlepiej nadają się do celów oczyszczania. W nocy roślina wchłonie energię lęku
z ciała dziecka, dzięki czemu rano obudzi się odświeŜone. Co więcej, roślina wytwarza tlen, który,
według badań, związany jest ze zwiększaniem zdolności koncentracji.
-Spirytus,  woda  morska  lub  słona  woda.  Na  środku  pokoju  umieść  naczynie  i  napełnij  je
spirytusem,  wodą  morską  albo  wodą  z  rozpuszczoną  w  niej  solą  morską.  Płyn  ten  wchłonie
negatywną energię z powietrza, a takŜe oczyści czakry twoich dzieci.

Metody feng shui pomocne przy bezsenności

Twoje dzieci mogą niepotrzebnie cierpieć na bezsenność, poniewaŜ aranŜacja przestrzeni bądź feng
shui w ich sypialni wywołuje niepokój, twierdzi Terah Kathryn Collins, autorka trzech ksiąŜek na
temat  feng  shui,  między  innymi  The  Western  Guide  to  Feng  Shui  -  Room  by  Room  (Zachodni
przewodnik  po  feng  shui  -  pokój  po  pokoju,  Hay  House,  1999).  Feng  shui  uczy,  jak  aranŜować
nasze  otoczenie,  aby  ulepszyć  swoje  Ŝycie,  a  takŜe  tego,  jak  waŜne  jest  rozmieszczenie
przedmiotów w domu.
Podczas wywiadu, jaki z nią przeprowadziłam, Collins powiedziała mi:

Zanim rodzice zaczną podawać dzieciom Ditalin, powinni najpierw wymienić im

bieliznę pościelową. Prześcieradła, narzuty i ogólny wystrój pokojów większości
dzieci jest zbyt pobudzający. Wykonane są w najjaskrawszych barwach
podstawowych: czerwonej, Ŝółtej niebieskiej. Dziecięce sypialnie zapełniają
pobudzające

wizerunki

superbohaterów,

fantastycznych

postaci

lub

przeróŜnych pojazdów - latających, spadających, jeŜdŜących i ścigających się
po  pokoju.  Pytam  rodziców:  „Czy  zasnęlibyście  w  tym  pokoju?"  Zwykle
odpowiadają, Ŝe nie chcieliby spać w pokojach swoich dzieci, bo kolorystyka i
wystrój  nie  są  uspokajające.  Zamiast  jaskrawych  barw  podstawowych  do
urządzenia  pokoju  dziecka  naleŜy  uŜyć,  jak  je  nazywam,  „kolorów  misiowych".
które uspokajają dzieci i pomagają im zasnąć. Kolory misiowe obejmują szeroką
gamę kolorów w odcieniach skóry i głębokich soczystych barw, takich jak brąz
kakaowy, brzoskwinia, zgaszona Ŝółć i blada lawenda.
Poza  tym,  odsuń  lustra  od  łóŜka  dziecka,  bo  one  takŜe  działają  bardzo
pobudzająco  i  utrzymują  sypialnię  „w  stanie  czuwania"  przez  całą  noc.  Lustra
mogą teŜ przeraŜać dzieci, poniewaŜ widzą w nich odbicia, które wydają im się
duchami lub potworami.
Dziesiątki  wypchanych  zwierząt  wpatrujących  się  w  dziecko  w  jego  sypialni
równieŜ  moŜe  nie  być  zbyt  dobrym  pomysłem.  Dzieci  zwykle  nazywają  jakoś
kaŜde  z  wypchanych  zwierząt,  więc  posiadają  one  fragmentaryczne  energie
duszy, które zwracają się z powrotem ku dzieciom, jakby te zwierzęta były Ŝywe.
Wreszcie, proszę zadbać o to, by obrazki na ścianach miały spokojny charakter
i  nie  przedstawiały  strasznych  i  przeraŜających  wizerunków,  takich  jak
czarownice  czy  chochliki.  Dzieci  bardzo  dobrze  reagują  na  Fotografie
rodziców,  dziadków  i  innych  bliskich  dorosłych  w  swoich  pokojach,  bo
pomagają im czuć, Ŝe są bezpieczne i chronione w nocy.
Chodzi  o  to,  Ŝeby  wnosić  spokój  i  wypoczynek  w  pokoje  dzieci.  Jeśli  moŜesz
zapewnić  dzieciom  oddzielne  miejsce  w  domu,  gdzie  będą  korzystały  z
komputera  i  odrabiały  lekcje,  to  tym  lepiej.  Najlepiej  uczynić  sypialnię
uświęconą przestrzenią przeznaczoną wyłącznie do relaksu, odpoczynku i snu.

Dzieci Indygo i królestwo niewidzialnego

Nie  tylko  fizyczne  właściwości  ich  sypialń  wywierają  swój  wpływ  na  wraŜliwe  Dzieci  Indygo;
wpływają  na  nie  takŜe  niewidzialne  rzeczy  niematerialne  znajdujące  się  w  ich  pokojach.  Muzyka,
światło  i  zapach  mogą  w  znacznym  stopniu  wpływać  na  sen  dzieci,  ich  samopoczucie  i  poziom
energii.

MUZYKA.  Od  czasów  Pitagorasa,  w  staroŜytnej  Grecji  ludzie  stosowali  muzykę  jako  czynnik
uzdrawiający. Być moŜe martwisz się, Ŝe muzyka, której słucha twoje dziecko wzmacnia depresję,
wrogość  czy  niepokój.  W  takim  przypadku  zawsze  zachęcam  rodziców,  Ŝeby  usiedli  ze  swymi
dziećmi i zapytali:
- Mogę z tobą posłuchać tej piosenki? - A potem delikatnie spytali, kiedy utwór się skończy: - O co
chodzi w tej piosence? Nie rozumiem tekstu; o czym ona jest?
Odkryłam,  Ŝe  nawiązuję  kontakt  z  moimi  dwoma  synami  Indygo  i  dwiema  pasierbicami  Indygo
dzięki  śledzeniu  na  bieŜąco  przebojów  muzycznych.  Oglądam  wideoklipy  na  kanale  VH1  (stacja
telewizyjna  poświęcona  współczesnej  muzyce)  i  słucham  popularnych  stacji  radiowych.  I  wiecie
co?  Naprawdę  podoba  mi  się  większość  tego,  co  słyszę  i  widzę.  Wymieniam  się  płytami  CD  z
synami i pasierbicami i razem sobie śpiewamy.
Jednak  w  niektórych  utworach  jest  teŜ  energia  negatywna.  Gdyby  moje  dzieci  zaczęły  obsesyjnie
słuchać mrocznej muzyki, zwróciłabym większą uwagę na ich zachowanie i ubrania. Gdyby zaczęły
ubierać  się  wyłącznie  na  czarno,  gdyby  moje  pasierbice  zaczęły  uŜywać  czarnej  szminki,  albo
gdyby  ich  ciała  sprawiały  wraŜenie  bezwładnych,  a  oczy  byłyby  skierowane  w  dół,
porozmawiałabym z nimi. Są to bowiem oznaki depresji.

Depresja  wśród  dzieci  to  powaŜna  choroba.  Ponad  dwa  i  pół  miliona  dzieci  zaŜywa  obecnie  leki
przeciwdepresyjne.  Nieleczona  i  nie-zdiagnozowana  depresja  często  prowadzi  do  samobójstwa,
które  stanowi  jedną  z  najczęstszych  przyczyn  śmierci  młodych  ludzi.  Co  więcej,  naukowcy
twierdzą, Ŝe depresja moŜe przyspieszać pojawienie się nieuwagi i impulsywności, czyli objawów
ADHD.
Jeśli niepokoisz się, Ŝe twoje dzieci mogą cierpieć na depresję, radziłabym zacząć od modlitw. Na
przykład:

Dobry  BoŜe,  boję  się,  Ŝe  moje  dzieci  cierpią  na  depresję.  Proszę  pomóŜ  mi
pozbyć się lęku, abym mógł wyraźnie usłyszeć Twe wskazówki, jak im najlepiej
pomóc.  Proszę  BoŜe,  Duchu  święty,  Jezu  i  Archaniołowie  Michale,  Rafaelu,  i
Urielu,  wejrzyjcie  w  serca  moich  dzieci.  PomóŜcie  im  pozbyć  się  mroku,  który
okrada  je  z  radości  i  sil  Ŝyciowych.  Proszę,  pomóŜcie  moim  dzieciom  stać  się
pełnymi radości i spokoju. Dziękuję. Amen.

Jeśli wyczuwasz jakieś powaŜne zachowania samobójcze albo jeśli twe dzieci robią uwagi na temat
śmierci,  nadszedł  czas,  by  zwrócić  się  po  profesjonalną  pomoc.  Nawet  licencjonowani
psychologowie  zwracają  się  po  pomoc,  jeśli  ich  własne  dzieci  zaczynają  wykazywać  skłonności
samobójcze, poniewaŜ często nie jesteśmy w stanie skutecznie pomóc krewnemu czy przyjacielowi,
cierpiącemu na depresję kliniczną.
Jednak,  poza  przypadkami  idei  samobójczych  i  muzyki  mrocznej,  ogólnie  muzyka  okazuje  się
bardzo pomocna przy medytacji. Naukowcy stwierdzili, Ŝe kiedy Ŝycie jest pełne stresów, muzyka
spowalnia puls i ogranicza niespokojne zachowanie. Badania wskazują równieŜ, Ŝe muzyka pomaga
nam  otwierać  się  na  własne  zdolności  parapsychiczne.  Co  więcej,  okazuje  się,  Ŝe  przy  muzyce  w
mniejszym stopniu odczuwamy wysiłek podczas ćwiczeń fizycznych.
Pewne badanie przeprowadzone w Dziecięcym Szpitalu Schneidera w Nowym Jorku wykazało, Ŝe
dzięki  muzyce  poprawiły  się  wyniki  z  arytmetyki  u  dzieci  z  ADHD.  Naukowcy  stwierdzili,  Ŝe
muzyka  moŜe  dostarczać  dodatkowej  stymulacji,  która  dodaje  im  energii  i  inspiruje  je  do
uzyskiwania lepszych wyników Więc jeśli twoje Dzieci Indygo upierają się przy słuchaniu szybkiej
muzyki  podczas  odrabiania  lekcji,  mogą  intuicyjnie  rozumieć  potrzebę  podwyŜszenia  poziomu
energii, które zapewnia muzyka.
„Kręgi  grających  na  bębnach"  to  jedna  z  muzycznych  opcji,  wzięcie  udziału  w  której  moŜe
spodobać  się  tobie  i  twoim  Dzieciom  Indygo.  Ogólnie  rzecz  biorąc, krąg grających na bębnach to
ludzie  siedzący  w  kręgu  i  uderzający  w  bębny  lub  potrząsający  grzechotkami.  KaŜdy  z  członków
grupy  gra  w  swoim  własnym  rytmie,  ale  w  końcu  wszystkie  rytmy  ulegają  zsynchronizowaniu.
Niedawne  badania  wykazały,  Ŝe  takie  kręgi  pobudzają  reakcję  układu  immunologicznego  i  mogą
stać  się  źródłem  lepszego  zdrowia  w  obliczu  stresu.  Poza  tym  jest  to  świetna  zabawa!  Mój  mąŜ,
Steven, zapoznał mnie z kręgami grających na bębnach dzięki swym studiom nad szamanizmem i
duchowymi  praktykami  rdzennych  kultur.  Kiedy  po  raz  pierwszy  tego  spróbowałam,  byłam  nieco
onieśmielona (czy potrafię dobrze grać?), ale po kilku minutach pozbyłam się swoich zahamowań i
naprawdę  zaczęłam  się  doskonale  bawić.  Często  prowadzimy  kręgi  grających  na  bębnach,  w
których  biorą  udział  nasze  dzieci  i  przyjaciele,  i  wszyscy  z  przyjemnością  czerpią  poczucie  jed-
ności, jakie płynie z tego doświadczenia.
MoŜesz  grać  na  bębnie  wspólnie  ze  swymi  Dziećmi  Indygo  w  jakiejś  grupie  albo  nielicznym
towarzystwie  dwóch  lub  trzech  osób.  Jako  bęben  moŜe  posłuŜyć  cokolwiek:  puszka  płatków
owsianych,  buteleczka  z  witaminami,  którą  potrząsasz,  albo  brytfanna.  Większość  sklepów
muzycznych sprzedaje bębenki, ale moŜesz teŜ z przyjemnością wykonać swój własny.

ŚWIATŁO.  Oświetlenie  w  sypialni  dzieci  równieŜ  wpływa  na  ich  nastrój  i  poziom  energii.  Jeśli
twoje dzieci uczą się w swoim pokoju, potrzebują odpowiedniego oświetlenia przy biurku. Lampa z
regulacją jasności powinna zapewnić właściwe oświetlenie.
Kiedy  dzieci  próbują  zasnąć,  konieczne  jest  oddzielenie  ich  od  świateł  palących  się  w  domu  i  na
ulicy. Anioły nauczyły mnie, Ŝe nawet miękkie światło w sypialni moŜe powodować zakłócenia w
fazie  głębokiego  snu.  Jeśli  dzieci  upierają  się  spać  przy  zapalonym  świetle,  niech  będzie

maksymalnie stłumione i poza linią ich widzenia. Zamknij drzwi do sypialni dzieci, aby oddzielić je
od  świateł  i  dźwięków  dobiegających  z  pozostałej  części  domu.  Dokładnie  zasuńcie  zasłony  lub
rolety, Ŝeby odgrodzić je od świateł i dźwięków ulicznych.
Zawsze pamiętajcie, jak wraŜliwe na otoczenie są Dzieci Indygo, a dotyczy to równieŜ światła. Co
więcej, światło moŜe wpływać na zdolność koncentracji dziecka. Daniel P. Reid, autor The Tao of
Health,  Sex,  and  Longeuity  (Tao  zdrowia,  seksu  i  długowieczności),  uwaŜa,  Ŝe  światło
fluorescencyjne  i  brak  światła  słonecznego  (co  nazywa  „chronicznym  pozbawieniem  ultrafioletu")
są częściowo odpowiedzialne za nadpobudliwość psychoruchową.
Reid pisze:

Kiedy w typowych klasach, gdzie wcześniej obserwowano powaŜne anomalie
w  zachowaniu  uczniów,  zwykle  światło  fluorescencyjne  zostało  zastąpione
oświetleniem  pełnowidmowym,  przemoc  i  nadmierne  napięcie  znikły  w
przeciągu kilku tygodni po zmianie oświetlenia, zaś wcześniej tzw. trudne dzieci
stały  się  wzorowymi  uczniami.  Ten  pozytywny  rezultat  zaobserwowano  we
wszystkich testowanych klasach.

Reid twierdzi, Ŝe potrzebujemy codziennej dawki światła słonecznego, niefiltrowanego przez szyby
okien  czy  okulary  przeciwsłoneczne.  W  ten  sposób  wchłaniamy  światło  pełno  widmowe.  Światło
słoneczne  pobudza  przysadkę  i  szyszynkę.  PoniewaŜ  trzecie  oko  Dziecka  Indygo  (okolica
szyszynki)  jest  bardziej  otwarte  niŜ  u  większości  osób,  dzieci  te  potrzebują  teŜ  więcej  światła
pełnowidmowego. Sezonowa choroba afektywna, będąca formą depresji, pojawia się, kiedy ludzie
pozbawieni są światła pełnowidmowego.
W  taki  sam  sposób,  Jeffrey  Freed,  metodyk  i  autor  ksiąŜki  Right-Brained  Children  in  a  Left-
Brained World (Dzieci o dominującej prawej półkuli mózgu w świecie zdominowanym przez lewą
półkulę),  mówi, Ŝe wiele dzieci ADD jest nadzwyczaj wraŜliwe na warunki oświetleniowe. Pisze:
„ZauwaŜyłem, Ŝe wielu z tych uczniów ma kłopoty z koncentracją w szkole ze względu na niemal
boleśnie  raŜące  światło".  Freed  mówi,  Ŝe  ostre  światło  w  klasie  powoduje  refleksy  na  stronach
czytanych przez dzieci, wywołując dodatkowe zakłócenia utrudniające koncentrację. W rezultacie,
pisze  Freed:  „Dziecko  stwierdza,  Ŝe  mieszają  mu  się  wyrazy,  a  powstała  stąd  frustracja  staje  się
przyczyną słabego czytania".
Daniel Reid zgadza się z Freedem, utrzymując przy tym, Ŝe migoczące światło telewizora równieŜ
draŜni  dzieci  i  prowadzi  do  nadpobudliwości  psychoruchowej,  co  takŜe  moŜe  stać  się  przyczyną
bezsenności. Reid cytuje badania, w których szczury umieszczano obok kolorowego telewizora (na
sześć  godzin  dziennie),  zasłoniętego  cięŜkim  czarnym  papierem  tak,  Ŝe  przenikały  przezeń  tylko
niewidzialne  promienie.  Szczury  stały  się  nadpobudliwe  i  nadzwyczaj  agresywne,  przy  czym
objawy  te  utrzymywały  się  przynajmniej  przez  siedem  dni.  Reid  utrzymuje,  Ŝe  „szkodliwe
promieniowanie  telewizora  nie  jest  rezultatem  widzialnego  widma,  ale  zawartego  w  nim
niewidzialnego promieniowania".

ZAPACH.  Prawdopodobnie  słyszałeś  o  aromaterapii,  alternatywnej  metodzie  leczniczej
polegającej  na  wykorzystaniu  olejków  eterycznych  i  esencji  kwiatowych,  które  wywierają
pozytywny  wpływ  na  zdrowie,  nastrój  i  poziom  energii.  CóŜ,  nauka  potwierdza  potęŜne  efekty
zapachu  i  aromaterapii.  Nowe  badania  wskazują,  na  przykład,  Ŝe  zapach  lawendy  wywiera
wymierne skutki uspokajające i relaksujące.
Aby  pomóc  dzieciom  lepiej  się  odpręŜyć  i  zasnąć,  sporządź  albo  kup  „usypiającą  poduszkę".
Zwykle wykonane są one z jedwabiu wypełnionego siemieniem lnianym i aromatyzowane olejkiem
lawendowym.  MoŜesz  kupić  poduszeczki  na  oczy  (są  małe  i  podłuŜne)  albo  „poduszki  snów"  w
sklepach ze zdrową Ŝywnością, ośrodkach jogi i centrach metafizycznych.
MoŜesz  teŜ  jednak  spryskać  olejkiem  lawendowym  (który  nabyć  moŜna  w  sklepach  ze  zdrową
Ŝywnością) poszewkę na poduszkę i prześcieradło swego dziecka, uzyskując te same rezultaty. Jeśli
uda ci się zdobyć olejek z korzenia waleriany, on równieŜ uznaje się za skuteczny środek nasenny.
Moje Dzieci Indygo lubią takŜe zapach kadzidła „Nag Champa", podobno opracowanego w Indiach
dla awatara (mistrza) duchowego, Sai Baby. Posiada cudowny zapach i właściwości relaksacyjne.

Dzieci Indygo są niezwykle wraŜliwe na zapach. Jeśli twoje Dzieci Indygo skarŜą się, Ŝe nie lubią
jakiegoś  zapachu,  uwierz  im!  Prawdopodobnie  są  bardziej  świadome  zapachów  niŜ  dorośli,  a
sprzeczanie  się  z  nimi  albo  uznanie  ich  zachowania  za  dramatyzowanie  nie  przyniesie  Ŝadnych
efektów.  Zamiast  tego  pomóŜ  dzieciom  nasycić  sypialnię  i  inne  pomieszczenia  przyjemnymi,
naturalnymi zapachami (poniewaŜ zapachy sztuczne nasilają objawy ADHD).
Zabierz  swe  Dzieci  Indygo  do  działu  z  olejkami  eterycznymi  w  sklepie  ze  zdrową  Ŝywnością  i
pozwól  im  kupić  ich  ulubione  zapachy.  W  czasie  tego doświadczenia nie tylko nawiąŜesz nić po-
rozumienia ze swymi dziećmi, ale teŜ zasłuŜysz sobie na ich wdzięczność, poniewaŜ w ten sposób
potwierdzisz swą wiarę w ich wielką wraŜliwość.

DOTYK. WraŜliwość Dzieci Indygo czyni je równieŜ świadomymi stopnia wygody mebli, pościeli
i  ubrań.  Być  moŜe  nie  podoba  ci  się,  Ŝe  twoje  Indygo  nie  chcą  nosić  połowy  swojej  garderoby,
narzekając,  Ŝe  je  drapie  i  krępuje,  ale  są to problemy całkowicie realne w świecie materialnym, w
którym  Ŝyją.  Większość  Dzieci  Indygo  nie  lubi  tkanin  syntetycznych,  poniewaŜ  czują  awersję  do
wszystkiego,  co  nie  jest  naturalne.  Lepiej  się  czują,  nosząc  stuprocentową  bawełnę,  szczególnie
odmianę  ekologiczną,  bez  zapachu,  pestycydów  i  innych  związków  chemicznych,  na  które  Dzieci
Indygo są często uczulone.
Jak  juŜ  wcześniej  wspomniano,  Terah  Kathryn  Collins,  specjalistka  od  feng  shui,  zauwaŜyła,  Ŝe
pościel  większości  dzieci  jest  utrzymana  w  zbyt  jaskrawych  barwach  i  Ŝe  te  odcienie  są  tak
pobudzające, Ŝe nie pozwalają dzieciom zasnąć! Pamiętam, Ŝe jako dziecko miałam prześcieradła z
postaciami  z  filmu  CzarnoksięŜnik  z  Krainy  Oz.  Wykręcałam  ciało  tak,  Ŝeby  nie  dotknąć  Złej
Czarownicy, której podobizna znajdowała się w kilku miejscach na prześcieradle i poszewkach na
poduszki.
ZauwaŜyłam  teŜ,  Ŝe  dziecięca  pościel  często  wykonana  jest  z  szorstkiej,  chropowatej  tkaniny.
Zamiast  wydawać  pieniądze  na  dekorowanie  sypialni  swego  Indygo  wizerunkami  najnowszych
kreskówek  i  filmów,  moŜe  lepiej  byłoby  zainwestować  w  wygodną  pościel?  Prześcieradło  z
przędzy  bawełnianej  wysokiej  jakości  moŜe  okazać  się  najlepszym  prezentem,  jaki  kiedykolwiek
podarujesz swemu dziecku.
Pamiętaj  teŜ,  Ŝeby  łóŜka  twoich  Dzieci  Indygo  były  dość  duŜe,  by  pomieścić  ich  rosnące  ciała.
Wypróbuj poduszki: czy są wygodne? A koce? I najwaŜniejsze: zapytaj dzieci, jak oceniają stopień
wygody  swoich  łóŜek.  Nalegaj,  by  odpowiedziały  ci  szczegółowo.  Kiedy  zapytałam  o  to  swego
syna, Granta, odkryłam, Ŝe wolał spać na welurowych kocach niŜ na prześcieradłach. Wzięłam go
na zakupy i wspólnie przeŜyliśmy bardzo waŜne doświadczenie, kiedy tak sprawdzaliśmy dotykiem
róŜne  koce,  aŜ  znaleźliśmy  odpowiednio  miękkie.  Jakość  jego  snu  natychmiast  uległa  gwałtownej
poprawie.

CZĘSTOTLIWOŚCI  ELEKTROMAGNETYCZNE  (EMF).  Dzieci  Indygo,  jak  podkreślałam
juŜ  w  tej  ksiąŜce,  są  niezwykle  wraŜliwe  emocjonalnie  i  fizycznie.  Być  moŜe  nie  zdają  sobie
sprawy,  dlaczego  są  nadpobudliwe,  ale  nieświadomie  rozpoznają  w  otoczeniu  czynniki,  które  je
pobudzają i draŜnią. Wywierają teŜ wpływ na sprzęty zasilane bateriami lub prądem elektrycznym.
(Wiele Dzieci Indygo stwierdza, Ŝe zegarki przestają działać, kiedy je noszą i Ŝe sprzęty elektryczne
psują się albo nie działają w ich obecności).
Jeden  z  czynników  draŜniących,  znajdujących  się  w  sypialniach  Indygo,  to  częstotliwości
elektromagnetyczne,  często  określane  jako  EMF.  Zgodnie  z  pewnymi  badaniami,  EMF  mają
związek  z  powaŜnymi  zaburzeniami  zdrowia.  Dzieci  Indygo  mogą  odczuwać  pobudzenie
centralnego układu nerwowego, poniewaŜ urządzenia elektryczne znajdują się w pobliŜu ich łóŜek.
Bardzo waŜne jest, aby wszystko, co zasilane jest prądem elektrycznym bądź bateriami, znajdowało
się  z  dala  od  łóŜka  dziecka.  Dopilnuj  więc,  aby  telewizor,  elektryczny  zegar,  telefon  zasilany
prądem,  automatyczna sekretarka i komputer znajdowały się przynajmniej półtora metra od łóŜka.
Nie ustawiaj na szafce nocnej dziecka sprzętów elektrycznych (zegara, telefonu i tak dalej). Z pew-
nością  zaburzą  one  jego  sen.  A  jak  juŜ  wcześniej  nadmieniono,  zakłócany  sen  wiąŜe  się  ze
zwiększeniem objawów ADHD.

Dobranoc

Kiedy  uczysz  dzieci  metod  oczyszczania  duchowego  i  ochrony,  dajesz  im  wspaniały  dar.  Po
pierwsze,  zapewniasz  je,  Ŝe  naprawdę  je  rozumiesz.  Po  drugie,  okazujesz  im  swą  miłość;  a  po
trzecie,  wskazujesz  dzieciom,  jak  zacząć  współpracę  z  ich  aniołami,  co  pomoŜe  im  w  okresie
dzieciństwa, dojrzewania i dorosłości.
Dawn, Dziecko Indygo, opowiada, jak wizje parapsychiczne pomogły jej poczuć, Ŝe jest bezpieczna
i chroniona:

Mam  mnóstwo  snów  proroczych,  dotyczących  tego,  co  się  wydarzy  w  ciągu
kolejnych  kilku  dni.  Na  przykład  kiedy  mój  chłopak  mnie  zdradzał,  nie
wiedziałam  o  tym  przez  miesiąc.  Ale  w  ciągu  tego  miesiąca  miałam
powracający  sen,  Ŝe  mój  chłopak  mnie  zdradza.  Nie  wiedziałam,  skąd  się  to
bierze,  bo  czułam  się  z  nim  bardzo  szczęśliwa.  A  potem  odkryłam  prawdę  i
pomyślałam:  No  tak,  powinnam  była  tego  posłuchać.  Miałam  teŜ  inne
doświadczenia  mistyczne.  Na  przykład  nigdy  nie  znałam  swego  pradziadka,
ale cała rodzina chwaliła jego hojny i Ŝyczliwy charakter. Kiedy miałam siedem
lat, siedziałam w korytarzu. Nagle ujrzałam zieloną mglistą postać, ale z jakiegoś
powodu  wcale  się  nie  bałam.  Przez  chwilę  widziałam  zarys  jego  twarzy  i
wiedziałam,  Ŝe  to  mój  pradziadek.  To  był  znak  od  niego,  Ŝe  jest  przy  mnie  i
opiekuje się mną. Do teraz mam wyraźne poczucie bezpieczeństwa. Wiem, Ŝe
wokół mnie cały czas są anioły. Nie jeden, lecz wiele. Czuję, Ŝe jestem bardzo
starannie  chroniona  na  tym  świecie,  bo  nigdy  nie  przydarzyło  mi  się  nic
naprawdę  złego.  Nigdy  nie  złamałam  sobie  Ŝadnej  kości  i  nigdy  nie  miałam
wypadku samochodowego

Odpukać w niemalowane drewno, ale nie czuję,

Ŝeby to było konieczne.

Kiedy Dzieci Indygo wiedzą, Ŝe są strzeŜone przez Boga, anioły i swoich rodziców, mogą być
pewne, Ŝe wszystko jest w porządku.

ROZDZIAŁ SIÓDMY

Gimnastyka:

naturalne wprowadzanie zmian w chemii mózgu

i w zachowaniu

A gdyby tak świat nauki odkrył pigułkę, dzięki której moŜliwe byłoby natychmiastowe złagodzenie
depresji  i  niepokoju,  zeszczuplenie,  dłuŜsze  Ŝycie  i  poczucie  szczęścia?  I  gdyby  ta  pigułka  była
łatwo dostępna dla kaŜdego, bez recepty lekarskiej i za stosunkowo niską cenę? Wszystkie gazety
obwieściłyby to znaczące odkrycie. Ludzie głośno domagaliby się kupna tej pigułki!
OtóŜ  takie  właśnie  panaceum  juŜ  istnieje,  a  jego  skuteczność  potwierdzona  została  przez
niezliczone badania naukowe (z których wiele zostało ujętych w bibliografii, na końcu tej ksiąŜki).
Nazywa się gimnastyka. Badania wskazują, Ŝe szczególnie ćwiczenia aerobowe - bieganie, jogging,
wspinanie  się  po  schodach,  pływanie,  jazda  na  rowerze  i  szybkie  chodzenie  -  zwiększają
wytwarzanie  w  mózgu  związku  chemicznego  o  nazwie  serotonina  i  innych  neuroprzekaźników,
wpływających pozytywnie na samopoczucie.
Niektórzy  specjaliści  od  ADD  i  ADHD  stwierdzili:  „Gdyby  dzieci  biegały  raz  lub  dwa  razy
dziennie,  moŜliwe  byłoby  praktycznie  wyeliminowanie  potrzeby  przepisywania  Ritalinu".  Jednak
poniewaŜ  Ŝadna  firma  farmaceutyczna  nie  odnosi  korzyści  z  uprawiania  gimnastyki,  sprawność
fizyczna nie jest tak zawzięcie promowana jak środki pobudzające.
Według  Ośrodka  Kontroli  i  Zapobiegania  Chorobom  prawie  połowa  młodych  Amerykanów  w
wieku  od  dwunastu  do  dwudziestu  jeden  lat  nie  prowadzi  regularnego  aktywnego  trybu  Ŝycia.
Tylko  dziewiętnaście  procent  wszystkich  licealistów  jest  fizycznie  aktywne  przez dwadzieścia lub
więcej  minut,  pięć  dni  w  tygodniu,  podczas  zajęć  wychowania  fizycznego.  Około  czternastu
procent  młodych  ludzi  przyznaje  się  do  braku  jakiejkolwiek  aktywności  fizycznej  w  ostatnim
czasie. Bierność jest częściej spotykana wśród płci Ŝeńskiej (14 procent) niŜ męskiej (7 procent) i
bardziej  powszechna  wśród  Afro-amerykanek  (21  procent)  niŜ  u  kobiet  rasy  kaukaskiej  (12
procent). Uprawianie wszystkich typów aktywności fizycznej uderzająco maleje wraz z wiekiem.
W  latach  1991-1995  dzienny  udział  licealistów  w  zajęciach  wychowania  fizycznego  spadł  z
czterdziestu  dwóch  do  dwudziestu  pięciu  procent.  Jednak  odpowiednio  zaplanowane  działania  w
szkołach  ukierunkowane  na  zwiększenie  aktywnego  udziału  w  zajęciach  wychowania  fizycznego
okazały się skuteczne. Społeczne poparcie ze strony rodziny i przyjaciół wywiera stały i pozytywny
wpływ na regularne kultywowanie aktywności fizycznej.
Od  lat  zalecam  gimnastykę  swoim  pacjentom  cierpiącym  na  depresję  i  zaburzenia  odŜywiania,  a
swe  rady  opieram  na  doświadczeniach  osobistych  i  klinicznych.  W  końcu  wiele  zaburzeń
odŜywiania  wywoływanych  jest  przez  silne  emocje  i  łaknienie,  którymi  reguluje  wytwarzanie
serotoniny. Skoro ćwiczenia fizyczne pomagają w jednym i w drugim, ci, którzy ćwiczą regularnie,
z większym prawdopodobieństwem pozbędą się zaburzeń odŜywiania.
Biegam  sześć-siedem  razy  w  tygodniu,  ćwiczę  ze  sztangami  trzy  razy  w  tygodniu  i  regularnie
uprawiam jogę. Zwykle, kiedy zaczynam biegać, czuję się ocięŜała i nie całkiem „w nastroju".
Przez pierwsze pięć do dziesięciu minut moje stopy i ciało są cięŜkie i nie reagują jak naleŜy. Ale
po  pewnym  czasie  biegania  czuję,  Ŝe  pogłębia  mi  się  oddech,  dzięki  czemu  wdycham  powietrze
całymi płucami. Ciało się relaksuje, a krok wydłuŜa. Wtedy dzieje się coś magicznego i czuję się,
jakbym szybowała w powietrzu bez Ŝadnego wysiłku.
Po biegu tryskam energią, a jednocześnie jestem odpręŜona. Wszystkie zmartwienia i troski trapiące
mnie  przed  bieganiem  wydają  się  mniej  waŜne.  Czuję,  Ŝe  nad  wszystkim  panuję  albo  poddaję  się
Bogu.  Wtedy  często  zastanawiam  się:  „Jak  niby  ktoś  moŜe  czuć  się  dobrze,  jeśli  nie  ćwiczy
regularnie?"

Motywacja do ćwiczeń

Jestem  realistką.  Wiem,  Ŝe  większość  ludzi  uwaŜa  ćwiczenia  za  nudne,  bolesne  i  czasochłonne.
Często sama tak myślę! Dane federalne wskazują, Ŝe sześćdziesiąt procent z nas nie ćwiczy wystar-
czająco duŜo. Inne statystyki podają, Ŝe większość uwaŜa zdrowie i atrakcyjną figurę za waŜny cel,
ale jakoś nie jesteśmy zbyt chętni do pracy nad jego realizacją.
Sądzę,  Ŝe  te  odczucia  wynikają  z  pewnej  zasady  ludzkiego  zachowania,  potwierdzanej  przez
badania  psychologiczne:  otóŜ  mając  do  wyboru  wykonanie  dwóch  zadań,  z  których  jedno  jest
waŜne,  lecz  trudne,  a  drugie  niewaŜne,  ale  prostsze,  większość  z  nas  najpierw  podejmie  się
wykonania tego drugiego. W końcu więc nigdy nie zabieramy się za sprawy nadrzędne, które mogą
wymagać  więcej  wysiłku.  Zatem  niezliczone  ksiąŜki  i  rozprawy  mistrzów  pozostają  nienapisane,
garaŜe zagracone, a całe mile „nieprzebiegnięte", poniewaŜ pozwalamy wygrywać innym sprawom.
Główną  przyczyną,  dla  której  zwlekamy  z  zabraniem  się  za  waŜne  zadania,  jest  to,  Ŝe  nasze  ego
(lub  niŜsze  Ja)  boi  się  pracować  nad  naszym  Celem  śyciowym.  Zawsze,  kiedy  pracujemy  nad
czymś,  co  moŜe  polepszyć  nasze  Ŝycie  albo  Ŝycie  innych,  ego  protestuje.  Zajmuje  się  „taktyką
opóźniania", na wszystkie sposoby marnując czas, Ŝebyśmy nie pamiętali, kim jesteśmy i dlaczego
znaleźliśmy się na Ziemi.
Błędne  koło,  w  które  popadamy,  polega  na  tym,  Ŝe  jeśli  nie  pracujemy  nad  swoim  Celem
śyciowym,  osiągnięcie  szczęścia  jest  niemal  niemoŜliwe.  Odczuwamy  pustkę  i  mamy  poczucie
winy.  Zawsze  kiedy  marnujemy  czas,  dręczy  nas  wewnętrzna  świadomość,  Ŝe  powinniśmy  robić
coś innego, waŜniejszego i znaczącego.
Nie znaczy to, Ŝe odpoczynek w gronie przyjaciół czy rodziny jest stratą czasu. Właściwie, zawsze,
kiedy  angaŜujemy  się  w  jakąś  czynność  wynikającą  z  miłości,  to  jest  ona  częścią  naszego  Celu
śyciowego. Ego popycha nas ku działaniom wynikającym z lęku, takim jak uzaleŜnienia i obsesje.
ObniŜają one naszą energię i poczucie własnej wartości.

