ANNETTE BROADRICK

Spotkanie w tropikach

Cykl: PrzeŜyj to inaczej

Getaway

Tłumaczyła: Julia Turlejska

PROLOG

– Szanowni państwo, prosimy o uwagę. Wszystkie loty z 

Międzynarodowego Lotniska O’Hare zostają odwołane z powodu bardzo 
intensywnych i ciągle nasilających się opadów śniegu. Powiadomimy 
pasaŜerów, kiedy pasy startowe znowu będą czynne.

W hali odlotów rozległy się pomruki niezadowolenia. Na trzy dni 

przed świętami BoŜego Narodzenia chicagowskie lotnisko było po brzegi 
wypełnione podróŜnymi.

Większość zrezygnowanych pasaŜerów spacerowała niespiesznie 

po hali. Trzy siedzące niedaleko siebie kobiety, w tym jedna z dzieckiem, 
patrzyły przez wielkie okna na padający na zewnątrz śnieg.

W końcu odezwała się jedna z nich.
– No to ładnie nam się zaczynają święta, co? – rzekła.
Pozostałe dwie zwróciły się w jej stronę.
– Nazywam się Megan – ciągnęła. – Mieszkam w Springfield w 

stanie Illinois i wybieram się do Knoxville w Tennessee. Mam niewielki 
domek niedaleko Parku Narodowego Smoky Mountains i postanowiłam 
spędzić tam święta. – Po chwili spojrzała na siedzącą po prawej stronie 
brunetkę. – A pani?

– Mam na imię Kayla i mieszkam w Salem w stanie Oregon. Lecę 

na tydzień do St Croix na Wyspach Dziewiczych, by spotkać się z kimś, 
kogo znam ze szkoły – odpowiedziała i nerwowo spojrzała na zegarek. – 
Mam na dzisiejszą noc zarezerwowany pokój w hotelu w Miami. Samolot 
na wyspy wylatuje dopiero jutro wczesnym rankiem. Mam nadzieję, Ŝe na 
lotnisku w Miami juŜ nie będzie takich komplikacji.

Po chwili odezwała się siedząca po lewej stronie Megan kobieta z 

małą dziewczynką.

– A ja nazywam się Greta, a to moja córka, Lilly – rzekła, patrząc 

czule na dziewczynkę. – Mieszkamy w Kennebunk w stanie Maine, a 
lecimy do Houston odwiedzić dziadków Lilly.

– Tak, lecimy do dziadków – potwierdziła dziewczynka. – Nie 

byłyśmy tam bardzo, bardzo długo. Od śmierci taty.

Kobiety spojrzały na Gretę z sympatią.
– To musi być dla pani bardzo trudny okres – zauwaŜyła Kayla. – 

Kiedy odszedł pani mąŜ?

– Trzy lata temu. To stało się tak nagle. Miał zaledwie trzydzieści 

osiem lat. Obie bardzo za nim tęsknimy. Trudno mi widywać się z 
teściami, choć nalegali, by ich odwiedzić kilka miesięcy po jego śmierci. 
Głupio mi, Ŝe tak długo zwlekałam z zabraniem do nich Lilly – wyjaśniła 

Greta, spoglądając przez okno. – Mam nadzieję, Ŝe teraz, kiedy wreszcie 
się wybrałyśmy, uda nam się do nich dotrzeć.

Kayla spojrzała na zegarek, by przerwać krępującą ciszę.
– Nie wiem, jak wy, ale ja chętnie bym coś przegryzła. Chodząc po 

lotnisku, widziałam parę restauracji. Jestem pewna, Ŝe uda nam się 
znaleźć miejsce w którejś z nich. Będzie nam wygodniej niŜ tu, w hali 
odlotów. MoŜe macie ochotę mi towarzyszyć?

Megan wstała.
– Bardzo chętnie – odparła. – Chodźmy tam, napijemy się czegoś. 

Jak długo moŜna tak siedzieć i patrzeć na burzę śnieŜną?

Kobiety udały się do najbliŜszej restauracji – „Admiral”. Po kilku 

godzinach poznały się na tyle dobrze, Ŝe mogły porozmawiać ze sobą o 
swych prywatnych sprawach.

– Czy ktoś z rodziny wyjdzie po ciebie w Knoxville? – spytała 

Kayla, zwracając się do Megan.

– Nie. Mój dziadek zbudował ten domek, a kiedy zmarł, 

odziedziczyłam go po nim. Będę więc tam sama – westchnęła. – Czułam, 
Ŝ

e muszę wyjechać ze Springfield na jakiś czas. Ostatnie miesiące były 

dla mnie bardzo cięŜkie. Parę tygodni temu zwolniono mnie z pracy, a 
wierzcie mi, koniec roku to nic najlepszy okres na szukanie nowej roboty. 
A do tego niedawno rozstałam się z męŜczyzną, z którym spotykałam się 
przez ostatnie dwa lata. Nie jestem z tego powodu zrozpaczona, ale 
muszę przyznać, Ŝe rozstanie uraziło moją dumę.

Spojrzała na Kaylę.
– A kim jest ten twój stary znajomy? Jakąś miłością sprzed lat?
Kayla roześmiała się.
– AleŜ skąd! To moja przyjaciółka, Karyn. Znamy się od trzeciej 

klasy podstawówki. Kiedy zrobiłyśmy maturę, jej rodzina przeprowadziła 
się na Wschodnie WybrzeŜe, ale na szczęście utrzymywałyśmy kontakt 
telefoniczny i mailowy. Odwiedziłam ją teŜ parę razy. Karyn znalazła 
ś

wietną pracę na Manhattanie. I chociaŜ jesteśmy w stałym kontakcie, 

nie widziałyśmy się od kilku lat. Chcemy to nadrobić.

– To wspaniale, Ŝe masz przyjaciółkę od tak dawna – rzekła Greta. 

– Mnie tak pochłonęło małŜeństwo i wychowywanie córeczki, Ŝe 
straciłam kontakt ze wszystkimi znajomymi z liceum. A ty co robiłaś po 
maturze?

– Poszłam na studia – odpowiedziała Kayla. – Zresztą wcale ich 

jeszcze nie skończyłam. Jestem na prawie i mam wraŜenie, Ŝe nigdy nie 
uda mi się zrobić dyplomu.

Nagle podano kolejną informację o tym, Ŝe udało się uruchomić 

część pasów startowych. Kobietom było trudno się rozstać, poniewaŜ 
przez te kilka godzin rozmowy poczuły do siebie wielką sympatię. KaŜda 
z nich cieszyła się, Ŝe mogła podzielić się swymi przeŜyciami, poraŜkami 
i obawami z osobami, których zapewne juŜ nigdy w Ŝyciu nie zobaczy.

– Słuchajcie, skoro wszystkie wracamy tego samego dnia przez 

Chicago, moŜe w drodze powrotnej choć na chwilę uda się nam tu 
spotkać i podzielić wraŜeniami? – zaproponowała Kayla. – Byłoby 
fajnie!

– Ja juŜ teraz mogę wam powiedzieć, jak będzie wyglądał mój 

urlop – zapewniła Megan. – W górach zapadnę w sen zimowy i prześpię 
cały pobyt. MoŜe obudzę się dopiero na wiosnę?

Kayla zwróciła się do Grety.
– A moŜe ty z Lilly chciałabyś się ze mną spotkać w drodze 

powrotnej?

– Oczywiście – odpowiedziała z uśmiechem. – Chętnie wysłucham 

twojej relacji z St Croix.

– Ja teŜ – zawtórowała Megan. – Spodziewajcie się mnie na tym 

spotkaniu. Chętnie się dowiem, Ŝe przynajmniej wy miałyście udany 
urlop.

Kobiety uściskały się na poŜegnanie, a następnie ruszyły przez 

zapełnioną halę odlotów i udały się do odpowiednich bramek.

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Po przylocie do Miami Kayla Parker nie miała nawet czasu 

pojechać do hotelu. I tak cudem zdąŜyła na samolot do St Croix. Była 
wykończona, poniewaŜ od ponad doby nie udało jej się przespać. Choć 
starała się zdrzemnąć w samolocie na Wyspy Dziewicze, hałas silnika nie 
pozwolił jej nawet na chwilę zmruŜyć oka.

Zupełnie jednak nie przejmowała się swym zmęczeniem. Cieszyła 

się, Ŝe zdąŜyła na lot z Miami, mimo wielkiego opóźnienia, z jakim 
wyleciała z Chicago. Owszem, była niewyspana, jednak naprawdę nie 
miało to Ŝadnego znaczenia, skoro nadarzyła się okazja wyjazdu na 
egzotyczną wyspę i zobaczenia Karyn po tylu latach.

Kayla nigdy wcześniej nie była w Ŝadnym tropikalnym kraju. 

Teraz, w czasie mroźnej i śnieŜnej oregońskiej zimy perspektywa 
wygrzania się na słońcu wydawała się jej szczególnie nęcąca.

Była bardzo blada w porównaniu z innymi pasaŜerami, których 

widziała na lotnisku w Miami. Uznała, Ŝe opalenizna będzie świetną 
pamiątką po zimowym urlopie.

Z Karyn Stevenson przyjaźniła się od dziecka. Dziewczynki 

pochodziły z Salem i mieszkały kilka przecznic od siebie. Rodzice Kayli 
wykładali na Uniwersytecie Willamette. To właśnie tam Kayla 
studiowała prawo.

Kayla parokrotnie odwiedzała przyjaciółkę w Nowym Jorku. 

Karyn nie mogła sobie pozwolić na chwilę urlopu, gdyŜ była pochłonięta 
pracą w agencji reklamowej. Prowadziła tak intensywny tryb Ŝycia, Ŝe od 
chwili przeprowadzki po maturze ani razu nie przyjechała do Oregonu.

W ostatniej rozmowie, jaką dziewczyny przeprowadziły ze sobą 

tydzień przed wyjazdem, Karyn powtarzała, Ŝe im obu naleŜy się urlop, 
w czasie którego wypoczną, opalą się i nacieszą swym towarzystwem.

Kiedy samolot unosił się nad wodami Oceanu Atlantyckiego, w 

głowie Kayli kłębiły się wspomnienia.

– Mamo, chcę, byś poznała moją nową przyjaciółkę. To Kayla 

Parker. Jej rodzice uczą na uniwersytecie. – Ośmioletnia Karyn 
przedstawiła koleŜankę swojej mamie Janice Stevenson.

Janice uśmiechnęła się szeroko do Kayli.
– Bardzo mi miło cię poznać, Kaylo. Karyn często o tobie 

opowiada. Cieszę się, Ŝe rodzice pozwolili ci przyjść do nas w 
odwiedziny.

To właśnie tego dnia Kayla odkryła, jak bardzo jej dom róŜnił się 

od domu Karyn. Państwo Stevensonowie interesowali się wszystkim, co 
dotyczyło ich córki i syna, Marka. Chodzili na wszystkie szkolne 
przedstawienia i mecze, w których brały udział ich dzieci. Poza tym z 
wielką przyjemnością słuchali, jak Karyn i Mark opowiadają o swych 
przeŜyciach.

Rodzice Kayli bardzo kochali swoją córkę, choć zupełnie nie 

spodziewali się jej narodzin – oboje mieli juŜ dobrze po czterdziestce, 
kiedy przyszło na świat ich pierwsze dziecko. Matka ze śmiechem 
nazywała Kaylę swą „małą niespodzianką”.

Państwo Parker byli tak zaabsorbowani pracą na uczelni i innymi 

zajęciami, Ŝe nie potrafili znaleźć ani czasu, ani cierpliwości dla swej 
ciekawej świata córeczki, która nieustannie zadawała im setki pytań.

Kiedy Kayla poznała całą rodzinę Karyn, spytała przyjaciółkę:
– Ile lat ma twój brat?
– Dwanaście – odparła Karyn.
– O rany, ja teŜ bym chciała mieć brata. Wcale nie jest fajnie być 

jedynaczką.

– Mark jest super – rzekła Karyn. – Jeśli chcesz, moŜe być teŜ 

twoim bratem.

– Naprawdę? – Ale wtedy musiałabyś się nim ze mną dzielić.
Karyn spojrzała na Kaylę rozbawiona i po chwili obie dziewczynki 

wybuchnęły śmiechem.

Dom Stevensonów szybko stał się drugim domem Kayli. Kiedy 

matka Karyn dowiedziała się, Ŝe Kayla wraca kaŜdego dnia do pustego 
mieszkania, zaproponowała, by przychodziła do nich i czekała, aŜ jej 
rodzice wrócą z pracy.

Taki układ bardzo odpowiadał rodzicom Kayli. W ten sposób 

dziewczynka stała się częścią rodziny Stevensonów, którą nazywała 
magicznym kręgiem.

Dziewczynki czasami bawiły się z Markiem i panem Stevensonem 

w berka w ogrodzie albo grały z nimi w koszykówkę. Pani Stevenson zaś 
uczyła je pieczenia ciastek i innych łakoci. Oboje rodzice zawsze 
pomagali Karyn i Kayli w odrabianiu lekcji.

Mark z duŜym rozbawieniem przyjął wiadomość o tym, Ŝe Kayla 

pragnie mieć brata i Ŝe to właśnie on został wybrany do pełnienia tej 
funkcji. Obiecał sprostać temu niecodziennemu, ale i zaszczytnemu, jak 
podkreślał, zadaniu.

Mark osiągał doskonałe wyniki we wszystkim, za co się brał, 

niezaleŜnie od tego, czy była to gra w piłkę noŜną, koszykówkę, baseball 
czy nawet bieganie. Kochał Ŝycie, co Kayla bardzo w nim lubiła i czego 

niekiedy bardzo mu zazdrościła.

Kayli podobała się rodzina Stevensonów – uwaŜała ich za ludzi 

urodziwych, zadowolonych z siebie i dobrze czujących się w 
towarzystwie innych. Ona była zawsze nieco skrępowana, kiedy gdzieś 
razem wychodzili. Nie była zadowolona ze swojego wyglądu. Dla 
Stevensonów jednak nie miało to Ŝadnego znaczenia. RóŜnili się pod tym 
względem od pani Parker, która zawsze krytykowała prezencję córki.

Karyn była bardzo ładnym dzieckiem, które szybko 

przedzierzgnęło się w wysportowaną nastolatkę. Nie przechodziła nigdy 
przez etap nieatrakcyjnego podlotka. W liceum Karyn cieszyła się 
wielkim powodzeniem, czego ukoronowaniem był tytuł królowej balu, 
jaki nadano jej na studniówce.

Kayla stanowiła zupełne przeciwieństwo swej przyjaciółki. Była 

bardzo chudą dziewczynką z wiecznie potarganymi włosami, które nie 
dawały się ułoŜyć w jakąś przyzwoitą fryzurkę. Właśnie te niesforne 
włosy najbardziej denerwowały jej matkę. Pani Parker nieustannie 
namawiała córkę, by jadła więcej i wreszcie się uczesała. Kayla nie była 
jednak w stanie zapanować nad swymi grubymi, mocnymi i prostymi 
włosami. Wszelkie próby ich uładzenia natychmiast kończyły się 
niepowodzeniem. Nie trzymały się ich spinki, gumki i Ŝadne inne 
ozdoby. Do tego Kayla nosiła grube szkła, zniekształcające oczy, w 
nieładnych oprawkach, źle dobranych do jej szczupłej twarzy. Kiedy 
weszła w okres dojrzewania, nadal była chuda jak patyk. Na domiar 
złego na skutek nalegań rodziców załoŜyła aparat ortodontyczny. Nosiła 
go przez ponad dwa lata. W tym czasie rówieśnicy zupełnie jej nie 
zauwaŜali.

Mark był jedyną osobą, której nie zniechęcał wygląd Kayli. 

Traktował ją jak własną siostrę – lubił sobie Ŝartować z obu 
dziewczynek, ale w sympatyczny sposób i zachowywał się w stosunku 
do nich Ŝyczliwie i naturalnie.

Nic więc dziwnego, Ŝe Kayla zaczęła go wielbić. Mając dwanaście 

lat, była w nim po uszy zakochana. Nie śmiała jednak powiedzieć o tym 
nikomu, nawet Karyn.

Podobnie jak siostra, Mark cieszył się w liceum wielką 

popularnością. Był kapitanem druŜyny piłkarskiej i przewodniczącym 
samorządu szkolnego. Spotykał się z najatrakcyjniejszymi dziewczynami 
z całej okolicy, ale słynął z tego, Ŝe z Ŝadną nie wiązał się na dłuŜej. 
Chwalił sobie taki styl Ŝycia. Dziewczyny, z którymi umawiał się na 
randki, były zjawiskowo piękne i bardzo inteligentne.

Choć Kayla teŜ była bystra, wiedziała, Ŝe Mark uwaŜa ją tylko za 

przyjaciółkę swej siostry. Spędzał z nią duŜo czasu i z zainteresowaniem 
słuchał, co ma do powiedzenia. Traktował ją jak równą sobie. Wydawało 
się, Ŝe dyskusje z nią sprawiają mu duŜą przyjemność. Potrafili 
godzinami rozmawiać na bardzo róŜne tematy, począwszy od historii, 
przez literaturę, a skończywszy na filozofii.

Ceniła sobie kaŜdą spędzoną z nim chwilę. Wiedziała bowiem, Ŝe 

Mark nie ignoruje jej jak reszta chłopców ze szkoły. Lubił z nią 
rozmawiać i celowo starał się obalać jej teorie, by sprowokować ją do 
dyskusji.

Mark sprawił, Ŝe zaczęła bardziej analitycznie podchodzić do 

wiedzy zdobytej w szkole i wykorzystywać ją w Ŝyciu codziennym. 
Jednym z jej ulubionych przedmiotów była wiedza o społeczeństwie. 
Fascynowały ją wydarzenia na świecie i potrafiła godzinami rozmawiać 
o tym wszystkim, co się akurat dzieje w Stanach i innych państwach.

Nic więc dziwnego, Ŝe i ona, i Mark zdecydowali się studiować 

prawo.

Kiedy wraz z Karyn poszły do liceum, Mark zrobił maturę i 

wyjechał na studia do Harvardu. Nie widywała go więc często poza 
nielicznymi okazjami, kiedy wracał do domu na święta.

Kayla nadal bardzo przyjaźniła się z Karyn, choć obie dziewczynki 

miały zupełnie inne zainteresowania.

MoŜe to właśnie róŜnice między nimi sprawiły, Ŝe stały się sobie 

jeszcze bliŜsze. Karyn uwielbiała ludzi. Była otwarta i niezwykle 
towarzyska. Kayla zaś nigdy nie czuła się dobrze w duŜej grupie ludzi i 
nie umiała się odnaleźć na imprezie. Nie potrafiła rozmawiać z osobami, 
których prawie w ogóle nie znała.

Tom i Janice Stevensonowie słusznie byli bardzo dumni ze swych 

dzieci. Kaylę bardzo wzruszało to, Ŝe cieszyli się takŜe z jej sukcesów.

Kiedy Kayla była w klasie maturalnej, zdarzył się cud, który 

sprawił, Ŝe koleŜanki i koledzy z klasy spojrzeli na nią innymi niŜ 
dotychczas oczami. Dzięki owemu wydarzeniu zyskała trochę pewności 
siebie, której od lat tak bardzo jej brakowało.

OtóŜ pewnego wieczoru zadzwonił do niej Mark, wtedy juŜ 

student Harvardu.

– Cześć, Kayla, tu Mark – przywitał się, gdy odebrała telefon. – 

Co u ciebie? Dawno się nie słyszeliśmy...

– Mark?! – wykrzyknęła zaskoczona. – To naprawdę ty? O BoŜe, 

nie mogę uwierzyć, Ŝe do mnie dzwonisz!

Pierwszy raz do niej zatelefonował, odkąd wyjechał na studia do 

Harvardu. Mark roześmiał się.

– No tak, jakoś udało mi się wystukać twój numer telefonu – 

zaŜartował. – Co słychać?

Serce biło jej jak młot. Przeszywały ją dreszcze emocji. Z trudem 

łapała oddech, nie mogła jednak pozwolić, by Mark się tego domyślił.

– Wszystko w porządku – wykrztusiła w końcu z trudem.
– JuŜ pewnie odliczasz dni do matury, co?
– Tak – odpowiedziała. – A co u ciebie?
– W porządku. Czekam, aŜ wreszcie skończy się rok akademicki.
Nagle zapadła cisza. Kayla nie wiedziała, co ma powiedzieć. Nie 

była przyzwyczajona do prowadzenia długich rozmów przez telefon z 
nikim prócz Karyn. Cały czas powtarzała sobie w myślach, Ŝe przecieŜ z 
Markiem zawsze tak dobrze jej się rozmawiało.

Zastanawiała się, czy ma zacząć z nim dyskutować o polityce.
– Słuchaj – odezwał się w końcu. – Z kim idziesz na studniówkę?
Z wraŜenia ugięły się pod nią nogi.
– Na studniówkę? – spytała, starając się, by jej głos zabrzmiał 

naturalnie. – Nie chadzam na takie imprezy. Chyba poszłabym tam tylko 
po to, by deptać innym po nogach...

– No, to mamy problem...
– Nie rozumiem – odparła zdezorientowana.
– Dzwonię do ciebie, łudząc się, Ŝe nie masz jeszcze partnera na 

studniówkę i zgodzisz się, bym ci towarzyszył. A ty mnie nawet nie 
wysłuchałaś do końca i juŜ mi opowiadasz takie rzeczy...

Czuła, Ŝe się czerwieni. Chyba czegoś nie zrozumiała. PrzecieŜ to 

niemoŜliwe, by Mark chciał z nią pójść na studniówkę...

Zaśmiała się sztucznie, chcąc zatuszować nierówny oddech.
– Kto ci kazał do mnie zadzwonić... mama czy Karyn? – zaczęła 

się dopytywać.

– Jestem uraŜony, Ŝe coś takiego w ogóle przyszło ci do głowy.
Rozbawienie w głosie Marka udzieliło się i jej.
– To w takim razie skąd wiedziałeś, Ŝe juŜ niedługo mam 

studniówkę?

– Bo studniówki odbywają się raz do roku. To wspaniała tradycja, 

o której nie moŜna zapominać. No to co, zgodzisz się, bym ci 
towarzyszył w ten szczególny wieczór?

Z trudem przełknęła ślinę.
– Doceniam twoją propozycję, Mark. Jestem szczerze wzruszona, 

ale zapewniam cię, Ŝe byłabym beznadziejną partnerką.

Ociąganie Kayli tak naprawdę wynikało z tego, Ŝe nigdy wcześniej 

nie była na randce. Owszem, wspólna nauka z kilkoma koleŜankami i 

kolegami często kończyła się wyjściem do pizzerii, ale Kayla nigdy nie 
spotkała się z Ŝadnym chłopakiem sam na sam.

– To nieprawda, Kayla, i dobrze o tym wiesz – rzekł. – Jak mam 

cię przekonać, Ŝe naprawdę chcę z tobą iść na studniówkę?

Perspektywa pójścia na pierwszą w Ŝyciu randkę z Markiem 

Stevensonem, atrakcyjnym i niezwykle popularnym studentem, bardzo ją 
ekscytowała. Ale trudno było jej uwierzyć, Ŝe ta propozycja naprawdę 
padła z jego ust.

Po policzkach Kayli zaczęły płynąć łzy radości.
– Jesteś najlepszym starszym bratem, jakiego moŜna sobie 

wymarzyć – wyszeptała.

– Doskonale o tym wiem – zaŜartował.
– Na ten weekend, kiedy odbędzie się twoja studniówka, przyjadę 

do domu. Kiedy dokładnie to będzie? Za dwa tygodnie, prawda?

– Tak – odparła cicho. – Dziękuję ci, Mark. Nawet nie wiesz, jak 

duŜo to dla mnie znaczy.

Mark nagle spowaŜniał.
– AleŜ, Kayla, jesteś jedną z najinteligentniejszych i najbardziej 

uroczych dziewczyn, jakie znam. Towarzyszenie ci na studniówce będzie 
dla mnie wielkim zaszczytem.

– No to do zobaczenia – rzekła po chwili milczenia.
– Do zobaczenia.
Kayla odłoŜyła słuchawkę. Kłębiły się w niej dwa sprzeczne 

uczucia – radość i niepokój. W panice zaczęła się zastanawiać, co na 
siebie włoŜy. Nie miała przecieŜ Ŝadnej eleganckiej sukienki. Nie 
wiedziała, co robić.

Szybko postanowiła, Ŝe zadzwoni do osoby, do której w kaŜdej 

sprawie zwracała się o radę, czyli do Karyn.

Zawsze kiedy robiła zakupy z Karyn i jej mamą, doskonale się 

bawiła. Szukanie sukni na studniówkę okazało się równie przyjemne, jak 
kupowanie ubrań na inne okazje. Rodzice Kayli nie kryli zdziwienia na 
wieść o tym, Ŝe ich córka została zaproszona na studniówkę. Dali jej 
całkiem pokaźną sumę, by kupiła sobie odpowiedni na tę okazję strój.

Karyn kupiła swoją sukienkę kilka miesięcy wcześniej, kiedy to 

zaprosił ją na studniówkę najbardziej rozrywany chłopak z klasy. 
Doskonale więc wiedziała, do jakiego sklepu udać się po strój dla Kayli. 
We trzy wybrały idealną na tę okazję sukienkę.

Kayla cieszyła się, Ŝe przynajmniej nie nosi juŜ aparatu 

ortodontycznego, lecz nie mogła pozbyć się okularów. JuŜ od jakiegoś 
czasu rozwaŜała zakup soczewek, lecz dopiero teraz stało się to pilne. 

Niestety, do studniówki pozostało zbyt mało czasu, by mogła 
przyzwyczaić się do szkieł kontaktowych.

W końcu uznała, Ŝe nie ma znaczenia, czy kupi soczewki. I tak 

uwaŜała się za nieatrakcyjną z powodu swej tyczkowatej sylwetki. A 
poza tym Mark doskonale wiedział, jak wygląda.

Nadszedł uroczysty dzień studniówki. Mark przyjechał po Kaylę 

wieczorem i przywiózł jej orchideę. Miał na sobie elegancki czarny 
garnitur, który doskonale podkreślał jego ciemną karnację. Po 
przywitaniu się z rodzicami spojrzał na swą partnerkę i wykrzyknął z 
uznaniem:

– Kayla, świetnie wyglądasz!
Do rozmowy wtrąciła się pani Parker.
– Ja akurat uwaŜam, Ŝe kolor sukienki nie jest dla Kayli 

odpowiedni – rzekła sucho. – Jest przecieŜ z natury blada. Ja bym 
wybrała dla niej coś Ŝywszego.

