background image

 

Prof. Edmund Wittbrodt

Środek cięŜkości i środek geometryczny 

 

 

 

 

 

 

 

 

Siła cięŜkości

 (cięŜar, siła grawitacyjna Ziemi)       

m

g

R

m

M

G

Q

=

=

2

,             

 gdzie:  G – stała grawitacyjna,  M – masa Ziemi,  

R – promień Ziemi, 

2

R

M

G

g

=

 – przyspieszenie ziemskie 

 

=

i

i

Q

Q

 

=

=

=

)

(

)

(

)

(

V

V

Q

gdV

dV

dQ

Q

ρ

γ

,                 dla:   g=const              

m

g

dV

g

Q

V

=

=

)

(

ρ

  

 

 

γ

 =const              

V

dV

Q

V

=

=

γ

γ

)

(

 

 

 

ρ

,

g

 =const              

V

dV

g

Q

V

=

=

γ

ρ

)

(

 

gdzie:  

γ

  – cięŜar właściwy [N/m

3

ρ

 – gęstość materiału (masa właściwa) [kg/ m

3

]  

Q

1

Q

 

Q

2

n

Q

background image

 

Prof. Edmund Wittbrodt

 
Dla układu sił równoległych istnieje punkt leŜący na wypadkowej tego układu, mający taką własność, Ŝe nie ulega zmianie, 
gdy  wszystkie  siły  obrócimy  dookoła  ich  punktów  zaczepienia  o  dowolny,  stały  dla  wszystkich  sił  kąt.  Punkt  ten 
nazywamy 

ś

rodkiem sił równoległych

 
 
 
 
 
 

Ś

rodek sił równoległych 

 
 
 
 
 
 
 

JeŜeli  weźmiemy  pod  uwagę  elementarne  siły  cięŜkości  ciała,  które  są  takŜe  układem  sił  równoległych,  to  ich  środek 
nazywamy 

ś

rodkiem cięŜkości

 i oznaczamy najczęściej literą C

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Elementarne siły cięŜkości i siła cięŜkości 

 

W

P

2

S – środek sił równoległych 

P

1

 

ϕ

 

ϕ

 

ϕ

 

Q

1

Q

 

Q

2

n

Q

background image

 

Prof. Edmund Wittbrodt 

Współrzędne środka cięŜkości określamy wychodząc z załoŜenia, Ŝe skutek działania całkowitego cięŜaru ciała musi być 
taki sam jak elementarnych sił cięŜkości tego ciała razem wziętych. Dla bryły przedstawionej na rysunku zapisujemy więc: 

 

Q

dQ

=

 

O

C

M

r

Q

r

dQ

= × =

×

(2.43) 

 

 
 
 

Współrzędne środka cięŜkości równowaŜnych układów sił 

 
 
 
 
 
 
 

 
przy czym równania (2.43) są spełnione, gdy: 

 

Q

dQ

=

 

C

x Q

xdQ

=

,     

C

y Q

ydQ

=

(2.43a) 

Natomiast  zaleŜność  na  współrzędną  z

C

  środka  cięŜkości  otrzymamy  z  równania  momentów  bryły,  które  napiszemy  dla 

bryły obróconej, najprościej o kąt 90°  

 

C

z Q

zdQ

=

(2.43b) 

y

C

 

x

z

Q

 

C

r

 

r

 

dQ

 

dV 

 

background image

 

Prof. Edmund Wittbrodt 

Z zaleŜności (2.43) otrzymamy wzory słuŜące do wyznaczenia współrzędnych środków cięŜkości bryły. Mają one postać: 

 

C

xdQ

x

Q

=

,   

C

ydQ

y

Q

=

,   

C

zdQ

z

Q

=

(2.44) 

 
JeŜeli  mamy  do  czynienia  z  bryłą,  która  daje  się  podzielić  na  n  elementów  o  skończonych  wymiarach  i  o  znanych 
współrzędnych środków cięŜkości, to całki w (2.44) moŜemy zastąpić sumami: 

 

