background image

 

Analiza żywności 

 

Sprawozdanie 

Spektrofotometryczne oznaczenie zawartości żelaza (III) w badanej próbce 

 

1. Obliczenia 

Aby dokonać obliczeń należy przeprowadzić barwna reakcję jonów żelaza (III) z wytworzeniem czerwono 

zabarwionego tiocyjanianu żelaza i pomiarze jego absorbancji. 

1

. Wyznaczenie analitycznej długości fali. 

 

długość fali λ  absorbancja A 

400 

0,215 

420 

0,318 

440 

0,403 

460 

0,467 

475 

0,484 

480 

0,485 

485 

0,483 

500 

0,456 

520 

0,384 

Wykres1 

Analityczna  długość  fali  dla  żelaza  (III)  wynosi  480  nm.  Przy  tej  długości  fali  będziemy  mierzyć 
nasze roztwory do sporządzenia krzywej wzorcowej, a także otrzymane próbki. 

2. Sprawdzenie prawa Lamberta-Beera 

a. Krzywa wzorcowa

 

– dzięki sporządzonej krzywej sprawdzimy czy spełnione jest prawo Lamberta-Beera 

(zależność absorbancja od stężenia żelaza (III) ma charakter prostoliniowy) Wykres 2 

Stężenie  

[μg Fe/20 cm

3

Absorbancja 1 

Absorbancja 2 

25 

0,155 

0,138 

37,5 

0,221 

0,279 

50 

0,301 

0,301 

62,5 

0,36 

0,400 

75 

0,495 

0,458 

87,5 

0,626 

0,590 

100 

0,634 

0,704 

125 

0,872 

0,824 

background image

 

150 

1,028 

1,007 

Współczynnik determinacji wynosi: 0,9923, co oznacza, że prawo Lamberta-Beera jest spełnione. 

R

> 0,98 

b. Wspó

łczynnik absorpcji-metoda algebraiczna. 

Stężenie [μg Fe/20 

cm3] 

a1 

a2 

25 

0,0062 

0,0055 

37,5 

0,0059 

0,0074 

50 

0,0060 

0,0060 

62,5 

0,0058 

0,0064 

75 

0,0066 

0,0061 

87,5 

0,0072 

0,0067 

100 

0,0063 

0,0070 

125 

0,0070 

0,0066 

150 

0,0069 

0,0067 

=

� ∗ � ∗

 

l=1 cm 

� = � ∗  

� =

0,400

62,5

∗ 1

= 0,0064 

a

śr

=0,00647 

(wykres 3) 

Pomimo tego, że niektóre punkty nie mieszczą się w przedziale + 5% to prawo Lamberta-Beera jest 
spełnione.  Odchylenia  niektórych  punktów  mogą  wynikać  z  niedokładnego  odmierzania 
poszczególnych  składników  reakcyjnych,  a  także  niedokładnego  wyzerowania  próby  ślepej.  W 
mieszaninie reakcyjnej może także znajdować się inna substancja (absorbująca taka samą długość 
fali), która będzie fałszować wynik. 

 

 

 

 

3. Pomiar otrzymanej próbki (nr9) 
 

x mg żelaza(III) 

 

50 cm

3

 

 

 

background image

 

 

 

 

 

x 10 

 

 

 

     5 cm

3

 

 

20 cm

3

 

 
A

1

=0,220 

A

2

=0,219 

 

a. z krzywej 
 

y=0,0069x-0,0221 

– równanie funkcji 

– absorbancja 

x- stężenie żelaza(III)(c) 
 

� =

0,220

− 0,0221

0,0069

= 28,68

��

20

�  3

 

 

 
� =

0,219

−0,0221

0,0069

= 31,42 

��/20cm3 

 

� ś� =

28,68 + 31,42

2

= 30,05

��

20

� 3

 

 
30,05

μgFe/20 cm

3

 *10=300,5 

μgFe/20 cm

3

=0,3005 mgFe/20cm

 

B

łąd względny: 

 

=

│0,3 − 0,3005│

0,3

∗ 100% = 0,166% 

b. z wspó

łczynnika absorpcji 

a=0,00647 

� =

0,220

0,00647

∗1

= 34,00 

��/20cm3 

� =

0,219

0,00647

∗1

= 33,84 

��/20cm3 

 

� ś� =

34,00 + 33,84

2

= 33,92

��

20

� 3

 

 
33,92

μgFe/20 cm

3

 *10=339,2

μgFe/20 cm

3

=0,3392 mgFe/20cm

 

B

łąd względny: 

 

=

│0,3 − 0,3392│

0,3

∗ 100% = 13% 

 

2. Wnioski 

Wyniki  uzyskane  podczas  obliczeń  są  bardzo  zbliżone  do  wyniku  podanego  przez  prowadzącego 

ćwiczenie: 

http://notatek.pl/spektrofotometria-opracowanie?notatka