Suknia, którą miała na sobie, była złota. LeŜała na niej doskonale. 

Kayla była tego dnia u fryzjera, gdzie uczesano ją, spinając włosy z tyłu 
głowy i pozostawiając kilka loczków na szyi. Tak silnie spryskano jej 
włosy lakierem, Ŝe były sztywne. Kayla pocieszała się jedynie tym, Ŝe jej 
fryzura w przyzwoitym stanie dotrwa do końca wieczoru.

– No i ta fryzura – ciągnęła pani Parker. – Kto to słyszał, Ŝeby 

kosmyki tak opadały na boki? Nigdy nie potrafiłam okiełznać jej 
włosów.

Mark wziął Kaylę za rękę i rzekł pewnym głosem:
– A według mnie wyglądasz świetnie. Pozwól, Ŝe przypnę ci tę 

orchideę do sukni.

Kayla wiedziała, Ŝe ten wieczór pozostanie jej w pamięci do końca 

Ŝ

ycia. Mark nieustannie zasypywał ją komplementami, szybko więc 

pozbyła się poczucia niepewności. Przez cały wieczór nie odstępował jej 
ani na krok, chyba Ŝe po to, by przynieść jej ponczu. Przetańczyli razem 
niemal kaŜdą piosenkę. W czasie krótkich przerw, które robili od czasu 
do czasu, obserwowali innych.

Mark sprawiał, Ŝe czuła się jak księŜniczka albo... Kopciuszek na 

balu.

To on był tej nocy jej księciem.
Rozśmieszał ją nieustannie i sprawiał, Ŝe zapominała, iŜ nie umie 

tańczyć. To dzięki niemu tak wspaniale bawiła się tej nocy. Zazdrościły 
jej wszystkie dziewczyny. ZauwaŜyła nawet, Ŝe paru kolegów z klasy 
obrzuca ją poŜądliwym spojrzeniem.

Mark nie zdawał sobie sprawy, Ŝe owego wieczoru ofiarował jej 

tak cenny dar. Kayla chodziła z głową w chmurach, dopóki zaledwie 
tydzień później Tom Stevenson nie oznajmił, Ŝe dostał pracę na 
Wschodnim WybrzeŜu Stanów i w związku z tym wyprowadza się z całą 
rodziną z Oregonu.

Nowina ta spadła na Kaylę jak grom z jasnego nieba. Mały, 

bezpieczny świat, który udało jej się stworzyć, został nagle zniszczony 
wydarzeniami, na które zupełnie nie miała wpływu. Wiedziała, Ŝe Karyn 
nie będzie z nią studiować na Uniwersytecie Willamette. Zdawała sobie 
takŜe sprawę z tego, Ŝe przestanie się widywać z rodziną, do której była 
tak bardzo przywiązana.

Minęło duŜo czasu, zanim pogodziła się z tą stratą.

Kayla otworzyła oczy i spojrzała przez okno na błękitną otchłań 

wody znajdującej się kilkaset metrów niŜej.

Błogosławiła pocztę elektroniczną. To dzięki e-mailom udało się 

jej przez tyle lat pozostać w kontakcie z Karyn. Choć często do siebie 
pisywały, Kayla nigdy nie śmiała zapytać, co słychać u Marka. Obawiała 
się bowiem, Ŝe Karyn domyśli się, iŜ Kayla darzy jej brata głębokim 
uczuciem. Kiedy Karyn co jakiś czas dzwoniła do niej i opowiadała o 
Marku, Kayla zamieniała się w słuch. Z tych jej opowieści dowiedziała 
się, Ŝe po skończeniu aplikacji adwokackiej Mark pracuje w bardzo 
prestiŜowej kancelarii prawniczej w Waszyngtonie. Karyn odwiedzała 
go, kiedy tylko pozwalała jej na to praca i po kaŜdej wizycie krytycznie 
wypowiadała się o kobietach, z którymi Mark się spotykał.

– On zwraca uwagę tylko na ich wygląd, a nie wnętrze – 

powiedziała przyjaciółce przy kolejnej okazji. – Jego dziewczyny to albo 
kobiety inteligentne, ale interesowne, albo po prostu straszne kretynki. 
Nie wiem, które z nich bardziej mnie denerwują. Zupełnie nie mogę 
pojąć, co on w nich widzi.

Kayla roześmiała się.
– Chyba trzeba być facetem, by to zrozumieć – rzekła.
– Pewnie tak – zgodziła się Karyn. – Wiem, Ŝe nie powinnam się 

wtrącać w jego Ŝycie, ale martwię się o niego. On prowadzi zbyt 
intensywne Ŝycie, zarówno zawodowe, jak i osobiste. UwaŜam, Ŝe musi 
zwolnić tempo.

– MoŜe i tak...
– Wiem, Ŝe trochę przesadzam, ale przecieŜ to mój jedyny brat i po 

prostu nie mogę na to patrzeć.

Kayla słuchała przyjaciółki ze zrozumieniem. ChociaŜ wiedziała, 

Ŝ

e Mark będzie zawsze zajmował w jej sercu szczególne miejsce, dawno 

pogodziła się z tym, Ŝe nigdy nie będą razem.

Kiedy miała czas, Kayla spotykała się z róŜnymi męŜczyznami, 

jednak dotąd nie znalazła nikogo, dla kogo warto byłoby poświęcić 
cenne godziny, które najchętniej przeznaczała na naukę. Nigdy nie 
umiała flirtować, a poza tym juŜ wcześniej stwierdziła, Ŝe męŜczyźni, z 
którymi się umawia, są skupieni wyłącznie na sobie i starają się jej 
zaimponować osiągnięciami i planami na przyszłość.

Poza tym kaŜdemu z nich zaleŜało na tym, by jak najszybciej się z 

nią przespać. Kiedy okazywało się, Ŝe Kayla nie jest zainteresowana ani 
kontynuowaniem znajomości, ani niezobowiązującym romansem, po 
prostu przestawali się odzywać.

Kayla wcale nie rozpaczała z tego powodu. Do skończenia 

studiów brakowało jej dwóch i pół roku – wolała skupić się na nauce, niŜ 
na prowadzeniu bujnego Ŝycia towarzyskiego.

W ciągu ostatnich lat bardzo się zmieniła. JuŜ nie była tak 

nieśmiała, jak kiedyś, stała się wręcz dość wygadana.

Wyglądała teŜ inaczej. Jak ujęła to jej matka, po prostu była osobą, 

która z wiekiem staje się coraz bardziej interesująca.

Kupiła sobie soczewki kontaktowe i wreszcie nauczyła się 

panować nad włosami. Poza tym od czasu ostatniego spotkania z Karyn, 
troszkę przytyła. Te kilka dodatkowych kilogramów sprawiło, Ŝe nabrała 
kobiecych kształtów. JuŜ nie wyglądała jak anorektyczka. Teraz była po 
prostu wysoka i szczupła. Ubrania, które wzięła ze sobą na wyjazd, miały 
podkreślić jej nowe kształty.

Kayla była bardzo podekscytowana tym urlopem. Podejrzewała, Ŝe 

przegadają z Karyn całe siedem dni. Czuła, Ŝe wyjazd będzie 
przypominał czasy z dzieciństwa, kiedy jedna z dziewczynek spała u 
drugiej i potrafiły przegadać do rana.

Po raz trzeci w ciągu piętnastu minut spojrzała na zegarek. 

Samolot podchodził do lądowania w St Croix. Nie mogła się doczekać, 
kiedy wreszcie stanie na ziemi i rozprostuje kości.

Była tak wykończona, Ŝe marzyła jedynie o łóŜku, w którym 

mogłaby się wygodnie połoŜyć i porządnie wyspać. Karyn dobrze 
wiedziała, co robi, kupując sobie bilet na poprzedni dzień. W ten sposób 
na pewno odespała juŜ swoją podróŜ i zregenerowała siły.

Na lotnisku Kayla odebrała bagaŜe i znalazła transport do hotelu. 

W czasie jazdy rozglądała się dokoła. W taksówce nie było klimatyzacji, 
ale w zupełności wystarczał jej chłodny powiew znad wody. Widoki były 
jeszcze piękniejsze niŜ te, które widziała na zdjęciach w Internecie.

Kierowca skręcił wreszcie w dróŜkę prowadzącą do hotelu. Kayla 

była mile zaskoczona, Ŝe na ich wspólny urlop Karyn wybrała tak 
luksusowy ośrodek. Pobyt tu był prezentem od przyjaciółki. Ze 
skromnych oszczędności, które w duŜej mierze wydawała na studia, 
Kayla nie mogłaby sobie pozwolić nawet na bilet, a co dopiero na pobyt 
w tak eleganckim hotelu.

Recepcja znajdowała się w głównym budynku.
TuŜ obok niej był barek, jadalnia, kawiarnia i bardzo elegancka 

restauracja. KaŜdy mógł znaleźć tu coś dla siebie. Nagle Kayla poczuła 
przypływ zmęczenia.

Recepcjonista dał Kayli kluczyk i mapkę, na której pokazał jej, 

gdzie znajduje się wynajęta dla niej kryta strzechą chatka. Jeden z 
pracowników hotelu, niezwykle przystojny męŜczyzna o ciemnej cerze, 
którą podkreślały promienie słońca, wziął torbę Kayli i zaproponował, Ŝe 
zaprowadzi ją na miejsce.

Czuła powiew delikatnego ciepłego wiaterku i promienie słońca 

przechodzące przez jej wełnianą sukienkę. Nie mogła się doczekać, 
kiedy wreszcie załoŜy odpowiedniejsze na ten klimat ubranie. Przez 
najbliŜszy tydzień zamierzała nosić na sobie jak najmniej rzeczy.

Wzniesiona na palach chatka znajdowała się praktycznie na samej 

plaŜy. Prowadzące na werandę schodki były szerokie i pięknie 
wykończone. Na werandzie stały fotele, na których z pewnością moŜna 
było siedzieć godzinami i obserwować rozbijające się o brzeg fale.

Kayla spodziewała się, Ŝe zastanie Karyn w domku, jednak drzwi 

były zamknięte. Otworzyła je kluczykiem i weszła do środka. Pracownik 
hotelu podąŜył za nią i połoŜył jej bagaŜ przy drzwiach. Podziękowała 
mu i wręczyła napiwek. Kiedy została sama, zamknęła drzwi wejściowe i 
rozejrzała się dokoła.

Pokój, w którym się znalazła, był duŜy i przestronny. Stojące w 

nim meble wykonano z białej wikliny, a wnętrze udekorowano 
tropikalnymi motywami – lustrami w ramach z muszelek, zdjęciami na 
ś

cianach i kolorowymi, rozrzuconymi na meblach poduszkami.

W rogu pokoju znajdowała się niewielka wnęka kuchenna ze 

stolikiem śniadaniowym. Z pokoju wychodziło dwoje drzwi, otworzyła 
jedne z nich i zajrzała do środka. Zobaczyła łóŜko, na którym pościel 
była rozrzucona w nieładzie.

Kayla zaniosła więc swe rzeczy do drugiego pokoju. Kiedy weszła 

do niego, odetchnęła z radością. Dzięki okiennicom do pokoju nie 
wpadały promienie słońca, a jedynie świeŜe powietrze. Z sufitu opadała 
na łóŜko moskitiera, która akurat teraz była z dwóch stron podwiązana 
do ściany.

Za kolejnymi drzwiami znajdowała się niezwykle przestronna 

łazienka.

Karyn pewnie była na plaŜy i po prostu straciła poczucie czasu. 

Kayla nie miała pretensji do przyjaciółki. Gdyby nie to, Ŝe z trudem 
trzymała się na nogach, poszłaby jej poszukać. Ale poniewaŜ i tak nie 
widziały się bardzo długo, Kayla uznała, Ŝe jeszcze jedna godzina ich nie 
zbawi.

ŁóŜko było tak kuszące, Ŝe Kayla nie potrafiła się mu oprzeć.
Nie otworzyła nawet bagaŜy. Wzięła prysznic i owinęła się w 

gruby, wielki ręcznik hotelowy. Wróciła do swej sypialni, weszła do 
łóŜka i rozciągnęła się, wydając pomruk zadowolenia. Czuła się 
wspaniale.

Była pewna, Ŝe usłyszy, kiedy Karyn wróci. Ale póki co 

postanowiła odpocząć.

– Kim ty jesteś?! I co tu robisz? Donośny męski głos przerwał jej 

błogi sen o tropikalnej wyspie oświetlonej blaskiem księŜyca. Z trudem 
otworzyła oczy. Spostrzegła, Ŝe w pokoju jest znacznie ciemniej, niŜ gdy 
się kładła. Widocznie zasnęła i musiała przespać wiele godzin.

Gdzie była Karyn? I kim był ten nieznajomy, którego krzyk 

wyrwał ją z głębokiego snu? Bez szkieł kontaktowych widziała jedynie 
rosłą postać stojącą w drzwiach sypialni.

Kayla nie mogła zrozumieć, dlaczego męŜczyzna tak na nią 

krzyczy. Była pewna, Ŝe nie pomyliła chatek. Zastanawiała się, jak 
nieznajomy dostał się do środka. CzyŜby zapomniała zamknąć drzwi na 
klucz?

Odruchowo usiadła na łóŜku, po chwili jednak uświadomiła sobie, 

Ŝ

e jest zupełnie naga, więc szybkim ruchem przykryła się po szyję 

kołdrą.

Za wszelką cenę nie chciała pokazać, jak bardzo jest 

zdenerwowana.

– To nie twoja sprawa, kim jestem – rzekła lodowatym głosem. – 

Powiem ci tylko, Ŝe razem z przyjaciółką wynajęłyśmy tę chatkę na cały 
tydzień. Nie wiem, w jaki sposób udało ci się tu wejść, ale jeśli 
natychmiast nie wyjdziesz, wezwę ochronę.

– Proszę bardzo! – krzyknął gniewnie nieznajomy męŜczyzna.
– Zrobię to, jak tylko wyjdziesz z mojego pokoju. Muszę się 

przecieŜ ubrać!

MęŜczyzna jednak nie od razu wyszedł. Starała się nie myśleć o 

tym, Ŝe jest z nim w chatce sama i w razie potrzeby nie potrafi się 

obronić. Patrzyła na niego z lękiem, mając nadzieję, Ŝe intruz nie 
dostrzeŜe, jak bardzo jest zdenerwowana tą sytuacją.

W końcu męŜczyzna wzruszył ramionami i odwrócił się.
– Lepiej się pośpiesz. Wynoś się stąd. Natychmiast!
Wyszedł, nie zamknąwszy za sobą drzwi. Co za cham. Kayla 

zaczęła szukać w pościeli ręcznika. Kiedy go znalazła, owinęła się nim i 
wstała z łóŜka. ZałoŜyła soczewki kontaktowe, po czym podeszła do 
ciągle nie rozpakowanej torby i zaczęła przetrząsać jej zawartość w 
poszukiwaniu ubrania, które mogłaby na siebie załoŜyć. Złapała 
pierwszą rzecz, która wpadła jej w ręce – sięgającą do kolan letnią 
sukienkę na ramiączkach, po czym poszła do łazienki. Kiedy spojrzała na 
swe odbicie w lustrze, wydała jęk niezadowolenia. PoniewaŜ połoŜyła się 
spać z mokrą głową, jej włosy wyglądały teraz jak poraŜone prądem. 
Zaczesała je do tyłu i delikatnie się umalowała, po czym wyszła z 
łazienki.

Uznała, Ŝe teraz moŜe stawić czoło temu bezczelnemu facetowi, 

który chciał wyrzucić ją z chatki. Zamierzała natychmiast zawołać 
ochronę i donieść o zajściu.

Zaczęła martwić się o Karyn.
Wyszła z pokoju i zamknęła drzwi na klucz. Zobaczyła, Ŝe 

nieznajomy nerwowo przechadza się po salonie. W pokoju paliło się 
jedynie światło nad zlewozmywakiem.

– Jeśli natychmiast spakujesz swe rzeczy i stąd wyjdziesz, 

zapomnimy o całej sprawie – wycedził wściekle męŜczyzna. – 
Zapewniam cię, Ŝe gdybym chciał spędzić czas na wyspie w damskim 
towarzystwie, nie przyjeŜdŜałbym tu sam.

Kayla słuchała go w osłupieniu.
– Czy sugerujesz, Ŝe ja... – zawiesiła głos w połowie zdania. 

Patrzyła na niego z niesmakiem, nie mogąc uwierzyć w to, co właśnie 
usłyszała. – Mam tego dosyć! Wynoś się stąd. Natychmiast!

Rozejrzała się po pokoju, szukając telefonu.
Nieznajomy oparł się o blat kuchennego stołu i z załoŜonymi 

rękami obserwował Kaylę. Padające mu na twarz promienie światła 
sprawiły, Ŝe po raz pierwszy dostrzegła jego rysy.

Serce zaczęło jej bić jak młot. Była przekonana, Ŝe to niemoŜliwe, 

by nagle, po tak wielu latach...

– Mark...? Mark Stevenson...? – spytała z niedowierzaniem.
MęŜczyzna wyprostował się i popatrzył na nią z rosnącą 

wściekłością.

– Skąd wiesz, jak się nazywam? A, no tak... Pewnie przeczytałaś 

listę gości hotelowych. I co, twoje usługi stanowią część programu 
rozrywkowego dla przyjezdnych? Wybacz, ale nie skorzystam.

Starała się nie zwracać uwagi na przykre rzeczy, które mówił. 

Wydawało jej się nieprawdopodobne, Ŝe oto naprzeciwko niej stoi Mark 
Stevenson. Z początku nie rozpoznała go, nie tylko dlatego, Ŝe zachował 
się wyjątkowo bezczelnie, ale przede wszystkim dlatego, Ŝe był ostatnią 
osobą, jaką spodziewała się tu spotkać.

– A gdzie jest Karyn? – spytała. Miała nadzieję, Ŝe nic się nie stało 

jej przyjaciółce.

Mark ruszył wściekły w jej stronę.
– Mam dosyć tej głupiej zabawy. Kim, do cholery, jesteś i skąd 

wiesz, jak nazywa się moja siostra?

– To ja, Kayla Parker. Zachowujesz się bardzo nieuprzejmie, 

Mark. Czy naprawdę juŜ mnie nie pamiętasz...

Mark o mało się nie przewrócił, gdy usłyszał te słowa.
– Kayla Parker? – wykrzyknął, patrząc na nią z niedowierzaniem. 

– NiemoŜliwe!

Kayli zrobiło się trochę przykro, Ŝe jej nie rozpoznał.
– Tak, to ja – rzekła pewnym głosem.
Mark kręcił głową z niedowierzaniem.
– Nie wierzę... A co się stało z dziewczyną, którą kiedyś znałem?
– Po prostu dorosła. Nie wiem, dlaczego tak trudno ci to 

zrozumieć.

Kayla skrzyŜowała ręce na piersiach, czując się trochę niepewnie, 

kiedy Mark dokładnie analizował zmiany, jakie zaszły w jej wyglądzie.

– Przepraszam cię – rzekł w końcu. – Po prostu nie spodziewałem 

się, Ŝe zastanę obcą kobietę śpiącą w pokoju gościnnym.

Kayla rozejrzała się dokoła. Chciała zapytać Marka, co się dzieje z 

Karyn, ale ten odezwał się ponownie.

– Naprawdę wyglądasz inaczej niŜ ostatnim razem, kiedy się 

widzieliśmy – rzekł, kładąc rękę na jej ramieniu. Po chwili cofnął się o 
krok i uśmiechnął. – Strasznie się cieszę, Ŝe znowu cię widzę. A tak w 
ogóle, to co tu robisz?

Uśmiech Marka sprawił, Ŝe z trudem trzymała się na nogach. 

Drobne zmiany, jakie zaszły w jego wyglądzie w ciągu ostatnich paru lat, 
uczyniły go jeszcze bardziej atrakcyjnym.

– Razem z Karyn spędzimy tu parę dni – rzekła, omiatając 

wzrokiem pokój. – A propos, gdzie jest Karyn? Przyjechaliście tu we 
dwoje? To bardzo cię przepraszam, bo chciałam sobie przywłaszczyć 
twój pokój... Ale nie ma najmniejszego problemu, mogę spać z Karyn w 

jednym łóŜku...

– Ale Karyn tu nie ma – przerwał nagle.
Minęło parę chwil, zanim do Kayli dotarły jego słowa.
– Aha – rzekła cicho. – No tak, widzę, Ŝe nie ma jej tu, w chatce, 

ale gdzie poszła?

Mark zmruŜył oczy.
– W ogóle nie ma jej w St Croix. Kayla patrzyła na niego w 

osłupieniu.

– Nie rozumiem... PrzecieŜ planowałyśmy ten wyjazd od miesięcy. 

A na dodatek Karyn zrobiła mi prezent i zapłaciła za przelot i pobyt, na 
co nie byłoby mnie stać.

Mark spojrzał na nią zaintrygowany.
– Tak? To bardzo ciekawe – rzekł, krzyŜując ramiona. – Nie mam 

pojęcia, o co w tym wszystkim chodzi.

Odwrócił się i podszedł do wielkiego okna, z którego rozciągał się 

widok na plaŜę.

Kiedy przez dłuŜszą chwilę milczał, Kayla zabrała głos.
– Czy chcesz powiedzieć, Ŝe w ogóle jej tu nie będzie?
Mark nie od razu odpowiedział na jej pytanie.
– Karyn się tu nie wybiera – rzekł w końcu. Po chwili spojrzał na 

zegarek. – Przyszedłem do chatki, by wziąć prysznic i przebrać się na 
kolację. Nie wiem, jak ty, ale ja umieram z głodu. MoŜe pójdziemy coś 
zjeść i na spokojnie wszystko omówimy, dobra?

W głowie Kayli kłębiły się róŜne myśli. Pamiętała fragmenty maili 

i rozmów telefonicznych, jakie wymieniła z Karyn na temat tego 
wyjazdu. PrzecieŜ tak dokładnie go planowały. W końcu pokiwała 
głową.

– Dobrze – rzekła. – Bardzo chętnie się dowiem, o co w tym 

wszystkim chodzi.

– Nie ty jedna – odpowiedział Mark i poszedł się przebrać do 

swego pokoju.

ROZDZIAŁ DRUGI

Mark siedział naprzeciwko Kayli w przytulnej restauracji. Ze 

wszystkich sił chciał przestać się w nią wpatrywać, bo widział, jak 
bardzo ją to peszy. Nie mógł się jednak nadziwić, Ŝe siedząca vis-ŕ-vis 
niego piękna kobieta była tą samą dziewczyną, którą znał niegdyś jako 
chudego i niezdarnego podlotka.

Nigdy wcześniej nie zauwaŜył, Ŝe oczy Kayli są szaroniebieskie. 

Czy jej skóra zawsze była tak gładka, a uśmiech tak zalotny? Nie mógł 
oderwać wzroku od włosów, które delikatnie opadały na jej twarz. Chciał 
natychmiast wyciągnąć do niej rękę i pogładzić ją po jedwabnych 
kosmykach.

Kayla odchrząknęła i nerwowo rozejrzała się po restauracji.
Mark postanowił zapanować nad sobą.
– Przepraszam, Ŝe się tak w ciebie wpatruję – rzekł. – Ale nie 

mogę przyzwyczaić się do twojego wyglądu. Nie rozpoznałbym cię. 
Zresztą, przecieŜ cię nie rozpoznałem. Jak długo się nie widzieliśmy?

Kayla wzruszyła ramionami.
– Od roku, w którym robiłyśmy z Karyn maturę. Czyli w maju 

będzie pięć lat.

– To szmat czasu. AŜ trudno uwierzyć – powiedział cicho.
Gruba świeczka paląca się na środku stołu rzucała na jej twarz 

piękne światło. Kayla odwróciła głowę na bok i spojrzała przez okno na 
zacienioną plaŜę. Na jej policzku ciągle malował się rumieniec, który 
przypominał Markowi, Ŝe powinien wreszcie przestać się tak w nią 
wpatrywać.

Po długim milczeniu Kayla zwróciła wzrok w jego stronę.
– Czy mógłbyś mi wreszcie wyjaśnić, dlaczego nie ma tu Karyn? – 

poprosiła.

– Powiedziała mi, Ŝe dokonała tej rezerwacji na wiele tygodni 

przed wyjazdem. W ostatniej chwili okazało się jednak, Ŝe musi 
skończyć jakąś wielką kampanię reklamową i nie moŜe nawet na chwilę 
wyrwać się z pracy. Zadzwoniła do mnie i spytała, czy nie mógłbym 
pojechać zamiast niej, poniewaŜ za wszystko z góry zapłaciła i nie 
odzyskałaby ani grosza. Ale nie wspomniała, Ŝe ty tu będziesz. 
Przyznaję, Ŝe zachowała się trochę dziwnie.

Kayla połoŜyła ręce na stole i spojrzała badawczo na Marka.
– Kiedy dokładnie zaproponowała ci ten wyjazd?
Mark przez chwilę się zastanawiał.
– Parę tygodni temu. A coś– Rozmawiałam z nią w tę sobotę i nie 

wspomniała ani słowem o jakiejkolwiek zmianie planów. Na poŜegnanie 
powiedziała mi „Do zobaczenia za tydzień”.

– Nie wiem, co o tym myśleć – rzekł zdziwiony. – Chyba 

powinnaś poprosić moją siostrę o jakieś wyjaśnienia.

Kayla potarła dłonią czoło. Mark widział, Ŝe jest rozdraŜniona 

sytuacją, ale nie wiedział, jak moŜe temu zaradzić.

Poczuł ulgę, gdy przy ich stoliku pojawił się kelner z 

zamówionymi daniami. Nie mógł zrozumieć, dlaczego Karyn nie 
powiedziała Kayli, Ŝe nie uda się jej wziąć urlopu. CzyŜby obawiała się, 
Ŝ

e Kayla nie będzie chciała przyjechać?

A poza tym dlaczego siostra nie powiedziała mu, Ŝe Kayla tu 

będzie? Ostatnio bardzo długo rozmawiali o najróŜniejszych sprawach, 
jednak Karyn ani słowem nie napomknęła o tym, Ŝe szykuje dla Marka 
towarzystwo.

