Nie rezygnuj z możliwości poprawienia swoich zdjęć

6 kwietnia 2012, 22:43

Autor: Kuba Longa
czytano: 20332 razy

Jednym   z   ostatnich   etapów   tworzenia   fotografii
jest   cyfrowa   obróbka   obrazu.   W   niniejszym
artykule   przedstawione   zostaną   najważniejsze
zagadnienia   dotyczące   edycji   obrazu   cyfrowego,
co   da   Wam   dodatkową   kontrolę   i   pozwoli   na
"doszlifowanie"   zdjęcia   zanim   zostanie   ono
zaprezentowane.

W   czasach   fotografii   analogowej,   aby   możliwe   było   obejrzenie   wykonanych   zdjęć,   konieczne   było
wywołanie   filmu   oraz   wykonanie   odbitek.   Był   to   proces   czasochłonny   oraz   wymagający.   Nierzadko
zdarzało się, że początkujący fotografowie pracujący w ciemni niedokładnie wykonywali swoją pracę,
bezpowrotnie niszcząc film ze zdjęciami. Obecnie, choć nadal wielu twórców decyduje się pozostać przy
fotografii   analogowej   oraz   pracy   w   ciemni,   świat   zdjęć   został   zdominowany   przez   obrazy   cyfrowe.
Wykonując zdjęcia za pomocą aparatów cyfrowych otrzymujemy plik z obrazem, który jest gotowy do
wyświetlenia  praktycznie   zaraz   po   naciśnięciu   spustu   migawki   i   nie   trzeba  dysponować   dodatkową
wiedzą (oprócz co najwyżej  podstawowych umiejętności  w zakresie obsługi  komputera)  ani  spędzać
dodatkowego czasu, aby zdjęcie można było zaprezentować.

W większości przypadków, jeśli fotograf po obejrzeniu obrazu na wyświetlaczu aparatu zdecyduje, że
zdjęcie   spełnia   jego   oczekiwania   to   traktuje   on   powstały   plik   ze   zdjęciem   jako   ostateczną   formę
wykonanej   fotografii,   gotową   do   prezentacji.   Takie   podejście   często   się   sprawdza.   Aparaty   cyfrowe
wyposażane  są  w   mechanizmy,  które   mają  za  zadanie  sprawić,  aby  po wykonaniu   obrazu   nie  była
konieczna   dalsza   ingerencja   fotografa.   Kiedy   tworzony   jest   plik   ze   zdjęciem,   procesor   aparatu
automatycznie dokonuje wielu zmian w obrazie, mających na celu poprawienie jakości fotografii, takich
jak wyostrzenie zdjęcia, dodanie kontrastu czy poprawienie kolorystyki w zależności od użytego trybu
tematycznego (na przykład poprawienie tonów skóry w trybie fotografii portretowej). Jednak wszystkie
te   czynności   wykonywane  są  automatycznie,   bez   ingerencji   fotografa.  Choć   bardziej   zaawansowane
cyfrówki   udostępniają   możliwość   konfiguracji   wprowadzanych   przez   aparat   zmian,   nawet   wtedy
wszystkie   modyfikacje   wykonywane   są   według   jakiegoś   zaprogramowanego   schematu.   A   przecież
aparat nie wie, jakie jest wyobrażenie fotografującego o tworzonym zdjęciu. Z tego też powodu wielu
fotografów   uważa,   że   samo   wykonanie   zdjęcia   nie   wystarcza,   aby   było   ono   przygotowane   do
prezentacji. W celu dopasowania fotografii tak, by jak najbardziej odpowiadała naszej wizji, zazwyczaj
konieczne jest dokonanie obróbki pliku ze zdjęciem przy wykorzystaniu do tego celu komputera. Proces
ten   w   wielu   aspektach   przypomina   pracę   z   filmem   analogowym   i   często   nazywany   jest   "pracą   w
cyfrowej ciemni".

Wstęp

Zanim rozpoczniesz pracę w cyfrowej ciemni

Przed przystąpieniem do opisu poszczególnych narzędzi należy wspomnieć o paru zagadnieniach
związanych z cyfrową obróbką zdjęć.

Obróbka cyfrowa a tworzenie dobrych zdjęć

Jeśli jesteś użytkownikiem Internetu, być może zdarzyło Ci się zobaczyć reklamy programów bądź

Nie rezygnuj z możliwości poprawienia swoich zdjęć

http://www.swiatobrazu.pl/nie-rezygnuj-z-mozliwosci-poprawienia-sw...

