Monter_sieci_komunalnych_713[03]_Z4_05

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI

NARODOWEJ

Anna Gołębiowska

Montaż i instalacja węzła cieplnego 713[03].Z4.05

Poradnik dla ucznia

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2006

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

2. Wymagania wstępne

3. Cele kształcenia

4. Materiał nauczania

4.1. Przepisy bhp i ochrony ppoż. przy montażu węzła cieplnego

4.1.1. Materiał nauczania

4.1.2. Pytania sprawdzające

4.1.3. Ćwiczenia

4.1.4. Sprawdzian postępów

4.2. Rodzaje węzłów cieplnych

4.2.1. Materiał nauczania

4.2.2. Pytania sprawdzające

4.2.3. Ćwiczenia

4.2.4. Sprawdzian postępów

4.3. Wyposażenie węzłów ciepłowniczych

4.3.1. Materiał nauczania

4.3.2. Pytania sprawdzające

4.3.3. Ćwiczenia

4.3.4. Sprawdzian postępów

4.4. Kompaktowe węzły cieplne i ich instalacja

4.4.1. Materiał nauczania

4.4.2. Pytania sprawdzające

4.4.3. Ćwiczenia

4.4.4. Sprawdzian postępów

4.5. Aparatura kontrolno- pomiarowa i automatyka stosowana w węzłach cieplnych

4.5.1. Materiał nauczania

4.5.2. Pytania sprawdzające

4.5.3. Ćwiczenia

4.5.4. Sprawdzian postępów

4.6. Próba szczelności, uruchomienie i rozruch węzła cieplnego

4.6.1. Materiał nauczania

4.6.2. Pytania sprawdzające

4.6.3. Ćwiczenia

4.6.4. Sprawdzian postępów

4.7. Eksploatacja węzła cieplnego

4.7.1. Materiał nauczania

4.7.2. Pytania sprawdzające

4.7.3. Ćwiczenia

4.7.4. Sprawdzian postępów

5. Sprawdzian osiągnięć

6. Literatura

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Poradnik jest obudową dydaktyczną będzie Ci pomocny w przyswajaniu wiedzy

o zasadach montażu przewodów i uzbrojenia sieci cieplnej.

W poradniku zamieszczono:

−

Wymagania wstępne, stanowiące wykaz niezbędnych wiadomości i umiejętności, które
powinieneś mieć opanowane, aby przystąpić do realizacji tej jednostki modułowej,

−

Cele kształcenia jednostki modułowej, czyli wiadomości i umiejętności, jakie
ukształtujesz podczas pracy z poradnikiem,

−

Materiał nauczania, który obejmuje niezbędne wiadomości teoretyczne umożliwiające
samodzielne przygotowanie się do wykonania ćwiczeń i zaliczenia sprawdzianów. Chcąc
dobrze przygotować się do ćwiczeń wykorzystaj oprócz poradnika wskazaną literaturę
oraz inne źródła informacji,

−

Zestaw pytań, który umożliwi Ci sprawdzenie opanowania podanego materiału
nauczania,

−

Ćwiczenia, dzięki którym będziesz mógł zweryfikować swoje wiadomości teoretyczne
i ukształtować umiejętności praktyczne,

−

Sprawdzian  postępów,  dzięki  któremu  określisz  zakres  posiadanej  wiedzy.  Zaliczenie
tego  sprawdzianu  z  wynikiem  pozytywnym  potwierdzi  Twoją  wiedzę  i  umiejętności
z zakresu  jednostki  modułowej.  Wynik  negatywny  jest  wskazaniem  do  powtórzenia
materiału nauczania i poprawienia umiejętności z pomocą nauczyciela,

−

Sprawdzian osiągnięć stanowiący przykładowy zestaw pytań testowych, dzięki któremu
sprawdzisz czy opanowałeś materiał w stopniu umożliwiającym zaliczenie całej jednostki
modułowej,

−

Wykaz literatury uzupełniającej.

Jeżeli masz trudności ze zrozumieniem materiału nauczania lub ćwiczenia, to poproś

nauczyciela lub instruktora o wyjaśnienie i ewentualne sprawdzenie, czy dobrze wykonujesz
daną czynność.

Jednostka modułowa: „Montaż i instalacja węzła cieplnego”, której treści teraz poznasz

jest jedną z koniecznych do zapoznania się z technologią montażu sieci cieplnych – schemat 1.

Bezpieczeństwo i higiena pracy

W czasie pobytu na stanowisku do ćwiczeń musisz przestrzegać regulaminów,

przepisów bhp oraz instrukcji przeciwpożarowych, wynikających z rodzaju wykonywanych
prac. Przepisy te poznasz podczas trwania nauki.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Schemat układu jednostki modułowej

713[03].Z1/2/3/4.03

Montaż rurociągów stalowych

Moduł 713[03].Z4

Technologia montażu sieci cieplnych

713[03].Z1/2/3/4.01

Prace przygotowawczo-zakończeniowe przy

montażu rurociągów

713[03].Z1/2/3/4.02

Montaż instalacji z rur stalowych

713[03].Z4.05

Montaż i instalacja węzła cieplnego

713[03].Z1/2/3/4.04

Montaż sieci cieplnej

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:

−

posługiwać się podstawowymi pojęciami z zakresu budownictwa,

−

posługiwać się dokumentacją techniczną,

−

rozróżniać materiały budowlane,

−

rozróżniać sieci komunalne,

−

wykonywać roboty przygotowawczo-zakończeniowe przy montażu sieci komunalnych,

−

wykonywać połączenia rur stalowych i z tworzyw sztucznych,

−

dobierać sprzęt, narzędzia i materiały do wykonania prac przygotowawczo-
zakończeniowych oraz do wykonania montażu połączeń rur stalowych i z tworzyw
sztucznych,

−

organizować stanowisko pracy zgodnie z wymogami ergonomii,

−

przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz
ochrony środowiska,

−

korzystać z różnych źródeł informacji,

−

współpracować w grupie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:

−

zastosować przepisy bhp i ochrony ppoż. przy montażu węzła cieplnego,

−

przygotować materiały potrzebne do montażu lub instalacji węzła cieplnego,

−

ocenić stan techniczny elementów węzła cieplnego przygotowanych do montażu,

−

dobrać narzędzia i sprzęt potrzebny do montażu lub instalacji węzła cieplnego oraz
przyrządy kontrolno- pomiarowe,

−

dobrać środki do transportu elementów węzła cieplnego na miejsce montażu,

−

przetransportować elementy węzła cieplnego na miejsce montażu,

−

ustalić kolejność montażu elementów węzła cieplnego,

−

wyznaczyć miejsca montażu poszczególnych elementów węzła cieplnego,

−

zamontować urządzenia węzła cieplnego,

−

zainstalować kompaktowe węzły cieplne,

−

zamontować osprzęt węzła cieplnego,

−

zainstalować aparaturę kontrolno- pomiarową, zabezpieczającą i elementy automatyki
w urządzeniach węzła cieplnego,

−

wykonać podłączenie węzła cieplnego do sieci cieplnej i instalacji c.o.

−

przeprowadzić próbę ciśnienia elementów węzła cieplnego po wykonaniu montażu,

−

dokonać regulacji i nastawy zamontowanych urządzeń węzła cieplnego,

−

dokonać uruchomienia i rozruchu węzła cieplnego,

−

zastosować wymagania zawarte w instrukcji montażu urządzeń stosowanych w węźle
cieplnym

−

usunąć usterki powstałe podczas montażu węzła cieplnego

−

skontrolować pracę urządzeń węzła cieplnego

−

skontrolować urządzenia pomiarowe i dokonać odczytu,

−

zlokalizować awarie eksploatacyjnych węzłów cieplnych,

−

usunąć awarie eksploatacyjne węzłów cieplnych,

−

wykonać konserwację urządzeń węzła cieplnego,

−

wykonać obmiar wykonanych robót,

−

wykorzystać budowlaną dokumentację techniczną.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. MATERIAŁ NAUCZANIA

4.1. Przepisy bhp i ochrony ppoż. przy montażu węzła cieplnego.

4.1.1. Materiał nauczania

Każdy pracownik zobowiązany jest przez rozpoczęciem pracy do zapoznania się

z regulaminem pracy, obowiązującymi przepisami bhp i do przestrzegania tych przepisów.
Obowiązkiem każdego pracownika jest:
–

sprawdzić urządzenia oraz używany sprzęt ochrony osobistej przed rozpoczęciem pracy,

–

utrzymywać należyty porządek na swoim stanowisku pracy oraz dbać o powierzone
narzędzia i maszyny,

–

stosować środki ochrony zdrowia, a także używać przydzielonych środków ochrony
indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego zgodnie z ich przeznaczeniem, poddawać
się wstępnym, okresowym i kontrolnym oraz innym zleconym badaniom lekarskim
i stosować się do wskazań lekarskich,

–

niezwłocznie zawiadomić przełożonego o zauważonym w zakładzie pracy wypadku albo
zagrożenia życia lub zdrowia oraz ostrzec współpracowników, a także inne osoby
znajdujące się w rejonie zagrożenia o grożącym niebezpieczeństwie,

–

udzielić jak najdalej idącej pomocy poszkodowanemu współtowarzyszowi pracy
i zawiadomić natychmiast przełożonego,

–

przed rozpoczęciem pracy ułożyć i przygotować na stanowisku roboczym wszelkie
potrzebne materiały i narzędzia, których powinno być tylko tyle, ile ich potrzeba
w jednym dniu lub do wykonania określonej czynności,

–

materiały należy zamocować w urządzeniach obróbczych na takiej wysokości i w takiej
pozycji, żeby wysiłek fizyczny pracownika był jak najmniejszy,

–

narzędzia i przyrządy pomiarowe powinny się znajdować w oddzielnych skrzynkach,

–

materiały nie powinny być pomieszane z wyrobami gotowymi,

–

wszystkie ruchome części maszyn i urządzeń powinny być należycie zabezpieczone,

–

kucie otworów musi być wykonywane od podłogi w kierunku sufitu,

–

każdy przebity otwór należy natychmiast zabezpieczyć,

–

do pracy powyżej zasięgu rąk pracownika należy stosować odpowiednie pomosty
i rusztowania,

–

na rusztowaniach i pomostach nie wolno pozostawić żadnych narzędzi oraz gromadzić
zbędnych materiałów,

–

przed użyciem urządzenia dźwigowego należy sprawdzić stan lin, łańcuchów i urządzeń
hamujących,

–

liny konopne, choćby nieznacznie uszkodzone lub przechowywane w wilgotnym miejscu
należy poddać próbie wytrzymałości,

–

rury podnoszone na haku należy zabezpieczyć przed przesunięciem w uchwytach
i ześlizgnięciem się z haka,

–

dźwigi, wózki należy zaopatrzyć w napisy wskazujące najwyższe dopuszczalne
obciążenie- obciążeń tych nie wolno przekraczać,

–

wszystkie prace zespołowe przy transporcie ręcznym powinny być kierowane przez
odpowiednio przeszkolonych pracowników,

–

podczas prób przewodów ciepłowniczych i uzbrojenia nie wolno dokonywać
jakichkolwiek napraw urządzeń znajdujących się pod ciśnieniem,

–

zabrania się zdejmowania osłon z silników i sprzęgieł pomp obiegowych,

–

obciążanie zaworów bezpieczeństwa dodatkowymi ciężarami lub przesuwanie ciężarków
poza miejsce zaznaczone jest zabronione[5, s.277-280].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.1.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jakie są obowiązki pracownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy?
2.  Jakie czynności na stanowisku należy wykonać przed rozpoczęciem pracy?
3.  Jakich zasad bhp należy przestrzegać podczas transportu przewodów i urządzeń węzła

cieplnego?

4. Jakich zasad bhp należy przestrzegać podczas montażu przewodów i urządzeń węzła

cieplnego?

4.1.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Określ zasady bhp, jakich trzeba przestrzegać przy organizacji stanowiska pracy do

montażu elementów węzła cieplnego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się za przepisami bhp przy organizowaniu stanowiska pracy do montażu

elementów węzła cieplnego,

2) obejrzeć film, zdjęcia przedstawiające stosowanie przepisów bhp przy organizacji

stanowiska pracy,

3) przeanalizować uzyskane informacje,
4) zapisać wnioski w zeszycie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

przepisy bhp,

–

film przedstawiający organizację stanowiska pracy zgodnie z przepisami bhp,

–

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 2

Określ skutki nieprzestrzegania przepisów bhp i ochrony ppoż. Przy montażu elementów

węzła cieplnego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z przepisami dotyczącymi bhp oraz ppoż. dotyczącymi prac przy montażu

i instalacji elementów węzła cieplnego,

2) obejrzeć film, zdjęcia lub ilustracje przedstawiające przebieg prac przy montażu węzła

cieplnego i stosowanie przepisów bhp i ppoż.,

3) określić skutki nieprzestrzegania przepisów bhp i ppoż. przy montażu elementów węzła

cieplnego,

4) wskazać konieczność stosowania przepisów bhp i ppoż.,
5) zapisać wnioski w zeszycie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

film przedstawiający montaż i instalację węzła cieplnego,

–

zdjęcia lub ilustracje przedstawiające montaż węzła cieplnego,

–

literatura z rozdziału 6.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.1.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) scharakteryzować obowiązki pracownika w zakresie bhp i ppoż.?

2) podać przepisy bhp i ppoż. związane z organizacją stanowiska

pracy przy montażu węzła cieplnego?

3) podać przepisy bhp i ppoż. związane z montażem węzła cieplnego? ¨

4) podać przepisy bhp i ppoż. przy montażu węzła cieplnego?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2. Rodzaje węzłów cieplnych

4.2.1. Materiał nauczania

Nośnik ciepła jest doprowadzony do instalacji w budynku siecią ciepłowniczą. Tu musi

on być rozdzielony do poszczególnych odbiorników: centralnego ogrzewania, wymienników
ciepła,  nagrzewnic  wentylacyjnych  lub  instalacji  technologicznych  (w  zakładach
przemysłowych).  Odbiorniki  są  na  ogół  przystosowane  do  innych  wartości  temperatury
i ciśnienia  nośnika  ciepła  niż  te,  które  ma  nośnik  w  sieci.  Miejscem,  w  którym  następuje
ostateczne  przygotowanie  nośnika  ciepła  na  potrzeby  odbiorców,  jest  węzeł  ciepłowniczy.

Łączy on sieć ciepłowniczą z instalacją u odbiorcy ciepła.

Węzeł ciepłowniczy jest to zespół urządzeń służących do:

–

przekazywania ciepła w sieci ciepłowniczej do poszczególnych odbiorników ciepła
w budynku,

–

zmiany wartości parametrów (temperatury i ciśnienia) nośnika ciepła,

–

pomiaru i regulacji tych parametrów oraz strumienia nośnika ciepła, ewentualnej
rejestracji wymienionych wielkości,

–

zabezpieczenia instalacji przed niedopuszczalnym wzrostem ciśnienia i temperatury.

Węzeł ciepłowniczy może znajdować się w odrębnym pomieszczeniu (budynku) lub

w wydzielonej jego części [2, s. 212].