Dlaczego ćwiczenia są niezbędne dla Dzieci Indygo

Dzieci  Indygo  wiedzą,  kiedy  nie  czują  się  dobrze  pod  względem  fizycznym  bądź  emocjonalnym.
Wiedzą,  Ŝe  coś  jest  „nie  tak".  Próbują  jeść,  pić,  palić,  robić  zakupy,  fantazjować,  surfować  po
Internecie,  grać  w  gry  wideo  i  godzinami  siedzieć  przed  telewizorem.  Te  czynności  początkowo
poprawiają  im  nastrój  i  wpływają  na  chemię  mózgu. Jednak po tych wzlotach zawsze przychodzą
fatalne upadki. Więc Indygo poszukują zadowolenia na inne sposoby.
Pozbawione elementu rywalizacji ćwiczenia aerobowe stanowią jedną z nielicznych form ćwiczeń,
które  naprawdę  pozwalają  Dzieciom  Indygo  w  naturalny  sposób  panować  nad  swym  samopoczu-
ciem.  Oczywiście  dieta,  pokarm  i  sen  w  równym  stopniu  odgrywają  swoją  rolę  w  obniŜaniu
objawów ADD i ADHD, jednak to ćwiczenia stanowią klucz, poniewaŜ jeśli dzieci zmuszone są, by
przestać  jeść  pewne  pokarmy,  lecz  wciąŜ ich pragną,  to znajdą  jakiś  sposób,  by  je  zdobyć  i zjeść.
Jak narkomani próbujący zdobyć działkę, sprytne Dzieci Indygo, które pragną cukru - zdobędą go.
Jeśli twoje dzieci przez całe Ŝycie jadły niezdrową Ŝywność, to nie licz na to, Ŝe będziesz w stanie
nagle wkroczyć i zmienić ich przyzwyczajenia.
Jednak dzięki połączeniu uzdrawiania duchowego (przy zastosowaniu Terapii Anielskiej i modlitw)
i pomocy w znalezieniu odpowiedniego programu ćwiczeń dla dzieci, moŜesz rzeczywiście pomóc
im wyeliminować łaknienie niezdrowych pokarmów. Osoba, która ćwiczy regularnie, zaczyna mieć
ochotę na zdrowsze jedzenie i zmniejsza się u niej potrzeba produktów niezdrowych. W rezultacie,
dzieci  nie  będą  walczyły  ze  swym  apetytem,  a  ty  nie  będziesz  musiał  siłą  kontrolować  tego,  co
jedzą.
Co  więcej,  badania  wskazują,  Ŝe  ćwiczenia  powodują  polepszenie  jakości  snu  i  obniŜenie
bezsenności.  Jedynym  wyjątkiem  jest  przypadek,  kiedy  ćwiczymy  na  trzy  godziny  przed pójściem
spać. Wtedy przyspieszony puls i zwiększona temperatura ciała nie pozwalają nam łatwo zasnąć.

Zamień ćwiczenia w zabawę

Najprawdopodobniej ćwiczenia kojarzą się twoim dzieciom z ich lekcjami wychowania fizycznego
(WF)  w  szkole.  PoniewaŜ  Dzieci  Indygo  są  raczej  nieśmiałe,  wraŜliwe,  a  nawet  boją  się
towarzystwa innych, WF jest dla nich często strasznym doświadczeniem. Trenerzy zmuszają je do
biegania, a inne dzieci dokuczają im albo znęcają się nad nimi. Nic dziwnego, Ŝe ćwiczenia kojarzą
im się z cierpieniem emocjonalnym!
śeby  im  pomóc  przezwycięŜyć  te  odczucia,  wybierz  jakieś  zabawne  ćwiczenia,  na  przykład
wypoŜycz  tandem,  popływajcie  łódką,  wspólnie  wiosłując  albo  wybierzcie  się  na  rodzinną
wspinaczkę.  Zaproponuj  dziecku  słuchanie  muzyki  w  czasie  ćwiczeń.  Przynajmniej  w  dwóch
znaczących  badaniach  stwierdzono,  Ŝe  obniŜa  to  wraŜenie  odrabiania  pańszczyzny  i  sprawia,  Ŝe
czas wydaje się płynąć szybciej.
Zazwyczaj  biegam  na  świeŜym  powietrzu,  co  jest  teŜ  świetnym  pomysłem  dla  Indygo,  gdyŜ
badania  wskazują,  Ŝe  światło  słoneczne  i  świeŜe  powietrze  pobudzają  wytwarzanie  substancji
chemicznych odpowiedzialnych za dobre samopoczucie, a szczególnie serotoniny. Skoro ćwiczenia
sercowo-naczyniowe przyczyniają się do produkcji serotoniny, to ćwiczenia na świeŜym powietrzu
dostarczają nam jej podwójnej dawki. Tym niemniej, w czasie niepogody, ćwiczę na bieŜni. Wtedy
uwielbiam oglądać wideoklipy, co sprawia mi przyjemność i jest dla mnie inspirujące.
PoniŜej przedstawiam kilka innych sposobów motywowania dzieci do przyjęcia jakiegoś programu
ćwiczeń:
- Wykup dzieciom prenumeratę jakiegoś inspirującego miesięcznika na temat ćwiczeń, na przykład
„Świat biegacza", „Figura", „Sprawność", „Kondycja męŜczyzny" czy „Joga".
Zainwestuj w parę dobrych butów, odpowiednich dla wybranych przez dziecko ćwiczeń, a takŜe w
odpowiednie skarpetki.
Poszukaj  sklepów  sportowych,  które  sprzedają  uŜywany  sprzęt,  taki  jak  rowery  czy  bieŜnie,  po
niskich cenach.
Razem  z  dziećmi  uczęszczajcie  (albo  oglądajcie  w  telewizji)  na  biegi  lekkoatletyczne,  mecze
koszykówki bądź tenisa, Ŝeby pobudzać ich zainteresowanie sportem.
Zachęcaj dzieci do ćwiczeń, proponując im na przykład niewielką sumę pieniędzy czy nowe CD ze
sklepu muzycznego. WaŜne teŜ, Ŝebyś doceniał ich wysiłki.
-Jeśli  Indygo  ma  lat  naście  lub  nieco  więcej,  zainwestuj  w  rodzinny  karnet  na  siłownię  albo  do
klubu fitness. Dzięki temu będziecie spędzać więcej czasu razem, a takŜe będziecie mieć moŜliwość
ćwiczenia blisko siebie.
Prawdopodobnie  najcenniejszym  darem,  jaki  moŜesz  ofiarować  swoim  dzieciom  są  ćwiczenia
uprawiane przez ciebie samego. Gzy zdajesz sobie z tego sprawę, czy nie, twoje dzieci obserwują
cię i reagują na wszystko, co robisz. Czasem dzieci postępują na odwrót, innym zaś razem naśladują
cię. Moi rodzice są zapalonymi zwolennikami ćwiczeń i zdecydowanie zainspirowali mnie do przy-
jęcia zdrowego stylu Ŝycia. Zaobserwuj, o jakiej porze dnia poziom energii jest u ciebie najwyŜszy i
właśnie wtedy ćwicz.

Wschodnie formy ćwiczeń

Joga,  tai  chi  i  inne  wschodnie  formy  ćwiczeń  mogą  okazać  się  szczególnie  pomocne  dla  Dzieci
Indygo  uczących  się  koncentracji.  Ćwiczenia  te  uczą  teŜ  Indygo skupiać się w sobie tak, Ŝe kiedy
popadną w przygnębienie, będą wiedziały, jak sobie z tym poradzić. Dzięki wykorzystaniu oddechu
i uwaŜnego ruchu, Dzieci Indygo uczą się, jak panować nad własnymi myślami i ciałem.
Wiele ośrodków jogi oferuje zajęcia dla dzieci i młodych osób. Stwierdziłam, Ŝe joga pomaga nam
medytować  i  pozbywać  się  negatywnych  wzorców  myślowych.  Jest  szczególnie  przydatna  dla  lu-
dzi,  którzy  skarŜą  się  na  trudności  z  medytowaniem,  poniewaŜ  ich  umysł  jest  zbyt  zajęty  lub
niespokojny albo dlatego, Ŝe zasypiają w czasie medytacji.
Kiedy moi synowie byli jeszcze mali, zapisałam ich na zajęcia z tai chi. Nie tylko je uwielbiali, ale
jeszcze ich oceny natychmiast gwałtownie podskoczyły w górę!

ROZDZIAŁ ÓSMY

Naturalne dzieci w nienaturalnym świecie

Co  kilka  lat  powstaje  jakiś  film  o  „dzikim"  człowieku  -  kimś,  kto  przebywał  w  izolacji  od
społeczeństwa  -  próbującym  odnaleźć  się  we  współczesnym  świecie.  Na  przykład  film  Poza
światem,  w  którym  Tom  Hanks  gra  człowieka  mającego  problem  z  powrotem  do  świata  po
wieloletnim pobycie na bezludnej wyspie. Podobny temat poruszany jest w filmach, w których ktoś
przenosi się z przeszłości w czasy współczesne.
Zwykle filmy te ukazują, jak trudno jest komuś, kto przyzwyczajony jest do prostego Ŝycia, radzić
sobie  w  naszym  skomplikowanym,  technologicznym  społeczeństwie.  W  pewnym  sensie,  Dzieci
Indygo  stawiają  czoło  podobnym  wyzwaniom.  Owszem,  przystosowały  się  do  technologii
komputerowej,  jednak  w  przewaŜającej  części  Indygo  nie  rozumieją  wielu  rzeczy  związanych  z
ziemskimi sprawami.

Kontakt z naturą

Nasze dusze tęsknią za kontaktem z wielką przestrzenią. Tak często spędzamy Ŝycie we wnętrzach,
w  budynkach  z  fluorescencyjnym  oświetleniem  i  klimatyzacją.  Mija  dzień  za  dniem,  kiedy  nie
dotykamy  trawy  ani  drzew.  Badania  wskazują,  Ŝe  ciało  ludzkie  potrzebuje  światła  słonecznego  i
świeŜego  powietrza.  Od  przebywania  na świeŜym powietrzu zaleŜy nie tylko nasz optymalny stan
zdrowia, ale takŜe nasza zdolność koncentracji i sen, co potwierdzają dziesiątki badań naukowych.
PoniewaŜ ćwiczenia są niezbędne dla zdrowia Dzieci Indygo, najlepiej byłoby, gdyby ćwiczyły na
świeŜym powietrzu. Bieganie na bieŜni to coś zupełnie innego niŜ bieganie na świeŜym powietrzu.
Po  pierwsze,  ćwiczenie  na  świeŜym  powietrzu  wymaga  wykorzystania  większej  ilości  mięśni.  A
poniewaŜ światło słoneczne, świeŜe powietrze i ćwiczenia wytwarzają serotoninę, więc największą
dawkę tego związku chemicznego, odpowiedzialnego za dobre samopoczucie, otrzymujemy, kiedy
ćwiczymy na łonie natury.
Dzieci  Indygo,  których  Cel  śyciowy  obejmuje  pomoc  środowisku  naturalnemu,  szczególnie
potrzebują  kontaktu  z  Matką Naturą. Mogą być im potrzebne chwile samotności, podczas których
spacerują  i  rozmyślają  na  łonie  przyrody.  Jeśli  mieszkacie  w  pobliŜu  szlaków,  którymi  Dzieci
Indygo  mogą  wędrować,  proszę,  zachęcajcie  je  do  tego!  To  właśnie  jest  prawdziwy  kościół,
świątynia  i  klasa,  gdzie  Indygo  uczą  się  i  modlą.  Jeśli  mieszkacie  w  mieście  pozbawionym
naturalnego  otoczenia,  postarajcie  się  regularnie  wysyłać  swe  Indygo  do  krewnych  posiadających
gospodarstwo albo na obóz na odludziu.
Gabrielle  Zale,  prowadząca  terapię  dla  młodzieŜy  z  wykorzystaniem  sztuki,  muzyki  i  dramy,
wspomina, jak część uczestników jej terapii poddała się wpływowi natury:

Dziewczyny  w  moim  ośrodku  stworzyły  wspólnie  piękny  obraz.  Temat  do
zilustrowania  przez  kaŜdą  z  grup  brzmiał  tak  samo:  "spokój".  Jedna  grupa
stworzyła  obraz  przedstawiający  zimową  scenerię,  do  namalowania  której
dziewczyny  uŜyły  spokojnych  kolorów  błękitu  i  lawendy,  i  śnieŜnej  bieli,
umieszczając  teŜ  na  nim  małą  rzeczkę  i  kolorowe  drzewo.  KaŜda  z  dziewczyn
przyczyniła  się  do  powstania  całości  obrazu,  dzięki  elastycznej  koncentracji.
Obraz  został  zawieszony  w  pokoju  przyjęć.  Pewnego  dnia  zapytałam
dziewczyn:  „Gdybyście  mogły  stworzyć  tu,  w  tym  budynku,  miejsce,  które
byłoby wyłącznie wasze, co by to było?"
UŜyty następujących słów: -, „spokojne miejsce", „miejsce, w którym moŜna się
odpręŜyć", „neutralne miejsce" i „spokojne miejsce do rysowania i matowania".
Kiedy to usłyszałam, wybrałyśmy się w góry i nazbierałyśmy szyszek sosnowych,
kawałków  drewna  i  skał.  Odkryłam,  Ŝe  te  dzieci  potrzebowały  natury  i słuŜyła
im energia Matki Ziemi i amerykańskich Indian.

UltrawraŜliwe Dzieci Indygo

Być  moŜe  denerwuje  cię  fakt,  Ŝe  Dzieci  Indygo  często  zachowują  się  tak,  Ŝe  trudno  z  nimi
wytrzymać. Zupełnie jakby wszystko je draŜniło!
Spójrz na to jednak z punktu widzenia Indygo: tak silnie odczuwają róŜne rzeczy, Ŝe czasem staje
się  to  dla  nich  bolesne.  Przytłaczają  je  emocje  wchłaniane  od  innych  ludzi,  więc  mogą  unikać
kameralnych  sytuacji,  w  których  często  mają  miejsce  rozmowy  sam  na  sam.  Na  przykład  mogą
zamykać  się  w  sobie  w  gabinecie  psychologa,  poniewaŜ  intuicyjnie  wiedzą,  Ŝe  ta  osoba  ma
zaburzoną  osobowość.  Wchłaniają  myślokształty  lękowe  innych  ludzi,  skutkiem  czego  one  same
ulegają zablokowaniu. Jeśli czujesz, Ŝe moŜe to dotyczyć właśnie twoich dzieci, naucz je techniki
oczyszczania opisanej w rozdziale czwartym.
Dzieci Indygo bywają bardzo wybredne w kwestii wygody swoich ubrań i butów. Mój syn, Chuck,
bez  przerwy  zdejmował  z  siebie  ubranie,  kiedy  był  mały.  SkarŜył  się,  Ŝe  „normalne"  ubrania  są
bardzo  niewygodne  i  wolałby  biegać  w  spodenkach  i  bluzie.  Nawet  wtedy  wyciągał  kołnierzyk
bluzy, Ŝeby przylegała luźno do jego szyi. W podobny sposób, niektóre Dzieci Indygo skarŜą się, Ŝe
etykietki znajdujące się po wewnętrznej stronie koszul, w okolicy szyi, draŜnią je i łaskoczą.
Wiele  Dzieci  Indygo  cierpi  na  alergie.  Przyczyną  swędzenia,  pokrzywki,  wysypki,  astmy  i
niepokoju  mogą  być  tkaniny  syntetyczne  i  pestycydy  stosowane  przy  uprawie  bawełny.  Jeśli
podejrzewasz,  Ŝe  moŜe  to  dotyczyć  właśnie  twoich  dzieci,  postaraj  się  ubierać  je  w  bawełnę  z
upraw naturalnych. WraŜliwość skóry Dzieci Indygo moŜe równieŜ wywoływać reakcje alergiczne
na środki piorące (oprócz tych, które sprzedawane są w sklepach ze zdrową Ŝywnością).

Sztuczne dodatki do Ŝywności

PoniewaŜ  Dzieci  Indygo  są  tak  wraŜliwe  i  poniewaŜ  mają  trudności  z  przyzwyczajeniem  się  do
sztucznych  i  nienaturalnych  związków  chemicznych,  być  moŜe  będziesz  musiał  im  pomóc,
dobierając odpowiednie środki czyszczące, które będą stosowane w waszym domu.
Dzieci  są  bardziej  podatne  na  negatywne  efekty  toksyn  w  środowisku  naturalnym  niŜ  dorośli,  jak
donoszą  Państwowa  Akademia  Nauk  i  Amerykańska  Akademia  Pediatrii.  Obie  organizacje
twierdzą,  Ŝe  toksyczne  związki  chemiczne  mogą  wywoływać  bądź  pogarszać  problemy  z
zachowaniem.
Co  więcej,  barwniki  dodawane  do  Ŝywności  pogłębiają  u  dziecka  objawy  ADHD  (takie  jak
nadpobudliwość psychoruchowa, impulsywność i brak uwagi), co potwierdza 17 badań naukowych.
Badania te wskazują teŜ, Ŝe kiedy barwniki i inne dodatki do Ŝywności zostają wycofane z ich diety,
objawy ADHD zmniejszają się lub zanikają.
Jak  juŜ  wcześniej  nadmieniono,  wiele  Indygo  potrafi  wyczuwać  to,  co  niewidzialne,  a  dar  ten
obejmuje  teŜ  często  zmysł  węchu.  Jest  to  instynktowna  zdolność,  którą  obdarzyła  nas  Matka
Natura,  abyśmy  mogli  unikać  zepsutych  pokarmów  i  wykrywać  zagroŜenie  (na  przykład  poŜar).
PoniewaŜ  w  kwestii  bezpieczeństwa  mniej  polegamy  na  swych  instynktach,  a  bardziej  na
technologii i autorytecie rządu, utraciliśmy kontakt ze swym zmysłem powonienia.
Potrafiliśmy znosić cięŜkie zapachy wody kolońskiej i środków czyszczących, a nawet stwierdzić,
Ŝe nam się te zapachy „podobały". Dzieci Indygo, obdarzone instynktem i zmysłem powonienia w
nienaruszonym  stanie,  nie  tolerują  sztucznych  zapachów.  Potrzebują  bezzapachowych  środków
czyszczących  albo  takich,  które  są  produkowane  w  sposób  naturalny,  przy  uŜyciu  naturalnych
esencji kwiatowych.
Barb, która przez dziewiętnaście lat uczyła w szkole podstawowej, mówi:

Dzieci  zmieniły  się  w  sposób  drastyczny,  od  czasu  kiedy  zaczęłam  pracować.
Kiedy  zaczęłam  uczyć,  rzadko  słyszało  się  o  Ritalinie.  Teraz  mamy  bliską
epidemii  liczbę  dzieci  zaŜywających  Len  środek,  Ŝeby  mogły  poradzić  sobie  z
systemem szkolnym, a właściwie, Ŝeby systemem szkolny był w stanie poradzić
sobie z nimi!
Przy  zwiększonej  liczebności  klas  i  nowych  wymaganiach  programowych  te

dzieci  silą  wtłaczane  są  w  stresującą  sytuację,  z  którą  niewiedzą,  jak  sobie
poradzić. Ich nauczyciele teŜ nie wiedzą, jak sobie z nimi poradzić.
Swoim zachowaniem te dzieci wyraźnie nam mówią, Ŝe potrzeba im świeŜego
powietrza,  ćwiczeń,  zdrowej  Ŝywności,  czasu  spędzanego  na  zabawie,  a  nie
przed  telewizorem,  uwagi  ze  strony  rodziców  i  mniej  stresów.  Nigdy  nie
spotkałam  dziecka,  które  zachowuje  się  źle  bez  powodu.  My,  dorośli,  wiele
moŜemy  się  nauczyć  od  tych  Dzieci  Indygo.  których  mądrość  przewyŜsza  ich
wiek. jeśli tylko będziemy ich słuchać.

Odtruwanie swego ciała

Anioły  zachęcają  nas  do  odtruwania  swego  ciała,  a  być  moŜe  razem  ze  swymi  Dziećmi  Indygo
odczuwacie nawet pewne intuicyjne ponaglenia, Ŝeby dokonać zmian w swojej diecie i stylu Ŝycia.
Są to realne przesłania, jakie otrzymujecie od swych aniołów stróŜów. To nie są wasze wymysły.
Anioły  proszą,  byśmy  przestali  przyjmować  toksyny  w  tym,  co  jemy,  pijemy  i  uŜywamy  do ciała.
Toksyny  obniŜają  poziom  energii  i  sprawiają,  Ŝe  czujemy  się  ospali.  Blokują  teŜ  naszą  zdolność
jasnego  odbioru  tego,  co  przekazuje  nam  niebo,  a  co  więcej,  przeszkadzają  w  naszym  rozwoju
duchowym.
NajwaŜniejsze toksyny, o unikanie których proszą anioły, to:

Mięso,  drób  i  ryby  skaŜone  hormonami  i  pestycydami.  PoniewaŜ  praktycznie  wszelkie  mięso
zwierząt i produkty uboczne (mleko, jajka, ser i tak dalej) zawierają pozostałości hormonów i pesty-
cydów, moŜesz zdecydować się na przyjęcie wegetariańskiego albo półwegetariańskiego stylu Ŝycia
(w którym eliminuje się produkty zwierzęce raz lub dwa razy w tygodniu). Jeśli uwaŜasz, Ŝe musisz
spoŜywać produkty zwierzęce, kupuj nabiał „organiczny", wiejskie kurczaki, mięso bez hormonów
i  jajka  od  wiejskich  kur.  Produkty  te  są  dostępne  w  sklepach  ze  zdrową  Ŝywnością,  podobnie  jak
wspaniałe  substytuty  mięsa  i  drobiu,  na  przykład  seitan,  glutan,  tempeh  i  pieczone  tofu.
Wegetarianizm  ulegał  wielu  zmianom  przez  ostatnie  pięć  lat.  Jeśli  od  jakiegoś  czasu  nie
kosztowałeś wegetariańskich potraw, daj im jeszcze jedną szansę - teraz są wyśmienite i trudno je
odróŜnić od produktów mięsnych.

Pestycydy  w  owocach  i  warzywach.  Spróbuj  odŜywiać  się  wyłącznie  produktami  uprawianymi
naturalnie.  Zamów  takie  produkty  w  sklepie  spoŜywczym  albo  znajdź  w  sąsiedztwie  sklep  ze
zdrową  Ŝywnością  bądź  stoisko  z  owocami,  gdzie  moŜna  kupić  naturalne  owoce  i  warzywa.  Tym
niemniej,  według  Vimali  Rodgers,  autorki  ksiąŜki  Vegetarian  Meals  for  People  On-the-Go
(Wegetariańskie posiłki dla Ŝyjących w biegu, Hay House, 2002), jeśli nie moŜesz uniknąć jedzenia
owoców  i  warzyw  nieorganicznych,  myj  je  octem  z  jabłka  -  jest  wspaniały  i  naturalny,  a  usuwa
pestycydy.

Toksyny w napojach. Anioły proszą o wyeliminowanie lub znaczące zmniejszenie ilości alkoholu,
kofeiny i napojów gazowanych w naszej diecie. Pij wodę źródlaną, a nie „wodę pitną", bo anioły
zachęcają nas do picia wody w moŜliwie najbardziej naturalnej postaci. Pij świeŜy sok owocowy,
bo owoce zachowują siły Ŝyciowe do dwudziestu minut po wyciśnięciu soku. Skoncentrowany lub
schłodzony sok owocowy zawiera zdrowe witaminy, ale nie jest juŜ tak Ŝyciodajny, jak sok świeŜo
wyciśnięty.

Azotany.  Unikaj  mięsa  konserwowanego,  na  przykład  mielonki,  kiełbasek  i  bekonu.  Istnieją
świetne  substytuty, które są produkowane z soi i wyglądają, smakują i pachną tak samo. W wielu
supermarketach  moŜna  kupić  takie  właśnie  zastępcze  delikatesy,  podobnie  jak  w  większości
sklepów ze zdrową Ŝywnością.

Toksyny  w  przyborach  toaletowych.  Unikaj  siarczanu  laurylowo-sodowego,  katalizatora
azotanowego  i  glikolu  propylenowego,  przemysłowego  środka  przeciw  zamraŜaniu.  Czytaj
etykietki  na  płynach  kosmetycznych,  pastach  do  zębów,  kosmetykach  i  szamponach.  Weleda
produkuje  jedne  z  nielicznych  past,  które  nie  zawierają  w  swym  składzie  siarczanu  laurylowo-

sodowego  (wspaniałe  są  pasty  „Plant  Gel"  i  „Calendula"),  a  Aubrey  produkuje  świetne  płyny  ko-
smetyczne  bez  dodatków.  W  sklepach  ze  zdrową  Ŝywnością  dostępna  jest  szeroka  gama
nietoksycznych  produktów,  ale  zawsze  czytaj  etykietki  podające  ich  skład,  poniewaŜ  niektóre  tak
zwane produkty naturalne zawierają siarczan laurylowo-sodowy i inne toksyny.

Toksyny  w  artykułach  gospodarczych.  Unikaj  cocamide  DEA,  DEA,  siarczanu  laurylowo-
sodowego,  lauretowego  siarczanu  sodu,  łoju i sztucznych zapachów. Sklepy ze zdrową Ŝywnością
sprzedają  naturalne  i  skuteczne  środki  czyszczące.  Unikaj  środków  wybielających  i  papieru
wybielanego, na przykład serwetek i ręczników papierowych.

Substancje  zanieczyszczające.  Jeśli  palisz,  poproś  swe  anioły,  by  pomogły  ci  pozbyć  się  chęci
palenia.  Unikaj  spalin  i  pasywnego  palenia.  Codziennie  otwieraj  okna  w  domu  i  w  biurze,  Ŝeby
zapewnić  stały  przepływ  powietrza.  Wybierając  miejsce,  w  którym  będziesz  mieszkał,  pracował,
robił  zakupy  albo  się  bawił,  zwracaj  uwagę  na  współczynnik  zanieczyszczenia.  Na  przykład  gdy
kiedyś planowałam kupno domu, anioły wyraźnie powiedziały mi, by nie decydować się na pewien
dom, poniewaŜ znajdował się on zbyt blisko autostrady. „Mieszkanie w pobliŜu takiej ilości spalin
będzie dla ciebie zabójcze", powiedziały.

MoŜesz  przyspieszyć  proces  odtruwania,  pijąc  duŜo  płynów,  zapewniając  sobie  właściwy  sen,
ćwiczenia  i  świeŜe  powietrze.  Pijąc  „sok  z  perzu",  oferowany  w  większości  barów  i  sklepów  ze
zdrową Ŝywnością, równieŜ moŜesz szybko pozbyć się metali i zanieczyszczeń ze swego ciała.
Zabrzmiało  to  niezwykle  ezoterycznie,  kiedy  anioły  powiedziały  mi,  Ŝe  współpracują  z  ludźmi,
Ŝeby  podnieść  „częstotliwość  wibracji"  naszych  ciał.  Jak  struna  skrzypiec,  wibrująca  zgodnie  z
granym  dźwiękiem,  zaczynamy  osiągać  coraz  wyŜsze  częstotliwości.  Robimy  tak  po  to,  by
dotrzymać kroku przyspieszonej częstotliwości wibracji Ziemi.
Nie oznacza to, Ŝe poruszamy się szybciej w ciągu dnia, stajemy się bardziej zajęci albo Ŝyjemy w
większym pośpiechu. Częstotliwość wibracji oznacza, Ŝe charakteryzujemy się mniejszą gęstością,
a  większą  wraŜliwością,  zgodnie  z  wyŜszymi,  subtelniejszymi  częstotliwościami  anielskiej  sfery.
Znaczy teŜ, Ŝe stajemy się bardziej intuicyjni, twórczy i pełni naturalnej energii.
Jeśli czujesz, Ŝe musisz wyeliminować ze swej diety pewne pokarmy czy napoje, mentalnie poproś
swoje  anioły,  by  uleczyły  twoje  łaknienie  (a  takŜe  łaknienie  twoich  Dzieci  Indygo),  Ŝebyś  nie
odczuwał  braku  danego  produktu.  Będziesz  zdumiony  tym,  jak  łatwo  moŜesz  zrezygnować  z
toksycznych  pokarmów  i  napojów,  jeśli  poprosisz  anioły  o  pomoc.  Co  tydzień  spotykam  ludzi,
którzy  mówią  mi,  Ŝe  anioły  usunęły  albo  znacząco  zmniejszyły  ich  łaknienie  alkoholu,  cukru,
białego pieczywa, czekolady, coli, nikotyny i innych toksyn. Sama tego doświadczyłam, kiedy moje
łaknienie niezdrowego poŜywienia i kawy zostało całkowicie wyeliminowane.
Oto wspaniała modlitwa:

Drogie  anioły,  proszę,  otoczcie  mnie  swą  uzdrawiającą  energią  i  pomóŜcie
oddalić  ode  mnie  łaknienie  niezdrowego  poŜywienia  i  napojów.  Proszę,
zabierzcie  ode  mnie  moje  pragnienie  toksycznych  substancji  i  wskaŜcie  mi
motywację  do  zdrowego  Ŝycia  i  jedzenia.  Proszę,  prowadźcie  mnie  podczas
robienia zakupów, przygotowywania i spoŜywania pokarmów i wskaŜcie mi, jak
mam Ŝyć, nie zatruwając siebie ani świata. Jestem Wam wdzięczny i dziękuję.

Dzieci Indygo a zwierzęta

Dzięki  swej  intuicyjnej  naturze,  Dzieci  Indygo  zwykle  nawiązują  bliski  kontakt  ze  swymi
zwierzakami.  Bezsłowna  komunikacja  telepatyczna  między  dziećmi  i  zwierzętami  jest  często
spotykana.  Dając  swym  dzieciom  moŜliwość  hodowania  i  dbania  o  jakieś  zwierzę,  pomagamy  im
rozwijać się pod wieloma względami.
Na  przykład  pewna  kobieta  o  imieniu  Jennifer,  która  była  uczestniczką  kilku  moich  warsztatów,
opowiedziała mi, jak króliczek wpłynął na jej Dziecko Indygo, o imieniu Shelby. Jennifer opowie-
działa następującą historię:

Moja  sześcioletnia  córeczka,  Shelby,  jest  bardzo  wraŜliwa.  W  zeszłym  roku
straciliśmy  nasze  domowe  zwierzątko,  ukochanego  króliczka  o  imieniu  Belle.
Kiedy zdechł, Shelby, jej starsza siostra Missy i ja urządziłyśmy pogrzeb. Podczas
tego  pogrzebu  rozmawiałyśmy  o  Bogu,  niebie  i  o  tym,  czy  kiedykolwiek
zobaczymy jeszcze Belle.
Shelby robiła co mogła, Ŝeby pocieszyć Missy, która była bardzo przygnębiona.
Shelby nie okazywała smutku, nie uroniła ani jednej łezki. Zastanawiało mnie to,
dopóki nie powiedziała do Missy: „Belle nie chce, Ŝebyś była smutna; nie widzisz
jej?  JuŜ  nie  jest  chora  i  przysłała  ci  aniołki,  Ŝebyś  poczuła  się  lepiej  i  nie  była
smutna". Byłam wstrząśnięta, ale zadowolona, słysząc tę informację. Shelby na-
prawdę wierzyła, Ŝe anioły były przy nas i opisała je bardzo szczegółowo. Było
to dla Missy wielkim pocieszeniem. Shelby wciąŜ rozmawia z Belle i z aniołami, a
śmierć stała się dla nas wszystkich mniej przeraŜającym doświadczeniem.

Zwierzęta  zdecydowanie  wzbogacają  nasze  Ŝycie.  Tym  niemniej,  nadzór  rodzicielski  jest  często
konieczny,  Ŝeby  dzieci  nie zapomniały o swoim zobowiązaniu do wyprowadzania i karmienia psa
albo  codziennej  wymiany  kuwety  kota.  Czasami  Dzieci  Indygo  tracą  zainteresowanie  swoimi
zwierzątkami i odpowiedzialność za nie spada na rodziców. Mądry rodzic powinien zdecydowanie,
choć z miłością, porozmawiać z nimi o zobowiązaniu, jakie podjęły wobec swego zwierzaka. W ten
sposób  Dzieci  Indygo  uczą  się  o  długoterminowych  zobowiązaniach,  co  przyda  im  się,  kiedy
nadejdzie dla nich czas zawarcia małŜeństwa i przyjęcia obowiązków rodzicielskich.
Ucząc  dzieci  dobroci  dla  zwierząt,  inwestujesz  w  ich  przyszłość.  Badania  wskazują,  Ŝe  brutalni
przestępcy  w  dzieciństwie  często  znęcali  się  nad  zwierzętami.  Kiedy  spaceruję  po  plaŜy,  czasem
widzę  jakieś  dziecko  lub  nastolatka  przeganiającego  mewy.  Z  wyrazu  ich  twarzy  wnioskuję,  Ŝe
wielką przyjemność sprawia im podrywanie ptaków do lotu. Jednak tym, z czego te dzieci nie zdają
sobie sprawy, jest fakt, Ŝe ich postępowanie przeraŜa ptaki.
W  takiej  sytuacji  zawsze  się  zatrzymuję  i  rozmawiam  z  tymi  dziećmi.  Wyjaśniam  im,  Ŝe  ptaki  są
naszymi  przyjaciółmi  i  Ŝe  nie  powinniśmy  ich  straszyć.  Zwykle  przekonuję  się  w  trakcie  tych
rozmów, Ŝe jestem prawdopodobnie pierwszą dorosłą osobą, która kiedykolwiek rozmawiała z nimi
o traktowaniu zwierząt. Chciałabym, Ŝeby wszyscy rodzice robili to w domu.
Podobnie,  jeśli  twoje  dzieci  mówią,  Ŝe  ze  względu  na  swoją  miłość  do  zwierząt  chcą  zostać
wegetarianami,  nie  martw  się  o  zasób  ich  protein  czy  innych  składników  odŜywczych.  Becky
Prelitz, dyplomowana dietetyczka i współautorka naszej ksiąŜki Eating in the Light (OdŜywianie w
świetle),  Hay  House,  2001  wyjaśnia,  Ŝe  wegetarianie  otrzymują  wystarczającą  ilość  protein,
witamin  i  minerałów,  o  ile  przyjmują  witaminy,  minerały  i  substytuty  zwierzęce  w  postaci  fasoli,
orzechów, mleka sojowego i tofu.

Dzieci Indygo a ekologia

Dzieci  Indygo,  jak  posłańcy  światła,  mają  swój  Cel śyciowy, Ŝeby pomóc światu. MoŜesz pomóc
swoim Indygo pozbyć się poczucia pustki i zastąpić je poczuciem robienia czegoś istotnego, ucząc
je pewnych prostych metod.
Na  przykład  kiedy  idziecie  razem  na  spacer,  weźcie  z  sobą  worek.  Idąc,  zbierajcie  śmieci
(szczególnie plastikowe i metalowe, bo ich biodegradacja zajmuje wiele czasu). Oprócz tego naucz
dzieci  utylizacji.  Powiedz  swym  Indygo,  by  myły  butelki  po  sosach  do  sałatek  i  inne  opakowania
nadające  się  do utylizacji, a wymagające umycia przed wrzuceniem ich do specjalnego pojemnika
na śmieci. WykaŜ się kreatywnością, wymyślając jeszcze więcej sposobów, dzięki którym razem ze
swymi dziećmi moŜecie przysłuŜyć się uzdrawianiu Matki Ziemi.

ROZDZIAL DZIEWIĄTY

Pokarm a samopoczucie Dziecka Indygo

Jeśli  jesteś  podobny  do  większości  rodziców,  zauwaŜyłeś,  Ŝe  na  samopoczucie  i  poziom  energii
twoich  dzieci  wpływają  spoŜywane  przez  nie  pokarmy  i  napoje.  Według  badań  z  grupą  kontrolną
przeprowadzonych  przez  dr  Marvina  Borisa,  pediatrę  szpitala  w  Nowym  Jorku,  Ŝywność
zawierająca  dodatki,  takie  jak  konserwanty  i  barwniki,  w  wymierny  sposób  wpływa  na  objawy
ADHD. Po zakończeniu swoich badań, Boris stwierdził:

Czynniki  dietetyczne  mogą  odgrywać  znaczącą  rolę  w  określaniu  przyczyn
pojawiania  się  objawów  ADHD  u  większości  dzieci.  Właściwsze  jest
zmodyfikowanie  diety  dziecka  przed  rozpoczęciem  leczenia  go  przy
zastosowaniu  środków  pobudzających.  Organizacje  i  specjaliści  zajmujący  się
zdrowiem  powinni  przyznać,  Ŝe  unikanie  pewnych  pokarmów  i  dodatków  do
Ŝywności moŜe w znacznym stopniu przysłuŜyć się zdrowiu dzieci.

Podczas  przeprowadzonego  w  Londynie  badania  78  dzieci  z  objawami  ADHD  zamaskowano
pokarmy  zawierające  cukier,  dodatki  i  barwniki  tak,  Ŝe  wyglądały  na  „naturalne".  W  ten  sposób
moŜliwe  stało  się  określenie,  czy  oczekiwania  dzieci  dotyczące  przetwarzanego  poŜywienia
wywoływały  ich  nadpobudliwe  zachowanie.  Jednak  wszystkie  dzieci,  które  spoŜywały
przetworzoną  Ŝywność,  bez  względu  na  to,  czy  była  ona  zamaskowana,  czy  nie,  wykazywały
nadpobudliwość  psychoruchową  natychmiast  po  jej  spoŜyciu.  W  konkluzji  badania  znalazła  się
zatem  uwaga  zalecająca  lekarzom  wierzyć  rodzicom,  kiedy  ci  twierdzą,  Ŝe  pokarmy  zmieniają
zachowanie ich dzieci.

