Promieniowanie nadfioletowe c.d.
UV-A stanowi ponad 95% energii całkowitego promieniowania nadfioletowego
Nie wywołuje prawie wcale odczynu rumieniowego skóry
Dociera najgłębiej w skórze bo do warstwy rozrodczej naskrórka w której powstaje melanina i okolice naczyń
krowionośnych
Melanina jest początkowo prawie bezbarwna, dopiero po przetransportowaniu przez melanosomy do
keratynocytów w warunkach wystarczających dostaw tlenu ulega utlenowaniu w skutek działania promieni UV-A i
uzyskuje barwę brunatną. Pod wpływem promieniowania UV-A mogą występować reakcje fototoksyczne i
fotoalergiczne. W przypadku występowania w skórze lub we krwi związków chemicznych będących składnikami
środków kosmetcznych lub leków, np. eozyna, trypoflawina, barwniki akredynowe, wazelina kosmetyczna.
Wpływ promieniowania UV-A na organizm
Nie przenika przez naskórek, jednak przez krew w naczyniach krwionośnych oddziałuje wyraźnie na układ
kriwotwórczy i przemianę materii. Nawet w niewielkich dawkach wywołuje odczyn rumieniowy w skórze po
różnych okresach utajenia zależnych od dawek bowiem uwalnia z magazynów skóry histaminę rozszerzającą silnie
naczynia krwionośne, przede wszystkim włosowate.
Promieniowanie UV - B wywołuje melanogenezę, czyli powoduje bezpośrednie tworzenie barwnika skóry poprzez
przekształcenie i DOPA - OKSYDAZY w tyrozynę, która z kolei powoduje w melanocytach utlenienie DOPA do
melaniny. Po ok 2 -3 dniach występuje widoczne zbrązowienie skóry w skutek powstania nowej melaniny i
melanocytów.
Promienie UV - B powodują więc powolny rozwój opalenizny. Przedawkowanie powoduje poparzenie słoneczne.
Promieniowanie UV - B zapoczątkowuje syntezę witaminy D3. Pod jego wpływem z 7 - dehydrocholesterolu
występującego w skórze powstaje prowitamina a z niej po dalszych przekształceniach w wątrobie i nerkach
CHOLE - KALCYFEROL. Obtymalne stężenie witaminy D3 występuje po 25 minutach nasłonecznienia 2 razy w
tygodniu. Niedobór witaminy D3 powoduje u dzieci krzywicę.
Wpływ promieniowania UV - B na organizm
W normalnych warunkach nie dociera ono do powierzchni Ziemi. Wywiera silniejsze działąnie fotochemiczne i
cechuje się najbardziej szkodliwym działaniem biologicznym. Wywiera silne działanie bakteriobójcze. Jest
wytwarzane przez specjalne lampy stosowane wyłącznie do wyjaławiania pomieszczeń zabiegowych, służby
zdrowia, różnego rodzaju sprzętu i wody w basenach kąpielowych. Intensywność rumienia fotochemicznego zależy
od:
-
Długości fali promieniowania nadfioletowego
-
Intensywności emisji źródła promieniowania
-
Czasu napromieniowania
-
Odległości skóry od źródła promieniowania, ponieważ natężenie promieniowania maleje z kwadratem zwiększania
odległości
-
Wrażliwości skóry, która zależy głównie od grubości naskórka stanowiącego przeszkodę w przenikaniu promieni
nadfioletowych a także okolicy ciała.
-
Wrażliwości osobniczej zależnej od grubości naskórka stanowiącego przeszkodę w przenikaniu promieni
nadfioletowych a także okolicy ciała.
-
Zależnej od karnacji skóry i wieku
Wpływ promieniowania UV - C
Bruneci są b ardziej odporni niż rudzi i blondyni. Dzieci bardziej narażone niż dorośli.
W wyniku pochłonięcia energi promieniowania nadfioletowego przez białko komórek warstwy kolczystej
naskórka dochodzi do jego denaturacji a w następstwie do uszkodzenia tych komórek.
I okres:
Z uszkodzonych komórek wydzielają się związki wykazujące właściwości rozszerzenia naczyń krwionośnych. Z
pośród nich najważniejszą rolę odgrywa histamina, która w wyniku reakcji fotochemicznej powstaje z
aminokwasu - Chistydyny. Związki te przenikają do skóry właściwej, gdzie powodują rozszerzenie i zwężenie
przepuszczalności naczyń włosowatych skóry właściwej. Zwiększenie przepuszczalności naczyń prowadzi do
przejścia osocza do rpzestrzeni międzykomórkowych naskórka i skóry właściwej powodując obrzęk. W
wypadku nagromadzenia się płynu przesiękowego między warstwami naskórka powstają pęcherze
wypełnione płynem surowiczym. Bardzo duże dawki promienia nadfioletowego przekraczające próg
tolerancji skóry mogą powodować nieodwracalne uszkodzenia komórek naskórka a nawet skóry właściwej,
co w następstwie prowadzi do ich martwicy.
II okres:
Okresem utajenia (czas od chwili ekspozycji na promieniowanie UV do wystąpienia pierwszych objawów). W
okresie tym w wyniku reakcji fotochemicznych wytwarzają się substancje, które następnie ulegają wolnemu
wydzielaniu z komórek i osiągają najwyższe stężenie w fazie maksymalnego nasilenia rumienia. Okres trwania
utajenia zależy od wielu czynników, głównie jednak od dawki odległości fali promieniowania nadfioletowego oraz
wrażliwości osobniczej.
Okres utajenia trwający od 1 do 6 godzin, następnie okres narastania rumienia obejmuje czas od wystąpienia
pierwszych objawów, rozszerzenia naczyń krwionośnych do osiągnięcia maksymalnego nasilenia rumienia,
które występuje w 6 do 24 godzin od ekspozycji w zależności od dawki promieniowania nadfioletowego.
Rumień fotochemiczny - fazy:
Okresy powstania rumienia fotochemicznego
Na bank będzie UV - A!
18 października 2012
13:52
Fizykoterapia ćwiczenia 18.X Page 1
