Poznaj techniki robienia zachwycających zdjęć z Olympusem: Świeże spojrzenie na krajobraz

10 września 2012, 12:39

Autor: Jarosław Zachwieja
czytano: 3179 razy

Poznaj techniki robienia zachwycających zdjęć z Olympusem: Świeże

spojrzenie na krajobraz

Wielu   fotografów   jest   zdania,   że   wykonując
zdjęcia   krajobrazowe   trudno  o  oryginalność.  Nie
tylko   dlatego,   że   na   przestrzeni   ponad   stu   lat
istnienia   fotografii   wszystko   w   tym   zakresie
zostało już zrobione, ale również dlatego, że tak
"prosty   i   banalny"   temat,   jak   pejzaż   można
pokazać na zdjęciach na niewiele sposobów. Jak
bardzo się oni mylą, postaramy się Wam pokazać
w   przedostatnim   już   odcinku   cyklu
poradnikowego   "Poznaj   techniki   robienia
zachwycających zdjęć z Olympusem".

Oświetlenie pejzażu

Zobacz także pozostałe artykuły z cyklu "Poznaj techniki robienia zachwycających zdjęć z
Olympusem":

Gdy nic nie jest proste - co należy wiedzieć o perspektywie
Gdy ludzie przeszkadzają w kadrze, czyli fotografowanie atrakcji turystycznych
Gdy przed obiektywem stanie dziecko
Gdy brakuje koloru
Kiedy warto pokazać świat czarno-biały
Odważne kadrowanie
Kiedy znajdziesz się na ulicy
Jak pokazać prawdziwy charakter ludzi

Fotografowanie   krajobrazów   to   doskonały   sposób   rozwinięcia   własnej   kreatywności   i   to,   że
fotografowana scena nie zmienia swojego położenia ani nie daje się upozować nie ma tu nic do rzeczy.
Nawet   jeden   dobrze   wybrany   pejzaż   daje   ogromne   możliwości   twórcze   –   tym   bardziej,   że   na   jego
wygląd wpływa wiele czynników zewnętrznych, takich jak pogoda i pora dnia czy roku. A przecież wiele
zależy   również   od   tego,   jak   my   sami   na   niego   spojrzymy   i   co  spróbujemy   pokazać   na   zdjęciu.   Po
bliższej analizie problemu okazuje się, że tzw. świeże spojrzenie na zagadnienie fotografii krajobrazowej
jest  jak najbardziej  możliwe i  że to właśnie amatorzy –  a więc  twórcy nieograniczeni  wymaganiami
zleceniodawcy – mają w tej kwestii szczególnie duże pole do popisu.

1 z 13

Nieprawdą   jest,   jakoby   fotografia   krajobrazowa   była   przewidywalna,   nudna   i  powtarzalna   –   zwłaszcza   w   wydaniu
amatorskim.   Zdjęcia   przedstawiające   pejzaże   mogą   być   bardzo   różnorodne   i   oryginalne   –   jeżeli   tylko   fotograf
podejdzie   do   tematu   w   sposób   kreatywny   i  ze   świeżym   spojrzeniem   oraz   wesprze   swoje   starania   nowoczesną
techniką. (Fot. Antoni Żółciak)

W tym poradniku realizowanego przy współpracy z firmą Olympus zajmiemy się fotografią krajobrazową
w ujęciu większej liczby, często dosyć nietypowych, sposobów jej uprawiania. Postaramy się przy tym,
aby znaleźli tu coś dla siebie zarówno miłośnicy "czystej" fotografii, jak i ci, dla których źródłem
oryginalności stają się w ostatnich czasach przede wszystkim nietypowe funkcje oferowane przez ich
aparaty. Tak więc dla każdego coś miłego.

Krajobraz zmienia się wraz z porami dnia

Omówienie tematu rozpoczniemy od kwestii najważniejszej: z pozoru banalnej i dobrze wszystkim
znanej, a jednak często ignorowanej roli, jaką w wyglądzie fotografowanej sceny odgrywa

światło

. Bez

wielkiej przesady można powiedzieć, że nie ma odmiany fotografii, w której tak istotną rolę dla wyglądu
końcowego zdjęć odgrywałaby pora dnia.