Rys. 1 Klasyfikacja węzłów ciepłowniczych [2, s. 213]

Do instalacji centralnego ogrzewania wodnego stosuje się: węzły ciepłownicze

bezpośrednie, w których woda sieciowa i woda instalacyjna nie są oddzielone. Rozróżnia się
tu trzy rodzaje węzłów:
–

węzeł bezpośredniego zasilania B, w którym woda sieciowa wpływa bezpośrednio z sieci
do instalacji wewnętrznej centralnego ogrzewania, a jej parametry, tj. ciśnienie
i temperatura, są takie same jak w sieci,

–

węzeł zmieszania pompowego P, w którym zmiana parametrów wody następuje za
pośrednictwem pompy mieszającej,

–

węzeł hydroelewatorowy H (strumieniowy), w którym zmiana parametrów wody
następuje za pośrednictwem pompy strumieniowej;

–

węzły ciepłownicze pośrednie- węzły ciepłownicze wymiennikowe W, w których
przetwarzanie parametrów nośnika ciepła następuje w wymienniku ciepła [2, s. 213].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Węzły ciepłownicze mogą być wykonywane jako: indywidualne – usytuowane w każdym

budynku, grupowe – oddzielnie stojące budynki, w których zgrupowane są urządzenia do
przetwarzania ciepła dostarczanego do instalacji c.o. i c.w.u., skąd nośnik ciepła o obniżonych
parametrach jest przesyłany do kilku lub kilkunastu budynków [4, s. 313].

Węzeł bezpośredniego zasilania B

Rys. 2. Węzeł bezpośredni c.o. [4. s. 314]

Połączenie sieci ciepłowniczej z węzłem rozpoczyna się zaworami odcinającymi na

zasileniu  z sieci  (zawór  1)  i  na  powrocie  do sieci  (zawór  2).  Zaworami  odcinającymi  można
zamknąć dopływ  nośnika ciepła do węzła ciepłowniczego podczas przerw eksploatacyjnych,
awarii  itd.  Aby  umożliwić  przepływ  wody  w  sieci  podczas  odcięcia  przepływu  przez  węzeł
stosuje  się  tzw.  złącza  obiegowe.  Podczas  pracy  węzła,  zawór  na  złączu  jest  zamknięty.
Z chwilą  zamknięcia  zaworów  1 i 2  otwiera  się  zawór  3  i  nośnik  ciepła  przepływa  przez
złącze  obiegowe.  Każdy  węzeł  jest  wyposażony  w  manometry  do  pomiaru  ciśnienia  na
zasileniu i powrocie sieci ciepłowniczej oraz instalacji c.o. i termometry. Odmulacz służy do
zatrzymywania  zanieczyszczeń.  Kryza  dławiąca  służy  do  redukowania  ciśnienia  panującego
w  sieci  do  ciśnienia  wymaganego  w  instalacji  c.o.,  a kryza  pomiarowa  –  do  ewentualnego
pomiaru  spadku  ciśnienia  w  węźle.  Zawór  bezpieczeństwa  chroni  instalację  c.o.  przed
wzrostem  ciśnienia  ponad  wartość  dopuszczalną.  Na  schemacie  węzła  pokazany  jest  także
zawór  regulacyjny,  którego  otwarcie  jest  regulowane  temperaturą  powietrza  zewnętrznego.
Przed zaworem umieszczono filtr siatkowy [4, s. 313].

W węźle tego typu, nośnik ciepła wpływa bezpośrednio do instalacji wewnętrznej c.o.,

a jego  parametry,  tj.  ciśnienie  i  temperatura,  nie  zmieniają  się  i  są  takie  jak  w  sieci.
W związku  z  tym  węzły  te  mają  dość  ograniczone  zastosowanie.  Nadają  się  tylko  do
budynków,  gdzie  instalacja  może  mieć  parametry  takie  jak  sieć  ciepłownicza.  Do  sieci
o wysokich parametrach mogą być podłączane w ten sposób budynki, w których instalacje są
wytrzymałe  na  zwiększone  ciśnienie.  Węzły  bezpośrednie  nadają  się  również  do  zasilania
budynków przemysłowych w ciepło technologiczne.

Węzeł hydroelewatorowy jest rodzajem węzła bezpośredniego zasilania instalacji c.o.

W węźle tym następuje zmiana parametrów nośnika ciepła, tzn. pewna redukcja ciśnienia
oraz zmiana temperatury. Węzły tego typu obecnie nie są stosowane.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 3. Węzeł hydroelewatorowy c.o. [4, s. 314]

Węzeł zmieszania pompowego P

Pompy mieszające wymuszają obieg nośnika ciepła w instalacji c.o. oraz obniżają

temperaturę  wody  zasilającej  z  sieci.  Obniżenie  temperatury  wody  następuje  w  wyniku
mieszania  w  określonym  stosunku  do  wody  sieciowej  i  wody  powracającej  z  instalacji  c.o.
Usytuowanie  pomp  mieszających  (zasilenie  lub  powrót  instalacji)  zależy  od  ciśnienia,  jakie
ma być wytworzone w instalacji c.o.

Rys. 4. Węzeł zamieszania pompowego [4, s. 314]

Węzły wymiennikowe W są węzłami pośredniego zasilania. Woda sieciowa i woda

w instalacji c.o. znajdują się w odrębnych obiegach. Odpowiednia temperaturę nośnika ciepła
uzyskuje się w wymienniku ciepła, gdzie woda sieciowa przekazuje ciepło wodzie
ogrzewanej, krążącej w instalacji c.o. Zaletami węzłów wymiennikowych są:
–

uniezależnienie ciśnienia w instalacji c.o. od ciśnienia panującego w sieci ciepłowniczej,

–

zmniejszenie ubytków uzdatnionej wody sieciowej [4, s. 313÷315].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 5. Węzeł wymiennikowy [4, s. 315]

Węzły ciepłownicze dla instalacji ciepłej wody użytkowej mogą być tylko pośrednie

– wymiennikowe. W zależności od połączenia ich z siecią ciepłowniczą rozróżnia się:
–

węzeł ciepłowniczy jednostopniowy, szeregowy – węzeł ciepłowniczy z wymiennikiem
ciepła do przygotowania ciepłej wody użytkowej, którego zasilanie i powrót włączone są
do przewodu zasilającego sieci ciepłownicze;

–

węzeł ciepłowniczy jednostopniowy, równoległy – węzeł ciepłowniczy z wymiennikiem
ciepła do przygotowania ciepłej wody użytkowej, którego zasilanie jest włączone do
przewodu zasilającego, a powrót– do przewodu powrotnego sieci ciepłowniczej;

–

węzeł ciepłowniczy dwustopniowy, szeregowy – węzeł ciepłowniczy z wymiennikiem
ciepła do przygotowania ciepłej wody użytkowej, w którym I stopień wymiennika ciepła
jest włączony szeregowo do przewodu zasilającego z sieci ciepłowniczej;

–

węzeł  ciepłowniczy  dwustopniowy,  szeregowo-równoległy  –  węzeł  ciepłowniczy
z wymiennikiem  ciepła  do  przygotowania  ciepłej  wody  użytkowej,  w  którym  I  stopień
wymiennika  jest  włączony  szeregowo  do  przewodu  powrotnego  do  sieci  ciepłowniczej,
a II stopień – równolegle [2, s. 214].

4.2.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczenia.

1.  Jakie zadania spełniają węzły cieplne?
2.  Jakie znasz rodzaje węzłów cieplnych?
3.  Jaka jest różnica między węzłem bezpośrednim i pośrednim?
4.  Jaka jest zasada pracy węzła wymiennikowego?
5.  Jaka jest zasada pracy węzła bezpośredniego?
6.  Jakie dzielimy węzły c.w.u. w zależności od połączenia ich z siecią cieplną?
7.  Jaka jest różnica między węzłem c.w.u. jednostopniowym i dwustopniowym?
8.  W jaki sposób włączone są wymienniki c.w.u. w węźle dwustopniowym szeregowym?
9.  W  jaki  sposób  włączone  są  wymienniki  c.w.u.  w  węźle  dwustopniowym  szeregowo-

-równoległym?

4.2.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Posługując się modelem lub schematem przedstaw zasadę działania węzła cieplnego

wymiennikowego (pośredniego).

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia.

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z rodzajami węzłów cieplnych i ich charakterystyką,
2) przeanalizować wyposażenie węzła pośredniego posługując się modelem, rysunkami lub

zdjęciami,

3) obejrzeć film przedstawiający zasadę pracy węzła wymiennikowego,
4) określić zasadę działania węzła wymiennikowego – sposób przetwarzania parametrów

nośnika ciepła,

5) zapisać wyniki swoich spostrzeżeń w zeszycie,
6) zaprezentować efekty swojej pracy w grupie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

model węzła wymiennikowego,

–

rysunki i film przedstawiające wyposażenie i zasadę pracy węzła wymiennikowego,

–

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 2

Porównaj budowę i zadania węzła bezpośredniego i pośredniego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z wyposażeniem i rodzajami węzłów cieplnych,
2)  określić zakres pracy węzła bezpośredniego,
3)  określić zakres pracy węzła wymiennikowego,
4)  porównać zasadę pracy węzłów: bezpośredniego i pośredniego,
5)  wskazać zalety stosowania węzła pośredniego,
6)  zapisać wyniki swojej pracy w zeszycie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

modele węzłów cieplnych: bezpośredniego i wymiennikowego,

–

rysunki i filmy przedstawiające węzły cieplne bezpośrednie i pośrednie- ich wyposażenie
i zasadę pracy,

–

literatura z rozdziału 6.

4.2.4 Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) sklasyfikować rodzaje węzłów cieplnych?

2) określić cechy węzła bezpośredniego?

3) określić cechy węzła pośredniego?

4) porównać zasadę pracy węzła bezpośredniego i pośredniego?

5) zidentyfikować węzły dla instalacji ciepłej wody użytkowej w

zależności od połączenia ich z siecią cieplną?

6) porównać węzły ciepłej wody użytkowej jednostopniowe

i dwustopniowe?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3. Wyposażenie węzłów ciepłowniczych.

4.3.1. Materiał nauczania

Elementy wyposażenia węzła cieplnego:
–

wymienniki ciepła – JAD, JAD – X, płytowe, pojemnościowe,

–

zasobniki ciepła,

–

pompy,

–

liczniki ciepła,

–

naczynia wzbiorcze,

–

odmulacze i filtry,

–

przewody i armatura.
Wymiennik ciepła typu JAD ma nierozbieralną konstrukcję spawaną. Składa się on

z cylindrycznego  płaszcza  8,  dwóch  płyt  sitowych  3,  rdzenia  rurowego  5  z  umieszczonymi
wewnątrz  dwiema  przegrodami  4,  wężownic  grzejnych  6  wykonanych  z  rur  średnicy  8x0,6
mm,  zwiniętych  w  warstwach  na  przemian  prawo-  i  lewoskrętnych,  dwóch  den  2,  dwóch
króćców  dla  medium  przepływającego  przez  wężownice  oraz  dwóch  króćców  dla  medium
przepływającego pod płaszczem 1 i 7.

Wszystkie elementy konstrukcyjne wymiennika JAD są wykonane ze stali

wysokostopowej odpornej na korozję.

Wszystkie wielkości wymienników JAD są produkowane z następującymi rodzajami

króćców przyłącznych:

A – króćce do połączeń spawanych,
B – króćce nagwintowane,
C – króćce zakończone kołnierzem.
Wymienniki można łączyć równolegle w baterie, składające się z wymienników tej samej

lub  różnej  wielkości.  Długość  wymienników  i  rozstaw  króćców  jest  jednakowy  dla
wszystkich typów wielkości, co umożliwia zastosowanie w  jednym węźle różnych wielkości
wymienników. Przed wymiennikiem (tj. na zasilaniu od strony wody sieciowej i na powrocie
od  strony  wody  instalacyjnej)  należy  montować  odmulacze  pojemnościowe  siatkowe
z siatkami o liczbie oczek około 200 na 1 cm

. Zanieczyszczenia osadzone na wewnętrznych

powierzchniach  wymienników  należy  usuwać  metodami  chemicznymi,  ustalonymi
indywidualnie  dla  danych  warunków  miejscowych.  Wymienniki  JAD  należy  montować
w węzłach  ciepłowniczych  tak,  aby  uniknąć  działania  na  króćce  sił  większych  od  ciężaru
wymienników  wraz  z  wodą.  Wymiennikami  przeciwprądowymi  montowanymi  w  węzłach
ciepłowniczych  dla  instalacji  centralnego  ogrzewania  i  ciepłej  wody  użytkowej  są
wymienniki  typu  JAD-X.  Wymienniki  te  ze  względu  na  materiał,  z którego  są  wykonane,
mogą  być  stosowane  w  instalacjach  wentylacyjnych,  technologicznych,  chłodniczych,
w których występują wody silnie agresywne powodujące korozję (zawierające tlen, dwutlenek
węgla, jony chlorkowe). Różnią się one od wyżej omówionych wymienników JAD:
–

ułożeniem pakietu wężownicy i jej umocowaniem,

–

rozmieszczeniem króćców wody sieciowej i instalacyjnej (lub ciepłej wody użytkowej),

–

płytami sitowymi [2, s. 220÷222]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 6. Wymiennik ciepła typu JAD [2, s. 221]

Rys. 7. Wymiennik ciepła typu

1 – króćce wlotowe, 2 – dna elipsoidalne, 3 – płyta

JAD-X [2, s. 221]

sitowa, 4 – przegroda rdzenia, 5 – rdzeń pakietu

1 – płaszcz, 2 – pakiet wężownicy

wężownicy, 6 – pakiet wężownicy grzejnej, 7 –

grzejnej, 3 – płyta sitowa, 4 – dno

króćce wylotowe, 8 – płaszcz

głowicy, 5 – rdzeń

Płytowe rozbieralne wymienniki ciepła są zbudowane z oryginalnych płyt kanałowych

ze stali kwasoodpornej. Każda płyta w pobliżu otworów: dopływowego i odpływowego wody
grzejnej  i  wody  podgrzewanej  jest  odpowiednio  profilowana  w  celu  uzyskania
równomiernego  ich  przepływu  w  kierunku  ukośnym  w  stosunku  do  płyty.  Każda  następna
płyta  jest  odwrócona  w stosunku  do  poprzedniej  o  180°,  co  pozwala  na  uzyskanie  siatki
punktów stykowych, tworzących wielowarstwowy system przeplatających się kanałów, przez
które przepływają media wymieniające ciepło, przy czym woda grzejna i podgrzewana płyną
w przemiennych  kanałach  o  przeciwnych  kierunkach.  Uszczelki  są  umieszczone  w  rowkach
dookoła  zewnętrznych  krawędzi  płyty.  Całość  wymiennika  zmontowana  jest  w  obudowie,
odpowiednio  skręcona  za  pomocą  sworzni  i  śrub  i ustawiona  na  fundamencie.  Wymienniki
ciepła  mogą  być  eksploatowane  w  zakresie  temperatury  od  5  do  150°C  i  ciśnienia  do
1,6 MPa.  Płytowe  wymienniki  rozbieralne  są  budowane  w pięciu typach,  a  wielkość  ich  jest
dobierana za pomocą specjalnego programu komputerowego, przy czym optymalizowana jest
liczba płyt i wielkość wymiennika. Moc cieplna wymienników wynosi od 20 kW do 15 MW.
Wymienniki te charakteryzują się  łatwością  montażu  i demontażu, a ponadto jest  możliwość
powiększania ich mocy przez dodanie płyt [2, s. 253].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 8. Płytowy rozbieralny wymiennik ciepła [2, s. 254]: 1 – płyta czołowa, 2 – płyta końcowa, 3 – płyty

kanałowe, 4 – przewody, 5 – śruby montażowe, 6 – rama

Pojemnościowe wymienniki typu woda-woda to np. wymiennik PPA – walec, wewnątrz

którego znajduje się wężownica z rur stalowych. Urządzenia te pracują najczęściej
w instalacjach ciepłej wody o nierównomiernych rozbiorze pełniąc zarazem funkcję
zasobnika [3, s. 84].

