Czy według Ciebie można w wieku 34 lat dojść do wniosku, że szkoła zabija? Może nie do końca nasze ciało, ale na pewno część naszego wnętrza.
Przeczytałam ostatnio książkę "Nie boję się mówić" i oprócz niesamowitego, pozytywnego wzruszenia doszedłem do mocnego wniosku. Uświadomiłem sobie, że wszystkie te sytuacje w szkole podstawowej, gdy zgłaszaliśmy się do odpowiedzi i okazywało się, że nie mieliśmy racji, gdy narażaliśmy się na reakcję rówieśników, spowodowały, że część z nas po prostu zaczęła bać się mówić.
Ile tracimy na tym, że czasem boimy się po prostu odezwać?
Wiesz, nie chodzi tu tylko o publiczne przemawianie, prowadzenie prezentacji, ale o zwykłe odzywanie się w pracy lub w większym gronie osób, wtedy gdy tego chcemy. Z drugiej strony nie uświadamiamy sobie, jak blokady przed przemawianiem rujnują nasze życie.
Już w szkole podstawowej nieśmiałe dzieci dostają gorsze oceny. W życiu prywatnym przez brak umiejętności mówienia nie jesteśmy tacy atrakcyjni jak świetni gawędziarze, którzy czarują słowem. W pracy awansują Ci, którzy potrafią głośno bronić swoich praw i często zabierają głos. Prowadząc biznes, nie nawiązujemy wielu świetnych kontaktów, gdyż... boimy się odezwać. Prawdziwa masakra!
Dlatego jestem niezwykle szczęśliwy, że jako jeden z pierwszych przeczytałam tę dającą niesamowitego kopniaka książkę pt. "Nie boję się mówić". Jeżeli spodziewasz się, że napiszę Ci, jak ta książka w kilka godzin zrobiła ze mnie wielkiego, charyzmatycznego mówcę, jesteś w błędzie. Nic z tych rzeczy.
Jednak po jej przeczytaniu chcę mówić do ludzi wtedy, gdy mam ku temu okazję. Robię to częściej w większym gronie osób i wiesz co... sprawia mi to coraz więcej przyjemności.
Jeżeli chcesz, żeby blokady ze szkoły podstawowej odbierały Ci przyjemność mówienia do innych, nie wchodź tutaj, gdyż czytając książkę "Nie boję się mówić", wkurzysz się, gdy się dowiesz, co Cię do tej pory omijało.
Nie boję się mówić!