Dzieci Indygo wiedzą

Dzieci  Indygo  posiadają  silne  wewnętrzne  dąŜenie  do  poczucia  szczęścia,  zdrowia  i  spokoju.  Nie
chcą być nadpobudliwe ani ospałe, nie wiedzą jednak, jakie kroki mogą podjąć, by czuć się lepiej.
Więc  wybierają  krótkoterminowe  rozwiązania,  które  na  chwilę  ukoją  ich  umysł  i  ciało.
Eksperymenty  z  pokarmami  o  wartościach  odŜywczych  motywują  Dzieci  Indygo  do  dalszego
spoŜywania  zdrowych  pokarmów.  Potrzebują  tylko,  Ŝebyśmy my, dorośli, powiedzieli im o takich
pokarmach i zapewnili do nich dostęp. Bardzo martwi mnie fakt, Ŝe restauracje fast food zaopatrują
większość  szkół  w  swoje  produkty.  Jednak  dzieci,  które  wiedzą  juŜ,  Ŝe  fast  food  obniŜa  energię  i
wywołuje negatywne emocje, wolą przynosić własne kanapki z domu.
Dziecko Indygo, Alec, wspomina, jak źle wpływała na niego jego poprzednia niewłaściwa dieta:

Kiedyś jadłem tony cukierków i ciągle byłem wyczerpany; nie miałem energii i
bez przerwy byłem zmęczony. Miałem zmienne nastroje i najdrobniejsza rzecz
mogła mnie uszczęśliwić albo przygnębić. Czułem się, jakbym w ogóle nie
panował nad sobą. WciąŜ byłem przygnębiony, nie wiedząc, dlaczego. Teraz,
kiedy jadam więcej owoców i warzyw, poprawiło mi się samopoczucie.

Po wypróbowaniu róŜnego rodzaju diet, Alec uznał, Ŝe najlepiej słuŜy mu dieta wegetariańska.
Mówi:

Mięso sprawia, Ŝe czuję się ocięŜały i apatyczny. Staję się teŜ bardziej
agresywny. Czytałem, Ŝe kiedy zabija się zwierzę, podnosi mu się poziom
adrenaliny. Kiedy jesz mięso, coś z tego wchłaniasz.

Inne Dziecko Indygo, Ghristopher, mówi, Ŝe doszedł do podobnych wniosków co do wpływu, jaki
wywierało na niego to, co jadał.

Kiedy bytem młodszy, moi rodzice karmili mnie hamburgerami i frytkami z
McDonalda i innych restauracji fast food. Takie jedzenie przez cale dzieciństwo
sprawiło, Ŝe Ŝyłem w ciągłym pośpiechu. Teraz nauczyłem się, Ŝe choć pizza

jest smaczna, po jej zjedzeniu czuję się źle. Boli mnie brzuch i wpadam w zły
humor, o ile nie wybiorę się później potańczyć, Ŝeby pozbyć się tej negatywnej
energii. Bardzo lubię koktajle mleczne i napoje owocowe. Dzięki nim czuję się
dobrze i mam mnóstwo energii.

Christopher uwaŜa, Ŝe Ritalin byłby niepotrzebny, gdyby dzieci miały inną dietę. Mówi:

Sądzę,  Ŝe  dzieci,  które  zaŜywają  Ditalin  potrzebują  pełnowartościowej  diety
opartej  na  naturalnej  Ŝywności.  Myślę,  Ŝe  to  pomoŜe  rozwiązać  problem.
UwaŜam,  Ŝe  ADD  jest  rezultatem  małowartościowej  diety.  Za  duŜo  cukru  i
kofeiny.

Christopher bezpośrednio na sobie i swoich kolegach w szkole odczuł negatywne skutki
niezdrowego jedzenia. Mówi o tym w następujący sposób:

Sądzę,  Ŝe  istnieją  inne  i  lepsze  rozwiązania  niŜ  Ritalin.  Myślę,  Ŝe  pełno-
wartościowa  dieta  pomoŜe  wyostrzyć  uwagę,  szczególnie, jeśli wyeliminuje się
biały cukier i mąkę.
Owszem,  ADD  istnieje,  ale  uwaŜam,  Ŝe  jest  skutkiem  małowartościowej  diety  i
zbyt szybkiego przepływu energii, zamiast wolnego stopniowego jej uwalniania.
Bardzo  trudno  jest  się  skoncentrować,  jeśli  twoje  skoki  energii  pochodzą  z
rafinowanej  Ŝywności,  takiej  jak  biały  cukier.  Pełnowartościowa  dieta  pomoŜe
rozwiązać ten problem. Ritalin nie jest potrzebny.
Kiedy jem świeŜe owoce, warzywa i moŜliwie duŜo Ŝywych pokarmów, czuję się
naprawdę  dobrze.  Mam  mnóstwo  energii,  kiedy  tak  się  odŜywiam.  Zawsze,
kiedy  jem  duŜe  ilości  gotowanego  jedzenia  albo  piję  duŜo  alkoholu,  nie  czuję
się dobrze.

Inne Dziecko Indygo, o imieniu Ryan, zgadza się z powyŜszym. Mówi, Ŝe nigdy nie zdawał sobie
sprawy z tego, jak bardzo dieta wpływa na jego samopoczucie, dopóki nie wybrał się na zabieg
akupunktury.

Akupunkturzysta  zalecił  mi  dietę  pozbawioną  wszelkiego  sztucznego  lub
wybielanego  cukru.  Kiedy  po  długim  okresie  jej  stosowania  ponownie
spróbowałem  tych  rzeczy,  zauwaŜyłem,  Ŝe  nie  czułem  się  po  nich  dobrze.
Karmisz  swoje  ciało  czymś  nienaturalnym,  więc  nie  działa  ono  tak,  jak  naleŜy.
Gdy  zacząłem  jadać  zdrowe,  naturalne  poŜywienie,  zauwaŜyłem,  Ŝe Ŝywność
przetwarzana i nienaturalna rzeczywiście wpływa na to, jak się czuję.

Wiele  dzieci  (i  dorosłych)  nie  jada  zdrowej  Ŝywności,  bo  kojarzy  ją  z  mdłymi  pokarmami  bez
smaku.  Jednak  przez  ostatnie  dziesięć  lat  te  produkty  stały  się  zdecydowanie  bardzo  smaczne,
szczególnie,  jeśli  wziąć  pod  uwagę  obfity  napływ  Ŝywności  z  upraw  naturalnych  i  substytutów
mięsnych, które są obecnie dostępne.
Mamy  szczęście,  Ŝe  Ŝyjemy  w  czasach,  kiedy  w  większości  okolic  miejskich  i  podmiejskich
funkcjonują zarówno małe, jak i duŜe sklepy ze zdrową Ŝywnością. W wielu z nich są delikatesy i
restauracje,  w  których  moŜna  zdrowo  zjeść,  nie  będąc  szefem  kuchni  dla  koneserów.  We
wspomnianej  wcześniej  ksiąŜce  Eating  in  the  Light  znajdziesz  wskazówki  dotyczące  tego,  jak
wprowadzić zdrową Ŝywność i pokarmy wegetariańskie do codziennych posiłków swojej rodziny.

Energia duchowa poŜywienia

Dzieci Indygo są niezwykle wraŜliwe na smak, zapach i dotyk, więc nic dziwnego, Ŝe są wybredne.
Na  szczęście  mogą  obrócić  tę  wraŜliwość  na  swoją  korzyść,  dostrajając  się  do  samopoczucia  i
zmienności  energii  swego  ciała.  Jeśli,  tak  jak  Alec,  Christopher  i  Ryan,  zdołają  dostrzec  związek
pomiędzy  tym,  jak  się  czują  i  jak  się  odŜywiają,  zyskają  wewnętrzną  motywację  do  przejścia  na
lepszą dietę.
Duchowa  natura  Dzieci  Indygo  wywołuje  w  nich  wewnętrzny  przymus  popychający  do  Ŝycia  na

wysokiej „częstotliwości" duchowej. Im wyŜsza częstotliwość, tym właściwsza jest dla ich właści-
wości  parapsychicznych  i  zdolności  uzdrawiania  duchowego.  MoŜesz  wspierać  ich  Cel  śyciowy,
pomagając  im  w  podnoszeniu  częstotliwości  duchowej.  Bardzo  waŜnym  wkładem  w  te  wysiłki
będzie uczenie Indygo o duchowej energii Ŝywności.
Wszystko  posiada  pewną  „siłę  Ŝyciową",  którą  moŜna  uwaŜać  za  sposób,  w  jaki  poruszają  się
atomy.  PoŜywienie  nie  jest  wyjątkiem.  Niektóre  pokarmy  posiadają  więcej  siły  Ŝyciowej niŜ inne.
Kiedy  warzywo  czy  owoc  znajduje  się  na  drzewie  bądź  krzaku  i  osiąga  dojrzałość,  jego  siła
Ŝyciowa  jest  najwyŜsza.  Jeśli  jesz  taki  świeŜo  zebrany,  naturalnie  dojrzały  owoc  bądź  warzywo,
spoŜywasz duŜą dawkę siły Ŝyciowej. W rezultacie zauwaŜysz, Ŝe twoja energia i nastrój podniosą
się po ich zjedzeniu. Im więcej pokarmów zawierających duŜą dawkę siły Ŝyciowej spoŜywają twe
Dzieci Indygo, tym wyŜsza będzie ich częstotliwość duchowa.
Do czynników obniŜających siłę Ŝyciową w Ŝywności naleŜą:

Gotowanie, zamraŜanie, puszkowanie, liofilizowanie, gotowanie w kuchence mikrofalowej i na
parze. Wszystko, co zabiłoby siłę Ŝyciową w człowieku, zabija teŜ siłę Ŝyciową w owocach, zboŜu
i warzywach. Jeśli będziesz miał jakieś wątpliwości, zadaj sobie pytanie: „Czy zdołałbym przeŜyć
proces, któremu poddaję tę Ŝywność?" Jeśli odpowiedź brzmi „nie", to takŜe ta Ŝywność zostanie
pozbawiona swej siły Ŝyciowej.

Miksowanie i wyciskanie. Siła Ŝyciowa pozostaje w owocach i warzywach tylko przez
dwadzieścia minut po wyciśnięciu soku. Dlatego właśnie świeŜy sok owocowy jest nieskończenie
lepszy dla Dzieci Indygo niŜ z puszki czy butelki.

Dodatki do Ŝywności. Cukier, biała mąka, barwniki i konserwanty mają związek z zachowaniem
charakterystycznym dla ADHD. Dodatki te równieŜ nie posiadają siły Ŝyciowej, a co więcej, pozba-
wiają siły Ŝyciowej takŜe zdrowe pokarmy.

Pestycydy.  Pestycydy  znaczą  „zabić",  a  ich  agresywna  energia  znajduje  się  w  owocach,
warzywach,  zboŜach  i  oleju  tak  długo,  dopóki  nie  zrobimy  czegoś,  by  usunąć  ich  pozostałości.
Mięso  kupowane  w  supermarkecie  jest  pełne  pestycydów.  Przede  wszystkim  znacznie  lepiej  jest
kupować wyłącznie Ŝywność organiczną lub mięso ze wsi. Nawet jeśli jest droŜsze, zmniejszą się
inne  twoje  wydatki  (na  przykład  na  lekarstwa,  leczenie,  pomoc  psychologiczną,  nałogowe
wydawanie  pieniędzy,  niezdrową  Ŝywność  i  leczenie  nadwagi).  Oprócz  tego,  Ŝywność  organiczna
smakuje  o  wiele  lepiej  niŜ  zwykłe  jedzenie,  więc  twoje  dzieci  zasmakują  w  pokarmach,  które
zwykle się marnują, bo nie są w porę zjadane.

Zabierz dzieci na spotkanie miejscowej grupy wegetariańskiej bądź ekologicznej (w części „Źródła"
znajdziesz informacje, jak skontaktować się z tego rodzaju grupami, działającymi najbliŜej twego
miejsca zamieszkania). Często Dzieci Indygo reagują lepiej na informacje o Ŝywieniu, słysząc je z
ust innych osób, niŜ ich rodzice. Jednak najwięcej uczą się o nawykach Ŝywieniowych, obserwując
właśnie nas, dorosłych.
I pamiętaj, jeśli ty jesteś posłańcem światła, równieŜ skorzystasz, przechodząc na dietę składającą
się z poŜywienia o wysokiej zawartości siły Ŝyciowej.

Hipoglikemia czy ADHD?

„Niedobór  cukru  we  krwi,  czyli  hipoglikemia,  to  najpowaŜniejsza  dolegliwość,  towarzysząca
problemom  z  zachowaniem  u  dzieci",  stwierdza  dr  Mary  Ann  Błock,  autorka  ksiąŜki  No  morę
Ritalin  (Nigdy  więcej  Ritalinu).  Wymienia  następujące  objawy  hipoglikemii,  widoczne  w
zachowaniu: „Dziecko, które jest poruszone lub draŜliwe, budząc się rano albo przed posiłkami, a
później  lepiej  czuje  się  po  jedzeniu;  takŜe  dziecko,  w  którego  zachowaniu  moŜna  zauwaŜyć
syndrom Jekylla i Hyde'a, które w jednej chwili jest słodkie i grzeczne, a w następnej, bez Ŝadnego
widocznego powodu, staje się wzburzone, rozzłoszczone i rozdraŜnione".
Dr Błock mówi: „Leczenie hipoglikemii jest proste: naleŜy zmienić dziecku dietę. Nie dopuszczaj
do tego, by dziecko było głodne i wyeliminuj z jego diety rafinowane węglowodany, takie jak cu-
kierki, ciastka, ciasta i słodzone napoje.

Mój syn Chuck odczuwa skutki hipoglikemii, kiedy zbyt długo nie je. Sam odkrył, jak utrzymywać
wysoki  poziom  cukru  we  krwi  dzięki częstym posiłkom, w postaci małych i zdrowych przekąsek.
Unika kofeiny, czekolady i cukru. Kiedy poziom cukru ulega obniŜeniu, Chucka ogarnia zmęczenie
i  irytacja.  Jednak  wtedy  wie  juŜ,  Ŝe  ten  kiepski  nastrój  i  niski  poziom  energii  jest  chwilowy  i
związany  zjedzeniem,  więc  nie  daje  mu  się  opanować.  Po  prostu  jest  to  dla  niego  sygnał,  Ŝe
powinien coś zjeść. Kiedy to zrobi, jego poziom energii i nastrój bardzo szybko wracają do normy.
Zgadzam  się  z  dr  Błock,  która  radzi,  by  nie  dopuszczać  do  powstania  uczucia  głodu  u  dzieci
cierpiących na hipoglikemię, nawet jeśli wydaje się to uciąŜliwe. Pisze ona:

Najlepiej,  gdy  dziecko  z  objawami  hipoglikemii  nie  robi  między  posiłkami
dłuŜszych przerw niŜ dwie godziny. Jeśli twoje dziecko cierpi na tę dolegliwość i
mówi  ci,  Ŝe  jest  głodne,  a  obiad  będzie  gotowy  za  pól  godziny,  moŜesz  mieć
ochotę  kazać  mu  zaczekać.  Zdecydowanie  radzę,  Ŝeby  w  takiej  sytuacji
jednak  dać  dziecku  coś  do  zjedzenia.  Nie  kaŜ  mu  czekać  na  obiad.  Kiedy
dzieci z hipoglikemię odczuwają głód, muszę zjeść coś natychmiast!

Dr Block radzi podawać dzieciom niewielkie przekąski, takie jak „Trail Mix", orzeszki albo
kanapka z masłem orzechowym, które szybko ustabilizują poziom cukru, nie niwecząc przy tym
apetytu na obiad.

Co na śniadanie?

Frazesem jest twierdzenie, Ŝe śniadanie to najwaŜniejszy posiłek dnia. Jednak w przypadku dzieci z
objawami ADHD jest to oczywistość o znaczących skutkach. Badania konsekwentnie wskazują, Ŝe
dzieci,  które  jedzą  śniadanie,  mają  lepsze  wyniki  w  nauce,  lepszą  frekwencję  i  większą  zdolność
uwagi,  a  takŜe  w  mniejszym  stopniu  cierpią  na  depresję  i  nadpobudliwość  psychoruchową.  Jeśli
więc  twoje  Dzieci  Indygo  będą  jadały  śniadania  -  szczególnie  zdrowe  -  prawdopodobnie
zaobserwujesz znaczącą poprawę w ich nastroju, poziomie energii i zdolności koncentracji.
Niedawne  badania  wykazały,  Ŝe  79  procent  ośmio  i  dziewięciolatków  codziennie  jada  śniadanie.
Ten  wynik  nie  jest  zły,  choć  chciałabym,  Ŝeby  był bliŜszy  stu procentom.  Jednak  wraz  z  wiekiem
dzieci mogą stać się bardziej skłonne do rezygnowania ze śniadania. To samo badanie wskazuje, Ŝe
tylko 58 procent dwunasto i trzynastolatków jada śniadanie regularnie.
MoŜesz  pomóc  Dzieciom  Indygo  rozpocząć  dzień  we  właściwy  sposób,  zaopatrując  spiŜarnię  czy
lodówkę  w  zdrowe  artykuły  śniadaniowe.  Jeśli  dzieci  chcą  zjeść  na  śniadanie  resztki  z  obiadu,  to
lepsze będzie takie śniadanie niŜ Ŝadne. Resztki pizzy będą znacznie lepszym śniadaniem niŜ talerz
płatków śniadaniowych pełnych cukru i barwników!
Catherine,  moja  pasierbica  Indygo,  nie  lubi  jadać  śniadania,  ale  kiedy  z  niego  zrezygnuje,  jest
draŜliwa i kapryśna. Wie takŜe, Ŝe codziennie musi zaŜywać witaminy i minerały (co jest dobrym
pomysłem  dla  kaŜdego  Dziecka  Indygo).  Tym  niemniej,  Catherine  ma  trudności  z  połykaniem
duŜych pastylek witaminowych.
W rozwiązaniu tego problemu pomogły składniki do koktajli mlecznych, które mamy w domu. W
ten sposób moŜe przygotować sobie szybkie i zdrowe śniadanie. Kupujemy proteiny w proszku w
sklepie  ze  zdrową  Ŝywnością,  upewniając  się, Ŝe  zawierają  witaminy  i minerały. Sprawdzamy teŜ,
czy są słodzone fruktozą i czy nie zawierają cukru, barwników czy konserwantów.
Catherine wlewa do miksera zimne mleko sojowe o smaku waniliowym, wrzuca banana i wsypuje
łyŜkę protein w proszku. W niespełna pięć minut ma napój śniadaniowy, który moŜe wziąć ze sobą
do szkoły.
Inne pomysły na szybkie i zdrowe śniadanie mogą być następujące:

- jajecznica z tofu (weź miękkie tofu i rozmieszaj je tak jak jajka, dodając swoje ulubione składniki
do omletu),
- tost lub obarzanek pełnoziarnisty z masłem orzechowym i pastą owocową bez cukru,
- bekon lub kiełbaski sojowe (mają smak niezwykle podobny do mięsa),
- pełnoziarniste płatki słodzone fruktozą z dodatkiem świeŜych owoców,

- jogurt ze świeŜymi owocami i siekanymi orzechami,
- mroŜone gofry pełnoziarniste (wystarczy opiec je w tosterze),
- sałatka owocowa,
- śniadaniowe burrito.

Artykuły  śniadaniowe,  których  naleŜy  unikać,  obejmują  wszystko,  co  zawiera  rafinowany  cukier,
barwniki, konserwanty, kofeinę i sztuczne substancje słodzące. MoŜesz nauczyć swe dzieci czytać
skład pokarmów i napojów podawany na etykietkach, Ŝeby świadomie wybierały to, co kupują.
Kiedy  mój  syn,  Grant,  był  młodszy,  nauczyłam  go  czytać  etykietki  i  unikać  przede  wszystkim
„kwasu  fosforowego".  Po  spoŜyciu  tego  popularnego  składnika  coli  i  Ŝywności,  pochłania  on
znajdujący  się  w  naszym  ciele  magnez.  Kenneth  Weaver,  lekarz  i  naukowiec  na  Uniwersytecie
Stanowym we Wschodnim Tennessee, odkrył, Ŝe kaŜda puszka coli zawiera 36 miligramów kwasu
fosforowego, w rezultacie czego z ciała usunięte zostaje 36 miligramów magnezu. Jak przekonasz
się w dalszej części tej ksiąŜki, większość Dzieci Indygo ma niedobór magnezu.
Chcąc uchronić Granta przed niedoborem magnezu, dawałam mu codziennie jednego dolara za to,
Ŝe unikał jedzenia i picia produktów zawierających tę substancję. Rezultat był zadziwiający i zdecy-
dowanie wart siedmiu dolarów tygodniowo!
Widziałam,  jak  odruchowo  czytał  etykietki  na  artykułach  spoŜywczych,  kiedy  robiliśmy  razem
zakupy.  Zaczął  pić  wodę  o  smaku  owocowym  zamiast  wody  sodowej  i  unikał  wszystkich
konserwantów, a nie tylko kwasu fosforowego. Dzisiaj, nawet gdy jest juŜ dorosły i nie dostaje za
to  pieniędzy,  Grant  nadal  czyta  etykietki  na  artykułach  spoŜywczych,  Ŝeby  uniknąć  kwasu
fosforowego.

Suplementy a zachowanie charakterystyczne dla ADHD

Stephen  Schoenthaler,  który  szczegółowo  badał  młodocianych  przestępców  i  młodzieŜ  szkolną,
stwierdził, Ŝe iloraz inteligencji dzieci podnosi się, a ich przestępcze zachowania ulegają znaczące-
mu obniŜeniu, jeśli zaŜywają suplementy witaminowe i mineralne. Inny badacz, dr Richard Carlton,
stwierdził, Ŝe dzięki suplementom witaminowym i mineralnym w znaczącym stopniu poprawia się
zachowanie i wyniki w nauce.
Carlton  odnotował:  „Niektóre  dzieci  zaliczyły  od  trzech  do  pięciu  lat  czytania  ze  zrozumieniem
podczas pierwszego roku kuracji, zaś wszystkie dzieci w klasach specjalnych wróciły do zwykłego
toku  nauczania,  a  ich  stopnie  znacząco  się  poprawiły".  Kiedy  niektórzy  uczniowie,  których  badał
Carlton, odstawili witaminy i minerały, nastąpił natychmiastowy spadek ich ocen. Carlton zauwaŜył
równieŜ, Ŝe uczniowie zaŜywający witaminy i minerały stali się bardziej towarzyscy i mieli lepsze
samopoczucie.
Składnikami  suplementów,  które  najbardziej  pomogły  uczniom,  były  magnez,  witamina  B6,
witamina C, tiamina, kwas foliowy i cynk. Stwierdzono, Ŝe mangan (nie naleŜy mylić z magnezem)
powodował u niektórych uczniów draŜliwość i trudności z koncentracją, więc naukowcy wyłączyli
go z dalszych badań.
Dzieci  nadpobudliwe  mają  niŜszy  poziom  serotoniny  niŜ  pozostałe  dzieci,  jak  podaje  Magazyn
pediatryczny  w  publikowanych  wynikach  badań.  Niski  poziom  serotoniny  moŜe  wywoływać
ospałość, depresję i łaknienie. Kiedy naukowcy podali nadpobudliwym dzieciom witaminę B6, ich
poziom  serotoniny  znacząco  wzrósł.  W  ramach  innego  badania  porównano  poziom  serotoniny  u
dzieci,  które  otrzymywały  witaminę  B6  i  u  tych,  które  otrzymywały  Ritalin.  Jedynie  grupa
otrzymująca  witaminę  B6  wykazywała  podniesiony  poziom  serotoniny,  przy  czym  te  pozytywne
rezultaty trwały jeszcze długo po tym, jak witaminę tę przestano podawać.
W  badaniu  grupy  dzieci  od  lat  siedmiu  do  dwunastu,  te,  które  otrzymywały  suplementy  magnezu
wykazywały znaczące obniŜenie poziomu nadpobudliwości w porównaniu z grupą kontrolną, która
otrzymywała  placebo.  PoniewaŜ  cola  i  wiele  przetworzonych  pokarmów  zawiera  kwas  fosforowy,
który  pochłania magnez zawarty wcielę, koniecznie naleŜy czytać etykietki na artykułach spoŜyw-
czych i omijać te, które wspomniany kwas zawierają.
W pewnym badaniu stwierdzono, Ŝe 95 procent dzieci z ADHD cierpi na niedobór magnezu. Inne

badanie wykazało, Ŝe dzieci z ADHD nie tylko cierpią na brak odpowiedniego poziomu magnezu,
ale  Ŝe  brakuje  im  takŜe  Ŝelaza,  miedzi  i  wapnia.  Naukowcy  wyciągnęli  następujący  wniosek:
„Konieczne  jest  uzupełnianie  pierwiastków  śladowych  u  dzieci  z  nadpobudliwością  psychoru-
chową.  Innymi  słowy,  musimy  dbać  o  to,  by  nadpobudliwe  dzieci  otrzymywały  codzienną  dawkę
suplementów witaminowych i mineralnych, zawierających magnez, Ŝelazo, miedź i wapń.

Kwasy tłuszczowe a zachowanie

Wiele  nowych  badań  wskazuje  na  to,  Ŝe  u  dzieci  z  ADHD  występują  takŜe  deficyty  niezbędnych
kwasów tłuszczowych. Prawdopodobnie widziałeś butelki z olejem lnianym stojące w lodówkach w
sklepach  ze  zdrową  Ŝywnością,  moŜe  nawet  zastanawiałeś  się,  do  czego  mogą  słuŜyć.  CóŜ,  wielu
ludzi uzupełnia dietę jedną nakrętką oleju lnianego dziennie. W ten prosty sposób moŜna zapewnić
sobie właściwą ilość niezbędnych kwasów tłuszczowych.
Objawy  niedoboru  kwasów  tłuszczowych  obejmują  nadmierne  pragnienie,  częste  oddawanie
moczu,  wysuszone  miejsca  na  skórze  i  miniaturowe  prosaki  po  zewnętrznej  stronie  ramion.  W
pewnym  badaniu  stwierdzono,  Ŝe  40  procent  chłopców  z  ADHD  wykazywało  równieŜ  te  objawy.
Niektórzy  specjaliści  uwaŜają,  Ŝe  zachowanie  charakterystyczne  dla  ADHD  stanowi  objaw
niedoboru niezbędnych kwasów tłuszczowych.
A  przecieŜ  tak  łatwo  moŜna  skorygować  ten  niedobór!  Wystarczy  kupić  olej  lniany,  konopny  lub
sojowy i dodawać jedną łyŜeczkę dziennie do sałatki, koktajlu czy innego jedzenia dziecka. A skoro
juŜ  to  robisz,  pamiętaj,  Ŝeby  dodawać  łyŜeczkę  tego  oleju  takŜe  do  własnych  posiłków.  Twoje
włosy  i  skóra  zaczną  lśnić  nowym  blaskiem,  co  okaŜe  się  zdecydowanie  warte  tych  paru
dodatkowych kalorii i gramów tłuszczu!

Barwniki, cukier, konserwant i dodatki do Ŝywności

Barwniki,  cukier,  i  konserwanty  mają  związek  z  zachowaniami  charakterystycznymi  dla  ADHD  i
ADD.  Przynajmniej  siedemnaście  badań  z  grupą  kontrolną  potwierdziło  związek  barwników  z
nadpobudliwością  psychoruchową  i  bezsennością,  zwłaszcza  w  przypadał  małych  dzieci.  Podczas
jednego  z  badań,  150  z  200  dzieci  (75  procent)  spało  lepiej  i  wykazywało  mniejszą  draŜliwość  i
niepokój,  gdy  z  ich  diety  wyeliminowano  syntetyczne  barwniki  Ŝywności.  Inne  jadanie  wykazało
poprawę  zachowania  dzieci  po  wykluczeniu  z  ich  diety  barwników,  przy  czym  była  to  poprawa
długotrwała.
Cukier  okazał  się  czynnikiem  kontrowersyjnym  w  równaniu  ADHD.  Niektóre  badania  nie
wykazały  Ŝadnego  związku  między  cukrem  a  nadpobudliwym  zachowaniem  i  właśnie  te  wyniki
zostały nagłośnione przez media. Jednak kiedy przyjrzeć się metodologii badań podwaŜających rolę
cukru  w  wywoływaniu  nadpobudliwości  psychoruchowej,  moŜna  dostrzec  chaotyczne  zmienne.
Tym  niemniej,  badania,  w  których  te  czynniki  były  ściśle  kontrolowane,  konsekwentnie  wskazują
na silną korelację między spoŜyciem cukru i nadpobudliwością psychoruchową. Z kolei większość
rodziców powie, Ŝe dostrzegają wyraźne zmiany w zachowaniu dzieci po jedzeniu przez nie deseru.
Na  przykład  naukowcy  z  Uniwersytetu  Yale  podawali  dzieciom  rafinowany  biały  cukier  i
porównywali ich poziom adrenaliny we krwi przed i po jego spoŜyciu. Odkryli, Ŝe ilość adrenaliny
podnosi-a  się  dziesięciokrotnie  po  spoŜyciu  cukru!  Adrenalina,  jak  wiadomo,  jest  związkiem
chemicznym, który przygotowuje nas do walki lub niebezpiecznej sytuacji. Zatem nic dziwnego, Ŝe
dzieci  biegają  krzyczą  po  zjedzeniu  garści  cukierków!  Jakby  tego  było  mało,  naukowcy  z  Yale
odkryli równieŜ, Ŝe dzieci były draŜliwe, niespokojne i miały trudności z koncentracją po spoŜyciu
cukru.
Inne badania wykazały związek między agresją i aspołecznym zachowaniem u dzieci a spoŜyciem
cukru. Kiedy w szkołach w Nowym Jorku zakazano stosowania barwników i dodatków do Ŝywno-
ści  w  szkolnych  śniadaniach,  nastąpił  najgwałtowniejszy  wzrost  wyników  nauczania,  jaki
kiedykolwiek zarejestrowano w jakimkolwiek okręgu.
Dwa  badania,  przeprowadzone  w  więzieniu  z  udziałem  brutalnych  i  agresywnych  młodych  ludzi,

wykazały  dramatyczny  (47-77  procentowy)  spadek  liczby  czynów  agresywnych  i  przestępczych,  a
takŜe  prób  samobójczych,  kiedy  z  posiłków  więźniów  wyeliminowano  cukier  i  dodatki  do
Ŝywności.
Nie  są  słuszne  stwierdzenia  w  rodzaju:  „PrzecieŜ  odrobina  barwników  nie  zaszkodzi  moim
dzieciom".  Podczas  jednego  z  badań  sprawdzano  nadpobudliwość  dzieci  po  zjedzeniu  przez  nie
jednego ciastka zawierającego barwniki. W przeciągu godziny po zjedzeniu tego jednego ciastka, u
dzieci zaobserwowano wzmoŜoną nadpobudliwość. Podczas innego badania stwierdzono obniŜoną
wydajność u nadpobudliwych uczniów w przeciągu godziny po spoŜyciu barwników.
Kiedy  opowiedziałam  o  tych  wynikach  badań  pewnej  kobiecie  o  imieniu  Tammy,  której  dwaj
synowi mieli ADHD, powiedziała:
Coś takiego! ZałoŜę się, Ŝe te wszystkie fast foody, które jemy przyczyniają się do ich problemów!
Ucieszyłam  się, Ŝe Tammy dostrzegła ten związek, ale zmarkotniałam i zdziwiłam się, słysząc to,
co zaraz dodała.
Ale niby co innego mogę zrobić? - Tammy wzruszyła ramionami. - Mam tyle zajęć przy dzieciach,
Ŝe kiedy trzeba wreszcie zrobić coś na obiad, mam dość czasu i energii wyłącznie na fast food.
Wysłuchałam  Tammy ze współczuciem, pamiętając, jak sama się czułam, kiedy moi synowie byli
mali. Później łagodnie spytałam:
Gdyby twoje dzieci były spokojniejsze i mniej oŜywione, czy czułabyś się mniej wypompowana z
energii i czasu?
Oczywiście - przytaknęła.
-W  takim  razie  pozwól,  Ŝe  zaproponuję  ci  pewien  eksperyment  -powiedziałam.  -  Mieszkasz
zaledwie parę mil od duŜego sklepu ze zdrową Ŝywnością, w którym są naprawdę dobre delikatesy.
Mają tam wspaniałe, smaczne, gotowane dania obiadowe. Więc moŜesz kupować zdrowe jedzenie
do szybkiego przyrządzania, które będzie naprawdę smakowało tobie, twojemu męŜowi i dzieciom.
Spróbujcie jeść w ten sposób przez tydzień i daj mi znać, co się stanie, dobrze?
Ale czy zdrowa Ŝywność nie jest znacznie droŜsza? Nie mamy zbyt wiele pieniędzy - zaoponowała
Tammy.
W  pewnym  sensie  zdrowa  Ŝywność  organiczna  moŜe  być  droŜsza.  Ale  powiedz  mi,  czy  nie
uwaŜasz, Ŝe nadpobudliwość twoich dzieci teŜ cię kosztuje? Na przykład kupowanie lekarstw albo
czegoś, „co je uspokoi"? A cena spokoju w domu i jego wpływ na twoje małŜeństwo?
Tammy powiedziała, Ŝe spróbuje. Kiedy zobaczyłam ją następnym razem, uściskała mnie.
Nie  mogę  uwierzyć,  Ŝe  aŜ  tyle  to  zmieniło!  -  powiedziała.  –  Dzieci  są  znacznie  szczęśliwsze  i
spokojniejsze, co zdecydowanie pomogło mojemu związkowi z męŜem. Wreszcie mogę zagonić ich
na czas do łóŜek i teraz śpią przez całą noc! Nigdy nie zdawałam sobie sprawy z tego, jak bardzo to,
co  jemy,  wpływa  na  wszystko.  śałuję,  Ŝe  juŜ  dawno  tego  nie  spróbowałam!  -  Tammy  poklepała
swój  brzuch,  w  którym  nosiła  swe  jeszcze  nienarodzone  dziecko.  -To  będzie  wychowane  na
zdrowej Ŝywności juŜ od pierwszego dnia! - dodała.
Powiedziałam Tammy, Ŝe dostrzegłam podobne pozytywne efekty, kiedy zaczęłam przygotowywać
organiczne posiłki dla własnych synów. PoniewaŜ mój starszy syn i mąŜ nadal jedzą mięso, przesta-
wiłam  się  z  kupowania  w  supermarkecie  na  kupowanie  tylko  wiejskiego  mięsa  w  sklepach  ze
zdrową Ŝywnością.
Mięso  z  supermarketu  naszpikowane  jest  hormonami  i  pestycydami,  które  wpływają  na  zdrowie  i
zachowanie twojej rodziny - wyjaśniłam Tammy. - Te zwierzęta są źle traktowane przez całe swoje
Ŝycie.  Hodowane  są  w  maleńkich  zagrodach,  gdzie  nie  mogą  się  nawet  połoŜyć  czy  odwrócić.
Potem ich ubój to istny horror. Całe ich cierpienie i nieszczęście tworzy energię, która staje się czę-
ścią  ich  ciała.  Kiedy  kupujemy  mięso  z  supermarketu,  dosłownie  zjadamy  tę  energię  cierpienia.
ObniŜa  ona  naszą  częstotliwość  energetyczną.  Hodowcy  komercyjni  podają  swemu  Ŝywemu
inwentarzowi  hormony  wzrostu,  Ŝeby  zwierzęta  były  większe.  Jednak  badania  dowodzą,  Ŝe  te
hormony pozostają w mięsie i kiedy je zjadamy, zjadamy teŜ hormony, które mogą wywoływać w
nas  agresję.  Zwierzęta  jedzą  zboŜe  naszpikowane  pestycydami,  które  znajdują  się  później  w  ich
mięsie i produktach nabiałowych. Poza tym, chodzi teŜ o kwestie ekologiczne! Grozi nam niedobór
wody.  A  najwięcej  wody  spoŜywają  krowy  hodowane  ze  względu  na  mięso,  nabiał  i  skórę.

Wyprodukowanie niespełna pół kilograma wołowiny wymaga około 10 000 litrów wody. PoniewaŜ
istnieje  alternatywa  dla  wołowiny,  mleka  i  skóry,  czujemy,  Ŝe  wspieramy  Matkę  Ziemię,  unikając
produktów  wytwarzanych  z  krów.  Moi  synowie  stali  się  łagodniejsi  i  mniej  agresywni,  kiedy
zaczęłam  karmić  ich  organiczną  Ŝywnością  i  wiejskim  mięsem  oraz  nabiałem.  Łatwiej  do  nich
dotrzeć  i  zauwaŜyłam,  Ŝe  zaczęliśmy  nawiązywać  kontakt  emocjonalny  na  głębszym  poziomie.
Czuję,  Ŝe  stali  się  bardziej  współczujący  tylko  dzięki  tej  jednej  zmianie  wprowadzonej  do  naszej
diety.