1 z 15

2015-08-15 20:41

usług, które oferują możliwość zamienienia Twojego nieudanego, nieciekawego zdjęcia we "wspaniały"
obraz. Takie reklamy pokazują często przykład zdjęcia przed i po "ulepszeniu", a efekt może niektórym
wydawać   się   piorunujący.   Tego   typu   przykłady   mogą   spowodować,   że   fotograf   przestaje   myśleć   o
samym   procesie  powstania  obrazu,  bo  skoro  wynikiem   jest   i   tak   plik   cyfrowy   to  będzie   można  go
dowolnie zmodyfikować w programach graficznych. W takim podejściu kryje się pułapka, bowiem żaden
program graficzny nie uczyni nieprzemyślanego i źle skomponowanego zdjęcia dobrym. W przypadku
takich   fotografii   zawsze   trzeba   będzie   pójść   na   kompromis,   którego   efektem   będzie   zmniejszenie
jakości obrazu bądź utrata jego naturalności i klimatu. Tak naprawdę jedyne, co jest w stanie zrobić
zabieg   ratowania   kiepskiego   zdjęcia   w   programie   graficznym,   to   odwrócenie   uwagi   nieświadomego
obserwatora od jego wad. Przykładem takiego zabiegu może być (bardzo często nadużywana) zmiana
zdjęcia kolorowego na czarno-białe. Dla  wielu  osób  fotografia w czerni  i  bieli  kojarzy się od  razu  z
fotografią artystyczną, co doprowadziło do przekonania, że jeśli usuniemy kolory z kiepskiego obrazu to
sprawimy,  że   zdjęcie   nagle   stanie   się   dobre.  Wiele   nieświadomych   osób   może   popatrzeć   na  wynik
takiego zabiegu i poprzez skojarzenie ze znanymi, udanymi zdjęciami monochromatycznymi (kategoria,
do której należy zdecydowana większość zdjęć z historii fotografii) bez zastanowienia zaklasyfikować
taką fotografię jako dobrą i mającą "to coś". Jednak gdy na tak powstały obraz popatrzy ktoś, kto ma
doświadczenie   i   obcuje   z   dobrą  fotografią  od   dłuższego  czasu,   od   razu   zauważy,  że   zdjęcie   to  nie
wyróżnia się niczym szczególnym i natychmiast dostrzeże wszystkie jego wady.

Z tego powodu jeśli chcesz, aby Twoje fotografie były naprawdę dobre to musisz nauczyć się tworzenia
dobrego obrazu bezpośrednio w kadrze, podczas fotografowania. Z drugiej strony, istnieje również inne
przekonanie,   mówiące   o   tym   że   dobrym   zdjęciem   jest   jedynie   takie,   które   nie   wymaga   ingerencji
dodatkowych programów graficznych i zostało sfinalizowane w momencie naciśnięcia spustu migawki.
Warto tutaj zwrócić uwagę, że choć wiele niezwykłych zdjęć powstało w taki właśnie sposób, w świecie
fotografii   cyfrowej   nie   zawsze   jest   możliwe   postępowanie   według   tej   reguły   (na   przykład   kiedy
fotografujemy w opisanym dalej formacie RAW). Może się też zdarzyć, że używany aparat ogranicza w
pewien sposób fotografa i nie pozwala mu do końca przedstawić fotografowanej sceny tak, jakby ten
tego chciał. W takim wypadku obróbka cyfrowa może pozwolić fotografowi na zrealizowanie swojej wizji.
Zresztą   edycja   obrazu   miała   miejsce   już   w   czasach   fotografii   analogowej.   Wiele   narzędzi   i   filtrów
współcześnie   używanych   w   programach   graficznych   zawdzięcza   swoje   nazwy   oraz   sposób   działania
procedurom znanym z pracy w ciemni.

Pomiędzy tymi dwoma skrajnościami istnieje podejście, zgodnie z którym dobre zdjęcie powinno
powstać w umyśle fotografa, który według tej wizji z rozmysłem ustala kadr oraz dobiera parametry
ekspozycji. Po wykonaniu zdjęcia natomiast ten sam twórca rozpoczyna proces, dzięki któremu może
sprawić, że taka dobrze wykonana fotografia uzyska jeszcze większą siłę wyrazu i będzie odpowiadała
oczekiwaniom fotografującego.