2 z 13

Niezależnie od pory dnia, wrogiem  fotografa krajobrazowego  jest zawsze słońce znajdujące się tuż  poza krawędzią
kadru,   którego   promienie   załamujące   się   na   soczewkach   obiektywu   mogą   stać   się   przyczyną   spadku   kontrastu   i
powstawania  flar. Dlatego  też  fotograf wykonujący  zdjęcia  krajobrazowe  obowiązkowo  powinien zaopatrzyć  się  w
osłonę przeciwsłoneczną. (Fot. Olympus)

Chyba   każdy,  kto  kiedykolwiek   czytał   na   temat   wykonywania   zdjęć   krajobrazowych   wie,  że   istnieją
lepsze i  gorsze pory na fotografowanie pejzaży. Na czele tych  pierwszych  od  dawna wymieniane są
przede wszystkim Złote Godziny – okres trwający od kilkunastu do kilkudziesięciu minut (w zależności
od   pory   roku   i   szerokości   geograficznej)   towarzyszących   wschodom   i   zachodom   słońca.   Wówczas
przechodzące   pod   niewielkim   kątem   przez   atmosferę   Ziemi

światło

słoneczne odznacza się piękną,

złocistą poświatą. Inną znaną porą jest tzw. Niebieska Godzina następująca zaraz po wieczornej Złotej
Godzinie, kiedy to niebo przybiera piękny, ciemnoniebieski odcień. Cechą charakterystyczną owych pór
jest specyficzne natężenie

światła

oraz sposób jego rozkładania się w obrębie fotografowanej sceny –

dające w efekcie zbliżoną jasność obszaru nieba i ziemi, dzięki czemu możliwe jest wykonanie zdjęć
krajobrazowych bez potrzeby stosowania

filtra

połówkowego (mającego za zadanie zmniejszyć jasność

nieba do poziomu umożliwiającego uniknięcie przepaleń i niedoświetleń). Oczywiście nie dotyczy to
sytuacji, gdy fotografujemy pod słońce, kiedy bez

filtra

połówkowego najpewniej się nie obejdzie.

Na "drugim biegunie" znajdują się pory dnia od godziny jedenastej rano do wczesnego popołudnia (a w
miesiącach letnich nawet do godziny szesnastej lub siedemnastej), kiedy wysokie położenie Słońca na
niebie oraz silnie kontrastowe

światło

sprawiają, że wykonywanie zdjęć krajobrazowych o wyrównanej

tonalności jest bardzo utrudnione. Pomysłowy fotograf może jednak i taki moment wykorzystać do
uchwycenia scenerii na zdjęciu innego rodzaju – o bardzo wysokim kontraście i agresywnych kolorach.

3 z 13

Zdjęcia   krajobrazowe   wykonane   w   godzinach   południowych   i  wczesnym   popołudniem   przy   bezchmurnej   pogodzie
odznaczają  się  bardzo  wysokim  kontrastem. Wbrew  powszechnej opinii fotograf może  wykorzystać  tę  właściwość
oświetlenia z  pożytkiem  dla siebie, choć musi mieć świadomość trudności, jakie czekają go  podczas fotografowania.
(Fot. Antoni Żółciak)

Z porą dnia związany jest też inny, bardzo ważny aspekt techniczny fotografii krajobrazowej, a
mianowicie ustawienie aparatu względem słońca. Wpływa to na wiele aspektów fotografowanej sceny,
takie jak widoczność cieni rzucanych przez drzewa i inne obiekty, oświetlenie tego, co widzimy w
kadrze, kontrast zdjęcia, intensywność barwy nieba, ryzyko pojawienia się efektu flary, działanie

filtra

polaryzacyjnego oraz oczywiście widoczność tarczy słońca w kadrze. Dlatego też zdjęcia tego samego
miejsca wykonane podczas porannych i wieczornych Złotych Godzin mogą się od siebie znacznie różnić,
zwłaszcza gdy w jednym przypadku słońce mamy za plecami, a w drugim jest ono w kadrze.