Ayurweda a nawyki Ŝywieniowe Dzieci Indygo

Alec Bridges, uczeń i nauczyciel Ayurvedy, równieŜ jest Dzieckiem Indygo. Uznałam, Ŝe będzie on
szczególnie predestynowany do omówienia tego, jak moŜna lepiej zrozumieć swoje Dzieci Indygo
dzięki poznaniu ich organizmu, według zasad Ayurvedy. Oto, co mówi na ten temat:

Ayurveda  to  system  medyczny,  który  powstał  jako  rezultat  medytacyjnych  stanów  umysłów
staroŜytnych jasnowidzących, zwanych rishi, w Indiach, około 5000 lat temu. Ayurveda zawiera w
sobie  nieskończoną  mądrość  (w  dosłownym  tłumaczeniu  znaczy  „nauka  o  Ŝyciu"),  lecz  ja
skoncentruję się na tym, co związane jest z treścią niniejszej ksiąŜki.
Według  Ayurvedy  istnieją  trzy  podstawowe  typy  psychosomatyczne,  czyli  dosha.  Związane  są  z
pięcioma  Ŝywiołami:  eterem  (przestrzenią),  powietrzem,  ogniem,  wodą  i  ziemią.  Tymi  trzema
typami dosha są: vata, pitta i kapha. KaŜdy ma w sobie w pewnym stopniu wszystkie trzy dosha,
zwykle jednak jeden lub dwa są dominujące.
KaŜda osoba rodzi się z własną, niepowtarzalną kombinacją vaty, pitty i kaphy. Ta kombinacja nosi
nazwę  prakriti.  W  dosłownym  tłumaczeniu  prakriti  znaczy  natura.  Chcąc  maksymalnie  wykorzy-
stać swoje Ŝycie, najlepiej Ŝyć w równowadze ze swoim prakriti.
VATA.  Vata-dosha  składa  się  z  Ŝywiołów  eteru  i  powietrza.  Ludzie  typu  vata  zwykle  posiadają
bardzo bystry i twórczy umysł. Błyskawicznie uczą się nowych rzeczy, ale teŜ zapominają równie
szybko,  jak  się  uczą.  Vata  to  zasada  ruchu  niezbędna  dla  zaistnienia  wszelkich  funkcji  ciała  i
umysłu,  kiedy  jednak  znajduje  się  w  nierównowadze,  ten  aspekt  vata  skłania  się  ku  brakowi
uziemienia.  Cechy  vata  to:  sucha,  lekka,  zimna,  szorstka,  rozrzedzona,  ruchliwa,  przejrzysta  i
rozpraszająca. Pora roku, w czasie której vata osiąga swe apogeum, to jesień. Kiedy powietrze jest
bardzo suche, gdy jest wietrznie albo zimno, osoba typu vata musi być szczególnie ostroŜna.
Znajdując  się  w  stanie  równowagi,  osoba  typu  vata  ma  przejrzysty  umysł,  jest  kreatywna,  pełna
inspiracji  i  elastyczna.  W stanie nierównowagi, wykazuje tendencje do nerwowości, odczuwa nie-
pokój  i  obawy,  martwi  się,  jest  roztargniona,  a  jej  umysł  ulega  rozproszeniu  (jest  to  istotne  w
odniesieniu  do  ADHD).  Nadmierne  gazy  stanowią  oznakę,  Ŝe  vata  jest  w  nierównowadze.
Głównym miejscem vaty w ciele jest brzuch, a dokładniej jelito grube; stąd właśnie pochodzą gazy.
Innym  miejscem  vaty  jest  dolna  część  pleców,  więc  osoby  tego  typu  muszą  uwaŜać  na  te  okolice
ciała.  RównieŜ  wszystkie  stawy  to  istotne  dla  tych  osób  okolice  ciała.  Stawy  znajdują  się  w
miejscach, w których powstaje ruch, więc poziom vaty - będącej zasadą ruchu -jest w nich wysoki.
Większość  rodzajów  artretyzmu  powstaje  w  wyniku  wysokiego  poziomu  vaty  w  stawach.
Konieczne  jest  codzienne  wykonywanie  prostych,  powtarzających  się  ruchów  kaŜdym  stawem
swego  ciała,  aby  uniknąć  artretyzmu.  Szczególnie  korzystny  dla  utrzymania  właściwej  śliskości
stawów, a takŜe w ogóle dla osób typu vata jest olej lniany.
Tyle  na  temat  nierównowagi.  Zajmijmy  się  tym,  jak  przywrócić  równowagę  vaty.  Ogólnie  rzecz
biorąc, naleŜy zastosować przeciwieństwo tej cechy vaty, która znajduje się w nierównowadze. Na
przykład jeśli odczuwasz suchość, pij wodę. Jeśli jest ci zimno, zjedz coś ostrego albo załóŜ kurtkę.
Oto kilka wskazówek, które moŜesz wykorzystać, aby zachować równowagę vaty:

-Utrzymuj ciepło. Jedz rozgrzewające pokarmy. (Ayuruedyczna ksiąŜka kucharska Amandei
Morningstar i Urmili Desai zawiera mnóstwo wspaniałych przepisów, umoŜliwiających
równowaŜenie wszystkich dosha).
-Nie przesadzaj z surowymi pokarmami i fasolą.

-Ciepłe,  wilgotne  i  oleiste  pokarmy  są  dla  osób  typu  vata  bardzo  korzystne,  podobnie  jak  olej
sezamowy i ghee (klarowane masło).
-Pokarmy  o  smaku  słodkim,  kwaśnym  i  słonym  są  dla  typu  vata  najlepsze,  o  ile  smak  słodki
uzyskiwany  jest  z  naturalnego  źródła,  jakim  są  owoce,  a  nie  poprzez  zastosowanie  rafinowanego
białego cukru.
-Mieszkaj w ciepłym, wilgotnym klimacie, na przykład tropikalnym.
-Umiarkowanie  korzystaj  ze  swej  energii  seksualnej  dotyczy  to  głównie  męŜczyzn.  Uszczuplenie
energii  seksualnej  powoduje  znaczne  obniŜenie  sił  Ŝyciowych,  skrajne  przytępienie  i  zmęczenie
umysłowe.  Z  wszystkich  trzech  dosha,  osoby  typu  vata  obdarzone  są  najmniejszym  poziomem
energii seksualnej i najłatwiej ją tracą.
-Wreszcie - prowadź uregulowany tryb Ŝycia. Osoby typu vata mają skłonność do zwracania się w
stronę, w którą wiatr zawieje, co w nadmiarze bardzo zaburza ich równowagę.

Osoby  tego  typu  są  zwykle  bardzo  drobne i szczupłe. Często miewają ciemniejszą karnację niŜ w
przypadku  innych  dosha.  Zwykle  dysponują  najsłabszym  trawieniem,  więc  spoŜywanie
lekkostrawnych pokarmów pomaga im zachować równowagę. Męczą się szybciej niŜ ludzie innych
typów dosha, ale jak na ironię, to właśnie one pierwsze rwą się do wszystkiego. To kolejna rzecz,
której trzeba być świadomym: wiedz, kiedy dosyć oznacza dosyć. Osoby typu vata zawsze chcą coś
robić. Bywają bardzo niespokojne, czasami jednak, siedząc w domu i odpoczywając, odkrywają, Ŝe
zaczynają  odzyskiwać  energię.  Vata  zawsze  pierwsza  popada  w  stan  nierównowagi,  więc  ludzie
posiadający jej duŜo w swoim ciele, muszą być szczególnie ostroŜni.

PITTA. Pitta-dosha składa się z Ŝywiołów ognia i wody. Cechy pitty to: oleista, ostra i przenikliwa,
jasna, ruchliwa, płynna i o kwaśnym zapachu.
Zwykle  najsilniejszym  wyróŜnikiem  osób  typu  pitta  jest  cecha  gorąca  i  ognistości.  W  stanie
nierównowagi  bywają  rozgniewane,  zazdrosne,  ogniście  rywalizujące  i  ogólnie  mówiąc,  wykazują
cechy  charakterystyczne  dla  typu  zachowania  A

. Znajdując się w stanie równowagi, są

wspaniałymi  przywódcami,  uwielbiają  zajmować  się  sobą,  a  czasem  przejmować  dowodzenie  nad
innymi. Są dobrze zorganizowane, zdecydowane i dysponują wielką siłą woli.
Pory  roku,  w  czasie  których  pitta  osiąga  swe  apogeum,  to  późna  wiosna  i  lato.  Pitta  rozkwita  w
chłodnych, suchych klimatach.
Pitta  jest  zasadą  trawienia  i  wchłaniania.  Głównym  miejscem  pitty  w  ciele  jest  brzuch  i  jelito
cienkie.  W  stanie  równowagi  umoŜliwia  ona  bardzo  dobre  trawienie  i  wchłanianie,  kiedy  jednak
znajduje się w nierównowadze, daje się we znaki w postaci nadkwasoty Ŝołądka i moŜe prowadzić
do powstawania wrzodów.
Oto kilka wskazówek, które moŜesz wykorzystać, aby przywrócić równowagę pitty:

-Utrzymuj niską temperaturę.
-Mieszkaj w chłodnym, suchym klimacie.
-Unikaj nadmiaru olejów, smaŜonych potraw, kofeiny, soli, alkoholu, czerwonego mięsa i ostrych
przypraw.
-Jedz duŜo świeŜych owoców i warzyw.
-Unikaj pokarmów o smaku kwaśnym, słonym i/lub cierpkim.
-Jedz pokarmy o smaku słodkim, gorzkim i ostro-gorzkim.
-Naucz się wyraŜać swoje emocje w pozytywny i konstruktywny sposób.

Osoby typu pitta zwykle charakteryzują się średnią i atletyczną konstrukcją ciała. Mają łagodne
rysy, włosy blond lub rude, jasną skórę, niebieskie albo zielone oczy i piegi. Charakteryzują się
znaczną wytrzymałością i witalnością, których potrzebują ze względu na swój zapał.

Typ A - opisany przez amerykańskich uczonych teoretyczny wzór idealnego pracownika, który lubi pracować cięŜej i

dłuŜej niŜ inni. Akceptuje wyzwania, czuje się odpowiedzialny za to, co robi, a praca daje mu poczucie sensu i wartości.
Równocześnie wykazuje głęboką skłonność i potrzebę rywalizacji, pragnie szybkiego awansu i uznania, co wywołuje u
niego stan napięcia psychicznego i fizycznego, będącego źródłem agresji w zachowaniu i wrogich uczuć (przyp. tłum.).

Jeśli osoba typu pitta nie jadła przez jakiś czas, to uczucie głodu moŜe bardzo szybko zmienić się w
draŜliwość lub złość, jeśli w pobliŜu nie ma niczego do zjedzenia.
Tym, co najsilniej łączy osoby typu pitta i osoby z ADHD jest wyraŜanie swych emocji. Dla osoby
typu pitta jest to bardzo istotne. Jeśli jej ekspresja twórcza zostanie stłumiona, niewyraŜone emocje
mogą  zamienić  się  we  wrzody  albo  wrzący  kocioł  furii.  Pozwól  swoim  dzieciom  wyraŜać  siebie,
waŜne  jednak,  by  ta  ekspresja  była  konstruktywna  i  pozytywna.  Nierównowaga  pitty  skłania  do
złości,  więc  naleŜy  pilnować  jej  zrównowaŜenia.  Złość,  na  poziomie  ekspresji  głosowej  bądź
fizycznej, rzadko przynosi światu jakieś korzyści. Utrzymuj równowagę pitty i wyraŜaj ją w sposób
pozytywny. Osoby typu pitta są w takim samym stopniu zdolne do odczuwania miłości i potęŜnej
inspiracji, co złości i zazdrości.

KAPHA. Kapha składa się z Ŝywiołów ziemi i wody. Jej główne cechy to: cięŜka, powolna, zimna,
oleista, śliska, gęsta, miękka i stabilna. Ludzie typu kapha charakteryzują się większą budową ciała.
Wykazują  tendencję  do  nadwagi.  Mają  jasną  karnację  oraz  miękką  i  natłuszczoną  skórę.  Zwykle
mają teŜ gęste, ciemne, tłuste i falujące włosy, oczy zaś duŜe, ciemne i piękne.
Ludzie  typu  kapha,  kiedy  znajdują  się  w  stanie  równowagi,  są  silnie  uziemieni.  Gdy  równowaga
zostaje zachwiana, stają się przesadnie uziemieni. Mogą doznawać inercji, depresji, ogólnego braku
motywacji,  a  takŜe  zbyt  duŜo  śpią.  Z  wszystkich  typów  dosha,  ludzie  kapha  potrzebują  najmniej
snu, ale są równocześnie tymi, które najbardziej lubią spać.
Obdarzeni są siłą, wielką wytrzymałością i ogólnie wysokim poziomem witalności, kiedy znajdują
się  w  stanie  równowagi.  Uczą  się  raczej  powoli,  ale  kiedy  juŜ  się  czegoś  nauczą, rzadko to zapo-
minają. Dobrze radzą sobie z zarabianiem i nie mają problemów z pieniędzmi. Wykazują tendencję
do chciwości i przywiązywania się. Dzieje się tak ze względu na energię, jaką dysponują. Niełatwo
im stracić na wadze, ale teŜ w ogóle cięŜko im pozbywać się swej własności. Potrafią być bardzo
uparci. Kiedy znajdują się w stanie równowagi, są bardzo solidni, pełni miłości i współczucia, silni,
uziemieni, zdyscyplinowani i stali.
Oto kilka wskazówek, które moŜesz wykorzystać, aby zachować równowagę kaphy:

-Codziennie dostarczaj sobie duŜo aktywności fizycznej. Osoby typu kapha są najbardziej zdolne
do wytęŜonego wysiłku fizycznego.
-Nie przesadzaj z pokarmami bogatymi w tłuszcz i unikaj smaŜonych potraw.
-Jedz pokarmy, które są ciepłe, lekkie i suche.
-Unikaj słodkich, słonych i kwaśnych pokarmów.
Jedz te o smaku cierpkim, gorzkim i/lub ostro-gorzkim. Surowe sałatki są dla osób tego typu
doskonałe.
-Nie obawiaj się zmian i ekscytacji.

Pory roku, w czasie których vata osiąga swe apogeum, to zima i wczesna wiosna. Wtedy teŜ osoby
te powinny szczególnie pilnować swojej diety. Największą równowagę odczuwać będą, mieszkając
w suchym, gorącym klimacie, takim jak pustynia.
Sądzę, Ŝe tym, co najsilniej łączy osoby typu kapha i osoby z ADHD jest brak motywacji i inercja.
Najlepszym sposobem na poradzenie sobie z tą kwestią są codzienne ćwiczenia fizyczne. Joga jest
dla osób tego typu doskonała, ale nie jej łagodna odmiana. Joga Ashtanga lub Bikram jest idealna,
kiedy juŜ przyzwyczaimy się do praktykowania jogi. Osoby typu kapha posiadają najwięcej siły i
wytrzymałości, więc wykonywanie energicznych ćwiczeń przychodzi im duŜo łatwiej niŜ osobom
typu vata i pitta.
Kolejną korzystną cechą osób tego typu jest wczesne wstawanie i wczesne kładzenie się spać. Zbyt
duŜo snu sprawia, Ŝe czują się równie, jeśli nie bardziej, zmęczone niŜ wtedy, gdy snu im brakuje.
Tym niemniej późne kładzenie się spać nie jest właściwym rozwiązaniem.

Opanowanie i uzdrawianie łaknienia

Jednym z powodów, dla których ludzie mogą unikać zdrowej Ŝywności jest przekonanie, Ŝe zdrowa
Ŝywność jest niesmaczna, mdła i nijaka. Wiele osób, które mają dobre zamiary, poddaje się swemu

łaknieniu  słodyczy  i  niezdrowego  jedzenia,  nie  zdając  sobie  sprawy,  Ŝe  istnieje smaczna i zdrowa
alternatywa.
Pracując  jako  psychoterapeutka,  przez  pierwsze  dziesięć  lat  leczyłam  ludzi  z  zaburzeniami
odŜywiania.  Kierowałam  przychodniami  i  klinikami  zajmującymi  się  zaburzeniami  odŜywiania  i
napisałam na ten temat kilka ksiąŜek. W swej pracy doktorskiej pisałam o wpływie znęcania się nad
dziećmi  na  pojawianie  się  u  nich  zaburzeń  odŜywiania,  a  praca  ta  stała  się  później  podstawą  do
napisania  ksiąŜki  Losing  Your  Pounds  of  Pain  (Pozbyć  się  kilogramów  cierpienia,  Hay  House,
1994).
W swej ksiąŜce Constant Crauing (Ciągłe łaknienie, Hay House, 1995) zagłębiam się we wszelkie
naukowe  i empiryczne  badania  na  temat  łaknienia.  Wyjaśniam  w  niej  fizyczne, emocjonalne  i  du-
chowe przyczyny, dla których łakniemy pewnych pokarmów.
PoniŜszy fragment napisałam na temat łaknienia cukru:

Kilkoro  naukowców  prowadziło  badania  nad  wrodzonym  pragnieniem
słodyczy u niemowląt Noworodkom dawano do wyboru płyn słodzony i czystą
wodę.  Jak  sądzicie,  który  płyn  wolały  niemowlęta?  Nawet  niemowlęta
jednodniowe  piły  więcej,  kiedy  podawano  im  słodkie  płyny.  Co  więcej,  im
słodszy  był  płyn,  tym  niemowlęta  wypijały  go  więcej.  Wielu  naukowców
wnioskuje,  na  podstawie  tego  rodzaju  badań,  Ŝe  nasze  upodobanie  do
słodyczy  jest  wrodzone,  ludzki  apetyt  na  słodycz  moŜe  pochodzić od naszych
przodków  z  rodziny  naczelnych.  Małpy  i  inne  naczelne  wykazują  większe
upodobanie  do  słodkich  owoców  niŜ  jakiegokolwiek  innego  rodzaju
poŜywienia.  Niektórzy  naukowcy  sądzą,  Ŝe  owoce  stanowiły  pewne  źródło
kalorii i energii dla naszych przodków Ŝyjących w jaskiniach, a my odczuwamy
naturalną  skłonność  do  słodyczy,  która  stanowi  wytwór  naszego  instynktu
przetrwania. W taki sam sposób „wiedzieliśmy", Ŝe słodycz równoznaczna jest z
dojrzałością,  kiedy  poszukiwaliśmy  poŜywienia  na  obcym  terenie.  W  zasadzie
wszystkie zwierzęta wolą poŜywienie słodkie niŜ jakiekolwiek inne. badania nad
końmi,  niedźwiedziami  i  mrówkami  wykazują  uniwersalne  upodobanie  do
słodkich  pokarmów.  Instynkt,  skłaniający  nas  do  poszukiwania  słodkich
owoców  uległ  obecnie  zniekształceniu,  przeobraŜając  się  w  apetyt  na
słodycze.  Jedną  z  przyczyn  naszego  „współczesnego"  łaknienia  jest  brak
naprawdę słodkich owoców w większości sklepów spoŜywczych. Mamy dostęp
do  szerokiej  gamy  płodów  rolnych,  ale  większość  z  nich  dojrzewa  w  sztuczny
sposób, jest niesmaczna i nie dość słodka, by nas zadowolić.

Jest to kolejny powód do robienia zakupów w sklepach ze zdrową Ŝywnością, gdzie sprzedawane są
słodkie  owoce,  które  dojrzewały  na  drzewach.  Organiczne  płody  rolne  zawsze  mają  lepszy  smak,
więcej witamin i minerałów, niŜ te wyhodowane konwencjonalnie. Owszem, kosztują nieco więcej,
ale jak często konwencjonalnie wyhodowane owoce zepsuły ci się w lodówce, bo nikt ich nie zjadł?
Nie  zostały  zjedzone,  bo  są  niesmaczne  i  nieapetyczne.  Jeśli  jednak  na  półeczce  w  lodówce
połoŜysz miseczkę organicznych jagód, winogron czy marchewek i to na wysokości oczu, zachęcą
one dzieci do sięgnięcia po nie. Kiedy raz odkryją ich smak, stale będą je jadły.
Spodoba ci się teŜ duŜa zmiana w reakcji twoich dzieci na zakupy w sklepie ze zdrową Ŝywnością.
Nie  będziesz  musiał  wysłuchiwać  ich  jęków  o  cukierki  sprzedawane  przy  kasach  w  większości
supermarketów, poniewaŜ w sklepach ze zdrową Ŝywnością w tym miejscu kupić moŜna odŜywcze
przekąski.  Nie  będziesz  teŜ  walczyć  z  dziećmi  przy  półkach  z  płatkami  śniadaniowymi,  przy
których zwykle błagają o płatki naszpikowane barwnikami i cukrem.

Emocje, łaknienie i Terapia Anielska

Dzięki  jedzeniu  moŜemy  poczuć  się  lepiej  i  znaczna  część  naszego  łaknienia  reprezentuje
nieświadome  pragnienie samoleczenia. KaŜde poŜywienie, którego łakniemy, zawiera właściwości
modyfikujące  nasze  samopoczucie  i  stan  energetyczny,  i  wpływające  na  neurochemię  mózgu,

ciśnienie krwi i puls. Często pragnienie jakiegoś pokarmu albo napoju wynika stąd, Ŝe nasze ciało
czuje  stan  nierównowagi  (na  przykład  ze  względu  na  przykrą  sytuację  Ŝyciową).  Ciało  pragnie
pokarmu, który przywróci stabilność i równowagę.
Kiedy ludzie mówią mi, jakiego poŜywienia łakną, duŜo dowiaduję się na temat tego, co dzieje się
w  ich  Ŝyciu.  Istnieją  przewidywalne  wzorce,  łączące  łaknienie  określonych  pokarmów  i  pewne
kwestie Ŝyciowe. MoŜemy uzdrowić to łaknienie, wcześniej zajmując się odpowiednimi kwestiami
w  swoim  Ŝyciu.  Jeśli  jednak  zignorujemy  daną  kwestię,  łaknienie  określonego  pokarmu  nadal
będzie nas prześladowało.
Oto  kilka  powszechnych  przykładów  pokarmów,  których  łakną  Dzieci  Indygo,  a  takŜe
przyporządkowane  im  kwestie.  (Pełną  listę  zawierającą  setki  tego  rodzaju  przykładów  moŜna
znaleźć w mojej ksiąŜce Ciągłe łaknienie):

Piwo - Pragnienie uciszenia niepokoju. Potrzeba większej ilości miłości, zabawy i uznania.
Płatki zboŜowe i inne pokarmy śniadaniowe - Zwlekanie, próba uniknięcia zabrania się za swoje
codzienne obowiązki.
Cheeseburger - Lęk wywołany poczuciem wewnętrznej pustki bądź nienadawania się oraz uczucie
depresji. Lęk przed poraŜką.
Ser (ostry) - Poczucie wyczerpania i wycieńczenia. Pragnienie pociechy i odnowy. ZnuŜenie.
Chipsy -  Odczuwasz  stres  lub  niepokój  i  chcesz  złagodzić  swe  troski.  TakŜe  pragnienie
potwierdzenia.
Czekolada - Pragnienie fantazji i miłości.
Kawa -  Wyczerpanie  energii  spowodowane  angaŜowaniem  się  w  działania  bez  znaczenia  albo
takie,  w  których  nie  czujesz  się  pewnie.  Wypalenie,  uraza  bądź  rozczarowanie  odczuwane  w
związku ze swoją pracą.
Cola  (dietetyczna) -  Pragnienie  uczucia  sytości  i  pełni  energii.  TakŜe  tęsknota  za  ekscytującymi
uczuciami romantycznymi.
Cola  (zwykła) -  Próbujesz  zachować  motywację  i  energię,  a  takŜe  walczysz  z  napięciem
wewnętrznym.
Lody - Próba ukojenia i odświeŜenia się z powodu depresji.
Frytki - Poczucie wewnętrznej niepewności bądź pustki.
Orzeszki - Za duŜo stresów i za mało zabawy. Pragnienie swawoli.

Terapia Anielska wobec łaknienia

Przez wiele lat byłam uzaleŜniona od czekolady i jadłam ją codziennie. Szczególnej ochoty na nią
nabierałam tuŜ przed swym cyklem miesiączkowym. Kiedy anioły powiedziały mi, Ŝe muszę uwol-
nić  się  od  czekolady,  bym  mogła  podnieść  swą  częstotliwość  duchową,  zasmuciłam  się  i
zmartwiłam.  Wyjaśniły  mi,  Ŝe  cukier  i  środek  pobudzający  o  nazwie  fenyloetylamina  (PEA)
uniemoŜliwiają  mi  odbieranie  waŜnych  informacji  duchowych.  Powiedziały,  Ŝe  czekolada  to  w
rzeczywistości „pseudoboska miłość" i Ŝe łaknę jej właśnie dlatego, Ŝe tak naprawdę łaknę boskiej
miłości.  Brzmiało  to  sensownie,  ale  zastanawiałam  się,  jak  mogę  przestać  jeść  coś,  czego
codziennie pragnę.
Powiedziałam  aniołom:  „Z  radością  wyrzekłabym  się  czekolady,  gdybym  jej  tak  bardzo  nie
pragnęła".  Wtedy  one  odparły:  „Czy  prosisz  nas  o  pomoc  w  uzdrowieniu  twego  łaknienia?"
Uświadomiłam sobie, Ŝe anioły potrzebują mojej zgody, zanim mi pomogą, bo tak nakazuje boskie
prawo  wolnej  woli,  zgodnie  z  którym  nawet  sam  Stwórca  nie  moŜe  interweniować,  dopóki  nie
poprosimy o pomoc.
Powiedziałam aniołom: „Tak, proszę, pomóŜcie mi i uleczcie mnie. Uwolnijcie mnie od łaknienia
czekolady". Następnego dnia juŜ nie chciałam czekolady. Dotąd nie miałam na nią ochoty od tego
dnia  w  1996  roku.  Nawet  gdy  wybrałam  się  na  film  Czekolada,  nie  miałam  ochoty  na  czekoladę,
ani w trakcie filmu, ani po jego zakończeniu.
Odtąd  nauczałam  tej  metody  swoich  uczniów  i  słuchaczy.  Wiele  osób  opowiadało  mi,  Ŝe  anioły

ROZDZIAŁ DZIESIĄTY

Ekspresja twórcza

Dzieci Indygo, dzieci uzdolnionych, dzieci z ADD i ADHD, a takŜe u dorosłych posłańców światła
niemal zawsze prawa półkula mózgowa jest dominująca. Badania naukowe dotyczące krąŜenia krwi
i  aktywności  mózgowej  dzieci  z  ADHD  wykazały,  Ŝe  w  większym  stopniu  wykorzystują  one
ośrodek obrazowy mózgu niŜ ośrodek logiczny.
Oznacza to, Ŝe odbierają świat głównie za pośrednictwem prawej półkuli mózgu, która koncentruje
się na obrazach i uczuciach, a wiąŜe się z dziedzinami niewerbalnymi, takimi jak sztuka, muzyka,
matematyka, filozofia, psychologia i zdolności parapsychiczne. Ludzie z dominującą prawą półkulą
mózgu mogą zostać doskonałymi pisarzami i mówcami, pod warunkiem, Ŝe nauczą się przekładać
swe obrazy mentalne i silne uczucia na słowa.
Lewa półkula przeciwnie, bardziej koncentruje się na słowach, zaś osoby, u których ona dominuje,
z  naturalną  biegłością  posługują  się  gramatyką  i  słownictwem.  Osoba  z  dominującą  lewą  półkulą
jest zwykle uporządkowana i podporządkowuje się autorytetom (a nawet jest z tego zadowolona!).
Osoba  z  dominującą  prawą  półkulą  jest  intuicyjna  i  podporządkowuje  się  jedynie  „autorytetom
dobroczynnym" - i to tylko wtedy, gdy rozumie i ufa motywacjom i celom tych autorytetów. Uczy
się patrząc i osiąga lepsze wyniki dzięki wykorzystaniu wykresów, diagramów, slajdów i pokazów,
niŜ czytając lub słuchając wykładu.
PoniewaŜ  osoby  te  mają  tak  wyostrzone  zmysły,  łatwo  się  rozpraszają.  Słyszą  kaŜde  tyknięcie
szkolnego  zegara  i  wysoki  dźwięk  wydawany  przez  oświetlenie  fluorescencyjne.  Jeffrey  Freed,
metodyk  i  autor  ksiąŜki  Dzieci  o  dominującej  prawej  półkuli  mózgu  w  świecie  zdominowanym
przez  lewą  półkulę,  opisał  chłopca  o  imieniu  Herb, którego słuch był niewiarygodnie wyostrzony.
Jak  komuś  noszącemu  aparat  słuchowy  nastawiony  na  maksymalną  głośność,  wszystkie  dźwięki
wydawały  się  temu  chłopcu  przesadnie  głośne.  Kiedy  ktoś  mówił  do  niego  tonem  normalnej
rozmowy,  Herb  uwaŜał,  Ŝe  na  niego  krzyczy.  MoŜe  to  wyjaśniać,  dlaczego  Dzieci  Indygo
przyjmują postawę obronną, kiedy z nimi rozmawiasz.
Dzieci  Indygo  i  dorośli  posłańcy  światła  zwykle  słyszą  wysoki  dźwięk  w  jednym  uchu.  Jest  to
częstotliwość przesyłana przez ich przewodników i anioły, by im pomóc. Pomaga ona wynieść ich
emocje i myśli ponad zbiorową świadomość problemów. Dźwięk ten zawiera równieŜ zakodowane
informacje,  które  pobierane  są  w  sposób  niewerbalny.  (Przy  okazji,  jeśli  słyszysz  ten  dźwięk  i
przeszkadza  ci  to,  moŜesz  mentalnie  poprosić  swe  anioły,  by  go  ściszyły,  a  one  uczynią  to  z
radością).
Ci,  którzy  mają  problemy  ze  słuchem,  często  skarŜą  się,  Ŝe  ich  aparaty  słuchowe  są  dla  nich
bardziej  przekleństwem  niŜ  dobrodziejstwem.  Urządzenia  te  powodują,  Ŝe  słyszy  się  wszystko
naraz, a nie tylko wybrany dźwięk docelowy. W rezultacie wiele osób nie uŜywa swych aparatów.
Wolą  je  wyłączyć,  niŜ  pozwolić,  by  przytłoczył  je  hałas.  Zatem  na  spotkaniu  rodzinnym  te  osoby
mogą  sprawiać  wraŜenie  obojętnych  lub  nietowarzyskich.  W  rzeczywistości  jednak  po  prostu
niedosłyszą.
To  samo  dotyczy  Dzieci  Indygo,  które  przytłacza  ogrom  obrazów,  dźwięków  i  uczuć.  Wyłączają
się, wycofując się do swego wnętrza albo zachowując się w agresywny sposób.
Wizualne pomoce naukowe świetnie sprawdzają się w przypadku Dzieci Indygo. Cięcia budŜetowe
ograniczyły  zajęcia  ze  sztuki  w  wielu  szkołach,  ale  wielu  nauczycieli  aniołów  sięga  do  własnych
(często  ograniczonych)  kieszeni  i  płaci  za  akcesoria  plastyczne.  Jednak  niektórzy  nauczyciele  to
osoby o dominującej lewej półkuli mózgu.
Dzięki  temu  świetnie  radzili  sobie  w  szkole.  Takie  osoby  są  doskonale  zorganizowane,
przestrzegają  zasad  i  uwaŜnie  słuchają.  Często  zakładają,  Ŝe  inni  uczą  się  w  ten  sam  sposób  i  Ŝe
kaŜdy  chciałby  prowadzić  zorganizowane  Ŝycie.  Nie  zdają  sobie  sprawy  z  tego,  Ŝe  ich  metody  są
nieskuteczne w przypadku ludzi, którzy przetwarzają informacje wizualnie.

Głód kreatywności

Dzieci  Indygo  muszą  wyraŜać  swoją  potęŜną  energię.  Ćwiczenia  fizyczne  to  jeden  ze  sposobów
spuszczania  pary,  Ŝeby  nie  eksplodowały  jak  szybkowar.  Kreatywność  to  inny  waŜny  sposób.
Podczas  wielu  moich  sesji  anioły  sugerują,  Ŝeby  Dzieci  Indygo  podjęły  się  jakiegoś  rodzaju
twórczego przedsięwzięcia. MoŜe to być cokolwiek: tworzenie biŜuterii z paciorków, dekorowanie
pokoju,  fotografia,  taniec,  muzyka,  budowanie  zamków  z  piasku,  rysowanie  czy  twórcze
gotowanie.
Gabrielle  Zale,  prowadząca  terapię  przez  sztukę  i  muzykę,  pracuje  z  dziećmi  od  jedenastu  lat.  W
1995  roku  Gabrielle  otworzyła  sekcję  terapii  poprzez  sztukę  w  ramach  wyjazdowego  programu
terapeutycznego  dla  młodzieŜy  i  wspomina,  jak  pozytywnie  sztuka  wpłynęła  na  nastoletnich
uczestników:

Dzieci,  z  którymi  pracowałam  podczas  tego  wyjazdowego  programu
terapeutycznego, według wszelkich znanych dzisiaj kryteriów, były i są Dziećmi
Indygo.  Pomagając  im  wyraŜać  się  twórczo,  codziennie  widziałam  cuda,
których  doświadczały  te  dzieci,  tak  zaburzone,  Ŝe  nic  były  w  stanie
skoncentrować  się  choćby  na  kilka  minut.  Odkryłam,  Ŝe  jedyną  rzeczą,  jakiej
pragnęły nade wszystko, był spokój. Odkryłam takŜe, Ŝe bardziej niŜ cokolwiek
innego  potrzebne  im  było  odkrycie  skarbów ukrytych głęboko w ich wnętrzu i
wyraŜenie ich poprzez twórczość i wyobraźnię, śpiew, taniec, malowanie i grę
aktorską.  JuŜ  samo  to  zaczęło  całkowicie  zmieniać  ich  zachowanie.
Samodzielnie stworzyły i namalowały wszystkie rekwizyty do sztuki, którą dla nich
napisałam  o  wielu  wspaniałych  wodzach  indiańskich,  śpiewały  piękne  pieśni
ludowe i duchowe o pokoju i miłości. Nie spodziewałam się, Ŝe zaakceptują ten
rodzaj  muz/ki,  skoro  przyzwyczajone  były  do  heavy  metalu  i  hard  rocka,  ale
przekonałam się, Ŝe kaŜde z nich szczerze śpiewało i tańczyło.
Zaczęłam  teŜ  zauwaŜać,  Ŝe  stają  się  odpowiedzialni  i  godni  zaufania,  kiedy
powierzyłam  im  opiekę  nad  drogim  sprzętem  i  rekwizytami.  Przyjęły  tę
odpowiedzialność z radością i entuzjazmem, poniewaŜ okazałam im zaufanie
Kierownik ośrodka pytał mnie, czy stałam się Pollyanną, bo nigdy nie mówiłam
niczego  złego  o  tych  dzieciach.  Odparłam,  Ŝe  mam  nadzieję,  Ŝe  jestem
Pollyanną,  bo  jak  słyszałam,  Mariannę  Williamson  powiedziała  kiedyś:
„Pollyanną była cudotwórczy nią". Widziała w innych to, co w nich najlepsze i
to samo od nich otrzymywała.
Odkryłam,  Ŝe Dzieci Indygo odpowiadają na prawdę i nienawidzą kłamstw w
naszym  systemie.  Nic  przekraczam  bardzo  wyraźnych  granic,  ale  zawsze  teŜ
okazuję empatię i współczucie. UwaŜam, Ŝe te dzieci szanują i reagują na tego
rodzaju  karcenie  i  kontrolę.  Jeśli  energia  Dzieci  Indygo  nie  koncentruje  się  na
czymś  pozytywnym,  moŜe  być  wykorzystywana  w  bardzo  negatywny,
destrukcyjny  sposób,  i  to  właśnie  dzieje  się  obecnie  w  naszych  szkołach.
Przekonałam  się,  Ŝe  we  wszystkich  Dzieciach  Indygo  zachodzi  całkowita
zmiana,  kiedy  wykorzystują  swoją  kreatywność  i  wyobraźnię.  Stają  się
zaabsorbowane  i  nieskrępowane.  Wyzbywają  się  prawie  całej,  jeśli  nie  całej,
kapryśności  i  są  szczere  w  tym,  co  robią.  Stają  się  pełne  współczucia  i
wewnętrznego

poczucia

współdziałania

grupie.

Właśnie

zaobserwowałam we wszystkich projektach, którymi kierowałam.

Dawn,  która  jest  Dzieckiem  Indygo,  mówi,  Ŝe  ekspresja  twórcza  kaŜdego  rodzaju,  a  szczególnie
malowanie i słuchanie muzyki, wprawia ją w dobry nastrój. Twierdzi, Ŝe kiedy wyraŜa się twórczo,
jej energia płynie w sposób bardzo dla niej przyjemny.
Jak  wspomniałam  juŜ  wcześniej,  Dzieci  Indygo  wydają  się  potrzebować  większej  stymulacji  niŜ
inne  dzieci.  Być  moŜe  wynika  to  stąd,  Ŝe  Indygo  mają  do  spełnienia  trudną  misję.  Jednak
niezaleŜnie od przyczyn, Dzieci Indygo potrzebują zdrowych źródeł stymulacji, takich jak muzyka,

ogrodnictwo, joga, śpiew, taniec i tak dalej. Jeśli Dzieci Indygo nie mogą wyraŜać swej
kreatywności i nie są im dostępne inne zdrowe bodźce, zwykle tworzą własną formę stymulacji.
Stąd teŜ mogą się źle zachowywać, Ŝeby ściągnąć na siebie uwagę albo dramatyzować, co sprawia,
Ŝe czują się kimś wyjątkowym.