[kn_advert]

Jaki program graficzny?

Na   rynku   dostępnych   jest   wiele   programów   do   obróbki   zdjęć,   począwszy   od   prostych   narzędzi
pozwalających na zastosowanie różnych filtrów i wykonanie podstawowych zmian, po tzw. "kombajny",
które udostępniają praktycznie nieskończone możliwości  modyfikacji  obrazu. Oprócz funkcjonalności,
programy różnią się ceną – niektóre są darmowe, inne dostarczane wraz ze sprzętem fotograficznym, a
jeszcze   inne   są  programami   komercyjnymi,   za  które   trzeba  zapłacić.  Od   wielu   już   lat   najsilniejszą
pozycję na rynku oprogramowania do edycji zdjęć mają programy z rodziny Adobe Photoshop. Wiele
spośród zamieszczonych w tym artykule ilustracji zostało wykonanych z wykorzystaniem właśnie tego
narzędzia – programu Photoshop lub Photoshop Lightroom. Są to jednak programy komercyjne, często
poza zasięgiem cenowym miłośników fotografii. Z tego względu przykłady w kolejnych rozdziałach nie
będą przedstawiane z punktu widzenia pracy z konkretnym programem. Zamiast tego przedstawione
zostaną narzędzia (które pojawiają się w zdecydowanej większości programów do obróbki zdjęć pod
podobną nazwą i charakteryzują się zbliżonym działaniem) oraz sposób i idea ich wykorzystania. Dzięki
temu   zamiast   instrukcji   krok-po-kroku   jak   wykonać   konkretną   operację   w   jednym,   ustalonym
programie,   zdobędziesz   wiedzę,   która   pozwoli   Ci   zastosować   wspomniane   narzędzia   w   praktyce   z
wykorzystaniem dowolnego, wybranego przez Ciebie oprogramowania.

Plik z obrazem cyfrowym

Zdjęcie wykonane aparatem cyfrowym po naświetleniu zostaje zapisane w postaci pliku. W zależności
od używanego aparatu możemy mieć możliwość konfiguracji formatu w jakim obraz zostanie zapisany.
Najpopularniejszy   jest   format   JPEG   i   jest   on   zwykle   domyślnym   oraz   jedynym   formatem   zapisu
fotografii  w przypadku  większości  kompaktów. Plik ze zdjęciem  JPEG jest  niewielkich  rozmiarów, co
pozwala na wykonanie większej ilości zdjęć na tym samym nośniku pamięci niż w przypadku innych
formatów. Ważne jest jednak, aby wiedzieć, że w zamian za tak niewielki rozmiar zapisanie pliku JPEG
wiąże się ze stratą jakości obrazu. Co więcej, dzieje się tak nie tylko za pierwszym razem, ale również
podczas   każdego   kolejnego   zapisania   fotografii   w   tym   formacie.   Oznacza   to,   że   jeśli   dokonamy
modyfikacji pliku JPEG w programie graficznym i zapiszemy zmiany, nasze zdjęcie straci na jakości. Ta
utrata na samym początku może nie być widoczna, ale będzie kumulowała się za każdym kolejnym
zapisem,   aż   w   końcu   może   to   doprowadzić   do   wyraźnego   pogorszenia   obrazu.   Dlatego   kiedy
fotografujemy z wykorzystaniem formatu JPEG bardzo ważne jest, aby dokonywanych zmian było jak

Nie rezygnuj z możliwości poprawienia swoich zdjęć

http://www.swiatobrazu.pl/nie-rezygnuj-z-mozliwosci-poprawienia-sw...

2 z 15

2015-08-15 20:41

najmniej i aby wykonać je wszystkie za jednym razem, zamiast powracać wielokrotnie do tego samego
zdjęcia wprowadzając kolejne, niewielkie zmiany.