Rys. 9. Pojemnościowy wymiennik ciepła [4, s. 84]

Warunkiem prawidłowej i bezawaryjnej eksploatacji wymiennika jest wyposażenie go

w osprzęt służący do kontroli i regulacji parametrów pracy urządzenia oraz do jego ochrony
przed gwałtownym skokiem ciśnienia. Każdy wymiennik ma fabrycznie przygotowane króćce
na osprzęt regulacyjny i zabezpieczający.

Osprzęt regulacyjno-kontrolny to:

–

termometry do mierzenia temperatury nośnika grzejnego i grzewczego,

–

manometry do pomiaru ciśnienia w wymienniku (czerwoną kreską należy zaznaczyć na
tarczy wartość dopuszczalną),

–

zawory odcinające dopływ nośników do wymiennika ciepła.

Do osprzętu zabezpieczającego należą:
–

zawór bezpieczeństwa,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

–

zawór odpowietrzający,

–

zawór zwrotny na przewodzie wodociągowym wymiennika ciepła w instalacji ciepłej
wody użytkowej [4, s. 93].

Zasobniki ciepła stosuje się tylko w węzłach ciepłowniczych ciepłej wody użytkowej do

wyrównywania nierównomiernego rozbioru wody ciepłej przez użytkowników w ciągu doby.
Wykonuje  się  je ze stali;  mogą  być poziome i pionowe, z bocznymi króćcami do połączenia
z instalacją  ciepłej  wody  i  węzła.  Ich  powierzchnie  zewnętrzne  maluje  się  farbą
antykorozyjną,  a wewnętrzne  zabezpieczenia  za  pomocą  protektorów  magnezowych.
Powierzchnie  wewnętrzne  muszą  odpowiadać  wymaganiom  stawianym  naczyniom
przeznaczonym do wody pitnej. Zasobniki ciepła muszą mieć izolację cieplną. Ustawia się je
obok  wymienników  ciepła  dla  instalacji  ciepłej  wody  użytkowe.  Powinny  one  być
zabezpieczone przed wzrostem temperatury powyżej 40°C  i wzrostem ciśnienia powyżej  0,6
lub 1,0 MPa – w zależności od typu zasobnika [2, s. 222].

Rys. 10. Pionowy zasobnik ciepła [2, s. 223].

1 – króciec do połączenia z wymiennikiem I stopnia, 2 – króciec do połączenia z wymiennikiem II stopnia, 3 –

króciec do połączenia z instalacją c.w.u., 4 – króciec odpowietrzający, 5 – króciec spustowy, 6 – złączka do

manometru, 7 – złączka do termometru, 8 – tabliczka znamionowa, L – wysokość całkowita, Dz – średnica, b –

odległość

Aby zapewnić obieg nośnika ciepła w instalacjach c.o., stosuje się pompy obiegowe.

Najczęściej montuje się pompy na przewodach bez konieczności wykonywania fundamentów.

Budowane są one jako pompy zintegrowane z silnikiem pojedyncze lub podwójne.

W tych ostatnich dwa agregaty pracują niezależnie od siebie we wspólnym korpusie. Zarówno
pompy pojedyncze jak i podwójne łączy się z przewodami przy użyciu połączeń
kołnierzowych lub gwintowych, a także – w zależności od warunków zabudowy – przy
użyciu wstawek wyrównawczych umożliwiających szeroki zakres długości konstrukcyjnych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 11. Pompy obiegowe, a) pompa pojedyncza, b)pompa podwójna [2, s. 232]

Pompy bezdławnicowe muszą być montowane w pozycji poziomej wału pompy, aby nie

dopuścić do zapowietrzania silnika pompy. Napęd pomp stanowi silnik jednofazowy 1x220V
lub trójfazowy 3x380V z wbudowanym zabezpieczeniem termicznym, stanowiącym ochronę
silnika (przed przepaleniem) we wszystkich trzech stopniach prędkości obrotowej oraz
z automatycznym pionowym załączeniem. Pompy te mogą współpracować z zewnętrznymi
układami sterująco- zabezpieczającymi.

Wielkościami sterującymi pracą pompy mogą być:

–

jednostki czasu,

–

różnica ciśnień,

–

temperatura zewnętrzna, temperatura na zasilaniu i powrocie,

–

różnica wartości temperatury, sygnał z regulatora ogrzewani [2, s. 232].

Rys. 12. Budowa pompy [2, s. 233]

1 – korpus pompy, 2 – skrzynka zaciskowa, 3 – osłonka wirnika, 4 – wirnik silnika, 5 – korek odpowietrzający,

6 – łożysko, 7 – stojan, 8 – wał, 9 – wirnik pompy, 10 – tarcza łożyskowa, 11 – korpus silnika, 12 – pierścień,

13 – uszczelnienie

Pompa podwójna może pracować zmiennie - jedna pracuje jako główna, druga jako

rezerwowa. Zmiana pracującej pompy następuje, co 24 godz. Pompa podwójna może również
działać tak, że jedna pracuje jako główna, a druga jako rezerwowa. Pompa rezerwowa włącza
się automatycznie w momencie usterki pompy głównej.

Zasady montażu pomp:

–

pompy nowej generacji

montuje się za pomocą kołnierzy w osi przewodów;

–

pompy starej generacji montuje się na specjalnym fundamencie, stosując podkładki
zapobiegające przenoszeniu drgań pompy na konstrukcje budynku;

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

–

pompy powinny mieć na przewodzie ssawnym i tłocznym przyłączone manometry,
których tarcze powinny być na tym samym poziomie;

–

przyłącze pomp z przewodami należy wykonać za pomocą zaworów odcinających,
a między zaworem i króćcem tłocznym należy zamontować zawór zwrotny [2, s. 239].

Naczynia wzbiorcze przeponowe stosuje się w zamkniętych instalacjach centralnego

ogrzewania, w których parametry nośnika ciepła nie mogą przekroczyć dopuszczalnych
parametrów roboczych, tj.:
–

temperatury t

=95°C,

–

ciśnienia p

=0,63 Mpa.

Naczynia wzbiorcze przeponowe NWP umożliwiają kompensowanie zmian objętości wody

spowodowanych zmianą jej temperatury. Zabezpieczają one instalację przed:

–

nadmiernym wzrostem ciśnienia,

–

natlenieniem wody obiegowej,

–

ubytkami uzdatnionej wody gorącej,

–

zapowietrzeniem.
Naczynia wzbiorcze przeponowe NWP są sprawnymi zbiornikami ciśnieniowymi

o konstrukcji  pionowej  z  gumową  przeponą,  oddzielającą  przestrzeń  wodną  od  przestrzeni
gazowej.  W naczyniach  wzbiorczych  NWP  150  i  250  przepona  workowa  jest  zamocowana
w górnym  dnie  elipsoidalnym,  natomiast  w  naczyniach  NWP  400  i  600  przepona  jest
mocowana w obu dnach elipsoidalnych [2, s. 225].

Rys. 13. Naczynia wzbiorcze przeponowe: a) typu NWP 150 i 250, b)typu NWP 400 i 600 [2, s. 25]

1 – płaszcz stalowy, 2 – przepona gumowa, 3 – pokrywa, 4 – podpora, 5 – króciec, 6 – wentyl, 7 – tabliczka

znamionowa, Dz – średnica płaszcza, dk – średnice króćców, H – wysokość.

Naczynie wzbiorcze przeponowe powinno być umieszczone w pomieszczeniu węzła.

Podłącza  się  je  za  pomocą  rury  wzbiorczej  do  przewodu  powrotnego  lub  zasilającego
instalację  c.o.  za  zaworami  odcinającymi  poszczególne  wymienniki.  Rurę  wzbiorczą  należy
prowadzić  ze  spadkiem  w  jednym  kierunku:  do  lub  od  naczynia.  Odcinki  rur  poziomych
powinny  mieć  spadek,  co  najmniej  5‰.  Wewnętrzna  średnica  przewodu  powrotnego  lub
zasilającego,  do  którego  podłączone  jest  naczynie  wzbiorcze,  powinna  być  większa  od
wewnętrznej  średnicy  rury  wzbiorczej  łączącej  naczynie  wzbiorcze  przeponowe  z  tym
przewodem [1, s. 150].

Odmulacze siatkowe stosuje się w ciepłownictwie do oczyszczania wody z ziaren ciał

stałych o średnicy powyżej 0,1 mm, przy ciśnieniu maksimum 1,6 MPa i temperaturze do

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

150°C.  Montuje  się  je  w  węzłach  ciepłowniczych  na zasilaniu węzła  wodą sieciową  oraz na
powrocie  z  instalacji  centralnego  ogrzewania,  składa  się  on  z  cylindrycznego  zbiornika
zamkniętego  dennicami,  króćców  przyłączeniowych  7  i  8,  króćca  spustowego  13
i odpowietrzającego 14.

Górna dennica odmulacza zamknięta jest owalną pokrywą 3 z pałąkiem 2, śrubą

i nakrętką 1, stanowiącymi zamknięcie typu hydroforowego. Wewnątrz zbiornika znajduje się
przegroda spiralna i wymienny wkład sitkowy 6, gdzie odbywa się osadzanie zanieczyszczeń.
Odmulacz jest pomalowany od zewnątrz i wewnątrz termoodporną farbą antykorozyjną.

Rys. 14. Odmulacz siatkowy [2, s. 227]: a) rysunek montażowy, b) przekrój

1 – nakrętka, 2 – pałąk, 3 – pokrywa włazu, 4 – uszczelka, 5 – pręt, 6 – wkład siatkowy, 7 – króciec wlotowy,

8 – króciec wylotowy, 9 – śruba, 10 – uszczelka, 11 – odwodnienie, 12 – zawór spustowy, 13 – króciec

spustowy, 14 – króciec odpowietrzający, 15 – zawór odpowietrzający, 16 – odpowietrzanie.

Woda wpływająca króćcem wlotowym [7] w przestrzeni utworzonej między płaszczem

zbiornika  i  przegrodą  spiralną  nabiera  ruchu wirowego.  Wskutek działania  siły  odśrodkowej
zanieczyszczenia wytrącają się na ściankach zbiornika i opadają na dno odmulacza. Następnie
przez  otwór  w  przegrodzie  spiralnej  woda  wpływa  od  zewnątrz  na  siatkę  filtracyjną,  gdzie
następuje  dalsze  osadzanie  się  drobniejszych  zanieczyszczeń.  Oczyszczona  woda  uchodzi
z wnętrza  wkładu  siatkowego  [6]  do  instalacji  przez  króciec  wylotowy  [8].  Zebrane
zanieczyszczenia są okresowo usuwane przez króciec spustowy [13].

Odmulacz siatkowy montuje się na przewodzie poziomym. Jeśli łączy się króćce

odmulacza z przewodem o mniejszej średnicy ( np. króciec średnicy 50 mm zamontowany na
przewodzie średnicy DN = 40mm), należy przyspawać odpowiednie do średnic rur kształtki
pośrednie (dyfuzory).

Króćce odmulacza o średnicy przyłącza powyżej 100 mm muszą być oparte na typowych

podporach  przewodów  lub  podporach  wykonanych  zależnie  od  warunków  lokalnych.  Przed
zamontowaniem  odmulacza  należy  przewód  opróżnić  z  wody  i  starannie  oczyścić  jego
końcówki z rdzy, zgorzeliny, tłuszczów itp. Odmulacz montuje się pionowo, włazem do góry.
Kierunek  przepływu  nośnika  ciepła  musi  być  zgodny  z  kierunkiem  oznaczonym  strzałką  na
króćcach  odmulacza.  Odwrotne  zamocowanie  odmulacza  powoduje  rozsadzanie  siatki  od
wewnątrz.

Na króćcu odpowietrzającym należy zamontować kołnierzowy zawór zaporowy

o średnicy DN= 40mm, wytrzymały na ciśnienie 1,6 MPa, lub podobnej konstrukcji. Zawór
ten musi być tak usytuowany, aby jego wrzeciono nie znajdowało się nad otworem

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

włazowym. Jest wskazane (zależnie od warunków lokalnych) wprowadzenie odpowietrznika
średnicy 15 mm nad podłogę pomieszczenia. Na króćcu spustowym należy zamontować
zawór kołnierzowy zaporowy lub zasuwę średnicy DN= 40 mm [2, s. 226÷228].

Filtroodmulniki magnetyczne służą do wychwytywania zanieczyszczeń ferrytycznych.

Działają na zasadzie wykorzystania sił bezwładności, sił pola magnetycznego i zjawiska
filtracji. Strumień wody jest kierowany do dolnej części zbiornika. Po zmniejszeniu prędkości
przepływu, siłą bezwładności są wytrącane większe zanieczyszczenia. Magnesy stałe
wychwytują zanieczyszczenia ferrytyczne. Małe zanieczyszczenia osiadają na filtrze.

Rys. 15. Filtroodmulnik magnetyczny [4, s. 320]

Odmulacze należy instalować:

–

na przewodzie zasilającym z sieci ciepłowniczej: przed elementem redukującym
parametry nośnika ciepła dla węzłów bezpośrednich i wymiennikowych,

–

na przewodzie powrotnym: przed zaworem odcinającym węzeł bezpośredni od sieci
ciepłowniczej,

–

na przewodzie powrotnym z instalacji centralnego ogrzewania do wymiennika ciepła.
Należy zapewnić możliwość wyłączenia odmulacza za pomocą zaworów odcinających

w celu jego oczyszczenia, remontu lub wymiany [4, s. 321].

Filtry siatkowe są instalowane przed armaturą i są przeznaczone do oczyszczania

przepływającego przez nią nośnika ciepła. Montuje się je również przed wodomierzami
i ciepłomierzami.

Filtr składa się z korpusu [1], wkładu siatkowego [2] oraz pokrywy filtru [3]. Wkład,

zwinięty  w  kształcie  walca,  w  górnej  części  jest  umocowany  w  korpusie,  a  w  dolnej  –
w pokrywie, która spełnia jednocześnie rolę odstojnika. Korpus i pokrywa filtru są wykonane
z żeliwa  szarego  lub żeliwa  sferoidalnego, natomiast wkład – z  blachy  nierdzewnej, a siatka
z drutu  kwasoodpornego.  Działanie  filtru  polega  na  mechanicznym  oczyszczaniu  nośnika
przepływającego  przez  wkład  siatkowy.  Wychwytywane  zanieczyszczenia  osadzają  się  na
wewnętrznej powierzchni wkładu siatkowego oraz dolnej części pokrywy [2, s. 231].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wodomierz mierzy objętość wody i wytwarza sygnał będący funkcją objętości wody,

jaka przepłynęła przez układ wymiany ciepła.

Elektroniczny przelicznik wskazujący mierzy temperaturę wody na wejściu i wyjściu

układu wymiany ciepła, otrzymuje z wodomierza sygnał będący funkcją objętości wody, jaka
przepłynęła przez wodomierz, oraz oblicza i wskazuje ilość ciepła, które zostało wymienione.

Czujniki temperatury wbudowane w przewód dopływowy i odpływowy umożliwiają

pomiar różnicy temperatury na wejściu i wyjściu układu wymiany ciepła.