Jak uczą się Dzieci Indygo

Osoby z dominującą prawą półkulą mózgu, takie jak Dzieci Indy-go i dorośli posłańcy światła,
więcej uczą się dzięki temu, co widzą, niŜ dzięki temu, co słyszą. Mariannę powiedziała mi, Ŝe jej
syn Indygo, Brad, nie radził sobie zbyt dobrze w szkole, dopóki w końcu nie zrozumiała jego
wizualnego sposobu uczenia się. Wspomina:

Próbował uczyć się ortografii Fonetycznie i powtarzając lub przepisując wyrazy.
Ale niezaleŜnie od tego, jak bardzo się starał, na testach z ortografii nie udało
mu się zdobyć lepszej oceny niŜ dostateczna. W końcu zaczęłam rozmawiać z
Bradem  o  tym,  jak  przetwarza  informacje.  Niemal  przypadkowo  odkryłam,  Ŝe
kiedy  Drad  chce  coś  zapamiętać,  „widzi"  wspomnienie  okiem  umysłu.  To
poddało  mi  pewien  pomysł.  Zamiast  pomagać  Bradowi  nauczyć  się
zapamiętywać, zaczęłam uczyć go zapamiętywania wyglądu poszczególnych
wyrazów.  Rezultaty  okazały  się  zdumiewające!  JuŜ  na  następnym  teście  z
ortografii Brad zdobył 100 procent punktów, bardzo podniosło go to na duchu.
Teraz  stosuje  ten  sam  rodzaj  zapamiętywania  wizualnego,  ucząc  się
matematyki,  historii  i  wiedzy  o  społeczeństwie.  Po  prostu  przenosi  wszystko,  co
ma  zapamiętać,  do  swojej  pamięci  wizualnej.  Później,  podczas  szkolnych
testów,  Brad  zamyka  tylko  oczy  i  „odczytuje"  materiał  z  obrazów  w  swym
umyśle.

Mariannę  powiedziała  mi  teŜ,  Ŝe  jest  w  trakcie  przenoszenia  Brada  do  szkoły,  która  bierze  pod
uwagę  róŜne  sposoby  uczenia  się  dzieci.  Większość  szkół  tradycyjnych  i  publicznych  stosuje
linearne  podejście  do  nauczania,  odwołujące  się  do  aktywności  lewej  półkuli  mózgu,  więc  być
moŜe będziesz musiał trochę poszukać, zanim znajdziesz szkołę, w której uznaje się, Ŝe ADHD jest
w  rzeczywistości  wskazówką,  Ŝe  dziecko  o  dominującej  prawej  półkuli  uczy  się  w  szkole,  gdzie
preferuje się uczniów o dominującej lewej półkuli.
Podobnie jak Mariannę, moŜesz określić sposób uczenia się swego dziecka, zadając mu pytania na
temat tego, jak zapamiętuje i myśli. Oto kilka przykładów:

Kiedy widzisz, Ŝe dziecko jest rozmarzone, delikatnie poproś, by ci powiedziało, o czym myśli.
Zapytaj, czy przede wszystkim widzi swoje marzenia, czy teŜ koncentruje się na myślach. Marzenia
ukierunkowane na wizje bądź uczucia wskazują na myślenie typowe dla prawej półkuli.

Gdy  obejrzysz  ze  swym  dzieckiem  jakiś  film  albo  program  telewizyjny,  zapytaj:  „Co  ci  się
najbardziej podobało?" Zaobserwuj, na podstawie jego odpowiedzi, czy bardziej zwracało uwagę na
wygląd  aktorów  i  filmu  (styl  prawej  półkuli),  uczucia,  jakie  wzbudzał  w  nim  film  (styl  prawej
półkuli),  przesłanie  zawarte  w  filmie  (styl  lewej  półkuli),  czy  tego,  czego  się  nauczyło  (styl  lewej
półkuli).

Jeśli odkryjesz, Ŝe u twojego Dziecka Indygo dominuje prawa półkula, twoim zadaniem będzie
pomóc mu rozwinąć wrodzoną pamięć fotograficzną. Pamiętaj, Ŝeby wzmacniać w nim
przekonanie, iŜ posiada szczególny dar i Ŝe jego ukierunkowanie na obraz to wyjątkowe narzędzie,
które pomoŜe mu odnieść sukces w wielu dziedzinach Ŝycia.

ADHD czy kreatywność?

W ksiąŜce Dzieci Indygo napisałam o podobieństwach między dziećmi utalentowanymi i
twórczymi, a tymi, które określa się jako cierpiące na ADHD. Mnie uznano w dzieciństwie za

„utalentowaną", zapisano na oddzielne zajęcia i „przeskoczyłam" jedną klasę. Bardzo się cieszę, Ŝe
wtedy nie mówiło się jeszcze o ADHD, bo zamiast zaawansowanych zajęć, mogłabym dostać leki.
Te  zajęcia  przyniosły  mi  poczucie  głębokiego  spełnienia.  Nauczyciele  zawsze  prowadzili  lekcje,
zabawy  i  zajęcia,  które  prowokowały  nas  do  twórczego  myślenia.  Graliśmy  w  klasie  w  róŜne  gry
słowne, co uczyło nas umiejętności Ŝycia w grupie. Bardzo polecam poddanie twoich Dzieci Indygo
badaniom  określającym  ich  kreatywność  i  uzdolnienia,  nawet  jeśli  ich  oceny  nie  sugerują  takiej
moŜliwości. Wiele Dzieci Indygo, które są znudzone w zwykłych klasach, ujawnia swe wyjątkowe
cechy, kiedy program nauczania dostosowany jest do ich zdolności.
Dr  Bonnie  Cramond  szczegółowo  badała  podobieństwa  między  dziećmi  o  wysokim  stopniu
kreatywności i tymi, które określane są jako cierpiące na ADHD. Dr Cramond cytuje badania dzieci
ze  zdiagnozowanym  ADHD,  na  podstawie  których  naukowcy  stwierdzili,  Ŝe  połowa  z  nich
uzyskała  wyniki  powyŜej  70  procent  w  skali  kreatywności.  Natomiast  32  procent  dzieci  ze
zdiagnozowanym  ADHD  uzyskało  wyniki  powyŜej  90  procent.  Niestety,  bardzo  niewielu
psychologów  i  psychiatrów  uwzględnia  kryterium  „uzdolnień"  podczas  diagnozowania  zachowań
ADHD bądź ADD.
Cramond dotarła do badań naukowych, które wykazały, Ŝe obie grupy (dzieci niezwykle kreatywne
oraz cierpiące na ADHD) są:

• Skłonne do zachowań problematycznych, których celem jest zwrócenie na siebie uwagi na

forum klasy.

• Niedoceniane przez nauczycieli w takim stopniu jak dzieci mniej konfliktowe.
• Skłonne do zachowań, mających na celu poszukiwanie ekscytacji bądź sensacji. Naukowcy

uwaŜają,  Ŝe  poszukiwanie  sensacji  moŜe  skłonić  twórczą  osobę  do  odkrywania  nowych
doświadczeń,  które  włączają  one  w  swoje  pomysły  i  wynalazki.  Co  więcej,  podejmowanie
ryzyka  (podobne  do  poszukiwania  sensacji)  wiąŜe  się  z  sukcesem  w  biznesie  i  kwestiach
finansowych.  Ta  cecha  moŜe  teŜ  wyjaśniać,  dlaczego  Dzieci  Indygo  łatwo ulegają znudzeniu,
kiedy „chwytają" to, czego ktoś je uczy.

• Skłonne do „nieuwaŜności". Marzą, myślą o nowych ideach i kierują uwagę na wewnętrzne i

duchowe przewodnictwo, a wyłączają się z rozmów lub czynności, które nie są zgodne z ich
pasją.

• Znane z wykazywania wysokiego poziomu „nadmiernej ekscytacji" albo tendencji do wiercenia

się i nadpobudliwości.

• Często zapalczywe i miewają wybuchy gniewu.
• Często skrępowane w sytuacjach towarzyskich. Mogą być nieśmiałe, nastawione defensywnie

bądź teŜ powściągliwe, poniewaŜ czują się inne, a łatwiej jest być samotnym niŜ stać się
przedmiotem kpin.

Dr Cramond podsumowała: „Być moŜe tym, co odróŜnia osoby, korzystające ze swej umiejętności
tworzenia od osób problematycznych i bezproduktywnych, jest talent i sposobność wyraŜania
swych energii i idei dzięki ich kreatywności". Zatem najwaŜniejsze jest umoŜliwienie swoim
Dzieciom Indygo twórczego wyraŜania siebie i udzielanie im wsparcia w obliczu ich „inności".
Dziecko Indygo, Dawn, powiedziało:

Ekspresja twórcza jest naprawdę waŜna w wyraŜaniu głębi swych uczuć. Kiedy
tylko moŜesz, rysuj albo maluj coś - nawet jeśli będą to tylko kreski. Oprócz
ciebie, nikt tego nie będzie oglądał. Napisz wiersz albo list do kogoś, z kim
pragniesz porozmawiać. PomoŜe ci to przepracować pewne sprawy w swoim
Ŝyciu. Codziennie musisz robić coś twórczego, Ŝeby coś uwolnić Inaczej będzie
się to kumulowało, a w końcu eksploduje.

ROZDZIAŁ JEDENASTY

Co Dzieci Indygo chcą nam powiedzieć

Większość  ksiąŜek,  które  przeglądałam,  szukając  informacji  na temat ADD, ADHD i trudności w
uczeniu się zawierała świetne materiały napisane przez naukowców i lekarzy. W wielu publikacjach
występowało  mnóstwo  opisów  róŜnych  przypadków,  jednak  zaskakujące  było  to,  Ŝe  w  niewielu
ksiąŜkach znalazły się materiały pochodzące bezpośrednio od dzieci.
Postanowiłam zatem zamieścić w swojej ksiąŜce myśli Dzieci Indygo. Poprosiłam moją pasierbicę
Indygo,  Nicole,  Ŝeby  przeprowadziła  kilka  rozmów.  Wiedziałam,  Ŝe  Dzieciom  Indygo  łatwiej
przyjdzie podzielić się swoimi prawdziwymi uczuciami, jeśli będą rozmawiać ze swoją rówieśnicą.
W  rozmowach  z  Dziećmi  Indygo,  pochodzącymi  z  róŜnych  środowisk  i  w  róŜnym  wieku,  Nicole
zadawała  pytanie:  „Co  chciałbyś  powiedzieć  dorosłym,  co  pomogłoby  poprawić  nasze  wzajemne
relacje  z  nimi?"  Dzieci  Indygo  z  zadowoleniem  powitały  tę  okazję,  Ŝeby  się  wypowiedzieć  i  coś
przekazać. Oto ich mądre słowa, z których wszyscy moŜemy uczyć się i odnieść korzyści:

Alec (lat 21)

P: Co chciałbyś powiedzieć dorosłym, Ŝeby polepszyć ich relacje z dziećmi?
O: Powiedziałbym im, Ŝe są rzeczy, które potrafimy robić my, młodzi ludzie. Dorośli myślą, Ŝe ze
względu  na  swoje  doświadczenie  wiedzą  lepiej.  NiewaŜne  jak  długo  coś  robisz,  waŜne  co  robisz.
Nie mówię, Ŝe wszyscy dorośli się mylą, ale nie zawsze wiedzą, jak coś zrobić. Powinni pozwolić
nam  uczyć  się  z  naszych  własnych  doświadczeń,  a  nie  z  ich  słów.  Powinni  pozwalać  nam
podejmować  decyzje,  bo  nie  będziemy  umieć  podejmować  dobrych  decyzji,  jeśli  będą  robić  to  za
nas.
P: Co zmieniłbyś w zachowaniu dorosłych?
O:  Powinni  być  bardziej  elastyczni.  Znam  wielu  dorosłych,  którzy  uwaŜają,  Ŝe  tak  to  juŜ  jest.
UwaŜają,  Ŝe  to,  jak  czują  i  co  robią,  jest  oczywiste  dla  wszystkich  i  grzęzną  w  tym  przekonaniu.
Powinni  sobie  uświadomić,  Ŝe  jeśli  nie  czują  się  z  jakiegoś  powodu  szczęśliwi, mogą to zmienić.
Widzę  wielu  ludzi,  którzy  ugrzęźli  w  pracy,  której  tak  naprawdę  nie  lubią,  nie  dbają  o  siebie,  a
potem zastanawiają się, dlaczego nie czują się zadowoleni. Mogą lepiej o siebie dbać, lepiej jadać i
znaleźć  sobie  pracę,  którą  będą  lubić.  Nie  chcą  się  jednak  zmienić,  poniewaŜ  od  dawna  robią  to
samo i trudno im przełamać swój schemat. To nawyk. Robią to od bardzo dawna, dlatego nabrali w
tym takiej wprawy.
P: Jakich wartości nauczyli cię twoi rodzice?
O: Szacunku do innych ludzi i ich własności. Troszczenia się o siebie. Robienia najlepiej jak tylko
potrafię tego, co robię, robienia tego, co chcę robić i robienia tego dobrze.
P: Co ty chciałbyś przekazać dorosłym?
O: Pozwólcie dzieciom podejmować decyzje do pewnego stopnia. Kary nie pomogą. Wyjaśniajcie
im  -  nie  krzyczcie  na  nie  ani  nie  dawajcie  im  klapsa.  Pozwólcie  im  ćwiczyć  podejmowanie
samodzielnych decyzji, poniewaŜ to one będą musiały podejmować swoje decyzje, kiedy dorosną.
Jeśli nie przećwiczą tego w młodości, będą później podejmowały głupie decyzje. Znam wiele dzie-
ci,  których  rodzice  byli  bardzo  surowi,  a  gdy  tylko  wyprowadziły  się  one  z  domu,  zaczęły  robić
idiotyczne  rzeczy  i  krzywdziły  same  siebie,  bo  nie  miały  wypracowanych  umiejętności
podejmowania decyzji.
P: Jakie błędne przekonania Ŝywią na twój temat dorośli?
O: Moi dziadkowie uwaŜają, Ŝe nie wiem, co jest dla mnie dobre. Chcą, Ŝebym chodził do szkoły i
sądzą,  Ŝe  muszę  uzyskać  wykształcenie.  Ale  czasy  się  zmieniły.  Oni  mają  siedemdziesiąt  lat.  JuŜ
nie trzeba chodzić regularnie do szkoły. Ludzie są teraz inni, a system szkolnictwa nie zmienił się
tak bardzo, Ŝeby zaspokajać ich potrzeby. Nie sądzę, Ŝeby konieczne było uczenie się czegoś, co cię
nie interesuje. WaŜną częścią kształcenia jest robienie tego, co chce się robić.

Dawn (lat 20)

P: Co chciałabyś powiedzieć dorosłym, Ŝeby łatwiej było dojść z nimi do porozumienia?
O:  Muszą  przestać  pokładać  w  dzieciach  tyle  oczekiwań  i  pozwalać  im  naturalnie  się  rozwijać,
zamiast na siłę wtłaczać je w jakiś system.
P: Co zmieniłabyś w zachowaniu dorosłych?
O:  Sądzę,  Ŝe  większość  dorosłych  zanadto  koncentruje  się  na  pieniądzach,  co  pochłania  całe  ich
Ŝycie i dlatego nie zwracają uwagi na kwestie, które mają tuŜ przed nosem, jak na przykład rodzina.
Zamiast spędzać czas ze swoją rodziną, wolą zarabiać pieniądze, a to jest naprawdę smutne.
P: Pod jakim względem dorośli nie rozumieją młodzieŜy?
O:  Jednym  z  ich  błędnych  przekonań  jest  to,  Ŝe  wszyscy  jesteśmy  straconym,  zagubionym
pokoleniem  i  nie  mamy  Ŝadnego  celu.  Nasłuchałam  się  tego  i  wcale  w  to  nie  wierzę.  Niektóre
dzieciaki  są  naprawdę  niesamowite  i  one  będą  zmieniać  świat.  Wydaje  się,  Ŝe  dorośli  nie  są  tego
świadomi. Oni najwyraźniej uwaŜają, Ŝe jesteśmy leniwi i brakuje nam zapału.
P: W jaki sposób twoi rodzice wpłynęli na ciebie i to, kim obecnie jesteś?
O:  Moi  rodzice  nauczyli  mnie  bardzo  wiele.  Są  moimi  najlepszymi  przyjaciółmi  na  świecie.
Nauczyli  mnie  bardzo  wiele  przede  wszystkim  na  temat  związków,  poniewaŜ  jako  rodzice  oboje
kochali mnie jednakowo i poświęcali mi tyle swej energii, ile było trzeba. To, Ŝe miałam w swoim
Ŝyciu  dwie  takie  siły,  sprawiło,  Ŝe  teraz  czuję  się  pełną  osobą.  Mam tak wielu przyjaciół, których
nie  łączy  tego  rodzaju  związek  z  ich  rodzicami  i  widzę  wpływ,  jaki  to  na  nich  wywiera,  a  takŜe
wynikające stąd pewne braki w ich Ŝyciu. Moi rodzice wywarli olbrzymi wpływ na moje Ŝycie. W
zasadzie pomogli mi uformować podstawy mnie samej. Dzięki nim mogę swobodnie być sobą.
P: Co przez to rozumiesz?
O:  Niewielu  rodziców  godzi  się  z  myślą,  Ŝe  nie  idziesz  na  studia  i  nie  próbuje  zmusić  cię  do
robienia czegoś, co uwaŜają za właściwe dla ciebie, zamiast tego, co sama chciałabyś robić. Myślę,
Ŝe to było naprawdę coś - czuć otuchę i wiedzieć, Ŝe wierzą we mnie tak bardzo, Ŝe wiedzą, iŜ nie
było mi to potrzebne, i Ŝe potrafię poradzić sobie w Ŝyciu.
P: Nie planowali ci Ŝycia?
O: Właśnie. Stykam się z tym tak często w przypadku jednej z moich przyjaciółek. Jest wspaniałą i
twórczą artystką. Nie lubi zajmować się tym całym przyziemnym chłamem. Jej rodzice zmusili ją,
Ŝeby poszła do college'u, skończyła go i uzyskała tytuł naukowy, bo tak właśnie powinno się robić.
A  teraz  mówią  jej:  „Powinnaś  zdobyć  uprawnienia  do  nauczania,  bo  trzeba  mieć  się  na  czym
oprzeć". Wydaje mi się to takie smutne! Gdybym obejrzała obrazy swojej córki i stwierdziła, Ŝe są
tak niezwykłe, zachęcałabym ją i w pełni wspierała we wszystkim, co tylko chciałaby z tym zrobić.
W końcu kiedy ma się tego rodzaju pasję, nie da się jej powstrzymać. Nie moŜna jej kontrolować, a
zmuszanie się do robienia czegoś, czego nie chcesz robić, jest dla mnie czymś sztucznym. Po prostu
nie rozumiem, dlaczego ktoś miałby wywierać na swoje dzieci presję oczekiwań i zmuszać je do ich
spełniania.  Dlatego  tak  bardzo  wdzięczna  jestem  swoim  rodzicom,  Ŝe  nigdy  mi  tego  nie  zrobili.
Było to dla mnie bardzo waŜne.
P: Jakiego rodzaju oczekiwania rodzice pokładają w swoich dzieciach?
O: Sądzę, Ŝe w mojej grupie wiekowej, a takŜe w społeczeństwie w ogóle, wiele oczekiwań dotyczy
college'u,  przy  czym  Ŝywią  je  nie  tylko  rodzice.  Sądzę  jednak,  Ŝe  presja  rodzicielska  bierze  swój
początek  w  społeczeństwie  i  jego  normach  mówiących,  co  kaŜdy  powinien  robić.  „Musisz  przez
cztery  lata  uczyć  się  w  college'u  i  zdobyć  tytuł  naukowy.  Potem  moŜesz  znaleźć  dobrą  pracę,  za-
rabiać 50 tysięcy, co rano jeździć dwie godziny do pracy i być nieszczęśliwym". Nie chcę martwić
się  o  pieniądze,  ale  jeśli  nie  będę  ich  miała  dość  duŜo,  będę  starała  się  ze  wszystkich  sił  nie
przejmować  się  tym  i  po  prostu  być  szczęśliwą,  robiąc  to,  co  chcę,  zamiast  zajmować  się  pracą,
której nie chcę wykonywać.
P: Czy ty chciałabyś przekazać coś dorosłym?
O: Szczególnie rodzicom, Ŝeby dbali o bardzo czynny i pełen rozmów związek ze swymi dziećmi.

Starajcie się naprawdę słuchać tego, co mówią wam dzieci, zamiast wmawiać im, Ŝe wasze opinie
są  słuszne.  Gdyby  tak  się  stało,  wszyscy  w  tej  relacji  byliby  znacznie  szczęśliwsi.  Tym  światem
rządzą  pieniądze,  ale  nie  pozwólcie,  Ŝeby  rządziły  teŜ  wami.  Niech  wasza  rodzina  będzie
waŜniejsza  niŜ  pieniądze.  Moim  zdaniem  wasze  wzajemne  relacje  są  najistotniejszą  rzeczą  na
świecie;  wszystko  inne  jest  drugorzędne.  Relacje  z  samym  sobą,  swoją  rodziną  i  przyjaciółmi
powinny mieć pierwszeństwo przed wszystkim innym.

Elizabeth (lat 16)

P: Co chciałabyś powiedzieć dorosłym, Ŝeby łatwiej było dojść z nimi do porozumienia?
O:  śeby  nie  starali  się  tak  bardzo  wszystkiego  kontrolować  i  pozwalali  dzieciom  uczyć  się
samodzielnie.
P: Dlaczego dzieci muszą uczyć się samodzielnie?
O:  Łatwiej  jest  mówić,  niŜ  coś  zrobić,  więc  jeśli  sam  zdobędziesz  doświadczenie,  to  będzie  ono
miało większy wpływ na ciebie, niŜ wtedy, gdy ktoś tylko ci o nim opowie.
P: Co twoim zdaniem dorośli robią źle?
O:  Nie  pozwalają  dzieciom  zdobywać  własnych  doświadczeń.  Za  bardzo  oceniają  przyjaciół.
Pierwsze  wraŜenie  nie  zawsze  jest  najlepsze,  bo  nie  ukazuje  osoby  taką,  jaką  naprawdę  jest.
Przykładem jest ktoś, kto ubiera się inaczej, a kogo ocenia się na podstawie wyglądu.
P: W jaki sposób twoi rodzice wpłynęli na to, kim obecnie jesteś?
O: Myślę, Ŝe pod kaŜdym względem. Dlatego właśnie tak waŜne jest, Ŝeby rodzice wiedzieli pewne
rzeczy  o  swoich  dzieciach.  Rodzice  są  ludźmi,  z  którymi  dzieci  przebywają  przez  cały  czas,  więc
bardzo  waŜne  jest,  by  byli  wobec  siebie  otwarci  i  szczerzy.  Nie  powinni  przesadnie  narzucać
swoich  opinii,  ale  teŜ  i  uczyć  waŜnych  wartości.  Niektóre  z  tych  wartości  to  przyjaźń,  zaufanie  i
odpowiedzialność. WaŜne, by rodzice dawali swoim dzieciom przykład, a nie tylko mówili im, co
mają robić.
P: Czy ty chciałabyś przekazać coś dorosłym?
O:  Gdybym  mogła,  sprawiłabym,  Ŝeby  zamienili  się  miejscami  i  przekonali  się,  jak  to  jest  być
dzieckiem, bo wydaje się, Ŝe juŜ o tym zapomnieli. Karząc nas albo nie pozwalając robić pewnych
rzeczy, wydaje się, jakby nie pamiętali, jak bardzo wpływało to na nich samych, gdy doświadczali
tego ze strony swoich rodziców.

Adam (lat 14)

P: Co chciałbyś powiedzieć dorosłym, Ŝeby dzieciom w twoim wieku łatwiej było dojść z nimi do
porozumienia?
O: śe nie zawsze mają rację. Myślę, Ŝe dorośli są zadufani w sobie, są uparci i nawet jeśli uwaŜają,
Ŝe mam rację, nie przyznają tego, bo mam jedną trzecią ich lat.
P: Dlaczego nie chcą przyznać, Ŝe się mylą?
O: Nie chciałbym przyznać racji trzylatkowi - prawdopodobnie tak to dla nich wygląda.
P: W czym mogłoby pomóc ich przyznanie się, Ŝe się mylą?
O: Łatwiej byłoby z nimi rozmawiać.
P: Jakie błędne przekonania dorośli Ŝywią na temat twojej grupy wiekowej?
O: śe nie panujemy nad sobą, jesteśmy pomyleni i tak głupi, Ŝe moŜemy zrobić, co nam wpadnie
do  głowy.  Takie  stereotypowe  szufladkowanie  ludzi  jest  niesprawiedliwe.  W  niektórych  przy-
padkach  to  prawda,  ale  nie  moŜna  tak  traktować  kogoś  tylko  dlatego,  Ŝe  taka  jest  połowa  osób,
skoro  druga  połowa  taka  nie  jest.  Wiem,  Ŝe  dzieciaki  są  znacznie  bardziej  zwariowane  niŜ  inni
ludzie, ale porównywanie ich z dorosłymi jest niesprawiedliwe, bo dorośli Ŝyją juŜ znacznie dłuŜej i
wiedzą więcej.
P: Czy ty chciałbyś przekazać coś dorosłym?
O: śeby nas szanowali i nie szufladkowali nastolatków i dzieci jako osoby gorsze.
P: Dlaczego sądzisz, Ŝe uwaŜają nastolatków za gorszych?

O:  Wydaje  się,  Ŝe  dorośli  uwaŜają,  Ŝe  znają  wszystkie  odpowiedzi.  Przez  większość  czasu
stosowałem  się  do  tej  zasady,  teraz  jednak  zaczynam  bardziej  ją  kwestionować  -  ogólnie  pojęte
systemy - i znajduję w nich wady. Wiem, Ŝe się nie zmienią. Na przykład system szkolnictwa. Nie
podoba  mi  się.  Wolałbym  usłyszeć,  co  myślą  uczniowie,  zamiast  słuchać  czyjegoś  wykładu.
Dyskusje byłyby znacznie lepsze. W swoim dalszym Ŝyciu będziemy się uczyć od rówieśników, a
nauczyciel  mógłby  brać  udział  w  dyskusji,  ale  mam  dosyć  słuchania  jakiegoś  nauczyciela  przez
cały czas, dzień w dzień.
P: Czy w ten sposób się uczysz?
O:  Tak,  ale  to  tylko  bezmyślne  powtarzanie wiedzy, której juŜ się nauczyłem, więc to bezcelowe.
Łatwo  jest  dostać  najwyŜszą  ocenę  z  testu,  bo  wystarczy  tylko  zapamiętać  to,  co  powiedział
nauczyciel,  co  nie  jest  wcale  trudne.  UwaŜam  teŜ,  Ŝe  jesteśmy  karceni  za  popełnianie  błędów,  a
przecieŜ błędy to najlepszy sposób nauki.
P: Co proponowałbyś zmienić?
O:  Myślę,  Ŝe  wszyscy  powinni  siedzieć  wokół  stołu  i  prowadzić  dyskusję  na  temat,  którego  się
uczymy,  a  nie  słuchać  czyjegoś  wykładu.  Znam  dzieci,  które  wtedy  zasypiają,  zresztą  ja  sam  teŜ
robię  się  senny  na  niektórych lekcjach. MoŜna schować się gdzieś z tyłu klasy i tak właśnie lubię
robić, bo takie lekcje mnie nudzą. Jeśli prowadzi się dyskusję, wszyscy patrzą na siebie nawzajem i
trzeba brać w niej udział, więc nie moŜna usiąść gdzieś z tyłu i się przyczaić.
P: Co zmieniłbyś w zachowaniu dorosłych?
O:  śeby  mieli  więcej  akceptacji  dla  dorastających  dzieci,  bo  teraz  nasz  świat  przechodzi  od
przemysłu do technologii. Widać to w przypadku wszystkich tych dwudziestolatków zarabiających
miliony dolarów. Myślę, Ŝe niektórzy rodzice uczą się od swoich dzieci obsługi komputera i sądzę,
Ŝe  to  nowe  pokolenie  wie  na  ten  temat  więcej,  a  jeśli  ludzie  ze  starszego  pokolenia  nie  pozwolą,
byśmy ich czegoś nauczyli, zostaną daleko w tyle za nami.

Chris (lat 20)

P: Co chciałbyś powiedzieć dorosłym, Ŝeby łatwiej ci było dojść z nimi do porozumienia?
O: Chciałbym, Ŝeby nie traktowali Ŝycia tak bardzo powaŜnie. Powinni się lepiej bawić.
P: Czy chciałbyś przekazać coś dorosłym, dzięki czemu Ŝyłoby ci się z nimi lepiej?
O: śeby dbali o swoje ciała i często uprawiali jogę.
P: Czy dorośli Ŝywią jakieś błędne przekonania na temat ciebie i innych osób z twojej grupy
wiekowej?
O: śe nie wiemy, o czym mówimy. My jednak wiemy znacznie więcej, niŜ ludziom się wydaje.
Wydaje się jednak, Ŝe dorośli stają się coraz bardziej świadomi i otwarci, z czego bardzo się cieszę.

David (lat 21)

P: Co chciałbyś powiedzieć dorosłym, Ŝeby łatwiej ci było dojść z nimi do porozumienia?
O: Osobiście nie mam Ŝadnych problemów z dorosłymi. UwaŜam jednak, Ŝe istnieje ogólny
problem dotyczący tego, w jaki sposób dorośli „prowadzą za rączkę" swoje dzieci i jak je chronią,
nie pozwalając im na samodzielne odkrywanie świata. A przecieŜ w ten sposób uczymy się
najlepiej. Tak właśnie ja nauczyłem się wielu rzeczy – samodzielnie do nich dochodząc. Jeśli ktoś
prowadzi cię za rękę przez cały czas, nie moŜesz się niczego nauczyć.

Nicole (lat 21)

P: Co chciałabyś powiedzieć dorosłym, Ŝeby łatwiej było dojść z nimi do porozumienia?
O: śeby było im łatwiej dojść do porozumienia ze mną, musieliby najpierw pozbyć się swoich
uprzedzeń co do mojego wieku. Zamiast patrzeć na mnie jak na dwudziestojednolatkę, która nie ma
o niczym pojęcia, a tak właśnie robią, powinni spojrzeć na mnie jak na człowieka. Powinni teŜ być
otwarci, moŜe nawet na to, czego mogą się nauczyć ode mnie, zamiast zamykać się tylko dlatego,

Ŝe jestem młoda i, jak uwaŜają, o niczym nie mam pojęcia.
P: Gdybyś mogła, co zmieniłabyś w zachowaniu dorosłych?
O: Chciałabym, Ŝeby byli bardziej otwarci na zmiany. Jeśli nie czują się dobrze, niech nie obwiniają
o to swego wieku. „Och, poczekaj, aŜ będziesz miała tyle lat, co ja", słyszę co chwila. No i proszę,
mają  pięćdziesiąt  lat,  a  mówią,  jakby  juŜ  gotowali  się  na  śmierć  i  nie  mieli  odwrotu.  Chciałabym
takŜe, Ŝeby dorośli byli bardziej otwarci na uczenie się. Kiedy osiągają pewien wiek, wydaje im się,
Ŝe  juŜ  się  wszystkiego  nauczyli.  Przede  wszystkim  chciałabym  więc  ujrzeć,  jak  zmieniają  się  ich
ograniczone postawy.
P: W jaki sposób twoi rodzice wpłynęli na to, kim obecnie jesteś?
O:  Zdecydowanie  wywarli  wpływ  na  to,  kim  jestem.  NajwaŜniejsze,  za  co  chciałabym  im
podziękować,  to  wolność,  którą  mnie  obdarzyli.  Pozwolili  mi  być  osobą,  jaką  chcę  być  i  dzięki
temu  ich  lubię.  Dzięki  temu  nie  chciałam  buntować  się  przeciwko  nim  i  mogłam  cieszyć  się  ich
towarzystwem.  Obserwuję  zachowanie  mamy,  a  później  sama  przyłapuję  się  na  tym,  Ŝe  postępuję
tak  samo.  A  co  do  taty,  wiem,  Ŝe  jestem  do  niego  bardzo  podobna.  Mam  nadzieję,  Ŝe  rodzice
wiedzą,  jak  bardzo  ich  dzieci  będą  do  nich  podobne.  Ale  dzieci  są  mądrzejsze  niŜ  to  się  wydaje
dorosłym. Nie będą takie, jakimi kaŜą im być rodzice; będą takie, jak ich rodzice pokaŜą im swoim
zachowaniem.
P: Czy ty chciałabyś przekazać coś dorosłym?
O:  Dajcie  dzieciom  wolność.  Nie  pozwólcie  im  zrobić  sobie  krzywdy,  ale  nie  kontrolujcie  ich
przesadnie, bo nie moŜna kontrolować Ŝadnej istoty ludzkiej. Nigdy nie mówcie swoim dzieciom:
„Gdyby  nie  ja,  nie  byłoby  cię  tutaj".  To  wy  zdecydowaliście  się  mieć  dzieci,  więc  powinniście
traktować  je  jak  cudowne  stworzenia,  którymi  są.  Poświęcajcie  więcej  uwagi  swoim  dzieciom.
KaŜdy,  kogo znam, kto jest niezwykle wraŜliwy, a czasem irytujący, jest taki, bo jego rodzice nie
poświęcali  mu  uwagi.  Dzieci  pragną  więcej  uwagi.  Znam  teŜ  inne  osoby,  którym  rodzice  dawali
wiele  miłości  i  uwagi,  i  które  zawsze  czuły  się  chciane,  dzięki  czemu  są  teraz  bardziej  dojrzałe  i
łagodnie płyną z nurtem Ŝycia. Dorośli, nie zapominajcie o swoim dzieciństwie. Nie zapominajcie o
tych  wszystkich  rzeczach,  które  robiliście,  kiedy  byliście  młodzi.  Nawet  jeśli  wy  sami  juŜ  ich  nie
potrzebujecie,  wasze  dzieci  muszą  sobie  z  nimi  radzić.  To  tylko  pewien  proces  w  Ŝyciu.  Jeśli
pozbawicie  swe  dzieci  moŜliwości  doświadczeń,  pozbawicie  je  takŜe  ich  dzieciństwa  i  będą
musiały  przechodzić  przez  ten  etap  później.  Mam  przyjaciela,  którego  wychowano  na  poboŜnego
Świadka  Jehowy  -  oni  nie  obchodzą  urodzin, Świąt BoŜego Narodzenia ani niczego takiego. Jego
rodzice  byli  bardzo  surowi.  Teraz  się  wyprowadził  i  odtąd  szaleje.  Bez  przerwy  imprezuje  i
faszeruje  się  narkotykami,  bo  nie  mógł  doświadczać  tego,  mieszkając  pod  bezpiecznym  dachem.
Myślę, Ŝe niezwykle waŜne jest, Ŝeby nie próbować kontrolować innych. Trzeba po prostu pozwolić
kaŜdemu być tym, kim jest.

Ryan (lat 20)

P: Co zmieniłbyś w zachowaniu dorosłych?
O: Nie wiem, czy dorośli robią to celowo, ale mam wraŜenie, Ŝe nie mają pojęcia, jak postępować z
młodymi ludźmi. Zachowują się w sposób nieprzystępny i nie chcą zrozumieć niczego, co im mó-
wisz, albo sami mówią ci, co jest słuszne a co nie. Kiedy byłem młodszy, wielokrotnie czułem, Ŝe
dorośli  nie wiedzą, o czym mówię. Niemal za kaŜdym razem, kiedy miałem do czynienia z więk-
szością dorosłych, próbowali udzielać mi rad na temat tego, co jest dobre, a co złe. Tak bardzo się
spieszą,  Ŝeby  dawać  gotowe  rozwiązania,  Ŝe  aŜ  trudno  w  to  uwierzyć.  Trudno  teŜ  uznać  to  za
autentyczne;  zupełnie  jakby  mówili  coś,  o  czym  powiedzieli  juŜ  wcześniej  albo  uwaŜają,  Ŝe
powinni to powiedzieć. Wolałbym, Ŝeby więcej czerpali ze swych serc niŜ z głów. Dorośli duŜo teŜ
kłamią.
P: Jak sądzisz, dlaczego kłamią?
O:  Często  uwaŜają,  Ŝe  nie  jesteś  gotowy  na  jakieś  informacje  albo  nie  chcą  być  całkowicie
szczerzy, bo wydaje im się, Ŝe czegoś nie zrozumiesz, albo naczytali się ksiąŜek na temat tego, jak
postępować w takich sytuacjach. Wiem, Ŝe starają się jak mogą, ale z jakiegoś powodu, to się nie

sprawdza.
P: Czy pomogłoby ci, gdyby dorośli byli uczciwsi?
O: Zdecydowanie. Szczególnie jeśli będą bardziej otwarci, kiedy ich dzieci są jeszcze małe. Gdyby
dorośli byli uczciwsi, znacznie uprościłoby to wiele rzeczy.
P: Jakie błędne przekonania dorośli Ŝywią na twój temat i na temat młodych ludzi w ogóle?
O:  Przez  długi  czas  chodziło  o  to,  jak  wyglądam.  Przyznaję,  Ŝe  przez  chwilę  był  ze  mnie  mały
pomyleniec,  ale  fakt,  Ŝe  patrzyli  na  mnie  i  nie  byli  dla  mnie  mili  z  powodu  tego,  co  widzieli,
pozbawiał mnie wszelkiej szansy. To jest naprawdę smutne.
P: Jak wolałbyś być traktowany i czy wpłynęłoby to na zmianę twojego zachowania?
O:  Prawdopodobnie  nie.  Do  pewnego  stopnia  robiłem  to  celowo.  Przyciągało  to  uwagę  innych  i
podobało  mi  się,  Ŝe  ludzie  w  taki  sposób  o  mnie  myślą.  O,  ten  facet  to  kłopoty.  Patrząc  wstecz,
myślę,  Ŝe  robiłem  to,  Ŝeby  zwrócić  na  siebie  uwagę.  Te  spojrzenia,  jakimi  obrzucali  mnie  ludzie!
Teraz nie chcę juŜ takiej uwagi, jaką powoduje mój wygląd.
P: Co się zmieniło?
O: Nie wiem. Kiedyś przekłuwałem sobie twarz. Dotarłem do punktu, kiedy zacząłem nie cierpieć,
gdy ludzie mi się przyglądali. Nie mogłem tego znieść. MoŜe po prostu dorosłem albo wyrosłem z
tej fazy.
P: Czy ty chciałbyś przekazać coś dorosłym?
O:  Myślę,  Ŝe  wiele  osób  traci  kontakt  ze  swoim  młodszym  Ja,  kiedy  dorasta,  i  wtedy  traci  się
kontakt z młodszym pokoleniem. Nie ma ich w pobliŜu. A z biegiem czasu dzieci przechodzą przez
wiele  róŜnych  doświadczeń.  Wiele  z  nich  jest  róŜnych,  ale  równie  wiele  takich  samych.  Dzieci
przechodzą przez te same doświadczenia - tylko w innych czasach. Dorośli zapominają, jak to było;
zapominają, jak postępować z młodszymi ludźmi.
Jeśli w jakiś sposób uda im się odnaleźć tę młodzieńczą cząstkę siebie, poczują większą część swej
pełni.  Powtórnie  uświadomią  sobie  tę  młodzieńczą  cząstkę  siebie,  bo  tak  naprawdę  nigdy  jej  nie
tracimy.  Nie  wyrasta  się  z  niej,  po  prostu  traci  się  ją  z  pola  widzenia,  z  powodu  tych  wszystkich
obowiązków i dorastania. Tak wiele osób traci tę cząstkę z pola widzenia, Ŝe trudno im nawiązać
kontakt z młodszym pokoleniem, a to dlatego, Ŝe juŜ nie znają tej swojej cząstki; juŜ nie czerpią z
niej  w  swoim  Ŝyciu.  Muszą  starać  się,  Ŝeby  nie  stracić  jej  z  oczu.  Tak  bardzo  grzęzną  w  swojej
dorosłości, Ŝe zapominają, jak to jest dobrze się bawić. Widzę to w tylu ludziach. Starajcie się nie
zapominać, w jaki sposób myśli dziecko. Dzieci nie oceniają ludzi.

