background image

 

http://www.gender.uni.wroc.pl/index.php?lang=pl&dzial=
artykuly&k=teksty_online&p=zembrzuska_agnieszka_pro
blem_slepoty_rodzajowej_w_filozofii_michela_foucaulta

 

 

Zembrzuska Agnieszka - Problem "

ś

lepoty rodzajowej" w filozofii 

Michela Foucaulta 

 

Rodzimy si

ę

 kobietami lub m

ęŜ

czyznami, ale nie m

ę

skimi czy kobiecymi  

Sandra L. Bartky  

 

Wst

ę

p  

 

Debata nad przydatno

ś

ci

ą

 my

ś

li francuskiego filozofa, Michela Foucaulta, dla teorii 

feministycznej oraz nad ewentualn

ą

 płaszczyzn

ą

 dialogu mi

ę

dzy nim a feministkami 

toczy si

ę

 jeszcze od drugiej połowy lat 70. XX wieku przybieraj

ą

c ró

Ŝ

ne formy od 

zafascynowania jego my

ś

l

ą

 do skrajnego sceptycyzmu i radykalnej krytyki. 

Skoncentrowana jest ona wokół kilku kluczowych poj

ęć

, takich jak: ciało, 

seksualno

ść

, władza-wiedza (power/knowledge), biowładza (biopower), troska o 

siebie (care of the self). Zasadniczo dyskusje tocz

ą

 si

ę

 wokół dwóch ksi

ąŜ

ek 

Nadzorowa

ć

 i kara

ć

 (Foucault 1993), oraz Historii seksualno

ś

ci (Foucault 1995) , 

uzupełnionych licznymi wywiadami z ich autorem oraz kilkoma krótszymi jego 

tekstami.  

 

Niew

ą

tpliwie mo

Ŝ

na wskaza

ć

 na wiele zbie

Ŝ

no

ś

ci mi

ę

dzy my

ś

l

ą

 Foucaulta a krytyk

ą

 

feministyczn

ą

- obie zreszt

ą

 rozwijane były mniej wi

ę

cej w tym samym czasie i w tym 

samym, Zachodnim, kr

ę

gu kulturowym, obie dotyczyły problemu oddziaływania 

władzy na podmiot, form tej władzy, problemu ciała oraz konstrukcji seksualno

ś

ci w 

wymiarze indywidualnym i zbiorowym. Obie wreszcie cechowała swoista 

interdyscyplinarno

ść

 bada

ń

, ujmowanie problemów w perspektywie historycznej, 

zwrócenie uwagi na zmienno

ść

 praktyk i instytucji społecznych oraz ich kulturowych 

znacze

ń

 (McCallum 1996: 78).  

 

Historycznie rzecz ujmuj

ą

c mo

Ŝ

na porówna

ć

 wpływ Foucaulta na feminizm w latach 

80-90. do wpływu my

ś

li Freuda w poprzednim dziesi

ę

cioleciu (s. 79). To jakby 

kr

ąŜ

enie wokół tych samych tematów, ale patrzenie na nie w okularach o szkłach 

innego koloru - niby tak samo, a jednak inaczej. Dlatego te

Ŝ

 samo uznanie my

ś

li 

background image

 

Foucaulta za interesuj

ą

c

ą

 z punktu widzenia feminizmu wymagało namysłu nad tym, 

w jaki sposób mo

Ŝ

na j

ą

 spo

Ŝ

ytkowa

ć

, rozwin

ąć

, a do tego niezb

ę

dne było nie tyle 

wskazanie podobie

ń

stw i zbie

Ŝ

no

ś

ci, ile uprzednie wskazanie problematycznych 

punktów jego koncepcji, przemilcze

ń

, uogólnie

ń

 czy takich zało

Ŝ

e

ń

, które dla 

feminizmu nie pozostaj

ą

 oboj

ę

tne i wymagaj

ą

 wyja

ś

nienia oraz przezwyci

ęŜ

enia.  

 

Feminizm a Foucault  

 

Wiele teoretyczek feminizmu z krajów angloj

ę

zycznych odnosiło si

ę

 z uznaniem, 

krytycznie b

ą

d

ź

 twórczo do Foucaultowskiej analizy ciała, seksualno

ś

ci i władzy. 

W

ś

ród nich najistotniejszy wkład wniosły autorki ksi

ąŜ

ek po

ś

wi

ę

conych 

feministycznej recepcji francuskiego filozofa: Sandra Lee Bartky (1990), Jana Sawicki 

(1991), Lois MacNay (1992), czy Ladelle McWhorter (1999) oraz autorki prac 

zbiorowych: Irene Diamond i Lee Quinby (1988), Caroline Ramazanoglu (1993), 

Susan J. Hekman (1996). Nie mo

Ŝ

na pomin

ąć

 tutaj tekstów Susan R. Bordo, która 

analizowała sposoby reprodukowania kobieco

ś

ci poprzez kulturowe i społeczne 

kształtowanie ciała stosuj

ą

c wła

ś

nie Foucaultowsk

ą

 koncepcj

ę

 "podatnego ciała" 

(docile body) (Bordo 1988, 1989). W polemik

ę

, ale nie szcz

ę

dz

ą

c uwag krytycznych, 

weszła z Foucaultem, wywodz

ą

ca si

ę

 ze szkoły frankfurckiej, Nancy Fraser ( Fraser 

1981, 1983, 1985). Trudno te

Ŝ

 nie wspomnie

ć

 o Judith Butler, czołowej teoretyczce 

queer theory, podkre

ś

laj

ą

cej performatywny aspekt to

Ŝ

samo

ś

ci płciowej (gender 

identity) - po

ś

wi

ę

ciła ona Foucaultowi obszerne fragmenty swoich tekstów (Butler 

1990, 1993). 

 

Lista ta faktycznie jest o wiele dłu

Ŝ

sza (Foucault jest bodaj czy nie najcz

ęś

ciej 

cytowanym współczesnym filozofem nie tylko w teorii feministycznej) i rzecz nie w 

tym, 

Ŝ

eby j

ą

 prezentowa

ć

 w cało

ś

ci, ale by da

ć

 wyraz wagi dialogu, jaki wywi

ą

zał si

ę

 

mi

ę

dzy feminizmem a filozofi

ą

 Michela Foucaulta. Oczywi

ś

cie dyskusyjne jest to, czy 

faktycznie mo

Ŝ

emy mówi

ć

 w tym przypadku o dialogu, poniewa

Ŝ

 on sam niezmiernie 

rzadko odnosił si

ę

 do argumentów feministek (w wywiadach), a gros tekstów 

feministycznych przywołuj

ą

cych tego autora zostało napisanych po jego 

ś

mierci w 

1984 roku. Mo

Ŝ

emy jednak postawi

ć

 pytanie, czy zdawał on sobie spraw

ę

 z licznych 

zbie

Ŝ

no

ś

ci zainteresowa

ń

 i pokrewnych analiz rzeczywisto

ś

ci społecznej. Sama jego 

przyja

źń

 z Hélene Cixous (Macey 1994: 221), z któr

ą

 pracował na paryskiej Sorbonie 

pozwala s

ą

dzi

ć

Ŝ

e jego pogl

ą

dy miały szans

ę

 na bie

Ŝą

co by

ć

 poddawane krytyce 

feministycznej.  