– CóŜ, nie ma co tego roztrząsać. Skoro tu jestem, to zostanę – 

rzekła Kayla zmęczonym głosem. – Po kolacji porozmawiam z 
kierownikiem ośrodka na temat przeniesienia do innej chatki.

– Nie...! Dlaczego właściwie miałabyś się gdziekolwiek 

przenosić? W moim domku jest duŜo miejsca, zresztą Kayla najwyraźniej 
chciała, byś tam zamieszkała. PrzecieŜ są dwa pokoje. Kayla pokręciła 
głową.

– Tak jak to parokrotnie powtórzyłeś, przyjechałeś tu, by pobyć 

sam. Doskonale to rozumiem i szanuję. Ja zaś zamierzałam tu spotkać się 
z Karyn i pozwiedzać z nią okolice. No, ale juŜ wiem, Ŝe mogę 
zapomnieć o moich planach. W kaŜdym razie nie widzę powodu, dla 
którego miałabym dzielić z tobą chatkę.

– Przepraszam cię za to, co mówiłem wcześniej. Trochę mnie 

poniosło. I nie wiedziałem, Ŝe to ty... Naprawdę chciałbym, Ŝebyś 
została, bo dobrze się czuję w twoim towarzystwie.

Kayla westchnęła. Była zbyt zmęczona, by trzeźwo myśleć.
CzyŜby Karyn przez te wszystkie lata domyślała się, Ŝe Kayla 

podkochuje się w jej bracie? PrzecieŜ robiła wszystko, by jej tajemnica 
nie wyszła na jaw. Ale z drugiej strony, Karyn znała Kaylę tak 
doskonale, Ŝe juŜ dawno mogła odkryć jej tajemnicę.

– A moŜe boisz się, Ŝe wykorzystam tę sytuację? – spytał, kiedy 

zwlekała z odpowiedzią.

Kayla znowu się zarumieniła.
– Co za... za... pomysł! – rzekła, jąkając się. – MoŜe rzeczywiście 

zostanę. Nie musimy przecieŜ spędzać czasu razem. I tak będziesz mógł 
nacieszyć się samotnością, a ja sobie odpocznę.

– I będziemy mogli razem pozwiedzać okolicę – rzekł.
Po chwili przy stoliku pojawił się kelner z rachunkiem. Mark 

wręczył mu kartę kredytową.

– Jest jeszcze wcześnie – powiedział, gdy kelner odszedł. – MoŜe 

przejdziemy się po plaŜy? Mamy naprawdę piękną noc.

– Dziękuję za propozycję, ale chyba wrócę do chatki i zaraz pójdę 

spać. Niedawno skończyłam sesję egzaminacyjną i jeszcze jej nie 
odespałam.

Kiedy wychodzili z restauracji, Mark wziął ją za rękę. Miał ciepłą i

silną dłoń, która sprawiła, Ŝe Kayla od razu poczuła się pewniej.

– Skoro mówisz o sesji, to jak ci się podoba na prawie? – spytał.
– Na razie jest w porządku. Zresztą, sam doskonale wiesz, jak się 

studiuje ten kierunek. Niektórzy wykładowcy są świetnymi dydaktykami, 
więc moŜna łatwo zrozumieć dany przedmiot. A inni potrafią swoimi 
wyjaśnieniami sprawić, Ŝe człowiek nic nie rozumie i czuje się jak 
kretyn.

Cały czas odczuwała ciepło płynące z jego dłoni.
– Pewnie twoi rodzice się cieszą, Ŝe nie zakończyłaś edukacji na 

maturze, tylko poszłaś na studia, co?

– Nie wiem. – Starała się za wszelką cenę koncentrować na 

rozmowie, nieustannie jednak myślała o nim. O jego dotyku, o delikatnej 
woni płynu po goleniu, który subtelnie mieszał się z męskim zapachem 
jego ciała. – Chyba oczekują, Ŝe będę kiedyś wykładała na Uniwersytecie 
Willamette.

– A ty po studiach pewnie chcesz iść na salę sądową, co?
– Tak, ale wolałabym nie działać zupełnie na własną rękę, tylko 

załoŜyć jakąś nieduŜą kancelarię. Ale jeszcze mam duŜo czasu na snucie 
planów.

Kiedy dotarli do chatki i weszli po schodkach, Mark otworzył 

Kayli drzwi.

– To do zobaczenia jutro. Spij dobrze. Zanim weszła do swej 

sypialni, przez długą chwilę patrzyła na znikającego w ciemnościach 
Marka. Na ten dzień wystarczyło jej przeŜyć. To, co pierwotnie miało 
być relaksującym wypoczynkiem w towarzystwie najlepszej przyjaciółki, 
nagle przybrało całkiem niespodziewany obrót. Jakoś nie wyobraŜała 
sobie, Ŝe z Markiem będzie całymi nocami wspominać dawne czasy.

Nie mogła zrozumieć podstępu Karyn. Dlaczego powiedziała 

bratu, Ŝe nie moŜe przyjechać, a przed nią to zataiła? CzyŜby chciała 
zabawić się w swatkę? Kayla miała nadzieję, Ŝe nie. Dobrze wiedziała, 
Ŝ

e nie ma i nigdy nie miała u Marka najmniejszych szans. Ta sytuacja 

była dla niej bardzo upokarzająca.

Ogarnęło ją tak wielkie zmęczenie, Ŝe nie miała siły myśleć. 

Postanowiła jak najszybciej połoŜyć się spać, a następnego dnia 
spróbować lepiej poradzić sobie z całą sytuacją.

Mark szedł po plaŜy, trzymając ręce w kieszeniach. Otaczająca go 

ciemność pozwalała mu się skupić na własnych myślach. Nad jego głową 
wisiało rozgwieŜdŜone niebo z cienkim jak rogalik księŜycem.

O co chodziło Karyn? Doskonale znał swoją siostrę i cała ta 

sprawa wyglądała mu na bardzo dokładnie zaplanowaną. Nie rozumiał 
tylko, co chciała w ten sposób osiągnąć.

Przypomniał sobie rozmowę, jaką przeprowadzili na początku 

września, kiedy oboje przyjechali odwiedzić rodziców w Connecticut. 
Siedzieli przy basenie, osłonięci od słońca duŜym parasolem. Tego dnia 
Mark spał bardzo długo i czuł się cudownie wypoczęty. MoŜe właśnie 
przez to słowa Karyn tak bardzo go zaskoczyły.

– Wiesz co, Mark? Wyglądasz na strasznie zmęczonego. Co 

porabiałeś w ostatnich tygodniach?

Mark przesunął ręką po włosach i wzruszył ramionami.
– DuŜo pracuję, często siedzę po nocach. Taki jest los prawnika w 

kancelarii.

– A podoba ci się ta praca?
– Raczej tak.
– Nie wyglądasz na specjalnie zachwyconego. A to mnie trochę 

dziwi. Pamiętam, jak skończyłeś aplikację i zadzwoniłeś do mnie, 
triumfalnie oznajmiając, Ŝe dostałeś pracę. Byłeś wtedy taki szczęśliwy. 
Miałam wraŜenie, Ŝe spełniają się twoje marzenia. Czy coś się zmieniło?

– Wiesz, nie zastanawiałem się nad tym specjalnie. Ale masz rację. 

Rzeczywiście straciłem zapał do pracy.

– Czemu? Mark głęboko westchnął.
– Nie wiem... Chcę pracować w zawodzie jako adwokat i wcale 

nie przeszkadza mi charakter tej pracy... rozumiesz... to, Ŝe trzeba 
siedzieć po godzinach. Ale nie ukrywam, Ŝe trochę irytuje mnie 
zachowanie innych prawników w kancelarii. Uciekają się do 
najróŜniejszych sposobów, byle tylko awansować. Myślę zresztą, Ŝe 
chyba jest to przyjęte w kaŜdej duŜej kancelarii. A ja nie lubię 
podlizywać się szefom. Bardzo mnie to denerwuje, kiedy widzę, jak to 
robią inni. Chciałbym, Ŝeby to moja praca świadczyła o mnie, a nie to, 
jak dogaduję się z szefami. Chyba po prostu nie nadaję się do zespołu. 
Chcę samodzielnie wykonywać swoje zadania, a wieczorem iść do domu 
i zająć się własnymi sprawami, a nie chodzić z kolegami z pracy na piwo 

tylko po to, by zyskać sympatię w ich oczach.

– A myślałeś o rozkręceniu własnego interesu?
– Owszem, przeszło mi to przez myśl, ale chyba na tym etapie 

jeszcze nie mogę wprowadzać tak radykalnych zmian w moim Ŝyciu. 
Zanim wezmę taką moŜliwość pod uwagę, muszę zdobyć doświadczenie 
na sali sądowej.

– Czy prowadziłeś juŜ sam jakieś sprawy?
– Przygotowywałem akta do kilku, zbierałem materiały, byłem na 

wielu rozprawach, ale nigdy sam nie prowadziłem Ŝadnej sprawy.

– Masz jeszcze na to czas...
– Wiem i chcę go wykorzystać na zdobywanie doświadczenia.
– A jak wygląda twoje Ŝycie osobiste? Mark zmruŜył oczy i 

spojrzał badawczo na siostrę.

– A co chcesz wiedzieć?
– Czy nadal masz zasadę, by nie angaŜować się w Ŝaden związek i 

spotykać się wyłącznie z kobietami, które nie myślą o ułoŜeniu sobie z 
tobą Ŝycia? Albo z takimi, które juŜ mają rodzinę?

Mark skrzywił się.
– Nawet jeśli tak jest, to co? Najwyraźniej to mi odpowiada. 

Kobiety, z którymi się widuję, są bardzo inteligentne i ambitne. I to mi 
się w nich podoba.

– A mnie się wydaję, Ŝe byłbyś znacznie bardziej szczęśliwy, 

mając Ŝonę i rodzinę. Byłoby to dla ciebie odskocznią od pracy. Mógłbyś 
oŜenić się z Kaylą. Wiesz, Ŝe studiuje prawo? Mielibyście masę 
wspólnych tematów. PrzecieŜ zawsze ją lubiłeś. Czemu mielibyście nie 
spotkać się teraz, po tylu latach, kiedy oboje jesteście dorośli?

Mark popatrzył na siostrę, jakby postradała zmysły.
– Masz na myśli naszą Kaylę? Na miłość boską, Karyn! PrzecieŜ 

ona jest dla mnie jak rodzina. I nigdy nie myślałem o niej inaczej. A 
nawet gdybym chciał się z nią zobaczyć, to byłoby to prawie 
niewykonalne. PrzecieŜ mieszka po drugiej stronie Stanów. Trochę 
trudno byłoby nam się spotykać, nie sądzisz? A skoro tak mnie 
wypytujesz o moje Ŝycie osobiste, to moŜe i ty byś mi powiedziała, jacy 
męŜczyźni zaprzątają ci teraz głowę. MoŜe będę mógł sobie ich trochę 
skrytykować...

Karyn roześmiała się.
– Naprawdę chcesz wiedzieć, co słychać w moim Ŝyciu 

osobistym?

– Nie, zupełnie nie. W przeciwieństwie do ciebie nie lubię się 

wtrącać w cudze sprawy.

Karyn pogładziła go po dłoni.
– Ale przecieŜ ja tylko chcę, Ŝebyś był szczęśliwy – rzekła. – 

Widzę, jak bardzo się zmieniłeś po skończeniu studiów. Stałeś się 
cyniczny i ciągle doszukujesz się interesowności w zachowaniu innych. 
UwaŜam, Ŝe to bardzo smutne.

– Po prostu dorosłem. Klienci, których interesy reprezentuje nasza 

kancelaria, oraz osoby, które pozwaliśmy do sądu, a takŜe ogólna 
atmosfera panująca w Waszyngtonie, to wszystko sprawiło, Ŝe 
przestałem być naiwny i spojrzałem na świat inaczej niŜ wcześniej. 
Większość ludzi chce tylko brać, i to najczęściej za darmo.

– Ale cieszę się, Ŝe przynajmniej znalazłeś chwilę, by wpaść do 

rodziców na weekend – rzekła Karyn. – Stęskniłam się za tobą. 
Przyjemnie jest spędzać czas z rodziną, nie uwaŜasz? To daje mi 
poczucie bezpieczeństwa, które trudno opisać słowami. MoŜe dlatego 
ostatnio tak wiele myślałam o Kayli. Stanowi część naszej rodziny i 
strasznie się za nią stęskniłam.

– A jeszcze a propos tego, co powiedziałaś. Jestem pewien, Ŝe 

Kayla jest w jakimś powaŜnym związku i planuje ślub. Pamiętasz, jak 
zawsze powtarzała, Ŝe w przyszłości chce mieć duŜą rodzinę?

– Mylisz się. Kayla wcale nie jest w Ŝadnym związku. Co więcej, 

męŜczyźni, z którymi się widuje, niespecjalnie ją interesują. Zawsze 
znajduje w nich coś, co ją całkowicie zniechęca. A kiedy rozmawiamy, 
bardzo się pilnuje, by nie wspomnieć o tobie. Strasznie mnie to śmieszy, 
tym bardziej Ŝe jeszcze parę lat temu była w tobie zakochana na zabój. 
PoniewaŜ na pewno nie chciała, bym wiedziała, jak cię wielbi, 
udawałam, Ŝe nic nie zauwaŜam. Wydaje mi się, Ŝe dotąd nie 
zaangaŜowała się w Ŝaden powaŜny związek, poniewaŜ ciągle czuje coś 
do ciebie.

– To kompletna bzdura! I dobrze o tym wiesz. Przyjaźniliśmy się, 

gdy byliśmy nastolatkami, i myślę, Ŝe na pewno bym zauwaŜył 
jakiekolwiek zainteresowanie moją osobą – powiedział Mark. – 
Pamiętam natomiast zaŜarte dyskusje, jakie godzinami prowadziliśmy. 
Nie wykazywała cienia zainteresowania moją osobą, kiedy podwaŜała 
moje argumenty czy wiedzę na dany temat. Jestem pewien, Ŝe Kayla 
Parker dawno o mnie zapomniała.

Mark zatrzymał się w ciemnościach. Dotychczas nie przywiązywał 

Ŝ

adnej wagi do tej rozmowy, teraz jednak zrozumiał, Ŝe to nie przypadek, 

iŜ imię Kayli pojawiło się w tej samej rozmowie, co sugestia, Ŝe 
powinien znaleźć sobie Ŝonę i załoŜyć rodzinę.

A zatem Karyn bawiła się w swatkę! Mark nie mógł się doczekać, 

kiedy wróci do Stanów i powie jej, co o tym myśli. Podstępnie 
zorganizowała im spotkanie, co ani jemu, ani Kayli – jeśli moŜna było 
wyciągać wnioski z jej zachowania – wcale się nie podobało.

Musiał jednak przyznać Karyn rację w jednej kwestii – 

rzeczywiście potrzebował wytchnienia od stresującej pracy. Wspaniale 
wypoczął dziś, samotnie przechadzając się po wyspie, nie myśląc o 
dotrzymywaniu gardłowych terminów czy siedzeniu na zebraniu 
pracowników.

A skoro miał dzielić z kimś ten urlop, chciał, by była to osoba, 

którą lubił i z którą zawsze chętnie spędzał czas.

Kayla nie wykazała cienia zainteresowania niezobowiązującym 

romansem z nim, co zresztą bardzo mu odpowiadało. śałował, Ŝe Karyn 
zasiała w nim ziarno wątpliwości co do siostrzanych uczuć Kayli do 
niego. Pragnął jak najszybciej zapomnieć rozmowę, którą odbył z siostrą 
trzy miesiące temu, kiedy to Karen sugerowała mu, Ŝe mógłby oŜenić się 
z Kaylą. A on miał zamiar jedynie miło spędzić czas z przybrana siostrą, 
i to bez Ŝadnych romansowych podtekstów.

Przez chwilę zastanawiał się, czy Karyn równie chętnie wysłałaby 

swą przyjaciółkę na wakacje z nim, gdyby przypuszczała, Ŝe on dość 
szybko poczuje do Kayli silny pociąg? A moŜe Karyn dobrze wiedziała, 
jak sprawy się potoczą?

Mark jednak niechętnie myślał o poddaniu się swej Ŝądzy i 

przekonaniu Kayli do pójścia z nim do łóŜka. Kayla była przecieŜ jego 
przyjaciółką z dzieciństwa, a to przekreślało szansę, by coś się między 
nimi wydarzyło, chociaŜ w głębi duszy bardzo tego pragnął.

W drodze powrotnej do chatki przyznał sam przed sobą, Ŝe trudno 

mu będzie oprzeć się tej wielkiej pokusie.

Ale wiedział, Ŝe mu się uda.

Następnego ranka zapach kawy obudził Kaylę z głębokiego snu. 

Przeciągnęła się i spojrzała na zegarek. Była ósma rano, czyli czwarta 
czasu oregońskiego. Spała zatem bardzo długo, ale to pozwoliło jej 
przynajmniej częściowo przestawić się na nowy czas.

Zza ściany nie dochodziły Ŝadne odgłosy. Czy Mark był w chatce, 

czy teŜ poszedł gdzieś na cały dzień? Miała mieszane uczucia co do tego, 
czy w ogóle chciała widzieć go z samego rana. Nie mogła przecieŜ 
pokazać mu się zaraz po wyjściu z łóŜka.

Poprzedniej nocy krótko wahała się, czy nie zadzwonić do Karyn, 

ale w końcu postanowiła tego nie robić. NiezaleŜnie od tego, jakie 
dokładnie Karyn miała w stosunku do nich zamiary, Kayla wiedziała, Ŝe 

nieprzypadkowo znaleźli się tu we dwoje z Markiem. Nie rozumiała 
jedynie, dlaczego tak się stało. Była rozŜalona, Ŝe Karyn zaaranŜowała 
wszystko za jej plecami, o niczym jej nie uprzedzając.

Kayla ubrała się i zaczęła wyjmować rzeczy z walizki i wieszać je 

w szafie. Nie była pewna, co chce tego dnia robić. Zastanawiała się, czy 
od razu udać się na plaŜę, czy moŜe pozwiedzać wyspę.

Była Wigilia. RozwaŜała pójście do sklepów, by kupić jakieś 

upominki dla rodziców i kilkorga przyjaciół. Chciała teŜ kupić jakieś 
drobiazgi dla Lilly i jej mamy, Grety, a takŜe dla Megan, i wręczyć je, 
kiedy znowu spotkają się we trzy na lotnisku w Chicago.

Kiedy postanowiła, co chce robić, wyszła z pokoju. Mark siedział 

przy stole i czytał ksiąŜkę, popijając kawę.

Uśmiech, z jakim na nią spojrzał, poruszył ją do głębi serca.
– Cześć, śpiochu – rzekł. – Jak chcesz, to weź sobie kawy, właśnie 

naparzyłem i jest cały dzbanek świeŜej kawy.

Mark miał na sobie koszulkę bez rękawów i szorty, które 

eksponowały jego umięśnione uda i łydki. Wczoraj była tak zaskoczona 
obrotem spraw, Ŝe nawet nie zdąŜyła mu się dokładnie przyjrzeć.

Podeszła do ekspresu i nalała sobie filiŜankę kawy. Czuła się 

nieswojo. Zastanawiała się, jak przeŜyje kolejne dni.

– Jak ci się spało? – spytał, kiedy usiadła przy stole naprzeciwko 

niego.

– Dobrze, dziękuję – odpowiedziała, popijając kawę. – Nie 

spodziewałam się, Ŝe cię tu jeszcze zastanę. Byłam pewna, Ŝe poszedłeś 
juŜ na plaŜę.

– Owszem, pływałem dziś w morzu, ale postanowiłem poczekać 

na ciebie. Chciałem, Ŝebyśmy razem poszli na śniadanie. Hotelowi 
goście mają do dyspozycji świetnie zaopatrzony szwedzki bufet.

– Aha – rzekła, popijając kawę. – Nie musiałeś na mnie czekać. 

Wiem, Ŝe masz jakieś plany na dziś. W ogóle się mną nie przejmuj. 
Poradzę sobie.

– No, to kamień spadł mi z serca – zaŜartował. – Mówisz tak, 

jakbym tu był po to, by cię niańczyć. Wcale tak nie jest. Po prostu 
uznałem, Ŝe byłoby bardzo miło, gdybyśmy razem zjedli śniadanie.

Kayla zaczerwieniła się.
– Nie chciałam, by moje słowa zabrzmiały tak nieuprzejmie...
– Masz jakieś plany na dziś?
– Tak, chciałam trochę pochodzić po sklepach i kupić kilka 

upominków. Poza tym moŜe udałoby mi się dowiedzieć czegoś o historii 
wyspy... Chętnie poszłabym do jakiegoś muzeum. Przejrzałam w recepcji 

ulotki informujące o róŜnych atrakcjach dla turystów. Wydawały mi się 
interesujące.

– Świetny plan. Mogę ci potowarzyszyć? Kayla zamarła.
– Jak to? Chcesz pójść ze mną na zakupy? – Była pewna, Ŝe się 

przesłyszała. Nie znała męŜczyzny, który lubiłby chodzić po sklepach.

– A dlaczego nie? Będzie fajnie, zachowamy się jak prawdziwi 

turyści. Moglibyśmy wypoŜyczyć samochód i zrobić wycieczkę po 
wyspie. Bardzo mi się podoba ten pomysł.

Kayla z wraŜenia o mało nie straciła resztek rozsądku, które jej 

jeszcze pozostały po tym niespodziewanym spotkaniu z Markiem. Nie 
mogła uwierzyć, Ŝe spędzi z nim cały dzień! Nie wiedziała, jak to 
przeŜyje. Gdyby jednak udało jej się trochę zapanować nad emocjami i 
traktować Marka jak brata, moŜe byłaby w stanie przetrwać te 
niespodziewane atrakcje na tych dziwnych wakacjach.

– Jeśli rzeczywiście chcesz, to zapraszam cię na wspólne zakupy.
– Świetnie – ucieszył się i wstał. – Czy wzięłaś ze sobą kapelusz? 

Powinnaś się osłonić przed słońcem. I przydałby ci się jakiś krem 
przeciwsłoneczny... Nie chciałbym, Ŝebyś sobie spaliła tę piękną skórę...

Uszy Marka nagle zrobiły się czerwone. Zdała sobie sprawę, Ŝe 

zawstydził się, wypowiadając ten komplement.

– Nie mam kapelusza. To pierwsza rzecz, jaką muszę kupić – 

rzekła, po czym udała się do swego pokoju, by ochłonąć. Dlaczego w 
towarzystwie Marka tak szybko traciła nad sobą kontrolę? Skarciła się w 
myślach. W końcu była dorosłą kobietą, która po prostu spędzała 
wakacje z atrakcyjnym męŜczyzną. Była pewna, Ŝe musi sobie poradzić.

Mark powiedział, Ŝe Kayla ma piękną skórę. Spojrzała na swe 

odbicie w lustrze. Ona sama uznałaby, Ŝe jej cera jest zbyt blada.

Wzięła torebkę, krem przeciwsłoneczny i wyszła z pokoju.
– Jestem gotowa – rzekła, starając się za wszelką cenę zatuszować 

podniecenie.

– To świetnie. Chodźmy.
Podał jej dłoń, którą ona w najbardziej naturalny sposób ujęła i 

wyszli z chatki.

Lokalne sklepy zrobiły na Kayli duŜe wraŜenie. Udało jej się 

znaleźć wielki słomkowy kapelusz. Mark chciał kupić jej naszyjnik z 
muszelek, by wprawić ją w wakacyjny nastrój. Odniosła wraŜenie, Ŝe 
Mark doskonale bawi się w jej towarzystwie. Ona teŜ czuła się coraz 
bardziej odpręŜona.

Traktował ją jak siostrę, Ŝartując sobie z niej i bardzo przy tym 

rozśmieszając. Próbowała sobie przypomnieć, kiedy ostatnio tak dobrze 
się bawiła, ale bezskutecznie.

Kiedy kupiła wszystko, co chciała, poszli do wypoŜyczalni 

samochodów. Dostali tam szczegółową mapkę wyspy z uwzględnieniem 
historycznych budowli i pomników przyrody.

Przez te wszystkie lata Kayla zapomniała, jak wspaniale spędzało 

się czas w towarzystwie Marka. Jego pozytywne podejście do Ŝycia 
szybko udzieliło się i jej. Z mapką w ręku zwiedzili wytwórnię rumu, 
kilka muzeów poświęconych plantacjom, ogród botaniczny i tereny 
wykorzystywane niegdyś pod uprawy.

Zwrócili samochód do wypoŜyczalni wieczorem, na parę minut 

przed jej zamknięciem.

– Pewnie większość restauracji będzie dziś nieczynna – 

powiedziała. – PrzecieŜ jest Wigilia.

– W tym klimacie łatwo zapomnieć, Ŝe mamy święta... Co 

chciałabyś robić wieczorem?

Kayla nie odpowiedziała od razu. Razem z Karyn przygotowały 

sobie listę wspomnień, które chciały uczcić. Niestety, Ŝadna z tych okazji 
nie nadawała się do świętowania z Markiem.

– MoŜe zjemy coś w hotelowej restauracji, a potem pójdziemy na 

spacer po plaŜy? – zaproponowała.

– To świetny plan – rzekł. – Ale ciągle chcę cię zapytać, czy twoi 

rodzice nie mieli ci za złe, Ŝe nie będziesz spędzała świąt BoŜego 
Narodzenia w domu razem z nimi?

Kayla uśmiechnęła się z zaŜenowaniem.
– Chyba zapomniałeś, Ŝe moi rodzice Ŝyją we własnym świecie. 

JuŜ kilka miesięcy temu zaplanowali na koniec grudnia jakąś wycieczkę. 
Nawet nie znam szczegółów. Wiesz, jacy oni są... Jak nie walczą o 
ochronę wielorybów czy delfinów, to biorą udział w jakiejś 
proekologicznej manifestacji.

Wolnym krokiem zbliŜali się do ośrodka. Nie byli pierwszymi 

gośćmi restauracji. Cały czas nadchodziły kolejne osoby.