Charles (lat 22)

P: Co chciałbyś powiedzieć dorosłym o Dzieciach Indygo?
O:  Indygo  są  prawdopodobnie najbardziej niezrozumianymi członkami naszego społeczeństwa. W
zabieganym społeczeństwie dorośli nie mają czasu, by odpowiadać na niekończące się pytania ani
na  poświęcanie  stuprocentowej  uwagi,  której  potrzebują  Indygo.  Dlatego  Dzieci  Indygo
zaszufladkowano  jako  „utrapienie".  Oczywiście,  Indygo  mają  w  sobie  potencjał,  dzięki  któremu
mogą  stać  się  mądrzejsze  i  silniejsze  niŜ  przeciętny  dorosły.  NaleŜy  zatem  uznać,  Ŝe  są  tutaj,  aby
słuŜyć większemu celowi. I wierzcie mi, ich obecność tutaj nie jest przypadkiem (choć mogło nim
być ich poczęcie - ale to juŜ inna historia).
P: Dlaczego uwaŜasz, Ŝe czasami dorośli i dzieci nie potrafią się porozumieć?
O:  Nie  tylko  uwaŜam,  lecz  dokładnie  wiem,  dlaczego  dzisiejsi  rodzice  i  dzieci  nie  potrafią  się
porozumieć. Rodzice myślą, Ŝe dzieci są nie do opanowania, a dzieci sądzą, Ŝe ich rodzice nie będą
w stanie zrozumieć ich nawet za milion lat. Wiesz co? Jedni i drudzy mają rację. Indygo są nie do
opanowania. Ale na tym właśnie polega ich piękno.
Widzisz, w rozmowach z ludźmi słyszy się wyłącznie narzekanie. Na co, zapytasz? CóŜ, myślę, Ŝe
wiesz  -  w  pierwszej  kolejności  na  rząd.  Potem  na  pieniądze,  sprawy  domowe  itd.  TeŜ  stale  to
słyszę, ale kto ma coś z tym zrobić? Ty? Nie sądzę. Wszyscy jesteśmy obecnie zmuszeni tak bardzo
pogrąŜać się w swoim Ŝyciu i celach, Ŝe nawet jeśli wiemy, Ŝe sprawy mogłyby mieć się w naszym
świecie  znacznie  lepiej,  ulegamy  stabilizacji,  mówiąc:  „PrzecieŜ  mogłoby  być  gorzej".  Lecz  nie

trapcie się, oto przybywają nasi wybawcy. Jeśli wy nie moŜecie opanować swoich dzieci, myślicie,
Ŝe uda się to rządowi?
P: Gdyby udało się zgromadzić rodziców Dzieci Indygo w jednym pokoju i mógłbyś powiedzieć do
nich kilka zdań, to co byś powiedział?
O:  Powiedziałbym:  „Nie  oczekuję,  Ŝe  nas  zrozumiecie,  albo  uznacie,  Ŝe  to,  co  robimy  jest  do
przyjęcia. Jesteśmy tu, bo mamy do zrealizowania wielki cel, a chociaŜ teraz nie potraficie dostrzec
Ŝadnych korzystnych zastosowań naszych skłonności, wkrótce je ujrzycie. Choć nikt z was nie chce
o tym myśleć, ani tego przyznać, wychowujecie wojowników. I nie mam tu na myśli „walki wręcz
na śmierć i Ŝycie".
P: Na czym polega, twoim zdaniem, cel Dzieci Indygo?
O:  Za  piętnaście  do  dwudziestu  lat,  kiedy  Indygo  staną  się  aktywnymi  członkami  naszego
społeczeństwa,  wydarzy  się  coś  wspaniałego.  Coraz  bardziej  będą  miały  dosyć  panoszenia  się
rządu.  Wyobraźcie  sobie  tylko  społeczeństwo  pełne  ludzi  takich,  jak  wasze  dzieci.  Brzmi  prawie
przeraŜająco, prawda? Te dzieci przez całe Ŝycie będą odczuwały tę samą wrogość wobec władzy.
Kiedy zaszufladkujecie je jako dzieci z ADD czy ADHD i będziecie podawać im środki chemiczne,
takie  jak  Ritalin,  Imipramia  czy  Dezypramina,  jedyne,  co  uda  wam  się  osiągnąć,  to  tymczasowe
powstrzymanie  ich  przed  działaniem.  To  nie  wina  tych  dzieci,  Ŝe  takie  się  urodziły.  MoŜecie
spokojnie  współistnieć  z  Dziećmi  Indygo.  Ale,  Ŝeby  było  to  moŜliwe,  musicie  rozluźnić  swoją
kontrolę i władzę. Oczywiście, nie chodzi mi o to, by pozwolić dzieciom robić, cokolwiek zechcą.
Po  prostu  musicie  sobie  uświadomić,  Ŝe  wasze  dzieci  są  zaprogramowane  na  bunt.  Im  bardziej
będziecie krępować je więzami, tym bardziej będą się buntować.
P:  PoniewaŜ  ty  sam  jesteś  Dzieckiem  Indygo,  jakiej  rady  udzieliłbyś  rodzicom  i  nauczycielom
Dzieci Indygo?
O:  Dzieci  Indygo  potrafią  wyczuć  kłamstwo  na  kilometr.  Potrafią  teŜ  wyczuć,  kiedy  ktoś  jest
zdenerwowany albo ma złe intencje. Więc być moŜe najlepsze, co moŜecie zrobić, to odpręŜyć się.
Nikt  nie  obiecywał,  Ŝe  posiadanie  dziecka  to  coś  łatwego,  a  wasze  dzieci  w  końcu  się  uspokoją.
Rozmawiając  z  dziećmi,  okazujcie  im,  Ŝe  jesteście  szczerzy.  Patrzcie  im  w  oczy;  nie  groźcie,  ani
nie składajcie fałszywych obietnic. Wyjaśnijcie im, jak ich działania wpływają na wasze uczucia i
na was samych. Nie mówcie im, Ŝe marnują sobie Ŝycie czy coś w tym rodzaju. Pamiętajcie, jak to
działa - dajesz negatywy, dostajesz negatywy; dajesz pozytywy, dostajesz pozytywy.

Hunter (lat 21)

P: Co chciałbyś powiedzieć dorosłym, Ŝeby łatwiej było dojść z nimi do porozumienia?
O: Choć być moŜe nie wiemy czegoś, co oni wiedzą, poniewaŜ jesteśmy od nich młodsi, wiemy za
to mnóstwo rzeczy, o których oni nie mają pojęcia, równieŜ z racji naszej młodości.
P: Co zmieniłbyś w zachowaniu dorosłych?
O: Ich skłonność do przyjmowania załoŜeń i generalizowania w oparciu o nieprawdziwe
informacje.
P: Czy ty chciałbyś przekazać coś dorosłym?
O: Starajcie się nie zakładać z góry niczego na temat tego, co, jak sądzicie, mam na myśli, mówiąc
coś. Po prostu odpręŜcie się, bo 99 procent ludzi na Ziemi, koniec końców, jest zadowolonych ze
swego Ŝycia. Nie próbujcie do niczego zmuszać swoich dzieci. Dorosną, jeśli mają dorosnąć.
MoŜecie zapewnić im tylko miejsce do spania poŜywienie i waszą miłość. Sami odkryjemy, co
chcemy robić, dzięki zdobywanemu doświadczeniu. Kiedy wywieracie na nas naciski i próbujecie
wtłoczyć nas w wasze wyobraŜenia o nas, trudno zrobić to tylko dlatego, Ŝeby później móc zrobić
wraŜenie na innych dorosłych podczas proszonej kolacji. Ktoś mówi wam, co robi jego dziecko,
więc wy teŜ chcecie opowiedzieć o tym, co robi wasze dziecko. Chodzi jednak o to, Ŝe nikt na
dobrą sprawę nie wie, czego chce, kiedy ma osiemnaście lat.

ROZDZIAŁ DWUNASTY

Astrologia a Dzieci Indygo

Jak wspomniałam juŜ w rozdziale trzecim, moŜemy przypomnieć sobie nasz osobisty Cel śyciowy,
przyglądając się charakterystycznym cechom naszego znaku solarnego. ChociaŜ koncentrowanie się
tylko  na  znaku  Słońca  jest  uproszczeniem,  to  jednak  ten  podstawowy  element  horoskopu  stanowi
dla nas bogate źródło wglądu.
Analizując znaczenie znaku solarnego swoich Dzieci Indygo, moŜesz lepiej je zrozumieć. Astrolog
Michele  Avanti  od  wielu  lat  wykonuje  horoskopy  astrologiczne  dla  dzieci  i  ich  rodzin.  W  tym
rozdziale  przedstawia  nam  kilka  spostrzeŜeń  na  temat  najlepszych  sposobów  pracy,  rozmowy  i
zabawy  z  Dziećmi  Indygo,  zgodnie  z  ich  znakami  solarnymi.  Rzecz  jasna,  aby  zyskać  jeszcze
głębsze  zrozumienie  swych  Dzieci  Indygo,  moŜesz  postarać  się  o  wykonanie  ich  pełnych
horoskopów astrologicznych. (Michele moŜe sporządzić takie horoskopy dla ciebie i twoich Dzieci
Indygo. MoŜesz się z nią skontaktować dzięki informacjom podanym w części „Źródła" na końcu
tej ksiąŜki). Taki horoskop pomoŜe ci poznać wpływy róŜnych planet i ich aspektów na osobowość,
zachowanie i Cel śyciowy twojego dziecka.
Gwiazdy  studiowane  są  przynajmniej  od  4000  lat.  Według  zapisów  staroŜytnych,  Babilończycy
studiowali  układy  gwiazd,  które  następnie  korelowano  z  ziemskimi  wydarzeniami.  Te
geometryczne  układy  nazwano  później  ptolomejskimi,  od  imienia  Ptolemeusza,  który  w  swoich
czasach był Ŝarliwym astrologiem i astronomem.
Obserwując  planety  tworzące  róŜne  konstelacje,  astrolodzy  zauwaŜyli,  Ŝe  kaŜda  z  nich  wywierała
na  daną  planetę  określony  wpływ.  Dzięki  temu  zrozumieli  wpływ  nie  tylko  kaŜdej  z  planet,  ale
równieŜ  kaŜdej  konstelacji  -  a  takŜe  wpływów  planet  tworzących  na  niebie  układy  geometryczne.
(Te układy zwane są przez współczesnych astrologów aspektami).
W dwudziestym wieku uświadomiliśmy sobie znaczenie rezonansu. Jest on reakcją jednego ciała na
inne  ciało  w  postaci  dźwięku,  sił  magnetycznych,  elektronicznych,  mikrofal  i  tak  dalej.  Przed  na-
dejściem  dwudziestego  wieku  nie  rozumiano  wszystkich  procesów  wynikających  z  reakcji
rezonansowych i wówczas uznano by je za magiczne.
W  dwudziestym pierwszym wieku, jak sądzę, rezonans odróŜni badania i wykorzystanie astrologii
od działań magicznych lub tak zwanej pseudonauki. Przekonamy się, Ŝe wszystkie ciała w naszym
układzie słonecznym odciskają elektromagnetyczny ślad na ludzkim DNA w chwili nabrania przez
dziecko  pierwszego  oddechu  (a  dokładniej,  w  chwili  nabrania  pierwszego  oddechu  przez  kaŜde
ziemskie  stworzenie).  Zatem  skoro  te  ciała  niebieskie  poruszają  się  w  przestrzeni  kosmicznej,
tworząc  układy  geometryczne  i  odciskając  swój  ślad  na  DNA  kaŜdej  osoby,  zachodzi  w  nas
zjawisko reakcji rezonansowych. UwaŜam, Ŝe właśnie w taki sposób działa astrologia!

DO RODZICÓW DZIECI INDYGO:

-  Jak  najszybsze  zrozumienie  natury  swoich  dzieci  okaŜe  się  niezwykle  pomocne  i  tu  właśnie
astrologia  ma  tak  duŜe  znaczenie.  Od  chwili  narodzin  dziecka,  dzięki  astrologii  zyskujemy
informacje,  które  staną  się  dla  nas  przybornikiem  pomagającym  nam  przyspieszyć  rozwój  i
zdobywanie wiedzy przez dziecko.
-  Na  podstawie  daty  urodzenia  swego  dziecka  i  dat  urodzenia  kaŜdego  członka  rodziny  moŜesz
poznać pozycje planetarne w ich horoskopach, potrzebne do zrozumienia ich podstawowej natury.
Na początek przyjrzyjmy się Ŝywiołom i ich wpływom na Dzieci Indygo.

śywioły

PIERWSZYM śYWIOŁEM JEST OGIEŃ

To Ŝywioł kreatywności.

Ogień jest Ŝywiołem aktywnym i twórczym. Ogień nie usiedzi spokojnie w jednym miejscu,
prawda? Nieustannie migocze i porusza się, a mając moŜliwość nieograniczonego

rozprzestrzeniania  się,  moŜe  strawić  cały  dom  bądź  tysiące  akrów  ziemi.  Właściwie  opanowany
(zdyscyplinowany)  dostarcza  ciepła,  światła  i  moŜliwości  gotowania  na  nim  poŜywienia;  stąd  teŜ,
kiedy jest właściwie kontrolowany, moŜe słuŜyć podtrzymywaniu Ŝycia.
Dzieci z przewagą ognia w horoskopie będą bardzo aktywne. Mogą być nawet nadpobudliwe. Nie
chcą  siedzieć  spokojnie.  Wolą  znajdować  się  w  centrum  uwagi.  Są  bardzo  kreatywne  i
dramatyczne,  a  często  określa  się  je  mianem  natchnionych.  Te  dzieci  będą  odczuwały  potrzebę
działania.  Najlepszym  sposobem  pracy  z  nimi  jest  umoŜliwianie  im  utrzymywania  stałej
aktywności, inspiracji i kreatywności. Dzięki temu będą usatysfakcjonowane.
Wymaganie  od  dzieci  ognia,  by  siedziały  spokojnie  i  w  milczeniu  przez  dłuŜszy  czas,  to  dla  nich
olbrzymie  wyzwanie,  nie  dające  im  w  zamian  Ŝadnych  widocznych  korzyści.  Tym  niemniej,  jeśli
powinny  spokojnie  siedzieć  przez  dłuŜszy  czas,  daj  im  do  zrobienia  coś  twórczego,  co  będzie
pobudzało ich poziom świadomości. Wtedy będą w stanie z tobą współpracować.
Znaki ogniste to: Baran, Lew i Strzelec.

DRUGIM śYWIOŁEM JEST ZIEMIA.

To Ŝywioł materii fizycznej.

Ziemia  jest  bardzo  stabilna.  Patrząc  na  kopiec  ziemi  lub  górę,  nie  dostrzegasz  w  nich  Ŝadnej
aktywności. Raczej spokój i bezpieczeństwo, a takŜe siłę i zdolność zapewnienia poŜywienia. Kiedy
zostanie uporządkowana ludzkim wysiłkiem, moŜe stać się piękna i kwitnąca, jak w parku bądź w
ogrodzie.  Ziemia  dostarcza  zapasów  poŜywienia,  kiedy  zostanie  obsiana,  nawodniona  i  pozostawi
się  jej  czas  na  wydanie  plonów.  Jeśli  wysieje  się  zbyt  wiele  ziarna,  część  nie  wyda  plonów,
poniewaŜ  silniejsze  nasiona  stłumią  te  słabsze.  Przesadnie  podlane,  nasiona  giną,  bo  ziemia
przemienia się w błoto i nie jest w stanie utrzymać korzeni nasion. Niedostatecznie podlana ziemia
wysycha,  twardnieje  i  pęka,  nie  pozwalając  roślinom  wzrastać.  Jeśli  nie  pozostawi  się  ziemi  dość
czasu, rośliny nie dojrzeją i nie zakwitną ani nie wydadzą owoców.
Pod wieloma względami powyŜszy opis pasuje do ludzi ziemi. Osoby Ŝywiołu ziemi nie poruszają
się  szybko.  Cechuje  je  głębia  myśli  i  potrzeba  poczucia  bezpieczeństwa.  WaŜne  jest  dla  nich  po-
siadanie, poniewaŜ posiadając czują się bezpiecznie. Są to osoby lojalne i godne zaufania, a nagłe
zmiany  i  przeprowadzki  są  wbrew  ich  naturze.  Jak  sama  ziemia,  w  tych  ludziach  moŜna  zasiać
jakieś  idee  lub  ukierunkować  ich  rozwój,  a  potem  „dokarmiać"  ich  miłością  i  zachętą.  Następnie
naleŜy  poczekać,  dając  im  czas  potrzebny  do  rozwoju.  Jeśli  dostaną  zbyt  wiele  idei  i  zbyt  wiele
wskazówek, poczują się przytłoczeni i niczego nie będą w stanie wykonać dobrze. Jeśli doświadczą
nadopiekuńczości, uzaleŜnią się i nie zapuszczą własnych korzeni. Jeśli nie otrzymają dość opieki i
wsparcia,  staną  się  skostniali  i  apatyczni,  a  zmiękczenie  ich  skorupy  wymagać  będzie  z  twojej
strony  poświęcenia  im  większej  uwagi  (poŜywki)  oraz  miłości  (wody),  Ŝeby  przywrócić  im  Ŝycie.
Ludzie Ŝywiołu ziemi nie spieszą się, chcą bowiem dobrze wykonać swoje zadanie. Są wytrwali jak
sama ziemia i rzadko się poddają.
Dzieci  z  przewagą  ziemi  w  horoskopie  wymagają  ustanowienia  granic,  dzięki  którym  czują  się
kochane  i  bezpieczne.  Nie  powinny  być  popędzane,  lecz  raczej  prowadzone;  nie  powinno  się
zmuszać ich do zmiany miejsca zamieszkania, nie dając im czasu na oswojenie się z tą sytuacją, a
jeśli doświadczają nagłych zmian, powinny mieć moŜliwość fizycznego wyraŜania siebie. Kiedy są
rozzłoszczone,  powinny  mieć  dostęp  do  jakiegoś  bezpiecznego  sposobu,  dzięki  któremu  będą
mogły  fizycznie  wyraŜać  siebie.  Mogą  wybrać  taniec,  skakankę,  rzut  kulą,  bieganie  z  psem  albo
modelowanie gliny. Dyscyplina to dla nich oznaka miłości. Potrzebują jej, by czuć się bezpiecznie.
Wprowadź w ich Ŝycie zasady, a jeśli zapytają, wyjaśnij im, dlaczego. SłuŜ im zachętą i czasem, by
mogły poradzić sobie z nowymi ideami i trudnymi kwestiami.
Znaki ziemskie to: Byk, Panna i KozioroŜec.

TRZECIM śYWIOŁEM JEST POWIETRZE.

To Ŝywioł aktywności umysłowej.

Powietrze to Ŝywioł bardzo zmienny. Z gorącego moŜe stawać się zimne; moŜe się poruszać, a

nawet  zmieniać  formę.  Powietrze  to  gaz  lub  para.  MoŜe  być  przejrzyste  lub  zamglone.  Trudno  je
schwytać  i  utrzymać.  Rzadko  bywa  nieruchome,  czasami  jest  jednak  ciche.  Innym  razem  moŜe
skrzyć się elektrycznością albo przeraŜająco grzmieć.
Ludzie  nie  potrafią  porozumiewać  się  bez  siły  oddechu  -  czyli  powietrza.  To  właśnie  powietrze
podtrzymuje  wysoki  ton  sopranu  i  szepcze  na  scenie.  Bez  powietrza  nie  moglibyśmy  Ŝyć,  myśleć
ani porozumiewać się. Powietrze przenosi tlen do serca i staje się dla nas sygnałem do Ŝycia przy
narodzinach.  Tlen  zawarty  w  powietrzu  odŜywia  nasz  mózg  i  daje  siłę  potrzebną  do  myślenia  i
rozumowania.
Dzieci  z  przewagą  powietrza  to  myśliciele.  Są  gadatliwe,  pełne  pomysłów  i  energii  twórczej
prowokującej  je  do  myślenia.  Dyskutują  szeptem  lub  reagują  głośno  w  raptowny,  dramatyczny  i
bezpośredni sposób. Rzadko milczą przez długi czas. Chcą rozumieć, co się mówi i niekoniecznie
będą  reagować  na  polecenia  w  rodzaju:  „Zrób  to  w  ten  sposób!"  W  przeciwieństwie  do  dzieci
Ŝywiołu  ziemi,  Dzieci  powietrza  nie  uznają  zasad,  o  ile  ich  nie  rozumieją,  a  nawet  wtedy  mogą
odczuwać potrzebę, by je zmienić. NaleŜy poświęcić czas na pełne wyjaśnienie wszelkiego co, jak i
dlaczego,  jeśli  chcemy  dotrzeć  do  dzieci  powietrza.  Daj  im  czas  na  zadawanie  pytań,  a  potem
pozwól  im  rozpocząć  realizację  danego  projektu.  Oczekuj  wielu  pytań  i  daj  tym  dzieciom
moŜliwość  zgłębiania  odpowiedzi.  Pozwól  im  wziąć  udział  w  ustalaniu  zasad  lub  rodzaju
dyscypliny,  która  będzie  je  obowiązywała.  W  ten  sposób  otrzymają  zarówno  wyzwania  jak  i
pewność siebie, potrzebne im do rozwoju.
Znaki powietrzne to: Bliźnięta, Waga i Wodnik.

CZWARTYM śYWIOŁEM JEST WODA.

To Ŝywioł emocji.

KsięŜyc wywołuje przypływy i odpływy, a poniewaŜ ludzie zbudowani są w przewaŜającej części z
wody,  KsięŜyc  porusza  takŜe  nas.  Pełnia  moŜe  uwydatniać  skłonności  romantyczne  i
parapsychiczne,  a  takŜe  wraŜliwość,  namiętność  i  gniew.  Woda,  przy  odpowiednich  parametrach,
reaguje  w  sposób  róŜny  choć  konsekwentny.  Ukierunkowana,  na  przykład  w  postaci  strumienia
płynącego w stronę morza, woda szemrze radośnie. Kiedy znajdzie się w jakimś naczyniu, staje się
spokojna i łagodna. Zmuszona do wytryśnięcia przez wewnętrzne ciśnienie ziemi, jest dramatyczna
i  piękna,  wzbijając  się  w  powietrze  jak  gejzer.  Przekraczając  granicę  skalnego  urwiska,  staje  się
wodospadem - grzmiącym, głośnym i dramatycznym. Wreszcie, kiedy znajdzie się w zimnym oto-
czeniu, uspokaja się, zamarza, tęŜeje i nieruchomieje.
Dzieci  z  przewagą  wody  wykazywać  będą  wszystkie  powyŜsze  cechy.  Są  bardzo  wraŜliwe  na
uczucia  wszystkich  osób  wokół  siebie.  Kiedy  zyskują  poczucie  bezpieczeństwa,  są  spokojne.  Pod
wpływem  wewnętrznego  wzburzenia,  zaczynają  reagować  dramatycznie  i  mogą  bluzgać  i
wybuchać  z  wściekłością.  Doprowadzone  do  ostateczności,  dramatycznie  roztrzaskają  wszelkie
bariery  z  większą  siłą,  niŜ  mógłbyś  się  spodziewać.  Wreszcie,  znalazłszy  się  w  środowisku
pozbawionym ciepła i miłości, których potrzebują, mogą popaść w przygnębienie i wycofać się ze
świata.
Dzieci wody potrzebują wsparcia i miłości. Trzeba je zachęcać do wyraŜania swych uczuć i ufania
sobie.  Ich  wraŜliwa  natura  potrzebuje  kontaktu cielesnego z innymi i dzieci te trzeba zachęcać do
tworzenia  przy  pomocy  rąk  i  do  wyraŜania  siebie  przy  pomocy  swoich  ciał.  Bardziej  potrzebują
przytulania niŜ dzieci ognia czy powietrza, a nawet nieco więcej niŜ dzieci ziemi.
Znaki wodne to: Rak, Skorpion i Ryby.

Wzajemne oddziaływanie Ŝywiołów

Powietrze  podsyca  ogień.  Woda  podsyca  ziemię.  Ogień  wypala  ziemię.  Powietrze  obiega  ziemię.
Powietrze nie miesza się z wodą. Woda gasi ogień. Ziemia gasi ogień. Woda nie moŜe opanować
powietrza. Ziemia moŜe stłumić powietrze.
Jeśli  mamy  więc  pomóc  swoim  dzieciom  współpracować  ze  sobą,  musimy  poznać  przewaŜające
Ŝywioły  w  ich  horoskopach.  Prośba,  by  dziecko  ognia  współpracowało  z  dzieckiem  wody,  albo

jeszcze gorzej, z nauczycielem o naturze wody, moŜe doprowadzić do katastrofy. Kiedy rozumiemy
swoją naturę i naturę swych dzieci, jesteśmy lepiej przygotowani do tego, by uszanować i spełniać
własne i ich potrzeby.

Spojrzenie na znaki zodiaku

Michele Avanti przedstawia poniŜej krótką charakterystykę kaŜdego znaku zodiaku. Proszę
zauwaŜyć, Ŝe dziecko, którego Słońce, KsięŜyc albo teŜ przewaga planet bądź czułe punkty
znajdują się w danym znaku, będzie posiadało więcej charakterystycznych dla tego znaku cech. To
powinno pomóc ci lepiej zrozumieć potrzeby swego dziecka.

BARAN

(20 marca - 21 kwietnia)

Dzieci  spod  znaku  Barana  uwielbiają  tworzyć  duŜe,  przyciągające  wzrok,  zwycięskie  projekty,  za
sprawą  których  wychodzą  na  prowadzenie.  Są  to  dzieci  o  naturze  bardzo  aktywnej  i  fizycznej.
Chcą,  by  inni  na  nie  patrzyli  i  zwracali  uwagę  na  ich  osiągnięcia.  DąŜą  do  zdobywania  nagród,
dzięki którym rozkwitają.
Ciało jest dla nich bardzo waŜne i uwielbiają się nim popisywać. Te dzieci bywają wysportowane,
rywalizujące fizyczne, czasem agresywne - a nawet wybuchowe, kiedy się złoszczą. Jeśli chcesz zy-
skać trochę spokoju, daj im do wykonania jakiś fizyczny projekt i powiedz, Ŝe zostaną nagrodzone
za koncentrację i wytrwałość. Dyscyplina nie jest ich mocną stroną, chyba Ŝe chodzi o działanie o
charakterze  fizycznym  czy  sportowym,  za  które  w  rezultacie  zyskają  sobie  uznanie.  RównieŜ
garderoba  jest  dla  nich  bardzo  waŜna.  WyraŜają  siebie  poprzez  ubranie,  a  czasami  będą  teŜ
wyraŜały w ten sposób swoją miłość do ciebie.
Kwestie  zdrowotne  w  przypadku  Barana  koncentrują  się  na  okolicach  głowy.  Powiedzenie
„przemądrzały" zostało ukute na uŜytek Barana i dobrze go opisuje. Ucz swoje dzieci skromności.
Kiedy  rozumiesz,  Ŝe  wszyscy  jesteśmy  sobie  równi,  ale  róŜnimy  się  stanem  świadomości,  dzieci
uświadomią  sobie,  Ŝe  rywalizacja  dotyczy  wyłącznie  niŜszych  światów.  Czasem  będą  wygrywać,
innym  razem  przegrają,  ale  nie  przyniesie  to  ujmy  duszy,  poniewaŜ  zawsze  zyskujemy,  kiedy
przeŜywamy swe Ŝycie! Jest to klucz do zdrowia Baranów.

BYK

(21 kwietnia - 20 maja)

Dzieci  spod  znaku  Byka  bywają  najbardziej  uparte  z  wszystkich.  Wyobraź  sobie  górę.  śeby  ją
poruszyć, potrzebny jest dynamit. Znakomicie opisuje to osobę, w której horoskopie dominuje znak
Byka.  Te  dzieci  uwielbiają  poczucie  bezpieczeństwa,  jakie  zapewnia  rutyna  i  są  lojalne  aŜ  do
przesady.  Trzeba  je  nauczyć,  jak  sobie  odpuszczać  i  jak  pozwalać  działać  Bogu.  „Zmiana"  to  dla
nich słowo o znaczeniu negatywnym i muszą się z nim oswoić.
Zacznij  uczyć  je  o  cyklach  Ŝyciowych  juŜ  od  urodzenia  i  kontynuuj  tę  naukę  takŜe  później.
Świętujcie razem zmiany pór roku, Ŝeby nauczyły się koncentrować uwagę na tym, co nadchodzi, a
nie  na  tym,  co się kończy. Zachęcaj je do tego, by cieszyły się swoimi rzeczami, a potem część z
nich  rozdawały,  zamiast  je  magazynować.  Branie  udziału  w  boŜonarodzeniowych  akcjach  w
rodzaju „Zabawki dla biednych dzieci" moŜe okazać się dla dzieci spod znaku Byka bardzo cenne.
Byki  muszą  teŜ  poszerzać  swój  sposób  postrzegania  świata  i  rozpoznawać  swoje  braki,  Ŝeby
nauczyć  się,  jak  uzyskiwać  potrzebną  im  pomoc,  kiedy  natrafią  na  jakąś  przeszkodę.  Dyscyplina
wynikająca z rutyny przychodzi im łatwo, natomiast wszystko, co nowe, w pierwszej chwili wydaje
im  się  bardzo  trudne.  Wprowadź  miesięczny  plan  badania  róŜnych  moŜliwości,  który  pomoŜe  im
się rozwijać. Pamiętaj, Ŝe są uparte, więc zachęć je, by same opracowały ten program. W ten sposób
stanie się on ich pomysłem, a nie twoim. Uwielbiają rytuały.
Ich  zmysł  dotyku  jest  chyba  najbardziej  czuły  z  wszystkich  znaków  zodiaku,  więc  Byki  są
niezwykle wraŜliwe na miękkość i wygodę swej bielizny i ubrania. RównieŜ wszystko, co sprawia,
Ŝe  czują  się  waŜne,  moŜe  być  pomocne  przy  pokonywaniu  ich  obaw.  Zachęcaj  je  pochwałami,  a
poniewaŜ uwielbiają robić sobie zdjęcia, fotografuj ich osiągnięcia. Kochają teŜ słodycze, ale nigdy
nie polecałabym stosowania ich jako nagród dla tych dzieci. Słodycze mogą być bardzo szkodliwe

dla  ich  zdrowia  i  w  ich  późniejszym  Ŝyciu  mogą  stać  się  sztuczną  podporą  w  sytuacjach,  które
zachwieją  ich  poczuciem  własnej  wartości.  Jako  kinestetycy,  Byki  wykazują  skłonność  do
folgowania sobie w jedzeniu i piciu, co moŜe stać się przyczyną problemów z nadwagą. Nagrodami
dla  Byków  powinny  być  luksusowe  przedmioty,  fotografie  i  wszystko,  czym  mogą  rozpieszczać
swe ciało.
Kwestie  zdrowotne  w  przypadku  Byków  koncentrują  się  na  okolicach  gardła.  Autoekspresja  jest
waŜniejsza  niŜ  poczucie  bezpieczeństwa  i  luksus.  Jest  to  klucz  do  zdrowia  Byków.  Naucz  swe
dzieci,  Ŝe  trzeba  mówić,  nawet  pomimo  obaw  przed  utratą  czegoś.  Przypomnij  im,  Ŝe  anioły
pomogą im dobrać słowa, nawet wtedy, gdy będą przeraŜone moŜliwością utraty czegoś cennego.

BLIŹNIĘTA

(21 maja - 20 czerwca)

Bliźnięta to pomysły, pomysły i jeszcze raz pomysły. Ich umysł to wiecznie zmieniająca się paleta
pomysłów.  Te  osoby  są  tak  zajęte  swoimi  pomysłami,  Ŝe  trudno  im  się  skoncentrować.  Mówią,
mówią,  mówią,  a  ty  zastanawiasz  się,  kiedy  mają  czas  pomyśleć;  jednak  w  rzeczywistości,  one
nigdy nie przestają myśleć.
Mogą  mieć  problemy  z  zasypianiem  w  nocy,  poniewaŜ  ich  umysł  jest  stale  aktywny.  JuŜ  od  ich
najmłodszych  lat  musisz  zacząć  uczyć  te  dzieci  odpręŜania  się  i  wyciszania  umysłu.  Do  tego  celu
polecam  aktywną  medytację.  Polecam  równieŜ  uczenie  Bliźniąt  samodzielnego  udzielania  sobie
odpowiedzi na własne pytania. Muszą sobie uświadomić, Ŝe mają kontakt z siłą wyŜszą i posiadają
odpowiedzi.
Są to bardzo silne, aktywne dzieci. Niekoniecznie muszą interesować się sportem, ale interesuje je
muzyka,  co  moŜe  okazać  się  ich  największym  atutem.  Poprzez  wybór  muzyki  i  zachętę  na  tym
polu,  moŜesz  pomóc  swoim  Bliźniętom  zrelaksować  się  i  skoncentrować.  Uwielbiają  teŜ
wszelkiego  rodzaju  przyjęcia  i  zebrania  towarzyskie.  Mogą  one  posłuŜyć  jako  nagrody  za
skoncentrowanie się i ukończenie jakiegoś zadania. Uczą się dokonywać wyborów w Ŝyciu i muszą
zrozumieć, Ŝe najwaŜniejsza jest ich postawa.
Kwestie zdrowotne w przypadku Bliźniąt koncentrują się na okolicach rąk i płuc. Oddech to samo
Ŝycie.  Oto  ich  klucz  do  zdrowia.  Bliźnięta  muszą  mówić  i  działać  w  zgodzie  ze  swymi  myślami.
Ręce  wskazują  kierunek,  a  nazywają  go  słowa,  które  powstają  dzięki  nabieranemu  oddechowi.
Więc  ucz  dzieci  mówić,  wskazywać  i  działać  zgodnie  z  tym,  co  mówią,  a  dzięki  temu  Bliźnięta
zachowają dobre zdrowie.