Ciepłomierz montuje się na przewodach poziomych albo pionowych. Dopuszczalna

temperatura nośnika ciepła wynosi 120°C, a ciśnienie – do 1,6 MPa [2, s. 237].

Przewody instalacji technologicznej węzła cieplnego wykonuje się z rur stalowych

czarnych  bez  szwu  wg  PN-80/H-74219  „Rury  stalowe  bez  szwu  walcowane  na  gorąco
ogólnego  zastosowania”.  Poszczególne  odcinki  łączy  się  za  pomocą  spawania.  Przewody
łączy  się  z  armaturą  za  pośrednictwem  kołnierzy.  Połączenia  te  uszczelnia  się  specjalnymi
uszczelkami azbestowo-kauczukowymi odpornymi na wysoką temperaturę i ciśnienie [4, s. 292].

Jeżeli nośnik ciepła ma temperaturę do 200°C i ciśnienie do 1,6 MPa można stosować

połączenia gwintowe.

W instalacjach c.o. wodnego o ciśnieniu do 1,0 MPa nadciśnienia należy stosować

następujące rodzaje rur:
–

przy gwintowanym łączeniu przewodów – rury stalowe ze szwem gwintowane średnie
wg PN-98/H-74200,

–

przy spawanym łączeniu przewodów do średnicy 65 mm – rury stalowe ze szwem
gwintowane lekkie, a jeśli średnica jest większa, to rury stalowe bez szwu przewodowe
[4,s.293].

Do zamykania i otwierania przepływu nośnika ciepła w węźle stosuje się zawory i zasuwy
wyłącznie staliwne. Obecnie powszechnie stosuje się zawory kulowe i motylkowe.

Naczynia wzbiorcze i zasobniki ciepła powinny być właściwie posadowione; zasobnik

ciepła powinien mieć izolację ciepłochronną.

Na pompach, wymiennikach ciepła, naczyniach wzbiorczych, zasobnikach ciepła,

ciepłomierzach i wodomierzach, elektronicznych urządzeniach sterujących powinny być
umieszczone tabliczki lub napisy zawierające następujące dane:
–

typ i wielkość urządzenia,

–

nazwę producenta i rok produkcji,

–

parametry techniczne np. pojemność, moc, wydajność, prędkość obrotową (pomp);

Zabezpieczenie antykorozyjne przewodów i urządzeń należy wykonać za pomocą

zewnętrznych powłok malarskich; wewnętrzna powłoka antykorozyjna zasobników ciepła
oraz wymienników ciepłej wody użytkowej od strony wody wodociągowej musi odpowiadać
wymaganiom stawianym naczyniom przeznaczonym do wody pitnej.

Wymiary pomieszczenia węzła ciepłowniczego powinny umożliwiać rozmieszczenie

urządzeń i elementów w sposób zapewniający łatwy i bezpieczny dostęp w celu
wykonywania czynności eksploatacyjnych i kontrolnych. Przy rozmieszczaniu urządzeń
ciepłowniczych należy przestrzegać następujących zasad:
–

odległość zewnętrznej powierzchni izolacji przewodu od ściany lub powierzchni izolacji
sąsiedniego przewodu powinna być nie mniejsza niż 0,2 m, a od podłogi pomieszczenia
węzła nie mniejsza niż 0,3 m;

–

przewody w miejscach przejścia (drogi komunikacyjnej) należy prowadzić na wysokości
minimum 2,0 m, licząc od zewnętrznej powierzchni izolacji cieplnej;

–

silniki pomp powinny znajdować się od strony wnętrza pomieszczenia;

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

–

odległość między rozdzielaczami zestawu pomp a ścianą powinna wynosić, co najmniej
0,15 m; odległość między bokiem zestawu pompowego a ścianą powinna wynosić, co
najmniej 0,7 m;

–

odległość od kołnierza głowicy wymiennika rozbieralnego do ściany powinna wynosić,
co najmniej 0,7 m;

–

odległość między czołem wymiennika rozbieralnego a ścianą umożliwiająca demontaż
wymiennika powinna być równa długości wężownicy zwiększonej o 0,5 m;

–

z jednej strony każdego wymiennika należy przewidzieć wolną przestrzeń szerokości
minimum l m;

–

odległość między zewnętrzną powierzchnią izolacji cieplnej wymiennika lub zasobnika a
ścianą pomieszczenia nie może być mniejsza niż 0,7 m, a dla wymienników
nierozbieralnych pionowych – 0,3 m;

–

odległość w świetle między zespołami wymienników powinna wynosić minimum 0,7 m;

–

wysokość zespołu wymienników rozbieralnych powinna być nie większa niż 2,0 m,
licząc od poziomu podłogi.
Podczas montażu przewodów, armatury, urządzeń i aparatury kontrolno- pomiarowej

należy przestrzegać następujących zasad:
–

przewody sieciowe węzła ciepłowniczego powinny być swobodnie podparte; podpory
stałe należy umieścić przed pierwszymi zaworami odcinającymi węzeł ciepłowniczy od
sieci;

–

przewody  poziome  należy  układać  ze  spadkiem  3‰  w  kierunku  zaworów
odwadniających;  powinny  one  mieć  zapewnione  odpowietrzenie;  odległość  od  ścian
powinna  wynosić  3÷5  cm  (zależnie  od  średnicy  rur);  przejścia  przez  ściany  należy
wykonać  w  tulejach  umożliwiających  swobodne  przesuwanie  się  rury  wskutek
wydłużenia cieplnego;

–

przewody poziome zasilające i powrotne powinny być otulone izolacją ciepłochronną,
a ta pomalowana na odpowiedni kolor- zależnie od rodzaju i temperatury nośnika ciepła;

–

zabezpieczenie węzłów i instalacji centralnego ogrzewania i ciepłej wody użytkowej
należy wykonać zgodnie z omówionymi wcześniej zasadami [2, s. 239÷242].
Do transportu pionowego i poziomego urządzeń, rur i armatury w czasie montażu,

napraw, demontażu służą odpowiednie urządzenia dźwigowe. Najprostszym urządzeniem jest
wciągnik ślimakowy za pomocą, którego ręcznie podnosi się i opuszcza elementy montażowe.
Podnoszenie i opuszczanie oraz przenoszenie ciężarów w kierunku poziomym w jednej
płaszczyźnie umożliwiają stałe: pojedyncze lub podwójne belki montażowe.

Pomieszczenia węzłów cieplnych z zainstalowanymi urządzeniami, których gabaryty są

większe od otworów drzwiowych powinny być wyposażone w luki montażowe.

4.3.2 Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania sprawdzisz czy jesteś przygotowany do ćwiczeń.

1.  Jakie urządzenia stanowią wyposażenie węzła cieplnego?
2.  Jakie znasz rodzaje wymienników?
3.  Jak jest zbudowany wymiennik typu JAD?
4.  Jak jest zbudowany wymiennik płytowy?
5.  Jakie jest zadanie pompy?
6.  Gdzie należy montować pompy?
7.  Jakie znasz rodzaje odmulaczy?
8.  Gdzie należy montować odmulacze siatkowe?
9.  Jaka jest zasada działania odmulacza siatkowego?
10.  Jakie jest zadanie filtru siatkowego?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

11.  Gdzie należy montować filtry siatkowe?
12.  Jaka jest zasada działania licznika ciepła?
13.  Jakie uzbrojenie stosujemy w węzłach cieplnych?
14.  Jakich  zasad  należy  przestrzegać  przy  montażu  przewodów  i  armatury  w  węźle

cieplnym?

4.3.3 Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Na podstawie dokumentacji technicznej węzła cieplnego bezpośredniego sporządź

zapotrzebowanie materiałowe.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z zasadami montażu węzła cieplnego bezpośredniego,
2) zapoznać się z projektem węzła cieplnego bezpośredniego działania przedstawionym

przez nauczyciela,

3) określić rodzaj i ilość materiałów potrzebnych do montażu,
4) wykonać zestawienie materiałów zapisując je w zeszycie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

dokumentacja techniczna węzła cieplnego bezpośredniego,

–

instrukcja dla ucznia obejmująca zasady sporządzania zapotrzebowania materiałowego,

–

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 2

Na podstawie przedstawionej przez nauczyciela dokumentacji technicznej wykonaj

montaż odmulacza siatkowego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z wymaganiami dotyczącymi montażu odmulacza siatkowego,
2) zapoznać się z dokumentacja techniczną oraz instrukcją zawierającą przepisy bhp na

stanowisku do ćwiczeń oraz warunkami technicznymi montażu i instalacji węzła
cieplnego,

3)  przygotować materiały potrzebne do montażu odmulacza siatkowego,
4)  ocenić stan techniczny przewodów i odmulacza siatkowego,
5)  dobrać narzędzia i sprzęt potrzebne do montażu,
6)  przetransportować elementy węzła na miejsce montażu,
7)  ustalić kolejność czynności przy montażu odmulacza,
8)  wyznaczyć miejsce montażu odmulacza siatkowego,
9)  zamontować odmulacz siatkowy,
10)  skontrolować pracę odmulacza siatkowego.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

stanowisko

symulacyjne

montażu

węzła

cieplnego

gotowymi

podporami(najkorzystniej, by ćwiczenie zostało wykonane w warunkach rzeczywistych
tj. na miejscu budowy węzła cieplnego),

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

–

dokumentacja techniczna węzła cieplnego,

–

instrukcja dla ucznia obejmująca przepisy bhp oraz czynności związane z przebiegiem
i warunkami technicznymi montażu węzła cieplnego,

–

sprzęt i narzędzia potrzebne do montażu: klucze do rur, wkrętaki, suwmiarka,

–

materiały potrzebne do montażu: odmulacz siatkowy, króćce kołnierzowe, kształtki,
osprzęt,

–

literatura rozdziału 6.

Ćwiczenie 3
Na podstawie przedstawionej przez nauczyciela dokumentacji technicznej wykonaj montaż
baterii wymienników typu JAD.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z wymaganiami dotyczącymi montażu wymienników typu JAD,
2) zapoznać się z dokumentacją techniczna oraz instrukcją zawierającą przepisy bhp na

stanowisku do ćwiczeń oraz warunkami technicznymi montażu i instalacji węzła
cieplnego,

3)  przygotować materiały potrzebne do montażu wymienników typu JAD,
4)  ocenić stan techniczny przewodów i wymienników,
5)  dobrać narzędzia i sprzęt potrzebny do montażu,
6)  dobrać środki do transportu wymienników,
7)  przetransportować wymienniki JAD na miejsce montażu,
8)  ustalić kolejność montażu wymienników,
9)  wyznaczyć miejsce montażu wymienników typu JAD,
10)  zamontować wymienniki typu JAD,
11)  przeprowadzić próbę szczelności na zimno wymienników ciepła(bez instalacji),
12)  zastosować wymagania zawarte w instrukcji montażu urządzeń,
13)  usunąć usterki powstałe podczas montażu wymienników typu JAD.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

stanowisko symulacyjne do montażu węzła cieplnego z gotowymi podporami
(najkorzystniej, by ćwiczenie zostało wykonane w warunkach rzeczywistych tj. na
miejscu budowy węzła cieplnego),

–

dokumentacja techniczna węzła cieplnego,

–

instrukcja dla ucznia obejmująca przepisy bhp oraz czynności związane z przebiegiem
i warunkami technicznymi montażu węzła cieplnego,

–

sprzęt i narzędzia potrzebne do montażu: klucze do rur, suwmiarka, wkrętaki,

–

urządzenia i materiały potrzebne do montażu: wymienniki typu JAD, króćce
kołnierzowe, osprzęt,

–

sprzęt do wykonania próby szczelności wymienników na zimno,

–

literatura rozdziału 6.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3.4. Sprawdzian postępów.

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) Sporządzić na podstawie dokumentacji technicznej

zapotrzebowanie materiałowe?

2) Ocenić stan techniczny elementów węzła cieplnego?

3) Dobrać środki do transportu elementów węzła na miejsce montażu?

4) Przetransportować elementy węzła cieplnego na miejsce montażu?

5) Ustalić kolejność montażu elementów węzła?

6) Wyznaczyć miejsce montażu poszczególnych elementów węzła

cieplnego?

7) Wyznaczyć miejsce montażu poszczególnych elementów węzła?

8) Wykonać montaż poszczególnych elementów węzła cieplnego?

9) Wykonać próbę szczelności wymienników na zimno?

10) Zastosować wymagania zawarte w instrukcji montażu urządzeń?

11) Usunąć usterki powstałe w czasie montażu węzła cieplnego?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.4. Kompaktowe węzły cieplne i ich instalacja

4.4.1. Materiał nauczania

Węzeł kompaktowy jest to zespolona konstrukcja przewodów i urządzeń wykonana

w układach:
–

jednofunkcyjnych (na cele c.o. lub c.w.u.),

–

dwufunkcyjnych (c.o. + c.w.u.),

–

trzyfunkcyjnych (c.o. + c.w.u. + wentylacja),

–

do budynków jednorodzinnych.

Rys. 19. Dwufunkcyjny węzeł kompaktowy [4, s. 324]

Węzeł ciepłowniczy kompaktowy powinien charakteryzować się modułową budową,

umożliwiającą tworzenie węzła stosownie do potrzeb użytkowników, zarówno pod względem
mocy cieplnej, jak i wymiarów oraz spełnianej funkcji. Materiały konstrukcyjne użyte do jego
budowy powinny być odporne na korozję i trwałe. Poza tym powinien się cechować prostym
montażem i możliwie niskim kosztem budowy.

Węzeł kompaktowy składa się z następujących elementów:

–

płytowych rozbieralnych wymienników ciepła,

–

szafy sterowniczej z układem sterowania pompami i regulacji zaworów oraz możliwością
podłączenia do układu zdalnego sterowania wspomaganego komputerem,

–

zaworów regulacyjnych z siłownikami,

–

zaworów odcinających,

–

zaworów bezpieczeństwa z systemem zapewniającym utrzymanie w instalacji
wewnętrznej wymaganego ciśnienia,

–

przeponowego naczynia wzbiorczego lub układu stabilizująco-uzupełniającego,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

–

pomp obiegowych instalacji centralnego ogrzewania i ciepła technologicznego, (jeżeli
występuje zapotrzebowanie na ciepło technologiczne) oraz pompy cyrkulacyjnej
instalacji ciepłej wody użytkowej,

–

konstrukcji wsporczej,

–

aparatury kontrolno-pomiarowej (termometry, manometry) [4, s. 326].

Węzeł jest dostarczany jako kompletnie zmontowany zespół, który należy połączyć

z siecią  ciepłowniczą  i  instalacjami  (łącznie  z  elektryczną).  Połączenia  sieci  cieplnej
preizolowanej  z  kompaktowym  węzłem  cieplnym  należy  wykonać  w  taki  sposób,  aby
w ścianie  nie  występował  ruch  poprzeczny  rurociągu.  Rurociągi  w  ścianie  należy
zabezpieczyć  taśmą  smarową  i  założyć  na  nie  pierścienie  gumowe.  Takie  rozwiązanie
zapewnia  ruch  osiowy  przewodów  sieci  oraz  zabezpiecza  przed  przenikaniem  wody  do
budynku.  Wskazane  jest  stosowanie  załamań  rurociągów  za  ścianą  zewnętrzną
w pomieszczeniu. Jeżeli rurociąg po przejściu przez ścianę jest prowadzony prostoliniowo to
należy zastosować podporę stałą przed budynkiem [4, s. 57].