Bardziej   zaawansowane   aparaty   umożliwiają   fotografowanie   w   formacie   RAW,   zwanym   również
cyfrowym  negatywem. Takie zdjęcia cechują się najlepszą możliwością obróbki  graficznej, która bez
względu na ilość i  wielkość wprowadzanych modyfikacji  nie spowoduje utraty jakości  przy kolejnym
zapisywaniu zmian. Wadą formatu RAW jest natomiast wielkość pliku ze zdjęciem oraz to, że plik RAW
musi  zostać poddany procesowi  edycji cyfrowej (proces ten często jest nazywany wywołaniem  pliku
RAW). O ile zdjęcie JPEG może zostać zaprezentowane od razu po wykonaniu, a obróbka graficzna ma
na celu co najwyżej "doszlifowanie" obrazu, o tyle w przypadku RAW-ów otrzymamy fotografię w bardzo
"surowej"   postaci.   Jeśli   plik   RAW   nie   zostanie   wywołany,   fotografia   nie   będzie   dobrze   wyglądała.
Ponadto   nie   każdy   program   graficzny   jest   w   stanie   odczytać   format   RAW.   Tak   naprawdę   każdy
producent aparatów używa własnego sposobu kodowania informacji zawartych w takim pliku. Jeśli więc
używasz tego formatu upewnij się, że obsługiwany przez Ciebie program będzie kompatybilny z plikami
RAW zapisywanymi przez Twój aparat.

Kadrowanie

To   od   kadrowania   zależy   co   zostanie   zarejestrowane   przez   aparat   oraz   ułożenie   tematu   względem
krawędzi   zdjęcia.  W   kontekście   obróbki   cyfrowej   kadrowanie   oznacza  wycięcie   pewnego  obszaru   ze
zdjęcia   i   usunięcie   reszty.   Czasem   bowiem   zdarza   się,   że   zdjęcie   nie   do   końca   odznacza   się   taką
kompozycją   jaką   byśmy   chcieli.   Kadrowaniem   w   programie   do   obróbki   zdjęć   możemy   na   przykład
poprawić linię horyzontu, która na fotografii  wyszła przekrzywiona. Często, zwłaszcza jeśli  w trakcie
fotografowania   korzystamy   z   wizjera   optycznego,   ostateczny   wygląd   obrazu   różni   się   od   tego   co
widzieliśmy –  zarejestrowane mogą zostać dodatkowe obiekty przy krawędziach, które chcielibyśmy
usunąć. Innym   razem   możemy  nie  być   w   stanie  uzyskać  odpowiedniego przybliżenia  optycznego z
powodu ograniczeń naszego obiektywu oraz braku możliwości przybliżenia się do tematu. Kadrowanie
pozwoli w takim przypadku na usunięcie z fotografii niechcianych obiektów i przybliżenie tematu (taki
zabieg   jest   równoznaczny   z   tzw.   "zoomem   cyfrowym"   pojawiającym   się   jako   funkcja   aparatów
cyfrowych, tyle tylko że w przypadku manualnego kadrowania w programie mamy znacznie większą
kontrolę nad ostatecznym wyglądem zdjęcia).

Kadrowanie w programie graficznym pozwala na zmianę kompozycji zdjęcia poprzez wycięcie fragmentów oryginalnego obrazu.

(Fot. Madzia Bryll, flickr.com)

W   programach   do   obróbki   zdjęć   narzędzie   kadrowania   (w   angielskojęzycznych   wersjach
oprogramowania   nazywane   jest   ono  Crop   lub   Trim)   może   oferować   różne   tryby   pracy.   Kadrowanie
swobodne pozwala na wycięcie dowolnego, prostokątnego fragmentu  zdjęcia i  daje nam  największe
możliwości   kompozycyjne   po   wykonaniu   fotografii.   Jeśli   jednak   zamierzamy   drukować   zdjęcie   na
określonym formacie, zwykle lepszym wyjściem jest wybranie trybu zablokowanych proporcji zdjęcia.
Dzięki temu wraz ze zmianą wysokości automatycznie zmieniona zostanie szerokość (i odwrotnie), tak
aby dostosować się do wybranych proporcji. Najczęściej spotykanymi stosunkami boków w aparatach
cyfrowych są 4:3 oraz 3:2 i takie właśnie są najpopularniejsze formaty odbitek. Większość programów
pozwala również na wpisanie własnych  proporcji  kadru, zatem  jeśli  na przykład  chcemy, aby nasza
fotografia stanowiła tło pulpitu na komputerze, możemy dopasować ją do formatu używanego przez nas
monitora, na przykład 16:9 lub 16:10.

[kn_advert]

Nie rezygnuj z możliwości poprawienia swoich zdjęć

http://www.swiatobrazu.pl/nie-rezygnuj-z-mozliwosci-poprawienia-sw...