 

Monique Deveaux wskazuje na trzy fale adaptacji my

ś

li Foucaulta w badaniach 

background image

 

feministycznych. Fale te odnosz

ą

 si

ę

 do ró

Ŝ

nych aspektów dzieła Foucaulta 

zwi

ą

zanych jednak zawsze z problemem władzy. Pierwsza dotyczyła adaptacji jego 

koncepcji władzy oddziałuj

ą

cej na jednostkowe ciała i czyni

ą

cej je podatnymi (docile 

bodies) oraz poj

ę

cia biowładzy (biopower), która opisuje działanie władzy w 

szerszym znaczeniu kierowania i modyfikowania całej populacji. Fala druga odwołuje 

si

ę

 do modelu władzy opartego na schemacie akcja-reakcja. Wielorakie relacje 

władzy napotykaj

ą

 na nieustanny opór zgodnie z zasad

ą

Ŝ

e "gdzie jest władza, tam 

jest te

Ŝ

 i opór". Władza bez oporu byłaby pozbawiona sensu, poniewa

Ŝ

 to wła

ś

nie ów 

protest wobec władzy mobilizuje j

ą

 do zmiany taktyki i sposobów swego 

oddziaływania, tak aby mimo oporu była skuteczna. To z kolei powoduje 

udoskonalenie technik oporu. Trzecia fala dotyczy postmodernistycznych rozwa

Ŝ

a

ń

 

na temat to

Ŝ

samo

ś

ci płciowej i nawi

ą

zuje do stwierdzenia Foucaulta, 

Ŝ

e obecne 

kategorie to

Ŝ

samo

ś

ci płciowej s

ą

 wynikiem oddziaływania nowoczesnych re

Ŝ

imów 

władzy i rozprzestrzenienia si

ę

 dyskursów seksualno

ś

ci wytwarzaj

ą

cych podmiot 

(Deveaux 1994: 223).  

 

Deveaux przestrzega, 

Ŝ

e chocia

Ŝ

 Foucaultowska analiza władzy mo

Ŝ

e posiada

ć

 

pewn

ą

 heurystyczn

ą

 warto

ść

 dla feminizmu, nie jest jednak wolna od pewnych 

pułapek. Pierwsza dotyczy tego, 

Ŝ

e Foucaultowska konceptualizacja podmiotu 

wył

ą

cza do

ś

wiadczenia kobiet. Druga mówi, 

Ŝ

e model władzy oparty na schemacie 

oddziaływanie-opór stawia pod znakiem zapytania feministyczne postulaty uzyskania 

władzy (empowerment) przez kobiety (Deveaux 1994: 224).  

 

Problemem, jakim chciałam zaj

ąć

 si

ę

 w niniejszym tek

ś

cie jest nie tyle poszukiwanie 

czy udowadnianie zbie

Ŝ

no

ś

ci my

ś

li Foucaulta i feminizmu (jak wida

ć

 literatura jest 

niezmiernie bogata), ile wła

ś

nie skupienie si

ę

 na konkretnym zjawisku, które pojawia 

si

ę

 w momencie, gdy przy lekturze jego tekstów zastosujemy swoisty filtr wra

Ŝ

liwo

ś

ci 

feministycznej. Otó

Ŝ

 niektóre feministki zwróciły uwag

ę

 na gł

ę

boko zakorzenion

ą

 w 

jego tekstach (niezamierzon

ą

 pewnie) postaw

ę

 m

ę

skocentryczn

ą

, któr

ą

 obok terminu 

androcentryzm (Sawicki 1991: 102; Soper 1993: 39) okre

ś

lały jako fallogocentryzm 

(Schor 1987: 98) lub "

ś

lepot

ę

 rodzajow

ą

" (McNay 1992: 32). Podstawowy zarzut 

adresowany do Foucaulta dotyczy tego, 

Ŝ

e opisuj

ą

c w Nadzorowa

ć

 i kara

ć

 czy w 

Historii seksualno

ś

ci oddziaływanie władzy na ciało traktuje je tak, jak gdyby płe

ć

 

tego ciała pozbawiona była znaczenia lub w taki sposób, 

Ŝ

e nawet je

ś

li rozró

Ŝ

nienie 

płci jest nieuniknione , ostatecznym punktem odniesienia jak i standardem jest ciało 

m

ę

skie. Ten pozorny neutralizm w reprezentowaniu ciała 

ś

wiadczy o ukrytym 

androcentryzmie, gdy

Ŝ

 w rzeczywisto

ś

ci nie spotykamy ciał "w ogóle", lecz ciała 

naznaczone płci

ą

, w stosunku do których instytucje społeczne stosuj

ą

 odr

ę

bne 

background image

 

mechanizmy i procedury (czyli nakładaj

ą

 na nie gender) w zale

Ŝ

no

ś

ci od tego, czy 

mamy do czynienia z biologicznymi kobietami czy m

ęŜ

czyznami. Jednak, jak 

zauwa

Ŝ

a Rosi Braidotti:  

 

Foucault nigdy nie lokuje kobiecego ciała jako miejsca jednego z najbardziej 

operacyjnego wewn

ę

trznego podziału w naszym społecze

ń

stwie, i konsekwentnie 

jednego z najbardziej trwałych form wykluczenia. Ró

Ŝ

nica seksualna po prostu nie 

gra roli w Foucauldia

ń

skim uniwersum, gdzie technologia subiektywno

ś

ci odwołuje 

si

ę

 do zdeseksualizowanego i ogólnie 'ludzkiego' podmiotu. (Braidotti 1991: 87).  

 

Rekonstruuj

ą

c problem "

ś

lepoty rodzajowej" obecnej w tekstach Foucaulta odwołam 

si

ę

 najpierw do feministycznych krytyk koncepcji władzy dyscyplinarnej wyło

Ŝ

onej w 

Nadzorowa

ć

 i kara

ć

, a nast

ę

pnie przejd

ę

 do polemiki z Histori

ą

 seksualno

ś

ci 

skupionej wokół problemu władzy, ciała i seksualno

ś

ci.  

 

Krytyka Nadzorowa

ć

 i kara

ć

  

 

Nadzorowa

ć

 i kara

ć

 to ksi

ąŜ

ka, w której Foucault opisuje przej

ś

cie na przełomie XVII 

i XVIII wieku od modelu władzy suwerennej, monarchicznej, posiadaj

ą

cej jasno 

okre

ś

lone 

ź

ródło, do modelu władzy dyscyplinarnej, która jest rozproszona i której 

zadaniem jest takie oddziaływanie na jednostki, aby nabyły one okre

ś

lone 

umiej

ę

tno

ś

ci i wyrobiły w sobie nawyk samokontroli oraz kolektywnego działania. W 

tym celu techniki dyscyplinarne stosuj

ą

c odpowiednie szkolenie oddziałuj

ą

 na ciała 

ludzkie, czyni

ą

c je podatnymi. Ta nowa władza nie tyle d

ąŜ

y do zniewolenia i 

ograniczania, ile raczej do "wyprodukowania" jednostek okre

ś

lonego rodzaju, w 

którym to celu kształtuje w nich odpowiednie cechy i zdolno

ś

ci. W XVII wieku, 

zdaniem Foucaulta, mamy do czynienia z rozprzestrzenieniem si

ę

 za po

ś

rednictwem 

takich instytucji, jak wi

ę

zienie, szkoła, wojsko, czy szpital, nowych projektów opartych 

na stosowaniu technik dyscyplinarnych nało

Ŝ

onych na konkretne ciała i czyni

ą

cych te 

ciała uległymi wobec celów funkcjonowania tych

Ŝ

e instytucji. Wprz

ę

gni

ę

te w struktury 

instytucjonalne oraz poddane instrumentalizacji i kontroli, owe ciała stanowi

ą

 niejako 

rezerw

ę

 energii, która mo

Ŝ

e zosta

ć

 w stosownym czasie i w odpowiedni sposób 

spo

Ŝ

ytkowana. Oparta na przymusie władza dyscyplinarna posługuje si

ę

 zło

Ŝ

onym 

systemem technik nadzoru, reglamentacji i klasyfikacji przenikaj

ą

cych nowo

Ŝ

ytne 

społecze

ń

stwo. Ciała nie tylko poddane s

ą

 obserwacji (cz

ę

sto takiej, z której nie 

zdajemy sobie sprawy), ale równie

Ŝ

 podlegaj

ą

 okre

ś

lonym procedurom 

reglamentowania czasu i przestrzeni (jak to ma miejsce w szkole, por. Foucault 1993: 

175-176, 178-180). Klasyfikowanie polega na dzieleniu ludzi według okre

ś

lonego 

background image

 

kryterium i nadawania zgodnych z owym kryterium zada

ń

.  