[kn_advert]

Filtr polaryzacyjny i rozwiązania programowe – sposoby na wspaniałe niebo

Istnieje wiele sposobów na poprawę wyglądu fotografowanych pejzaży, zwłaszcza w kwestii tego, jak
prezentuje się niebo. Do tradycyjnych należy użycie odpowiednich

filtrów

szklanych – polaryzacyjnego i

połówkowego   szarego.   Zadaniem   tego  pierwszego  jest   zwiększenie   kontrastu   barwnego   i   tonalnego
pomiędzy   błękitem   nieba   i   bielą   chmur.   Ten   drugi   ma   za   zadanie   zredukować   jasność   nieba   do
poziomu,  w   którym   wszystkie  fragmenty  zdjęcia   będą   możliwe   do  uchwycenia   w   zakresie   dynamiki
tonalnej   oferowanej   przez   aparat.   Na   temat   wykonywania   poprawnych   zdjęć   krajobrazowych   z
wykorzystaniem   tego  typu   technik   napisano  już   wiele   książek   i   artykułów.   Sporo  informacji   na   ten
temat znajdziecie też

na łamach serwisu SwiatObrazu.pl

. W tym artykule natomiast skoncentrujemy się

na efektownym pokazaniu nieba za pomocą mniej znanych narzędzi cyfrowych.

4 z 13

Również sporo nowych narzędzi spotykanych w

aparatach cyfrowych

może posłużyć do tego celu. My

pragniemy   polecić   Wam   szczególnie   jeden   z   filtrów   artystycznych   dostępnych   w   aparatach
bezlusterkowych firmy Olympus, jakim jest Dramatyczna Tonacja. Pozwala on uzyskać bardzo ciekawe
efekty,   polegające   na   zwiększeniu   rozpiętości   tonalnej   fotografowanej   sceny   (na   podobieństwo
wspomnianych  już technik HDRI, choć nie dokładnie tak samo)  i  świetnie sprawdza się w fotografii
krajobrazowej.  Co ciekawe,  szczególnie  dobrze  prezentują  się  w  tej   technice  fotografie wykonane  w
trakcie   "złych"   pór   dnia,   tzn.   kiedy   słońce   znajduje   się   wysoko   na   niebie,   a

światło

jest ostre i

kontrastowe.

Widok zza ciemnych drzew

Na ogół fotografowi wykonującemu zdjęcie krajobrazowe zależy na tym, aby wszystkie detale zdjęcia
były dobrze oświetlone. Nie zawsze oczywiście jest to możliwe, co jednak nie znaczy, że takie zdjęcie
będzie nieudane. Wszystko zależy od tego, czy wykorzystamy warunki otoczenia w sposób kreatywny.

Fotografia przedstawiająca mazurski pejzaż wykonana spomiędzy gęstwiny drzew to doskonały przykład tego, jak
można wykorzystać lokalne niedoświetlenia sceny, aby uzyskać udane zdjęcie. Ciemna roślinność na pierwszym planie
tworzy tu coś w rodzaju obramowania wykańczającego kadr. (Fot. Antoni Żółciak)

O ile trudno jest znaleźć dobrze zastosowanie dla prześwietleń w fotografii krajobrazowej, o tyle obszary
słabo naświetlone czy wręcz czarne mogą być znakomitym elementem kompozycyjnym, kierującym
uwagę oglądającego w odpowiednią stronę. Najlepszym przykładem wykorzystania tego typu techniki
jest ustawienie się z aparatem pomiędzy zacienionymi drzewami, które w takiej sytuacji pełnią w
kadrze rolę ciemnego obramowania.

Wykonywanie   zdjęć   tego   rodzaju   może   niekiedy   nastręczyć   pewnej   trudności   natury   technicznej   –
chodzi oczywiście o dobór parametrów ekspozycji. Śledźmy więc wykres histogramu gotowego zdjęcia i
gdyby   okazało   się,   że   pojawiają   się   na   nim   prześwietlenia   albo   że   ciemne   obszary   kadru   nie   są
szczególnie ciemne (są to dwa typowe objawy problemów w takiej sytuacji), to zastosujmy ujemną
korektę   ekspozycji   lub   przełączmy

pomiar światła

na centralnie ważony bądź nawet punktowy.

Przekonamy się wówczas, że następne zdjęcie tego samego tematu będzie już znacznie lepsze.

Nietypowe sztuczki i zabiegi

Oprócz wykorzystania zróżnicowanych warunków oświetleniowych w celu uzyskania nietypowych zdjęć
krajobrazowych godne uwagi są też techniki polegające na odmiennym od zalecanego (przynajmniej w
tradycyjnej fotografii krajobrazowej) ustawianiu aparatu. Dotyczy to przy tym zarówno samego
położenia naszej

cyfrówki

, jak i parametrów jej pracy. Przykłady trzech łatwych do wykorzystania

technik tego rodzaju opisujemy poniżej.