3 z 15

2015-08-15 20:41

Kadrując w programie graficznym często mamy możliwość obrócenia fotografii. Taki zabieg wykonywany
jest w celu poprawienia kompozycji bądź wyprostowania linii, które powinny być pionowe/poziome.
Nawet gdy fotografujemy za pomocą statywu, może się zdarzyć, że linia horyzontu nie jest idealnie
pozioma. Zabieg prostowania pozwala nam poprawić tego typu niedoskonałości. Należy jednak uważać,
bowiem wyprostowanie zdjęcia zawsze będzie się wiązać z wycięciem fragmentu fotografii. Dlatego też
często stosowanym zabiegiem jest fotografowanie "z zapasem", zwłaszcza przy uwiecznianiu obiektów,
co do których wiemy, że muszą być pionowe bądź poziome i spodziewamy się konieczności prostowania
w ciemni cyfrowej. Ten zapas oznacza, że fotografując tworzymy nieco szerszy kadr, umieszczając w
okolicach krawędzi obiekty, które mogą później zostać ucięte. W przeciwnym razie istnieje ryzyko, że
podczas prostowania będziemy zmuszeni obciąć ważne elementy kompozycji.

Wyprostowanie zdjęcia wiąże się z koniecznością wycięcia pewnych fragmentów fotografii znajdujących się w okolicy brzegów

kadru. Należy mieć to na uwadze podczas wykonywania zdjęcia. (Fot. homecooked by deedee, flickr.com)

Wiele   narzędzi   kadrowania   jest   wyposażonych   w   dodatkowe   funkcje   ułatwiające   stworzenie
odpowiedniej   kompozycji,   zazwyczaj   mające   postać   prostokątnej   siatki.   Taka   siatka   widoczna   w
obszarze kadrowania ułatwia prostowanie zdjęcia. Szczególnie pomocna jest siatka trójpodziału. Dzięki
temu   kadrując   w   programie   graficznym   możemy   się   upewnić,   że   nasze   zdjęcie   jest   dobrze
skomponowane i na przykład umieścić linię horyzontu wzdłuż odpowiedniej linii bądź temat w jednym z
mocnych punktów.

Nie rezygnuj z możliwości poprawienia swoich zdjęć

http://www.swiatobrazu.pl/nie-rezygnuj-z-mozliwosci-poprawienia-sw...

4 z 15

2015-08-15 20:41

Narzędzia pomocnicze, takie jak siatka trójpodziału, pomagają podczas kadrowania uzyskać odpowiednią kompozycję. (Fot.

Rich Moffitt, flickr.com)

Kadrując zdjęcie mamy możliwość wycięcia bardzo małego fragmentu obrazu. Trzeba jednak wiedzieć,
że im mniejszy fragment zdjęcia wytniemy, tym mniejszą będzie miał on rozdzielczość, a co za tym
idzie   będzie   zawierał   mniej   szczegółów   w   porównaniu   z   oryginałem.   W   dodatku   zmniejszymy
możliwości wydruku takiego zdjęcia na większych formatach. Właśnie ta utrata jakości powoduje, że tak
ważne   jest   odpowiednie   ułożenie   kadru   podczas   fotografowania   oraz   że   należy   wypełnić   kadr
podchodząc bliżej do tematu lub używając większego przybliżenia optycznego. Idealną jest sytuacja,
gdy   kadrowanie   w   programie   graficznym   sprowadza   się   do   kosmetycznego   poprawienia   wyglądu
krawędzi zdjęcia lub lekkiego wyprostowania obrazu.

Korekta ekspozycji

Oprogramowanie   do   obróbki   zdjęć   zwykle   udostępnia   narzędzie   lub   narzędzia   pozwalające   na
dodatkową zmianę ekspozycji fotografii poprzez przyciemnienie lub rozjaśnienie obrazu. Tutaj jednak
programy graficzne różnią się znacznie między sobą i narzędzia o tych samych nazwach mogą działać
zupełnie inaczej w zależności od  produktu. Różnice między tymi  funkcjami  dotyczą tego, które tony
zostaną przez daną funkcję zmienione. Możliwości  jest  kilka, a te najczęściej  spotykane opisane są
poniżej (wiele programów udostępnia więcej niż jedno narzędzie do zmiany ekspozycji).