RAK

(21 czerwca - 20 lipca)

Raki posiadają wraŜliwą, kapryśną i rodzinną naturę. Osoby te kierują się częściej swymi emocjami
niŜ  umysłem.  Są  nieustępliwe  i  opiekuńcze  wobec  kaŜdego,  kogo  uznają  za  rodzinę.  Chcą  się
opiekować  i  chcą,  Ŝeby  nimi  się  opiekowano.  Uwielbiają  jedzenie,  domowe  pielesze,  swych
przodków, antyki i dzieje swej rodziny czy narodu. To patrioci kochający swą ojczyznę.
Jako  dzieci,  potrzebują  przestrzeni  do  przeŜywania  swoich  uczuć.  Patrzą  na  róŜne  sprawy  w
szerokim  kontekście,  a  sytuacje  postrzegają  przez  pryzmat  reakcji  swojej  rodziny,  przodków  i
narodu. Z trudnością radzą sobie z krytyką, więc koniecznie naleŜy jak najszybciej nauczyć je, jak
radzić sobie z problemami tak, by nie odnosić ich do siebie ani nie czuć się zagroŜonym, kiedy jest
się ocenianym.
Podczas udzielania im nauki, zawsze trzeba brać pod uwagę ich wraŜliwą naturę. Te osoby reagują
często wycofaniem się do swego wnętrza albo zamknięciem się w sobie, jednak „odpuszczanie" so-
bie czegoś nie przychodzi im łatwo. Słowa krytyki pamiętają długo, choć ich nauczyciel uwaŜa, Ŝe
juŜ  wszystko  w  porządku.  Najlepiej  poprosić  je,  by  samodzielnie  przyjrzały  się  swoim
niedociągnięciom,  a  następnie  popracowały  nad  nimi,  dzięki  czemu  zyskają  bardziej  realistyczne
spojrzenie na siebie.
Raki muszą uczyć się wyzwalać swe uczucia i uwalniać się od przebrzmiałych sytuacji. Pomagaj im
korzystać  z  przeszłości,  ale  teŜ  koncentrować  się  na  teraźniejszości,  podczas  tworzenia  swej
przyszłości za pomocą długoterminowych celów. Ucz je elastyczności we wszystkim. Wiele moŜna

dokonać  poprzez  zajęcia  domowe,  takie  jak  gotowanie,  co  odnosi  się  zarówno  do  kobiet,  jak  i
męŜczyzn.  Woda  wywiera  na  te  osoby  uspokajający  wpływ.  Przyjemność  sprawiają  im  lekcje
pływania. śeby pomóc im się odpręŜyć, moŜesz ustawić w ich pokoju fontannę albo włączać CD z
muzyką i odgłosami wody.
Kwestie  zdrowotne  w  przypadku  Raka  koncentrują  się  wokół  procesów  trawiennych.  Nigdy  nie
naleŜy zmuszać ich do jedzenia, kiedy są zdenerwowane; moŜe to u nich wywoływać wymioty bądź
otyłość.  Proces  trawienny  polega  na  przyjmowaniu  pokarmu  i  powolnym  wchłanianiu  go  przez
układ,  dzięki  czemu  odŜywione  zostają  wszystkie  części  ciała.  Kluczem  do  zdrowia  Raków  jest
Ŝywienie się otrzymywaną miłością (a w pierwszej kolejności powinny nauczyć się kochać siebie).
Następnie, dzięki procesowi zgłębiania, filtrowania i uwalniania, Raki mogą przekazywać tę miłość
innym.  W  przypadku  Raków  zdrowie  łączy  się  w  bezpośredni  sposób  z  dokarmianiem  najpierw
siebie, a dopiero potem innych - nie odwrotnie.

LEW

(21 lipca - 20 sierpnia)

Lwy to przywódcy, a potrzebują więcej uwagi niŜ jakikolwiek inny znak zodiaku. Tak jak ogień w
kominku trzeba rozpalać, doglądać i stale podsycać powietrzem i drewnem, tak i dzieci spod znaku
Lwa pragną być oglądane i podziwiane za wszystko, co robią. Potrzebują twoich pochwał, które są
dla  nich  jak  drewno  podtrzymujące  ogień.  Potrzebują  teŜ  twoich  pomysłów  i  ukierunkowania.  Są
dla nich jak powietrze, którego ogień potrzebuje, by się rozszerzać.
Są  to  dzieci  kreatywne,  towarzyskie,  kochające  zabawę  i  uwielbiające  znajdować  się  w  centrum
zainteresowania.  Jeśli  nie  otrzymują  twórczych  wyzwań  i  pochwał,  mogą  próbować  ściągnąć  na
siebie  uwagę  innych  swoim  złym  zachowaniem.  Ich  dziecięca  natura  powoduje,  Ŝe  potrafią
zachowywać  się  bardzo  nieodpowiedzialnie.  Jeśli  takie  zachowania,  zamiast  zostać  skorygowane,
ujdą im na sucho, staną się autodestrukcyjnym wzorcem w ich Ŝyciu dorosłym.
Znajdź  dla  tych  dzieci  jakieś  twórcze  wyzwania.  Lekcje  gry  aktorskiej,  taniec,  śpiew,  komedie  i
kluby towarzyskie zajmujące się którąś z tych dziedzin sztuki, znakomicie nadadzą się do tego celu.
Jeśli  te  dzieci  zaczną  zachowywać  się  niewłaściwie,  moŜesz  szybko  skorygować  ich  zachowanie,
pozwalając  im  pracować  z  dziećmi  mniej  zdolnymi  lub  upośledzonymi.  Osoby  spod  znaku  Lwa
kochają  dzieci  i  chcą  się  bawić.  Spraw,  by  było  to  moŜliwe.  Gra  aktorska,  przedstawienia
kukiełkowe, sztuczki magiczne lub zabawy na przyjęciach u innych dzieci mogą dostarczyć Lwom
okazji do bycia zauwaŜonymi i do przewodzenia innym, czego w głębi ducha pragną.
Kwestie  zdrowotne  w  przypadku  Lwów  koncentrują  się  na  okolicach  serca.  Kluczem  jest
zachęcanie ich, by kierowały się głosem serca i odpoczywały pomiędzy kolejnymi przeŜyciami. Od
najmłodszych  lat  trzeba  je  uczyć,  Ŝeby  zamiast  się  wypalać,  raczej  tliły  się,  podobnie  jak  ogień,
który zapewnia nam wszystkim ciepło i zadowolenie.

PANNA

(21 sierpnia - 20 września)

Panny to dzieci bardzo powaŜne. Śmiech nie jest czymś, co ich natura łatwo pojmuje, wszystko zaś
musi  być  uzasadnione.  Dziecko  spod znaku Panny jest praktyczne, pracowite i chętne do słuŜenia
pomocą.  Im  z  kolei  koniecznie  trzeba  pomóc  się  bawić,  aby  uczynić  ich  Ŝycie  pełniejszym.
Najlepiej czują się słuŜąc innym, ale naleŜy jak najwcześniej nauczyć je, Ŝe w harmonijnym Ŝyciu
potrzebny jest czas na odpoczynek i zabawę.
Odpoczynek  nie  zaprząta  myśli  osoby,  u  której  przewaŜają  wpływy  Panny.  Ich  umysł  nieustannie
coś analizuje i zbyt często popadają one w samokrytycyzm. Ucz je, Ŝe wszyscy jesteśmy równi i Ŝe
chociaŜ  świadomość  kaŜdej  osoby  na  planie  ziemskim  jest  inna,  nie  wolno  nam  nikogo  osądzać.
Zamiast tego, powinny po prostu uznać innych jako dusze i wiedzieć, Ŝe kaŜdy z nas ma swój wła-
sny plan boski - a kaŜdy taki plan jest doskonale harmonijny w kaŜdej chwili.
Panny  są  zdolne  do  odbywania  długich,  wytrwałych  podróŜy  i  potrafią  zmierzyć  się  ze  zmianami
najpierw  na  poziomie  umysłu,  a  następnie  poprzez  dokonanie  ich  praktycznej  oceny,  by  wreszcie
powoli wprowadzać je w Ŝycie. Te dzieci powinny nauczyć się szczerze mówić o swoich uczuciach,
nie  krytykując  przy  tym  innych.  Kluczem  jest  wskazanie  im,  Ŝe  to,  co  nas  najbardziej  draŜni

winnych,  stanowi  odzwierciedlenie  naszych  własnych  lęków.  Czasem  pochodzą  one  z  wydarzeń,
które  miały  miejsce  w  minionym  Ŝyciu,  czasami  zaś  są  wynikiem  czegoś  z naszej  teraźniejszości.
PomóŜ im uwalniać śmiechem ich głęboko zakorzenione emocje. Problemem dla osób spod znaku
Panny  moŜe  być  hipochondria,  jeśli  nie  nauczą  się  odpowiednio  koncentrować  myśli  na  waŜnych
sprawach. Pomocne moŜe okazać się przelewanie myśli na papier.
Kwestie  zdrowotne  w  przypadku  Panny  dotyczą  okręŜnicy  i  ewentualnie  zaparć.  Jest  to  skutek
kurczowego trzymania się uraz, które nie zostały głośno wyraŜone.

WAGA

(21 września –20 października)

Podstawą dla Wagi są wielkie idee i wspaniałe rozmowy. Prośba o spokój moŜe być dla tych dzieci
trudna  do  zrealizowania,  szczególnie,  jeśli  siedzą  blisko  Bliźniąt.  Myśli  Wagi  stale  krąŜą  wokół
związków  i  miejsc  towarzyskich.  Chcą  dowiedzieć  się,  jak  mogą  się  dopasować  do  innych  i
nawiązać z nimi relacje. Uroda jest dla nich bardzo waŜna. śeby utrzymać ich uwagę potrzebne są
piękne  słowa  i  historie  o  ludziach.  Waga  chce  poznawać  szczegóły  Ŝycia  towarzyskiego  i
harmonijnej komunikacji z innymi.
Uwielbia mówić, a unika wysiłku fizycznego. Innym moŜe wydawać się leniwa. Jak zachęcić Wagę
do  podejmowania  działań?  Obiecaj,  Ŝe  opowiesz  jej  coś  ciekawego  o  kimś.  W  ten  sposób  moŜna
równieŜ  uczyć  Wagę  historii  i  innych  przedmiotów.  Podkreślaj  szczegóły  dotyczące  ludzi  i  ich
postaw  wobec  miłości,  wojny,  rodziny,  kraju  i  zwierząt.  Te  dzieci  uwielbiają  Ŝycie  towarzyskie  i
strojenie  się.  MoŜe  to  być  nagroda,  która  będzie  motywowała  je  do  pracy.  Mój  siostrzeniec  jest
waga i zawsze był gotów mi pomóc, jeśli tylko obiecałam mu, Ŝe porozmawiam z nim o sprawach,
które go interesują.
Zdziwisz  się,  jak  głębokie  myśli  maja  te  dzieci.  Myślą  szerokimi  kategoriami.  Kiedy  mój
siostrzeniec Matt miał zaledwie cztery lata, rozmawiał ze mną o odwadze pszczół. Taki jest właśnie
niezwykły umysł Wagi.
Największym  wyzwaniem  dla  wag  jest  szczerość  wobec  siebie  i  odrzucenie  lęku,  ze  mogą  nie
pasować  do  społeczeństwa.  Chcą  być  akceptowane  i  chcą  naleŜeć  do  pięknych  tego  świata.  To
pragnienie  jest  tak  silne,  Ŝe  mogą  ulec  presji  rówieśniczej  i  zacząć  naduŜywać  róŜnego  rodzaju
narkotyków  lub  leków.  Dlatego    rodzic  wagi  koniecznie  powinien  stworzyć  swemu  dziecku
środowisko sprzyjające akceptacji, uznaniu i wsparciu dla jego indywidualności.
Od  momentu  rozpoczęcia  pracy  z  dziećmi  spod  znaku  wagi,  musisz  pomagać  im  w  budowaniu
własnej  wartości  opartego  na  samodzielnie  wyznaczonych  standardach,  a  nie  na  rywalizacji  z
innymi.  Wyjaśnij,  w  jaki  sposób  ty  sam  stworzyłeś  własny  standard  integralności  i  rozwinąłeś
poczucie własnej wartości.
Zachęcaj dzieci spod znaku Wagi do słuchania i realizowania swych najgłębszych uczuć i chwal je,
kiedy tak robią. PomóŜ im wybrać sławnych ludzi lub świętych do naśladowania.
Kwestie  zdrowotne  w  przypadku  Wagi  dotyczą  woreczka  Ŝółciowego,  który  wytwarza  Ŝółć
pomagającą w procesie trawienia tłuszczów. Tłuszcze przyrównywane są do kwestii zaspokojenia i
nadmiaru  w  naszym  Ŝyciu  oraz  tym  podobnych.  Tak  jak  piękny  wygląd  bitej  śmietany  skrywa  jej
brak  składników  odŜywczych,  tak  pragnienie  Wagi,  by  stać  się  jedną  z  „pięknych  tego  świata"  i
prowadzić  takie  jak  oni  atrakcyjne  Ŝycie,  nie  jest  niczym  innym  niŜ  bitą  śmietaną  -  ułudą  bez
wartości. Osoba spod znaku Wagi musi pozbyć się iluzji piękna, by odtąd mówić i działać zgodnie
z prawdą. Jest to klucz do zdrowia Wagi.

SKORPION

(21 października - 20 listopada)

Skorpionowa  woda  brzegi  rwie.  Skorpion  jest  niezwykle  emocjonalny,  skoncentrowany  na
kwestiach  dotyczących  siły,  tajemnic,  milczenia,  seksualności  i  wiedzy  tajemnej.  To,  co  ukryte
przed  ludzkim  wzrokiem,  o  czym  się  nie  mówi  i  czego  nie  akceptuje  społeczeństwo,  Skorpion
uwaŜa  za  niezwykle  interesujące.  W  rezultacie  mamy  dziecko,  które  pragnie  poznać  tajemnice
wszechświata  i  wiedzieć  się  o  wszystkim,  co  dzieje  się  za  zamkniętymi  drzwiami.  Dzieci  spod

100

znaku Skorpiona odznaczają się niezwykłą pasją, drąŜą po cichu i w tajemnicy pragną wiedzieć o
wszystkim,  Ŝeby  następnie  móc  kontrolować  kaŜdą  dziedzinę  swego  Ŝycia.  Są  obdarzone  silnymi
zdolnościami parapsychicznymi i czytają w cudzych emocjach jak w gazecie. Rodzice Skorpionów
muszą uświadomić sobie głębię charakteru swoich dzieci i pokierować nimi tak, Ŝeby korzystały ze
swego  talentu  detektywistycznego  dla  dobra  ludzkości,  zamiast  padać  ofiarą  swych  samolubnych
wyborów.
Te  dzieci  są  jak  transformatory.  Transformują  innych,  dzięki  swej  umiejętności  sięgania  w  głąb
mroczniejszych  części  ludzkiej  osobowości.  Jak  chirurdzy,  wyciągają  na  światło  dzienne
najintymniejsze  kwestie.  Dzieci  spod  znaku  Skorpiona  mają  zdolność  szokowania  i  przeraŜania
nauczycieli swoimi zaskakującymi uwagami i bezceremonialnymi pytaniami. Świadomość istnienia
tej  cechy  moŜe  pomóc  nauczycielowi  lub  rodzicowi  uniknąć  szoku.  Zamiast  tego,  zachęcaj  dzieci
do  samodzielnych  poszukiwań  odpowiedzi  na  swe  pytania  w  ksiąŜkach  i  rozmowach  ze
specjalistami w odpowiedniej dziedzinie.
Pracując z dziećmi spod znaku Skorpiona, rodzice muszą uznać głębię ich poszukujących umysłów.
NaleŜy  zachęcać  je  do  zadawania  pytań,  ale  takŜe  uczyć,  Ŝe  prawo  zakazujące  ingerencji  jest  naj-
waŜniejszym z wszystkich praw. Ingerencja w stan świadomości innej osoby jedynie dla wywołania
szoku prowadzi do konsekwencji karmicznych (czyli kolejnych prób), a nie zdobycia mocy, której
poszukują. Jeśli nauczysz te dzieci, Ŝe prawdziwą moc znajdą w sobie, a nie dzięki kontrolowaniu
innych, to znajdą się o krok bliŜej od odkrycia w sobie aniołów, którymi w istocie są.
Dzieci  spod  znaku  Skorpiona  naleŜy  uczyć  wyraŜania  głębi  uczuć,  bez  obwiniania  innych  o  swe
nieszczęścia.  Muszą  jak  najwcześniej  zrozumieć,  Ŝe  wszystko  w  ich  świecie  stanowi  rezultat  ich
własnych wyborów, podjętych albo tu i teraz albo jeszcze przed inkarnowaniem się na ten świat.
MoŜesz  pomóc  Skorpionom  zrozumieć  punkt  widzenia  i  motywacje  innych,  bawiąc  się  z  nimi  w
mentalnego  detektywa  i  odkrywając  duchową  naturę  innych  ludzi.  Wykorzystując  kaŜdą  okazję
towarzyską, ucz Skorpiony koncentrować się na Ŝyciowej misji danej osoby, na jej najwaŜniejszej
lekcji  albo  na  tym,  co  ta  osoba  naprawdę  próbuje  osiągnąć.  MoŜe  to  pomóc  im  w  dokonywaniu
wyborów, które wspierać będą ich rozumienie prawdziwej mocy.
Kwestie  zdrowotne  w  przypadku  Skorpiona  koncentrują  się  na  narządach  rozrodczych. Tajemnica
tworzenia  leŜy  u  podstaw  mocy.  Kluczem  do  zdrowia  tych  osób  jest  pogodzenie  się  z  własną
nieśmiertelnością i mocą twórczą, wymagającą przede wszystkim uznania swej odpowiedzialności
za  kaŜdy  wybór,  jakiego  się  dokonuje.  Zadbaj  o  to,  by  nauczyć  je,  Ŝe  wszystko  -  myśli,  słowa  i
czyny  -wyrastają  z  posiadanej  przez  nich  mocy  wyboru.  Na  tym  polega  właśnie  ich  moc  twórcza.
Tworzymy swój świat poprzez dokonywane przez siebie wybory.
Zawsze  ucz  dzieci  spod  znaku  Skorpiona,  by  utrzymywały  swą  moc,  zamiast  ją  trwonić.  Kiedy
mówimy:  „To  on  mnie  do  tego  zmusił",  albo:  „Musiałem  to  zrobić",  trwonimy  swoją  moc.
Skorpiony jak najwcześniej muszą nauczyć się dokonywania wszelkiego rodzaju wyborów i w ten
sposób utrzymywać swą moc i zachowywać zdrowie.

STRZELEC

(21 listopada - 20 grudnia)

Dzieci spod znaku Strzelca są twórcze i chcą wszystko zgłębiać. Są nieustraszone i podchodzą do
samej  krawędzi  urwiska,  Ŝeby  sprawdzić,  co  jest  niŜej.  Nudzą  się  jednym  tematem  albo  ciągłym
powtarzaniem  tego  samego.  Są  szybkie  i  chcą,  by  rzucano  im  wyzwania  w  postaci  nowych
pomysłów,  nowych  horyzontów  i  środowiska,  w  którym  panuje  szybkie  tempo.  Odczuwają
naturalny pociąg do nauki, a do odniesienia sukcesu wystarczy im niewielka zachęta.
Ucz  swoje  dziecko  spod  znaku  Strzelca  koncentracji  na  czymś  wystarczająco  długo,  by  to
opanować,  zanim  podejmie  się  kolejnego  zadania.  Od  najmłodszych  lat  zachęcaj  Strzelce  do
prowadzenia dziennika: pisanego, nagrywanego na taśmie magnetofonowej, na wideo lub w postaci
cyfrowej.  Taki  dziennik  wzmocni  ich  zdolność  koncentracji.  Powiedz  im,  Ŝe  korzyści  płynące  z
faktu ukończenia projektu są waŜniejsze niŜ wartość samego projektu.
Nauka,  Ŝe  czas  ma  znaczenie  -  zarówno  dla  wzrostu  drzew  olbrzymów,  jak  i  korporacji  -  jest
równieŜ  niezbędna.  Proste  zadania,  takie  jak  wyhodowanie  rośliny  od  zasiania  ziarenka,  mogą
pomóc Strzelcowi docenić roztropność, dyscyplinę i czas.

101

RównieŜ  podróŜe  mogą  wiele  nauczyć.  Te  dzieci  rozwijają  skrzydła  w  obcych  krajach,
bibliotekach,  księgarniach,  kinach  i  w  Internecie.  Lubią  poszerzać  horyzonty  swej  rodziny  i  mogą
zaskoczyć cię towarzystwem, które przyprowadzą do domu na obiad.
Strzelce  chcą  wykraczać  poza  stan  świadomości  swej  rodziny.  Jeśli  się  im  pozwoli,  swoimi
osiągnięciami rzucą wyzwanie umysłom swych rodziców. Te dzieci chcą wiedzieć więcej o Bogu i
aniołach  niŜ  większość  dzieci.  Chcą  zrozumieć  nie  tylko,  jak  poruszać  się  na  Ziemi,  ale  takŜe  w
królestwie  boskim.  Zapewnij  im  więc  urodzajny  grunt  do  zgłębiania  wszystkich  boskich
moŜliwości. Być moŜe zechcą słuchać wykładów, na które ty sam nigdy nie chciałbyś uczęszczać.
Wybierz się z nimi, a stwierdzisz, Ŝe dzięki tym dzieciom rozszerzysz swój umysł, bo one sięgają
ku gwiazdom.
Bez  względu  na  to,  co  robisz  z  dziećmi spod znaku Strzelca, nie odcinaj ich od świata. One chcą
odkrywać  cały  wszechświat  i  stracisz  je,  jeśli  ograniczysz  ich  chęć  zdobywania  wiedzy.  Zapewnij
im  moŜliwość  praktycznego  podejmowania  decyzji,  nie  ograniczając  ich  rozmachu  swoimi
własnymi obawami. Dzieci spod znaku Strzelca są wiecznymi optymistami, więc pamiętaj o tym i
zapewnij im praktyczną pomoc, dzięki której będą mogły zrealizować swe marzenia.
Kwestie  zdrowotne  w  przypadku  Strzelca  koncentrują  się  na  okolicach  ud.  PodróŜowanie  to  dla
nich  błogosławieństwo,  ale  muszą  nauczyć  się  utrzymywania  równowagi  między  swym  głodem
poznania  i  zgłębiania,  a  potrzebą  odpoczynku.  Dzięki  temu  unikną  wypalenia  się  i  zachowają
zdrowie.

KOZIOROśEC

(21 grudnia - 20 stycznia)

KozioroŜce stanowią kombinację dalekowzrocznej wizji i wytrwałości w jej realizacji. Te dzieci są
praktyczne i ambitne. Koncentrują się na wielkich celach, a następnie podejmują praktyczne kroki,
by  je  zrealizować.  Nie  czują  się  dobrze,  jeśli  tylko  się  odpręŜają  i  bawią.  Dokładnie  wiedzą,  co
naleŜy robić w trudnych sytuacjach.
Potrafią  kontrolować  swe  emocje  lepiej  niŜ  jakikolwiek  inny  znak  zodiaku  i  dlatego  zachowują
spokój  w  chwilach  kryzysu.  Dzieci  spod  znaku  KozioroŜca  naleŜy  uczyć  wyraŜania  uczuć,  Ŝeby
inni  zdawali  sobie  sprawę  z  tego,  co  te  dzieci  przeŜywają.  W  przeciwnym  razie  rodzic  zmuszony
jest  do  zgadywania,  bo  dziecko  zachowuje  twarz  pokerzysty.  W  późniejszym  Ŝyciu  zawodowym,
podczas prowadzenia waŜnych negocjacji, moŜe to być atutem KozioroŜca, ale wytworzy pustkę w
jego  naturze  emocjonalnej,  jeśli  rodzice  nabiorą  się  na  jego  obojętne  spojrzenia  i  nie  zapewnią
swemu dziecku wsparcia, jakiego ono potrzebuje.
Dzieci spod znaku KozioroŜca wydają się mieć wszystko pod kontrolą, ale w rzeczywistości pragną
dyscypliny  i  praktycznych  granic,  Ŝeby  czuć  się  kochanymi.  Muszą  nauczyć  się  wzmacniania  i
uświadomienia  sobie,  co  je  wzmacnia.  Bezpieczeństwo,  ostroŜność,  roztropność  i  konserwatywna
postawa składają się na naturę KozioroŜców. Są dobre w matematyce i wszelkich umiejętnościach
wymagających skrupulatności. Tym niemniej, wolą radzić sobie ze szczegółami z pomocą innych, a
nie pozostawione same sobie. Są znakomitymi organizatorami.
Bardzo cennym darem, jaki moŜesz ofiarować dzieciom spod znaku KozioroŜca, jest nauczenie ich,
jak zachowywać równowagę na co dzień. Wyjaśnij im, Ŝe wszyscy składamy się z części fizycznej,
emocjonalnej, psychicznej i duchowej, i Ŝe kaŜda z nich wymaga codziennej pielęgnacji. U schyłku
kaŜdego dnia niech przypomną sobie, w jaki sposób pielęgnowały kaŜdą z tych części siebie.
Rodzic musi równieŜ zauwaŜyć u dziecka skłonność do odczuwania stresu. Te dzieci wyraŜają stres
inaczej  niŜ  większość  z  nas.  Zachowują  spokój  i  sprawiają  wraŜenie,  jakby  nad  wszystkim
panowały,  nawet  gdy  są  zestresowane.  Naucz  je,  Ŝe  śmiech  jest  kluczem,  pozwalającym  radzić
sobie w takich sytuacjach. JuŜ od najmłodszych lat moŜesz uczyć je takŜe wykorzystywania innych
sposobów rozładowywania stresu.
Prostą  techniką  jest  zrobienie  głębokiego  wdechu  i  zatrzymanie  go  na  kilka  sekund,  co  naleŜy
jeszcze  dwukrotne  powtórzyć,  a  następnie  pomyśleć  o  jak  najzabawniejszej  rzeczy  i  głośno  się
roześmiać. Kiedy byliśmy dziećmi, patrzyliśmy na siebie i przesuwaliśmy palcem wskazującym po
wargach, wywołując tak dziwaczny dźwięk, Ŝe to z nas, które akurat było zapłakane, zaczynało się
śmiać.  Rodzic  czy  nauczyciel  musi  chcieć  zaryzykować  wydanie  się  śmiesznym,  Ŝeby  nauczyć

102

KozioroŜca odpręŜania się i śmiechu.
Kwestie zdrowotne w przypadku KozioroŜca koncentrują się na okolicach kolan. Odnosi się to do
jego umiejętności bycia elastycznym. Klękamy na kolana, a KozioroŜec musi nauczyć się klękać i
prosić o pomoc, zamiast próbować przyjmować wszystko na swoje barki. Wiemy, Ŝe KozioroŜce są
twarde, ale jeŜeli chcą zachować zdrowie, muszą pamiętać, Ŝe wszyscy potrzebujemy od czasu do
czasu kogoś, na kim moŜemy się oprzeć.

WODNIK

(21 stycznia - 20 lutego)

Wodniki stale noszą przy sobie własną mównicę. To oratorzy tej planety, przemawiający dla dobra
ogółu,  popychający  nas w stronę bardziej postępowego społeczeństwa. Wodnik to znak rewolucji,
postępu, powszechnego braterstwa, przyjaźni i pomysłowego geniuszu.
Dzieci  spod  znaku  Wodnika  pragną  zrozumieć  to,  co  masz  do  powiedzenia  i  lepiej,  Ŝeby  było  to
logiczne,  jeśli  chcesz  je  zadowolić.  Pragną  wiedzy,  którą  natychmiast  włączą  do  swych  podstaw
logiki. Te dzieci uwielbiają myśleć i mówić.
Dzieci  spod  znaku  Wodnika  nie  postrzegają rzeczy takimi, jakie są, lecz raczej przez pryzmat ich
uŜyteczności.  MoŜe  cię  to  draŜnić,  jeśli  jesteś  praktycznym  rodzicem  przestrzegającym  norm
społecznych.  Na  przykład  dzieci,  w  których  horoskopach  dominuje  Wodnik,  mogą  uŜyć  twojego
najlepszego  ręcznika,  Ŝeby  wytrzeć  waszego  psa.  Mogą  pomajstrować  przy  urządzeniach
kuchennych, Ŝeby pracowały równocześnie, a do tego celu uŜyć części twojej suszarki do włosów.
Czy  to  ci  się  spodoba?  CóŜ,  jeśli  uwaŜasz  to  za  sianie  spustoszenia  w  twoim  Ŝyciu,  odpowiedź
brzmi:  nie.  Ale  nie  jest  to  najlepsza  odpowiedź,  jakiej  moŜesz  udzielić  dzieciom  spod  znaku
Wodnika. Kieruje nimi pragnienie poznania, jak działają róŜne urządzenia i tak długo będą szukać,
aŜ znajdą odpowiedzi.
Prowadź te ciekawskie dzieci tak, by kończyły rozpoczęte projekty, ale niech proszą o pozwolenie
na  wykorzystanie  lub  kupno  narzędzi  potrzebnych  im  do  ich  realizacji.  Te  dzieci  mogą  teŜ
rozpoczynać  jakiś  pomysł,  a  za  chwilę  zupełnie  zmieniać  kierunek  i  zajmować  się  czymś  innym,
choć  pierwszy  pomysł  nie  został  jeszcze  do  końca  zrealizowany,  co  moŜe  okazać  się  fatalne  w
skutkach, jeśli eksperyment przeprowadzany jest na kuchence! Ucz dzieci spod znaku Wodnika, Ŝe
naleŜy  robić  jedną  rzecz  naraz,  a  inne  pomysły,  które  pojawiają  się  w  trakcie,  moŜna  sobie
zapisywać.  Później  będą  mogły  zastanowić  się  nad  nimi  i  wybrać  ten,  którym  będą  chciały  się
zająć.
Dzieci spod znaku Wodnika nie naleŜy do niczego zmuszać ani ograniczać. Potrzebują przestrzeni,
by  mogły  testować  swoją  logikę  i  pomysły.  Naucz  je,  jak  mogą  robić  to  bezpiecznie,  nie  łamiąc
praw duchowych. Naucz je, Ŝe cel nie uświęca środków. Te dzieci mogą tak bardzo skoncentrować
się  na  jakimś  pomyśle,  Ŝe  zapominają  o  całym  boŜym  świecie.  To  najprawdziwsi  roztargnieni
profesorowie.  Owszem,  to  świadczy  o  ich  geniuszu,  jednak  jako  rodzic  musisz  nauczyć  je
umiejętności  praktycznych,  równocześnie  zapewniając  im  duŜo  przestrzeni,  w  której  będą
eksperymentować.
Kwestie  zdrowotne  w  przypadku  Wodnika  koncentrują  się  na  okolicach  łydek  i  kostek.  Siła,
równowaga  i  elastyczność  to  klucze  do  zdrowia  tych  dzieci.  Siła  ich  przekonań  popycha  je  do
przodu,  ale  potrzebują  równowagi,  Ŝeby  nie  utracić  swoich  Ŝyciowych  podstaw.  I  wreszcie,
potrzebują elastyczności, by zmieniać kierunek, kiedy zyskują nową wiedzę i zrozumienie.

RYBY

(21 lutego - 20 marca)

Ryby  są  nadzwyczaj  wraŜliwe.  Dzieci  Indygo  spod  znaku  Ryb  są  równieŜ  obdarzone  silnymi
zdolnościami parapsychicznymi. Mają świadomość przeszłych inkarnacji, nawet jeśli niekoniecznie
je  rozumieją.  Mogą  odczuwać  łęki  wywołane  nadnaturalnym  impulsem  bądź  przeczuciem.
Potrzebują  rodziców,  którzy  przeprowadzą  je  przez  natłok  iluzji  z  niŜszych  światów,  Ŝeby  nie
skłoniły ich do ucieczki od swych uczuć i intuicji poprzez zaŜywanie substancji chemicznych albo
popadanie w inne „holizmy".
Dzieci  spod  znaku  Ryb  potrafią  rozpłakać  się  w  mgnieniu  oka.  Dostroją  się  do  twojej  energii,

103

emocji  i  wzorców  myślowych,  zanim  zdąŜysz  przemówić.  Niełatwo  przychodzi  im  zrozumienie
tradycyjnie  pojętej  nauki  szkolnej,  bo  częścią  procesu  nauczania  są  słowa i czyny,  a  pomija  się  w
nim  wagę  kinestezji.  Dzieci  spod  znaku  Ryb  są  niezwykle  kinestetyczne  i  wymagają  od  ciebie
zwrócenia uwagi na ten rodzaj percepcji, aby mogły pomyślnie się rozwijać.
Dzieci  te  trzeba  wspierać  i  uczyć  słuchania  własnych  uczuć.  Powinny  obserwować  swoje  sny,  a
rodzice powinni zachęcać je do opowiadania o nich. Rodzice muszą zachęcać te dzieci do mówienia
o  swoich  przeŜyciach  w  świecie  wewnętrznym  i  potwierdzać,  Ŝe  nauka  nie  dysponuje  wszystkimi
odpowiedziami na temat prawdziwej natury duszy.
Zachęcaj  je  do  zastanowienia  się,  gdzie  spotykają  się  duchowość  i nauka. Dzieci spod znaku Ryb
uwielbiają  spać,  czytać,  marzyć,  medytować  i  wnikać  w  głąb.  Lubią  baśnie,  są  ogromnie
romantyczne i to one ukuły wyraŜenie „i odtąd Ŝyli długo i szczęśliwie". Musisz nauczyć je, Ŝe to
wyraŜenie  odnosi  się  do  duszy,  a  nie  do  doświadczeń  w  świecie  fizycznym.  Dzięki  temu  unikną
niepotrzebnych przypływów idealizacji i rozczarowania.
Jeśli niewiele wiesz o przemierzaniu światów wewnętrznych, a masz dzieci, w których horoskopach
dominuje  znak  Ryb,  znajdź  dla  nich  uczciwego  nauczyciela,  który  sam  Ŝyje  zgodnie  z  prawami
duchowymi. Te dzieci muszą zrozumieć, Ŝe nie są szalone ani „diabelskie". Tym niemniej, doznają
oświecenia na róŜne sposoby i muszą się dowiedzieć, co to oznacza.
Jeśli  w  twoim  otoczeniu  nie  ma  nikogo,  komu  zaufałbyś  w kwestii nauczania swoich dzieci na te
tematy, usiądź z nimi co wieczór, a przynajmniej raz w tygodniu i medytujcie, módlcie się albo słu-
chajcie taśmy bądź ksiąŜki mówionej o podnoszącej na duchu treści. Gdy ktoś prosi o nauczyciela
duchowego  i  co  tydzień  przeznacza  część  swego  czasu  na  to,  by  się  uczyć,  nauczyciel  pojawi  się
sam. Nie znaczy to, Ŝe zawsze pojawia się nauczyciel w fizycznej postaci, często bowiem uczymy
się  jakiejś  lekcji  w  stanie  medytacji,  transu  lub  we  śnie.  Naucz  dzieci  spod  znaku  Ryb,  Ŝe
najwaŜniejsza  jest  ich  dusza,  a  kiedy  Ŝyją  zgodnie  z  tym,  co  dyktuje  im  serce,  słuchają  teŜ  swej
duszy.
Kwestie zdrowotne w przypadku Ryb koncentrują się na okolicach stóp. Ustal zasady w oparciu o
prawa duchowe, wskazując im praktyczne techniki, które pomogą im prowadzić bezpieczne Ŝycie w
świecie fizycznym.

104

ROZDZIAŁ TRZYNASTY

Bezwarunkowa miłość do siebie

Dzieci  Indygo  są  często  perfekcjonistami  i  mogą  być  dla  siebie  bardzo  surowe.  Bezlitośnie
krytykują się za kaŜdą niedoskonałość, jaką zauwaŜą. Jednym z powodów, dla których bronią się za
pomocą  agresji,  kiedy  je  karcisz,  jest  fakt,  Ŝe  i  tak  są  juŜ  boleśnie  świadome  popełnionego  przez
siebie błędu.
Nawet  jeśli  Indygo  mogą  czasami  być  nieznośne,  waŜne  jest,  aby  starać  się  łagodniej  wyraŜać
swoją złość na nie. Najpierw pochwal je za to, co zrobiły dobrze, a dopiero potem powiedz im, co
zrobiły źle. Nigdy nie zapominaj wyjaśnić, dlaczego, i podawaj im powody swoich próśb.
PomóŜ swoim dzieciom zrozumieć, Ŝe kaŜdy popełnia błędy. Jak czytamy w Kursie cudów: „Błędy
wymagają poprawy, a nie kary". Tak często Dzieci Indygo wstydzą się swoich wyjątkowych cech,
poniewaŜ powiedziano im, Ŝe są „zaburzone". Ich niezręczność towarzyska moŜe stać się przyczyną
błędów w kontaktach z przyjaciółmi.
Oto  kilka  metod  uzdrawiania  duchowego,  których  Dzieci  Indygo  mogą  się  nauczyć  i  korzystać  z
nich, kiedy poczują, Ŝe popełniły jakiś błąd:

UNIEWAśNIENIE.  Kiedy  popełniamy  błąd,  jego  skutki  przypominają  efekt  domina.  Na
przykład,  kiedy  chodziłam  do  liceum,  naplotkowałam  o  pewnej  dziewczynie.  Wkrótce  ta  plotka
rozniosła się po całej szkole, a ta dziewczyna, co zrozumiałe, poczuła się bardzo dotknięta i zła. W
rezultacie tego zdarzenia nauczyłam się zachowywać tajemnice i unikać plotek.
Zatem my, Dzieci Indygo, moŜemy uczyć się cennych lekcji na swoich błędach, ale moŜemy uczyć
się  ich  takŜe  bez  konieczności  cierpienia.  Bardzo  skuteczną  metodą  radzenia  sobie  z  błędami  jest
tak  zwane  uniewaŜnienie.  Powstrzymuje  ono  efekt  domina,  dzięki  czemu  błędy  się  nie
rozprzestrzeniają.  Pomaga  energii  „zawrócić"  tak,  Ŝe  czas  się  „otwiera",  a  energia  popełnionego
błędu  zostaje  uniewaŜniona.  UniewaŜnienie  działa,  poniewaŜ  czas  nie  ma  natury  linearnej  lecz
symultaniczną. Oto, jak stosuje się tę metodę:
Następnym  razem,  kiedy  twoje  dzieci  popełnią  jakiś  błąd,  poproś  je,  by  powtórzyły  następujące
słowa:

Dobry BoŜe, przyznaję, Ŝe popełniłem błąd i proszę, aby wszelkie skutki tego
błędu zostały uniewaŜnione w kaŜdym czasie i w odniesieniu do wszystkich
zainteresowanych. Dziękuję.

