Pouczenie i Wezwanie Policjantów

  

do zachowania się zgodnego z Prawem 

 

 - otrzymałeś poniższą informację - bo ślubowałeś wierność Polsce, a nie grupie uzurpatorów   

"Ślubuję służyć wiernie Narodowi, chronić ustanowiony Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej porządek prawny, strzec 
bezpieczeństwa Państwa jego Obywateli, nawet z narażeniem życia" oraz "pilnie przestrzegać prawa". 
 

Obecne fakty i statystyki pokazują, że nie ma epidemii COVID-19.  
Pod pretekstem pandemii próbuje się wprowadzić tzw. nowy porządek świata (NWO).  
Aktualnie  zebrane  dowody  wskazują,  że  uczestniczymy  w  globalnym  oszustwie  na  niewyobrażalną  skalę,  co  już  teraz 
kwalifikuje  się  do  wielkiego  międzynarodowego  śledztwa,  gdyż  zostały  naruszone  wszelkie  normy  -  wolności  i  praw 
człowieka, których ochronę w polskim prawie każdemu Obywatelowi gwarantuje Konstytucja RP (art. 30-76). 
Natomiast zgodnie z art. 77 Konstytucji RP 

Każdy ma prawo do wynagrodzenia szkody, jaka została mu wyrządzona przez niezgodne z prawem działanie organu 
władzy publicznej. 

W tej sytuacji obowiązkiem funkcjonariusza Policji jest ochrona Obywatela  

przed naruszeniem powszechnych praw człowieka,  w innym przypadku będzie on wspólnikiem  

PRZESTĘPSTWA, za które będzie pociągnięty do odpowiedzialności, jak nie teraz, to po zmianie władzy! 

 

Art. 14. Ustawy o Policji

 [

Zadania Policji]

 

1.  W  granicach  swych  zadań  Policja  wykonuje  czynności:  operacyjno-rozpoznawcze,  dochodzeniowo-śledcze  
i administracyjno-porządkowe w celu: 
    1) rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw, przestępstw skarbowych i wykroczeń; 
2. Policja wykonuje również czynności na polecenie sądu, prokuratora, organów administracji państwowej i samorządu 
terytorialnego w zakresie, w jakim obowiązek ten został określony w odrębnych ustawach. 

3.  Policjanci  w  toku  wykonywania  czynności  służbowych  mają  obowiązek  respektowania  godności  ludzkiej  oraz 
przestrzegania i ochrony praw człowieka. 
 
Art. 15. Ustawy o Policji 

[Uprawnienia Policjantów w trakcie wykonywania czynności służbowych]

 

1. Policjanci wykonując czynności, o których mowa w art. 14, mają prawo: 

 

       1) legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości; 
(…) 3) zatrzymywania osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia 
lub zdrowia ludzkiego, a także dla mienia;

 

(…) 5a) obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu zdarzeń w miejscach publicznych,  
a w przypadku czynności operacyjno-rozpoznawczych i administracyjno-porządkowych podejmowanych  
na podstawie ustawy – także i dźwięku towarzyszącego tym zdarzeniom.

 

Nie oznacza to przyzwolenia na to, by dowolnie wybraną osobę zatrzymywać, śledzić, nagrywać na wszelki wypadek, bądź 
z  góry  planując  przypisanie  jej  wykroczeń  lub  przestępstw  ze  względu  na  jej  udział  w  legalnych,  ale  niemiłych,  bo 
kontrolujących prawidłowość i zasadność działań władzy.  

          Zadaniem Policji nie jest „wrabianie” ludzi w odpowiedzialność, lecz ochrona przed nadużyciami,  
                                                                       TAKŻE NADUŻYCIAMI WŁADZY !!! 

3. Zatrzymanie osoby może być zastosowane tylko wówczas, gdy inne środki okazały się bezcelowe lub nieskuteczne. 
Szeroki zakres ochrony swobody wypowiedzi wynika z fundamentalnego znaczenia tej swobody w demokratycznym, 
pluralistycznym społeczeństwie. Zgodnie z wielokrotnie artykułowaną przez ETPCz tezą swoboda wypowiedzi 

„nie 

ogranicza się do informacji i poglądów, które są odbierane przychylnie, uważane za nieobraźliwe lub neutralne, lecz 
odnosi się także do tych, które obrażają, oburzają lub wprowadzają niepokój” 

(wyrok ETPCz z 23 września 1994 r., 

skarga nr 15890/89 Jersild, § 31; wyrok ETPCz z 8 listopada 2012 r., skarga nr 43481/09 Peta Deutschland, § 46).  

Ze swobody tej korzystają w rezultacie wypowiedzi, które nie są podzielane przez władze lub większość społeczeństwa. 

Swoboda obejmuje także wypowiedzi szokujące, obraźliwe, godzące we wrażliwość odbiorców przekazu 

 (wyrok ETPCz z 10 lipca 2003 r. w sprawie 44179/98 Murphy, § 61). 

W zakresie wolności wypowiedzi szczególną uwagę należy zwrócić na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 23 marca 2006r. 
K 4/06 (OTK-A z 2006 r., nr 3, poz. 32, w którym uznano, że:  

1) swoboda wypowiedzi jest jednym z fundamentów społeczeństwa demokratycznego, warunkiem jego rozwoju  

i samorealizacji jednostek;  

2) swoboda ta nie ogranicza się do informacji i poglądów, które są odbierane przychylnie, albo postrzegane jako nieszkodliwe  

lub obojętne;  

3) rolą dziennikarzy jest rozpowszechnianie informacji i idei dotyczących spraw będących przedmiotem publicznego 

zainteresowania i mających publiczne znaczenie. 
 