Do transportu pionowego i poziomego węzła cieplnego kompaktowego należy użyć

urządzenia dźwigowego. Węzeł kompaktowy należy połączyć za pomocą kołnierzowych
połączeń z przewodami sieci i instalacji c.o. Rurociągi należy po obu stronach węzła
mocować do ścian za pomocą uchwytów lub wsporników do mocowania rur [2, s. 257÷258].

Zaletą węzła cieplnego kompaktowego są bardzo małe wymiary gabarytowe. Wymiennik

płytowy  jest  tak  skonstruowany, że  może  być  łatwo  rozbierany  i  ponownie  zmontowany, co
umożliwia czyszczenie płyt. Liczba płyt może być też zmieniona w zależności od wymogów
użytkownika.  Ułatwia  to  eksploatację  i  przystosowanie  wymiennika  do  nowych  potrzeb.
Kompaktowe  węzły  ciepłownicze  mogą  być  stosowane  do  zasilania  dużych  osiedli
wyposażonych  w  jedną  rozgałęzioną  sieć  ciepłowniczą  zasilającą  wiele  budynków
[2, s. 257÷258].

4.4.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania sprawdzisz czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jak jest zbudowany węzeł cieplny kompaktowy?
2.  Z jakich elementów składa się węzeł kompaktowy?
3.  Jakie są zasady montażu węzła kompaktowego?
5.  W jaki sposób należy połączyć węzeł kompaktowy z siecią cieplną i instalacją c.o.?
6.  Jakie są zalety węzła kompaktowego?

4.4.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Porównaj budowę i sposób montażu węzła cieplnego pośredniego i kompaktowego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z budową i charakterystyką węzła cieplnego pośredniego i kompaktowego,
2)  obejrzeć film przedstawiający montaż węzłów kompaktowego i wymiennikowego,
3)  przeanalizować wyposażenie węzłów kompaktowego i wymiennikowego,
4)  wskazać zalety stosowania węzła cieplnego i kompaktowego,
5)  zapisać wyniki swojej pracy w zeszycie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

modele węzłów cieplnych: kompaktowego i pośredniego,

–

rysunki i filmy przedstawiające wyposażenie, montaż i pracę węzłów,

–

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 2

Na podstawie przedstawionej przez nauczyciela dokumentacji technicznej wykonaj

instalację węzła cieplnego kompaktowego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z oraz wymaganiami dotyczącymi montażu węzła cieplnego

kompaktowego,

2) zapoznać się z dokumentacją techniczną oraz instrukcją zawierającą przepisy bhp na

stanowisku do ćwiczeń oraz warunkami technicznymi montażu węzła cieplnego
kompaktowego,

3)  przygotować materiały potrzebne do montażu węzła cieplnego kompaktowego,
4)  ocenić stan techniczny urządzeń kompaktowego węzła cieplnego,
5)  przetransportować węzeł cieplny kompaktowy na miejsce montażu,
6)  zainstalować kompaktowy węzeł cieplny,
7)  zamontować osprzęt węzła cieplnego kompaktowego,
8)  wykonać podłączenie węzła cieplnego do sieci cieplnej i instalacji c.o.,
9)  sprawdzić poprawność wykonanej pracy,
10)  zastosować wymagania zawarte w instrukcji montażu węzła kompaktowego.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

stanowisko symulacyjne do montażu węzła cieplnego(najkorzystniej, by ćwiczenie
zostało wykonane w warunkach rzeczywistych tj. na miejscu budowy węzła cieplnego
kompaktowego),

–

dokumentacja techniczna węzła cieplnego kompaktowego,

–

instrukcja dla ucznia obejmująca przepisy bhp oraz czynności związane z przebiegiem
i warunkami technicznymi montażu węzła cieplnego kompaktowego,

–

sprzęt i narzędzia potrzebne do montażu: klucze do rur, wkrętaki, przymiar kreskowy,

–

urządzenia i materiały potrzebne do montażu: węzeł kompaktowy, króćce kołnierzowe,
kształtki, osprzęt węzła,

–

literatura z rozdziału 6.

4.4.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) Zidentyfikować elementy węzła kompaktowego?

2) Wykazać zalety węzła kompaktowego?

3) Określić cechy węzła kompaktowego?

4) Przetransportować węzeł cieplny kompaktowy na miejsce montażu?

5) Zainstalować kompaktowy węzeł cieplny?

6) Zamontować osprzęt węzła cieplnego kompaktowego?

7) Zastosować wymagania zawarte w instrukcji montażu węzła?

8) Zastosować przepisy bhp przy instalacji węzła kompaktowego?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.5. Aparatura kontrolno-pomiarowa i automatyka stosowana

w węzłach cieplnych

4.5.1. Materiał nauczania

Do prawidłowej pracy węzła ciepłowniczego niezbędne są niżej opisane elementy

armatury i automatycznego sterowania.

Zawór regulacyjny dwudrogowy służy do otwierania i zamykania przepływu nośnika

ciepła. Korpus i pokrywa zaworu są wykonane z żeliwa, natomiast grzybek, gniazda i trzpień-
ze stali nierdzewnej.

Zawór regulacyjny trójdrogowy jest wykonany z tych samych materiałów, co zawór

wyżej opisany. Ma on zastosowanie do mieszania i rozdzielania nośników ciepła w instalacji
centralnego ogrzewania, ciepłej wody użytkowej lub w wentylacji.

Wymienione wyżej zawory regulacyjne stosuje się wraz z napędami elektrycznymi.

Napędy  te  mogą  współpracować  z  elektronicznym  regulatorem  parametrów  nośnika  ciepła
w instalacji centralnego ogrzewania lub wentylacji oraz z modułem regulacyjnym AMER lub
regulatorem  elektronicznym  EPU  2350  do  regulacji  temperatury  ciepłej  wody  użytkowej.
Moduł  AMER  stanowi  źródło  sygnału  elektrycznego  dla  ustawiania  przesuwu  trzpienia
i współpracuje z czujnikami temperatury.

Zawór termostatyczny jest proporcjonalnym regulatorem bezpośredniego działania,

służącym do regulacji temperatury  w wymiennikach ciepła. Zasada działania polega na tym,
że  czujnik  regulatora  jest  napełniony  cieczą  o  dużej  rozszerzalności  cieplnej.  Ciecz  ta  pod
wpływem  wzrostu  temperatury  zwiększa  swoją  objętość  i  powoduje  dociśnięcie  grzybka
zaworu do gniazda.

Rys. 20. Zawór termostatyczny [2, s. 249].

1 – czujnik temperatury, 2 – złącze rurki kapilarnej, 3 – rurka kapilarna, 4 – mieszek, 5 – sprężyna ustawienia,

6 – trzpień, 7 – koło zębate, 8 – śruba mocująca, 9 – obudowa sprężyny, 10 – korbka, 11 – mieszek, 12 – stożek

zaworu, 13 – gniazdo zaworu, 14 – korpus zaworu

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ustawienie odpowiedniej wartości temperatury odbywa się za pomocą korbki, koła

zębatego i skali. Stosuje się następujące zakresy wartości temperatury:
– 35÷70°C i 40÷80°C – dla instalacji ciepłej wody użytkowej,
– 60÷100°C, 85÷125°C i 100÷140°C – dla instalacji lub sieci centralnego ogrzewania.

Zawór termostatyczny może być zamontowany dowolnie, pod warunkiem, że przepływ

nośnika  ciepła  jest  zgodny  z  kierunkiem  strzałki  na  korpusie.  Czujnik  temperatury  należy
zamontować w ten sposób, aby cała jego powierzchnia znalazła się w nośniku ciepła, którego
temperaturę  ma  regulować.  Zawory  termostatyczne  są  wykonane  do  połączenia
kołnierzowego  lub  mają  gwintowane  tuleje  łączące  o  średnicach  15÷50  mm,  wytrzymałe  są
na ciśnienie robocze do 1; 1,6 lub 2,5MPa [2, s. 249].

Regulator różnicy ciśnień jest samoczynnym proporcjonalnym regulatorem stosowanym

w węzłach ciepłowniczych dla instalacji centralnego ogrzewania.

Rys. 21. Regulator różnicy ciśnień [2, s. 250]

1 – odpowietrznik, 2 – membrana, 3 – przewody impulsowe, 4 – dławnik, 5 – sworzeń, 6 – wskaźniki

ustawienia, 8 – trzpień, 9 – trzon, 10 – nakrętka ustawienia, 11 – dławnik, 12 – mieszek, 13 – płytka zaworu,

14 – gniazdo zaworu, 15 – korpus zaworu

Składa się on z części regulującej ]1÷11] i zaworu z pojedynczym gniazdem [12÷15]

w zależności od sposobu zamontowania jarzma(sworzeń 5) części regulującej regulator może
pracować jako:
–

różnicowy utrzymujący stałą różnicę ciśnień między dwoma punktami pomiarowymi,
niezależnie od zewnętrznych wahań ciśnienia oraz zmian przepływu, zamykanie zaworu
następuje przy wzroście różnicy ciśnień;

–

ilościowy, zabezpieczający przepływ nośnika ciepła przed osiągnięciem wartości
większych od zadanej wartości maksymalnej; zamykanie zaworu następuje przy wzroście
ilości przepływu nośnika;

–

upustowo- nadmiarowy, zabezpieczający przepływ nośnika ciepła przed osiągnięciem
wartości mniejszych od zadanej wartości minimalnej; otwieranie zaworu następuje przy

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

wzroście  różnicy  ciśnień.  Zasada  działania regulatora różnicy  ciśnień  polega  na  tym,  że
ruch membrany [2] (zależny od wzrostu lub spadku ciśnienia nad lub pod nią) powoduje
zamykanie  lub  otwieranie  zaworu  [13].  Ciśnienie  do  obudowy  przepony  jest
doprowadzanie  przewodami  impulsowymi.  Zakres  wielkości  zadanej  ustawia  się  przez
obrót nakrętki ustawienia [10] wzdłuż kolumny ze wskaźnikami ustawienia [6].

Regulator może być zamontowany w dowolnej pozycji na przewodzie zasilającym lub

powrotnym w kierunku zgodnym ze strzałką na korpusie zaworu. Do obudowy przepony
przyłącza się przewody impulsowe miedziane ze złączką gwintowaną.

Automatyczne zawory regulacyjne do pionów centralnego ogrzewania stanowią ostatni

element regulacyjny (oprócz termostatów grzejnikowych) Mogą to być:
–

regulatory przepływu, umożliwiające optymalny rozdział wody do poszczególnych
pionów, ograniczające przepływ nośnika, umożliwiające zamknięcie przepływu,
spuszczenie wody z pionu i pomiar przepływu, mające możliwość plombowania wartości
zastawów; montuje się je na pionie powrotnym;

–

regulatory różnicy ciśnień utrzymujące stałą różnicę ciśnień u podstawy pionu równą 10
lub  20  kPa,  co  oznacza,  że  każdy  pion  pracuje  w  tych  samych  warunkach  ciśnienia
niezależnie  od  jego  położenia  względem  źródła  ciepła;  montuje  się  je  również  na
powrocie.
Poza  wyżej  wymienionymi  regulatorami  jako  uzupełnienie  stosuje  się  zawór  ręczny,

który umożliwia ręczne ograniczenie przepływu łącznie z całkowitym jego zamknięciem,
pomiar przepływu nośnika przez pion oraz podłączenie rurki impulsowej do regulatora
różnicy ciśnień. Zawór ten jest montowany na zasilaniu instalacji centralnego ogrzewania.

Czujniki temperatury służą do przekazywania impulsów zależnych od temperatury na

zewnątrz  i wewnątrz  pomieszczenia  i  temperatury nośnika ciepła.  Zasadnicza  część  czujnika
zawiera  termoelement  wykonany  z  platyny.  Czujniki  łączy  się  kablem  elektrycznym
dwużyłowym  z regulatorem  elektronicznym.  Czujniki  mogą  być  zanurzeniowe,  przylgowe
i przykręcane.  Do  uzbrojenia  zabezpieczającego  przed  wzrostem  ciśnienia  ponad  wartość
zadaną należą zawory bezpieczeństwa ciężarkowe (dźwigniowe) i sprężynowe.

Rys. 22. Zawór bezpieczeństwa: a) ciężarkowy (dźwigniowy), b)sprężynowy [4, s. 158]

Działanie zaworów bezpieczeństwa jest bardzo proste. Gdy ciśnienie czynnika

działające  na  grzybek  zaworu  przekroczy  wartość  zadaną  (nacisk  sprężyny  lub  ciężar  na
dźwigni),  wówczas  nastąpi  otwarcie  zaworu  i  wpływ  nośnika  ciepła  na  zewnątrz.  Ciśnienie
wewnątrz  rurociągu  zmniejszy  się.  Zamknięcie  zaworu  nastąpi  samoczynnie  wskutek
dociśnienia grzybka do zaworu.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 23 Zawór zwrotny [4, s. 158]

Zawory zwrotne zapewniają jednokierunkowy przepływ nośnika ciepła. Ze względu na

sposób  wbudowania  rozróżnia  się:  zawory  poziome  (montowane  na  przewodzie  poziomym)
i pionowe  (do  przewodu  pionowego)  oraz  kołnierzowe  mufowe.  Zawory  zwrotne
wmontowane  po  stronie  tłocznej  pompy  nie  dopuszczają  do  powrotu  wody  z  instalacji.
Grzybek jest dociskany do gniazda własnym ciężarem lub sprężyną [4, s. 159].

Przy montażu armatury na przewodach sieci ciepłowniczych należy przestrzegać

następujących zasad:
–

nośnik ciepła powinien wpływać na grzybek (kierunek przepływu wskazuje strzałka na
korpusie armatury); chroni to uszczelkę grzybka przez zniszczeniem i zapewnia
prawidłowe osadzenie grzybka w gnieździe zaworu;

–

zawory zwrotne należy montować współosiowo z siecią przewodów(zarówno pionowe
jak i poziome);

–

zawory należy montować tak, aby był łatwy dostęp do pokrętła (na odpowiedniej
wysokości w stosunku do poziomu podłogi), co ułatwia ich eksploatację i konserwację;

–

zaleca się montowanie trzpieni zasuw i zaworów w pozycji poziomej; ułatwia to ich
obsługę oraz zapobiega osadzaniu się na pierścieniach uszczelniających zanieczyszczeń,
powodujących nie dość dokładnie przyleganie grzybka do pierścieni;

–

zawory bezpieczeństwa należy wyregulować tak, aby ich działanie rozpoczynało się
z chwilą przekroczenia ciśnienia nominalnego w sieci;

–

w ciężarkowych zaworach bezpieczeństwa należy unieruchomić w odpowiednim miejscu
(zaplombować) ciężar na dźwigni, gdyż w razie jego przesunięcia się wzdłuż dźwigni
nastąpiłaby zmiana warunków pracy zaworu, wskazane jest nawet obcinanie zbędnej
długości ramienia dźwigni;

–

zawory montowane na kolektorach powinny mieć wrzeciona na jednakowej wysokości.

Do mierzenia ilości przepływającej wody (oprócz wodomierzy)służą kryzy pomiarowe.

Są  to  cienkie  tarcze  ze  stali  nierdzewnej  lub  brązu,  wstawione  w  przewód  między  dwoma
kołnierzami.  W  środku  kryzy  znajduje  się  otwór,  którego  środek  powinien  znajdować  się
w osi  przewodu.  Po  obu  stronach  kryzy  umieszcza  się  przewody  impulsowe.  Służą  one  do
przełączania manometrów wyskalowanych w tonach na godzinę (t,/h), czyli wskazujących, ile
ton  wody  przepłynęło  w  ciągu  godziny  przez  kryzę  pomiarową.  Ilość  przepływającego
nośnika ciepła zależy od prędkości przepływu przez kryzę: im większą prędkość tym większą
różnicę ciśnień wykazują manometry za i przed kryzą.