– MoŜe lepiej coś od razu zamówimy? – spytał Mark.
Kayla gorliwie przytaknęła. Mark przez cały dzień był dla niej 

bardzo troskliwy. Pilnował, czy nie leŜy w zbyt duŜym słońcu i czy pije 
odpowiednią ilość wody. Doskonale sprawdził się jako partner.

Problem polegał jednak na tym, Ŝe Mark wcale nie był jej 

partnerem.

Kiedy kelner zaprowadził ich do stolika i usiedli, Mark zaczął 

wspominać dawne czasy.

– Pamiętam, jak byliśmy dziećmi. Przychodziłaś do nas w 

pierwszy dzień świąt i całą rodziną jedliśmy obiad. Z czasem stało się to 
tradycją.

Kayla uśmiechnęła się.
– Byłam wam bardzo wdzięczna za tę gościnę. Dzięki wam co 

roku czułam naprawdę świąteczną atmosferę. Twoja mama zawsze 
prosiła mnie i Karyn o udekorowanie choinki na parę dni przed 
Gwiazdką. Sporo teŜ pomagałyśmy w kuchni, przygotowując tradycyjne 
ś

wiąteczne potrawy. Nawet teraz, kiedy czuję zapach piernika, 

natychmiast wracam myślami do tamtych dni – mówiła wzruszona. – 
Wasza mama pozwalała nam pakować niektóre prezenty, prosząc, byśmy 
się nie wygadały przed tobą albo przed twoim tatą.

– Nigdy wcześniej się nad tym nie zastanawiałem, ale chyba 

musiało ci być strasznie cięŜko po naszej przeprowadzce. PrzecieŜ 
stanowiłaś część naszej rodziny, o czym zresztą Karyn często mi 
przypomina.

Kayla nie wiedziała, co odpowiedzieć.
– Jakoś to przeŜyłam – rzekła w końcu i sięgnęła po kartę, by 

zmienić temat. – Co będziesz jadł? Z opisu wszystkie dania wydają się 
bardzo apetyczne...

Kiedy juŜ zamówili, Mark powrócił do tematu świąt BoŜego 

Narodzenia.

– Kiedy juŜ wyjdziesz za mąŜ, to pewnie będziesz obchodzić 

Wigilię na własny sposób, co?

Kayla odwróciła nieco głowę, ukazując mu swój profil. Kryła w 

sobie coś niezwykle intrygującego... Choć nie była klasyczną pięknością, 
działała na niego bardziej niŜ jakakolwiek inna kobieta. Sprawiała, Ŝe nie 
był w stanie na niczym innym się skupić. Pragnął zgłębić rodzące się 
między nimi uczucie. śałował, Ŝe Kayla była tak związana z jego 
rodziną. Gdyby tylko na jej miejscu była jakakolwiek inna kobieta, nie 
wahałby się nawiązać z nią niezobowiązującego romansu.

ZdąŜył juŜ zapomnieć, o co pytał, kiedy Kayla wreszcie mu 

odpowiedziała.

– Nie wiem, to zaleŜy... – rzekła. Przypomniał sobie, Ŝe pytał o jej 

ś

lub i o to, jak zechce wtedy spędzać święta.

– Od czego zaleŜy? Wzruszyła ramionami.
– Od tego, za kogo wyjdę, i jak mój mąŜ będzie chciał spędzać 

ś

więta BoŜego Narodzenia. A ty?

Mark głęboko westchnął. Sam się prosił o to pytanie. Problem 

polegał jednak na tym, Ŝe nigdy nie zastanawiał się nad świętami BoŜego 

Narodzenia. Dla niego te święta sprowadzały się do szeregu spotkań w 
rodzinnym gronie, na których po prostu trzeba było się pojawić, i 
przemówień, których trzeba było wysłuchać.

– Myślę, Ŝe gdy juŜ się oŜenię, co pewnie nie nastąpi szybko, 

pozwolę Ŝonie podejmować decyzje w tej sprawie.

Kayla wysłuchała Marka z rozbawioną miną, co jeszcze bardziej 

go speszyło.

– A czy ty w ogóle myślisz o ślubie? – zapytał, próbując ukryć 

swoje speszenie.

Kayla potrząsnęła głową.
– Nie, najpierw chcę skończyć studia i zatrudnić się w jakiejś 

kancelarii. A to mi zajmie kilka ładnych lat.

– Zamierzasz zostać w Oregonie? – spytał Mark, po czym skarcił 

się w duchu. PrzecieŜ sam mógł odpowiedzieć sobie na to pytanie. Kayla 
na pewno nie chciała opuszczać stanu, do którego była tak bardzo 
przywiązana. A zresztą, co go to obchodziło.

– Zobaczę, jakie będę miała moŜliwości pracy. Nie chcę robić 

aplikacji w jednym stanie, a potem przenosić się do innego i być 
zmuszona powtarzać egzamin. Ale na podjęcie tej decyzji mam jeszcze 
czas.

Zjedli kolację, niewiele ze sobą rozmawiając. Mark zaczął 

analizować sposób, w jaki reagował na Kaylę. Ze zdziwieniem odkrył, Ŝe 
zaprzątają mu głowę dziwne myśli. Nagle bowiem wyobraził sobie Kaylę 
w sukni ślubnej. Nie wiedział, czy w ten sposób podziałał na niego 
dzisiejszy wieczór. A moŜe przyczyniła się do tego rozmowa, jaką odbył 
ze swoją siostrą na temat Kayli...

Zastanawiał się, czy czułby do Kayli tak silny pociąg fizyczny 

niezaleŜnie od tych rozmów? Nie był w stanie znaleźć odpowiedzi na to 
pytanie. Wiedział tylko, Ŝe czuje się nieswojo ze swoimi myślami, 
których nie mógł odpędzić. Cały czas powtarzał sobie, Ŝe Kayla Parker 
jest przecieŜ jego dobrą znajomą, niemal siostrą, z którą nigdy nie 
łączyło go nic więcej niŜ przyjaźń.

Po zjedzeniu kolacji postanowili przejść się po plaŜy. W tę 

chłodną i bezwietrzną noc słychać było jedynie odgłos fal rozbijających 
się o brzeg. Kayla otuliła się swetrem, gdy zaczęli iść brzegiem morza.

– Nie zimno ci? – zapytał z troską.
– Nie, po prostu zmarzłam w plecy, ale teraz jest mi ciepło – 

powiedziała, patrząc na rozgwieŜdŜone niebo. – Miałeś rację. 
Rzeczywiście jest tu bardzo pięknie nocą. Strasznie się cieszę, Ŝe tu 
przyjechałam.

– Ja teŜ się cieszę. – Spędził z Kaylą wspaniały dzień. Wszystko 

sprawiało jej tak wielką radość. Kiedy jak dziecko zachwycała się 
otoczeniem, dostrzegał w niej ślady dziewczynki, którą przed laty znał. 
Pragnął, by Kayla była szczęśliwa. Martwiło go jedynie to, Ŝe sam chciał 
być tym kimś, kto miał ją uszczęśliwić.

Mark nie wiedział, co się z nim dzieje. Nigdy wcześniej nie 

poświęcał Ŝadnej kobiecie tak duŜo uwagi. MoŜe w tym przypadku było 
inaczej, poniewaŜ znał Kaylę tak dobrze. Wiedział, jakie miała 
dzieciństwo i jak bardzo czuła się samotna, gdy była mała. Powiedziała 
mu o tym wiele lat temu w jednej z nielicznych chwil, gdy się przed nim 
nieco otworzyła.

– Widujesz się z kimś? – zapytał, zaskakując i siebie, i Kaylę.
– Chodzi ci o to, czy mam chłopaka?
– No tak. Czy jest ktoś, z kim się stale spotykasz?– A dlaczego o 

to pytasz?

Mark uznał, Ŝe to dobre pytanie. Nie był jednak w stanie wyjaśnić, 

dlaczego ta kwestia tak go nurtuje.

– Nie wiem. Chyba po prostu chcę lepiej poznać dorosłą Kaylę.
– Owszem, od czasu do czasu spotkam się z róŜnymi 

męŜczyznami. Ale to nic powaŜnego. A tyś– Ja? – powtórzył, śmiejąc 
się. – Znasz mnie przecieŜ. Nigdy nie widuję się tylko z jedną kobietą. 
Na ogół spotykam się z kobietami, z którymi jestem związany 
zawodowo.

Kayla zatrzymała się i spojrzała na wodę. Patrzyła jak 

zaczarowana na fale rytmicznie rozbijające się o brzeg. Mark nie chciał 
przeszkadzać jej w tej kontemplacji.

Nagle zapragnął ją pocałować. Gdy uświadomił sobie swą Ŝądzę, 

wpadł niemal w panikę.

W końcu Kayla zwróciła się w jego stronę.
– Chyba moŜemy juŜ wracać – powiedziała. – Dzisiejszy dzień był 

wyczerpujący i jestem bardzo zmęczona.

– Proponuję, byśmy jutro poszli na plaŜę i przeleŜeli na niej cały 

dzień. Co ty na to?

Uśmiechnęła się.
– Świetnie. Teraz teŜ nie marzę o niczym innym, jak o połoŜeniu 

się do łóŜka. Czuję, Ŝe zasnę w ciągu sekundy.

Im bliŜej znajdowali się chatki, tym trudniej było Markowi nad 

sobą zapanować. Był coraz bardziej podniecony, a Kayla przecieŜ nie 
zrobiła niczego, co uzasadniałoby ten stan.

Kiedy tylko weszli do środka, Mark rzekł:

– No to co? Do jutra.
Stanowczym krokiem ruszył do swego pokoju. Chciał jak 

najszybciej znaleźć się sam, by Kayla nie zobaczyła, jak bardzo jest 
podniecony.

– Marki Zatrzymał się jak poraŜony prądem.
– Tak...?
– Wesołych Świąt.
Zapominając o swym postanowieniu sprzed chwili, Mark wrócił 

do Kayli i przytulił ją do siebie.

– Wesołych Świąt, Kayla – odpowiedział. Kayla spojrzała na 

niego. Uznał, Ŝe w tej sytuacji pocałunek byłby całkiem naturalny. 
Chciał, by był on przyjacielski, zupełnie niewinny, jednak kiedy ich usta 
się spotkały, całkowicie się zapomniał. PrzecieŜ postanowił sobie, Ŝe nie 
będzie jej dotykać, a tym bardziej całować. Tulenie Kayli sprawiło mu 
niewysłowioną radość.

Spostrzegł, Ŝe rozchyliła usta, wyraźnie zachęcając go do 

przedłuŜenia pocałunku.

Mark omal nie jęknął. Czuł, Ŝe rozpiera go Ŝądza, którą mogła 

zaspokoić jedynie ona.

Oplotła rękami jego biodra. Nie miała wątpliwości, Ŝe Mark jej 

pragnie. Przywarła do niego całym ciałem.

Kiedy w końcu odsunęli się od siebie, oboje bardzo głośno 

oddychali.

Mark ujął jej ręce w swe dłonie.
– Kayla, bardzo cię przepraszam. Nie wiem, dlaczego to zrobiłem. 

Chcę, byś się czuła ze mną bezpiecznie. A po moim zachowaniu 
mogłabyś sądzić, Ŝe myślę tylko o tym, jak wykorzystać tę sytuację.

Kayla oblała się rumieńcem.
– Nie masz mnie za co przepraszać. Wszystko rozumiem – rzekła i 

poszła do siebie, zamykając za sobą drzwi.

Mark udał się do swego pokoju. Był na siebie wściekły. Minęło 

zaledwie półtorej doby od jej przyjazdu, a on juŜ starał się ją uwieść.

Ciągle czuł słodki smak jej ust. Poirytowany, poszedł do łazienki i 

wziął bardzo długi lodowaty prysznic.

Kayla połoŜyła się na łóŜku. Nie potrafiła pozbyć się 

głupkowatego uśmiechu. Trudno było jej uwierzyć, Ŝe Mark Stevenson 
właśnie ją pocałował i Ŝe był przy tym tak bardzo podniecony. Jego 
ekscytacja świadczyła o tym, iŜ pragnie czegoś więcej. Ona teŜ wcale nie 
chciała poprzestawać na pocałunku.

Przez niemal cały dzień wyobraŜała sobie, jak wyglądałby miesiąc 

miodowy tu, na Wyspach Dziewiczych. Tutejsza sceneria była niezwykle 
romantyczna. Oczami wyobraźni widziała tu obok siebie Marka, ale nie 
jako przyjaciela z dzieciństwa, który dotrzymywał jej przez cały dzień 
towarzystwa, ale jako zakochanego w niej męŜczyznę, który pragnie 
znaleźć się z nią w łóŜku.

Jej marzenia zaczęły się ziszczać do momentu, kiedy Mark nagle 

nie przestał jej całować i nie przeprosił za to, co między nimi zaszło.

Dopiero teraz poczuła się zaŜenowana swą szczerą odpowiedzią. 

Nie wiedziała, jak spojrzy mu w twarz następnego dnia.

Samo przebywanie w pobliŜu Marka przepełniało ją uczuciem, 

jakiego nigdy wcześniej nie doznała. Bliskość jego ciała wyzwoliła w 
niej nieznane dotąd emocje.

Kiedy wreszcie się połoŜyła i zgasiła światło, zaczęła sobie 

wyobraŜać, Ŝe obok niej leŜy Mark, który całuje ją i namiętnie się z nią 
kocha.

Zamknęła oczy i zapadła w błogi sen.

ROZDZIAŁ TRZECI

Następnego dnia Kayla obudziła się bardzo wcześnie. Kiedy 

zobaczyła, Ŝe na zewnątrz zaczyna się robić jasno, postanowiła nie 
zwlekać ze wstaniem. Przez całą noc ciągle się budziła i przewracała na 
łóŜku. A kiedy się wreszcie zdrzemnęła, śniło się jej, Ŝe Mark namiętnie 
się z nią kochał. Samo wspomnienie wywoływało w niej falę 
podniecenia.

ZałoŜyła bikini i spojrzała na swoje odbicie w lustrze. Strój 

podkreślał jej ciało, a przede wszystkim piersi, które wreszcie nabrały 
kształtów. Stwierdziła, Ŝe prezentuje się nieźle.

Była ciekawa, czy Mark podziela to zdanie.
Wczorajszy pocałunek dał jej nadzieję, Ŝe tak.
W czasie bezsennej nocy miała duŜo czasu na rozmyślania. 

Analizowała wydarzenia z ostatnich kilkunastu godzin. DuŜo czasu 
poświęciła teŜ Markowi i uczuciom, jakimi wciąŜ go darzyła.

Zastanawiała się, czy urlop z Markiem nie był prezentem 

gwiazdkowym od Karyn. Podejrzewała, Ŝe przyjaciółka dała jej w ten 
sposób moŜliwość przeŜycia upojnego romansu.

Karyn mówiła Kayli, Ŝe Marka nie interesują związki na odległość.

Jak wynikało z wczorajszej rozmowy, Mark uznawał jedynie 
niezobowiązujące randki. Kayla gotowa była się z tym pogodzić. Im 
więcej myślała o wdaniu się w romans z Markiem, tym bardziej była 
podekscytowana.

Obawiała się jednak, Ŝe trudno będzie jej przekonać do tego 

Marka. Pamiętała bowiem jego wczorajsze wątpliwości.

Miała nadzieję, Ŝe Ŝarliwy pocałunek nieco zmieni jego 

nastawienie. Uznała, Ŝe powinna stać się bardziej prowokacyjna i zacząć 
wysyłać mu sygnały. Dałaby mu w ten sposób do zrozumienia, Ŝe 
pragnie się z nim kochać.

Westchnęła. Czy tak naprawdę miała odwagę, by przeprowadzić 

ten plan? Ale z drugiej strony, gdyby wróciła do Oregonu, nie podjąwszy 
Ŝ

adnej inicjatywy, byłaby wściekła, Ŝe nie znalazła w sobie odwagi, by 

wprowadzić swój intrygujący plan w Ŝycie.

Kayla miała nadzieję, Ŝe Mark podnieci się, gdy zobaczy ją w 

bikini. Mogła teŜ zastosować mniej subtelny plan – podłoŜyć mu nogę i 
upaść na niego. Uznała jednak, Ŝe to nie przyniesie poŜądanego efektu. 
Mark byłby z pewnością tak zajęty przepraszaniem jej za swoją 
niezdarność, Ŝe nawet nie zwróciłby uwagi na to, jak bardzo go pragnie.

Związała włosy w kucyk, załoŜyła koszulkę pasującą kolorem do 

bikini i szortów, po czym udała się do salonu.

Nie zastała w nim Marka. Nie było go teŜ słychać zza ściany. 

Zastanawiała się, czy poprzedniej nocy nie spał tak samo jak ona. Jeśli 
tak, to tym bardziej nie chciała go teraz obudzić. Szybko zrobiła sobie 
kawę i zasiadła na jednym z leŜaków na werandzie.

Z opartymi o barierkę nogami zaczęła obserwować, jak niebo 

jaśnieje, a chmury na horyzoncie stają się róŜowe. Widok ten zachwycił 
ją. Nigdy wcześniej nie była na Wschodnim WybrzeŜu i nie widziała, jak 
słońce wynurza się zza horyzontu. Owszem, oglądała przepiękne 
wschody słońca w Oregonie, ale ten, nad bezkresem wody, zrobił na niej 
piorunujące wraŜenie.

Po wypiciu kawy poszła do chatki po dolewkę. Z pokoju Marka 

nadal nie dochodziły Ŝadne odgłosy.

W milczeniu obserwowała niewielką grupę ludzi spacerujących po 

plaŜy. Kilka odwaŜnych osób nawet pływało. Zaczęła przyglądać się 
jednej z nich. Śledziła ruchy pływaka z rosnącym zainteresowaniem. 
Kiedy dotarł do brzegu i wyszedł z wody, Kayla rozpoznała w nim 
Marka. Rozbawiło ją to, Ŝe chodziła na palcach, by go nie obudzić, a on 
tymczasem juŜ dawno rozpoczął swój dzień.

Mark na chwilę stanął i podniósł ręcznik z piasku, po czym 

wycierając się, ruszył w stronę chatki.

Jego szorty lekko zsunęły się na biodra. Kayla westchnęła 

rozmarzona. Mark był bardzo przystojnym męŜczyzną. Nawet gdyby w 
ogóle go nie znała, natychmiast zwróciłaby na niego uwagę. Wszystko w 
nim ją podniecało – sposób, w jaki na nią patrzył, piękne oczy, mocno 
zarysowana szczęka, muskularne ramiona, potęŜna klatka piersiowa i 
opalone nogi.

Mark dostrzegł Kaylę, dopiero gdy dotarł do prowadzących na 

werandę schodków. Miała nadzieję, Ŝe nie zauwaŜył jej poŜądliwego 
spojrzenia. Sprawiał wraŜenie nieco spiętego, dopóki Kayla się do niego 
nie uśmiechnęła. Wówczas rozluźnił się i odwzajemnił jej uśmiech.

Walczyła ze sobą, by nie paść mu w ramiona. Doszła jednak do 

wniosku, Ŝe nie byłoby to zbyt subtelne posunięcie.

– Cześć – rzekł, wchodząc po schodkach.
– Cześć – odpowiedziała.
– Jak ci się spało? – spytał, siadając na krześle obok niej. Podobnie

jak Kayla oparł nogi o barierkę.

No dobra, do dzieła, powiedziała sobie w duchu i rzuciła w jego 

stronę uwodzicielskie spojrzenie.

– W porządku, a tobie? Mark wzruszył ramionami.

– Dobrze.
Kayla jednak wiedziała, Ŝe oboje kłamią jak z nut.
– Zrobiłam kawę – powiedziała, dopijając ostatni łyk. – Jak 

chcesz, to sobie weź.

Mark poderwał się z krzesła.
– Bardzo chętnie. Przynieść ci dolewkę? – Wyciągnął rękę po jej 

kubek.

Na myśl o tym, Ŝe Mark ją obsługuje, Kayla uśmiechnęła się do 

siebie.

– Tak. Ale bez cukru i bez mleka.
– Podobają mi się takie kobiety – rzekł i zniknął w chatce.
Kayla chciała wiedzieć, czy i ona mu się podoba. A właściwie było 

jej wszystko jedno. Oto bowiem dostała od losu wspaniałą szansę, by 
spędzić z Markiem co najmniej jedną noc. Byłby jej pierwszym 
kochankiem. Wcale jednak nie zamierzała mówić o tym Markowi. 
Chciała udać, Ŝe jest bardzo doświadczona w łóŜku, i w ten sposób 
pokazać mu, Ŝe krótki romans nie będzie dla niej niczym szczególnym.

– Proszę – powiedział, podając jej kubek gorącej kawy.
– Dziękuję – wyszeptała, patrząc na niego z podziwem. – Mimo Ŝe 

cały dzień siedzisz za biurkiem, zachowałeś formę...

Mark wzruszył ramionami.
– Po prostu bardzo lubię się ruszać. Poza tym sport to dla mnie 

ś

wietne antidotum na stres.

PołoŜyła dłoń na jego muskularnym ramieniu i delikatnie je 

ś

cisnęła. Mark o mało nie zadławił się kawą.

– Czy coś się stało? – spytała niewinnie.
– Nie, po prostu źle przełknąłem.
Kayla przesunęła rękę na jego plecy i delikatnie zaczęła je muskać 

palcami.

Spojrzał na nią ze zdziwieniem. Kayla uznała, Ŝe przesadziłaby, 

gdyby zatrzepotała teraz rzęsami. Mark zerknął na rysujący się pod jej 
bluzką biust i omiótł wzrokiem jej nogi. Po chwili spojrzał w drugą 
stronę i głęboko westchnął.

Przez kilka minut siedzieli w milczeniu. W końcu Mark 

odchrząknął.

– Słuchaj, chciałbym cię przeprosić za wczorajszy wieczór – rzekł. 

– Zachowałem się bardzo niestosownie, rzucając się na ciebie jak jakiś 
jaskiniowiec.

– AleŜ skąd! – zaprzeczyła chrypliwym głosem. – Nie masz mnie 

za co przepraszać. Ten pocałunek był wspaniały i mam nadzieję, Ŝe 

kiedyś go powtórzymy.

Mark głośno przełknął ślinę.
– Ale... – zaczął oschle. – Po prostu nie chcę, byś wyrobiła sobie o 

mnie złe zdanie.

– Czyli jakie?
– Takie, Ŝe chciałbym cię w jakiś sposób wykorzystać.
– Nie martw się. Bardzo dobrze czuję się w twoim towarzystwie. I 

niezaleŜnie od tego, co zrobisz, obiecuję, Ŝe nie będę się czuła 
wykorzystywana.

Spojrzała na bezkresny ocean. Słońce juŜ wzeszło. Zaczęło się 

robić cieplej.

– Po śniadaniu wypoŜyczę wielki parasol i pójdę na plaŜę. Chcę 

dziś naprawdę wypocząć. Trochę poczytam, moŜe się zdrzemnę – rzekła, 
prostując plecy. – A ty jakie masz plany?

– Nie mam Ŝadnych. Czy będę mógł ci towarzyszyć?
– Oczywiście – rzekła, kryjąc radość. Przebywanie w pobliŜu 

Marka było pierwszym krokiem do osiągnięcia celu, jaki sobie postawiła. 
– Nie wiem, jak ty, ale ja strasznie zgłodniałam.

Kayla wstała i starała się przejść nad wyciągniętymi nogami 

Marka, które tarasowały jej drogę. Mark natychmiast zdjął je z barierki.

– Dzięki – rzekła cicho i weszła do chatki.

Mark miał ochotę głośno zakląć. Po co pytał, czy moŜe spędzić z 

Kaylą cały dzień, skoro ledwie panował nad sobą, gdy przebywała w 
pobliŜu. Trudno było mu opisać, co czuje w jej obecności. Kiedy przed 
chwilą połoŜyła mu rękę na ramieniu i plecach, natychmiast zesztywniał 
z podniecenia.

Poprzednia noc była dla niego koszmarem. Przekonał się bowiem, 

jak Kayla smakuje, i zobaczył, Ŝe – tak jak on – pragnie czegoś więcej... 
Bez wahania wykorzystałby tę sytuację, gdyby chciał się z nią przespać. 
Jednak cały czas powtarzał sobie, Ŝe Kayli nie interesują przelotne 
romanse. On zaś nie uznawał stałych związków.

Mark nigdy nie oszukiwał kobiet – zawsze jasno mówił im, Ŝe nie 

zamierza angaŜować się w związek. Takie miał zasady. Ale nie mógł 
przecieŜ powiedzieć Kayli, Ŝe interesuje go wyłącznie spędzenie z nią 
kilku nocy. Na dodatek, jeśli było prawdą to, co powiedziała mu parę 
miesięcy wcześniej Karyn, i Kayla rzeczywiście podkochiwała się w nim 
od wielu lat, nie mógł wykorzystać jej uczuć.

Postanowił zapanować nad sobą. Uznał, Ŝe nie będzie to trudne. W 

końcu miał spędzić z Kaylą jeszcze tylko kilka dni, a nie był juŜ 

nastolatkiem przeŜywającym burzę hormonów.

Zaczął ustanawiać twarde reguły, do których zamierzał się 

stosować.

Po pierwsze, postanowił juŜ więcej się z nią nie całować, 

niezaleŜnie od charakteru, jaki miałby ten pocałunek. Utrudnił sobie to 
zadanie poprzedniego wieczoru. Ale po prostu nie był w stanie się 
powstrzymać. Czuł się tak błogo, trzymając Kaylę w ramionach. Nie 
potrafił odmówić sobie przyjemności pocałowania jej.

Po drugie, nie miał zamiaru brać Kayli za rękę, czuć bijącego od 

niej ciepła i wyobraŜać sobie, ile przyjemności mogłyby mu dostarczyć 
jej delikatne dłonie. Nie zamierzał jej w ogóle dotykać.

Chciał zachowywać się jak sympatyczny kolega, który dobrze 

czuje się w jej towarzystwie, ale nic poza tym.

Po przemyśleniu swych postanowień uznał, Ŝe przestrzeganie ich 

nie powinno sprawić mu Ŝadnego kłopotu.

– Mark, czy mógłbyś mi posmarować plecy?
Nie był zachwycony tą prośbą. A przecieŜ wymagała od niego tak 

niewiele, i była zupełnie naturalna, zwaŜywszy na to, Ŝe przed chwilą 
dotarli na plaŜę.