6 z 13

Pejzaż z poziomu ziemi

Na łamach poprzednich artykułów z cyklu

"Poznaj techniki robienia zachwycających zdjęć z

Olympusem"

kilkakrotnie wspominaliśmy o tym, jak ciekawe efekty można uzyskać zmieniając punkt

widzenia aparatu na bardziej nietypowy. Jak się okazuje, prawda ta dotyczy również fotografii
krajobrazowej.

Obniżenie się z aparatem do poziomu ziemi sprawia, że pierwszy plan fotografii ulega znacznemu przeobrażeniu. W
odpowiednim miejscu i czasie może to dać bardzo ciekawe efekty i zamienić np. zwyczajne pole uprawne w
interesujący krajobraz. (Fot. Antoni Żółciak)

W przypadku pejzaży wykonywanie zdjęć z góry nie jest niczym niezwykłym – wystarczy znaleźć się z
aparatem na jakimś wzniesieniu i  sfotografować to, co widzimy w dole. Mniej typowe jest natomiast
pokazywanie świata aparatem znajdującym się tuż nad ziemią. Tymczasem, jak już dobrze wiemy, tzw.
psia   perspektywa   pozwala   uzyskać   bardzo   ciekawe   zdjęcia   na   pozór   zupełnie   zwyczajnych   scenerii.
Pierwszy plan takiego zdjęcia ulega zupełnemu przeobrażeniu. Wszystko to, co widzimy z przodu staje
się   większe   i   ważniejsze   dla   treści   zdjęcia,   podczas   gdy   odległe   tło   praktycznie   się   nie   zmienia.
Pomysłowy fotograf może to wykorzystać, tworząc np. swoisty "krajobraz księżycowy" ze zwyczajnego
pola uprawnego lub zwałowiska kamieni.

Niech horyzont zniknie z kadru

Linia   oddzielająca   niebo   od   ziemi   tak   bardzo   kojarzy   się   z   fotografią   krajobrazową,   że   aż   trudno
wyobrazić   sobie   tego   rodzaju   zdjęcie   bez   widocznego   na   nim   horyzontu.   Tymczasem   na   wielu
niebanalnych, a często wybitnych zdjęciach pejzażowych granica ta nie tylko nie odgrywa poważniejszej
roli,  ale  często  jest   wręcz   zupełnie   nieobecna.  Zdjęcia  takie  tylko  przez   chwilę  są  dla  oglądającego
źródłem konsternacji – bardzo szybko dostrzega on i docenia celowość działania autora.

7 z 13

twórcy odznaczający się bardzo dużą pomysłowością potrafią mimo braku w kadrze linii horyzontu
ukazywać na jednym zdjęciu zarówno ziemię, jak i niebo, wykorzystując w tym celu rozmaite odbicia.

[kn_advert]

Niska głębia ostrości w fotografii pejzażowej

Z reguły zdjęcie krajobrazowe kojarzy się z bardzo dużą głębią ostrości – nie bez powodu od fotografa
krajobrazowego oczekuje się biegłości w stosowaniu takich technik jak ustawianie ostrości na odległość

hiperfokalną

. Można jednak spróbować wykorzystać nieostrość jako element wzbogacający estetykę

naszych zdjęć pejzażowych. Należy tylko znaleźć ku temu odpowiedni powód.

Elementem centralnym tej stosunkowo prostej kompozycji pejzażowej jest dość nietypowy obiekt – sterta starych
opon porzuconych na pustej łące. Ograniczenie ostrości tylko do pierwszego planu i ukazanie odległego lasu w postaci
nieostrej dało w efekcie bardzo interesujące zdjęcie. (Fot. Antoni Żółciak)

Powodem   takim   może   być   chęć   wyróżnienia   w   kadrze   jakiegoś   obiektu   lub   uczynienie   innego
(najczęściej tła) mniej wyróżniającym się. Najważniejszą kwestią w takiej sytuacji jest określenie, które
fragmenty   zdjęcia   mają   być   ostre,   a   które   nie   i   zadbanie   o   to,   aby   różnica   pomiędzy   ostrością   a
nieostrością była wyraźna. Jest to konieczne, ponieważ oglądający nie może mieć wątpliwości  co do
tego,   że   zabieg   ten   użyty   został   przez   nas   celowo,   a   rozmycie   obrazu   nie   jest   wynikiem   błędu.   W
przypadku używanych przez nas w tym cyklu aparatów marki Olympus uzyskanie tak silnej nieostrości
było szczególnie proste dzięki trybowi artystycznemu Diorama, który – symulując działanie obiektywu
typu tilt&shift – pozwala na uzyskanie takich właśnie efektów.