Do pomiaru ciśnienia służą manometry. Mogą to być manometry rurkowe oraz

przeponowe. W obu rodzajach manometrów ciśnienie w sieci powoduje odkształcenie
materiału sprężystego (rurki lub membrany). Odkształcenie to przenosi się poprzez
mechanizm zębatkowy na wskazówkę, która na skali pokazuje aktualną wartość ciśnienia.

Przy manometrze montuje się zawsze zawór trójdrogowy z tarczką, która umożliwia

odpowietrzenie rurki syfonowej oraz przyłączenie manometru kontrolnego w celu

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

sprawdzenia dokładności wskazań manometru zamontowanego na przewodzie. Dzięki
zastosowaniu zaworów trójdrogowych unika się konieczności zdejmowania manometrów
w celu sprawdzenia, czy prawidłowo wskazują ciśnienie [4, s. 381].

Do pomiaru i kontroli temperatury c.o. i c.w.u. służą termometry:

–

szklane,

–

rtęciowo-sprężynowe tarczowe.

Rys.24. Termometry szklane tarczowe

Rys.25. Termometry rtęciowo-sprężynowe

a) prosty, b) kątowy [4, s. 381]

a) prosty, b) czołowy, c) odległościowy [4, s. 381]

Termometry rtęciowe umieszcza się w specjalnych osłonach, które mogą być proste lub

kątowe. W zależności od zakresu pomiarowego rozróżnia się termometry:

−

od 1 do 100°C z podziałką, co 1°C,

−

od 100 do 200°C z podziałką, co 2°C
Termometry elektryczne oporowe działają na zasadzie zmian oporności przewodnika pod

wpływem temperatury. Czujnik tego termometru umieszcza się w przewodzie w specjalnie
wmontowanym króćcu. Czujnik oporowy (termopara) służy tylko do pomiaru temperatury,
natomiast do odczytywania jej wartości służą specjalne mierniki elektryczne.

Na głównych odgałęzieniach i na rozdzielaczach powinny być przewidziane króćce do

termometrów  i  manometrów.  Oprawy  termometrów  i  manometrów  powinny  być  łączone
z przewodami  lub  innymi  elementami  urządzeń  węzła  za  pomocą  połączeń  gwintowych
umożliwiających  łatwy  demontaż.  Termometry  szklane  cieczowe  należy  montować
w tulejach  sięgających  do  połowy  przekroju  przewodu,  na  którym  ma  być  mierzona
temperatura  przepływającego  czynnika.  Ten  sam  warunek  odnosi  się  do  montażu  czujnika
termometru  tarczowego  lub  oporowego  elektrycznego.  Manometry  tarczowe  należy
montować  na  rurce  syfonowej.  Na  króćcu  łączącym  rurkę  syfonową  z  przewodem  lub
bezpośrednio  przed  manometrem  powinien  być  zmontowany  (dla  kontroli)  kurek
dwudrogowy, tzw. manometryczny [2, s. 189].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.5.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania sprawdzisz czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Jaka armatura kontrolno-pomiarowa niezbędna jest do prawidłowej pracy węzła

cieplnego?

2.  Jakie zadanie spełnia zawór termostatyczny?
3.  Jakie zadanie spełnia regulator różnicy ciśnień?
4.  Jaka jest zasada działania regulatora różnicy ciśnień?
5.  Jaka jest rola czujników temperatury?
6.  Jakie zawory zaliczamy do uzbrojenia zabezpieczającego?
7.  Jak działa zawór zwrotny?
8.  Gdzie i w jakim celu montuje się termometry?
9.  Gdzie i w jakim celu montuje się manometry?
10.  Gdzie i w jakim celu montuje się kryzy?

4.5.3 Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Porównaj pracę regulatora różnicy ciśnień jako różnicowego, ilościowego i upustowo-

-nadmiarowego w zależności od sposobu zamontowania części regulacyjnej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z budową regulatora różnicy ciśnień,
2)  określić zasadę działania regulatora jako różnicowego,
3)  określić zasadę działania regulatora jako ilościowego,
4)  określić zasadę działania regulatora jako upustowo- nadmiarowego,
5)  porównać pracę regulatora we wszystkich sposobach zamontowania,
6)  zapisać wyniki w zeszycie.

Wyposażenie stanowiska pracy

–

model regulatora różnicy ciśnień,

–

rysunki i film przedstawiający pracę regulatora różnicy ciśnień w zależności od sposobu
zamontowania części regulacyjnej,

–

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 2

Na podstawie przedstawionej przez nauczyciela dokumentacji technicznej zainstaluj

zawór termostatyczny.

Sposób wykonania ćwiczenia.

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z wymaganiami dotyczącymi instalacji zaworu termostatycznego,
2) zapoznać się z dokumentacją techniczną oraz instrukcją zawierającą przepisy bhp na

stanowisku do ćwiczeń oraz warunkami technicznymi montażu i instalacji węzła
cieplnego,

3) przygotować materiały potrzebne do montażu zaworu termostatycznego,
4) ocenić stan techniczny zaworu termostatycznego i jego elementów,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5)  ustalić kolejność czynności przy montażu zaworu termostatycznego,
6)  wyznaczyć miejsce montażu zaworu termostatycznego i jego elementów,
7)  zainstalować zawór termostatyczny,
8)  dokonać ustawienia odpowiedniej wartości temperatury.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

stanowisko symulacyjne do montażu węzła cieplnego z zamontowanymi przewodami
i urządzeniami( najkorzystniej, by ćwiczenie zostało wykonane w warunkach
rzeczywistych tj. na miejscu budowy węzła cieplnego),

–

dokumentacja akp węzła cieplnego,

–

instrukcja dla ucznia obejmująca przepisy bhp oraz czynności związane z przebiegiem
i warunkami technicznymi montażu akp,

–

sprzęt i narzędzia potrzebne do montażu: klucze do rur, wkrętaki, suwmiarka,

–

materiały i urządzenia potrzebne do montażu: zawór termostatyczny, króćce kołnierzowe,
kształtki.

Ćwiczenie 3

Na podstawie przedstawionej dokumentacji technicznej zainstaluj zawór bezpieczeństwa

i dokonaj jego nastawy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z wymaganiami dotyczącymi instalacji zaworów bezpieczeństwa,
2)  przeanalizować dokumentację techniczną,
3)  zapoznać  się  z  instrukcją  zawierającą  przepisy  bhp  na  stanowisku  do  ćwiczeń  oraz

warunkami technicznymi montażu i instalacji węzła cieplnego,

4)  przygotować materiały potrzebne do montażu,
5)  ocenić stan techniczny zaworu bezpieczeństwa,
6)  wyznaczyć miejsce montażu zaworu bezpieczeństwa,
7)  zainstalować zawór bezpieczeństwa,
8)  dokonać nastawy zaworu bezpieczeństwa.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

stanowisko symulacyjne do montażu węzła cieplnego z zamontowanymi przewodami
i urządzeniami (najkorzystniej, by ćwiczenie zostało wykonane w warunkach
rzeczywistych tj. na miejscu budowy węzła cieplnego),

–

dokumentacja akp węzła cieplnego,

–

instrukcja dla ucznia obejmująca przepisy bhp oraz czynności związane z przebiegiem
i warunkami technicznymi montażu węzła cieplnego,

–

sprzęt i narzędzia potrzebne do montażu: klucze do rur , wkrętaki, piłki ręczne,

–

urządzenia i materiały potrzebne do montażu: zawór termostatyczny, akp, króćce
kołnierzowe, kształtki,

–

literatura z rozdziału 6.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.5.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) sklasyfikować aparaturę kontrolno-pomiarową?

2) zidentyfikować zawory aparatury kontrolno-pomiarowej?

3) ocenić stan techniczny aparatury kontrolno-pomiarowej?

4) wyznaczyć miejsce montażu aparatury kontrolno-pomiarowej?

5) zainstalować aparaturę kontrolno-pomiarową?

6) dokonać regulacji i nastawy aparatury kontrolno-pomiarowej?

7) skontrolować urządzenia pomiarowe i dokonać odczytu?

8) zastosować wymagania zawarte w instrukcji montażu akp?

9) zastosować przepisy bhp przy instalacji akp?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.6. Próba szczelności. Uruchomienie i rozruch węzła cieplnego

4.6.1 Materiał nauczania

Węzeł cieplny należy przygotować do odbioru. W ramach tego przygotowania sprawdza

się zgodność pomieszczeń i urządzeń węzła ciepłowniczego z podanymi niżej wymaganiami.

W pomieszczeniu węzła powinny znajdować się:

–

studzienka kanalizacyjna do spuszczania wody z kanalizacji,

–

oświetlenie naturalne,

–

oświetlenie elektryczne o napięciu 220 i 24 V,

–

doprowadzenie wody wodociągowej,

–

kanał wentylacyjny wyciągowy,

–

kanał wentylacyjny nawiewny w kształcie litery „Z”,

–

podłoga powinna być ułożona ze spadkiem w kierunku studzienki,

–

przewody węzła ciepłowniczego powinny spoczywać swobodnie na podporach,

–

każdy węzeł powinien mieć zawór bezpieczeństwa,

–

przed  pierwszymi  zaworami,  służącymi  do  odcinania  węzła  od  sieci  ciepłowniczej,
powinny  znajdować  się  króćce  z  kurkami  manometrycznymi,  służące  do  montażu
manometrów,  którymi  mierzy  się  opory  przepływu  wody  sieciowej  w  węźle
ciepłowniczym (ułatwia to regulację węzła),

–

w węzłach budynków przyłączonych na końcu sieci ciepłowniczej powinny być
zainstalowane obejścia, co zabezpiecza sieć przed zamarznięciem podczas czasowego
zamknięcia węzła w takim budynku,

–

wszystkie elementy węzła ciepłowniczego powinny być zaizolowane.

Drożność przepływów węzła należy sprawdzić- zgodnie z dokumentacją techniczną –

przez ich płukanie. Do tego celu należy użyć wody o temperaturze zbliżonej do temperatury
roboczej. Płukanie wykonuje się przy możliwie największym natężeniu przepływu. Końcową
fazę płukania należy wykonać wodą zasilającą.

Sprawdzenie czystości przewodów polega na pobraniu próbek wody z odwodnień

i określeniu ilości zanieczyszczeń. Wynik uznaje się za dodatni, jeżeli ilość zanieczyszczeń
nie przekracza 5mg/dm

Szczelność przewodów i urządzeń sprawdza się dwukrotnie: pierwszy raz w stanie

zimnym, drugi-w stanie gorącym.

Sprawdzenie szczelności w stanie zimnym należy wykonać:

–

po stronie nośnika ciepła w sieci ciepłowniczej-zgodnie z wymaganiami obowiązującymi
dla danej sieci ciepłowniczej,

–

po stronie nośnika ciepła w instalacji-zgodnie z wymaganiami obowiązującymi dla danej
instalacji centralnego ogrzewania.
Sprawdzenie szczelności w stanie gorącym oraz ruch próbny węzła należy wykonać

jednocześnie z ruchem próbnym instalacji. Kontroluje się:
–

szczelność w trakcie nagrzewnia i ochładzania instalacji węzła,

–

szczelność urządzeń zabezpieczających węzeł,

–

przepustowość przewodów i urządzeń,

–

zgodność parametrów nośnika ciepła z założonymi w projekcie,

–

temperaturę w pomieszczeniu węzła i pomieszczenia nad węzłem.
Czas trwania ruchu próbnego węzła powinien wynosić, co najmniej 72 godziny [2, s. 269].
Wszystkie zbiorniki zamknięte i otwarte powinny być przed izolacją cieplna poddane

próbom szczelności.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

W wymiennikach ciepła poddaje się próbie ciśnienia oddzielnie część grzejącą

i oddzielnie część ogrzewaną. Wymienniki ciepła poddaje się próbie na zimno po raz
pierwszy bezpośrednio po zakończeniu ich montażu przy odłączonej instalacji, a po raz drugi
razem z całą instalacją po zakończeniu montażu całości.

Instalacje węzła cieplnego należy napełnić wodą na 24 godziny przed rozpoczęciem

próby. Napełnianie powinno odbywać się powoli, aby ułatwić usuwanie powietrza
z przewodów i urządzeń.

Po odpowietrzeniu węzła i usunięciu nieszczelności przeprowadza się próbę ciśnieniową.

Wynik próby należy uznać za dodatni, jeżeli w ciągu 20 minut manometr nie wykaże spadku
ciśnienia.

Prze szczelności na gorąco należy przeprowadzić po uprzednim płukaniu węzła wodą

gorącą.  Próbę  należy  przeprowadzić  w  miarę  możliwości  przy  najwyższych  parametrach
roboczych  czujnika grzejnego. Wynik próby uważa się za dodatni, jeżeli  całe urządzenie  nie
wykazuje przecieków ani roszenia, a po ochłodzeniu stwierdzono brak uszkodzeń  i trwałych
odkształceń [2, s. 270].

Każdy węzeł ciepłowniczy poddaje się badaniom sprawdzającym przy odbiorze. Część

tych badań można wykonać przy odbiorach częściowych, a pozostałe przy odbiorze
końcowym.

Badania przy odbiorach częściowych. Podczas odbiorów częściowych węzłów

ciepłowniczych należy sprawdzić:
–

zgodność robót objętych odbiorem częściowym z dokumentacją projektową,

–

wymiary pomieszczenia,

–

dostęp do pomieszczenia,

–

jakość wykonania ścian, stropu i podłogi,

–

rodzaj i jakość użytych materiałów,

–

czystość przewodów,

–

zabezpieczenie antykorozyjne,

–

szczelność w stanie zimnym.
Badania przy odbiorze końcowym. Podczas odbioru końcowego węzła ciepłowniczego

należy sprawdzić:
–

zgodność elementów nie objętych odbiorami częściowymi z dokumentacją projektową,

–

odległości miedzy urządzeniami,

–

poziom hałasu,

–

wentylacje pomieszczenia,

–

oświetlenie i instalację elektryczną,

–

instalację wodociągową i kanalizacyjną,

–

wymienniki ciepła,

–

pompy,

–

odmulacze,

–

liczniki ciepła,

–

izolację cieplną,

–

urządzenia zabezpieczające,

–

urządzenia automatycznej regulacji,

–

szczelność w stanie gorącym oraz przeprowadzić ruch próbny.
Jeżeli którekolwiek z badań dało wynik negatywny, należy wykonać poprawki

i uzupełnienia, a badanie przeprowadzić powtórnie.

Po uzyskaniu pozytywnych wyników badań oraz po przeprowadzeniu ruchu próbnego

z wynikiem pozytywnym sporządza się protokół odbioru robót, zawierający następujące dane:
–

skład komisji odbioru,

–

opis odbieranego węzła,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

–

wykaz dokumentów przedstawionych komisji.

–

wykaz przeprowadzonych badań,

–

dokumentację techniczną i stwierdzenie, że węzeł został wykonany zgodnie
z obowiązującymi przepisami [2, s. 272

273].