Postanowił zrobić wyjątek od swych zasad. Zamierzał 

rozsmarować jej olejek na plecach szybkimi, stanowczymi ruchami, nie 
rozkoszując się kontaktem z jej ciałem.

Kayla podała Markowi butelkę, szybko zdjęła bluzkę i szorty, pod 

którymi miała dwuczęściowy kostium, i odwróciła się do niego plecami.

Kiedy zobaczył ją w bikini, z trudem złapał oddech. Obmyślając 

swój plan, nie wziął pod uwagę, Ŝe w taki sposób zareaguje na jej niemal 
całkowicie odsłonięte ciało.

Mark zaklął w duchu. Po chwili spojrzał na butelkę i z powrotem 

na plecy Kayli. Jej skóra sprawiała wraŜenie aksamitnej. Przypuszczał, Ŝe
jest niezwykle gładka.

Zanim zdąŜył wylać sobie olejek na rękę, Kayla połoŜyła się na 

brzuchu i wsparła głowę na dłoniach. Obserwowała rozbijające się o 
brzeg fale.

Wtedy dopiero zdał sobie sprawę, Ŝe Kayla jest prawie naga. Jej 

bikini składało się z kilku kawałków materiału połączonych tasiemkami. 
Co za pomysł, by w takim stroju udać się na plaŜę? PrzecieŜ kaŜdy 
przechodzący obok mógł ją zobaczyć.

Rozejrzał się po leŜących obok innych plaŜowiczach. Ze 

zdumieniem zauwaŜył, Ŝe inne kobiety są ubrane w stroje równie skąpe 

jak Kayla.

Widocznie taka obowiązywała teraz moda. Mimo to pragnął jak 

najszybciej zawinąć Kaylę w koc, na którym leŜała, by Ŝaden męŜczyzna 
na plaŜy nie mógł jej oglądać.

Nalał odrobinę olejku na rękę i zaczął się przyglądać swej dłoni. 

Nie mógł w Ŝaden sposób wymigać się od tego zadania. Musiał to zrobić 
i koniec. Rozprowadził olejek na swych dłoniach, a następnie połoŜył je 
na jej plecach.

Skóra Kayli rzeczywiście okazała się wyjątkowo gładka. Zamknął 

oczy. Powtarzał sobie, Ŝe da radę spełnić jej prośbę. W końcu potrafił się 
opanować. Delikatnie rozsmarowywał olejek po plecach Kayli, czując 
ciepło jej ciała. Czynność ta bardzo go ekscytowała. Postanowił więc 
następną porcję olejku nalać na jej skórę prosto z butelki. Rozsmarował 
go po jej plecach i karku.

Czuł się wspaniale, dotykając jej aksamitnej skóry.
– Och, jak przyjemnie – wymruczała.
Mark całkowicie się z nią zgadzał. Zastanawiał się, czy teraz choć 

przez chwilę będzie mógł przestać o niej myśleć.

– Czy mógłbyś mi teŜ posmarować uda? – poprosiła.
Uznał, Ŝe zrobi to bez najmniejszego problemu. Dyskretnie 

poprawił szorty, które nagle zaczęły go cisnąć w kroku, po czym wylał 
kolejną porcję olejku na rękę. Zaczął od łydek i bardzo powoli przesuwał 
się do góry. Poczuł przypływ namiętności.

Ręce zaczęły mu drŜeć.
– Marki Odskoczył od niej jak oparzony.
– Słucham? – spytał stłumionym głosem.
– Nie mogę się nadziwić, Ŝe Karyn dobrowolnie zrezygnowała z 

przyjazdu tutaj. Czy moŜesz to pojąć? W Nowym Jorku jest teraz pewnie 
zimno, a na ulicach zalega śnieg. Doskonale by tu wypoczęła. Zupełnie 
nie rozumiem tej decyzji.

Kayla odwróciła się na plecy. Miała zamknięte oczy, więc mógł jej 

się spokojnie przyjrzeć. Jego wzrok przykuły ledwie przykryte piersi. Nie 
pamiętał, Ŝe miała tak duŜy biust.

Z trudem powstrzymał się od wydania głośnego jęku. Jej ciało 

było tak piękne – szczupłe, a w odpowiednich miejscach zaokrąglone. 
Miał ochotę schylić się, zerwać z niej kostium i zacząć namiętnie ją 
całować.

W końcu jednak się powstrzymał. Odsunął się od niej, usiadł po 

turecku i jak gdyby nigdy nic, połoŜył ręce na kolanach.

Kayla powoli otworzyła oczy i zwróciła się do niego. Poczuł 

kolejną falę emocji.

– Czy nie powinnam się jeszcze trochę posmarować z przodu?
– Raczej nie – wydusił z trudem. Odchrząknął i robił wszystko, by 

nie patrzeć na jej twarz. Piersi Kayli znajdowały się zaledwie kilka 
centymetrów od jego kolana. Gdyby powoli wyprostował nogę...

Przestań! – skarcił się w myślach.
– AleŜ tu przyjemnie – rzekła rozmarzonym głosem, ponownie 

zamykając oczy. – Dlaczego się nie kładziesz?

Bo muszę przestać myśleć o tym, Ŝe najchętniej przerzuciłbym cię 

przez ramię, pobiegł do chatki i połoŜył cię na łóŜku, gdzie 
kochalibyśmy się do końca naszego pobytu – miał ochotę odpowiedzieć.

– Dziękuję, ale moŜe później – wymamrotał. – Na razie chyba 

pójdę popływać...

Wstał i odwrócił się do niej tyłem. Uznał, Ŝe najlepiej będzie przez 

jakiś czas trzymać się z daleka od Kayli.

– Świetny pomysł! – ucieszyła się Kayla. – Pójdę z tobą.
Zerknął przez ramię i niemal z przeraŜeniem patrzył, jak Kayla 

wstaje, poprawia stanik od bikini i idzie w jego stronę.

Mark Ŝałował, Ŝe nie są na Alasce! Tam na pewno nie chodziłaby 

tak roznegliŜowana.

Przyspieszył kroku. Niemal wbiegł do oceanu, głośno przy tym 

pluskając. Zwolnił dopiero, gdy znalazł się na głębokiej wodzie.

Musiał w końcu przyznać sam przed sobą, Ŝe znajduje się w 

wyjątkowo trudnej sytuacji.

ROZDZIAŁ CZWARTY

Kayla stała na brzegu i obserwowała pływającego zapamiętale 

Marka.

Nie mogła pojąć, co się stało. Widziała przecieŜ, Ŝe był bardzo 

podniecony, dlaczego więc tak nagle od niej uciekł?

Spojrzała na siebie. Nie chciała wejść do wody w bikini 

przeznaczonym wyłącznie do kąpieli słonecznych. Gdyby skurczyło się 
choć o centymetr, mogłaby zostać aresztowana za obnaŜanie się w 
miejscu publicznym.

Zastanawiała się, co począć. Czy wejść do wody i popływać z 

Markiem, czy połoŜyć się na kocu i czekać, aŜ przyjdzie z powrotem? 
Spojrzała na zegarek. Obliczyła, Ŝe moŜe jeszcze przebywać na słońcu 
przez około pół godziny, a potem będzie musiała się zakryć. Chciała 
przecieŜ tylko lekko się opalić, a nie ulec poparzeniu.

Skoro przebywanie blisko Marka było kluczem do wzbudzenia 

jego zainteresowania, musiała robić wszystko, by znaleźć się niedaleko 
niego. Postanowiła więc wejść do wody. Choć dobrze pływała, nie 
wiedziała, czy uda jej się dogonić Marka, który wszedł do oceanu przed 
nią. Gdyby nie udało jej się znaleźć obok niego, zamierzała popływać w 
samotności.

Mark musiał kątem oka ją dostrzec, poniewaŜ zwolnił i poczekał.
– Ale tu przyjemnie – wysapała, gdy dopłynęła do niego. – Wcale 

się nie dziwię, Ŝe przyszedłeś tu o świcie.

– Jak ci się płynęło?
– Świetnie. W Oregonie często chodzę na basen. Pozwala mi się to 

odpręŜyć po wielu godzinach intensywnej nauki.

– Niezła jesteś...
Kayla podpłynęła jeszcze bliŜej Marka.
– Ty teŜ – rzekła z uśmiechem. – Mam nadzieję, Ŝe bawisz się 

równie dobrze jak ja...

Jego twarz wyraŜała wiele emocji.
– Tak... Bawię się świetnie.
Zarzuciła mu ręce na szyję i nieznacznie pochyliła się ku niemu.
– To bardzo się cieszę... – rzekła i namiętnie pocałowała go w 

usta.

PoniewaŜ Mark zesztywniał pod wpływem jej dotyku, spodziewała 

się, Ŝe za chwilę ją odepchnie. Tymczasem zdecydowanym ruchem 
przyciągnął ją do siebie. Przekonała się wówczas, Ŝe mimo zimnej wody 
jest nadal bardzo podniecony. Przez ułamek sekundy miała obawy, czy 

nie utoną, jednak szybko zapomniała się w pocałunku.

Kiedy w końcu oderwali się od siebie, z trudem łapali oddech.
– Jak się nie opanujemy, to się potopimy – wysapał. – Lepiej 

wracajmy na brzeg.

Kayla roześmiała się.
– Dokładnie o tym samym pomyślałam. Tak, wracajmy. Muszę 

zejść ze słońca, bo i tak za długo się dziś opalałam.

Płynęli do brzegu w milczeniu. Kayla cały czas przeŜywała ten 

wspaniały pocałunek. Dzięki Ŝarliwości, z jaką ją całował, wiedziała, Ŝe 
poŜąda jej tak, jak ona jego.

Kayla bardzo się z tego cieszyła. Wiedziała, Ŝe wieczorem będą się 

kochać. JuŜ nie mogła się doczekać tej chwili.

Kiedy dotarli na brzeg, nadal się do siebie nie odzywali. W 

milczeniu zabrali swoje rzeczy z plaŜy i ruszyli do chatki.

– Nie wiem, jak ty – rzekła w końcu Kayla – ale ja się chyba 

zdrzemnę. Jestem trochę zmęczona. Kiedy starałam się ciebie dogonić, 
myślałam, Ŝe zamierzasz wpław dopłynąć do Portoryko.

– Przepraszam – odpowiedział. – Jak zaczynam płynąć, to wpadam 

w rytm i nawet sobie nie zdaję sprawy ze swej szybkości.

Kiedy dotarli do chatki, Kayla poszła do swego pokoju, po czym 

wzięła prysznic. Po wyjściu spod prysznica wtarła w ciało wybielający 
skórę balsam. Wiedziała, Ŝe z purpurową skórą trudno jej będzie uwieść 
Marka.

Zasnęła bez trudu. Parę godzin później obudziła się, ubrała i 

poszła do salonu. Drzwi do pokoju Marka były szeroko otwarte, ale po 
samym Marku nie było śladu.

Kayla nie przejęła się jego nieobecnością. Wiedziała, Ŝe prędzej 

czy później wróci. Zamierzała zgotować mu serdeczne powitanie.

Przez resztę dnia Mark trzymał się z dala od chatki. Cały czas 

walczył ze sobą.

A jednak nie udało mu się dotrzymać postanowień. Właściwie nie 

miał wiele do gadania, bo to Kayla zaczęła go całować, ale przecieŜ mógł 
przerwać jej znacznie wcześniej, niŜ to zrobił. Tak trudno było mu 
zapanować nad sobą, gdy znajdowała się w pobliŜu. A nie mógł przecieŜ 
złapać jej i zaciągnąć do łóŜka.

Gdyby parę tygodni temu jakiś kolega powiedział Markowi, Ŝe na 

tym wyjeździe będzie cały czas podniecony, wyśmiałby go. Nie ukrywał, 
Ŝ

e jak kaŜdy normalny facet lubił seks, ale nigdy wcześniej Ŝadna kobieta 

nie ekscytowała go do tego stopnia co Kayla.

Zastanawiał się, dlaczego właśnie ta kobieta tak bardzo go 

pociągała.

Od czasu, gdy widział ją ostatnio, stała się niezwykle atrakcyjna. 

Gdyby to była jakaś inna kobieta, przespałby się z nią bez wahania. Ale z 
Kaylą nie zamierzał iść do łóŜka. Musiał pogodzić się z tym, Ŝe jego 
podniecenie nie minie do końca wyjazdu.

Tego wieczoru poszli razem na kolację, ale nie mieli sobie wiele 

do powiedzenia. Po posiłku wrócili do chatki. Mark postanowił nie tylko 
nie tknąć Kayli, ale nawet nie zbliŜać się do niej na odległość metra.

Zdawała się nie zwracać uwagi na jego chłód. Mark odniósł 

wraŜenie, Ŝe Kayla nie obiecuje sobie niczego po pocałunku sprzed paru 
godzin.

Przed pójściem spać stali przez chwilę w salonie. Kayla 

wymownie spojrzała na Marka. Uśmiechnął się do niej po przyjacielsku, 
ale w Ŝaden sposób nie zachęcił jej do podjęcia inicjatywy. Kayla bez 
cienia uśmiechu powiedziała mu dobranoc i poszła do swego pokoju.

Mark nieco się uspokoił, kiedy zniknęła mu z oczu. Choć dziś 

jakoś sobie poradził, nie wiedział, jak przez kolejne dni przeŜyje bez 
zbliŜania się do niej.

Cały czas powtarzał sobie, Ŝe szkoda byłoby zaprzepaścić lata 

przyjaźni jedynie po to, by przeŜyć krótką chwilę uniesienia. Poza tym 
uwaŜał, Ŝe Kayla była kobietą, którą nie moŜna było się bawić. 
Potrzebowała stałego partnera – męŜczyzny, który pokochałby ją na całe 
Ŝ

ycie, a nie takiego faceta jak on.

Był przekonany, Ŝe kiedyś Kayla znajdzie godnego siebie 

męŜczyznę i będzie dla niego wspaniałą Ŝoną.

Mark jednak nie potrafił wytłumaczyć sobie, dlaczego ta myśl 

wcale go nie cieszy.

Poszedł do swego pokoju i połoŜył się. Zasnął dość szybko. Przez 

całą noc miał erotyczne sny, w których jego kochanką była Kayla.

Następnego wieczoru Kayla zrozumiała, Ŝe będzie musiała 

zastosować bardziej radykalne środki, by zwabić Marka do łóŜka. Przez 
cały dzień obserwował ją bardzo czujnie. Gdy tylko podchodziła, 
natychmiast się odsuwał. Kayla zastanawiała się, co począć.

Kiedy skończyli kolację, zaproponowała:
– Słyszę, Ŝe z klubu dobiega muzyka. MoŜe pójdę tam na trochę. 

Chcesz iść ze mną?

Długo przyglądał się jej w milczeniu, zanim odpowiedział.
– No dobrze – rzekł w końcu.

Po wejściu do ciemnego, zatłoczonego pomieszczenia dość szybko 

znaleźli wolny stolik. Kelnerka przyjęła od nich zamówienie i odeszła.

– Fajnie tu – powiedziała Kayla, przysuwając się do Marka, by 

lepiej słyszał, co mówi. Musnęła wargami jego ucho. – W Oregonie 
jestem tak zajęta, Ŝe nie mam czasu chodzić do klubów.

Parkiet był zapełniony tańczącymi parami. Kayla nie mogła się 

powstrzymać i poruszała stopą w rytm melodii.

Po drugim drinku Mark poprosił ją do tańca. Zgodziła się bez 

wahania. Z radością stwierdziła, Ŝe dotychczas wszystko przebiega 
zgodnie z jej planem.

Kiedy weszli na parkiet, właśnie kończył się szybki utwór. W 

głośnikach zabrzmiała wolna melodia. Mark zamarł. Zanim jednak 
zdąŜył zmienić zdanie, Kayla przytuliła się do niego. Z ociąganiem 
połoŜył ręce na jej biodrach.

– Ciągle świetnie tańczysz – szepnęła mu do ucha.
– Ty za to radzisz sobie znacznie lepiej niŜ na studniówce – 

zauwaŜył, wywołując jej śmiech.

– Czy wiesz, Ŝe zaproszenie mnie na tę studniówkę było 

najwspanialszą rzeczą, jaką ktokolwiek kiedykolwiek dla mnie zrobił? 
Dobrze wiedziałeś, Ŝe jeśli mnie nie zaprosisz, wcale nie pójdę, zostanę 
w domu.

– Wcale nie wiedziałem. Po prostu bardzo lubię studniówki, a 

Karyn nie pozwoliła mi pójść ze sobą.

– Ale kłamiesz! – wykrzyknęła, zaśmiewając się głośno.
– Mogę cię zapewnić, Ŝe teraz nie skłamię. UwaŜam, Ŝe świetnie 

tańczysz i jesteś jedną z najpiękniejszych kobiet na tej sali. Czy juŜ 
mówiłem ci, Ŝe wspaniale prezentujesz się w tej sukience? Nie wiem, czy 
zauwaŜyłaś, Ŝe kaŜdy męŜczyzna, który wchodzi do klubu, obrzuca cię 
poŜądliwym spojrzeniem.

– UwaŜaj, bo zaraz do głowy uderzy mi woda sodowa. I to 

znacznie szybciej niŜ alkohol, który wypiliśmy.

– Szkoda, Ŝe sprawy się tak mają... – rzekł.
– Jakie sprawy?
– Po prostu... sprawy.
Nie drąŜyła tematu, poniewaŜ doskonale wiedziała, co chce przez 

to powiedzieć. Narastające między nimi przez cały dzień napięcie 
sięgnęło zenitu.

W drodze powrotnej do chatki Kayla była tak podniecona 

atmosferą, nastrojem i muzyką, Ŝe myślała jedynie o tym, by jak 
najszybciej znaleźć się w łóŜku z Markiem. Miała nadzieję, Ŝe on marzy 

o tym samym, bo powoli zaczynało brakować jej pomysłów na to, jak go 
uwieść.

Był kwadrans po północy, kiedy dotarli do chatki.
– Ale jestem zmęczony! – powiedział Mark, ostentacyjnie 

ziewając. – Muszę czym prędzej iść spać. A ty?

Kayla spojrzała na niego wymownie. Nie dostrzegła, by 

wykazywał najmniejsze zainteresowanie jej osobą.

– Ja chyba teŜ się połoŜę – rzekła po długim milczeniu.
– No dobra – powiedział. Zatrzymał się na chwilę w drzwiach 

pokoju i spojrzał na nią. Najwyraźniej nie zamierzał jej nawet pocałować 
na dobranoc. – To do zobaczenia... rano.

– Dobranoc, Mark – poŜegnała się i skierowała do swego pokoju.
Kayla uznała, Ŝe nadeszła pora, by zastosować plan awaryjny. 

Skoro nie działały na niego subtelne sygnały, które nieustannie mu 
wysyłała, trzeba było zadziałać inaczej. Po jej plecach przeszedł dreszcz. 
Zastanawiała się, co zrobi, jeśli Mark ją odrzuci. Czy będzie w stanie to 
przeŜyć? Postanowiła nie myśleć o tym dłuŜej, tylko jak najszybciej 
zacząć działać. Skoro Mark nie zrobił pierwszego kroku, musiała go 
wyręczyć. Po przejrzeniu szafy wybrała bardzo elegancką koszulę nocną. 
ZałoŜyła ją na siebie i spojrzała na swe odbicie w lustrze. Nie chciała 
tracić ani chwili dłuŜej. Zamierzała postawić wszystko na jedną kartę. 
Wiedziała, Ŝe albo całkowicie się skompromituje, albo... spędzi noc z 
Markiem.

ROZDZIAŁ PIĄTY

– Wejdź – usłyszała zniecierpliwiony głos Marka, kiedy zapukała 

do jego drzwi. Odezwał się tak, jakby nie wiedział, kto stoi za drzwiami.

Kayla nabrała powietrza i nacisnęła klamkę. Mark wcale nie spał. 

Trzymając ręce w kieszeniach dŜinsów stał przy oknie i patrzył w siną 
dal.

– Co chcesz? – spytał, nie odwracając się w jej stronę.
– Ciebie.
Wyjął ręce z kieszeni i powoli się odwrócił, aŜ wreszcie na nią 

spojrzał. Zobaczył, Ŝe jest ubrana w nocną koszulę.

– Kayla, ja nie... – rzekł zdenerwowany.
– Proszę cię, nie kaŜ mi odejść – powiedziała, nerwowo zaciskając 

drŜące z emocji dłonie. – Czy nie moŜemy udać, Ŝe poznaliśmy się parę 
dni temu? Po prostu dobrze się zabawmy. Bez Ŝadnych zobowiązań.

Skrzywił się, gdy usłyszał, Ŝe uŜywa jego sformułowania.
– Zawsze są jakieś zobowiązania, Kayla – rzekł. – Zawsze.
– Czy to znaczy, Ŝe z kaŜdą kobietą, z którą się przespałeś...?
– Nie mogę cię w ten sposób wykorzystać! Byłoby to nieuczciwe.
– Aha! – wykrzyknęła, zbliŜając się do niego.
– Skoro jest to jedyna rzecz, która cię powstrzymuje, to nie widzę 

problemu, bo... to ja chcę wykorzystać ciebie.

Zatrzymała się przed nim i rozpięła jeden z guzików koszuli 

Marka. Zachęcona brakiem oporu z jego strony, zaczęła rozpinać 
następne.

Zamknął oczy.
– Nie chcę zniszczyć naszej przyjaźni – wyjaśnił. – A ta jedna noc 

mogłaby to zrobić...

Wsunęła ręce pod jego koszulę i zrzuciła ją na ziemię.
– Myślę, Ŝe to tylko wzmocni naszą przyjaźń – powiedziała, 

całując go delikatnie w usta.

– Ufam ci i wiem, Ŝe mnie nie wykorzystasz. A pragnę cię tak 

bardzo, Ŝe nie mogę juŜ dłuŜej wytrzymać.

Zdawało się, Ŝe słowa Kayli przekonały go. Mark delikatnie ją 

objął i przytulił do siebie. Czuła bicie jego serca i dreszcze 
przeszywające jego ciało. Ona takŜe drŜała.

PołoŜyła głowę na jego klatce piersiowej i delikatnie polizała jego 

brodawkę, sprawiając, Ŝe z wraŜenia podskoczył.

Miała nadzieję, Ŝe teraz on przejmie inicjatywę, poniewaŜ nie 

miała pojęcia, co zrobić dalej. Rozebrać się? Wskoczyć do łóŜka? 

Ś

ciągnąć z niego ubranie i obsypać jego ciało pocałunkami?

Poczuła ulgę, gdy Mark połoŜył dłonie na jej biodrach i zaczął je 

przesuwać w dół, podciągając jednocześnie jej koszulę. Pogładził jej 
nagie uda, a następnie zdjął z niej koszulę.

Kayla uznała, Ŝe to niesprawiedliwe. Ciągle miał na sobie spodnie, 

podczas gdy ona była całkiem naga. Instynktownie podniosła ręce i 
starała się zakryć swe ciało.

– Proszę cię, pozwól mi na siebie popatrzeć – rzekł. – Tak bardzo 

cię pragnę. Chciałbym jak najdłuŜej napawać się twoją bliskością.

Słowa te podziałały na Kaylę jak balsam. Sprawiły, Ŝe przestała się 

wstydzić i poczuła się pewniej.

Mark zaprowadził ją do łóŜka, szybko się rozebrał i połoŜył ją na 

materacu. Z tylnej kieszeni spodni wyciągnął portfel i wyjął z niego 
prezerwatywę. Dopiero wtedy Kayla zdała sobie sprawę, Ŝe zupełnie nie 
pomyślała o zabezpieczeniu. Poczuła się, jak bezmyślna dziewica.

Mark połoŜył się obok i zwrócił się twarzą w jej stronę. Kayla 

zaczęła gładzić go po brzuchu. Powoli przesuwała rękę ku jego 
nabrzmiałemu członkowi.

– Poczekaj – wysapał. – Jak mnie tam teraz dotkniesz, to 

eksploduję.

Ujął jej dłoń i zaczął całować jej palce. Kayla nigdy wcześniej nie 

widziała członka w stanie wzwodu. Była bardzo zdziwiona jego 
rozmiarem. Cały czas powtarzała sobie jednak, Ŝe musi zachowywać się 
jak kobieta doświadczona w łóŜku.

Ś

wiatło rzucane przez lampkę nocną sprawiało, Ŝe jej ręce 

wyglądały, jakby były pokryte cienką warstwą złota. Mark pocałował ją 
w czubek nosa.

– Od chwili, kiedy przyjechałaś, z trudem nad sobą panuję.
– W jakim sensie?
– W kaŜdym. Jestem strasznie podniecony od momentu, gdy cię 

zobaczyłem te parę dni temu. Przez cały czas nie wiedziałem, co ze sobą 
zrobić.

Chciała, by przestał wreszcie mówić i zaczął działać.
Pochylił się nad nią i zaczął całować jej piersi. Przez tę pieszczotę 

zaczęły przeszywać ją fale emocji. Kiedy lizał jej twardą brodawkę, z 
trudem łapała powietrze.

Kayla była tak podniecona, Ŝe aŜ trzęsła się z poŜądania. W 

miejscach, gdzie ją dotykał, rozpalał ją do czerwoności. Uznała, Ŝe 
nadeszła pora, by i ona sprawiła mu przyjemność. Nie była jednak w 
stanie myśleć, a jedynie instynktownie poddawała się jego pieszczotom.

Kiedy znalazł się nad nią, zupełnie straciła nad sobą panowanie. 

Instynktownie oplotła nogi wokół jego bioder.

Gdy zdecydowanym ruchem w nią wszedł, natychmiast stęŜała. Jej 

uniesiony, rozmarzony wyraz twarzy nagle zniknął. Nie spodziewała się, 
Ŝ

e jego penis będzie taki olbrzymi i Ŝe w tym momencie ona odczuje taki 

silny ból...

Mark przerwał.
– Czy sprawiam ci ból? – spytał. Kayla pokiwała głową.
– Trochę – odpowiedziała.
– Jesteś strasznie ciasna. Przepraszam, powinienem był poczekać, 

aŜ będziesz gotowa.

– AleŜ ja naprawdę jestem gotowa. Nie przejmuj się mną, tylko 

rób, co chcesz.