 

Idealn

ą

 metafor

ę

 nowej władzy dyscyplinarnej odnajduje Foucault w projekcie 

Panoptykonu Jeremy Benthama, angielskiego filozofa utylitarysty 

Ŝ

yj

ą

cego na 

przełomie XVIII i XIX wieku. Model zaprojektowanego przez niego wi

ę

zienia wygl

ą

dał 

w taki sposób, 

Ŝ

e okr

ą

gły budynek z celami wi

ęź

niów tworzył wewn

ę

trzny 

dziedziniec, na którym stała wie

Ŝ

a stra

Ŝ

ników. O ile cele, mieszcz

ą

ce ka

Ŝ

da tylko 

jednego wi

ęź

nia, były przeszklone z naprzeciwległych stron, zapewniaj

ą

c doskonał

ą

 

widoczno

ść

, o tyle stra

Ŝ

nicy mieli w

ą

skie wizjery, przez które mogli obserwowa

ć

 

wi

ęź

niów. Celem takiej przestrzennej asymetrii obserwowanego i obserwuj

ą

cego 

było wyrobienie w 

ś

wiadomo

ś

ci wi

ęź

nia poczucia bycia stale pod kontrol

ą

. Wraz z 

upływem czasu, jaki wi

ę

zie

ń

 sp

ę

dził w celi to, czy stra

Ŝ

nik faktycznie jest obecny w 

wie

Ŝ

y i patrzy straciło na znaczeniu, poniewa

Ŝ

 wi

ę

zie

ń

 nie mógł tego 

Ŝ

adn

ą

 miar

ą

 

zweryfikowa

ć

. Natomiast poczucie podlegania kontroli nie opuszczało go ani na 

moment, doprowadzaj

ą

c do wyrobienia w nim mechanizmu samokontroli. Tym 

samym technika dyscyplinarna za pomoc

ą

 oddziaływania na ciało płynnie 

przechodziła z samej instytucji do 

ś

wiadomo

ś

ci jednostki modyfikuj

ą

c jej zachowanie 

oraz działania (Foucault 1993: 240-246):  

 

Trudno nie skojarzy

ć

 opisu panoptykonu z technikami obecnymi we współczesnej 

kulturze, których celem jest 'produkowanie' kobieco

ś

ci i m

ę

sko

ś

ci w nas samych. Z 

tego te

Ŝ

 powodu Foucaultowska koncepcja władzy dyscyplinarnej, jako władzy 

rozproszonej i zinternalizowanej stała si

ę

 bardzo no

ś

na dla teorii feministycznej 

opisuj

ą

c, w jaki sposób dochodzi do tworzenia i reprodukowania poczucia kobieco

ś

ci 

i m

ę

sko

ś

ci. Warto wspomnie

ć

 tutaj analizy ró

Ŝ

nych sposobów ujarzmiania kobiecego 

ciała, jakich dokonała Susan R. Bordo czy Sandra Lee Bartky. Bordo skupiła si

ę

 

zwłaszcza na anoreksji, jako współczesnej chorobie psycho-somatycznej o tle 

jednoznacznie kulturowym i której krystalizacj

ę

 stanowi kult szczupłego ciała 

okre

ś

lany przez t

ę

 autork

ę

 jako "tyrania szczupło

ś

ci" (tyranny of slenderness) (Bordo 

1988).  

 

Sandra L. Bartky dokonuj

ą

c Foucaultowskiej analizy ró

Ŝ

nych praktyk i dyskursów 

odnosz

ą

cych si

ę

 tylko do kobiet i do kobiecego ciała pokazuje, jak ciało to poddane 

jest kontroli i zarz

ą

dzane przez dyscyplinarny re

Ŝ

im kobieco

ś

ci (Bartky 1990). Mimo 

jednak teoretycznej u

Ŝ

yteczno

ś

ci modelu władzy dyscyplinarnej dostrzega ona 

istotne jej braki widoczne w samych tekstach i wypowiedziach Foucaulta.  

 

W Nadzorowa

ć

 i kara

ć

 Foucault przytacza niezmiernie szczegółowe opisy 

background image

 

praktycznego wymiaru oddziaływania praktyk dyscyplinarnych na ciała wi

ęź

niów, 

poborowych czy uczniów, praktyk definiuj

ą

cych zarówno czas i przestrze

ń

 wokół ciał, 

jak i sposób istnienia w nich owych ciał, czyli dozwolonych i niedozwolonych gestów, 

ruchów, postaw. Celem tych skomplikowanych zabiegów jest uczynienie ciał 

podatnymi i wykorzystanie ich. Bartky uwa

Ŝ

a, 

Ŝ

e chocia

Ŝ

 Foucaultowski opis praktyk 

dyscyplinarnych wytwarzaj

ą

cych podatne ciała pokazuje, w jaki sposób 

instrumentalny rozum opanowuje ciało, jednak "Foucault traktuje ciało cały czas, jak 

gdyby było ono jedno, jak gdyby cielesne do

ś

wiadczenia kobiet i m

ęŜ

czyzn nie 

Ŝ

niły si

ę

 od siebie i jak gdyby i m

ęŜ

czyzn i kobiety wi

ą

zała taka sama relacja z 

głównymi instytucjami nowoczesnego 

Ŝ

ycia." (s. 65).  

 

Zarzut, jaki Bartky stawia pod adresem samej koncepcji władzy dyscyplinarnej 

dotyczy tego, 

Ŝ

e Foucault na podstawie analizy zamkni

ę

tych instytucji totalnych, 

takich jak wi

ę

zienie czy szpital dokonuje uogólnienia i wzorzec władzy dyscyplinarnej 

przenosi na inne instytucje nie posiadaj

ą

ce ju

Ŝ

 takiego totalnego charakteru. 

Przypisanie dyscypliny konkretnym łatwo identyfikowalnym instytucjom skutkuje 

jednak "przeoczeniem stopnia, do jakiego dyscyplina mo

Ŝ

e by

ć

 instytucjonalnie 

niezwi

ą

zana, tak jak i instytucjonalnie zwi

ą

zana"(Bartky 1990: 75). Z tego punktu 

widzenia bardzo trudne byłoby przestrzenne i czasowe umiejscowienie zjawiska 

dyscyplinowania kobiecego ciała, jako 

Ŝ

e ma ono miejsce w obr

ę

bie wielu instytucji i 

praktyk społecznych, podlega tak formalnym instytucjonalnym strukturom jak i 

odbywa si

ę

 w sferze nieformalnej, jest widoczne lub niewidoczne, czy raczej 

przezroczyste lub anonimowe. Zwłaszcza owe nieformalne techniki dyscyplinarne 

obecne na przykład w relacjach rodzinnych czy j

ę

zyku przyczyniaj

ą

 si

ę

 do pozornego 

przekonania o naturalno

ś

ci poczucia kobieco

ś

ci do

ś

wiadczanego przez kobiety.  

