Trudne zadanie
W Lodowej krainie właśnie skończyły się zajęcia w szkole.
Na dzisiaj to wszystko. Zobaczymy się jutro - Nauczyciel zwrócił się do swoich uczniów – Nie
zapomnijcie o zadaniu. Najlepsza praca zostanie nagrodzona.
A co będzie nagrodą? - zapytał Kamil, najstarszy wśród grupy misiów polarnych.
Wycieczka do Doliny Morsów. - odpowiedział nauczyciel z uśmiechem.
Hurra! Chłopaki musimy być najlepsi. - Kamil zwrócił się do swoich przyjaciół Daniela i Przemka.
Wszyscy się już rozeszli i trzy białe misie szły powoli w kierunku swojej wioski.
Macie jakieś pomysły? - Kamil był bardzo ożywiony.
To trudne zadanie a poza tym nie lubię historii. Starsi zawsze opowiadają to samo – powiedział
Daniel
Racja – potwierdził Przemek. Oboje nie byli chętni do wykonania zadania domowego.
Nie marudźcie tylko zastanówcie się kto w wiosce może nam opowiedzieć coś ciekawego.
Zapadła cisza, po chwili odezwał się Daniel:
Może twoja mama? - zwrócił się do Przemka.
Ale to miało być stare, starsze od niej.
To może pan Fiszbin. On ma więcej lat niż wszyscy w wiosce i zna tyle ciekawych historii. - Kamil
próbował dalej.
Zapomniałeś już, że wieloryby odpłynęły w kolejną swoją podróż. Pan Fiszbin mówił, że długo go
nie będzie. - odpowiedział Daniel
To może pójdziemy do pana Rolanda, przecież to najstarszy niedźwiedź w wiosce. - Kamil nie
poddawał się i szukał dalej.
Eee. Pewnie inni też wpadli na ten pomysł. - Przemek zgasił entuzjazm przyjaciela.
No to co zrobimy? - posmutniał Kamil.
Misie miały do rozwiązania problem, bo przecież musiały odrobić zadanie domowe. Długo
zastanawiały się od kogo z wioski można było usłyszeć ciekawą historię z przeszłości. Wymienili
już chyba wszystkie najstarsze niedźwiedzie w wiosce.
To już wszyscy. Musimy wybrać. Głosujmy – zaproponował Przemek.
Wiecie co? - powoli odezwał się Daniel i zamilkł myśląc o czymś.
No co?! - zniecierpliwili się jego przyjaciele.
Przemku przecież twój dziadek nieraz opowiadał nam o polarnikach. To byłaby świetna historia.
Eee tam. To bajki. - powiedział Przemek.
A może nie. Zapytajmy go – zaciekawił się Kamil.
Jak chcecie, ale mi się wydaje, że to wszystko było zmyślone.
Sprawdzimy a jeśli tak będzie to pójdziemy do bibliotekarki, ona też ma chyba ze sto lat i zna
jakieś ciekawe historie. Zgoda?
Dobra – Daniel i Przemek pokiwali głowami.
Cała trójka udała się do Przemka domu, w którym mieszkał też jego dziadek. Pani Misiowa
przygotowała dla wszystkich obiad a po posiłku chłopcy poprosili dziadka Pafnucego o rozmowę.
W czym mogę wam pomóc? - zapytał stary niedźwiedź.
Dziadku czy w historii o polarnikach jest choć trochę prawdy czy to bajka? - zapytał Przemek.
Nigdy ci nie mówiłem, że to bajka. - zdziwił się pan Pafnucy a misie odetchnęły z ulgą.
Zapowiadało się na to, że mają zadanie z głowy.
Ale to przecież niemożliwe, że ty uratowałeś polarnika.
Dlaczego? - dziadek uważnie spojrzał na wnuka.
Bo jesteś niedźwiedziem – powiedział Przemek – a to są ludzie.
I co z tego? Czy będąc niedźwiedziem nie można pomóc komuś w potrzebie?
Ale oni nas nie lubią i są groźni. Stale to słyszę.
Nie wszyscy.
To dlaczego się z nimi nie spotykamy?
Mają swój świat. Oni nie mieszają się do naszych spraw a my trzymamy się z dala od nich, ale bez