Zszedł z Kayli i spojrzał na nią ze zdziwieniem.
– Rób, co chcesz? – powtórzył. Kayla energicznie pokiwała głową.
– Tak, proszę cię! – wykrzyknęła histerycznie.
– Kayla?
– Co? – spytała zniecierpliwiona.
– Nie kochałaś się jeszcze z Ŝadnym męŜczyzną, prawda?
Kayla szeroko otworzyła oczy. Patrzyła na Marka ze smutkiem.
– Ja... To znaczy... To nie jest tak... – wymamrotała, po czym znów 

zamknęła oczy. – Czy to aŜ tak widać?

Kayla zastanawiała się, jak Mark się domyślił. Poczuła, Ŝe Mark 

wstaje i kiedy otworzyła oczy, ujrzała, jak nerwowo ubiera się przy 
łóŜku. Z przeraŜeniem zorientowała się, Ŝe Mark wcale nie zamierza się z 
nią kochać. Na dodatek był wściekły. Kayla nie mogła zrozumieć, co 
wywołało w nim tak nagłą zmianę.

Usiadła, zasłaniając swe nagie piersi kołdrą.
– Co się stało? – spytała. Mark spojrzał na nią ze złością.
– Jak to „co się stało?”?! To jeszcze ci muszę tłumaczyć? – 

Chciałaś się kochać, nie mówiąc mi, Ŝe to twój pierwszy raz!

Kayla spojrzała na niego zdziwiona.
– A co, powinnam się była u ciebie zapisać na kurs 

przygotowawczy?

Mark zaczął nerwowo przechadzać się po pokoju. Przeciągnął 

dłonią po włosach. W końcu stanął i raptownie odwrócił się ku niej.

– MoŜe mi wreszcie powiesz, o co w tym wszystkim chodzi, co? 

Czy wyście to wszystko sobie dokładnie zaplanowały z Karyn? Jeśli tak, 
to wiedz, Ŝe ta sytuacja bynajmniej mnie nie bawi.

Kayla czuła się coraz bardziej upokorzona. Chcąc zachować 

resztkę godności, owinęła się kołdrą, wyśliznęła się z łóŜka i wyszła, nie 
odezwawszy się ani słowem.

Weszła do swego pokoju i zamknęła drzwi na klucz. Oparła się 

plecami o ścianę. Była przeraŜona przebiegiem wydarzeń. Nie wiedziała, 
co zrobić. Tak bardzo pragnęła Marka i wiedziała, Ŝe on teŜ jej pragnie. 
Widziała przecieŜ, Ŝe jest taki chętny i na pewno nie udawał.

Jak więc mógł przerwać w momencie, gdy oboje byli tak bardzo 

podnieceni?

Postanowiła nie wychodzić z pokoju do dnia wyjazdu. Wiedziała, 

Ŝ

e przez tych parę dni nie umrze z głodu. Wszystko wydawało jej się 

lepsze, niŜ stawienie czoła Markowi. Jak mógł choć przez chwilę 
pomyśleć, Ŝe to, co między nimi zaszło, było częścią ukartowanego przez 
nią i Karyn planu?

MoŜe była w łóŜku tak nieudolna, Ŝe jego podniecenie minęło? Na 

myśl, Ŝe to mogło być powodem nagłej zmiany jego zachowania, poczuła 
się jeszcze gorzej. Jedno było pewne – wieczór, na który tak czekała, 
przeistoczył się w jakiś koszmar.

W końcu poszła do łazienki wziąć prysznic. Obiecywała sobie, Ŝe 

nie będzie płakać, ale po chwili poczuła, jak strumienie gorących łez 
spływają jej po policzkach.

Nie miała pojęcia, ile czasu spędziła pod prysznicem. W końcu 

zakręciła wodę i wytarła się. Spojrzała na swoje odbicie w lustrze. 
Wyglądała strasznie z opuchniętymi oczami i zasmarkanym nosem.

Na szczęście i tak nie zamierzała pokazywać się Markowi. Chyba 

ciągle widział w niej wyrośniętą, nieproporcjonalnie zbudowaną 
nastolatkę, a nie dorosłą kobietę. Jej krągłości nie zrobiły na nim 
Ŝ

adnego wraŜenia. Skąd w ogóle przyszło jej do głowy, Ŝe Mark pragnie 

się z nią przespać, ale nie śmie jej tego zaproponować, bo jest zbyt 
dobrze wychowany? To, Ŝe na plaŜy był podniecony, o niczym nie 
ś

wiadczyło. Kayla dobrze wiedziała, Ŝe skąpo odziana kobieta jest w 

stanie podniecić kaŜdego męŜczyznę.

Najpierw tak pragnął się z nią kochać, a chwilę później mu się 

odechciało... Nie mogła zrozumieć tych zmian w jego zachowaniu. 
Nigdy w Ŝyciu nie słyszała tak beznadziejnej wymówki – powiedział, Ŝe 
nie moŜe się z nią przespać, bo byłby jej pierwszym partnerem. A niby 
dlaczego miałoby to go obchodzić?

Kayla doszła do wniosku, Ŝe jeśli doświadczenia z tego wieczoru 

nie sprawią, Ŝe przestanie kochać Marka, nie będzie juŜ dla niej Ŝadnej 
nadziei.

Wytarła włosy ręcznikiem i załoŜyła inną | koszulę nocną. Ledwie 

zdąŜyła usiąść na łóŜku, gdy do jej drzwi zapukał Mark.

– Kayla...?
Spojrzała na drzwi, gratulując sobie, Ŝe zamknęła je na klucz. Nie 

odpowiedziała.

Po dość długiej przerwie Mark ponownie się odezwał.
– Kayla, posłuchaj, musimy porozmawiać... Przewróciła oczami i 

połoŜyła się na łóŜku. Nie miała zamiaru nigdy więcej odezwać się do 
niego ani słowem.

– Kayla, daj spokój...
Zgasiła światło, za wszelką cenę starając się zasnąć.
– Proszę cię, nie zachowuj się tak...
Tak, czyli jak? – odpowiedziała mu w myślach. Źle? Dobrze?
– Posłuchaj, chyba nie rozegrałem tego najlepiej... Po prostu... Do 

cholery jasnej, Kayla, otwórz wreszcie te drzwi! Nie moŜemy w ten 
sposób rozmawiać!

Niewiele myśląc, Kayla wyskoczyła z łóŜka, złapała kołdrę, którą 

parę chwil wcześniej połoŜyła na krześle, i gwałtownie otworzyła drzwi. 
Zaskoczony Mark zupełnie się tego nie spodziewał. Rzuciła w niego 
kołdrą, po czym zatrzasnęła mu drzwi przed nosem i natychmiast znowu 
zamknęła je na klucz.

Weszła z powrotem do łóŜka, zastanawiając się, ile musi minąć 

czasu, by Mark wreszcie zrozumiał, Ŝe juŜ nigdy nie chce mieć z nim nic 
wspólnego. Pocieszała się tym, Ŝe mieszkają na dwóch krańcach 
kontynentu.

Mark oparł głowę o zamknięte drzwi pokoju Kayli i głęboko 

westchnął. Musiał przyznać, Ŝe nie rozegrał tej sprawy dobrze. Wiedział, 
Ŝ

e skoro Kayla nie chce go widzieć, juŜ dziś niczego jej nie wyjaśni. 

Miał jednak nadzieję, Ŝe rano wyjdzie z pokoju i będzie chciała go 
wysłuchać. Chciał ją przeprosić za swoje zachowanie.

Wrócił do siebie i rzucił kołdrę na łóŜko.
Co za noc... Dotychczas nie wahał się nawet przez chwilę, gdy 

jakaś kobieta chciała z nim pójść do łóŜka.

To jednak nie była pierwsza lepsza kobieta, ale Kayla.
PołoŜył się wygodnie na łóŜku. Na poduszce ciągle czuł jej 

delikatny zapach. Wiedział, Ŝe tej nocy nie będzie mógł zasnąć. Czuł 
wielką Ŝądzę. Próbował sobie przypomnieć, kiedy ostatnio nie mógł nad 
sobą zapanować tak jak teraz. Chyba było to wtedy, gdy jako nastolatek 
przeŜywał burzę hormonów.

Nie był w stanie zrozumieć, czemu Kayla za wszelką cenę chciała 

stracić dziewictwo. Skoro przeŜyła dwadzieścia pięć lat bez seksu, 
dlaczego nagle postanowiła się z nim przespać?

Zastanawiał się teŜ, dlaczego go ta sprawa tak bardzo obchodzi.
Nie widział jej od dnia wyjazdu z Oregonu i nie utrzymywali ze 

sobą kontaktu. Nie znaczyło to jednak, Ŝe nie traktuje jej jak członka 
rodziny. Kochał ją jak...

Stop!
Czy rzeczywiście ją kochał?
Tak, oczywiście. PrzecieŜ od dzieciństwa Kayla stanowiła część 

jego rodziny. Dlatego teŜ czuł się niezręcznie, poŜądając ją od chwili, 
kiedy przyjechała.

A na dodatek teraz ją skrzywdził, choć wcale tego nie chciał. Sam 

nie rozumiał swego niekonsekwentnego zachowania. Czy to dziwne, Ŝe 
Kayla się na niego obraziła, kiedy sam nie był w stanie wytłumaczyć 
swego postępowania?

Postanowił, Ŝe nie tylko przeprosi ją za tę noc, ale spokojnie 

wyjaśni jej, dlaczego nie powinni się kochać. Zamierzał jasno 
powiedzieć, Ŝe nie dlatego nie chce z nią iść do łóŜka, Ŝe jej nie pragnie. 
PrzecieŜ nie marzył o niczym innym. Ale jednocześnie wiedział, Ŝe jeśli 
ją skrzywdzi, do końca Ŝycia nie będzie w stanie spojrzeć sobie w oczy.

ROZDZIAŁ SZÓSTY

Po nieprzespanej nocy Kayla wstała z nowym postanowieniem. 

Nie zamierzała dopuścić do tego, by Mark Stevenson zepsuł jej resztę 
wakacji. Po prostu nie był tego wart. Rzeczywiście durzyła się w nim od 
wielu lat. To jednak nie był powód, by odrzucenie przez niego zniszczyło 
jej resztę urlopu.

Jeszcze wczoraj tak bardzo chciała się z nim przespać. Teraz 

jednak zamierzała go zignorować i raz na zawsze o nim zapomnieć.

Ubrała się tak, jak przez wszystkie poprzednie dni. Na 

dwuczęściowy kostium, który miała na sobie, załoŜyła szorty i bluzkę. 
Do torby plaŜowej spakowała ręcznik, krem do opalania i ksiąŜkę, którą 
ze sobą przywiozła.

Dokładnie obejrzała się w lustrze. Z ulgą stwierdziła, Ŝe 

opuchlizna zeszła z powiek, teraz były jedynie trochę zaczerwienione, 
ale zamierzała to ukryć pod okularami słonecznymi. Poza tym 
zauwaŜyła, Ŝe jej nos juŜ nie jest czerwony i wcale się nie świeci. Kayla 
poczuła, Ŝe tak wyglądając, jest gotowa wyjść ze swego pokoju i stawić 
czoło całemu światu, a nie tylko Markowi Stevensonowi...

Zamiast zrobić sobie kawę w chatce, udała się do hotelowego 

bufetu na szwedzkie śniadanie. PoniewaŜ przygotowanie się do wyjścia 
zajęło jej znacznie więcej czasu niŜ poprzednio, dotarła na miejsce 
później niŜ zwykle. Jak się okazało, o tej porze był tu straszny tłum. 
Korzystając z typowo szwedzkiego bufetu, nałoŜyła sobie na talerz róŜne 
sałatki i wędliny i zaczęła rozglądać się za wolnym miejscem. 
ZauwaŜyła, Ŝe około trzydziestoletni męŜczyzna wstaje od stolika. 
Myślała, Ŝe wychodzi. Po chwili jednak zorientowała się, Ŝe nieznajomy 
zmierza w jej stronę.

– Przepraszam bardzo, widzę, Ŝe nie ma pani gdzie usiąść. MoŜe 

chciałaby się pani dosiąść do mojego stolika?

PoniewaŜ wokół nie było innych miejsc, a męŜczyzna sprawiał 

wraŜenie bardzo sympatycznego, Kayla przyjęła jego zaproszenie.

– Z przyjemnością – rzekła. – Bardzo panu dziękuję za tę 

propozycję.

Kiedy juŜ siedzieli, męŜczyzna podał Kayli rękę przez stół.
– Pani pozwoli, Ŝe się przedstawię. Nazywam się Dave Talbot. 

Pochodzę z Ohio.

Kayla uścisnęła jego dłoń.
– Kayla Parker – przedstawiła się. – Jestem z Oregonu.
Choć Dave był przystojnym blondynem o zielonych oczach, nie 

wzbudzał w Kayli emocji, choć poznanie go było miłą odmianą po 
przeŜyciach ostatnich dni.

– Jesteś tu sama? – spytał, jedząc.
– I tak, i nie – odpowiedziała. – Miałam się tu spotkać z 

przyjaciółką z Nowego Jorku, ale w ostatniej chwili okazało się, Ŝe nie 
dostanie urlopu. Zamiast niej przyjechał tu jej brat.

– A ile on ma lat?
Kayla uśmiechnęła się pod nosem.
– Wystarczająco duŜo, by mnie irytować.
– Znam trochę takich ludzi – odpowiedział rozbawiony. – Jakie 

masz plany na dziś?

– Takie, jak co dzień. Chcę iść na plaŜę, połoŜyć się pod 

parasolem i napawać błogą atmosferą wyspy. A czemu pytasz?

– Bo my po śniadaniu jedziemy nurkować. My, czyli ja i dwa 

zaprzyjaźnione ze mną małŜeństwa – Gene i Carol Henleyowie oraz Pat i 
Leah Greene. Jeśli chcesz do nas dołączyć, zapraszam.

– Dziękuję, chętnie – odpowiedziała szczerze. Po tym, co 

wydarzyło się między nią a Markiem, miała wielką ochotę spędzić czas 
w nowym towarzystwie. – Z przyjemnością do was dołączę, ale nigdy w 
Ŝ

yciu nie nurkowałam.

– To bardzo proste, nauczysz się w parę minut. Wszyscy jesteśmy 

amatorami, ale świetnie bawimy się pod wodą, a chyba o to chodzi, nie?

Kayla była mu bardzo wdzięczna za zaproszenie. Miała zamiar 

powiedzieć Karyn, Ŝe mimo jej nieobecności doskonale się tu bawiła.

W czasie śniadania porozmawiali trochę o sobie. Okazało się, Ŝe 

Dave wykłada psychologię na Uniwersytecie w Ohio, a jego znajomi teŜ 
pracują na róŜnych wydziałach tego samego uniwersytetu. Kayla po raz 
kolejny stwierdziła, Ŝe świetnie czuje się z ludźmi związanymi z wyŜszą 
uczelnią.

Kiedy tylko Dave i Kayla weszli do holu hotelu, ujrzeli Henleyów 

i Greene’ów. Po przedstawieniu się cała szóstka zamówiła transport i 
wyszła z hotelu.

Carol i Leah ciągle Ŝartowały sobie, Ŝe Dave pewnie miał juŜ dość 

spędzania czasu jedynie z dwoma kochającymi się małŜeńskimi parami, 
więc poderwał na śniadaniu Kaylę i zaprosił ją na wspólne nurkowanie.

– Przed wyjazdem powtarzałam mu, by zaprosił kogoś na ten 

urlop, ale on nawet nie chciał o tym słyszeć – rzekła Carol.

Dave spojrzał na Kaylę i dyskretnie się uśmiechnął, a ona się 

zaczerwieniła. Miała nadzieję, Ŝe w ich towarzystwie będzie czuła się 
lepiej niŜ z Markiem, o którym zresztą teraz juŜ w ogóle nie chciała 

myśleć.

Mark zachodził w głowę, co stało się z Kaylą.
Kiedy wrócił z porannego pływania i zauwaŜył, Ŝe na stole w 

salonie nie ma przygotowanej kawy, był przekonany, iŜ Kayla ciągle 
siedzi w swym pokoju. Zrobił więc cały dzbanek i postanowił zanieść jej 
kubek na znak zgody.

Kiedy nie odpowiedziała na jego pukanie, nacisnął klamkę. Drzwi 

ustąpiły. Wszedł do pokoju i ze zdziwieniem odkrył, Ŝe jest pusty, Ŝe 
Kayli wcale tam nie ma.

CzyŜby poszła na śniadanie bez niego?
Spojrzał na zegarek. PoniewaŜ zasnął dopiero nad ranem, wstał 

znacznie później niŜ zwykle. Pewnie Kayla zjadła juŜ śniadanie, a teraz 
opalała się na plaŜy.

Mark odniósł kubek do kuchni, a następnie wziął prysznic, ogolił 

się i ubrał, po czym poszedł na śniadanie.

W jadalni było kilkoro spóźnialskich jak on. Nie zobaczył wśród 

nich Kayli. Po zjedzeniu obfitego śniadania postanowił rozejrzeć się za 
nią na plaŜy.

Nigdy dotąd nie zauwaŜył, jak wiele osób jest na plaŜy. Dopiero 

teraz, kiedy szukał konkretnej osoby, uderzyła go liczba plaŜowiczów. 
Zaglądał pod kaŜdy parasol i podchodził do kaŜdej kobiety o kolorze 
włosów Kayli.

Kilka kobiet uśmiechało się do niego, zachęcając, by się przysiadł. 

Pomyślał z satysfakcją, Ŝe są jednak osoby, którym jego towarzystwo 
sprawiłoby przyjemność.

Został na plaŜy do obiadu, po czym ponownie poszedł do 

restauracji, aby rozejrzeć się za Kaylą.

Jednak jej tam nie było.
Po obiedzie postanowił wrócić do chatki. Miał nadzieję, Ŝe 

zastanie ją w jej pokoju, jednak gdy wszedł do środka, natychmiast 
zorientował się, Ŝe ciągle jej nie ma.

W końcu jego cierpliwość się wyczerpała. Skoro Kayla nie 

zamierzała zachować się jak dorosła osoba, nie rozumiał, dlaczego 
miałby ją przepraszać.

Wydarzenia poprzedniego dnia nie dawały mu spokoju. 

Zastanawiał się, dlaczego właściwie przerwał tak gwałtowanie. PrzecieŜ 
tak bardzo jej pragnął i nie miał co do tego wątpliwości. Poza tym Kayla 
była osobą dorosłą i jasno dała mu do zrozumienia, Ŝe go poŜąda. 
Dlaczego więc zachował się w ten sposób?

Być moŜe stało się tak dlatego, Ŝe Ŝywił do niej uczucia znacznie 

głębsze niŜ mu się wydawało. Bardzo go to zdziwiło i przestraszyło. 
Pragnął jej tak bardzo nie dlatego, Ŝe szukał przelotnej przygody, ale 
dlatego, Ŝe młoda dziewczyna, której parę lat wcześniej towarzyszył na 
studniówce, tak niewinna i ufna, patrzyła na niego wyczekująco swymi 
wielkimi oczami. Dała mu do zrozumienia, Ŝe bardzo go pragnie.

Oczywiście on teŜ jej pragnął. UwaŜał jednak, Ŝe powinien ją 

chronić. Wczoraj wycofał się tak gwałtownie, gdyŜ chciał ochronić 
Kaylę przed samym sobą. Mark pragnął czegoś więcej niŜ przelotnego 
romansu. Chciał do końca Ŝycia trzymać ją w ramionach i kochać ją... 
Pragnął się nią opiekować.

Gwałtownie przerwał swe rozwaŜania. Zdał sobie bowiem sprawę, 

Ŝ

e jego pragnienia przypominają przysięgę małŜeńską.

Uznał, Ŝe dzieje się z nim coś niedobrego. Nigdy w Ŝyciu nie 

wyobraŜał sobie, Ŝe się oŜeni. Teraz jednak zrozumiał, Ŝe pragnie dzielić 
Ŝ

ycie z Kaylą i co noc z nią spać. Oczami wyobraźni widział, jak Kayla 

nosi jego dziecko, a później je wychowuje. Widział ich małą córeczkę z 
chmurą włosów i uśmiechem jej matki. Widział...

Nagle zrozumiał, Ŝe nie moŜe dłuŜej czekać.
Szybko wybiegł z chatki prosto na plaŜę i niewiele myśląc, 

wskoczył do wody. Biegł przed siebie, dopóki nie stracił gruntu pod 
nogami. Był gotów popłynąć bardzo daleko, byle tylko nie myśleć o tym, 
co naprawdę czuje do Kayli Parker.

Kayla wróciła do ośrodka po południu. Dawno nie bawiła się tak 

dobrze, jak tego dnia. Zarówno oba małŜeństwa, jak i Dave byli bardzo 
sympatyczni. Henleyowie i Greene’owie opowiadali anegdotki o swych 
dzieciach i pracy na uczelni, Kayla zaś zabawiała ich historiami o swoich 
rodzicach i szczytnych celach, o jakie walczą.

Po powrocie do ośrodka Kayla poŜegnała się z oboma 

małŜeństwami. Dave zaś postanowił odprowadzić ją do chatki.

– Dziękuję ci za zaproszenie, Dave – powiedziała. – Nie 

przypuszczałam, Ŝe nurkowanie moŜe dostarczyć tak niezapomnianych 
wraŜeń. A sama nigdy bym się nie odwaŜyła poznawać podwodnego 
ś

wiata.

– Cieszę się, Ŝe tak świetnie się bawiłaś. I dziękuję ci za wspaniałe 

towarzystwo – rzekł. – Bardzo dobrze się z tobą czuję. MoŜe 
moglibyśmy się spotkać jutro? Bo pojutrze wylatujesz, prawda?

– Tak. AŜ nie wierzę, Ŝe tak szybko minął ten czas. Mam wraŜenie, 

Ŝ

e przyleciałam tu wczoraj – szepnęła, gdy zbliŜali się do chatki. – Dam 

ci znać co do jutra. Przed powrotem do Oregonu mam parę spraw do 
załatwienia.

– W porządku. – Dave spojrzał w stronę chatki Kayli. – A to 

pewnie brat twojej przyjaciółki...

Podniosła wzrok i spostrzegła siedzącego na werandzie Marka. Z 

opartymi o barierkę nogami popijał drinka i obserwował ich, 
zbliŜających się do chatki.

Kayla poczuła się nieswojo. Być moŜe zareagowała tak, bo 

zobaczyła Marka po raz pierwszy od chwili, gdy poprzedniego wieczoru 
rzuciła w niego kołdrą. Starała się jednak o tym nie myśleć. Nie mogła 
zrozumieć, dlaczego w towarzystwie jednego męŜczyzny czuje się 
zrelaksowana, przy innym zaś – tak napięta.

Spojrzenie, jakim od stóp do głów obrzucił ją Mark, sprawiło, Ŝe 

po plecach przeszły jej ciarki.

Kiedy dotarli do schodków, Dave przywitał się z Markiem.
– Cześć. Nazywam się David. A ty pewnie jesteś bratem 

przyjaciółki Kayli?

Mark kompletnie zignorował Dave’a.
– Dobrze się bawiłaś? – wycedził.
– Tak – odpowiedziała z wymuszonym uśmiechem. Rzuciła okiem 

na Dave’a. – To jest właśnie Mark Stevenson, o którym ci wspomniałam. 
– Po chwili milczenia spojrzała na Marka i rzekła: – Dave nauczył mnie 
dziś nurkować.

Mark łyknął drinka, zanim odpowiedział.
– Gratulacje – rzucił. Dave zwrócił się do Kayli.
– Jeszcze raz dziękuję ci za wspólnie spędzony czas. Świetnie się 

bawiłem. Daj mi znać, co z twoimi planami na jutro.

Kayla pokiwała głową.
– Dobrze, odezwę się.
Kiedy Dave się oddalił, Kayla spojrzała na Marka.
– Czy musiałeś być taki nieuprzejmy?
– Tak – odpowiedział krótko. – Napijesz się ze mną?
Kayla zerknęła na ciemny, bursztynowy napój w szklance Marka.
– A co pijesz?
– Burbona z wodą.
– Nie wiedziałam, Ŝe lubisz burbona. Mark uniósł szklankę jak do 

toastu i wypił resztkę alkoholu.

– To teraz juŜ wiesz – rzekł oschle i wstał. Otworzył Kayli drzwi i 

wszedł za nią do chatki. Udał się do kuchni, w której na stole stała do 
połowy opróŜniona butelka.

Kayla zastanawiała się, ile Mark wypił przed jej przyjściem, ale 

nie zamierzała go o to pytać. Stanowczym krokiem poszła do swego 
pokoju i zamknęła za sobą drzwi.

Mark był w stanie ją rozdraŜnić bardziej niŜ ktokolwiek inny. 

Potrafił być tak irytujący, Ŝe... Dopiero teraz przypomniała sobie, jak w 
dzieciństwie doprowadzał Karyn do szału.

Kayla rozebrała się i ciągle rozdraŜniona nieuprzejmością Marka 

poszła pod prysznic. Nie było niczego, co usprawiedliwiałoby jego 
niemiłe zachowanie w stosunku do Dave’a. PrzecieŜ poprzedniego 
wieczoru Mark jasno dał Kayli do zrozumienia, Ŝe jej nie pragnie. Nie 
mogła więc zrozumieć, dlaczego obchodzi go to, z kim się spotyka i co z 
tym męŜczyzną robi.

Kiedy się trochę uspokoiła, spłukała z siebie mydło, wyszła spod 

prysznica i sięgnęła po ręcznik. Wydała okrzyk zdziwienia, gdy 
zobaczyła, Ŝe Mark stoi w drzwiach z kolejnym drinkiem i się jej 
przygląda.

– Wynoś się stąd! – krzyknęła, gwałtownie zakrywając nagie ciało 

ręcznikiem. – Co ty sobie wyobraŜasz?

– PrzecieŜ juŜ cię widziałem nago – zauwaŜył.
– Nie rozumiem więc, dlaczego teraz jesteś taka oburzona.
Popił drinka.
– DuŜo dziś myślałem – odezwał się po chwili.
Kayla odwróciła się plecami do Marka i pobieŜnie wytarła. 

Opatuliła się w ręcznik, przecisnęła obok niego i weszła do swego 
pokoju. ZałoŜyła na siebie stanik, figi, koszulkę bez rękawów i krótkie 
szorty.