 

Bartky stwierdziła, 

Ŝ

e skutkiem traktowania ciała przez Foucaulta jako 

niezró

Ŝ

nicowanego, neutralnego pod wzgl

ę

dem płci jest niemo

Ŝ

no

ść

 wyja

ś

nienia 

ź

niej dlaczego relacje kobiet i m

ęŜ

czyzn do instytucji 

Ŝ

ycia społecznego s

ą

 

odmienne. O ile feministki zgadzaj

ą

 si

ę

 z Foucaultem, 

Ŝ

e ciało jest poddane licznym 

ujarzmiaj

ą

cym praktykom stosowanym przez rozmaite instytucje (od przedszkola po 

urz

ą

d stanu cywilnego), jednak du

Ŝ

ym uproszczeniem byłoby przyj

ąć

Ŝ

e owe 

instytucje tak samo odnosz

ą

 si

ę

 tak do ciała kobiecego jak i m

ę

skiego. W obr

ę

bie 

tych

Ŝ

e instytucji cz

ę

sto inne procedury stosowane s

ą

 w stosunku do kobiet a inne do 

m

ęŜ

czyzn (czasem uzasadniane jest to ró

Ŝ

nicami biologicznymi, cz

ę

sto jednak 

daleko przecenia si

ę

 znaczenie owych ró

Ŝ

nic, o ile w ogóle mo

Ŝ

na je uzna

ć

 za 

istotne).  

 

background image

 

Zatem Foucaultowska teoria ciała poddanego technikom dyscyplinarnym mo

Ŝ

dopiero stanowi

ć

 punkt wyj

ś

cia dla gł

ę

bszych bada

ń

, których celem jest pokazanie w 

jaki sposób techniki dyscyplinarne nie tylko tworz

ą

 uległe ciała, ale te

Ŝ

 naznaczaj

ą

 je 

płci

ą

 (gender), które to naznaczenie niesie ze sob

ą

 wymierne korzy

ś

ci społeczne, 

ekonomiczne, kulturowe.  

 

W takim kontek

ś

cie Bartky zadaje pytanie, jak wyja

ś

ni

ć

 praktyki dyscyplinarne które 

podatnym ciałom kobiet nadaj

ą

 gender. I chocia

Ŝ

 niew

ą

tpliwie wiele praktyk 

dyscyplinarnych w równym stopniu dotyczy tak kobiet, jak i m

ęŜ

czyzn, jednak sam 

Foucault "pozostaje 

ś

lepy na te dyscypliny, które produkuj

ą

 tak

ą

 modalno

ść

 

cielesno

ś

ci, która jest szczególnie kobieca"(s. 65). Dlatego te

Ŝ

:  

 

Przeoczenie form podporz

ą

dkowania, które nadaje płe

ć

 [engender - A.Z.] kobiecemu 

ciału jest podtrzymywaniem milczenia i poczucia bezsilno

ś

ci tych, na które owe 

dyscypliny zastały nało

Ŝ

one. Dlatego, mimo 

Ŝ

e w krytyce władzy Foucaulta 

pobrzmiewa nuta wolno

ś

ci, jego analiza jako cało

ść

 reprodukuje seksizm wła

ś

ciwy 

Zachodniej teorii politycznej. (s. 65).  

 

Kobieco

ść

 czy m

ę

sko

ść

 s

ą

 tworami sztucznymi, konstruktami nało

Ŝ

onymi na 

biologiczn

ą

 płe

ć

 kobiet i m

ęŜ

czyzn. "Rodzimy si

ę

 kobietami lub m

ęŜ

czyznami, ale nie 

m

ę

skimi czy kobiecymi. Kobieco

ść

 jest czym

ś

 sztucznym, pewnym osi

ą

gni

ę

ciem" (s. 

65). Zadaniem, jakie stawia przed sob

ą

 Bartky jest analiza praktyk dyscyplinarnych, 

których celem jest:  

 

1. wyprodukowanie ciała o okre

ś

lonym rozmiarze i kształcie;  

 

2. wyrobienie specyficznych gestów, postaw i sposobów poruszania si

ę

;  

 

3. przedstawiania ciała jako ozdobnej powierzchni (s. 65).  

 

Nale

Ŝ

y postawi

ć

 pytanie nie tylko o charakter tych praktyk, ale równie

Ŝ

 o to, w jaki 

sposób s

ą

 one ustanawiane, kto je narzuca, jaki wpływ maj

ą

 one na poczucie 

to

Ŝ

samo

ś

ci kobiet. Trzeba równie

Ŝ

 spojrze

ć

 na owe praktyki w perspektywie 

nowoczesnej władzy patriarchalnej.  

 

Charakterystycznym rysem współczesnego wzorca kobiety Zachodniej jest 

upowszechniana przez 

ś

rodki masowego przekazu szczupła i smukła sylwetka. 

"Tyrania szczupło

ś

ci", jako współczesna praktyka dyscyplinarna, która za przedmiot 

background image

 

swego oddziaływania obrała sobie zwłaszcza kobiety , za pomoc

ą

 diety oraz 

ć

wicze

ń

 

fizycznych sp

ę

dza sen z powiek milionom kobiet Zachodu w ró

Ŝ

nym wieku.  

 

"Technologia kobieco

ś

ci" (s. 71-72) obejmowa

ć

 mo

Ŝ

e przeró

Ŝ

ne praktyki, jakim 

poddawane jest ciało kobiet. Wzrok kobiet jest trenowany w taki sposób, aby wyra

Ŝ

ał 

skromno

ść

 i nie był "wyzywaj

ą

cy". Odmienne kody mimiki obowi

ą

zuj

ą

 kobiety i 

m

ęŜ

czyzn - kobiety o wiele wi

ę

cej si

ę

 u

ś

miechaj

ą

. Ciało kobiety stanowi 

powierzchni

ę

 do ozdabiania, które za pomoc

ą

 makija

Ŝ

u, fryzury, ubioru jest 

no

ś

nikiem okre

ś

lonych kodów kulturowych okre

ś

laj

ą

cych znaczenie "kobieco

ś

ci". 

Coraz popularniejsze staje si

ę

 te

Ŝ

 modyfikowanie samego ciała za pomoc

ą

 chirurgii 

plastycznej. Istniej

ą

 te

Ŝ

 ró

Ŝ

nice w odnajdywaniu si

ę

 w przestrzeni czy zawłaszczaniu 

ni

ą

 zale

Ŝ

nie od płci - kobiety staraj

ą

 si

ę

 swoim ciałem zabra

ć

 jak najmniej miejsca, 

traktuj

ą

 te

Ŝ

 przestrze

ń

 jako zamkni

ę

t

ą

 cało

ść

 w której s

ą

 umieszczone, podczas gdy 

m

ęŜ

czy

ź

ni s

ą

 bardziej ruchliwi i otwarci. Niemiecka fotografka, Marianne Wex 

wykonała dwa tysi

ą

ce zdj

ęć

 kobiet i m

ęŜ

czyzn, które dokumentuj

ą

 stosunek do 

przestrzeni zale

Ŝ

nie od płci osoby fotografowanej i potwierdzaj

ą

 powy

Ŝ

sz

ą

 tez

ę

 (s. 