Twórcze wykorzystanie technik tradycyjnych

Poszukując   inspiracji   do   nietypowego   ukazania   na   zdjęciach   piękna   krajobrazu   nie   należy   zupełnie
odrzucać   tradycyjnych,   obowiązujących   od   wielu   lat   reguł   fotografii   pejzażowej.   One   również,
wykorzystywane roztropnie mogą pomóc nam w pokazaniu interesującego nas widoku "nieco inaczej".
Mogą  też  stać  się  głównym   narzędziem   interesującego  fotograficznego projektu   –   do  czego  również
będziemy Was za moment namawiać.

Fotografujemy nocą

Większość zdjęć krajobrazowych powstaje w ciągu dnia lub w ostateczności zaraz po zachodzie słońca.
Noc w świadomości większości fotografów rezerwowana jest na wykonywanie zdjęć gwiazd. Niesłusznie,
ponieważ również nocą można wykonać ciekawe zdjęcia pejzażowe, co postaramy się pokazać na

9 z 13

konkretnym przykładzie.

To nocne zdjęcie przedstawiające porośnięty trzcinami brzeg jeziora wymagało od fotografa jedynie zaopatrzenia się w
aparat, statyw i latarkę oraz wyboru odpowiedniej nocy – pogodnej, księżycowej i z widocznymi na niebie
przemieszczającymi się chmurami. (Fot. Antoni Żółciak)

Zdjęcie, które macie okazję oglądać powyżej powstało w skutek naświetlania kadru przez nieco ponad
dwie minuty. Pozwoliło to uchwycić w kadrze przemieszczanie się chmur na niebie, a także w pewnym
stopniu ruch gwiazd  i  księżyca (wbrew pozorom  obiekty astronomiczne na skutek ruchu obrotowego
ziemi  przemieszczają się po niebie dość szybko – ekspozycja dłuższa niż 30-sekundowa praktycznie
uniemożliwia   pokazanie   ich   w   sposób   ostry).   Widoczna   na   pierwszym   planie   ściana   trzcin   została
dodatkowo   podświetlona   przez   fotografa   latarką,   ponieważ   w   innym   przypadku   nie   byłoby   tam   nic
widać. Cały kadr przycięty do proporcji panoramicznych znakomicie współgra z poziomym rozmyciem
mknących   po   niebie   chmur.   Oczywiście   przy   zdjęciach   nocnych   tego   rodzaju   dla   zminimalizowania
szumów należy stosować niskie wartości

czułości

matrycy – w tym wypadku 200 ISO.

[kn_advert]

Tradycyjna, wysoka głębia ostrości

Na poprzedniej stronie mówiliśmy o kreatywnym wykorzystaniu niskiej głębi ostrości w fotografii
krajobrazowej. Teraz natomiast powrócimy do korzeni, czyli do posługiwania się głębią ostrości
obejmującą cały kadr.

10 z 13

f/11 dla

lustrzanek

i bezlusterkowców należących do systemu Mikro Cztery Trzecie – mogą zacząć nam

doskwierać zjawiska dyfrakcyjne, skutkujące ogólnym spadkiem ostrości zdjęcia), ale przede wszystkim
prawidłowe wskazanie punktu, na który ostrzymy. Wbrew pozorom  nie jest  to nieskończoność –  tak
ustawiony aparat w rzeczywistości wykona zdjęcie o niezbyt dużej głębi ostrości. Najkorzystniejsza jest
wspomniana   już   wcześniej   odległość   hiperfokalna,  jednak  jeżeli   nie  wiemy  jak  ją   ustawić,  to  dobre
efekty   może   przynieść   przymknięcie

przysłony

do wartości f/8 lub f/10 i wyostrzenie na obiekt

znajdujący się około 6-8 metrów przed nami. Jeżeli użyty przez nas

obiektyw

jest konstrukcją o

stosunkowo niewielkiej długości

ogniskowej

, to zapewne uda nam się osiągnąć zamierzony cel.