Kiedy się odwróciła, spostrzegła, Ŝe Mark nadal stoi w drzwiach 

do łazienki, z tą tylko róŜnicą, Ŝe odwrócił się o sto osiemdziesiąt stopni. 
Pilnie śledził kaŜdy jej ruch.

Dopił drinka w milczeniu.
Kayla spojrzała na niego zmruŜonymi oczami.
– Jak długo pijesz?
– Teoretycznie od dnia, gdy skończyłem dwadzieścia jeden lat. Ale

wcześniej udało mi się parę razy zamoczyć usta w alkoholu.

– Bardzo jesteś dowcipny – rzekła ironicznie.
– Chodziło mi o dzisiejszy dzień.
– Nie wiem, nie pamiętam.
Wyszła ze swego pokoju i wkroczyła do salonu. Mark podobno 

chciał z nią porozmawiać. Ona teŜ miała mu parę rzeczy do powiedzenia.

Mark podąŜył za nią. Usiadła i wskazała mu stojący naprzeciwko 

siebie fotel.

– Jeśli masz mi coś do powiedzenia, to słucham – rzekła sucho.
– Czyli chcesz wiedzieć, o czym dziś rozmyślałem...
– Jestem pewna, Ŝe i tak mi to powiesz, niezaleŜnie od tego, czy 

będę chciała cię wysłuchać, czy nie. Mów.

Mark przytaknął.
– Od dziecka byłaś bardzo inteligentna. A do tego spostrzegawcza. 

Zawsze to w tobie ceniłem. Jak widać, pod pewnymi względami ludzie 
się nie zmieniają.

– I to o tym tak intensywnie rozmyślałeś od rana?
– Dlaczego zniknęłaś na cały dzień, nie mówiąc mi, dokąd idziesz?
Kayla skrzywiła się.
– Uznałam, Ŝe nie muszę cię o wszystkim informować.
– Mam wraŜenie, Ŝe to nie jest prawdziwy powód. Nie wierzę, byś 

o tym nie pomyślała. Co więcej, jestem przekonany, Ŝe bardzo dokładnie 
to przemyślałaś, więc, proszę, odpowiedz mi szczerze.

Kayla przyjrzała mu się uwaŜnie.
– Dobrze. Rzeczywiście zrobiłam to celowo, bo nie chciałam juŜ 

cię więcej widzieć. Czy to wystarczająco szczera odpowiedź?

– A to z powodu tego, co wydarzyło się wieczorem, tak? – upewnił 

się.

– Jeśli juŜ musisz wszystko wiedzieć, to z powodu tego, jak 

zachowałeś się w stosunku do mnie wczoraj. Słyszałam duŜo o 
kobietach, które prowokują facetów, choć wcale nie zamierzają się z 
nimi przespać, ale przyznam, Ŝe wczoraj ze zdziwieniem odkryłam, iŜ 
istnieją teŜ tacy męŜczyźni.

– Czy taka jest twoja interpretacja wczorajszego wieczoru?
– A jaka ma być? PrzecieŜ tak właśnie było. W jednej chwili byłeś 

rozpalony i chciałeś się ze mną kochać, a w następnej wstałeś i się 
ubrałeś. Nie wiem, jak inaczej moŜna byłoby to zinterpretować.

– Ja zupełnie inaczej pamiętam wczorajszą noc. Odkryłem, Ŝe leŜę 

w łóŜku z dziewicą.

Spojrzała na niego zirytowana.
– Nie martw się, dziewictwo to nie choroba weneryczna.
Mark przez dłuŜszą chwilę nic nie mówił, tylko patrzył na nią z 

zatroskaną miną.

– Mogłaś mi powiedzieć... – rzekł w końcu.
– A co by to zmieniło? – spytała. Mark zignorował jej pytanie.
– Dowiedziałem się, Ŝe w wieku dwudziestu pięciu lat nigdy nie 

byłaś z męŜczyzną...

– Doskonale rozumujesz – rzekła ironicznie.
– A poza tym uświadomiłem sobie, Ŝe cieszę się, iŜ czekałaś na 

męŜczyznę, który na ciebie zasługuje. I tak właśnie powinno być. Sęk w 
tym, Ŝe nie ja jestem tym męŜczyzną.

Patrzyła na niego z niedowierzaniem.
– Czy chcesz mi powiedzieć, Ŝe przerwałeś, bo uznałeś, Ŝe 

kierujesz się zbyt mało szlachetnymi pobudkami?

– Posłuchaj, Kayla – rzekł zniecierpliwiony.
– Znamy się od tylu lat. Bardzo cenię naszą przyjaźń. Nie 

chciałbym robić niczego, co mogłoby jej zaszkodzić, bo jest ona dla mnie 
czymś niezwykle waŜnym. Ty jesteś dla mnie niezwykle waŜna.

– Aha, rozumiem. Czyli jestem dla ciebie zbyt waŜna, byś mógł się 

ze mną przespać?

– Właśnie. Posłuchaj, Kayla. Robię ci wielką przysługę. Jak wiesz, 

w kwestii postępowania z kobietami trudno uznać mnie za wzór godny 
naśladowania. Po prostu nie chcę cię skrzywdzić.

– A zatem postanowiłeś mnie ochronić przede mną samą?
– MoŜna to tak ująć – rzekł zniecierpliwiony.
– UwaŜam, Ŝe ktoś musi cię chronić.
– I ty mianowałeś się na obrońcę moich interesów, tak?
– Ktoś powinien nim być. To, co dziś zrobiłaś, było lekkomyślne.
Kayla podniosła brwi.
– W jakim sensie?
– Pojechałaś nie wiadomo dokąd z jakimś obcym facetem. Nie 

widziałaś o nim nic. PrzecieŜ mógł cię zgwałcić!

– Pod wodą? To by dopiero było osiągnięcie!
– wycedziła. Czuła, jak ogarnia ją wściekłość. – Za duŜo wypiłeś.
Nagle wstała i wyszła przed domek. Nie była w stanie dłuŜej 

wysłuchiwać tych bzdur. Ale przynajmniej zgadzała się z Markiem w 
jednej kwestii – rzeczywiście nie był męŜczyzną, który by na nią 
zasługiwał.

Kayla zaczęła iść po plaŜy. Fale delikatnie obmywały jej stopy.
O co mu tak naprawdę chodziło? PrzecieŜ Karyn mówiła, Ŝe jej 

brat nie uznaje stałych związków. Ten tydzień powinien zatem być dla 
niego wymarzony. Przez parę dni nacieszyliby się sobą, a później kaŜde 
wróciłoby do swego Ŝycia.

Wierzyła mu, gdy mówił, Ŝe traktuje ją jak przyjaciółkę. Nie 

widziała jednak niczego złego w tym, by się ze sobą parę razy przespali.

O zachodzie słońca wróciła do chatki. Znowu zastała Marka na 

werandzie.

– Informuję cię, Ŝe idę na kolację. śebyś potem znowu nie miał do 

mnie pretensji – rzuciła, przechodząc obok niego.

Przebrała się i wyszła z pokoju. W salonie zastała Marka, który teŜ 

zdąŜył się przebrać.

– Mogę ci towarzyszyć? – spytał cicho.
– Proszę bardzo, ale pod warunkiem, Ŝe nie będziemy znowu 

wałkować mojego nieudanego Ŝycia osobistego.

Zjedli kolację w ciszy. Mark nie wiedział, co powiedzieć, by 

znowu jej nie zranić ani nie zdenerwować. Cały czas chciał, by spojrzała 
na niego inaczej niŜ dotychczas. Nie wiedział tylko, jak ją do tego 
skłonić.

Rozumiał, Ŝe jest jej przykro. On takŜe nie był zadowolony z 

przebiegu wczorajszego wieczoru. Poza tym po raz pierwszy w Ŝyciu 
przerwał stosunek w jego trakcie. Nie zamierzał nigdy więcej powtórzyć 
tego doświadczenia.

Nie wyobraŜał sobie, by mógł tak się poświęcić dla jakiejkolwiek 

innej kobiety. Ale naprawdę nie chciał skrzywdzić Kayli. Pragnął, by 
wróciła do Oregonu dokładnie w takim stanie, w jakim tu przyjechała.

Miał nadzieję, Ŝe Karyn udzieli mu szczegółowych wyjaśnień na 

temat kulis tego wyjazdu. Chciał jednak odbyć z nią tę rozmowę 
osobiście, a nie przez telefon.

Wrócili do chatki w milczeniu. Kiedy stało się jasne, Ŝe Kayla nie 

zamierza się do niego odezwać, Mark przemówił.

– Zamierzasz spotkać się z tym facetem jutro? – zapytał, gdy 

przekraczała próg swego pokoju.

Odwróciła się i spojrzała na niego.
– MoŜe. A coś– Nic, tylko, proszę cię, uwaŜaj na siebie.
– Zawsze na siebie uwaŜam, Mark. Jesteś jedynym męŜczyzną, z 

którym posunęłam się tak daleko. Jak widać, niewiele mi z tego przyszło.

Gdy usłyszał jej spokojną odpowiedź, coś w nim pękło. Dlaczego 

miałby ją chronić, skoro tyle razy dała mu do zrozumienia, Ŝe tak bardzo 
pragnie się z nim kochać?

Niewiele myśląc, podszedł do niej i ujął jej dłonie w swoje ręce.
– W porządku, Kayla. Rozumiem, co chcesz mi powiedzieć. 

Dojrzałaś do tego, by doświadczyć wszystkiego, co Ŝycie ma do 
zaoferowania. JuŜ nie będę się więcej sprzeciwiał – powiedział, 
gwałtownie przyciągając ją do siebie. – Będę męŜczyzną, który pokaŜe ci 
to, czego tak bardzo pragniesz doświadczyć!

ROZDZIAŁ SIÓDMY

Kayla patrzyła na Marka, jakby przemówił do niej w jakimś 

obcym, zupełnie niezrozumiałym języku.

Pragnął jej tak bardzo, Ŝe nie mógł juŜ dłuŜej wytrzymać. Sposób, 

w jaki go od wczoraj traktowała, sprawił, Ŝe postanowił juŜ dłuŜej nie 
trzymać się od niej z daleka. Dlaczego miał przejmować się tym, Ŝe 
wykorzysta Kaylę, skoro ona najwyraźniej nie widziała w tym problemu?

– Mark? – odezwała się cicho. – Mówisz powaŜnie?
– W tych kwestiach nigdy nie Ŝartuję. Pragnę cię. Skoro ty 

pragniesz mnie, to nie wiem, dlaczego mielibyśmy postąpić wbrew sobie.

Nie wierzyła własnym uszom. Rozpalony wzrok Marka sprawił, Ŝe 

przeszył ją dreszcz. Rzeczywiście bardzo jej pragnął.

Zarzuciła mu ramiona na szyję i zaczęła go namiętnie całować. 

Działała chyba zbyt szybko, poniewaŜ w pewnym momencie Mark 
odsunął się od niej trochę i połoŜył dłoń na jej ustach.

– Nie spieszmy się tak, dobrze? Skoro teraz wiem, Ŝe te doznania 

będą dla ciebie czymś zupełnie nowym, chcę postępować powoli.

– Po minionej nocy to juŜ nie jest dla mnie taka nowość. Od 

wczoraj chodzę po ścianach, starając się nad sobą zapanować.

Uśmiechnął się szeroko.
– To dobrze. Bo w takim razie wiesz, jak ja się czuję.
Wziął Kaylę na ręce i zaniósł do łóŜka. Postępowali podobnie jak 

poprzedniego dnia, aŜ Kayla ponownie znalazła się pod nim. Mark 
zaczął intensywnie lizać jej brodawkę. Był bardzo podniecony i 
całkowicie skupiony na tym, co robi. Kayla nigdy wcześniej nie czuła do 
niego takiej miłości, jak właśnie w tej chwili.

Na chwilę podniósł głowę i spojrzał na nią.
– No to co? – spytał roznamiętnionym głosem. – Na czym wczoraj 

skończyliśmy?

Kayla zachichotała.
– Chyba byliśmy... O, tu... – powiedziała wzdychając, gdy powoli 

w nią wszedł. – O, tak, tak... Tam...

WraŜenia, jakich doznawała, były tak silne, Ŝe nie potrafiła 

trzeźwo myśleć.

Choć Kayla starała się go pospieszyć, Mark wchodził w nią bardzo 

powoli. Dopiero po dłuŜszej chwili znalazł się w niej całkowicie i zaczął 
się poruszać.

– Mam nadzieję, Ŝe nie sprawiłem ci bólu – szepnął.
Rozmarzona, potrząsnęła głową, uśmiechając się do niego 

promiennie.

– Zupełnie nie – wyszeptała.
Mark zaczął ją namiętnie całować, a jednocześnie przyspieszył 

rytm, w jakim się w niej poruszał.

Kayla oplotła go nogami, czując, Ŝe za chwilę eksploduje. Chciała 

nad sobą zapanować, ale było za późno – odpowiedziała na 
obezwładniającą ją rozkosz głośnym krzykiem.

Jej reakcja spowodowała, Ŝe i on zaczął szczytować. Przyspieszył 

tempo, w jakim się w niej poruszał, aŜ w końcu wyczerpany opadł obok 
niej.

Kayla przez długą chwilę leŜała nieruchomo. Uśmiechała się sama 

do siebie. Była szczęśliwa, Ŝe po tych wszystkich podchodach Mark w 
końcu zgodził się z nią kochać. Ten akt przerósł jej najśmielsze 
oczekiwania.

W końcu odwrócił głowę w jej stronę.
Spojrzała na niego czule.
Mark zaczął się uśmiechać.
– No i jak się czujesz? – zapytał.
– Wspaniale – odpowiedziała. – Dziękuję ci, Mark.
– Cała przyjemność po mojej stronie. Zwróciła się ku niemu i 

połoŜyła rękę na jego klatce piersiowej.

– Serce bije ci jak młot – zauwaŜyła.
– To chyba całkiem uzasadnione... – wyszeptał z uśmiechem.
– Czy Ŝałujesz, Ŝe się ze mną przespałeś?
– Skłamałbym mówiąc, Ŝe tak. W końcu jesteś dorosła i masz 

prawo sama o sobie decydować. Ale ciągle uwaŜam, Ŝe zasługujesz na 
coś więcej niŜ przygodny romans.

– Bo ja wiem... – rzekła, wodząc palcem po jego nosie. – Chyba 

dałeś mi dokładnie to, na co zasłuŜyłam.

Mark wziął jej dłoń w rękę i czule ją pocałował.
– Dostałem od ciebie wielki dar – rzekł. – Nigdy tego nie 

zapomnę.

Kayla wstała z łóŜka i poszła do łazienki.
– No i widzisz – wyszeptała do swego odbicia. – A jednak 

marzenia się spełniają...

Weszła do kabiny prysznicowej i odkręciła wodę. Była niezwykle 

zrelaksowana. Oparła się rękami o ścianę i zamknęła oczy.

Podskoczyła, gdy na plecach poczuła dłoń Marka.
– Nie chciałem cię przestraszyć. Byłem pewien, Ŝe słyszałaś, jak 

wchodzę – rzekł Mark, biorąc do ręki mydło. Zaczął delikatnie masować 

jej plecy.

– Czy jesteś obolała? – spytał troskliwie.
– Trochę...
– To będę bardzo delikatny.
Odwróciła się przodem do niego i natychmiast spostrzegła, Ŝe 

znowu jest podniecony.

– Nie sądziłam, Ŝe męŜczyzna moŜe... tak szybko się 

zregenerować.

Mark delikatnie ją pocałował.
– Sam jestem tym zdziwiony – wyszeptał.
– Wystarczy, Ŝe o tobie pomyślę, i widzisz, co się dzieje...
Nachylił się do jej piersi. Zaczął muskać ją palcami i delikatnie 

ssać.

Kayla całkowicie mu się poddała. Po chwili nieco ją uniósł i oparł 

się plecami o ścianę kabiny prysznicowej. Kayla oplotła go nogami.

– Wygodnie ci? – spytał roznamiętniony.
– A teraz... czy ci dobrze?
Czuła, jak ją dotyka dłonią w najintymniejsze miejsce. 

Uśmiechnęła się w uniesieniu i zarzuciła mu ramiona na szyję.

– Czy mi dobrze? Och... bardzo... och... jak bardzo! – jęknęła.
– A teraz chcę, Ŝeby ci było jeszcze lepiej – szepnął i zaczął 

delikatnie opuszczać ją tak, Ŝe jego twardy członek ponownie się w niej 
znalazł, po czym gwałtownie przyciągnął ją do siebie i zaczął rytmicznie 
się w niej poruszać.

Pragnęła, by wszedł w nią głębiej niŜ poprzednio, a on po chwili 

rzeczywiście to zrobił, bo nagle poczuła, Ŝe coś w niej pękło i właśnie 
eksploduje na drobne kawałki. To juŜ nie był ból. To była czysta 
rozkosz. Czuła, jak gorąco pulsuje jej całe wnętrze. Mark wydał z siebie 
głośny jęk rozkoszy, gwałtownie przyciągnął ją jeszcze bliŜej i wszedł w 
nią tak głęboko, Ŝe miała wraŜenie, Ŝe juŜ nigdy nie oderwą się od siebie.

Kayla uznała, Ŝe w ten cudowny, rozkoszny sposób wreszcie 

straciła dziewictwo dzięki Markowi. Poczuła się bardzo szczęśliwa.

Po jakimś czasie wrócili do łóŜka. Kayla zasnęła, opierając głowę 

na jego ramieniu.

Mark obudził się w nocy, gdy tylko poczuł, Ŝe Kayli nie ma przy 

nim. Jak się okazało, odwróciła się na drugi bok. Świadomość, Ŝe nawet 
we śnie musiał czuć ją blisko przy sobie, sprawiła, Ŝe nagle całkowicie 
się rozbudził.

Po cichu wyszedł z jej łóŜka i poszedł do swego pokoju. Przez 

resztę nocy nawet na chwilę nie zmruŜył oka.

Działo się z nim coś, co wcale mu się nie podobało. Coś, co 

zagraŜało jego dotychczasowemu trybowi Ŝycia.

Wcale nie chciał się rozstawać z Kaylą za dwa dni. Uświadomił 

sobie, Ŝe w ogóle nie chce się z nią rozstawać.

Kiedy podjął decyzję o pójściu z nią do łóŜka, wiedział, Ŝe to moŜe 

wiele zmienić. Obawiał się, Ŝe po tej nocy będą skrępowani swoim 
towarzystwem. Wcale jednak tak się nie stało. Rozumieli się do tego 
stopnia, Ŝe Mark z wyprzedzeniem wiedział, jak dogodzić Kayli i czego 
pragnie.

Nagle wróciły do niego wspomnienia z dzieciństwa, z czasów, gdy 

byli nastolatkami, i sprzed paru godzin, kiedy spędzili ze sobą tak 
niezapomniane chwile. Musiał się sam przed sobą przyznać do 
najgorszych obaw.

Był zakochany w Kayli, choć tak bardzo się przed tym bronił.
Przez lata nauczył się tłumić w zarodku wszelkie głębsze uczucia 

do kobiet. Nade wszystko cenił swą niezaleŜność. Tymczasem miłość 
sprawiała, Ŝe nagle stawał się kruchy. Ale było juŜ za późno. Wiedział, 
Ŝ

e kocha Kaylę Parker. Kochał ją od lat, ale dopiero teraz, po wspólnie 

spędzonej nocy, uświadomił sobie to, do czego od tak dawna nie chciał 
się przyznać.

Nie wiedział, co począć. W przekonywający sposób wytłumaczył 

jej, Ŝe nie zamierza się wiązać. Szkoda tylko, Ŝe sobie nie potrafił tego 
wytłumaczyć.

Mieszkał przecieŜ w Waszyngtonie, ona zaś po drugiej stronie 

kontynentu – w Oregonie. Studiowała i godzinami się uczyła. Jak 
udałoby im się w takich okolicznościach utrzymać związek na odległość?

Nie miał pojęcia.
Wiedział natomiast, Ŝe do końca Ŝycia będzie bardzo cierpiał, jeśli 

nie uda mu się być z Kaylą.

ROZDZIAŁ ÓSMY

Gdy Kayla obudziła się następnego ranka, była sama.
Nie wiedziała, dlaczego tak bardzo ją to dziwi. PrzecieŜ nie łączyła

jej z Markiem wielka miłość. Trudno nawet było nazwać to, co między 
nimi zaszło, romansem, skoro za dwa dni mieli się rozstać i wrócić do 
swych domów.

A zatem wreszcie przekonała się, na czym polega uprawianie 

seksu z Markiem. Zaczęła analizować minioną noc. Mark postępował 
bardzo delikatnie, starając się nie sprawić jej bólu.

Wiedziała, Ŝe długo będzie wspominać tę noc. Nie była pewna, czy 

kiedykolwiek zechce pójść do łóŜka z innym męŜczyzną.

MoŜe Mark miał jednak rację, radząc, by poczekała na męŜczyznę, 

który naprawdę na nią zasłuŜył? Kayla zaczęła się zastanawiać, czy 
mimo wszystko nie jest nim właśnie Mark...

Tak czy inaczej nie zamierzała spędzić ostatniego dnia w St Croix 

w swoim pokoju. Relaksujący prysznic pozwolił jej nabrać dystansu do 
całej sytuacji. Postanowiła być dla Marka miła, ale zachowywać się tak, 
jak gdyby nic się nie stało.

W końcu była dorosła i potrafiła stawić czoło tej sytuacji.
Kayla ubrała się i weszła do salonu, gdzie spodziewała się zastać 

Marka i powitać go miłym uśmiechem.

Pokój był jednak pusty.
Nie zdziwiło to jej, poniewaŜ Mark kaŜdego ranka chodził pływać. 

Ucieszyła się, Ŝe będzie mogła go powitać nie tylko uśmiechem, ale i 
kubkiem gorącej kawy.

Po zrobieniu kawy wyszła na werandę i usiadła na fotelu. 

Wiedziała, Ŝe będzie tęsknić za tym pięknym widokiem. Wcale nie 
chciała wracać do zimnego Oregonu.

Przyjrzała się swym nogom, które jak zwykle oparła o barierki. 

Były opalone, podobnie jak jej ramiona. Westchnęła z zadowoleniem. 
Zamierzała wrócić do domu i kontynuować dotychczasowe Ŝycie. 
NiezaleŜnie od tego, co miało się wydarzyć, nie Ŝałowała spędzonej z 
Markiem nocy.

Wypiła kawę i wstała po dolewkę, kiedy jej uwagę zwrócił ubrany 

w koszulkę i podciągnięte do łydek spodnie męŜczyzna spacerujący 
brzegiem oceanu. Szedł wolnym krokiem i patrzył w ziemię. Kayla 
przypuszczała, Ŝe właśnie przyjechał na wyspę i wybrał się na pierwszy 
spacer w poszukiwaniu muszelek.

Jednak było w nim coś znajomego. Po chwili ze zdziwieniem 

rozpoznała w męŜczyźnie Marka. A zatem wcale nie poszedł pływać. 
Postanowiła na niego poczekać, mając nadzieję, Ŝe będzie potrafiła 
powitać go z uśmiechem na twarzy.

Mina jej zrzedła, gdy Mark znalazł się na tyle blisko, Ŝe mogła mu 

się lepiej przyjrzeć. Okazało się bowiem, Ŝe ma na sobie ubranie z 
poprzedniego dnia, a nie strój plaŜowy.

Spostrzegł ją dopiero, gdy wszedł na schodki. Kiedy ją dojrzał, na 

jego twarzy pojawił się radosny uśmiech. Kayla czuła, jak przechodzi 
przez nią fala poŜądania.

– Cześć – przywitał się. – Jak ci się spało?
– Dobrze – odpowiedziała, patrząc na jego zmęczoną z 

niewyspania twarz. – Ty za to chyba w ogóle nie zmruŜyłeś oka. Czy coś 
się stało?

Mark objął ją po przyjacielsku.
– Nie będę prowadził z tobą Ŝadnych powaŜnych rozmów, dopóki 

nie napiję się kawy – rzekł, przeciągając dłonią po swej pokrytej 
jednodniowym zarostem szczęce. – Przydałoby się teŜ ogolić...

Kiedy znaleźli się w chatce, Kayla podeszła do ekspresu do kawy.
– Jak chcesz wziąć prysznic, to idź. Przyniosę ci kawę do łazienki.
Pokiwał głową i poszedł do swego pokoju, rozpinając koszulę.
Kayla czuła, Ŝe coś jest nie w porządku. Miała nadzieję, Ŝe Mark 

nie Ŝałuje tego, co się między nimi wydarzyło. Bardzo nie chciała, by tak 
było.

Gdy wniosła kawę do pokoju Marka, usłyszała dobiegający z 

łazienki szum wody. Odstawiła kubek na szafkę i szybko się rozebrała, 
po czym ruszyła pod prysznic.

– Uznałam, Ŝe skoro jesteś taki zmęczony, potrzebujesz pomocy 

pod prysznicem. Zgłaszam się na ochotnika.

Patrzyli sobie głęboko w oczy, gdy Kayla mydliła jego klatkę 

piersiową, ramiona i dłonie. Wzrok Marka odurzał ją.

Powoli posuwała się w dół jego ciała, mydląc jego nogi i stopy, po 

czym zaczęła przesuwać się wyŜej, aŜ dotarła do jego znowu 
nabrzmiałego członka. Delikatnie ujęła go w dłoń. Nie mogła się 
nadziwić, Ŝe jakakolwiek część ciała mogła jednocześnie być tak twarda, 
i tak delikatna w dotyku.

Mark jęknął z rozkoszy. Ponownie spojrzała mu głęboko w oczy, 

dając do zrozumienia, Ŝe jest tak samo podniecona jak on.

Delikatnie podniósł ją, ona zaś oplotła jego biodra nogami. 

Leciutko ugryzła go w ucho, co sprawiało, Ŝe zaczął trząść się z 
podniecenia i wprawnym ruchem wśliznął się w nią.

Kayla zaczęła szybko unosić się i obsuwać, sprawiając, Ŝe oboje 

zaczęli szczytować. Kayla nigdy wcześniej nie myślała, Ŝe pod 
prysznicem moŜna spędzić tak podniecające chwile.

Kiedy emocje juŜ opadły, Mark postawił ją z powrotem na 

posadzce.

Kayla sięgnęła po dwa ręczniki – jeden dla siebie, a drugi dla 

Marka. Patrzył z zachwytem, jak się wyciera. JuŜ dawno nie widział tak 
pięknego ciała.