Z powodu różnic w działaniu, przed użyciem narzędzi dostępnych w używanym przez Ciebie programie
zapoznaj się z ich opisem w instrukcji obsługi aplikacji. Dzięki temu dowiesz się, które tony będą przez
daną funkcję modyfikowane. Mając taką informację możesz zobaczyć, do której z poniższych kategorii
należy dane narzędzie i tym samym określić jaki będzie jego efekt oraz na co należy uważać.

W   zamieszczonych   poniżej   opisach   przestrzegać   będziemy   przed   prześwietleniem   oraz
niedoświetleniem   niektórych   partii   obrazu,   co   może   się   zdarzyć   w   trakcie   korekty   ekspozycji.
Prześwietlenie oraz niedoświetlenie oznaczają, że utracimy detale w odpowiednio jasnych oraz ciemnych
partiach zdjęcia, co jeśli nie jest zamiarem fotografa, doprowadzi do obniżenia jakości zdjęcia. Jest to
na tyle ważny aspekt, że większość programów do obróbki  zdjęć wyposażonych jest w mechanizmy
pozwalające na dokładne badanie obszarów pozbawionych szczegółów. Zwykle odbywa się to poprzez
zaznaczeniem   kolorem   partii   całkowicie   białych   (prześwietlonych)   oraz   całkowicie   czarnych
(niedoświetlonych).   Taki   podgląd   jest   bardzo   przydatną   funkcją   podczas   pracy   w   ciemni   cyfrowej,
sprawdź zatem w instrukcji używanego przez Ciebie programu czy oferuje on takie narzędzie oraz jak je
włączyć.

Powyższa ilustracja przedstawia narzędzie kolorujące obszary prześwietlone (kolor czerwony) oraz niedoświetlone (kolor

niebieski). Dzięki temu podczas korekty ekspozycji mamy podgląd, w których partiach obszaru zostaną utracone szczegóły

obrazu. (Fot. Aya Demeter, flickr.com)

Nie rezygnuj z możliwości poprawienia swoich zdjęć

http://www.swiatobrazu.pl/nie-rezygnuj-z-mozliwosci-poprawienia-sw...

5 z 15

2015-08-15 20:41

[kn_advert]

Wszystkie tony

Modyfikacja   suwaka   w   narzędziu   tego   typu   spowoduje   jednakowe   rozjaśnienie   lub   przyciemnienie
fotografii   w   całym   zakresie   tonalnym.   Zwykle   taka   funkcja   występuje   pod   nazwami   Ekspozycja
(Exposure)   lub   Jasność   (Brightness).   Tego   typu   zmiana   daje   jednak   bardzo   małe   możliwości
dopasowania zdjęcia. Rozjaśniając obraz trzeba zwrócić uwagę na jasne tony, aby nie doprowadzić do
przepalenia szczegółów. Jednocześnie trzeba uważać na tony ciemne, aby te obszary, które powinny być
czarne nie stały się szare i nieciekawe. Podobnie w przypadku przyciemniania obrazu należy zwrócić
uwagę na to, by nie utracić zbyt wielu szczegółów w cieniach, jednocześnie uważając, by najjaśniejsze
partie obrazu, które powinny być białe nie stały się obszarami szarymi.

Tony jasne

Narzędzia   operujące   tylko   na   tonach   jasnych   pojawiają   się   najczęściej   pod   nazwami   Ekspozycja
(Exsposure) lub Tony Jasne (Highlights). Modyfikacja położenia suwaka w takim przypadku sprawi, że
rozjaśnieniu/przyciemnieniu poddane będą tylko jasne partie obrazu, a tony ciemne oraz średnie nie
zostaną zmodyfikowane. Dzięki temu możemy na przykład przyciemnić jasne fragmenty fotografii bez
obawy   o   to,   że   utracimy   detale   w   cieniach.   Taki   zabieg   pozwala   do   pewnego   stopnia   "uratować"
prześwietlone   fragmentu   obrazu   przywracając   w   nich   szczegóły   (w   przypadku   plików   JPEG   takie
przywrócenie szczegółów jest bardzo ograniczone, w przypadku plików RAW możemy odzyskać bardzo
wiele detali z pozoru utraconych). Narzędzie modyfikacji tonów jasnych pozwala również rozjaśnić jasne
partie obrazu zwiększając kontrast fotografii, bez obawy, że obszary które powinny być ciemne bądź
neutralne   zostaną   rozjaśnione   i   przepalone.   Oczywiście   rozjaśniając   fotografię   za   pomocą   takiego
narzędzia trzeba uważać, aby nie prześwietlić ważnych fragmentów fotografii.

