3. Zasada patrymonialna i jej skutki prawne.

Zasada patrymonialna polegała na uznaniu państwa

za dziedziczna własność monarchy. W ten sposób
przenoszono prywatno-prawne zasady dziedziczenia na
stosunki publiczno-prawne.

Władzę dziedziczyli synowie w linii prostej. Od

dziedziczenia

były

wyłączone

kobiet,

synowie

przeznaczeni do stanu duchownego oraz osoby, które
popadły w niełaskę. Obok elementów prawno-prawnych
występowały elementy publiczno-prawne np. wiec jako
forma udziału ludności w sprawach publicznych i
elekcjach władców.

Elekcje odbywały się w obrębie jednej dynastii.

Wykształciła się praktyka, zgodnie z którą możni mogli
wybrać najzacniejszego i najgodniejszego władcę, ale nie
mieli prawa przekazać państwa innej dynastii.

Częstą praktyką był podział państwa pomiędzy

wszystkich synów uprawnionych do dziedziczenia
(Bolesław Chrobry wypędzając macochę i przyrodnich
braci sprzeciwił się woli Mieszka I) lub wydzielanie
dzielnic dla synów (Władysław Herman) albo rodzeństwa
(Mieszko II).

Z zasadą patrymonialną wiązało się prawo książęce

obejmujące:

- władzę zwierzchnią

- prawo sądzenia ludzi

- religia

- prawo pobierania danin

- prawo żądania służebności.