Przyjęcie do eksploatacji węzłów cieplnych nowych, przebudowanych lub po remoncie

może nastąpić po spełnieniu wymagań Polskich Norm, a w szczególności po:
–

sprawdzeniu zgodności wykonania węzła cieplnego z dokumentacją techniczną
i warunkami przyłączenia do sieci cieplnej,

–

przedstawieniu protokołów odbiorów częściowych, oględzin, prób, badań i pomiarów
dokonywanych w poszczególnych fazach budowy, przebudowy lub remontu węzłów
cieplnych, stwierdzających zgodność ich wykonania z dokumentacją techniczną,

–

przedstawieniu protokołów odbiorczych stwierdzających usunięcie usterek i nieprawidłowości,

–

stwierdzeniu oczyszczenia i przepłukania sieci cieplnych, a w przypadku węzłów
cieplnych bezpośrednio łączących instalację odbiorczą z siecią cieplną – przepłukania
tych instalacji,

–

stwierdzeniu pozytywnych wyników prób wytrzymałościowych i szczelności oraz prób
hydraulicznych i ciśnieniowych rurociągów wraz z armaturą,

–

stwierdzeniu pozytywnych wyników sprawdzenia kompensacji,

–

stwierdzeniu prawidłowości działania urządzeń podstawowych i pomocniczych, urządzeń
zabezpieczających, odwadniających i odpowietrzających zasuw i zaworów odcinających,
aparatury kontrolno-pomiarowej oraz sygnalizacyjnej,

–

sprawdzeniu stanu wyposażenia węzłów cieplnych w urządzenia automatycznej regulacji
i prawidłowości ich działania.
Sieć cieplna powinna mieć określone wielkości przepływu i wykresy regulacyjne

temperatur  wody  sieciowej  w  węzłach  cieplnych  zasilających  poszczególnych  odbiorców.
Ilość  i  temperatura  wody  sieciowej  przepływającej  przez  węzeł  w  określonych  warunkach
eksploatacji powinna uwzględniać charakterystyki cieplne instalacji odbiorczych i zapewniać
właściwe warunki pracy odbiorników energii cieplnej. Podstawowe dane oraz charakterystykę
sieci  cieplnej  i przepompowni,  umożliwiające  właściwe  współdziałanie  w  prowadzeniu
eksploatacji  systemu  ciepłowniczego  w  sposób  zapewniający  racjonalne  i  oszczędne
użytkowanie  paliw  i  energii,  udostępnia  się  jednostce  gospodarki  uspołecznionej
zarządzającej źródłem energii cieplnej. Temperatury wody sieciowej w rurociągu zasilającym
i

powrotnym

powinny

być

regulowane

zgodnie

wykresami

regulacyjnymi,

opracowywanymi dla każdego sezonu grzewczego.

Wykresy regulacyjne, powinny być opracowane zgodnie z zasadami ustalania

temperatury wody sieciowej w źródłach ciepła i sieciach cieplnych oraz powinny uwzględniać
charakterystykę  cieplną  instalacji  odbiorczych  przyłączonych  do  danej  sieci  cieplnej.
Wykresy  te  powinny  być  opracowywane  w  porozumieniu  z  dostawcą  energii  cieplnej  oraz
uzgodnione  z  właściwym  terenowo  okręgowym  inspektoratem  gospodarki  energetycznej.
W wyznaczonych punktach kontrolnych należy prowadzić rejestrację ciśnień wody sieciowej
przy wejściu i powrocie, a w szczególności przepływów, ciśnień i temperatur nośnika energii
cieplnej,  oraz  okresowe  badania  jakości  wody  sieciowej  i  wody  uzupełniającej,  a  także
odczyty ilości wody uzupełniającej, kierowanej do sieci cieplnej.

Częstotliwość zapisów i badań, ustala osoba sprawująca nadzór nad eksploatacją sieci

cieplnej. W sezonie grzewczym zapisy powinny być dokonywane, co najmniej raz w miesiącu
[2,s.278].

Po zakończeniu prac montażowych należy wykonać obmiar wykonanych robót według

następujących zasad:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

–

Rurociągi  mierzy  się  po  osi  na  odcinkach  prostych,  a  na  łukach  po  zewnętrznej  ich
stronie.  Pomierzone  długości  zestawia  się  według  rodzaju  rur,  średnic  oraz  grubości
ścianek.  Od  pomierzonej  długości  rurociągu  obejmuje  się  długości  łuków,
kompensatorów i armatury kołnierzowej. Nie odlicza się kształtek i armatury łączonej na
gwint. Zwężki dolicza się do długości rur o większej średnicy.

–

Urządzenia i armaturę obmierza się w kompletach i sztukach.

–

Przejścia przez ściany budynków obmierza się w sztukach.

–

Izolację termiczną obmierza się w m

powierzchni w rozwinięciu. Obwód izolowanych

przewodów i urządzeń należy obmierzyć po zewnętrznej stronie izolacji (a nie
przewodów) [3, s. 122].

4.6.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania sprawdzisz czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jakie są zasady sprawdzania drożności przewodów węzła cieplnego?
2.  W jaki sposób sprawdza się czystość przewodów?
3.  Jaki jest przebieg próby szczelności na zimno?
4.  Jaki jest przebieg próby szczelności na gorąco?
5.  Jakie warunki techniczne należy spełnić w trakcie prób szczelności?
6.  W jaki sposób uruchamia się węzeł cieplny?
7.  Co podlega sprawdzeniu podczas odbiorów częściowych węzła?
8.  Co podlega sprawdzeniu podczas odbioru końcowego?
9.  Jakie są zasady obmiaru robót związanych z montażem przewodów, armatury i urządzeń?
10.  Jakie  są  zasady  obmiaru  robót  związanych  z  wykonaniem  izolacji  cieplnej  przewodów,

armatury i urządzeń?

4.6.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Opisz czynności związane z rozruchem węzła cieplnego bezpośredniego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z wymaganiami dotyczącymi rozruchu węzła cieplnego bezpośredniego,
2)  obejrzeć film, zdjęcia lub rysunki związane z rozruchem węzła cieplnego bezpośredniego,
3)  opisać czynności związane z rozruchem węzła cieplnego bezpośredniego,
4)  wskazać, na czym polega rozruch węzła cieplnego bezpośredniego,
5)  zapisać wyniki swojej pracy w zeszycie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

film, rysunki i schematy pokazujące rozruch węzłów cieplnych,

–

literatura rozdziału 6.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 2

Porównaj zakres i przebieg odbioru częściowego i końcowego węzła cieplnego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zapoznać się z wymaganiami dotyczącymi odbiorów węzłów cieplnych (materiał

nauczania pkt. 4.6.1.),

2)  określić zakres i przebieg odbioru częściowego,
3)  określić zakres i przebieg odbioru końcowego,
4)  porównać oba rodzaje odbiorów robót,
5)  zapisać swoje spostrzeżenia w zeszycie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 3

Wykonaj próbę szczelności na zimno węzła cieplnego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zapoznać się z wymaganiami dotyczącymi wykonania prób szczelności węzła cieplnego,
2) zapoznać się z instrukcją zawierającą przepisy bhp na stanowisku do ćwiczeń oraz

warunkami technicznymi wykonania próby szczelności,

3)  przygotować urządzenia do wykonania próby szczelności na zimno,
4)  ustalić kolejność czynności przy wykonywaniu próby szczelności,
5)  wykonać próbę szczelności na zimno węzła cieplnego,
6)  zastosować wymagania zawarte w instrukcjach wykonania próby szczelności węzła,
7)  dokonać odczytu urządzeń pomiarowych,
8)  zapisać wyniki swojej pracy w zeszycie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

stanowisko symulacyjne do montażu węzła cieplnego z zamontowanym węzłem
cieplnym(najkorzystniej, by ćwiczenie zostało wykonane w warunkach rzeczywistych tj.
na miejscu budowy węzła cieplnego),

–

instrukcja dla ucznia obejmująca przepisy bhp oraz czynności związane z przebiegiem
i warunkami technicznymi przeprowadzenia próby szczelności,

–

urządzenia potrzebne do przeprowadzenia próby szczelności,

– literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 4

Dokonaj obmiaru robót przy montażu węzła cieplnego

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zapoznać się z zasadami obmiaru robót przy montażu węzła cieplnego,
2) zapoznać się z instrukcją zawierającą zasady obmiaru robót przy montażu węzła

cieplnego oraz przepisami bhp na stanowisku do ćwiczeń,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3)  przygotować sprzęt do wykonania pomiarów,
4)  dokonać niezbędnych pomiarów i obliczeń
5)  zapisać wyniki swojej pracy w zeszycie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

stanowisko symulacyjne do montażu węzła cieplnego z zamontowanym węzłem(
najkorzystniej, by ćwiczenie zostało wykonane w warunkach rzeczywistych tj. na
miejscu budowy węzła cieplnego),

–

instrukcja dla ucznia zawierająca zasady obmiaru robót przy montażu węzła cieplnego
oraz przepisy bhp na stanowisku do ćwiczeń,

–

literatura z rozdziału 6.

4.6.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) określić cel badania węzła cieplnego na szczelność?

2) przygotować sprzęt do wykonania próby szczelności?

3) określić przebieg próby szczelności na zimno?

4) określić przebieg próby szczelności na gorąco?

5) wykonać próbę szczelności węzła cieplnego?

6) dokonać rozruchu i uruchomienia węzła cieplnego?

7) zastosować wymagania zawarte w instrukcji wykonania prób

szczelności węzła?

8) określić do podlega sprawdzeniu w czasie odbioru częściowego?

9) określić, co podlega sprawdzeniu w czasie odbioru końcowego?

10) wykonać obmiar robót związanych z montażem i instalację węzła

cieplnego?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.7. Eksploatacja węzłów cieplnych

4.7.1. Materiał nauczania

Do podstawowych zadań służby eksploatacyjnej węzła ciepłowniczego należy:

–

prawidłowy rozdział nośnika ciepła (do celów ogrzewania i przygotowywania ciepłej
wody użytkowej),

–

zapewnienie właściwej temperatury i przepływów nośnika ciepła,

–

pomiar ilości zużytego ciepła.
Równomierne rozprowadzenie ciepła w sieci i instalacji ogrzewczej jest dość

skomplikowane. Regulacji dokonuje się przez dławienie przepływu nośnika ciepła za pomocą
kryz.  Kryzy  zwiększają  jednocześnie  stateczność  hydrauliczną  układu  i  zapobiegają
zakłóceniom  w  rozdziale  ciepła.  Wskaźnikiem  prawidłowego  rozdziału  nośnika  ciepła
w węzłach  ciepłowniczych  jest  temperatura  wody  powrotnej.  Różnica  między  rzeczywistą
temperaturą  powrotu,  odczytaną  z termometru  zainstalowanego  na  przewodzie  wody
powrotnej,  a  temperaturą  powrotną  teoretyczną  świadczy  o  niewłaściwej  cyrkulacji  wody
w instalacji ogrzewczej odbiorcy.

Uruchamiając węzeł ciepłowniczy należy wykonać kolejno następujące czynności:

–

przepłukać węzeł w celu usunięcia zanieczyszczeń pozostałych po zakończeniu robót
remontowych; płukanie wykonuje się wodą wodociągową aż do chwili, kiedy ze spustów
zacznie wyciekać czysta woda, a następnie przepłukuje się go wodą z sieci;

–

napełnić i rozgrzać węzeł do maksymalnej temperatury pracy, pamiętając o otwarciu
kurków odpowietrzających; podczas uruchamiania węzła należy sprawdzić szczelność
wszystkich jego elementów;

–

włączyć – przez otworzenie odpowiednich zaworów na zasilaniu i powrocie-instalację
centralnego ogrzewania i wymienniki ciepłej wody do normalnej pracy.

Jednym z ważnych elementów węzła ciepłowniczego są odmulacze.
W celu uruchomienia zamontowanego odmulacza należy wykonać następujące czynności:
–

zamknąć zawór spustowy odmulacza; odmulacz napełniać przez niewielkie odkręcenie
(o 0,5 obrotu) głównego zaworu na powrocie oraz najbliższego zaworu zainstalowanego
za odmulaczem; główny zawór zasilający instalację musi być zamknięty;

–

w wypadku wystąpienia przecieków na uszczelkach napełnianie należy przerwać
i dokręcić nakrętki śrub w połączeniach kołnierzowych;

–

napełnianie odmulacza należy zakończyć po stwierdzeniu wypływu równomiernego
strumienia wody przez zawór odpowietrzający;

–

otworzyć zawór spustowy, wodę z odmulacza usunąć do kanalizacji i wyżej wymienione
czynności powtarzać aż do uzyskania wypływu przez spust prawie czystej wody;

–

zamknąć zawór spustowy i odpowietrzający odmulacza;

–

ostrożnie otworzyć (o 0,5 obrotu) główny zawór zasilający instalację; w wypadku
stwierdzenia nieszczelności zawór należy zamknąć i dociągnąć nakrętki śrub połączeń
kołnierzowych;

–

po 5 minutach obserwacji pracy odmulacza otworzyć na chwilę i zamknąć zawór
odpowietrzający;

–

otworzyć całkowicie główne zawory na zasilaniu i powrocie instalacji.

–

po uruchomieniu odmulacz nadaje się do eksploatacji [2, s. 276].

Stan węzłów ciepłowniczych należy, co pewien czas kontrolować. W zakres przeglądu węzła

wchodzą następujące czynności:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

–

uzupełnienie uszkodzonych pokryć antykorozyjnych, polegające na oczyszczeniu z rdzy
miejsc, na których ona występuje, następnie dwukrotnym pomalowaniu farbą
antykorozyjną;

–

w uzupełnienie uszkodzonych izolacji cieplnych, które ulegają uszkodzeniu podczas
pracy monterów wykonujących inne czynności w węźle ciepłowniczym;

–

uszczelnienie dławnic zaworów i wszelkich połączeń kołnierzowych przez uzupełnienie
sznura azbestowego w dławnicach i dokręcenie śrub lub wymianę uszczelek
w połączeniach kołnierzowych;

–

regulacja zaworów bezpieczeństwa; w zależności od rodzaju zaworu (ciężarkowy lub
sprężynowy) reguluje się odstęp zawieszenia ciężaru od głowicy zaworu lub wstępne
naprężenie sprężyny;

–

uszczelnienie dławnic pomp obiegowych lub cyrkulacyjnych przez ich dokręcenie lub
uzupełnienie szczeliwa;

–

odpowietrzenie

najwyższych

elementów

węzła

przez

odkręcenie

kurków

odpowietrzających;

–

przeprowadzenie regulacji hydraulicznej, tj. uzyskanie założonych przepływów nośnika
ciepła w poszczególnych odcinkach instalacji.

W ramach przeglądu odmulaczy czynności eksploatacyjne dotyczą okresowego spustu

zanieczyszczeń i płukania odmulaczy oraz oczyszczenia wkładu siatkowego [2, s. 277].

Spustu zanieczyszczeń i płukania odmulacza siatkowego należy dokonywać:
–

po l miesiącu pracy odmulacza, licząc od początku sezonu grzewczego,

–

po l miesiącu pracy odmulacza uruchomionego po każdym awaryjnym zatrzymaniu
przepływu w instalacji,

–

po stwierdzeniu nieprawidłowości w działaniu centralnego ogrzewania, których
przyczyną może być nadmierne zanieczyszczenie siatki odmulacza.
Po każdym sezonie grzewczym odmulacz należy dokładnie oczyścić. Jeśli woda

w instalacji jest bardzo zanieczyszczona, to czyszczenie odmulacza należy wykonywać także
w okresach wyżej wymienionych-zamiast płukania.

