Alfred de Musset (1810-1857) - francuski poeta i pisarz epoki romantyzmu. 

Był  synem  Wiktora  de  Musseta  (Victor-Donatien  de  Musset-Pathay),  wydawcy  dzieł 

Rousseau.  Od  17  roku  życia  związany  był  z  grupą  artystyczną  Charlesa  Nodiera.  W  wieku 
dziewiętnastu lat (1829) opublikował pierwsze utwory z tomu Contes d'Espagne et d'Italie (wydanie 
całości - styczeń 1830 r.). Po 1833 współpracował z pismem Revue des deux mondes. W 1852 został 
członkiem Akademii. Związany był najpierw z francuską pisarką i znaną skandalistką – George Sand 
(późniejszą kochanką Fryderyka Chopina), następnie z aktorką żydowskiego pochodzenia, znaną jako 
Rachela  (związała  się  później  z  Aleksandrem  Colonną-Walewskim,  synem  Napoleona  Bonaparte 
i Marii Walewskiej). 
Twórczość:  
Powieści: 



 

Spowiedź dziecięcia wieku, (1836, wyd. polskie 1880) 

Poezje: 



  Noce, (1835–1837) napisane po zerwaniu związku uczuciowego z George Sand 

Dzieła dramatyczne: 



  Noc wenecka (1830) 



  Andrea del Sarto (1833, wyd. polskie 1880) 



  Lorenzaccio (1834) 



  Kaprysy Marianny (1833) 



 

Nie igra się z miłością (1834) 



 

Świecznik (1835) 



  Nie trzeba się zarzekać (1836) 



 

Drzwi muszą być otwarte lub zamknięte (1847) 

Inne: 



 

Opowieści hiszpańskie i włoskie (1828) 

Chociaż  sztuki  Musseta  były  w  większości  niedoceniane  za  jego  życia,  od  początku  XX 

wieku są z powodzeniem grane na wielu scenach świata. Alfred de Musset wcielał w życie postawę 
artystyczną,  jaką  był  dandyzm  (wyszukana,  często  przesadna,  elegancja  w  sposobie  bycia  i 
zachowaniu.  Charakteryzuje  się  szczegółową  dbałością  o  strój  i  nienaganne  maniery,  kurtuazją, 
nonszalancją  i  ekstrawagancją.).  Wykazywał  zdolności  w  sztukach  plastycznych,  stąd  też  nie  był 
pewien, jaką drogę w sztuce ma obrać. 

Bohater powieści 
Bohater  powieści,  19-letni  Oktaw,  to  człowiek  nieprzystosowany,  dręczony  wewnętrznym 

niepokojem,  który  niszczy  szczęście  swoje  i  swojej  ukochanej  ciągłymi  podejrzeniami 
i niezadowoleniem. Po zawodzie miłosnym próbuje odnaleźć spokój i szczęście w ramionach starszej 
od  siebie,  wiodącej  skromne  życie  na  wsi,  Brygidy.  Pomimo  zapewnień  kobiety  o  jej  przywiązaniu 
i uczuciu Oktaw pozostający we władaniu swojego „złego ducha” nie potrafi uwolnić się z podejrzeń 
i zazdrości.  By  oszczędzić  Brygidzie  bólu,  decyduje  się  na  zerwanie  mając  świadomość,  że  w  ten 
sposób ustępuje miejsca rywalowi. Pomimo trwającej miłości kochankowie rozstają się na zawsze. 

Kontekst biograficzny 
Opowieść  głównego  bohatera  Spowiedzi  dziecięcia  wieku  przypomina  dzieje  miłości 

Musseta i George Sand, którzy nie byli dobraną parą. Sand rozpierał temperament polityczny: śledziła 
ruchy  demokratyczne  w  całej  Europie  i  żyła  wyczekiwaniem  potężnej  społecznej  rewolucji.  Jej 
wybrańca natomiast, wielka polityka w ogóle nie interesowała. Wolał zagłębiać się w niuanse miłości. 
Moja szklanka nie jest duża, ale piję z własnej szklanki - mawiał do tych przyjaciół, którzy zarzucali 
mu  zamianę  wielkiego  tematu  historycznego  na  drobne  kwestie  miłosne.  Niestety,  te  jego 
zainteresowania  nie  znalazły  zrozumienia  ani  u  George  Sand,  ani  u  krytyków.  Pisarka  doprowadziła 

do rozpadu ich związku. Dla Musseta był to cios, z którego nie podniósł się już do końca życia. Ze 
swym  bólem  usiłował  się  uporać,  pisząc  powieść  Spowiedź  dziecięcia  wieku,  na  kartach  której  na 
przemian wynosi swoją kochankę na piedestał lub obrzuca błotem. 

Choroba wieku 
Dziejom  miłości  romantycznej  w  swej  Spowiedzi  dziecięcia  wieku  Musset  nadał 

w obszernym  wstępie  charakter  szerszy,  czyniąc  z  niej  symbol  stanu  ducha  młodej  generacji  z  lat 
trzydziestych  XIX  wieku.  Generację  tę  dręczy  nowa  forma  choroby  wieku,  zrodzona  z  poczucia 
pustki, jaka wytworzyła się po wspaniałej epoce napoleońskiej. 

Marzenia  o  wielkości,  które  tak  łatwo  realizowały  się  w  zwycięskich  bitwach,  w  okresie 

ponapoleońskim  stały  się  bezprzedmiotowe.  Rodzi  się  więc  zniechęcenie,  rozgoryczenie  i  poczucie 
niedosytu. 

Typ powieści 
Spowiedź  dziecięcia  wieku  to  powieść  romantyczna  w  formie  tytułowej  „spowiedzi” 

dziecięcia  wieku,  dręczonego  chorobą  wieku,  w  której  opowieść  głównego  bohatera  kryje  w  sobie 
m.in.  miłosne  rozliczenia  z  przeszłością  samego  autora.  W  tych  miłosnych  rozliczeniach  udało  się 
jednak  Mussetowi  zachować  unikatowe  połączenie  fantazji,  ironicznego  żartu  i  melancholii.  Nuta 
szczerego  liryzmu  oraz  umiejętność  tworzenia  nastroju  –  od  wiejskiej  idylli  do  ekstatycznej  miłości 
i od  melancholii  do  patetycznego  buntu  i  rozpaczy  –  nadają  powieści  Musetta  specyficzny, 
niepowtarzalny i jemu tylko właściwy urok.