68).  

 

Wizerunek perfekcyjnego kobiecego ciała rozpowszechniany przez współczesne 

ś

rodki masowego przekazu stanowi niejaki lustro, w jakim przegl

ą

daj

ą

 si

ę

 (chc

ą

c nie 

chc

ą

c) kobiety w ró

Ŝ

nym wieku, o ró

Ŝ

nym poziomie wykształcenia i ró

Ŝ

nym statusie 

ekonomicznym. Taki wizerunek jest równie

Ŝ

 elementem "technologii kobieco

ś

ci", 

która z jednej strony pokazuje nam jak daleko nam do "ideału", u

ś

wiadamiaj

ą

c nam 

tym samym nasze "braki", z drugiej strony podpowiada, co nale

Ŝ

y uczyni

ć

, aby go 

osi

ą

gn

ąć

. Wizerunek kobieco

ś

ci jest te

Ŝ

 zwi

ą

zany z re

Ŝ

imem 

zinstytucjonalizowanego heteroseksualizmu, w jego interesie kobieta musi podoba

ć

 

si

ę

 m

ęŜ

czy

ź

nie. "We współczesnej patriarchalnej kulturze panoptyczny m

ę

ski 

koneser zamieszkuje w 

ś

wiadomo

ś

ci wi

ę

kszo

ś

ci kobiet: stoj

ą

 one nieustannie przed 

jego wzrokiem i poddane jego os

ą

dowi. Kobieta zamieszkuje swoje ciało takie, jak je 

widzi kto

ś

 inny, anonimowy patriarchalny Inny."(Bartky 1990: 72). Istotn

ą

 cech

ą

 

władzy dyscyplinarnej nakierowanej wytwarzanie "kobieco

ś

ci" w ciałach kobiet jest 

równie

Ŝ

 jej rozproszenie i anonimowo

ść

.  

 

Lois MacNay (1992) pokazała zarówno zalety koncepcji Foucaulta dla feminizmu 

(pozwala na unikni

ę

cie pułapki esencjalizmu czy biologizmu), jednak nie sposób 

unikn

ąć

 tutaj pewnych teoretycznych problemów. Pierwszy z nich nie odbiega od 

tego wy

Ŝ

ej ju

Ŝ

 opisanego przez M. Deveaux i dotyczy technik dyscyplinarnych 

oddziałuj

ą

cych na ciało, "neutralnych" pod wzgl

ę

dem płci. Oboj

ę

tno

ść

, z jak

ą

 

background image

 

francuski filozof w tej materii przejawia, jego nieczuło

ść

 na ró

Ŝ

nic

ę

 płciow

ą

, sił

ą

 

rzeczy reprodukuje seksizm obecny w tradycyjnych teoretycznych dyskursach, z 

którymi zdaje si

ę

 przecie

Ŝ

 polemizowa

ć

 Foucault do

ść

 jawnie. Problem drugi dotyczy 

tego, 

Ŝ

e poj

ę

cie ciała, jakim posługuje si

ę

 Foucault przedstawia je jako co

ś

 biernego, 

kształtowanego i wytwarzanego przez władz

ę

. Bierno

ść

 ciała podporz

ą

dkowanego 

bezrefleksyjnie technikom dyscyplinarnym stawia pod znakiem zapytania ewentualn

ą

 

mo

Ŝ

liwo

ść

 emancypacji, dokonywania wyborów przez jednostki czy wr

ę

cz mo

Ŝ

liwo

ś

ci 

ś

wiadomego przekształcania 

ś

wiata społecznego (s. 32-33).  

 

Krytyka Historia seksualno

ś

ci  

 

W I tomie Historii seksualno

ś

ci zatytułowanym Wola wiedzy Foucault dokonuje 

odwrócenia kolejno

ś

ci: zgodnie z konwencjonalnym podej

ś

ciem uwa

Ŝ

ano, 

Ŝ

e seks 

jest naturalnym podło

Ŝ

em, na który nało

Ŝ

ona jest kulturowo skonstruowana 

seksualno

ść

 - natomiast zdaniem tego autora seksualno

ść

 jest kategori

ą

 uprzedni

ą

która dopiero umo

Ŝ

liwiła powstanie poj

ę

cia seksu. Historia seksualno

ś

ci jawi si

ę

 jako 

mapa dynamicznej technologii seksu. Owa technologia zostaje sprz

ęŜ

ona z 

wcze

ś

niejszymi studiami nad istot

ą

 relacji władzy jako sieci oddziaływa

ń

Seksualno

ść

 jest dyskursem o seksie, jaki wytworzył si

ę

 w dziewi

ę

tnastowiecznym 

bur

Ŝ

uazyjnym społecze

ń

stwie w celu podporz

ą

dkowania sobie jednostek i 

zapanowania nad ich rozrodczo

ś

ci

ą

 (McCallum1996: 79).  

 

Jednak

Ŝ

e o ile Foucault przyjmuje rozró

Ŝ

nienie mi

ę

dzy seksem a seksualno

ś

ci

ą

kategoria gender jest nieobecna w jego my

ś

leniu:  

 

Takie przeoczenie by

ć

 mo

Ŝ

e jest skutkiem faktu, 

Ŝ

e Foucaulta mo

Ŝ

na odczytywa

ć

 

jako pod

ąŜ

aj

ą

cego głównym nurtem tradycji filozoficznej, jako postrzegaj

ą

cego 

ontologiczn

ą

 ró

Ŝ

nic

ę

 jako uprzedni

ą

 w stosunku do ró

Ŝ

nicy płciowej, dlatego 

pozwalaj

ą

cego na powstanie neutralnej teoretycznej przestrzeni, w ramach której 

mo

Ŝ

emy mówi

ć

 o takich rzeczach jak władza i społeczne oddziaływanie zanim s

ą

 

one naznaczone płciowo (engendered - A.Z.) (s. 80).  

 

Nie bez racji krytyczki Foucaulta uwa

Ŝ

aj

ą

Ŝ

e zało

Ŝ

enie istnienia takiej neutralno

ś

ci w 

istocie marginalizuje kobiety uprzywilejowuj

ą

c tym samym m

ęŜ

czyzn, bo to oni ukryci 

s

ą

 pod mask

ą

 neutralno

ś

ci.  

 

Zdwojon

ą

 krytyk

ę

 Historii seksualno

ś

ci przedstawiły feministyczne badaczki i 

badacze antyku (Larmour, Miller, Platter 1997). Ich wgl

ą

d w problem "

ś

lepoty 

background image

 

10 

rodzajowej" Foucaulta jest niezwykle cenny, poniewa

Ŝ

 znajomo

ść

 zarówno historii, 

jak i tekstów staro

Ŝ

ytnych pozwalaj

ą

ca na wskazanie jawnych niedoci

ą

gni

ęć

 jego 

koncepcji oraz selektywnego podej

ś

cia do tekstów uzupełniona jest krytycznym 

spojrzeniem feministycznym. W tym 

ś

wietle milczenie Foucaulta na temat kobiet albo 

ich przedstawianie jako "Innego" m

ęŜ

czyzny wcale nie wydaje si

ę

 takie 

uprawomocnione, jak chciałby sam autor przywołuj

ą

cy kilka zaledwie tekstów i to 

głównie medycznych lub filozoficznych, które trudno uzna

ć

 za reprezentatywne dla 

ogółu społecze

ń

stwa antycznego. De facto Foucault powołuje si

ę

 na teksty pisane 

wył

ą

cznie przez m

ęŜ

czyzn i to przez m

ęŜ

czyzn wolnych, dorosłych, nale

Ŝą

cych do 

elity 

ś

wiata antycznego, poza któr

ą

 sytuuj

ą

 si

ę

 nie tylko kobiety, ale te

Ŝ

 niewolnicy, 

barbarzy

ń

cy, osoby nieletnie b

ą

d

ź

 starsze. Foucault, według Lin Foxhall, popełnia 

nagminny bł

ą

d nadmiernego uogólniania i upraszczania rzeczywisto

ś

ci społecznej 

antycznego 

ś

wiata: "Foucault tworzy wyrafinowan

ą

 histori

ę

 idei, ale ignoruje zło

Ŝ

one 

etnograficzne tło tych idei" (Foxhall 1997: 123). Takie etnograficzne spojrzenie 

miałoby polega

ć

 na badaniu zmiennych kontekstów i mnogo

ś

ci pozostaj

ą

cych cz

ę

sto 

w konflikcie dyskursów tworz

ą

cych to

Ŝ

samo

ść

 gender.  

 

Czytaj

ą

c Histori

ę

 seksualno

ś

ci mo

Ŝ

na odnie

ść

 wra

Ŝ

enie, 

Ŝ

e refleksyjny podmiot w 

antycznej Grecji mógł by

ć

 wył

ą

cznie podmiotem m

ę

skim, natomiast kobieta stanowi 

uzupełnienie i podrz

ę

dny element etycznego projektu "troski o siebie", jest "Innym" 

m

ęŜ

czyzny. Problem w tym, 

Ŝ

e dla laika nie obeznanego z literatur

ą

 staro

Ŝ

ytn

ą

 

argumentacja Foucaulta brzmi do

ść

 przekonuj

ą

co i wydaje si

ę

Ŝ

e w 

ś

wietle tych 

tekstów pozycja kobiety faktycznie zawsze była drugoplanowa i niejako stanowiła 

uzupełnienie pozycji m

ęŜ

czyzny (czego sam Foucault nie omieszkał kilka razy 

zauwa

Ŝ

y

ć

 i skomentowa

ć

 w Historii seksualno

ś

ci). Jednak

Ŝ

e analiza j

ę

zyka, jakiego 

u

Ŝ

ywa Foucault w tej ksi

ąŜ

ce zdradza jego, ukryt

ą

 na pierwszy rzut oka, 

androcentryczn

ą

 postaw

ę

 jako autora.  

 

Amy Richlin (1997: 140-141) id

ą

c tym tropem zaczyna od analizy opisanej w Woli 

wiedzy historii robotnika wiejskiego z miejscowo

ś

ci Lapcourt we Francji, oskar

Ŝ

onego 

w 1867 roku o molestowanie dziewczynki, od której "wyłudził kilka pieszczot" w 

przydro

Ŝ

nych krzakach i zabawiał si

ę

 w gr

ę

 w "zsiadłe mleko" (Foucault 1995: 34-

35). Człowiek ten został nie tylko aresztowany, ale równie

Ŝ

 wci

ą

gni

ę

ty w zło

Ŝ

on

ą

 

machin

ę

 karno-medyczn

ą

 - poddano go nie tylko przesłuchaniu oraz szczegółowym 

badaniom lekarskim, które obj

ę

ły tak jego dusz

ę

 (wyznanie), jak i ciało (pomiary 

anatomiczne).  

 

W j

ę

zyku, jakim Foucault opowiada t

ę

 histori

ę

 dokonuje si

ę

 akt "wymazania kobiety z 

background image

 

11 

narracji" (Richlin 1997: 140, 142) - widzimy olbrzymi

ą

 dysproporcj

ę

 mi

ę

dzy opisem 

do

ś

wiadcze

ń

 wie

ś

niaka, pełni

ą

cego rol

ę

 inicjatora całego zdarzenia oraz opisem 

do

ś

wiadcze

ń

 dziewczynki, sprowadzonej tutaj do biernego przedmiotu, 

ź

ródła 

m

ę

skiej chwilowej i "niewinnej" rozkoszy. W całym opisie zdarzenia nie ma 

najmniejszej wzmianki o prze

Ŝ

yciach i odczuciach dziewczynki, mimo i

Ŝ

 to niejako w 

jej obronie wyst

ą

pił cały aparat karno-medyczny. Równie

Ŝ

 o grze w "zsiadłe mleko" 

mówi Foucault, jak o czym

ś

 dobrze wszystkim znanym, tylko nie wiemy, czy znanym 

współczesnym wie

ś

niakowi osobom, czy znanej samemu autorowi (oczywi

ś

cie 

mo

Ŝ

emy domy

ś

la

ć

 si

ę

, na czym owa gra polegała, jednak Foucault pozostawia nas w 

sferze domysłów (s. 143).  

 

Z podobnymi zabiegami j

ę

zykowymi spotykamy si

ę

 w tomie II i III Historii 

seksualno

ś

ci. Dla zilustrowania posłu

Ŝę

 si

ę

 cytatami z zamieszczonymi we wst

ę

pie 

do U

Ŝ

ytku z przyjemno

ś

ci, gdy Foucault mówi o "poj

ę

ciu pragnienia czy pragn

ą

cego 

podmiotu", zasadzie "człowieka pragnie

ń

", "analizie praktyk, dzi

ę

ki którym jednostki 

zacz

ę

ły zwraca

ć

 na siebie uwag

ę

, rozszyfrowywa

ć

 siebie, widzie

ć

 w sobie i uznawa

ć

 

si

ę

 za podmioty pragnienia", oraz gdy pisze, 

Ŝ

e "aby zrozumie

ć

, jak jednostka 

współczesna do

ś

wiadcza samej siebie jako podmiotu seksualno

ś

ci, nieuchronnie 

nale

Ŝ

ało wcze

ś

niej okre

ś

li

ć

, co spowodowało, 

Ŝ

e człowiek Zachodu na przestrzeni 

wieków zacz

ą

ł widzie

ć

 w sobie podmiot pragnienia" (Foucault 1995: 145).  

 

Niewiele dalej w tym samym tek

ś

cie przy okazji omawiania cnoty wstrzemi

ęź

liwo

ś

ci, 

znajdziemy obszerny fragment na temat dysymetrii płciowej, w 

ś

wietle którego 

uprzedni uniwersalny postulat "człowieka pragnienia" zostaje niejako podwa

Ŝ

ony:  

 

[...] kobiety poddane s

ą

 (wyj

ą

wszy swobod

ę

, jakiej przysporzy

ć

 im mo

Ŝ

e na przykład 

status kurtyzany) nadzwyczaj 

ś

cisłym ograniczeniom, nie do kobiet jednak 

skierowana jest owa moralno

ść

, nie ich zobowi

ą

zania, nie ich powinno

ś

ci s

ą

 tu 

przywoływane, uzasadniane i rozwijane. To moralno

ść

 m

ęŜ

czyzn - moralno

ść

 

rozwa

Ŝ

ana, pisana i nauczana przez m

ęŜ

czyzn i kierowana do m

ęŜ

czyzn, oczywi

ś

cie 

wolnych. Moralno

ść

 tym samym m

ę

ska, gdzie kobiety pojawiaj

ą

 si

ę

 jedynie w 

charakterze przedmiotów lub, co najwy

Ŝ

ej, partnerek - nale

Ŝ

y je kształtowa

ć

wychowywa

ć

 i nadzorowa

ć

, gdy sprawuje si

ę

 władz

ę

 nad nimi; natomiast wystrzega

ć

 

si

ę

 ich, gdy znajduj

ą

 si

ę

 pod władz

ą

 kogo

ś

 innego (ojca, m

ęŜ

a, opiekuna). To bez 

w

ą

tpienia jedna z najbardziej godnych uwagi cech owej refleksji moralnej i dziedziny 

obowi

ą

zuj

ą

cych reguł - z koniecznymi modyfikacjami - dla obu płci; jest 

opracowaniem m

ę

skiego zachowania z punktu widzenia m

ęŜ

czyzn, aby narzuci

ć

 ich 

zachowaniu formy. (s. 162).  

background image

 

12 

 

Podobnie par

ę

 stron dalej, opisuj

ą

c staro

Ŝ

ytn

ą

 praktyk

ę

 aphrodisia, któr

ą

 Foucault 

rozumie jako "akty, czyny, stosunki powoduj

ą

ce w pewien sposób przyjemno

ść

", 

mówi o zwi

ą

zanej z ni

ą

 polaryzacj

ą

 obu płci. W praktyce do

ś

wiadczania 

przyjemno

ś

ci, zgodnie z paradygmatem Arystotelesa i schematem penetracji, rola 

m

ę

ska jest aktywna, podczas gdy kobieca polega na bierno

ś

ci i uległo

ś

ci (podmiot i 

przedmiot rozkoszy) (Foucault 1995: 183-185).  

 

Richlin zauwa

Ŝ

a, 

Ŝ

e cała narracja odautorska w Historii seksualno

ś

ci przesi

ą

kni

ę

ta 

jest specyficznymi sformułowaniami, takimi jak "ka

Ŝ

dy", "zwykli ludzie", "człowiek", 

"Grecy", "jednostka", "podmiot pragnienia", i za którymi za ka

Ŝ

dym razem stoi 

nale

Ŝą

cy do elity m

ęŜ

czyzna wykluczaj

ą

cy ze swojego 

ś

wiata czy marginalizuj

ą

cy 

kobiety (Richlin 1997: 144).  

 

Równie

Ŝ

 opis sennika Artemidora z II wieku naszej ery wprowadzaj

ą

cy w tre

ść

 III 

tomu Historii seksualno

ś

ci nie jest wolny od androcentrycznej perspektywy, mimo i

Ŝ

 

jak pisze Foucault, traktat "zwraca si

ę

 do czytelników ró

Ŝ

nych kategorii"(Foucault 

1995: 386). Paradoksalnie opisuj

ą

c adresata sennika Foucault mówi:  

 

To kto

ś

 "zwyczajny": najcz

ęś

ciej m

ęŜ

czyzna (sny kobiet przytaczane s

ą

 w 

charakterze uzupełnienia jako mo

Ŝ

liwe warianty, tam, gdzie płe

ć

 podmiotu jest w 

stanie zmodyfikowa

ć

 znaczenie snu), m

ęŜ

czyzna maj

ą

cy rodzin

ę

, maj

ą

tek, 

zazwyczaj zatrudnienie (zajmuje si

ę

 handlem, prowadzi kram); zwykle ma słu

Ŝ

b

ę

niewolników [...]. W sumie - przeci

ę

tna klientela. W tek

ś

cie Artemidora wida

ć

 

codzienno

ść

 i zaj

ę

cia zwyczajnych ludzi. (s. 387).  

 

Widzimy wi

ę

c, 

Ŝ

e "typowy" 

ś

ni

ą

cy, do którego Artemidor kieruje swoje interpretacje 

snu to znów wolny dorosły m

ęŜ

czyzna, i cho

ć

 nale

Ŝą

cy do mniejszo

ś

ci (wszak elita 

stanowi mniejszo

ść

), jednak uznany za punkt odniesienia i wzorzec nie tylko dla 

kobiet, ale te

Ŝ

 dla dzieci, starszych, czy niewolników.  

 

Z podobnymi zabiegami mamy do czynienia w Foucaultowskiej analizie mał

Ŝ

e

ń

stwa i 

wstrzemi

ęź

liwo

ś

ci w tomie II, jak i III Historii seksualno

ś

ci: "Rzeczywi

ś

cie, cały długi 

fragment na temat mał

Ŝ

e

ń

stwa w trzecim tomie, poza postulatem "ł

ą

czenia si

ę

 w 

pary" przez m

ęŜ

czyzn nale

Ŝą

cych do elity i równo

ś

ci w mał

Ŝ

e

ń

stwie, mówi z punktu 

widzenia potencjalnego m

ęŜ

a, nawet gdy opisywane teksty bezpo

ś

rednio mówi

ą

 o 

m

ęŜ

u i 

Ŝ

onie". (Richlin 1997: 145). Kobieta, cho

ć

 rzadko, pojawia si

ę

 w Historii 

seksualno

ś

ci w roli 

Ŝ

ony, marginalnie jako prostytutka czy niewolnica. Poza tymi 

background image

 

13 

trzema rolami kobiety s

ą

 nieobecne w wizji antycznego 

ś

wiata rozwijanej przez 

Foucaulta w Historii seksualno

ś

ci. Pobie

Ŝ

ny rzut oka na tytuły i tre

ść

 poszczególnych 

rozdziałów pozwala wyci

ą

gn

ąć

 wniosek, 

Ŝ

e s

ą

 pisane z perspektywy m

ę

skiej 

seksualno

ś

ci, m

ę

skiej etyki, i obrazuj

ą

 relacj

ę

 m

ęŜ

czyzny do chłopców, do starszych, 

do 

Ŝ

ony, do własnego ciała. W "Ekonomice" ten

Ŝ

e m

ęŜ

czyzna zarz

ą

dza swoim 

domem, w skład którego wchodz

ą

 domownicy: 

Ŝ

ona, dzieci, niewolnicy; dalej 

inwentarz 

Ŝ

ywy i martwy. O ile równie

Ŝ

 stosunkom seksualnym mi

ę

dzy wolnymi 

m

ęŜ

czyznami i ich etycznemu znaczeniu dla staro

Ŝ

ytnych po

ś

wi

ę

cił Foucault 

obszerne fragmenty, to analogiczne stosunki mi

ę

dzy kobietami nie znajduj

ą

 niemal 

Ŝ

adnej wzmianki.  

 

Wnioski  

 

By

ć

 mo

Ŝ

e, gdyby Foucault 

Ŝ

ył do dnia dzisiejszego polemiki feminizmu z jego 

koncepcj

ą

 władzy, seksualno

ś

ci i ciała wygl

ą

dałyby inaczej, bo sam adwersarz 

miałby szans

ę

 na odpowied

ź

 i na ewentualne zmiany swojej koncepcji pod wpływem 

teorii feministycznej. Z pewno

ś

ci

ą

 dialog ten oddziałałby twórczo równie

Ŝ

 na drug

ą

 

stron

ę

 i pokierował mo

Ŝ

e my

ś

l feministyczn

ą

 nieco innymi drogami. Trudno tutaj 

spekulowa

ć

, niemniej trzeba przyzna

ć

 

Ŝ

e mało który ze współczesnych filozofów 

wzbudził tak silne intelektualne emocje i sprowokował wieloletni

ą

 dyskusj

ę

 na gruncie 

feministycznym. Problem "

ś

lepoty rodzajowej" w tekstach Foucaulta jest 

najistotniejszym zarzutem, jaki pada ze strony teoretyczek feminizmu, jednak jak 

mo

Ŝ

na wnioskowa

ć

 z wy

Ŝ

ej przytoczonych polemik, mimo i

Ŝ

 jest istotny, w 

Ŝ

aden 

sposób nie przekre

ś

la przełomowego znaczenia jego koncepcji zdecentralizowanej 

władzy, ciała poddanego technikom dyscyplinarnym, czy nowego spojrzenia na seks 

i seksualno

ść

. Problem ten, chocia

Ŝ

 nieredukowalny w tekstach samego Foucaulta, 

okazał si

ę

 mo

Ŝ

liwy do przezwyci

ęŜ

enia w tekstach nie tylko feministycznych, ale 

szerzej o tematyce gender, w których teoretyczne narz

ę

dzia jakich dostarczył 

Foucault zostały zastosowane do analizy współczesnej rzeczywisto

ś

ci społecznej i 

kulturowej.  

 

Istotnym wkładem krytyki feministycznej było te

Ŝ

 spojrzenie na tre

ść

 tekstów 

Foucaulta przez pryzmat płci i pozycji ich autora. Pozwoliło to pokaza

ć

 arbitralno

ść

 

przykładów, jakimi ten autor operuje jak i pozorn

ą

 uniwersalno

ść

 wyci

ą

gni

ę

tych z 

analizy wniosków. Zako

ń

cz

ę

 uwag

ą

 Naomi Schor, która pisze:  

 

W Woli władzy jeste

ś

my wprowadzeni w Histori

ę

 Seksualno

ś

ci, w której nie została 

nigdy podj

ę

ta my

ś

l, 

Ŝ

e historia seksualno

ś

ci mogłaby inaczej wygl

ą

da

ć

, gdyby 

background image

 

14 

została napisana przez kobiety; zało

Ŝ

ono jedn

ą

 uniwersaln

ą

 histori

ę

 tak, aby 

obejmowała obie płcie, jak gdyby Historia, i co wa

Ŝ

niejsze, sam Historyk 

seksualno

ś

ci sam był płci pozbawiony. (Schor 1987: 107).  

 

 

Bibliografia: 

 

Bartky, Sandra Lee (1990), Femininity and Domination. Studies in the 

Phenomenology of Opression, New York and London: Routledge. 

 

Bordo, Susan R. (1988), "Anorexia Nervosa: Psychopathology as the 

Crystallization of Culture", [w:] Feminism & Foucault. Reflections on Resistance, red. 
Irene Diamond i Lee Quinby, Boston: Northeastern University Press, s. 87-117. 

 

Bordo, Susan R. (1989), "The Body and the Reproduction of Femininity: A 

Feminist Appropriation of Foucault", [w:] Gender/ Body/ Knowledge. Feminist 
Reconstructions of Being and Knowing, red. Alison M. Jaggar i Susan R. Bordo, New 
Brunswick, New Jersey: Rutgers University Press, s. 13-33. 

 

Braidotti, Rosi (1991), Patterns of Dissonance: A Study of Women in 

Contemporary Philosophy, Cambridge: Polity Press. 

 

Butler, Judith (1990), Gender Trouble. Feminism and the Subversion of 

Identity, New York and London: Routledge. 

 

Butler, Judith (1993), Bodies that Matter. On the Discursive Limits of "Sex", 

New York and London: Routledge. 

 

Deveaux, Monique (1994), "Feminism and Empowerment: A Critical Reading 

of Foucault", [w:] Feminist Studies, vol. 20 no. 2 (summer), s. 223-247. 

 

Diamond, Irene, Lee Quinby (red.) (1988), Feminism & Foucault. Reflections 

on Resistance, Boston: Northeastern University Press. 

 

Foucault, Michel (1993), Nadzorowa

ć

 i kara

ć

. Narodziny wi

ę

zienia, tłum. i 

posłowie Tadeusz Komendant, Warszawa: Aletheia. 

 

Foucault, Michel (1995), Historia seksualno

ś

ci, t. I-III, tłum. Bogdan Banasiak, 

Tadeusz Komendant, Krzysztof Matuszewski, wst

ę

p T. Komendant, Warszawa: 

Czytelnik. 

 

Foxhall, Lin (1998), "Pandora Unbound: A Feminist Critique of Foucault's 

History of Sexuality", [w:] Rethinking Sexuality. Foucault and Classical Antiquity, red. 
David H. J. Larmour, Paul Allen Miller, Charles Platter, Princeton, New Jersey: 
Princeton University Press, s. 122-137. 

 

Fraser, Nancy (1981), "Foucault on Modern Power: Empirical Insights and 

Normative Confusions", Praxis International no.1 (October 1981), s. 272-287. 

 

Fraser, Nancy (1983), "Foucault's Body-Languages: A Post-Humanist Political 

Rhetoric?", Salmagundi 61 (fall 1983), s. 55-70. 

 

Fraser, Nancy (1985), "Michel Foucault: A 'Young Conservative'?", Ethics 96 

(October 1985), s. 165-184. 

 

Firth R. 1990 Jednostkowe symbole i publiczne reakcje, [w:] Symbole i 

symbolika, M. Głowi

ń

ski (red.), Warszawa, s. 216-264. 

 

Frank A. W. 1990 For a Sociology of the Body: an Analytical Review, [w:] The 

Body: Social Process and Cultural Theory, M. Featherstone, M. Hepworth, B. S. 
Turner (eds.), London, s. 36-102. 

background image

 

15 

 

Hekman, Susan J. (red.) (1996), Feminist Interpretations of Michel Foucault, 

University Park, Pennsylvania: The Pennsylvania State University Press. 

 

Larmour, Davis H. J., Paul Allen Miller, Charles Platter (red.) (1997), 

Rethinking Sexuality. Foucault and Classical Antiquity, Princeton, New Jersey: 
Princeton University Press. 

 

Macey, David (1994), The Lives of Michel Foucault, London: Vintage. 

 

MacNay, Lois (1992), Foucault and Feminism: Power, Gender and the Self , 

Cambridge, UK: Polity Press. 

 

McCallum, E. L. (1996), "Technologies of Truth and the Function of Gender in 

Foucault", [w:] Feminist Interpretations of Michel Foucault, red. Susan J. Hekman, 
University Park, Pennsylvania: The Pennsylvania State University Press, s. 77-97. 

 

McWhorter, Ladelle (1999), Bodies and Pleasures. Foucault and the Politics of 

Sexual Normalization, Bloomington and Indianapolis: Indiana University Press. 

 

Ramazanoglu, Caroline (red.) (1993), Up Against Foucault. Explorations of 

some tensions between Foucault and feminism, London and New York: Routledge. 

 

Richlin, Amy (1998), "Foucault's History of Sexuality: A Useful Theory for 

Women?", [w:] Rethinking Sexuality. Foucault and Classical Antiquity, red. David H. 
J. Larmour, Paul Allen Miller, Charles Platter, Princeton, New Jersey: Princeton 
University Press, s. 138-170. 

 

Sawicki, Jana (1991), Disciplining Foucault. Feminism, Power, and the Body, 

New York and London: Routledge. 

 

Schor, Naomi (1987), "Dreaming Dissymmetry: Barthes, Foucault, and Sexual 

Difference", [w:] Men in Feminism, red. Alice Jardine & Paul Smith, New York and 
London: Methuen, s.98-110.