Celem  konstytucyjnej  ochrony  wolności  wypowiedzi  jest  możliwość  realizacji  jednostki  w  sferze  osobistej  oraz  

w sferze publicznej (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 12 maja 2008 r., SK 43/05, OTK-A z 2007 r., nr 4, poz. 57). Dlatego treść art. 
54 ust. 1 Konstytucji obejmuje wszelkie płaszczyzny aktywności, w których dana osoba postanowiła wyrazić swój pogląd.

  

Art.  54  ust.  1  Konstytucji  chroni  także  wszelkie  zgodne  z  prawem  formy  ekspresji,  które  umożliwiają  jednostce 

uzewnętrznianie i eksponowanie własnego stanowiska  

(wyroki Trybunału  Konstytucyjnego z 12 maja 2008 r., SK 43/05; z 9 listopada 2010 r., K 13/07).  

Wolność  pozyskiwania informacji  oraz  ich  rozpowszechniania  obejmuje  przy  tym  także  poglądy,  a  nie  tylko  fakty,  co 
jest  konsekwencją  wolności  działania  jednostki  w  życiu  publicznym  (wyrok  Trybunału  Konstytucyjnego  z  20  lutego 
2007r.,  P  1/06).  Podobnie  jednak  jak  ma  to  miejsce  w  ramach  standardu  konwencyjnego,  konstytucyjna  wolność 
wypowiedzi  może  doznawać  ograniczeń  w  związku  z  art.  31  ust.  3  Konstytucji  (wyrok  Trybunału  Konstytucyjnego  z  12 
maja 2008 r., SK 43/05), o ile ograniczenia te są przewidziane w ustawie, są konieczne dla ochrony wymienionych w tym 
przepisie wartości (w szczególności moralności publicznej) oraz będą dotyczyły korzystania z tej wolności, nie naruszając 
przy tym jej istoty. 

Rola  mediów  oraz  swobody  wypowiedzi  w  funkcjonowaniu  demokratycznego  społeczeństwa  powoduje  jednak,  że 

ingerencja Państwa w wolność wypowiedzi medialnej dozwolona jest wyjątkowo i musi być należycie uzasadniona.  

W  zakresie  dotyczącym  kontroli  konstytucyjności  interwencji  prawodawcy  w  sferę  wolności  mediów  i  swobody 

wypowiedzi Trybunał Konstytucyjny opowiedział się za szczególnie surową kontrolą precyzji przepisów wprowadzających 
ograniczenia w korzystaniu z tej wolności (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 23 marca 2006 r., K 4/06). 

Dozwolona jest zatem bardzo krytyczna ocena określonych zachowań. 

 
Art.  58. Ustawy o Policji

  [Podstawowe obowiązki Policjanta]

 

1.  Policjant jest obowiązany dochować obowiązków wynikających z roty złożonego ślubowania. 
2.  Policjant obowiązany jest odmówić wykonania rozkazu lub polecenia przełożonego, a także polecenia prokuratora, 
organu administracji państwowej lub samorządu terytorialnego, jeśli wykonanie rozkazu lub polecenia łączyłoby się  
z popełnieniem przestępstwa. 

Art. 60. Ustawy o Policji 

[Obowiązek noszenia munduru przez Policjanta]

 

1.

 

Policjant w czasie służby jest obowiązany do noszenia przepisowego munduru i wyposażenia.

 

Komendant Główny Policji określa przypadki, w których Policjant w czasie wykonywania obowiązków służbowych nie 
ma obowiązku noszenia munduru.

 

Art. 61. Ustawy o Policji 

[Obowiązek okazania legitymacji] 

1. W przypadkach przewidzianych w art. 60 ust. 2 Policjant, wykonując czynności dochodzeniowo-śledcze, a także 
czynności określone w art. 14 ust. 2 i art. 15 ust. 1 pkt 2-4, obowiązany jest okazać legitymację służbową w taki sposób, 
aby zainteresowany miał możliwość odczytać i zanotować numer i organ, który wydał legitymację, oraz nazwisko 
Policjanta. 
2. Przy wykonywaniu innych czynności administracyjno-porządkowych nieumundurowany Policjant obowiązany jest na 
żądanie Obywatela okazać legitymację służbową lub znak identyfikacyjny w sposób określony w ust. 1. 

 

Powszechne prawa człowieka - koncepcja, według której każdemu człowiekowi przysługują pewne prawa,  
których źródłem obowiązywania jest przyrodzona godność ludzka.  
Prawa te mają charakter:

 



 

powszechny - obowiązują na całym świecie i przysługują każdemu człowiekowi

; 



 

przyrodzony - przysługują każdemu od chwili urodzenia;

 



 

niezbywalny - nie można się ich zrzec;

 



 

nienaruszalny - istnieją niezależnie od władzy i nie mogą być przez nią dowolnie regulowane; 



 

naturalny - obowiązują niezależnie od ich potwierdzenia przez władzę państwową; 



 

niepodzielny - wszystkie stanowią integralną i współzależną całość.

 

 

Każdemu Polakowi ochronę praw człowieka gwarantuje Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej  

oraz Karta Narodów Zjednoczonych, czyli międzynarodowa umowa Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ). 

Karta ta wraz z paktami 

ekonomicznym i prawnym oraz powszechną deklaracją praw człowieka

 

tworzy uniwersalny system ochrony praw człowieka w podwójnym sensie - podmiotowym i przedmiotowym.

 

 

„Wszyscy ludzie rodzą się wolni i równi pod względem swej godności i swych praw. Są oni obdarzeni rozumem  
i sumieniem oraz powinni postępować w stosunku do siebie wzajemnie w duchu braterstwa” 

 

 Druk wydany przez Polsk

ą Wspólnotę Patriotów w celu ochrony Ludności Polskiej przed rasistowskimi działaniami i nadużyciami władzy państwowej.