Poproś swe dzieci, by siedziały spokojnie i oddychały głęboko podczas uniewaŜniania. Podziel się
z nimi wszystkim, co czułeś lub widziałeś w trakcie tego procesu i poproś je, by zrobiły to samo. Ta
metoda czyni cuda! Najprawdopodobniej osoby zaangaŜowane w dany konflikt czy
nieporozumienie zapomną, dlaczego zdenerwowały się na twoje Dzieci Indygo. Szczerze przebaczą
i zapomną.

RÓWNOWAśENIE  KARMY.  Czasem  pojawiają  się  problemy  z  jakimiś  ludźmi,  poniewaŜ
nasza dusza juŜ kiedyś miała z nimi do czynienia. Na przykład moŜesz podejrzewać, Ŝe znałeś juŜ
swoje  Dzieci  Indygo  w  minionym  Ŝyciu  i  prawdopodobnie  masz  rację.  Zaufaj  swojemu  głosowi
wewnętrznemu,  który  podpowie  ci,  jakiego  rodzaju  relacja  łączyła  cię  w  przeszłości  z  twoimi
Dziećmi Indygo (matka-córka, ojciec-syn, mąŜ-Ŝona, siostra-brat i tak dalej). Wiele Dzieci Indygo
pamięta  waŜne  szczegóły  ze  swego  minionego  Ŝycia  i  mówią  o  nich  w  rzeczowy  sposób,  na
przykład:  „Pamiętasz,  kiedy  byłam  matką,  a  ty  dzieckiem?"  Szczególnie  odnosi  się  to  do  dzieci
poniŜej  piątego  roku  Ŝycia.  Później  wiele  dzieci  zaczyna  bardziej  posługiwać  się  logiką,  a  mniej
swoją wiedzą ezoteryczną.
Czy  wierzysz  w  przeszłe  wcielenia,  czy  nie,  być  moŜe  zgodzisz  się,  Ŝe  w  pewnych  związkach
doświadczamy „karmy". Na przykład jeśli z jakąś osobą łączy cię trwała relacja, moŜe to oznaczać,
Ŝe poprzez ten związek oboje macie do przerobienia jakąś lekcję. Razem ze swymi Dziećmi Indygo
moŜecie zrównowaŜyć tę karmę, bez konieczności przerabiania długich, mozolnych lub bolesnych
lekcji w waszej relacji, jeśli powiecie swoim aniołom:

105

Proszę, aby cała karma, łącząca mnie z (imię osoby) została zrównowaŜona w
kaŜdym czasie, pozostawiając po sobie jedynie naukę i miłość. Chcę teraz
pozbyć się wszelkiej pamiętliwości wobec (imię osoby) i przekształcić wszelkie
cierpienie w spokój.

Posiedź spokojnie i zwróć uwagę na wszelkie pojawiające się w tobie odczucia lub wraŜenia.
RównowaŜenie karmy to potęŜny proces i większość ludzi odczuwa drŜenie ciała, kiedy ich pamięć
komórkowa pozbywa się nagromadzonych energii.

LISTY  DO  ANIOŁÓW.  Dzieci  mogą  uzdrowić  jakiś  konflikt  lub  nieporozumienie  z  kimś,
nawiązując  kontakt  z  aniołami  stróŜami  tej  drugiej  osoby.  Jeśli  twoje  Dzieci  Indygo  potrafią  juŜ
pisać,  powiedz,  Ŝeby  napisały  list  do  aniołów  stróŜów  tej  drugiej  osoby.  Mogą  napisać  go  na
papierze  albo  na  komputerze.  KaŜdy  moŜe  skontaktować  się  z  aniołami  stróŜami  innej  osoby,  a
Ŝeby  to  zrobić,  wystarczy  tylko  tego  chcieć.  Jeśli  twoje  Indygo  nie  potrafią  jeszcze  pisać  albo  nie
przepadają  za  pisaniem,  niech  wypowiedzą  to,  co  leŜy  im  na  sercu,  głośno  albo  w  myślach,
zwracając się do aniołów stróŜów tej drugiej osoby.
Pod koniec tej rozmowy (w formie pisemnej, werbalnej czy mentalnej), twe Dzieci Indygo powinny
zwrócić się do aniołów stróŜów z prośbą o pomoc w znalezieniu rozwiązania. Na przykład:

Proszę o Waszą anielską pomoc w zaprowadzeniu spokoju w tej sytuacji. Proszę,
pomóŜcie nam obojgu dostrzec w sobie nawzajem boskie światło i miłość,
zamiast skupiać się na lęku i mroku. Dziękuję Wam za to uzdrowienie.

Uzdrawianie bolesnych przeŜyć Dzieci Indygo

Kiedy ktoś zachowuje w sobie jakieś bolesne przeŜycie, jego skutki mogą okazać się długotrwałe.
W pewnym sensie wszyscy mamy za sobą jakieś bolesne przeŜycia. Kto z nas nie został kiedyś w
jakiś  sposób  zraniony?  Jednak  są  osoby,  które  doświadczyły  niewyobraŜalnej  krzywdy,  takiej  jak
kazirodztwo, molestowanie, przemoc fizyczna, przemoc rytualna, zbrodnia, wypadek czy strata.
Skutki takich traumatycznych przeŜyć przejawiają się często w postaci objawów behawioralnych i
psychologicznych,  określanych  jako  zespół  stresu  pourazowego  (PTSD).  Objawy  te  obejmują
depresję,  bezsenność  lub  nadmierną  senność,  brak  koncentracji,  powracające  wspomnienia  lub
koszmary senne, brak poczucia bezpieczeństwa i nieufność wobec innych. Czy nie brzmi to jak opis
jakiegoś znajomego Dziecka Indygo?
Być moŜe ktoś, kogo znasz, ma za sobą traumatyczne przeŜycie, którego nie jesteś świadomy. Na
przykład  wiele  dziewczyn,  które  leczyłam,  kiedy  zajmowałam  się  terapią  zaburzeń  odŜywiania,
przeŜyło traumę podczas swego pierwszego doświadczenia seksualnego. Niektóre zostały odurzone
„pigułką gwałtu" i wykorzystane, a inne nakłoniono do uprawiania seksu, choć psychicznie nie były
jeszcze  na  to  przygotowane.  Ale  uwaŜam  takŜe,  Ŝe  Ŝycie  tu  na  Ziemi  jest  traumatycznym
doświadczeniem. Ludzie doznają przykrości ze strony innych i jak to ujęło jedno z Dzieci Indygo:
„Dzieciaki są naprawdę okropne w stosunku do innych dzieci".
Bessel van der Kolk, wiodący specjalista w zakresie PTSD i autor ksiąŜki Traumatic Stress (Stres
traumatyczny),  przestudiował  wszystkie  najnowsze  badania  naukowe  dotyczące  PTSD.  Twierdzi,
Ŝe  osoby,  które  przeŜyły  traumę,  czują  się  odizolowane;  nie  mają  wyraźnego  poczucia
teraźniejszości;  brakuje  im  wyobraźni  i  utraciły  umiejętność  opowiadania.  Wiele  osób,  które
przeŜyły traumę, stało się samotnikami i cynikami o nastawieniu antyspołecznym.
Osoby  z  zespołem  PTSD  wykazują  reaktywność  emocjonalną,  a  nie  analityczną.  Ich  reakcje
dotyczą  niemal  wyłącznie  tego,  jak  się  czują,  a  nie  normalnego  połączenia  emocji  i  myśli
analitycznych. Trudność sprawia im równieŜ samodzielne radzenie sobie z problemami.
Obrazowanie  mózgu  przeprowadzone  u  osób,  które  przeŜyły  traumę,  wskazuje,  Ŝe  ich  mózgi
zachowują  się  w  inny  sposób  niŜ  mózgi  tych,  którzy  Ŝadnej  powaŜnej  traumy  nie  przeŜyły.  Na
przykład osoby z zespołem PTSD nieustannie obserwują otoczenie i kaŜdą sytuację, szukając oznak
potencjalnego zagroŜenia. Zawsze są w pogotowiu. Z tego powodu mogą być nerwowi i nastawieni

106

defensywnie.  Tym  niemniej,  osoby,  które  przeŜyły  traumę,  nie  zauwaŜają  bodźców  bezpiecznych,
więc  mogą  przegapić  coś,  co  mogłoby  wywołać  w  nich  poczucie  szczęścia  lub  bezpieczeństwa.
Jeśli  bodziec  nie  jest  groźny,  osoba  z  zespołem  PTSD  nie  zajmuje  się  nim,  poniewaŜ  nie  ma
związku  z  tym,  co  stanowi  centrum  jej  uwagi.  Ciało  migdałowate  w  mózgu  (odpowiadające  za
rejestrowanie bodźców) w ogóle nie uaktywnia się w odpowiedzi na niegroźne bodźce.
Porównano  wyniki  spiralnej  tomografii  komputerowej  (CAT)  mózgów  osób  z  zespołem  PTSD  i
osób  zdrowych.  Obie  grupy  poddano  działaniu hałasu  i  u  osób  z  zespołem  PTSD  nie  stwierdzono
Ŝadnych  reakcji  w  tylnym  płacie  przysadki  mózgowej,  gdzie  rejestrowane  są  emocje.  W  grupie
kontrolnej,  u  osób  niecierpiących  na  zespół  PTSD,  ten  obszar  był  aktywny.  Prowadzi  to  do
wniosku, Ŝe u osób z zespołem PTSD funkcjonowanie ciała migdałowatego jest zaburzone.
MoŜesz pomóc Dzieciom Indygo ponownie pobudzić ich ciała emocjonalne prosząc je, by zwracały
uwagę  na  przykłady  szczęścia  i  miłości  w  ciągu  dnia.  Nagradzaj  je  za  codzienne  przynoszenie  do
domu takiej listy. Ewentualnie graj z nimi w grę polegającą na zauwaŜaniu niewielkich szczegółów,
kiedy  razem  jedziecie  samochodem.  Van  der  Kolk  twierdzi,  Ŝe  ten  sposób  nauki  zauwaŜania
niewielkich szczegółów jest niezwykle skuteczną metodą leczenia osób z zespołem PTSD.
Van  der  Kolk  odkrył  równieŜ,  Ŝe  istnieje  róŜnica  między  ponownym  przeŜywaniem  a
pokonywaniem minionej traumy. Ci, którzy pamiętają o traumie, ale nie chcą o niej rozmawiać, ze
względów  psychologicznych  postępują  lepiej  niŜ  ci,  którzy  o  niej  nie  pamiętają,  albo  ci,  którzy  o
niej  mówią.  Więc  nie  martw  się,  jeśli  Dzieci  Indygo,  z  którymi  masz  kontakt,  nie  chcą  omawiać
natury przeŜytej kiedyś traumy. Van der Kolk odkrył równieŜ, Ŝe osoby zgwałcone szybko wracają
do  zdrowia  po  przejściu  programu  zwanego  Outward  Bound

. To doświadczenie pomaga

przywrócić  tym  osobom  poczucie  osobistej  kontroli  nad  swoimi  ciałami.  Osobom,  które  przeŜyły
jakiś  rodzaj  traumy,  poleca  równieŜ desensytyzację i ponowne przetwarzanie bodźców za pomocą
ruchów  gałek  ocznych  (EMDR)  oraz  doświadczanie  somatyczne  (SE).  Sama  byłam  świadkiem
tego, jak obie metody terapii pomogły ludziom wyleczyć skutki bolesnych wspomnień.
EMDR  to  proces  terapeutyczny,  w  którym  terapeuta  prowadzi  klienta  przez  serię  ruchów  gałek
ocznych,  pomagających  zredukować  ładunek  pamięci  traumatycznej.  Wiele  badań  wykazało,  Ŝe
EMDR nie tylko redukuje objawy zespołu stresu pourazowego, ale takŜe pomaga przeformułować
traumatyczne  doświadczenie  tak,  Ŝe  przestaje  ono  zakłócać  codzienne  funkcjonowanie.
(Wykwalifikowanego terapeutę EMDR moŜna znaleźć przez Internet, korzystając z części „Źródła"
umieszczonej w końcowej części tej ksiąŜki).
Doświadczanie  somatyczne  (SE)  to  fizyczny  system  leczenia  traumy  pomagający  w  łagodnym
rozładowaniu  zablokowanych  fizycznych  i  emocjonalnych  wspomnień  zdarzenia  traumatycznego.
Bardzo często umysł i ciało „blokują się" w najgorszym punkcie traumy, wywołując skłonność do
odczuwania  bezsilności  i  popadania  w  bezruch,  które  to  objawy  są  pobudzane  przypomnieniem
oryginalnego incydentu. Usuwając blokady reakcji, osoba nabiera większej elastyczności w swoim
zachowaniu  i  odczuwaniu.  (Lista  terapeutów  SE  dostępna  jest  na  stronie  internetowej  podanej  w
„Źródłach" na końcu ksiąŜki).

Anielskie afirmacje

Dzieci Indygo czują, Ŝe są starymi duszami i prawdopodobnie zgodzisz się, Ŝe to prawda. Wydają
się  mieć,  na  przykład,  nie  7  ale  37  lat.  Jednak  widoczna  na  zewnątrz  dojrzałość  Indygo  moŜe
przeczyć  ich  wewnętrznej  niepewności.  Wiele  Indygo  Ŝywi  głęboko  zakorzeniona  obawę,  Ŝe
zostaną porzucone, jeśli będą „niegrzeczne". Niestety, wiele z nich czuje, Ŝe nie zasługuje na miłość
i  odrzuca  ją,  kiedy  ktoś  im  ją  ofiarowuje.  Takie  zdeptanie  swoich  uczuć  moŜe  prowadzić  do

Outward Bound - niedochodowa organizacja edukacyjna zajmująca się treningiem umiejętności interpersonalnych,

przywódczych i potrzebnych do przetrwania w trudnych warunkach. Obecnie Outward Bound realizuje pięć
programów, propagujących takie wartości, jak: samodzielność, sprawność fizyczna, współczucie i współpraca (przyp.
tłum.).

107

nałogowego ukrywania swego wewnętrznego poczucia nienadawania się.
Większość Indygo łaknie pozytywnych uczuć, nawet jeśli wydają się być twardymi osobami,
którym na niczym nie zaleŜy. Odkryłam, Ŝe im trudniej kogoś kochać, tym więcej miłości potrzeba
tej osobie.
Dzieci Indygo wiedzą, Ŝe miłość jest jedyną prawdziwą i waŜną częścią Ŝycia. Pam Van Slyke,
nauczycielka w szkole specjalnej w Arizonie, opowiedziała mi o pewnym przypadku, którego była
świadkiem:

Mama Jasona rozmawiała z nauczycielką swego syna i dyrektorem jego szkoły.
Dziewięcioletni  Jason  wiercił  się  na  krześle,  czekając  przed  gabinetem
dyrektora.  Zaczął  dobierać  się  do  róŜnych  rzeczy  w  sekretariacie,  których  nie
powinien  był  dotykać.  Zaprowadziłam  go  na  krzesło,  z  którego  widział  swoją
mamę.
Po kilku sekundach, zdenerwowany Jason wstał i powiedział: „Nie muszę tego
robić. Wiem, co jest waŜne: Kocham swoją mamę, a moja mama kocha mnie!"
Natychmiast  dostałam  gęsiej  skórki.  Później  opowiedziałam  o  tym  mamie
Jasona.  Kiedy  skończyłam,  rozpłakała  się  i  powiedziała:  „Naprawdę  tak
powiedział? On nigdy nie mówi mi czegoś takiego". Zatem Jason nie powtarzał
tych  słów  jak  papuga,  która  bezmyślnie  recytuje  jakieś  zdania.  Najwidoczniej
naprawdę rozumiał to, Ŝe liczy się tylko miłość.

Afirmacje mogą podtrzymywać podupadające poczucie własnej wartości Dzieci Indygo. Oto kilka
afirmacji, które moŜesz powtarzać razem ze swymi Dziećmi Indygo:

Jestem świętym dzieckiem boŜym.

Skoro Bóg jest czystą miłością, to ja równieŜ.

Otaczają mnie anioły, które kochają mnie za to, kim jestem.

W kaŜdej chwili mogę wezwać moje anioły na pomoc, bo one są przy mnie, Ŝeby mi

pomagać.

Jestem bezwarunkowo kochany przez Boga i anioły.

Mam wiele do zaoferowania światu.

Moje anioły widzą moje ukryte talenty.

Mam moc zmiany świata w wielu waŜnych kwestiach.

Mój umysł jest jasny i zdolny do doskonałej koncentracji.

Mam niezawodną pamięć fotograficzną.

Ufam swojej intuicji.

WyraŜam swoją prawdę z miłością i współczuciem.

Pracuję teraz nad swoim Celem śyciowym i czuję się spełniony.

To, kim jestem, jest bardzo waŜne dla świata.

Potrzebuje mnie i kocha wielu ludzi.

108

POSŁOWIE

Przesłanie dla Dzieci Indygo

Wybrałyście trudne zadanie na trudnej planecie, ale na szczęście moŜecie otrzymać wiele pomocy.
Wielu  z  nas,  dorosłych,  wierzy  w  was  i  w  to,  co  sobą  reprezentujecie.  Liczymy,  Ŝe  będziecie
wytrwale realizować swoje Cele śyciowe i Ŝe nie pozwolicie odwrócić od nich swej uwagi. KaŜdy
dorosły potrzebuje waszej wspólnej pomocy - czy zdają sobie z tego sprawę, czy nie!
MoŜna  was,  Dzieci  Indygo,  nazywać  małymi  posłańcami  światła,  ale  wasz  Cel  naleŜy  do
najwaŜniejszych,  z  jakimi  mieliśmy  do  czynienia  na  tej  planecie.  Wasza  rola  ma  znaczenie
zasadnicze, nawet jeśli jeszcze nie jesteście pewne, co powinniście robić. Utrzymując umysł i ciało
w  harmonii  dzięki  medytacji,  ćwiczeniom,  kontaktowi  z  przyrodą  i  zdrowemu  odŜywianiu  się,
będziecie mogły wyraźnie zrozumieć boskie przewodnictwo, które poprowadzi was waszą ścieŜką.
Proszę,  nie  martwcie  się  o  niedoskonałości,  które  moŜecie  u  siebie  zauwaŜać.  Gdyby  nauczyciele
duchowi  czekali,  aŜ  rozwiąŜą  wszystkie  swoje  ziemskie  kłopoty,  zanim  zabiorą  się  za  realizację
swego  Celu  śyciowego,  na  Ziemi  nie  byłoby  ani  jednego  działającego  nauczyciela  duchowego!
KaŜdy ma jakieś sprawy, problemy i udręki, z którymi musi sobie radzić. Chodzi o to, Ŝeby trzymać
się swoich priorytetów i nie pozwolić pokonać się Ŝyciowym dramatom.
Ten wiersz sprawił, Ŝe się rozpłakałam, kiedy po raz pierwszy go usłyszałam, bo przypomniał mi o
was, cennych Dzieciach Indygo. Mam nadzieję, Ŝe weźmiecie sobie te słowa do serca:

M OJE UKOCHANE DZI ECI

Nie łamcie juŜ sobie serca.

Za kaŜdym razem, kiedy się osądzacie,

Łamiecie sobie serce.

Przestajecie karmić się Miłością,

Która jest Źródłem waszej Siły śyciowej

Nadszedł czas.

Wasz czas

by śyć,

by Celebrować

I dostrzegać dobro, którym jesteście.
Wy, moje Dzieci, jesteście boskością.

Jesteście Czystością

I Wzniosłą Wolnością.

Jesteście bogiem w przebraniu

I zawsze jesteście doskonale bezpieczne.

Nie walczcie z ciemnością,

Lecz zapalajcie Światło.

Uwolnijcie się

I odetchnijcie boskością, którą jesteście.

Swami Kripalvanandaji

109

Bibliografia

Abikoff H. i in., „The effects of auditory stimulation on the arithmetic performance of children
with ADHD and nondisabled children". Journal of Learning Disabilities, 1996 maj; 29 (3):
s.s. 238-246. Ackerman C. M., „Identifying Gifted Adolescents Using Personality Characteristics:
Dabrowski's Overexcitabilities". Roeper Review-AJournalon GiftedEducation, t. 19, nr 4, czerwiec
1997. Amen, Daniel G., M.D., Healing ADD. New York: G. P. Putnam & Sons. Avanti M. Pisemny
wywiad. Więcej informacji znaleźć moŜna na jej stronie internetowej:

www.Astrologyandmore.com

, lub pod jej numerem telefonu: (775) 673-6568. Bem D. J. i Honorton

C,  „Does  psi  exist?  Replicable  evidence  for  an  anomalous  process  of  information  transfer".
Psychological Bulletin, t. 115, s.s. 4-18. Bhagavan H. N., Coleman, M., Coursin, D.B., „The effect
of  pyri-doxine  hydrochloride  on  blood  serotonin  and  pyridoxal  phosphate  contents  in  hyperactive
children",  Pediatrics  1975  marzec;  55  (3):  s.s.  437-41.  Bittman  B.  B.  i  in.  „Composite  effects  of
group  drumming  musie  therapy  on  modulation  of  neuroendocrine-immune  parameters  in  normal
subjects". Altematiue Therapy Health Med.
2001 styczeń; 7(1): s.s. 38-47. Błock M. A., No Morę Ritalin: TreatingADHD Without Drugs. New
York:  Kensington  Publishing  Corp.,  1996.  Boris  M.  i  Mandel,  F.  S.,  „Foods  and  additives  are
common causes of the attention deficit hyperactive disorder in children". Ann Allergy 1994 maj; 72
(5): s.s. 462-68. Buchbauer G. i in., „Aromatherapy: evidence for sedative effects of the essential oil
of lavender after inhalation". ZNaturforsch (Germany) [C] 1991 listopad-grudzień; 46(1 l-12):s.s.
1067-72. Buchbauer  G.,  i  in.,  „Effects  of  valerian  root oil,  borneol, isoborneol, bornyl acetate and
isobornyl  acetate  on  the  motility  of  laboratory-  animals  (mice)  after  inhalation".  Pharmazie
(Germany)  1992  sierpień;  47  (8):  s.s.  620-22.  Butt  M.  L.  &  Kisilevsky,  B.  S.,  „Musie  modulates
behavior  of  premature infants following heellance", Canadian Journal Nurs Res., 2000 marzec; 31
(4):  s.s.  17-39.  Carlton  R.  M.  i  in.,  „Rational  dosages  and  learning  disabilities,"  Alternative
Therapies, t. 6, nr 3, maj 2000, s.s. 85-91. Coleman M. i in., „A preliminary study of the effect of
pyridoxine  administration  in  a  subgroup  of  hyperkinetic  children:  a  double-blind  crossover
comparison with methylphenidate". Biol Psychiatry 1979 październik; 14(5): s.s. 741-51. Carter C.
M.  i  in.,  „Effects  of  a  few  food  diet  in  attention  deficit  disorder".  Archives  Dis  Children,  1993
listopad; 69 (5): s.s. 564-68.
Cramond  B.,  „The  Coincidence  of  Attention  Deficit  Hyperactivity  Disorder  and  Creativity:  The
University of Georgia", marzec 1995. dla Narodowego Centrum Badań Osób Utalentowanych (The
National Research Center on the Gifted and Talented).
Dagan.  Y.  i  in.,  „Sleep  ąuality  in  children  with  attention  deficit  hyperactivity  disorder:  an
actigraphic study." Psychiatry Clin Neurosci, 1997 grudzień; 51 (6): s.s. 383-86.
Delaveau  P.  i  in.  (1989),  „Neuro-depressive  properties  of  essential  oil  of  lavender".  CR  Sean-ces
Soc BiolFil (Francja). 1989; 183 (4): s.s. 342-48.
Desor  J.  A.,  i  in.,  „Longitudinal  Changes  in  Sweet  Preferences  in  Humans".  Physiology  and
Behauior, T. 39, s.s. 639-41.
Desor J. A. i in., „Taste in Acceptance of Sugars by Humań Infants". Journal of Comparatiue and
Physiological Psychology, 496-501.
Dey  S.,  „Exercise  Training:  Significance  of  Regional  Alterations  in  Serotonin  Metabolism  of  Rat
Brain  in  Relation  to  Antidepressant  Effect  of  Exercise".  Physiology  and  Behauior,  t.  52,  nr  6.  s.s.
1095-99.
Dimeo  E.  i  in.,  „Benefits  from  aerobic  exercise  in  patients  with  major  depression:  a  pilot  study".
British Journal of Sports Medicine, 2001 kwiecień 35 (2): s.s. 114-17.
Dossey  L.,  Healing  Words:  The  Power  of  Prayer  and  the  Practice  of  Medicine.  Harper  Collins,
Nowy Jork 1993.
Dreyfuss I., „Survey: Americans Don't Exercise Enough." Associated Press, Washington, kwiecień
1, Nowy Jork 2001.
Dyer  J.  B.  i  Crouch,  J.  G.,  „Effects  of  Running  and  Other  Activities  on  Moods".  Perceptual  and

110

Motor Skills, t. 67, s.s. 43-50.
Felthous  Alan  R.,  „Aggression  against  cats,  dogs,  and  people,"  Children  Psychiatry  and  Humań
Deuelopment, 1980, 10: s.s. 169-77.
Freed  J.  i  Parsons,  Right-Brained  Children  in  a  Left-Brained  World:  Unhcking  the  Potential  of
YourADD Children. Fireside Publishers, Nowy Jork 1997.
Goyette  G.  H.,  Connors,  C.  K.,  Petti,  T.  A.,  Curtis,  L.  E.,  „Effects  of  artificial  colors  on  hyper-
kinetic  children:  a  double-blind  challenge  study."  Psychopharmacol  Buli,  1978  kwiecień;  14  (2):
s.s. 39-40.
Guillemain J, Rousseau A, Delaveau P., „Neurodepressive effects of the essential oil of Lavan-dula
angustifolia Mili," Ann Pharm Fr (France). 1989; 47 (6): s.s. 337-43.
Healy J., M.D. Endangered Minds: Why Our Children Don't Think. Nowy Jork 1991, To-uchstone.
Hirasawam  Y.,  Kawano  K.  &  Furukawa,  A.  „An  experiment  on  extrasensory  information  transfer
with  electroencephalogram  measurement.  Journal  of  International  Society  ofLife  Information
Science. 1996, t. 14. s.s. 43-48.
Kellert Stephen R. i Felthous Alan R., „Childhood Cruelty Toward Animals Among Criminals and
Noncriminals", Archioes of General Psychiatry, listopad 1983.
Konofal E., Lecendreux, M. Bouvard M. P., & Mouren-Simeoni, M. C, „High levels of noctur-nal
activity  in  children  with  attention-deficit  hyperactivity  disorder:  a  video  analysis".  Psychiatry  Clin
Neuroscy 2001 kwiecień; 55 (2): s.s. 97-103.
Kozielec.T.  Starobrat-Hermelin.  B.,  Kotkowiak,  L.,  „Deficiency  of  certain  tracę  elements  in
children with hyperactivity", Psychiatr Pol 1994, maj-czerwiec; 28 (3): s.s. 345-53.
Kozielec  T.,  Starobrat-Hermelin,  B.,  „Assessment  of  magnesium  levels  in  children  with  attention
deficit hyperactivity disorder (ADHD)", Magnes Res 1997, czerwiec; 10 (2): s.s. 143-48.
Lad Vasant, Aryuroeda: The Science of Self Healing. Wilmot, WI: Lotus Press, 1984.
Lou  H.  i  in.  „Focal  Cerebral  Dysfunction  in  Developmental  Learning  Disabilities".  The  Lancet,
January 6, 1990.
MacDonald W. L., „The effects of religiosity and structural strain on reported paranormal
experiences". Journal for the Scientific Study of Religion, 1995,  t. 34, s.s. 366-76. McCann I. L. i
Holmes,  D.  S.,  „Influence  of  Aerobic  Exercise  on Depression".  Journal  of  Perso-nality  and  Social
Psychology, 1984 t. 46, nr 5, s.s. 1142-47.
Mitchell  E.  A.,  i  in.  „Clinical  characteristics  and  serum  essential  fatty  acid  levels  in  hyperactive
children", Clinical Pediatrics, s.s. 406-11.
Morningstar  A.  The  Ayuruedic  Cookbook:  A  Personalized  Guide  to  Good  Nutrition  and  Health.
Twin Lakes, WI: Lotus Press, 1990.
Norton Amy. „Exercise Beats Drugs for Sonie with Depression". Reuters Health News, marzec 27,
2001.
Pinchasov B. B. i in., „Mood and energy regulation in seasonal and non-seasonal depression, before
and  after  midday  treatment  with  physical exercise or bright light". Psychiatry Res. 2000, kwiecień
24; 94 (1): s.s. 29- 42.
Potteiger  J.  A.,  Schroeder,  J.  M.,  and  Goff,  K.  L.,  „Influence  of  musie  on  ratings  of  perceived
exertion during 20 minutes of moderate intensity exercise". Percept Motor Skills 2000 grudzień; 91
(3 Pt 1): s.s. 848-54.
Quider R. F. „The effect of relaxation/suggestion and musie on forced-choice ESP scoring. Journal
ofthe American Society for Psychical Research, Nowy Jork 1878, t. 78, s.s. 241-62.
Radin. D. l.„Silent Shockwaves; Evidence for presentiment of emotional futures." European Journal
of Parapsychology, 1996, 1996, t. 12.
Reid  D.  The  Tao  of  Health,  Sex.  and  Longeuity:  A  Modern  Practical  Guide  to  the  Ancient  Way.
Fireside Publishers, Nowy Jork 1989.
Robotham J. „In 2001, It's Readin'. Writing and Ritalin". The Sydney Morning Herald, March 19,
2001, s. A-l.
Robson  W.  L.,  „Enuresis  in  children  with  attention-deficit  hyperactivity  disorder."  South  MedJ
1997 maj; 90 (5): s.s. 503-5.

111

Rosę  T.  L.,  „The  functional  relationship  between artificial food colors and hyperactivity,"/owr-nal
of Appl Behav Anal 1978 zima; 11 (4): s.s. 439-46.
Rowe  K.  S.,  „Synthetic  food  colourings  and  «hyperactivity»:  a  double-blind  crossover  study,"
Australia Paediatric Journal, kwiecień 1988, t. 24 (2), s.s. 143-47.
Rowe  K.  S.  &  Rowe,  K.  J.,  „Synthetic  food  coloring  and  behavior:  a  dose  response  effect  in  a
double-blind, placebo-controlled, repeated-measures study". Journal of Pediatrics, listopad 1994, t.
135, s.s. 691-98.
Schoenthaler  S.  J.  &  Bier,  I.  D.,  „The  effect  of  vitamin-mineral  supplementation  on  juvenile
delinąuency among American schoolchildren: a randomized, double-blind placebo-controlled trial,"
Journal of Alternatiue and Complementary Medicine, t. 6, nr. 1, luty 2000, s.s. 7-17.
Schoenthaler  S.  J.  i  in.,  „The  Testing  of  Various  Hypotheses  as  Explanations  for  the  Gains  in
National  Standardized  Academic  Test  Scores  in  the  1978-1983  New  York  City  Nutrition  Poli-
cyMoóitication Project", Mematienalfouma}efBiosocialRefesrch, t 3(2), s.s. 19&-D3.
Schoenthaler  S.  J.,  „Institutional  Nutritional  Policies  and  Criminal  Behavior,"  Nutrition  Today,
20(3), 1985, s.s. 25-39.
„Diet and Crime: An Empirical Examination of the Value of Nutrition in the Control
and  Treatment  of  Incarcerated  Juvenile  Offenders",  International  Journal  of  Biosocial  Research,
4(1), 1983, s.s. 25-39.
„Types  of  Offenses  Which  Can  Be  Reduced  in  an  Institutional  Setting  Using  Nutritio
nal  Intervention:  A  Preliminary  Empirical  Evaluation",  International  Journal  of  Biosocial  Rese
arch, 4(2), 1983, s.s. 74-84.
„The Los Angeles Probation Department Diet Behavior Program: An Empirical Evalu-
ation of Six Institutions", International Journal of Biosocial Research, 5 (2), 1983, p. 88.
„The Northern California Diet-Behavior Program: An Empirical Examination of 3000
Incarcerated  Juveniles  in  Stanislaus  County  Juvenile  Hall",  International  Journal  of  Biosocial
Research, 5 (2). 1983, s.s. 99-106.
Starobrat-Hermelin, B. Kozielec. T., „The effects of magnesium physiological supplementation on
hyperactivity  in  children  with  attention  deficit  disorder  (ADHD):  Positive  response  to  magnesium
orał loading test". Magnes Res 1997 czerwiec; 10 (2): s.s. 149-56.
Stevens L. ]., 12 Effectiue Ways to Help Your ADD/ADHD Children. Penguin Putnam, Inc. Nowy
Jork 2000.
Swanson  J.  &  Kinsbourne,  M.,  „Food  Dyes  Impair  Performance  of  Hyperactive  Children  on
aLaboratory Learning Test", Science magazine, marzec 28, 1980, t. 207. s.s. 1485-87.
TappeN.,  UnderstandingYour  LifeThrough  Color.  Carlsbad.  CA:  Starling  Productions,  1982.
KsiąŜka ta jest trudno dostępna. śeby ją zakupić, naleŜy skontaktować się z Awekening Book Store
w Kaliforni: (949) 457-0797 lub Mind, Body, Soul Bookstore w Indianie, s.s. 889-3612.
„Poll: Kids Worry About School Violence". USA Today (marzec 15, 2001, p. 8D).
„Animal Cruelty May Be a Warning". Washington Times, czerwiec 23, 1998.
Virtue  D.  L.,  Constant  Craoing:  What  Your  Food  Craoings  Mean  and  How  to  Ooercome  Them.
Carlsbad, CA: Hay House, 1995.
Weeks D. Eccentrics: The Scientific Inoestigation. Stirling University Press, 1988.
śale G., Pisemny wywiad. Więcej informacji na stronie internetowej:

www.littlelights.com

Źródła

Astrologia: Michele Avanti. Więcej informacji znaleźć moŜna na jej stronie internetowej:

www.Astrologyandmore.com

lub pod jej numerem telefonu: (775) 673-6568.

EarthSave  International.  Prowadzi  globalny  ruch  osób  ze  wszystkich  sfer,  podejmujących  kon-
kretne  kroki  mające  na  celu  promować  zdrowe  odŜywianie.  EarthSave  dostarcza  informacji,
wsparcia  i  programów  praktycznych  tym,  którzy  odkryli,  Ŝe  ich  odŜywianie  się  wpływa  na
środowisko  naturalne  i ludzkie zdrowie. Wiele lokalnych filii prowadzi kluby towarzyskie i kluby
dla  osób  samotnych.  Strona  internetowa:

www.earthsave.org

• Tel.: (831) 423-0293 • Fax: (831)

112

423-1313 • (800) 362-3648 (bezpłatny).
Desensytyzacja i ponowne przetwarzanie bodźców za pomocą ruchów gałek ocznych (EMDR).
Udziela informacji na temat terapii EMDR i dysponuje spisem wykwalifikowanych terapeutów
specjalizujących się w terapii EMDR. Strona internetowa:

www.emdria.com

Foundation for Human Enrichment (Fundacja Wzbogacania Ludzkości). Źródło informacji na
temat doświadczania somatycznego (SE), posiada listę terapeutów SE. Strona internetowa:

www.fhe.com

Gaiam: Sklep internetowy, w którym moŜna kupować zdrową Ŝywność i produkty ekologiczne.
Gaiam połączony jest z Whole Foods Market, dzięki czemu moŜna kupować ich towary przez
Internet. Strona internetowa:

www.gaiam.com

Green  Market  Place:  „Ekologiczna  Ŝywność  i  inne  produkty".  Ta  strona  internetowa  umoŜliwia
kupno  nietoksycznych  i  organicznych  produktów  gospodarstwa  domowego  z  surowców  wtórnych,
łącznie  ze  środkami  czystości,  wyrobami  papierniczymi  i  przyborami  toaletowymi.  Strona
internetowa:

www.greenmarketplace.com

• Tel.: (888) 59-FARTH.

Kids and Organics (Dzieci i produkty organiczne): Wspaniała strona dla dzieci w kaŜdym wieku,
wyjaśniająca podstawy uprawy organicznej i odŜywiania się produktami z takich upraw. Strona
internetowa'.

www.kids.organics.org/Organic/organic.htm

Psychic Kids Dzieci uzdolnione parapsychicznie. Strona dla dzieci i o dzieciach uzdolnionych
parapsychicznie,

www.psykids.net

Szkoły  Waldorfa.  W  oparciu  o  holistyczne  podejście  do  szkolnictwa  wg  austriackiego  filozofa,
Rudolla  Steinera,  te  obiekty  edukacyjne  promują  emocjonalny,  fizyczny,  duchowy  i  intelektualny
rozwój  swoich  uczniów.  ADD/ADHD  praktycznie  nie  istnieje  w  szkołach  Waldorfa.  Informacje:
3911  Bannister  Rd.,  Fair  Oaks,  CA  95628.  Tel.:  (916)  961-0927  •  Fax:  (916)  961-0715  •  Strona
internetowa: