Rozdział 8 – Ślub. 

 Część I  

 
 

 

 

 
- BoŜe co ja zrobiłem dlaczego nie zdąŜyłem na czas! 
- Nie obwiniaj się Jacob, Bella zaraz wyzdrowieje Carlise jej 

pomoŜe – powiedziała Alice do wilkołaka. 

W tym momencie drzwi do domu Cullenów otworzyły się z 

impetem i stanął w nich przeraŜony Edward. Natychmiast podbiegł 
do nieprzytomnej Belli. 

- Carlise czy ona, czy ona się przemieni? – spytał 
- Nie. Wyssałem z niej cały jad, juŜ jest po wszystkim jest 

tylko nie przytomna. 

- Dzięki bogu – powiedzieli naraz Jacob z Edwardem, 

poczym wampir spojrzał się w stronę przybysza 

- Jestem Ci wdzięczny, Ŝe uratowałeś ją, ja nie zdąŜyłem na 

czas. 

- To fakt nie zdąŜyłeś i chyba domyślasz co się stało? 

- Widziałem w twoich myślach jak ją do nas wiozłeś, Ŝe na 

terenie rezerwatu pojawiła się Jane i ją zaatakowała, widziałem jaki 
byłeś zrozpaczony. 

- Szkoda, Ŝe tylko tyle widziałeś – Ŝachnął się Jacob 
- A powinienem coś więcej? 
-Chłopcy nie kłóćcie się juŜ – powiedziała Esme – teraz 

najwaŜniejsza jest tylko Bella. 

Edward podszedł do leŜącej na kanapie nieprzytomnej 

dziewczyny, ujął ją za rękę i przystawił do swojego policzka 

- Ach Bello gdybym wcześniej odsłuchał wiadomości 

zdąŜyłbym na czas. – Nagle jego oczy zrobiły się zupełnie czarne i 
patrzył na blada twarz omdlałej jakby był w transie. 

- Bracie co Ci jest? – spytał ze zdziwieniem Emmet. 
- Ja, ja słyszę jej myśli, a raczej nie myśli tylko jakby 

wspomnienia! Nigdy wcześniej tego nie potrafiłem! – wszyscy byli w 
szoku włącznie z wilkołakiem. 

- Co widzisz? – spytała Alice równie zaskoczona jak reszta 

rodziny. 

- Bella bała się ślubu tylko dlatego, Ŝe chce mieć dzieci i wie, 

Ŝ

e ja jej tego nie zapewnie! Dlatego była taka przygnębiona i poszła 

się Tobie wyŜalić! – tu zwrócił się do Jacoba, który starał się w tym 
momencie w ogóle nie myśleć, gdyŜ nie chciał wzbudzać w nim 
niepotrzebnego gniewu. Przynajmniej na razie. Jak Bells 
oprzytomnieje to razem im wszystko opowiedzą. 

- Edwardzie. – zaczął Carlise – jest jeden sposób aby Bella 

mogła mieć z Tobą dziecko. Od razu pragnę zaznaczyć, Ŝe jest to 
strasznie niebezpieczne. 

- Proszę Cię mów. 
- OtóŜ, kiedy Bella jest jeszcze człowiekiem moŜecie się 

starać, wiedz tylko, Ŝe kiedy zajdzie juŜ w ciąŜe moŜe ona, ale nie 
musi zagraŜać jej Ŝyciu. Dlatego musisz uwaŜać, Ŝeby podczas 
stosunku jej nie skrzywdzić. Nie wiem dokładnie jaki jest przebieg 
takiej ciąŜy człowieka z wampirem dlatego proszę Cię o ostroŜność. 

Nie wiadomo co moŜe się urodzić, równie dobrze w wyniku 
pomieszania genów moŜe urodzić się mieszaniec, pół człowiek pół 
wampir, ale co do tego nie mam pewności. 

-  To będzie cięŜkie ale wykonalne, w końcu tyle razy 

nalegała – w tym miejscu się zaczerwienił bo zdradzał ich intymne 
sekrety. – Tylko jak się przebudzi od razu ją o tym poinformuję i 
przede wszystkim ślub się odbędzie! 

Jacob zbladł lecz nikt tego nie zauwaŜył. „ To jest nie 

moŜliwe przecieŜ Bella ma  być ze mną a nie z nim” pomyślał w 
duchu lecz Edward szybko zareagował. 

- Jake jestem Ci wdzięczny za uratowanie jej przed Jane 

jednak pamiętaj, Ŝe nadal jest moją narzeczoną, poza tym wydaje mi 
się, Ŝe będziesz miał teraz waŜniejsze sprawy na głowie niŜ 
zajmowanie się Bellą. 

- Nie wiem o co Ci chodzi. 
- Chodzi mi o Volturi bo zapewne będą jej szukać A gdy 

tylko dowiedzą się co wraz ze swoją sforą zrobiliście na pewno nie 
obędzie się bez walki. Pomyśl o tym. – rzeczywiście Jacob nie brał 
takiej moŜliwości pod uwagę, musiał się zastanowić lecz w tym 
momencie Bella była dla niego najwaŜniejsza. 

- Proszę Cię wilku idź juŜ sobie ja się nią zajmę. – Jake nic 

nie odpowiedział tylko podszedł do leŜącej na kanapie „jego” kobiety, 
ucałował ją w czoło i przemieniwszy się w rudego wilka wybiegł z 
domu w otaczająca czerń nocy. 

- Kiedy się obudzi? – spytał Edward kiedy Jacoba juŜ nie było. 
- Powinna lada moment – odparł Carlise – ale proszę nie 

przemęczaj jej dzisiaj zbytnio. Esme zadzwoniła teŜ do Charliego i 
powiedziała, Ŝe Bells zostaje u nas na noc, więc o to takŜe nie musisz 
się martwić.  

- Musimy zaplanować na nowo datę naszych ślubów – 

powiedziała Alice ściskając Jaspera za rękę w geście miłości. – 
Nawet nie wiesz ile czasu mi zajęło odwoływanie wszystkich 
zaproszeń! Teraz to ty będziesz wszystko odkręcał. 

- Z największą przyjemnością -  rzekł Edward patrząc się na 

nadał nie przytomną Belle.  

- MoŜesz nam wyjaśnić tylko jedną rzecz? – zapytała Rosalie 

– Co robiłeś w ParyŜu? 

- A – zaśmiał się Edward. – Wiecie, Ŝe czasami muszę po 

prostu w samotności wszystko przemyśleć, a ParyŜ od tak po prostu, 
gdy pojechałem na lotnisko był pierwszym lotem jaki zobaczyłem 
przykro mi tylko, Ŝe nie przywiozłem wam zdjęć. – był juŜ widocznie 
rozluźniony. 

- Wiesz, Ŝe Bella jak tylko się obudziła od razu chciała za 

Tobą lecieć? – Edward popatrzył się na Alice jak na wariatkę a potem 
na swoją ukochaną i pogłaskał ją delikatnie po głowie. 

 
 
                                   **** 
 
Było mi coraz cieplej, i mogłam juŜ normalnie oddychać nic 

mnie nie paliło wewnątrz jednak nadal bardzo słabo się czułam. Nie 
wiedziałam co się dzieje dokoła i nie słyszałam praktycznie nic od 
momentu kiedy Jacob powiedział, Ŝe nie moŜe mnie stracić. Ach 
kochany Jacob jak dobrze, Ŝe nade mną czuwał. Nagle pojawiły się 
przebłyski w mojej pamięci. Przypominałam sobie wydarzenia z 
wczorajszego dnia, to jak płakałam mu w objęciach i jak bardzo 
pragnęłam mieć dziecko. Poruszyłam w tym momencie delikatnie 
palcami prawie niezauwaŜalnie. Po chwili poczułam czyjąś dłoń na 
swojej głowie. Od razu wiedziałam do kogo naleŜy. To była ręka 
Edwarda taka duŜa i zimna. Ocknęłam się juŜ całkowicie lecz nie 
chciałam jeszcze otwierać oczu, tak mi było dobrze. 

- Myślę, Ŝe najlepiej będzie jeśli ślub odbędzie się za tydzień 

– usłyszałam głos Alice. - Co? To Edward jednak chciał się ze mną 
Ŝ

enić pomimo tego, Ŝe uciekł do ParyŜa i nie odpowiadał na 

wiadomości? Słuchałam dalej z zamkniętymi oczyma. 

- Nie to nie jest dobre rozwiązanie – mówił Edward – Myślę, 

Ŝ

e jeśli poczekamy miesiąc będzie lepiej. Przez ostatnie dwa dni 

Bella za duŜo przeszła. Chcę aby wszystko odbyło się na spokojnie i 
przygotowania i wesele i przede wszystkim chcę oznajmić przyszłej 
pani Cullen, Ŝe będziemy starać się o dziecko.  – W tym momencie 
poczułam się tak jakby uderzył mnie grom z jasnego nieba. Edward 
chciał mieć ze mną dziecko, to była najwspanialsza wiadomość jaką 
mogłam usłyszeć. Odruchowo ścisnęłam jego ramię, które 
spoczywało na mojej piersi. 

- Och widzę, Ŝe juŜ się ocknęłaś – powiedział zaskoczony 

wampir. 

- Ach Edward tak bardzo Cię kocham, tak się cieszę, Ŝe 

wróciłeś! 

- Spokojnie kochanie nie za duŜo emocji, i tak wiele przeszłaś. 

– powiedział i nagle uświadomiłam sobie, Ŝe nigdzie nie ma mojego 
przyjaciela. 

- Gdzie jest Jacob? – spytałam. 
- Poszedł juŜ do domu – powiedziała Rosalie – Edward go 

wypędził. 

- Jak mogłeś? – spytałam z wyrzutem – po tym co dla mnie 

zrobił? 

- Bello, on nadal myśli, Ŝe ma szanse na to abyście byli razem 

tylko dlatego go wyprosiłem, ale wcześniej oczywiście mu 
podziękowałem. – na śmierć zapomniałam! Dopiero teraz do mnie 
dotarło to co się wczoraj wydarzyło i nie chodzi mi tu o Jane tylko o 
młodego Blacka. PrzecieŜ w godzinie rozpaczy zgodziłam się być 
jego Ŝoną. Kochałam go to prawda, ale zawsze istniał dla mnie tylko 
Edward i to on był moim słońcem w pochmurny dzień. Muszę z 
Jacobem powaŜnie porozmawiać gdy tylko dojdę do siebie. Ale teraz 
byłam w jeszcze większym szoku niŜ wcześniej.  

- Chciałem Cię przeprosić, Ŝe tak nagle zniknąłem i nie 

odbierałem telefonów naprawdę myślałem, Ŝe chcesz z nim uciec, 
przepraszam, Ŝe przybyłem za późno. 

- Nic się nie stało najdroŜszy waŜne, Ŝe teraz jesteś przy mnie 

i nic nas juŜ nie rozdzieli.  

- Chciałem Ci oznajmić o ile jeszcze chcesz, Ŝe ślub się 

odbędzie, ale dopiero za miesiąc, pragnę aby wszystko odbyło się po 
Twojej myśli. – z radości złapałam Edwarda za szyję mimo iŜ 
przychodziło mi  to z trudem gdyŜ ciągle jeszcze słabo się czułam 

- Powoli kochanie teraz musisz odpocząć. – Edward wziął 

mnie na ręce. 

- Zaniosę ją do swojego pokoju musimy powaŜnie 

porozmawiać – zwrócił się do swojej rodziny, która tylko przytaknęła 
bo wiedziała, Ŝe to dla Edwarda nie będzie łatwa rozmowa. Złapałam 
się mocniej jego szyi i powoli z gracja wnosił mnie po schodach 
prosto do swojego pokoju, którego okna wychodziły na przepiękny 
widok dzikiego lasu. Delikatnie połoŜył mnie na rozkładanej 
prowizorycznej kanapie i przysiadł koło mnie. Westchnął cięŜko i 
spojrzał mi w oczy. 

- Bello wiem na czym Ci tak bardzo zaleŜy. – wstrzymałam 

oddech ze zdenerwowania bo wiedziałam co ma mi do przekazania, 
mimo to czułam podniecenie i lęk. 

- Chcę Ci powiedzieć, - widać, Ŝe był zmieszany ta rozmową 

jednak mu nie przerywałam. – Ŝe pragnę mieć z Tobą dziecko tak 
samo jak i ty. Carlise mówił, Ŝe to moŜe być niebezpieczne ale mimo 
wszystko chcę spróbować jeśli ma Cię to uszczęśliwić. – poczułam 
jak na ułamek sekundy serce przestało mi bić, suchość w ustach 
sprawiła, Ŝe nie mogłam wykrztusić z siebie Ŝadnego słowa. 

- Musimy to zrobić jak jesteś człowiekiem, nie ma innego 

wyjścia. Wiesz, Ŝe będąc wampirem to się nie uda. – przytaknęłam. 

- Mimo wszystko boję się tego, Ŝe mogę Cię w trakcie 

skrzywdzić… 

- Nic mi nie będzie Edwardzie uwierz mi, ach nawet nie wiesz 

jak bardzo tego pragnęłam. Spełnisz moje najskrytsze marzenie! – 
krzyknęłam z podniecenia. 

- To kiedy zaczynamy? – zapytałam z zapałem. 

- Spokojnie, powoli Bello bardzo bym chciał aby za 

pierwszym razem nam się udało, nie chcę Cię naraŜać na 
niebezpieczeństwo. Czy, czy prowadzisz kalendarzyk? – wyczułam 
w jego słowach zmieszanie, ja takŜe lekko się zarumieniłam. 

- Tak, prowadzę – powiedziałam 
- To dobrze Carlise pomoŜe nam wyliczyć Twoje dni płodne i 

dopiero wtedy – Edward się zaczerwienił na samą myśl tego co miał 
zaraz powiedzieć. – dopiero wtedy moŜe dojść do stosunku. 

- A co będzie jeśli się pomyli w obliczeniach? – spytałam 
- Nie martw się o to Carlise jest dobrym lekarzem w kaŜdej 

dziedzinie uwierz mi, juŜ tyle lat Ŝyje na tym świecie, Ŝe zdobył cała 
wiedzę medyczną. – trochę uspokoił mnie tymi słowami. Teraz tylko 
musiałam pójść do starszego Cullena i dać mu swój kalendarzyk. 

- Wszystko będzie dobrze zobaczysz ukochana. – pocieszał 

mnie choć wydawało mi się, Ŝe sam wątpił w swoje słowa. – Za 
miesiąc weźmiemy ślub a do tej pory ustalimy datę poczęcia naszego 
dziecka. 

Po tych słowach mimowolnie się rozpłakałam, tak bardzo 

byłam szczęśliwa, Ŝe zabrakło mi słów. Edward przytulił się do mnie 
i otarł swoją dłonią łzy spływające po moim policzku. 

- Jesteś całym moim Ŝyciem Bello i juŜ nigdy Cię nie 

opuszczę. 

 
 
 
Po rozmowie z Carlisem ustaliliśmy datę poczęcia dziecka na 

czternastego lipca, czyli za dwa tygodnie. Potem po kolejnych dwóch 
miał się odbyć mój wymarzony ślub z Edwardem. Chciałam 
wszystko zaplanować razem z Alice, tak Ŝeby było jak w bajce. 
Myślałam, Ŝe ceremonia odbędzie się w kościele niestety się 
pomyliłam. Ślub i wesele rozpocznie się w domu Cullenów, kwestie 
sukni, i dekoracji pozostawiłam przyjaciółce, a wysłanie ponownych 
zaproszeń Edwardowi. Ja z kolei nastawiałam się psychicznie na 

dwie rzeczy. Pierwszą było oczywiście dziecko, a drugą powaŜna 
rozmowa z Jacobem. Wiedziałam, Ŝe bardzo go zranię tymi słowami, 
bo ciągle miał nadzieję, Ŝe się pobierzemy lecz ja miałam dla niego 
inna propozycje. Chciałam, Ŝeby został druŜbą na moim ślubie. Nikłe 
były szanse, Ŝe się na to zgodzi ale nic nie stało na przeszkodzie aby 
spróbować.  

Przygotowania dość długo trwały. Jak to z Alice bywało 

wszystko musiało być dopięte na ostatni guzik. Kiedy przeglądałam 
się w lustrze mierząc swoją suknie ślubną nie wierzyłam własnym 
oczom. Ach jak pięknie wyglądałam. Wiedziałam, Ŝe to będzie 
wspaniała ceremonia. JuŜ wszystko sobie obmyśliłam, a Alice 
dorzucała coraz to nowe pomysły. 

Minęło trzynaście dni od mojej rozmowy z Edwardem, 

jeszcze tylko jeden dzień dzielił nas od mojego pragnienia poczęcia 
dziecka. Chciałam aby tak jak ja po ślubie  było przemienione w 
wampira wtedy cała rodziną moglibyśmy Ŝyć wiecznie. Nic by nas 
wtedy nie ograniczało ani nie dzieliło. Tego właśnie trzynastego dnia 
lipca postanowiłam odwiedzić Jacoba, gdyŜ Edward przez cała noc 
musiał wysyłać zaproszenia ślubne do ponad setki osób więc 
powiedział, Ŝe zobaczymy się dopiero rano. Byłam u siebie w domu i 
zadzwoniłam aby do mnie przyjechał. Tego wieczoru padał 
siarczysty deszcz. Kiedy pojawił się w moim pokoju poczułam 
narastające napięcie. 

- Bells dlaczego się do mnie tyle czasu nie odzywałaś? 

Myślałem, Ŝe od tamtej nocy coś nas łączy… - widziałam 
przygnębienie na jego twarzy. 

- Jacob, musimy powaŜnie porozmawiać. To co się stało 

wtedy w lesie… 

- Nie musisz kończyć – odpowiedział z wyrzutem – 

wiedziałem, Ŝe tak będzie od razu jak pojawiła się ta pijawka! – W 
tym momencie juŜ krzyczał. 

- Zrozum proszę, Ŝe ta „pijawka” zostanie za dwa tygodnie 

moim męŜem! – nie wytrzymałam i takŜe krzyknęłam, bo w tym 

momencie wyprowadził mnie z równowagi. Charliego na szczęście 
nie było w domu, bo pewnie od razu przerwałby tę kłótnię. 

- Wiesz dobrze, Ŝe nigdy się z tym nie pogodzę i do końca 

będę o Ciebie walczył! Nie pamiętasz juŜ o czym rozmawialiśmy? 
Nie pamiętasz tego, Ŝe mogę spełnić Twoje marzenia? 

- On teŜ moŜe – wyparowałam w złości. 
- Jak to moŜliwe? 
- Dopóki jestem człowiekiem to mogę zajść z nim w ciąŜe i 

właśnie juro nastąpi ten dzień. – zbiłam go tym zupełnie z tropu, jego 
mina posmutniała a zarazem była pełna gniewu. 

- Jak moŜesz mi to robić, po tym wszystkim co ja dla Ciebie 

zrobiłem Bello proszę Cię przemyśl to jeszcze raz. 

- Nie mam się juŜ nad czym zastanawiać Jacob juŜ 

postanowiłam. Kocham Cię i chcę abyśmy nadal się przyjaźnili. 

- Nie wiem czy w tych okolicznościach to dobry pomysł. – 

prychnął wilkołak. 

- Dlatego mam do Ciebie wyjątkową prośbę i chcę abyś się 

zgodził… 

- Wiesz, Ŝe dla Ciebie zrobię wszystko. 
-  To zostań druŜbą na moim ślubie. – w tym momencie Jacob 

stanął jak wryty, tego się nie spodziewał. Oczy się mu zaczerwieniły, 
nie wiem czy ze złości czy z płaczu. Staliśmy długo w milczeniu a on 
patrzył się na podłogę. 

- Przykro mi Bello ale tego nie zrobię, nie mogę patrzeć jak 

moja ukochana wychodzi za mąŜ za kogoś innego i jeszcze do tego 
za jakąś pijawkę, za mordercę! 

- Wiesz, Ŝe on nie zabija ludzi juŜ od dawna Jacob, zastanów 

się co ty w ogóle mówisz! – krzyknęłam i w tym momencie wilkołak 
wziął do reki małego słonika z podniesioną trąbą, którego dał mi 
kiedyś na szczęście i rzucił nim o ścianę. Porcelanowy posąŜek rozbił 
się w drobny mak. Tego było za wiele. Podeszłam do niego i 
wymierzyłam mu niezbyt silny cios w policzek, który nawet go nie 
wzruszył. 

- Nigdy nie pozwolę aby stała Ci się krzywda Bello zawsze 

będę nad Tobą czuwał nawet kiedy będziesz juŜ wampirem, i nigdy 
nie zapomnę tych pięknych chwil spędzonych z Tobą. Pamiętaj tylko, 
Ŝ

e zawsze będę Cię kochał, chociaŜbym miał zginąć, i chociaŜby 

Volturi mieli się po mnie zgłosić za Jane. Nawet na łoŜu śmierci będę 
powtarzał jaką wyjątkową jesteś kobietą i jak bardzo o Ciebie 
walczyłem. – Jacob bardzo zranił mnie tymi słowami, nie wiedziałam 
co mam mu odpowiedzieć tylko stałam i patrzyłam jak wyciąga z 
zeszytu mała karteczkę i coś na niej pisze. Kiedy skończył spojrzał 
się na mnie, na poŜegnanie pocałował mnie w policzek i wyskoczył 
przez okno mojej sypialni. Patrzyłam jak powoli odchodził w dal. 
Zaczęłam cichutko szlochać, kochałam go ale nie on jeden był 
męŜczyzną mojego Ŝycia. Spojrzałam na kartkę którą na odchodne 
pozostawił wilkołak i zaczęłam czytać.  

„ WciąŜ pamiętam tamten dzień, smak Twoich ust, w 

głowach wirował nam świat” 

Był to cytat jednej z moich ulubionych piosenek, ale 

wiedziałam, Ŝe była to aluzja skierowana do tego co zaszło między 
nami w jaskini. Nie wiele myśląc wychyliłam się przez okno i 
zaczęłam wołać swojego przyjaciela. Szedł powoli z pewnością mnie 
słyszał jednak nie odwracał się. Odeszłam od okna chwytając kartkę i  
wyleciałam z pokoju niczym struś pędziwiatr. Wybiegłam z domu i 
pędziłam przez deszcz ile sił w nogach próbując dogonić przyjaciela, 
który coraz bardziej się oddalał.  

-Jake! Jake! – krzyczałam lecz on się nie zatrzymywał 
- Jacob błagam Cię poczekaj na mnie! – Po policzkach 

zaczęły płynąć mi łzy zmieszane z kroplami deszczu. W tym 
momencie chłopak stanął w miejscu. Kiedy dobiegłam do niego 
złapałam go za ramię.  

- Błagam Cię Jake nie odchodź, kocham Cię ale nie potrafię 

się rozdwoić, nie potrafię teŜ bez Ciebie Ŝyć! – przytuliłam się do 
niego i wilkołak odwrócił się w moją stronę. Spojrzeliśmy sobie w 
oczy. Pokazałam mu mała karteczkę, którą zostawił mi na biurku. 

Nic nie mówiąc zaczęliśmy się namiętnie całować. Jacob przycisnął 
mnie mocniej do siebie i w strugach deszczu rozpływaliśmy się, usta 
nam drŜały z lęku i podniecenia. Obejmowaliśmy się coraz mocniej 
chciałam krzyczeć tak by usłyszał nas cały świat. Byłam szczęśliwa i 
nic nie mgło tego powstrzymać. Bałam się, ze to tylko sen i, Ŝe zaraz 
się obudzę. Nagle Jacob wziął mnie na ręce i zaczął nieść w kierunku 
mojego domu. Nie patrząc się pod nogi ciągle całował mnie po 
ustach i szyi. Kiedy dotarliśmy do mojej sypialni delikatnie połoŜył 
mnie na łóŜku. LeŜałam pośród wielkich puchowych poduszek i 
patrzyłam się na chłopaka. Jake zbliŜał się do mnie powoli. 
Kochałam go tak jak Edwarda, całym sercem i myślami nasza miłość 
nas rozgrzewała. Poczułam jego męskie dłonie na swoim mokrym od 
deszczu ciele, które błądziły po nim w poszukiwaniu skarbów. Jego 
wargi zbliŜyły się do moich, czułam smak jego ust i rosnące między 
nami podniecenie. Noc była parna, burza wisiała w powietrzu, a 
księŜyc stanowił romantyczne tło delikatnie rozświetlając mój pokój. 
Mrowienie przenikało całe moje ciało kiedy Jacob mnie dotykał. 
Byliśmy jednością, jednym ciałem i jedną duszą. Uniosłam się 
delikatnie w górę i zaczęłam obsypywać pocałunkami jego ciało 
jednocześnie unosząc mu koszulkę, która po krótkiej chwili leŜała juŜ 
na podłodze. Pieściłam jego brzuch, klatkę piersiową, a moje dłonie 
błądziły po jego plecach. ZbliŜył się do mnie i powoli zaczął rozpinać 
mi bluzkę. Nie spieszyliśmy się z niczym, w tym momencie świat 
naleŜał do nas. Czułam jak jego usta muskają moją szyję, a ręce 
wplątują się we włosy.  

- Pragnę Cię Jake – szepnęłam mu do ucha a on zwinnym 

ruchem rozpiął mój stanik skrywający dotąd moje wdzięki. 
Delikatnie całował i pieścił moje piersi. Byłam cała rozpalona, 
marzyłam tylko by ta noc trwała wiecznie. Prowadziłam jego ręce 
pokazując mu jak i gdzie chcę być dotykana. Rozpływałam się kiedy 
nasza namiętność stawała się coraz bardziej dzika i poŜądliwa. Jacob 
schodził coraz niŜej a ja cicho jęczałam z rozkoszy i podniecenia. 
Całe moje ciało pręŜyło się w oczekiwaniu na punkt kulminacyjny. 

Chłopak zsunął moje spodnie i rzucił je w kąt pokoju, obcałowywał 
moje nogi od stóp, aŜ po uda. Nie mogłam juŜ dłuŜej znieść tego 
napięcia. PołoŜyłam mu rękę na piersi i lekko odsunęłam od siebie, 
wiedział dobrze czego oczekuję. Rozpiął i zdjął spodenki, które 
równieŜ wylądowały w kącie. Teraz obydwoje byliśmy na wpół 
nadzy. Pieściliśmy się i całowaliśmy bez ustanku. Jacob był taki 
namiętny a ja  jęczałam poŜądania jego ciała. W końcu dostałam to 
czego pragnęłam. Połączyliśmy się w jedność, a moje dziewictwo 
przestało istnieć. Kochaliśmy się długo i namiętnie, bez zbędnych 
słów. Obydwoje wiedzieliśmy czego pragniemy i dąŜyliśmy do tego. 
Czas płynął wolno nie liczyłam nawet godzin tak dobrze było mi z 
Jacobem. Na początku był bardzo delikatny ale później obydwoje 
daliśmy się ponieść emocjom. Na łóŜku oprócz nas nie było juŜ 
niczego, wszystkie poduszki, kołdra a nawet prześcieradło  
rozrzucone były po całym pokoju. Moje jęki rozkoszy słychać było w 
całym domu, zresztą Jacoba takŜe. Nie krępowaliśmy się siebie  w 
ogóle, usiedliśmy na skraju łóŜka i teraz ja zdecydowałam się 
dominować, widziałam jaką przyjemność sprawiało to Jacobowi. W 
takiej pozycji dotrwaliśmy do końca naszej erotycznej podróŜy. 
Obydwoje jednocześnie osiągnęliśmy to czego od tak dawna 
pragnęliśmy. W tym samym momencie nasz wspólny jęk rozkoszy 
rozszedł się echem po całym domu. Nie wiem ile godzin minęło ale 
wiedziałam, Ŝe była noc i rozpętała się burza podczas której nasze 
połączone w jedność ciała okazywały sobie wzajemną miłość.  

- Bello tak bardzo Cię kocham – powiedział Jacob kiedy juŜ 

po wszystkim leŜeliśmy przytuleni do siebie wpatrując się sobie 
głęboko w oczy. 

- Ja Ciebie teŜ kocham Jake. – to powiedziawszy ze 

zmęczenia usnęłam wtulona w jego ramiona, zapominając o boŜym 
ś

wiecie… 

Obudziłam się rankiem. Lekko otworzyłam moje zaspane 

jeszcze oczy w poszukiwaniu Jacoba, ręką po omacku dotykałam 

łóŜka, na którym wczorajszego wieczoru przeŜyłam tak piękne 
chwile.  

- Widzę, Ŝe juŜ się obudziłaś? – Usłyszałam czyjś głos który z 

pewnością nie naleŜał do wilkołaka. Otworzyłam natychmiast oczy i 
ujrzałam siedzącego na krześle Edwarda. Jęknęłam cicho z 
przeraŜenia. Zaczęłam rozglądać się po pokoju w poszukiwaniu 
czegokolwiek co mogłoby zdradzić wczorajszą obecność mojego 
przyjaciela i tego co wczoraj zaszło.  

- Co Ci się stało – spytał Edward – czemu jesteś taka 

nerwowa? 

- Ach nic tylko miałam zły sen – powiedziałam dalej się 

rozglądając lecz nie dostrzegłam nic co mogłoby wydawać się 
podejrzane. Poduszki, kołdra, nawet prześcieradło leŜały na swoim 
miejscu czyli na łóŜku. Zajrzałam pod kołdrę, byłam ubrana w swoją 
nocną koszulkę. „ Ach ten Jacob musiał przeczuwać, Ŝe Edward z 
rana do mnie przyjdzie i wszystko uprzątnął a nawet mnie ubrał, by 
nie wzbudzać podejrzeń.” Czułam się trochę zagubiona i wstydziłam 
się spojrzeć Edwardowi w oczy, w końcu go zdradziłam i to z 
premedytacją. O nie! Nigdy nie mógł się o tym dowiedzieć.  

- Jak się czujesz kochanie? – spytał nagle – wiesz dziś nasz 

dzień. – na śmierć zapomniałam, to dzisiaj miałam począć nasze 
dziecko!. Szybko zapomniałam o wydarzeniach z dnia wczorajszego 
i podniecona myślą o dziecku wyskoczyłam jak strzała z łóŜka prosto 
w ramiona Edwarda. 

- Jestem taka szczęśliwa, nie mogę się juŜ doczekać.  
- Spokojnie Bello, juŜ wszystko zaplanowałem. Dzisiejszą 

noc spędzisz u mnie, ale najpierw oczywiście trzeba się pozbyć 
rodziny z domu. – w tym miejscu obydwoje wybuchnęliśmy 
ś

miechem. Nagle zdałam sobie sprawę z jednej rzeczy. Co będzie 

jeśli Edward zorientuje się, Ŝe nie jestem juŜ dziewicą? Po raz 
kolejny dziękowałam bogu, Ŝe nie potrafi czytać mi w myślach i 
modliłam się o to aby się nie zorientował. Wiedziałam, Ŝe źle 
zrobiłam ale moje ciało wzięło wczoraj przewagę nad umysłem. 

Dopiero po tym co Jacob napisał mi na kartce zrozumiałam jak 
bardzo go pragnęłam i dałam się ponieść emocjom. W końcu prędzej 
czy później i tak doszło by do tego zdarzenia. Próbując nie myśleć o 
zeszłym dniu poprosiłam Edwarda, Ŝeby przyniósł mi szklankę soku 
wiśniowego i w tym czasie zaczęłam się przebierać. Kiedy 
nakładałam na siebie spodnie w jednej z kieszeni poczułam 
uwypuklenie. Od razu włoŜyłam rękę i wyciągnęłam pomiętą kartkę 
na której widniały bazgroły Jacoba. „ To była najpiękniejsza noc w 
moim Ŝyciu…” Gdy tylko usłyszałam, Ŝe drzwi od pokoju się 
uchylają schowałam kartkę z powrotem do kieszeni i odwróciłam się 
w stronę Edwarda. 

- O widzę, Ŝe juŜ ubrana a myślałem, Ŝe mnie to nie ominie – 

powiedział Ŝartem. 

- Nie ominie Cię tylko będziesz musiał poczekać do wieczora 

–powiedziałam i ucałowałam go w policzek. – jakie mamy jeszcze  
plany na dzisiejszy dzień ? – spytałam przeczesując włosy szczotką, 

- Zaproszenia juŜ powysyłałem, całą noc nad nim i siedziałem 

i teraz chciałbym trochę odpocząć więc Alice postanowiła, Ŝe 
zabierze Cię do Port Angeles na jakieś małe zakupy, a i zapomniałem 
mam dla Ciebie mała niespodziankę. 

- Jaką niespodziankę? I wiesz przecieŜ, Ŝe nie przepadam za 

zakupami. 

- Wiem ale te zakupy to podobno dla naszego wspólnego 

dobra jak to powiedziała Alice. Więc chcąc czy nie chcąc i tak 
musisz jechać – powiedział z uśmiechem mój ukochany. – A co do 
niespodzianki to jak wyjdziemy to ją zobaczysz, ale najpierw musisz 
zjeść śniadanie. – zeszliśmy na dół do kuchni, jedzenie było juŜ 
przygotowane. Edward odsunął mi krzesło jak prawdziwy 
dŜentelmen po czym nałoŜył mi na kolana duŜą kelnerską chustkę.  

- Proszę Madame śniadanie podano. – powiedział z 

uśmiechem. Na stole w wazonie stały świeŜo zerwane kwiaty z 
naszej łąki. Na duŜej tacy leŜały dopiero co usmaŜone naleśniki z 
syropem klonowym, i duŜa szklanka herbaty. 

- Nie rozpieszczaj mnie tak, to ja Ci powinnam szykować 

posiłki. 

- Bello juŜ za dwa tygodnie zostaniesz moją  Ŝoną więc muszę 

się o Ciebie troszczyć. 

- Wiem, ale jako twoja przyszła Ŝona muszę takŜe zajmować 

się moim męŜem. – resztę śniadania spędziliśmy w ciszy i spokoju. 
Edward zabrał moje talerze i pozmywał. 

- No w końcu moŜemy jechać do mnie, niestety  musimy 

pojechać Twoim autem bo ja do Ciebie przybiegłem. 

- Tylko bardzo Cię proszę nie śmiej się z mojej furgonetki 

wiesz jak tego nie znoszę. 

- Obiecuję, Ŝe nie będę się śmiał. 
- W porządku moŜemy juŜ iść, jestem gotowa. – 

powiedziałam i razem skierowaliśmy się w kierunku drzwi, które 
Edward oczywiście przede mną otworzył. Kiedy wyszyliśmy na 
zewnątrz stanęłam jak wryta z szeroko otwartymi oczyma. 

- Edward gdzie, gdzie się podziała moja stara furgonetka? – 

spytałam z przeraŜeniem. 

- Nadal dycha ale rano jak jeszcze spałaś odwiozłem ją na 

przegląd. 

-  W takim razie to co tutaj robi to? – pokazałam palcem na 

podjazd przed domem, na którym stało nowiutkie czerwone proshe 
boxter. 

- A to, to jest mój prezent przedmałŜeński dla Ciebie. 
- Edward umawialiśmy się Ŝadnych samochodów. 
- Wiem, wiem ale nie mogłem się powstrzymać, wiesz, Ŝe 

uwielbiam Ci sprawiać przyjemność. 

- Ach dajmy juŜ temu spokój po prostu pojedźmy do Ciebie. – 

wampir uśmiechnął się tylko bo wiedział, Ŝe znowu postawił na 
swoim. Przez całą drogę jechaliśmy w milczeniu, Cullen wiedział, Ŝe 
jestem zła na niego dlatego się nie odzywał. Kiedy zajechaliśmy pod 
jego dom zobaczyłam wybiegającą do nas Alice. 

- O widzę, Ŝe dostałaś juŜ swój prezent – krzyknęła do mnie 

na przywitanie przyjaciółka kiedy wysiadłam ze swojego 
nowiutkiego auta. 

- Tak dostałam – odparłam z niesmakiem. 
- Oj nie bądź juŜ taka uparta – powiedziała -  w końcu jak 

zapewne Edward Ci powiedział jedziemy dzisiaj na zakupy, i 
zapewniam Cię na pewno nie poŜałujesz. – juŜ „cieszyłam” się na 
samą myśl o zakupach, nie miałam zielonego pojęcia co chce kupić 
Alice ale wiedziałam z góry, Ŝe mi się nie spodoba. Kiedy weszliśmy 
do domu cała rodzina Cullenów siedziała w salonie, gdy mnie ujrzeli 
Carlis od razu podszedł do mnie i wyciągnął ku mnie swoje ręce. 

- Moja droga Bello wiem, Ŝe dzisiaj Twój dzień więc 

wieczorem wszyscy opuścimy dom, nie będziemy wam przeszkadzać. 
– rumieniec pojawił się migiem na moich policzkach, którego 
oczywiście było widać lecz nikt z rodziny tego nie skomentował, 
gdyŜ wiedzieli jak bardzo się wstydzę. 

- Dobrze – powiedziała Alice – my z Bells jedziemy do Port 

Angeles a wy tutaj sobie siedźcie. – wzięła mnie za rękę i wyciągnęła 
z domu. – Zobaczysz będziesz zachwycona. 

- Wiesz, Ŝe nie przepadam za zakupami. – odparłam 
- Jeszcze nie wiesz co kupimy a juŜ jesteś przeciwna, trochę 

cierpliwości. – uśmiechnęła się do mnie poczym wsiadłyśmy do 
mojego samochodu i ruszyłyśmy w drogę. Jechałyśmy leśną drogą, 
która zmieniła się potem w drogę lokalną. Nie minęła godzina a 
byłyśmy juŜ na miejscu. Przez cały czas Alice opowiadała mi jak to 
będę zadowolona i Ŝebym się nie bała przed tą nocą bo wszystko 
będzie w porządku i na pewno dziecko zostanie poczęte. Dzisiaj 
Ŝ

yłam tylko tą myślą, nie bałam się mimo to dokuczał mi mały stres, 

w końcu chodziło tu o moją przyszłość z Edwardem. 
Zatrzymywałyśmy się przed sklepami z ubraniami Alice ciągnęła 
mnie między półkami ze spodniami, bluzkami i butami. Wyszłyśmy z 
galerii po trzech godzinach, oczywiście całe obładowane torbami.  

- No to teraz został nam jeszcze jeden sklep. 

- Jeszcze jeden? – narzekałam – Alice ja juŜ naprawdę mam 

dosyć. 

- Wiem ale teraz jedziemy kupić coś dla Ciebie. 
- Dla mnie? 
- Tak i wierz mi będziesz, Ŝe będziesz naprawdę zachwycona. 

– Zajechałyśmy pod ostatni sklep 

- Zamknij oczy Bello proszę – powiedziała z podnieceniem 

Alice – nie miałam innego wyboru. Wampirzyca prowadziła mnie za 
rękę a ja jak mała bezbronna owieczka dałam się jej nieść. Kiedy 
przekroczyłyśmy próg dziewczyna krzyknęła i puściła moją rękę. 

- Tadam! – otworzyłam oczy i ku mojemu zdumieniu 

znalazłyśmy się w sklepie z bielizną erotyczną. 

- Co to jest Alice? 
- Jak to co? PrzecieŜ musisz ładnie wyglądać na dzisiejszy 

wieczór. – uśmiechnęła się zawadiacko. – Zresztą na noc poślubną 
obydwie musimy mieć na sobie coś sexy. – Ręce mi opadły, nie dość, 
Ŝ

e nie lubiłam się stroić to jeszcze to.  

- Dobrze miejmy to juŜ za sobą – i nagle przyszła mi do 

głowy pewna myśl. – Okay Alice moŜemy się trochę wystroić co 
nam szkodzi. 

- O Bello nie poznaję Cię co Cię tak nagle naszło? 
- Sama nie wiem ale chyba  masz rację – powiedziałam i 

uśmiechnęłam się pod nosem juŜ miałam swój mały szatański plan. 
Chodziłyśmy i wybierałyśmy pomiędzy czarnymi koronkami a 
białymi halkami. W końcu stanęło na tym, Ŝe ja kupiłam sobie jeden 
koronkowy komplet, jeden biały z podwiązką na noc poślubną i jeden 
czerwony z pończoszkami. 

- Widzę, Ŝe zaszalałaś dzisiaj Bells – śmiała się ze mnie 

przyjaciółka widząc moje zakupy. – Dobrze mamy juŜ wszystko co 
potrzebne, powoli się ściemnia więc moŜemy wracać. Kiedy 
dotarłyśmy pod dom Alice zatrzymała samochód lecz nie wyłączyła 
silnika. 

- Nie idę z Tobą, jadę do Jaspera a i jeszcze jedno baw się 

dobrze. – to powiedziawszy uśmiechnęła się do mnie zawadiacko i 
zostałam sama przed domem. Przez jedną chwilę bałam się wejść bo 
wiedziałam co ma zaraz nastąpić, jednocześnie pragnęłam tego jak 
nigdy dotąd. Drzwi się lekko uchyliły i stanął w nich mój ukochany 
Edward. 

- Widzę, Ŝe juŜ wróciłaś, chodź pomogę Ci z tymi torbami. -  

To powiedziawszy stanął przy mnie nim się obejrzałam i wziął moje 
zakupy wnosząc je do domu. Ja potulnie weszłam za nim, a Edward 
przytulił mnie do siebie i ucałował w czoło. 

- Nie musimy się z spieszyć kochanie, mamy jeszcze duŜo 

czasu. – uspokajał mnie. 

- Wiem 
- MoŜesz teraz iść na górę i się przebrać bo zapewne Alice 

nakupowała Ci jakiś fatałaszków. – spojrzałam się na niego 
zawstydzona a on uśmiechnął się do mnie tak słodko, Ŝe nie mogłam 
być na niego zła. Weszłam po schodach i poszłam prosto do łazienki. 
Musiałam wziąć zimny prysznic by emocje z całego dnia opadły i po 
to by się trochę wyluzować. Byłam zdziwiona gdy ujrzałam, Ŝe na 
podłodze leŜą torby z zakupami. Kiedy juŜ się wykąpałam i 
osuszyłam zajrzałam do jednej z paczek. Postanowiłam, Ŝe ubiorę się 
skromnie bez Ŝadnego polotu. Zeszłam na dół do salonu, w którym 
czekał na mnie Edward, oczy prawie wyszły mi z orbit gdy ujrzałam 
go stojącego na dole chodów przy wielkim zegarze. Miał na sobie 
długi satynowy czarno-niebieski szlafrok rozpięty do połowy. Na 
mojej twarzy od razu pojawił się delikatny rumieniec. Wampir 
wyciągnął ku mnie swoją rękę, którą złapałam jednocześnie 
potykając się o ostatni stopień. Natychmiast wylądowałam w jego 
objęciach. 

- Bello nie denerwuj się tak bo się jeszcze przed ślubem 

zabijesz.  - Powiedział z Ŝartem i poprowadził mnie do jadalni. Na 
stole leŜała przygotowana wcześniej przez niego kolacja. 

- Nie musiałeś – rzekłam nieśmiało. 

- Wiesz, Ŝe dla Ciebie wszystko ukochana - powiedział 

Edward zapalając świece. 

- Ach jaka szkoda, Ŝe nie moŜesz zjeść ze mną, ale juŜ nie 

długo to ja będę jadała z tobą – powiedziałam  radością 

- No nie tak niedługo, będziemy musieli zająć się dzieckiem. 
- Ach – westchnęłam i do końca kolacji siedzieliśmy w ciszy. 

Kiedy juŜ zjadłam mój przyszły małŜonek odsunął mi krzesło i tym 
razem poprowadził na górę do sypialni. Gdy otworzył drzwi ukazał 
się moim oczom  przepiękny widok. W miejscu gdzie kiedyś stała 
jego prowizoryczna kanapa widniało wielkie podwójne małŜeńskie 
łoŜe, na którym rozsypane były płatki róŜ. W tle słychać było 
cichutka muzykę. 

- Ach jak tu pięknie – powiedziałam z wraŜenia 
- To wszystko dla Ciebie najdroŜsza. – odparł Edward 

obejmując mnie od tyłu. Odwróciłam się do niego i pocałowałam go 
w usta, odwzajemnił się tym samym. Delikatnie i bez pospiechu 
zsunął mi z ramion haleczkę odsłaniając moją czarna koronkową 
bieliznę. 

- Ach wyglądasz tak kusząco – szepnął mi do ucha, a ja 

pocałowałam go po szyi. Nagle Edward ujął mnie w pasie i 
zaczęliśmy tańczyć przy piosence Steavego Wandera, poczym wziął 
mnie na ręce i delikatnie połoŜył na łóŜku. Całowaliśmy się długo i 
namiętnie nim przeszliśmy do rzeczy. Edward starał się  być 
delikatny jednak ja w przypływie euforii dałam się ponieść emocjom 
i przejęłam kontrolę czym trochę zaskoczyłam wampira. Noc była 
długa i rozkoszna, a ja czułam się jak w niebie. Kochaliśmy się na 
wszelkie moŜliwe sposoby. Byłam taka szczęśliwa, Ŝe nawet nie 
zwróciłam uwagi jak Edwardowi oczy zmieniają kolor na czarny. 
Zasnęliśmy nad rankiem. 

 

Kiedy się przebudziłam  wampir leŜał przy moim boku i 

wpatrywał mi się w oczy. 

- Obudziłaś się Bello. 

- Tak, ach Edwardzie było mi tak dobrze z Tobą – 

pogładziłam się po brzuchu. – Mam nadzieję, Ŝe nasze maleństwo 
uwiło juŜ sobie wygodne gniazdko. 

- Ja tez mam taką nadzieję – to powiedziawszy ucałował mnie 

w policzek. – Śniadanie juŜ gotowe teraz powinnaś jeść za dwoje – 
uśmiechnął się i połoŜył tacę na moich kolanach. – Oczywiście trzeba 
będzie poprosić Carlisa o zbadanie Twojej krwi wtedy dopiero 
będziemy mieli stuprocentową pewność, Ŝe dziecko jest w drodze. – 
Ja tylko przytaknęłam i zabrałam się za jedzenie byłam naprawdę 
głodna a Edward mnie obserwował. Kiedy juŜ skończyłam, ubrałam 
się i razem z Edwardem zeszliśmy na dół. Ku mojemu zdziwieniu 
cała rodzina Cullenów juŜ tam na nas czekała. Pierwsze podbiegły do 
mnie Rosalie i Alice. Wampirzyce od razu pogłaskały mnie po 
brzuchu. 

- Ach mam nadzieje, Ŝe to będzie dziewczynka – krzyknęła 

Rose. 

- A ja, Ŝe chłopczyk – powiedziała Alice. 
- Kochane proszę was – odezwała się Esme – nie waŜna jest 

płeć dziecka, najwaŜniejsze aby urodziło się zdrowe i bez Ŝadnych 
powikłań. 

- Dokładnie – odparł Carlis – Bello czy moŜesz pójść do 

mojego gabinetu? 

- Jasne – rzekłam trochę podminowana, i ruszyłam za 

wampirem. Po chwili znaleźliśmy się w jego duŜym gabinecie. Na 
ś

cianach wisiały obrazy przedstawiające starsze rody wampirów w 

tym Volutri. Wzdrygnęłam się gdy przypomniałam sobie Jane. 

- MoŜesz usiąść na krześle, chciałbym Cię zbadać. – 

posłusznie wykonałam polecenie. Carlis załoŜył na uszy stetoskop i 
zaczął mnie osłuchiwać, zmierzył mi ciśnienie i w końcu powiedział, 
Ŝ

e pobierze mi krew do badania. Wyciągnęłam rękę a lekarz wkuł się 

igłą w moją Ŝyłę i wziął tyle mojej Ŝyciodajnej krwi ile potrzebował. 

- No na razie na tyle. Niestety ale wyniki będą dopiero 

popołudniu. 

- Nie ma sprawy – powiedziałam mimo to czułam juŜ 

podenerwowanie. Przez resztę dnia siedziałam w oczekiwaniu jak na 
szpilkach wtulona w ramiona Edwarda. Na jego twarzy równieŜ 
malowało się zdenerwowanie. Kiedy Carlis wyszedł ze swojego 
gabinetu cała rodzina włącznie ze mną i Edwardem podniosła się na 
równe nogi. 

- I co jakie są wyniki? – spytała mało rozgarnięta Alice. Ja 

równieŜ patrzyłam na doktora jak na wyrocznie. Carlis spojrzał się po 
całym domu i podszedł do nas, miał trochę dziwną minę. 

- Powiesz w końcu? – spytał Edward ze zniecierpliwieniem. 
- Więc tak. Bello moja droga – tu podszedł do mnie i mnie 

przytulił, jego słowa brzmiały tak cicho mimo wszystko inni 
wyraźnie je słyszeli. – będziesz miała syna. – Na te wiadomość 
rozpłakałam się rzewnymi łzami a wszyscy bili mi  brawo. Edward 
doskoczył do mnie i uniósł mnie wysoko w górę całując wszędzie 
gdzie się dało.  

- BoŜe jestem taka szczęśliwa – mówiłam przez łzy 
- Nie płacz kochanie Twoje marzenie właśnie się spełniło. – 

pocieszał mnie narzeczony 

- Wiem ale to są łzy radości, nareszcie będziemy jedną wielką 

rodziną. Carlis powiedz mi skąd tak szybko wiedziałeś, Ŝe to chłopiec? 

- Ma się te swoje sposoby – powiedział z uśmiechem, który 

jednak szybko zbladł. – Mam dla was jeszcze jedną informację. 
Miałem małe problemy z odczytaniem grupy krwi dziecka jednak 
sądzę, Ŝe to przez to, Ŝe Edward poluje i nie ma własnej krwi w 
organizmie tylko całkiem duŜą jej mieszankę, nie mniej jak płód 
tylko trochę podrośnie zajmę się tym niezwłocznie. Na razie wiem 
tylko jedno chłopak jest bezpieczny i miejmy nadzieję, Ŝe będzie 
rozwijał się prawidłowo. – To powiedziawszy Carlis jeszcze raz mnie 
uściskał i po kolei kaŜdy z członków rodziny podchodził d mnie i do 
Edwarda z gratulacjami.  

 
 

Minęło półtora tygodnia od czasu poczęcia mojego dziecka, 

za trzy dni miałam wyjść za mąŜ. Byłam niezmiernie szczęśliwa tak 
samo jak i Edward, obydwoje nie mogliśmy doczekać się ślubu. 
Dziecko rozwijało się dobrze i ja czułam się świetnie. Postanowiłam, 
Ŝ

e mojego syna nazwę Sam na cześć wilkołaka poległego w walce z 

Iryną. Przygotowania do ślubu szły pełną parą. Alice zabiegana 
razem z Rosalie juŜ dekorowały dom, Esme zamawiała catering, w 
końcu „ludzkich” gości będzie o wiele więcej niŜ wampirów, a Carlis 
ciągle przesiadywał w swoim gabinecie badając przebieg mojej ciąŜy. 

- Chciałabym się spotkać dzisiaj z Jacobem – powiedziałam 

do Edwarda kiedy siedzieliśmy na ławce za domem. 

- Jak tylko chcesz, mam Cię zawieźć do niego? 
- Nie, nie musisz sama sobie poradzę. 
- Pamiętaj tylko uwaŜaj na siebie kochanie. 
- Nie musisz się o mnie martwić, ciąŜa jeszcze nie jest 

zaawansowana, ale będę uwaŜała. – powiedziałam i pocałowałam 
wampira w usta, a on przystawił twarz do mojego brzucha i 
powiedział: 

- Troszcz się o mamusię Samie. 
- Oj troszczy się troszczy w końcu pęknę od tego jedzenia. – 

zaśmiałam się i poszłam do samochodu, kierując się w stronę 
rezerwatu Quilletów…