Tony ciemne

Narzędzia tego typu występują przeważnie pod  nazwą Cienie (Shadows) lub  Tony Ciemne (Blacks).
Suwaki   tego  typu   działają  analogicznie   do   funkcji   opisanych   w   powyższym   akapicie,   tyle   tylko,  że
operują na tonach ciemnych. Dzięki temu możemy dodatkowo przyciemnić znajdujące się na zdjęciu
cienie, sprawiając że będą one głębsze, bez obawy o to, że przyciemnione zostaną tony średnie i jasne.
W takim przypadku trzeba jednak uważać, aby nie utracić ważnych szczegółów w ciemnych partiach
obrazu.   Z   drugiej   strony,   możemy   również   rozjaśnić   cienie,   zmniejszając   kontrast   i   sprawiając,   że
szczegóły w ciemnych partiach  będą bardziej  widoczne. W przypadku  fotografii  cyfrowej  zabieg  ten
wprowadza jednak do tych rozjaśnionych obszarów szum cyfrowy. Takie zmiany o znacznym zakresie
często powodują pojawienie się na fotografii kolorowych plam, co psuje jakość obrazu.

Tony średnie

Narzędzia z tej grupy występują zwykle pod nazwą Jasność (Brightness) lub Tony Średnie (Midtones) i
ich zadaniem jest rozjaśnianie bądź przyciemnianie tonów średnich obrazu. Ponieważ nie wpływają one
na partie obrazu, które domyślnie były jasne bądź ciemne, modyfikowanie suwaków tego typu zwykle
nie doprowadzi do przepalenia bądź niedoświetlenia fragmentów zdjęcia.

Kontrast

Kontrastowość   obrazu   zależy   od   tego,   jak   duża   jest   różnica   pod   względem   jasności   między
najciemniejszymi   oraz   najjaśniejszymi   partiami   obrazu.   Narzędzia   wpływające   na   kontrast   zwykle
występują pod taką właśnie nazwą (Contrast), a ich działanie powoduje rozjaśnienie tonów jasnych oraz
przyciemnienie   tonów   ciemnych.   Kontrastowe   fotografie   zwykle   są   przyjemniejsze   w   odbiorze   niż
zdjęcia   mało   kontrastowe.   Trzeba   jednak   uważać,   ponieważ   zbyt   duży   kontrast   może   skutkować
nienaturalnie wyglądającym obrazem. Kiedy modyfikujemy suwaki kontrastu powinniśmy obserwować
ciemne oraz jasne partie zdjęcia, aby nie utracić detali znajdujących się w tych obszarach.

Nie rezygnuj z możliwości poprawienia swoich zdjęć

http://www.swiatobrazu.pl/nie-rezygnuj-z-mozliwosci-poprawienia-sw...

6 z 15

2015-08-15 20:41

Powyższa fotografia prezentuje efekt ustawienia wartości Vibrance w programie Photoshop Lightroom, kolejno na największą

oraz najmniejszą wartość. (Fot. Jon Nicholls, flickr.com)

[kn_advert]

Selektywne dopasowanie kolorów

Wiele programów do obróbki fotografii udostępnia narzędzia pozwalające na pracę jedynie z określonym
kolorem, pozostawiając pozostałe barwy bez zmian. Zwykle daje to możliwość dokładnego dopasowania
nasycenia każdej barwy z osobna. Jest to przydatne na przykład w odniesieniu do zdjęć, gdzie kolor
jednego z obiektów nie współgra z resztą kadru bądź gdy na zdjęciu występują obiekty odwracające
swoją intensywną barwą uwagę od tematu (w kompozycji istnieje tak zwana "reguła czerwonej plamy",
zgodnie z którą wzrok oglądającego najpierw spogląda na przedmioty o czerwonej barwie, co należy
mieć na uwadze podczas korekcji kolorów jeśli temat sam w sobie nie jest czerwony). Zwykle możemy
też dzięki temu narzędziu zmienić jasność (Lightness) wybranych kolorów, sprawiając że obiekty o tym
odcieniu staną się bardziej wyraźne i przyciągające wzrok bądź ciemniejsze i odchodzące na dalszy
plan. Innym popularnym narzędziem jest zmiana odcienia (Hue) koloru, dzięki której możemy sprawić,
że różowe przedmioty staną się bardziej czerwone lub całkowicie zmienić kolor obiektów na inny.