1

n

i

i

i

C

x Q

x

Q

=

=

,   

1

n

i

i

i

C

y Q

y

Q

=

=

,   

1

n

i

i

i

C

z Q

z

Q

=

=

(2.45) 

 
 
 
 
 
 
 
 

                                                                                             Bryła złoŜona z n elementów

 

 
 
 
 

 
 

Ze  względu  na  rozkład  masy  w  objętości,  ciała  dzielimy  na  ciała  jednorodne,  gdy 

γ

=  const,  i  ciała  niejednorodne,  gdy 

γ

= varia, przy czym 

0

lim

V

Q

dQ

V

dV

γ

=

=

C

i

 

z

x

y

i–ty element 

background image

 

Prof. Edmund Wittbrodt

Ze względu na kształt i wymiary ciała dzielimy na: 
 

1) linie materialne

 (druty, pręty) – ciała, w których dwa wymiary są pomijalne w stosunku do trzeciego 

 

γ

=

dQ

Sdl

(2.46) 

a zatem 

γ

=

=

Q

dQ

SL

 – dla linii jednorodnej i o stałym przekroju S

 
 

                                                                                 Linia materialna 

 
 
 
 
 
 
 
 
 

2) powierzchnie 

(blachy, płyty, skorupy) – ciała, w których jeden wymiar jest pomijalny w stosunku do dwóch pozostałych 

 

γ

=

dQ

hdS

(2.47) 

a zatem 

γ

=

=

Q

dQ

hS

 – dla powierzchni jednorodnej i o stałej grubości h

 

                                                                                              Powierzchnia materialna

 

 
 
 
 
 

dl 

dQ 

S=const 

S, Q 

dS, dQ 

h=const 

background image

 

Prof. Edmund Wittbrodt 

3) bryły

 – ciała, w których trzy wymiary są znaczące 

 

γ

=

dQ

dV

(2.48) 

a zatem 

γ

=

=

Q

dQ

V

 – dla bryły jednorodnej. 

 

                                                                                                               Bryła materialna

 

 
 
 

W praktyce najczęściej mamy do czynienia z liniami materialnymi jednorodnymi (o stałym cięŜarze właściwym) i o stałym 
przekroju,  powierzchniami  jednorodnymi  i  o  stałej  grubości  oraz  z  bryłami  jednorodnymi.  Wówczas 

ś

rodek  cięŜkości

 

pokrywa  się  ze  środkiem 

geometrycznym  bryły

.  Podstawiając  zatem  zaleŜności  (2.46),  (2.47)  i  (2.48)  do  równań  (2.44) 

otrzymujemy wzory na obliczanie współrzędnych środków geometrycznych brył w postaci: 
 
1) dla linii materialnej (

γ

S = const) 

 

C

xdl

x

l

=

,   

C

ydl

y

l

=

,   

C

zdl

z

l

=

(2.49) 

2) dla powierzchni (

γ

h = const) 

 

C

xdS

x

S

=

,   

C

ydS

y

S

=

,   

C

zdS

z

S

=

(2.50) 

3) dla bryły (

γ

 = const) 

 

C

xdV

x

V

=

,   

C

ydV

y

V

=

,   

C

zdV

z

V

=

(2.51) 

W tabeli zestawiono wzory na współrzędne środków geometrycznych (cięŜkości) podstawowych figur i brył . 

V, Q 

dV, dQ 

background image

 

Prof. Edmund Wittbrodt 

 

Tabl. 2.4 Współrzędne środków cięŜkości (środków geometrycznych) podstawowych figur i brył 

Figura 

x

y

C 

z

Odcinek 

2

l

 

Odcinek łuku 

α

α

sin

R

 

Prostokąt 

2

a

 

2

b

 

Trójkąt 

3

h

 

x

2

α

 

background image

 

Prof. Edmund Wittbrodt

Wycinek koła 

α

α

sin

3

R

 

Prostopadłościan 

2

a

 

2

b

 

2

c

 

StoŜek 

4

H

 

Półkula 

R

8

3

 

 

 

2

α