Podczas płukania odmulacza siatkowego należy wykonać kolejno następujące

czynności:
–

zamknąć główne zawory na zasilaniu i powrocie (węzła cieplnego) oraz najbliższy zawór
za odmulaczem;

–

po odcięciu odmulacza od instalacji odczekać 5 minut do częściowego schłodzenia wody;
sprawdzić na manometrach kontrolnych, czy ciśnienie w instalacji spadło do „O”;

–

odkręcić zawór odpowietrzający odmulacz,

–

odkręcić zawór spustowy i spuścić zanieczyszczoną wodę do kanalizacji;

–

przystąpić do płukania odmulacza, odkręcając zawór za odmulaczem oraz o 0,5 obrotu
główny zawór na powrocie;

–

płukać odmulacz wstecznym pulsacyjnym strumieniem wody z powrotu, kilkakrotnie
odkręcając (o 0,5 obrotu) i zamykając zawór za odmulaczem;

–

po uzyskaniu wypływu przez spust prawie czystej wody płukanie zakończyć.
W wypadku „zawieszenia się" wody w zbiorniku odmulacza podczas spustu należy

pukać dłonią w zbiornik bądź otworzyć na chwilę zawór odpowietrzający instalację.

Przyczyną braku spustu wody może być także zatkanie się zaworu spustowego

odmulacza. W tym wypadku należy odłączyć odmulacz od instalacji, zamykając odpowiednie
zawory, i przepchnąć za pomocą drutu zawór spustowy (bądź go zdemontować i przepchnąć
króciec spustowy). Po zakończeniu płukania należy wykonać czynności opisane przy
uruchamianiu odmulaczy [2, s. 276].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Czyszczenie odmulacza siatkowego polega na otwarciu włazu odmulacza, wyjęciu

i oczyszczeniu wkładu siatkowego. Należy je przeprowadzić następująco:
–

zamknąć główne zawory na zasilaniu i powrocie oraz najbliższy zawór za odmulaczem;

–

odczekać 5 minut do częściowego schłodzenia wody; sprawdzić na manometrach
kontrolnych, czy ciśnienie w instalacji spadło do „O”;

–

odkręcić zawór odpowietrzający odmulacz;

–

odkręcić zawór spustowy i spuścić zanieczyszczoną wodę do kanalizacji;

–

po wychłodzeniu odmulacza odkręcić nakrętkę i zdjąć (do góry)pałąk z włazu
odmulacza;

–

przytrzymując pokrywę włazu za uchwyt, obrócić ją o 90° i wyciągnąć na zewnątrz;
w wypadku przyklejenia się uszczelki włazu należy lekko uderzyć w pokrywę młotkiem;

–

ocenić stan uszczelki włazu i w razie jej uszkodzenia wymienić na nową;

–

wyciągnąć (do góry) na zewnątrz pręt mocujący wkład siatkowy;

–

przytrzymując za uchwyt wkład siatkowy, wysunąć go z króćca wylotowego, wykonując
ruch przeciwny do kierunku przepływu nośnika ciepła i wyciągnąć go (do góry) na
zewnątrz;

–

siatkę wkładu należy oczyścić szczotką pod strumieniem wody z wodociągu; można
także czyścić siatkę przez zanurzenie wkładu w naczyniu z wodą;

–

wnętrze odmulacza oczyścić i wypłukać za pomocą węża gumowego podłączonego do
wodociągu, wkładanego przez otwór włazowy.
Montaż poszczególnych elementów odmulacza należy wykonywać w odwrotnej

kolejności.  Po  wsunięciu  wkładu  siatkowego  w  króciec  wylotowy  należy  wykonać  kilka
ruchów  wkładem  siatkowym,  tak  aby  otwory,  przez  które  przechodzi  pręt,  znalazły  się  na
jednej  osi.  Następnie  trzeba  przez  te  otwory  przełożyć  pręt,  sprawdzając  czy  zajął  on  takie
samo  położenie  jak  przed  wyjęciem  oraz  sprawdzając  pewność  zamocowania  wkładu
siatkowego.  Przed  dokręceniem  nakrętki  należy  zwrócić  uwagę  na  prawidłowe  ułożenie  się
uszczelki.

Następnie należy wykonać czynności opisane przy uruchomieniu odmulaczy [2, s. 280].
Usterki w pracy pomp obiegowych. Usterki te występują przeważnie w wyniku

nieszczelności dławnic; usunięcie ich polega na założeniu szczeliwa. W razie większych
uszkodzeń należy zwrócić się do specjalnego zakładu naprawczego.

4.7.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania sprawdzisz czy jesteś przygotowany do ćwiczeń.

1.  Jakie czynności należą do zadań służby eksploatacyjnej?
2.  Jakie czynności należy wykonać przy uruchamianiu węzła cieplnego?
3.  Jakie czynności należy wykonać przy uruchamianiu odmulacza?
4.  Jakie czynności należy wykonać podczas przeglądu węzła cieplnego?
5.  Jakie czynności należy wykonać podczas płukania odmulacza?
6.  Jakie czynności należy wykonać podczas czyszczenia odmulacza?
7.  Jakie czynności należy wykonać podczas konserwacji węzła cieplnego?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.7.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Opisz czynności związane z uruchomieniem węzła cieplnego

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z wymaganiami dotyczącymi uruchomienia węzła cieplnego,
2)  obejrzeć film, zdjęcia lub rysunki związane z uruchomieniem węzła cieplnego,
3)  opisać czynności związane z uruchomieniem węzła cieplnego,
4)  wskazać, na czym polega uruchomienie węzła cieplnego,
5)  zapisać wyniki swojej pracy w zeszycie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

film, rysunki i schematy pokazujące uruchomienie węzła cieplnego,

–

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 2

Opisz czynności związane z lokalizowaniem i usuwaniem awarii eksploatowanych

węzłów cieplnych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się ze sposobami lokalizowania i usuwania awarii węzłów cieplnych,
2) obejrzeć film, zdjęcia lub rysunki przedstawiające sposoby lokalizacji i usuwania awarii

węzłów cieplnych,

3) opisać czynności, jakie należy wykonać w ramach usuwania awarii węzłów cieplnych,
4) zapisać wyniki swojej pracy w zeszycie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

filmy przedstawiające sposoby lokalizacji i usuwania awarii węzłów cieplnych,

–

zdjęcia lub rysunki przedstawiające sposoby lokalizacji i usuwania awarii węzłów
cieplnych,

–

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 3

Wykonaj płukanie odmulacza siatkowego w ramach czynności eksploatacyjnych

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z wymaganiami dotyczącymi płukania odmulacza siatkowego w ramach

czynności eksploatacyjnych,

2) zapoznać się z instrukcją zawierającą przepisy bhp na stanowisku do ćwiczeń oraz

warunkami technicznymi eksploatacji węzła cieplnego,

3)  przygotować materiały i sprzęt potrzebne do płukania odmulacza siatkowego,
4)  ustalić kolejność czynności przy płukaniu odmulacza siatkowego,
5)  wykonać płukanie odmulacza siatkowego,
6)  ocenić poprawność wykonanego zadania i sporządzić notatkę.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

stanowisko symulacyjne do montażu węzła cieplnego z zamontowanym węzłem
(najkorzystniej, by ćwiczenie zostało wykonane w warunkach rzeczywistych, tj. na
miejscu budowy węzła cieplnego),

–

instrukcja dla ucznia obejmująca przepisy bhp oraz czynności związane z przebiegiem
i warunkami technicznymi eksploatacji węzłów cieplnych,

–

sprzęt i narzędzia potrzebne do płukania odmulacza siatkowego,

–

literatura z rozdziału 6.

4.7.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) wymienić zadania służby eksploatacyjnej?

2) określić czynności przy uruchomieniu węzła cieplnego?

3) przeprowadzić przeglądy węzła cieplnego?

4) zlokalizować awarie węzła cieplnego?

5) usunąć awarie węzła cieplnego?

6) dokonać czynności konserwacyjnych urządzeń węzła cieplnego?

7) zastosować przepisy bhp przy eksploatacji węzłów cieplnych?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ

INSTRUKCJA DLA UCZNIA

1.  Przeczytaj uważnie instrukcję.
2.  Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3.  Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4.  Test zawiera 20 zadań. Do każdego dołączone są 4 możliwości odpowiedzi. Tylko jedna

z nich jest prawidłowa.

5. Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi stawiając w odpowiedniej

rubryce znak X. W przypadku pomyłki błędną odpowiedź należy zakreślić kółkiem
a następnie ponownie zaznaczyć odpowiedź prawidłową.

6. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
7. Gdy udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, odłóż jego rozwiązanie na

później i wróć do tego zadania, gdy zostanie Ci wolny czas.

8. Na rozwiązanie testu masz 40 minut.

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Narzędzia i przyrządy pomiarowe powinny się znajdować:

a)  w jednej skrzynce.
b)  w oddzielnych skrzynkach.
c)  razem w wyrobami gotowymi.
d)  nie ma znaczenia gdzie.

2. Węzeł pośredni jest węzłem:

a)  pomiarowym.
b)  hydroelewatorowym.
c)  wymiennikowym.
d)  zamieszania pompowego.

3. Jakie urządzenie przedstawia rysunek:

a) zasobnik ciepła.
b) naczynie wzbiorcze.

c) wymiennik ciepła typu JAD.
d) pojemnościowy wymiennik ciepła.

4. Zasobniki ciepła służą do:

a)  magazynowania c.w.u.
b)  podgrzewania c.w.u.
c)  regulowania ciśnienia c.w.u.
d)  wytwarzania c.w.u.

5. W instalacji c.w.u. nie stosuje się węzła cieplnego:

a)  bezpośredniego.
b)  jednostopniowego szeregowego.
c)  jednostopniowego równoległego.
d)  dwustopniowego szeregowo równoległego.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. W wymienniku ciepła płytowym każda następna płyta grzejna jest odwrócona w stosunku

do poprzedniej:
a)  o 90°.
b)  o 150°.
c)  o 180°.
d)  o 360°.

7. Pompy obiegowe mają za zadanie zapewnić:

a)  obieg nośnika ciepła w sieci cieplnej.
b)  obieg nośnika ciepła w instalacji c.o.
c)  obieg nośnika ciepła w instalacji c.w.u.
d)  obieg nośnika ciepła w węźle.

8. Naczynia wzbiorcze przeponowe stosuje się:

a)  w otwartych instalacjach c.o.
b)  w otwartych instalacjach c.w.u.
c)  w zamkniętych instalacjach c.o.
d)  w zamkniętych instalacjach c.w.u.

9. Filtry siatkowe są instalowane:

a)  na przewodzie powrotnym z instalacji c.o. do wymiennika ciepła.
b)  przed armaturą regulacyjną.
c)  na przewodzie powrotnym przed zaworem odcinającym węzeł od sieci cieplnej.
d)  na przewodzie zasilającym przed zaworem odcinającym węzeł od sieci cieplnej.

10. Licznik ciepła jako urządzenie pomiarowe określa:

a)  rzeczywistą ilość pobieranej mocy cieplnej.
b)  rzeczywistą ilość nośnika ciepła.
c)  rzeczywistą wartość temperatury nośnika ciepła.
d)  rzeczywistą wartość ciśnienia nośnika ciepła.

11. Jakie urządzenie przedstawia rysunek:

a)  filtroodmulnik magnetyczny.
b)  naczynie wzbiorcze przeponowe.
c)  filtr siatkowy.
d)  odmulacz siatkowy.

12. Zawór termostatyczny służy do:

a)  regulacji temperatury w wymiennikach ciepła.
b)  regulacji ciśnienia w wymiennikach ciepła.
c)  mieszania i rozdzielania nośników ciepła.
d)  otwierania i zamykania przepływu nośnika ciepła.

13. Jakie urządzenie przedstawia rysunek:

a)  zawór zwrotny.
b)  regulator różnicy ciśnień.
c)  zawór bezpieczeństwa sprężynowy.
d)  zawór bezpieczeństwa ciężarkowy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

14. Do dławienia ciśnienia nośnika ciepła służą:

a)  manometry oporowe.
b)  kryzy dławiące.
c)  zawory trójdrogowe.
d)  manometry przeponowe.

15. Obmiaru urządzeń w węźle cieplnym dokonuje się:

a)  w sztukach.
b)  w kilogramach.
c)  w kompletach.
d)  w metrach.

16. Regulator różnicy ciśnień w zależności od sposobu zamontowania jarzma części regulacyjnej

nie może pracować jako:
a)  różnicowy.
b)  ilościowy.
c)  upustowo-nadmiarowy.
d)  termostatyczny.

17. Wynik sprawdzenia czystości przewodów uznaje się za dodatni, jeżeli ilość zanieczyszczeń

nie przekracza:
a) 5mg/dm

b) 10mg/dm

c) 5mg/dm

d) 100mg/dm

18. Czas trwania ruchu próbnego węzła powinien wynosić, co najmniej

a)  12 godzin.
b)  24 godziny.
c)  36 godzin.
d)  72 godziny.

19. Do podstawowych zadań służby eksploatacyjnej węzła cieplnego nie należy:

a)  pomiar zużytej wody wodociągowej.
b)  prawidłowy rozdział nośnika ciepła.
c)  zapewnienie właściwej temperatury i przepływów nośnika ciepła.
d)  pomiar zużytego ciepła.

20. Wskaźnikiem prawidłowego rozdziału nośnika ciepła w węzłach cieplnych jest:

a)  temperatura wody zasilającej.
b)  temperatura wody powrotnej.
c)  ciśnienie wody zasilającej.
d)  ciśnienie wody powrotnej.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko.............................................................................................................................

Montaż i instalacja węzła cieplnego.

Zakreśl poprawną odpowiedź

zadania

Odpowiedź

Punkty

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. LITERATURA

1.  Cieślowski S., Krygier K.: Instalacje sanitarne. Technologia. WSiP, Warszawa 1998.
2.  Dzierżawski T.: Gazownictwo i Ciepłownictwo. WSiP, Warszawa 1996.
3.  Kowalczyk  Z.,  Loska  F.,  Czarkowski  M.  Kosztorysowanie  w  Budownictwie.  WSiP,

Warszawa 1995.

4. Krygier K., Klinke T., Sewerynik J.: Ogrzewnictwo, wentylacja, klimatyzacja, WsiP,

Warszawa 1991.

5. Raczkowski B.: BHP w praktyce. OD i DK Gdańsk Wrzeszcz.
6. Warunki Techniczne Wykonania i Odbioru Robót Budowlano–Montażowych, Tom II.

Instalacje Sanitarne i Przemysłowe, Arkady 1988.

Czasopisma:
1.  Gaz, Woda i Technika Sanitarna,
2.  Polski Instalator,
3.  Rynek instalacyjny,
4.  Instalacje sanitarne.

Obowiązujące normy:
PN-98/H-74200

„Rury stalowe ze szwem gwintowane”.

PN-80/H-74219

„Rury stalowe bez szwu walcowane na gorąco ogólnego
zastosowania”.

PN-85/B-02421

„Ogrzewnictwa i ciepłownictwo. Izolacja cieplna rurociągów,
armatury i urządzeń. Wymagania i badania”.

PN-91/B-02421

„Ogrzewnictwa

ciepłownictwo.

Zabezpieczenie

instalacji

ogrzewań

wodnych

systemu

zamkniętego

naczyniami

wzbiorczymi przeponowymi. Wymagania”.

Katalogi techniczne producentów i dystrybutorów urządzeń i wyposażenia węzłów
cieplnych oraz informacje techniczne zawarte na stronach internetowych tych firm.