Nie rezygnuj z możliwości poprawienia swoich zdjęć

http://www.swiatobrazu.pl/nie-rezygnuj-z-mozliwosci-poprawienia-sw...

10 z 15

2015-08-15 20:41

Powyższa ilustracja przedstawia selektywne zmienianie kolorów podczas cyfrowej obróbki zdjęcia w programie Photoshop

Lightroom. (Fot. Dennis Wong, flickr.com)

Konwersja do czerni i bieli

Chociaż zdjęcie czarno-białe możemy uzyskać poprzez całkowite zmniejszenie nasycenia barw, zwykle
nie otrzymamy w ten sposób dobrych rezultatów. Z tego powodu wiele programów do obróbki zdjęć
udostępnia narzędzia do konwersji fotografii kolorowej na monochromatyczną. Różnica między takimi
funkcjami   a   zwykłym   zmniejszeniem   nasycenia   polega   na   tym,   że   te   pierwsze   oferują   możliwość
dodatkowego dopasowania obrazu poprzez zmianę jasności obszarów o poszczególnych kolorach. Dzięki
temu mamy na przykład  dodatkową kontrolę nad  tym, czy zielona trawa na zdjęciu krajobrazowym
będzie   jasna   czy   ciemna   lub   możemy   przyciemnić   niebieskie   niebo   aby   sprawić,   by   chmury   były
bardziej widoczne.

Nie rezygnuj z możliwości poprawienia swoich zdjęć

http://www.swiatobrazu.pl/nie-rezygnuj-z-mozliwosci-poprawienia-sw...

11 z 15

2015-08-15 20:41

Dokonując ostrzenia w programach do obróbki zdjęć trzeba jednak mieć na uwadze charakter zdjęcia.
W przypadku zdjęć zawierających znaczną liczbę detali (na przykład fotografia krajobrazowa) zwykle
ostrzenie jest zabiegiem zwiększającym jakość fotografii. Z drugiej strony, zbytnie wyostrzenie detali w
zdjęciu portretowym (zwłaszcza jeśli modelem jest kobieta) nie jest pożądane. W takim przypadku
możemy zwiększyć widoczność zmarszczek oraz niedoskonałości skóry, co niekoniecznie będzie
korzystne.

[kn_advert]

Narzędzia  ostrzenia  bardzo  różnią  się   w   zależności   od   programu.  Mogą  być   bardzo  zaawansowane,
oferując   możliwość   zmiany   wielu   parametrów   ostrzenia,   jak   również   bardzo   proste,   występujące   w
postaci   jednego   suwaka   bądź   predefiniowanej   listy,   z   której   możemy   wybrać   siłę   ostrzenia   (np.
mocne/słabe)   lub   dziedzinę   fotografii   (np.   krajobraz/portret).   Sprawdź   w   instrukcji   używanej   przez
Ciebie aplikacji jaki oferuje ona sposób ostrzenia obrazu.

Redukcja szumu powoduje usunięcie z obrazu kolorowych oraz monochromatycznych plam, które zwykle pojawiają się kiedy

fotografujemy używając wysokiej wartości ISO. (Fot. David Jones, flickr.com)

Kiedy fotografujesz z wykorzystaniem wysokich wartości ISO do zdjęcia wprowadzony zostanie szum
cyfrowy.   Również   rozjaśnianie   ciemnych   partii   obrazu   może   spowodować   zaszumienie   zdjęcia.
Większość programów do obróbki zdjęć udostępnia narzędzia pozwalające na redukcję tego szumu, co
pomoże zwiększyć jakość obrazu. Narzędzia takie pojawiają się zwykle pod  nazwą Redukcja Szumu
(Reduce Noise / Noise Reduction). Mogą również być podzielone na narzędzia redukujące specyficzny
rodzaj szumu – barwny (Color Noise), czyli kolorowe plamki lub monochromatyczny (Luminance Noise),
czyli nagłą zmianę jasności pikseli. Używając tych narzędzi trzeba uważać na znajdujące się na zdjęciu
drobne   detale.   Zbyt   wielkie   zmiany   tego   typu   suwaków   mogą   doprowadzić   do   utraty   ważnych

Nie rezygnuj z możliwości poprawienia swoich zdjęć

http://www.swiatobrazu.pl/nie-rezygnuj-z-mozliwosci-poprawienia-sw...

14 z 15

2015-08-15 20:41