Kiedy zaczęła owijać się ręcznikiem, Mark odezwał się.
– Proszę cię, jeszcze się nie ubieraj. Nie mogę się na ciebie 

napatrzeć. Im częściej się z tobą kocham, tym bardziej cię poŜądam. 
Działasz na mnie jak narkotyk.

– Ty na mnie teŜ – rzekła Kayla, delikatnie całując go w usta.
Niewiele myśląc, Mark podniósł ją i zaniósł do swego łóŜka.
Jeszcze długo nie mogli z niego wyjść, przez co w końcu spóźnili 

się na śniadanie.

Kiedy weszli do jadalni, Kayla ujrzała Dave’a pijącego kawę przy 

stoliku, przy którym jadła z nim śniadanie poprzedniego dnia. CzyŜby 
minęła zaledwie doba od chwili, kiedy za wszelką cenę chciała znaleźć 
się jak najdalej od Marka?

– Zobaczymy się przy bufecie – rzekła do Marka i ruszyła w stronę 

Dave’a. Gdy ją zobaczył, zerwał się na równe nogi.

– Nie wstawaj – poprosiła. – Chciałam ci tylko powiedzieć, Ŝe nie 

będę się mogła z tobą dziś zobaczyć. Mam nadzieję, Ŝe nie czekałeś na 
mnie. Dave usiadł.

– To niewaŜne. Ale Ŝałuję. Miałem nadzieję spędzić z tobą więcej 

czasu.

– No tak, tylko... – zawiesiła głos, dobierając słowa.
– Pogodziłaś się z bratem przyjaciółki. Wiem.
– Jak to? – spytała zdziwiona.
– Malinki na twojej szyi mówią same za siebie. To o co chodziło 

wczoraj? Wykorzystałaś mnie, by wywołać w nim zazdrość?

– Nie. Po prostu nie chciałam przebywać w pobliŜu Marka.
– To w takim razie miło mi, Ŝe postanowiłaś spędzić ten czas 

właśnie ze mną – rzekł i spojrzał za Kaylę. – Gdyby jego wzrok mógł 
zabijać, to chyba juŜ bym nie Ŝył...

Nie musiała się odwracać, by wiedzieć, Ŝe Mark nie jest 

zachwycony ich rozmową.

– Miło było cię poznać – powiedziała, podając Dave’owi rękę.

– Mnie teŜ było miło – odpowiedział. Kayla wolno podeszła do 

stojącego przy bufecie Marka.

– Czego chciał? – spytał wrogo.
Kayla wzięła talerz i zaczęła nakładać sobie jedzenie.
– A co? CzyŜbyś był zazdrosny? – odpowiedziała pytaniem, nie 

patrząc na niego.

– Oczywiście, Ŝe jestem zazdrosny. Nie wolno mi?
Spojrzała na niego i zatrzepotała rzęsami.
– Mój ty bohaterze... Widzę, Ŝe jesteś gotów się o mnie bić.
– Bawi cię to znacznie bardziej, niŜ powinno – wymamrotał.
Kayla dostrzegła stolik pod oknem.
– Nie masz się o co martwić. Wiesz przecieŜ, Ŝe jestem cała twoja. 

Nawet pozostawiłeś po sobie ślady...

– Jak to? – spytał zaniepokojony. – Posiniaczyłem cię?
– Nie – odpowiedziała, wskazując swą szyję.
– Mam podobno malinki. Dave zauwaŜył.
Mark zaczerwienił się.
– Przepraszam. Zamierzałem się ogolić, ale potem skupiłem się na 

innych rzeczach... – Spojrzał na stolik, przy którym jeszcze przed chwilą 
siedział Dave. – Sam zauwaŜył?

– Wyglądasz na bardzo zadowolonego z siebie – zaśmiała się. – 

Teraz jeszcze powinieneś zacząć się uderzać w klatkę piersiową i 
wydawać okrzyki jak Tarzan.

Uśmiechnął się pod nosem.
– To wszystko jest dla mnie bardzo nowe. Kayla nagle 

spowaŜniała.

– Nie masz co udawać, Mark. PrzecieŜ wiem, Ŝe sypiałeś z innymi 

kobietami.

Prowadząc tę rozmowę, cały czas jedli. Teraz jednak Mark odłoŜył 

widelec na bok i odsunął talerz.

– Niczego nie udaję. Nigdy wcześniej nie czułem się tak, jak teraz. 

Nigdy teŜ nie brałem udziału w takim maratonie seksu. Wykończę się, 
jeśli nie zwolnimy tempa.

– Oj, biedaku. Ale nie przejmuj się, będziesz miał masę czasu, by 

zregenerować siły, jak wrócisz do domu.

Mark spojrzał na nią powaŜnie.
– No właśnie, o tym chciałem z tobą porozmawiać, tylko uznałem, 

Ŝ

e z pełnym Ŝołądkiem będzie nam łatwiej.

Kayla odchyliła się na oparcie krzesła.
– Nie bardzo rozumiem, o czym mówisz. O odbudowywaniu sił, 

czy o czymś innym?

– Mówię o powrocie do domu.
Spojrzała najpierw w talerz, zanim odezwała się ponownie.
– Nie martw się, Mark. Nie chciałam niczego więcej niŜ to, co 

mamy teraz. Byłam z tobą szczera, mówiąc, Ŝe tym się zadowolę. Tak jak 
chciałeś, mamy romans bez zobowiązań.

– Mylisz się. Pragnę mieć w stosunku do ciebie najróŜniejsze 

zobowiązania. Wiem, Ŝe na ciebie nie zasługuję, ale choć sobie to cały 
czas powtarzam, pragnę cię tak bardzo, Ŝe nie wiem, co robić. I nie 
mówię tylko o fizycznej stronie tego, co nas łączy. ChociaŜ nigdy nie 
myślałem o ślubie, nagle teraz zapragnąłem się oŜenić, ale tylko z tobą. 
Chcę z tobą Ŝyć, kochać cię i załoŜyć z tobą rodzinę, o której tak 
marzysz.

– Nie wiem, co powiedzieć – odrzekła. Serce biło jej tak mocno, Ŝe 

miała trudności z oddychaniem. – W najśmielszych marzeniach nie 
przypuszczałam, Ŝe mogłoby nas łączyć coś więcej niŜ przyjaźń.

– Mnie samego to zaskoczyło. Walczyłem ze sobą od chwili 

twojego przyjazdu. I wyciągnąłem z tego jeden wniosek... Jestem w tobie 
po uszy zakochany. – Mark rozejrzał się po jadalni, w której od dłuŜszej 
chwili nie było nikogo oprócz nich. – Chodź, wyjdźmy stąd.

Przez jakiś czas szli po plaŜy w milczeniu.
– A czy ty w ogóle jesteś zainteresowana związkiem ze mną? – 

spytał w końcu.

– AleŜ, Mark. Od śniadania szczypię się, by mieć pewność, Ŝe to 

wszystko dzieje się naprawdę. Oczywiście, Ŝe chcę być z tobą. Kocham 
się w tobie od lat.

Mark gwałtownie się zatrzymał.
– Naprawdę? – spojrzał na nią z niedowierzaniem.
Kayla zamknęła oczy. Nie mogła uwierzyć, Ŝe męŜczyźni są tak 

niedomyślni.

– Czy naprawdę myślisz, Ŝe stawałabym na głowie, by zaciągnąć 

cię do łóŜka, gdybym nie była w tobie po uszy zakochana?

– Myślałem, Ŝe po prostu szukasz przygód. A ja akurat ci się 

napatoczyłem...

Kayla skrzywiła się.
– śartuję – uspokoił ją Mark. – Ale tylko trochę... Naprawdę udało 

ci się mnie przekonać, Ŝe nie oczekujesz ode mnie Ŝadnych zobowiązań.

– Bo tak rzeczywiście było. Byłam gotowa się z tobą przespać, 

nawet gdybyśmy się juŜ mieli więcej nie zobaczyć.

– Ale ja chcę cię jeszcze zobaczyć – rzekł z uśmiechem.

– No... chyba na to wygląda...
– Czy to znaczy, Ŝe wyjdziesz za mnie?
– Teraz nie mogę, Mark. A przynajmniej nie od razu. Muszę 

najpierw skończyć studia i... w ogóle coś sobą prezentować... coś 
wreszcie zacząć znaczyć...

– Nie wiem, czy wiesz, Ŝe Uniwersytet Georgetown słynie z tego, 

Ŝ

e ma doskonały wydział prawa. A na dodatek mieści się tuŜ obok 

mojego domu...

– Myślisz, Ŝe mogłabym się przenieść?
– A czemu nie? Musiałabyś oczywiście złoŜyć podanie i czekać, aŜ

je pozytywnie rozpatrzą, ale znając ciebie, jestem pewien, Ŝe masz dobre 
stopnie, więc przyjmą cię tam bez najmniejszego problemu.

– MoŜe na jesieni by mi się udało... Mark objął ją i przyciągnął do 

siebie.

– A co byś powiedziała na przeniesienie się za dwa tygodnie?
Kayla spojrzała na niego podejrzliwie.
– Mówisz serio?
– Jak najbardziej. Nie mógłbym normalnie funkcjonować, gdybym 

musiał czekać na twoją przeprowadzkę do następnego roku 
akademickiego.

– Nie wierzę. A co się stało z ostroŜnym, stąpającym twardo po 

ziemi Markiem, który wszystko planuje z wyprzedzeniem i nie angaŜuje 
się w nic pochopnie?

– Przestraszył się. Jesteś najwaŜniejszą osobą, jaką kiedykolwiek 

poznałem. Chyba juŜ to wiedziałem, mając trzynaście lat, ale dopiero 
teraz, będąc tutaj, uzmysłowiłem to sobie tak wyraźnie. Przebywanie z 
tobą sprawiło, Ŝe przypomniałem sobie o marzeniach i nadziejach z 
dzieciństwa, o których zupełnie zapomniałem, pracując w wielkiej 
kancelarii prawniczej, mając na co dzień do czynienia z róŜnymi 
cholernie prestiŜowymi klientami...

Doszli do chatki i usiedli na werandzie.
– A czy nie to właśnie było twoim Ŝyciowym celem? Marzyłeś o 

prawie od dzieciństwa.

– Tak, ale od chwili, gdy zacząłem tam pracować, trochę się 

zmieniłem. Karyn zwróciła mi na to uwagę i miała rację... – zawiesił 
głos. – Zresztą okazuje się, Ŝe moja siostra miała w wielu kwestiach 
rację. Między innymi powiedziała mi, Ŝe stałem się lodowaty i cyniczny. 
Jeśli rzeczywiście tak było, to tylko dlatego, Ŝeby jakoś przetrwać.

– A nie myślałeś o tym, by kiedyś zmienić pracę?
– Owszem. Kto wie, moŜe jak skończysz studia będziemy mogli 

załoŜyć razem kancelarię? Wcale niekoniecznie w Waszyngtonie, ale 
raczej w jakimś małym miasteczku, gdzie będziemy stanowić część 
lokalnej społeczności i pomagać znajomym i sąsiadom rozwiązywać 
problemy prawne. Nie bralibyśmy Ŝadnych wielkich spraw, przy których 
dniami i nocami pracują całe sztaby prawników. Tylko my dwoje i moŜe 
jakaś asystentka. Oczywiście, kiedy załoŜymy rodzinę, będziemy musieli 
trochę inaczej wszystko zorganizować, ale mamy na to jeszcze czas.

– Widzę, Ŝe bardzo szczegółowo sobie wszystko zaplanowałeś.
– śebyś wiedziała. Przeanalizowałem róŜne moŜliwości, ale 

doszedłem do wniosku, Ŝe tylko jedna jest dobra... Ta, Ŝe zamieszkamy 
razem i pozwolisz się przekonać, by za mnie wyjść.

– JuŜ mnie przekonałeś, Mark, i to w chwili, gdy powiedziałeś, Ŝe 

jesteś we mnie zakochany. Teraz naleŜy tylko dopracować szczegóły.

Później tego wieczoru, kiedy juŜ wtuleni w siebie zasnęli, 

zadzwonił telefon. Mark podniósł słuchawkę.

– Halo? – rzekł zaspanym głosem.
– No, co tam słychać? – spytała radośnie Karyn.
Mark zapalił nocną lampkę.
– Jak to, co słychać? – spytał, muskając Kaylę po ręce, którą 

zarzuciła na jego biodro.

– Chciałam się dowiedzieć, czy dobrze się bawisz...
– Wspaniale! Bardzo tu pięknie. Nawet nie wiesz, co straciłaś. 

Strasznie potrzebowałem takiego wyjazdu. Wypocząłem, opaliłem się, 
spojrzałem na wiele spraw z nowej perspektywy. Jestem ci strasznie 
wdzięczny, bo pewnie sam bym się nie zmobilizował do wyjazdu.

Karyn przez długą chwilę się nie odzywała.
– I to wszystko robiłeś sam? – spytała w końcu. Kayla uniosła 

głowę, by móc zobaczyć twarz Marka. Na migi pokazał jej, by się nie 
odzywała.

– AleŜ skąd. W ośrodku jest masa ludzi. Chyba wszyscy 

przyjechali tu na święta.

Karyn znów zamilkła.
– No dobrze, dość tego – rzekła Karyn. – Powiedz mi tylko, 

proszę, czy Kayla dotarła na miejsce?

– Kto? – spytał niewinnym głosem. Wtedy Kayla nie była dłuŜej w 

stanie stłumić rozbawienia i głośno się roześmiała. Mark zawtórował jej.

– Ty kłamczuchu! – wykrzyknęła Karyn. – Mam szczerą nadzieję, 

Ŝ

e to Kayla.

– Właściwie nie wiem, co to za dziewczyna. Zastałem ją w chatce 

któregoś dnia i namówiłem ją, by została na parę dni. Poczekaj, dam jej 

słuchawkę.

– Cześć, Karyn – rzekła Kayla. – Byłam strasznie rozczarowana, 

Ŝ

e cię tu nie zastałam. Bardzo chciałam się z tobą zobaczyć. A właściwie 

dlaczego nie powiedziałaś mi, Ŝe nie przyjedziesz?

Karyn westchnęła.
– Bo miałam nadzieję, Ŝe jeśli spędzicie trochę czasu razem, to 

moŜe... A zresztą, nie ma to Ŝadnego znaczenia. Myślałam, Ŝe jak Mark 
cię zobaczy, to...

– Zapomni o Ŝyciu, które sobie ułoŜył w Waszyngtonie? – 

podpowiedziała Kayla.

– Mniej więcej – odparła Karyn. Wydawała się nieco 

rozczarowana. – No, ale przynajmniej mieliście okazję sobie 
porozmawiać po tylu latach.

– Oj, tak – rzekła Kayla z uśmiechem. – Świetnie było go 

zobaczyć, ale strasznie tęsknię za tobą.

– Ja teŜ! – wykrzyknęła Karyn. – I pomyśleć, Ŝe odmówiłam sobie 

tego wyjazdu tylko po to, byście moŜe... zdali sobie sprawę, Ŝe... ach, 
zresztą teraz to zupełnie nieistotne...

– śe jesteśmy w sobie zakochani? – podsunął Mark.
– No właśnie... – rzekła jego siostra. – Cholera jasna, tak sobie to 

wszystko wyobraziłam...

– No to moŜesz być z siebie dumna, bo ci się udało...
Zapadła cisza.
Po bardzo długiej chwili Karyn odezwała się ponownie.
– Czy mówisz to, co myślę? – spytała podejrzliwie.
– Tak, twoje swaty się udały – wyjaśnił Mark. – Teraz staramy się 

jakoś zaradzić temu, Ŝe mieszkamy na dwóch krańcach kontynentu i Ŝe 
Kayla studiuje.

– O rany! Nie nabierasz mnie? – wykrzyknęła, nie tłumiąc radości. 

– Naprawdę chcecie być razem?

– Jeśli pytasz o ślub, to owszem, planujemy go w najbliŜszej 

przyszłości, ale jeszcze musimy dokładnie ustalić, gdzie się odbędzie. 
Tak czy inaczej, wyjeŜdŜamy jutro. Kayla musi wracać do Oregonu na 
zajęcia, a ja muszę być w pracy. Mamy zobowiązania, ale staramy się coś 
zmienić tak, by móc być razem.

Słysząc tę wiadomość, Karyn rozpłakała się ze szczęścia.
– O BoŜe! Nawet nie wiecie, jak się cieszę! Kayla od tylu lat była 

jakby częścią naszej rodziny, a teraz będzie to naprawdę. Moglibyście się 
pobrać w Connecticut i wesele zrobić u rodziców. Mama oszalałaby z 
radości.

– Domyślam się – rzekł. – Słuchaj, Karyn, czy korzystając z tego, 

Ŝ

e pewnie jeszcze długo będziesz płakać, moŜemy iść z powrotem spać?

– Oj, spaliście? – Ale jak to? Oboje? Razem? To znaczy, Ŝe ty i 

Kayla...?

– Tak, Karyn. Mam nadzieję, Ŝe zebrałaś juŜ wszystkie niezbędne 

informacje... A teraz, proszę, daj nam pospać. Dobranoc – poŜegnał się z 
siostrą i spojrzał na Kaylę.

– Sprawia wraŜenie bardzo szczęśliwej – rzekła Kayla, nieco 

zdziwiona tak emocjonalną reakcją Karyn.

Mark zgasił światło, poprawił poduszki i wygodnie się rozłoŜył.
– Oczywiście, Ŝe jest szczęśliwa. Jej plan wypalił. Będzie 

opowiadać tę historię miesiącami, a moŜe nawet latami – rzekł, 
delikatnie przyciągając Kaylę do siebie, aŜ znalazła się na nim.

– Co robisz? – wyszeptała.
– Nic takiego. Ale skoro i tak nas obudziła, musimy się jakoś 

uśpić.

Podniósł ją na tyle, by móc językiem dotknąć jej piersi.
Kayla gwałtownie nabrała powietrza.
– W ten sposób na pewno szybko nie zasnę! – wyszeptała.
– MoŜe nie od razu – przyznał. Przesunął nieco biodra tak, Ŝe 

poczuła jego twardy członek między nogami.

W ciągu zaledwie paru razy nauczył ją, co lubi w łóŜku. Kayla 

była bardzo pilną uczennicą. Uklękła i usadowiła się na nim, delektując 
się jękami rozkoszy, jakie wydawał, gdy unosiła się, a następnie wolno 
obniŜała biodra. W końcu nie wytrzymał tych igraszek, chwycił ją za 
biodra i zaczął się w niej poruszać we własnym tempie.

Kayla nie potrafiła dotrzymać mu tempa, nie szczytując. Starała się 

jak najdłuŜej odwlec tę chwilę, ale gdy jej ciało rzucane było 
spazmatycznymi skurczami, on takŜe stracił nad sobą panowanie.

Kiedy wreszcie doszła do siebie, była gotowa pójść spać. Seks był 

wspaniały i doskonały na bezsenność. Zasypiała juŜ, gdy usłyszała głos 
Marka.

– Kayla?
– Słucham?
– Myślałem o jednej rzeczy.
– Za duŜo myślisz.
– Tak juŜ mam, nic na to nie poradzę. Słuchaj, czy stosujesz jakąś 

formę antykoncepcji?

To pytanie natychmiast ją obudziło.
– Nie, nigdy... po prostu nie musiałam.

– Tak teŜ myślałem.
– A co?
– Jak pewnie zauwaŜyłaś, nie zawsze pamiętałem o prezerwatywie, 

a to znaczy, Ŝe istnieje spore prawdopodobieństwo, Ŝe jesteś w ciąŜy.

Oczywiście, Ŝe nie przyszło jej to do głowy. Pomyślała o tym 

dopiero wtedy, gdy po raz pierwszy kochali się pod prysznicem.

– No to co? – zapytała.
– Nie martwisz się?
– A skąd. Dlaczego miałabym się martwić?
– A co myślisz?
– śe powinniśmy poczekać i zobaczyć. Jeśli rzeczywiście będę w 

ciąŜy, przeprowadzę się do Waszyngtonu szybciej, niŜ myślisz.

Przytulił ją do siebie.
– No to mam nadzieję, Ŝe jesteś w ciąŜy – rzekł, zatapiając twarz w 

jej włosach.

EPILOG

Lustrując wzrokiem zatłoczony hol Międzynarodowego Lotniska 

O’Hare, Megan namierzyła Kaylę, Gretę i jej małą córeczkę Lilly, 
siedzące we wnęce nieopodal wejścia.

– CzyŜby panie czekały na mnie? – zagadnęła je wesoło.
– O, jesteś! – powitała ją radośnie Kayla. – Właśnie zaczęłyśmy 

się zamartwiać, czy przypadkiem nie przegapiłaś swojego lotu.

– A potem przyszło nam do głowy, Ŝe moŜe skróciłaś swoją 

ś

wiąteczną eskapadę, Ŝeby jak najszybciej znaleźć się w domu – dodała 

Greta.

Megan usiadła przy stoliku naprzeciwko obu koleŜanek.
– Mój lot z Knoxville rzeczywiście opóźnił się trochę z powodu 

burzy – wyjaśniła im.

Dziewczyny roześmiały się. Wszystkie były w znacznie lepszych 

nastrojach niŜ przed ponad tygodniem.

– No to opowiadajcie o swoich świętach. Kayla, jak się miewa 

twoja przyjaciółka w St Croix? Jak potoczyły się sprawy w Houston, 
Greta?

– Zanosi się na to, Ŝe wuj Brodie będzie moim nowym tatusiem – 

ogłosiła Lilly i ziewając, wdrapała się na kolana Grety. – Będziemy 
mieszkać w prawdziwym forcie.

– Naprawdę? – zapytały jednocześnie Megan i Kayla, po czym 

oderwały wzrok od małej i skierowały go na jej matkę.

– Mów, Greta! – zaŜądała Kayla. Greta nie dała się prosić.
– Brat mojego zmarłego męŜa, Brodie, nauczył mnie, Ŝe miłość jest 

darem zbyt cennym, Ŝeby go odrzucić. Mamy więc zamiar pobrać się. 
Gdy tylko Lilly i ja spakujemy wszystko, natychmiast przyjedziemy do 
niego do Luizjany. On jest wojskowym w stopniu kapitana i został 
oddelegowany do szkolenia Ŝołnierzy w Fort Polk.

– Moje gratulacje – powiedziała Kayla i uśmiechnęła się 

promiennie.

Megan z całego serca przyłączyła się do gratulacji Kayli.
– Naprawdę podzielam waszą radość. – Gdy zauwaŜyła ten sam 

promienny wyraz szczęścia na twarzy Kayli, zapytała: – Czy ty teŜ masz 
w zanadrzu jakąś niespodziankę, Kayla?

– Faktycznie – śmiejąc się, przyznała Kayla. – Moja przyjaciółka 

nawet się nie pokazała na tej egzotycznej wyspie. Zamiast siebie 
przysłała swojego brata. Spryciara. Domyśliła się, Ŝe od dawna jestem 
zakochana w Marku, więc postanowiła wystąpić w roli swatki. No i 

udało się jej. Pobieramy się w czerwcu, tuŜ po mojej sesji. On pracuje w 
Dystrykcie Kolumbii, dlatego przenoszę się do Georgetown na semestr 
jesienny.

– W ten sposób twoja najlepsza przyjaciółka będzie teraz równieŜ 

twoją szwagierką – zauwaŜyła Megan. – To wspaniale!

– Wszystkiego najlepszego, Kayla – dorzuciła Greta. – No, ale co z 

tobą, Megan? Czy spędziłaś święta tak, jak chciałaś? W ciszy i 
samotności?

– Szczerze mówiąc, nie.
– Nie wystawiaj na próbę naszej cierpliwości – poprosiła Greta. – 

Powiedz, co się wydarzyło?

– Pewnie i ty teŜ kogoś spotkałaś – odgadła Kayla.
Megan uśmiechnęła się tajemniczo.
– Spotkałam absolutnie fantastycznego męŜczyznę. Ma na imię 

Lucas. Nie pozwolił mi rozczulać się nad sobą. Nalegał, Ŝebym spędziła 
normalne, tradycyjne święta, no i...

– Przeprowadzasz się do Tennessee, czy on przyjedzie do Illinois? 

– zainteresowała się Greta.

– Ja zamieszkam w Tennessee, gdy tylko zlikwiduję swoje 

mieszkanie – oznajmiła uszczęśliwiona Megan. – Lucas i ja planujemy 
się pobrać, gdy tylko wrócą moi rodzice z tej swojej egzotycznej 
wyprawy.

– Cudownie słyszeć, Ŝe i twoje sprawy ułoŜyły się tak dobrze, 

Megan – powiedziała Kayla.

– A ja się cieszę, Ŝe wszystkim nam się udało – dorzuciła Greta i 

zerknęła na zegarek. – Szkoda, Ŝe nie moŜemy zostać z wami dłuŜej, ale 
zaraz mamy samolot.

– Ja teŜ. – Megan sięgnęła po swoją torbę podróŜną.
– Dajcie mi wasze adresy – zaproponowała Greta. – Ja podam 

wam mój. Bardzo chciałabym, Ŝebyśmy pisywały do siebie i moŜe jeszcze 
nieraz się spotkały? Co wy na to?

– To wspaniały pomysł. – Megan wyciągnęła ze swojej torebki 

notesik i długopis. – Zapiszę wam mój nowy adres w Tennessee – 
powiedziała z dumą.

Po wymianie wszystkich adresów i solennym obiecaniu sobie 

nawzajem, Ŝe na pewno będą utrzymywały kontakt, uściskały się i 
pobiegły. KaŜda do swojego wyjścia.

Ich świąteczne wakacje okazały się stokroć lepsze, niŜ mogły to 

sobie wyobrazić. Czy był to uśmiech losu? Cenny prezent pod choinkę! 
PrzecieŜ kaŜda z nich znalazła swoją miłość, szczęście, no i... dwie nowe 

przyjaciółki. A wszystko dzięki temu, Ŝe zbuntowały się i postanowiły nie 
obchodzić w tym roku świąt BoŜego Narodzenia w sposób tradycyjny. 
Chciały uciec od rutyny, uciec w nieznane...

Ale tak naprawdę, to od czego uciekały? Czy tylko od świątecznej 

rutyny? Czy moŜe od nieciekawej, pozbawionej miłości, codzienności?