Aparaty cyfrowe

należące do systemów Cztery Trzecie i Mikro Cztery Trzecie oferują swoim

użytkownikom łatwiejsze uzyskanie dużej głębi ostrości na skutek zastosowania w nich przetwornika
obrazu mniejszego niż w przypadku aparatów z matrycami APS-C i małoobrazkowymi. Przedstawione
powyżej zdjęcie wykonane zostało przy wartości

przysłony

wynoszącej zaledwie f/5.6 i pomimo bardzo

bliskiego położenia obiektu na pierwszym planie (na który ustawiony został focus), głębia ostrości
fotografii sięga daleko w głąb kadru.

Obserwacja pór roku

Na samym początku tego artykułu wspomnieliśmy o roli, jaką w przypadku zdjęć krajobrazowych
odgrywa pora dnia, podczas której wykonujemy zdjęcia. Teraz natomiast chcielibyśmy zachęcić Was do
spojrzenia na tę kwestię ze znacznie szerszej perspektywy i prześledzenia zmian w fotografowanych
krajobrazach na przestrzeni całego roku.

Ten urokliwy wiejski zakątek uwieczniony został na zdjęciu w drugiej połowie sierpnia. Czyż jednak nie byłoby ciekawie
sprawdzić, jak prezentuje się on nie tylko latem, ale też wiosną, jesienią i zimą? (Fot. Antoni Żółciak)

Fotografowanie  jednego miejsca  w   różnych  warunkach  pogodowych   i   przy  zmieniających   się  porach
roku   jest   dobrym   pomysłem   na   ciekawy   projekt   fotograficzny.   Pejzaż   w   złocistych   barwach   jesieni
będzie się skrajnie różnił od tego samego widoku, ale trzy miesiące później, gdy wszystko już będzie
skryte pod warstwą białego puchu, a przecież w międzyczasie jest jeszcze listopad i  związane z nim
mgły   oraz   deszcze.   Wszystko   to   sprawia,   że   nawet   po   wykonaniu   wspaniałego   zdjęcia
przedstawiającego konkretną lokalizację warto do niej wrócić – choćby tylko po to, aby przekonać się,
czy nie zasługuje ona na pokazanie jej o innej porze roku.

Podsumowanie

To już ostatni artykuł tematyczny w ramach projektu realizowanego wspólnie przez serwis
SwiatObrazu.pl i firmę Olympus pod nazwą

"Poznaj techniki robienia zachwycających zdjęć z

Olympusem"

. Czeka Was jednak jeszcze jeden odcinek podsumowujący całą tę serię, a dotyczący

12 z 13

uwolnienia własnej kreatywności i poszukiwania swojego indywidualnego stylu w fotografii.
Zapraszamy!

Zobacz także pozostałe artykuły z cyklu "Poznaj techniki robienia zachwycających zdjęć z
Olympusem":

Galeria zdjęć

Poniżej prezentujemy kolekcję fotografii wykonanych na potrzeby tego artykułu. Wszystkie zdjęcia
zrobione zostały przy użyciu aparatu

Olympus OM-D E-M5

. Kliknięcie miniatury spowoduje otwarcie

fotografii w powiększonej wersji na osobnej zakładce.

29 mm, 1/320 s, f/11, 200 ISO

M.ZUIKO DIGITAL ED 12-50mm 1:3.5-6.3

19 mm, 1/320 s, f/10, 200 ISO

M.ZUIKO DIGITAL ED 12-50mm 1:3.5-6.3

31 mm, 1/400 s, f/11, 200 ISO

M.ZUIKO DIGITAL ED 12-50mm 1:3.5-6.3

12 mm, 1/400 s, f/5, 200 ISO

M.ZUIKO DIGITAL ED 12mm 1:2.0

12 mm, 1/500 s, f/5.6, 200 ISO

M.ZUIKO DIGITAL ED 12mm 1:2.0

12 mm, 1/400 s, f/4.5, 800 ISO

M.ZUIKO DIGITAL ED 12mm 1:2.0

Autorem wszystkich użytych w tym artykule fotografii jest Antoni Żółciak. Każda z nich ma

charakter instruktażowy. Zdjęcia wykonane zostały sprzętem udostępnionym nam przez firmę

Olympus i nie zostały poddane komputerowej obróbce mającej na celu modyfikację

tonalności, ekspozycji czy kolorystyki. Wszystkie widoczne na nich efekty świetlne i barwne

uzyskane zostały przy użyciu wbudowanych w aparat filtrów artystycznych.

[kn_advert]

www.swiatobrazu.pl

13 z 13